Θα μειωθεί ποτέ η ανεργία στην Ελλάδα;

1
Αν κοιτάξει κανείς τους δείκτες ανεργίας στην Ευρώπη θα παρατηρήσει ότι η Ελλάδα είναι πρώτη με ποσοστό 26% (τον Δεκέμβριο 2014) όταν στην υπόλοιπη Ευρωζώνη υποχώρησε τον Φεβρουάριο στο 11,3% (από 11,4% τον Ιανουάριο και 11,8% , δηλαδή σε όλη την Ευρώπη πέφτει και στην Ελλάδα αυξάνεται...
Εικόνα
http://www.imerisia.gr/article.asp?cati ... =113493407


Θα επανέλθει ποτέ η Ελλάδα όσο αναφορά τις θέσεις απασχόλησης ;
1.Σοφία πάντων κάλλιστον, η δε αμάθεια πάντων κάκιστον
2. ζητεῖτε τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν

Re: Θα σταματήσει η ανεργία στην Ελλάδα;

2
Διαβάζουμε ότι η Ευρώπη παίρνει μέτρα για να βοηθήσει στην καταπολέμηση της ανεργίας. Άραγε αυτές οι πολιτικές θα εξασφαλίσουν απασχόληση στην Ελλάδα ή τελικά η γενική πολιτική της Ευρώπης βοηθάει ορισμένα κράτη μέλη ενώ άλλα ασθενέστερα όπως η Ελλάδα μένουν με τα προβλήματα να παραμένουν ;

_________________

Μακροχρόνια ανεργία: Η Ευρώπη παίρνει μέτρα για να βοηθήσει 12 εκατομμύρια μακροχρόνια ανέργους να επιστρέψουν στην εργασία
[19.09.2015]


H Ευρωπαϊκή Επιτροπή πρότεινε σήμερα κατευθύνσεις στα κράτη μέλη, ώστε να βοηθήσουν καλύτερα τους μακροχρόνια ανέργους να επιστρέψουν στην εργασία. Έπειτα από την επανεκκίνηση της πρωτοβουλίας για την απασχόληση των νέων τον Μάιο, αυτή είναι μία ακόμη συγκεκριμένη πρωτοβουλία στο πλαίσιο του ευρύτερου οικονομικού και κοινωνικού θεματολογίου της Επιτροπής Juncker, που προσπαθεί να ενισχύσει τη δημιουργία θέσεων εργασίας, την οικονομική ανάκαμψη και την κοινωνική δικαιοσύνη στην Ευρώπη.

Περισσότεροι από 12 εκατομμύρια άνθρωποι στην Ευρώπη είναι άνεργοι εδώ και περισσότερο από έναν χρόνο. Παρά την οικονομική ανάκαμψη και τα σημάδια βελτίωσης στην αγορά εργασίας της ΕΕ, ο αριθμός τους έχει διπλασιαστεί από το 2007 ως το 2014 και αντιπροσωπεύουν πλέον το ήμισυ του συνολικού αριθμού ανέργων. Το επενδυτικό σχέδιο για την Ευρώπη έχει δυνατότητες δημιουργίας εκατομμυρίων νέων θέσεων εργασίας. Ωστόσο, ακόμη και όταν δημιουργούνται νέες θέσεις εργασίας, είναι συχνά πολύ δύσκολο για τους μακροχρόνια ανέργους να επανενταχθούν με επιτυχία στην αγορά εργασίας. Γι’ αυτό, η πρόταση σύστασης του Συμβουλίου που υποβλήθηκε σήμερα προβλέπει ότι όλα τα άτομα που αναζητούν εργασία και τα οποία είναι άνεργα πάνω από 12 μήνες θα λάβουν ατομική αξιολόγηση και συμφωνία ένταξης στην εργασία, η οποία θα τους προσφέρει ένα συγκεκριμένο και εξατομικευμένο σχέδιο επανόδου στην εργασία, πριν συμπληρώσουν 18 μήνες ανεργίας.

Η κα Marianne Thyssen, επίτροπος Απασχόλησης, Κοινωνικών Υποθέσεων, Δεξιοτήτων και Κινητικότητας Εργατικού Δυναμικού, δήλωσε: «Η μακροχρόνια ανεργία είναι ένα από τα δυσκολότερα και οξύτερα προβλήματα που προκάλεσε η οικονομική κρίση, αφού πλήττει περισσότερα από 12 εκατομμύρια άτομα στην Ευρώπη. Εκθέτει ένα ολοένα μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού μας στον κίνδυνο της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού. Πρέπει να κάνουμε κάτι για ξαναφέρουμε τους ανθρώπους αυτούς στην εργασία. Δεν μπορούμε να επαναπαυθούμε σε μια οικονομική ανάκαμψη που αφήνει πίσω τόσους πολλούς Ευρωπαίους. Είμαι βέβαιη ότι η σημερινή πρόταση θα φέρει αισθητά θετικά αποτελέσματα γι’αυτούς τους ανθρώπους, με την πλήρη υποστήριξη των κρατών μελών, των κοινωνικών εταίρων και των εργοδοτών.»

Η πρόταση εξετάζει τις υπηρεσίες που προσφέρονται στους μακροχρόνια ανέργους με σκοπό την επανένταξή τους στην αγορά εργασίας και προτείνει συγκεκριμένες δράσεις για την ενίσχυσή τους. Αντλεί στοιχεία από τις βέλτιστες πρακτικές που συγκεντρώθηκαν από τα κράτη μέλη.


Προτείνει τρία βασικά βήματα:

Ενθάρρυνση την εγγραφής των μακροχρόνια ανέργων σε υπηρεσία απασχόλησης.
Ατομική και διεξοδική αξιολόγηση του κάθε εγγεγραμμένου μακροχρόνια ανέργου, το αργότερο μετά από 18 μήνες ανεργίας, με σκοπό να εντοπιστούν οι ανάγκες και οι δυνατότητές του.
Προσφορά συμφωνίας ένταξης στην εργασία σε όλους τους εγγεγραμμένους μακροχρόνια ανέργους το αργότερο μετά από 18 μήνες ανεργίας.


Η συμφωνία ένταξης στην εργασία θα συνίσταται σε ένα εξατομικευμένο σχέδιο για την επάνοδο του μακροχρόνια ανέργου στην εργασία. Μπορεί να περιλαμβάνει, ανάλογα με τις υπάρχουσες υπηρεσίες σε κάθε κράτος μέλος: καθοδήγηση, βοήθεια για την αναζήτηση απασχόλησης, μετεκπαίδευση και επιμόρφωση, καθώς και στήριξη για τη στέγαση, τις μεταφορές, τις υπηρεσίες παιδικής μέριμνας και ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης ή αποκατάστασης. Η στήριξη θα πρέπει να παρέχεται μέσω ενός ενιαίου σημείου επαφής, ώστε να εξασφαλίζεται η συνέχεια και η συνοχή της ενίσχυσης. Θα πρέπει επίσης να καθορίζονται σαφώς τα δικαιώματα και οι υποχρεώσεις τόσο των ανέργων όσο και των οργανισμών που παρέχουν στήριξη.

Η πρόταση ζητά επίσης την ενεργό συμμετοχή των εργοδοτών, μέσω συμπράξεων με τις δημόσιες αρχές, προβλέποντας μεγαλύτερη προσφορά υπηρεσιών γι’αυτούς, καθώς και την παροχή στοχοθετημένων οικονομικών κίνητρων.

Τα κράτη μέλη μπορούν να εφαρμόσουν τις συστάσεις αυτές με τη στήριξη του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Ταμείου.

Η πρόταση της Επιτροπής θα υποβληθεί τώρα στο Συμβούλιο για να συζητηθεί και να εγκριθεί. Η εφαρμογή των μέτρων που περιγράφονται στη σύσταση θα ξεκινήσει μόλις τα κράτη μέλη καταλήξουν σε συμφωνία.

Ιστορικό

Οι μακροχρόνια άνεργοι αντιπροσωπεύουν σήμερα το 5 % του ενεργού πληθυσμού. Το ποσοστό των μακροχρόνια ανέργων στον ενεργό πληθυσμό παρουσιάζει μεγάλες διακυμάνσεις μεταξύ των κρατών μελών: είναι από 1,5 % στην Αυστρία έως 19,5 % στην Ελλάδα.

Όσο μεγαλύτερο διάστημα παραμένουν οι άνθρωποι εκτός της αγοράς εργασίας, τόσο δυσκολότερο γίνεται για αυτούς να επαναπροσληφθούν. Από τα 12 εκατομμύρια μακροχρόνια ανέργων στην ΕΕ, ένα ποσοστό μεγαλύτερο του 60 % βρίσκεται εκτός εργασίας δύο χρόνια συνεχώς. Κάθε χρόνο, ένας στους πέντε παύει να αναζητά εργασία και καθίσταται ανενεργός. Αυτό συνεπάγεται σοβαρό κίνδυνο φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού των ανέργων και των οικογενειών τους.

Παρόλο που αντιπροσωπεύουν το ήμισυ των ανέργων, υπολογίζεται ότι μόνο το 20 % των ενεργητικών προγραμμάτων για την αγορά εργασίας απευθύνεται σε μακροχρόνια άνεργους και σε πολλά κράτη μέλη δεν έχουν πρόσβαση σε εξατομικευμένες υπηρεσίες. Στα προγράμματα που προσφέρονται σε μακροχρόνια ανέργους συχνά δεν υπάρχει επαρκής συμμετοχή των εργοδοτών. Μόνο το ένα τρίτο των κρατών μελών συντονίζουν τη δράση των υπηρεσιών απασχόλησής τους και των κοινωνικών υπηρεσιών τους.



Πηγή: http://www.taxheaven.gr © Taxheaven Δείτε περισσότερα http://www.taxheaven.gr/news/news/view/id/25382
1.Σοφία πάντων κάλλιστον, η δε αμάθεια πάντων κάκιστον
2. ζητεῖτε τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν

Re: Θα σταματήσει η ανεργία στην Ελλάδα;

3
Ακολουθεί ένα πολύ αναλυτικό και κατατοπιστικό άρθρο σχετικά με την Παρούσα κατάσταση στην Ελλάδα που αξίζει να του δώσετε προσοχή :
____________

3. Η Παρούσα Κατάσταση και οι Τάσεις

Σήμερα, παρά τη σημαντική οικονομική μεγέθυνση των τελευταίων ετών, το ελληνικό μοντέλο απασχόλησης χαρακτηρίζεται από υψηλά ποσοστά ανεργίας, χαμηλό ποσοστό συμμετοχής του οικονομικά ενεργού πληθυσμού στην αγορά εργασίας και δημιουργία χαμηλής ποιότητας θέσεων εργασίας. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι την περίοδο 2000-2006 πάνω από τις μισές νέες θέσεις εργασίας δημιουργήθηκαν σε τέσσερις μόλις κλάδους παραγωγής: στις κατασκευές, στο εμπόριο, στις υπηρεσίες εστίασης και ξενοδοχείων και στα ιδιωτικά νοικοκυριά που απασχολούν οικιακό προσωπικό, Κέντρο Πληροφόρησης Εργαζομένων & Ανέργων (2012) . Το γεγονός ότι η πλειονότητα των νέων θέσεων εργασίας αφορούν εργασίες χαμηλής ειδίκευσης συνεπάγεται την αδυναμία αξιοποίησης των δυνατοτήτων των εργαζομένων με αρνητικές συνέπειες τόσο στην παραγωγικότητα της εργασίας όσο και στο αίσθημα ικανοποίησής τους από την εργασία τους. Ειδικά στους νέους η κατάσταση είναι ακόμα χειρότερη, δεδομένου ότι περίπου ένας στους τέσσερις δηλώνει ότι η εργασία που κάνει δεν ανταποκρίνεται στα προσόντα του. «Παράπλευρη απώλεια» της έλλειψης θέσεων υψηλής ειδίκευσης σε μια κοινωνία που χαρακτηρίζεται από υψηλό εκπαιδευτικό επίπεδο είναι και η ένταση του αποκλεισμού από την αγορά εργασίας και των εργαζομένων με χαμηλότερο επίπεδο εκπαίδευσης, (Gedes, 2000), δεδομένου ότι ακόμα και για θέσεις ανειδίκευτης εργασίας «ανταγωνίζονται» μέχρι και πτυχιούχοι πανεπιστημίου. Χαρακτηριστικότερο είναι ίσως το παράδειγμα των πτυχιούχων πανεπιστημίου που επιλέγουν να δώσουν ΑΣΕΠ διεκδικώντας θέσεις Υποχρεωτικής ή Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης.

Το ποσοστό ανεργίας στην Ελλάδα το 2008 διαμορφώθηκε στο 7,2% του εργατικού δυναμικού, ακολουθώντας πτωτική πορεία από το 2004. Όσον αφορά τους ανέργους, με βάση τα στοιχεία του 2006:
Το ποσοστό των μακροχρόνια ανέργων είναι εξαιρετικά υψηλό (57,5% του συνόλου των ανέργων), χωρίς να παρουσιάζει διαχρονικά τάσεις μείωσης.

60,1% των ανέργων είναι νέοι έως 34 ετών.


Για το 77,1% των ανέργων η κύρια πηγή συντήρησης είναι τα άλλα άτομα του νοικοκυριού. Μόλις 8,9% των ανέργων δηλώνει ως κύρια πηγή συντήρησης τα πάσης φύσης επιδόματα και βοηθήματα.
Η συντριπτική πλειονότητα των ανέργων αναζητεί εργασία μέσω «άτυπων» διαδικασιών. (90,2% απευθύνθηκε σε συγγενείς και φίλους, 88,3% σε εργοδότες, 63,8% ήρθε σε επαφή με δημόσιο γραφείο εύρεσης εργασίας και 9% απευθύνθηκε σε ιδιωτικό γραφείο εύρεσης εργασίας
Μόλις 14,8% των ανέργων παίρνουν επίδομα ανεργίας
33,1% των ανέργων είναι απόφοιτοι τριτοβάθμιας εκπαίδευσης

Σύμφωνα με στοιχεία της Γ.Σ.Ε.Ε., (Γενική Συνομοσπονδία Εργατών Ελλάδος, 2011), οι γυναίκες εμφανίζονται σε δυσμενέστερη θέση σε όλες τις κατηγορίες. Σήμερα, υπάρχουν πάνω από 65.000 ηλικιωμένοι (άνδρες άνω των 60 ετών και γυναίκες άνω των 55 ετών) άνεργοι μακράς διάρκειας που δεν έχουν τη δυνατότητα να ξαναβρούν εργασία και επομένως δεν μπορούν να συμπληρώσουν τις προϋποθέσεις συνταξιοδότησης. Υπάρχουν επίσης, οι 250.000 μακροχρόνια άνεργοι, που η επιδότησή τους, για όσους τη δικαιούνται, σταματά στους 12 μήνες και οι οποίοι μετά δεν έχουν καν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη (Γενική Συνομοσπονδία Εργατών Ελλάδος, 2011). Αντίστοιχα, το χαμηλό ποσοστό συμμετοχής στην αγορά εργασίας εντείνει την εξάρτηση των νέων και των γυναικών από το οικογενειακό εισόδημα ασκώντας πίεση και στον προϋπολογισμό του νοικοκυριού, αλλά κυρίως δυσκολεύοντας τη χειραφέτηση των εξαρτώμενων μελών του. Σήμερα δεν είναι λίγοι οι νέοι και οι νέες που στα τριάντα τους χρόνια μένουν ακόμα στην οικογενειακή εστία ή δεν διαθέτουν ένα αυτόνομο δικό τους εισόδημα. Αυτή η πραγματικότητα δημιουργεί μια αγορά εργασίας με έντονες τάσεις συμπίεσης των μισθών και των δικαιωμάτων των εργαζομένων, δημιουργεί μια αγορά εργασίας που συστηματικά αποκλείει κατά κύριο λόγο αυτούς και αυτές που έχουν μεγαλύτερη ανάγκη για εργασία. Σύμφωνα με τους (Meulders et al.,1995), δίπλα στους νέους και στις γυναίκες, βρίσκονται τα άτομα με αναπηρία, πρόσφατα αποφυλακισμένοι που προσπαθούν να επανενταχθούν, πρώην χρήστες ναρκωτικών που παρά το γεγονός ότι αποτοξινώθηκαν δεν μπορούν να βρουν εργασία εξαιτίας του κοινωνικού στίγματος. Αυτή η αγορά εργασίας χαρακτηρίζεται από επίμονα υψηλά ποσοστά ανεργίας και υποαπασχόλησης. Ο 21ος αιώνας μπήκε με μαζική ανεργία και υποαπασχόληση - ημιαπασχόληση του εργατικού δυναμικού στον πλανήτη, στην Ευρώπη και στη χώρα μας. Στις συνθήκες της νεοφιλελεύθερης καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης και της μεγάλης αύξησης της παραγωγικότητας οι διαδικασίες συσσώρευσης του κεφαλαίου δημιουργούν και αυξάνουν τον λεγόμενο «εφεδρικό στρατό» των ανέργων, δηλαδή ένα σημαντικό «πλεόνασμα» εργαζομένων. Αυτό το «πλεόνασμα» εργαζομένων δημιουργείται όχι σε σχέση με τις ανάγκες της κοινωνίας, αλλά μόνο σε σχέση με τις ανάγκες των δυνάμεων του κεφαλαίου να παράγουν όσο το δυνατόν περισσότερη υπεραξία. Η μαζική ανεργία και υποαπασχόληση στην εποχή μας αποδεικνύουν με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο ότι δεν μπορεί να εξασφαλιστεί η πλήρη απασχόληση για όλους τους εργαζόμενους και να εξαλειφθεί η ανεργία. Η ανεργία είναι ένα φαινόμενο με οικονομικό, κοινωνικό και ηθικό περιεχόμενο. Η ύπαρξή της υποδηλώνει την απαξίωση ανθρώπινου δυναμικού, υποσκάπτει τη συνοχή της κοινωνίας και προκαλεί σοβαρά προβλήματα σε προσωπικό, οικογενειακό, κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο καθώς και στη δημόσια κοινωνική ασφάλιση, που στερείται πολύτιμους πόρους, (McLaren, 2002). Ειδικότερα στη χώρα μας, από το 1983 και μετά, η ανεργία βρίσκεται μόνιμα σε υψηλά επίπεδα άνω του 7%, όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στο (Livanos, 2010). Μάλιστα τη δεκαετία 1996-2005, που χαρακτηρίστηκε από υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης, η ανεργία κινήθηκε στα υψηλότερα επίπεδα της μεταπολιτευτικής περιόδου, γύρω στο 10-12% του εργατικού δυναμικού. Η διατήρηση των υψηλών ποσοστών ανεργίας οφείλεται κατά κύριο λόγο στο γεγονός ότι οι σημαντικές αυξήσεις στην παραγωγικότητα της εργασίας που πραγματοποιήθηκαν κατά τη διάρκεια αυτών των ετών οικειοποιήθηκαν σχεδόν αποκλειστικά από το κεφάλαιο. Το γεγονός ότι μεγαλύτερος πλούτος παραγόταν με λιγότερη εργασία δεν οδήγησε ούτε σε αύξηση των μισθών, αφού οι ετήσιες πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς υπολείπονταν κατά κανόνα της αύξησης της παραγωγικότητας της εργασίας, αλλά ούτε με μείωση των ωρών εργασίας. Με άλλα λόγια, η ένταση του ρυθμού ιδιοποίησης από το κεφάλαιο του επιπλέον πλούτου δεν επέτρεψε τη μείωση της ανεργίας. Ταυτόχρονα η απουσία μιας συνεκτικής βιομηχανικής πολιτικής επέτεινε την τάση αποβιομηχάνισης προσθέτοντας χιλιάδες στις λίστες των ανέργων και περιορίζοντας σημαντικά τις διαθέσιμες θέσεις εργασίας (Voulgaris et al., 2000). Τα πραγματικά ποσοστά της όμως είναι πολύ μεγαλύτερα. Κι αυτό συμβαίνει, γιατί η ΕΣΥΕ δεν καταμετρά όσους έχουν εργαστεί έστω και μία ώρα την εβδομάδα που προηγείται της έρευνας εργατικού δυναμικού. Ακόμη περισσότερο, στους ανέργους δεν καταγράφονται όσοι παρακολουθούν προγράμματα κατάρτισης. Από την άλλη, η πολιτική απασχόλησης που ακολουθήθηκε απέτυχε παταγωδώς να αντιμετωπίσει το πρόβλημα. Το αντίθετο, το σύνολο των οικονομικών πολιτικών που ακολουθήθηκαν τα τελευταία χρόνια οδήγησαν στην επιδείνωση των προβλημάτων, αφού στο επίκεντρό τους δεν είχαν την επίτευξη της πλήρους και ποιοτικής απασχόλησης αλλά, στην καλύτερη περίπτωση, τη διαχείριση των αρνητικών συνεπειών της. Η ενίσχυση της απασχόλησης ποτέ δεν αποτέλεσε κεντρικό στόχο της οικονομικής πολιτικής, αλλά θεωρήθηκε «δευτερεύον μέγεθος», η ανεργία θεωρήθηκε ότι θα έπεφτε αυτόματα μέσω της επίτευξης υψηλών ρυθμών ανάπτυξης (Livanos, Ι. 2010). Αυτό που συνιστά το πλαίσιο της πολιτικής απασχόλησης στην Ελλάδα τα τελευταία 20 τουλάχιστον χρόνια είναι ο δημιουργικός συνδυασμός των νεοφιλελεύθερων συνταγών για την αγορά εργασίας με όλο και μεγαλύτερη ευελιξία και με έναν άκρως πελατειακό μηχανισμό ικανοποίησης αιτημάτων. Έτσι στα Εθνικά Σχέδια Δράσης για την Απασχόληση (ΕΣΔΑ), που εφαρμόζονται στη χώρα μας από το 1998, κεντρική θέση καταλαμβάνει η ευελιξία της αγοράς εργασίας που επιδιώκεται μέσα από την επέκταση της μερικής και της προσωρινής απασχόλησης, τον περιορισμό των δικαιωμάτων των εργαζομένων, την απορρύθμιση της αγοράς εργασίας μέσω και θεσμικών αλλαγών αλλά και της ανοχής στην επέκταση των παράνομων εργοδοτικών πρακτικών. Ταυτόχρονα έχει καταντήσει παροιμιώδης η παντελής απουσία αξιολόγησης της όποιας πολιτικής απασχόλησης. Οι ενεργητικές πολιτικές απασχόλησης διαφημίστηκαν ευρέως, αλλά ποτέ δεν συνοδεύτηκαν από εκθέσεις αξιολόγησης όπως π.χ. πόσοι άνεργοι βρήκαν δουλειά, πόσοι εργαζόμενοι διατήρησαν την εργασία τους και μετά το πέρας της επιδότηση, πόσοι βρήκαν εργασία μετά το πέρας των σεμιναρίων κατάρτισης κλπ. Με αυτόν τον τρόπο οι ενεργητικές πολιτικές απασχόλησης μετατράπηκαν συχνά σε μηχανισμούς απευθείας κάλυψης τμήματος του κόστους εργασίας για τις επιχειρήσεις. Δυστυχώς, όπως διαπιστώνουμε καθημερινά ότι οι κυβερνήσεις στη χώρα μας δεν προωθούν πολιτικές αντιμετώπισης αλλά διαχείρισης της ανεργίας. Αντίθετα, Είναι χαρακτηριστικό ότι η χώρα μας εξακολουθεί να παρουσιάζει έναν από τους μεγαλύτερους δείκτες ανισότητας στην κατανομή του εισοδήματος, μεταξύ των χωρών της ΕΕ, καθώς σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat για το 2007 το πλουσιότερο 20% του πληθυσμού είχε εισοδήματα 6 φορές υψηλότερα σε σύγκριση με το φτωχότερο 20%, Ευρωπαϊκή Στατιστική Υπηρεσία, (Eurostat, 2012). Επίσης το ποσοστό φτώχειας, μετά τις κοινωνικές μεταβιβάσεις, παρέμεινε σταθερό στα επίπεδα του 20-21% του συνολικού πληθυσμού από το 1996 έως το 2007, την περίοδο δηλαδή που οι ρυθμοί ανάπτυξης κινούνταν σε υψηλά επίπεδα, περί το 4% ετησίως. Η ανεργία παρέμεινε σε υψηλά επίπεδα, στο 8,3% το 2007 σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, παρά την ισχυρή οικονομική μεγέθυνση. Παράλληλα ενισχύθηκε η ανασφάλεια των εργαζομένων με την προώθηση της ελαστικοποίησης των εργασιακών σχέσεων, τη συνεχή καταπάτηση της εργατικής νομοθεσίας, την αναπαραγωγή και διαιώνιση ενός οικονομικού συστήματος το οποίο στηρίζεται στις χαμηλές αμοιβές και την εκμετάλλευση των εργαζομένων. Επίσης ευνοήθηκε η δημιουργία θέσεων εργασίας χαμηλής ειδίκευσης, με αποτέλεσμα να έχει αυξηθεί σημαντικά η ανεργία των νέων επιστημόνων, οι οποίοι διαθέτουν γνώσεις και δεξιότητες τις οποίες η παραγωγική δομή δεν μπορεί να αξιοποιήσει (Eurostat, 2012). Σημειώθηκε παραγωγική υποβάθμιση σε τομείς όπως η βιομηχανία και η γεωργία και η ελληνική οικονομία εξακολούθησε να στηρίζεται σε κλάδους που είναι εξαιρετικά ευαίσθητοι στις διεθνείς οικονομικές διακυμάνσεις. Ταυτόχρονα, αναπτύσσονται δυσανάλογα κάποιοι κλάδοι σε βάρος άλλων, δημιουργούνται μονοπωλιακές καταστάσεις στην παραγωγή και διακίνηση των προϊόντων, ενώ επίσης ευνοείται η διαπλοκή, τα σκάνδαλα και η κατασπατάληση των δημόσιων πόρων. Δεν είναι τυχαίο ότι το έλλειμμα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών σημείωσε ραγδαία άνοδο τα τελευταία χρόνια και από 0,1% το 1994 ξεπέρασε το 14% του ΑΕΠ το 2008, Ευρωπαϊκή Στατιστική Υπηρεσία, (Eurostat, 2012). Τέλος, αυξήθηκαν σημαντικά οι ενεργειακές απαιτήσεις της οικονομίας, με αποτέλεσμα να προκαλούνται ποικίλα προβλήματα τόσο από τη διογκούμενη ενεργειακή εξάρτηση της χώρας όσο και στο ίδιο το περιβάλλον, αλλά και στην ποιότητα ζωής των πολιτών. Η «ανάπτυξη» πέρασε μέσα από την καταστροφή του περιβάλλοντος και την κατασπατάληση των φυσικών πόρων (Hondroyiannis et al. 2002). Επομένως, το μοντέλο ανάπτυξης που ακολούθησε η χώρα μας όλα τα προηγούμενα χρόνια βρίσκεται αντιμέτωπο με μια διπλή κρίση: από τη μία δεν μπορεί να σταθεί σε διεθνές επίπεδο και από την άλλη καθίσταται μη βιώσιμο οικονομικά, κοινωνικά και περιβαλλοντικά. Για να αλλάξει αυτή η κατάσταση χρειάζονται βαθιές αλλαγές στην οικονομία, στον τρόπο που αναπτυσσόμαστε, δηλαδή χρειαζόμαστε ένα νέο μοντέλο παραγωγής, κατανάλωσης, διανομής και ανάπτυξης (Hondroyiannis et al. 2002).

Η Ελλάδα παρουσίασε την τελευταία δεκαετία εξαιρετικά υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης χωρίς να βελτιωθεί ουσιαστικά η κατάσταση της απασχόλησης, χωρίς να μειωθεί η ανεργία, χωρίς να βελτιωθεί η ποιότητα της εργασίας. Η οικονομική ανάπτυξη και μεγέθυνση δεν είναι αταξική, δεν παράγει αυτόματα θετικά αποτελέσματα για τον κόσμο της εργασίας. Σημασία επομένως δεν έχει μόνο ο ρυθμός αύξησης του ΑΕΠ, σημασία έχει και το πώς επιτυγχάνεται αυτή η αύξηση της παραγωγής και το πώς τα κέρδη, ο επιπλέον πλούτος, που είναι πλούτος πρωτίστως κοινωνικός, μοιράζεται στους παραγωγούς του. Αποδείχτηκε ότι η πλήρης και ποιοτική απασχόληση, ότι η καταπολέμηση της ανεργίας, δεν πρόκειται να επιτευχθούν αυτόματα. Από την μέχρι τώρα έρευνα, πιστεύω ότι η επίτευξή τους προϋποθέτει κοινωνικές αλλαγές, κοινωνικούς συσχετισμούς τέτοιους που θα μετατρέψουν τις σχέσεις παραγωγής και διανομής εις όφελος της εργασίας. Τέλος, παρά το μύθο ότι «οι Έλληνες εργάζονται λίγο», σύμφωνα με τα επίσημα στατιστικά στοιχεία της Eurostat, η Ελλάδα παρουσιάζει τον υψηλότερο εργάσιμο χρόνο στην Ευρώπη με βάση το νόμιμο ετήσιο ωράριο εργασίας πλήρους απασχόλησης. Οι έλληνες εργάζονται κατά μέσο όρο1820 ώρες έναντι 1690 της ΕΕ των 15 και 1760 της ΕΕ των 27, συμπεριλαμβανομένων του συμβατικού χρόνου της εβδομαδιαίας εργασίας, των ετήσιων αδειών και των αργιών. Επιπλέον, η χώρα μας παρουσιάζει και από τα υψηλότερα μεγέθη πραγματικού χρόνου εργασίας στον οποίο συνυπολογίζεται η υπερωριακή απασχόληση καθώς είμαστε στη δεύτερη θέση με 42 ώρες την εβδομάδα μετά τη Βρετανία. Αν προσθέσει κανείς τις υπερβάσεις στο ωράριο, που συχνά δεν αμείβονται σύμφωνα με τα νόμιμα, το φαινόμενο αυτό παίρνει πολύ μεγάλες διαστάσεις (Eurostat, 2012). Ο υψηλός πραγματικός εργάσιμος χρόνος οφείλεται τόσο στην πολιτική πολλών επιχειρήσεων, που αξιοποιούν το θεσμό της υπερεργασίας - επιβάλλοντας ουσιαστικά υποχρεωτικό 9ωρο - και των υπερωριών όσο και στο γεγονός ότι μεγάλη κατηγορία των εργαζομένων αποδέχεται και επιδιώκει την υπερωριακή απασχόληση προκειμένου να ενισχύσει τα ήδη χαμηλά της εισοδήματα. Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και το εκτεταμένο φαινόμενο της πολυαπασχόλησης, αφού σύμφωνα με έρευνες το 20% των εργαζομένων κάνει περισσότερες από μία δουλειές, για βιοποριστικούς λόγους (Ευρωπαϊκή Επιτροπή, 2012).

https://el.wikibooks.org/wiki/%CE%91%CE ... E%B1%CF%82
1.Σοφία πάντων κάλλιστον, η δε αμάθεια πάντων κάκιστον
2. ζητεῖτε τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν

Re: Θα σταματήσει η ανεργία στην Ελλάδα;

4
Θα σταματήσει η ανεργία στην Ελλάδα;
Πώς να σταματήσει η ανεργία στην Ελλάδα τώρα, που οι μεγάλες ευρωπαικές τράπεζες έχουν την άμεση πρόσβαση χρηματοδότησης του ελληνικού δημοσίου μέσω των μνημονίων, έναντι των επενδυτικών κεφαλαίων παλαιότερα μέσω κρατικών ομολόγων, κεφάλαια που δίδονται πλέον για τις ανάγκες του κράτους, ώς εκκαθαριστικού οργανισμού, προς όφελος αποκλειστικά των επενδυτών, καί όχι ώς οικονομίας ενός λαού;

Re: Θα σταματήσει η ανεργία στην Ελλάδα;

5
aetos64 έγραψε:
Θα σταματήσει η ανεργία στην Ελλάδα;
Πώς να σταματήσει η ανεργία στην Ελλάδα τώρα, που οι μεγάλες ευρωπαικές τράπεζες έχουν την άμεση πρόσβαση χρηματοδότησης του ελληνικού δημοσίου μέσω των μνημονίων, έναντι των επενδυτικών κεφαλαίων παλαιότερα μέσω κρατικών ομολόγων, κεφάλαια που δίδονται πλέον για τις ανάγκες του κράτους, ώς εκκαθαριστικού οργανισμού, προς όφελος αποκλειστικά των επενδυτών, καί όχι ώς οικονομίας ενός λαού;
ποτέ δηλαδή δεν πρόκειται να επανέλθει η Ελλάδα ;

Δηλαδή στις άλλες χώρες όπου οι τράπεζες επίσης έχουν τον έλεγχο της χρηματοδότησης του δημοσίου όπως π.χ. στις ΗΠΑ, που τον έλεγχο έχει η fed, πως γίνετε η ανεργία να είναι χαμηλή ; Πως σχετίζεις τον έλεγχο της τράπεζας προς όφελος τον επενδυτών με την ανεργία του λαού ; Προς όφελος των επενδυτών θα ήταν να υπάρχει χαμηλός μισθός για παράδειγμα, όχι ανεργία.

Πως γίνεται π.χ. όλες οι νότιες χώρες (πορτογαλία, ισπανία,ιταλία και Ελλάδα) να έχουν υψηλή ανεργία και όλες οι βόρειες να μην έχουν ;
1.Σοφία πάντων κάλλιστον, η δε αμάθεια πάντων κάκιστον
2. ζητεῖτε τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν

Re: Θα σταματήσει η ανεργία στην Ελλάδα;

6
LAPTONAS έγραψε:
aetos64 έγραψε:
Θα σταματήσει η ανεργία στην Ελλάδα;
Πώς να σταματήσει η ανεργία στην Ελλάδα τώρα, που οι μεγάλες ευρωπαικές τράπεζες έχουν την άμεση πρόσβαση χρηματοδότησης του ελληνικού δημοσίου μέσω των μνημονίων, έναντι των επενδυτικών κεφαλαίων παλαιότερα μέσω κρατικών ομολόγων, κεφάλαια που δίδονται πλέον για τις ανάγκες του κράτους, ώς εκκαθαριστικού οργανισμού, προς όφελος αποκλειστικά των επενδυτών, καί όχι ώς οικονομίας ενός λαού;
ποτέ δηλαδή δεν πρόκειται να επανέλθει η Ελλάδα ;
Λάπτονα, μην με παρεξηγήσεις, δεν τα βλέπω όλα ''μαύρα'', τα βλέπω ρεαλιστικά.

Η Ελλάδα δεν μπορεί να επανέλθει γιατί κατάντησε στην φιλελεύθερη εποχή που ζούμε μία υπο εκκαθάριση χρεοκοπημένη επιχείρηση.
Δηλαδή στις άλλες χώρες όπου οι τράπεζες επίσης έχουν τον έλεγχο της χρηματοδότησης του δημοσίου όπως π.χ. στις ΗΠΑ, που τον έλεγχο έχει η fed, πως γίνετε η ανεργία να είναι χαμηλή ; Πως σχετίζεις τον έλεγχο της τράπεζας προς όφελος τον επενδυτών με την ανεργία του λαού ; Προς όφελος των επενδυτών θα ήταν να υπάρχει χαμηλός μισθός για παράδειγμα, όχι ανεργία.
Δεν κατάλαβες νομίζω τί έγραψα πιό πάνω.
Το πρόβλημα πλέον δεν είναι μόνο το ότι έχουμε να κάνουμε με ιδιωτικές κεντρικές τράπεζες αλλά ότι αυτές έχουν κερδίσει ήδη ένα χρέος απο τα κράτη ισότιμο με την αξία τους (οικονομική ισχύ τους) και ουσιαστικά έχουν χάσει την κυριαρχία τους.
Πως γίνεται π.χ. όλες οι νότιες χώρες (πορτογαλία, ισπανία,ιταλία και Ελλάδα) να έχουν υψηλή ανεργία και όλες οι βόρειες να μην έχουν ;
Αυτό οφείλεται κατά την γνώμη μου πως αυτές οι χώρες αποτελούν την περιφέρεια της βιομηχανικής Ευρώπης.

Re: Θα σταματήσει η ανεργία στην Ελλάδα;

7
LAPTONAS έγραψε: Πως σχετίζεις τον έλεγχο της τράπεζας προς όφελος τον επενδυτών με την ανεργία του λαού ; Προς όφελος των επενδυτών θα ήταν να υπάρχει χαμηλός μισθός για παράδειγμα, όχι ανεργία.
Εφόσον φτάσαμε στο σημείο οι επενδυτές να κερδίζουν απο την λογιστική διαχείρηση του κρατικού χρέους, όσα θα κέρδιζαν παλαιότερα μέσω της οικονομίας που συνεπάγεται και με θέσεις εργασίας, δεν υπάρχει πλέον λόγος η ύπαρξη θέσεων εργασίας.

Ένα παράδειγμα.

παίζουμε πόκερ και ενώ σου έχω πάρει όλα τα λεφτά σε δανείζω εώς ότου εξαργυρώσω και το σπίτι σου.
Εφόσον φτάσουμε στο σημείο να μου χρωστάς όση είναι και η αξία του σπιτιού σου, σταματάω να σε δανείζω καί επισπεύδω την εκκαθάριση του σπιτιού σου.
Εώς ότου λοιπόν βρίσκεσαι σε διαδικασία εκποίησης σε κρατάω και σε ζωή αναλαμβάνοντας τα έξοδα συντήρησή σου.

Re: Θα σταματήσει η ανεργία στην Ελλάδα;

8
aetos64 έγραψε:
LAPTONAS έγραψε: ποτέ δηλαδή δεν πρόκειται να επανέλθει η Ελλάδα ;
Λάπτονα, μην με παρεξηγήσεις, δεν τα βλέπω όλα ''μαύρα'', τα βλέπω ρεαλιστικά.

Η Ελλάδα δεν μπορεί να επανέλθει γιατί κατάντησε στην φιλελεύθερη εποχή που ζούμε μία υπο εκκαθάριση χρεοκοπημένη επιχείρηση.
Όχι δεν σε παρεξηγώ απλά προσπαθώ να καταλάβω αν υπάρχει κάποιο χρονικό όριο στην τοποθέτηση σου, π.χ. σε ένα χρόνο, σε δύο, σε δέκα, ποτέ κτλ..
aetos64 έγραψε:
Δηλαδή στις άλλες χώρες όπου οι τράπεζες επίσης έχουν τον έλεγχο της χρηματοδότησης του δημοσίου όπως π.χ. στις ΗΠΑ, που τον έλεγχο έχει η fed, πως γίνετε η ανεργία να είναι χαμηλή ; Πως σχετίζεις τον έλεγχο της τράπεζας προς όφελος τον επενδυτών με την ανεργία του λαού ; Προς όφελος των επενδυτών θα ήταν να υπάρχει χαμηλός μισθός για παράδειγμα, όχι ανεργία.
Δεν κατάλαβες νομίζω τί έγραψα πιό πάνω.
Το πρόβλημα πλέον δεν είναι μόνο το ότι έχουμε να κάνουμε με ιδιωτικές κεντρικές τράπεζες αλλά ότι αυτές έχουν κερδίσει ήδη ένα χρέος απο τα κράτη ισότιμο με την αξία τους (οικονομική ισχύ τους) και ουσιαστικά έχουν χάσει την κυριαρχία τους.
Το ότι έχουν χάσει την κυριαρχία τους δεν καταλαβαίνω πως το σχετίζεις με την εργασία. Δηλαδή γιατί οι τράπεζες δεν δημιουργούν θέσεις εργασίας, προτιμούν να υπάρχουν οικονομικές αναταραχές οι οποίες μπορούν να προκαλέσουν μάλιστα και πρόβλημα στις ίδιες τις τράπεζες ;;
aetos64 έγραψε:
Πως γίνεται π.χ. όλες οι νότιες χώρες (πορτογαλία, ισπανία,ιταλία και Ελλάδα) να έχουν υψηλή ανεργία και όλες οι βόρειες να μην έχουν ;
Αυτό οφείλεται κατά την γνώμη μου πως αυτές οι χώρες αποτελούν την περιφέρεια της βιομηχανικής Ευρώπης.
άρα εκ των πραγμάτων μου λες ότι ο Έλληνας αν θέλει να μην είναι άνεργος πρέπει να φύγει από την περιφέρεια και να πάει στο κέντρο της Ευρώπης που υπάρχει βιομηχανία όπως έκαναν π.χ. πριν από 45 χρόνια οι χωρικοί που έφευγαν από την περιφέρεια της Ελλάδος και πήγαιναν στο κέντρο (φαινόμενο της αστικοποίησης που λέγαμε παλιά) για δουλειά όπου η ανεργία ήταν χαμηλή.
aetos64 έγραψε:
LAPTONAS έγραψε: Πως σχετίζεις τον έλεγχο της τράπεζας προς όφελος τον επενδυτών με την ανεργία του λαού ; Προς όφελος των επενδυτών θα ήταν να υπάρχει χαμηλός μισθός για παράδειγμα, όχι ανεργία.
Εφόσον φτάσαμε στο σημείο οι επενδυτές να κερδίζουν απο την λογιστική διαχείρηση του κρατικού χρέους, όσα θα κέρδιζαν παλαιότερα μέσω της οικονομίας που συνεπάγεται και με θέσεις εργασίας, δεν υπάρχει πλέον λόγος η ύπαρξη θέσεων εργασίας.

Ένα παράδειγμα.

παίζουμε πόκερ και ενώ σου έχω πάρει όλα τα λεφτά σε δανείζω εώς ότου εξαργυρώσω και το σπίτι σου.
Εφόσον φτάσουμε στο σημείο να μου χρωστάς όση είναι και η αξία του σπιτιού σου, σταματάω να σε δανείζω καί επισπεύδω την εκκαθάριση του σπιτιού σου.
Εώς ότου λοιπόν βρίσκεσαι σε διαδικασία εκποίησης σε κρατάω και σε ζωή αναλαμβάνοντας τα έξοδα συντήρησή σου.
Συνεπώς δεν σε συμφέρει να έχω εργασία ώστε να με κρατάς στο χέρι π.χ. ;
1.Σοφία πάντων κάλλιστον, η δε αμάθεια πάντων κάκιστον
2. ζητεῖτε τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν

Re: Θα σταματήσει η ανεργία στην Ελλάδα;

9
LAPTONAS έγραψε:
aetos64 έγραψε:
LAPTONAS έγραψε: ποτέ δηλαδή δεν πρόκειται να επανέλθει η Ελλάδα ;
Λάπτονα, μην με παρεξηγήσεις, δεν τα βλέπω όλα ''μαύρα'', τα βλέπω ρεαλιστικά.

Η Ελλάδα δεν μπορεί να επανέλθει γιατί κατάντησε στην φιλελεύθερη εποχή που ζούμε μία υπο εκκαθάριση χρεοκοπημένη επιχείρηση.
Όχι δεν σε παρεξηγώ απλά προσπαθώ να καταλάβω αν υπάρχει κάποιο χρονικό όριο στην τοποθέτηση σου, π.χ. σε ένα χρόνο, σε δύο, σε δέκα, ποτέ κτλ..
aetos64 έγραψε:
Δηλαδή στις άλλες χώρες όπου οι τράπεζες επίσης έχουν τον έλεγχο της χρηματοδότησης του δημοσίου όπως π.χ. στις ΗΠΑ, που τον έλεγχο έχει η fed, πως γίνετε η ανεργία να είναι χαμηλή ; Πως σχετίζεις τον έλεγχο της τράπεζας προς όφελος τον επενδυτών με την ανεργία του λαού ; Προς όφελος των επενδυτών θα ήταν να υπάρχει χαμηλός μισθός για παράδειγμα, όχι ανεργία.
Δεν κατάλαβες νομίζω τί έγραψα πιό πάνω.
Το πρόβλημα πλέον δεν είναι μόνο το ότι έχουμε να κάνουμε με ιδιωτικές κεντρικές τράπεζες αλλά ότι αυτές έχουν κερδίσει ήδη ένα χρέος απο τα κράτη ισότιμο με την αξία τους (οικονομική ισχύ τους) και ουσιαστικά έχουν χάσει την κυριαρχία τους.
Το ότι έχουν χάσει την κυριαρχία τους δεν καταλαβαίνω πως το σχετίζεις με την εργασία. Δηλαδή γιατί οι τράπεζες δεν δημιουργούν θέσεις εργασίας, προτιμούν να υπάρχουν οικονομικές αναταραχές οι οποίες μπορούν να προκαλέσουν μάλιστα και πρόβλημα στις ίδιες τις τράπεζες ;;
Γιατί η ελληνική οικονομία έχει περιέλθει σε σπιράλ θανάτου λόγω της χρεοκοπίας.
Με την φυγή κεφαλαίων απο τη χώρα καί την μείωση των μισθών που συνεπάγεταιτης μείωσης της οικονομικής ισχύως των νοικοκυριών κυρίως.
Εδώ περισσότερες λεπτομέρειες: http://www.naftemporiki.gr/finance/stor ... gopoieitai

aetos64 έγραψε:
Πως γίνεται π.χ. όλες οι νότιες χώρες (πορτογαλία, ισπανία,ιταλία και Ελλάδα) να έχουν υψηλή ανεργία και όλες οι βόρειες να μην έχουν ;
Αυτό οφείλεται κατά την γνώμη μου πως αυτές οι χώρες αποτελούν την περιφέρεια της βιομηχανικής Ευρώπης.
LAPTONAS έγραψε:άρα εκ των πραγμάτων μου λες ότι ο Έλληνας αν θέλει να μην είναι άνεργος πρέπει να φύγει από την περιφέρεια και να πάει στο κέντρο της Ευρώπης που υπάρχει βιομηχανία όπως έκαναν π.χ. πριν από 45 χρόνια οι χωρικοί που έφευγαν από την περιφέρεια της Ελλάδος και πήγαιναν στο κέντρο (φαινόμενο της αστικοποίησης που λέγαμε παλιά) για δουλειά όπου η ανεργία ήταν χαμηλή.
Ναί, μόνο που αυτό σήμερα δεν αποτελεί νομίζω λύση, δεν μπορεί όλη η νότια Ευρώπη να μεταναστεύσει στο κέντρο.
Άλλωστε και η κεντρική Ευρώπη έχει τα ίδια καί χειρότερα προβλήματα, αυτά όμως δεν αποτελούν για τις αγορές αιτία κακής αξιολόγισης εφόσον δεν υπάρχουν εναλακτικές λύσεις επένδυσης των κεφαλαίων τους.
LAPTONAS έγραψε:
aetos64 έγραψε:
LAPTONAS έγραψε: Πως σχετίζεις τον έλεγχο της τράπεζας προς όφελος τον επενδυτών με την ανεργία του λαού ; Προς όφελος των επενδυτών θα ήταν να υπάρχει χαμηλός μισθός για παράδειγμα, όχι ανεργία.
Εφόσον φτάσαμε στο σημείο οι επενδυτές να κερδίζουν απο την λογιστική διαχείρηση του κρατικού χρέους, όσα θα κέρδιζαν παλαιότερα μέσω της οικονομίας που συνεπάγεται και με θέσεις εργασίας, δεν υπάρχει πλέον λόγος η ύπαρξη θέσεων εργασίας.

Ένα παράδειγμα.

παίζουμε πόκερ και ενώ σου έχω πάρει όλα τα λεφτά σε δανείζω εώς ότου εξαργυρώσω και το σπίτι σου.
Εφόσον φτάσουμε στο σημείο να μου χρωστάς όση είναι και η αξία του σπιτιού σου, σταματάω να σε δανείζω καί επισπεύδω την εκκαθάριση του σπιτιού σου.
Εώς ότου λοιπόν βρίσκεσαι σε διαδικασία εκποίησης σε κρατάω και σε ζωή αναλαμβάνοντας τα έξοδα συντήρησή σου.
Συνεπώς δεν σε συμφέρει να έχω εργασία ώστε να με κρατάς στο χέρι π.χ. ;
Όχι, δεν θα ψάξω να σου βρώ εργασία, υπάρχουν άλλα, έτοιμα θύματα... με αφάγωτη περιουσία...
Απάντηση

Επιστροφή στο “Παγκόσμια - Ελληνική Οικονομία”

cron