«Ούτε και εις εμέ φαίνεται ότι άνευ θείας δυνάμεως έγινε ο με κανέναν θνητό όμοιος».
Με την χαρακτηριστικήν αυτήν εκτίμηση για τον Αλέξανδρο, ο Αρριανός, ο σοβαρώτερος μελετητής και ιστορικός του έργου του ολοκληρώνει το βιβλίο του «Αλεξάνδρου Ανάβασις».
Ο Πλούταρχος εις το βιβλίον του «Ηθικά περί της Αλεξάνδρου τύχης ή αρετής» αναφέρει: «οι χώρες που δεν γνώρισαν τον Αλέξανδρον, είναι σαν να μην είδαν το φως του ηλίου» και εις άλλο σημείο γράφει: «ο Αλέξανδρος από όσα δίδαξε, όσα είπε ή έπραξε, αποδεικνύεται φιλόσοφος».
Η υπερδυναμη της εποχης,η Ρώμη, ονόμασε πρώτη τον Αλέξανδρο Μέγα, τον οποίο θεοποίησε και όχι μόνο ακολούθησε το έργο του και αγκάλιασε όλους τους τομείς της τέχνης, της επιστήμης και της ζωής, αλλά το ολοκλήρωσε μεταφέροντας και παγιώνοντας την ελληνική κληρονομιά στη Δύση, γεγονός που προετοίμασε την δημιουργία του Δυτικού Πολιτισμού. Ο Chateaubriand έγραψε: «αν κάποιος έμοιασε με θεό αυτός είναι ο Αλέξανδρος».
Οι ανωτέρω χαρακτηρισμοί δεν ήσαν τυχαίοι.
Η συγκλονιστική ομιλία του Αλεξάνδρου στην ΩΠΗ, γνωστή ως όρκος του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ενώπιον 9.000 Αξιωματούχων Ελλήνων και Ασιατών, αποτελεί για τους ηγέτας όλων των λαών και διεθνών οργανισμών φωτεινό παράδειγμα στην πορεία για την Τρίτη χιλιετία.
Ο όρκος του Αλεξάνδρου στην ΩΠΗΝ είναι γνωστός, αλλά δεν έχει τονισθεί ότι ξεχύθηκε από την Μακεδονία όχι για να υποτάξει λαούς ή να κατακτήσει πλούτη ούτε να ικανοποιήσει πάθη, αλλά για να ενώσει όλους τους ανθρώπους με τα δεσμά της ειρήνης, της ομόνοιας και της αμοιβαίας επικοινωνίας.
Την επιθυμία του αυτή, όπως γράφει ο Πλούταρχος, την διετύπωσε και πριν ακόμη αρχίσει την εκστρατεία του όταν συναντήθηκε με τον Διογένη στην Κόρινθο. Όταν ρώτησε τον Διογένη τι θέλει, εκείνος του είπε να φύγει από μπροστά του για να μην καλύπτει τον ήλιο που τον φώτιζε. Ο Αλέξανδρος δεν θύμωσε αλλά είπε:
«Εάν δεν σκεπτόμουν να αναμείξω τα βάρβαρα έθνη με την Ελλάδα και διατρέχοντας όλη την Ήπειρο να την εκπολιτίσω και αφού βρω τα πέρατα της γης και τον ωκεανό της θάλασσας, να εκτείνω έως εκεί την Μακεδονία και να σπείρω και ν’ απλώσω την Ελληνική δικαιοσύνη και ειρήνη, σε όλα τα μέρη του κόσμου, δεν θα καθόμουν άπρακτος μεταχειριζόμενος την εξουσία για σωματικές απολαύσεις αλλά θα ζήλευα την απλότητα του Διογένη».
Έκανε πράξη ότι την εξουσία δεν θα μετεχειρίζετο για απολαύσεις.
Κατά την αναχώρησιν του από την Μακεδονία για την εκστρατεία κατά των Περσών, αναφέρουν όλοι οι συγγραφείς, διένειμε την περιουσία του. Όταν ρωτήθηκε τι θα κρατήσει για τον εαυτόν απήντησε την ελπίδα.
Όταν στα Ιεροσόλυμα οι Εβραίοι του προσέφεραν χρυσόν και αργυρόν, αρνήθηκε να τα παραλάβει, γράφει ο Ψευδοκαλισθένης.
Προ ετών ο Πρέσβυς μας εις το Ισλαμαμπάτ, την πρωτεύουσα του Πακιστάν, μου είπε ότι και σήμερα εις τα Σχολεία του Πακιστάν διδάσκεται ότι όταν πέθανε ο Αλέξανδρος και τον έβαλαν στο φέρετρο, τον περιέφεραν στην πόλη με τα χέρια έξω από το φέρετρο και φώναζαν «Ο Αλέξανδρος με καθαρά χέρια γεννήθηκε και με καθαρά χέρια πηγαίνει στον άλλο κόσμο».
Η δήλωση του Αλεξάνδρου στην συνάντηση του με τον Διογένη, η πολιτική του κατά την διάρκεια της εκστρατείας του με αποκορύφωμα την ομιλίαν του εις την ΩΠΗΝ και το υπό του Διοδώρου αναφερόμενον «τους εχθρούς ανάγκαζε ευδαιμονείν ο νικήσας», επιβεβαιώνουν ότι στόχος του Αλεξάνδρου ήτο να εκπολιτίσει και όχι να κατακτήσει.
Ο Αλέξανδρος εσέβετο το δημόσιο χρήμα και ήτο φιλάνθρωπος. Τιμώρησε σκληρότατα, γράφει ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος, όσους κατεχράσθησαν δημόσιον χρήμα και συμπεριεφέρθησαν κακώς εις τους πολίτας.
Ο Αλέξανδρος δεν ακολούθησε την συμβουλή του Αριστοτέλη να συμπεριφέρεται διαφορετικά στους Έλληνας και τους μη Έλληνας. Με τον σεβασμό των ηθών και εθίμων των υποτελών, την βαθμιαία εξάλειψη της διακρίσεως σε κατακτητές και κατακτηθέντας, εξύψωσε τους λαούς που κατέκτησε, οικονομικά, κοινωνικά, πολιτικά, γι’ αυτό και αγαπάται και σήμερα από τους λαούς των χωρών αυτών και σε δεκάδες χώρες Ανατολής και Δύσης, η λαϊκή μούσα τον θεωρεί δικό της. Ο Montesquieu έγραψε: «μόλις έλειψε ο Αλέξανδρος ορφάνεψαν τα έθνη».
Ο Παύλος Τζερμιάς αναφέρει ότι ο Βολταίρος έγραψε: «Ο Αλέξανδρος άλλαξε το πρόσωπο της Ασίας, της Ελλάδος, της Αιγύπτου και έδωσε στον κόσμο νέα κατεύθυνση».
Πρώτος ο Αλέξανδρος έλαβε έμπρακτα θέση κατά των φυλετικών διακρίσεων με τον γάμο του με την Αφγανή Ρωξάνη την κόρη του Δαρείου, αλλά και διότι ανέθεσε κρατικά καθήκοντα σε Αξιωματούχους των λαών που κατέκτησε.
Η συμπεριφορά του Αλεξάνδρου στην οικογένεια του Δαρείου (μητέρα, την οποία αιχμαλώτισε, σύζυγο και παιδιά του) θαυμάστηκε περισσότερο από κάθε άλλη για τον σεβασμό που έδειξε, αντί να φερθεί σαν νικητής αγέρωχος και κυρίαρχος αντίπαλος Βασιλιάς.
Η μητέρα του Δαρείου, αιχμάλωτη, αγάπησε τον Αλέξανδρο σαν παιδί της, κέρδισε την καρδιά τα με τον σεβασμό που της έδειξε και την αγνότητα της νιότης του. Δεν τον εγκατέλειψε όταν προσπάθησαν κρυφά να την βοηθήσουν να δραπετεύσει και όταν πέθανε ο Αλέξανδρος έμεινε νηστική πέντε μέρες, γράφει ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος, και αυτοκτόνησε.
«Δαρείε από εχθρό με φύση ανώτερη των ανθρώπων έχεις νικηθεί... Ο εχθρός εκείνος είναι ενάρετος και γεναίος».
Με τους ανωτέρω χαρακτηρισμούς για τον Αλέξανδρο παρηγόρησε ο δραπετεύσας από την αιχμαλωσία Θαλαμηπόλος της Στατείρας, της συζύγου του Δαρείου, όταν είδε τον Δαρείο να κτυπά το κεφάλι του και να οδύρεται με την πληροφορίαν που του έδωσε ότι η γυναίκα του πέθανε στη γέννα.
Όταν ο Δαρείος πληροφορήθηκε από τον Θαλαμηπόλο (γράφει ο Droyzen εις το βιβλίο του «Ιστορία του Μεγάλου Αλεξάνδρου» των Ρ.Η.Σ. Αποστολίδη, χορηγία Τραπέζης Πίστεως, σελ. 301), ότι ο Μακεδών Βασιλεύς τίμησε την οικογένεια του και ότι ο Αλέξανδρος διέταξε και ετάφη με κάθε πολυτέλεια η νεκρή βασίλισσα και ότι με δάκρυα τίμησε την μνήμη της, ο Δαρείος σήκωσε τα χέρια του στον ουρανό και ευχήθηκε: «Αν γυρίσει νικητής ν’ αξιωθεί να ξεπληρώσει όσα έκανε ο Αλέξανδρος στους αγαπημένους του όταν δυστύχησε και ότι αν πάψουμε να κυβερνάμε κάντε λοιπόν θεοί, άλλος από τον Αλέξανδρο να μην καθήσει στου Κύρου τον θρόνο».
Ελευθερώνοντας πόλεις, αναφέρει ο Αρριανός, κατέλυσε την Ολιγαρχία και αποκατέστησε την Δημοκρατία.
Ίδρυσε πόλεις, θέατρα, γυμναστήρια, άνοιξε δρόμους, καθιέρωσε ενιαίο νόμισμα και ανέπτυξε το εμπόριο.
Μετέδωσε τον Ελληνικό Πολιτισμό και καθιέρωσε την Ελληνική ως μόνη γλώσσα των λαών και επηρέασε βαθύτατα τους Άραβας, ώστε η συνάντηση Ελληνισμού και Αράβων να αποτελέσει σημαντικό γεγονός στην Ιστορία, έγραψε ο Dennis Overbye εις τους Τάιμς της Νέας Υόρκης. Οι Άραβες μετέφρασαν την Ελληνική γραμματείαν, η οποία πέρασε στην Ευρώπη και μεταφράστηκε τον 12ο αιώνα στα Λατινικά για να αποτελέσει την βάσιν της Αναγεννήσεως.
Ο Αναπληρωτής Καθηγητής Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου, Κωνσταντίνος Ρωμανός, εις το ενδιαφέρον βιβλίο του «Το Ελληνιστικό Ισλάμ», χαρακτηρίζει ως «ελλίποντα κρίκον της Ιστορίας του Πολιτισμού την Ελληνική κληρονομιά του Ισλάμ», γεγονός που δεν έχει ερευνηθεί στην Ελλάδα με μόνη αξιέπαινη εξαίρεση, αναφέρει ο Κων. Ρωμανός το έργον του Μητροπολίτου πρώην Μεγάλης Βρετανίας και Θυατείρων, Μεθόδιον Φούγια.
Μέγας Αλέξανδρος: Ο με κανέναν άλλον θνητόν όμοιος
1Caer está permitido, levantarse es obligatorio....."Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς"
Xαμένη μάχη,είναι αυτή που φοβήθηκες να δώσεις
Πριν γράψεις σκέψου! Πριν κατακρίνεις περίμενε! Πριν προσευχηθείς συγχώρα! Πριν παραιτηθείς προσπάθησε!
Καλό είναι το να υπάρχεις …μα το να ζεις εν Χριστώ είναι άλλο πράγμα !
Xαμένη μάχη,είναι αυτή που φοβήθηκες να δώσεις
Πριν γράψεις σκέψου! Πριν κατακρίνεις περίμενε! Πριν προσευχηθείς συγχώρα! Πριν παραιτηθείς προσπάθησε!
Καλό είναι το να υπάρχεις …μα το να ζεις εν Χριστώ είναι άλλο πράγμα !