Σελίδα 1 από 1

Η ΑΝΑΛΗΨΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ

Δημοσιεύτηκε: 21 Μάιος 2015, 21:52
από Φιλούμενος
Του Κωνσταντίνου Αθ. Οικονόμου, δασκάλου



Σαράντα ημέρες μετά την Ανάσταση του Θεανθρώπου η Ορθόδοξη Εκκλησία μας εορτάζει τη Δεσποτική Εορτή της εις ουρανούς Αναλήψεως του Κυρίου. Πρόκειται για μια εορτή, που επειδή πέφτει πάντοτε την Πέμπτη ημέρα της εβδομάδας, δηλαδή καθημερινή, δεν έχει ανάλογη της σημασίας της θέση στη συνείδηση του λαού, όπως συμβαίνει με άλλες μεγάλες εορτές, σαν αυτές των Χριστουγέννων, των Θεοφανείων, του Ευαγγελισμού, της Αναστάσεως, κ.α. Ακόμη, ειδικά στην εορτή της Αναλήψεως, απέχει ο μαθητόκοσμος, διότι τέτοιες ημέρες έχουν εισέλθει στην εξεταστική περίοδο, με αποτέλεσμα οι εκπαιδευτικοί να αδυνατούν να συνοδέψουν τους μαθητές τους για εκκλησιασμό. Ακόμη εμείς οι μεγαλύτεροι, ασκούμενοι καθημερινά με τις βιωτικές μας μέριμνες, ακούμε και μαθαίνουμε για την εορτή αυτή πολλά χρόνια αργότερα, ίσως και δεκαετίες μετά από τα σχολικά μας χρόνια, χωρίς να έχουμε βιώσει λατρευτικά αυτή τη μεγάλη εορτή και πανήγυρη.

Η Ανάληψη ακολουθεί την Ανάσταση. Είναι αμέσως μετά το διάστημα των σαράντα ημερών, που ο Κύριος εμφανιζόταν συχνά στους μαθητές του. Στο διάστημα αυτό ο Κυριος, με τις συνεχείς εμφανίσεις του αλλά και εξαφανίσεις του, πρώτον αποδεικνύει το γεγονός της Αναστάσεως Του και δεύτερον γυμνάζει πνευματικά τους μαθητές Του.


Πρέπει με λίγα λόγια οι μαθητές του Κυρίου και μέλλοντικοί Απόστολοι να χειραφετηθούν από τη συνεχή σωματική αίσθηση και αντίληψη του Χριστού. Τους προετοιμάζει, με λίγα λόγια, να Τον επιζητούν με τους πνευματικούς τους οφθαλμούς στο επόμενο διάστημα της δικής τους αποστολής προς τα έθνη. Έτσι η ένσαρκος παρουσία του Κυρίου στη γη που άρχισε με τη γέννησή Του εδώ σταματά.


Όμως, ο ένσαρκος Κύριος θα ξαναφανεί. Τότε: “και τότε φανήσεται τὸ σημείον του υιου του ανθρώπου εν τω ουρανώ, και τότε κόψονται πάσαι αι φυλαὶ της γης και οψονται τον υιὸν του ανθρώπου ερχόμενον επὶ των νεφελων του ουρανού μετὰ δυνάμεως και δόξης πολλής.” (Ματθ. κδ΄30) Μέχρι τότε οι πιστοί ανά τους αιώνες μαθαίνουμε να ζούμε με τη διαρκή και αόρατη παρουσία Του, όπως και ο ίδιος το τόνισε: “και ιδοὺ εγὼ μεθ' υμών ειμι πάσας τας ημέρας έως της συντελείας του αιώνος. Αμήν.” (Μτθ. κη΄20).


Βεβαίως η σωματική παρουσία του Κυρίου δεν εξέλειπε εντελώς. Η σωματική Του παρουσία που ακόμη υπάρχει και θα υπάρχει έως της συντελείας του κόσμου είναι στο ιερό μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας. Στον άρτο και τον οίνο, που στα “σα εκ των σων” μεταβάλλονται σε σώμα και αίμα Κυρίου. Έτσι ο πιστός μπορεί να δεχθεί τον Κύριο μέσα του και Εκείνος να εισέλθει μέχρι και το τελευταίο του κύτταρο, να εισδύσει στην ουσία της ύπαρξής του, και εντέλει ο δεχόμενος τον Κύριον να θεωθεί.


Ανελήφθη, λοιπόν, στους ουρανούς ο Θεάνθρωπος Λυτρωτής μας. Σύμφωνα με το Ευαγγέλιο του Λουκά, ο Κύριος οδήγησε τους μαθητές Του προς το δρόμο της Βηθανίας και το όρος των Ελαιών. Εκεί, αφού σήκωσε τα χέρια Του, τους ευλόγησε: “Εξήγαγε δε αυτοὺς έξω έως εις Βηθανίαν, και επάρας τὰς χειρας αυτού ευλόγησεν αυτούς.” (Λούκ. κδ΄50) Έτσι, ευλογώντας τους, χωρίστηκε απ' αυτούς και εφέρετο προς τον ουρανό, μέχρι που χάθηκε απ' τα μάτια τους. “και εγένετο εν τω ευλογειν αυτὸν αυτοὺς διέστη απ' αυτών και ανεφέρετο εις τον ουρανόν. και αυτοὶ προσκυνήσαντες αυτὸν υπέστρεψαν εις Ιερουσαλὴμ μετὰ χαράς μεγάλης” (Λούκ. κδ΄51-51).


Αλλά πώς ανελήφθη;

Και με την ανθρώπινη Του φύση. Έτσι την ανθρώπινή Του φύση, την ενωμένη με τη Θεία Του υπόσταση, που την ένωσε αχωρίστως, ατρέπτως, ασυγχύτως και αδιαιαρέτως, σύμφωνα με τη διδασκαλία της Δ΄Οικουμενικής Συνόδου, την πήρε και την τοποθέτησε πάνω από Αγγέλους και Αρχαγγέλους, ψηλότερα από Χερουβίμ και Σεραφίμ, δίπλα στο θρόνο του Θεού Πατέρα.

Με απλά λόγια ο Κύριος Θέωσε και την ανθρώπινη φύση Του, δίνοντας μας μια ιδέα για το πώς θα είναι τα σώματα των αναστημένων πιστών κατά την Δευτέρα του Κυρίου Παρουσία.


Ακόμη, αξίζει να τονιστεί πως η Ανάληψη, αυτή καθ' αυτή, οδηγεί στην Πεντηκοστή, τη γενέθλια ημέρα της Εκκλησίας μας. Κι αυτό διότι ο Κύριος είχε υποσχεθεί,πριν την Ανάληψη Του, ότι θα τους έστελνε το Άγιο Πνεύμα. Πράγμα που τελικά έγινε δέκα ημέρες αργότερα.


“Ο Κύριος Ιησού Χριστός ανήλθε στους ουρανούς, αλλά δεν εγκατέλειψε το ανθρώπινο γένος, για το οποίο έχυσε το τίμιο Αίμα Του. Μπορεί να κάθισε στα δεξιά του Θεού (Μάρκ. ιστ΄ 19), στους ένδοξους ουρανούς, όμως η παρουσία Του εκτείνεται ως τη γη και ως τα έσχατα της δημιουργίας. Άφησε στη γη την Εκκλησία Του, η οποία είναι το ίδιο το αναστημένο, αφθαρτοποιημένο και θεωμένο σώμα Του, για να είναι το μέσον της σωτηρίας όλων των ανθρώπινων προσώπων, που θέλουν να σωθούν. Νοητή ψυχή του σώματός Του είναι ο Παράκλητος, το Πνεύμα της Αληθείας (Ιωάν. ιε΄26), ο οποίος επεδήμησε (ήρθε και εγκαταστάθηκε) κατά την ημέρα της Πεντηκοστής σε αυτό, για να παραμείνει εως τη συντέλεια του κόσμου. Η σωτηρία των πιστών συντελείται με την οργανική συσσωμάτωση των πιστών στο θεανδρικό Σώμα του Κυρίου.” (Π. Ευδοκίμωφ).


Κατά το γεγονός της Αναλήψεως, πραγματοποιήθηκε στην πράξη η συμφιλίωση του Θεού με το ανθρώπινο γένος. Διαλύθηκε η παλιά έχθρα, τελείωσε ο μακροχρόνιος πόλεμος. Κι αυτό συνέβαινε πριν απ' αυτό το γεγονός, όχι επειδή μισούσε ο Θεός τον άνθρωπο, αλλά επειδή ο άνθρωπος επιδείκνυε αδιαφορία και αχαριστία. Και τώρα, η αλλαγή δεν έγινε εξαιτίας των δικών μας κατορθωμάτων ή επειδή αλλάξαμε στάση και συμπεριφορά, αλλά λόγω της απροσμέτρητης αγάπης και του ενδιαφέροντος του Θεού.


Ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος προσθέτει: “Τώρα στην Ανάληψη, εμείς που δεν ήμασταν άξιοι να κατοικούμε στον παράδεισο, (...) εμείς τώρα οι ανάξιοι ανεβαίνουμε στον ουρανό. Τα χερουβίμ, παλαιά, φυλάγανε τον παράδεισο για να μην μπούμε ξανά και τώρα εμείς τα υπερβαίνουμε. Η ανθρώπινη φύση, στο πρόσωπο του Χριστού, έτυχε τιμής που δεν έτυχε η φύση των αγγέλων. Ο Θεός έγινε άνθρωπος. Δεν έγινε άγγελος. Ενώθηκε μόνο με την ανθρώπινη φύση. Και οι άγγελοι δεν ζηλεύουν, αντίθετα χαίρονται, διότι χαρά των αγγέλων είναι η προκοπή μας και πόνος τους η εξαθλίωσή μας.”


Για την αλλαγή αυτή οφείλουμε ευγνωμοσύνη στον Χριστό. Αυτός έγινε μεσίτης. Ούτε άγγελος, ούτε άνθρωπος, αλλά αυτός ο ίδιος. Ο Θεός ήταν οργισμένος με μας και εμείς τον μισούσαμε. Και μας συμφιλίωσε ο Υιός Του. Πώς μας συμφιλίωσε;


Δεχόμενος την τιμωρία που έπρεπε να επιβάλει σε μας. «Εξηγόρασεν εκ της κατάρας του νόμου γενόμενος υπέρ ημών κατάρα» (Γαλ. γ΄ 13). Δέχτηκε την τιμωρία του ουρανού, δέχτηκε και τις προσβολές των ανθρώπων. «Οι ονειδισμοί των ονειδιζόντων σε επέπεσον επ’ εμέ» (Ψαλμ. ξη΄10) (…)

Πολλές φορές μιλούμε για τη μεσιτεία της Παναγίας και των αγίων και ξεχνούμε ότι μεσίτης πάνω απ’ όλους τους αγίους είναι ο ίδιος Χριστός. Αυτός ως άνθρωπος συνεχώς μεσιτεύει για μας τους ελεεινούς αδελφούς Του. Όπως ακριβώς παίρνουμε κάτι από τη σοδειά μας και το προσφέρουμε στο Θεό για να τον ευχαριστήσουμε και να ευλογήσει όλη τη σοδειά μας, έτσι ακριβώς και ο Χριστός την ανθρώπινη φύση, που προσέλαβε στη μήτρα της Αειπαρθένου Μαρίας την κάνει προσφορά στον Θεό, για να ευλογηθεί ΌΛΟ ΤΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΓΕΝΟΣ.

Ακόμη προσθέτει ο ίδιος Πατέρας:

“Ενώ πλαστήκαμε από τον Θεό ≪κατ’ εικόνα και ομοίωσή Του≫, ο άνθρωπος δεν πρόσεξε και ωμοιώθη τοις κτήνεσι. Το να γίνει, δε, κάποιος σαν τα ζώα είναι σαν να έγινε χειρότερος από αυτά.


Το να σέρνεται ένα φίδι είναι φυσικό, το να σέρνεται, όμως, ένας αετός είναι η εσχάτη κατάπτωση … Μερικές φορές, ο άνθρωπος γίνεται χειρότερος των ζώων. Έτσι ο Ησαΐας λέγει, ≪έγνω βους τον κτησάμενον, και όνος την φάτνη του κυρίου αυτού・ Ισραήλ, δε, εμέ ουκ έγνω≫ (Ησαΐας α΄ 3) … Για να μας συνετίσει ο Κύριός μας, βάζει διδασκάλους τα έντομα. ≪Πορεύθητι προς τον μύρμηγκα, και ζήλωσον τας οδούς αυτού≫ (Παροιμ. στ΄6) (…) Εμείς οι κατώτεροι των ζώων, τα παιδιά του διαβόλου, με την Ανάληψη του Χριστού γίναμε ανώτεροι και από τους αγγέλους.” (Χρυσοστόμου, Ι., ≪Εις την Ανάληψιν του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού≫, Ε.Π.Ε., 36)





Απολυτίκιο (ήχος δ΄):
Ανελήφθης εν δόξη, Χριστό ο Θεός ημών,
χαροποιήσας τους Μαθητάς,
τη επαγγελία του Αγίου Πνεύματος,
βεβαιωθέντων αυτών διά της ευλογίας,
ότι Συ ει ο Υιός του Θεού,
ο Λυτρωτής του κόσμου.

http://aktines.blogspot.gr/2013/06/blog-post_8804.html

Re: Η ΑΝΑΛΗΨΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ

Δημοσιεύτηκε: 21 Μάιος 2015, 21:57
από Φιλούμενος
Η ΑΝΑΛΗΨΗ του Χριστού (Η ιερή εικόνα βρίσκεται στο Όρος των Ελαιών στα Ιεροσόλυμα)
Εικόνα
1. Γιατί έγινε η Ανάληψη μετά από 40 μέρες και όχι αμέσως μετά την Ανάσταση;

Ο αρχηγός της ζωής, που έλυσε τα δεσμά του θανάτου με την Ανάστασή του, συναναστράφηκε με τους μαθητές του επί σαράντα ημέρες και επιβεβαίωσε σ’ αυτούς την Ανάστασή του με πολλές αποδείξεις. Δεν ανέβηκε στους ουρανούς την ίδια ημέρα που αναστήθηκε, γιατί κάτι τέτοιο θα δημιουργούσε αμφιβολίες και ερωτηματικά. Διαφορετικά, πολλοί από τους άπιστους θα μπορούσαν να προβάλλουν το επιχείρημα ότι η Ανάσταση δεν ήταν παρά ένα ακόμη από τα όνειρα ευσεβών πόθων που γρήγορα έρχονται και πιο γρήγορα παρέρχονται. Για αυτό ακριβώς έμεινε ο Χριστός σαράντα ολόκληρες ημέρες στη γη, και εμφανίστηκε επανειλημμένα στους μαθητές του, και τους έδειξε τις ουλές από τα πληγές του, τους μίλησε για τις προφητείες που εκπλήρωσε με την ζωή και τα πάθη του ως άνθρωπος, και μάλιστα συνέφαγε μαζί τους.

2. Γιατί έφαγε ο αναστημένος Χριστός ψητό ψάρι και μέλι;

Στο σημερινό Ευαγγέλιον της Εορτής ακούμε ότι ζήτησε και έφαγε ο Χριστός «ιχθύος οπτού μέρος και από μελισσίου κηρίου», δηλ. ένα κομμάτι από ψητό ψάρι και από κηρύθρα με μέλι (Λουκ. 24:42). Γιατί αναφέρεται η λεπτομέρεια αυτή; Κατά την εκκλησιαστική παράδοση, η λεπτομέρεια αυτή είχε πολύ σπουδαία αλληγορική σημασία. Όσον αφορά στο ψάρι, γνωρίζουμε ότι αν και ζει μέσα στην αλμυρή θάλασσα, το σώμα του δεν είναι αλμυρό, αλλά γλυκό. Κατά παρόμοιο τρόπο και ο Χριστός, που έζησε μέσα στην ‘αλμυρή θάλασσα της αμαρτίας’ του κόσμου τούτου, «αμαρτίαν ουκ εποίησε, ουδέ ευρέθη δόλος εν τω στόματι αυτού», δηλ. δεν έκανε καμιά αμαρτία, ούτε ξεστόμισε τίποτε το δόλιο (Ησ. 53:9). Επίσης, ο Χριστός παρέμεινε πιο άφωνος και από το ψάρι όταν υπέστη το σωτήριο πάθος του και δέχτηκε τα ανήκουστα εκείνα βασανιστήρια και ακατανόμαστους υβρισμούς. Όσον αφορά στο μέλι και στο κερί, γνωρίζουμε ότι το μέλι είναι γλυκό και το κερί φωτιστικό, γι’ αυτό και θεωρούνται σαν σύμβολα της πνευματικής ηδονής και του φωτισμού που μεταδίδει στους πιστούς ο Χριστός μετά την Ανάστασή του. Επίσης, συμβολίζουν, το μεν πρώτο την θεραπεία της μεγάλης πίκρας της αμαρτίας την οποίαν συμβολίζει η χολή που του δόθηκε στο πάθος του, το δε δεύτερο, την διάλυση του πυκτού σκοταδιού της αμαρτίας την οποία συμβολίζει το σκοτάδι που έγινε κατά την σταύρωσή του.

3. Γιατί έγινε η Ανάληψη στο Όρος των Ελαιών;

Αφού λοιπόν επιβεβαίωσε ο Χριστός την εκ νεκρών Ανάστασή του στους μαθητές του με μελιστάλακτους λόγους, και φώτισε τον νου τους και θέρμανε την καρδιά τους με την παρουσία του, τους οδήγησε την 40ην ημέρα από την Ανάστασή του στο Όρος των Ελαιών, που βρίσκεται στα ανατολικά της Ιερουσαλήμ. Έπρεπε σ’ αυτό το Όρος να γίνει η Ανάληψη, γιατί σ’ αυτό, σύμφωνα με μια αρχαία παράδοση, θα επανέλθει ο Κύριος σωματικά και με δόξα για να κρίνει τον κόσμο κατά την έσχατη ημέρα. Εκεί θα ελεηθούν με το μέγα έλεος οι δίκαιοι, και εκεί θα θρηνήσουν με τον αιώνιο και απαρηγόρητο θρήνο οι αμαρτωλοί. Τις δύο αυτές αντίθετες καταστάσεις των ανθρώπων δηλώνει η ονομασία του Όρους τούτου, γιατί οι κορυφές του ονομάζονται Όρος Ελαιών, ενώ οι πρόποδές του, κοιλάδα του Κλαυθμώνος. Το ίδιο προμήνυσε και ο χρησμός του προφήτη Ζαχαρία που ρητά δήλωσε «Ιδού ημέρα έρχεται Κυρίου, και στήσονται οι πόδες αυτού επί το Όρος των Ελαιών κατέναντι Ιερουσαλήμ εξ ανατολών» (Ζαχ. 14:4).

4. Γιατί έπρεπε να ήταν παρόντες οι Απόστολοι και η Θεοτόκος;

Σ’ αυτό το Όρος οδήγησε ο Κύριος τους μαθητές του και την Θεοτόκο που τον γέννησε, για να δουν με τα μάτια τους την ένδοξη Ανάληψή του. Έπρεπε η κατά σάρκα Μητέρα του να είναι παρούσα σ’ εκείνη την μεγάλη δόξα του Υιού της, έτσι ώστε όπως σαν Μητέρα πληγώθηκε ψυχικά για το πάθος του πάνω από όλους, έτσι κατά τρόπο ανάλογο να χαρεί πάνω από όλους βλέποντας τον Υιό της να ανέρχεται με δόξα στους ουρανούς, να προσκυνείται σαν Θεός από τους Αγγέλους και να καθίζεται στον θρόνο της Μεγαλοσύνης πάνω από κάθε αρχή και εξουσία. Έπρεπε επίσης και οι θείοι Απόστολοι να γίνουν αυτόπτες της Ανάληψής του, για να πληροφορηθούν, ότι ο θείος Διδάσκαλός τους που ανεβαίνει τώρα στους ουρανούς, από εκεί είχε κατεβεί, και εκεί θα τους περιμένει σαν αληθινός Υιός του Θεού και Σωτήρας του κόσμου.

5. Πως έγινε η πρωτόγνωρη και μοναδική Ανάληψη του Χριστού;

Είχαν ήδη φτάσει στη μεσαία κορυφή του Όρους. Μπροστά τους απλωνόταν η πόλη των Ιεροσολύμων. Ήταν ακόμα ανοιχτή στο χώμα η οπή στην οποία στήθηκε ο Σταυρός. Ανοιχτή ήταν επίσης και η είσοδος στον Τάφο του Σωτήρα, αφού ήταν ακόμα πεσμένος στο χώμα ο μέγας λίθος με τον οποίον είχε σφραγισθεί. Τότε στρέφει ο Σωτήρας τα νώτα του προς την αχάριστη πόλη των Ιεροσολύμων και το βλέμμα του ατενίζει προς ανατολάς, όπως αναφέρει ο Δαυίδ με χαρά σε κάποιο ψαλμό του, «Ψάλλατε τω Θεώ τω επιβεβηκότι επί τον ουρανόν του ουρανού κατά ανατολάς» (Ψαλμ. 67:34). Και ενώ αποχαιρετάει τους μαθητές του, υψώνει τα άχραντα χέρια του και ευλογεί για τελευταία φορά –τα χέρια εκείνα με τα οποία ανάπλασε τον άνθρωπο που είχε δημιουργήσει στην αρχή, και τα οποία άπλωσε από φιλανθρωπία επάνω στον Σταυρό και συνένωσε «τα διεστώτα», δηλ. αυτά που βρίσκονταν σε διάσταση. Ενώ δεν χόρταιναν τα μάτια των μαθητών να βλέπουν το θεοειδές και γλυκύτατο εκείνο πρόσωπο του Κυρίου τους, ξαφνικά άρχισε Εκείνος να ανέρχεται στον ουρανό. Το βλέμμα τους έμεινε καρφωμένο στο παράδοξο και ακατανόητο εκείνο θέαμα της σωματικής Ανάληψης του Κυρίου, μέχρις ότου τον έκρυψε η φωτεινή νεφέλη.

Τι πρωτόγνωρη και μοναδική που ήταν η μεγαλοπρέπεια αυτής της Ανάληψης! Και ο Ηλίας είχε αναληφθεί στους ουρανούς, όπως αναφέρει η Γραφή, όμως η ανάληψή του έγινε με πύρινο άρμα και πύρινους ίππους, γιατί ήταν απλός άνθρωπος και χρειαζόταν βοήθεια για να αναληφθεί πάνω από την γη. Ο Χριστός όμως ήταν Θεάνθρωπος που αναλήφθηκε από μόνος του, με μόνη την παντοδυναμία του. Όσον αφορά στην νεφέλη εκείνη, επρόκειτο για το Άγιο Πνεύμα, όπως ακριβώς συνέβη και στην Μεταμόρφωση του Χριστού. Όπως η κάθοδός του και η Ενσάρκωσή του έγιναν «εκ Πνεύματος Αγίου», σύμφωνα με το μήνυμα του Γαβριήλ προς την Παρθένο («Πνεύμα Κυρίου επελεύσεται επί σε και δύναμις Υψίστου επισκιάσει σε» Λουκ. 1:35), έτσι και τώρα «συνανέρχεται» (ανεβαίνει μαζί με το Άγιο Πνεύμα) γιατί Εκείνο τον παρακολουθεί και συνυπάρχει μαζί του ως ομοούσιό του, συμπροσκυνούμενο και συνδοξαζόμενο.

6. Γιατί εστάλησαν οι δύο ανθρωπόμορφοι και λευκοφόροι Άγγελοι;

Ενώ ατένιζαν έκθαμβοι στον ουρανό οι άγιοι Απόστολοι, δύο άνδρες παρουσιάστηκαν σ’ αυτούς ντυμένοι με λευκή στολή. Ήταν άγγελοι οι δύο αυτοί άνδρες που είχαν πάρει ανθρώπινη μορφή για να μη φοβίσουν τους μαθητές. Και ήταν λευκοφόροι για να φανερωθεί η αγνότητά τους και το διαφωτιστικό και χαρμόσυνο μήνυμα τους το οποίο είχαν αποσταλεί να παραδώσουν. Τους απόστειλε ο Χριστός που αναλήφθηκε, για να τους παρηγορήσει την στιγμή της λύπης τους για τον αποχωρισμό του, αλλά και να τους διαφωτίσει ότι ο αόρατος πλέον Κύριός τους καθόταν στα δεξιά του Θεού Πατρός και ότι θα κατεβεί και πάλι στη γη για να κρίνει όλους τους ανθρώπους, τους ζωντανούς και τους νεκρούς.

7. Ποιο ήταν το μήνυμα των λευκοφόρων Αγγέλων;

«Άνδρες Γαλιλαίοι», τους είπαν, «γιατί στέκεστε με το βλέμμα σας προσηλωμένο στους ουρανούς; Αυτός ο Ιησούς, τον οποίον σήμερα βλέπετε να αναλαμβάνεται, θα επανέλθει για να κρίνει τον κόσμο, και η επάνοδός του θα είναι ίδια με την ανάληψή του». Δηλαδή, θα έλθει από τον ουρανό φορώντας το ίδιο άχραντο Σώμα, το οποίο παρέλαβε από τα αίματα της αγνής Παρθένου, και το οποίο θα έχει επάνω του χαραγμένες τις πληγές που έλαβε στο πάθος του. Τώρα μόνο εσείς οι λίγοι τον βλέπετε να ανέρχεται στον ουρανό, όταν όμως επανέλθει, όλες οι φυλές της γης θα τον δουν να κατεβαίνει από εκεί με δόξα επάνω σε νεφέλες. Η ένδοξη αυτή κατάβασή του θα αποβεί πρόξενος μακαριότητας και χαράς για όσους έζησαν δίκαια. Για τους αμαρτωλούς όμως θα είναι αιτία θλίψεως και συμφοράς.»

8. Ποιος ήταν ο αντίκτυπος της Ανάληψης στους Αποστόλους και στο μικρό ποίμνιο της πρώτης Εκκλησίας;

Αυτά άκουσαν οι Απόστολοι και προσκύνησαν τον Σωτήρα στην Ανάληψή του και ύστερα επέστρεψαν με χαρά στα Ιεροσόλυμα. Η χαρά τους ήταν πολύ μεγάλη, γιατί έμαθαν οριστικά, ότι ο θείος Διδάσκαλός τους είναι Θεός αληθινός, που αναλήφθηκε στους ουρανούς, όχι για να εγκαταλείψει τη γη, αλλά για να την ενώσει με τον ουρανό. Η χαρά τους ήταν επίσης πολύ μεγάλη γιατί πήραν την ευλογία του Σωτήρα τους στην Ανάληψή του. Με αυτήν την ευλογία η ολιγάριθμη Εκκλησία των μαθητών, το μικρό εκείνο ποίμνιο, αυξήθηκε μέσα σε ένα μικρό διάστημα και έγινε πολύ μεγάλη, και παίρνοντας την χάρη του Αγίου Πνεύματος αναδείχτηκε στην Εκκλησία εκείνη που εγκαθιδρύθηκε σε όλα τα μέρη της γης.

9. Ποιος ήταν ο αντίκτυπος της Ανάληψης στις ταξιαρχίες των Αγγέλων στους ουρανούς;

Ενώ αυτά συνέβαιναν στη γη εξ αιτίας της Ανάληψης, στους ουρανούς οι Άγγελοι έστηναν μεγαλειώδες πανηγύρι. Οι τάξεις των Αγγέλων που υπηρέτησαν τον Σωτήρα επάνω στη γη και τον συνόδευαν τώρα στην θεία του Ανάληψη καλούσαν τις άνω ταξιαρχίες να ανοίξουν τις ουράνιες πύλες για να εισέλθει ο Βασιλεύς της Δόξης. «Άρατε πύλας οι άρχοντες υμών,» ψάλλει ο προφητάναξ Δαυίδ, «και επάρθητε πύλαι αιώνιοι, και εισελεύσεται ο Βασιλεύς της Δόξης» (Ψαλμ. 23:7). Επειδή με το σωτήριο πάθος του έγινε ο Σωτήρας Χριστός ενδοξότερος και υψηλότερος –όπως το διατυπώνει ο Απόστολος Παύλος: «Εταπείνωσε το εαυτόν του και έγινε υπήκουος μέχρι θανάτου, και μάλιστα θανάτου Σταυρικού, γι’ αυτό και ο Θεός τον υπερύψωσε και του χάρισε το υπέρ παν όνομα» (Φιλιππ. 2:9), γι’ αυτό απαιτούν και οι πύλες του ουρανού να γίνουν υψηλότερες για να τον υποδεχτούν επάξια. Επίσης, επειδή η δόξα του νικητή του Άδη και του θανάτου, που δεν χώρεσε στην μικρή γη, πλήρωσε τους ουρανούς, απαιτούν να υψωθούν και εκείνοι (οι Άγγελοι) στην εμφάνισή του.

Ωστόσο, οι ανώτερες ταξιαρχίες των Αγγέλων, βλέποντας ανθρώπινο σώμα να μεταφέρεται πάνω από αυτούς, καταλαμβάνονταν από θάμβος και έκπληξη. Γιατί, όπως ένας άνθρωπος που βλέπει Άγγελο στη γη καταλαμβάνεται από έκπληξη φόβου, έτσι και οι ασώματοι Άγγελοι, βλέποντας τότε ένα σώμα να υψώνεται μέσα σε νεφέλη, ζητούσαν έκθαμβοι να μάθουν γι’ αυτό το παράδοξο θέαμα, ζητώντας δυο φορές να βεβαιωθούν, Ποιος είναι αυτός ο Βασιλεύς της Δόξης; Μαθαίνοντας, όμως, ότι είναι ο ισχυρός στους πολέμους Κύριος, που πάλεψε με τον διάβολο και τον κατέβαλε, που τώρα ανέρχεται στους ουρανούς, απορούν, πως το υπέρλαμπρο εκείνο σώμα είναι ερυθρό, και ρωτούν, «Τις ούτος ο παραγενόμενος εξ Εδώμ; ;» όπως ψάλλει ο πρώτος των προφητών, «ερύθημα ιματίων αυτού εκ Βοσόρ; Ούτος ωραίος εν στολή αυτού» (Ησαΐας 63:1); Δηλαδή, ποιος είναι αυτός ο γήινος που έρχεται φορώντας σάρκα σαν υπέρλαμπρο και ερυθρό ιμάτιο; Γιατί γήινος είναι η ερμηνεία του Εδώμ και σάρξ είναι το Βοσόρ, και το σημείο αναφοράς εδώ είναι το δοξασμένο εκείνο Σώμα του Δεσπότη Χριστού που φαινόταν κατά την άνοδό του στους ουρανούς σαν ερυθρό γιατί έφερε επάνω του τον τύπο των πληγών της άχραντης πλευράς, των χειρών και των ποδών.

10. Γιατί διατηρήθηκαν τα αποτυπώματα των πληγών στο Αναστημένο Σώμα του Χριστού;

Πως όμως φαίνονταν οι πληγές σ’ εκείνο το άφθαρτο σώμα; Ήταν θέμα οικονομίας αυτό που φαινόταν, και είχε σαν σκοπό να φανερώσει την άρρητη (ανέκφραστη) και υπερβολική αγάπη του Θεανθρώπου για τον άνθρωπο. Δηλαδή το ότι καταδέχτηκε όχι μόνο να δεχθεί πληγές, αλλά και μετά την Ανάστασή του να τις διατηρήσει με παράδοξο τρόπο επάνω σ’ εκείνο το αφθαρτοποιημένο σώμα, και να τις δείξει στην Ανάληψή του και στον κόσμο των Αγγέλων σαν τα σύμβολα του πάθους του και σαν τα ανεξίτηλα τεκμήρια της αγάπης του προς εμάς τους ανθρώπους. Επίσης, διατήρησε τις πληγές του άχραντου σώματός του για να μας πείσει να μην λησμονούμε ποτέ τα πάθη του, διότι όταν τα έχουμε ενώπιόν μας, η καρδιά μας θα πλημμυρίζει από ευγνωμοσύνη προς αυτόν και από ιερά συναισθήματα. Τίποτε άλλο, λέει ο ιερός Χρυσόστομος δεν είναι ικανό να γεννήσει μέσα μας τα σωτήρια αυτά αποτελέσματα όσο το να βλέπουμε τον Θεό να μεταφέρει τα ίχνη του Σταυρού μέχρι το θρόνο της μεγαλοσύνης του. Κατά τον ιερό Αυγουστίνο, ο Θεάνθρωπος διατήρησε τις πληγές του στους ουρανούς, για να μας δείξει, ότι και στην κατάσταση της δόξης του δεν θα μας λησμονήσει, όπως άλλωστε μας διαβεβαιώνει γι’ αυτό και ο κορυφαίος από τους προφήτες: «Ιδού επί των χειρών μου εζωγράφησά σου τα τείχη, και ενώπιόν μου ει δια παντός» (Ησ. 49:16), δηλαδή, ουδέποτε θα μας ξεχάσει, διότι θα μας έχει γραμμένους με ανεξίτηλα γράμματα επάνω στα χέρια του και θα μεσιτεύει για μας ενώπιον του Θεού Πατρός. Ίσως ακόμη και να διατήρησε τις πληγές για να μας διδάξει ότι μόνο με παθήματα και θλίψεις θα μπορέσουμε να εισέλθουμε στην βασιλεία των ουρανών. Αν ο ίδιος ο Θεάνθρωπος ανυψώθηκε με σταυρικό πάθος, και αν δοξάστηκε με επονείδιστο θάνατο, τότε πως εμείς θα μπορέσουμε να εισέλθουμε στην δόξα εκείνη χωρίς να βαδίσουμε στην στενή οδό της αρετής, και χωρίς να υπομείνουμε θλίψεις και πειρασμούς αγωνιζόμενοι τον καλόν αγώνα; Αυτό είναι τελείως αδύνατο.

Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Δ. Δράγα

Πηγή: http://orthodox-answers.blogspot.com/

Re: Η ΑΝΑΛΗΨΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ

Δημοσιεύτηκε: 21 Μάιος 2015, 22:02
από Φιλούμενος
Η ΑΝΑΛΗΨΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΜΕΛΟΝΤΙΚΗ ΤΟΥ ΕΛΕΥΣΗ

Ἁγιος Φιλάρετος Μόσχας

«Καὶ ὡς ἀτενίζοντες ἦσαν εἰς τὸν οὐρανὸν πορευομένου αὐτοῦ, καὶ ἰδοὺ ἄνδρες δύο παρειστήκεισαν αὐτοῖς ἐν ἐσθῆτι λευκῇ, καὶ εἶπον· ἄνδρες Γαλιλαῖοι, τί ἑστήκατε ἐμβλέποντες εἰς τὸν οὐρανόν; οὗτος ὁ ᾿Ιησοῦς ὁ ἀναληφθεὶς ἀφ᾿ ὑμῶν εἰς τὸν οὐρανόν, οὕτως ἐλεύσεται, ὃν τρόπον ἐθεάσασθε αὐτὸν πορευόμενον εἰς τὸν οὐρανόν» (Πράξεις 1, 10-11)

Μοῦ φαίνεται περίεργο πού ἐσεῖς, ἄνθρωποι τοῦ φωτός, θὰ ἔπρεπε νὰ ρωτήσετε αὐτοὺς τοὺς Γαλιλαίους γιατί στάθηκαν κοιτάζοντας πρὸς τὸν οὐρανό. Τί μποροῦσαν ἄλλο νὰ κάνουν ἀπὸ τὸ νὰ κοιτάζουν στὸν οὐρανό, ὅπου ὁ Ἰησοῦς εἶχε μόλις ἀναληφθεῖ, ὅπου εἶχε μεταφερθεῖ ὁ θησαυρός τους, ὅπου εἶχαν μετατεθεῖ ἡ ἐλπίδα καὶ ἡ χαρά τους καὶ ὅπου ἡ ζωὴ τους εἶχε ἐξαφανιστεῖ; Ἐὰν ἐκείνη τὴν ὥρα κοιτοῦσαν στὴ γῆ, θὰ μποροῦσαν νὰ τοὺς ρωτήσουν, ὅπως καὶ ὅλους τούς ὀπαδοὺς τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, πού βλέπουν στὴ γῆ μὲ μεροληπτικὸ μάτι: Γιατί κοιτᾶτε στὴ γῆ; Τί μπορεῖ νὰ ψάχνετε στὴ γῆ, ἀπὸ τότε πού ὁ μόνος δικός της καὶ δικός σας θησαυρός, βρέθηκε στὴ Βηθλεέμ, ἁπλώθηκε σὲ ὁλόκληρη τὴν Ἰουδαία καὶ τὴν Σαμάρεια, πέρασε ἀπὸ τὰ χέρια διεστραμμένων ἀνθρώπων στὴ Γεσθημανῆ, τὴν Ἱερουσαλὴμ καὶ τὸν Γολγοθᾶ, κρύφτηκε κάτω ἀπὸ μιὰ πέτρα στὸν κῆπο τοῦ Ἰωσήφ τοῦ ἀπὸ Ἀριμαθαίας, καὶ τώρα ἐπὶ τέλους ἐπάρθη καὶ μετετέθη στὸ θησαυροφυλάκιο τοῦ οὐρανοῦ; Σᾶς εἶπαν, καὶ ἔτσι πρέπει νὰ εἶναι, ὅτι «ὅπου γὰρ ἐστιν ὁ θησαυρὸς ὑμῶν, ἐκεῖ ἐσται καὶ ἡ καρδία ὑμῶν».

Ἔτσι, ἐὰν ὁ θησαυρὸς σας εἶναι στὸν οὐρανό, τότε καὶ ἡ καρδιὰ σας πρέπει νὰ εἶναι ἐκεῖ. Καὶ πρὸς τὰ ἐκεῖ πρέπει νὰ κατευθύνονται τὰ βλέμματά σας, οἱ σκέψεις καὶ οἱ ἐπιθυμίες σας.

Οἱ «δύο ἄνδρες ἐν ἐσθῆτι λευκῇ», οἱ ὁποῖοι ἀμέσως μετὰ τὴν ἀνάληψη τοῦ Κυρίου ἐμφανίστηκαν στοὺς Ἀποστόλους καὶ τοὺς ρώτησαν γιατί στέκονταν κοιτάζοντας στὸν οὐρανό, ἦταν και οἱ ἴδιοι, ἀναμφίβολα, κάτοικοι τοῦ οὐρανοῦ.

Ἑπομένως δὲν θὰ πρέπει νὰ ὑποθέσουμε ὅτι αὐτὸ τοὺς δυσαρεστοῦσε ἤ ὅτι ἐπιθυμοῦσαν νὰ κατευθύνουν τὸ βλέμμα ἐκείνων τῶν ἀνθρώπων τῆς Γαλιλαίας ἀλλοῦ. Ὄχι. Ὅταν εἶπαν: «τί ἑστήκατε ἐμβλέποντες εἰς τὸν οὐρανόν;» ἐπιθυμοῦσαν μόνο νὰ βάλουν ἕνα τέλος στὴν ἀδρανῆ κατάπληξη τῶν Ἀποστόλων. Ἔχοντάς τους ἀφυπνίσει ἀπὸ τὴν κατάπληξή τους, τοὺς φέρνουν σὲ περισυλλογὴ καὶ τοὺς διδάσκουν, καθὼς καὶ σέ μᾶς, μὲ τί λογῆς σκέψεις πρέπει νὰ κοιτάζουμε πρὸς τὸν οὐρανό, ἀκολουθώντας τὸν Κύριό μας Ἰησοῦ, ὁ Ὁποῖος ἀνῆλθε ἐκεῖ. «Οὗτος ὁ Ἰησοῦς», πρόσθεσαν, «οὗτος ὁ ᾿Ιησοῦς ὁ ἀναληφθεὶς ἀφ᾿ ὑμῶν εἰς τὸν οὐρανόν, οὕτως ἐλεύσεται, ὃν τρόπον ἐθεάσασθε αὐτὸν πορευόμενον εἰς τὸν οὐρανόν».

Ἂν καὶ ὁ Κύριός μας εἶχε φανερωθεῖ πολλὲς φορὲς μετὰ τὴν Ἀνάστασή Του στοὺς Ἀποστόλους, καὶ γινόταν πάλι ἄφαντος, κι ἔτσι τοὺς εἶχε συνηθίσει ὡς ἕνα βαθμὸ σὲ αὐτὲς τὶς θαυμαστὲς φανερώσεις Του, ὡστόσο, ὅταν χωρίστηκε ἀπὸ αὐτοὺς στὸ ὅρος τὸ καλούμενον Ἐλαιῶνος, δὲν ἀποσύρθηκε ἁπλῶς ἀπὸ αὐτούς, οὔτε ἔγινε ἄφαντος, ἀλλά ἀνελθών ὁρατῶς πάνω ἀπὸ τὰ σύννεφα ἔγινε ἀόρατος μόνο ἐξ αἰτίας τῆς ἀνύψωσής Του σὲ ἄπειρο ὕψος ἀπὸ αὐτούς. Δὲν ὑπάρχει λοιπὸν ἀμφιβολία ὅτι αὐτὸς ὁ νέος τρόπος ἀποσύρσεως φάνηκε μοναδικὸς στοὺς Ἀποστόλους, καί ἐξαιρετικὰ σημαντικός, ἀκόμη καὶ μετὰ τὴν προηγούμενή τους ἐμπειρία τῶν θαυμάτων.

Παρατήρησαν τότε τὴν ἀκριβῆ ἐκπλήρωση τῶν λόγων Του, πού ἡ Μαρία Μαγδαληνὴ τοὺς εἶχε διηγηθεῖ: «ἀναβαίνω πρὸς τὸν Πατέρα μου καὶ Πατέρα ὑμῶν, καὶ θεόν μου καὶ θεὸν ὑμῶν». Δὲν μποροῦσαν παρὰ νὰ συμπεράνουν ὅτι ἐκεῖνες οἱ χαρούμενες ἐπισκέψεις Του, ἐκεῖνες οἱ διδακτικὲς συζητήσεις μαζί Του, ἐκείνη ἡ ἁπτή ἐπικοινωνία ἀνάμεσα σὲ αὐτοὺς καὶ στὴν Θεία Του ἀνθρωπινότητα στὴ διάρκεια τῶν σαράντα ἡμερῶν, τελείωσαν ἐκείνη τὴ στιγμή. Ὅταν οὔτε χέρι οὔτε φωνὴ μποροῦσε πλέον νὰ Τὸν κρατήσουν, «ὡς ἀτενίζοντες ἦσαν εἰς τὸν οὐρανόν πορευομένου αὐτοῦ». Καταλαβαίνουμε τὸ μέγεθος τῆς ἀπώλειας πού πρέπει νὰ ἔνιωσαν οἱ Ἀπόστολοι μετὰ τὴν ἀνάληψη στὸν οὐρανὸ τοῦ Ἰησοῦ, ὁ Ὁποῖος ἦταν τὸ πᾶν γι’ αὐτοὺς ἐπί τῆς γῆς. Καὶ εἶναι αὐτὴ ταύτη ἡ ἀπώλεια γιὰ τὴν ὁποία οἱ οὐράνιες δυνάμεις σπεύδουν νὰ τοὺς παρηγορήσουν, ὅταν τοὺς λένε ὅτι «οὗτος ὁ Ἰησοῦς, ὁ ἀναληφθείς ἀφ’ ὑμῶν εἰς τὸν οὐρανὀν, οὕτως ἐλεύσεται».

Χριστιανοί, ἐὰν γνωρίσατε καθόλου τὸν Κύριο Ἰησοῦ, ἐὰν «γεύσασθε καὶ ἴδετε ὅτι χρηστὸς ὁ Κύριος», ἀσφαλῶς πρέπει λίγο-πολὺ νὰ ἔχετε καταλάβει πόσο ἄδειος εἶναι ὁ κόσμος χωρὶς Αὐτόν, καὶ νὰ νιώθετε πόσο ἄδεια εἶναι ἡ καρδιὰ σας ὅταν εἶναι ἀπών Ἐκεῖνος. Κι ἔτσι πρέπει νὰ εἶναι. Διότι ὅλα τὰ ἐν τῷ κόσμῳ δὲν εἶναι παρὰ «ματαιότης ματαιοτήτων», καὶ ἡ ματαιότητα δὲν μπορεῖ νὰ ἱκανοποιήσει τὴν καρδιά, τὴν δημιουργημένη γιὰ τὴν ἀλήθεια ἀπὸ τὴν ἴδια τὴν Ἀλήθεια, «ὅτι πᾶν τὸ ἐν τῷ κόσμῳ σαρ-

κικὴ ἐπιθυμία ἐστι», ἑνὸς ἀντικειμένου, ἡ ἕλξη σαρκικῆς ἐπιθυμίας, ὑπὸ διάφορες μορφές. Καὶ καθὼς «ὁ κόσμος παράγεται καὶ ἡ ἐπιθυμία αὐτοῦ», ἤ μὲ ἄλλα λόγια, τὰ πράγματα πού συνεγείρουν τὴν σαρκικὴ ἐπιθυμία ἐξαφανίζονται, ἔτσι ὅσο μεγάλος κι ἂν εἶναι ὁ κόσμος, ὅση ποικιλία κι ἂν ἔχουν τὰ ὡραῖα του πράγματα, ὅσο ἄφθονες κι ἂν εἶναι οἱ πηγὲς τῶν ἀπολαύσεών του, δὲν μποροῦν νὰ γεμίσουν τὸ μικρὸ σκεῦος τῆς ἀνθρώπινης καρδιᾶς, ἡ ὁποία ὄντας ἀθάνατη, μπορεῖ νὰ ἱκανοποιηθεῖ μόνο μὲ ἀθάνατη ζωή. Ἐάν, ἔχοντας αἴσθηση αὐτοῦ τοῦ κενοῦ τῶν κτισμάτων, σοῦ φαίνεται πώς ὁ Κύριος, ὁ Ὁποῖος εἶναι ἡ ἀλήθειά σου, ἡ ζωή, ἡ ἐπιθυμία σου καὶ ἡ ἐκπλήρωση ὅλων τῶν ἐπιθυμιῶν σου, ἀποσύρθηκε ἀπὸ σένα, ἔκρυψε τὸ πρόσωπό Του καὶ σὲ ἄφησε ὄχι μόνο χωρὶς ἀνάπαυση, ἀλλά καὶ σὲ δοκιμασία, ὄχι ἁπλῶς μονάχο, ἀλλά καταμεσῆς τῶν ἐχθρῶν τῆς σωτηρίας σου, ἂν τὸ ἀνήσυχο βλέμμα σου δὲν μπορεῖ νὰ διαπεράσει τὰ σύννεφα πού καλύπτουν τὸν οὐρανό, καὶ οἱ ἀνεξιχνίαστοι ὁδοὶ τοῦ Ὑψίστου δὲν σοῦ προσφέρουν παρὰ ἀβεβαιότητα, τότε λάβε ἀπὸ τὶς οὐράνιες δυνάμεις τὸν λόγο τὸν πλήρη δυνάμεως, πού μπορεῖ νὰ πληρώσει τὸ κενό της καρδιᾶς σου, νὰ φωτίσει τὴ θλίψη σου, νὰ βάλει τέλος στὴ μοναξιά, νὰ φωτίσει τὸ σκοτάδι, νὰ ἄρει κάθε ἀβεβαιότητα καὶ νὰ ἀφυπνίσει τὸ πνεῦμα σου μὲ ἐλπίδα πού δὲν εἶναι ἀπατηλὴ ἤ φθαρτή. Αὐτὸς ὁ Ἴδιος Ἰησοῦς, «ὅστις διέστη ἀπό σοῦ εἰς τὸν οὐρανόν», θὰ ἔρθει.

Καὶ γι’ αὐτὴν τὴν ἴδια παραμυθητικὴ καὶ λυτρωτικὴ μαρτυρία τῆς μέλλουσας Ἐλεύσεως τοῦ Κυρίου, οἱ οὐράνιοι ἀγγελιαφόροι προσθέτουν κάποιες πληροφορίες, ὡς πρὸς τὸν τρόπο μὲ τὸν ὁποῖο θὰ πραγματοποιηθεῖ αὐτὴ ἡ Ἔλευση. Μᾶς λένε, ὅτι ὁ ἐρχομὸς τοῦ Κυρίου θὰ γίνει μὲ τὸν ἴδιο τρόπο μὲ τὸν ὁποῖο ἀνεχώρησε, ἤ μᾶλλον ἀνελήφθη, «οὕτως ἐλεύσεται ὅν τρόπον ἐθεάσασθε αὐτὸν πορευόμενον εἰς τὸν οὐρανόν». Ἀσφαλῶς οἱ οὐράνιοι ἀγγελιαφόροι δὲν μιλοῦν ἄσκοπα, ὅπως κάνουμε ἐμεῖς τὰ γήινα ὄντα μερικὲς φορές, ἀλλά μὲ ἁπλά λόγια παραδίδουν ἕνα μεγάλο δίδαγμα σὲ ἐκείνους πού εἶναι προσεκτικοί. Ἂς προσέξουμε κι ἐμεῖς.

«Οὕτως ἐλεύσεται ὅν τρόπον ἐθεάσασθε αὐτὸν πορευόμενον εἰς τὸν οὐρανόν». Θεωρώντας τὰ γεγονότα τῆς ἀναλήψεως τοῦ Χριστοῦ στὸν οὐρανό, μποροῦμε πρῶτα νὰ παρατηρήσουμε τὴν εὐλογία πού ἔδωσε τότε στοὺς Ἀποστόλους «καὶ ἐγένετο», λέει ὁ Εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς, «ἐν τῷ εὐλογεῖν αὐτὸν αὐτοὺς διέστη ἀπ’ αὐτῶν καὶ ἀνεφέρετο εἰς τὸν οὐρανόν». Τὸ γεγονὸς αὐτὸ τῆς ἀναλήψεώς Του στὸν οὐρανό, καὶ τοῦ ἀποχωρισμοῦ ἀπό τούς ἐκλεκτούς Του, ὁ Ἴδιος ὁ Κύριος θὰ τὸ ἀνακαλέσει στὴ μνήμη τῶν Μαθητῶν Του ὅταν «ἔλθη ἐν δόξῃ», καὶ συναντώντας τους πάλι θὰ τοὺς προσκαλέσει σὲ ἐνεργὸ συμμετοχὴ στὴ βασιλεία Του, καθὼς «τότε ἐρεῖ ὁ βασιλεὺς τοῖς ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ, δεῦτε οἱ εὐλογημένοι τοῦ Πατρός μου».

Πόσο ἀτέλειωτη ἡ ροὴ τῆς χάριτος τοῦ Χριστοῦ πού ἀποκαλύπτεται ἔτσι σ’ ἐμᾶς, χριστιανοί! Ὁ Κύριος ἀρχίζει μὲ μιὰ εὐλογία, καὶ πρὶν ὁλοκληρωθεῖ, ἀνέρχεται στὸν οὐρανὸ «ἐν τῷ εὐλογεῖν αὐτὸν αὐτοὺς διέστη ἀπ’ αὐτῶν καὶ ἀνεφέρετο εἰς τὸν οὐρανόν». Ἔτσι, ἀκόμη καὶ μετὰ τὴν ἀνάληψή Του, συνεχίζει ἀοράτως νὰ μεταδίδει τὴν εὐλογία Του. Ρέει καὶ κατέρχεται ἀσταμάτητα στοὺς Ἀποστόλους. Μέσῳ αὐτῶν διαχέεται σὲ αὐτοὺς πού ἐκεῖνοι εὐλογοῦν εἰς τὸ Ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἐκεῖνοι πού ἔλαβαν τὴν εὐλογία τοῦ Χριστοῦ μέσῳ τῶν Ἀποστόλων, τὴν δίδουν σὲ ἄλλους. Κι ἔτσι ὅλοι ὅσοι ἀνήκουν στὴν Ἁγία Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία γίνονται μέτοχοι τῆς μίας εὐλογίας τοῦ Χριστοῦ καὶ τοῦ Πατέρα Του, «τοῦ εὐλογήσαντος ἡμᾶς ἐν πάσῃ εὐλογίᾳ πνευματικὴ ἐν τοῖς ἐπουρανίοις ἐν Χριστῷ». «Ὡς δρόσος Ἀερμώνἡ καταβαίνουσα ἐπὶ τὰ ὄρη Σιών», ἔτσι καὶ ἡ εὐλογία τῆς εἰρήνης κατέρχεται σὲ κάθε ψυχὴ πού σηκώνεται πάνω ἀπὸ τὰ πάθη καὶ τὶς ἡδονές, πάνω ἀπὸ τὴν ματαιότητα καὶ τὶς μέριμνες τοῦ κόσμου. Σὰν μιὰ ἀνεξίτηλη σφραγίδα, σφραγίζει αὐτοὺς πού ἀνήκουν στὸ Χριστό, μὲ τέτοιο τρόπο πού στὸ τέλος τοῦ κόσμου θὰ τοὺς καλέσει μὲ αὐτὸ τὸ ἴδιο σημεῖο ἀπὸ τὸ μέσον ὅλης τῆς ἀνθρωπότητος, λέγοντας: «Δεῦτε, οἱ εὐλογημένοι!»

Καὶ τώρα, ἀδελφοί μου, ἂς ἐξετάσουμε, πόσο ἀπαραίτητο εἶναι γιὰ μᾶς νὰ προσπαθήσουμε νὰ κερδίσουμε καὶ νὰ διατηρήσουμε τὴν εὐλογία αὐτὴ τοῦ Ἀναληφθέντος Κυρίου, πού κατέρχεται σὲ μᾶς μέσῳ τῶν Ἀποστόλων καὶ τῆς Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας. Ἐὰν τὴν λάβαμε καὶ τὴν διατηρήσαμε, θὰ κληθοῦμε, στὴν Δευτέρα Παρουσία τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, μαζὶ μὲ τοὺς Ἀποστόλους καὶ τοὺς ἁγίους, νὰ συμμετάσχουμε στὴ Βασιλεία Του: «Δεῦτε, οἱ εὐλογημένοι!» Ἂν ὅμως, ὅταν καλέσει τοὺς «εὐλογημένους τοῦ Πατρός Του», δὲν βρεθεῖ ἡ εὐλογία αὐτὴ σέ μᾶς, ἤ βρεθοῦμε νὰ ἔχουμε μόνο τὴν ψεύτικη εὐλογία τῶν ἀνθρώπων πού δὲν ἔχουν οἱ ἴδιοι κληρονομήσει τὴν εὐλογία τοῦ Οὐρανίου Πατρὸς διὰ τῆς Χάριτος ἐν τοῖς Μυστηρίοις, τότε τί θὰ ἀπογίνουμε; Σᾶς λέγω λοιπόν, ἂς ἐξετάσουμε καὶ ἂς σκεφτοῦμε σοβαρὰ πάνω σὲ αὐτὸ ὅσον καιρὸ ἀκόμα μποροῦμε.

Ἕνα ἄλλο γεγονὸς πού πρέπει νὰ ἐπισημανθεῖ στὴν Ἀνὰληψη τοῦ Κυρίου, ὅταν φανταζόμαστε ἐν ἑαυτοῖς τὸν προσδοκώμενο ἐρχομό Του, εἶναι ὅτι ὁ Κύριος ἀνελήφθη παρουσίᾳ τῶν Ἀποστόλων, ὁρατῶς καὶ ἐπισήμως. «Καὶ βλεπόντων αὐτῶν ἐπήρθη, καὶ νεφέλη ὑπέλαβεν αὐτὸν ἀπὸ τῶν ὀφθαλμῶν αὐτῶν». Τί εἴδους νεφέλη; Μιὰ νεφέλη φωτὸς καὶ δόξης, σὰν ἐκείνη πού κάποτε ἐπισκίασε τὴ σκηνὴ τοῦ Μωυσῆ καὶ τὸν ναὸ τοῦ Σολομῶντος. Ἐκεῖ εἶδαν τὴ δόξα, ἀλλά ὄχι τὸν Κύριο τῆς δόξης. Κατόπιν Τὸν εἶδαν πάλι, ὅμως ὄχι ἐν τῇ δόξῃ Του. Κι ἔτσι δὲν Τὸν ἀναγνώρισαν, μήτε Τὸν δόξασαν. Ὅμως ἐδῶ, μήτε ἡ δόξα ἔκρυψε τὸν Δεδοξασμένο μήτε ὁ Δεδοξασμένος ἔκρυψε τὴν δόξα Του. Οἱ Ἀπόστολοι εἶδαν τὴ δόξα τοῦ ἀναληφθέντος Κυρίου. Τὴν εἶδε καὶ τὴν ἄκουσε καὶ ὁ Προφήτης, ὅταν ἀναφώνησε πανηγυρικά: «Ἀνέβη ὁ θεὸς ἐν ἀλαλαγμῷ, Κύριος ἐν φωνῇ σάλπιγγος» Ἔτσι ὅταν οἱ οὐράνιοι κήρυκες ἀνήγγειλαν σὲ μᾶς ὅτι Ἐκεῖνος θὰ ἔλθει μὲ τὸν ἴδιο τρόπο πού τὸν εἴδαμε νὰ ἀνέρχεται στὸν οὐρανό, μᾶς ἔδωσαν μὲ τοῦτο τὸν τρόπο νὰ καταλάβουμε ὅτι θὰ ἔλθει ὁρατῶς καὶ πανηγυρικῶς. Αὐτὸ προεῖπε ὁ Κύριος καὶ γιὰ τὸν ἑαυτό Του, «ὅτι ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου θὰ ἔλθη ἐν τῇ δόξῃ αὐτοῦ καὶ πάντες οἱ ἅγιοι ἄγγελοι μετ’ αὐτοῦ».

Ἔτσι ἐπίσης καὶ οἱ Ἀπόστολοι ἐξηγοῦν ὅτι «αὐτὸς ὁ Κύριος ἐν κελεύσματι, ἐν φωνῇ ἀρχαγγέλου καὶ ἐν σὰλπιγγι Θεοῦ καταβήσεται ἀπ’ οὐρανοῦ». Ὅμως γιὰ ποιὸ λόγο, μπορεῖ νὰ σκεφτοῦν μερικοί, χρειάζεται νὰ ἐπισημάνουμε αὐτὲς τὶς λεπτομέρειες, πού κατὰ τὰ φαινόμενα προορίζονται νὰ διεγείρουν περισσότερο τὴν περιέργεια, παρὰ νὰ προσφέρουν κάποια διδαχή; Διότι ἐδόθη ἡ προφητεία, ὅτι μποροῦμε νὰ χωρίσουμε καὶ νὰ δεχτοῦμε μὲ τὴν πίστη, ἕνα γεγονὸς πού ὁρίστηκε ἀπὸ τὸν Θεό. Καὶ ποιὸς δὲν θὰ ἀναγνωρίσει τὴν ἔνδοξο Ἔλευση τοῦ Χριστοῦ, ἀκόμη κι ἂν δὲν γνώρισε προηγουμένως τὶς λεπτομέρειες γιὰ τὴν Ἔλευσή Του; Μὴν βιάζεστε, ἀγαπητοί μου, νὰ συμπεράνετε ὅτι αὐτὲς οἱ λεπτομέρειες δὲν εἶναι ἀπαραίτητες. Ὄχι! οἱ Ἀπόστολοι, οἱ Ἄγγελοι, ὁ Ἴδιος ὁ Κύριος, δὲν μᾶς λένε τίποτα γιὰ χάρη μόνο τῆς περιέργειας, ἀλλά κάθε λέξη εἶναι πρὸς διδαχή. Ὅτι ἡ Δευτέρα Παρουσία τοῦ Κυρίου θὰ εἶναι ὁρατὴ καὶ ἐπίσημη, μᾶς τὸ ἔχουν πεῖ, ἐπειδὴ θὰ ὑπάρξουν κι ἐκεῖνοι πού θὰ μᾶς ποῦν τὸ ἀντίθετο, ὅταν ἕνα πνεῦμα ἀπάτης θὰ ἀποσταλεῖ στοὺς ἀνάξιους, ἄπιστους καὶ διεφθαρμένους χριστιανούς. «Θὰ ἔλθη ἡ ὥρα», ἤ ὁ καιρὸς τῆς δοκιμασίας (ἴσως «εἶναι τώρα») «ὅτε θέλουν ὑμῖν εἴπη. Ἰδοὺ ὧδε ὁ Χριστὸς ἤ ὧδε! Ἰδοὺ ἐν τῇ ἐρήμῳ ἐστι! Ἰδοὺ ἐν τοῖς ταμείοις!»

Ἰδού, εἶναι μαζί μας, λένε οἱ αἱρετικοί, πού ἔχοντας ἀφήσει τὴν πόλη τοῦ Θεοῦ, τὴν πνευματικὴ Ἱερουσαλήμ, τὴν Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία, δὲν φεύγουν στὴν πραγματικὴ μοναξιὰ καὶ στὴ σιωπή, ἀλλά σὲ μιὰ πνευματικὴ καὶ σωματικὴ ἔρημο, ὅπου δὲν ὑπάρχει οὔτε ὑγιὲς δόγμα, οὔτε ἡ ἁγιότης τοῦ μυστηρίου, οὔτε καλὲς ἀρχὲς ἰδιωτικῆς καὶ κοινωνικῆς ζωῆς. Ἰδού, Ἐκεῖνος εἶναι μαζί μας, λένε αὐτοὶ πού τρέφουν μυστικὰ τὴν αἵρεση, δείχνοντας τὶς κρυφὲς δυνάμεις τους, ὡσὰν ὁ ἥλιος νὰ μὴν μποροῦσε νὰ δώσει τὴ λάμψη του παρὰ μόνο κάτω ἀπὸ γῆ, ἤ σὰν νὰ μὴν ἦταν ὁ Κύριος ἐκεῖνος ὁ Ὁποῖος εἶπε καὶ ἐνέτειλε: «Ὃ λέγω ὑμῖν ἐν τῇ σκοτίᾳ, εἴπατε ἐν τῷ φωτί. Καὶ ὅ εἰς τὸ οὖς ἀκούετε, κηρύξατε ἐπὶ τῶν δωμάτων».

Ὅταν ἀκούσετε τέτοιες κραυγὲς καὶ ψιθύρους, θυμηθεῖτε, χριστιανοί, τὴν ἀγγελικὴ φωνὴ καὶ τὸ κήρυγμά της ἀναφορικὰ μὲ τὸν ἀναληφθέντα Κύριο: «οὕτως ἐλεύσεται ὅν τρόπον ἐθεάσασθε αὐτὸν πορευόμενον εἰς τὸν οὐρανόν», καὶ ὁρατῶς καὶ πανηγυρικῶς. Καὶ γι’ αὐτό, «ἐὰν τὶς ὑμῖν εἴπῃ. Ἰδοὺ ὧδε ὁ Χριστὸς ἤ ὧδε, μὴ πιστεύσητε». Οὔτε βίαιες κραυγὲς οὔτε ὕπουλοι ψίθυροι μοιάζουν μὲ τὴν φωνὴ τοῦ ἀρχαγγέλου ἤ τὴν σάλπιγγα τοῦ Θεοῦ. «Μὴν προχωρήσετε» στὰ βήματα ἐκείνων πού θὰ σᾶς φωνάξουν ἔξω ἀπὸ τὴν πόλη τοῦ Κυρίου. Μείνετε στὶς θέσεις σας, καὶ προφυλάξτε τὴν πίστη σας, μέχρι τὸν πραγματικό, δοξασμένο καὶ πανηγυρικὸ ἐρχομὸ τοῦ Χριστοῦ.

Τὸ τρίτο ἀξιοσημείωτο περιστατικὸ σὲ σχέση μὲ τὴν Ἀνάληψη τοῦ Κυρίου εἶναι ὅτι ἦταν ἀπρόσμενη καὶ ἀπρόβλεπτη ἀπό τούς μαθητές Του. Συνέβη, ἀπ’ ὅσο μποροῦμε νὰ ξέρουμε ἀπὸ τὶς σύντομες διηγήσεις τῶν Εὐαγγελίων, κατὰ τὸν ἑξῆς τρόπο: Ἔχοντας ἐμφανιστεῖ στοὺς μαθητὲς στὴν Ἱερουσαλήμ, ὅπως εἶχε κάνει πολλὲς φορὲς πρίν, καὶ ὅταν περπατοῦσε μαζί τους, συζητοῦσε, ὡς συνήθως, γιὰ τὴν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, καὶ ἰδιαίτερα γιὰ τὴν ἐπικείμενη κάθοδο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος: «Ἐξήγαγε δὲ αὐτοὺς ἔξω τῆς Ἱερουσαλήμ, ἕως εἰς Βηθανίαν, καὶ ἐπάρας τὰς χείρας αὐτοῦ εὐλόγησεν αὐτούς. Καὶ ἐγένετο ἐν τῷ εὐλογεῖν αὐτὸν αὐτοὺς διέστη ἀπ’ αὐτῶν καὶ ἀνεφέρετο εἰς τὸν οὐρανόν». Ὄχι μόνον δὲν τοὺς πληροφόρησε μὲ τὴν θέλησή Του γι’ αὐτὸ τὸ μεγάλο γεγονός, μὰ καὶ ὅταν Τὸν ρώτησαν γιὰ τὸν χρόνο τῶν μεγάλων γεγονότων τῆς Βασιλείας Του, ἀρνήθηκε ρητὰ νὰ τοὺς δώσει τὴν πληροφορία πού ἐπιθυμοῦσαν «εἶπε δὲ πρὸς αὐτούς· οὐχ ὑμῶν ἔστι γνῶναι χρόνους ἤ καιροὺς οὖς ὁ Πατὴρ ἔθετο ἐν τῇ ἰδίᾳ ἐξουσίᾳ». Ἡ ἄρνησή Του νὰ γνωστοποιήσει τοὺς χρόνους καὶ τοὺς καιρούς, προφανῶς σχετίζεται ἐπίσης μὲ τὸν χρόνο τῆς Δευτέρας Παρουσίας τοῦ Χριστοῦ, καὶ συνδέεται εἰδικὰ μὲ αὐτήν.

Προηγουμένως εἶχε προειδοποιήσει τοὺς μαθητές Του, πόσο ἀπρόσμενο θὰ ἦταν αὐτὸ τὸ γεγονός, συγκρίνοντάς το μὲ ἀστραπή, πού εἶναι στὴ φύση ἡ πιὸ ἐντυπωσιακὴ στιγμὴ τοῦ αἰφνίδιου: «Ὥσπερ γὰρ ἡ ἀστραπὴ ἐξέρχεται ἀπὸ ἀνατολῶν καὶ φαίνεται ἕως δυσμῶν, οὕτως ἔσται καὶ ἡ παρουσία τοῦ Υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου». Καὶ μὲ τὸν ἲδιο τρόπο τὸ ἐξηγεῖ καὶ ὁ Ἀπόστολος: «Ἡ ἡμέρα Κυρίου ὡς κλέπτης ἐν νυκτὶ οὕτως ἔρχεται». Ἀπὸ τὸ ἲδιο τὸ ἀπροσδόκητο τῆς Δευτέρας Παρουσίας Του, ὁ Ἴδιος ὁ Κύριος διατυπώνει γιά μᾶς, χριστιανοί, μιὰ σωτήρια προειδοποίηση: «Γρηγορεῖτε οὖν, ὅτι οὐκ οἴδατε ποία ὥρα ὁ Κύριος ὑμῶν ἔρχεται». Μὴν ὁδηγηθεῖτε μακριά, χριστιανοί, ἀπὸ τὴν περιέργεια, ἤ τὴν εὐπιστία, ὅταν, σκεφτόμενοι νὰ γνωρίσετε περισσότερα ἀπὸ ὅσα ὁ Χριστὸς ἐδέησε νὰ παραχωρήσει σὲ ἐκείνους νὰ γνωρίσουν, μετρᾶτε τὶς μέρες τῆς Βασιλείας Του, καθορίζοντας τὸν χρόνο τῆς προσδοκώμενης ἐλεύσεώς Του: «οὐχ ὑμῶν ἐστι γνῶναι τοὺς χρόνους ἤ τοὺς καιρούς». Προσπαθῆστε μᾶλλον νὰ γνωρίσετε τὶς ἁμαρτίες σας, νὰ μετρήσετε τὶς παραβάσεις σας, καὶ νὰ ζητήσετε νὰ τὶς περιορίσετε μὲ τὴν μετάνοια.

Πάνω ἀπ’ ὅλα, νὰ προσέχετε, ὅταν ἀκοῦτε τοὺς βλάσφημους, νὰ λένε, ὅπως προεῖπε καὶ ὁ Ἀπόστολος: «Ποῦ ἐστὶν ἡ ἐπαγγελία τῆς παρουσίας αὐτοῦ; ἀφ’ ἧς οἱ πατέρες ἐκοιμήθησαν, πάντα οὕτω διαμένει ἀπ’ ἀρχῆς κτίσεως». Προσὲξετε, μήπως τὰ σκοτεινὰ ὄνειρα αὐτῶν τῶν τέκνων τοῦ κόσμου, ποὺ κλείνουν τὰ μάτια τους στὸ φῶς τοῦ μέλλοντος κόσμου, σκοτεινιάσουν τὶς καρδιές σας, τυφλώσουν τοὺς ὀφθαλμούς σας, ἤ βυθίσουν στὸν ὕπνο τὸ πνεῦμα σας, μέχρι νὰ ἔρθει ἡ πολυπόθητη καὶ φοβερὴ ὥρα, «ὅτε ἡ ἡμέρα Κυρίου ἥξει ὡς κλέπτης ἐν νυκτὶ».

«Διό, ἀγαπητοί, ταῦτα προσδοκῶντες, σπουδάσατε ἄσπιλοι καὶ ἀμώμητοι αὐτῷ εὑρεθῆναι ἐν εἰρήνῃ». Ἀμήν.


http://www.imaik.gr/?p=3327

Re: Η ΑΝΑΛΗΨΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ

Δημοσιεύτηκε: 24 Μάιος 2015, 22:09
από grecko
Οἱ σωτήριες συνέπειες τῆς Ἀναλήψεως τοῦ Χριστοῦ


Τοῦ πατρός Ἀρσενίου Κατερέλου


Ἡ ἐπισφράγησις τοῦ λυτρωτικοῦ ἔργου τοῦ Κυρίου ἦταν τό γεγονός τῆς Ἀναλήψεως. Μέ τήν Σάρκωσί Του ὁ Θεός Λόγος προσέλαβε τήν ἀνθρωπίνη φύσι καί μέ τήν Ἀνάληψί Του ἐξῆλθε τοῦ κόσμου τούτου πρός τόν Οὐρανό ''πλουσιώτερος'', συναποκομίζοντας τήν ἀνθρωπίνη φύσι. Σέ αὐτήν ἐμπεριέχεται ὁλόκληρη ἡ ἀνθρωπότητα. Ἔτσι, συναπεκόμισε ὅλα τά λάφυρα-ἀνθρώπους πού ἅρπαξε ἀπό τον Διάβολο καί δυνάμει τούς ἀνέβασε στόν Οὐρανό.Αὐτό γιά νά γίνη καί ἐνεργείᾳ ἐξαρτᾶται ἀπό ἐμᾶς. Νά γίνη δηλαδή γεγονός, ὅταν θά ξαναέλθη ὁ ἀναληφθείς Χριστός ὡς ἄνθρωπος κατά τήν τελική Κρίσι.

Ὁ ἀναληφθείς Χριστός δέν ἀπέβαλε τήν ἀνθρωπίνη Του φύσι, ἀλλά τήν ἐπῆρε ἀχωρίστως μαζί Του καί δέν νοεῖται πλέον χωρίς τήν ἀνθρωπίνη Του φύσι, καθ᾽ ὅτι οἱ δύο Του φύσεις δέν ''σπάζουν'' καί δέν διαχωρίζονται ποτέ μεταξύ τους.

Ὅταν τά τροπάρια λέγουν «οἱ οὐρανοί ἡτοίμασαν τόν θρόνον αὐτοῦ, νεφέλαι τήν ἐπίβασιν αὐτοῦ», ἐννοοῦν ὅτι ἑτοιμάσθηκε ὁ θρόνος διά τήν ἀνθρωπίνην φύσιν τοῦ Χριστοῦ, διότι ὡς Θεός ἦτο πάντα κυρίαρχος.

Λέγοντας ὁ Χριστός «ἐδόθη μοι πᾶσα ἐξουσία ἐν οὐρανῷ καί ἐπί γῆς», ἀνεφέρετο στήν ἀνθρωπίνη Του φύσι, καθ᾽ ὅτι ὡς Θεός πάντα εἶχε ἀπεριόριστη ἐξουσία. Ὁ Χριστός ἀνέβασε τήν ἀνθρωπίνη μας φύσι στό ὕψος τῆς Ἁγίας Τριάδος καί τῆς προσέδωσε...
διαστάσεις πού ἔχει ἡ Θεότητα.

Ὅταν ὁ Χριστός ἀνήρχετο στόν Οὐρανό, εὐλογοῦσε διαρκῶς, ἕως ὅτου οἱ Ἀπόστολοι τόν ἔχασαν ἀπό τά μάτια τους. Αὐτό σημαίνει, ὅτι ἀπό τόν Οὐρανό εὐλογεῖ διαρκῶς τήν Ἐκκλησία Του, πού τόσο ταλαιπωρεῖται μέσα στό ἱστορικό γίγνεσθαι.

Ὁ Χριστός εὐλογεῖ τούς πραγματικούς πιστούς, πού ὑποφέρουν γιά τό ὄνομά Του ἀλλά παραμένουν πιστοί, καί θά βάλη σέ αὐτούς τήν ἰδική Του αἰωνία σφραγίδα, ὅταν, ἐρχόμενος ὡς ἄνθρωπος ἐν ἡμέρᾳ Κρίσεως, θά τούς πῆ «δεῦτε οἱ εὐλογημένοι τοῦ Πατρός μου...».
Τί ἀσύλληπτη ἑπομένως ἀξία προσδίδει ὁ Χριστός στό ἀνθρώπινο σῶμα, πού κάθε ἄλλο παρά φυλακή τῆς ψυχῆς εἶναι...!


http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/201 ... .html#more