Σελίδα 1 από 5

Πως δέξεται και διακρίνει τα της θείας Χάριτος;

Δημοσιεύτηκε: 17 Μάιος 2013, 20:56
από LAPTONAS
Θα κάνω μία ερώτηση απλή, Πως διακρίνουμε αν ήμαστε φωτισμένοι (αν έχουμε την Θεία Χάρη) ;.... Είναι απλή όμως πολύ σημαντική και δύσκολη καθώς ο Φωτισμός είναι ο δείκτης ότι ο νους βρίσκεται σε ένωση με το Άγιο Πνεύμα και ως εκ τούτου αυτό βεβαιώνει πως ήμαστε περισσότερο κοντά στη Σωτηρία - Βασιλεία των Ουρανών.

Τούτο είναι πολύ σημαντικό θέμα καθώς η Θέωση θεωρείτε μάλλον αυτοσκοπός στη Χριστιανική πίστη.

Πόσοι λοιπόν έλληνες ή ορθοδοξοι Χριστιανοί είναι φωτισμένοι από το άγιο πνεύμα; Και επί τούτου, εφόσον εγώ είμαι ο λιγότερο αρμόδιος για να πω, έχει κάποιος τη καλοσύνη να μας πει πως μπορεί κάποιος να φωτισθεί, και πως μπορεί να είναι βέβαιος ότι δεν είναι φωτισμένος; να το διατυπώσω και απλότερα πως μετράμε τον φωτισμό του νου; Ή μήπως στην ορθοδοξία δεν γνωρίζουμε αυτό το τόσο βασικό πράγμα ; Πως λοιπόν φτάνει κανείς τη Σωτηρία ;

Re: Φωτισμό του νου - Σωτηρία

Δημοσιεύτηκε: 17 Μάιος 2013, 21:37
από omg
1. Τα εχεις καπως μπερδεμενα στο μυαλο σου.
2. Δεν ειναι καθολου απλα για να απαντηθουν αυτα που ρωτας.
3. Εδω ειναι το ζουμι για καποια απο αυτα που ειπα διοτι εγω δεν ειπα πραγματα απο μονος μου αλλα βαση των οσων λενε οι αγιοι της ορθοδοξιας.

ΑΝΑΦΟΡΑ ΕΙΣ ΤΟ ΑΔΥΝΑΤΟΝ ΤΗΣ ΨΥΧΙΚΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΑΛΛΟΘΡΗΣΚΩΝ ΚΑΙ ΑΙΡΕΤΙΚΩΝ

του Αγίου Ιγνατίου Μπριαντσιανίνωφ (1807-1867)



Αξιοδάκρυτον θέαμα αληθώς είναι οι Χριστιανοί οι οποίοι δεν κατανοούν την ουσίαν της χριστιανικής πίστεως. Ένα θέαμα πού μαρτυρείται σχεδόν παντού εις τάς ημέρας μας. Είναι σπάνιον να παρηγορήση κανείς τους οφθαλμούς του από Ένα αντίθετο φαινόμενο.

Βλέποντας το πλήθος των λεγομένων «χριστιανών» σπανίως διακρίνει το βλέμμα σου κατ' όνομα και κατ' έργον αληθινόν χριστιανόν.

Παρουσιάζω τώρα την έρώτησί σας: «Διατί δεν δύνανται οι ειδωλολάτραι - αλλόθρησκοι και άπιστοι, Μουσουλμάνοι και οι λεγόμενοι αιρετικοί να σωθούν». Γράφετε ότι «ανάμεσα τους υπάρχουν πολλοί καλοί άνθρωποι. Εάν απεστέλαμεν εις την απώλεια τόσο καλούς ανθρώπους αυτό θα ήτο εναντίον εις το έλεος του Θεού... ναί πράγματι μιά τέτοια σκέψις είναι εναντία στην κοινήν αντίληψιν. Οι αιρετικοί εν τούτοις δεν είναι λιγότερο χριστιανοί. Λογίζοντας τον εαυτόν σας σεσωσμένο και τα μέλη μιας διαφορετικής πίστεως να είναι στην απώλεια είναι παραφροσύνη και άκρα υπεροψία».

θα προσπαθήσω να απαντήσω με ολίγα λόγια χωρίς να φθαρή η σαφήνεια της εξηγήσεως λόγω μακρυλογίας.

Χριστιανοί Μυθολογείτε γύρω από τήν σωτηρία αγνοούντες αυτήν και τον λόγο διά τον οποίον ο κόσμος έχει ανάγκην σωτηρίας και τελικά εσείς οι ίδιοι δεν γνωρίζετε τον Χριστόν ο οποίος είναι ο Μόνος διά του όποιου αποκτούμεν τήν σωτηρίαν. Ιδού λοιπόν ή αληθινή διδασκαλία επί του προκειμένου, η διδασκαλία της Αγίας και Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας.

Η σωτηρία συνίσταται εις τήν επιστροφήν του ανθρώπου εις ένωσιν με τον Θεόν. Αυτή η ενωσις ήτο χαμένη από όλο το ανθρώπινον γένος διά μέσου της πρώτης πτώσεως των προπατόρων μας. Έκτότε η κοινή «μοίρα» όλων των ανθρώπων είναι η απώλεια ευσεβών και ασεβών, δικαίων και αδίκων.

Συνελήφθημεν εν ανομίαις και εγεννήθημεν εν αμαρτίαις συμφώνως με τον ψαλμωδόν και ο Πατριάρχης Ιακώβ όσον αφορά τον εαυτόν του και τον αγνό και σώφρονα υιόν του Ιωσήφ λέγει: «Καταβήσομαι προς τον Υιόν μου πενθών εις Άδου» (γεν λς' 33). Οί άνθρωποι μετά το πέρασμα τους επί της γης, κατέβαιναν εις τον Άδην όχι μόνον οί αμαρτωλοί αλλά ακόμη και οί δίκαιοι της περιόδου της Παλαιάς Διαθήκης.

Αυτή ήταν η δύναμις των καλών έργων της ανθρωπότήτος. Αυτή ήτο η αξία των αρετών της ξεπεσμένης μας φύσεως. Διά να επανέλθη η απωλεσθείσα ενωσις του ανθρώπου με τον Θεόν διά τήν σωτηρίαν του άνθρώπου ήτο αναγκαία η εξαγορά, η απολύτρωσις.

Η λύτρωσις του ανθρωπίνου γένους δεν επετελέσθη από Άγγελον η Αρχάγγελον ή από κάποιο άλλο ανώτερο όν κτιστόν και επομένως περιωρισμένον.

Η σωτηρία έπετελέσθη από τον ίδιο τον απεριόριστον Θεόν. Η τιμωρία του Άδου η μερίδα της ανθρωπότήτος κατηργήθηκε και αντικατεστάθη διά μέσου της του Χριστού καταδίκης. Η έλλειψις της ανθρωπίνης αξίας συνεπληρώθη με την δική του άπειρον αξίαν.

Ό,τι ήτο αδύνατον να κατορθώσει το ανθρώπινον γένος με όλα τα καλά έργα εν τούτοις όμως τόσο αδύναμα ώστε κατέβαινεν με αυτά εις τόν Αδην, κατωρθώθη δι ενός δυναμικού έργου. Διά της πίστεως εις τον Κύριον μας Ίησούν Χριστόν. Οί Ιουδαίοι ηρώτουν τον Κύριον, και ο Κύριος τους απαντούσε: «είπον ούν προς Αυτόν τι ποιώμεν ίνα έργαζώμεθα τα έργα του Θεού; απεκρίθη Ιησούς και είπεν αύτοίς• τούτο εστίν το έργον του Θεού, ίνα πιστεύσητε εις ον απέστειλε εκείνος. (Ίωάν. στ' 28-29).

Εν λοιπόν καλόν έργον είναι αναγκαίον διά την σωτηρίαν μας - ΠΙΣΤΙΣ -. Η πίστις είναι έργον. με την πίστιν και μόνον αυτήν μπορούμε να κατορθώσωμε την ένωσι με τον Θεόν διά μέσου των μυστηρίων της εκκλησίας, τα οποία μας έδωσε ο ίδιος ο Χριστός.

Δεν υπάρχουν θεμέλια πού να στηρίζουν την πίστιν σας. Σφάλλετε όταν λέτε ότι θα σωθούν οι καλοί άνθρωποι ανάμεσα στους αλλόθρησκους και μουσουλμάνους, διότι αυτό σημαίνει ότι και αυτοί θα ενωθούν με τον αληθινόν Θεόν. Σπαταλάτε τον χρόνον σας συλλογιζόμενοι ότι μία ιδέα αντίθετη από την ιδικήν σας, είναι καινοτομία, ότι είναι κάποια εσφαλμένη διδασκαλία πού μόλις τώρα εισεχώρησε μέσα στην Εκκλησία.

Οχι. Μιά τέτοια διδασκαλία διατηρούσε πάντότε η αληθινή Εκκλησία και στην παλαιά και στην καινήν Διαθήκη.

Η εκκλησία έδέχετο πάντότε ότι υπάρχει μόνον εν μέσον προς σωτηρίαν ο Λυτρωτής. Επίσης πάντότε έδέχετο ότι τα μεγαλύτερα έργα της ξεπεσμένης μας φύσεως στο τέλος καταβαίνουν εις τον Άδην και μόνον εκεί. Εάν οί δίκαιοι της αληθινής Εκκλησίας, οι φωτισμένοι διά των οποίων ενεργούσε το Άγιον Πνεύμα, οί προφηται και θαυματουργοί οί όποιοι επίστευαν στον ερχομό του Σωτήρος και πού απέθαναν πριν από την έλευσιν του, Εάν εκείνοι κατέβαιναν εις τον Άδην, τότε πώς εσείς τους θέλετε αυτούς τους αλλόθρησκους και μω¬αμεθανούς επειδή σας φαίνονται τόσο καλοί να λάβουν την σωτηρίαν, χωρίς ποτέ να γνωρίσουν η να πιστεύσουν στον Λυτρωτην;

Πώς μπορεί κανείς να τους εγγυηθή σωτηρίαν η όποια αποκτάται μόνον και το επαναλαμβάνω – μόνον με έναν τρόπο - πίστιν εις τον Λυτρωτην;

Χριστιανοί! Γνωρίστε τον Χριστόν. Θυμηθείτε ότι δεν τον κατανοήσατε, ότι τον απορρίπτετε όταν πιστεύετε ότι μπορεί να υπάρξη σωτηρία χωρίς Αυτόν βασιζόμενοι στην χάρι κάποιου είδους καλών έργων.

Με το να δέχεσθε ότι μπορεί να ύπαρξη σωτηρία χωρίς πίστιν εις τον Χριστόν, τον απορρίπτετε και ίσως χωρίς να το θέλετε πίπτετε εις την θανάσιμην αμαρτίαν της βλασφημίας.

«Λογιζόμεθα ούν…», λέγει ο απόστολος Παύλος «πίστει δικαιούσθαι άνθρωπον χωρίς έργων νόμου... δικαιοσύνη δέ θεού διά πίστεως Ιησού Χριστού εις πάντας και επί πάντας τους πιστεύοντας• ου γάρ έστι διαστολη, πάντες γάρ ήμαρτον και υστερούνται της δόξης του Θεού, δικαιούμενοι δωρεάν τη αυτόύ χάριτι διά της απολυτρώσεως της εν Χριστώ Ιησού...» (Ρωμ. γ' 22-25).

Εσείς απαντάτε: ο απόστολος Ιάκωβος παραγγέλλει και υπαγορεύει ότι τα καλά έργα είναι αναγκαία και μας διδάσκει ότι η πίστις χωρίς έργα είναι νεκρη.

- Κοιτάξτε πιο προσεκτικά τι παραγγέλλει ο άγιος Ιάκωβος. θα δητε ότι παραγγέλλει - τα έργα της πίστεως - όπως άλλωστε και όλοι οί θείοι και εμπνευσμένοι συγγραφείς της Άγιας Γραφής και όχι τα έργα της ξεπεσμένης μας φύσεως, τα οποία είναι μισητά προς την πίστιν. Ό απόστολος παραθέτει την ενέργειαν του πατρι¬άρχου Αβραάμ, ένα έργο το οποίον απεκάλυπτε την πίστιν ενός δικαίου ανδρός. Αυτό το έργο συνίστατο από την Ουσία του μονογενούς του υιού εις τον Θεόν.

Το να θυσιάση κανείς τον υιόν του δεν λογίζεται καλόν έργον εις την άνθρώπινην κρίσιν είναι όμως εν καλόν έργον μόνον επειδή εκπληρώνει την θέλησι του Θεού. Εξετάστε την καινή Διαθήκη και τάς αγίας Γραφάς γενικώς και θα ιδητε ότι αύται παραγγέλουν την εκπλήρωσιν των εντολών του Θεού, και ότι η εκπλήρωσις αυτών των εντολών ονομάζεται με μία λέξη έργα.

Από την εκπλήρωσιν αυτών των εντολών η πίστις ζωοποιείται και γίνεται ενεργός. θα ανακαλύψετε επίσης μέσα στάς γραφάς ότι τα καλά έργα πού προέρχονται από την πεσμένη μας φύσιν, από συναισθήματα, από πάθη (το αίμα) από μία συγκεκινημένη καρδία, είναι απαγορευμένα, απερριμένα. Αυτά ακριβώς είναι το είδος των καλών έργων πού εσείς επιβραβεύετε ανάμεσα στους αλλόθρησκους και μουσουλμάνους.Χάριν αυτών των έργων, αν και πράττονται από αυτούς πού απορρίπτουν τον Χριστόν, εσείς είστε διατεθειμένοι να τους εγγυηθείτε την σωτηρίαν.

Αληθώς η προσέγγισίς σας είναι παράξενη στην κοινή αντίληψιν. Από που παίρνετε το δικαίωμα αυτό; να υιοθετήσετε ένα τέτοιον νόμον;
Εάν είστε χριστιανοί, τότε πρέπει να έ¬χετε χριστιανικήν αντίληψιν γύρω απ’' αυτό το θέμα και όχι μίαν αντίληψιν πού την ονειρευτήκατε από το τίποτε. Το εύαγγέλιον μας διδάσκει ότι εξ αιτίας της πτώσεως του Αδάμ ο νους μας (η λογικη - η διάνοια) διεστράφη. Όσο και αν έπροικίσθη από την φύσιν ο πεσμενος μας νους, όσον και άν έφωτίσθη από την μάθησιν δεν παύει να παραμενη σε μιά πεσμένη κατάστασι εσφαλμένος. Πρέπει κανείς να τον απορρίψη και να παραδώση τον εαυτόν του είς την καθοδηγήσιν της πίστεως.
Διαμέσου αυτής της καθοδηγήσεως και με άξιόλογον προσπάθειαν προς την ευσέβεια, στον κατάλληλο χρόνο ο Θεός εγγυάται είς τους πιστούς δούλους του αληθινό και πνευματικό νου.

Μόνον αυτός ο αληθινός νους πρέπει να αναγνωρίζεται ώς υγιής. Αυτός ο νους ο γεννημένος από την πίστιν είναι - υπέρ νους - όπως το περιγράφει ο άγ. Απόστ. Παύλος στην επιστολήν του προς Εβραίους.

Το θεμέλιο της πνευματικής συνέσεως είναι ο Θεός, και η πίστις στηριγμένη σ' αυτήν την σταθεράν πέτραν δεν κλονίζεται ούτε πλανάται.

Εμείς οι χριστιανοί θεωρούμε αυτό πού εσείς ονομάζετε κοινήν αντίληψιν ότι είναι τόσο αρρωστημένη, τόσο σκοτεινή, τόσο παραπλανημένη πού δύναται να γιατρευτή μόνον άν αποκοπή με την μάχαιραν της πίστεως όλη η γνώσις η οποία την έχει οικοδομήσει αυτήν την κοινήν αντίληψιν και να πεταχθή μακρυά. Εάν κάποιος θεωρεί τον νού του υγιή, βασισμένος σε κάποιο αόριστο κάτι, το οποίον συνεχώς μεταβάλλεται τότε αυτό το να είναι «υγιής» ενδεχομένως να απορρίψη τον Χριστόν. Η πείρα εβεβαίωσε ότι ούτω έχει το πράγμα.

Τι ακριβώς σας λέγει «η κοινή αντίληψίς σας»; Μήπως σας λέγει ότι προσβάλλεται από την σκέψιν ότι οι καλοί άνθρωποι πού δεν πιστεύουν στον Χριστόν θα χαθούν; αυτό είναι όλο; επί πλέον σας λέγει ότι για τέτοιους ανθρώπους το να χαθούν θα πήγαινε εναντίον ενός τέτοιου πανάγαθου όντος σαν τον Θεό; Φυσικά θα είχατε μίαν αποκάλυψιν άνωθεν γύρω από το ζήτημα αυτό, δηλαδή ότι αφορά το τί είναι και τί δεν είναι εναντίον στο έλεος του Θεού. Όχι, στην πραγματικότητα όχι; Αλλ' όμως η κοινή αντίληψίς έτσι λέγει. Α!!! η κοινή αντίληψίς σας: με αφορμή την κοινή αντίληψί σας από που εμάθατε ότι με τον περιορισμένο ανθρώπινο νού θα μπορούσε κανείς να φθάση στην γνώσιν του τί είναι παραδεκτό και τί δεν είναι παραδεκτό στο έλεος του Θεού; Επιτρέψτε μας να εκφράσωμε τις σκέψεις μας.

Το ευαγγέλιον που είναι οι διδασκαλίες του Χριστού, οι άγιες Γραφές και το σύνολο της Όρθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας, έχουν αποκαλύψει σε μας εκείνα πού θα μπορούσε κανείς να γνωρίζη, γύρω από το έλεος του Θεού. Αυτή η γνώσις υπερβαίνει τα όρια του νοός, είναι υπεράνω απ’' ότι ένας άνθρωπος μπορεί να σκεφθεί, απρόσιτος είς εμάς.
Ό ανθρώπινος νους περιπλανάται ασκόπως όταν προσπαθεί να ορίση ποια είναι τα όρια του Θεού όταν προσπαθεί να εξηγήση το άνεξηγήτον, να το ύποτάξη στους δικούς του λογισμούς... να υποτάξη ποίον; τον Θεόν.
Μία τέτοια αγέρωχος υπεροψία είναι σατανιστική.

Φαντασθείτε λοιπόν, να ονομάζετε τον εαυτόν σας χριστιανό, χωρίς ακόμη να γνωρίζετε τις διδασκαλίες του Χριστού. Εάν δεν έχετε μάθει για την ακατανοησία του Θεού από την γεμάτη χάρι ουράνια διδασκαλία της Εκκλησίας, τότε πηγαίνετε εις το σχολείον και ακούστε τί μαθαίνουν τα παιδιά…

Οι δάσκαλοι των μαθηματικών εξηγούν σ' αυτά την θεωρίαν του απείρου το οποίον επειδή είναι μία απροσδιόριστος αξία δεν υπόκειται στους κανόνας τους οποίους υπόκεινται οι πεπερασμένες αξίες. Τα συμπεράσματα πού θα μπορούσε να σχηματίση κανείς όσον άφορα το άπειρον μπορεί να είναι καθ' ολοκληρίαν τα αντίθετα απ’' εκείνα όσον αφορά το πεπερασμένον. Από την άλλη πλευρά εσείς θέλετε να προσδιορίσετε τους νόμους πού ρυθμίζουν την δράσι του θείου ελέους.

Εσείς λέτε, λοιπόν, αυτό και αυτό είναι εύάρεστο στον Θεό και άλλα πράγματα ότι δεν είναι. Όλα αυτά ταιριάζουν η δεν ταιριάζουν με την κοινήν σας αντίληψιν, με την κατανόησί σας και την αισθαντικότητα σας.

Μήπως ακολουθεί απ' αυτό ότι ο Θεός είναι υποχρεωμένος να κατανοή και να αισθάνεται όπως εσείς; Εσείς πραγματικώς αυτό απαιτείτε από τον Θεόν. Πόσον παράφρων και υπεροπτική άξίωσις! Μην κατηγορείτε την Εκκλησίαν για έλλειψιν κοινής αντιλήψεως και ταπεινώσεως· αυτά είναι τα δικά σας σφάλματα.

Η άγια Εκκλησία το μόνο που κάνει είναι να υποτάσσεται χωρίς ερώτηση εις την διδασκαλία του Θεού σε ότι άφορα την ενεργητικότητα του Θεού την οποία Αυτός μας έχει αποκαλύψει. τα παιδιά της Εκκλησίας ακολουθούν αυτήν στο ζήτημα αυτό υπακούοντας.

Είναι φωτισμένα από την πίστι και απορρίπτουν κάθε υπερφίαλο συλλογισμό ο όποιος εγείρεται εναντίον του Θεού,. Εμείς πιστεύομεν ότι είναι δυνατόν να γνωρίζωμεν περί του Θεού, μόνον εκείνα τα όποια ο Θεός ηυδόκησε να μας αποκάλυψη. Εάν υπήρχε ένα άλλο μονοπάτι προς την γνώση του Θεού, το οποίον θά μπορούσαμε νά ακολουθήσομε σύμφωνα με την ιδικήν μας διανοητικήν δύναμιν τότε η θεία αποκάλυψις δεν θα είχε δοθή σε μας. Η αποκάλυψις εδόθη επειδή είναι αναγκαία. Η περιπλάνησις του ανθρωπίνου νοός και οι ρεμβασμοί του είναι μάταια και λανθασμενα.

Λέγετε ακόμη, ότι «οι αιρετικοί εντούτοις είναι Χριστιανοί». Από που το πήρατε αυτό; Θέλετε να πήτε ότι άνθρωποι πού ονομάζουν τους εαυτούς των χριστιανούς χωρίς να γνωρίζουν τίποτε περί Χριστού, Από την υπέρμετρον αγνωσίαν των θα απεφάσιζαν να ονομάζουν τους εαυτούς των χριστιανούς του ιδίου είδους σαν τους αιρετικούς, εκείνους τους αιρετικούς οι οποίοι είναι αποκεκομμένοι Από την αγίαν ορθόδοξον πίστιν εξ' αιτίας της βλάσφημου αιρέσεώς των;

Οι αληθινοί χριστιανοί πραγματικώς κρίνουν μ' αυτόν τον τρόπον; Ένα πλήθος από άγιους εξέλεξε των μαρτυρικών στεφάνων προτιμώντας τα χειρότερα και διαρκέστερα βασανιστήρια, φυλακίσεις και εξορίες, παρά να συμμετέχη με τους αιρετικούς στις βλάσφημες διδασκαλίες τους.

Η ορθόδοξος Εκκλησία θεωρούσε πάντότε ότι η αίρεσις είναι θανάσιμος αμαρτία, και τον άνθρωπον τον μολυσμένον με την τρομεράν αρρώστια της αιρέσεως ότι είναι πνευματικά νεκρός ξένος προς την θείαν χάριν και σωτηρίαν, σε κοινωνία με τον διάβολο και την ολέθρια συνοδεία του.

Αίρεσις είναι αμαρτία του νοός. Αίρεσις είναι πιο πολύ δαιμονική παρά η ανθρώπινη αμαρτία. Είναι η κόρη του διαβόλου, η κληρονομιά του, η ασέβεια του, σχεδόν ειδωλολατρία.

Οι πατέρες της Εκκλησίας ονομάζουν την ειδωλολατρείαν ασέβεια και την αίρεσιν διαφθοράν. Στην ειδωλολατρεία ο διάβολος λαμβάνει την λατρείαν πού οφείλεται στον Θεό, από τυφλωμένους ανθρώπους, ενώ στις αιρέσεις συσσωματοποιεί την τυφλωμένη ανθρωπότητα, εις την κυριωτέρα αμαρτία του την βλασφημία.

Εάν κανείς διαβάσει τις πράξεις των συνόδων με προσοχή θα πεισθή ότι ο χαρακτήρ των αιρετικών είναι σατανιστικός. Διαβάζομεν διά την τρομακτικήν τους υπόκρισιν, για την άμετρον υπερηφάνειαν τους. Βλέπομεν την συμπεριφοράν τους να υποκινείται από συνεχή ψέμματα. Παρατηρούμεν ότι είναι αιχμάλωτοι εις τα μεγαλύτερα πάθη. Όποτε είναι δυνατόν εις αυτούς διαπράττουν τα χειρότερα εγκλήματα και τις πιο τρομακτικές θηριωδίες.

Το ασύγκριτον μίσος τους προς τα μέλη της ορθοδόξου Εκκλησίας είναι ιδιαιτέρως παρατηρημένον. Η Αίρεσις συνοδεύεται Από μίαν σκληρυνσιν της καρδίας, Από μία φοβερά σκοτίζουσα βλάβη του νοός, Από μία ισχυρογνώμονα επιθυμία της ψυχής να παραμείνη μολυσμένη Από μία δυσκολία στην θεραπεία του προσώπου πού πάσχει Από αυτήν την ασθένειαν.

Κάθε Αίρεσις είναι βλασφημία εναντίον του αγίου Πνεύματος. Η Αίρεσις δεν βλασφημεί μόνον το δόγμα περί του άγιου Πνεύματος η την ενέργειαν του αλλά βλασφημεί το άγιον Πνεύμα εις την ολότητα του.

Η ουσία όλων των αιρέσεων είναι η βλασφημία. Ό άγ. Φλαβιανός, Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, ο οποίος εσφράγισε την ομολογία διά την αληθινήν πίστιν με το αίμα του, προσφέρει την Απόφασιν της τοπικής συνόδου της Κων/λεως εναντίον του αιρετικού Ευτυχούς, με τα ακόλουθα λόγια:

«Ό Ευτυχής ο πρώην ιερεύς και αρχιμανδρίτης έξ' όλων όσων έχει ήδη πράξει και από τις τωρινές καταθέσεις του έφανερώθη σαφώς ότι νοσεί την κακοδοξίαν του Απολλιναρίου και Βαλεντίνου και ακολουθεί τάς βλασφημίας των ανυποχωρήτως, ο όποιος επιπροσθέτως ουδέ την ιδικήν μας συμβουλήν εσεβάσθη και διδασκαλίαν και δεν κατεδέχθη να συμμορφωθή με τα ορθά δόγματα. Διά τούτο μετά δακρύων και στεναγμών διά την ολοκληρωτικήν απώλεια του ωρίσαμεν διά του Κυρίου του ύπ' αυτού βλασφημηθέντος να είναι στερημένος και ξένος Από κάθε ιερατικόν τάγμα και Από την κοινωνίαν μαζί μας, και Από την δια-κυβέρνησιν μοναστηρίου και ας γνωρίζουν όλοι εκείνοι οι όποιοι μετά απ’ αυτά θα τον συναντήσουν η θα του συνομιλήσουν ότι θα είναι υπεύθυνοι και αυτοί εις το επιτίμιον της ακοινωνησίας διότι δεν απεμακρύνθησαν από την συναναστροφήν του».

Αυτή η Απόφασης είναι εν παράδειγμα από την γενικήν άποψιν της Ορθοδόξου Εκκλησίας όσον άφορα τους αιρετικούς. Η Απόφασις αυτή έγινε δεκτή απ’ όλην την Εκκλησίαν και εκυρώθη Από την οικουμενικήν σύνοδον της Χαλκηδόνος. Η Αίρεσις του Ευτυχούς συνίστατο στο ότι δεν ομολογούσε δύο φύσεις στον Χριστό μετά την ενσάρκωσί του όπως κάνει η Εκκλησία.
Παρεδέχετο μόνον μία φύσι την θεία. Εσείς λοιπόν λέτε: Μόνον αυτό;....

Διαβάζομε την αντίδρασιν ενός συγκεκριμένου προσώπου της εξουσίας προς τον πατριάρχην Κωνσταντινουπόλεως σχετικώς με την Αρειανικήν αίρεσιν. Η αντίδρασίς του είναι διασκεδαστική διά την έλλειψιν γνώσεως και άξια οίκτου εις την ουσίαν της. Αυτό το πρόσωπο παραγγέλλει εις τον πατριάρχην να διατηρή ειρήνην και να μη δημιουργή συγχύσεις, πράγματα πού είναι τόσον ξένα προς το Πνεύμα της χριστιανοσύνης, καταπιανόμενος με δύο τρεις λέξεις.
Γράφει ότι δεν ευρίσκει τίποτε το εσφαλμένον εις την διδασκαλίαν του Αρείου και ότι η διαφορά ευρίσκεται μόνον στην αλλαγή μιας φράσεως. […]

Μόνον!!! Είναι μόνον ή άρνησις της όλης χριστιανικής πίστεως. […]

Αυτοί οι οποίοι παραδέχονται βλάσφημες διδασκαλίες και βλασφημούν, δεν είναι κακοποιοί, δεν κλέπτουν και ακόμη κάνουν και καλά έργα (της πεσμένης μας φύσεως) είναι θαυμάσιοι άνθρωποι. Πώς θα μπορούσε ο Θεός σας να τους αρνηθή την σωτηρία;... Η όλη έλλειψις της κατανοήσεώς σας είναι μιά βαθεία αγνωσία της χριστιανοσύνης. Μη νομίσετε ότι μία τέτοια αγνωσία είναι ασήμαντος. Όχι. τα αποτελέσματα μπορούν να είναι καταστρεπτικά προπαντός τώρα πού τόσα φυλλάδια διανέμονται τριγύρω με χριστιανικό τίτλο και σατανικό περιεχόμενο.

Ευρισκόμενος κανείς εις άγνοια της αληθινής χριστιανικής διδασκαλίας μπορεί να δεχθή μίαν εσφαλμένην και βλάσφημον σκέψιν ώς αληθινήν και δεχόμενος αυτήν να απωλεσθή διά πάντα. Οι βλάσφημοι δεν σώζονται.
Αυτές οι αμφιβολίες πού εκφράζετε σημαδεύουν εναντίον σας και κατά της σωτηρίας σας. Η ουσία της απορίας σας είναι χωρισμός από τον Χριστόν. Μην παίζετε με την σωτηρίαν σας, μην το ρισκάρετε. Διαφορετικά θα θρηνείτε εις την αιωνιότητα.

Να μελετάτε την Καινήν Διαθήκην και τους Αγίους Πατέρας της Όρθοδόξου Εκκλησίας και παρακαλώ όχι της Τερέζας και τους Φραγκίσκους και άλλους Δυτικούς παράφρονας τους οποίους η Δυτική "Εκκλησία" παρουσιάζει ως αγίους. Μελετήσατε τους Αγίους Πατέρες της Ορθοδόξου Εκκλησίας δια να κατανοήσετε σωστά τας Γραφάς, δια να μάθετε να ζήτε όπως πρέπει, δια να σκέπτεσθε και να αισθάνεσθε όπως αρμόζει εις χριστιανόν. Πριν έλθη η φοβερή ώρα κατά την οποίαν πρόκειται να παρουσιασθείτε δια κρίσιν ενώπιον του Θεού, κερδίσατε την δικαίωσιν, η οποία δίδεται δωρεάν είς όλους τους ανθρώπους από τον Θεόν δια μέσου της χριστιανοσύνης.

Γίνεται εμφανές από την ανάγνωσις του ανωτέρω κειμένου οτι εάν κάποιος υποστηρίξη οτι θα σωθούν οι διάφοροι άπιστοι ή αλλόθρησκοι ή αιρετικοί αυτό ισοδυναμεί με βλασφημίαν εις το Πνεύμα το Άγιον διότι:

α) Δια μέσου αυτής της πεποιθήσεως κατελέγχει ματαίαν και αχρείαστον την όλην οικονομίαν της ενσαρκώσεως του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού.

β) Προσβάλλει αυθαδώς όλους τους Αγίους Πατέρες, οι οποίοι εν Αγίω Πνεύματι συνέγραψαν τους Κανόνας των Αγίων Οικουμενικών Συνόδων και οι οποίοι αποκαλούν τους διαφόρους αιρετικούς ολετήρας, λύκους, ψυχολέθρους, κλέπτας, ασεβείς, δυσεβείς, προδότας, όφεις, κλπ., και την αίρεσί τους και την επικοινωνίαν μετ' αυτών αιώνιον απώλειαν.

γ) Υπερυψώνει εωσφορικώς τον άνθρωπον ως δυνάμενον να εύρει την σωτηρίαν του εξ ιδίων δυνάμεων σύμφωνα με τον προτεσταντικόν ανθρωποκεντρισμόν, τον οποίον ισοδυναμει με άρνησιν και απόρριψιν του Θεού.

Δι'όλα αυτά η Εκκλησία δια των αγίων Οικουμενικών Συνόδων προστάζει "αναθεματισθήναι πάσαν αίρεσιν" (Α' Κανών Β' Οικουμενικής) και "όλοις τοις αιρετικοίς ανάθεμα" (πρακτικά Ζ' Οικουμενικής).

Επίσης, στέλλει εις το ανάθεμα όποιον προσπαθεί να υπερασπίζεται τους κάθε είδους αιρετικούς λέγουσα εις τα πρακτικά της ιδίας Συνόδου: "Ει τις χριστιανοκατηγορικής αιρέσεως όντα τινά η εν αυτή τον βίον απορρήξαντα, διεκδικεί (δηλαδή, δικαιώνει ή υπερασπίζεται) ανάθεμα", καθώς επίσης και ο "μη λέγων τοις αιρετικοίς ανάθεμα, ανάθεμα έστω".

Ας φοβηθούμε, λοιπόν, διότι εμείς δεν είμεθα περισσότερον εύσπλαχνοι από τον Θεόν, ο οποίος ούτω προστάζει.


μη το ψαχνεις ετσι.
Το σημαντικο ειναι να κατανοησει ο κοσμος οτι στο σχισμα, την αιρεση κ τις αλλες θρησκειες ΔΕΝ υπαρχει σωτηρια.

Τα υπολοιπα προυποθετουν μεγαλη συζητηση κ θα βγουμε εκτος θεματος.

Ο φωτισμος δεν κατακταται αλλα δινεται απο τον Θεο.
Υπαρχουν πραγματα κεκρυμενα που αποκαλυπτονται.
Πραγματα που μονο με την ταπεινοτητα και την ορθοδοξια βιωνει μεσα του καποιος.
Επισης υπαρχει αν εχεις ακουσει και ο "ζοφερος υπνος της αμαρτιας".

Ειναι πολλα.

Το βασικο ειναι η υπακοη στις αλαθητες οικουμενικες και πανορθοδοξες συνοδους και ολα γενικως τα γραπτα και αγραφα παραδοθεντα απο τους θεοφορους πατερες της ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ.

Αλλιως δεν μιλαμε για ορθοδοξια αλλα για κατι αλλο...!!!

Ο Θεος δεν αφηνει την Εκκλησια του απροστατευτη.
Τον καθε ενα που ειναι εντος Εκκλησιας Του τον φωτιζει με ενα τροπο που δεν ειναι ευκολο να εξηγηθει.
Και να μην ειναι εξυπνος καποιος, το Αγιο Πνευμα εχει τον τροπο του να φωτιζει κ να καθοδηγει κ να το βοηθα...
Μπορει ομως ο θεος να ελεησει κ μια ψυχη που ζηταει απλως την σωτηρια της κ που βρισκεται εν αγνοια της σε σχισμα, αιρεση η αλλη θρησκεια και να την φωτισει να βρει το δρομο της.

Γιαυτο εγω λεω κ ξαναλεω να κανει ο κοσμος αυτο που ειπε ο Χριστος.
Να ζηταει την σωτηρια του...!!

Χωρις εμενα λεει ο χριστος δεν μπορειτε να κανετε τιποτα.
Ζητηστε την σωτηρια σας και ολα τα αλλα θα προστεθουν...
Κατι που ηθελα να προσθέσω ειναι οτι η ορθοδοξια ΔΕΝ ειναι θρησκεια.

Ειναι η αποκαλυψη του ζωντος Θεου στην ανθρωπότητα (οτι ειναι τριαδικός κλπ).
Ειναι η αποκαλυψη - απο τον Θεο που ηρθε ως θεανθρωπος στη γη για να μας λυτρωσει απο το προπατορικο αμαρτημα και να μας σώσει του "πως θελει (ο Θεος πως θελει να τον λατρευουμε, οχι πως θελει ο ανθρωπος ) να τον λατρευουμε" και να τον τιμουμε...!!!



Την σωτηρια σου να ζητας και η Φώτιση θα έρθει από τον Θεό. Όχι την Φώτιση.

Η φωτιση δεν ειναι οπως οι "πανεπιστημιακες γνωσεις" η οι γνωσεις των αρχαιων κλπ, για να την ψαξεις την δουλεια οπως βλεπω οτι πας να την ψαξεις.

Το ψαχνεις λαθος το θεμα κατά την γνώμη μου.

Re: Φωτισμό του νου - Σωτηρία

Δημοσιεύτηκε: 17 Μάιος 2013, 21:50
από LAPTONAS
omg έγραψε:1. Τα εχεις καπως μπερδεμενα στο μυαλο σου.
2. Δεν ειναι καθολου απλα για να απαντηθουν αυτα που ρωτας.
3. Εδω ειναι το ζουμι για καποια απο αυτα που ειπα διοτι εγω δεν ειπα πραγματα απο μονος μου αλλα βαση των οσων λενε οι αγιοι της ορθοδοξιας.

Επίσης, στέλλει εις το ανάθεμα όποιον προσπαθεί να υπερασπίζεται τους κάθε είδους αιρετικούς λέγουσα εις τα πρακτικά της ιδίας Συνόδου: "Ει τις χριστιανοκατηγορικής αιρέσεως όντα τινά η εν αυτή τον βίον απορρήξαντα, διεκδικεί (δηλαδή, δικαιώνει ή υπερασπίζεται) ανάθεμα", καθώς επίσης και ο "μη λέγων τοις αιρετικοίς ανάθεμα, ανάθεμα έστω".
Μα δεν γνωρίζω περί αυτών φίλε μου, αλλιώς γιατί λες να ρωτάω ; Λες να τιμωριθώ επειδή ψάχνω την αλήθεια; Και δεν λέω να μου απαντήσεις εσύ βάσει τι λέει ο λογισμός σου, αλλά βάσει τη λένε οι Ορθόδοξοι Πατέρες περί του φωτισμού του νου και της Σωτηρίας. Εκτός πάλι αν δε γνωρίζεις ούτε εσύ οπότε ας παραδεχτείς ότι πρέπει να το ψάξουμε περισσότερο.

Απλά αυτά δεν είναι σίγουρα , αλλά πάλι αν ήταν απλά δεν θα συζητούσαμε για αυτά , έτσι δεν είναι ;

Επίσης για να μην κάνω το σφάλμα και υπερασπιστώ άθελα μου εγώ ή κανένας άλλος τους αιρετικούς και μας βαρύνει το ανά-θέμα , πες μου περί αυτού που ρωτάω, διότι έτσι μου φαίνεται εμένα... ότι μεταξύ Σωτηρίας και μη σωτηρίας μεσολαβεί ο φωτισμός. Λάθος είναι αυτό; Κι αν είναι αλήθεια πες μου πως γνωρίζει κανείς αν έχει φως;

γιατί φαίνεται πως ο λόγος που οι αιρετικοί δεν έχουν σωτηρία είναι πως μεταξύ αυτών δε μεσολαβεί ο φωτισμός (καθώς το Πνεύμα το άγιο δεν τους αναγνωρίζει) , και λογικό αφού δεν το δέχονται όπως δε δέχονται και τον υιό.

Re: Φωτισμό του νου - Σωτηρία

Δημοσιεύτηκε: 17 Μάιος 2013, 21:56
από omg
LAPTONAS έγραψε:
omg έγραψε:1. Τα εχεις καπως μπερδεμενα στο μυαλο σου.
2. Δεν ειναι καθολου απλα για να απαντηθουν αυτα που ρωτας.
3. Εδω ειναι το ζουμι για καποια απο αυτα που ειπα διοτι εγω δεν ειπα πραγματα απο μονος μου αλλα βαση των οσων λενε οι αγιοι της ορθοδοξιας.

Επίσης, στέλλει εις το ανάθεμα όποιον προσπαθεί να υπερασπίζεται τους κάθε είδους αιρετικούς λέγουσα εις τα πρακτικά της ιδίας Συνόδου: "Ει τις χριστιανοκατηγορικής αιρέσεως όντα τινά η εν αυτή τον βίον απορρήξαντα, διεκδικεί (δηλαδή, δικαιώνει ή υπερασπίζεται) ανάθεμα", καθώς επίσης και ο "μη λέγων τοις αιρετικοίς ανάθεμα, ανάθεμα έστω".
Μα δεν γνωρίζω περί αυτών φίλε μου, αλλιώς γιατί λες να ρωτάω ; Λες να τιμωριθώ επειδή ψάχνω την αλήθεια; Και δεν λέω να μου απαντήσεις εσύ βάσει τι λέει ο λογισμός σου, αλλά βάσει τη λένε οι Ορθόδοξοι Πατέρες περί του φωτισμού του νου και της Σωτηρίας. Εκτός πάλι αν δε γνωρίζεις ούτε εσύ οπότε ας παραδεχτείς ότι πρέπει να το ψάξουμε περισσότερο.

Απλά αυτά δεν είναι σίγουρα , αλλά πάλι αν ήταν απλά δεν θα συζητούσαμε για αυτά , έτσι δεν είναι ;

Επίσης για να μην κάνω το σφάλμα και υπερασπιστώ άθελα μου εγώ ή κανένας άλλος τους αιρετικούς και μας βαρύνει το ανά-θέμα , πες μου περί αυτού που ρωτάω, διότι έτσι μου φαίνεται εμένα... ότι μεταξύ Σωτηρίας και μη σωτηρίας μεσολαβεί ο φωτισμός. Λάθος είναι αυτό; Κι αν είναι αλήθεια πες μου πως γνωρίζει κανείς αν έχει φως;

γιατί φαίνεται πως ο λόγος που οι αιρετικοί δεν έχουν σωτηρία είναι πως μεταξύ αυτών δε μεσολαβεί ο φωτισμός (καθώς το Πνεύμα το άγιο δεν τους αναγνωρίζει) , και λογικό αφού δεν το δέχονται όπως δε δέχονται και τον υιό.

Το σωστό ρητό είναι "ερευνάτε τας γραφάς"...

...και όχι το "πίστευε και μη, ερευνα" (δηλαδή--> Είτε πιστεύεις είτε όχι, ερεύνα) ή το "πίστευε και μη ερεύνα" (χωρίς κόμμα, δηλαδή --> Πίστευε και μην ερευνάς).

Οπότε ΜΗΝ ανησυχείς που "την ψάχνεις". Καλά κάνεις. Να ερευνάς τας γραφάς και μπράβο σου που ενδιαφέρεσαι..!!!

Θα ήθελα να σου πω επίσης οτι με υπερ-εκτίμησες. Εγώ δεν είμαι κανένας φοβερός και τρομερός γνώστης της Ορθοδοξίας - όσο άλλοι πραγματικά γνώστες.
(που να γνωρίσεις ανθρώπους - κινητές εγκυκλοπαίδιες για να δεις τι θα πει "γνώστης" ).
Εγώ είμαι νεούδι, αρχάριος που προσπαθώ και εγώ να μάθω όσα περισσότερα μπορώ και την ψάχνω και εγώ.

Είναι φύσιν αδύνατον να τα ξέρουμε όλα.
Ο,τι ξέρω όμως, εφόσον μπορώ και έχω χρόνο έχω την θέληση να τα διαθέσω και στους συνανθρώπους μου μήπως και κάνω καλό και βοηθήσω.
Θέλουν μεγάλη προσοχή όμως όλα αυτά, διότι ένα δικό μου πχ. "κενό γνώσης" μπορεί να οδηγήσει εσένα ή άλλον σε αμφιβολία ή σε οτιδήποτε "κακό" και τελικά να προκαλέσει κανείς "κακό" αντί για καλό.

Συνεπώς ΔΕΝ στο παίζω "παντογνώστης" ούτε σε εσένα, ούτε σε κανέναν άλλο.

Ως προς τον Φωτισμό τώρα...
Προς το παρον μαθε οτι αυτα που ζητας, δεν διδασκονται αλλα βιωνονται μεσω της ορθοδοξιας και της αποχης απο την αμαρτια. (θυμήσου την έκφραση "ζοφερός ύπνος της αμαρτίας")


Edit (2013/05/18): Έκανα Edit τα παραπάνω Post μου για να εκφράσω καλύτερα όσα προσπαθούσα να γράψω χθες.
Χθες έγραφα από το κινητό μου και έτσι πήγαιναν όλα πολύ αργά αλλά επίσης δεν μπορούσα να κάνω όλα όσα θα μπορούσα στο Computer.
Έκανα πχ. Copy/Paste ΟΛΟ το κείμενο του Αγίου Ιγνατίου Μπριαντσιανίνωφ (1807-1867) - ΑΝΑΦΟΡΑ ΕΙΣ ΤΟ ΑΔΥΝΑΤΟΝ ΤΗΣ ΨΥΧΙΚΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΑΛΛΟΘΡΗΣΚΩΝ ΚΑΙ ΑΙΡΕΤΙΚΩΝ
και το iphone μου έκανε "Paste" (επικόλληση) μόνο την τελευταία παράγραφο από το κείμενο κλπ και δεν μπορούσα να εκφραστώ όπως θέλω, οδηγώντας το νόημα όσων γράφω σε κάτι διαφορετικό από αυτό που προσπαθούσα να πω.

Συνεχίζω το Post μου στο "επόμενο Post μου"...

Re: Φωτισμό του νου - Σωτηρία

Δημοσιεύτηκε: 18 Μάιος 2013, 00:03
από evaggelia
Η ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ
Σὸ θέμα «ἡ σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου καὶ τοῦ κόσμου κατὰ
τὸν ἱερὸ Χρυσόστομο» καλύπτει σχεδὸν ὁλόκληρή τη θεολογία
τοῦ ἱεροῦ Πατρός, ποὺ ἁπλώνεται σὲ 17 τόμους τῆς πατρολογί-
ας τοῦ Μιγνίου. Θὰ ἦταν, συνεπῶς, ἀστεῖο νὰ φανταζόταν κα-
νεὶς ὅτι ἕνα τέτοιο ἔργο ἢ αὐτὸς ὁ ἱερὸς Πατὴρ ―τὸ κέντρο τῶν
Τριῶν μεγάλων Ἱεραρχῶν τῆς καθ’ ἡμᾶς Ὀρθοδόξου Ἀνατο-
λικῆς Ἐκκλησίας καὶ τὸ μέτρο κάθε θεολογικοῦ στοχασμοὺ―
εἶναι δυνατὸν νὰ διά-τιμηθεῖ μέσα σὲ ἕνα ὀλιγοσέλιδο ἄρθρο.
Πάντως, ἐφόσον, ἀπ’ τὴ μία, τὸ ζήτημα τῆς σωτηρίας τοῦ
ἀνθρώπου συνιστᾶ τὸν σκοπὸ ὅλης τῆς Θείας Οἰκονομίας, καί
ἀπ’ τὴν ἄλλη, στὶς μέρες μας εἶναι πανθομολογούμενη μία γε-
νικότερη ἐξασθένιση τῆς Πίστεως καὶ χαλάρωση τῶν ἠθῶν, κα-
τανοοῦμε τὴν ἀξία σπουδῆς καὶ ἀνάπτυξης τοῦ ὡς ἄνω θέμα-
τος.
Ἐξάλλου, τὸ χρυσὸ στόμα τῆς βυζαντινῆς χριστιανοσύνης
ἀκούγεται πάντα ἐπίκαιρο, ὄχι μόνο γιατί περιλαμβάνει στὶς
ὁμιλίες καὶ τὰ ἔργα του ὁλόκληρη τὴν ἀνθρώπινη ζωὴ μὲ τὰ
προβλήματα καὶ τοὺς προβληματισμούς της, ἀλλὰ καὶ γιατί,
μέσω τοῦ φωτισμοῦ του ὑπὸ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἀπαντᾶ μὲ
ἐμβρίθεια στὰ διαχρονικὰ ἐρωτήματα γύρω ἀπὸ τὸν Θεό, τὸν
κόσμο καὶ τὸν ἄνθρωπο. Εἰδικότερα, ὁ ἱερὸς ἄνδρας, λόγω τῆς
ἔμφασης, ποὺ ἔδινε στὴν ἀνθρώπινη βούληση καὶ ἐλευθερία,
ἐνδιαφερόταν τὰ μέγιστα γιὰ τὴ σωτηρία τοῦ ποιμνίου του, βο-
ηθώντας το ποιμαντικὰ σὲ πρακτικὰ ζητήματα τῆς καθημε-
ρινῆς ζωῆς. Σὴ σωτηρία αὐτὴ τοῦ ἀνθρώπου, ποὺ ἡ ὀρθόδοξη
ἀνατολικὴ Παράδοση δὲν διασπᾶ ἀλλὰ βλέπει ἑνιαία μὲ τὴν
πορεία τῆς ὅλης Φύσεως καὶ τοῦ κόσμου, ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ἀντι-
λαμβάνεται ἐσχατολογικά, δηλ. μέσα σὲ ἕνα ὁλοκληρωμένο
σχέδιο τοῦ Θεοῦ1
.
Λέγοντας ἐδῶ κόσμο, ἐννοοῦμε τόσο τό σύμπαν κοσμολο-
γικά, ὅσο καί τίς διανθρώπινες κοινωνικά σχέσεις: «κόσμον δέ
ἐνταῦθα ἄρα τό πλῆθός φησιν, ἤ τήν κτίσιν αὐτήν· ἀμφότερα οἶδε
1 Π. Yazigi, Ἐσχατολογία καί Ἠθική, Θεσσαλονίκη 1992, σ. 27.λέγειν ἡ Γραφή»
2
, «κτίσις δέ τοῦ Θεοῦ ὁ πᾶς κόσμος»
3
, κηρύττει ὁ
ἱερὸς Πατήρ.
Ἀναμφίβολα, ὁ κόσμος, ὅπως καὶ ἡ τότε ἀνθρώπινη κοι-
νωνία, τῆς ἐποχῆς τοῦ Ἁγίου, τὸν ὁποῖο, ὡστόσο, ὁ ἴδιος ὁραμα-
τιζόταν νὰ ἀλλάξει ἐπὶ τὰ βελτίω, ἦταν διαφορετικός. Γενικά,
θεωρεῖτο λ.χ. ὡς δεσμωτήριο τοῦ ἀνθρώπου, ὁ ὁποῖος δὲν μπο-
ροῦσε παρὰ νὰ κρατεῖ ἀπέναντί του μία ἀρνητικὴ «ἐν πολλοίς»
στάση. Οἱ προσωκρατικοὶ φυσικοὶ φιλόσοφοι (κυρίως ὁ Ἐμπεδο-
κλῆς καὶ ὁ Ἡράκλειτος) καὶ οἱ πλατωνικοί, νεοπλατωνικοὶ
ἀλλὰ καὶ οἱ στωικοὶ εἶχαν διαμορφώσει γιὰ τὸ σύμπαν μία
ἄλλη, τελείως διαφορετικὴ ἀπὸ τὴ σημερινή, εἰκόνα, τὴν ὁποία
―ὅσο ἀφορᾶ στὸ ὑλικὸ καὶ διαπιστωτικὸ φαινομενολογικὰ ἐπί-
πεδο― υἱοθετοῦσαν ἐπιλεκτικὰ καὶ οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας,
ἀκολουθώντας, ὡς πρὸς τὸ σημεῖο αὐτό, τὴν ἐπιστήμη τῶν χρό-
νων τους· γιὰ παράδειγμα, ὁ ἱερὸς Φρυσόστομος θεωρεῖται ἀπὸ
τοὺς εἰδικοὺς ὡς βασικὸς ἐκπρόσωπος τῆς ἀριστοτελίζουσας
Ἀντιοχειανῆς Θεολογικῆς Σχολῆς, ἂν καὶ κριτικὰ χρησιμο-
ποιοῦσε δαψιλῶς τὸν Πλάτωνα4
. Τοῦτο, ἀσφαλῶς, δὲν μειώνει
στὸ ἐλάχιστο τὴν ἀξία τῶν ἁγίων Πατέρων, ἀφενὸς μὲν γιατί
κάθε μέγεθος ἀξιολογεῖται πάντα ἐντὸς τῆς ἐποχῆς του καὶ
ἀφετέρου γιατί αὐτὸ ποὺ ἐνδιέφερε καὶ ἐνδιαφέρει τὴ Θεολογί-
α, δὲν εἶναι ἡ αὔξηση τῆς τεχνογνωσίας, ἀλλ’ ἡ βίωση τῶν σω-
τηριολογικῶν ἀληθειῶν τῆς ἐν Φριστῷ Πίστεως καὶ ἡ καλλιέρ-
γεια, ἀπὸ τὴ μεριὰ τοῦ «λαοῦ τοῦ Θεοῦ», τοῦ ὀρθόδοξου ἤθους.
Ο ΚΟΣΜΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
Σύμφωνα μὲ τὸν ἱερὸ Χρυσόστομο, ἡ Φύση ἀποτελεῖ κτί-
σμα, ποὺ ἀπὸ ἀγάπη καὶ φιλανθρωπία δημιούργησε ὁ ἀνενδεὴς
Θεός5 «ἐκ τοῦ μηδενὸς»: «Ὁ Θεός ἐστιν ὁ ἀπό τοῦ μή ὄντος εἰς τό
εἶναι αὐτά παραγαγών»
6
. Συνεπῶς, ὁλόκληρη ἡ Κτίση εἶναι σύν-
δουλος τοῦ ἀνθρώπου. Σὸ γεγονὸς αὐτὸ τῆς δημιουργίας τοῦ
2 Ἰω. Φρυσ., Εἰς Ἑβρ. 27, 3, MPG 63, 188, Εἰς Ἰω. 66, 2, MPG 59, 367.
3 Ἰω. Φρυσ., Εἰς Ἑβρ. 27, 3, MPG 63, 188.
4 Π. Θ. Ζήση, Ἡ σωτηρία τού ἀνθρώπου καί τοῦ κόσμου, Θεσσαλονίκη 1992, σ. 24, 27.
5 Π. Yazigi, Ἐσχατολογία καί Ἠθική, σ. 25.
6 Ἰω. Φρυσ., Εἰς τήν Γένεσιν, Β’, MPG 53, 28.

Re: Φωτισμό του νου - Σωτηρία

Δημοσιεύτηκε: 18 Μάιος 2013, 00:09
από evaggelia
Συνεπῶς, ὁλόκληρη ἡ Κτίση εἶναι σύν-
δουλος τοῦ ἀνθρώπου. Τὸ γεγονὸς αὐτὸ τῆς δημιουργίας τοῦ κόσμου, ἀφενὸς ἐξηγεῖ τὴν ἁρμονία καὶ τὸ κάλλος του, καὶ ἀφε-
τέρου ἀποκλείει τὴν ἀνάμιξη κάθε εἴδους εἱμαρμένης στὴν πο-
ρεία του7
.
Ἀλλ’ ὁ Θεὸς δὲν εἶναι μόνο ὁ δημιουργός του κόσμου καὶ
τοῦ χρόνου· εἶναι καὶ ὁ ἡνίοχός
8 του, δηλ. ὁ κυβερνήτης του. Ὁ
ἅγιος ἱεράρχης ἐπιμένει πολὺ στὴν ὕπαρξη καὶ λειτουργία τῆς
Θείας Πρόνοιας: Ὅπως δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ κινηθεῖ πλοῖο
χωρὶς κυβερνήτη, ἔτσι δὲν μπορεῖ νὰ ζήσει ὁ κόσμος χωρὶς τὴν
Πρόνοια τοῦ Θεοῦ. Ἄλλωστε, ἡ Θεία Πρόνοια ἀποδεικνύεται
πολλαπλά: πῶς, ἐρωτᾶ ὁ Ἅγιος, ἀπὸ τὸ ἴδιο τὸ νερὸ τῆς βροχῆς,
ποὺ ποτίζει ὅλα τὰ δένδρα, τὸ μὲν ἀμπέλι παράγει τὸ κρασί, ἡ
δὲ ἐλιὰ λάδι καὶ κάθε ἄλλο δένδρο τὸ δικό του χυμό; Εἶναι τυ-
χαία, ἄραγε, αὐτὴ ἡ διεργασία ἢ ἔργο τῆς Θείας σοφίας καὶ
Προνοίας; Μέσα ἀπὸ ὁλόκληρη τή Φύση εἶναι δυνατὸν νὰ δεῖ
κανεὶς ―ἂν κρατεῖ ἀνοιχτὰ τὰ πνευματικά του μάτια― τὶς
ἐνέργειες ἤ, ἀλλιῶς, οἰκονομίες τοῦ Θεοῦ στὸν κόσμο9
. Ἡ φωνή,
ποὺ ἀφήνει ὁ Θεὸς μέσω τῆς παναρμονίου κτίσεως εἶναι ἀκου-
στὴ σ’ ὁλόκληρη τὴν οἰκουμένη10: «Οὐκ ἔστι οὐδέν μέρος τῆς
κτίσεως τῆς ἄνω, τῆς κάτω, ὅ μή φωνήν ἀφίησι σάλπιγγος λα-
μπροτέραν»
11
.
Ὁ Φρυσόστομος, υἱοθετώντας τὸν ἰουδαϊκὸ τρόπο τοῦ
«σκέπτεσθαι», δέχεται ὅτι ὁ χρόνος κινεῖται εὐθύγραμμα πρὸς
ἕνα τέλος12. Ὁ ἴδιος ὁ ἄνθρωπος, ἡ κορωνὶς αὐτὴ τῆς Δημιουργί-
ας (πού μᾶς θυμίζει τὴ λεγόμενη στὶς μέρες μας ἀνθρωπικὴ
ἀρχή), συνιστᾶ τὸν σκοπό τοῦ κόσμου13: «Σῆς κτίσεως γάρ ἁπά-
σης τιμιώτερον ἄνθρωπος»
14. Πράγματι, ἡ διφυὴς (ἀπὸ σῶμα καὶ
ψυχή) δομὴ τοῦ ἀνθρώπου ἀνταποκρίνεται ἀλληλοπεριχωρη-
7 Π. Κ. Φρήστου, Ἑλληνική Πατρολογία, Θεσσαλονίκη 1989, τ. Δ’, σ. 296.
8 Π. Yazigi, Ἐσχατολογία καί Ἠθική, σ. 24- 25.
9 Π. Θ. Ζήση, Ἡ σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου καί τοῦ κόσμου, σ. 59.
10 Ἰω. Φρυσ., Πρός τούς σκανδαλισθέντας 5, MPG 52, 488.
11 Ἰω. Φρυσ., Εἰς Ψαλμ., ΡΛΖ’, MPG 55, 408.
12 Ἰω.Φρυσ., Εἰς τήν ἁγίαν Πεντηκοστήν 4, MPG 50, 459, Εἰς τήν Ἀνάληψιν 3, MPG 50,
450, Εἰς Ρωμ. 27, MPG 60, 645. Πρβλ. Θ. Ζήση, Ἄνθρωπος καί κόσμος ἐν τῇ οἰκονομίᾳ τοῦ
Θεοῦ κατά τόν ἱερόν Χρυσόστομον, Θεσσαλονίκη 1971, σ. 55, ΢. Κ. Σσιτσίγκου, Ὁ Χρι-
στιανισμός ἐνόψει τῆς τρίτης χιλιετίας, Φαλκίδα 1999, σ. 12.
13 Π. Κ. Φρήστου, Ἑλληνική Πατρολογία, τ. Δ’, σ. 296, Π. Yazigi, Ἐσχατολογία καί
Ἠθική, σ. 32.
14 Ἰω. Φρυσ., Εἰς Ἰω. 56, 2, MPG 59, 307

Re: Φωτισμό του νου - Σωτηρία

Δημοσιεύτηκε: 18 Μάιος 2013, 00:12
από evaggelia
τικά στὴν ὑλικό-πνευματικὴ φύση τοῦ κόσμου. Ἔτσι, μὲ τὴν
ψυχὴ του ὁ ἄνθρωπος ἐκπροσωπεῖ τὸν νοητὸ κόσμο, ἐνῶ μὲ τὸ
σῶμα του τὸν ὑλικό. Ὁμοίως, ὁ κόσμος διακονεῖ τὸν ἄνθρωπο
ὄχι μόνο στὶς ὑλικές, ἀλλὰ καὶ στὶς πνευματικές του ἀνάγκες15
.
Ὁ σύνθετος αὐτὸς ρόλος τοῦ ἀνθρώπου τὸν καθιστᾶ διαμεσο-
λαβητὴ μεταξὺ ἄψυχης ὕλης καὶ Θεοῦ, ἔτσι πού, κατὰ τὸν ἱερὸ
Φρυσόστομο, ὁ ἄνθρωπος νὰ θεωρεῖται ἱερέας τῆς Υύσεως.
Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
Ἀλλά, τί εἶναι, τελικά, αὐτὸς ὁ ἄνθρωπος; «Δὲν εἶναι
ἄνθρωπος», σημειώνει χαρακτηριστικὰ ὁ Φρυσόστομος, «αὐτὸς
ποὺ ἁπλῶς ἔχει σῶμα καὶ φωνὴ ἀνθρώπου, ἀλλ’ ἐκεῖνος ποὺ ἔχει
ψυχὴ καὶ διάθεση ἀνθρώπου. Ἄνθρωπος δὲν εἶναι αὐτὸς ποὺ τρέ-
φεται μὲ ψωμί, ἀλλ’ ἐκεῖνος ποὺ γεύεται πρὶν ἀπὸ τὴν τροφὴ
αὐτὴ τὰ Θεῖα καὶ πνευματικὰ λόγια»
16. Ὁ ἄνθρωπος εἶναι σύνδε-
σμος καὶ «μεθόριον» δύο κόσμων. Ἂν καὶ ὑπόκειται στὶς ἀνά-
γκες τοῦ σώματος, διατηρεῖ ἀκέραιη τὴν εὐγένεια τῆς ψυχῆς17
.
Ἡ ἀξία τῆς ἀνθρώπινης προσωπικότητας προέρχεται κυρίως
ἀπὸ τὸ <κατ’ εἰκόνα> (δηλ. τὸ λογικό, τὴν ἔμφυτη θεογνωσία, τὸ
συνειδός, τὸ ἀρχικόν/ἐξουσιαστικό, τὸ αὐτεξούσιο, καὶ τὴν κατὰ
Φάρη ἀθανασία τῆς ψυχῆς).
Ὁ προορισμὸς τοῦ ἀνθρώπου ἦταν καὶ εἶναι ἡ τελείωσή
του (δήλ. τὸ <καθ’ ὁμοίωσιν>), μολονότι ὡς δυνατότητα ὑπῆρχε
ὁ θάνατος18. Ἡ παγκόσμια Ἱστορία, παρὰ τοὺς μεγάλους ἐνίοτε
κλυδωνισμούς, ἀποτελεῖ μία πορεία κίνησης πρὸς τὸν Θεό. Ὁ
Θεός, παρὰ τὴν ἀντίσταση, ποὺ πολλὲς φορὲς οἱ ἄνθρωποι προ-
βάλλουν, πραγματώνει μέσα στὴν Ἱστορία κάποιους στόχους19
.
Κατὰ τοὺς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ἀνθρωπότητα πέρασε
ἀπὸ πέντε πνευματικοὺς αἰῶνες (καιροὺς ἢ ὦρες): Βαρβαρισμὸ
(ἀπὸ τὸν Ἀδὰμ μέχρι τὸν Νῶε), ΢κυθισμὸ (ἀπὸ τὸν Νῶε μέχρι
15 Π. Κ. Φρήστου, Ἑλληνική Πατρολογία, τ. Δ’, σ. 296.
16 Ἰω. Φρυσ., ΢αῦλος δέ ἔτι ἐμπνέων ἀπειλῆς καί φόνου 1. 2, MPG 51, 113. 116, Εἰς
τούς Ἀνδριάντας 3, MPG 49, 57, Εἰς τήν ἀσάφειαν, MPG 56, 182. Πρβλ. ΢. Κ. Σσιτσίγκου,
Ἡ ψυχή τοῦ ἀνθρώπου κατά τόν ἱερό Χρυσόστομο, (διδ. δ.), Αθήνα 2000, σ. 32.
17 Π. Κ. Φρήστου, Ἑλληνική Πατρολογία, τ. Δ’, σ. 297.
18 Π. Θ. Ζήση, Ἡ σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου καί τοῦ κόσμου, σ. 81.
19 ΢. Κ. Σσιτσίγκου, Ὁ Χριστιανισμός ἐνόψει τῆς τρίτης χιλιετίας, σ. 13.

Re: Φωτισμό του νου - Σωτηρία

Δημοσιεύτηκε: 18 Μάιος 2013, 00:12
από evaggelia
τὸν Ἀβραάμ), Ἑλληνισμὸ (ἀπὸ τὸν Ἀβραὰμ μέχρι τὸν Μωυσῆ),
Ἰουδαϊσμὸ (ἀπὸ τὸν Μωυσῆ μέχρι τὸν Φριστό) καὶ Φριστιανισμὸ
(ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τοῦ Φριστοῦ μέχρι σήμερα)20. Ἔτσι, ὁ ἱ. Πατὴρ
ἔβλεπε μὲ κάποια συγκρατημένη αἰσιοδοξία τὴ φυσικὴ ροπὴ
τοῦ ἀνθρωπίνου γένους πρὸς τὴν «αὐτοσυνειδησία», υἱοθετώ-
ντας τὴν ἄποψη γιὰ τὴ μεταβλητότητα καὶ τελειοποίηση τοῦ
ἀνθρωπίνου γένους ἀπὸ τὴν ἁπλούστερη πρὸς τὴν πιὸ σύνθε-
τη21. Οἱ πρὸ Φριστοῦ ἄνθρωποι ἦσαν «ἀτελέστεροι»
22 καὶ «ἀναι-
σθητότεροι»
23. Ὡς ἀριστοτελικὸ τέλος τῆς ἀνθρωπότητας ὁ
Ἅγιος θεωρεῖ τὸ ἀγαθό, στὸν τελικὸ θρίαμβο τοῦ ὁποίου πί-
στευε ἀκλόνητα24. Ἀναμείνατε, ἔλεγε στοὺς ἀκροατές του, τὴν
τελικὴ ἔκβαση (τὰ τέλη) τῶν πραγμάτων25
. Σὴν ἐσχατολογική
του αὐτὴ αἰσιοδοξία ὁ Ἅγιος στηρίζει στὸν πανσθενουργὸ λόγο
τοῦ Θεοῦ26. ΢ύμφωνα μὲ τὸν γνωστὸ Ἄγγλο κοινωνιολόγο καὶ
φιλόσοφο Φέρμπερτ Spencer (1820-1903), στὴν Ἱστορία τοῦ Πολι-
τισμοῦ παρατηρεῖται κάποια πρόοδος ἀπὸ τὸν ἐγωισμὸ πρὸς τὴ
φιλαλληλία καὶ τὸν ἀλτρουισμὸ27. Ὁμοίως, ὁ ἱ. Φρυσόστομος
φαίνεται ὅτι ἀποδεχόταν τὴ θεωρία τῆς ἐξέλιξης καὶ τελείωσης
τῆς προσωπικότητας τοῦ ἀνθρώπου (δηλ. τῆς πνευματικῆς ἐνη-
λικίωσης)28
, πού στὰ νεότερα χρόνια διατύπωσε ὁ μεγάλος Παι-
δαγωγὸς Υρίντριχ Frobel (1782-1852) καί, ἀπὸ φιλοσοφικο-θεο-
λογικὴ σκοπιά, ὁ Γερμανός προτεστάντης θεολόγος D. Bonhoeffer (1906-1945)29. Ἡ ἀντίληψη αὐτὴ βασίζεται στὴ λεγόμενη Σε-
λεοκρατία, τὴν ὁποία, γιὰ παράδειγμα, ὁ Ἐλβετὸς παιδαγωγὸς
πάλι J. H. Pestalozzi (1746-1827) ἀντιλαμβανόταν ὡς ἕνα εἶδος
φυσικῆς ἀνέλιξης.
20 Ἰω. Φρυσ., Εἰς Γέν. 21, 4, MPG 53, 177. 26, 5, MPG 53, 232. 25, MPG 53, 220, Εἰς
Ματθ. 3, MPG 57, 33.
21 Ἰω. Φρυσ., Λόγοι κατά Ἰουδαίων 5, 2, MPG 48, 883, Πρός τε Ἰουδαίους καί Ἕλληνας
14, MPG 48, 1075, Εἰς Ψαλμ. 8, 86, MPG 55, 106, Εἰς Ματθ. 88, MPG 58, 775.
22 Ἰω. Φρυσ., Κατά Ἀνομοίων 10, 5, MPG 48, 790.
23 Ἰω. Φρυσ., Εἰς τήν ἁγίαν Πεντηκοστήν 4, MPG 50, 459.
24 Β. Σζωρτζάτου, Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος ἐπί τῇ βάσει τῶν ἐπιστολῶν αὐτοῦ, Ἀθῆ-
ναι 1952, σ. 98.
25 Ἰω. Φρυσ., Εἰς Γέν. 8, 14, MPG 53, 73.
26 Ἰω. Φρυσ., Εἰς Ψαλμ. 147, 488, MPG 55, 479.
27 ΢. Κ. Σσιτσίγκου, Ὁ Χριστιανισμός ἐνόψει τῆς τρίτης χιλιετίας, σ. 14.27 ΢. Κ. Σσιτσίγκου, Ὁ Χριστιανισμός ἐνόψει τῆς τρίτης χιλιετίας, σ. 14.
28 Ἰω. Φρυσ., Περί Παρθενίας, MPG 48, 586, SC 125, 350.
29 ΢. Κ. Σσιτσίγκου, Ὁ Χριστιανισμός ἐνόψει τῆς τρίτης χιλιετίας, Φαλκίδα 1999, σ.

Re: Φωτισμό του νου - Σωτηρία

Δημοσιεύτηκε: 18 Μάιος 2013, 00:13
από evaggelia
Ἀλλ’, ἡ πλήρωση αὐτοῦ τοῦ Θείου σχεδίου γιὰ τὸν ἄνθρω-
πο ἀναβλήθηκε λόγω τοῦ Προπατορικοῦ Ἁμαρτήματος. Ἀπ’ τὴ
μία, ὁ φθόνος τοῦ διαβόλου, ποὺ ἀποτελεῖ τὸν μεγαλύτερο
ἐχθρό τοῦ ἀνθρώπου, καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη, ἡ κακὴ (λόγω ραθυμί-
ας, δηλ. μὴ ἐγρήγορσης) χρήση τῆς ἐλευθερίας βουλήσεως τοῦ
ἀνθρώπου, ὁδήγησαν στὴν ἀφαίρεση τῶν δοθέντων ἀπὸ τὸν
Θεὸ ἀγαθῶν, μὲ ἀποτέλεσμα τὴ φθορά, τὸν θάνατο, τὸν πόνο
καί, γενικά, τὴν ἀμαύρωση τοῦ <κατ’ εἰκόνα>.
Ἐντούτοις, τό πέλαγος τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ δὲν ἄφησε
καὶ πάλι ἐντελῶς ἔρημο τὸν ἄνθρωπο. Σὸ <κατ’ εἰκόνα> δὲν κα-
ταστράφηκε παντελῶς, ἐνῶ ἡ ἀγαπητικὴ Πρόνοια τοῦ Θεοῦ με-
τέβαλε τὸν χαρακτήρα τοῦ θανάτου ἀπὸ κατάρα σὲ εὐλογία. Ἡ
Πρόνοια, μάλιστα, αὐτὴ τοῦ Θεοῦ γιὰ τὸν ἄνθρωπο ἐνεργεῖ,
ὅπως τὴ βιώνουν οἱ πιστοὶ στὴν καθημερινή τους ζωή, ἀκόμα
καὶ μέσω τῶν φαινομενικὰ ἀρνητικῶν γιὰ τὴ ζωὴ περιστάσεων
(θλίψεων καὶ δοκιμασιῶν). Πράγματι, κατὰ τὸν Θεῖο ἄνδρα,
ἀκόμα καὶ τὰ παθήματα ἐνέχουν λυτρωτικὸ χαρακτήρα30. Ὁ
Θεὸς ἔχει ἑτοιμάσει ἄλλη ζωή, καλύτερη καὶ λαμπρότερη γιὰ
τὸν ἄνθρωπο, κατὰ τὴν ὁποία πρόκειται νὰ στεφανωθοῦν οἱ
ἀθλητὲς τῆς εὐσεβείας μπροστὰ μάλιστα σὲ ὁλόκληρη τὴν
οἰκουμένη31. Σὰ ἐσχατολογικὰ σώματα τῶν Ἁγίων θὰ εἶναι φω-
τεινὰ καὶ ἐλαφρά, στερούμενα ὑλικῶν ἀναγκῶν, ὅπως π.χ.
εἶναι ἡ τροφὴ καὶ ἡ ἔνδυση32. Διδασκαλία τοῦ Φρυσοστόμου
εἶναι ὅτι λίγο πρὶν τὴ ΢υντέλεια τοῦ κόσμου οἱ δίκαιοι θὰ ἀνα-
στηθοῦν καὶ θὰ ἀναληφθοῦν στοὺς οὐρανούς, συγκεντρωμένοι
―μέσα σὲ κλάσμα τοῦ δευτερολέπτου― ἀπὸ τοὺς Ἀγγέλους
πάνω στὶς νεφέλες, ἐνῶ οἱ ἁμαρτωλοὶ θὰ μείνουν ἐδῶ στὴ γῆ
μέχρι ποὺ νὰ συρθοῦν βιαίως στὴ γέεννα ἀπό τους δαίμονες33
.30 ΢. Κ. Σσιτσίγκου, Ὁ Χριστιανισμός ἐνόψει τῆς τρίτης χιλιετίας, Φαλκίδα 1999, σ.
13.
31 Ἰω. Φρυσ., Εἰς Ἀνδριάντας 1, 9, MPG 49, 27. Πρβλ. Π. Κ. Φρήστου, Ἑλληνική Πα-
τρολογία, τ. Δ’, σ. 303.
32 Ἰω. Φρυσ., Περί μελλόντων 6, MPG 51, 352.
33 Ἰω. Φρυσ., Εἰς Ματθ. 76, MPG 58, 695, Εἰς Α’ Θεσ. 8, 2, MPG 62, 441. Πρβλ. Ματθ.
24, 40- 41, Α’ Θεσ. 4, 16.