Re: ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ

10
Συμβολισμοί στην Θεία Λειτουργία (αγ. Μάξιμου του Ομολογητή)


Η Θεία Λειτουργία είναι τύπος της διαχρονικής Θείας Λειτουργίας που τελείται στον ουράνιο κόσμο και περιγράφεται μερικώς στο ιερό λειτουργικό βιβλίο της Αποκαλύψεως του αγίου Ιωάννου του θεολόγου. Ο τύπος που τελείται σήμερα από την Εκκλησία δια χειρών των ειδικών ιερέων, εμπεριέχει πλήθος από συμβολισμούς τους οποίους οφείλει να ξέρει ο πιστός ώστε όχι απλά να παρακολουθεί αλλά να μετέχει. Να μυσταγωγείται μέσω αυτών και να οδηγείται ο νους του στα ουράνια. Το θέμα της Θείας Λειτουργίας, που είναι η καρδιά της εν αγίω Πνεύματι λατρείας της Ορθοδοξίας, είναι τεράστιο. Εδώ θα αρκεστούμε σε ελάχιστους από αυτούς, όπως τους καταγράφει ο άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής. Δηλαδή τι συμβολίζει το κλείσιμο των θυρών που γίνεται μετά το Ευαγγέλιο, τι η είσοδος των αγίων Μυστηρίων, τι ο θείος ασπασμός, τι το θείο σύμβολο της πίστεως, τι η δοξολογία με τον Τρισάγιο ύμνο, και τι η Κυριακή προσευχή που μας παρέδωσε ο ίδιος ο Κύριος Ιησούς Χριστός.

Τίνος σύμβολο είναι το κλείσιμο των θυρών.

Το κλείσιμο των θυρών της αγίας Εκκλησίας του Θεού, που γίνεται μετά την ανάγνωση του αγίου Ευαγγελίου και την απομάκρυνση των κατηχουμένων, φανερώνει την παροδικότητα των υλικών και την είσοδο των αξίων στο νοητό κόσμο, δηλαδή το νυφικό θάλαμο του Χριστού, που θα γίνει έπειτα από το φοβερό εκείνο χωρισμό και τη φοβερότατη απόφαση. Φανερώνει ακόμα τη ριζική απόρριψη της απάτης που προκαλούν οι αισθήσεις.


Τι σημαίνει η είσοδος των αγίων Μυστηρίων.

Η είσοδος πάλι των αγίων και σεβαστών Μυστηρίων είναι η αρχή κι ο πρόλογος, όπως έλεγε ο μεγάλος εκείνος γέροντας, της καινούριας διδαχής, που θα γίνει στους ουρανούς, σχετικά με την οικονομία του Θεού για μας και η αποκάλυψη του μυστηρίου της σωτηρίας μας, που είναι κρυμμένο στα άδυτα της θεϊκής μυστικότητας. «Ου γαρ μη πίω», λέγει ο Θεός και Λόγος στους μαθητές Του, «απ’ άρτι εκ του γεννήματος της αμπέλου, έως αν πίνω μεθ’ υμών καινόν εν τη Βασιλεία του Πατρός Εμού» (Ματθ. 26:29).


Τίνος σύμβολο είναι ο θείος ασπασμός.

Κι ο πνευματικός ασπασμός, που απευθύνεται σ’ όλους, είναι πρότυπο και προδιαγραφή της ομόνοιας, της ομοφροσύνης όλων μεταξύ τους και της λογικής ταυτότητας, που θα πραγματοποιηθεί τον καιρό της αποκάλυψης των μελλοντικών άρρητων αγαθών, που αποτελεί προσδοκία πίστης κι αγάπης. Χάρη στην αποκάλυψη αυτή οικειώνονται οι άξιοι το Λόγο και Θεό. Γιατί το στόμα είναι του λόγου σύμβολο και για τούτο ακριβώς όλοι όσοι έχουν κοινωνήσει το λόγο, σαν λογικοί, μετέχουν σ’ όλα καθώς και στον πρώτο και μοναδικό Λόγο τον αίτιο κάθε λόγου.


Τι σημαίνει το θείο σύμβολο της πίστεως.


Η ομολογία πάλι του θείου συμβόλου της πίστεως, που γίνεται από όλους, προδηλώνει τη μυστική ευχαριστία, που θα κάνουμε στον μέλλοντα αιώνα, για τους θαυμαστούς λόγους και τρόπους και πάνσοφης Πρόνοιας του Θεού για μας. Με την ευχαριστία αυτή οι άξιοι παρουσιάζουν τον εαυτό τους να ευγνωμονεί για τη θεία ευεργεσία. Κι έξω από αυτή δεν έχουν τίποτα άλλο να αντιπροσφέρουν για κάθε ένα από τα άπειρα θεία αγαθά που έχουν δεχθεί.


Τι σημαίνει η δοξολογία του Θεού με τον Τρισάγιο Ύμνο.

Η τριπλή αναφώνηση του «Άγιος», που περιέχει η ιερή ομολογία, από μέρους όλου του πιστού λαού, δείχνει την ένωση και την ισοτιμία με τις ασώματες και νοερές δυνάμεις, που θα φανεί στο μέλλον. Με αυτήν σε συμφωνία με τις άνω δυνάμεις εξ αιτίας της ταυτότητας της σταθερής γύρω από το Θεό αεικινησίας, θα μάθει η ανθρώπινη φύση να υμνεί και να αγιάζει με τρείς αγιαστικές αναφωνήσεις την τρισυπόστατη και όμως μία θεότητα.


Τίνος σύμβολο είναι η αγία προσευχή του «Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς».

Η Παναγία και σεβαστή επίκληση του μεγάλου και μακαρίου Θεού και Πατέρα αποτελεί σύμβολο της ενυπόστατης και ζωντανής υιοθεσίας που θα μας παραχωρηθεί κατά δωρεά και χάρη του Αγίου Πνεύματος. Σύμφωνα με αυτή θα υπερνικηθεί και θα κρυφθεί κάθε ανθρώπινη ιδιότητα με τον ερχομό της χάρης και όλοι οι άγιοι θα μεταβληθούν και θα γίνουν υιοί του Θεού, όσοι από εδώ κιόλας στόλισαν με τις αρετές τον εαυτό τους λαμπρά και τιμημένα με τη θεϊκή ομορφιά της καλοσύνης.

(Έργα αγίου Μάξιμου του Ομολογητή, Τ. Φ 14, σελ. 113- 123)


ΠΗΓΗ-ex protestand

http://tokandylaki.blogspot.gr/
''...δεν είναι η πάλη ημών εναντίον εις αίμα και σάρκα, αλλ' εναντίον εις τας αρχάς, εναντίον εις τας εξουσίας, εναντίον εις τους κοσμοκράτορας του σκότους του αιώνος τούτου, εναντίον εις τα πνεύματα της πονηρίας εν τοις επουρανίοις''\n[/align]

Re: ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ

11
Η σημασία του Αντιδώρου

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ
ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΕΩΣ
ΔΗΜΗΤΣΑΝΑ-ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΙΣ
Δημητσάνα - Μεγαλόπολη, Κυριακή 27 Σεπτεμβρίου 2015
ΚΑΤΗΧΗΣΗ
ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟ ΕΓΚΥΚΛΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ
ΤΟ ΑΝΤΙΔΩΡΟ
1. Στό σημερινό μου σύντομο κήρυγμα, ἀδελφοί χριστιανοί, θά σᾶς μιλήσω γιά τό Ἀντίδωρο, πού παίρνουμε στό τέλος τῆς θείας Λειτουργίας. Λέγεται «Ἀντίδωρο», γιατί τό παίρνουμε ἀντί τῶν «Δώρων». «Δῶρα», «τίμια Δῶρα», καλοῦμε τήν θεία Κοινωνία. «Δωρεάν» μᾶς δίνει ὁ Χριστός τό Σῶμα Του καί τό Αἷμα Του στήν θεία Κοινωνία, «δωρεάν» χωρίς νά μᾶς ἀξίζει, γι᾽ αὐτό καί τά λέμε «Δῶρα». Τό Ἀντίδωρο, λοιπόν, οἰκονομήθηκε γι᾽ αὐτούς, πού γιά διάφορους λόγους δέν μπορεῖ νά κοινωνήσουν καί ἔτσι, ἀντί τῆς θείας Κοινωνίας, ἀντί τῶν Τιμίων Δώρων, παίρνουν γιά εὐλογία τό Ἀντίδωρο.


2. Πραγματικά, χριστιανοί μου, εἶναι μεγάλη εὐλογία τό Ἀντίδωρο. Εἶναι εὐλογία γιατί «περνάει» πρῶτα ἀπό ὀλόκληρη ἱερή Ἀκολουθία, τήν Ἀκολουθία τῆς Προσκομιδῆς. Κατά τήν Ἀκολουθία αὐτή, ἀπό τό πρόσφορο, πού ἐτοιμάζουν τά εὐλογημένα χέρια τῶν εὐσεβῶν γυναικῶν, ὁ ἱερεύς ἀποχωρίζει τήν κεντρική μερίδα πού γράφει «ΙΗΣΟΥΣ, ΧΡΙΣΤΟΣ, ΝΙΚΑ» τήν βάζει πάνω στό ἅγιο Δισκάριο, καί τό ὑπόλοιπο μέρος τοῦ προσφόρου, ξέρετε, χριστιανοί μου τί συμβολίζει; Συμβολίζει τήν Κοιλία τῆς Παναγίας! Ἔτσι λέγει ὁ ἅγιος Γερμανός, ὁ Πατριάρχης τῆς Κωνσταντινουπόλεως. Γιατί, ὅπως ἀπό τήν Κοιλία τῆς Παναγίας μας βγῆκε ὁ Χριστός, ἔτσι καί ἀπό τήν «κοιλία» τοῦ προσφόρου βγαίνει ἀπό τόν ἱερέα στήν Προσκομιδή ἡ κεντρική μερίδα«ΙΗΣΟΥΣ, ΧΡΙΣΤΟΣ, ΝΙΚΑ». Αὐτή ἡ μερίδα στήν θεία Λειτουργία μέ τήν εὐχή πάλι τοῦ ἱερέα, ὦ μέγιστο θαῦμα!, θά γίνει Χριστός, θά γίνει τό Σῶμα τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ!
3. Τό ὑπόλοιπο, λοιπόν, πρόσφορο, πού εἴπαμε ὅτι συμβολίζει τήν Παναγία μας, κόπτεται γιά Ἀντίδωρο. Πραγματικά, δέν εἶναι μεγάλη εὐλογία τό νά πάρετε μερίδα καί νά φᾶτε ἀπό αὐτό τό πρόσφορο; Οἱ παλαιοί ἔλεγαν τό Ἀντίδωρο «Ὕψωμα τῆς Παναγίας»! Τό ἔλεγαν «ὕψωμα», γιατί πραγματικά ὁ ἱερέας ὑψώνει τό πρόσφορο, μέχρι τό μέτωπό του, ὅταν ἀρχίζει τήν Προσ­κομιδή λέγοντας μάλιστα καί ἕνα εἰδικό τροπάριο (τό «ἐξηγόρασας ἡμᾶς ἐκ τῆς κατάρας τοῦ Νόμου...»). Καί τό λέμε «τῆς Παναγίας» ὕψωμα, γιατί εἴπαμε ὅτι τό πρόσφορο συμβολίζει τήν Κοιλία τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου.
Ὅπως τό καταλαβαίνετε, χριστιανοί μου, γιά νά φᾶτε τό Ἀντίδωρο πρέπει νά εἶστε νηστικοί. Γιατί τό Ἀντίδωρο «πέρασε» ἀπό τήν Ἀκολουθία τῆς Προσκομιδῆς, ἡ ὁποία δέν εἶναι ὅπως ἡ Ἀρτοκλασία, πού τρῶμε τούς ἄρτους καί ἄς ἔχουμε φάει προηγουμένως· ἀλλά ἡ Προσ­κομιδή λέγω, εἶναι Ἀκολουθία πού συνδέεται μέ τήν θεία Λειτουργία. Καί τήν λέγουν μάλιστα τήν Προσκομιδή «λειτουργία ἐν ἐμβρύῳ»!
4. Μέ τό Ἀντίδωρο, χριστιανοί, παίρνετε καί μία ἄλλη εἰδική εὐλογία. Ἀκοῦστε: Πόσο θά τό θέλατε να μπεῖτε μέσα στό Ἱερό καί νά προσκυνήσετε τήν Ἁγία Τράπεζα!... Δέν ἐπιτρέπεται ὅμως αὐτό γιά σᾶς τούς λαϊκούς καί γιά σᾶς τίς γυναίκες ἰδιαίτερα. Ἀλλά, ἐνῶ δέν ἐπιτρέπεται ἐσεῖς οἱ λαϊκοί νά μπεῖτε στό Ἱερό, γιά νά ἀσπαστεῖτε τήν Ἁγία Τράπεζα, παίρνοντας τό Ἀντίδωρο, ἀσπάζεσθε τό χέρι τοῦ ἱερέα, πού ἀγγίζει τήν Ἁγία Τράπεζα. Ἀλλά θά πεῖτε, μπορῶ καί στό δρόμο νά ἀσπαστῶ τό χέρι τοῦ ἱερέα καί νά πάρω τήν εὐλογία αὐτή. Ὄχι, προσέχετε! Τήν ὤρα πού παίρνετε τό Ἀντίδωρο εἶναι μιά εἰδική εὐλογία ἀπό τό χέρι τοῦ ἱερέα. Γιατί εἶναι ἀκριβῶς ἡ ὥρα μετά τήν θεία Λειτουργία, πού τό χέρι τοῦ ἱερέα ἄγγιξε πρίν ἀπό λίγο τά ἅγια, καί στάζει Αἷμα, τοῦ Χριστοῦ τό Αἷμα, εἶναι χέρι «αἱμοσταγές»! Ἔτσι, ἀσπαζόμενοι τό χέρι τοῦ ἱερέα, ὄταν παίρνετε τό Ἀντίδωρο αὐτή τήν στιγμή, εἶναι σάν νά ἀσπάζεστε τήν ἴδια τήν Ἁγία Τράπεζα, γιά νά μήν πῶ ὅτι εἶναι καί ἀκόμη περισσότερο.
Γι᾽ αὐτήν ὅμως τήν τελευταία εὐλογία πού εἶπα ὅτι λαμβάνετε παίρνοντας τό Ἀντίδωρο, ἐννοεῖται ὅτι πρέπει νά παίρνετε τό Ἀντίδωρο ἀπό τόν λειτουργοῦντα ἱερέα καί ὄχι νά τό παίρνετε μόνοι σας ἀπό τό παγκάρι.
5. Τέλος, σᾶς συνιστῶ τό Ἀντίδωρο πού λαμβάνετε ἀπό τόν ἱερέα τήν Κυριακή, μήν τό τρῶτε ὄλο (ἤ ζητῆστε καί διπλό)· ἀλλά κρατᾶτε λίγο, γιά νά τρῶτε μόνοι σας κάθε μέρα στό σπίτι σας ἔνα μικρό θρύμμα κάθε πρωί (νηστικοί), μέ τόν ἁγιασμό τοῦ μηνός μαζί. Ἀλλά πρῶτα θά τρῶτε τό Ἀντίδωρο καί μετά θά πίνετε τόν Ἁγιασμό, γιατί τό Ἀντίδωρο συνδέεται μέ τήν Θεία Λειτουργία. Ξαναλέγω ὅμως ὅτι κανονικό Ἀντίδωρο εἶναι αὐτό πού κόβεται ἀπό τό πρόσ­φορο πού προσκομίστηκε ἀπό τόν ἱερέα. Αὐτό ἀπό τό ὁποῖο βγῆκε ἡ μερίδα «ΙΗΣΟΥΣ, ΧΡΙΣΤΟΣ, ΝΙΚΑ» καί τέθηκε στό Ἅγιο Δισκάριο καί ὄχι αὐτό που κόβεται ἀπό ἄλλο πρόσφορο.
Μέ πολλές εὐχές,


† Ὁ Μητροπολίτης Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ἰερεμίας

http://aktines.blogspot.gr/2015/09/blog-post_970.html
Caer está permitido, levantarse es obligatorio....."Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς"
Xαμένη μάχη,είναι αυτή που φοβήθηκες να δώσεις
Πριν γράψεις σκέψου! Πριν κατακρίνεις περίμενε! Πριν προσευχηθείς συγχώρα! Πριν παραιτηθείς προσπάθησε!
Καλό είναι το να υπάρχεις …μα το να ζεις εν Χριστώ είναι άλλο πράγμα !

Re: ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ

12
Τι σημαίνει η φράση: «τας θύρας τας θύρας εν σοφία πρόσχωμεν»;


Mέχρι τον 10ο περίπου αιώνα όταν ο Ιερέας έλεγε «τας θύρας τας θύρας εν σοφία πρόσχωμεν» έμεναν μέσα στον Ναό μόνον οι μυημένοι, οι πιστοί χριστιανοί και ετελείτο το μυστήριο της Θ. Ευχαριστίας. Όσοι έμεναν, στο τέλος της Θ. Λειτουργίας, κοινωνούσαν όλοι.

Αυτή η προτροπή (τας Θύρας τας Θύρας…) είναι η ανδιαφισβήτητη απόδειξη ότι δεν ήταν πάντα ετσι τα πράγματα όπως σήμερα, ότι δεν ήταν όλοι οι ανθρωποι αυτονόητα μέλη της Εκκλησίας, ότι υπήρχε σαφής διάκριση ανάμεσα στους χριστιανούς και τους μή χριστιανούς και ότι για να γίνει κάποιος δεκτός ως χριστιανός και πλήρες μέλος της Εκκλησίας επρεπε να πληροί συγκεκριμμένες προϋποθέσεις.Αυτό το δεύτερο μέρος της θείας Λειτουργίας, στη Λειτουργία του Σώματος και του Αίματος του Χριστού, συμμετέχουν μόνο οι βαπτισμένοι πιστοί. Οι κατηχούμενοι που δεν βαπτίστηκαν, οι εχθροί και οι αμύητοι στα δεδομένα της Εκκλησίας αποκλείονται. «Οι κατηχούμενοιι προέλθετε» «τάς θύρας, τάς θύρας εν σοφία. Πρόσχωμεν»! Γιατί;

Διότι οι αβάπτιστοι, οι εχθροί και γενικά οι αμύητοι δεν έχουν τις προϋποθέσεις για να κατανοήσουν και να συμμετάσχουν στα υπό της Εκκλησίας τελούμενα και ιδίως στο Μυστήριο της Θ. Ευχαριστίας. Η Θ. Λειτουργία, ιδίως το Β΄ μέρος είναι μόνο για τους πιστούς. Οι εχθροί και οι αμύητοι χρειάζονται κατήχηση, βάπτισμα και μεγάλη προετοιμασία προκειμένου να κατανοήσουν τα Μυστήρια της Εκκλησίας. Αυτή τη σημασία έχουν οι λόγοι του Χριστού: «Μή δώτε το άγιον τοίς κυσί (σκυλιά) μηδέ βάλητε τοίς μαργαρίτες υμών (ό,τι πολύτιμο έχετε) έμπροσθεν των χοίρων» (Μάτθ. ζ΄ 6).

Όμως αυτή η φράση, πέρα από την κυριολεκτική και πρακτική της προσταγή, κρύβει (για τους πιστούς) και έναν βαθύτατο συμβολισμό. Ο ιερός Καβάσιλας ερμηνεύοντας την Θ. Λειτουργά αναφέρει:

«Τας θύρας, τας θύρας’ εν σοφία πρόσχωμεν», συμπληρώνει ο λειτουργός. Μ’ αυτό θέλει να πει: «Ανοίξτε διάπλατα όλες τις πόρτες, δηλαδή τα στόματα και τα αυτιά σας, στην αληθινή σοφία, δηλαδή σε όσα υψηλά μάθατε και πιστεύετε για το Θεό. Αυτά συνεχώς να λέτε και να ακούτε, και μάλιστα με ζήλο και προσοχή». Τότε οι πιστοί απαγγέλλουν δυνατά το Σύμβολο της Πίστεως («Πιστεύω εις έναν Θεόν…»).

Πηγές:askitikon.eu –hristospanagia.gr
www.diakonima.gr
''...δεν είναι η πάλη ημών εναντίον εις αίμα και σάρκα, αλλ' εναντίον εις τας αρχάς, εναντίον εις τας εξουσίας, εναντίον εις τους κοσμοκράτορας του σκότους του αιώνος τούτου, εναντίον εις τα πνεύματα της πονηρίας εν τοις επουρανίοις''\n[/align]
Απάντηση

Επιστροφή στο “Δογματική, μυστήρια και εορτές”