Η Ναυσιπλοία (7250 π.Χ.) στο αρχαίο Φράχθι στην Αργολίδα
Δημοσιεύτηκε: 25 Ιαν 2010, 21:17
Το σπήλαιο Φράχθι στην Αργολίδα (κοντά στο χωριό Κοιλάδα) παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον όχι μόνο λόγω της διαρκούς κατοικήσεως του για μία μεγάλη περίοδο (πολύ πριν το 30.000 π.Χ. και μέχρι το 3.000 π.Χ. περίπου), αλλά και από τα πολύ σημαντικά ευρήματα που βρέθηκαν και αποκαλύπτουν σημαντικές άγνωστες πτυχές της ιστορίας μας.
Τα ευρήματα του σπηλαίου μας έδωσαν πληροφορίες για τις διατροφικές συνήθειες των κατοίκων του, τις ασχολίες τους (συλλογή τροφής, κυνήγι, αλιεία κλπ), την τέχνη τους (κεραμική, εργαλεία κλπ) και πληροφορίες σχετικά με τα έθιμά τους (πρώτη ταφή κλπ). Οι ανασκαφές στον χώρο ξεκίνησαν το 1967 και ολοκληρώθηκαν το 1976.
Οι ανασκαφές έφτασαν σε βάθος 11 μέτρων στο βαθύτερο τμήμα του σπηλαίου. Στο σημείο αυτό βρέθηκαν πάνω από 11 μέτρα στρωματογραφίας γεμάτα με συντρίμματα που συσσωρεύτηκαν κατά την διάρκεια της κατοίκησης του σπηλαίου με το πέρασμα των χιλιετιών. Σε βάθος 9 μέτρων βρέθηκαν τα παλαιότερα αποθέματα με ίχνη κατοίκησης και πολιτισμού και χρονολογούνται στην Άνω Παλαιολιθική περίοδο (περίπου 35.000 έως 20000 π.Χ.)
ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΟΤΕΡΗΣ ΝΑΥΣΙΠΛΟΪΑΣ
(περ. 7250 π.Χ. σύμφωνα με τις μετρήσεις του καθηγητή T. Jacobsen )
Μία από τις σημαντικότερες διαπιστώσεις που προέκυψε από την μελέτη των ευρημάτων του σπηλαίου, είναι για την αποδεδειγμένα αρχαιότερη (μέχρι πρόσφατα) ναυσιπλοΐα.
Πρόκειται για μία διαπίστωση που επιβεβαίωσε τις ενδείξεις που είχαμε για τις σημαντικότατες ναυτικές ικανότητες των προγόνων μας (π.χ. τα λίθινα αγγεία του 6000 π.Χ. που βρέθηκαν στην Νέα Μάκρη και είναι όμοια με αυτά της Χοιροκοιτίας Κύπρου ήταν μία σαφή ένδειξη). Είναι η απόδειξη ότι οι πρόγονοί μας, ήδη από την δεύτερη φάση της Μεσολιθικής Περιόδου (8.300 - 6.000 π.Χ.) έπλεαν με άνεση στο Αιγαίο, αλλά και ψάρευαν σε ανοιχτές θάλασσες.
Στο σπήλαιο βρέθηκαν μεγάλες ποσότητες οψιανού (ή οψιδιανού) ενός ηφαιστειακού πτερώματος από την Μήλο (η Μήλος απέχει περίπου 150 χιλιόμετρα από το σπήλαιο).
Αυτό το εύρημα σε συνδυασμό με τα οστά μεγάλων ψαριών (πιθανότατα τόνου, βάρους πολλών δεκάδων κιλών) που βρέθηκαν ανάμεσα στις μεγάλες ποσότητες από οστά μικρότερων ψαριών, αποδεικνύει την ικανότητα ναυσιπλοΐας και αλιείας σε ανοιχτές θάλασσες (μεγάλα βάθη), γιατί ψάρια αυτού του μεγέθους και βάρους δεν ψαρεύονται σε ρηχά νερά. και σίγουρα η αλιεία τους δεν μπορούσε να γίνει πάνω σε κορμούς δέντρων και απλές σχεδίες όπως προσπαθούν να παρουσιάσουν μερικοί "επιστήμονες".
Δείγματα οστών μεγάλων ψαριών και οστών από μικρότερα (φυσιολογικού μεγέθους) ψάρια. Κάποια από τα οστά που βρέθηκαν υπολογίστηκε ότι ήταν από τόνο βάρους 150 κιλών!!!
Τα ερωτήματα που δημιουργούνται από αυτή την ανακάλυψη είναι πολλά π.χ. :
-Τι τεχνοτροπίας ήταν οι βάρκες τους; Μπορούσαν να πλεύσουν τέτοιες αποστάσεις πάνω σε κορμούς δέντρων ή απλές σχεδίες;
Για την τεχνοτροπία κατασκευής δεν μπορεί να απαντήσει κανείς με βεβαιότητα εφ' όσον δεν υπάρχουν σχετικά ευρήματα. Πάντως το σίγουρο είναι ότι (όπως προαναφέραμε), αλιεία μεγάλων ιχθύων σε βαθιά νερά δεν γίνεται πάνω σε κορμούς δέντρων ή απλές σχεδίες.
-Μπορούσαν οι πρόγονοί μας σε τόσο παλαιά εποχή να έχουν εξερευνήσει τις Κυκλάδες; Και τι απόσταση θα μπορούσαν να έχουν καλύψει πλέοντες;
Εφ' όσον πλέοντες μπορούσαν να καλύψουν με άνεση την απόσταση των (τουλάχιστον) 150 χιλιομέτρων μέχρι την Μήλο, είναι σίγουρο ότι όχι μόνο γνώριζαν και είχαν επικοινωνία με την περιοχή των Κυκλάδων, αλλά ίσως να είχαν φτάσει και μακρύτερα. Μία απλή μελέτη ενός χάρτη του Αιγαίου Πελάγους, μας δείχνει ότι με ακτίνα τα 150 Χιλιόμετρα (περίπου 83,5 Ναυτικά μίλια) και ενδιάμεσους σταθμούς τα διάφορα νησιά, καλύπτονται μεγάλες αποστάσεις στο Αιγαίο.
Ίσως αυτά τα ερωτήματα που δημιουργήθηκαν να "ώθησαν" την αμερικανική αρχαιολογική αποστολή να αμφισβητήσει την αρχική της τοποθέτηση επί του θέματος και να ανασκευάσει τα συμπεράσματά της που αρχικά μιλούσαν για βέβαιη ναυσιπλοΐα.
Πάντως τα νεότερα ευρήματα - αποδείξεις (της αρχαιότερης πλέον) ναυσιπλοΐας από τα Γιούρα (βλ. σχετική σελίδα) τα οποία είναι παλαιότερα από το Φράχθι (γύρω στο 8.000 π.Χ.) με τα πολλά αγκίστρια, τα ψάρια (τόνος και εδώ) βάρους μέχρι και 200 κιλών και η εύρεση οψιανού (ή οψιδιανού) από την Μήλο, έδιωξαν κάθε πιθανή αμφιβολία για τις σημαντικότατες ναυτικές ικανότητες των προγόνων μας.
Τα ευρήματα του σπηλαίου μας έδωσαν πληροφορίες για τις διατροφικές συνήθειες των κατοίκων του, τις ασχολίες τους (συλλογή τροφής, κυνήγι, αλιεία κλπ), την τέχνη τους (κεραμική, εργαλεία κλπ) και πληροφορίες σχετικά με τα έθιμά τους (πρώτη ταφή κλπ). Οι ανασκαφές στον χώρο ξεκίνησαν το 1967 και ολοκληρώθηκαν το 1976.
Οι ανασκαφές έφτασαν σε βάθος 11 μέτρων στο βαθύτερο τμήμα του σπηλαίου. Στο σημείο αυτό βρέθηκαν πάνω από 11 μέτρα στρωματογραφίας γεμάτα με συντρίμματα που συσσωρεύτηκαν κατά την διάρκεια της κατοίκησης του σπηλαίου με το πέρασμα των χιλιετιών. Σε βάθος 9 μέτρων βρέθηκαν τα παλαιότερα αποθέματα με ίχνη κατοίκησης και πολιτισμού και χρονολογούνται στην Άνω Παλαιολιθική περίοδο (περίπου 35.000 έως 20000 π.Χ.)
ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΟΤΕΡΗΣ ΝΑΥΣΙΠΛΟΪΑΣ
(περ. 7250 π.Χ. σύμφωνα με τις μετρήσεις του καθηγητή T. Jacobsen )
Μία από τις σημαντικότερες διαπιστώσεις που προέκυψε από την μελέτη των ευρημάτων του σπηλαίου, είναι για την αποδεδειγμένα αρχαιότερη (μέχρι πρόσφατα) ναυσιπλοΐα.
Πρόκειται για μία διαπίστωση που επιβεβαίωσε τις ενδείξεις που είχαμε για τις σημαντικότατες ναυτικές ικανότητες των προγόνων μας (π.χ. τα λίθινα αγγεία του 6000 π.Χ. που βρέθηκαν στην Νέα Μάκρη και είναι όμοια με αυτά της Χοιροκοιτίας Κύπρου ήταν μία σαφή ένδειξη). Είναι η απόδειξη ότι οι πρόγονοί μας, ήδη από την δεύτερη φάση της Μεσολιθικής Περιόδου (8.300 - 6.000 π.Χ.) έπλεαν με άνεση στο Αιγαίο, αλλά και ψάρευαν σε ανοιχτές θάλασσες.
Στο σπήλαιο βρέθηκαν μεγάλες ποσότητες οψιανού (ή οψιδιανού) ενός ηφαιστειακού πτερώματος από την Μήλο (η Μήλος απέχει περίπου 150 χιλιόμετρα από το σπήλαιο).
Αυτό το εύρημα σε συνδυασμό με τα οστά μεγάλων ψαριών (πιθανότατα τόνου, βάρους πολλών δεκάδων κιλών) που βρέθηκαν ανάμεσα στις μεγάλες ποσότητες από οστά μικρότερων ψαριών, αποδεικνύει την ικανότητα ναυσιπλοΐας και αλιείας σε ανοιχτές θάλασσες (μεγάλα βάθη), γιατί ψάρια αυτού του μεγέθους και βάρους δεν ψαρεύονται σε ρηχά νερά. και σίγουρα η αλιεία τους δεν μπορούσε να γίνει πάνω σε κορμούς δέντρων και απλές σχεδίες όπως προσπαθούν να παρουσιάσουν μερικοί "επιστήμονες".
Δείγματα οστών μεγάλων ψαριών και οστών από μικρότερα (φυσιολογικού μεγέθους) ψάρια. Κάποια από τα οστά που βρέθηκαν υπολογίστηκε ότι ήταν από τόνο βάρους 150 κιλών!!!
Τα ερωτήματα που δημιουργούνται από αυτή την ανακάλυψη είναι πολλά π.χ. :
-Τι τεχνοτροπίας ήταν οι βάρκες τους; Μπορούσαν να πλεύσουν τέτοιες αποστάσεις πάνω σε κορμούς δέντρων ή απλές σχεδίες;
Για την τεχνοτροπία κατασκευής δεν μπορεί να απαντήσει κανείς με βεβαιότητα εφ' όσον δεν υπάρχουν σχετικά ευρήματα. Πάντως το σίγουρο είναι ότι (όπως προαναφέραμε), αλιεία μεγάλων ιχθύων σε βαθιά νερά δεν γίνεται πάνω σε κορμούς δέντρων ή απλές σχεδίες.
-Μπορούσαν οι πρόγονοί μας σε τόσο παλαιά εποχή να έχουν εξερευνήσει τις Κυκλάδες; Και τι απόσταση θα μπορούσαν να έχουν καλύψει πλέοντες;
Εφ' όσον πλέοντες μπορούσαν να καλύψουν με άνεση την απόσταση των (τουλάχιστον) 150 χιλιομέτρων μέχρι την Μήλο, είναι σίγουρο ότι όχι μόνο γνώριζαν και είχαν επικοινωνία με την περιοχή των Κυκλάδων, αλλά ίσως να είχαν φτάσει και μακρύτερα. Μία απλή μελέτη ενός χάρτη του Αιγαίου Πελάγους, μας δείχνει ότι με ακτίνα τα 150 Χιλιόμετρα (περίπου 83,5 Ναυτικά μίλια) και ενδιάμεσους σταθμούς τα διάφορα νησιά, καλύπτονται μεγάλες αποστάσεις στο Αιγαίο.
Ίσως αυτά τα ερωτήματα που δημιουργήθηκαν να "ώθησαν" την αμερικανική αρχαιολογική αποστολή να αμφισβητήσει την αρχική της τοποθέτηση επί του θέματος και να ανασκευάσει τα συμπεράσματά της που αρχικά μιλούσαν για βέβαιη ναυσιπλοΐα.
Πάντως τα νεότερα ευρήματα - αποδείξεις (της αρχαιότερης πλέον) ναυσιπλοΐας από τα Γιούρα (βλ. σχετική σελίδα) τα οποία είναι παλαιότερα από το Φράχθι (γύρω στο 8.000 π.Χ.) με τα πολλά αγκίστρια, τα ψάρια (τόνος και εδώ) βάρους μέχρι και 200 κιλών και η εύρεση οψιανού (ή οψιδιανού) από την Μήλο, έδιωξαν κάθε πιθανή αμφιβολία για τις σημαντικότατες ναυτικές ικανότητες των προγόνων μας.