Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΔΟΥΚΑΣ ΒΑΤΑΤΖΗΣ ο Ελεήμων, γεννήθηκε το 1193 στο ιστορικό Κάστρο της Θράκης, στο Διδυμότειχο. Καταγόταν από οικογένεια η οποία βρισκόταν κοντά στη βασιλική σύγκλητο, αφού ο παππούς του Κωνσταντίνος, ο Βατάτζης λεγόμενος, ήταν Στρατοπεδάρχης του βασιλέως Μανουήλ του Κομνηνού.

Όταν κοιμήθηκαν οι γονείς του Ιωάννη, του άφησαν πολύ μεγάλη περιουσία, την οποία όμως ως σώφρων εκείνος, μοίρασε στους φτωχούς, καθώς και σε αφιερώματα στους Ιερούς Ναούς και τις Εκκλησίες, διότι “μακάριοι οι αγαπώντες την ευπρέπειαν του οίκου Σου”…

Στη συνέχεια ο Ιωάννης, μια που η Κωνσταντινούπολη ήταν στα χέρια των Φράγκων, κατευθύνθηκε στο Νύμφαιο της Βιθυνίας, όπου και ήταν η έδρα της αυτοκρατορίας μας, αφού από το 1204 ο Πόλη είχε αλωθεί και κατακυριευθεί με δόλο από τους “Σταυροφόρους” και νέος αυτοκράτωρ είχε ανακηρυχθεί στη Νίκαια της Βιθυνίας ο ευσεβέστατος Θεόδωρος Λάσκαρης, ο ποιητής της Μεγάλης Παράκλησης στην Παναγιά, την οποία και ψάλλουμε εναλλάξ με την Μικρή, κάθε ημέρα, από την 1η έως τις 15 Αυγούστου!

Εκεί κατέφυγε λοιπόν ο Ιωάννης, για να βρει ένα θείο από τον πατέρα του, ο οποίος ήταν Ιερεύς στα ανάκτορα του Θεοδώρου Λάσκαρη. Έτσι, γνωρίστηκε με τον καλό βασιλέα, αλλά ούτε στιγμή δεν υπερηφανεύτηκε για εκείνη τη συναναστροφή του, αλλά εξακολούθησε να είναι φιλικός και ταπεινός με όλους, ευπρόσιτος, πράος, άκακος, γαλήνιος, σεμνός και πάντα ήρεμος στο διάλογο. Έτσι, με όλα αυτά τα χαρίσματα, ήταν αξιαγάπητος τόσο, που η αρετή του έλαμψε μπροστά στα μάτια του Αυτοκράτορα Θεοδώρου, ο οποίος και του έδωσε ως σύζυγο τη θυγατέρα του Ειρήνη. Για να τη λάβει όμως γυναίκα του, χρειάστηκε να μονομαχήσει με το Λατίνο Κόραδο, που καυχιόταν για τη δύναμή του!

Όμως ο Ιωάννης Βατάτζης τον νίκησε, λέγοντας “Κύριε Ιησού Χριστέ, βοήθει μοι”, σαν δεύτερος Νέστορας!

ΑΥΤΟΚΡΑΤΩΡ ΝΙΚΑΙΑΣ


Όταν ο βασιλιάς-υμνογράφος του Μεγάλου Παρακλητικού Κανόνα κοιμήθηκε, ανέλαβε την Αυτοκρατορία ο ίδιος στα 1222 μ.Χ., ως Ιωάννης Γ’ Δούκας Βατάτζης. Και από τότε έδειξε για μια ακόμη φορά, πόσο σοφή ήταν η εκλογή του Θεόδωρου. Έγινε λοιπόν από τότε ο Ιωάννης, ο προστάτης των αδικουμένων, ο δικαιότατος κριτής, η πηγή η αστείρευτη της ελεημοσύνης, τόσο, που του δόθηκε το προσωνύμιο Ελεήμων!!!

Ήταν ακόμη ευσεβής και πιστός στην Ορθοδοξία βασιλεύς και όχι μόνο έδειξε, αλλά και κατάφερε με το ζήλο του να βαπτιστούν Χριστιανοί όλοι οι Ιουδαίοι της επικράτειάς του!!!

Επίσης, προσπάθησε τα μέγιστα, να γίνει η επανΕνωση των Εκκλησιών, δηλαδή να αναγνωρίσει η Δύση το ορθό Δόγμα. Κατάφερε μάλιστα να αποσταλούν πρέσβεις από τον Πάπα Γρηγόριο Θ’ και να αρχίσει διάλογος, προεξάρχοντος από τη δική μας πλευρά του τότε Πατριάρχου Γερμανού του νέου. Ο Ιωάννης θα κατάφερνε τότε το ευχόμενο, αλλά δυστυχώς οι Δυτικοί δεν θέλησαν στο τέλος να αφαιρέσουν την αντιορθόδοξη προσθήκη από το Σύμβολο της Ορθής Πίστεως, δηλαδή το “και εκ του Υιού εκπορευόμενον”…

Ο Βατάτζης, υπήρξε ο προστάτης και συμπαραστάτης της αγροτικής και αστικής τάξης και επιδίωκε διαρκώς την άνοδο του βιοτικού επιπέδου κυρίως των γεωργών και κτηνοτρόφων, αφού για να τους βοηθήσει έκανε μεγάλη απογραφή (κάτι σαν Εθνικό Κτηματολόγιο) και επίταξε κατόπιν τεμάχια γης από τους μεγαλοκτήμονες και τους αριστοκράτες και τα διένειμε σε όλους τους φτωχούς υπηκόους του, ώστε να ζουν άνετα και ανθρώπινα!!! Στάθηκε αληθινός “πατέρας των Ελλήνων”, πατάσσοντας με κάθε τρόπο την εκμετάλλευση του λαού, νιώθοντας κάθε λεπτό όχι σαν απλός βασιλιάς, αλλά ως ταγμένος από το Θεό να βοηθάει το λαό του και τους αδικουμένους! Έλαβε ακόμη και μέτρα οικονομίας τέτοια, που απαγόρευαν τη σπατάλη του ιδιωτικού πλούτου, ενώ ίδρυσε φιλανθρωπικούς και ευκτήριους οίκους, πτωχοκομεία, νοσοκομεία, γηροκομεία, βιβλιοθήκες, έχτισε Ναούς και βοήθησε αποφασιστικά τα Μοναστήρια μας.

Μάλιστα τέτοια ήταν η πολιτική ποιότητά του, που όταν κάποτε συνάντησε το γιο του Θεόδωρο στο κυνήγι να φορά πολυτελή ρούχα, αρνήθηκε να τον χαιρετήσει! Και όταν το παιδί του τον ρώτησε σε τι είχε σφάλει, ο Ιωάννης απάντησε ότι εκείνα τα μεταξωτά και χρυσούφαντα που φορούσε ο γιος του ήταν από το αίμα του λαού του και πως θα έπρεπε να ξέρει ότι κάθε έξοδο, πρέπει να γίνεται για τον λαό, διότι ο πλούτος των βασιλέων, στο λαό ανήκει!!!

Η πίστη του στο Θεό ήταν πολύ μεγάλη και τον βοήθησε αποφασιστικά σε κάθε του βήμα, όπως και τότε που χρειάστηκε να μονομαχήσει με τον σκληρό Αζατίνη, Σουλτάνο του Ικονίου, που συχνά πυκνά λεηλατούσε τις πόλεις μας που ήταν κοντά στον ποταμό Μαίανδρο. Άκουσε τότε νοερά θεία φωνή, που του έλεγε:

“Ο σταυρωθείς εγήγερται, ο μεγάλαυχος πέπτωκεν, ο καταπεσών και συντριβείς ανώρθωται” και πήρε ευθύς τέτοια δύναμη, ώστε όρμησε και κατανίκησε τον τρομερό Σουλτάνο!!!

ΑΝΑΣΥΣΤΑΣΗ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑΣ

Ποτέ ο Ιωάννης Βατάτζης δεν έβγαζε από το νου του το μεγάλο ποθούμενο, την ανάκτηση της Κωνσταντινουπόλεως και την ανασύσταση της Ελληνοχριστιανικής Αυτοκρατορίας. Γιʼ αυτό εργάστηκε και προς την κατεύθυνση αυτή με όλη τη δύναμη της ψυχής του. Σώφρων, συνετός και προνοητικός στην πολιτική του, αν και είχε εκλέξει ικανότατους στρατηγούς, επιδίωκε την αποφυγή των μαχών. Γνώριζε να μην αναλαμβάνει τίποτε πριν το προπαρασκευάσει κατάλληλα, ενώ είχε βαθιά ευσέβεια και έδειχνε σεβασμό και στον πιο απλοϊκό μοναχό. Ο λαός τον αγαπούσε και η Εκκλησία προσευχόταν με χαρά για αυτόν! Και εκείνος, ακόμη πιο πολύ προχωρούσε προς τον ιερό σκοπό της πατρίδας.

Νίκησε τους Λατίνους που κρατούσαν όμως ακόμα σκλαβωμένη την Πόλη και τους επέβαλε τη συνθήκη του 1225, με την οποία κατελάμβανε όλα τα Μικρασιατικά εδάφη, εκτός από αυτά που ήταν κοντά στη Νικομήδεια και απέναντι από την Κωνσταντινούπολη.

Κατασκεύασε κατόπι ισχυρό στόλο και ελευθέρωσε Λέσβο, Χίο, Σάμο, Ικαρία, Κω και άλλα νησιά του Ελληνικού Αρχιπελάγους, υπολογίζοντας σωστά ότι κουμάντο στο Αιγαίο κάνει όποιος έχει στόλο και άρα οι Λατίνοι χωρίς πολεμικά πλοία και βάσεις, δεν θα κρατούσαν για πολύ ακόμη τη Θεοφύλακτη. Έπιασε λοιπόν και τα Στενά της Έλλης (Ελλήσποντος) και επιχείρησε τις πρώτες επιθέσεις στα περίχωρα της Βασιλίδας, πετυχαίνοντας στα 1225 να απελευθερώσει τη στρατηγικά σημαντική Αδριανούπολη! Ο δρόμος πια για την Πόλη του Κωνσταντίνου ήταν ανοιχτός!

Στα ανατολικά προελαύνουν εκείνο τον καιρό οι Μογγόλοι, που νικούν το Σουλτάνο του Ικονίου, ο οποίος αναγκάζεται να ζητήσει συνθήκη με τη Νίκαια, παύοντας προς το παρόν να αποτελεί κίνδυνο, λύνοντας τα χέρια του Βατάτζη, που κατατροπώνει τώρα και τους Βουλγάρους στα 1246 και ελευθερώνει το κομμάτι Αξιός - Έβρος ποταμός, ενώ οι καμπάνες κοντεύουν να σπάσουν από τη χαρά τους όταν ο Ιωάννης Βατάτζης, ο Άγιος Βασιλιάς, μπαίνει με συγκίνηση στην πρωτεύουσα της Μακεδονίας μας, στην Πόλη του Αγίου Δημητρίου, στη Συμβασιλεύουσα Θεσσαλονίκη, τον Δεκέμβριο της ίδιας ευλογημένης χρονιάς!

Όμως, η καλή του σύντροφος, η Ειρήνη Λάσκαρι, κλείνει για πάντα τα μάτια της και κείνος θα κρατήσει για πάντα μέσα του ανεξίτηλη τη γλυκιά μνήμη της. Όμως ξέρει πως ο εαυτός του δεν του ανήκει, αλλά αξίζει να το κάνει κάθε μέρα θυσία για το λαό του και την πατρίδα! Έτσι ο Ιωάννης, έχοντας αναπτύξει μια φιλία με το Γερμανό αυτοκράτορα Φρειδερίκο Βʼ, δέχεται να γίνει ο γάμος του με την κόρη του Φρειδερίκου Κωνσταντία, ως επισφράγηση μιας πανίσχυρης συμμαχίας, που θα τρομάξει την Ευρώπη και ιδίως τους Λατίνους, που πιέζονται τώρα πανταχόθεν.

Αλλά, ενώ ο Ιωάννης Βατάτζης έφτιαξε ένα πανίσχυρο κράτος από τις στάχτες του Βυζαντίου και είχε σφίξει ασφυκτικά τον κλοιό γύρω από την Κωνσταντινούπολη, στις 4 Νοεμβρίου του 1254, σε ηλικία 72 ετών, αφήνει την τελευταία πνοή του, επάνω στο δρόμο για το όνειρο, επάνω στο δρόμο για το καθήκον, την Πίστη του Θεού, το Χρέος για την Πατρίδα, την Αγάπη για το λαό…


ΑΝΑΚΟΜΙΔΗ ΛΕΙΨΑΝΟΥ

Το τίμιο σώμα του ευσεβεστάτου, δίκαιου, γενναίου και ελεήμονος βασιλέα, ενταφιάστηκε σε ένα Μοναστήρι που είχε κτίσει ο ίδιος και το είχε ονομάσει Σώσανδρα, ενώ αργότερα δια θαυμαστής αποκαλύψεως ο ίδιος ο Ιωάννης, ζήτησε να μετακομισθεί το λείψανό του στη Μαγνησία (της Μικράς Ασίας). Όταν όμως πήγαν να ανοίξουν τον τάφο για να εκτελέσουν τη μετακομιδή, αντί να βγει η γνωστή δυσωδία, μια γλυκιά ευδία απλώθηκε τριγύρω, σαν να είχε ανθίσει απότομα κήπος αρωματικός! Αλλά δεν ήταν μονάχα αυτό. Ο νεκρός φαινόταν σαν να κάθεται επί βασιλικού θρόνου, χωρίς να έχει καμιά μελανότητα, καμιά δυσωδία, κανένα απολύτως σημείο που να φανέρωνε πως ήταν νεκρός!!! ΕΠΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ήταν μέσα στον τάφο και το χρώμα του σώματός του ήταν όπως κάθε φυσιολογικού εν ζωή ανθρώπου! Και μάλιστα και αυτά ακόμη τα ρούχα του επίσης είχαν διατηρηθεί επί επτά χρόνια αδιάφθορα και έμοιαζαν σαν να είχαν μόλις ραφθεί!!! Γιατί έτσι αντιδοξάζει ο Θεός εκείνους που Τον δοξάζουν στη γη!

Μάλιστα από τότε το τίμιο λείψανο του Αγίου βασιλέως Ιωάννη Δούκα Βατάτζη του Ελεήμονος έδωσε πάμπολλα θαύματα, γιατρεύοντας θαυματουργικά Χάρητι Θεού ασθένειες, διώκοντας δαίμονες και θεραπεύοντας ένα σωρό πάθη, με την κατοικούσα εν αυτώ Χάρη του Αγίου Πνεύματος!


“ Τον λαμπρόν Βασιλέα και των πιστών μέγα καύχημα και των νυμφαίων το κλέος, Ιωάννην τιμήσωμεν, εν ύμνοις και ωδαίς πνευματικαίς, την μνήμην επιτελούντες αυτού, συμφώνως ανακράζοντες. Δόξα τω σε Δοξάσαντι, δόξα τω σε στεφανώσαντι, δόξα των ενεργούντι δια σου πάσιν ιάματα”

Ἰω. Βατάτζης: Πρότυπο γιὰ κάθε Ἕλληνα κυβερνήτη!
Κωνσταντῖνος Χολέβας
ἐφημ. «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ», 05.11.2013


. Στὶς 4 Νοεμβρίου ἡ Ἐκκλησία μας ἑόρτασε τὴ μνήμη τοῦ ἁγίου Ἰωάννη Βατάτζη, αὐτοκράτορα τῆς Νίκαιας ἀπὸ τὸ 1222 ἕως τὸ 1255. Ἰδιαίτερες ἐκδηλώσεις, τὰ «Βατάτζεια», πραγματοποιήθηκαν στὴ γενέτειρά του, στὸ Διδυμότειχο, ὅπου λειτουργεῖ καὶ ἐνοριακὸς ναὸς πρὸς τιμὴν τοῦ ἁγίου. Ἕως τὸ 1922 καὶ τὴ Μικρασιατικὴ Καταστροφὴ οἱ Ἕλληνες τῆς Μαγνησίας, στὰ παράλια της Ἰωνίας, τιμοῦσαν τὸν ἅγιο αὐτοκράτορα, ὁ ὁποῖος εἶχε ταφεῖ ἐκεῖ κοντά, στὴ Μονὴ τῶν Σωσάνδρων. Ὅμως, ἐκτὸς ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία μας, καλὸ θὰ ἦταν νὰ τιμοῦν τὸν σπουδαῖο αὐτὸ ὀρθόδοξο Ἕλληνα καὶ ἡ Πολιτεία καὶ ὁ Στρατὸς καὶ οἱ θεράποντες τῶν φιλολογικῶν καὶ πολιτικῶν ἐπιστημῶν. Θὰ ἐξηγήσω τοὺς λόγους.

. Ὁ Ἰωάννης Γ´Δούκας Βατάτζης διαδέχτηκε στὸν θρόνο τὸν πεθερό του Θεόδωρο Α´ Λάσκαρη. Ἦταν ἡ περίοδος κατὰ τὴν ὁποία οἱ δυτικοὶ Σταυροφόροι εἶχαν καταλάβει τὴν Κωνσταντινούπολη καὶ εἶχαν διαμοιράσει μεταξύ τους τὰ ἱμάτια τῆς Βυζαντινῆς Αὐτοκρατορίας, τῆς Ρωμανίας. Ὁ νόμιμος διάδοχος τοῦ αὐτοκράτορα καὶ ὁ κανονικὸς πατριάρχης μεταφέρθηκαν στὴ Νίκαια τῆς Μικρᾶς Ἀσίας. Ἡ Νίκαια, ἡ Τραπεζούντα καὶ ἡ Ἤπειρος ἀποτέλεσαν τὰ ἑλληνικὰ κράτη, τὰ ὁποῖα διατήρησαν τὸ ἑλληνορθόδοξο φρόνημα. Μάλιστα, ἡ Αὐτοκρατορία τῆς Νίκαιας εἶχε τὸ προνόμιο νὰ ἀπελευθερώσει τὴν Κωνσταντινούπολη τὸ 1261 μὲ τὸν Μιχαὴλ Παλαιολόγο.


. Ὁ Ἰωάννης Βατάτζης διακρίθηκε ὡς εὐσεβὴς καὶ δίκαιος κυβερνήτης, ὡς στρατιωτικὸς ποὺ πολέμησε Τούρκους καὶ Σταυροφόρους, ὡς λόγιος, ὡς διπλωμάτης καὶ ὡς γνήσιος Ἕλληνας μὲ ἐθνικὴ ἀξιοπρέπεια. Ἀποκλήθηκε ἐλεήμων, διότι φρόντιζε μὲ ἔργα καὶ μὲ νόμους νὰ ἐλαφρύνει τὰ βάρη τῶν φτωχῶν καὶ νὰ ὑπηρετεῖ πάντα τὰ δίκια τοῦ ἁπλοῦ λαοῦ. Μερίμνησε γιὰ τὴ συγκέντρωση πολλῶν διδασκάλων τοῦ Γένους στὴ Νίκαια, μὲ ἐπικεφαλῆς τὸν Νικηφόρο Βλεμμύδη. Τοὺς ζήτησε νὰ περισυλλέξουν καὶ νὰ κωδικοποιήσουν ὅλα τὰ κείμενα τῆς ἀρχαίας ἑλληνικῆς γραμματείας, τὰ ὁποία εἶχαν διασωθεῖ, κι ἔτσι βοήθησε στὴν προβολὴ τῆς συνέχειας τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Ἀπαγόρευσε τὶς εἰσαγωγὲς ἀγαθῶν ἀπὸ τὸ ἐξωτερικό, πράγμα τὸ ὁποῖο σήμερα δὲν εἶναι ἐφικτὸ λόγῳ τῆς διεθνοποιήσεως τοῦ ἐμπορίου καὶ τῆς οἰκονομίας, τότε ὅμως ἦταν μία συνετὴ πράξη προστασίας τῆς ἑλληνικῆς παραγωγῆς. Ἐνοχλεῖτο ἀπὸ τὶς πλούσιες ἐνδυμασίες καὶ ἐπέπληττε ὅσους τὶς φοροῦσαν. Μεταξὺ αὐτῶν ποὺ δέχτηκαν τὶς ἐπιπλήξεις του ἦταν καὶ ὁ γιός του Θεόδωρος Β´ Λάσκαρης.

. Ὅταν ὁ Πάπας Γρηγόριος Θ´ τοῦ ἔστειλε μία θρασεία ἐπιστολὴ καὶ τοῦ ζητοῦσε νὰ ξεχάσει τὸ ὄνειρο τῆς ἀπελευθερώσεως τῆς Κωνσταντινουπόλεως, ὁ Βατάτζης ἀπάντησε μὲ ἀπαράμιλλη ἀξιοπρέπεια συνδυασμένη μὲ ἐλαφρὰ εἰρωνεία. Ὁ ἡγέτης τοῦ τότε ἡττημένου ἀπὸ τοὺς Δυτικοὺς Ἑλληνισμοῦ ἔγραψε στὸν πλανητάρχη τῆς ἐποχῆς ἐκείνης ὡς ἴσος πρὸς ἴσον. Ὁ Ἕλληνας αὐτοκράτορας τόνισε στὸν Πάπα ὅτι οἱ Βυζαντινοὶ μπορεῖ νὰ ἀποκαλοῦνται Ρωμαῖοι, ἀλλὰ εἶναι ἀπόγονοι τοῦ ἀρχαίου γένους τῶν Ἑλλήνων, ἀπὸ τὸ ὁποῖο ἀνθησε καὶ μεταδόθηκε ἡ σοφία σὲ ὅλον τὸν κόσμο. Τοῦ ὑπογράμμισε ὅτι καὶ ἄλλοι αὐτοκράτορες πρὶν ἀπὸ αὐτὸν εἶχαν ἑλληνικὴ καταγωγὴ καὶ ὅτι στὸ γένος τῶν Ἑλλήνων δώρισε ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος τὴ Βασιλεύουσα Κωνσταντινούπολη. Καὶ κατέληγε μὲ φράσεις ποὺ ἐπαναλάμβαναν τὸν παιάνα τῶν Σαλαμινομάχων καὶ τὶς αἰώνιες παρακαταθῆκες τῶν ἀγωνιζομένων Ἑλλήνων. «Δὲν θὰ παύσουμε ποτὲ νὰ πολεμοῦμε ὑπὲρ τῶν ἱερῶν καὶ τῶν ὁσίων, δὲν θὰ σταματήσουμε νὰ ἀγωνιζόμαστε ἐναντίον ἐκείνων ποὺ κατέχουν τὴν Κωνσταντινούπολη», ἐννοώντας τὸν παράνομο αὐτοκράτορα ποὺ ἔστεψαν οἱ Φράγκοι Σταυροφόροι.

. Στὶς δύσκολες στιγμὲς ποὺ ζοῦμε εἶναι χρήσιμο νὰ γνωρίζουμε καὶ νὰ διδάσκουμε στοὺς νέους μας τέτοια πρότυπα ἡγετῶν, οἱ ὁποῖοι σεβάστηκαν τὸν Θεὸ καὶ τὴν πατρίδα, ἐφάρμοσαν τὴν κοινωνικὴ δικαιοσύνη, ἐλευθέρωσαν ἑλληνικὰ ἐδάφη, κατεῖχαν καλὰ τὴν ἑλληνικὴ παιδεία καὶ στάθηκαν μὲ ἀγέρωχο ὕφος ἀπέναντι σὲ αὐθάδεις ξένους. Τιμώντας τὸν Ἰωάννη Βατάτζη διακηρύσσουμε τὴ διαχρονικὴ συνέχεια τοῦ Ἑλληνισμοῦ.

https://christianvivliografia.wordpress.com

Επιστολή Αυτοκράτορος Ιωάννου Βατάτζη προς τον Πάπα Γρηγόριο

ΤΟΥ ΑΟΙΔΙΜΟΥ ΒΑΣΙΛΕΩΣ ΚΥΡΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΔΟΥΚΑ
ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΤΕ ΠΑΠΑΝ ΓΡΗΓΟΡΙΟΝ

Σύμφωνα με τον μεγάλο ιστορικό μας Απ. Βακαλόπουλο, ο Νέος Ελληνισμός απλώνει τις ρίζες του στην αυτοκρατορία τα Νίκαιας, μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Φράγκους, το 1204. Με την παρακάτω επιστολή ο αυτοκράτορας Ιωάννης Γ’ Δούκας Βατάτζης (1222-1254) απαντά σε προηγηθείσα του πάπα Γρηγορίου Θ’ (1227-1241). Η επιστολή μπορεί να εκληφθεί ως το μανιφέστο του Νέου Ελληνισμού, που διακηρύσσει παγκοσμίως τον ασίγαστο πόθο του για την απελευθέρωση του σκλαβωμένου εθνικού κέντρου και τον αγώνα των Ελλήνων για την διατήρηση της πολιτικής και πολιτιστικής κληρονομιάς τους, αρχαίας και μεσαιωνικής. Ταυτόχρονα, δείχνει ποια είναι η πρέπουσα απάντηση από πλευράς Ελληνισμού στις προσπάθειες προσέγγισης και στις αξιώσεις του παπισμού.

Το κείμενο δημοσιεύθηκε το πρώτον υπό του Ι. Σακελλίωνος, Ανέκδοτος επιστολή του αυτοκράτορος Ιωάννου Δούκα Βατάτση προς τον πάπα Γρηγόριον, Αθήναιον τ. 1 (1872), 372-378. Περιλαμβάνεται στο Α. Βακαλόπουλος, Πηγές της Ιστορίας του Νέου Ελληνισμού, Θεσ/νίκη 1965, 50-52.

*****

Ἰωάννης ἐν Χριστῷ τῷ Θεῷ πιστός βασιλεύς καί αὐτοκράτωρ Ῥωμαίων ὁ Δούκας τῷ ἁγιωτάτῳ πάπα τῆς πρεσβυτέρας Ῥώμης Γρηγορίῳ σωτηρίας καί εὐχῶν αἴτησιν.

Οι απεσταλμένοι της μακαριότητάς σου, όταν αφίχθηκαν προς την βασιλεία μου, παρέδωσαν σε αυτή γράμμα, για το οποίο αυτοί διατείνονταν ότι είναι της αγιότητός σου και ισχυρίζονταν ότι έχει σταλεί στην βασιλεία μου˙ η βασιλεία μου, όμως, βλέποντας με αποστροφή την ατοπία των γεγραμμένων, δεν το πολυπιστεύει ότι είναι δικό σου το γράμμα, αλλά κάποιου συντρόφου της εσχάτης ανοησίας, που έχει την ψυχή γεμάτη αλαζονεία και αυθάδεια. Πως θα μπορούσε να νομισθεί διαφορετικός, αυτός που θέλησε με γράμματα να φερθεί προς την βασιλεία μου με αυτό τον τρόπο, σαν να επρόκειτο για κανέναν των ανωνύμων και άδοξων, ή να πω καλύτερα των αγνώστων και αφανών, αυτός που δεν μπορεί να διδαχθεί το πρέπον, ούτε από την πείρα των πραγμάτων, ούτε από το μέγεθος της εξουσίας; Αντίθετα, η αγιότητά σου έχει στολισθεί με φρόνηση και διάκριση διαφορετική από των πολλών. Γι’ αυτό και με δυσκολία το είχε η βασιλεία μου να πιστεύει ότι είναι δικό σου το γράμμα, πολύ δε περισσότερο ότι γράφτηκε αυτό για να σταλεί στην βασιλεία μου.

Αυτό το γράμμα τόνιζε, ότι στο δικό μας γένος των Ελλήνων βασιλεύει η σοφία, και, ωσάν να πρόκειται για πηγή, από αυτήν παντού ανέβλυσαν σταγόνες˙ και είναι το σωστό για μας, που λάμπουμε από τέτοια διάκριση, να μην αγνοούμε την αρχαιότητα του θρόνου σου˙ σαν να πρόκειται για την απόδειξη κάποιου μεγάλου θεωρήματος που χρειάζεται μεγάλη σοφία για να το καταλάβει κανείς. Αν και ποιος από μας έχει ανάγκη της σοφίας, για να καταλάβει ποιος είσαι και τι είδους είναι ο θρόνος σου; Διότι αν ήταν και αυτός τοποθετημένος επάνω στα σύννεφα ή βρίσκονταν κάπου στα ψηλά, θα μας ήταν ίσως απαραίτητη κάποια μετεωρολογική γνώση, για ν’ αναγνωρίσουμε την φύση και σύστασή του, μαζί με τις θύελλες και τους κεραυνούς και όλα τα υπόλοιπα, όσα από την φύση τους φτιάχτηκαν για να βρίσκονται στα υψηλά˙ επειδή όμως είναι στηριγμένος στη γη, και δεν διαφέρει σε τίποτα από τους άλλους θρόνους, που φτιάχτηκαν ν’ αντέχουν αρχιερείς, πως λοιπόν να μην είναι πρόσφορη σε όλους; Ότι, βέβαια, από το δικό μας γένος άνθησε η γνώση και το αγαθό αυτής και διαδόθηκε στους άλλους, όσους φροντίζουν με επιμέλεια για την απόκτηση και την άσκησή της, αυτό σωστά ειπώθηκε. Εκείνο όμως πως αγνοήθηκε, ή και αν δεν αγνοήθηκε, πως παρασιωπήθηκε, το ότι μαζί με την σοφία που βασιλεύει σε μας, κληροδοτήθηκε στο δικό μας γένος η κοσμική αυτή βασιλεία από τον Μεγάλο Κωνσταντίνο, ο οποίος φρόντισε να προσθέσει στην εξουσία το σεμνό και το τίμιο, δια της ανταποκρίσεως στην του Χριστού κλήση;Διότι ποιος απ’ όλους αγνοεί ότι η κληρονομιά της διαδοχής του μεταβιβάστηκε στο δικό μας γένος και εμείς είμαστε οι κληρονόμοι και διάδοχοί του;

Έπειτα, εσύ ζητάς από μας να μην αγνοήσουμε τον δικό σου θρόνο και τα προνόμιά του˙ πως εμείς δεν θα ανταπαιτήσουμε από σένα να μην παραβλέψεις και ν’ αναγνωρίσεις το δικό μας δικαίωμα στην εξουσία και το κράτος της Κωνσταντινουπόλεως, το οποίο έλαβε την αρχή από των χρόνων του Μεγάλου Κωνσταντίνου, και αφού πέρασε από πολλούς άρχοντες μετά από εκείνον του δικού μας γένους, και παρατάθηκε για μια ολόκληρη χιλιετία, έφθασε μέχρι εμάς; Για παράδειγμα οι ιδρυτές της δυναστείας μου, αυτοί από το γένος των Δουκών και των Κομνηνών, για μην αναφέρω και τους άλλους, οι οποίοι κατάγονται από γένη ελληνικά˙ αυτοί λοιπόν της δικιάς μου γενιάς, κατείχαν την αρχή της Κωνσταντινουπόλεως επί εκατοντάδες ετών˙ τους οποίους δηλαδή και η εκκλησία της Ρώμης και οι ιεραρχικώς προϊστάμενοί της τούς αναγόρευαν αυτοκράτορες Ρωμαίων. Πως λοιπόν σου φαινόμαστε ότι από πουθενά δεν έχουμε την αρχή και τη βασιλεία, ενώ ο Ιωάννης της Πρετούνας [1] χειροτονήθηκε από σένα βασιλεύς; από πού το πρέπον στη βασιλεία του ευσεβούς και μεγάλου Κωνσταντίνου; ποιανού το επ’ αυτής δικαίωμα παρά αυτού που ήδη επικρατεί σ’ αυτή; Γιατί ούτε και η δική σου τίμια κεφαλή δεν επαινεί κάπου την άδικη γνώμη και την πλεονεκτική χείρα, και δεν τοποθετεί στη μοίρα του δικαίου την ληστρική και μιαιφόνο διάθεση, από την οποία διεφθάρησαν εξαρχής οι Λατίνοι και εκστράτευσαν εναντίον μας με ωμότητα τόση, όση δεν επέδειξαν ούτε οι Ισμαηλίτες στα μέρη της Συρίας και τη Φοινίκης˙ τους οποίους ο Θεός των εκδικήσεων τιμώρησε αξίως της ασεβείας τους. Εμείς δε, αν και αναγκαστήκαμε βίαια να μετακινηθούμε, κατέχουμε αμετακίνητα και αμετάπτωτα το δικαίωμα στην αρχή και το κράτος, με τη χάρη του Θεού˙ διότι αυτός που βασιλεύει, έθνους και λαού και πλήθους λέγεται ότι άρχει και εξουσιάζει και όχι λίθων και ξύλων, αυτών που συνιστούν τα τείχη και τους πύργους.

Περιείχε κι αυτό, τούτο το γράμμα˙ ότι δηλαδή οι κήρυκες της τιμιότητάς σου, περιτρέχοντες όλο τον κόσμο, ανακοίνωναν την σταυροφορία˙ και μαζεύτηκε μεγάλο πλήθος αριθμού ανδρών πολεμιστών και μάχιμων, σε διεκδίκηση της αγίας γης˙ από τους οποίους θ’ αφανιστεί το πλήθος των εχθρών και θα λάμψει το καλό της ειρήνης. Όταν ακούσαμε εμείς αυτά, πληρωθήκαμε θυμηδίας και γίναμε έμπλεοι καλών ελπίδων, σκεπτόμενοι, όπως ήταν φυσικό, ότι οι εκδικητές αυτοί των Αγίων Τόπων θ’ αρχίσουν την εκδίκηση από την δικιά μας πατρίδα και θα υποβάλουν τους κατακτητές της σε ένδικη τιμωρία, επειδή βεβήλωσαν αγίους οίκους, επειδή σύλησαν αγία σκεύη, επειδή επέδειξαν κάθε είδους ανοσιούργημα κατά Χριστιανών. Επειδή όπως ήρθε το γράμμα, καλούσε βασιλέα της Κωνσταντινουπόλεως τον Ιωάννη, και τον ονόμαζε υιό αγαπημένο της δικής σας τιμιότητας˙ ο οποίος προ πολλού κατέλυσε αυτό τον βίο, για σένα όμως είναι ζωντανός και ενεργητικός, και σε βοήθεια και συνεργασία αυτού έλεγε [το γράμμα] ότι εξοπλίζονται οι νέοι αυτοί σταυροφόροι˙ γι’ αυτό παραιτούμαστε από το να σκεφτούμε κάτι καλό γι’ αυτά τα κηρύγματα και τις προετοιμασίες, και γελάμε, αναλογιζόμενοι την ειρωνεία κατά των Αγίων Τόπων και τα παιχνίδια εις βάρος του Σταυρού˙ τα οποία εξαιτίας ιδιοτελών πλεονεξιών, επινοήθηκαν από τους περισσότερους και είναι εύσχημη πρόφαση και συγκάλυψη φίλαρχης και φιλάργυρης διάθεσης.

Επειδή ήθελε να μας νουθετήσει η τιμιότητά σου μέσω αυτού του γράμματος, και μας παραινούσε να μην παρενοχλούμε του φίλου σου Ιωάννη τη βασιλεία (αυτό είναι το ωφέλιμο και σωτήριο για την δική μου βασιλεία, [έλεγε]), θα ήθελε η δική μου βασιλεία να γνωρίζει η δική σου τιμιότητα, ότι δεν ξέρει η δική μου βασιλεία που είναι η επικράτεια και η εξουσία αυτού του Ιωάννη, σε ποιο μέρος της γης ή της θάλασσας, ούτε και επιθύμησε ποτέ κάτι από τα δικά του συμφέροντα. Αλλά αν ο λόγος γίνεται για την Κωνσταντινούπολη, ως του άμεσου ενδιαφέροντος εκείνου, και ημών ως αδίκως ιδιοποιουμένων αυτήν, εκείνο διαβεβαιώνουμε και δηλώνουμε στην αγιότητά σου και σε όλους τους Χριστιανούς, ότι ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΘΑ ΠΑΥΣΟΥΜΕ ΝΑ ΜΑΧΟΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΝΑ ΠΟΛΕΜΟΥΜΕ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΠΑΡΑΚΡΑΤΟΥΝ ΤΗΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ, ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ ΘΑ ΑΔΙΚΟΥΣΑΜΕ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΘΕΣΜΟΥΣ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΤΑΦΟΥΣ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΚΑΙ ΤΑ ΘΕΙΑ ΚΑΙ ΙΕΡΑ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑΤΑ, ΑΝ ΔΕΝ ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ ΜΕ ΟΛΗ ΜΑΣ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΓΙ’ ΑΥΤΑ. Αν κάποιος αγανακτεί μαζί μας επειδή πράττουμε αυτά και δυσχεραίνει και εξοπλίζεται εναντίον μας, έχουμε κι εμείς τα μέσα για ν’ αμυνθούμε από αυτόν˙ πρώτα τον Θεό της δικαιοσύνης, ο οποίος βοηθά όσους αδικούνται και αντιτάσσεται και είναι δυσμενής σε όσους αδικούν˙ έπειτα υπάρχουν και σε μας άρματα και ίπποι και πλήθος μάχιμων ανδρών και πολεμιστών, οι οποίοι πολλές φορές ανταγωνίστηκαν αυτούς τους σταυροφόρους και δεν βρέθηκαν δεύτεροι κανενός. Και συ, ως μιμητής του Χριστού και διάδοχος του κορυφαίου των αποστόλων, και γνώστης των θείων και των ανθρώπινων και των νομίμων θεσμών, θα πρέπει να μας επαινέσεις που ριψοκινδυνεύουμε και μαχόμαστε υπέρ της πατρίδος και της συγγενούς αυτής, ελευθερίας. Διότι πως θα μπορούσαμε να ανεχθούμε, βλέποντας έτσι περιυβρισμένη, να έχει χάσει ολότελα την πρώτη δόξα και να έχει καταντήσει άντρο φονιάδων και σπήλαιο ληστών;

Αλλά αυτά, αν θέλει ο Θεός, θα βρουν τέλος. Η βασιλεία μου επιθυμεί πολύ και ποθεί, να διατηρεί το απαιτούμενο σεβασμό για την εκκλησία της Ρώμης που είναι υπό σου, και να την τιμά ως θρόνο του κορυφαίου των αποστόλων, και με την αγιότητά σου να έχει σχέση και τάξη υιού και να πράττει όσα αποβλέπουν σε τιμή και περιποίηση αυτής, μόνο αν και η δική σου αγιότητα δεν θελήσει να αγνοήσει περαιτέρω το δίκαιο που ανήκει στη δική μου βασιλεία, ούτε ανεπίσημα έτσι και ιδιωτικά να κάνει επαφή μέσω γραμμάτων. Η μεν βασιλεία μου έφερε χωρίς λύπη την αμορφωσιά του γράμματος, για να ειρηνεύει με την αγιότητά σου και στους κομιστές συμπεριφέρθηκε με ήπιο τρόπο.

Μετάφραση κειμένου στα Νέα Ελληνικά: http://www.impantokratoros.gr/

(η έμφαση δική μας).

1) Πρόκειται για τον Jean de Candia-Nevers, γιο του Erard II, κόμη de Brienne. Ο Jean de Brienne έγινε βασιλεύς της Ιερουσαλήμ το 1210, όταν παντρεύτηκε την Μαρία, κόρη του Κορράδου Μομφερατικού. Διατήρησε τον τίτλο μέχρι το 1225, οπότε και πέρασε στον Φρειδερίκο Β’ Βαρβαρόσσα, μέσω του γάμου του με την Ισαβέλλα (ή Γιολάντα εγγονή του Κορράδου). Το 1229 έλαβε πρόσκληση από τους Φράγκους της λατινοκρατούμενης Ελλάδος, ν’ αναλάβει τον θρόνο της Κωνσταντινούπολης, ως αντιβασιλέας (Γεώργιος Ακροπολίτης, Χρονική Συγγραφή §27). Αποδέχθηκε την πρόσκληση με την προϋπόθεση να παντρευτεί ο νόμιμος διάδοχος Βαλδουίνος Β, γιος του Πέτρου de Courtenay, την δεύτερη κόρη του Μαρία (από την τρίτη του σύζυγο, Berenguela της Λεόν). Πέθανε το 1237 terminus post quem για την επιστολή. Ο Ιωάννης Βατάτζης γνώριζε πολύ καλά ότι όταν ο Jean de Brienne ανέλαβε τον θρόνο της Κωνσταντινούπολης είχε χάσει τον τίτλο του βασιλιά, κάτι που τονίζει στην απάντησή του στον πάπα.


http://www.impantokratoros.gr/F20A9610.el.aspx

ΤΙΜΑΤΑΙ ΣΗΜΕΡΑ Η ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ
Ο Μαρμαρωμένος Βασιλιάς Άγιος Ιωάννης Βατάτζης
04/11/2013 Ἁγιορεῖτες Γέροντες λένε πὼς ὁ Μαρμαρωμένος Βασιλιὰς εἶναι ὁ Ἅγιος Ἰωάννης Δούκας Βατάτζης ὁ Ἐλεήμων, ὁ Αὐτοκράτορας δηλαδὴ Νικαίας, ὁ ὁποῖος βρέθηκε παντελῶς ἄφθαρτος στὸν τάφο του στὴν Μικρασία, τόσο ὁ ἴδιος, ὅσο καὶ τὰ βασιλικά του ἐνδύματα!

Ὅμως μὲ τὶς ἁλώσεις τῶν Φράγκων καὶ τῶν Τούρκων, χάθηκαν τὰ ἴχνη τοῦ ἁγίου ἄφθαρτου καὶ ὁλόσωμου λειψάνου, τὸ ὁποῖο βρίσκεται ὅπως φαίνεται στὴν Κωνσταντινούπολη, κεκρυμμένο, σὲ μυστικὸ σπήλαιο, τὸ ὁποῖο γνωρίζουν μόνο λίγοι κρυπτοχριστιανοί, ποὺ φυλοῦν τὸ ἱερὸ μυστικὸ γιὰ αἰῶνες, ἀναμένοντας τὴν ἔγερση τοῦ μαρμαρωμένου! Η ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΕΦΡΑΙΜ ΑΜΕΡΙΚΗΣ

Τὴν πρώτη βάσιμη καὶ ἀξιόπιστη μαρτυρία τὴν ἔχουμε διὰ στόματος τοῦ μεγάλου Γέροντος Ἐφραὶμ τῆς Ἀμερικῆς, τέως Καθηγουμένου τῆς Ι. Μ. Φιλοθέου Ἁγίου Ὅρους, ὁ ὁποῖος ἔχει διηγηθεῖ ὅτι....

τὴν πληροφορία γιὰ τὴν ὕπαρξη τοῦ Ἰωάννη, τοὺς τὴν μετέφερε πρὶν τὸ 1955 στὸ Ἅγιον Ὅρος ὁ Ἀρχιερεὺς Ἰερόθεος ἐκ Μικρασίας, ὁ ὁποῖος μάλιστα τὸν εἶχε χειροτονήσει! Αὐτὸς ὁ Ἀρχιερέας Ἰερόθεος τοὺς εἶπε πὼς εἶχε δεῖ μὲ τὰ ἴδια τοῦ τὰ μάτια τὸν κοιμώμενο Βασιλέα Ἰωάννη! Νὰ τί εἶχε διηγηθεῖ συγκεκριμένα ὁ Γέροντας Ἐφραὶμ τῆς Ἀμερικῆς, τὸ ὁποῖο πρωτακούσαμε ἄφωνοι πρὶν 14 σχεδὸν χρόνια στὸ Ἅγιον Ὅρος ἀπὸ κασέτα μὲ τὴ φωνὴ τοῦ ἴδιου του γέροντα:

" …Ὑπάρχει κοιμώμενος Στρατηγὸς ὀνόματι Ἰωάννης, ὁ ὁποῖος, τότε ὁ Ἀρχάγγελος Μιχαὴλ θὰ ὑποδείξει εἰς τοὺς Χριστιανοὺς ὅτι αὐτὸς θὰ βασιλεύσει τώρα. Θὰ τοὺς ὑποδείξει μὲ τὸ δάχτυλό του τὸν τόπο καὶ θὰ τὸν καλέσουν νὰ ἡγηθεῖ καὶ νὰ βασιλεύσει εἰς τὸν ἑλληνικὸ καὶ ὀρθόδοξο λαό. Καὶ θὰ γίνει αὐτό.
Πρὶν ἀπὸ χρόνια εἰς τὸ Ἅγιον Ὅρος ἦταν ἕνας Ἀρχιερέας ὀνόματι Ἰερόθεος. Αὐτὸς ἦρθε ἀπὸ τὴν Μικρὰ Ἀσία. Καὶ τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο τὸν ἔβαλε στὸ Ἅγιον Ὅρος νὰ κάνει χειροτονίες, μνημόσυνα, Λειτουργίες, κλπ. Ἦταν ἕνας ἅγιος Ἀρχιερέας, στὸν τύπου τοῦ Ἁγίου Νικολάου. Ἀπὸ αὐτὸν τὸν ἅγιον Ἀρχιερέα ἀξιώθηκα τῆς Ἱεροσύνης. Ἀπὸ τὴν Μικρὰ Ἀσία. Εὐλογημένος ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ!

Ἕνα θὰ σᾶς πῶ. Ἀγρυπνίες ποὺ κάμναμε! Δεκαπέντε ὧρες ἀγρυπνία, αὐτὸς ὁ ἄνθρωπος, ὀγδοηκοντούτις γέρων, δὲν ἐκάθετο καθόλου στὸ κάθισμα. Ἀπὸ τὸ θρόνο κατέβαινε στὸ στασίδι πάλι ὄρθιος. Καὶ στὴν Λειτουργία τρεῖς ὧρες ποὺ ἀκολουθοῦσε μετὰ τὴν πολύωρη Ἀκολουθία τοῦ Ὄρθρου, ὄρθιος! Τὸν βάζαμε μία καρέκλα νὰ καθίσει καὶ δὲν ἤθελε. Ἔλεγε «ἀκόμη ἡ Παναγία μας δὲν μὲ κούρασε» καὶ ἂς ἔτρεμε ὅλος ἀπὸ τὴν κούραση.

Αὐτὸς ὁ ἅγιος Ἀρχιερέας, αὐτὸς μας εἶπε. Αὐτὸς εἶδε τὸν κοιμώμενο αὐτὸν Στρατηγὸ Ἰωάννη, ποὺ θὰ ἀναστηθεῖ ὅταν θὰ γίνει ὁ 3ος μεγάλος αὐτὸς Παγκόσμιος Πόλεμος! Τὸν εἶδε!. Διότι χείλη ἀρχιερέως καὶ ἱερέως οὐ ψεύδονται.

Λοιπὸν μᾶς εἶπε τὴν ἀλήθεια. Καὶ τὸν ρωτήσαμε. Διότι ζοῦσε τότε καὶ ὁ μακαριστός μου καὶ ὁ ἅγιος γέροντάς μου (σ.σ. ὁ περίφημος Ἰωσὴφ Ἡσυχαστὴς καὶ Σπηλαιώτης) καὶ ὅλοι μαζὶ συνοδεία, τὸν εἴχαμε πάρει στὸ ἐκκλησάκι μας καὶ ἐκεῖ καθίσαμε καὶ τὸν κάμναμε τὶς ἐρωτήσεις. Καὶ μᾶς τὰ ἔλεγε. Τὰ ἀκούσαμε μὲ τὰ αὐτιά μας.
Λέει «ὑπάρχει αὐτὸς ὁ κοιμώμενος βασιλεὺς καὶ θὰ ἀναστηθεῖ»!
Τοῦ λέμε «ποτὲ Γέροντα; Πότε ἅγιε Ἀρχιερέα τοῦ Θεοῦ»;
Λέει, «ὅταν θὰ γίνει ὁ 3ος Παγκόσμιος Πόλεμος»!
Καὶ ἐπίσης μᾶς εἶπε ὅτι «τὸ δεξί του χέρι εἶναι στὴ λαβὴ τοῦ σπαθιοῦ! Τὸ ὁποῖο σπαθὶ εἶναι μὲς στὴν θήκη».
Καὶ μᾶς ἔλεγε «ὅταν τὸ σπαθὶ βγεῖ ἀπὸ τὴ θήκη του, τότε θὰ ἀρχίσει ὁ 3ος Παγκόσμιος Πόλεμος».
Καὶ ἐμεῖς ἀπὸ τὴν περιέργειά μας τοῦ λέγαμε:
«Σεβασμιότατε πόσο ἀπέχει τὸ σπαθὶ ἀπὸ τὴν θήκη»;
«Ὀλίγοι πόντοι ἐναπέμειναν γιὰ νὰ βγεῖ» λέει…"!
Ἡ ἀποκάλυψη αὐτὴ τοῦ Ἀρχιερέως Ἰεροθέου ἔγινε λίγο πρὶν τὰ γεγονότα τοῦ Πογκρὸμ τοῦ 1955 σὲ Κωνσταντινούπολη καὶ Σμύρνη, ζῶντος τοῦ ὁσίου Γέροντος Ἰωσὴφ Ἡσυχαστῆ τοῦ Σπηλαιώτη, ὁ ὁποῖος κοιμήθηκε στὶς 15 Αὐγούστου τοῦ 1959 μ.Χ..

Η ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΟΥ ΚΑΘΗΓΗΤΗ - δεκαετία 1970
Ἡ παρακάτω μαρτυρία ἔχει δημοσιευθεῖ στὸ διαδίκτυο: "Ἡ διήγηση ποὺ ἀκολουθεῖ περιγράφει τὴν ἐπίσκεψη ἑνὸς Καθηγητοῦ τοῦ Πανεπιστημίου στὴν Κωνσταντινούπολη μέσα στὴ δεκαετία τοῦ 70.

Ἐκεῖ εἶχε φίλους δύο Τούρκους καθηγητὲς τοῦ Πανεπιστημίου τῆς Κῶν/πόλης. Σὲ συζήτηση ποὺ εἶχε μαζί τους γιὰ τὰ ἐπερχόμενα ἦρθε καὶ τὸ θέμα τῆς ἐπανάκτησης τῆς Πόλης.
Τότε οἱ Τοῦρκοι καθηγητὲς (ποὺ ἂπ΄ τὴ συνέχεια φαίνεται ὅτι ἦταν κρυπτοχριστιανοὶ) τοῦ εἶπαν:

"Θέλεις νὰ σὲ πᾶμε νὰ δεῖς κάτι μοναδικό, μὲ τὴν προϋπόθεση ὅτι θὰ σοὺ δέσουμε τὰ μάτια κὰθ΄ὅλη τὴν διαδρομή, ὥστε νὰ μὴν μπορεῖς νὰ ἐντοπίσεις τὸ μέρος. Γιατί αὐτὸ ποὺ θὰ ἀντικρύσεις, ἀποτελεῖ ἑπτασφράγιστο μυστικό"!

Ἐκεῖνος δέχτηκε καὶ ξεκίνησαν μὲ ἕνα τζίπ, αὐτὸς μὲ δεμένα τὰ μάτια, ἀλλὰ ἀπὸ τὴν ὥρα ποῦ ἔκαναν νὰ φτάσουν στὸν προορισμό τους, ὑπολόγισε πὼς πρέπει νὰ ἦταν περὶ τὰ 10 χιλιόμετρα ἔξω ἂπ΄ τὴν Κῶν/πόλη. Τὸν κατέβασαν μὲ δεμένα μάτια καὶ τὸν ὁδήγησαν σὲ ἕνα μέρος ποὺ ἂπ΄ τὴν ὑγρασία κατάλαβε ὅτι ἦταν σπήλαιο.

Προχώρησαν ἀρκετὰ μέσα στὸ σπήλαιο καὶ ὅταν ἔφθασαν σὲ μία ἐσωτερικὴ στοὰ τοῦ σπηλαίου τοῦ ἄνοιξαν τὰ μάτια. Αὐτὸ ποὺ ἀντικρυσε ὑπερέβαινε ὅ,τι μποροῦσε νὰ εἶχε πρὶν φανταστεῖ! Ἡ στοὰ ἦταν ἀρκετὰ μεγάλη καὶ σὲ κάποιο σημεῖο ὑπῆρχε ἕνας ἀνοικτὸς τάφος χωρὶς κανένα διακριτικό. Μέσα στὸν τάφο εἶδε ἕνα ἄνδρα ντυμένο μὲ ροῦχα βασιλικά της Ρωμαΐκης αὐτοκρατορίας, διέκρινε δύο πορφυροὺς σταυροὺς στοὺς ὤμους, ἀλλὰ τὸ συγκλονιστικὸ ἦταν ὅτι ὁ ἄνδρας αὐτὸς ἦταν σὰν ζωντανὸς ποὺ κοιμᾶται, εἶχε δηλαδὴ ροδαλὸ χρῶμα σὰν ζωντανός. Ἔφερε πλήρη πολεμικὴ ἐξάρτιση τῆς ἐποχῆς καὶ εἶχε τὸ χέρι του στὸ ξίφος τὸ ὁποῖο ἦταν βγαλμένο σχεδὸν ὅλο ἀπέμεναν δὲ λίγα ἑκατοστὰ γιὰ νὰ ἀποσπαστεῖ ἀπὸ τὴ θήκη του. καὶ ἐνῶ παρατηροῦσε ἄναυδος, οἱ φίλοι του τοῦ εἶπαν:

"Αὐτὸς εἶναι ὁ δοῦξ Ἰωάννης Βατάτζης, βασιλεὺς τῆς Νίκαιας, αὐτὸς θὰ ἡγηθεῖ τοῦ γένους τῶν Ρωμιῶν. Τὸ μυστικὸ αὐτὸ μεταδίδεται ἀπὸ γενιὰ σὲ γενιά, σὲ κάποιους ἔμπιστους καὶ ἡ παράδοση λέει ὅτι ὅταν θὰ βγεῖ τὸ σπαθὶ τοῦ τελείως ἂπ΄ τὸ θηκάρι, οἱ Ἕλληνες θὰ πάρουν πίσω ὅτι ἔχασαν τότε. Καὶ εἶναι γεγονός, τὸ ἔχουμε παρατηρήσει ὅτι τὸ ξίφος μετακινέιται κατὰ ἕνα-δύο χιλιοστὰ τὴν πενταετία" (δὲν εἶναι βέβαιο τὸ διάστημα).

Τοῦ ἔδεσαν τὰ μάτια πάλι καὶ ἐπέστρεψαν. Φίλος φίλου του καθηγητοῦ καὶ αὐτοπτου μάρτυρος, τὸ ἔχει διηγηθεῖ γύρω στὸ 1992 ἀπ' εὐθείας σὲ ἀδελφικό μου φίλο, γιατρό, ἀναπληρωτὴ διευθυντὴ κλινικῆς, πιστὸ καὶ σοβαρὸ ἄνθρωπο, ὁ ὁποῖος μου τὸ μετέφερε.

Τότε ἤμασταν πολὺ δύσπιστοι. Μάλιστα ἐγὼ τὸ εἶπα στὸν γέροντά μου ποὺ εἶναι δυσκολόπιστος σ΄αὐτὰ καὶ ἔχει διάκριση καὶ τὸ ἄκουσε μὲ προσοχή. "Γιατί ὄχι;" τὸν ἄκουσα ἔκπληκτος νὰ μοῦ λέει, "τὸ κρατᾶμε στὴν καρδιά μας ἀφοῦ εἶναι προσδοκία μας καὶ ἒφ΄ ὅσον οἱ ἅγιοί μας ἔχουν πεῖ ὅτι θὰ γίνουν αὐτά, δὲν ψεύδονται". Ναὶ ἀλλὰ εἶναι ὁ Βατάτζης ὁ ἀγαθὸς βασιλεὺς καὶ θὰ ἀναστηθεῖ; τὸν ρώτησα. "Πολὺ πιθανόν" μου ἀπήντησε. Ξέροντας τὸν γέροντά μου κι ἐγὼ κι ὁ φίλος μου θεωρήσαμε τὴν ἀπάντησή του σὰν ἀπόλυτη ἐπιβεβαίωση. Πὰρ΄ ὅλα αὐτὰ ἤμασταν ἀκόμα ἐπιφυλακτικοί.

Πολὺ ἀργότερα τὸ διασταυρώσαμε μὲ ἕνα βίντεο ὅπου μιλάει ὁ γέρων Ἐφραίμ, κτήτωρ πολλῶν μοναστηριῶν στὴν Ἀμερικὴ καὶ λέει πῶς στὸ Ἄγ. Ὅρος εἶχε γνωρίσει ἕναν ἅγιο ἀρχιερέα τὸν Μηλιτουπόλεως Ἰερόθεο ποὺ ζοῦσε τότε μονάζοντας στὸ Ἄγ. Ὅρος καὶ τοῦ εἶχε διηγηθεῖ ὅτι σὲ ἐπισκεψὴ τοῦ τὸ 1952 στὴν Κῶν/πόλη εἶχε δεῖ (κάτω ἀπὸ ποιὲς συνθῆκες δὲν ξέρω) ἀκριβῶς τὰ ἴδια ποὺ περιγράψω πιὸ πάνω. Μάλιστα ἔλεγε "στὸν γ. Ἐφραὶμ ὅτι "...λίγα ἑκατοστὰ παιδάκι μου εἶχε γιὰ νὰ βγεῖ τὸ σπαθὶ ἂπ΄τὸ θηκάρι του...". Τοῦ τὸ διηγήθηκε τὸ 1955 καὶ φοβόταν (μὲ τὴν ἐκδίωξη τῶν Ἑλλήνων ἂπ΄τὴν Πόλη) μήπως εἶχε ἔρθει ἡ ὥρα τοῦ μεγάλου πολέμου. Στὸ βίντεο αὐτὸ ὁ γέρων Ἐφραὶμ τονίζει:"...καὶ χείλη Ἁγίου Ἀρχιερερέως οὗ ψεύδονται...""
Καὶ ἡ παραπάνω μαρτυρία ἐπικαλεῖται τὴν ἀποκάλυψη τοῦ Γέροντος Ἐφραὶμ τῆς Ἀμερικῆς.

Η ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΗΓΟΥ - δεκαετία 1980
Ἡ ἑπόμενη μαρτυρία δημοσιεύθηκε σὲ ἄρθρο τῆς δημοσιογράφου Ἑλένης Κυπραίου – πρώτης παρουσιάστριας τῆς Ἑλληνικῆς Τηλεόρασης - παραμονὴ τῆς Ἁλώσεως, 28 Μαΐου τοῦ 1990. Ἀνάμεσα στὰ ἄλλα, ἀναφέρει μία συνταρακτικὴ ἀποκάλυψη:

Πρὶν μερικὰ χρόνια λοιπόν, λιγότερα ἀπὸ δεκαετία, ὑπηρετοῦσαν, ἀπ’ τὴ μία κι’ ἀπὸ τὴν ἄλλη πλευρὰ τοῦ Ἔβρου, στὰ σύνορα, ποὺ διαιροῦν τὴ Θράκη μας στὰ δύο, ἀντίστοιχα, Ἕλλην καὶ Τοῦρκος στρατηγός. Οἱ δύο ἄνδρες εἶχαν συνδεθεῖ μὲ στενὴ μεταξύ τους φιλία. Πολὺ περισσότερο ποὺ ὁ Τοῦρκος στρατηγός, εἶχε σύζυγο Ἑλληνίδα.
Ὅταν ἔφθασε ὁ καιρὸς νὰ μετατεθοῦν γιὰ ἄλλη ὑπηρεσία, προσκάλεσε ὁ Τοῦρκος τὸν Ἕλληνα συνάδελφό του.

«Τόσον καιρό», τοῦ εἶπε, «περάσαμε ἀνέφελα μαζί. Οἱ διαφορὲς ποὺ ἔχουν οἱ δύο χῶρες μας , μεταξύ τους, δὲν ἐπηρέασαν τὴ φιλία μας. Ἀλλὰ κι’ ἐμεῖς οἱ Τοῦρκοι θεωροῦμε τὴ φιλία ἱερή. Θὰ ἤθελα αὔριο τὸ βράδυ νὰ σοὺ τὸ ἀποδείξω».

Τὴν ἑπόμενη, στὶς 10 ἀκριβῶς, ὁ Ἕλλην ἐπιβιβαζόταν στὸ ἰδιωτικὸ αὐτοκίνητό του Τούρκου. Νύχτα ἀφέγγαρη ἦταν. Ἐρημικοὶ οἱ δρόμοι. Ἀνοιχτὴ κι ἡ λεωφόρος ταχείας κυκλοφορίας πρὸς τὴν Πόλη. Κοντὰ μεσάνυχτα πρέπει νὰ πλησίασαν στὶς παρυφές της, Ὕπνος βαθὺς εἶχε καθηλώσει στὰ κρεβάτια τοὺς κατοίκους της. Ἡσυχία στοὺς δρόμους.
Γρήγορος, ὁ ὁδηγὸς Τοῦρκος, μπῆκε, βγῆκε ἀπὸ στενά, ἀπὸ περιπεπλεγμένα σὰν κουβάρι καλντερίμια. Νύχτα ἀφέγγαρη. Ἔσβησε τὴ μηχανή, σταμάτησε μπροστὰ σὲ καγκελόπορτα μὲ γραφὲς στὰ Ἑλληνικά.

Ὁ γοργὸς ρυθμός, ἡ ἀγωνία, ἡ περιέργεια, δὲν ἄφηναν στὸν Ἕλληνα περιθώρια νὰ ψάξει, οὔτε καν νὰ προβληματισθεῖ. Ἀκολουθοῦσε τὸν Τοῦρκο πειθήνια, σὰν αὐτόματο, χωρὶς φόβο, μὲ περίσσια ἐμπιστοσύνη. Οὔτε καν ποὺ τοῦ πέρασε ἀπ’ τὸ μυαλό, πὼς μποροῦσαν νὰ ’ναι καὶ κακὲς οἱ προθέσεις του.

Στάθηκαν μπροστὰ σὲ διπλομανταλωμένη σιδερένια στενὴ θύρα. Ἔβγαλε κλειδὶ ἀπ’ τὴν τσέπη τοῦ ὁ Τοῦρκος. Ξεκλείδωσε. Ἄνοιξε. Ὑπόγειο ἦταν. Μούχλα ἀνέδιναν οἱ τοῖχοι. Μούχλα καὶ κλεισούρα. Λησμονιά, καταχωνιασμένη στὰ ἔγκατα τῆς γής. Περπάτησαν κι οἱ δύο, σὲ διαδρόμους, χωρὶς νὰ σκοντάφτουν. Τοὺς βάραινε ἡ σιωπή, ἡ ἀναμονή. Ποῦ πήγαιναν, ἔτσι στὰ τυφλά; Ποῦ κατευθύνονταν; Ἀνάστροφα στὸ χρόνο. Σὲ ποιὸν χρόνο; Τὸν ἀνθρώπινο ἢ τὸν Θεϊκό;

Ὁ Τοῦρκος ἤξερε. Ἀλλὰ δὲν ἤξερε ἀκόμη ὁ Ἕλληνας. Δὲν μποροῦσε νὰ δικαιολογήσει τὴν περιπλάνηση. Μὰ οὔτε καὶ πρόφταινε νὰ προβληματιστεῖ. Ἀκολουθοῦσε. Μὲ τὴν βεβαιότητα, πὼς ἡ στιγμὴ ἦταν μοναδική. Πῶς δὲν θὰ ’χε τὴν εὐκαιρία, ποτὲ ξανά, νὰ τὴν ξαναζήσει. Ἀκολουθοῦσε. Ὀνειρευόταν ἄραγε; Ὑπνοβατοῦσε; Φτερωμένη ἡ φαντασία του, ἀνάπλαθε μονοπάτια, ποῦ μόνο σὲ ἐλαφρὺ ὕπνο βαδίζει κανείς; Ἕνα ἦταν σίγουρο: Δὲν θὰ ξανάβρισκε ποτὲ τὸν δρόμο. Δὲν θὰ τὸν ξανάβρισκε χωρὶς ὁδηγό.

Εἶχαν φτάσει στὸ τέρμα. Θύρα καὶ πάλι ἁρματωμένη μπροστά τους. Βαριὰ σιωπή. Ἡ σιγὴ τῆς ὕστατης ὥρας. Ποῦ ἦρθε νὰ διακόψει μόνο τὸ τρίξιμο τῆς κλειδαριᾶς. Τὸ γκρίνιασμα τοῦ σκουριασμένου σίδερου.

Μισάνοιξε ἡ βαριὰ θύρα. Ἰσχνὸ φῶς στὸ ἐσωτερικό. Ὑπερκόσμιο. Μυστηριακό. Ὑπόγειο; Μπουντρούμι; Κενοτάφιο; Καὶ τότε, τότε μόνον μίλησε ὁ Τοῦρκος:
«Ἐσεῖς οἱ Ἕλληνες, δὲν πιστεύετε στὸν θρύλο τοῦ Μαρμαρωμένου Βασιλιᾶ; Δὲν λέτε καὶ ξαναλέτε μεταξύ σας, πῶς βόλι ἐχθροῦ δὲν τὸν ἄγγιξε; Πῶς δὲν τὸν κατάπιε τὸ μανιασμένο πλῆθος τῶν πορθητῶν τῆς Πόλης; Ἀλλὰ πὼς τὸν τράβηξε ἡ Παναγιὰ στὴν ἀγκαλιά της, γιὰ νὰ τὸν κάνει Ἀθάνατο. Δὲν εἶστε βέβαιοι πῶς ΖΕΙ Ο ΜΑΡΜΑΡΩΜΕΝΟΣ ΒΑΣΙΛΙΑΣ; Δὲν εἶναι θρύλος. Ψεύτικη ἐλπίδα. Ὀνειροφαντασία. Εἶναι ΑΛΗΘΕΙΑ. Δὲς καὶ μόνος σου».

Στὸ πάτωμα, μισοανασηκωμένο στὸν ἕνα ἀγκώνα ὁ Ἕλληνας εἶδε, εἶδε μὲ τὰ μάτια του, τὸν ΜΑΡΜΑΡΩΜΕΝΟ ΒΑΣΙΛΙΑ. ΑΝΑΣΗΚΩΜΕΝΟ.
Ρίγος μεταφυσικὸ τὸν διαπέρασε. Θόλωσαν ἀπ’ τὰ δάκρυα τὰ μάτια μου. Θαμπώθηκε ἡ ὅρασή του. Ἔκανε τὸ σταυρό του. Μπροστά του, ἐκεῖ, σὲ ἀπόσταση ἀνάσας, τὸ ΘΑΥΜΑ. Κι ἦταν αὐτός, ὁ τυχερός, ποὺ εἶχε ἀξιωθεῖ νὰ τὸ ζήσει μὲ τὶς αἰσθήσεις του. Σὲ συγκεκριμένο χῶρο καὶ χρόνο.

Πηχτὴ ἡ σιωπή, σχεδόν, κοβόταν μὲ τὸ μαχαίρι.

Μίλησε καὶ πάλι ὁ Τοῦρκος:
«Πρὶν μερικὰ χρόνια κειτόταν στὸ ἔδαφος ὁ ΜΑΡΜΑΡΩΜΕΝΟΣ ΒΑΣΙΛΙΑΣ. Τὸν τελευταῖο καιρὸ ἄρχισε σιγὰ – σιγὰ ν’ ἀνασηκώνεται. Πᾶμε».
Ξανάκλεισαν τὴ θύρα. Τὴν ξανακλείδωσαν. Ἀντίστροφα βγῆκαν μέχρι τὴν αὐλὴ ἀπ’ τὰ ὑπόγεια. Ξαναπέρασαν τὴν καγκελένια πόρτα.

Δὲν ἄφησαν πίσω ἴχνη ἀπ’ τὶς πατημασιές τους. Κανεὶς δὲν τοὺς εἶχε δεῖ. Μπῆκαν στὸ αὐτοκίνητο πῆραν τὸν δρόμο τοῦ γυρισμοῦ. Σιωπηλοί. Χωρὶς ν’ ἀνταλλάξουν κουβέντα.
Δὲν εἶχε ἀκόμη ξημερώσει σὰν ἔφτασαν στὸν Ἔβρο. Προτοῦ ἀποχωρισθοῦν, φιλήθηκαν σταυρωτά.

Τὸ ποτάμι κυλοῦσε ὁρμητικὰ πρὸς τὸ Αἰγαῖο.
«Γυρίζει πίσω τὸ ποτάμι», μονολόγησε ὁ Ἕλλην στρατηγὸς «Γυρίζει ὅταν τὸ θελήσει ὁ Θεός».
Ὑπηρέτησε ἀργότερα στὸ Κέντρο.

Προτοῦ ἀποστρατευθεῖ θεώρησε ὑποχρέωση τοῦ ν’ ἀποκαλύψει τὸ μεγάλο μυστικὸ στὴν προσωπικότητα ποὺ μᾶς τὸ ἐμπιστεύθηκε, κατονομάζοντας καὶ τὸν στρατηγό, κάτω ἀπὸ τὸ βλέμμα τοῦ Θεοῦ καὶ τῆς Παναγιᾶς. Κάναμε καὶ μεῖς τὸ σταυρὸ μᾶς μουρμουρίζοντας «Η ΠΟΛΙΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΑΛΩ»"!

Ὁ Στρατηγὸς ἀναφέρεται πὼς κοιμήθηκε τὸ 2001 καὶ τὴ μαρτυρία ἐπιβεβαίωσε ἡ ἀδελφή του Ἑλένη, ἡ ὁποία ἀνέφερε ἐπιπρόσθετα πὼς ὁ ἀδερφὸς τῆς εἶχε δεῖ καὶ μία ἐπιγραφὴ πάνω ἀπὸ τὸ κεφάλι τοῦ Μαρμαρωμένου Βασιλέα, ποὺ ἔγραφε τὸ ὄνομα "Ἰωάννης"!

ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΕΣ ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΑΡΜΑΡΩΜΕΝΟ ΒΑΣΙΛΙΑ
Σύμφωνα μὲ τὶς παραπάνω μαρτυρίες (πολλὰ στενάκια - ἑλληνικὰ γράμματα) ὁ Μαρμαρωμένος πρέπει νὰ βρίσκεται κάπου στὴν Κωνσταντινούπολη καὶ τὸ ὄνομά του εἶναι πράγματι ΙΩΑΝΝΗΣ!

Ἀφοῦ ὑπάρχουν καὶ διάφοροι Βυζαντινοὶ Χρησμοὶ καὶ Προφητεῖες Ἁγίων μας, ποὺ μιλοῦν ἐπακριβῶς γιὰ αὐτόν, ἀναφέροντας τὸ ὄνομα "Ἰωάννης" καὶ προσδιορίζουν τὸ μέρος ποὺ βρίσκεται:

1. Η ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΜΕΘΟΔΙΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΠΑΤΑΡΩΝ γράφει: "ἀπέλθετε ἐπὶ τὰ δεξιὰ μέρη τῆς Ἑπταλόφου, καὶ ἐκεῖ εὐρήσεται ἄνθρωπον ἐπὶ δύο κίονας, ἱστάμενον ἐν κατηφεία πολλὴ (ἔσται δὲ λαμπρὸς τὸ εἶδος, δίκαιος, ἐλεήμων, φορῶν πενιχρά, τὴ ὄψει αὐστηρὸς καὶ τὴ γνώμη πράος) ἔχοντα ἐπὶ τὸν δεξιὸν αὐτοῦ πόδα καλάμου τύλωμα, καὶ φωνὴ ὑπὸ τοῦ ἀγγέλου κηρυχθήσεται, συνήσατε αὐτὸν Βασιλέα, καὶ δώσουσιν αὐτῶ εἰς τὴν δεξιὰν χείρα ρομφαίαν, λέγοντες αὐτῶ, ἀνδρίζου Ἰωάννη, καὶ ἴσχυε καὶ νίκα τοὺς ἐχθρούς σου, καὶ ἐπάρας τὴν ρομφαίαν παρὰ ἀγγέλου, πατάξει τοὺς Ἰσμαηλίτας Αἰθίοπας, καὶ πάσαν γενεὰν ἄπιστον"!

2. Η ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΓΡΑΜΜΕΝΗ ΜΕ ΚΩΔΙΚΑ ΣΎΜΦΩΝΩΝ (χωρὶς φωνήεντα) ΣΤΟΝ ΤΑΦΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ (τὴν ὁποία ἀποκωδικοποίησε ὁ Πατριάρχης Γεννάδιος) γράφει: "σπεύσατε πολλὰ σπουδαίως εἰς τὰ δεξιὰ μέρη ἄνδρα εὔρητε γεναῖον θαυμαστὸν καὶ ρωμαλέον τοῦτον ἔξετε δεσπότην"!

3. Η ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΤΟΥ ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟΥ ἀναφέρει: " Ἐν γὰρ ταῖς ἐσχάτοις ἡμέραις ἀναστήσει Κύριος ὁ Θεὸς βασιλέα ἀπὸ πενίας καὶ πορεύεται ἐν δικαιοσύνη πολλή..."

4. Η ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΤΑΡΑΣΙΟΥ γράφει σχετικά: "Καὶ τότε ἐξυπνήσει ὁ Ἅγιος Βασιλεῦες, ὁ ἐν ἀρχὴ μὲν τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ τὸ ἰ, καὶ ἐν δὲ τῷ τέλει σ, ἔχων, ἃ σημαίνουσι σωτηρίαν...." δηλαδὴ τὸ ὄνομα Ἰωάννης.

5. ΑΝΑΛΥΤΙΚΗ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΜΑΡΜΑΡΩΜΕΝΟΥ-ΚΟΙΜΩΜΕΝΟΥ ΒΑΣΙΛΕΩΣ ΔΙΝΟΥΝ ΧΡΗΣΜΟΙ ΤΟΥ ΛΕΟΝΤΟΣ ΤΟΥ ΣΟΦΟΥ:

"Περὶ τοΰ θρυλουμένου πτωχοῦ καὶ ἐκλεκτοῦ βασιλέως, τοϋ γνωστοΰ καὶ ἄγνωστου, τοϋκατοικοϋντος ἓν τὴ ἄκρα τῆς Βυζαντίδος. Ὃ ἀληθινὸς βασιλεύς... ὂν ἐδίωξαν τῆς οἰκίας αὔτοϋ οἳ ἄνθρωποι... εἷς τὸ τέλος τῶν Ἴσμαηλιτων ἀποκαλυφθήσεται... ἓν ἥμερα Παρασκευή, ὥρα τρίτη... ἀποκαλυφθήσεται..."
Καὶ σὲ ἄλλο σημεῖο: "Ἐρωτῶσι δὲ τὸν Βασιλέα, γέλοντες πῶς ἀκούει τὸ ὄνομά σου; ὁ δὲ ἀποκριθεῖς λέγει, ὁ πτωχός, ὁ πτωχολέων, τὸ ὄνομά μου Ἰω, τῶν πάντων ἤμην δραπέτης, καὶ ἦλθον νὰ πληρώσω μόνον τὰς λστ' ἡμέρας. ἐγὼ εἰμὶ ὁ ὁ βασιλεὺς ὁ πένης. π ἐλεῶν πτωχοὺς καὶ πένητας, τὸ δὲ ὄνομά μου, ἰῶτα καὶ ὤ, σὺν τὴ μακρά, ὁ λέγεται Ἰω, καὶ ἐλήλυθα εἰς τὸν κόσμον εἰς Χριστιανῶν πρεσβείαν, ἴνα φυλάττω χρόνους λστ'. Ἔπειτα πορεύομαι, ὅθεν ἐξῆλθον, εἴτα ἔρχεται καὶ ὁ λύκος ὁλόγας τινὰς ἡμέρας"! "Ἰω" ὅμως σημαίνει "Ἰωάννης" καὶ ὡς "λύκος" νοεῖται ὁ "Ἀντίχριστος", ὁ ὁποῖος θὰ ἔρθει μετὰ τὸν Ἅγιο Βασιλέα, ἐπειδὴ πρέπει νὰ προηγηθεῖ ὁ εὐαγγελισμὸς στὴν Ὀρθοδοξία ὅλης της ἀνθρωπότητας! Ὅσης ἀπομείνει ἀπὸ τὸν φονικὸ Πόλεμο...

6. Η ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΑΓΙΟΥ ΑΝΔΡΟΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΒΑΣΙΛΕΑ ΜΑΝΟΥΗΛ ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟ γράφει: "Τότε ἄγγελος ἐξ οὐρανοῦ καταβήσεται διὰ νεύσεως Θεοῦ, ἔχων ἐν τὴ χερὶ αὐτοῦ σκῆπτρον καὶ ξίφος τοῦ Ἁγιωτάτου Βασιλέως Κωνσταντίνου, καὶ τὸν εἰρηνικὸν στέψει βασιλέα. Ὃς καὶ αὐτὸν μέσον πάντων ἐστὶν ἐν τῷ πολέμω, δώσει δὲ αὐτῶ τὸ σκῆπτρον καὶ τὸ ξίφος, καὶ τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἐλεήμονα καλέσει"! Αὐτὸ εἶναι ὅμως τὸ προσωνύμιο τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου Γ΄ Δούκα Βατάτζη τοῦ Ἐλεήμονος, Αὐτοκράτορος Νικαίας!
ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΗΜΩΝ ΚΕΚΡΥΜΜΕΝΟΥ ΒΑΣΙΛΕΩΣ ΙΩΑΝΝΗ ΠΟΛΛΑ ΤΑ ΝΕΑ ΕΤΗ. ΑΜΗΝ!

http://www.noiazomai.net/spilaio.html

υπό Λεοντίου Μοναχού Διονυσιάτου

1. Θρύλοι, και παραπλάνηση.

Οι δυσκολίες που αντιμετωπίζει η Ελλάδα από το κατευθυνόμενο οικονομικό τσουνάμι
εναντίον της, και η διεθνής κοινωνική αναστάτωση λόγω παγκοσμιοποίησης, εν όψει μάλιστα
του 2012, χρόνο - κλειδί στα σχέδια των παγκοσμιοποιητών, ανακουφίζονται κάπως από
θρύλους και προφητείες. Λέγεται ότι ήρθε η ώρα που ο «Μαρμαρωμένος Βασιλιάς», θα
αναλάβει τη διοίκηση της αναγεννημένης Βυζαντινής Αυτοκρατορίας μετά τον 3ο Παγκόσμιο
Πόλεμο. Ο πόλεμος αυτός αποκαλείται από τον Άγιο Κοσμά τον Αιτωλό «Γενικός», γιατί η
αποτυχία της πολύ-πολιτισμικής κοινωνίας και η μεγάλη έξαψη των παθών θα οδηγήσει σε
πόλεμο έξω αλλά και μέσα στα κράτη.
Ο «Μαρμαρωμένος Βασιλιάς» είναι θρύλος, δεν υπάρχει σ’ αυτόν προφητική ακρίβεια.
Κάποιο βιβλίο αναφέρεται σε τέτοιους θρύλους: «Οι θρύλοι αυτοί έκαναν λόγο για τον
μαρμαρωμένο βασιλιά, ο οποίος είναι εξαδάκτυλος και έχει αφήσει ανολοκλήρωτο ένα
έργο, το οποίο με τη βοήθεια του Θεού, θα
αναστηθεί για να το ολοκληρώσει».
Κατ’ αρχάς διευκρινίζομε ότι δεν
πρόκειται να αναστηθεί κάποιος για να
ξαναζήσει με σάρκα και οστά στη Γη.
Ο Απόστολος Παύλος είναι σαφής:
«καθ’ όσον απόκειται τοις ανθρώποις
άπαξ αποθανείν, μετά δε τούτο κρίσις»
(Εβρ. Θ-27)
Διότι οι αναστημένοι που γνωρίζουμε από
τις Γραφές και τους βίους των αγίων ή είχαν λίγο καιρό πριν πεθάνει, όπως ο Λάζαρος ο
τετραήμερος, η κόρη του αρχισυναγώγου κλπ, ή ανασταίνονταν για να ομολογήσουν την
Αλήθεια της πίστεώς μας και μετά επέστρεφαν στην άλλη ζωή. Κανείς δεν μπορεί να ζήσει
πολλές φορές στη Γη, και είναι αυτό προφανές και από την παράδοση της Εκκλησίας για τους
δύο προφήτες που θα ελέγξουν τον Αντίχριστο στο τέλος του κόσμου, τον Ενώχ και τον Ηλία
που δεν έχουν πεθάνει, αλλά διατηρούνται για το σκοπό αυτό ζωντανοί.
Όσοι διάβασαν προτεσταντικής έμπνευσης ερμηνείες της Αποκαλύψεως θα πρόσεξαν τις
αναφορές περί «αρπαγής στον Ουρανό» των πιστών, που μετά θα βασιλεύσουν πάνω στη Γη
με το Χριστό χίλια χρόνια... Η πλάνη
αυτή είναι πολύ διαδομένη στη Δύση.
Και ο Άλεξ Τζόουνς, δίπλα, υποστηρίζει
λόγω της έκρηξης του φρέατος άντλησης
πετρελαίου της BP στον κόλπο του
Μεξικού, στην Αμερική, στις 20 Απριλίου
2010, ότι ήρθε η ώρα της αρπαγής των
καλών ανθρώπων από... τους αγγέλους
- εξωγήινους! Η θεωρητική στήριξη της
πλάνης είναι κακή ερμηνεία της
«αρπαγής» στον ουρανό κατά την τελική Κρίση. Δηλ. δεν αντιλαμβάνονται ότι το ρητό του
Αποστόλου Παύλου: «...έπειτα εμείς οι ζώντες θα αρπαγούμε σε νεφέλες σε συνάντηση του
Κυρίου στον αέρα, και έτσι πάντα θα είμαστε μαζί με τον Κύριο», είναι άκρως εσχατολογικό.
+
http://www.imdleo.gr
- 2 -
Αφορά την ίδια την 2α Παρουσία1.
Αντίθετα αυτοί νομίζουν ότι θα αρπαγούν σωματικά στον ουρανό για να μην υποφέρουν
δεινά και θλίψεις. Μετά θα επιστρέψουν, λένε, πάλι στη Γη, να ζήσουν για ένα μεγάλο διάστημα
(χίλια χρόνια) μαζί με τον Χριστό που θα έχει επανεμφανισθεί και αυτός σωματικά, αν και από
τη Γραφή2 ξέρουμε πολύ καλά ότι ο Χριστός δεν θα ξαναεπιστρέψει κάτω στη Γη, αλλά πάνω
από τη Γη στον Ουρανό.
Δεν μπορούμε να δεχτούμε «αρπαγές», ούτε και ανάσταση για κανένα απολύτως
άνθρωπο για να έρθει να ξαναζήσει με σάρκα και οστά στη Γη. Διότι όποιος πέθανε περνάει ήδη
από μερική κρίση, και κατά τα έργα του κατατάσσεται είτε καλώς είτε κακώς. Αν ξαναεπιστρέψει
στη ζωή πρέπει και να ξανακριθεί κατά τα νέα έργα του, οπότε αν πριν είχε σωθεί μπορεί μετά
να μην σώζεται, ή αντίστροφα, και θα είχαμε δύο κρίσεις αντί μιας, κάτι απαράδεκτο να το
σκεφτούμε. Και προκειμένου περί του Κυρίου Ιησού Χριστού η επανεμφάνισή του για χίλια
χρόνια στη Γη, θα οδηγούσε στην αναγκαιότητα ύπαρξης όχι μόνο 2ας αλλά και 3ης
Παρουσίας_(!) όπως παρατηρεί ο άγιος Εφραίμ ο Σύρος, ο οποίος από την εποχή του στηλίτευε
τις χιλιαστικές αυτές αντιλήψεις. Ενώ για τους Αγίους που θα συνόδευαν υποτίθεται τον Κύριο
χίλια χρόνια πάνω στη Γη, λέγει πάλι ο άγιος Εφραίμ ο Σύρος στον λόγο περί μετανοίας: «Ο
Παράδεισος είναι ο χώρος της αναπαύσεως των Αγίων, καθώς είπε και ο Κύριος στο
Ευαγγέλιο. Πως λοιπόν αφήνοντας οι Δίκαιοι τον Παράδεισο θα “καλοπερνούν” στη
γη»3;
Με το σκεπτικό αυτό, ο Ιωάννης Βατάτζης παρόλο που υπήρξε αγίας βιωτής
αυτοκράτορας (το διάστημα 1222-1254), που είχε αγαπηθεί ιδιαίτερα από το λαό για το
φιλανθρωπικό του έργο, και τη γενικότερη φροντίδα του υπέρ των φτωχών, δεν είναι δυνατόν
εφ’ όσον πέθανε και υπάρχουν τα οστά του, να νομίζομε ότι μπορεί να αναστηθεί και να γίνει ο
«εξαδάκτυλος μαρμαρωμένος βασιλιάς του Βυζαντίου»...
Εξ άλλου το «μαρμαρωμένος βασιλιάς» είναι έκφραση ενός θρύλου όχι μιας
προφητείας... Για τις προφητείες θα δούμε κατόπιν. Ας δούμε πρώτα σε συντομία, εφόσον
θρύλοι και προφητείες μιλάνε όχι απλώς για άρχοντα, αλλά συγκεκριμένα για βασιλιά της
Κωνσταντινούπολης κατά την αναλαμπή, για τα διάφορα πολιτεύματα.

2. Τα πολιτεύματα εν συντομία.

Πρώτα πρέπει να διευκρινίσουμε ότι ενώ οι αρχαίοι λαοί είχαν απολυταρχικά
καθεστώτα, μόνο στην αρχαία Ελλάδα υπήρχε, στην Αθήνα κυρίως, δημοκρατία δηλ.
κατευθείαν έλεγχος των δημοσίων πραγμάτων από το λαό. Αυτό δεν υπήρχε πάντα,
αλλά και όταν υπήρχε δεν σήμαινε ότι οι νόμοι επειδή ψηφίζονταν από το λαό δεν
είχαν αυστηρότητα, και δεν αποσκοπούσαν στην εξασφάλιση μιας ισχυρής
πολιτείας, όχι μόνο οικονομικά, αλλά και στρατιωτικά για να μπορεί να κάνει όταν
χρειαζόταν πολέμους. Το πολίτευμα της Ρώμης ήταν αριστοκρατικό δηλ.
δημοκρατικό αλλά για επιλεγμένα άτομα, άλλοτε με βασιλείς και άλλοτε με υπάτους, με
Σύγκλητο, με τριβούνους (δημάρχους) κλπ. Η res publica, όπως λεγόταν, ήταν ένα ιδιαίτερα
σύνθετο πολιτικό και κοινωνικό σύστημα.
Τα σημερινά πολιτεύματα είναι μόνο κατ’ ευφημισμόν δημοκρατικά αν συγκριθούν με
1 Α΄Θεσ. Δ-17. έπειτα ημείς οι ζώντες οι περιλειπόμενοι άμα συν αυτοίς αρπαγησόμεθα εν
νεφέλαις εις απάντησιν του Κυρίου εις αέρα, και ούτω πάντοτε συν Κυρίω εσόμεθα.
2 Το ίδιο το προαναφερθέν εδάφιο μιλάει για συνάντηση του Κυρίου στον αέρα δηλ. πάνω από τη Γη. Εξ άλλου η
Γη θα κατακαεί κατά τον Απόστολο Πέτρο, και μαζί με τον Ουρανό θα μεταβληθούν και θα γίνουν άφθαρτα.
3 «Par£deisÒj ™sti cîroj tÁj tîn `Ag…wn ¢napaÚsewj, kaqëj kaˆ Ð KÚrioj ™n tù EÙaggel…J e‡rhke. Pîj
oân ¢fšntej oƒ d…kaioi tÕn par£deison ™pˆ tÁj gÁj eÙwchq»sontai»;
- 3 -
αυτό της αρχαίας Αθήνας. Τώρα άλλα θέλουν οι πολίτες, και τους τα υπόσχονται οι πολιτικοί,
που παίζουν ένα ρόλο (ψευτο)αριστοκρατίας, και άλλα τελικά γίνονται4, με διάφορες προφάσεις.
Όπως έλεγε χαρακτηριστικά ο sir Steven Runciman: «Ποτέ μου δεν κατάλαβα τι ακριβώς
σημαίνει δημοκρατία. Στα περισσότερα μέρη του κόσμου σήμερα, δημοκρατία σημαίνει
να σε κυβερνούν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, οι εφημερίδες, η τηλεόραση»5.
Όχι μόνο τα απολυταρχικά καθεστώτα, αλλά _______όλα, ακόμη και η δημοκρατία των Αθηναίων,
και το αρχαίο πολίτευμα της Ρώμης στις διάφορες διακυμάνσεις του, είχαν σαν στόχο την ισχύ
(στο κοσμικό βέβαια πεδίο). Η κοσμική ισχύς παρίσταται με το σίδηρο προκειμένου για τη
Ρωμαϊκή αυτοκρατορία στο αποκαλυπτικό όραμα του προφήτη Δανιήλ, και γενικά θεωρείται
θηριώδης για όλες τις εγκόσμιες βασιλείες, και γι’ αυτό παριστάνεται στις προφητείες με
διάφορα θηρία.
Ο γέροντας Σωφρόνιος Σαχάρωφ, ο Αγιορείτης (και ιδρυτής της Μονής του Έσσεξ) έλεγε
για την ζωή μέσα στον κόσμο: «Η κοσμική ζωή είναι θεμελιωμένη στη δύναμη, στη βία. Ο
σκοπός του Χριστιανού είναι αντίστροφος. Η βία δεν ανήκει στην αιώνια ζωή. Καμιά
πράξη που επιβάλλεται με βία δεν μπορεί να μας σώσει». (πνευματικά κεφάλαια, 194).
Ο άνθρωπος δημιουργήθηκε από τον Θεό με λιγότερη σωματική δύναμη από πολλά
άλλα ζώα. Δηλαδή από την αρχή δεν του δόθηκε να ακολουθήσει το πρότυπο της κοσμικής
δύναμης και καταδυνάστευσης, που δυστυχώς όμως εφαρμόζεται σήμερα και μεταξύ των
ανθρώπων. Όλα τα ζώα υποτάσσονταν τότε στον άνθρωπο διότι είχε τη χάρη του Θεού στην
ψυχή του, και όλη η φύση ειρήνευε γύρω του.
Πολλά χρόνια αργότερα αφότου ο άνθρωπος αποστάτησε από τον Θεό στον Παράδεισο,
και μετά τον κατακλυσμό και τον διασκορπισμό των φυλών, όταν οι Εβραίοι βρισκόντουσαν
κάτω από τη χειραγωγία του Νόμου, ο Θεός έδωσε δια των προφητών επαγγελία κριτών
και όχι ισχυρών εξουσιαστών όπως βασιλέων ή άλλων ολιγαρχών. Αυτό έγινε κατά τον
Μεγάλο Βασίλειο6 επειδή το κατά τους κριτάς πολίτευμα είναι πιο ελεύθερο και ταιριάζει
περισσότερο με την ελευθερία της φύσης των ανθρώπων, οπότε μόνος Βασιλεύς γνωρίζεται ο
Θεός. Τέτοιοι κριτές ήταν οι Προφήτες μεταξύ των οποίων και ο Μωϋσής, οι οποίοι δόθηκαν σαν
σύμβουλοι στο λαό. Διότι είναι του βασιλέως ιδιαίτερο γνώρισμα το να διατάσσει αυτούς
που εξουσιάζει, ενώ του συμβούλου να πείθει. Τέτοιος λοιπόν σύμβουλος είναι ο απόστολος
Παύλος, ο διάκονος της Καινής Διαθήκης, που λέγει: «Δίνω δε τη γνώμη μου, ως ελεημένος από
τον Κύριο». Γι’ αυτό, συνιστά ο Μέγας Βασίλειος, και εμείς αν έχουμε κάποια εξουσία να
μην σκεπτόμαστε τον εαυτό μας σαν εξουσιαστή, αλλά σαν σύμβουλο.
«Ο άνθρωπος ο οποίος υποδουλώνει τον αδελφόν-συνάνθρωπον αυτού, ή έστω
επιβουλεύεται την ελευθερίαν7 αυτού, καταστρέφει αναπόφευκτα την δικιά του ελευθερία,
διότι η επιδίωξις αυτή αποτελεί από μόνη της πτώση από τη Θεία ζωή της αγάπης, εις
4 Χαρακτηριστικότατο παράδειγμα παντελούς έλλειψης δημοκρατικής συνείδησης των Ελλήνων πολιτικών υπήρξε
το απαιτούμενο δημοψήφισμα για τις ταυτότητες από το μισό του πληθυσμού, το οποίο δεν υπήρχε τρόπος να
πραγματοποιηθεί!
5 Από συνέντευξη που δόθηκε από τον σερ Στήβεν Ράνσιμαν, στον πατρογονικό πύργο του στη Σκωτία το 1994,
στις δημοσιογράφους Χρύσα Αράπογλου και Λαμπρινή Χ. Θωμά.
6 Δείτε στο «περί Αντιχρίστου» του Αγίου Νείλου σημειώσεις υπό ΛΜΔ, στο θέμα της 8ης Οικουμενικής Συνόδου:
http://www.imdleo.gr/diaf/2007/062_st_N ... netics.pdf
7 Η πειθώ και όχι η πειθαρχία πρέπει να διέπει τον τρόπο διοίκησης μέσα στην Εκκλησία, και ιδιαίτερα τα
Μοναστήρια, αλλιώς ξεπέφτουμε σε κοσμικό πνεύμα, διότι πάλι κατά τον γέροντα Σωφρόνιο: «Αλλ’ εάν εις τας
Μονάς ο Ηγούμενος και οι άλλοι οδηγοί αναγκασθούν να προσφεύγουν εις τον ανθρώπινον εξαναγκασμόν της
αδελφότητος, τουτέστι την «πειθαρχίαν», τούτο είναι σαφές σημείον καταπτώσεως του μοναχισμού, ίσως η τελεία
λήθη του σκοπού και της ουσίας αυτού». http://www.imdleo.gr
- 4 -
την οποίαν εκλήθη ο άνθρωπος», κατά τον γέροντα Σωφρόνιο Σαχάρωφ. (Άσκησις και θεωρία,
υπακοή). Το αντιχριστιανικό πνεύμα της Νεοταξίτικης εποχής μας κάνει ακριβώς αυτό. Με
διάφορες προφάσεις (τρομοκρατία, οικονομική κρίση κλπ) που δημιουργούνται τεχνητά,
μειώνονται οι ελευθερίες των ανθρώπων.
Την έλλειψη στρατού και ισχυρής αλλά πολυδάπανης και πολυμέριμνης εξουσίας,
υποσχόταν στους Εβραίους, να καλύψει ο ίδιος ο Θεός, αρκεί να τηρούσαν τα προστάγματά
του. Επειδή όμως σκεφτόντουσαν και αυτοί όπως οι γειτονικοί τους ειδωλολατρικοί λαοί, τους
έδωσε τελικά βασιλέα αφού τους προειδοποίησε για τα τρωτά σημεία (ότι θα τους έβαζε φόρο
για ιδιοτελείς σκοπούς, θα τους οδηγούσε σε πολέμους κλπ).
Στο Χριστιανικό Ρωμαϊκό κράτος οι αυτοκράτορες ήταν όπως και οι βασιλείς του παλιού
Ισραήλ «χριστοί Κυρίου» δηλ. εγκαθίσταντο μετά από ιδιαίτερη θρησκευτική τελετή χρίσεώς
των, ώστε επίσημα να αναλάβουν με όλες τις δυνάμεις τους, και με την βοήθεια του Θεού, την
υπεράσπιση του Θείου Δικαίου στις υποθέσεις των υπηκόων τους. Εννοείται ότι έπρεπε να το
τηρούν και στα προσωπικά τους θέματα. Το Δίκαιο αυτό συνοψίζεται στις δύο μεγάλες εντολές,
της αγάπης προς τον Θεό, και προς τον πλησίον, όπως ο ίδιος ο Κύριος Ιησούς Χριστός
εξήγησε. Το χρίσμα είναι μία πνευματική δύναμη που βοηθάει όσους έχουν καλή προαίρεση,
ενώ πάντα υπενθυμίζει την υπευθυνότητα της αποστολής του χρισθέντος. Στο Βυζάντιο ο
αυτοκράτορας ήταν το κεντρικό πρόσωπο της εκτελεστικής, νομοθετικής και δικαστικής
εξουσίας, και ήταν επικεφαλής, σαν εκπρόσωπος του λαού, των συνάξεων της Εκκλησίας,
ακόμη και αυτών των Οικουμενικών Συνόδων.

3. Προφητείες

Κατά τις προφητείες της Ορθοδοξίας, θα γίνει μία ακόμη Οικουμενική Σύνοδος, για να
επισφραγίσει τις αποφάσεις των προηγουμένων, να ξεκαθαρίσει τις νεότερες αιρετικές δοξασίες
από τα αληθινά δόγματα της Εκκλησίας του Χριστού, (αν και οι σύγχρονες πλάνες είναι κυρίως
συνδυασμός παλαιοτέρων), και για να ενώσει πνευματικά τους πιστούς που όχι πολύ αργότερα
θα αντιμετωπίσουν τον Αντίχριστο.
Λέει χαρακτηριστικά ο Άγιος Νείλος ο Μυροβλύτης: «Ύστερον8 θα γίνει η 8η Σύνοδος,
και αυτή θέλει διαλέξει τους καλούς από τους κακούς, ήγουν την Ορθοδοξίαν. Καθώς διαλέγει ο
γεωργός τον σίτον από το άχυρον, και τότε θα ειρηνεύσουν ολίγον καιρόν οι άνθρωποι, και
πάλιν θέλουν να μεταστρέψουν την γνώμην τους εις το πονηρόν, εις την απώλειαν
απωλούμενοι. Και να μη γνωρίζουν τι εστίν αδελφός και τι εστίν αδελφή, και τις εστιν ο πατήρ
και τις εστιν η μήτηρ, και να μη γνωρίζουν τι εστί το στέφανον του γάμου, μόνον θα έχουν μίαν
απώλειαν και συγκατάβασιν εις την ασωτίαν χειρότεροι από τα Σόδομα και Γόμορρα...»
Η Οικουμενική Σύνοδος θα γίνει υπό ευσεβή εξουσία. Την ευσεβή πολιτική εξουσία της
εποχής της 8ης Συνόδου, είδε ο Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης (1829-1908), να παρίσταται
στο όραμά του9, το 1901, με ένα χρυσό αυτοκρατορικό στέμμα ακουμπισμένο στην Αγία
Τράπεζα, πάνω στο οποίο ήταν γραμμένα με χρυσά γράμματα: «Για σύντομο διάστημα». Η
συντομία οφείλεται στο ότι οι περισσότεροι λαοί δεν θα μετανοήσουν για τα έργα τους, όπως
λέγει ο Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος στην Αποκάλυψη, παρά τις καταστροφές του «Γενικού
Πολέμου» που θα έχει προηγηθεί, και έτσι θα ακολουθήσουν γρήγορα τα γεγονότα που θα
φέρουν στην εξουσία τον τελικό Αντίχριστο.
Με το στέμμα βλέπει ο Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης πραγματοποιημένη την
8 Μετά τον 20ό αιώνα, στον οποίο αναφέρθηκε προηγουμένως (7400-7500). Δείτε περισσότερα:
http://www.imdleo.gr/diaf/2007/062_st_N ... netics.pdf
9 Όραμα Αγίου Ιω. Κρονστάνδης & 15, με ερμηνευτικά σχόλια υπό ΛΜΔ: http://www.imdleo.gr/diaf/2007/06-
ag_I_Krostand-auton.pdf
- 5 -
δυνατότητα αναβίωσης της βασιλείας προς όφελος της Εκκλησίας (της χαρούμενης σύναξης
κλήρου και λαού), διότι είχε δει πριν και την καταδίωξή της από τον ηγέτη που χαρακτηρίζει σαν
αντίχριστο (δηλ. τον Λένιν, τότε). Και όλοι οι γνωστοί Ρώσοι στάρετς έχουν προείπει, όπως
αναγράφεται στον «Επίτομο» την αναβίωση ευσεβών εξουσιών σε Ρωσία, Ελλάδα και άλλα
μέρη του κόσμου, και μάλιστα βασιλειών, αν και τονίζουν ότι το πνεύμα τότε των Χριστιανών δεν
θα έχει σχέση με το σημερινό φίλαρχο πνεύμα, αλλά θα είναι πολύ κοντά στο πνεύμα της
Αποστολικής εποχής, με αδελφική αγάπη μεταξύ των πιστών και ανυπόκριτη ευσέβεια.
Και από τη Δύση ο αιδέσιμος Μπήντ (Venerable Bede περ. 672-735) γνωστός και σαν
πατέρας της Βρετανικής Ιστορίας και ο πρώτος που εισήγαγε τη χρονομέτρηση «Anno Domine
(AD)» δηλ. «μετά Χριστόν», μας έδωσε την προφητική γνώση της Δυτικής αρχαίας Εκκλησίας
για την μετά τον «Γενικό Πόλεμο», άνοδο στην εξουσία ενός «Βασιλιά με το όνομα, και με
ακλόνητο νου» που «θα είναι συγχρόνως βασιλιάς των Ρωμαίων και των Ελλήνων», δηλ.
προβλέπει σαφώς αναβίωση βασιλευομένης Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Αυτός (ο Βασιλιάς) «θα
καταστρέψει όλα τα ιερά των ψευτοθεών και όλους τους ειδωλολάτρες θα καλέσει στο
βάπτισμα. Και ο Σταυρός του Χριστού θα υψωθεί σε κάθε ναό»…
Ο Όσιος Δανιήλ ο εξ Αγαρηνών είδε, σε ζωντανό όραμά του
το 1764, κάτω από την Κωνσταντινούπολη να διατηρείται σε
κατάσταση ύπνου ο μελλοντικός άρχων του Βυζαντίου με στέμμα
στην κεφαλή και Ευαγγέλιο στα χέρια του10. Το στέμμα δεν
είναι εδώ σύμβολο απλό της ευσεβούς εξουσίας, αλλά πιο
συγκεκριμένα δηλωτικό της βασιλείας.
Οι προφητείες μιλάνε συνεπώς για καλά διατηρούμενο, σε
κατάσταση ύπνου, μελλοντικό άρχοντα της Πόλης και όλης της
Ρωμιοσύνης, που μάλιστα μπορεί εύκολα να ξυπνάει, όπως
συνέβη παρόντος του οσίου Δανιήλ.
Υπάρχει σαφής απόκλιση από τους θρύλους, οι οποίοι δεν έχουν προφητική ακρίβεια,
και θέλουν το βασιλιά μαρμαρωμένο, που λέγεται ότι αλλάζει θέση με τα χρόνια κλπ, εκτός αν
θεωρήσουμε ότι πρόκειται για διαφορετικά πρόσωπα11.
Οι θρύλοι εκφράζουν τον συναισθηματισμό του λαού, που έχει μια διαίσθηση ότι κάτι
πρέπει να συνδέει τα διαδραματισθέντα θλιβερά γεγονότα κατά την άλωση, με αυτά της
ποθουμένης πνευματικής και κοινωνικό-πολιτικής αποκατάστασης. Κάποτε οι θρύλοι,
απομακρυνόμενοι από την αλήθεια, φτάνουν να καταστούν σφαλερές τοπικές παραδόσεις,
όπως πχ είχε συμβεί στη Ρουμανία, που παλιότερα νομιζόταν ότι τα γεγονότα της συντέλειας
ξεκινούν το 1848, και αυτό νόμιζε για ένα διάστημα ο άγιος Καλλίνικος της Τσερνίκα, μέχρις
ότου σε όραμα ο Θεός του απεκάλυψε ότι η σωστή ημερομηνία είναι το 7500 από Αδάμ, δηλ. το
1990 περίπου, που ξεκίνησε η Νέα Τάξη. Μέσα στους θρύλους είναι και το ότι «Κωνσταντίνος
έχασε, Κωνσταντίνος θα παραλάβει την Πόλη».
Είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον ότι κατά τη μαρτυρία του Οσίου Δανιήλ, που υπήρχε
Τούρκος πριν βαπτισθεί, και μάλιστα γιος του μεγάλου διώκτου των Χριστιανών πασά της
Πελοποννήσου, ότι ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός έδωσε την εντολή απελευθέρωσης των
Ρωμιών μετά την λειτουργία στην οποία παρίστατο ο Δανιήλ, εκπρόσωποι από όλες τις τάξεις
των Αγίων, και η ίδια η Παναγία η οποία παρακάλεσε γι’ αυτό εκτενώς τον Υιό της. Επομένως
10 Βλ. σελ. 50 της συλλογής Προφητειών υπό ΛΜΔ:
http://www.imdleo.gr/diaf/files/proph/1 ... Daniel.pdf
11 Στα «Θρυλούμενα για την άλωση και εθνική αποκατάσταση» του καθηγητού πανεπιστημίου κ. Ημέλλου ο
μαρμαρωμένος Βασιλιάς είναι συνδεδεμένος με τον Κωνσταντίνο τον τελευταίο αυτοκράτορα (έκδ. 2006, σελ. 16).
http://www.imdleo.gr
- 6 -
στους «ξυπόλυτους» αυτούς Ρωμιούς αναπαύθηκε η χάρη του Κυρίου, και από αυτούς
ευαρεστήθηκε να συγκροτηθεί το μοναδικό Ορθόδοξο κράτος με Σύνταγμα που τιμά το όνομα
του Θεού όχι απλώς και αορίστως, αλλά συγκεκριμένα την Αγία Τριάδα.
Οι προφητείες και ο πνευματικός νόμος προβλέπουν ότι η ανασύσταση (ή αναλαμπή για
το σύντομο του διαστήματος), του ανατολικού Ρωμαϊκού βασιλείου, θα συμβεί. Ο παπά Ηλίας
Διαμαντίδης ο Μυροβλύτης, που γεννήθηκε το 1880 στο χωριό Χουρμικιάντο των Σουρμένων
του Πόντου είπε το εξής προφητικό: «Θάρθει ένας καιρός που θα γίνουν οι άνδρες γυναίκες
και οι γυναίκες άνδρες. Τότε θα πέσει μεγάλη κατάρα στον κόσμο. Θα γίνει πόλεμος στην
Κωνσταντινούπολη και ο Ρώσος θα νικά. Θα πάει ως τον Ευφράτη ποταμό. Θ’ ανοίξει η
Αγιά Σοφιά και θα λειτουργηθεί. Ένας εξαδάκτυλος βασιλιάς θα είναι τότε12».
Βλέπομε ότι τις αρχαιότερες προφητείες επιβεβαιώνουν νεότεροι Άγιοι, με πρώτο τον Άγιο
Κοσμά τον Αιτωλό, και χαρισματικοί γέροντες όπως ο γέροντας Παΐσιος ο Αγιορείτης, που
δίνουν πολλές λεπτομέρειες, οι Ρώσοι στάρετς που προβλέπουν αναλαμπή της Ορθοδοξίας σε
όλο τον πλανήτη, ενώ ο γέροντας Πορφύριος είχε αναφερθεί σε χαρισματικό ηγέτη που θα
αναμορφώσει τους Ορθοδόξους.
Υπάρχουν και προφητείες με αριθμούς, με παραμετρική επίλυση, γιατί στόχος δεν είναι η
αποκάλυψη ενός σκέτου αριθμού, αλλά η εισαγωγή στο πνεύμα των προφητειών που
υπενθυμίζει το σύνολο της Ευαγγελικής Αληθείας, δίνοντας παρηγοριά στους θλιβομένους και
ενισχύοντας την πίστη στο Θεό και την ελπίδα για την μελλοντική πνευματική αναγέννηση που
ακολουθείται από υλική ευδαιμονία. Η δοκιμή του ανθρώπου των ημερών μας να ακολουθήσει
την αντίθετη πορεία, δηλ. να δώσει προτεραιότητα στα υλικά, και μετά αν του μείνει χρόνος να
ασχοληθεί με τα πνευματικά, είναι ολέθρια, διότι αυτό οδηγεί στην έξαψη των παθών που στο
κορύφωμά τους θα καταστρέψουν ότι μάταια φτιάχτηκε, στον 3ο παγκόσμιο ή γενικό πόλεμο.
Στην προφητεία του «Ανωνύμου» ερμηνεύσαμε το 5 και 50 σαν 550, και γράψαμε ότι το
55 ήταν για παρηγοριά, και το 550 αυτό που ισχύει13. Διότι τότε εννέα χρόνια μετά την κοίμηση
του γέροντος Παΐσίου, ή «δέκα περίπου», όπως είχε πει ο ίδιος, θα αλλάξουν τα πράγματα14, με
την άνοδο μιας καινούργιας γενιάς πολιτικών στην Τουρκία. Αυτή η γενιά, (των Ισλαμιστών του
Ερντογάν), πράγματι ανέβηκε στην εξουσία το 2003, δηλ. 550 χρόνια μετά το 1453. Οι αριθμοί
δεν έχουν ιδιαίτερο βάρος στις προφητείες, διότι με εξαίρεση τις Βιβλικές, μπορεί να φτάσουν σε
μας αλλοιωμένοι ή με τρόπο γριφώδη όπως βλέπουμε στην συγκεκριμένη του Ανωνύμου.
Παρηγορούν όμως τον κόσμο, και σε συνδυασμό με άλλες μαρτυρίες, όπως αυτή του γέροντος
Παΐσίου, ή συναφή νοήματα των Γραφών μπορούν να μας διευκρινίσουν και επιβεβαιώσουν τα
λεγόμενα.
Το πιο σημαντικό είναι ότι ο πνευματικός νόμος συνηγορεί σ’ αυτό, σύμφωνα με την
ερμηνεία15 Ευαγγελικής περικοπής από τον άγιο Εφραίμ τον Σύρο. Πρόκειται για την
παραβολή με τους δύο χρεωφειλέτες που ο ένας ώφειλε 500 δηνάρια και ο άλλος 50. Επειδή οι
εντολές της αγάπης είναι δύο, μία προς τον Θεό και μία προς τον πλησίον, γι’ αυτό λέγει ο άγιος
Εφραίμ, αυτός που αδικεί άνθρωπο χρωστάει τα πενήντα. Αυτός που ασεβεί όμως στο Θεό
χρωστάει τα πεντακόσια. Αν λοιπόν δούμε την (τιμωρητική κατά την κοσμική άποψη)
διαπαιδαγώγηση του κράτους του Βυζαντίου μέσα στο χρόνο, τότε τα 550 χρόνια
συμβολίζουν ένα πλήρη κύκλο μετανοίας. 50 για τις αδικίες του Βυζαντίου προς τους
ανθρώπους, και 500 για τις ασέβειες ηγεμόνων και λαού προς το Θεό. Όλα αυτά τα χρόνια το
12 Δείτε: http://www.imdleo.gr/diaf/2009/img/Lamprini.pdf
13 προφητεία του «Ανωνύμου» στο http://www.imdleo.gr/diaf/files/proph/1 ... gIwsif.pdf
14 Δείτε το 2ο video: http://www.imdleo.gr/diaf/files/polymes ... aisios.htm
15 http://www.imdleo.gr/diaf/2006/03-550.pdf
- 7 -
πνεύμα δεν έσβησε, και οι προφητείες κατά συνέπεια δεν εξουθενώθηκαν16.
Η προφητεία του Αγίου Ταρασίου (στον τόμο των Προφητειών), στο αριθμητικό της μέρος
είναι παραμετρική και επομένως δεν δίνει μονοσήμαντη λύση, εκτός και συνδυασθεί με άλλη,
όπως του Ανωνύμου, διότι έχει στην εποχή μας παρόμοια επαλήθευση17 (περ. 557 χρόνια).
Τα 500 και 50 χρόνια της προφητείας του Ανωνύμου έχουν, όπως είδαμε, ευαγγελική
κάλυψη, και αντιστοιχούν στην αρχή σημαντικών αλλαγών. Το πότε όμως θα ολοκληρωθούν οι
αλλαγές αυτές δίνεται πάλι με μία παράμετρο πολύ συνήθη σε όλη τη Βίβλο και ιδιαίτερα στην
Αποκάλυψη. Πρόκειται για κάποια «εβδόμη». Δηλ. για κάποιο πολλαπλάσιο του επτά: «Εν
πέντε και πεντήκοντα έτη το τέλος των θλίψεων την δε εβδόμην ουκ έστι ταλαίπωρος,
ουκ έστιν εξόριστος, επανερχόμενος εις τας αγκάλας της Μητρός αγαλλομένης
Εκκλησίας». Όπως η Ιεριχώ έπεσε από τους παλιούς Ισραηλίτες όχι μόλις πήγαν μπροστά της,
αλλά όταν την κύκλωσαν σαλπίζοντας επί επτά (7) ημέρες, το ίδιο περίπου πρέπει να
περιμένουμε και για τις αλλαγές που έρχονται.
Αν προσέξουμε καλύτερα την συγκεκριμένη προφητεία θα δούμε ότι το κεντρικό της
νόημα είναι η εκκλησιαστική αναγέννηση, όχι κάποια κρατική ή πολιτική παλινόρθωση. Η
«επάνοδος εις τας αγκάλας της Μητρός αγαλλομένης Εκκλησίας» αναφέρεται στα
αποτελέσματα της Ογδόης Οικουμενικής Συνόδου, που θα ενώσει τους Ορθοδόξους, αλλά και
θα επαναφέρει στην Εκκλησία όσους πλανήθηκαν από αιρέσεις ή διεσπάρησαν από σχίσματα.
Τότε επομένως συμπληρώνονται οι 7 κύκλοι18 της. Και τότε το θεολογικό σάλπισμα των νέων
Ισραηλιτών, Ορθοδόξων Χριστιανών Πατέρων, θα γκρεμίσει, όπως και στις προηγούμενες
Οικουμενικές Συνόδους, τα σαν τείχη εμφανιζόμενα εμπόδια κατά της Αληθείας από τις
παραπλανητικές θεωρίες του παρόντος εβδοματικού αιώνος19 και θα ανυψώσει τον νου των
κατοικούντων τη Γη στην αιώνια βασιλεία του Ιησού Χριστού, εγγύζουσα πλέον, διότι άλλη
Οικουμενική Σύνοδος δεν θα υπάρξει20. Από τη μεριά μας χρειάζεται αγώνας μέχρι τέλους.
Οι αλλαγές δεν είναι απαραίτητο να τρέξουν αναλογικά. Αν τα γεγονότα που έχουν
πνευματική βαρύτητα (καλά ή άσχημα) επιταχυνθούν, ο πνευματικός χρόνος θα επιταχυνθεί, και
οι αλλαγές που θα φέρουν τους πολέμους και την αναλαμπή, επίσης θα ανταποκριθούν στο
ρυθμό αυτό. Ήδη έχουμε επιτάχυνση που προκαλείται από τη μεριά των εχθρών της
Ορθοδοξίας και της Αληθείας με την ενίσχυση κάθε μορφής πλάνης, η οποία τώρα τρέχει
ανενόχλητη, από το σατανισμό μέχρι τη νεοειδωλολατρεία, συμπαρασύροντας πολλούς,
πιστούς και μη, στην απώλεια. Η φιλαργυρία έφτασε στα ύψη από τους (κατά έκφραση του
Ροκφέλερ) «διεθνείς τραπεζίτες», με αποτέλεσμα την όλο και πιο ασφυκτική πίεση των λαών
από δυσβάσταχτους φόρους, και τη μεγαλύτερη εξαθλίωση των φτωχοτέρων.
Και τα άλλα πάθη ακολουθούν έτσι ακριβώς όπως τα προβλέπει ο άγιος Νείλος ο
Μυροβλύτης: «Δεν θα υπάρχει σεβασμός εις τους γονείς και γεροντοτέρους, η αγάπη θα
16 «το Πνεύμα μη σβέννυτε, προφητείας μη εξουθενείτε». (Α΄ Θεσ. Ε 19-20).
17 Στη σελ. 59 της συλλογής Προφητειών: http://www.imdleo.gr/diaf/files/proph/1 ... rismoi.pdf
18 Η προετοιμασθείσα, αλλά μη πραγματοποιηθείσα τελικά, λειτουργία στην Αγία Σοφία το 2010 συμπίπτει στα
550+7 χρόνια μετά την άλωση της 29ης Μαΐου του 1453, έγινε όμως λειτουργία στην Παναγία Σουμελά.
19 Ο άγιος Μάξιμος ο ομολογητής Ιεριχώ ονομάζει «τον εβδοματικόν του χρόνου τούτου αιώνα», δηλ. την
παρούσα ζωή με την επταδικότητα του ρέοντος αυτήν χρόνου. (Ερ. 82: «Ὅστις εἰς παράταξιν θείαν καταλεγεὶς
κυκλοῖ τὴν Ἰεριχὼ ἑπτὰ περιόδοις σαλπίζων, τουτέστιν διοδεύων τὸν ἑβδοματικὸν τοῦ χρόνου τούτου αἰῶνα
τῇ σάλπιγγι τοῦ Εὐαγγελίου, διδάσκεται πάντα τὰ τοῦ αἰῶνος τούτου τῷ Θεῷ ἀνατιθέναι). Ομοίως στη
«θεωρία της Ιεριχούς».
20 Το 8 είναι σύμβολο της αιωνιότητος, όπως ακριβώς και το πλαγιαστό οκτώ του απείρου, στα Μαθηματικά. Η
Κυριακή πχ σαν απαρχή και τύπος της αιωνιότητος ονομάζεται θρησκευτικά 8η ημέρα ή απλά «μία» και όχι πρώτη,
γιατί δεν υπάρχει δεύτερη αιωνιότητα!
http://www.imdleo.gr
- 8 -
εκλείψει, οι δε Ποιμένες των Χριστιανών, Αρχιερείς και Ιερείς, θα είναι τότε άνδρες κενόδοξοι,
παντελώς μη γνωρίζοντες την δεξιάν οδόν από την αριστεράν. Θα αλλάξουν τα ήθη, αι
παραδόσεις των Χριστιανών και της Εκκλησίας. Η σωφροσύνη θα απωλεσθεί από τους
ανθρώπους και θα βασιλεύσει η ασωτία. Το ψεύδος και η φιλαργυρία θα φθάσουν εις τον
μέγιστον βαθμόν, και ουαί εις τους θησαυρίζοντας αργύρια. Αι πορνείαι, μοιχείαι,
αρσενοκοιτίαι, κλοπαί και φόνοι, θα πολιτεύονται, εν τω καιρώ εκείνω και δια την
ενέργειαν της μεγίστης αμαρτίας και ασελγείας, οι άνθρωποι θέλουν στερηθεί την χάριν του
Αγίου Πνεύματος όπου έλαβον εις το Άγιον Βάπτισμα ως και την τύψιν της συνειδήσεως».
Τώρα όσα δεινά και ολέθρια αναφέρει ο άγιος Νείλος δεν συμβαίνουν απλώς, αλλά
διαφημίζονται σαν καλά και χρήσιμα! Αυτό φανερώνει ότι ήδη το πολίτευμα του
Αντιχρίστου, που αντιστρατεύεται το δίκαιο του Θεού, έχει αρχίσει να κυριεύει τη ζωή
των λαών. Ο ίδιος ο Αντίχριστος θα έρθει στο τέλος, σαν απόλυτος άρχων, για να κυβερνήσει
τις πνευματικά διαβρωμένες κοινωνίες. Η απότομη εξάπλωσή του αντιχρίστου πνεύματος σε
όλο τον πλανήτη οφείλεται στο παγκόσμιο Μασονικό δίκτυο και τις άλλες μυστικές Εταιρίες,
εωσφορικές όλες στη βάση τους, καθώς και την πρόοδο στα μέσα επικοινωνίας, οπότε πολύ
γρήγορα οι εντολές που δίνονται από λίγα άτομα, φτάνουν και εκτελούνται από τα μέλη των
στοών όλου του κόσμου, διαβρώνοντας έτσι τις δημοκρατικές δομές των χωρών χάριν του
ενιαίου (παγκόσμιου) κράτους του Αντιχρίστου. Διότι αυτός θα εκλεγεί σαν πρώτος παγκόσμιος
κυβερνήτης, όπως είναι γραμμένο στον «Επίτομο21». Και επειδή στη Μασονία και Ιλλουμινάτι,
στους ανώτερους βαθμούς, υπάρχουν επικλήσεις και επικοινωνία με πονηρά πνεύματα22, είναι
προφανές το γιατί είναι τώρα διαδομένο το σύνθημα «Νέα Αυγή»23, οι χαιρετισμοί των
πολιτικών κατά το πρότυπο των σατανιστικών συγκροτημάτων, η διαστρέβλωση των Βιβλικών
αληθειών (με προβολή πχ ψευτο-ευαγγελίων και αποκρυφιστικών βιβλίων σαν ισόκυρων με τα
κανονικά της Εκκλησίας) και ο πόλεμος κατά των Χριστιανικών συμβόλων όπως του Σταυρού
και των εικόνων, που φτάνει μέχρι και τα Χριστουγεννιάτικα φωτάκια στο Λονδίνο!
Όλα συντείνουν στο να προωθηθεί η ιδέα της αναγκαιότητας ενός γήινου “Μεσσία”, ώστε
εν μέσω γενικευμένων ταραχών, πολέμων και καταστροφών και παγκόσμιας οικονομικής
κρίσης, να είναι αυτός έτοιμος να εμφανισθεί σαν σωτήρας, κατά τα σχέδια των
παγκοσμιοποιητών24 (αν είναι δυνατόν) το 2012, και μάλιστα στους Ολυμπιακούς αγώνες!
Ο Ιησούς Χριστός σαν «Άρχων Ειρήνης»
κατά τις Προφητείες, ήρθε σταματώντας με
τη γέννησή του τους πολέμους, δίνοντας τη
δυνατότητα να ακουσθεί ειρηνικά η
διδασκαλία Του και ο κόσμος να αποφασίσει
αβίαστα αν θα την δεχτεί. «Εξ Αιγύπτου
εκάλεσα τον Υιόν Μου» είχε προφητικά
ειπωθεί για τον Κύριο Ιησού (Ματθ. Β15). Και
ειρηνικά πράγματι μετέβη από την Ιουδαία
στην Αίγυπτο, και πάλι επέστρεψε ειρηνικά,
ως «άρχων ειρήνης», όταν έπαυσε να τον καταδιώκει ο Ηρώδης.
Αντίθετα η προετοιμασία της ανάδειξης του Αντιχρίστου γίνεται με ταραχές και εκατοντάδες
φόνους στην Αίγυπτο (Φεβ. 2011). Και όπως φαίνεται στη φωτογραφία (περιβαλλόμενη από
21 http://www.imdleo.gr/htm/2_epitomos_parts.htm
22 Δείτε Μασόνος 90ού βαθμού: http://www.imdleo.gr/diaf/files/polymes ... masons.htm
23 Δείτε το video: http://www.imdleo.gr/diaf/files/polymes ... /BJack.htm
24 Δείτε το «Τι θα γίνει το 2012»: http://www.imdleo.gr/diaf/files/2012/2012.pdf
- 9 -
άσπρη γραμμή, πιθανόν από περίεργες αντανακλάσεις), εμφανίσθηκε κινούμενη η φιγούρα
που τρομοκράτησε όσους την είδαν στην τηλεόραση, γιατί την παρομοίασαν αμέσως με τον
χλωρό ίππο της Αποκάλυψης. Αν και αυτό για μας, τους Ορθοδόξους, είναι κάτι το
ασήμαντο, εν τούτοις επειδή τίποτα δεν γίνεται τυχαία, κάποιοι μπορεί να βοηθήθηκαν, έστω
και έτσι. Εξ άλλου οι φονικές ταραχές φαίνεται να εξαπλώνονται στις υπόλοιπες
μουσουλμανικές χώρες, πράγμα που προαναγγέλλει την γενικότερη ανάφλεξη του παγκοσμίου
πολέμου. Σ’ αυτόν δρα ο χλωρός (πρασινοκίτρινος) ίππος της Αποκάλυψης, (τέτοιο είναι και το
χρώμα της σημαίας του Ισλάμ), με όνομα καβαλάρη «Θάνατος» και ο Άδης ηκολούθει, δηλ. τον
σωματικό ακολουθεί ο πνευματικός και αιώνιος θάνατος (Άδης - Κόλαση), όταν βρίσκει τους
ανθρώπους πνευματικά απροετοίμαστους, απομακρυσμένους από τον αληθινό Θεό.
Ο Αντίχριστος λοιπόν, και οι άνθρωποί του, έρχονται εν μέσω ταραχών, προσπαθώντας
να επιβληθούν στους ανθρώπους, όχι ειρηνικά αλλά εκφοβιστικά και εκβιαστικά. Τα γεγονότα
που θα τρέξουν θα είναι πολύ δυνατά, μια προεικόνιση των γεγονότων της Συντελείας, διότι
μόνο από τα όπλα «απεκτάνθησαν το τρίτον των ανθρώπων» (Αποκ. Θ-18). Θα είναι μια
πρόβα που θα αποτύχει κατά τον παγκόσμιο πόλεμο, και που θα ακολουθηθεί άμεσα από την
αναλαμπή της Ορθοδοξίας.
Η έκφραση «Γενικός Πόλεμος» του αγίου Κοσμά του Αιτωλού, είναι χαρακτηριστικότερη
των όσων θα διαδραματισθούν ή μάλλον όσων ήδη διαδραματίζονται. Και αυτό διότι ο πόλεμος
σαν έννοια συνδυάζεται στη διάνοιά μας με εξωτερικά γεγονότα, ενώ ο γενικός πόλεμος
περιλαμβάνει την αναρχία που άρχισε ήδη και εξαπλώνεται σε πολλά κράτη, μεταξύ των
οποίων και τα Αραβικά. Η αναρχία είναι μία μορφή πολέμου που πίσω της κρύβονται πάθη και
συμφέροντα, και προωθείται από διαβρωμένες από αυτά τα συμφέροντα εταιρείες και κρατικές
υπηρεσίες, μυστικές ή φανερές. Στη Δύση αναφέρεται ότι η Παναγία προειδοποίησε για το
φαινόμενο αυτό τα παιδιά της La Sallete: «Αίμα θα τρέχει στους δρόμους. Ο Γάλλος θα
μάχεται Γάλλο, ο Ιταλός θα μάχεται Ιταλό. Ένας γενικός πόλεμος θα ακολουθήσει που θα
είναι φοβερός (ο κυρίως 3ος Παγκόσμιος Πόλεμος). Για ένα διάστημα ο Θεός θα αρνείται να
ενθυμηθεί τη Γαλλία και την Ιταλία, διότι το Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού θα έχει ξεχαστεί25…».
Και στην Ελλάδα η υπόθεση του νεαρού Άλεξ στα επεισόδια των Αθηνών, φανερώνει ότι τα
πράγματα ωθούνται στην αναρχία για να εξυπηρετήσουν ξένα συμφέροντα. Τα κυριότερα είναι
τα οικονομικά που με τέτοιες ευκαιρίες πλουτίζουν από τα δάνεια των δοκιμαζομένων χωρών.
Παρόλο που στο μέλλον θα ανατραπεί το εωσφορικό πνεύμα της εποχής μας, και θα
αντικατασταθεί με το χριστιανικό, της με ταπείνωση και χωρίς υποκρισία αγάπης, κατά την
αναλαμπή της Ορθοδοξίας, αυτό δεν θα γίνει αυτόματα, αλλά αφού καταπέσει από το νου των
ανθρώπων η πίστη στο κρατούν σύστημα της διαφθοράς και φαυλότητας. Αυτό ήδη
πραγματοποιείται με γρήγορο ρυθμό, με την αμφισβήτηση των πολιτικών ιδεολογιών και
οικονομικών θεωριών από την παρατηρούμενη κακοπραγία στον δημόσιο τομέα, τη σύγχρονη
φανέρωση της γενικής διαφθοράς του πολιτικού βίου με τεράστια οικονομικά σκάνδαλα και
αθετήσεις πολιτικών υποσχέσεων, που όλα δείχνουν όχι απλώς ασυνειδησία αλλά δαιμονική
αναισθησία των υπευθύνων. Αυτό γίνεται και αλλού, στη χώρα μας όμως είναι πιο φανερό, διότι
σαν Ορθόδοξοι “ξέρουμε” περισσότερα, γι’ αυτό και τιμωρούμαστε “επτά” φορές26 περισσότερο
25 http://www.imdleo.gr/diaf/2009/12/anarc ... allete.pdf
26 Όταν δε το ακάθαρτον πνεύμα εξέλθη από του ανθρώπου, διέρχεται δι’ ανύδρων τόπων ζητούν ανάπαυσιν και
ουχ ευρίσκει. Τότε λέγει. εις τον οίκον μου επιστρέψω όθεν εξήλθον. και ελθόν ευρίσκει σχολάζοντα και
σεσαρωμένον και κεκοσμημένον. Τότε πορεύεται και παραλαμβάνει μεθ’ εαυτού επτά έτερα πνεύματα πονηρότερα
εαυτού, και εισελθόντα κατοικεί εκεί, και γίνεται τα έσχατα του ανθρώπου εκείνου χείρονα των πρώτων. ούτως
έσται και τη γενεά τη πονηρά ταύτη. (Ματ Ιβ 43-45). http://www.imdleo.gr
- 10 -
σε σχέση με άλλους λαούς. Αντίστοιχα όμως αν ξαναρχίσουμε να βαδίζουμε με πνευματικά και
όχι καιροσκοπικά κριτήρια, η πρόοδός μας θα είναι ασυγκρίτως μεγαλύτερη. Διότι μόνο η
Ορθοδοξία έχει Μυστήρια, δια των οποίων λαμβάνομε άμεσα δύναμη και ζωή από τον Κύριό
μας και Θεό, Ιησού Χριστό.
Το θέμα λοιπόν είναι η μεταστροφή του νου μας, η μετάνοια κατά τους Πατέρες της
Εκκλησίας, ώστε κέντρο να έχουμε την πνευματική μας τελείωση και όχι πρόσκαιρες ιδεολογίες
και συνθηματολογίες, και να μην επηρεαζόμαστε από την διαφήμιση της ανηθικότητας την
οποία η Νέα Τάξη προβάλλει διαρκώς, διότι μέσω αυτής καταφέρνει να υπνωτίσει τον κόσμο και
να παραλύσει το νου του, ώστε να μην αντιλαμβάνεται το αντιχριστιανικό πνεύμα της, και να
μην χρησιμοποιεί πνευματικά όπλα εναντίον της.
Τα γεγονότα που επιτρέπεται από τον Θεό να πλήξουν πριν τον 3ο Παγκόσμιο πόλεμο
όλες τις χώρες και την Ελλάδα, συνοδεύονται από απότομες, και στους πολλούς απρόβλεπτες
αλλαγές. Για την χώρα μας μίλησε ο Άγιος Κοσμάς27 για χειροτέρεμα της οικονομικής
κατάστασης που ακολουθείται από δυσβάσταχτους φόρους: «Θα σας επιβάλουν μεγάλο και
δυσβάστακτο φόρο, αλλά δεν θα προφθάσουν» (67η). Για ύπουλα δάνεια, αλλά δεν θα τα
καταφέρουν: «Θα σας ρίξουν παρά (=χρήμα) πολύ• θα σας ζητήσουν να τον πάρουν
πίσω, αλλά δεν θα μπορέσουν». Αλλού γράφεται: «δεν θα προφθάσουν» (99η). Για
επιστράτευση προς όφελος άλλων: «Θα ζητήσουν να σας πάρουν και στρατιώτες, δεν θα
προφθάσουν όμως» (69η).
Για πείνα πιθανόν για 1,5 χρόνο: «Ένα ψωμί θα χαθεί το μισό, και ένα ολόκληρο»
(88η). Για επιπτώσεις από πέρασμα εμπολέμων, προφανώς εφέδρων από τη Δύση: «Αλλοί
στους κάμπους. Θάρθουν βρωμερά (ανήθικα) έθνη. Όταν έρθουν μη φοβάστε, όταν θα
φύγουν αναμερίστε» (στην 83η). Πιο πριν θα μας έχουν επιτεθεί οι Τούρκοι (μουσουλμάνοι): «Οι
αντίχριστοι θα φύγουν, αλλά θάρθουν πάλι• έπειτα θα τους κυνηγήσετε έως την Κόκκινη
Μηλιά» (30η). Τότε θα γίνει δική μας η Πόλη. Σημάδι θα είναι και ο μεγάλος στόλος που θα έρθει
στις θάλασσές μας: «Όταν θα ιδείτε το χιλιάρμενο στα ελληνικά νερά, τότε θάρθει». (18η).
Τονίζεται το ξαφνικό: «Θάρθει ξαφνικά, να έχετε ένα σακούλι σιτάρι κρεμασμένο στη θύρα
(20ή προφ.), «με άλλους θα κοιμηθείτε και με άλλους θα ξημερώσετε» (34η) και «θα έρθει
ξαφνικά• ή το βόδι στο χωράφι ή το άλογο στ’ αλώνι» (Οκτώβριος ή Ιούλιος, 74η). Οι
συνέπειες παρόλο που για την Ελλάδα θα είναι μικρές σε σχέση με άλλες χώρες, δεν θα είναι
ασήμαντες: «Πολλά χωριά θα καταστραφούν, οι τρεις χώρες θα γίνουν μία». (92η). Ο Άγιος
Κοσμάς για όλα αυτά μας είπε την αιτία: «Τον Πάπα να καταράσθε, διότι αυτός θα είναι η
αιτία». (90η). Πίσω από την ψευτοπνευματικότητα του πάπα κρύβονται τα συνασπισμένα με
τους ολιγάρχες - παγκοσμιοποιητές συμφέροντα του Βατικανού. Γι’ αυτό ο πάπας δεν
παραλείπει όταν του δίνεται ευκαιρία να ζητάει παγκόσμια κυβέρνηση και να ευλογεί τους
πολέμους της Νέας Τάξης, που τους θεωρεί πολέμους κατά της “τρομοκρατίας”.
Μεγάλος αριθμός από Νεομάρτυρες και Οσίους βοήθησαν τις νεότερες γενιές να
αποκτήσουν πνευματικά ώριμη συνείδηση, ικανή να διακρίνει το σωστό, διδασκόμενη και από
τα λάθη του παρελθόντος. Αν και είναι «μικρό το ποίμνιο» δεν πρέπει να φοβάται, διότι σ’ αυτό
δόθηκε η ευλογία της Ουράνιας Βασιλείας, και αν την επιζητήσει με λίγο περισσότερο ζήλο, με
αφορμή και τις αταξίες της Νέας Τάξης, τότε θα λάβει πλούσια και τα γήϊνα αγαθά. Διότι βέβαια
γνωρίζει ο Πατέρας μας ότι έχομε και την ανάγκη όλων αυτών28. Τότε θα τρώνε οι άνθρωποι με
ασημένια κουτάλια, κατά τον άγιο Κοσμά τον Αιτωλό (59η προφ.). Πότε; Δεν πλησιάζομε
27 http://www.imdleo.gr/diaf/files/proph/1 ... Kosmas.pdf
28 «…και υμείς μη ζητείτε τι φάγητε και τι πίητε, και μη μετεωρίζεσθε. Ταύτα γαρ πάντα τα έθνη του κόσμου επιζητεί. Υμών δε ο
Πατήρ οίδεν ότι χρήζετε τούτων. Πλην ζητείτε την βασιλείαν του Θεού, και ταύτα πάντα προστεθήσεται υμίν. (Λουκ. Ιβ 29-32).
- 11 -
αριθμητικά τη λύση του προβλήματος, αλλά μετρώντας με πνευματικό τρόπο τα
διαδραματιζόμενα, και βλέπομε ότι είναι σύντομα. Γι’ αυτούς που τρέχουν κατευθείαν σε
αριθμητικούς υπολογισμούς, χωρίς να εξετάζουν την πνευματική βαρύτητα των γεγονότων, έχει
λεχθεί:
«Ουχ υμών έστι γνώναι χρόνους ή καιρούς ους ο Πατήρ έθετο εν τη ιδία εξουσία»
(δεν είναι στην δικαιοδοσία σας να γνωρίζετε χρόνους ή καιρούς τους οποίους ο Πατήρ έθεσε
υπό την δική του εξουσία) (Πράξεις1,6-7). Με τα λόγια αυτά ο ίδιος ο Κύριος Ιησούς, κατευθύνει το
νου των Μαθητών του, μετά την Ανάστασή του, πριν όμως την Ανάληψη και Πεντηκοστή, όταν
δεν είχαν λάβει την πληρότητα των χαρισμάτων του Αγίου Πνεύματος, αλλά και εμάς, στο να
επιζητούμε την όχι απλή αριθμητική προσέγγιση των παραδομένων προφητικών γεγονότων
μέσα στον κοσμικό χρόνο, αλλά, κατά τον Μεγάλο Βασίλειο, την ίδια την πνευματική γνώση
γι’ αυτά. Αυτήν δίνει ο Ουράνιος Πατέρας, δηλ. ο ίδιος ο Κύριος σαν Θεός. Πρέπει να εξετάζομε
την εξέλιξη των γεγονότων από πνευματική άποψη, δηλ. σε σχέση με το νόμο του Θεού. Αυτό
δεν σημαίνει ότι δεν μπορούμε να ξέρουμε, ή ότι οπωσδήποτε είναι αδύνατο να προγνωρίσουμε
χρονολογικά κάποια γεγονότα, αλλά ότι πρέπει να επιδιώκουμε την πνευματική γνώση που
στηρίζεται όχι σε υλικά αλλά πνευματικά κριτήρια. Γι’ αυτό και δεν μπορεί αυτή να γίνει
κτήμα των απίστων ή όσων Χριστιανών σκέπτονται επιπόλαια. Και ας μην συγχέομε τον
πνευματικό με τον κοσμικό χρόνο: «Χρόνους δε και καιρούς μη μοι νόει αισθητούς, αλλά
διαστήματά τινα γνώσεως υπό του νοητού Ηλίου (Χριστού) γινόμενα29».
Η πνευματική γνώση δεν είναι απλά διανοητική, είναι βιωματική και αφορά το σύνολο της
ψυχής. Στην τελειότερη μορφή της είναι καρπός Θείας θεωρίας, αλλά σε μας, τους ατελείς, δεν
είναι καθόλου αμελητέα αυτή που προκύπτει από τον συνδυασμό των προσωπικών εμπειριών
και τον φωτισμό από το λόγο των αγίων Γραφών και παραδόσεων. Αν έχουμε μόνο
προσωπικές εμπειρίες δεν μπορούμε αποκλειστικά με αυτές να κατανοήσουμε που
βρισκόμαστε στην Ιστορία. Ο κόσμος είναι γεμάτος εφημερίδες, περιοδικά και τελευταία
ενημερώσεις από το διαδίκτυο, αλλά δεν ξέρει ούτε που βρίσκεται, ούτε που κατευθύνεται. Αν
όμως μαζί με τις απλές προσωπικές μας εμπειρίες υπάρχει συνεχής ο προβληματισμός σε
σχέση με το νόμο του Θεού, (από το λόγο των Γραφών και παραδόσεων), τότε κατά δύναμη,
άλλος λιγότερο άλλος περισσότερο, «βλέπουμε» που βαδίζουμε: «Λύχνος τοις ποσί μου ο
νόμος Σου και φως ταις τρίβοις μου» κατά τον προφητάνακτα Δαβίδ, και διότι «φως τα
προστάγματά Σου επί της γης» (5η ωδή).
Για να διακρίνουμε λοιπόν σωστά, πρέπει να είμαστε κάτω από το φως των θεϊκών
λόγων, ιδιαίτερα όταν εξετάζουμε το θέμα των προφητειών, τώρα αυτών για την
Κωνσταντινούπολη. Πρέπει να μελετάμε μέσα από τις Γραφές και μέσα από τις διευκρινίσεις και
λεπτομερείς αναφορές των Αγίων της Εκκλησίας, αδιαφορώντας για τις εκτός Εκκλησίας
φλυαρίες. Τα μέσα ενημέρωσης μπορεί να προβάλουν τον Νοστράδαμο σαν τον μεγαλύτερο
των “προφητών” και τα ειδικευμένα στα Ιστορικά θέματα κανάλια (όπως το History.com) να
σκορπούν σύγχυση για το νόημα και την αλήθεια των γεγονότων, αλλά αυτό δεν πρέπει να
επηρεάζει τους αληθινά πιστούς.
Ο ρόλος των Αγίων να μας φωτίζουν σαν δεύτερα φώτα, λύχνοι του μεγάλου ανεσπέρου
φωτός Ιησού Χριστού, που δέχονται από Αυτόν τον φωτισμό και δεν τον κρατάνε μόνο για τον
εαυτό τους «υπό το μόδιον» αλλά τον σκορπάνε σε όλους μας, είναι πάρα πολύ σημαντικός.
Από αυτή την άποψη υστερούν όσοι (όπως οι Προτεστάντες) δεν δέχονται τους Αγίους και την
χάρη του Αγίου Πνεύματος που εκχέεται μέσω αυτών, παραμένοντας στο σκοτάδι,
29 Δείτε περισσότερα στο: http://www.imdleo.gr/diaf/2009/10/Bible ... aliens.pdf http://www.imdleo.gr
- 12 -
αδυνατώντας να συλλάβουν τα δυσνόητα30 των Γραφών που παρεξηγούνται από αυτούς, και
καταλήγουν να φτιάχνουν ο καθένας προσωπικές εκδόσεις όχι μόνο των προφητειών αλλά και
ολόκληρου του Χριστιανισμού!
Η προώθηση των αντιθέων ιδεολογιών οφείλεται κυρίως σε υποστολή της χάρης του
Θεού στον Χριστιανικό κόσμο όσο αυτός απομακρύνεται από τα προστάγματα του Θεού και τα
ευσεβή δόγματα της Εκκλησίας. Είναι δηλαδή αποτέλεσμα της αποστασίας από την αληθινή
πίστη με λόγια ή και έργα, και δίνεται από τον Απόστολο σαν σημάδι προειδοποιητικό31 για την
έλευση του Αντιχρίστου. Πάντα κύριος και ανώτατος ελεγκτής όσων συμβαίνουν είναι ο
Θεός. Παρά την προσπάθεια των αποκρυφιστών - εωσφοριστών να φέρουν τον Αντίχριστο
ενωρίς στην εξουσία, αυτό δεν θα κατορθωθεί, αλλά θα υπάρξουν πρόδρομοί του που θα
οδηγήσουν στον Γενικό Πόλεμο. Μετά θα ακολουθήσει μαζί με την ειρήνη και η αναλαμπή της
Ορθοδοξίας.
Ας μην είμαστε λοιπόν επιπόλαιοι, και ας συμβουλευόμαστε τους σύγχρονους Αγίους,
γιατί τα επί μέρους θέματα αποτελούν μια ενότητα με άλλα μεγαλύτερα, και αυτό το είχε
εξηγήσει ο γέροντας Παΐσιος, φανερώνοντας ότι τα γεγονότα που θα έρθουν είναι συνέχεια των
γεγονότων της Γιουγκοσλαβίας, (δηλ. ότι πρόκειται για την αλυσίδα των πολέμων της Νέας
Τάξης), ερμηνεύοντας τον Άγιο Κοσμά τον Αιτωλό και τον άγιο Μεθόδιο, δίνοντας και
λεπτομέρειες που έχουν γραφεί σε πλήθος βιβλία.
Από το Ευαγγέλιο, ας θυμηθούμε την
θριαμβευτική είσοδο του Κυρίου Ιησού Χριστού
στα Ιεροσόλυμα όταν πλήθος πολύ «έλαβον τα
βαΐα των φοινίκων και εξήλθον εις υπάντησιν
αυτώ, και έκραζον, ωσαννά, ευλογημένος ο
ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου, βασιλεύς του
Ισραήλ» (Ιω. ΙΒ-13). Αυτό συνέβη λίγο πριν τα
σεπτά πάθη και την Ανάσταση του Κυρίου, και το
εορτάζομε την Κυριακή των Βαΐων. Αντίστοιχη
ένδοξη περίοδος στην ζωή της Εκκλησίας είναι
αυτή της αναλαμπής της Ορθοδοξίας, λίγο πριν
τη μεγάλη δοκιμασία32 που θα περάσουν οι
Χριστιανοί από τον τελικό Αντίχριστο, η οποία θα
ακολουθηθεί άμεσα από την 2α Παρουσία.
Εκείνο που ιδιαίτερα κίνησε το πλήθος στην
μετά βαΐων και κλάδων υποδοχή του Κυρίου στα
Ιεροσόλυμα ήταν η προηγηθείσα ανάσταση του
Λαζάρου. Αυτήν πραγματοποιεί ο Κύριος με την
Θεϊκή του δύναμη για να «διδάξει με έργο τους
μαθητευομένους ότι δεν είναι αποτέλεσμα
ασθενείας ο Σταυρός και ο θάνατος», όπως λέγει ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, αλλά θα
τον υποστεί εκουσίως. Και μάλιστα «εξεπίτηδες αναμένει τον θάνατον» δηλ. επίτηδες
καθυστερώντας αφήνει να πεθάνει ο Λάζαρος για να τον αναστήσει όταν πρέπει. (Λόγος εις τον
4ήμερον Λάζαρον).
30 Και ο Απόστολος Πέτρος προειδοποιεί ότι στη διδασκαλία των Αποστόλων υπάρχουν δυσνόητα: «…εν οις έστι
δυσνόητα τινά, α οι αμαθείς και αστήρικτοι στρεβλούσιν ως και τας λοιπάς Γραφάς προς την ιδίαν αυτών
απώλειαν». (2α Πετ. Γ-16)
31 «εάν μη έλθη η αποστασία πρώτον…» (Β΄Θεσ. Β-3).
- 13 -
Την 4η ημέρα ανασταίνει τον Λάζαρο ο Κύριος, διότι το τέσσερα (4) είναι δηλωτικό του
αισθητού κόσμου κατά τον Άγιο Μάξιμο τον Ομολογητή33, που χαρακτηρίζεται από τις
τέσσερεις καταστάσεις της ύλης ή τα 4 στοιχεία όπως λεγόντουσαν παλιότερα, ή τις 4
διαστάσεις (χώρου και χρόνου) όπως θα λέγαμε σήμερα. Δηλώνει την εμπαθή προσήλωση του
νου στα αισθητά που παρασκευάζεται από τους δαίμονες, και την λήθη της σχέσης των
αισθητών προς τον Θεό. Ο νους αντί να δοξάζει τον Θεό για την αισθητή κτίση, στρέφεται μόνο
σε εμπαθείς σκέψεις γι’ αυτήν34. Ο Λάζαρος λοιπόν εγείρεται «τεταρταίος» διότι έπεσε στην
παγίδα των πονηρών πνευμάτων να στραφεί εμπαθώς στα αισθητά, σε αντίθεση με τον ίδιο τον
ελεύθερο από οποιαδήποτε αμαρτία Κύριο ο οποίος αυτο-ανίσταται την 3η ημέρα, χωρίς ο
«άρχων του κόσμου τούτου» να βρίσκει κάτι να τον κατηγορήσει35.
Μπορούμε να δούμε τα σχετικά με τον Λάζαρο και με την εσωτερική τους έννοια λέγει
ο Άγιος Κύριλλος αρχιεπίσκοπος Αλεξανδρείας. Αυτό είναι πολύ ενδιαφέρον επειδή ισχύει σε
κάθε εποχή.
Ο Λάζαρος τότε είναι ο νους μας που αν ασθενήσει ή και πεθάνει (ανάλογα με τα
αμαρτήματά του), χρειάζεται την εξομολόγηση για να επανέλθει στη φυσική ελεύθερη
κατάστασή του, που την έχασε παγιδευόμενος στα αισθητά. Τότε πρέπει η Μάρθα που
συμβολίζει τη υλική σάρκα, και η Μαρία την σεμνοτέρα ψυχή (κατά τον άγιο Κύριλλο) ή η Μάρθα
κατ’ άλλους την πρακτική αρετή και η Μαρία την θεωρητική, να παρακαλέσουν τον Κύριο γι’
32 Η Εκκλησία σαν «Σώμα Χριστού» απαρτιζόμενο συν τω χρόνω, ακολουθεί την πορεία του αρχετύπου δηλ. του
Κυρίου Ιησού Χριστού κατά την ιστορική της διαδρομή μέχρι την τελείωση, κατά τη 2α Παρουσία. Κατά παρόμοιο
τρόπο, η γυναίκα της Αποκάλυψης που φεύγει στην έρημο καταδιωκόμενη από τον δράκοντα, έχει πρότυπο
την Θεοτόκο η οποία τίκτει «υιόν άρρενα» που αρπάζεται στον θρόνο του Θεού, αλλά είναι η Εκκλησία των
πιστών, διότι η Θεοτόκος εγέννησε χωρίς πόνους, ενώ για την γυναίκα αυτή γράφεται ότι «και εν γαστρί έχουσα
έκραζεν ωδίνουσα και βασανιζομένη τεκείν». (Αποκ. Κεφ. ΙΒ).
Στον «Επίτομο» των Προφητειών (σελ. 104), αναγράφεται για την αντιστοίχιση που έκανε ο Άγιος Σεραφείμ
του Σαρώφ των παθών του Χριστού προς την δοκιμασία των πιστών την εποχή του τελικού Αντιχρίστου:
Μία άλλη φορά, ο Άγιος Σεραφείμ, μίλησε στο Μοτοβίλωφ για τα αφορώντα την πνευματική κατάσταση των
τελευταίων Χριστιανών που θα απομείνουν να πιστεύουν (αληθινά) στο Θεό πριν το τέλος του κόσμου: «Και στις
ημέρες αυτής της μεγάλης θλίψης, από την οποία δεν θα σωζόταν κανείς άνθρωπος, αν για χάρη των εκλεκτών δεν
περιεκόπτοντο αυτές οι ημέρες, σ' αυτές τις ημέρες, οι πιστοί που θα έχουν απομείνει πρόκειται να βιώσουν οι ίδιοι,
κάτι σαν αυτό που βιώθηκε από τον ίδιο τον Κύριο, όταν κρεμάμενος επί του Σταυρού, όντας τέλειος Θεός και
τέλειος άνθρωπος, αισθάνθηκε τον Εαυτό του τόσο εγκαταλειμένο από τη Θεότητά Του, που εκραύγασε προς
αυτήν: «Θεέ μου, Θεέ μου, ίνα τι με εγκατέλειπες»; Οι τελευταίοι Χριστιανοί επίσης, θα βιώσουν στον εαυτό
τους μία παρόμοια εγκατάλειψη της ανθρώπινης φύσεώς τους από την Χάρη του Θεού... (Τhe Orthodox
Word, 1973, Νο 50.)
33 Λέγει για τα ιμάτια του Κυρίου ο άγιος Μάξιμος: «Ἡ ἔξω δὲ περιβολὴ ὁ αἰσθητός ἐστι κόσμος, στοιχείοις
τέσσαρσι διαιρούμενος, ὃν ὡς τέσσαρα ἱμάτια μερίζονται οἱ νοητῶς ἐν ἡμῖν σταυροῦντες τὸν
Κύριον. Μερίζονται τοίνυν οἱ δαίμονες τὴν φαινομένην κτίσιν τῶν τεσσάρων στοιχείων, πρὸς
πάθος ὁρᾶν κατ᾽ αἴσθησιν ἡμᾶς παρασκευάζοντες τοὺς ἐν αὐτῇ θείους ἀγνοήσαντας λόγους».
(ερώτ. 4η περί του μη κτήσασθαι δύο χιτώνας).
Το 4 είναι αριθμός υλικός και σωματικός, αλλά (εδώ) και «κακωτικός» λέει ο Ωριγένης, γι’ αυτό αναφέρεται στη
Γραφή: «Θα τους κακοποιήσουν και ταπεινώσουν για 400 έτη». Και γι’ αυτό νηστεύουμε προς αναίρεση της κακίας
σαράντα (40) ημέρες, όπως και ο Κύριος έκαμε το ίδιο για χάρη μας: ««'Elqën oân Ð 'Ihsoàj eáren aÙtÕn
tšssaraj ¹mšraj oeconta. Ð tštartoj ¢riqmÕj ØlikÒj tij kaˆ swmatikÕj ín kakwtikÒj ™stin, ™peˆ t¦
genik¦ sèmata tšssar£ ™stin• Óqen oƒ douloÚmenoi kaˆ oƒ kakoÚmenoi tšssarsin ˜katont£sin ™tîn
p£scousi kat¦ tÕ e„rhmšnon• «Kakèsousin aÙtoÝj kaˆ tapeinèsousin aÙtoÝj oeth tetrakÒsia». t£ca d
kat¦ toàto e„j kaqa…resin tîn tÍ fÚsei toà sèmatoj ¢kolouqhs£ntwn ¡marthm£twn tessar£konta
nhsteÚei MwsÁj ¹mšraj, Ðmo…aj d kaˆ `Hl…aj, kaˆ Øpr tîn ¹metšrwn ¡marthm£twn Ð Σwt»r. (Ερμην. στο
κατά Ιωάννην). Όμως δεν διευκρινίζει ο (απομακρυσμένος από την ορθότητα της πίστεως σε αρκετά θέματα)
Ωριγένης ότι στο περί Λαζάρου ταιριάζει με τα συμφραζόμενα της Γραφής να θεωρηθεί το 4 «κακωτικός» αριθμός,
αλλού όμως συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο: όταν πχ η τελεία απάθεια συμβολίζεται από τις 4 μυριάδες δηλ. τον
αριθμό 40.000, κατά τον άγιο Μάξιμο. Εξάγεται πάντως το χρήσιμο συμπέρασμα ότι η καλώς τελούμενη
σαρακοστή είναι πρόξενος απαθείας και αναιρετική της κακίας.
34 Δηλ. πως θα ικανοποιήσει την φιλαυτία ή την φιλαργυρία ή την φιληδονία του.
35 «...έρχεται γαρ ο του κόσμου άρχων, και εν εμοί ουκ έχει ουδέν» (Ιω. ΙΔ-30).
http://www.imdleo.gr
- 14 -
αυτόν. Και πράγματι ανταποκρινόμενος ο Κύριος, με φωνή μεγάλη Ευαγγελικής σάλπιγγας, θα
λύσει τις αμαρτίες και θα καλέσει το νου μας έξω από τις μέριμνες του κόσμου, για να μπορεί
απερίσπαστα να τρέχει προς την αρετή36.
Προηγείται της θριαμβευτικής εισόδου του Χριστού στα Ιεροσόλυμα η ανάσταση του
Λαζάρου, γιατί αυτή ήταν η κύρια αιτία που δόξασε το πλήθος τον Κύριο. Και στην ζωή των
μελών της Εκκλησίας προηγείται, αντίστοιχα, η απελευθέρωση του νου των πιστών
Χριστιανών (από το θανατηφόρο δέσιμο με τα αισθητά), της ένδοξης για την Ορθοδοξία
περιόδου της «αναλαμπής». Είναι ένα δώρο του Κυρίου Ιησού Χριστού προς τους πιστούς
(διότι πιστός σαν φίλος του Χριστού ήταν ο Λάζαρος), που θα συμπαρασύρει πολλούς ακάκους
(ή νηπιάζοντας στην κακία) να δοξάσουν τον Κύριο την περίοδο της παγκόσμιας αναγέννησης
της Ορθοδοξίας. Είναι προφανές ότι για να ξυπνήσει ο νους των πιστών όλης της
ανθρωπότητας, αφού μάλιστα αφέθηκε για ένα διάστημα αβοήθητος παρά Θεού, τόσο ώστε να
αρχίσει να «όζει» (δηλ. να βρωμάει, που σημαίνει να ζει με βρωμερές σκέψεις), ότι χρειάζεται
«Φωνή Μεγάλη» για να συνέλθει. Η φωνή του Κυρίου εύκολα, όπως κατά την εσχάτη σάλπιγγα
που θα εγείρει τους νεκρούς, έτσι και τώρα θα ξυπνήσει τον νου των ανθρώπων με την
ισχυρότατη δόνηση του 3ου παγκοσμίου πολέμου.
Οι Ορθόδοξες χώρες θα δοξασθούν τότε, διότι εκεί ζει μεγάλο πλήθος πιστών, σε σχέση
με τον υπόλοιπο κόσμο όπου οι πιστοί είναι διάσπαρτοι. Μεταξύ αυτών κορυφαία θέση θα έχει
η χώρα μας, διότι για την ανθρωπότητα είναι ο νους της, ή κατά τον Άγιο Νεκτάριο ο
πνευματικός της καθοδηγητής και δάσκαλος37. Εξ άλλου ο Λάζαρος έζησε στην Κύπρο (για να
μην τον φονεύσουν οι Ιουδαίοι), και η Ελ-λάς είναι της ίδιας ετυμολογικής ρίζας με τον Λάζ-αρο
(το σ γίνεται ζ χάριν ευφωνίας). Επίσης βόρεια, στην περιοχή του Βυζαντίου, η αρχαία Κολχίδα
εκαλείτο Λαζ-ική38, και επειδή κατοικήθηκε από τους Σκύθες39, μπορεί να θεωρηθεί σύνδεσμός
μας με τη μεγάλη Ορθόδοξη χώρα της Ρωσίας και των γειτονικών σήμερα κρατών.
1/14-12-2009 Ναούμ του Προφήτου
+ 5/18-3-2011 Β΄ Χαιρετισμοί της Παναγίας
Λεόντιος Μοναχός Διονυσιάτης
36 «L£mbane dš moi tÕ qaàma kaˆ ™pˆ t¦ ™ntÒj. e„ g¦r Ð noàj ¹mîn ¢poq£noi L£zaroj, de‹ met¦
™xomolog»sewj, æj M£rqan kaˆ Mar…an, t¾n Ølik¾n s£rka kaˆ t¾n semnotšran yuc¾n proselqe‹n tù
Cristù kaˆ parakalšsai• kaˆ Öj ™pist¦j, t¾n ™pikeimšnhn tÍ mn»mV ¢rqÁnai keleÚsei pèrwsin, kaˆ
fwn»sei meg£lV fwnÍ tÁj eÙaggelikÁj s£lpiggoj Deàro oexw tîn toà kÒsmou perispasmîn, kaˆ t¦j
seir¦j lÚsei tîn ¡martiîn, éste dÚnasqai kine‹sqai ¢rarÒtwj prÕj ¢ret»n». (Υπόμνημα εις το κατά
Ιωάννην Ευαγγέλιον).
37 «Ὁ Ἕλληνας πλασμένος φιλόσοφος, εἶναι καί πλασμένος Χριστιανός. Εἶναι πλασμένος νά
γνωρίσει τήν Ἀλήθεια καί νά τήν διαδίδει στά ἄλλα ἔθνη. Ναί, ὁ Ἕλληνας ἐγεννήθηκε ἀπό
θέληση τῆς Θείας Πρόνοιας διδάσκαλος τῆς ἀνθρωπότητος. Αὐτό τό ἔργο εἶναι ἡ πνευματική
κληρονομιά του, αὐτή εἶναι ἡ ἀποστολή του, αὐτό εἶναι τό ξεχωριστό κάλεσμά του ἀνάμεσα στά
ἔθνη». (Επίτομος, σελ. 2).
38 Ο ιστορικός Προκόπιος του 6ου αιώνα λέει: «gÁn d t¾n Kolc…da, ¿ nàn Lazik¾ ™pikale‹tai».
39 «Lazo…, Skuqîn oeqnoj oesti kaˆ cwr…on palai¦ Lazik», æj 'ArrianÒj» αναφέρει ο Βυζαντινός Στέφανος ο
Γραμματικός, του 6ου αιώνα. Ο Ηρόδοτος επισκέφθηκε τους Σκύθες το 450 πΧ, και μας πληροφορεί ότι μιλούσαν
μια μικτή ελληνο-σκυθική γλώσσα, και ότι είχαν λάβει πολλά πολιτισμικά στοιχεία από τους Έλληνες, οι οποίοι
αυτές τις φυλές ονόμαζαν Υπερβόρειες. Αυτό θυμίζει το «απ’ εσχάτου Βορρά» του Ιεζεκιήλ, και την σχέση των
Σκυθών και της Σκυθόπολης (Βαιθσάν. Κριταί 1,27) καθώς και των Ρως, με τον Γωγ και τον τελικό Αντίχριστο,
όπως αναφέραμε στις «Προφητείες» και στον «Επίτομο» υπό ΛΜΔ. Οι Σκύθες, που σημαίνει τοξότες,
μετακινήθηκαν (κατά A. I. Melyukova) σε διάφορα ρεύματα από τις στέπες του Βόλγα και των Ουραλίων στην
περιοχή της Βόρειας Μαύρης Θάλασσας και τελικά αφομοιώθηκαν από τους Κιμμέριους της περιοχής της Κριμαίας.
http://www.imdleo.gr__

ΠΗΓΗ
http://www.imdleo.gr/diaf/2009/marmarBas/marmar_bas.pdf

aetos64 έγραψε:υπό Λεοντίου Μοναχού Διονυσιάτου

1. Θρύλοι, και παραπλάνηση.

Οι δυσκολίες που αντιμετωπίζει η Ελλάδα από το κατευθυνόμενο οικονομικό τσουνάμι
εναντίον της, και η διεθνής κοινωνική αναστάτωση λόγω παγκοσμιοποίησης, εν όψει μάλιστα
του 2012, χρόνο - κλειδί στα σχέδια των παγκοσμιοποιητών, ανακουφίζονται κάπως από
θρύλους και προφητείες.

Όμως υπάρχουν προφητείες και θρύλοι. Δεν μπορούμε να ισχυριστούμε ότι ΌΛΕΣ οι προφητείες και ΌΛΟΙ οι θρύλοι υπάρχουν απλώς για να "ανακουφίζονται κάπως οι δυσκολίες που αντιμετωπίζει η Ελλάδα από το κατευθυνόμενο οικονομικό τσουνάμι
εναντίον της, και η διεθνής κοινωνική αναστάτωση λόγω παγκοσμιοποίησης".
Κάποιες προφητείες και κάποιοι θρύλοι καλώς υπάρχουν και υπάρχει λόγος που υπάρχουν.
Το παρελθόν έχει επιβεβαιώσει πολλάκις την παραπάνω πρόταση. Μένει να την επιβεβαιώσει και το μέλλον.

Λέγεται ότι ήρθε η ώρα που ο «Μαρμαρωμένος Βασιλιάς», θα
αναλάβει τη διοίκηση της αναγεννημένης Βυζαντινής Αυτοκρατορίας μετά τον 3ο Παγκόσμιο
Πόλεμο. Ο πόλεμος αυτός αποκαλείται από τον Άγιο Κοσμά τον Αιτωλό «Γενικός», γιατί η
αποτυχία της πολύ-πολιτισμικής κοινωνίας και η μεγάλη έξαψη των παθών θα οδηγήσει σε
πόλεμο έξω αλλά και μέσα στα κράτη.

Ότι λέγεται, λέγεται.

Ο «Μαρμαρωμένος Βασιλιάς» είναι θρύλος, δεν υπάρχει σ’ αυτόν προφητική ακρίβεια.

Αυτό το θέμα είναι αμφιλεγόμενο. Δεν ε΄χει αποφανθεί κατηγορηματικά η εκκλησία (συνολικά) επ' αυτού. Υπάρχουν διάφορες γνώμες.

Κάποιο βιβλίο αναφέρεται σε τέτοιους θρύλους:

Πολύ αόριστο δεν είναι αυτό εδώ;

«Οι θρύλοι αυτοί έκαναν λόγο για τον
μαρμαρωμένο βασιλιά, ο οποίος είναι εξαδάκτυλος και έχει αφήσει ανολοκλήρωτο ένα
έργο, το οποίο με τη βοήθεια του Θεού, θα
αναστηθεί για να το ολοκληρώσει».

Τάδε έφη "κάποιο βιβλίο".

Κατ’ αρχάς διευκρινίζομε ότι δεν
πρόκειται να αναστηθεί κάποιος για να
ξαναζήσει με σάρκα και οστά στη Γη.

Πως βγαίνει το συμπέρασμα ότι πρόκειται για ανάσταση; Δανείζομαι από παραπάνω δημοσίευση της Ντομινίκ:

ΑΝΑΚΟΜΙΔΗ ΛΕΙΨΑΝΟΥ

Το τίμιο σώμα του ευσεβεστάτου, δίκαιου, γενναίου και ελεήμονος βασιλέα, ενταφιάστηκε σε ένα Μοναστήρι που είχε κτίσει ο ίδιος και το είχε ονομάσει Σώσανδρα, ενώ αργότερα δια θαυμαστής αποκαλύψεως ο ίδιος ο Ιωάννης, ζήτησε να μετακομισθεί το λείψανό του στη Μαγνησία (της Μικράς Ασίας). Όταν όμως πήγαν να ανοίξουν τον τάφο για να εκτελέσουν τη μετακομιδή, αντί να βγει η γνωστή δυσωδία, μια γλυκιά ευωδία απλώθηκε τριγύρω, σαν να είχε ανθίσει απότομα κήπος αρωματικός! Αλλά δεν ήταν μονάχα αυτό. Ο νεκρός φαινόταν σαν να κάθεται επί βασιλικού θρόνου, χωρίς να έχει καμιά μελανότητα, καμιά δυσωδία, κανένα απολύτως σημείο που να φανέρωνε πως ήταν νεκρός!!! ΕΠΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ήταν μέσα στον τάφο και το χρώμα του σώματός του ήταν όπως κάθε φυσιολογικού εν ζωή ανθρώπου! Και μάλιστα και αυτά ακόμη τα ρούχα του επίσης είχαν διατηρηθεί επί επτά χρόνια αδιάφθορα και έμοιαζαν σαν να είχαν μόλις ραφθεί!!! Γιατί έτσι αντιδοξάζει ο Θεός εκείνους που Τον δοξάζουν στη γη!

Μάλιστα από τότε το τίμιο λείψανο του Αγίου βασιλέως Ιωάννη Δούκα Βατάτζη του Ελεήμονος έδωσε πάμπολλα θαύματα, γιατρεύοντας θαυματουργικά Χάρητι Θεού ασθένειες, διώκοντας δαίμονες και θεραπεύοντας ένα σωρό πάθη, με την κατοικούσα εν αυτώ Χάρη του Αγίου Πνεύματος! - See more at: http://www.filoumenos.com/forum/viewtop ... 303#p72303

Λοιπόν αυτό εδώ συμπνέει με το "θρύλο" του μαρμαρωμένου βασιλιά που αναφέρει επίσης τέτοια συμπτώματα (αφθαρσία, μετακίνηση του σώματος αλλά και αντικειμένων κλπ). ίσως δηλαδή έχουμε να κάνουμε σε αυτή την περίπτωση όχι με θάνατο, αλλά με ένα είδος "στάσης", μια κατάσταση διατήρησης της ζωής σε άνθρωπο σαν να τον έχει βάλει κάποια Δύναμη (Θεός) σε "κατάψυξη", σε καταστολή. Ένα είδος νεκροφάνειας μεγάλης διάρκειας δηλαδή. Το θεωρώ πιθανό, αλλιώς δεν πιστεύουμε ότι τα πάντα είναι δυνατά για το Θεό. Γιατί δεχόμαστε ότι ο Ηλίας και ο Ενώχ δεν πέθαναν ποτέ αλλά θα επανέλθουν στον κατάλληλο χρόνο;

Ο Απόστολος Παύλος είναι σαφής:
«καθ’ όσον απόκειται τοις ανθρώποις
άπαξ αποθανείν, μετά δε τούτο κρίσις»
(Εβρ. Θ-27)
Διότι οι αναστημένοι που γνωρίζουμε από
τις Γραφές και τους βίους των αγίων ή είχαν λίγο καιρό πριν πεθάνει, όπως ο Λάζαρος ο
τετραήμερος, η κόρη του αρχισυναγώγου κλπ, ή ανασταίνονταν για να ομολογήσουν την
Αλήθεια της πίστεώς μας και μετά επέστρεφαν στην άλλη ζωή. Κανείς δεν μπορεί να ζήσει
πολλές φορές στη Γη, και είναι αυτό προφανές και από την παράδοση της Εκκλησίας για τους
δύο προφήτες που θα ελέγξουν τον Αντίχριστο στο τέλος του κόσμου, τον Ενώχ και τον Ηλία
που δεν έχουν πεθάνει, αλλά διατηρούνται για το σκοπό αυτό ζωντανοί.

Καμία αντίρρηση.

Όσοι διάβασαν προτεσταντικής έμπνευσης ερμηνείες της Αποκαλύψεως θα πρόσεξαν τις
αναφορές περί «αρπαγής στον Ουρανό» των πιστών, που μετά θα βασιλεύσουν πάνω στη Γη
με το Χριστό χίλια χρόνια... Η πλάνη
αυτή είναι πολύ διαδομένη στη Δύση.

Σύμφωνοι, αλλά καμία σχέση με το θέμα μας.

Και ο Άλεξ Τζόουνς, δίπλα, υποστηρίζει
λόγω της έκρηξης του φρέατος άντλησης
πετρελαίου της BP στον κόλπο του
Μεξικού, στην Αμερική, στις 20 Απριλίου
2010, ότι ήρθε η ώρα της αρπαγής των
καλών ανθρώπων από... τους αγγέλους
- εξωγήινους! Η θεωρητική στήριξη της
πλάνης είναι κακή ερμηνεία της
«αρπαγής» στον ουρανό κατά την τελική Κρίση. Δηλ. δεν αντιλαμβάνονται ότι το ρητό του
Αποστόλου Παύλου: «...έπειτα εμείς οι ζώντες θα αρπαγούμε σε νεφέλες σε συνάντηση του
Κυρίου στον αέρα, και έτσι πάντα θα είμαστε μαζί με τον Κύριο», είναι άκρως εσχατολογικό.
+
http://www.imdleo.gr
- 2 -
Αφορά την ίδια την 2α Παρουσία1.
Αντίθετα αυτοί νομίζουν ότι θα αρπαγούν σωματικά στον ουρανό για να μην υποφέρουν
δεινά και θλίψεις. Μετά θα επιστρέψουν, λένε, πάλι στη Γη, να ζήσουν για ένα μεγάλο διάστημα
(χίλια χρόνια) μαζί με τον Χριστό που θα έχει επανεμφανισθεί και αυτός σωματικά, αν και από
τη Γραφή2 ξέρουμε πολύ καλά ότι ο Χριστός δεν θα ξαναεπιστρέψει κάτω στη Γη, αλλά πάνω
από τη Γη στον Ουρανό.
Δεν μπορούμε να δεχτούμε «αρπαγές», ούτε και ανάσταση για κανένα απολύτως
άνθρωπο για να έρθει να ξαναζήσει με σάρκα και οστά στη Γη. Διότι όποιος πέθανε περνάει ήδη
από μερική κρίση, και κατά τα έργα του κατατάσσεται είτε καλώς είτε κακώς. Αν ξαναεπιστρέψει
στη ζωή πρέπει και να ξανακριθεί κατά τα νέα έργα του, οπότε αν πριν είχε σωθεί μπορεί μετά
να μην σώζεται, ή αντίστροφα, και θα είχαμε δύο κρίσεις αντί μιας, κάτι απαράδεκτο να το
σκεφτούμε. Και προκειμένου περί του Κυρίου Ιησού Χριστού η επανεμφάνισή του για χίλια
χρόνια στη Γη, θα οδηγούσε στην αναγκαιότητα ύπαρξης όχι μόνο 2ας αλλά και 3ης
Παρουσίας_(!) όπως παρατηρεί ο άγιος Εφραίμ ο Σύρος, ο οποίος από την εποχή του στηλίτευε
τις χιλιαστικές αυτές αντιλήψεις. Ενώ για τους Αγίους που θα συνόδευαν υποτίθεται τον Κύριο
χίλια χρόνια πάνω στη Γη, λέγει πάλι ο άγιος Εφραίμ ο Σύρος στον λόγο περί μετανοίας: «Ο
Παράδεισος είναι ο χώρος της αναπαύσεως των Αγίων, καθώς είπε και ο Κύριος στο
Ευαγγέλιο. Πως λοιπόν αφήνοντας οι Δίκαιοι τον Παράδεισο θα “καλοπερνούν” στη
γη»3;
Με το σκεπτικό αυτό, ο Ιωάννης Βατάτζης παρόλο που υπήρξε αγίας βιωτής
αυτοκράτορας (το διάστημα 1222-1254), που είχε αγαπηθεί ιδιαίτερα από το λαό για το
φιλανθρωπικό του έργο, και τη γενικότερη φροντίδα του υπέρ των φτωχών, δεν είναι δυνατόν
εφ’ όσον πέθανε και υπάρχουν τα οστά του, να νομίζομε ότι μπορεί να αναστηθεί και να γίνει ο
«εξαδάκτυλος μαρμαρωμένος βασιλιάς του Βυζαντίου»...
Εξ άλλου το «μαρμαρωμένος βασιλιάς» είναι έκφραση ενός θρύλου όχι μιας
προφητείας... Για τις προφητείες θα δούμε κατόπιν. Ας δούμε πρώτα σε συντομία, εφόσον
θρύλοι και προφητείες μιλάνε όχι απλώς για άρχοντα, αλλά συγκεκριμένα για βασιλιά της
Κωνσταντινούπολης κατά την αναλαμπή, για τα διάφορα πολιτεύματα.

Δεν έχει σχέση λοιπόν όλο αυτό που λες εδώ, όπως δεν έχει σχέση ο Άλεξ τζόουνς και οι προτεστάντες της δύσης με Αγίους όπως ο Μεθόδιος Αρχιεπίσκοπος Πατάρων, ο Ανδρέας ο διά Χριστόν σαλός, σεβάσμιοι Γέροντες της Ορθοδόξου εκκλησίας όπως ο Εφραίμ Αμερικής, Ιωσήφ Βατοπαιδινός κλπ.

2. Τα πολιτεύματα εν συντομία.

Πρώτα πρέπει να διευκρινίσουμε ότι ενώ οι αρχαίοι λαοί είχαν απολυταρχικά
καθεστώτα, μόνο στην αρχαία Ελλάδα υπήρχε, στην Αθήνα κυρίως, δημοκρατία δηλ.
κατευθείαν έλεγχος των δημοσίων πραγμάτων από το λαό. Αυτό δεν υπήρχε πάντα,
αλλά και όταν υπήρχε δεν σήμαινε ότι οι νόμοι επειδή ψηφίζονταν από το λαό δεν
είχαν αυστηρότητα, και δεν αποσκοπούσαν στην εξασφάλιση μιας ισχυρής
πολιτείας, όχι μόνο οικονομικά, αλλά και στρατιωτικά για να μπορεί να κάνει όταν
χρειαζόταν πολέμους. Το πολίτευμα της Ρώμης ήταν αριστοκρατικό δηλ.
δημοκρατικό αλλά για επιλεγμένα άτομα, άλλοτε με βασιλείς και άλλοτε με υπάτους, με
Σύγκλητο, με τριβούνους (δημάρχους) κλπ. Η res publica, όπως λεγόταν, ήταν ένα ιδιαίτερα
σύνθετο πολιτικό και κοινωνικό σύστημα.
Τα σημερινά πολιτεύματα είναι μόνο κατ’ ευφημισμόν δημοκρατικά αν συγκριθούν με
1 Α΄Θεσ. Δ-17. έπειτα ημείς οι ζώντες οι περιλειπόμενοι άμα συν αυτοίς αρπαγησόμεθα εν
νεφέλαις εις απάντησιν του Κυρίου εις αέρα, και ούτω πάντοτε συν Κυρίω εσόμεθα.
2 Το ίδιο το προαναφερθέν εδάφιο μιλάει για συνάντηση του Κυρίου στον αέρα δηλ. πάνω από τη Γη. Εξ άλλου η
Γη θα κατακαεί κατά τον Απόστολο Πέτρο, και μαζί με τον Ουρανό θα μεταβληθούν και θα γίνουν άφθαρτα.
3 «Par£deisÒj ™sti cîroj tÁj tîn `Ag…wn ¢napaÚsewj, kaqëj kaˆ Ð KÚrioj ™n tù EÙaggel…J e‡rhke. Pîj
oân ¢fšntej oƒ d…kaioi tÕn par£deison ™pˆ tÁj gÁj eÙwchq»sontai»;
- 3 -
αυτό της αρχαίας Αθήνας. Τώρα άλλα θέλουν οι πολίτες, και τους τα υπόσχονται οι πολιτικοί,
που παίζουν ένα ρόλο (ψευτο)αριστοκρατίας, και άλλα τελικά γίνονται4, με διάφορες προφάσεις.
Όπως έλεγε χαρακτηριστικά ο sir Steven Runciman: «Ποτέ μου δεν κατάλαβα τι ακριβώς
σημαίνει δημοκρατία. Στα περισσότερα μέρη του κόσμου σήμερα, δημοκρατία σημαίνει
να σε κυβερνούν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, οι εφημερίδες, η τηλεόραση»5.
Όχι μόνο τα απολυταρχικά καθεστώτα, αλλά _______όλα, ακόμη και η δημοκρατία των Αθηναίων,
και το αρχαίο πολίτευμα της Ρώμης στις διάφορες διακυμάνσεις του, είχαν σαν στόχο την ισχύ
(στο κοσμικό βέβαια πεδίο). Η κοσμική ισχύς παρίσταται με το σίδηρο προκειμένου για τη
Ρωμαϊκή αυτοκρατορία στο αποκαλυπτικό όραμα του προφήτη Δανιήλ, και γενικά θεωρείται
θηριώδης για όλες τις εγκόσμιες βασιλείες, και γι’ αυτό παριστάνεται στις προφητείες με
διάφορα θηρία.
Ο γέροντας Σωφρόνιος Σαχάρωφ, ο Αγιορείτης (και ιδρυτής της Μονής του Έσσεξ) έλεγε
για την ζωή μέσα στον κόσμο: «Η κοσμική ζωή είναι θεμελιωμένη στη δύναμη, στη βία. Ο
σκοπός του Χριστιανού είναι αντίστροφος. Η βία δεν ανήκει στην αιώνια ζωή. Καμιά
πράξη που επιβάλλεται με βία δεν μπορεί να μας σώσει». (πνευματικά κεφάλαια, 194).
Ο άνθρωπος δημιουργήθηκε από τον Θεό με λιγότερη σωματική δύναμη από πολλά
άλλα ζώα. Δηλαδή από την αρχή δεν του δόθηκε να ακολουθήσει το πρότυπο της κοσμικής
δύναμης και καταδυνάστευσης, που δυστυχώς όμως εφαρμόζεται σήμερα και μεταξύ των
ανθρώπων. Όλα τα ζώα υποτάσσονταν τότε στον άνθρωπο διότι είχε τη χάρη του Θεού στην
ψυχή του, και όλη η φύση ειρήνευε γύρω του.
Πολλά χρόνια αργότερα αφότου ο άνθρωπος αποστάτησε από τον Θεό στον Παράδεισο,
και μετά τον κατακλυσμό και τον διασκορπισμό των φυλών, όταν οι Εβραίοι βρισκόντουσαν
κάτω από τη χειραγωγία του Νόμου, ο Θεός έδωσε δια των προφητών επαγγελία κριτών
και όχι ισχυρών εξουσιαστών όπως βασιλέων ή άλλων ολιγαρχών. Αυτό έγινε κατά τον
Μεγάλο Βασίλειο6 επειδή το κατά τους κριτάς πολίτευμα είναι πιο ελεύθερο και ταιριάζει
περισσότερο με την ελευθερία της φύσης των ανθρώπων, οπότε μόνος Βασιλεύς γνωρίζεται ο
Θεός. Τέτοιοι κριτές ήταν οι Προφήτες μεταξύ των οποίων και ο Μωϋσής, οι οποίοι δόθηκαν σαν
σύμβουλοι στο λαό. Διότι είναι του βασιλέως ιδιαίτερο γνώρισμα το να διατάσσει αυτούς
που εξουσιάζει, ενώ του συμβούλου να πείθει. Τέτοιος λοιπόν σύμβουλος είναι ο απόστολος
Παύλος, ο διάκονος της Καινής Διαθήκης, που λέγει: «Δίνω δε τη γνώμη μου, ως ελεημένος από
τον Κύριο». Γι’ αυτό, συνιστά ο Μέγας Βασίλειος, και εμείς αν έχουμε κάποια εξουσία να
μην σκεπτόμαστε τον εαυτό μας σαν εξουσιαστή, αλλά σαν σύμβουλο.
«Ο άνθρωπος ο οποίος υποδουλώνει τον αδελφόν-συνάνθρωπον αυτού, ή έστω
επιβουλεύεται την ελευθερίαν7 αυτού, καταστρέφει αναπόφευκτα την δικιά του ελευθερία,
διότι η επιδίωξις αυτή αποτελεί από μόνη της πτώση από τη Θεία ζωή της αγάπης, εις
4 Χαρακτηριστικότατο παράδειγμα παντελούς έλλειψης δημοκρατικής συνείδησης των Ελλήνων πολιτικών υπήρξε
το απαιτούμενο δημοψήφισμα για τις ταυτότητες από το μισό του πληθυσμού, το οποίο δεν υπήρχε τρόπος να
πραγματοποιηθεί!
5 Από συνέντευξη που δόθηκε από τον σερ Στήβεν Ράνσιμαν, στον πατρογονικό πύργο του στη Σκωτία το 1994,
στις δημοσιογράφους Χρύσα Αράπογλου και Λαμπρινή Χ. Θωμά.
6 Δείτε στο «περί Αντιχρίστου» του Αγίου Νείλου σημειώσεις υπό ΛΜΔ, στο θέμα της 8ης Οικουμενικής Συνόδου:
http://www.imdleo.gr/diaf/2007/062_st_N ... netics.pdf
7 Η πειθώ και όχι η πειθαρχία πρέπει να διέπει τον τρόπο διοίκησης μέσα στην Εκκλησία, και ιδιαίτερα τα
Μοναστήρια, αλλιώς ξεπέφτουμε σε κοσμικό πνεύμα, διότι πάλι κατά τον γέροντα Σωφρόνιο: «Αλλ’ εάν εις τας
Μονάς ο Ηγούμενος και οι άλλοι οδηγοί αναγκασθούν να προσφεύγουν εις τον ανθρώπινον εξαναγκασμόν της
αδελφότητος, τουτέστι την «πειθαρχίαν», τούτο είναι σαφές σημείον καταπτώσεως του μοναχισμού, ίσως η τελεία
λήθη του σκοπού και της ουσίας αυτού». http://www.imdleo.gr
- 4 -
την οποίαν εκλήθη ο άνθρωπος», κατά τον γέροντα Σωφρόνιο Σαχάρωφ. (Άσκησις και θεωρία,
υπακοή). Το αντιχριστιανικό πνεύμα της Νεοταξίτικης εποχής μας κάνει ακριβώς αυτό. Με
διάφορες προφάσεις (τρομοκρατία, οικονομική κρίση κλπ) που δημιουργούνται τεχνητά,
μειώνονται οι ελευθερίες των ανθρώπων.
Την έλλειψη στρατού και ισχυρής αλλά πολυδάπανης και πολυμέριμνης εξουσίας,
υποσχόταν στους Εβραίους, να καλύψει ο ίδιος ο Θεός, αρκεί να τηρούσαν τα προστάγματά
του. Επειδή όμως σκεφτόντουσαν και αυτοί όπως οι γειτονικοί τους ειδωλολατρικοί λαοί, τους
έδωσε τελικά βασιλέα αφού τους προειδοποίησε για τα τρωτά σημεία (ότι θα τους έβαζε φόρο
για ιδιοτελείς σκοπούς, θα τους οδηγούσε σε πολέμους κλπ).
Στο Χριστιανικό Ρωμαϊκό κράτος οι αυτοκράτορες ήταν όπως και οι βασιλείς του παλιού
Ισραήλ «χριστοί Κυρίου» δηλ. εγκαθίσταντο μετά από ιδιαίτερη θρησκευτική τελετή χρίσεώς
των, ώστε επίσημα να αναλάβουν με όλες τις δυνάμεις τους, και με την βοήθεια του Θεού, την
υπεράσπιση του Θείου Δικαίου στις υποθέσεις των υπηκόων τους. Εννοείται ότι έπρεπε να το
τηρούν και στα προσωπικά τους θέματα. Το Δίκαιο αυτό συνοψίζεται στις δύο μεγάλες εντολές,
της αγάπης προς τον Θεό, και προς τον πλησίον, όπως ο ίδιος ο Κύριος Ιησούς Χριστός
εξήγησε. Το χρίσμα είναι μία πνευματική δύναμη που βοηθάει όσους έχουν καλή προαίρεση,
ενώ πάντα υπενθυμίζει την υπευθυνότητα της αποστολής του χρισθέντος. Στο Βυζάντιο ο
αυτοκράτορας ήταν το κεντρικό πρόσωπο της εκτελεστικής, νομοθετικής και δικαστικής
εξουσίας, και ήταν επικεφαλής, σαν εκπρόσωπος του λαού, των συνάξεων της Εκκλησίας,
ακόμη και αυτών των Οικουμενικών Συνόδων.

Εδώ σηκώνει αρκετή συζήτηση όλο αυτό, όμως επειδή δεν σχετίζεται (τουλάχιστον άμεσα) με το θέμα μας, απλά θα πω ότι συμφωνώ με μερικά σημεία του, επιφυλάσσομαι σε μερικά άλλα.

3. Προφητείες

Κατά τις προφητείες της Ορθοδοξίας, θα γίνει μία ακόμη Οικουμενική Σύνοδος, για να
επισφραγίσει τις αποφάσεις των προηγουμένων, να ξεκαθαρίσει τις νεότερες αιρετικές δοξασίες
από τα αληθινά δόγματα της Εκκλησίας του Χριστού, (αν και οι σύγχρονες πλάνες είναι κυρίως
συνδυασμός παλαιοτέρων), και για να ενώσει πνευματικά τους πιστούς που όχι πολύ αργότερα
θα αντιμετωπίσουν τον Αντίχριστο.

Λέει χαρακτηριστικά ο Άγιος Νείλος ο Μυροβλύτης: «Ύστερον8 θα γίνει η 8η Σύνοδος,
και αυτή θέλει διαλέξει τους καλούς από τους κακούς, ήγουν την Ορθοδοξίαν. Καθώς διαλέγει ο
γεωργός τον σίτον από το άχυρον, και τότε θα ειρηνεύσουν ολίγον καιρόν οι άνθρωποι, και
πάλιν θέλουν να μεταστρέψουν την γνώμην τους εις το πονηρόν, εις την απώλειαν
απωλούμενοι. Και να μη γνωρίζουν τι εστίν αδελφός και τι εστίν αδελφή, και τις εστιν ο πατήρ
και τις εστιν η μήτηρ, και να μη γνωρίζουν τι εστί το στέφανον του γάμου, μόνον θα έχουν μίαν
απώλειαν και συγκατάβασιν εις την ασωτίαν χειρότεροι από τα Σόδομα και Γόμορρα...»

Άρα θα γίνει Οικουμενική Σύνοδος από την οποία θα προκύψει καλό. Το βλέπεις πιθανό εσύ αυτό αν γίνει σήμερα ή σύντομα τέτοια Σύνοδος; Ή πρέπει να παρεμβληθούν κοσμοϊστορικά γεγονότα για να φτάσουμε εκεί;

Η Οικουμενική Σύνοδος θα γίνει υπό ευσεβή εξουσία. Την ευσεβή πολιτική εξουσία της
εποχής της 8ης Συνόδου, είδε ο Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης (1829-1908), να παρίσταται
στο όραμά του9, το 1901, με ένα χρυσό αυτοκρατορικό στέμμα ακουμπισμένο στην Αγία
Τράπεζα, πάνω στο οποίο ήταν γραμμένα με χρυσά γράμματα: «Για σύντομο διάστημα».

Βλέπεις μήπως ευσεβή εξουσία σήμερα ή στο άμεσο μέλλον (έτσι όπως πάμε τώρα αδύνατον) στην εκκλησία και στην πολιτική μας; Πιο πιθανό είναι να "ξυπνήσει" ο μαρμαρωμένος βασιλιάς και να τα φέρει όλα τούμπα ώστε τελικά να έχουμε ευσεβή εξουσία, παρά να αποκτήσουμε ευσεβή εξουσία, θρησκευτική και πολιτική, με την τροπή που έχουν πάρει σήμερα τα πράγματα.

Η συντομία οφείλεται στο ότι οι περισσότεροι λαοί δεν θα μετανοήσουν για τα έργα τους, όπως
λέγει ο Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος στην Αποκάλυψη, παρά τις καταστροφές του «Γενικού
Πολέμου» που θα έχει προηγηθεί, και έτσι θα ακολουθήσουν γρήγορα τα γεγονότα που θα
φέρουν στην εξουσία τον τελικό Αντίχριστο.
Με το στέμμα βλέπει ο Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης πραγματοποιημένη την
8 Μετά τον 20ό αιώνα, στον οποίο αναφέρθηκε προηγουμένως (7400-7500). Δείτε περισσότερα:
http://www.imdleo.gr/diaf/2007/062_st_N ... netics.pdf
9 Όραμα Αγίου Ιω. Κρονστάνδης & 15, με ερμηνευτικά σχόλια υπό ΛΜΔ: http://www.imdleo.gr/diaf/2007/06-
ag_I_Krostand-auton.pdf
- 5 -
δυνατότητα αναβίωσης της βασιλείας προς όφελος της Εκκλησίας (της χαρούμενης σύναξης
κλήρου και λαού), διότι είχε δει πριν και την καταδίωξή της από τον ηγέτη που χαρακτηρίζει σαν
αντίχριστο (δηλ. τον Λένιν, τότε).

Μπερδεύτηκα λίγο, μου φαίνονται άσχετα αυτά, αλλά οκ.

Και όλοι οι γνωστοί Ρώσοι στάρετς έχουν προείπει, όπως
αναγράφεται στον «Επίτομο» την αναβίωση ευσεβών εξουσιών σε Ρωσία, Ελλάδα και άλλα
μέρη του κόσμου, και μάλιστα βασιλειών, αν και τονίζουν ότι το πνεύμα τότε των Χριστιανών δεν
θα έχει σχέση με το σημερινό φίλαρχο πνεύμα, αλλά θα είναι πολύ κοντά στο πνεύμα της
Αποστολικής εποχής, με αδελφική αγάπη μεταξύ των πιστών και ανυπόκριτη ευσέβεια.

Κάτι κάνουμε, συμπνέει με το "θρύλο" μας.

Και από τη Δύση ο αιδέσιμος Μπήντ (Venerable Bede περ. 672-735) γνωστός και σαν
πατέρας της Βρετανικής Ιστορίας και ο πρώτος που εισήγαγε τη χρονομέτρηση «Anno Domine
(AD)» δηλ. «μετά Χριστόν», μας έδωσε την προφητική γνώση της Δυτικής αρχαίας Εκκλησίας
για την μετά τον «Γενικό Πόλεμο», άνοδο στην εξουσία ενός «Βασιλιά με το όνομα, και με
ακλόνητο νου» που «θα είναι συγχρόνως βασιλιάς των Ρωμαίων και των Ελλήνων», δηλ.
προβλέπει σαφώς αναβίωση βασιλευομένης Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Αυτός (ο Βασιλιάς) «θα
καταστρέψει όλα τα ιερά των ψευτοθεών και όλους τους ειδωλολάτρες θα καλέσει στο
βάπτισμα. Και ο Σταυρός του Χριστού θα υψωθεί σε κάθε ναό»…

Όπα! Να σου και η Δύση...

Ο Όσιος Δανιήλ ο εξ Αγαρηνών είδε, σε ζωντανό όραμά του
το 1764, κάτω από την Κωνσταντινούπολη να διατηρείται σε
κατάσταση ύπνου ο μελλοντικός άρχων του Βυζαντίου με στέμμα
στην κεφαλή και Ευαγγέλιο στα χέρια του10. Το στέμμα δεν
είναι εδώ σύμβολο απλό της ευσεβούς εξουσίας, αλλά πιο
συγκεκριμένα δηλωτικό της βασιλείας.

Αυτά εδώ τι είναι;

Οι προφητείες μιλάνε συνεπώς για καλά διατηρούμενο, σε
κατάσταση ύπνου, μελλοντικό άρχοντα της Πόλης και όλης της
Ρωμιοσύνης, που μάλιστα μπορεί εύκολα να ξυπνάει, όπως
συνέβη παρόντος του οσίου Δανιήλ.

Ακριβώς! Συμφωνώ λοιπόν 100%!

Υπάρχει σαφής απόκλιση από τους θρύλους, οι οποίοι δεν έχουν προφητική ακρίβεια,
και θέλουν το βασιλιά μαρμαρωμένο, που λέγεται ότι αλλάζει θέση με τα χρόνια κλπ, εκτός αν
θεωρήσουμε ότι πρόκειται για διαφορετικά πρόσωπα11.

Εκεί κολλήσαμε τώρα δηλαδή; Εντάξει λοιπόν δεχόμαστε μόνο τις προφητείες και κάνουμε διαχωρισμό από το "θρύλο". άλλωστε λεπτομέρειες τα χωρίζουν. Η ουσία είναι ότι υπάρχει "καλά διατηρούμενος, σε
κατάσταση ύπνου, μελλοντικός άρχοντας της Πόλης και όλης της
Ρωμιοσύνης, που μάλιστα μπορεί εύκολα να ξυπνάει, όπως
συνέβη παρόντος του οσίου Δανιήλ".
Πάμε παρακάτω;

Οι θρύλοι εκφράζουν τον συναισθηματισμό του λαού, που έχει μια διαίσθηση ότι κάτι
πρέπει να συνδέει τα διαδραματισθέντα θλιβερά γεγονότα κατά την άλωση, με αυτά της
ποθουμένης πνευματικής και κοινωνικό-πολιτικής αποκατάστασης. Κάποτε οι θρύλοι,
απομακρυνόμενοι από την αλήθεια, φτάνουν να καταστούν σφαλερές τοπικές παραδόσεις,
όπως πχ είχε συμβεί στη Ρουμανία, που παλιότερα νομιζόταν ότι τα γεγονότα της συντέλειας
ξεκινούν το 1848, και αυτό νόμιζε για ένα διάστημα ο άγιος Καλλίνικος της Τσερνίκα, μέχρις
ότου σε όραμα ο Θεός του απεκάλυψε ότι η σωστή ημερομηνία είναι το 7500 από Αδάμ, δηλ. το
1990 περίπου, που ξεκίνησε η Νέα Τάξη. Μέσα στους θρύλους είναι και το ότι «Κωνσταντίνος
έχασε, Κωνσταντίνος θα παραλάβει την Πόλη».
Είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον ότι κατά τη μαρτυρία του Οσίου Δανιήλ, που υπήρχε
Τούρκος πριν βαπτισθεί, και μάλιστα γιος του μεγάλου διώκτου των Χριστιανών πασά της
Πελοποννήσου, ότι ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός έδωσε την εντολή απελευθέρωσης των
Ρωμιών μετά την λειτουργία στην οποία παρίστατο ο Δανιήλ, εκπρόσωποι από όλες τις τάξεις
των Αγίων, και η ίδια η Παναγία η οποία παρακάλεσε γι’ αυτό εκτενώς τον Υιό της. Επομένως
10 Βλ. σελ. 50 της συλλογής Προφητειών υπό ΛΜΔ:
http://www.imdleo.gr/diaf/files/proph/1 ... Daniel.pdf
11 Στα «Θρυλούμενα για την άλωση και εθνική αποκατάσταση» του καθηγητού πανεπιστημίου κ. Ημέλλου ο
μαρμαρωμένος Βασιλιάς είναι συνδεδεμένος με τον Κωνσταντίνο τον τελευταίο αυτοκράτορα (έκδ. 2006, σελ. 16).
http://www.imdleo.gr
- 6 -
στους «ξυπόλυτους» αυτούς Ρωμιούς αναπαύθηκε η χάρη του Κυρίου, και από αυτούς
ευαρεστήθηκε να συγκροτηθεί το μοναδικό Ορθόδοξο κράτος με Σύνταγμα που τιμά το όνομα
του Θεού όχι απλώς και αορίστως, αλλά συγκεκριμένα την Αγία Τριάδα.

Αμφιλεγόμενα τα περισσότερα, ο Παλαιολόγος δεν ήταν Άγιος διότι συλλειτούργησε με τους Δυτικούς, ενώ ο Ιωάννης Βατάτζης ανακηρύχτηκε Άγιος. Οπότε αν υπάρχει μαρμαρωμένος Βασιλιάς είναι μάλλον αυτός.

Οι προφητείες και ο πνευματικός νόμος προβλέπουν ότι η ανασύσταση (ή αναλαμπή για
το σύντομο του διαστήματος), του ανατολικού Ρωμαϊκού βασιλείου, θα συμβεί.

Καλώς. Δεν ξέρουμε βέβαια πόσο ακριβώς θα είναι αυτό το διάστημα. Σύντομο είναι και τα 10, σύντομο και τα 40 χρόνια μπροστά στην αιωνιότητα.

Ο παπά Ηλίας
Διαμαντίδης ο Μυροβλύτης, που γεννήθηκε το 1880 στο χωριό Χουρμικιάντο των Σουρμένων
του Πόντου είπε το εξής προφητικό: «Θάρθει ένας καιρός που θα γίνουν οι άνδρες γυναίκες
και οι γυναίκες άνδρες. Τότε θα πέσει μεγάλη κατάρα στον κόσμο. Θα γίνει πόλεμος στην
Κωνσταντινούπολη και ο Ρώσος θα νικά. Θα πάει ως τον Ευφράτη ποταμό. Θ’ ανοίξει η
Αγιά Σοφιά και θα λειτουργηθεί. Ένας εξαδάκτυλος βασιλιάς θα είναι τότε12».

Ωραίος ο παπα-Ηλίας!

Βλέπομε ότι τις αρχαιότερες προφητείες επιβεβαιώνουν νεότεροι Άγιοι, με πρώτο τον Άγιο
Κοσμά τον Αιτωλό, και χαρισματικοί γέροντες όπως ο γέροντας Παΐσιος ο Αγιορείτης, που
δίνουν πολλές λεπτομέρειες, οι Ρώσοι στάρετς που προβλέπουν αναλαμπή της Ορθοδοξίας σε
όλο τον πλανήτη, ενώ ο γέροντας Πορφύριος είχε αναφερθεί σε χαρισματικό ηγέτη που θα
αναμορφώσει τους Ορθοδόξους.

Το βλέπουμε, πράγματι.

Υπάρχουν και προφητείες με αριθμούς, με παραμετρική επίλυση, γιατί στόχος δεν είναι η
αποκάλυψη ενός σκέτου αριθμού, αλλά η εισαγωγή στο πνεύμα των προφητειών που
υπενθυμίζει το σύνολο της Ευαγγελικής Αληθείας, δίνοντας παρηγοριά στους θλιβομένους και
ενισχύοντας την πίστη στο Θεό και την ελπίδα για την μελλοντική πνευματική αναγέννηση που
ακολουθείται από υλική ευδαιμονία. Η δοκιμή του ανθρώπου των ημερών μας να ακολουθήσει
την αντίθετη πορεία, δηλ. να δώσει προτεραιότητα στα υλικά, και μετά αν του μείνει χρόνος να
ασχοληθεί με τα πνευματικά, είναι ολέθρια, διότι αυτό οδηγεί στην έξαψη των παθών που στο
κορύφωμά τους θα καταστρέψουν ότι μάταια φτιάχτηκε, στον 3ο παγκόσμιο ή γενικό πόλεμο.
Στην προφητεία του «Ανωνύμου» ερμηνεύσαμε το 5 και 50 σαν 550, και γράψαμε ότι το
55 ήταν για παρηγοριά, και το 550 αυτό που ισχύει13. Διότι τότε εννέα χρόνια μετά την κοίμηση
του γέροντος Παΐσίου, ή «δέκα περίπου», όπως είχε πει ο ίδιος, θα αλλάξουν τα πράγματα14, με
την άνοδο μιας καινούργιας γενιάς πολιτικών στην Τουρκία. Αυτή η γενιά, (των Ισλαμιστών του
Ερντογάν), πράγματι ανέβηκε στην εξουσία το 2003, δηλ. 550 χρόνια μετά το 1453. Οι αριθμοί
δεν έχουν ιδιαίτερο βάρος στις προφητείες, διότι με εξαίρεση τις Βιβλικές, μπορεί να φτάσουν σε
μας αλλοιωμένοι ή με τρόπο γριφώδη όπως βλέπουμε στην συγκεκριμένη του Ανωνύμου.

Πάλι δεν έχουν σχέση αυτά με το θέμα μας, αν και ορισμένα είναι σωστά.

Παρηγορούν όμως τον κόσμο, και σε συνδυασμό με άλλες μαρτυρίες, όπως αυτή του γέροντος
Παΐσίου, ή συναφή νοήματα των Γραφών μπορούν να μας διευκρινίσουν και επιβεβαιώσουν τα
λεγόμενα.

Δεν είναι νομίζω κακό να παρηγορείται ο κόσμος και να έχει ελπίδα, όταν βέβαια δεν εξαπατείται εσκεμμένα. Όμως εδώ δεν είναι σίγουρο ότι έχουμε να κάνουμε με τέτοια περίπτωση. Τουναντίον. Ο κόσμος πιστεύω ότι δέχεται καλή επίδραση από το "θρύλο" της έστω και σύντομης αναλαμπής. Αντλεί δύναμη ώστε να αντέξει σε δύσκολους καιρούς όπως οι δικοί μας, αλλά και να (αντι)δράσει όταν χρειαστεί σε αυτά που έπονται.

Το πιο σημαντικό είναι ότι ο πνευματικός νόμος συνηγορεί σ’ αυτό, σύμφωνα με την
ερμηνεία15 Ευαγγελικής περικοπής από τον άγιο Εφραίμ τον Σύρο. Πρόκειται για την
παραβολή με τους δύο χρεωφειλέτες που ο ένας ώφειλε 500 δηνάρια και ο άλλος 50. Επειδή οι
εντολές της αγάπης είναι δύο, μία προς τον Θεό και μία προς τον πλησίον, γι’ αυτό λέγει ο άγιος
Εφραίμ, αυτός που αδικεί άνθρωπο χρωστάει τα πενήντα. Αυτός που ασεβεί όμως στο Θεό
χρωστάει τα πεντακόσια. Αν λοιπόν δούμε την (τιμωρητική κατά την κοσμική άποψη)
διαπαιδαγώγηση του κράτους του Βυζαντίου μέσα στο χρόνο, τότε τα 550 χρόνια
συμβολίζουν ένα πλήρη κύκλο μετανοίας. 50 για τις αδικίες του Βυζαντίου προς τους
ανθρώπους, και 500 για τις ασέβειες ηγεμόνων και λαού προς το Θεό. Όλα αυτά τα χρόνια το
12 Δείτε: http://www.imdleo.gr/diaf/2009/img/Lamprini.pdf
13 προφητεία του «Ανωνύμου» στο http://www.imdleo.gr/diaf/files/proph/1 ... gIwsif.pdf
14 Δείτε το 2ο video: http://www.imdleo.gr/diaf/files/polymes ... aisios.htm
15 http://www.imdleo.gr/diaf/2006/03-550.pdf
- 7 -
πνεύμα δεν έσβησε, και οι προφητείες κατά συνέπεια δεν εξουθενώθηκαν16.
Η προφητεία του Αγίου Ταρασίου (στον τόμο των Προφητειών), στο αριθμητικό της μέρος
είναι παραμετρική και επομένως δεν δίνει μονοσήμαντη λύση, εκτός και συνδυασθεί με άλλη,
όπως του Ανωνύμου, διότι έχει στην εποχή μας παρόμοια επαλήθευση17 (περ. 557 χρόνια).
Τα 500 και 50 χρόνια της προφητείας του Ανωνύμου έχουν, όπως είδαμε, ευαγγελική
κάλυψη, και αντιστοιχούν στην αρχή σημαντικών αλλαγών. Το πότε όμως θα ολοκληρωθούν οι
αλλαγές αυτές δίνεται πάλι με μία παράμετρο πολύ συνήθη σε όλη τη Βίβλο και ιδιαίτερα στην
Αποκάλυψη. Πρόκειται για κάποια «εβδόμη». Δηλ. για κάποιο πολλαπλάσιο του επτά: «Εν
πέντε και πεντήκοντα έτη το τέλος των θλίψεων την δε εβδόμην ουκ έστι ταλαίπωρος,
ουκ έστιν εξόριστος, επανερχόμενος εις τας αγκάλας της Μητρός αγαλλομένης
Εκκλησίας». Όπως η Ιεριχώ έπεσε από τους παλιούς Ισραηλίτες όχι μόλις πήγαν μπροστά της,
αλλά όταν την κύκλωσαν σαλπίζοντας επί επτά (7) ημέρες, το ίδιο περίπου πρέπει να
περιμένουμε και για τις αλλαγές που έρχονται.
Αν προσέξουμε καλύτερα την συγκεκριμένη προφητεία θα δούμε ότι το κεντρικό της
νόημα είναι η εκκλησιαστική αναγέννηση, όχι κάποια κρατική ή πολιτική παλινόρθωση. Η
«επάνοδος εις τας αγκάλας της Μητρός αγαλλομένης Εκκλησίας» αναφέρεται στα
αποτελέσματα της Ογδόης Οικουμενικής Συνόδου, που θα ενώσει τους Ορθοδόξους, αλλά και
θα επαναφέρει στην Εκκλησία όσους πλανήθηκαν από αιρέσεις ή διεσπάρησαν από σχίσματα.
Τότε επομένως συμπληρώνονται οι 7 κύκλοι18 της. Και τότε το θεολογικό σάλπισμα των νέων
Ισραηλιτών, Ορθοδόξων Χριστιανών Πατέρων, θα γκρεμίσει, όπως και στις προηγούμενες
Οικουμενικές Συνόδους, τα σαν τείχη εμφανιζόμενα εμπόδια κατά της Αληθείας από τις
παραπλανητικές θεωρίες του παρόντος εβδοματικού αιώνος19 και θα ανυψώσει τον νου των
κατοικούντων τη Γη στην αιώνια βασιλεία του Ιησού Χριστού, εγγύζουσα πλέον, διότι άλλη
Οικουμενική Σύνοδος δεν θα υπάρξει20. Από τη μεριά μας χρειάζεται αγώνας μέχρι τέλους.
Οι αλλαγές δεν είναι απαραίτητο να τρέξουν αναλογικά. Αν τα γεγονότα που έχουν
πνευματική βαρύτητα (καλά ή άσχημα) επιταχυνθούν, ο πνευματικός χρόνος θα επιταχυνθεί, και
οι αλλαγές που θα φέρουν τους πολέμους και την αναλαμπή, επίσης θα ανταποκριθούν στο
ρυθμό αυτό.

Καλά όλα αυτά, τα περισσότερα προσωπικές εκτιμήσεις του μοναχού Λεοντίου.

Ήδη έχουμε επιτάχυνση που προκαλείται από τη μεριά των εχθρών της
Ορθοδοξίας και της Αληθείας με την ενίσχυση κάθε μορφής πλάνης, η οποία τώρα τρέχει
ανενόχλητη, από το σατανισμό μέχρι τη νεοειδωλολατρεία, συμπαρασύροντας πολλούς,
πιστούς και μη, στην απώλεια. Η φιλαργυρία έφτασε στα ύψη από τους (κατά έκφραση του
Ροκφέλερ) «διεθνείς τραπεζίτες», με αποτέλεσμα την όλο και πιο ασφυκτική πίεση των λαών
από δυσβάσταχτους φόρους, και τη μεγαλύτερη εξαθλίωση των φτωχοτέρων.
Και τα άλλα πάθη ακολουθούν έτσι ακριβώς όπως τα προβλέπει ο άγιος Νείλος ο
Μυροβλύτης: «Δεν θα υπάρχει σεβασμός εις τους γονείς και γεροντοτέρους, η αγάπη θα
16 «το Πνεύμα μη σβέννυτε, προφητείας μη εξουθενείτε». (Α΄ Θεσ. Ε 19-20).
17 Στη σελ. 59 της συλλογής Προφητειών: http://www.imdleo.gr/diaf/files/proph/1 ... rismoi.pdf
18 Η προετοιμασθείσα, αλλά μη πραγματοποιηθείσα τελικά, λειτουργία στην Αγία Σοφία το 2010 συμπίπτει στα
550+7 χρόνια μετά την άλωση της 29ης Μαΐου του 1453, έγινε όμως λειτουργία στην Παναγία Σουμελά.
19 Ο άγιος Μάξιμος ο ομολογητής Ιεριχώ ονομάζει «τον εβδοματικόν του χρόνου τούτου αιώνα», δηλ. την
παρούσα ζωή με την επταδικότητα του ρέοντος αυτήν χρόνου. (Ερ. 82: «Ὅστις εἰς παράταξιν θείαν καταλεγεὶς
κυκλοῖ τὴν Ἰεριχὼ ἑπτὰ περιόδοις σαλπίζων, τουτέστιν διοδεύων τὸν ἑβδοματικὸν τοῦ χρόνου τούτου αἰῶνα
τῇ σάλπιγγι τοῦ Εὐαγγελίου, διδάσκεται πάντα τὰ τοῦ αἰῶνος τούτου τῷ Θεῷ ἀνατιθέναι). Ομοίως στη
«θεωρία της Ιεριχούς».
20 Το 8 είναι σύμβολο της αιωνιότητος, όπως ακριβώς και το πλαγιαστό οκτώ του απείρου, στα Μαθηματικά. Η
Κυριακή πχ σαν απαρχή και τύπος της αιωνιότητος ονομάζεται θρησκευτικά 8η ημέρα ή απλά «μία» και όχι πρώτη,
γιατί δεν υπάρχει δεύτερη αιωνιότητα!
http://www.imdleo.gr
- 8 -
εκλείψει, οι δε Ποιμένες των Χριστιανών, Αρχιερείς και Ιερείς, θα είναι τότε άνδρες κενόδοξοι,
παντελώς μη γνωρίζοντες την δεξιάν οδόν από την αριστεράν. Θα αλλάξουν τα ήθη, αι
παραδόσεις των Χριστιανών και της Εκκλησίας. Η σωφροσύνη θα απωλεσθεί από τους
ανθρώπους και θα βασιλεύσει η ασωτία. Το ψεύδος και η φιλαργυρία θα φθάσουν εις τον
μέγιστον βαθμόν, και ουαί εις τους θησαυρίζοντας αργύρια. Αι πορνείαι, μοιχείαι,
αρσενοκοιτίαι, κλοπαί και φόνοι, θα πολιτεύονται, εν τω καιρώ εκείνω και δια την
ενέργειαν της μεγίστης αμαρτίας και ασελγείας, οι άνθρωποι θέλουν στερηθεί την χάριν του
Αγίου Πνεύματος όπου έλαβον εις το Άγιον Βάπτισμα ως και την τύψιν της συνειδήσεως».
Τώρα όσα δεινά και ολέθρια αναφέρει ο άγιος Νείλος δεν συμβαίνουν απλώς, αλλά
διαφημίζονται σαν καλά και χρήσιμα! Αυτό φανερώνει ότι ήδη το πολίτευμα του
Αντιχρίστου, που αντιστρατεύεται το δίκαιο του Θεού, έχει αρχίσει να κυριεύει τη ζωή
των λαών. Ο ίδιος ο Αντίχριστος θα έρθει στο τέλος, σαν απόλυτος άρχων, για να κυβερνήσει
τις πνευματικά διαβρωμένες κοινωνίες. Η απότομη εξάπλωσή του αντιχρίστου πνεύματος σε
όλο τον πλανήτη οφείλεται στο παγκόσμιο Μασονικό δίκτυο και τις άλλες μυστικές Εταιρίες,
εωσφορικές όλες στη βάση τους, καθώς και την πρόοδο στα μέσα επικοινωνίας, οπότε πολύ
γρήγορα οι εντολές που δίνονται από λίγα άτομα, φτάνουν και εκτελούνται από τα μέλη των
στοών όλου του κόσμου, διαβρώνοντας έτσι τις δημοκρατικές δομές των χωρών χάριν του
ενιαίου (παγκόσμιου) κράτους του Αντιχρίστου. Διότι αυτός θα εκλεγεί σαν πρώτος παγκόσμιος
κυβερνήτης, όπως είναι γραμμένο στον «Επίτομο21». Και επειδή στη Μασονία και Ιλλουμινάτι,
στους ανώτερους βαθμούς, υπάρχουν επικλήσεις και επικοινωνία με πονηρά πνεύματα22, είναι
προφανές το γιατί είναι τώρα διαδομένο το σύνθημα «Νέα Αυγή»23, οι χαιρετισμοί των
πολιτικών κατά το πρότυπο των σατανιστικών συγκροτημάτων, η διαστρέβλωση των Βιβλικών
αληθειών (με προβολή πχ ψευτο-ευαγγελίων και αποκρυφιστικών βιβλίων σαν ισόκυρων με τα
κανονικά της Εκκλησίας) και ο πόλεμος κατά των Χριστιανικών συμβόλων όπως του Σταυρού
και των εικόνων, που φτάνει μέχρι και τα Χριστουγεννιάτικα φωτάκια στο Λονδίνο!
Όλα συντείνουν στο να προωθηθεί η ιδέα της αναγκαιότητας ενός γήινου “Μεσσία”, ώστε
εν μέσω γενικευμένων ταραχών, πολέμων και καταστροφών και παγκόσμιας οικονομικής
κρίσης, να είναι αυτός έτοιμος να εμφανισθεί σαν σωτήρας, κατά τα σχέδια των
παγκοσμιοποιητών24 (αν είναι δυνατόν) το 2012, και μάλιστα στους Ολυμπιακούς αγώνες!
Ο Ιησούς Χριστός σαν «Άρχων Ειρήνης»
κατά τις Προφητείες, ήρθε σταματώντας με
τη γέννησή του τους πολέμους, δίνοντας τη
δυνατότητα να ακουσθεί ειρηνικά η
διδασκαλία Του και ο κόσμος να αποφασίσει
αβίαστα αν θα την δεχτεί. «Εξ Αιγύπτου
εκάλεσα τον Υιόν Μου» είχε προφητικά
ειπωθεί για τον Κύριο Ιησού (Ματθ. Β15). Και
ειρηνικά πράγματι μετέβη από την Ιουδαία
στην Αίγυπτο, και πάλι επέστρεψε ειρηνικά,
ως «άρχων ειρήνης», όταν έπαυσε να τον καταδιώκει ο Ηρώδης.
Αντίθετα η προετοιμασία της ανάδειξης του Αντιχρίστου γίνεται με ταραχές και εκατοντάδες
φόνους στην Αίγυπτο (Φεβ. 2011). Και όπως φαίνεται στη φωτογραφία (περιβαλλόμενη από
21 http://www.imdleo.gr/htm/2_epitomos_parts.htm
22 Δείτε Μασόνος 90ού βαθμού: http://www.imdleo.gr/diaf/files/polymes ... masons.htm
23 Δείτε το video: http://www.imdleo.gr/diaf/files/polymes ... /BJack.htm
24 Δείτε το «Τι θα γίνει το 2012»: http://www.imdleo.gr/diaf/files/2012/2012.pdf
- 9 -
άσπρη γραμμή, πιθανόν από περίεργες αντανακλάσεις), εμφανίσθηκε κινούμενη η φιγούρα
που τρομοκράτησε όσους την είδαν στην τηλεόραση, γιατί την παρομοίασαν αμέσως με τον
χλωρό ίππο της Αποκάλυψης. Αν και αυτό για μας, τους Ορθοδόξους, είναι κάτι το
ασήμαντο, εν τούτοις επειδή τίποτα δεν γίνεται τυχαία, κάποιοι μπορεί να βοηθήθηκαν, έστω
και έτσι. Εξ άλλου οι φονικές ταραχές φαίνεται να εξαπλώνονται στις υπόλοιπες
μουσουλμανικές χώρες, πράγμα που προαναγγέλλει την γενικότερη ανάφλεξη του παγκοσμίου
πολέμου. Σ’ αυτόν δρα ο χλωρός (πρασινοκίτρινος) ίππος της Αποκάλυψης, (τέτοιο είναι και το
χρώμα της σημαίας του Ισλάμ), με όνομα καβαλάρη «Θάνατος» και ο Άδης ηκολούθει, δηλ. τον
σωματικό ακολουθεί ο πνευματικός και αιώνιος θάνατος (Άδης - Κόλαση), όταν βρίσκει τους
ανθρώπους πνευματικά απροετοίμαστους, απομακρυσμένους από τον αληθινό Θεό.

Πολύ ωραία. Πολύ τροφή για σκέψη και συζήτηση, γενικευμένη όμως και όχι εστιασμένη στο θέμα που εξετάζουμε.

Ο Αντίχριστος λοιπόν, και οι άνθρωποί του, έρχονται εν μέσω ταραχών, προσπαθώντας
να επιβληθούν στους ανθρώπους, όχι ειρηνικά αλλά εκφοβιστικά και εκβιαστικά. Τα γεγονότα
που θα τρέξουν θα είναι πολύ δυνατά, μια προεικόνιση των γεγονότων της Συντελείας, διότι
μόνο από τα όπλα «απεκτάνθησαν το τρίτον των ανθρώπων» (Αποκ. Θ-18). Θα είναι μια
πρόβα που θα αποτύχει κατά τον παγκόσμιο πόλεμο, και που θα ακολουθηθεί άμεσα από την
αναλαμπή της Ορθοδοξίας.
Η έκφραση «Γενικός Πόλεμος» του αγίου Κοσμά του Αιτωλού, είναι χαρακτηριστικότερη
των όσων θα διαδραματισθούν ή μάλλον όσων ήδη διαδραματίζονται. Και αυτό διότι ο πόλεμος
σαν έννοια συνδυάζεται στη διάνοιά μας με εξωτερικά γεγονότα, ενώ ο γενικός πόλεμος
περιλαμβάνει την αναρχία που άρχισε ήδη και εξαπλώνεται σε πολλά κράτη, μεταξύ των
οποίων και τα Αραβικά. Η αναρχία είναι μία μορφή πολέμου που πίσω της κρύβονται πάθη και
συμφέροντα, και προωθείται από διαβρωμένες από αυτά τα συμφέροντα εταιρείες και κρατικές
υπηρεσίες, μυστικές ή φανερές. Στη Δύση αναφέρεται ότι η Παναγία προειδοποίησε για το
φαινόμενο αυτό τα παιδιά της La Sallete: «Αίμα θα τρέχει στους δρόμους. Ο Γάλλος θα
μάχεται Γάλλο, ο Ιταλός θα μάχεται Ιταλό. Ένας γενικός πόλεμος θα ακολουθήσει που θα
είναι φοβερός (ο κυρίως 3ος Παγκόσμιος Πόλεμος). Για ένα διάστημα ο Θεός θα αρνείται να
ενθυμηθεί τη Γαλλία και την Ιταλία, διότι το Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού θα έχει ξεχαστεί25…».
Και στην Ελλάδα η υπόθεση του νεαρού Άλεξ στα επεισόδια των Αθηνών, φανερώνει ότι τα
πράγματα ωθούνται στην αναρχία για να εξυπηρετήσουν ξένα συμφέροντα. Τα κυριότερα είναι
τα οικονομικά που με τέτοιες ευκαιρίες πλουτίζουν από τα δάνεια των δοκιμαζομένων χωρών.
Παρόλο που στο μέλλον θα ανατραπεί το εωσφορικό πνεύμα της εποχής μας, και θα
αντικατασταθεί με το χριστιανικό, της με ταπείνωση και χωρίς υποκρισία αγάπης, κατά την
αναλαμπή της Ορθοδοξίας, αυτό δεν θα γίνει αυτόματα, αλλά αφού καταπέσει από το νου των
ανθρώπων η πίστη στο κρατούν σύστημα της διαφθοράς και φαυλότητας. Αυτό ήδη
πραγματοποιείται με γρήγορο ρυθμό, με την αμφισβήτηση των πολιτικών ιδεολογιών και
οικονομικών θεωριών από την παρατηρούμενη κακοπραγία στον δημόσιο τομέα, τη σύγχρονη
φανέρωση της γενικής διαφθοράς του πολιτικού βίου με τεράστια οικονομικά σκάνδαλα και
αθετήσεις πολιτικών υποσχέσεων, που όλα δείχνουν όχι απλώς ασυνειδησία αλλά δαιμονική
αναισθησία των υπευθύνων. Αυτό γίνεται και αλλού, στη χώρα μας όμως είναι πιο φανερό, διότι
σαν Ορθόδοξοι “ξέρουμε” περισσότερα, γι’ αυτό και τιμωρούμαστε “επτά” φορές26 περισσότερο
25 http://www.imdleo.gr/diaf/2009/12/anarc ... allete.pdf
26 Όταν δε το ακάθαρτον πνεύμα εξέλθη από του ανθρώπου, διέρχεται δι’ ανύδρων τόπων ζητούν ανάπαυσιν και
ουχ ευρίσκει. Τότε λέγει. εις τον οίκον μου επιστρέψω όθεν εξήλθον. και ελθόν ευρίσκει σχολάζοντα και
σεσαρωμένον και κεκοσμημένον. Τότε πορεύεται και παραλαμβάνει μεθ’ εαυτού επτά έτερα πνεύματα πονηρότερα
εαυτού, και εισελθόντα κατοικεί εκεί, και γίνεται τα έσχατα του ανθρώπου εκείνου χείρονα των πρώτων. ούτως
έσται και τη γενεά τη πονηρά ταύτη. (Ματ Ιβ 43-45). http://www.imdleo.gr
- 10 -
σε σχέση με άλλους λαούς. Αντίστοιχα όμως αν ξαναρχίσουμε να βαδίζουμε με πνευματικά και
όχι καιροσκοπικά κριτήρια, η πρόοδός μας θα είναι ασυγκρίτως μεγαλύτερη. Διότι μόνο η
Ορθοδοξία έχει Μυστήρια, δια των οποίων λαμβάνομε άμεσα δύναμη και ζωή από τον Κύριό
μας και Θεό, Ιησού Χριστό.
Το θέμα λοιπόν είναι η μεταστροφή του νου μας, η μετάνοια κατά τους Πατέρες της
Εκκλησίας, ώστε κέντρο να έχουμε την πνευματική μας τελείωση και όχι πρόσκαιρες ιδεολογίες
και συνθηματολογίες, και να μην επηρεαζόμαστε από την διαφήμιση της ανηθικότητας την
οποία η Νέα Τάξη προβάλλει διαρκώς, διότι μέσω αυτής καταφέρνει να υπνωτίσει τον κόσμο και
να παραλύσει το νου του, ώστε να μην αντιλαμβάνεται το αντιχριστιανικό πνεύμα της, και να
μην χρησιμοποιεί πνευματικά όπλα εναντίον της.
Τα γεγονότα που επιτρέπεται από τον Θεό να πλήξουν πριν τον 3ο Παγκόσμιο πόλεμο
όλες τις χώρες και την Ελλάδα, συνοδεύονται από απότομες, και στους πολλούς απρόβλεπτες
αλλαγές. Για την χώρα μας μίλησε ο Άγιος Κοσμάς27 για χειροτέρεμα της οικονομικής
κατάστασης που ακολουθείται από δυσβάσταχτους φόρους: «Θα σας επιβάλουν μεγάλο και
δυσβάστακτο φόρο, αλλά δεν θα προφθάσουν» (67η). Για ύπουλα δάνεια, αλλά δεν θα τα
καταφέρουν: «Θα σας ρίξουν παρά (=χρήμα) πολύ• θα σας ζητήσουν να τον πάρουν
πίσω, αλλά δεν θα μπορέσουν». Αλλού γράφεται: «δεν θα προφθάσουν» (99η). Για
επιστράτευση προς όφελος άλλων: «Θα ζητήσουν να σας πάρουν και στρατιώτες, δεν θα
προφθάσουν όμως» (69η).
Για πείνα πιθανόν για 1,5 χρόνο: «Ένα ψωμί θα χαθεί το μισό, και ένα ολόκληρο»
(88η). Για επιπτώσεις από πέρασμα εμπολέμων, προφανώς εφέδρων από τη Δύση: «Αλλοί
στους κάμπους. Θάρθουν βρωμερά (ανήθικα) έθνη. Όταν έρθουν μη φοβάστε, όταν θα
φύγουν αναμερίστε» (στην 83η). Πιο πριν θα μας έχουν επιτεθεί οι Τούρκοι (μουσουλμάνοι): «Οι
αντίχριστοι θα φύγουν, αλλά θάρθουν πάλι• έπειτα θα τους κυνηγήσετε έως την Κόκκινη
Μηλιά» (30η). Τότε θα γίνει δική μας η Πόλη. Σημάδι θα είναι και ο μεγάλος στόλος που θα έρθει
στις θάλασσές μας: «Όταν θα ιδείτε το χιλιάρμενο στα ελληνικά νερά, τότε θάρθει». (18η).
Τονίζεται το ξαφνικό: «Θάρθει ξαφνικά, να έχετε ένα σακούλι σιτάρι κρεμασμένο στη θύρα
(20ή προφ.), «με άλλους θα κοιμηθείτε και με άλλους θα ξημερώσετε» (34η) και «θα έρθει
ξαφνικά• ή το βόδι στο χωράφι ή το άλογο στ’ αλώνι» (Οκτώβριος ή Ιούλιος, 74η). Οι
συνέπειες παρόλο που για την Ελλάδα θα είναι μικρές σε σχέση με άλλες χώρες, δεν θα είναι
ασήμαντες: «Πολλά χωριά θα καταστραφούν, οι τρεις χώρες θα γίνουν μία». (92η). Ο Άγιος
Κοσμάς για όλα αυτά μας είπε την αιτία: «Τον Πάπα να καταράσθε, διότι αυτός θα είναι η
αιτία». (90η). Πίσω από την ψευτοπνευματικότητα του πάπα κρύβονται τα συνασπισμένα με
τους ολιγάρχες - παγκοσμιοποιητές συμφέροντα του Βατικανού. Γι’ αυτό ο πάπας δεν
παραλείπει όταν του δίνεται ευκαιρία να ζητάει παγκόσμια κυβέρνηση και να ευλογεί τους
πολέμους της Νέας Τάξης, που τους θεωρεί πολέμους κατά της “τρομοκρατίας”.

Ωραία, το ίδιο με παραπάνω.

Μεγάλος αριθμός από Νεομάρτυρες και Οσίους βοήθησαν τις νεότερες γενιές να
αποκτήσουν πνευματικά ώριμη συνείδηση, ικανή να διακρίνει το σωστό, διδασκόμενη και από
τα λάθη του παρελθόντος. Αν και είναι «μικρό το ποίμνιο» δεν πρέπει να φοβάται, διότι σ’ αυτό
δόθηκε η ευλογία της Ουράνιας Βασιλείας, και αν την επιζητήσει με λίγο περισσότερο ζήλο, με
αφορμή και τις αταξίες της Νέας Τάξης, τότε θα λάβει πλούσια και τα γήϊνα αγαθά. Διότι βέβαια
γνωρίζει ο Πατέρας μας ότι έχομε και την ανάγκη όλων αυτών28. Τότε θα τρώνε οι άνθρωποι με
ασημένια κουτάλια, κατά τον άγιο Κοσμά τον Αιτωλό (59η προφ.).

Αυτό εδώ συμπνέει με το γενικότερο θέμα της αναλαμπής!

Πότε; Δεν πλησιάζομε
27 http://www.imdleo.gr/diaf/files/proph/1 ... Kosmas.pdf
28 «…και υμείς μη ζητείτε τι φάγητε και τι πίητε, και μη μετεωρίζεσθε. Ταύτα γαρ πάντα τα έθνη του κόσμου επιζητεί. Υμών δε ο
Πατήρ οίδεν ότι χρήζετε τούτων. Πλην ζητείτε την βασιλείαν του Θεού, και ταύτα πάντα προστεθήσεται υμίν. (Λουκ. Ιβ 29-32).
- 11 -
αριθμητικά τη λύση του προβλήματος, αλλά μετρώντας με πνευματικό τρόπο τα
διαδραματιζόμενα, και βλέπομε ότι είναι σύντομα. Γι’ αυτούς που τρέχουν κατευθείαν σε
αριθμητικούς υπολογισμούς, χωρίς να εξετάζουν την πνευματική βαρύτητα των γεγονότων, έχει
λεχθεί:
«Ουχ υμών έστι γνώναι χρόνους ή καιρούς ους ο Πατήρ έθετο εν τη ιδία εξουσία»
(δεν είναι στην δικαιοδοσία σας να γνωρίζετε χρόνους ή καιρούς τους οποίους ο Πατήρ έθεσε
υπό την δική του εξουσία) (Πράξεις1,6-7). Με τα λόγια αυτά ο ίδιος ο Κύριος Ιησούς, κατευθύνει το
νου των Μαθητών του, μετά την Ανάστασή του, πριν όμως την Ανάληψη και Πεντηκοστή, όταν
δεν είχαν λάβει την πληρότητα των χαρισμάτων του Αγίου Πνεύματος, αλλά και εμάς, στο να
επιζητούμε την όχι απλή αριθμητική προσέγγιση των παραδομένων προφητικών γεγονότων
μέσα στον κοσμικό χρόνο, αλλά, κατά τον Μεγάλο Βασίλειο, την ίδια την πνευματική γνώση
γι’ αυτά. Αυτήν δίνει ο Ουράνιος Πατέρας, δηλ. ο ίδιος ο Κύριος σαν Θεός. Πρέπει να εξετάζομε
την εξέλιξη των γεγονότων από πνευματική άποψη, δηλ. σε σχέση με το νόμο του Θεού. Αυτό
δεν σημαίνει ότι δεν μπορούμε να ξέρουμε, ή ότι οπωσδήποτε είναι αδύνατο να προγνωρίσουμε
χρονολογικά κάποια γεγονότα, αλλά ότι πρέπει να επιδιώκουμε την πνευματική γνώση που
στηρίζεται όχι σε υλικά αλλά πνευματικά κριτήρια. Γι’ αυτό και δεν μπορεί αυτή να γίνει
κτήμα των απίστων ή όσων Χριστιανών σκέπτονται επιπόλαια. Και ας μην συγχέομε τον
πνευματικό με τον κοσμικό χρόνο: «Χρόνους δε και καιρούς μη μοι νόει αισθητούς, αλλά
διαστήματά τινα γνώσεως υπό του νοητού Ηλίου (Χριστού) γινόμενα29».
Η πνευματική γνώση δεν είναι απλά διανοητική, είναι βιωματική και αφορά το σύνολο της
ψυχής. Στην τελειότερη μορφή της είναι καρπός Θείας θεωρίας, αλλά σε μας, τους ατελείς, δεν
είναι καθόλου αμελητέα αυτή που προκύπτει από τον συνδυασμό των προσωπικών εμπειριών
και τον φωτισμό από το λόγο των αγίων Γραφών και παραδόσεων. Αν έχουμε μόνο
προσωπικές εμπειρίες δεν μπορούμε αποκλειστικά με αυτές να κατανοήσουμε που
βρισκόμαστε στην Ιστορία. Ο κόσμος είναι γεμάτος εφημερίδες, περιοδικά και τελευταία
ενημερώσεις από το διαδίκτυο, αλλά δεν ξέρει ούτε που βρίσκεται, ούτε που κατευθύνεται. Αν
όμως μαζί με τις απλές προσωπικές μας εμπειρίες υπάρχει συνεχής ο προβληματισμός σε
σχέση με το νόμο του Θεού, (από το λόγο των Γραφών και παραδόσεων), τότε κατά δύναμη,
άλλος λιγότερο άλλος περισσότερο, «βλέπουμε» που βαδίζουμε: «Λύχνος τοις ποσί μου ο
νόμος Σου και φως ταις τρίβοις μου» κατά τον προφητάνακτα Δαβίδ, και διότι «φως τα
προστάγματά Σου επί της γης» (5η ωδή).
Για να διακρίνουμε λοιπόν σωστά, πρέπει να είμαστε κάτω από το φως των θεϊκών
λόγων, ιδιαίτερα όταν εξετάζουμε το θέμα των προφητειών, τώρα αυτών για την
Κωνσταντινούπολη. Πρέπει να μελετάμε μέσα από τις Γραφές και μέσα από τις διευκρινίσεις και
λεπτομερείς αναφορές των Αγίων της Εκκλησίας, αδιαφορώντας για τις εκτός Εκκλησίας
φλυαρίες. Τα μέσα ενημέρωσης μπορεί να προβάλουν τον Νοστράδαμο σαν τον μεγαλύτερο
των “προφητών” και τα ειδικευμένα στα Ιστορικά θέματα κανάλια (όπως το History.com) να
σκορπούν σύγχυση για το νόημα και την αλήθεια των γεγονότων, αλλά αυτό δεν πρέπει να
επηρεάζει τους αληθινά πιστούς.
Ο ρόλος των Αγίων να μας φωτίζουν σαν δεύτερα φώτα, λύχνοι του μεγάλου ανεσπέρου
φωτός Ιησού Χριστού, που δέχονται από Αυτόν τον φωτισμό και δεν τον κρατάνε μόνο για τον
εαυτό τους «υπό το μόδιον» αλλά τον σκορπάνε σε όλους μας, είναι πάρα πολύ σημαντικός.
Από αυτή την άποψη υστερούν όσοι (όπως οι Προτεστάντες) δεν δέχονται τους Αγίους και την
χάρη του Αγίου Πνεύματος που εκχέεται μέσω αυτών, παραμένοντας στο σκοτάδι,
29 Δείτε περισσότερα στο: http://www.imdleo.gr/diaf/2009/10/Bible ... aliens.pdf http://www.imdleo.gr
- 12 -
αδυνατώντας να συλλάβουν τα δυσνόητα30 των Γραφών που παρεξηγούνται από αυτούς, και
καταλήγουν να φτιάχνουν ο καθένας προσωπικές εκδόσεις όχι μόνο των προφητειών αλλά και
ολόκληρου του Χριστιανισμού!
Η προώθηση των αντίθεων ιδεολογιών οφείλεται κυρίως σε υποστολή της χάρης του
Θεού στον Χριστιανικό κόσμο όσο αυτός απομακρύνεται από τα προστάγματα του Θεού και τα
ευσεβή δόγματα της Εκκλησίας. Είναι δηλαδή αποτέλεσμα της αποστασίας από την αληθινή
πίστη με λόγια ή και έργα, και δίνεται από τον Απόστολο σαν σημάδι προειδοποιητικό31 για την
έλευση του Αντιχρίστου. Πάντα κύριος και ανώτατος ελεγκτής όσων συμβαίνουν είναι ο
Θεός. Παρά την προσπάθεια των αποκρυφιστών - εωσφοριστών να φέρουν τον Αντίχριστο
ενωρίς στην εξουσία, αυτό δεν θα κατορθωθεί, αλλά θα υπάρξουν πρόδρομοί του που θα
οδηγήσουν στον Γενικό Πόλεμο. Μετά θα ακολουθήσει μαζί με την ειρήνη και η αναλαμπή της
Ορθοδοξίας.
Ας μην είμαστε λοιπόν επιπόλαιοι, και ας συμβουλευόμαστε τους σύγχρονους Αγίους,
γιατί τα επί μέρους θέματα αποτελούν μια ενότητα με άλλα μεγαλύτερα, και αυτό το είχε
εξηγήσει ο γέροντας Παΐσιος, φανερώνοντας ότι τα γεγονότα που θα έρθουν είναι συνέχεια των
γεγονότων της Γιουγκοσλαβίας, (δηλ. ότι πρόκειται για την αλυσίδα των πολέμων της Νέας
Τάξης), ερμηνεύοντας τον Άγιο Κοσμά τον Αιτωλό και τον άγιο Μεθόδιο, δίνοντας και
λεπτομέρειες που έχουν γραφεί σε πλήθος βιβλία.
Από το Ευαγγέλιο, ας θυμηθούμε την
θριαμβευτική είσοδο του Κυρίου Ιησού Χριστού
στα Ιεροσόλυμα όταν πλήθος πολύ «έλαβον τα
βαΐα των φοινίκων και εξήλθον εις υπάντησιν
αυτώ, και έκραζον, ωσαννά, ευλογημένος ο
ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου, βασιλεύς του
Ισραήλ» (Ιω. ΙΒ-13). Αυτό συνέβη λίγο πριν τα
σεπτά πάθη και την Ανάσταση του Κυρίου, και το
εορτάζομε την Κυριακή των Βαΐων. Αντίστοιχη
ένδοξη περίοδος στην ζωή της Εκκλησίας είναι
αυτή της αναλαμπής της Ορθοδοξίας, λίγο πριν
τη μεγάλη δοκιμασία32 που θα περάσουν οι
Χριστιανοί από τον τελικό Αντίχριστο, η οποία θα
ακολουθηθεί άμεσα από την 2α Παρουσία.

Εδώ είναι πολύ ποιοτικό κομμάτι, συμφωνώ σε όλα.

Εκείνο που ιδιαίτερα κίνησε το πλήθος στην
μετά βαΐων και κλάδων υποδοχή του Κυρίου στα
Ιεροσόλυμα ήταν η προηγηθείσα ανάσταση του
Λαζάρου. Αυτήν πραγματοποιεί ο Κύριος με την
Θεϊκή του δύναμη για να «διδάξει με έργο τους
μαθητευομένους ότι δεν είναι αποτέλεσμα
ασθενείας ο Σταυρός και ο θάνατος», όπως λέγει ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, αλλά θα
τον υποστεί εκουσίως. Και μάλιστα «εξεπίτηδες αναμένει τον θάνατον» δηλ. επίτηδες
καθυστερώντας αφήνει να πεθάνει ο Λάζαρος για να τον αναστήσει όταν πρέπει. (Λόγος εις τον
4ήμερον Λάζαρον).
30 Και ο Απόστολος Πέτρος προειδοποιεί ότι στη διδασκαλία των Αποστόλων υπάρχουν δυσνόητα: «…εν οις έστι
δυσνόητα τινά, α οι αμαθείς και αστήρικτοι στρεβλούσιν ως και τας λοιπάς Γραφάς προς την ιδίαν αυτών
απώλειαν». (2α Πετ. Γ-16)
31 «εάν μη έλθη η αποστασία πρώτον…» (Β΄Θεσ. Β-3).
- 13 -
Την 4η ημέρα ανασταίνει τον Λάζαρο ο Κύριος, διότι το τέσσερα (4) είναι δηλωτικό του
αισθητού κόσμου κατά τον Άγιο Μάξιμο τον Ομολογητή33, που χαρακτηρίζεται από τις
τέσσερεις καταστάσεις της ύλης ή τα 4 στοιχεία όπως λεγόντουσαν παλιότερα, ή τις 4
διαστάσεις (χώρου και χρόνου) όπως θα λέγαμε σήμερα. Δηλώνει την εμπαθή προσήλωση του
νου στα αισθητά που παρασκευάζεται από τους δαίμονες, και την λήθη της σχέσης των
αισθητών προς τον Θεό. Ο νους αντί να δοξάζει τον Θεό για την αισθητή κτίση, στρέφεται μόνο
σε εμπαθείς σκέψεις γι’ αυτήν34. Ο Λάζαρος λοιπόν εγείρεται «τεταρταίος» διότι έπεσε στην
παγίδα των πονηρών πνευμάτων να στραφεί εμπαθώς στα αισθητά, σε αντίθεση με τον ίδιο τον
ελεύθερο από οποιαδήποτε αμαρτία Κύριο ο οποίος αυτο-ανίσταται την 3η ημέρα, χωρίς ο
«άρχων του κόσμου τούτου» να βρίσκει κάτι να τον κατηγορήσει35.
Μπορούμε να δούμε τα σχετικά με τον Λάζαρο και με την εσωτερική τους έννοια λέγει
ο Άγιος Κύριλλος αρχιεπίσκοπος Αλεξανδρείας. Αυτό είναι πολύ ενδιαφέρον επειδή ισχύει σε
κάθε εποχή.
Ο Λάζαρος τότε είναι ο νους μας που αν ασθενήσει ή και πεθάνει (ανάλογα με τα
αμαρτήματά του), χρειάζεται την εξομολόγηση για να επανέλθει στη φυσική ελεύθερη
κατάστασή του, που την έχασε παγιδευόμενος στα αισθητά. Τότε πρέπει η Μάρθα που
συμβολίζει τη υλική σάρκα, και η Μαρία την σεμνοτέρα ψυχή (κατά τον άγιο Κύριλλο) ή η Μάρθα
κατ’ άλλους την πρακτική αρετή και η Μαρία την θεωρητική, να παρακαλέσουν τον Κύριο γι’
32 Η Εκκλησία σαν «Σώμα Χριστού» απαρτιζόμενο συν τω χρόνω, ακολουθεί την πορεία του αρχετύπου δηλ. του
Κυρίου Ιησού Χριστού κατά την ιστορική της διαδρομή μέχρι την τελείωση, κατά τη 2α Παρουσία. Κατά παρόμοιο
τρόπο, η γυναίκα της Αποκάλυψης που φεύγει στην έρημο καταδιωκόμενη από τον δράκοντα, έχει πρότυπο
την Θεοτόκο η οποία τίκτει «υιόν άρρενα» που αρπάζεται στον θρόνο του Θεού, αλλά είναι η Εκκλησία των
πιστών, διότι η Θεοτόκος εγέννησε χωρίς πόνους, ενώ για την γυναίκα αυτή γράφεται ότι «και εν γαστρί έχουσα
έκραζεν ωδίνουσα και βασανιζομένη τεκείν». (Αποκ. Κεφ. ΙΒ).
Στον «Επίτομο» των Προφητειών (σελ. 104), αναγράφεται για την αντιστοίχιση που έκανε ο Άγιος Σεραφείμ
του Σαρώφ των παθών του Χριστού προς την δοκιμασία των πιστών την εποχή του τελικού Αντιχρίστου:
Μία άλλη φορά, ο Άγιος Σεραφείμ, μίλησε στο Μοτοβίλωφ για τα αφορώντα την πνευματική κατάσταση των
τελευταίων Χριστιανών που θα απομείνουν να πιστεύουν (αληθινά) στο Θεό πριν το τέλος του κόσμου: «Και στις
ημέρες αυτής της μεγάλης θλίψης, από την οποία δεν θα σωζόταν κανείς άνθρωπος, αν για χάρη των εκλεκτών δεν
περιεκόπτοντο αυτές οι ημέρες, σ' αυτές τις ημέρες, οι πιστοί που θα έχουν απομείνει πρόκειται να βιώσουν οι ίδιοι,
κάτι σαν αυτό που βιώθηκε από τον ίδιο τον Κύριο, όταν κρεμάμενος επί του Σταυρού, όντας τέλειος Θεός και
τέλειος άνθρωπος, αισθάνθηκε τον Εαυτό του τόσο εγκαταλειμένο από τη Θεότητά Του, που εκραύγασε προς
αυτήν: «Θεέ μου, Θεέ μου, ίνα τι με εγκατέλειπες»; Οι τελευταίοι Χριστιανοί επίσης, θα βιώσουν στον εαυτό
τους μία παρόμοια εγκατάλειψη της ανθρώπινης φύσεώς τους από την Χάρη του Θεού... (Τhe Orthodox
Word, 1973, Νο 50.)
33 Λέγει για τα ιμάτια του Κυρίου ο άγιος Μάξιμος: «Ἡ ἔξω δὲ περιβολὴ ὁ αἰσθητός ἐστι κόσμος, στοιχείοις
τέσσαρσι διαιρούμενος, ὃν ὡς τέσσαρα ἱμάτια μερίζονται οἱ νοητῶς ἐν ἡμῖν σταυροῦντες τὸν
Κύριον. Μερίζονται τοίνυν οἱ δαίμονες τὴν φαινομένην κτίσιν τῶν τεσσάρων στοιχείων, πρὸς
πάθος ὁρᾶν κατ᾽ αἴσθησιν ἡμᾶς παρασκευάζοντες τοὺς ἐν αὐτῇ θείους ἀγνοήσαντας λόγους».
(ερώτ. 4η περί του μη κτήσασθαι δύο χιτώνας).
Το 4 είναι αριθμός υλικός και σωματικός, αλλά (εδώ) και «κακωτικός» λέει ο Ωριγένης, γι’ αυτό αναφέρεται στη
Γραφή: «Θα τους κακοποιήσουν και ταπεινώσουν για 400 έτη». Και γι’ αυτό νηστεύουμε προς αναίρεση της κακίας
σαράντα (40) ημέρες, όπως και ο Κύριος έκαμε το ίδιο για χάρη μας: ««'Elqën oân Ð 'Ihsoàj eáren aÙtÕn
tšssaraj ¹mšraj oeconta. Ð tštartoj ¢riqmÕj ØlikÒj tij kaˆ swmatikÕj ín kakwtikÒj ™stin, ™peˆ t¦
genik¦ sèmata tšssar£ ™stin• Óqen oƒ douloÚmenoi kaˆ oƒ kakoÚmenoi tšssarsin ˜katont£sin ™tîn
p£scousi kat¦ tÕ e„rhmšnon• «Kakèsousin aÙtoÝj kaˆ tapeinèsousin aÙtoÝj oeth tetrakÒsia». t£ca d
kat¦ toàto e„j kaqa…resin tîn tÍ fÚsei toà sèmatoj ¢kolouqhs£ntwn ¡marthm£twn tessar£konta
nhsteÚei MwsÁj ¹mšraj, Ðmo…aj d kaˆ `Hl…aj, kaˆ Øpr tîn ¹metšrwn ¡marthm£twn Ð Σwt»r. (Ερμην. στο
κατά Ιωάννην). Όμως δεν διευκρινίζει ο (απομακρυσμένος από την ορθότητα της πίστεως σε αρκετά θέματα)
Ωριγένης ότι στο περί Λαζάρου ταιριάζει με τα συμφραζόμενα της Γραφής να θεωρηθεί το 4 «κακωτικός» αριθμός,
αλλού όμως συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο: όταν πχ η τελεία απάθεια συμβολίζεται από τις 4 μυριάδες δηλ. τον
αριθμό 40.000, κατά τον άγιο Μάξιμο. Εξάγεται πάντως το χρήσιμο συμπέρασμα ότι η καλώς τελούμενη
σαρακοστή είναι πρόξενος απαθείας και αναιρετική της κακίας.
34 Δηλ. πως θα ικανοποιήσει την φιλαυτία ή την φιλαργυρία ή την φιληδονία του.
35 «...έρχεται γαρ ο του κόσμου άρχων, και εν εμοί ουκ έχει ουδέν» (Ιω. ΙΔ-30).
http://www.imdleo.gr
- 14 -
αυτόν. Και πράγματι ανταποκρινόμενος ο Κύριος, με φωνή μεγάλη Ευαγγελικής σάλπιγγας, θα
λύσει τις αμαρτίες και θα καλέσει το νου μας έξω από τις μέριμνες του κόσμου, για να μπορεί
απερίσπαστα να τρέχει προς την αρετή36.
Προηγείται της θριαμβευτικής εισόδου του Χριστού στα Ιεροσόλυμα η ανάσταση του
Λαζάρου, γιατί αυτή ήταν η κύρια αιτία που δόξασε το πλήθος τον Κύριο. Και στην ζωή των
μελών της Εκκλησίας προηγείται, αντίστοιχα, η απελευθέρωση του νου των πιστών
Χριστιανών (από το θανατηφόρο δέσιμο με τα αισθητά), της ένδοξης για την Ορθοδοξία
περιόδου της «αναλαμπής». Είναι ένα δώρο του Κυρίου Ιησού Χριστού προς τους πιστούς
(διότι πιστός σαν φίλος του Χριστού ήταν ο Λάζαρος), που θα συμπαρασύρει πολλούς ακάκους
(ή νηπιάζοντας στην κακία) να δοξάσουν τον Κύριο την περίοδο της παγκόσμιας αναγέννησης
της Ορθοδοξίας. Είναι προφανές ότι για να ξυπνήσει ο νους των πιστών όλης της
ανθρωπότητας, αφού μάλιστα αφέθηκε για ένα διάστημα αβοήθητος παρά Θεού, τόσο ώστε να
αρχίσει να «όζει» (δηλ. να βρωμάει, που σημαίνει να ζει με βρωμερές σκέψεις), ότι χρειάζεται
«Φωνή Μεγάλη» για να συνέλθει. Η φωνή του Κυρίου εύκολα, όπως κατά την εσχάτη σάλπιγγα
που θα εγείρει τους νεκρούς, έτσι και τώρα θα ξυπνήσει τον νου των ανθρώπων με την
ισχυρότατη δόνηση του 3ου παγκοσμίου πολέμου.
Οι Ορθόδοξες χώρες θα δοξασθούν τότε, διότι εκεί ζει μεγάλο πλήθος πιστών, σε σχέση
με τον υπόλοιπο κόσμο όπου οι πιστοί είναι διάσπαρτοι. Μεταξύ αυτών κορυφαία θέση θα έχει
η χώρα μας, διότι για την ανθρωπότητα είναι ο νους της, ή κατά τον Άγιο Νεκτάριο ο
πνευματικός της καθοδηγητής και δάσκαλος37. Εξ άλλου ο Λάζαρος έζησε στην Κύπρο (για να
μην τον φονεύσουν οι Ιουδαίοι), και η Ελ-λάς είναι της ίδιας ετυμολογικής ρίζας με τον Λάζ-αρο
(το σ γίνεται ζ χάριν ευφωνίας). Επίσης βόρεια, στην περιοχή του Βυζαντίου, η αρχαία Κολχίδα
εκαλείτο Λαζ-ική38, και επειδή κατοικήθηκε από τους Σκύθες39, μπορεί να θεωρηθεί σύνδεσμός
μας με τη μεγάλη Ορθόδοξη χώρα της Ρωσίας και των γειτονικών σήμερα κρατών.
1/14-12-2009 Ναούμ του Προφήτου
+ 5/18-3-2011 Β΄ Χαιρετισμοί της Παναγίας
Λεόντιος Μοναχός Διονυσιάτης
36 «L£mbane dš moi tÕ qaàma kaˆ ™pˆ t¦ ™ntÒj. e„ g¦r Ð noàj ¹mîn ¢poq£noi L£zaroj, de‹ met¦
™xomolog»sewj, æj M£rqan kaˆ Mar…an, t¾n Ølik¾n s£rka kaˆ t¾n semnotšran yuc¾n proselqe‹n tù
Cristù kaˆ parakalšsai• kaˆ Öj ™pist¦j, t¾n ™pikeimšnhn tÍ mn»mV ¢rqÁnai keleÚsei pèrwsin, kaˆ
fwn»sei meg£lV fwnÍ tÁj eÙaggelikÁj s£lpiggoj Deàro oexw tîn toà kÒsmou perispasmîn, kaˆ t¦j
seir¦j lÚsei tîn ¡martiîn, éste dÚnasqai kine‹sqai ¢rarÒtwj prÕj ¢ret»n». (Υπόμνημα εις το κατά
Ιωάννην Ευαγγέλιον).
37 «Ὁ Ἕλληνας πλασμένος φιλόσοφος, εἶναι καί πλασμένος Χριστιανός. Εἶναι πλασμένος νά
γνωρίσει τήν Ἀλήθεια καί νά τήν διαδίδει στά ἄλλα ἔθνη. Ναί, ὁ Ἕλληνας ἐγεννήθηκε ἀπό
θέληση τῆς Θείας Πρόνοιας διδάσκαλος τῆς ἀνθρωπότητος. Αὐτό τό ἔργο εἶναι ἡ πνευματική
κληρονομιά του, αὐτή εἶναι ἡ ἀποστολή του, αὐτό εἶναι τό ξεχωριστό κάλεσμά του ἀνάμεσα στά
ἔθνη». (Επίτομος, σελ. 2).
38 Ο ιστορικός Προκόπιος του 6ου αιώνα λέει: «gÁn d t¾n Kolc…da, ¿ nàn Lazik¾ ™pikale‹tai».
39 «Lazo…, Skuqîn oeqnoj oesti kaˆ cwr…on palai¦ Lazik», æj 'ArrianÒj» αναφέρει ο Βυζαντινός Στέφανος ο
Γραμματικός, του 6ου αιώνα. Ο Ηρόδοτος επισκέφθηκε τους Σκύθες το 450 πΧ, και μας πληροφορεί ότι μιλούσαν
μια μικτή ελληνο-σκυθική γλώσσα, και ότι είχαν λάβει πολλά πολιτισμικά στοιχεία από τους Έλληνες, οι οποίοι
αυτές τις φυλές ονόμαζαν Υπερβόρειες. Αυτό θυμίζει το «απ’ εσχάτου Βορρά» του Ιεζεκιήλ, και την σχέση των
Σκυθών και της Σκυθόπολης (Βαιθσάν. Κριταί 1,27) καθώς και των Ρως, με τον Γωγ και τον τελικό Αντίχριστο,
όπως αναφέραμε στις «Προφητείες» και στον «Επίτομο» υπό ΛΜΔ. Οι Σκύθες, που σημαίνει τοξότες,
μετακινήθηκαν (κατά A. I. Melyukova) σε διάφορα ρεύματα από τις στέπες του Βόλγα και των Ουραλίων στην
περιοχή της Βόρειας Μαύρης Θάλασσας και τελικά αφομοιώθηκαν από τους Κιμμέριους της περιοχής της Κριμαίας.
http://www.imdleo.gr__

ΠΗΓΗ
http://www.imdleo.gr/diaf/2009/marmarBas/marmar_bas.pdf

Tέλεια, ευχαριστούμε αετέ για το άρθρο!

Παιδιά καλύτερα να επικεντρωθούμε στον βίο του αγίου και οχι στους μαρμαρωμενους.

Αν μπορούσαμε να τον έχουμε ως πρότυπο και του μοιάζαμε δεν θα είχαμε και λόγους να περιμένουμε μαρμαρωμένους να μας σώσουν,ούτε και θα στηρίζαμε τις ελπίδες μας σε αυτούς,αναμένοντάς τους για να αντέξουμε την δύσκολη κατάσταση.

Άγιος Ιωάννης Βατάτζης, ο ελεήμων Βυζαντινός Αυτοκράτορας
4 Νοεμβρίου 2020
Ανάμεσα στους πολλούς ευσεβείς αυτοκράτορες του Βυζαντίου ξεχωρίζει ο Ιωάννης Γ΄ Δούκας Βατάτζης, ο οποίος υπήρξε ένας από τους ενδοξότερους βασιλείς, και άγιος της Εκκλησίας μας και μάλιστα έχει την προσωνυμία του Ελεήμονος.
Γεννήθηκε στο Διδυμότειχο το 1193 από γονείς επιφανείς και ευσεβείς. Ο πατέρας του Βασίλειος και ήταν ο Δούκας του θέματος των Θρακησίων και δομέστικος της ανατολής. Η μητέρα του Αγγελίνα ήταν κόρη του Ισαακίου, γιού του Κωνσταντίνου Αγγέλου, και της Θεοδώρας Κομνηνής, κόρης του Αλεξίου Α΄ Κομνηνού.
Έζησε σε καιρούς τραγικούς για το θεόσωστο κράτος, αφού οι αιρετικοί δυτικοί, μη μπορώντας να υποτάξουν διαφορετικά την Εκκλησία στην εξουσία του αιρεσιάρχη πάπα, έκαναν τις φοβερές σταυροφορίες, με σκοπό δήθεν την απελευθέρωση των Αγίων Τόπων από τους μουσουλμάνους Σαρακηνούς, αλλά στην ουσία να καθυποτάξουν την Ορθοδοξία στον παπισμό, δια της βίας.
Οι πραγματικοί σκοποί των σταυροφόρων αποκαλύφτηκαν κατά την Δ΄ σταυροφορία, το 1204. Οι ορδές των φραγκικών δυτικών στρατευμάτων αντί να οδεύσουν προς την Ιερουσαλήμ, στράφηκαν προς τη Βασιλεύουσα, την οποία εκπόρθησαν, κατάκτησαν και λεηλάτησαν, σε τέτοιο βαθμό, που ξεπέρασε και αυτή την άλωσή της από τους Οθωμανούς το 1453!
Η πόλη παραδόθηκε στους δυτικούς κατακτητές. Στον αυτοκρατορικό θρόνο ανέβηκε Λατίνος αυτοκράτορας, όπως και στον πατριαρχικό θρόνο. Η αυτοκρατορία διαμελίστηκε. Το μεγαλύτερο μέρος κατέλαβαν οι Φράγκοι, ενώ σχηματίστηκαν άλλα τρία αντίπαλα βασίλεια (Αυτοκρατορία της Νικαίας, το Δεσποτάτο της Ηπείρου, και το Βουλγαρικό βασίλειο του Ιωάννη 2ου του Ασάνη). Ο νόμιμος αυτοκράτορας και ο πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως κατέφυγαν στην αυτοκρατορία της Νικαίας.
Μετά το θάνατο των γονέων του ο Ιωάννης, αφού μοίρασε στους φτωχούς τη μεγάλη περιουσία του και μη αντέχοντας την λατινοκρατία, κατέφυγε στην ελεύθερη Νίκαια, με προορισμό την πόλη Νυμφαίο της Βιθυνίας. Ο αδελφός του πατέρα του και ιερέας στα ανάκτορα του βασιλέα Θεόδωρου Α΄ Λάσκαρη, τον κάλεσε και τον φιλοξένησε στο παλάτι και τον γνώρισε στον αυτοκράτορα. Εκείνος διείδε τον δυναμικό χαρακτήρα του, τις αρετές του και τις στρατιωτικές του ικανότητες και του απένειμε το αξίωμα του πρωτοβεστιάριου. Αργότερα, όταν διαπίστωσε την πιστότητά του σ’ αυτόν αποφάσισε να τον κάμει γαμπρό του, δίνοντάς του ως σύζυγο την μεγαλύτερη κόρη του, την πριγκίπισσα Ειρήνη, εξασφαλίζοντας έτσι διαδοχή για τον αυτοκρατορικό θρόνο.
Το 1222 ο Θεόδωρος Λάσκαρης πέθανε ξαφνικά σε ηλικία 47 ετών. Την ίδια χρονιά ο στρατός και ο λαός ανακήρυξαν αυτοκράτορα τον Ιωάννη Γ΄ Δούκα Βατάτζη, τον οποίο έστεψε ο Πατριάρχης Μανουήλ Σαραντινός. Με την άνοδό του στο θρόνο έδειξε τις σπάνιες πολιτικές και στρατιωτικές ικανότητές του. Έδωσε μεγάλη σημασία στην αναδιοργάνωση του στρατού, στα πρότυπα των παλαιών μεγάλων αυτοκρατόρων. Παράλληλα άρχισε μια ριζική αναδιοργάνωση του Κράτους. Όλα αυτά, για την ανάκτηση των χαμένων εδαφών της από τους Φράγκους. Αναδείχτηκε έτσι ως ένας από τους μεγαλύτερους χριστιανούς ηγεμόνες της εποχής του.
Πραγματοποίησε μια σειρά από νικηφόρες μάχες και με έξυπνους χειρισμούς, κατάλαβε, σε σύντομο χρονικό διάστημα, όλα σχεδόν τα εδάφη της Μ. Ασίας, τα οποία βρισκόταν στα χέρια των Λατίνων. Στη συνέχεια μετέφερε τον πόλεμο στο ευρωπαϊκό τομέα, καταλαμβάνοντας την Αδριανούπολη. Ως το 1254, έτος του θανάτου του, είχε καταλάβει όλα τα χαμένα εδάφη της Βυζαντινής αυτοκρατορίας, που είχε πριν την φραγκοκρατία και το μόνο που απόμεινε ήταν η κατάληψη της Κωνσταντινουπόλεως, την οποία ανακατάλαβε ο διάδοχός του Μιχαήλ Η΄ Παλαιολόγος το 1261. Την ανασύσταση της Βυζαντινής αυτοκρατορίας την αποδίδουν οι ιστορικοί ουσιαστικά στον Ιωάννη Βατάτζη.
Εκτός από ικανός στρατιωτικός αναδείχτηκε και ιδανικός πολιτικός. Εμφορούμενος από φλογερή πίστη στο Θεό, σεβασμό για την Εκκλησία και αγάπη για το λαό κυβέρνησε με δικαιοσύνη και σωφροσύνη. Πονούσε που έβλεπε την απόσχιση της δυτικής χριστιανοσύνης από την μία αδιαίρετη Εκκλησία και γι’ αυτό είχε κάνει πολλές απόπειρες για την ένωσή της με αυτή. Μάταια όμως, διότι ο πάπας Γρηγόριος Θ΄ τον αγνοούσε!
Ως χαρακτήρας ήταν απλός, καταδεκτικός και φιλήσυχος. Ο κάθε πολίτης μπορούσε να τον δει και να του εκθέσει τα προβλήματά του. Προστάτευε τους αδικημένους και τους αδύναμους. Περιόρισε τη δύναμη των γαιοκτημόνων προς χάριν των μικροϊδιοκτητών αγροτών. Αναδιοργάνωσε τη γεωργία και την κτηνοτροφία και αύξησε την επάρκεια τροφίμων. Υποστήριξε τα φιλανθρωπικά ιδρύματα, στα οποία έβρισκαν καταφύγιο χιλιάδες αναξιοπαθούντες, περιορίζοντας δραστικά τη φτώχια. Ο ίδιος ζούσε λιτά, σχεδόν ασκητικά και στηλίτευε την πολυτέλεια και τις σπατάλες. Τα δημόσια ταμεία γέμισαν από την χρηστή διαχείριση και μπορούσε έτσι να ασκεί το σπάνιο φιλανθρωπικό του έργο. Ο λαός τον υπεραγαπούσε.
Στις 4 Νοεμβρίου του 1254 ο χρηστός και ευσεβής αυτοκράτορας της Νικαίας Ιωάννης αρρώστησε ξαφνικά και πέθανε. Η αγία του ψυχή πέταξε στα ουράνια και το ασκητικό του σώμα κηδεύτηκε με θλίψη αβάσταχτη από το λαό, ο οποίος θρηνούσε για μέρες τον αγαπημένο του ηγεμόνα. Ενταφιάστηκε στη Μονή του Σωτήρος Χριστού, που είχε ιδρύσει και χτίσει ο ίδιος στο Νυμφαίο της Βιθυνίας. Όμως μετά από επτά χρόνια, όταν έγινε εκταφή βρέθηκε άφθαρτο, να ευωδιάζει, έχοντας το χρώμα ζωντανού ανθρώπου και εύκαμπτο, δείγμα της αγιότητάς του. Ως και τα ενδύματά του ήταν απόλυτα άφθορα! Μεταφέρθηκε στη Μαγνησία της Μ. Ασίας, το οποίο έκανε άπειρα θαύματα. Η Εκκλησία τον ανακήρυξε άγιο και η μνήμη του εορτάζεται στις 4 Νοεμβρίου.
Αργότερα μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη και χάθηκε μυστηριωδώς κατά την άλωση. Γι’ αυτό αναπτύχθηκε γύρω από αυτόν ο θρύλος του «Μαρμαρωμένου Βασιλιά», ο οποίος θα φανεί για να ελευθερώσει ξανά την Βασιλεύουσα. Με αυτόν τον ελπιδοφόρο θρύλο πορεύτηκε το Γένος μας για αιώνες και καρποφόρησε το δένδρο της λευτεριάς, ο οποίος είναι συνδεδεμένος με τον άγιο Ιωάννη Βατάτζη!
https://www.pemptousia.gr/2020/11/agios ... okratoras/

______

Σχόλια, αν και δεν υπάρχουν ιδιαίτερα αξιόλογες ιστορικές πηγές, πιστεύεται ότι ο άφθαρτο σκήνωμα του Ιωάννη μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη. Μετά την άλωση του 1453 χάνονται πλήρως τα ίχνη του άφθαρτου σώματος, το οποίο λέγεται ότι γνωρίζουν μόνο κάποιοι κρυπτοχριστιανοί. Πιθανώς, οι θρύλοι γύρω από τον "μαρμαρωμένο αυτοκράτορα" αναφέρονται στο "άφθαρτο σκήνωμα του αγίου"... Από εκείνους τους κρυπτοχριστιανούς που έχουν πρόσβαση στο σκήνωμα του αγίου πηγάζουν και όλοι οι μύθοι σχετικά με το ξίφος που βγαίνει σταδιακά από το θηκάρι κτλ.  Δεδομένου ότι οι Ρώσοι είναι φίλοι με τους Τούρκους, και έχουν μεγάλη δραστηριότητα στην Κωνσταντινούπολη, ενδέχεται να έχουν πρόσβαση στο λείψανο του Αγίου. Χμ...