Η εντύπωση που έχουν οι άνθρωποι στην εποχή μας για την εξέλιξη του πολιτισμού είναι ότι ακολούθησε αύξουσα πορεία. Πιστεύεται δηλαδή ότι ο πολιτισμόςξεκίνησε από το μηδέν και με αργά, αλλά σταθερά βήματα εξελίχθηκε κι έφτασεστο υψηλό επίπεδο της σημερινής εποχής.
Ο Ησίοδος, αναφερόμενος σ’αυτή την εποχή του υψηλού πολιτισμού, την ονομάζει Χρυσή: «Το χρυσό πρώτα γένος των λαλουμένων ανθρώπων οι αθάνατοι Θεοί έκαναν, που έχουν στον Όλυμπο δώματα... Ζούσαν έχοντας ανέγνοια στην ψυχή χωρίς ολότελα κόπους και πόνο... Κι όλα τα καλά τα είχαν και καρπό έφερνε ηζωοδότρα γη μόνη της πολύν και άφθονο κι αυτοί ήσυχοι τα έργα τους μοιράζο-νταν μαζί με πολλά αγαθά». (Έργα και Ημέρες, στ. 110 - 121).
Την καταστροφή του πολιτισμού της Χρυσής Εποχής την τοποθετούσαν περίτο 9.500 π.Χ., χρονολογία που φαίνεται να επαληθεύεται από πλείστα ευρήματα(αρχαιολογικά, γεωλογικά κ.τ.λ.). «Εσείς θυμάστε μόνον έναν κατακλυσμό, αν καιπροηγουμένως έγιναν πολλοί... Επί πολλές γενιές οι επιζήσαντες πέθαιναν χωρίς ναγνωρίζουν να γράφουν. Κάποτε Σόλωνα, πριν γίνει ο μεγάλος κατακλυσμός, αυτήπου είναι σήμερα η πολιτεία των Αθηναίων ήταν πολύ γενναία στον πόλεμο καιεξαιρετικά ευνομούμενη από κάθε άποψη...
Θα σου τα πω όλα, τόσον για χάρη σου, όσο και για χάρη της πολιτείας σου, αλλά κυρίως για χάρη της θεάς που προστάτευσε, ανάθρεψε κι εκπαίδευσε και τον δικό σας και τον δικό μας τόπο,αρχίζοντας από εσάς χίλια χρόνια πιοπριν... Η διάρκεια του πολιτισμού μας όπως λένε τα ιερά μας βιβλία είναι οκτώ χιλιάδες χρόνια. Θα σου μιλήσω εν συντομία για τους νόμους και τα υπέροχαέργα των συμπολιτών σου που έζησανπριν από εννέα χιλιάδες χρόνια».
Τα παραπάνω, που τα λέγει στο Σόλωνα ένας Αιγύπτιος ιερέας τον 5ο αιώνα π.Χ, κα-τέγραψε ο Πλάτων στον Τίμαιο (22 - 24).
Οταν μιλούσαν για κατακλυσμό, δεν εννοούσαν βέβαια μια παρατεταμένη βροχόπτωση και κάποιες τοπικές πλημμύρες. Το μέγεθος της καταστροφής ήταν τεράστιο. Συνέβη μια παράλλαξη, δηλαδή μια αλλαγή στις τροχιές των ουρανίωνσωμάτων, η οποία είχε αποτέλεσμα τη συστροφή και μεταβολή του άξονα περιστροφής της γης (Πλάτων, Τίμαιος, 22 c-d).
Μεταξύ των συνεπειών της καταστροφής περιλαμβάνονταν εκπληκτικής ισχύος, ταχύτητας και ύψους παλιρροϊκό κύμα,απόπλυση των εύφορων χωμάτων του φλοιού της γης, γενικευμένη ηφαιστειακήδραστηριότητα, εκτεταμένη πτύχωση του φλοιού κι ορογενετική δραστηριότητακι έντονα ηλεκτρομαγνητικά φαινόμενα. Από τον κατακλυσμό σώθηκαν «οι βοσκοίκαι οι βουκόλοι στα βουνά». (Τίμαιος, 22 d)
Εκτός από τον Τίμαιο του Πλάτωνος, πολλές σχετικές πληροφορίες υπάρχουνκαι στο έργο Κριτίας του ιδίου, αλλά και στη Θεογονία του Ησιόδου, καθώς καιστον Προμηθέα Δεσμώτη του Αισχύλου. Σχετικές παραδόσεις υπάρχουν και σε μυ-θολογίες πολλών άλλων λαών σε όλο τον κόσμο, λόγω όμως του μεγάλου χρονικούβάθους της ιστορίας μας μόνο στην Ελληνική μυθολογία διατηρείται η ανάμνησηόχι μόνον ενός, αλλά τριών κατακλυσμών (Δευκαλίωνος, Δαρδάνου και Ωγύγου),χωρίς ωστόσο μέχρι στιγμής να έχει προσδιορισθεί επ’ ακριβώς και για τους τρειςο χρόνος που συνέβησαν.«Συνέβησαν και θα συμβούν πολλές και διάφορες καταστροφές στο ανθρώπινογένος, οι σημαντικότερες προήλθαν δια πυρός και ύδατος, ενώ οι μικρότερες απόαμέτρητες άλλες αιτίες». (Πλάτων, Τίμαιος 22c)
Ο Ησίοδος (Έργα και Ημέρες, στ. 110-201), μετά την καταστροφή της Χρυσής Εποχής και του Χρυσού Γένους, μιλάει για το Ασημένιο Γένος, που εξαφανίσθηκε κι αυτό απότον χολωμένο Δία, λόγω της αμυαλιάς και της ανόσιαςαλαζονείας του. Ο πατέρας Ζεύς όμως έκανε το τρίτο γένος των ανθρώπων, το Χάλκινο, που εκτόςαπό αλαζονικό ήταν και πολεμοχαρές και, ότανκι αυτό το σκέπασε η γη, το τέταρτο Γένος και μετά το πέμπτο: «Μακάρι εγώ να μηνήμουνα με τους πέμπτους ανθρώπους,αλλά ή πριν να είχα πεθάνει ή μετάνα γεννιόμουν, γιατί τώρα το γένοςείναι σιδερένιο, ώστε την ημέραδεν θα πάψουν απ’ τον κόποκαι τον πόνο ούτε τη νύκτανα σβήνουν κι οι Θεοί θατους δίνουν βαριά βάσανα». (Ησίοδος,Έργα και Ημέ-ρες, στ.174-178)
Μετά τη μεγάλη καταστροφή λοιπόν, σύμφωνα πάντα με τους Κλασσικούς, οπολιτισμός έπαθε μεγάλη καταστροφή, αλλά δε χάθηκε εντελώς. Οι άνθρωποι προ-σπάθησαν να τον ανασυστήσουν, αλλά μεταγενέστερες μικρότερες καταστροφέςτους γύρισαν πολύ πίσω, τόσο ώστε να θεωρούν την εποχή τους ως τη χειρότερη απ’ όλες: Από τη Χρυσή Εποχή κατάντησαν να ζουν στη Σιδερένια! Έτσι λοιπόν οι αρχαίοι είχαν την εντύπωση ότι ο πολιτισμός είχε ακολουθήσει την πτωτική πορεία που φαίνεται στην εικόνα 2.
Οι αρχαίοι Έλληνες μόνο τη Χρυσή Εποχή είχαν ως πρότυπο και αυτή ενέπνεεόλες τους τις πράξεις και όλα τους τα ιδανικά, διότι, εκτός από την υψηλή και τέ-λεια επιστήμη και τεχνολογία που είχε αναπτύξει, είχε κατορθώσει να αντιληφθείότι σκοπός των κοινωνιών πρέπει να είναι η εξασφάλιση της πνευματικής εξελίξεωςτου ατόμου.
Οι αντιλήψεις αυτές δε διαμορφώθηκαν μόνο από τα προαναφερθένταέργα του Ησιόδου και του Πλάτωνος, αλλά από το σύνολο των μύθων της μυθο-λογίας μας. Σύμφωνα με το Σωκράτη, η εξήγηση των μυθολογημάτων χρειάζεταισκέψη, μεγάλη ικανότητα, υπερβολικό κόπο και διάθεση απροσδιορίστου χρόνου(Πλάτων, Φαίδρος, απόδοση Κ. Γούναρη, εκδ. Φέξη, σ. 20).
Οι σύγχρονες κοινωνίες εκτιμούν εσφαλμένα το μύθο ως μια εξωπραγματική,δηλαδή ανυπόστατη, διήγηση χωρίς καμία πρακτική ωφέλεια. Ασφαλώς, η θεώρηση αυτή είναι όχι μόνον εσφαλμένη στη βάση της, αλλά ταυτόχρονα αποτελείμια αντίληψη που απέχει πολύ από την πραγματικότητα.Μέχρι πριν από μερικά χρόνια ίσως και να είχε κάποια λογική η απόρριψη τωνμύθων ως παραμύθια. Πριν από ένα σχεδόν αιώνα άρχισαν οι προσπάθειες για τηνκατασκευή των πρώτων αεροσκαφών. Δεν υπήρχαν ταχύπλοα σκάφη. Πριν απόπενήντα χρόνια δεν υπήρχαν lasers. Πριν από ελάχιστα χρόνια δεν είχε αποκωδικοποιηθεί το DNA.
Εφόσον δεν υπήρχαν αεροσκάφη, τα άρματα των Θεών στην Ιλιάδα που ανεβοκατέβαιναν στον ουρανό εκλαμβάνονταν ως αποκυήματα της φαντασίαςτου ποιητή. Σήμερα όμως, με τη ραγδαία τεχνολογική εξέλιξη, είμαστε σε θέση νακάνουμε τα πρώτα δειλά βήματα γιατην κατανόηση της υψηλής τεχνολογίαςεκείνης της μακρινής αλλά και χρυσήςγια την ανθρωπότητα εποχής.Στο παρόν άρθρο θα γίνει μια προ-σπάθεια προσεγγίσεως και τεχνικής αναλύσεως των μύθων που περιγράφειο Όμηρος κι αφορούν στα ιπτάμεναάρματα με τα οποία κινούνταν οι Θεοί
στην Ιλιάδα.
Το Περιεχόμενο της Ιλιάδας - Βασικές Παρατηρήσεις
Η Ιλιάδα αποτελείται από 15.692 στίχουςδιαιρεμένους σε 24 ραψωδίες με θέμα τονΤρωικό Πόλεμο. Από τα κύρια χαρακτηριστικά της Ιλιάδας είναι οι παρεμβάσεις καιη μεγάλη συμμετοχή των θεών στα δρώμενα.Οι θεοί παρεμβαίνουν στις διαφωνίες τωνισχυρών προσώπων, άλλοι υποστηρίζουν τουςΑχαιούς κι άλλοι τους Τρώες. Αυτό που έχεικαταφέρει να επιτύχει ο ποιητής είναι η μεαριστοτεχνικό τρόπο συνεύρεση δύο εποχών.
Της εποχής που εξελίσσεται το έπος (2η χιλιε-τία π.Χ.) και της εποχής των θεών, της Χρυσής Εποχής (10η περίπου χιλιετία π.Χ.).Ο ποιητής στις περιγραφές του χρησι-μοιοποιεί πάρα πολλές παρομοιώσεις, τόσογλαφυρές κι επιτυχημένες, ώστε ορισμένοιερευνητές έχουν εκφράσει αμφιβολίες ακόμη και για το αν ήταν τυφλός. Ας δούμε δύο τυχαία παραδείγματα:
«Στο μεταξύ ο στρατός έτρεχε να μαζευτεί. Όπως είναι τα σμήνη από πυκνά μελίσσια, που όλο και καινούργια βγαίνουν από καμουφλαρισμένο βράχο και τσαμπιά-τσαμπιά πετούν επάνω στ’ ανοιξιάτικαλουλούδια και πετούν κοπαδιαστά άλλα εδώκι άλλα εκεί, έτσι κι από αυτούς πλήθη πολλά προχωρούσαν στη συγκέντρωση, ομάδες-ομά-δες από τα καράβια κι από τις σκηνές, εμπρόςαπό την χαμηλή ακρογιαλιά». (Ιλ., Β 85 - 93)«Όπως φωτιά χαλάστρα απλώνεται σεαπέραντο δάσος στις κορυφές κάποιου βου-νού και η λάμψις φαίνεται από μακριά, έτσικι αυτών που προχωρούσαν η λάμψη από τονθαυμαστό τους χαλκό έφτανε μέσα από τοναιθέρα στον ουρανό». (Ιλ., Β 455 - 459)
Οι όμορφες αυτές παρομοιώσεις αφορούν όμως μόνο σε περιγραφές που αναφέ-ρονται στους θνητούς. Όταν οι περιγραφέςαφορούν στους θεούς τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά. Αν ο ποιητής είχε διάθεση να γράψει παραμύθια, τότε με τους θεούς είχε μεγάλη ευκαιρία. Μπορούσε ναγράψει πλήθος φανταστικών περιγραφών.Κι όμως στο έπος γίνεται ακριβώς το αντίθετο! Όποτε γίνονται αναφορές στους θνητούς υπάρχουν πάρα πολλές λεπτομέρειες κι εκτενείς περιγραφές. Οι αναφορέ ςόμως στους θεούς είναι πολύ λιτές, χωρίςπαρομοιώσεις, μεταφορές και λοιπά καλολογικά στοιχεία.
Θα μπορούσαμε να πούμε ότι οι αναφορές στους θεούς είναι κατά κανόνα τηλεγραφικές! Μόνον αναφορές γεγονότων γίνονταιμε ελάχιστες λεπτομέρειες.Εντύπωση επίσης προκαλείκαι η ανάγκη των θεών για χρήση τεχνολογικού εξοπλισμού.Οι Έλληνες θεοί δεν έκαναν θαύματα! Παντού υπήρχαν οι θεοί,πουθενά όμως δε συνέβαινε τίποτετο υπερφυσικό! Ό,τι κι αν ήθελαν νακάνουν, χρησιμοποιούσαν την ανάλογη συσκευή!
Τα ιπτάμενα άρματα των Θεών
1''...δεν είναι η πάλη ημών εναντίον εις αίμα και σάρκα, αλλ' εναντίον εις τας αρχάς, εναντίον εις τας εξουσίας, εναντίον εις τους κοσμοκράτορας του σκότους του αιώνος τούτου, εναντίον εις τα πνεύματα της πονηρίας εν τοις επουρανίοις''\n [/align]