Τι έιναι ο Εσπερινός της συγνώμης,άραγε συγχωρούμε ο ένας τον άλλον;

1
Oι κατανυκτικοί Εσπερινοί τελούνται κάθε Κυριακή της Μεγάλης Τεσσαρακοστής.

Το απόγευμα της Κυριακής της Τυροφάγου τελείται ο Κατανυκτικός Εσπερινός της Συγνώμης. Κατανυκτικός λέγεται, διότι ψάλλονται κατανυκτικά τροπάρια από το Τριώδιο, που το περιεχόμενό τους διαποτίζεται από βαθιά συναίσθηση της αμαρτωλότητας, πένθος, συντριβή, μετάνοια και θερμή ικεσία για άφεση αμαρτιών.

Εσπερινός Συγνώμης λέγεται, αυτός μόνον, από τους κατανυκτικούς, διότι στο τέλος της ακολουθίας ο λαός ασπάζεται το Ευαγγέλιο ζητώντας από τον Ιερέα συγγνώμη και στη συνέχεια και μεταξύ τους, ώστε συχωρεμένοι να αρχίσουν τη Μεγάλη Τεσσαρακοστή. Πρόκειται για μια ωραία συνήθεια, που διατηρείται σε πολλές Μητροπόλεις της Εκκλησίας της Ελλάδος

Ένα άλλο χαρακτηριστικό των Εσπερινών αυτών είναι ότι μετά την Είσοδο και το «Εσπέρας Προκείμενον», αλλάζει ο διάκοσμος της Αγίας Τραπέζης και η στολή του Ιερέως. Από πασχαλινή, λόγω της Κυριακής, γίνεται πένθιμη, λόγω της Τεσσαρακοστής (αλλάζουν τα λευκά με πορφυρά - έφ' όσον τον Χριστό δεν Τον πενθούμε ως άνθρωπο, άλλ' ως Βασιλέα Θεό).

Στο τέλος του Εσπερινού ψάλλονται τα τροπάρια «Θεοτόκε Παρθένε...», «Βαπτιστά του Χριστού...» κ.λπ. και κατακλείονται με την ευχή του Οσίου Έφραίμ του Σύρου:

«Κύριε καί Δέσποτα της ζωής μου, πνεύμα αργίας, περιεργίας, φιλαρχίας και άργολογίας μη μοι δως. Πνεύμα δε σωφροσύνης, ταπεινοφροσύνης, υπομονής και αγάπης χάρισαί μοι τω σω δούλω. Ναι, Κύριε, Βασιλεύ, δώρησαί μοι του όράν τα έμά πταίσματα και μη κατακρίνειν τον άδελφόν μου ότι εύλογητός ει εις τους αίώνας των αιώνων. Αμήν»

Λέγοντας την, κάνουμε και τρεις μεγάλες μετάνοιες. Ακολουθούν δώδεκα μικρές, ενώ λέμε μυστικώς το: «Ο Θεός ίλάσθητί μοι τω αμαρτωλώ» και στο τέλος επαναλαμβάνεται το: «Ναί Κύριε, Βασιλεύ...» κάνοντας και τετάρτη μεγάλη μετάνοια.

Πηγή: Συν-οδοιπορία






Ας συγχωρέσουμε λοιπόν ο ένας τον άλλον και με την σειρά μου και εγω,ζητώ συγνώμη αν με κάποιο λόγο μου ή στάση μου απογοήτευσα,πίκρανα,εξουθένωσα ή νευρίασα κάποιον απο τα μέλη του φόρουμ.
Caer está permitido, levantarse es obligatorio....."Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς"
Xαμένη μάχη,είναι αυτή που φοβήθηκες να δώσεις
Πριν γράψεις σκέψου! Πριν κατακρίνεις περίμενε! Πριν προσευχηθείς συγχώρα! Πριν παραιτηθείς προσπάθησε!
Καλό είναι το να υπάρχεις …μα το να ζεις εν Χριστώ είναι άλλο πράγμα !

Re: Τι έιναι ο Εσπερινός της συγνώμης,άραγε συγχωρούμε ο ένας τον άλλον;

2
Μία ἡμέρα πρὶν ἀπὸ τὴ Μεγάλη Τεσσαρακοστὴ τὸ σημερινὸ εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα μᾶς ἀποκαλύπτει μιὰ ξεκάθαρη ἀπαίτηση τοῦ Θεοῦ. Νὰ δεχόμαστε καὶ νὰ προσφέρουμε τὴ συγνώμη μας στοὺς ἀνθρώπους καὶ νὰ τὴ ζητᾶμε ἀπὸ τὸν Θεό. «Ἐὰν ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τὰ παραπτώματα αὐτῶν, ἀφήσει καὶ ὑμῖν ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος» (Ματθ. 6,14).

Συγχώρηση, προϋποθέσεις καὶ συνέπειες

Ἡ συγχώρηση προϋποθέτει τὴ συνείδηση τῆς ἐνοχῆς. Τὴ συναίσθηση ἐκείνη ποὺ μᾶς λέει ὅτι μὲ τὶς πράξεις μας, τὶς παραλείψεις μας, τὶς νοοτροπίες μας καὶ τὶς συμπεριφορὲς μας βλάψαμε τοὺς ἄλλους καὶ πικράναμε τὸν Θεό. Διαχαράξαμε τὴν τάξη, τὴν ὁποία ὁ Θεὸς ἔθεσε μέσα μας καὶ γύρω μας. Ἀπὸ ἐδῶ, λοιπόν, πηγάζει αὐθόρμητα ἡ ἐσωτερικὴ ἀνάγκη τῆς ἀπαλλαγῆς ἀπὸ τὸ βάρος τῆς ἐνοχῆς καὶ τῆς ἁμαρτίας, δηλαδὴ ἡ συγχώρηση. Χρειαζόμαστε τὴ συγχώρηση, γιατί εἴμαστε ἄνθρωποι. Γιατί ἡ φύση μας εἶναι ἀτελὴς καὶ λανθάνει συνεχῶς. Ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος τονίζει ὅτι «καὶ οἱ νόμοι γνωρίζουν νὰ συγχωροῦν τὰ ἀναπόφευκτα, ἀφοῦ τὸ νὰ κάνουμε λάθη καὶ νὰ πέφτουμε σὲ πλάνη εἶναι ἀνθρώπινο».

Κάποιοι ἰσχυρίζονται ὅτι γιὰ νὰ μάθουμε νὰ συγχωροῦμε, θὰ πρέπει νὰ ἀγνοήσουμε τὰ λάθη τῶν ἄλλων ποὺ μᾶς πλήγωσαν, θὰ πρέπει νὰ ξεχάσουμε τὰ σφάλματα αὐτῶν ποὺ μᾶς ζημίωσαν. Αὐτὸ ὅμως δὲν μπορεῖ νὰ συμβεῖ. Γιατί εἶναι ἀδύνατο νὰ σβήσουμε ὁλοκληρωτικὰ τὴ μνήμη μας καὶ νὰ διαγράψουμε τὴ λογική μας. Ἄλλωστε, θυμόμαστε πράγματα ποὺ δὲν θέλουμε καὶ ἀδυνατοῦμε νὰ παραβλέψουμε τὴν πραγματικότητα τὴν ὁποία ζοῦμε. Εἶναι ἀνέφικτο νὰ ἀγνοοῦμε τὸ κακὸ ποὺ μᾶς ταλαιπωρεῖ διαρκῶς.

Μὲ τὴ συγχώρηση δὲν σβήνουμε τὸ κακό. Καταλαβαίνουμε ὅμως, πὼς αὐτὸ μᾶς ἐξαπατᾶ καὶ μᾶς παραπλανᾶ καὶ ἔτσι μποροῦμε νὰ παλέψουμε ἐναντίον του. Μὲ τὴ συγχώρηση μποροῦμε νὰ καθαρίσουμε τὴ μνήμη ἀπὸ τὴν ἐμπάθεια τῆς καρδιᾶς μας καὶ νὰ διαχωρίσουμε τὴν ὀρθὴ καὶ ἀντικειμενικὴ κρίση ἀπὸ τὴν κατάκριση καὶ τὸν κάθε εἴδους ἀρνητισμό. Ἀλλὰ καὶ ἐδῶ ὁ δρόμος φαίνεται νὰ εἶναι μακρὺς καὶ δύσκολος, σκληρὸς καὶ ὀδυνηρός. Καὶ ἐδῶ οἱ παγίδες εἶναι πολλὲς καὶ ποικίλες. Κάποτε ἡ συγχώρηση γίνεται ἐξωτερικὴ καὶ τυπικὴ καὶ ἀπέχει πολὺ ἀπὸ τὸ βάθος «τῶν καρδιῶν ἡμῶν». Ἄλλοτε, πάλι, παρὰ τὰ ὅσα ἰσχυριζόμαστε στοὺς ἄλλους, ὑποκαθιστοῦμε τὴ συγχώρηση μὲ τὴν περιφρόνηση καὶ τὴν κρυμμένη ἐχθρότητα. Κάποιες ἄλλες φορὲς θέτουμε στὴ συγνώμη μας ὅρια καὶ προϋποθέσεις, κρατούμενα καὶ ὑπολογισμούς. Ἡ συγχωρητικότητα εἶναι ἡ πληγωμένη ἀγάπη ποὺ δίνει πάντα εὐκαιρίες γιὰ μιὰ καινούργια ἀρχή. Εἶναι ἡ δύναμη ποὺ ἀνανεώνει τὴν ἐμπιστοσύνη μας γιὰ τοὺς ἄλλους, ἀφοῦ προσπαθεῖ νὰ τοὺς κατανοεῖ καὶ νὰ τοὺς ἀποδέχεται.

Τὸ ἀδιέξοδό της μνησικακίας

Ὅποιος δὲν συγχωρεῖ, γκρεμίζει τὴ γέφυρα ἀπὸ τὴν ὁποία θὰ χρειαστεῖ κάποτε νὰ περάσει καὶ ὁ ἴδιος. Ὁδηγεῖ τὶς καθημερινὲς διαπροσωπικές του σχέσεις σὲ ἀδιέξοδο καὶ διάλυση. Ποιά, ἄραγε, ἀνθρώπινη σχέση δὲν περνάει κρίση; Πῶς μποροῦμε νὰ κρατήσουμε ἀδιάσπαστη τὴ συζυγία, τὴν οἰκογένεια, τὴ φιλία, τὴ συνεργασία; Πῶς μποροῦμε νὰ διαφυλάξουμε τὴν ἀνθρώπινη σχέση καὶ τὸν πνευματικὸ σύνδεσμο, ὥστε νὰ μὴν παγώσουν καὶ διαλυθοῦν, ἂν δὲν μάθουμε νὰ συγχωροῦμε;

Ὁ δυνατὸς λόγος τοῦ ἱεροῦ Χρυσοστόμου καὶ πάλι μᾶς καθοδηγεῖ: «Ἔχεις ἀδικηθεῖ πολὺ καὶ στερήθηκες πολλὰ ἐξαιτίας κάποιου, κακολογήθηκες καὶ ζημιώθηκες σὲ πολὺ σοβαρὰ θέματά σου καὶ γι” αὐτὸ θέλεις νὰ δεῖς νὰ τιμωρεῖται ὁ ἀδελφός σου; Καὶ ἐδῶ πάλι εἶναι χρήσιμο νὰ τὸν συγχωρήσεις. Γιατί, ἐὰν θελήσεις ἐσὺ ὁ ἴδιος νὰ ἐκδικηθεῖς καὶ νὰ ἐπιτεθεῖς ἐναντίον του εἴτε μὲ τὰ λόγια σου, εἴτε μὲ κάποια ἐνέργειά σου, ἤ μὲ τὴν κατάρα σου, ὁ Θεὸς ὄχι μόνο δὲν θὰ ἐπέμβει κατ” αὐτοῦ -ἐφόσον ἐσὺ ἀνέλαβες τὴν τιμωρία του- ἀλλὰ ἐπιπλέον θὰ σὲ τιμωρήσει ὡς θεομάχο. Ἄφησε τὰ πράγματα στὸν Θεό. Αὐτὸς θὰ τὰ τακτοποιήσει πολὺ καλύτερα ἀπ” ὅ,τι ἐσὺ θέλεις».

Καὶ ὅμως, ἀγαπητοὶ ἀδελφοί, συχνὰ διαπιστώνουμε πόσο ἀβυσσαλέο εἶναι τὸ μίσος καὶ οἱ κακίες μας. Πόσο βαθιὰ ριζωμένα εἶναι στὴν καρδιά μας τὰ πάθη καὶ οἱ ἀδυναμίες μας. Ἐδῶ ἀκριβῶς κατανοοῦμε τὴν οὐσία καὶ τὴ δύναμη τοῦ κακοῦ. Συνειδητοποιοῦμε ὅτι, ὅσο καὶ ἂν προσπαθήσουμε, δὲν θὰ μπορέσουμε νὰ ὑπερνικήσουμε τὸ κακὸ μόνοι μας. Μόνο ἂν στραφοῦμε στὴν ἀγκαλιὰ τοῦ Θεοῦ, ἂν τοῦ ζητήσουμε μὲ πίστη τὸ ἔλεος καὶ τὴ χάρη Του, θὰ συγχωρεθοῦμε καὶ θὰ συγχωρέσουμε, θὰ πάρουμε τὸ δῶρο τοῦ Θεοῦ, τὴν ἄφεση, καὶ θὰ ζήσουμε τὴ λύτρωση. Ἀμήν.


http://www.inaa.gr/?p=29810
Caer está permitido, levantarse es obligatorio....."Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς"
Xαμένη μάχη,είναι αυτή που φοβήθηκες να δώσεις
Πριν γράψεις σκέψου! Πριν κατακρίνεις περίμενε! Πριν προσευχηθείς συγχώρα! Πριν παραιτηθείς προσπάθησε!
Καλό είναι το να υπάρχεις …μα το να ζεις εν Χριστώ είναι άλλο πράγμα !

Re: Τι έιναι ο Εσπερινός της συγνώμης,άραγε συγχωρούμε ο ένας τον άλλον;

3
Η ΣΥΓΝΩΜΗ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΔΥΝΑΤΟΥΣ.

Στις μέρες μας, είναι για αρκετούς πολύ δύσκολο να ζητήσουνε συγνώμη. Λένε «Γιατί να ζητήσω συγνώμη; Δεν πρόκειται να ζητήσω συγνώμη». Αυτή είναι μία φράση που φανερώνει εγωισμό. Η αλαζονεία μέσα μας, κάνει πραγματικά πολύ δύσκολο το να ζητήσουμε συγνώμη. Με κάποιο τρόπο φαίνεται εύκολο να θυμόμαστε τα πράγματα που έχουνε πάει στραβά, αλλά το να ζητήσουμε συγνώμη φαντάζει σαν ένα διαφορετικό θέμα.

Όταν έχουμε την τάση να θυμόμαστε κάτι που μας έχει κάνει κάποιος, δημιουργείται μία βαθειά συνήθεια σνομπισμού, απόρριψης ή αγνόησης εκείνου του ατόμου.
Χρειάζεται να μάθουμε να αφήνουμε το παρελθόν στο παρελθόν με έναν τέτοιο τρόπο που να ξεχνάμε εντελώς τα περιστατικά και να είναι σαν να μη συνέβησαν. Έτσι θα επιτρέψουμε και το άλλο άτομο να τα ξεχάσει. Θα είναι σαν να ξεχνάει τον αρνητικό του εαυτό και το νέο βλέμμα μας θα δημιουργεί ένα τόσο δυνατό κύμα συνεργασίας, που θα ωθεί τους άλλους να προχωρήσει μπροστά σαν ένας ευνοϊκός άνεμος. Συγχώρεση σημαίνει πρώτα απ’ όλα να συγχωρώ τον εαυτό μου. Συγχωρώ τον εαυτό μου και επιτρέπω στο Θεό να με συγχωρέσει με τα κύματα της αγάπης Του.
Είναι δύσκολο να ζητάς συγνώμη. Να πρέπει να αναγνωρίσεις τα λάθη σου, να σφίξεις τα δόντια απογοητευμένος, να κατεβάσεις το κεφάλι και ν’ απολογηθείς. Είναι ο θυμός και η υπερηφάνεια μας που μπλοκάρουν τις αισθήσεις και μας εμποδίζουν να καταλάβουμε το προφανές: ότι κάποιες φορές, μας αρέσει ή όχι, φταίμε. Και όταν φταίμε, ο μοναδικός δρόμος που υπάρχει είναι εκείνος της συγνώμης.

Η συγνώμη ωστόσο θέλει κότσια. Θέλει στομάχι. Θέλει να είσαι 10 φορές περισσότερο άντρας απ’ ότι είσαι ήδη. Πρόθυμος να υποστείς τις συνέπειες και αρκετά γενναίος για να τις αντιμετωπίσεις. Δεν είναι κακό να ζητάς συγνώμη. Είναι ανωτερότητα. Είναι εξιλέωση. Είναι μια δεύτερη ευκαιρία.

Η συγγνώμη δεν έχει καμία αξία όταν τη λέμε αόριστα, αλλά όταν τη ζητούμε για συγκεκριμένα λάθη μας, πρώτα από το Θεό και έπειτα από τον άνθρωπο που ταλαιπωρήσαμε. Εξάλλου ο λαός μας λέγει και το γνωστό: «από τότε που βγήκε η συγγνώμη χάθηκε το φιλότιμο». Είναι καλή συνήθεια κάθε βράδυ μετά την ακολουθία του Αποδείπνου ενώπιον όλης της οικογένειας το κάθε μέλος της να παραδέχεται τα σφάλματά του. Δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι οι πρώτοι χριστιανοί εξομολογούνταν τις αμαρτίες τους ενώπιον όλης της εκκλησίας.

Συχνά επίσης οι άνθρωποι λησμονούμε τα λάθη μας και τις επιπτώσεις που είχαν στα αγαπημένα μας πρόσωπα. Η μετάνοια έχει πολλά στάδια. Με το να θυμόμαστε στην προσευχή χωρίς όμως λεπτομέρειες τα πάθη μας, αποκτούμε κατάνυξη και προσελκύουμε το έλεος του Θεού.

Να μην είμαστε τεμπέληδες, δηλαδή ράθυμοι, και έτσι αναβάλλουμε για αύριο την αλλαγή τρόπου ζωής. Τότε εγκαθιστούμε μέσα στην ψυχή μας τα πάθη και όσο περνά ο χρόνος η μετάνοιά μας γίνεται πιο δύσκολο έργο. Χρειάζεται καθημερινή νήψη, δηλαδή προσοχή, ώστε να μην επαναλαμβάνουμε τα ίδια λάθη. Πριν από κάθε πράξη μας να ρωτούμε τη συνείδηση μας, η οποία είναι η φωνή του Θεού μέσα μας, μήπως αυτή βλάψει την ψυχή μας ή τον πλησίον μας.

Ο Άγιος Μάρκος ο ασκητής στη Φιλοκαλία λέγει ότι για να γλιτώσει κάποιος που αμάρτησε από τις μεθοδείες του διαβόλου χρειάζεται η μετάνοια του να συνοδεύεται και από τα ανάλογα έργα που διορθώνουν το συγκεκριμένο σφάλμα. Χρυσό έκλεψες, χρυσό θα επιστρέψεις. Πήρες γη, γη θα δώσεις. Ψέμα είπες, αλήθεια θα μαρτυρήσεις. Οργίστηκες, με πραότητα να επιστρέψεις κοντά στον αδερφό σου.

Δύσκολο πράγμα η μετάνοια. Αυτοί που μετανοούν με όλη τους την ψυχή και αλλάζουν τρόπο ζωής χωρίς να κοιτούν τι κάνουν οι άλλοι γύρω τους είναι μόνον οι άνθρωποι της βαθιάς πίστεως, της καλής προαιρέσεως και της άκρας ταπεινώσεως όπως την δίδαξε ο λόφος του Γολγοθά.
Η συγγνώμη είναι του Χριστού και ο εγωισμός του διαβόλου.


http://patertheofilos.gr/?p=31615
Caer está permitido, levantarse es obligatorio....."Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς"
Xαμένη μάχη,είναι αυτή που φοβήθηκες να δώσεις
Πριν γράψεις σκέψου! Πριν κατακρίνεις περίμενε! Πριν προσευχηθείς συγχώρα! Πριν παραιτηθείς προσπάθησε!
Καλό είναι το να υπάρχεις …μα το να ζεις εν Χριστώ είναι άλλο πράγμα !
Απάντηση

Επιστροφή στο “Δογματική, μυστήρια και εορτές”

cron