Re: Ο Ταξιάρχης Μιχαηλ του Μανταμάδου

10
phpBB [video]
<<ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΚΟΤΟΣ ΔΕΝ ΣΚΕΠΑΖΕΙ ΟΥΔΕΝ ΑΠΟ ΣΟΥ ΚΑΙ Η ΝΥΞ ΛΑΜΠΕΙ ΩΣ Η ΗΜΕΡΑ ΕΙΣ ΣΕ ΤΟ ΣΚΟΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΩΣ ΤΟ ΦΩΣ>>

Re: Ο Ταξιάρχης Μιχαηλ του Μανταμάδου

11
Εικόνα

Ἕνα θαῦμα γιὰ πιστοὺς καὶ ἀπίστους!!!

Εἶναι ἡ ἴδια εἰκόνα τοῦ Ταξιάρχη Μιχαὴλ αὐτὸ ποὺ βλέπετε στὶς φωτογραφίες ἀπὸ τὸ ὁμώνυμο μοναστήρι στὸ χωριὸ Μανταμάδος Λέσβου.Ὑπάρχει ὅμως μία πολὺ μεγάλη διαφορά!!! Στὴν ἐπάνω φωτὸ ὁ Ταξιάρχης εἶναι μὲ ἀνοιχτὸ τὸ στόμα, ἐνῶ στὴν κάτω μὲ κλειστό, ὅπως εἶναι καθημερινὰ ὅταν ἐπισκέπτεται κάποιος τὸν ἱερὸ ναὸ γιὰ νὰ προσκυνήσει. Τί ἔχει συμβεῖ;

Ἡ ἐπάνω φωτὸ εἶναι τραβηγμένη πρὸ 20ετίας περίπου ἀπὸ προσκυνητὴ ποὺ εἶχε πάει ἐκεῖ γιὰ νὰ προσκυνήσει.Καθὼς περίμενε στὴ σειρά,καθ' ὅτι πολὺς κόσμος συρρέει καθημερινὰ ἐκεῖ, μία....
γυναίκα μπροστά του προσεύχονταν μὲ δάκρυα στὰ μάτια στὸν ἅγιο νὰ τὴν βοηθήσει σὲ ἕνα μεγάλο πρόβλημα ποὺ ἀντιμετώπιζε.Καὶ τότε ὅλοι οἱ παριστάμενοι ἔμεινανἔκθαμβοι, ὅταν τὸ στόμα τοῦ Ταξιάρχη στὴν εἰκόνα ἄνοιξε σὰν νὰ τῆς μιλοῦσε.Ὁ προσκυνητὴς ποὺ προείπαμε,καθὼς εἶχε φωτογραφικὴ μηχανὴ μαζί του, ἀπαθανάτισε τὸ φοβερὸ αὐτὸ στιγμιότυπο.Ἦταν ἕνα φοβερὸ θαῦμα τοῦ Ταξιάρχη ποὺ συγκλόνισε τότε τοὺς παριστάμενους προσκυνητὲς καὶ ποὺ θὰ συνεχίζει νὰ συγκλονίζει ὅσους βλέπουν αὐτὴ τὴ φωτὸ καὶ μαθαίνουν γιὰ τὸ θαῦμα. Ἡ ἁγία εἰκόνα τοῦ Ταξιάρχη Μιχαὴλ εἶναι ἀνάγλυφη, φτιαγμένη ἀπὸ χῶμα καὶ τὸ αἷμα τῶν μοναχῶν ποὺ κατεσφάγισαν ἀπὸ πειρατὲς κατὰ τὴν διάρκεια ἐπιδρομῆς καὶ λεηλασίας τοῦ μοναστηριοῦ.

Τὴν διπλὴ αὐτὴ φωτογραφία μου τὴν εἶχε δώσει ὁ ἐκλεκτὸς φίλος καὶ ἀδελφὸς ἐν Χριστῷ,Γιάννης Καμπουρόπουλος-Φαρμακοποιὸς στὸ ἐπάγγελμα στὴν...
Ἀθήνα καὶ Μυτιληνιὸς στὴν καταγωγή.Κατὰ τὴν μετακόμισή μου στὴν Βαλύρα τὸ 1994,ἡ φωτογραφία αὐτὴ εἶχε ἐξαφανιστεῖ μέσα σὲ πακέτα σημειώσεων καὶ βιβλίων.Παρὰ τὶς ἐπίμονες κατὰ καιροὺς προσπάθειές μου γιὰ τὸν ἐντοπισμό της,ἀδυνατοῦσα νὰ τὴν βρῶ.Ξαφνικὰ πρὸ ὀλίγων ἡμερῶν,κατὰ τὴν ἑορτὴ τῶν Ἁγιῶν Ἀρχαγγέλων Μιχαήλ,Γαβριὴλ καὶ Ραφαήλ,βρέθηκε, ἀπὸ ἐκεῖ ποῦ δὲν τὸ περίμενα, ἀπροσδόκητα μπροστά μου!!! Τυχαῖο;;; Ὁ καθένας ἂς τὸ ἑρμηνεύσει ὅπως θέλει.Ἐκεῖνο ποὺ μὲ ἐνδιέφερε πάντα ἦταν νὰ γίνει γνωστὸ τὸ θαυμαστὸ αὐτὸ γεγονὸς στοὺς πάντες.Σὲ πιστοὺς σὲ ἀπίστους καὶ σὲ ...''ἠθοποιοὺς τῆς'' ἀθεΐας.

Γιάννης Ἐρρίκου Λινάρδος


ΠΗΓΗ
http://ksipnistere.blogspot.com/2011/11 ... _3211.html
Caer está permitido, levantarse es obligatorio....."Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς"
Xαμένη μάχη,είναι αυτή που φοβήθηκες να δώσεις
Πριν γράψεις σκέψου! Πριν κατακρίνεις περίμενε! Πριν προσευχηθείς συγχώρα! Πριν παραιτηθείς προσπάθησε!
Καλό είναι το να υπάρχεις …μα το να ζεις εν Χριστώ είναι άλλο πράγμα !

Re: Ο Ταξιάρχης Μιχαηλ του Μανταμάδου

12
Ο Ζωντανός Αρχάγγελος Μιχαήλ στο Μανταμάδο της Λέσβου

Εικόνα
Δεν θα κουραστώ να ομολογώ την ολιγοπιστία και τον ορθολογισμό μου, επειδή αυτό η εντιμότητα, επιβάλλει...

Λοιπόν, με τον Αρχάγγελο Μιχαήλ, κανένα <πάρε δώσε>, ποτέ μου- μέχρι πριν λίγα χρόνια- δεν είχα.

Σύμφωνοι.

Τον σεβόμουνα, όπως με μάθανε ότι πρέπει να σέβομαι τους Αγίους Αγγέλους, αλλά -κατά την ταπεινή μου πάντα αντίληψη-την από τον ορθολογισμό τού εικοστού αιώνα βαθύτατα διαποτισμένη- οι Άγγελοι υπήρχαν σε κάποια άλλη διάσταση, αόρατοι, αυτοί τις δουλειές τους, εμείς τις δικές μας δουλειές και ουδεμία παρέμβαση στα προσωπικά μας-το καλό που τους θέλω!

Δεν πήγαινα γυρεύοντας, λοιπόν, για ιστορίες με Αγγέλους και άλλα περίεργα, αλλά η ιστορία, ήρθε γυρεύοντας αυτή, και με βρήκε!

Ήμουν φιλοξενούμενη στην Αμερική,το 1986 στο σπίτι ενός Έλληνα πανεπιστημιακού ερευνητή- μηχανικού στους υπολογιστές- απ' τη Λέσβο.

Πάνω σε διάφορες συζητήσεις που κάναμε μεταξύ τυρού και αχλαδίου, μάς είπε, ο οικοδεσπότης -ο οποίος με παπάδες και εκκλησίες δεν καλλιεργούσε και τη θερμότερη σχέση,δεδομένου ότι το ένα παιδί του- από θυμό για τη συμπεριφορά κάποιων φιλοχρήματων ρασοφόρων , που κάναν Μυστήρια με..ταρίφες- το άφησε αβάφτιστο:

-Έχουμε κοντά στο χωριό μου, στο νησί,μια φοβερή ανάγλυφη μορφή του Ταξιάρχη,φτιαγμένη γύρω στα 900 μ.Χ. απο αίμα σφαγμένων καλογέρων και αργιλόχωμα, για την οποία λένε-εγώ δεν την έχω δει-ότι άμα προσευχηθείς μπροστά της-ζητώντας μια χάρη και σε ακούσει- λένε λέω, ότι η μορφή του στην εικόνα, αλλάζει χρώμα και απο μαυριδερή,παίρνει άλλη απόχρωση, μέχρι και κοκκινίζει!

-Άντε ρε! Δεν συμβαίνουν τέτοια πράγματα, αν είναι δυνατόν! σχολίασα, εντυπωσιασμένη μεν, άπιστη δε,και η όλη κουβέντα σε αυτό το σημείο, έλαβε τέλος...

Εντάξει,λατρεμένο μου...

Πιστεύω στο Χριστό και στην Αγία Του Ανάσταση, ναι, αλλά όχι και ιστορίες τώρα για
αγ(ρ)ίους, τραβηγμένες απ' τα μυαλά αγράμματων χωρικών, μην τρελαθούμε!

Μορφωμένοι άνθρωποι ήμασταν επιτέλους, δεν είχα καταντήσει καμιά χαζή σαλογραία, για Όνομααα!

Κοντολογίς- χωρίς καμία τύψη το έκανα- τοποθέτησα την αφήγηση του φίλου, στις λαογραφικές δοξασίες που κυκλοφορούν απο στόμα σε στόμα- περισσότερο για να τρομάζουν τα μικρά τα παιδάκια και, λιγότερο επειδή διαθέτουν, όντως, υπόσταση...

Το δηλώνω εντίμως!

Κανένας καημός για προσωπική σχέση, ή θαύματα με τον Ταξιάρχη, δεν μου προέκυπτε!

Αυτή ήταν όλη η κουβέντα και μέχρι την επόμενη μέρα, σχεδόν την είχα ξεχάσει...

Λίγα χρόνια,όμως, αργότερα,το σκηνικό με τον Ταξιάρχη, ξαναζωντάνεψε, ως ακολούθως:

Ο πατέρας μου, είχε ένα φίλο-συνάδελφο που αρρώστησε από το συκώτι του, άσχημα.

(Έπινε; δεν έπινε; είχε ηπατίτιδα; δεν είχε; γιατρέ μου θα σε γελάσω...)

Ο φίλος- μεσήλικας- κατά τους θεράποντες που έβλεπαν την άθλια κλινική εικόνα- ήταν σε αξιοδάκρυτη κατάσταση και... μέτραγε ...μέρες.

Βρισκόταν στα τελευταία του.

Η γυναίκα του η Μαίρη, είχε ετοιμάσει για την κηδεία τα μαύρα της ρούχα, ο άντρας της σε κακό χάλι, κρεβατωμένος, με μια τεράστια κοιλιά <τούμπανο>, πρησμένος - σαν εννιά μηνών έγκυος- και τα ούρα- κατά την αφήγηση του πατέρα μου, που τον έβλεπε, - δεν έβγαιναν, τις τελευταίες ώρες, ούτε με καθετήρα!

Το ελάχιστο <λάδι> στο <καντήλι> του, έδειχνε ότι φτάνει στο τέλος.

Λύπη από όλους, μεγάλη.

Ο πατέρας μου-δεν ξέρω απο ποιόν- άκουσε ότι κάποιοι, Άγιοι Ραφαήλ, Νικόλαος και Ειρήνη επιτελούν πολλές θεραπείες στους προσερχομένους και προσευχομένους με δάκρυα και πίστη.

Οι άγιοι βρίσκονταν-έμαθε- στη Λέσβο.

Αποφάσισε να πάει να τους ζητήσει βοήθεια.

Ξεκίνησε.

Είχε περάσει η τουριστική η σεζόν και οι επισκέπτες ελάχιστοι.

Φτάνοντας στο νησί, πήρε ταξί για τον Άγιο Ραφαήλ.

Καθώς πήγαιναν,προς Άγιο Ραφαήλ, σταμάτησαν με υπόδειξη του ταξιτζή και στον Ταξιάρχη του Μανταμάδου.

(Ένα κερί πάνω- ένα κερί κάτω, άμα η ανάγκη της θεραπείας,είναι επείγουσα,σταλάζει βάλσαμο στην καρδιά μας!)

Μπήκε στο ναό,λοιπόν,προσκύνησε- μόνος ήταν μπροστά στον Αρχάγγελο,δεν υπήρχανε άλλοι- και έπεσε καταγής, μπροστά στη φοβερή του μορφή(δέος πραγματικά σε πιάνει να την κοιτάξεις, τι πράμα ειν' τούτο...) κλαίγοντας-επί πολύ- με δάκρυα ποτάμι, παρακαλώντας με πόνο ψυχής για τη σωτηρία του φίλου του.

Καθώς ήταν πεσμένος-αυτός και το δάπεδο <ένα>- και τα δάκρυα τρέχαν ατέλειωτα, ακούει ξαφνικά μια φωνή.

Ήταν η νεωκόρος, η οποία τον ενημέρωσε- σαν να μιλούσε για το φυσικότερο πράγμα του κόσμου:

-Κύριέ μου, αυτό που ζητάτε θα γίνει!

Άλλαξε χρώμα το πρόσωπο του Ταξιάρχη!

Έκπληκτος ο πατέρας μου, σήκωσε το κεφάλι του, άνοιξε διάπλατα τα γαλάζια τα μάτια του και...

- Τι να ιδώ, ρε κόρη, στο λέω και συγκινούμαι!..

Εκείνο το Πρόσωπο που ήτανε σκοτεινό και μαύρο όταν το πρωτοαντίκρισα, είχε πάρει-

Κύριε Ελέησον- ένα ξεκάθαρα ρόδινο χρώμα!

Σταυροκοπήθηκα!

Πήρα λαδάκι που μου έδωσαν για ευλογία, πήρα και αγίασμα.

Μετά από κει , προσκύνησα και στους Αγίους Ραφαήλ, Νικόλαο και Ειρήνη...

Άλλα κλάματα εκεί, άλλες προσευχές πάνω στων Αγίων τους τάφους.

Έφυγα, με ένα θάρρος αλλιώτικο, μες στην ψυχή μου...επέστρεψα στην Αθήνα, πήγα στο

σπίτι του Βασίλη του φίλου μου.

Τον βρήκα στην άθλια κατάσταση...

Τα ούρα δεν έβγαιναν...

Οι γιατροί τον είχαν ξεγράψει...

Του είπα: <Βασίλη, ξέρεις τι έχεις...>

<Ναι...> ψιθύρισε ο Βασίλης.

<Βασίλη, μόνο ο Θεός τώρα...>

<Ναι..> ξαναψιθύρισε ο Βασίλης...που με το Θεό, καμία σχέση δεν είχε και δεν ξέρω

και αν την απόκτησε...

Του σταύρωσα την τουμπανιασμένη κοιλιά με το λαδάκι, του έδωσα να πιεί αγίασμα των αγίων απο τον Ταξιάρχη και απο τον Αγιο Ραφαήλ, και έφυγα...

-Τι συνέβη μετά;

-Να σου πώ: μετά από αυτό το σκηνικό, ο Βασίλης, άρχισε την <άφθονη διούρηση> που

γράφανε κάποτε και για το <Σιδερένιο> οι εφημερίδες.

Διούρηση στη διούρηση, ήρθε και η τουμπανιασμένη κοιλιά και ξεπρήστηκε και σηκώθηκε

όρθιος, υγιής και πεντάγερος ο Βασίλης!


Ήταν απίστευτο!

Οι εξετάσεις έδειξαν ένα συκώτι, καινούργιο!

Τρίβαν τα μάτια, οι γιατροί, οι γνωστοί , όλοι οι φίλοι.

Από στόμα σε στόμα διαδόθηκε ότι κάτι του έδωσε ο Γιώργης- ο πατέρας μου- και τον

γιάτρεψε.

Ρώταγαν, οι γνωστοί, με γουρλωμένα από την έκπληξη μάτια:

-Ρε! τι φάρμακο τού έδωσε ο Γιώργης και τον σήκωσε όρθιο;
.................

Γελούσε ο πατέρας μου:

- Της Δωρεάς των Αγίων το Φάρμακο...

Είναι Ζωντανοί οι Άγιοι σού λέω, π ά ν τ α να το θυμάσαι!





σαλογραιά
Caer está permitido, levantarse es obligatorio....."Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς"
Xαμένη μάχη,είναι αυτή που φοβήθηκες να δώσεις
Πριν γράψεις σκέψου! Πριν κατακρίνεις περίμενε! Πριν προσευχηθείς συγχώρα! Πριν παραιτηθείς προσπάθησε!
Καλό είναι το να υπάρχεις …μα το να ζεις εν Χριστώ είναι άλλο πράγμα !

Re: Ο Ταξιάρχης Μιχαηλ του Μανταμάδου

13
ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΥ ΜΙΧΑΗΛ ΜΑΝΤΑΜΑΔΟΥ ΛΕΣΒΟΥ

Εικόνα
Αρχων Αγγέλων Μιχαήλ Πρωτάγγελος υπάρχεις

Στας ουρανίους στρατιάς Ζει Μέγας Αρχιστράτηγος.

Βολίς το θείο βλέμμα σου τα πέρατα ελέγχει.

Σε ποια παράκληση πιστού η χάρις σου δεν τρέχει!

Γοργόφτερος κι αστραφτερός πάνοπλος παραστέκεις,

Μπροστά στο θρόνο του Θεού Μεγάλος Αρχιγέτης.

Δέος και φόβο Αρχάγγελε μπρος τη μορφή σου έχω,

Μη με τις πράξεις στερηθώ τη χάρη σου προσέχω.

Ελέγχεις και παρατηρείς τις πράξεις της ζωής μας.

Μ` αυτές θα κρίνεις τελικά την τύχη της ψυχής μας.

Ζυγόν κρατάς Αρχάγγελε, ζυγόν δικαιοσύνης,

κατά τα έργα καθενός ανάλογα θα κρίνεις.

Η θεωρία σου φρικτή σ` όσους παραστρατούνε.

Αλοίμονο! του ξίφους σου το τέλος θα δεχτούνε.

Θυριωδίες και κλαυθμοί σκεπάσανε τη γη μας.

Πρόφθασε Ταξιάρχα μου, γίνε καταφυγή μας.

Ίσταται πρόδηλος παντού λέων καθοπλισμένος,

Έτοιμος να εκδικηθείς τους παραστρατημένους.

Κάλλη ουρανία κοσμούν την άυλη μορφή σου.

Τίνους πιστού το καύχημα δεν είναι η δυναμής σου;

Λάμπεις και ακτινοβολείς σαν υλαρός κοιτάζει

Γίνεσαι μέγας τιμωρός, σαν τους κακούς δικάζεις.

Μεγάλε Ταξιάρχα μου μεγάλη σου η χάρις.

Μη με θυμό την άθλιαν ψυχήν μου παραλάβεις.

Νόμοι απαραβίαστοι, οι θείες προσταγές σου,

Μύρια, άυλα τάγματα εις τις διαταγές σου.

Ξίφος αμφίστομο κρατάς στην κραταιά σου χείρα.

Συ, των θνητών σου τας ψυχάς καθοδηγείς τη μοίρα.

Ουρανόδρομε Μιχαήλ, Ταξίαρχε Μεγάλε,

Εις τους κινδύνους της ζωής τα` άγιο σου χέρι βάλε.

Πολέμους γέμισε η γη άφρονες κυβερνούνε,

Στο χείλος της καταστροφής τον κόσμο οδηγούνε.

Ροαίς τα δάκρυα κυλούν από μύριους πόνους.

Πρόφθασε, Ταξιάρχα μου, μη μας αφήνεις μόνους.

Ζω στο καμίνι, η ζωή βράζει σαν Αμαρτία,

Παραφροσύνη οδηγεί μόνο στην απληστία.

Το τέλος κάθε μέρας μας κοντά σε Σε μας φέρνει,

Στο νου μας όμως δεν περνά, ποιος την ψυχή μας παίρνει.

Υμνος ας γίνει ολόκληρη η ταπεινή ψυχή μου.

Φύλαξ παγκόσμιος Εσύ, πρόμαχος παραστάτης.

Γένου Μέγα Ταξιάρχε όλων μας ο Προστάτης!

Χριστού μας δημιούργημα όσο κι αν αμαρτήσω

Την θύρα του ελέους σου φώτισε να χτυπήσω.

Ψάλλουν τα χείλη των πιστών ύμνους από καρδίας.

Θεράπευσον τα τραύματα της μαύρης αμαρτίας.

Ω! προστάτα Μιχαήλ την ταπεινή γραφή μου

Δέξου την σαν την πιο αγνή που έχω προσευχή μου.

ΠΟΙΗΜΑ ΜΙΧΑΗΛ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ



http://apantaortodoxias.blogspot.gr
Caer está permitido, levantarse es obligatorio....."Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς"
Xαμένη μάχη,είναι αυτή που φοβήθηκες να δώσεις
Πριν γράψεις σκέψου! Πριν κατακρίνεις περίμενε! Πριν προσευχηθείς συγχώρα! Πριν παραιτηθείς προσπάθησε!
Καλό είναι το να υπάρχεις …μα το να ζεις εν Χριστώ είναι άλλο πράγμα !

Re: Ο Ταξιάρχης Μιχαηλ του Μανταμάδου

14
Ο Ταξιάρχης του Μανταμάδου στο πλοίο «Θεόφιλος»!

Είμαστε γύρω στους 50 κι επιστρέφουμε. Το πλοίο της γραμμής έχει το όνομα του μεγάλου περιθωριακού «Θεόφιλος».Είναι αργά το βράδυ, παραμονή της 1ης Οκτωβρίου. Κάποιος προτείνει στον ιερέα να κάνουμε απόψε τον αγιασμό του μήνα, μια που το πρωί δεν θα μπορούσε. Εκείνος δεν φέρνει αντίρρηση. Είπαμε να συναντηθούμε στην τραπεζαρία λίγο πριν τα μεσάνυχτα. Νομίζουμε πώς θα τον συντροφεύουμε λίγοι, έτσι κουρασμένοι κι έτσι φορτωμένοι με πολλές συγκινήσεις.
Ταξιάρχης του Μανταμάδου
Όσοι μαζευόμαστε, ξεπερνάμε τους εκατό. Κάποιος το ψιθύρισε και πολλοί έσπευσαν. Μαζί ό πλοίαρχος κι άλλη μια δεκάδα βαθμοφόροι στα επίσημα τους, χώρια το άλλο προσωπικό του σκάφους.
Ό παπά-Μάρκος ξεκινά. Μια σιωπή περίεργη γεμίζει το χώρο. Στη μέση του αγιασμού, ή φίλη μου φέρνει τη μικρή εικόνα με τον Ταξιάρχη του Μανταμάδου που αγόρασε το πρωί και την κρατά στο στήθος της. Τότε ό πλοίαρχος, που δεν πρέπει να ξεπερνά τα 40, κάνει νόημα σε κάποιον και εκείνος μ’ έναν άλλον πάνε προς το βάθος της αίθουσας. Επιστρέφουν σε λίγο. Κρατούν προσεκτικά κάτι σαν πίνακα ζωγραφικής, σαν εικόνα. Σιγά – σιγά αφαιρούν τα χοντρά χαρτιά που το τυλίγουν και ό ιερέας ζητά να το στρέψουν προς τον κόσμο.
Και τότε… τότε νιώθουμε το καράβι να γέρνει έντονα, αργά, υποβλητικά, μεγαλόπρεπα, και να επανέρχεται. Τρεις φορές. Σαν κάποιος να το σπρώχνει απ’ τη μία μεριά να γείρει στην άλλη έτσι για να τονίσει την παρουσία του, κι ενώ ή θάλασσα είναι ήρεμη και γλυκιά και φιλόξενη. Για δύο-τρία λεπτά.Ακούγονται φωνές έκπληξης. Προσέχω τον καπετάνιο. Έχει το κεφάλι κατεβασμένο. Ό υποπλοίαρχος, μελωδικός στην ψαλτική όσο λίγοι, χαμογελά. Οι άλλοι βαθμοφόροι δεν σαλεύουν. Κάποιοι από τους επιβάτες σταυροκοπιούνται.
theonew
Κι όταν ό αγιασμός τελειώνει, ό πλοίαρχος μάς μιλά: -Καταλάβατε το κούνημα του πλοίου; Αυτό δεν ήταν «θάλασσα», λέει με βεβαιότητα. Ήταν ό Αρχάγγελος. Και το κάνει κάθε φορά που τον ξεσκεπάζουμε.Αφήνει να εννοηθεί πώς έχει ζήσει ό ίδιος ένα θαύμα, αρνείται να το αποκαλύψει, μόνο λέει πώς τη συγκεκριμένη εικόνα την έχει μαζί του πάντοτε, όταν ταξιδεύει, ενώ, σαν γυρίζει στον Πειραιά, την παίρνει πάλι στο σπίτι του.
Εκείνο το βράδυ, ανοίγω ένα παλιό ξεχασμένο στίχο και προσεύχομαι:
Καθάριε μου Άγγελε, Άγγελε, Άγγελε,που διέσχιζες με υπομονή τη μνήμη τον Θεού μέχρι που σε άραξε το παρελθόν, πώς βρήκες την τοιχογραφία σον κι αιωνιώθηκες;Με ποιο κρινάκι σαν φωνήεν να φέγγει μου θα με δεχθεί και μένα κάποιο ξέφωτο ποίημα;Καθάριε μου ομογάστριε, πώς να σωθώ;


πηγή


http://proskynitis.blogspot.gr/2012/12/ ... st_12.html
Caer está permitido, levantarse es obligatorio....."Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς"
Xαμένη μάχη,είναι αυτή που φοβήθηκες να δώσεις
Πριν γράψεις σκέψου! Πριν κατακρίνεις περίμενε! Πριν προσευχηθείς συγχώρα! Πριν παραιτηθείς προσπάθησε!
Καλό είναι το να υπάρχεις …μα το να ζεις εν Χριστώ είναι άλλο πράγμα !

Re: Ο Ταξιάρχης Μιχαηλ του Μανταμάδου

15
Ό Αρχάγγελος Μιχαήλ, ό Ταξιάρχης, με την πανοπλία του και το σπαθί στο δεξί χέρι του, στεκόταν πλάι μου, χαμογελαστός και ολοζώντανος.
Εικόνα
Στις 22 Απριλίου 1994 (διηγείται ό π. Δανιήλ Σάπικας, Αρχιμανδρίτης και γιατρός), εισήχθηκα στο Εύγενίδειο Θεραπευτήριο με 4,5 κιλά εμπύημα δεξιού ήμιθωρακίου, με συμπτώματα απολύτου άπνοιας, αδυναμία βάδισης, 41,5 πυρετό, ενώ υπέστην και διαβητικό σοκ αγνώστου αιτιολογίας.

Μέσα από ένα σύννεφο έβλεπα και άκουγα τα συμβαίνοντα μέσα στο χειρουργείο, και το βάσανο το μεγάλο ήταν, ότι, σαν γιατρός γνώριζα πολύ καλά την κρίσιμη κατάσταση μου. Γνώριζα, ότι το ποσοστό κατάληξης (θανάτου μου) ήταν γύρα) στο 95%. Και δεν είχα άδικο. Μάλιστα ήμουν και επιεικής στην κρίση μου, γιατί ή ιατρική ομάδα πού αποτελείτο από τον Ιωάννη Μπελένη, διευθυντή του Ευαγγελισμού, τον καθηγητή Χρυσόστομο Μελισσινό, διευθυντή πνευμονολογικής κλινικής στο Νοσοκομείο Υγεία, και με την Ειρήνη Μπατάλη, αναισθησιολόγο, να φοβάται να μου δώσει νάρκωση για τον κίνδυνο ανακοπής της καρδιάς λόγο) βάρους μου- συζητούσαν δυνατά γιατί δεν πίστευαν ότι άκουγα τα λεγόμενα τους. Τούς άκουγα να μου δίνουν ζωή μόνο 2%!

-Θα κάνουμε ότι μπορούμε, έλεγαν, γιατί οι πιθανότητες ζωής είναι ελάχιστες, με ποσοστό κατάληξης 98%! Έτσι κι αλλιώς καταδικασμένος είναι...
Εκείνη την ώρα αισθάνθηκα μόνος, κατάμονος... Έκανα με κόπο τον σταυρό μου και προσευχήθηκα στον προστάτη μου, τον Ταξιάρχη:
-Ταξιάρχη μου, Αρχάγγελε Μιχαήλ, μη με αφήνεις, μη με εγκαταλείπεις. Εσένα μόνο έχω τώρα, σ' εσένα εμπιστεύομαι την ζωή μου...!

Ένας μεταλλικός θόρυβος διέκοψε την νοερά προσευχή μου. Φοβήθηκα ότι με την κίνηση των χεριών μου έριξα κάποιο εργαλείο, και προσπάθησα να γυρίσω το κεφάλι μου προς την κατεύθυνση του θορύβου. Και τότε...ώ Θεέ μου... Ό Αρχάγγελος Μιχαήλ, ό Ταξιάρχης, με την πανοπλία του και το σπαθί στο δεξί χέρι του, στεκόταν πλάι μου, χαμογελαστός και ολοζώντανος!

-Δανιήλ, είμαι εδώ, μου είπε. Δεν σε εγκατέλειψα. Σε προστατεύω. Εγώ θα σε χειρουργήσω, και θα γίνεις καλά. Μη φοβάσαι!
Ήταν τα λόγια του Αρχαγγέλου και καθώς μου μιλούσε ακούμπησε το ξίφος στο στήθος μου!... Σε λίγο ήλθε ό καθηγητής Μπελένης. -Άς προσευχηθούμε μαζί πάτερ Δανιήλ, μου είπε, και με την βοήθεια του Θεού όλα θα πάνε καλά.

Και πράγματι πήγανε. Ή εγχείρηση πέτυχε. Το χέρι του γιατρού πού το οδηγούσε ό Αρχάγγελος, είμαι βέβαιος γι' αυτό, μου ξανάδωσε πάλι την ζωή πού είχε αρχίσει να φεύγει από μέσα μου.

πηγη


ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr/2012/12/blo ... z2F3eN1lAG
<<ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΚΟΤΟΣ ΔΕΝ ΣΚΕΠΑΖΕΙ ΟΥΔΕΝ ΑΠΟ ΣΟΥ ΚΑΙ Η ΝΥΞ ΛΑΜΠΕΙ ΩΣ Η ΗΜΕΡΑ ΕΙΣ ΣΕ ΤΟ ΣΚΟΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΩΣ ΤΟ ΦΩΣ>>

Re: Ο Ταξιάρχης Μιχαηλ του Μανταμάδου

16
'ΤΑ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΑ ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ ΤΟΥ ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΥ ΜΙΧΑΗΛ''

Εικόνα

ΤΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΠΟΥ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΣΥΝΕΒΗ
ΠΡΙΝ 7 ΧΡΟΝΙΑ ...
ΚΑΤΑΔΕΙΚΝΥΕΙ, ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥ
ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΘΑΥΜΑΤΑ ΠΟΥ ΕΓΙΝΑΝ ΣΤΗ ΧΑΡΗ ΤΟΥ,
ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΟΡΙΣΜΕΝΩΝ ΠΙΣΤΩΝ ΠΟΥ
ΕΧΟΥΝ ΤΑΞΕΙ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥΣ ΣΤΗΝ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ...

Τάματα στον Ταξιάρχη Μανταμάδου / Gifts-vows to Archangel Michael of Mantamados
"ΤΑ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΑ ΠΑΠΟΥΤΣΑΚΙΑ ΤΟΥ ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΥ
ΜΙΧΑΗΛ"

. .


ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΒΡΑΔΑΚΙ ΤΗΣ ΧΑΡΑΣ ΠΟΥ ΤΟ ΝΕΑΡΟ ΖΕΥΓΑΡΙ
ΠΡΟΣΘΕΣΕ ΕΝΑ ΝΕΟ, ΜΙΚΡΟ ΜΕΛΟΣ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΟΥ,
ΚΡΑΤΗΣΕ 3 ΗΜΕΡΕΣ ...
ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ ΚΑΙ ΕΝΩ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΗΤΑΝ ΕΤΟΙΜΟΣ ΝΑ
ΤΑΚΤΟΠΟΙΗΣΕΙ ΤΟΝ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟ ΤΟΥ ΣΤΟ ΛΟΓΙΣΤΗΡΙΟ,
ΜΙΑ ΞΑΦΝΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ ΤΗΣ ΥΓΕΙΑΣ ΤΟΥ ΜΙΚΡΟΥ
ΝΕΟΓΕΝΝΗΤΟΥ ΚΟΡΙΤΣΙΟΥ ΑΝΑΣΤΑΤΩΣΕ ΤΟ ΚΛΙΜΑ ΧΑΡΑΣ
ΚΑΙ ΣΤΗ ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΕΦΕΡΕ ΤΟΝ ΠΟΝΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΛΥΠΗ ...
ΤΟ ΜΩΡΟ ΠΡΟΣΕΒΛΗΘΕΙ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΙΟ ΠΟΥ ΠΡΟΚΑΛΕΣΕ
ΣΗΨΑΙΜΙΑ ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΚΑΛΠΑΖΟΥΣΑ ...
ΤΟ ΟΡΓΑΝΑΚΙΑ ΤΟΥ ΑΡΧΙΣΑΝ ΝΑ ΣΑΠΙΖΟΥΝ ΚΑΙ Η
ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΝΑ ΕΠΙΔΕΙΝΩΝΕΤΑΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΑ ...
ΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ ΠΑΝΙΚΟΒΛΗΤΟΙ, ΜΕ ΟΤΙ ΜΕΣΟ ΚΑΙ ΓΝΩΣΗ
ΔΙΕΘΕΤΑΝ ΒΟΗΘΗΣΑΝ ΜΗΠΩΣ ΚΑΙ ΑΝΑΣΤΡΑΦΕΙ Η
ΠΟΡΕΙΑ
ΣΗΨΗΣ, ΑΛΛΑ Η ΚΛΙΝΙΚΗ ΕΙΚΟΝΑ ΤΟΥ ΣΥΝΕΧΩΣ ΧΕΙΡΟΤΕΡΕΥΕ,
ΜΕΧΡΙ ΠΟΥ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΜΕΝΟΙ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΑΝ ΣΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ
ΟΤΙ ΤΟ ΜΟΙΡΑΙΟ ΗΤΑΝ ΠΟΛΥ ΚΟΝΤΑ ...
Η ΝΕΑΡΗ ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΣΤΙΓΜΗ
ΟΜΩΣ ΠΙΣΤΕΥΕ ΟΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΣΥΜΒΕΙ ΚΑΤΙ ΚΑΙ ΟΤΙ Η ΜΙΚΡΗ ΘΑ
ΜΕΓΑΛΩΣΕΙ ΚΑΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΕΝΑ ΕΚΛΕΚΤΟ ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ
ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ...
ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ ΣΤΟ ΠΡΟΣΚΕΦΑΛΙ ΤΗΣ ΕΠΙΖΗΤΟΥΣΕ
ΤΗ ΘΕΙΑ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΚΑΙ ΗΤΑΝ ΣΙΓΟΥΡΗ ΓΙ ΑΥΤΗΝ ...
Ο ΣΥΖΥΓΟΣ ΠΕΡΙΛΥΠΟΣ, ΜΕΤΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΠΑΡΑΙΝΕΣΗ ΤΩΝ ΓΙΑΤΡΩΝ
ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΕΛΕΤΩΝ ΕΙΔΟΠΟΙΗΣΕ ...
ΕΝΑ ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΠΟΥ ΔΕΧΘΗΚΕ ΟΜΩΣ ΤΟΥ ΑΛΛΑΞΕ ΤΗ ΔΙΑΘΕΣΗ
ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΔΩΣΕ ΤΗΝ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ ΠΟΥ ΔΙΑΤΗΡΟΥΣΕ Η ΣΥΖΥΓΟΣ
ΤΟΥ ΔΙΑΡΚΩΣ ...
ΚΑΠΟΙΟΣ ΚΟΙΝΟΣ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΣ, Ο κ.Γ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΕΠΙΣΚΕΦΘΕΙ ΠΡΙΝ
ΑΠΟ 2 ΜΗΝΕΣ ΤΗ ΜΟΝΗ ΤΟΥ ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΥ ΜΙΧΑΗΛ ΣΤΗ ΛΕΣΒΟ,
ΗΤΑΝ Η ΑΙΤΙΑ ΝΑ ΑΝΑΠΤΕΡΩΣΟΥΝ ΤΙΣ ΕΛΠΙΔΕΣ ΤΟΥΣ ΟΙ ΔΥΟ ΓΟΝΕΙΣ
ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΝΩΣΟΥΝ ΤΗ ΠΙΣΤΗ ΤΟΥΣ ...
Ο κ.ΓΙΩΡΓΟΣ ΟΤΑΝ ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕ ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΤΟΥ ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΥ ΔΕΧΘΗΚΕ
ΤΗΝ ΕΠΙΤΙΜΗΣΗ ΤΟΥ ΕΠΙΤΡΟΠΟΥ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ ΚΑΙ ΕΝΑ ΖΕΥΓΑΡΙ ΑΠΟ
ΤΑ ΠΑΠΟΥΤΣΑΚΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ, ΣΑΝ ΔΩΡΟ ...
ΗΤΑΝ Η ΕΠΙΒΡΑΒΕΥΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΕΧΡΙ ΤΩΡΑ ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ ΖΩΗ ΠΟΥ
ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΣΕ, ΟΠΩΣ ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΟΥ ΤΗΝ ΕΙΧΕ ΠΕΡΙΓΡΑΨΕΙ Ο ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ
ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑΣ ΠΑΪΣΙΟΣ, ΟΤΑΝ ΤΟΝ ΕΠΙΣΚΕΦΤΗΚΕ ΣΤΟ ΚΑΛΥΒΙ ΤΟΥ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΠΟΛΛΑ ΧΡΟΝΙΑ ...
ΕΚΕΙΝΗ Η ΑΠΡΟΒΛΕΠΤΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΧΑΡΑΞΕ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΣΕ ΕΝΑ ΑΚΟΜΑ
"ΣΤΡΑΤΙΩΤΗ" ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ, ΟΠΩΣ ΤΟΣΟΙ ΑΛΛΟΙ ΠΟΥ Ο Π.ΠΑΙΣΙΟΣ ΑΝΕΔΕΙΞΕ ...
ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΜΟΝΟ ΟΜΩΣ Η ΕΥΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΠΑΪΣΙΟΥ, ΑΛΛΑ ΗΤΑΝ ΚΑΙ Η
ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΡΧΑΓΕΛΛΟ ΠΟΥ ΜΕΣΩ ΤΟΥ ΕΠΙΤΡΟΠΟΥ ΖΗΤΗΣΕ
ΝΑ ΔΙΝΕΙ ΤΑ ΠΑΠΟΥΤΣΑΚΙΑ ΟΠΟΥ ΥΠΗΡΧΕ ΑΝΑΓΚΗ ...
ΠΡΑΓΜΑΤΙ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΗΣ ΜΙΚΡΗΣ Η ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΜΟΝΟ,
ΑΝΕΣΤΡΕΨΕ ΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ ΜΙΚΡΟΒΙΟΥ ΚΑΙ ΑΡΧΙΣΕ ΝΑ ΑΝΑΠΛΗΡΩΝΕΙ ΤΑ ΠΡΟΣΛΗΦΘΕΝΤΑ ΟΡΓΑΝΑ ...
ΜΑΥΡΑ ΜΙΚΡΑ ΚΟΜΜΑΤΑΚΙΑ ΑΠΕΒΑΛΕ Ο ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΜΩΡΟΥ
ΑΜΕΣΩΣ ΚΑΙ Η ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΥΓΕΙΑΣ ΤΟΥ ΕΓΙΝΕ ΤΑΧΙΣΤΑ ...
ΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ ΣΗΚΩΣΑΝ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΤΟΝ ΘΕΟ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΠΟΥΤΣΑΚΙΑ ΕΦΥΓΑΝ
ΓΙΑ ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΜΙΚΡΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΟΥΣ ΣΕ ΕΝΑ ΑΛΛΟ ΠΑΙΔΙ, ΟΠΩΣ
Ο ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΣ ΕΙΧΕ ΖΗΤΗΣΕΙ ...
Η ΜΙΚΡΗ ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΕΙΝΑΙ 7 ΧΡΟΝΩΝ, ΔΕΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΕΙ ΚΑΝΕΝΑ
ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΚΑΙ ΖΕΙ ΕΧΟΝΤΑΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΑΝΑΤΡΟΦΗ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ
ΤΗΣ ΠΟΥ ΔΟΞΑΖΟΥΝ ΚΑΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΝ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΕΚΑΝΕ !!!

Υ.Γ. ΓΙΑ ΤΟ ΕΡΓΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΙΑΡΚΗ ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΤΟΥ Κ. ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΤΟΝ
ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟ ΕΧΕΙ ΑΝΑΦΕΡΘΕΙ ΚΑΙ Η ΠΕΙΡΑΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

http://nefthalim.blogspot.gr/2013/03/blog-post_884.html

Εικόνα
Τα μεταλλικά παπούτσια του Αρχάγγελου Μιχαήλ στον Μανταμάδο Λέσβου.
Caer está permitido, levantarse es obligatorio....."Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς"
Xαμένη μάχη,είναι αυτή που φοβήθηκες να δώσεις
Πριν γράψεις σκέψου! Πριν κατακρίνεις περίμενε! Πριν προσευχηθείς συγχώρα! Πριν παραιτηθείς προσπάθησε!
Καλό είναι το να υπάρχεις …μα το να ζεις εν Χριστώ είναι άλλο πράγμα !

Re: Ο Ταξιάρχης Μιχαηλ του Μανταμάδου

17
Ὁ ὁλοζώντανος Ταξιάρχης

Εικόνα

Σήμερα Κυριακὴ Γ' ἀπὸ τοῦ Πάσχα τῶν Ἁγίων Μυροφόρων Γυναικών, μία ἰδιαίτερη Παλεσβιακὴ πανήγυρη λαμβάνει χώρα στό νησί. Αὐτὴ τῶν ἐγκαινίων τοῦ Ι. Ν Παμμεγίστων Ταξιαρχῶν Μυτιλήνης.


Λίγα μόλις μέτρα ἀπὸ τὴν φιλήσυχη κοινότητα τοῦ Μανταμάδου μὲ ἰδιαίτερη λαμπρότητα μᾶς καλωσορίζει ἡ Ἱερὰ Μονὴ Παμμεγίστων Ταξιαρχῶν. Μία ὄαση ἐλπίδας καὶ εὐφροσύνης σὲ ἀπόλυτη ἁρμονία μὲ τὴν γύρω περιοχή, γνωστὴ τοῖς πάσι γιὰ τὴν μοναδικὴ στὴν ὀρθόδοξη εἰκονογραφία θαυματουργὴ ἀνάγλυφη εἰκόνα τοῦ Ταξιάρχου Μιχαήλ. Ἕνα φιλοτέχνημα – ἀντίδωρο τοῦ δοκίμου μοναχοῦ Γαβριὴλ στὸν “σωτήρα” του Ἀρχάγγελο μὲ αἷμα (τῶν ἐν Μανταμάδω 18 σφαγιασθέντων μοναχῶν) καὶ χῶμα.
Αὐτὸ ὅμως ποὺ πραγματικὰ κάμει ἰδιαίτερη τὴν συγκεκριμένη εἰκόνα δὲν εἶναι τόσο ἡ σύστασή της, ὅσο ἡ ζωντανή της παρουσία. Ἕνας Ταξιάρχης ὁλοζώντανος μὲ δύο ἀσημοκέντητα φτερὰ σπεύδει νὰ βγεῖ, νὰ σοὺ πεῖ, νὰ σὲ ἀγκαλιάσει. Ἄλλοτε ροδοκόκκινος, φιλικός, χαμογελαστός, ἄλλοτε μαυριδερὸς καὶ ἀπόμακρος. Ἄλλοτε πάλι μὲ δάκρυα στὰ μάτια, στάλες ἱδρώτα σὲ ὅλο τὸ πρόσωπο, μὲ ὁλάνοιχτες τὶς κόρες τῶν ματιῶν, τὸ στόμα...
Γιὰ θυμηθεῖτε παλαιότερα πόσοι μὰ πόσοι ἐπισκέπτες ἀποσποῦσαν κομμάτια ἀπὸ τὸ πρόσωπο τοῦ Ἁγίου, γιὰ νὰ τὸ ἀντικρίσουν τὴν ἑπομένη ἔκθαμβοι οἱ νεωκόροι μὲ ἐπουλωμένες τὶς “πληγές”; Πόσες φορὲς φιλώντας το δὲν ἐνοίωθες τὴν θερμότητά του, τὴν ἀνθρωπίνη του ὑφή; Καὶ πόσα ἀκόμα θαυμαστὰ καὶ ὑπέροχα.
Μία θεία μορφὴ ποὺ ἀμετακίνητη γιὰ περισσότερα ἀπὸ χίλια χρόνια συνεχίζει ὄχι μόνο νὰ δεσπόζει ἀλλὰ καὶ νὰ σκορπᾶ ἁπλόχερα τούς οὐράνιους μαργαρίτες της σὲ ὅλους ὅσοι ἐπικαλεστοῦν τὴ χάρη της. Ἂς ἔχει ὅλο τὸν κόσμο καλά.
Ποσειδῶν Γ. Γιαννακὴς

http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/201 ... _6306.html


Μανταμάδος. Πανηγύρι Ταξιάρχη 2013 (φωτογραφίες)
Caer está permitido, levantarse es obligatorio....."Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς"
Xαμένη μάχη,είναι αυτή που φοβήθηκες να δώσεις
Πριν γράψεις σκέψου! Πριν κατακρίνεις περίμενε! Πριν προσευχηθείς συγχώρα! Πριν παραιτηθείς προσπάθησε!
Καλό είναι το να υπάρχεις …μα το να ζεις εν Χριστώ είναι άλλο πράγμα !

Re: Ο Ταξιάρχης Μιχαηλ του Μανταμάδου

18
Ο "ΦΟΒΕΡΟΣ" ΤΑΞΙΑΡΧΗΣ ΤΟΥ ΜΑΝΤΑΜΑΔΟΥ


Γύρω στο 10ο με 11ο αιώνα, όταν το Βυζαντινό κράτος μεσουρανούσε, οι Σαρακηνοί πειρατές βρίσκονταν κι αυτοί στις δόξες τους. Λυμαίνονταν τα νησιά του Αιγαίου, λήστευαν, έκαιγαν κι αιχμαλώτιζαν ανθρώπους, πού τους προόριζαν για τα σκλαβοπάζαρα της Ανατολής.

Ή Λέσβος, πλούσια κι ελκυστική, είχε γίνει διαλεχτή λεία των κουρσάρων. Στην τοποθεσία Λεσβάδος, κοντά στο Μανταμάδο, υπήρχε μια αρχαία πολιτεία, ο Στένακας, και όχι πολύ μακριά της ένα μοναστήρι των Ταξιαρχών, πού ή ίδρυση του χάνεται στα βάθη των αιώνων.

Το ιστορικό του το μαθαίνουμε από τη ζωντανή τοπική παράδοση, πού έφτασε ως τις μέρες μας.

Ήταν οχυρωμένο σαν κάστρο με τείχη και πύργο, κι από νωρίς είχε προκαλέσει το ενδιαφέρον των πειρατών, πού το 'χαν βάλει πείσμα να το πατήσουν.

Έτσι κάποια άνοιξη, ο αρχιπειρατής Σιρχάν, ένας άγριος και μελαψός γίγαντας, ζωσμένος το μπαλτά και τη σπάθα, κάλεσε το τσούρμο του και τους είπε:

- Αυτή τη φορά, το δίχως άλλο, θα μπούμε στο μοναστήρι. Εγώ θέλω μόνο το χρυσό ποτήρι, πού λειτουργάνε οι καλόγεροι, για να πίνω το κρασί μου. Όλα τ' αλλά δικά σας.

Ό ίδιος δεν θα 'παιρνε μέρος στην επιχείρηση. Δεν καταδεχόταν τέτοιες μικροδουλειές.

Έβαλαν πλώρη για τη Λέσβο. Πλησίασαν το μοναστήρι μεσάνυχτα και κρύφτηκαν στα δέντρα.


Στο μεταξύ οι καλόγεροι, ανέμελοι από την ησυχία του χειμώνα, δεν φύλαγαν το μοναστήρι όπως έπρεπε. Κάποια στιγμή χτύπησε το σήμαντρο, πού καλούσε τους μοναχούς στην ορθρινή ακολουθία. Τα βήματα τους ακούστηκαν ρυθμικά στον ξύλινο εξώστη, καθώς κατέβαιναν στην εκκλησία. Σε λίγο όλα ησύχασαν.

Τότε o αρχηγός έδωσε το σύνθημα. Ένας πειρατής έριξε το γάντζο, σκαρφάλωσε στα τείχη, πήδηξε στην αυλή και άνοιξε τη μεγάλη καστρόπορτα. Οι κουρσάροι όρμησαν με αλαλαγμούς στην εκκλησία. Πριν συνέλθουν οι μοναχοί από τον αιφνιδιασμό, περνούσαν από τη ζωή στο θάνατο...

Ένα δόκιμο καλογέρι, ο Γαβριήλ, βρισκόταν στο ιερό. Γρήγορος κι ευκίνητος, σκαρφάλωσε στη στέγη του ναού. ΟΙ πειρατές τον ακολούθησαν. Τότε όμως ακούστηκε μια δυνατή βουή, και ή σκεπή μετατράπηκε θαυματουργικά σε φουρτουνιασμένο πέλαγος. Πάνω στ' αφρισμένα κύματα ένας πελώριος και αγριωπός Στρατιώτης, με σπάθα πού έβγαζε φωτιές, όρμησε εναντίον τους. Εκείνοι παράτησαν αμέσως όπλα και κλοπιμαία κι έφυγαν πανικόβλητοι.

Ό Γαβριήλ, ο μόνος πού απέμεινε ζωντανός από την τραγωδία, συγκλονισμένος από το θαύμα του αρχαγγέλου πλησίασε και πρόσπεσε στο εικονοστάσι του. Όταν συνήλθε από την ταραχή, σήκωσε τα μάτια. Αλλά τι πρόσωπο ήταν αυτό; Αν και ζωγραφισμένο, φαινόταν ζωντανό κι είχε μια θεϊκή γλυκύτητα.


Ό δόκιμος επιθύμησε να το ζωγραφίσει.

- Ταξιάρχη μου, παρακάλεσε, μεσίτευσε στον Κύριο ν' αναπαύσει τους αδελφούς μου. Κι έμενα αξίωσε με ν' απεικονίσω την εξαίσια μορφή σου.

Αμέσως, σαν να φωτίστηκε από τον αρχάγγελο, πήρε ένα σφουγγάρι, μάζεψε μ' αυτό ευλαβικά το αίμα των μοναχών σε μια λεκάνη, το ανακάτεψε με ασπρόχωμα και άρχισε να πλάθει την εικόνα του.

Από την αρχή της εργασίας ένιωσε αισθητή τη βοήθεια του Ταξιάρχη. Τα χέρια του, σαν να τα οδηγούσε αόρατη δύναμη, σχημάτιζαν γρήγορα και σταθερά με τον πηλό το πρόσωπο του αρχαγγέλου Μιχαήλ. Το πρόσωπο εκείνο πού είδε στη σκεπή του ναού, το αγριωπό, αλλά με τη θεϊκή χάρη.

Ενώ στο μοναστήρι του Ταξιάρχη παιζόταν αυτό το δράμα, η ζωή στους γύρω συνοικισμούς συνεχιζόταν ήσυχη. Μόνο ένα τσοπανόπουλο, καθώς αγνάντευε τη θάλασσα από μια κορυφή, είδε κουρσάρικα καράβια λίγο πιο μέσα άπ' την ακτή.

Πήδηξε στ' άλογο του και κάλπασε προς τη μονή για να ειδοποιήσει τους μοναχούς να φυλαχθούν. Το θέαμα όμως πού αντίκρισε, τον έριξε κάτω λιπόθυμο.

Όταν συνήλθε, έτρεξε και ειδοποίησε τον Αλέξη, τον άρχοντα του Στένακα, για τα συμβάντα. Εκείνος ξεκίνησε αμέσως για το μοναστήρι μ' άλλους πενήντα καβαλάρηδες.

Όταν μπήκε στο ναό τάχασε. Είδε τους μοναχούς σφαγμένους και βαμμένους στο αίμα και τον ηγούμενο νεκρό μπροστά στην αγία Τράπεζα! Έσφιξε τα δόντια και βγήκε έξω με διάθεση να εκδικηθεί.

Πήδηξαν όλοι στ' άλογα τους κι ακολουθώντας τ' άχνάρια των πειρατών, πλησίασαν σ' ένα πλάτωμα. Απότομα σταμάτησαν. Το θέαμα πού αντίκρισαν τούς έκανε κι ανατρίχιασαν. Είδαν αυτούς πού καταδίωκαν, νεκρούς και σκορπισμένους σ' όλο το πλάτωμα. Μια σπαθιά, πού άρχιζε άπ' το μέτωπο κι έφτανε ως την κοιλιά, ήταν χαραγμένη στο σώμα του καθενός και τ' άνοιγε στα δύο. Ή μαχαιριά σε κάθε σώμα ήταν ακριβώς ή ίδια.

Κανείς άπ' τους καβαλάρηδες δεν ρώτησε ποιος το 'κανε. Όλοι μάντευαν τον τιμωρό. Δεν είχαν αμφιβολία.

- Μεγάλη η χάρη κι η δύναμη σου, αρχάγγελε! ψέλλισαν και σταυροκοπήθηκαν.

Στο μεταξύ, δυο πειρατές, πού είχαν μείνει στην παραλία περιμένοντας τους συντρόφους τους, ανησύχησαν από την αργοπορία και ανηφόρισαν για να τους συναντήσουν.

Όταν αντίκρισαν στο πλάτωμα το μακάβριο θέαμα, γύρισαν γρήγορα στα καράβια, οπού περίμενε με αγωνία ο αρχηγός τους, και του διηγήθηκαν την τραγωδία. Μόλις τ' ακούσε εκείνος, χτύπησε τη γροθιά του στο τραπέζι και ορκίστηκε εκδίκηση.

Τον άλλο χρόνο έβαλε σ' εφαρμογή το σχέδιο του για την κατάληψη του Στένακα. Μια νύχτα οι πειρατές αποβιβάστηκαν αθόρυβα στην παραλία και ετοιμάζονταν να επιτεθούν τα χαράματα στη μικρή πολιτεία, πού κοιμόταν ανυποψίαστη.

Αυτή την κρίσιμη ώρα επεμβαίνει και πάλι ο Ταξιάρχης. Ό Στέφανος, ο γιος του άρχοντα 'Αλέξη, πού μόλις είχε πέσει να κοιμηθεί, βλέπει μπροστά του τον αρχάγγελο. Ήταν πανώριος μες στην ολόχρυση πανοπλία του. Τα ξανθά μαλλιά του χύνονταν στους ώμους κι έδιναν στα κάτασπρα φτερά του χρυσή ανταύγεια. Στο δεξί χέρι κρατούσε πύρινη ρομφαία, ενώ τ' αριστερό ήταν σηκωμένο με τεντωμένο το δείκτη. Χαμογέλασε στο νέο και με γλυκεία φωνή του είπε:

- Σήκω πάνω, Στέφανε. Πήγαινε γρήγορα με τον πατέρα σου να ετοιμάσετε την άμυνα της πόλης. Έρχονται οι Σαρακηνοί να σας αφανίσουν. Μη φοβηθείτε! Στο πλευρό σας θα είμαστε εγώ κι ο προστάτης σου Άγιος. Θα σας προστατεύουμε και θα σας καθοδηγούμε. Οι πειρατές έχουν αράξει στον όρμο, κάτω από την πόλη σας. Λίγοι άπ' αυτούς θ' αναρριχηθούν στο κάστρο, για να εξουδετερώσουν το σκοπό της πύλης και ν' ανοίξουν την καστρόπορτα. Θα σας επιτεθούν την ώρα πού ή νύχτα παλεύει με τη μέρα. Προσοχή στην πύλη!

Τα γεγονότα εξελίχθηκαν όπως τα είπε ο Ταξιάρχης. Όταν οι κουρσάροι επιτέθηκαν, βρήκαν τους υπερασπιστές στις επάλξεις. Την ίδια ώρα ένα απόσπασμα με αρχηγό το Στέφανο, πού είχε κατηφορίσει αθόρυβα στην παραλία, έβαζε φωτιά στα πειρατικά καράβια. Οι πειρατές είδαν τη φωτεινή ανταύγεια της φωτιάς και τα 'χασαν. Ό πανικός πού ακολούθησε ήταν απερίγραπτος. Ενώ έτρεχαν προς τη θάλασσα, τους καταδίωκαν έφιπποι οι Στενακιώτες και τους αποδεκάτιζαν.

Μια ομάδα με τον αρχιληστή κατάφερε να ξεφύγει, ακολουθώντας πορεία μέσα από το δάσος. Έπεσε όμως πάνω στο απόσπασμα πού είχε Πριν λίγο κάψει τα καράβια, και βρέθηκε κυκλωμένη. Σε λίγο κι αυτοί οι πειρατές, μαζί με τον αρχιληστή, είχαν εξολοθρευτεί.

Πέρασαν αιώνες. Το μοναστήρι ερειπώθηκε από τις αλλεπάλληλες επιδρομές των Αγαρηνών. Τον 18ο αιώνα ο μικρός παλαιός ναός αντικαταστάθηκε με νέο και μεγαλύτερο, μα η ανάγλυφη θαυματουργή εικόνα του αρχαγγέλου διασώθηκε ως τις μέρες μας, όπως ακριβώς τη φιλοτέχνησε ο δόκιμος Γαβριήλ. Διατηρεί την πρώτη ζωντάνια της και παραμένει άφθορη από το χρόνο κι από τους ασπασμούς χιλιάδων προσκυνητών. Στο μέτωπο και στα μαγουλά του οι πιστοί κολλάνε μεταλλικά νομίσματα, πού αφήνουν σημάδια στο πρόσωπο του, αλλά γρήγορα εξαλείφονται. Κάθε τόσο τα μάτια του αρχαγγέλου βουρκώνουν, και οι χριστιανοί σκουπίζουν με μπαμπάκι τα δάκρυα του. Το ίδιο κάνουν με τον ίδρωτα, όταν συμβαίνει το πρόσωπο του να Ιδρώνει.

Συγκλονιστικά θαύματα επιτελεί ή χάρη του σ' όσους προστρέχουν με πίστη κοντά του. 'Αλλά και το χτίσιμο του νέου ναού του άρχισε και τελείωσε με θαύμα:

Ή επιτροπή πού συγκροτήθηκε για την ανέγερση του, αποφάσισε να τον χτίσει λίγο μακρύτερα από το μοναστήρι.

Οι εργάτες άρχισαν να σκάβουν τα θεμέλια, αλλά το πρωί τα βρήκαν σκεπασμένα με χώμα, ενώ τα εργαλεία τους ήταν στην αυλή του παλιού ναού. Ξαναέσκαψαν τα θεμέλια από την αρχή. Κι όταν βράδιασε, άφησαν επίτηδες τα εργαλεία τους εκτεθειμένα, ενώ μερικοί άνδρες κρύφτηκαν στους θάμνους για να δουν τι θα συμβεί.

Τα μεσάνυχτα λοιπόν είδαν κάτι ανέλπιστο: Ένα δυνατό φως σηκώθηκε από τον παλιό ναό, σχημάτισε καμπύλη και στάθηκε πάνω από τα θεμέλια. Ύστερα ακολούθησε την αντίστροφη πορεία και χάθηκε. Οι φύλακες έμειναν εκστατικοί. Συγχρόνως ένιωσαν μυρωδιά από φρεσκοσκαμμένο χώμα. Πλησιάζουν στα θεμέλια και τα βρίσκουν πάλι σκεπασμένα. Τρέχουν στο δέντρο πού ήταν κρεμασμένα τα εργαλεία, αλλά εκείνα έλειπαν.

Ξεκίνησαν ζαλισμένοι για τον παλιό ναό, στο μοναστήρι του Ταξιάρχη. Είχε αρχίσει να χαράζει, όταν ακούστηκε ξαφνικά ή καμπάνα της μονής. Σταμάτησε για λίγο κι άρχισε πάλι να χτυπάει σιγά και ρυθμικά. Κι όμως, καθώς αργότερα έμαθαν, δεν τη χτυπούσε ανθρώπινο χέρι. Έφτασαν, τέλος, στο μοναστήρι και μπήκαν στην αυλή. Εκεί είδαν ακουμπισμένα στον τοίχο με τάξη τα εργαλεία, στο ίδιο σημείο πού τα είχαν βρει και την προηγούμενη μέρα. Κατάλαβαν πια πώς ήταν θέλημα του αρχαγγέλου να χτιστεί ο καινούργιος ναός στη θέση του παλιού.

Ή κατασκευή ξεκίνησε. Όλοι βοηθούσαν στις εργασίες, ακόμα και οι Τούρκοι. Τον σέβονταν από παλιά και τον φοβόντουσαν. Μερικοί άπ' αυτούς είχαν τολμήσει να προσβάλουν το ναό του ή να μπουν στο προαύλιο καβάλα στ' άλογο τους, και τότε τον είδαν άγριο να τους κυνηγάει και να τους διώχνει.

Όταν ήρθε ή ώρα να μετακινηθεί ή ανάγλυφη εικόνα, στάθηκε αδύνατο. Ό Ταξιάρχης εμπόδισε κάθε προσπάθεια για μετακίνηση της. Ήθελε η εικόνα του να παραμείνει εκεί πού την τοποθέτησε ο Γαβριήλ, ο κατασκευαστής της.

Οι εργασίες προχώρησαν γοργά και πλησίαζαν στο τέλος. Τα χρήματα όμως ήταν λιγοστά. Δεν έφταναν ούτε για τα μεροκάματα των εργατών. Συγκεντρώθηκαν τότε τα μέλη της επιτροπής ανεγέρσεως του ναού στο σπίτι του ταμία. Έμειναν μέχρι αργά το βράδυ προσπαθώντας να βρουν κάποια λύση. Μα έφυγαν άπρακτοι.

Ήταν περασμένα μεσάνυχτα. Ό ταμίας καθόταν σε μια πολυθρόνα βαρύθυμος και σκεπτικός, όταν ξαφνικά άνοιξε ή πόρτα. Ένας άγνωστος πέρασε μέσα, ανέβηκε τη σκάλα και προχώρησε στο δωμάτιο, όπου βρισκόταν το μπαούλο με τα λιγοστά χρήματα της επιτροπής.

Ό ταμίας προσπάθησε να σηκωθεί, αλλά δεν μπόρεσε. Ένιωθε τα πόδια του καρφωμένα. Άκουσε το μπαούλο ν' ανοίγει κι ύστερα από λίγο να κλείνει. Μετά είδε τον ξένο να επιστρέφει με βήματα αργά και βαριά.

Ήταν ένας νέος με σγουρά μαλλιά και ματιά φωτεινή σαν αστραπή. Φορούσε ρόδινο σακάκι και μαύρες μπότες, πού ανέβαιναν μέχρι τους μηρούς. Χαμογέλασε στο νοικοκύρη και είπε:

- Τα χρήματα για τις πληρωμές βρίσκονται μέσα στο μπαούλο.

Ύστερα κούνησε το χέρι, σαν να τον χαιρετούσε, άνοιξε την εξώπορτα και χάθηκε στο σκοτάδι.

Ό ταμίας έτρεξε στο μπαούλο. Ήταν κλειδωμένο. Το άνοιξε και τι να δει! Τρεις σειρές από φλουριά, μητζίτια και λίρες. Τα έπιασε στη χούφτα του για να βεβαιωθεί, και τ' άφησε πάλι να πέσουν.

Τα χρυσά αυτά νομίσματα, πού πρόσφερε για το ναό του ο ίδιος ο αρχάγγελος Μιχαήλ, ήταν ακριβώς όσα χρειάζονταν για να πληρωθούν τα έξοδα, μέχρι και το τελευταίο γρόσι.


http://www.agioritikovima.gr/
Caer está permitido, levantarse es obligatorio....."Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς"
Xαμένη μάχη,είναι αυτή που φοβήθηκες να δώσεις
Πριν γράψεις σκέψου! Πριν κατακρίνεις περίμενε! Πριν προσευχηθείς συγχώρα! Πριν παραιτηθείς προσπάθησε!
Καλό είναι το να υπάρχεις …μα το να ζεις εν Χριστώ είναι άλλο πράγμα !
Απάντηση

Επιστροφή στο “Βίοι Αγίων”