Η ζωή μετά το Μεγάλο Κατάκλυσμό στην Αρχαία Ελλάδα

1
Στο "Νόμοι και επινομίς" του Πλάτωνος γίνεται λόγος για τον κατακλυσμό.
ΑΘΗΝΑΙΟΣ.
Μήπως λοιπόν τάχα δεν εκτίσθησαν από ημάς εις αυτό το διάστημα χιλιάδες των χιλιάδων πόλεις,
όχι δε ολιγώτεραι ως προς τον αριθμόν κατεστράφησαν, και πάλιν με όλα τα είδη των
πολιτευμάτων διοικηθείσαι πολλάκις εις όλα τα μέρη. Και άλλοτε μεν από μικροτέρας εγίνοντο
μεγαλύτεραι, άλλοτε δε από μεγαλιτέρας μικρότεροι, και χειρότεραι από καλλιτέρας, και
καλλίτεραι από χειροτέρας;
ΚΛΕΙΝΙΑΣ.
Αυτό είναι λογικόν.
ΑΘΗΝΑΙΟΣ.
Αυτής λοιπόν της μεταβολής ας εννοήσωμεν, εάν ημπορούμεν, την αιτίαν. Διότι πολύ πιθανόν αυτή
να μας δείξη την πρώτην γένεσιν και μεταβολήν των πολιτευμάτων.
ΚΛΕΙΝΙΑΣ.
Καλά λέγεις και πρέπει να φανούμεν πρόθυμοι, συ μεν εις το να ειπής τι σκέπτεσαι περί αυτών,
ημείς δε εις το να σε παρακολουθήσωμεν.
ΑΘΗΝΑΙΟΣ.
Λοιπόν σας φαίνεται άραγε ότι αι παλαιαί παραδόσεις περιέχουν κάποιαν αλήθειαν;
ΚΛΕΙΝΙΑΣ.
Ποίαι δηλαδή;
ΑΘΗΝΑΙΟΣ.
Ότι συνέβησαν πολλαί καταστροφαί των ανθρώπων με κατακλυσμούς και ασθενείας και άλλα
πολλά, από τα οποία είχε μείνει πολύ ολιγοστόν το ανθρώπινον γένος;
ΚΛΕΙΝΙΑΣ.
Βεβαίως αυτό είναι πιστευτόν εντελώς εις τον καθένα.
ΑΘΗΝΑΙΟΣ.
Πρόσεξε λοιπόν να αναπαραστήσωμεν μίαν από τας πολλάς καταστροφάς, αυτήν, που έγινε κάποτε
με τον κατακλυσμόν.

ΚΛΕΙΝΙΑΣ.
Τι να φαντασθώμεν δι' αυτήν;
ΑΘΗΝΑΙΟΣ.
Ότι όσοι εσώθησαν τότε από την εξόντωσιν θα ήσαν σχεδόν κάποιοι ορεινοί και νομάδες,
αποτελούντες ελάχιστα ζώπυρα σωθέντα από το ανθρώπινον γένος.
ΚΛΕΙΝΙΑΣ.
Αυτό είναι φανερόν.
ΑΘΗΝΑΙΟΣ.
Και ωρισμένως οι τοιούτοι ήτο επόμενον να είναι άπειροι των άλλων τεχνών και των
εφαρμοζομένων εις τας πόλεις μεταξύ των πολιτών μεθόδων ως προς τας πλεονεξίας και τας
φιλονικίας και όσα άλλα κακουργήματα εφευρίσκουν μεταξύ των.
ΚΛΕΙΝΙΑΣ.
Φαίνεται τουλάχιστον πιθανόν.
ΑΘΗΝΑΙΟΣ.
Ας υποθέσωμεν λοιπόν ότι αι πόλεις των πεδιάδων και των παραλίων κατεστράφησαν άρδην την
εποχήν εκείνην.
ΚΛΕΙΝΙΑΣ.
Ας υποθέσωμεν.
ΑΘΗΝΑΙΟΣ.
Λοιπόν δεν θα δεχθώμεν ότι και τα εργαλεία όλα εχάθησαν και οτιδήποτε είχεν εφευρεθή προς
σπουδαίαν εξυπηρέτησιν της τέχνης ή της πολιτικής ή κάποιας άλλης σοφίας, όλα αυτά δεν
ερήμαξαν την εποχήν εκείνην;
ΚΛΕΙΝΙΑΣ.
Βεβαίως, αγαπητέ, διότι, εάν ο κόσμος έμενεν αιωνίως όπως είναι τόρα τακτοποιημένος, πώς ήτο
δυνατόν να ανακαλυφθή ποτε και το ελάχιστον πρωτοφανές πράγμα; Και βεβαίως αυτή η αλήθεια
χιλιάδες των χιλιάδων έτη διέφευγε την παρατήρησιν των τοτινών ανθρώπων, μόλις δε προ χιλίων ή
δύο χιλιάδων ετών άλλα μεν ενοήθησαν από τον Δαίδαλον, άλλα δε από τον Ορφέα, άλλα δε από
τον Παλαμήδη, τα δε σχετικά με την μουσικήν από τον Μαρσύαν και τον Όλυμπον, και τα σχετικά
με την λύραν από τον Αμφίονα, άλλα δε πάρα πολλά, ημπορούμεν να ειπούμεν, μόλις τόρα
τελευταίως εφευρέθησαν από άλλους.
ΑΘΗΝΑΙΟΣ.
Άραγε γνωρίζεις, καλέ Κλεινία, ότι παρέλειψες τον φίλον σου, ο οποίος έζησε κυριολεκτικώς χθες;
ΚΛΕΙΝΙΑΣ.
Μη τυχόν εννοείς τον Επιμενίδην;
ΑΘΗΝΑΙΟΣ.
Μάλιστα, αυτόν. Διότι αυτός, φίλε μου, πολύ υπερτέρησε όλους μαζί με την εφεύρεσίν του, την
οποίαν θεωρητικώς μεν την προέβλεψε ο Ησίοδος, πραγματικώς όμως εκείνος την ετελείωσε,
καθώς διισχυρίζεσθε σεις.
ΚΛΕΙΝΙΑΣ.
Βεβαίως διισχυριζόμεθα.
ΑΘΗΝΑΙΟΣ.
Λοιπόν ας παραδεχθώμεν ότι, τότε που έγινε η καταστροφή, ήλθαν εις τοιαύτην κατάστασιν τα
ανθρώπινα πράγματα, δηλαδή ότι υπήρχε μία απείρως φοβερά ερημία, χώραι δε πολυπληθείς
έμειναν χωρίς κατοίκους και με την εξόντωσιν όλων των άλλων ζώων έμειναν μερικαί αγέλαι, και,
αν απέμεινε κανέν γένος των αιγών, αραιά και αυτά έβοσκαν και εζούσαν εις την αρχήν.
ΚΛΕΙΝΙΑΣ.
Αμέ τι άλλο;
ΑΘΗΝΑΙΟΣ.
Της πόλεως δε και του πολιτεύματος και της νομοθεσίας, διά τα οποία τόρα ημείς συζητούμεν,
άραγε νομίζομεν κάπως ότι απέμεινε ακόμη και απλή ανάμνησις;
ΚΛΕΙΝΙΑΣ.
Διόλου μάλιστα.
ΑΘΗΝΑΙΟΣ.
Λοιπόν δεν προήλθαν από εκείνην την κατάστασιν όλα τα σημερινά μας πράγματα, δηλαδή αι
πόλεις και τα πολιτεύματα και αι τέχναι και οι νόμοι, και η μεγάλη μεν κακία, αλλά συγχρόνως και
η μεγάλη αρετή;
ΚΛΕΙΝΙΑΣ.
Πώς το εννοείς;
ΑΘΗΝΑΙΟΣ.
Άραγε, αξιοθαύμαστε φίλε, φανταζόμεθα ότι οι τοτινοί άνθρωποι, αφού ήσαν άπειροι των πολλών
καλών, αλλά και των πολλών κακών, τα οποία συμβαίνουν εις τας πόλεις, ημπορούσαν να είναι
τέλειοι εις την αρετήν ή την κακίαν;
ΚΛΕΙΝΙΑΣ.
Καλά είπες, και εννοούμεν τι θέλεις να ειπής.
ΑΘΗΝΑΙΟΣ.
Λοιπόν με τον καιρόν και όσον επληθύνετο το γένος μας δεν επροχωρούσε εις όλον το σημερινόν
καθεστώς;
ΚΛΕΙΝΙΑΣ.
Πολύ ορθά.
ΑΘΗΝΑΙΟΣ.
Όχι βέβαια αιφνιδίως, καθώς φαίνεται, αλλά ολίγον κατ' ολίγον εις πάρα πολύ μεγάλον χρονικόν
διάστημα.
ΚΛΕΙΝΙΑΣ.
Αυτό είναι πολύ πρέπον να έγινε ούτω πως.
ΑΘΗΝΑΙΟΣ.
Διότι, διά να αρχίσουν να καταβαίνουν από τα υψηλά μέρη εις τας πεδιάδας, υπήρχε, νομίζω,
πρόσφατος εις την ακοήν όλων ο φόβος.
ΚΛΕΙΝΙΑΣ.
Και πώς όχι;
ΑΘΗΝΑΙΟΣ.
Άραγε δεν εβλέποντο μεταξύ των με ευχαρίστησιν, αφού ήσαν ολιγοστοί εκείνην την εποχήν και
αφού τα μέσα της συγκοινωνίας μεταξύ των και κατά ξηράν και κατά θάλασσαν όλα σχεδόν
εξηφανίσθησαν μαζί με τας τέχνας; Επομένως, νομίζω, δεν ήτο παρά πολύ δυνατόν να συναντώνται
μεταξύ των. Διότι ο σίδηρος και ο χαλκός και όλα τα μέταλλα εχάθησαν συγχωνευθέντα, ώστε
υπήρχε απόλυτος ανικανότης να ξεκαθαρίσουν αυτά εκ νέου, και η ξυλική δε ήτο σπανία. Διότι, και
αν ακόμη είχε διασωθή κανέν εργαλείον εις τα όρη, εις ολίγον καιρόν εφθείρετο και εχάνετο, άλλα
όμως δεν ημπορούσαν να κατασκευασθούν ενόσω δεν ήρχετο πάλιν εις τους ανθρώπους η τέχνη
των μετάλλων.
ΚΛΕΙΝΙΑΣ.
Βεβαίως πώς ήτο δυνατόν;
ΑΘΗΝΑΙΟΣ.
Αλλά κατόπιν από πόσας γενεάς μας περνά η ιδέα ότι έγινε τούτο;
ΚΛΕΙΝΙΑΣ.
Είναι προφανές ότι κατόπιν από πάρα πολλάς.
ΑΘΗΝΑΙΟΣ.
Λοιπόν και αι τέχναι, όσαι έχουν ανάγκην σιδήρου και χαλκού και όλων των παρομοίων μετάλλων,
δεν ήσαν εξηφανισμέναι τότε εις όλον αυτό το χρονικόν διάστημα και περισσότερον ακόμη;
ΚΛΕΙΝΙΑΣ.
Αμέ τι;
ΑΘΗΝΑΙΟΣ.
Επομένως δεν εξηφανίσθη και ο φατριασμός και ο πόλεμος την εποχήν εκείνην κατά πολλούς
τρόπους;
ΚΛΕΙΝΙΑΣ.
Πώς;
ΑΘΗΝΑΙΟΣ.
Πρώτον μεν αγαπούσαν και εφέροντο ως φίλοι μεταξύ των ένεκα της ερημίας, έπειτα δεν ήτο
περιζήτητος η τροφή των με κινδύνους. Διότι δεν υπήρχε έλλειψις βοσκής, εκτός ίσως εις ολίγους
εις την αρχήν, η οποία βεβαίως ήτο ο κυριότερος πόρος της ζωής των την εποχήν εκείνην. Δηλαδή
από γάλα και κρέατα δεν είχαν καμμίαν έλλειψιν, εκτός δε τούτου και από το κυνήγιον δεν
επρομηθεύοντο μηδαμινήν τροφήν ούτε ολίγην. Και βεβαίως και από ενδυμασίας και στρώματα και
κατοικίας και σκεύη μαγειρικά και οικιακά είχαν αφθονίαν. Διότι αι κεραμοπλαστικαί τέχναι και αι
πλεκτικαί δεν έχουν καμμίαν ανάγκην του σιδήρου. Όλα δε αυτά ο θεός έδωκε εις αυτάς τας δύο
τέχνας να τα προμηθεύουν εις τους ανθρώπους, διά να ημπορή, οσάκις καταντούν εις την ιδίαν
στενοχωρίαν, να ευρίσκη αναγέννησιν και πρόοδον το ανθρώπινον γένος. Επομένως εξ αιτίας
αυτού δεν ήσαν πολύ πτωχοί, ούτε εστενοχωρούντο από την πτωχείαν, διά να γίνουν διαφορετικοί
από ό,τι ήσαν. Πλούσιοι δε δεν ήτο δυνατόν να γίνουν ποτέ, αφού τους έλειπε ο χρυσός και ο
άργυρος. Αλλά εις όποιον συνοικισμόν δεν συγκατοικεί ούτε ο πλούτος ούτε η πτωχεία, σχεδόν εις
αυτήν αναδεικνύονται τα πλέον ευγενή ήθη. Διότι δεν συγκατοικεί η ύβρις και η αδικία, αι δε
ζηλοτυπίαι και οι φθόνοι πάλιν δεν γεννώνται. Επομένως δι' αυτούς τους λόγους ήσαν βεβαίως
αγαθοί και δι' εκείνο που ονομάζεται ευπιστία. Δηλαδή όσα ήκουαν ότι είναι καλά και κακά, επειδή
ήσαν ευήθεις (απόνηροι), τα ενόμιζαν αληθινά και τα επίστευαν. Δηλαδή να υποπτευθή το ψεύδος
κανείς δεν εγνώριζε από σοφίαν (εξυπνάδα) καθώς τόρα, αλλά επίστευαν ως αληθή όσα λέγονται
περί θεών και ανθρώπων και έζων συμφώνως με αυτά. Δι' αυτό ακριβώς ήσαν εντελώς τοιούτοι,
οποίους τους επεριγράψαμεν προ ολίγου.
ΚΛΕΙΝΙΑΣ.
Εγώ τουλάχιστον και ο φίλος απ' εδώ συμφωνούμεν εις αυτά τελείως.
1.Σοφία πάντων κάλλιστον, η δε αμάθεια πάντων κάκιστον
2. ζητεῖτε τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν
Απάντηση

Επιστροφή στο “Αρχαία Ελλάδα”