Μυστικό σχέδιο για την έκδοση του παγκόσμιου νομίσματος στον Πύργο της Βασιλείας...
Μπορεί πολλές από τις "συνωμοσιολογικές θεωρίες" να φτάνουν στα άκρα και να υπερβάλουν, ωστόσο η πραγματικότητα πολύ συχνά έρχεται να επιβεβαιώσει πολλές από αυτές.
Το παρακάτω άρθρο δημοσιεύτηκε από την Globalresearch, στις 18 Απριλίου 2009, με τον τίτλο:
Ο Πύργος της Βασιλείας: μυστικό σχέδιο για την έκδοση του παγκόσμιου νομίσματος - Θέλουμε πράγματι να εκδίδει η Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών (BIS) το παγκόσμιο νόμισμα?
της Ellen Brown
μετάφραση, απόδοση Βίκυ Χρυσού
Άρθρο του Ambrose Evans-Pritchard στο London Telegraph στις 7 Απριλίου 2009, με τίτλο "Η ομάδα G20 Μετακινεί τον κόσμο ένα βήμα πιο κοντά στο παγκόσμιο νόμισμα" αναφέρει:
"Μία και μόνη ρήτρα στο σημείο 19 του ανακοινωθέντος που εκδόθηκε από τους ηγέτες της G20 μοιάζει με επανάσταση στην παγκόσμια οικονομική οργάνωση.
Στο σχετικό έγγραφο αναφέρεται:
'Έχουμε συμφωνήσει για την υποστήριξη ενός γενικού SDR, που θα εισφέρει $ 250δις (£ 170δις) στην παγκόσμια οικονομία και την παγκόσμια αύξηση της ρευστότητας" .
Το SDR (Special Drawing Rights) αφορά ειδικά δικαιώματα και είναι ένα "συνθετικό" χαρτονόμισμα, που εκδίδεται από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και είχε μείνει σε αδράνεια για μισό αιώνα.
"Στην πραγματικότητα, οι ηγέτες του G20 ενεργοποίησαν την ισχύ του ΔΝΤ για τη δημιουργία χρήματος, ώστε να αρχίσει η παγκόσμια «ποσοτική χαλάρωση». Με τον τρόπο αυτό, το παγκόσμιο νόμισμα μπαίνει de facto στο παιχνίδι. Αυτό βρίσκεται έξω από τον έλεγχο κάθε κυρίαρχου οργάνου. Οι θεωρητικοί της συνωμοσιολογίας θα το λατρέψουν."
Πράγματι θα το λατρέψουν. Το άρθρο φέρει τον υπότιτλο: "Ο κόσμος είναι ένα βήμα πιο κοντά σε ένα παγκόσμιο νόμισμα, που υποστηρίζεται από μία Παγκόσμια Κεντρική Τράπεζα, η οποία κινεί τη νομισματική πολιτική για το σύνολο της ανθρωπότητας." Φυσικά εγείρεται το ερώτημα, τι ή ποιος θα χρησιμεύσει ως "μια παγκόσμια κεντρική τράπεζα", που θα έχει την εξουσία να εκδίδει το νόμισμα και να αστυνομεύει την παγκόσμια νομισματική πολιτική για ολόκληρη την ανθρωπότητα.
Όταν οι κεντρικοί τραπεζίτες του κόσμου συναντήθηκαν τον περασμένο Σεπτέμβριο στην Ουάσιγκτον, συζήτησαν σχετικά με το ποιος φορέας θα μπορούσε να παίξει αυτό το δεινό και φοβερό ρόλο. Ο πρώην διοικητής της Τράπεζας της Αγγλίας δήλωσε τότε:
"[Η] απάντηση θα μπορούσε ήδη να είναι μπροστά στα μάτια μας, με τη μορφή της Τράπεζας Διεθνών Διακανονισμών (BIS). . . . Το ΔΝΤ έχει την τάση να αγγίζει τις προειδοποιήσεις σχετικά με τα οικονομικά προβλήματα σε πολύ διπλωματική γλώσσα, αλλά η BIS είναι πιο ανεξάρτητη και βρίσκεται σε πολύ καλύτερη θέση για να ασχοληθεί με αυτά, εάν της δοθεί η δύναμη να το κάνει. "1
Μπορεί το όραμα ενός παγκόσμιου νομίσματος εκτός κυβερνητικού ελέγχου να μην εξιτάρει σαν θέμα τους συνωμοσιολόγους, όμως εάν η BIS (ΤΔΔ)αναλάβει αυτή τη θέση στο τέλος σίγουρα θα το κάνει.
Η BIS έχει κλυδωνιστεί από σκάνδαλα από τότε που έδειξε προ-ναζιστικές ροπές κατά τη δεκαετία του 1930. Η BIS ιδρύθηκε το 1930 στη Βασιλεία της Ελβετίας και χαρακτηρίζεται "το πιο αποκλειστικό, μυστικό και ισχυρό υπερεθνικό κλαμπ στον κόσμο." Ο Charles Higham στο βιβλίο του "συναλλαγές με τον εχθρό" (Trading with the Enemy) έγραψε πως από τα τέλη του 1930, η BIS είχε λάβει μία ανοικτή θέση υπέρ του ναζισμού και αποτέλεσε θέμα ταινίας μίας ώρας, με τίτλο “Banking with Hitler” σε εκπομπή του BBC Watch το 1998,2 .
Το 1944, η αμερικανική κυβέρνηση υποστήριξε το ψήφισμα κατά τη διάσκεψη του Μπρέτον Γουντς (Bretton-Woods Conference) και ζήτησε την εκκαθάριση της BIS, ακολουθώντας κατηγορίες από την Τσεχική πλευρά, πως με παράνομες δραστηριότητες είχαν κλέψει οι Ναζί το χρυσό της κατεχόμενης Ευρώπης, αλλά οι κεντρικοί τραπεζίτες αθόρυβα κατάφεραν να ξεφύγουν από τις αμερικανικές αποφάσεις.
Στο βιβλίο του "Τραγωδία και Ελπίδα: Η ιστορία του κόσμου στην εποχή μας" (Tragedy & Hope -A History of the World in Our Time -1966), ο Δρ Carroll Quigley αποκάλυψε τον σημαντικό ρόλο που έπαιξε παρασκηνιακά η BIS στην παγκόσμια οικονομία. Ο Δρ Quigley ήταν καθηγητής της Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Georgetown, όπου υπήρξε μέντορας του πρόεδρου Μπιλ Κλίντον. Ήταν, επομένως Insider, μυημένος στην ισχυρή κλίκα που ο ίδιος αποκάλεσε "οι διεθνείς τραπεζίτες." Η αξιοπιστία του ενισχύεται από το γεγονός ότι πράγματι ενστερνίζονταν τους στόχους τους. Ο ίδιος έγραψε:
"Γνωρίζω τις εργασίες του δικτύου αυτού, επειδή το έχω μελετήσει επί είκοσι χρόνια και είχα για δύο χρόνια το δικαίωμα, στις αρχές της δεκαετίας του 1960, να εξετάσω τα έγγραφα και τα απόρρητα αρχεία του. Δεν έχω απέχθεια προς αυτό ή για τους περισσότερους από τους στόχους του και για το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου ήμουν κοντά σε αυτό και σε πολλά από τα όργανα του. (...) n κύρια διαφοροποίηση μου στις απόψεις εστιάζεται στο ότι αυτό (το δίκτυο) θέλει να παραμένει άγνωστο, ενώ εγώ πιστεύω ότι ο ρόλος του στην ιστορία είναι αρκετά σημαντικός και πρέπει να είναι γνωστό."
Ο Quigley έγραψε επίσης για αυτό το διεθνές τραπεζικό δίκτυο πως:
"[Οι] δυνάμεις του χρηματοοικονομικού καπιταλισμού είχαν ένα άλλο μακροπρόθεσμο στόχο μεγάλης εμβέλειας: Τίποτε λιγότερο από το να δημιουργήσουν ένα παγκόσμιο σύστημα οικονομικού ελέγχου σε χέρια ιδιωτών, που να είναι σε θέση να κυριαρχήσουν στο πολιτικό σύστημα κάθε χώρας και στην οικονομία του κόσμου στο σύνολό του. Το σύστημα αυτό έπρεπε να ελέγχεται με μια φεουδαρχικού τύπου δομή από τις κεντρικές τράπεζες του κόσμου, που ενεργούν σε συνεννόηση, με βάση μυστικές συμφωνίες που προκύπτουν σε συχνές ιδιωτικές συναντήσεις και συνέδρια. Η κορυφή του συστήματος θα ήταν η Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών (BIS) στη Βασιλεία της Ελβετίας, μια ιδιωτική τράπεζα που ανήκει και ελέγχεται από τις κεντρικές τράπεζες του κόσμου, οι οποίες ήταν οι ίδιες ιδιωτικές εταιρείες."
Το κλειδί για την επιτυχία τους, όπως αναφέρει ο Quigley, ήταν ότι οι διεθνείς τραπεζίτες θα έλεγχαν και θα χειρίζονταν το σύστημα της οικονομίας κάθε λαού, ενώ θα άφηναν να φαίνεται πως (η οικονομία) είναι ελεγχόμενη από την κυβέρνηση. Η δήλωση εξέφραζε μία άλλη δήλωση, που έκανε το 18ο αιώνα ο πατριάρχης της μετέπειτα πιο ισχυρής τραπεζικής δυναστείας του κόσμου: o Mayer Amschel Bauer Rothschild ως γνωστόν δήλωσε το 1791:
"Επιτρέψτε μου την έκδοση και τον έλεγχο του νομίσματος ενός έθνους και δεν με νοιάζει ποιος κάνει τη νομοθεσία του."
Οι πέντε γιοι του Mayer Rothschild εστάλησαν στις μεγάλες πρωτεύουσες της Ευρώπης - Λονδίνο, Παρίσι, Βιέννη, Βερολίνο και Νάπολη - με την αποστολή να καθιερώσουν ένα τραπεζικό σύστημα που θα ήταν εκτός κυβερνητικού ελέγχου. Τα οικονομικά και πολιτικά συστήματα των εθνών δεν θα ελέγχονταν πλέον από τους πολίτες, αλλά από τους τραπεζίτες, προς όφελος των τραπεζιτών. Τελικά, μία ιδιόκτητη "κεντρική τράπεζα" ιδρύθηκε σχεδόν σε κάθε χώρα, και αυτό το κεντρικό τραπεζικό σύστημα έχει πλέον αποκτήσει έλεγχο επί των οικονομιών του κόσμου.
Οι κεντρικές τράπεζες έχουν τη δυνατότητα να εκτυπώνουν τα χρήματα στις χώρες τους και από αυτές τις τράπεζες πρέπει να δανειστούν χρήματα οι κυβερνήσεις για να πληρώσουν τα χρέη τους και να χρηματοδοτήσουν τις διάφορες δραστηριότητες τους. Το αποτέλεσμα είναι μία παγκόσμια οικονομία, στην οποία όχι μόνο οι βιομηχανίες, αλλά και οι ίδιες οι κυβερνήσεις λειτουργούν με βάση την «πίστη» (ή το χρέος) που δημιούργησε ένα τραπεζικό μονοπώλιο -επικεφαλής του δικτύου των ιδιωτικών κεντρικών τραπεζών-, και στην κορυφή αυτού του δικτύου είναι η BIS, "η κεντρική τράπεζα των κεντρικών τραπεζών στη Βασιλεία".
Πίσω από τις κουρτίνες
Για πολλά χρόνια η BIS διατηρούσε πολύ χαμηλό προφίλ και λειτουργούσε παρασκηνιακά μέσα από ένα εγκαταλελειμμένο ξενοδοχείο. Από εδώ παίρνονταν οι αποφάσεις
* να υποτιμηθούν ή να διατηρηθούν οι αξίες των νομισμάτων,
* να αυξηθούν ή να μειωθούν τα βραχυπρόθεσμα επιτόκια,
* που καθόριζαν την τιμή του χρυσού και
* γινόταν οι ρυθμίσεις για τις υπεράκτιες τράπεζες .
Το 1977, ωστόσο, η ΤΔΔ (BIS) άφησε την ανωνυμία για μια πιο αποτελεσματική έδρα. Το νέο κτίριο έχει χαρακτηριστεί ως "ο 18όροφος κυλινδρικός ουρανοξύστης που υψώνεται πάνω από την μεσαιωνική πόλη σαν ορισμένους άστοχα τοποθετημένους πυρηνικούς αντιδραστήρες." Γρήγορα έγινε γνωστός ως "ο Πύργος της Βασιλείας." Σήμερα η BIS έχει κυβερνητική ασυλία, δεν πληρώνει φόρους και διαθέτει τη δική της ιδιωτική αστυνομική δύναμη.4 Είναι όπως ακριβώς το οραματίστηκε ο Mayer Rothschild: υπεράνω του νόμου.
UP Tower Building, Basel
Η BIS αποτελείτε πλέον από 55 κράτη-μέλη, αλλά η λέσχη που συνέρχεται τακτικά στη Βασιλεία, αποτελείται από μια πολύ μικρότερη ομάδα και μάλιστα μέσα σε αυτή υπάρχει μια συγκεκριμένη ιεραρχία. Σε άρθρο του περιοδικού Harper το 1983 με τίτλο "Κυριαρχώντας στον Κόσμο του Χρήματος", ο Edward Jay Epstein έγραψε ότι οι πραγματικές επιχειρηματικές μπίζνες γίνονται σε "ένα είδος εσωτερικού-κλαμπ που αποτελείται από τη μισή δωδεκάδα περίπου ισχυρούς κεντρικούς τραπεζίτες, που βρίσκονται περισσότερο ή λιγότερο στο ίδιο μονεταριστικό καράβι "- αυτών που προέρχονται από τη Γερμανία, τις Ηνωμένες Πολιτείες, την Ελβετία, την Ιταλία, την Ιαπωνία και την Αγγλία. Ο Epstein δήλωσε επίσης:
"Η κύρια αξία, η οποία φαίνεται να διαχωρίζει το εσωτερικό του συλλόγου από τα υπόλοιπα μέλη της BIS, είναι η εταιρική πίστη πως οι κεντρικές τράπεζες θα πρέπει να ενεργούν ανεξάρτητα από τις κυβερνήσεις τους. . . . Μία δεύτερη -και στενά συνδεδεμένη με τον εσωτερικό κύκλο της λέσχης- πίστη είναι, ότι οι πολιτικοί δεν θα πρέπει να τυγχάνουν εμπιστοσύνης σε αποφάσεις που αφορούν την τύχη του διεθνούς νομισματικού συστήματος ."
Το 1974, η επιτροπή της Βασιλείας για την τραπεζική εποπτεία ( Basel Committee on Banking Supervision) είχε δημιουργηθεί από τους διοικητές των κεντρικών τραπεζών της Ομάδας των Δέκα εθνών (τώρα έχει επεκταθεί στα είκοσι). Η BIS (ΤΔΔ) παρέχει τη 12μελή γραμματεία της επιτροπής. Η Επιτροπή με τη σειρά της, θέτει τους κανόνες για τις τραπεζικές συναλλαγές παγκοσμίως, περιλαμβανομένων των απαιτήσεων κεφαλαίων και των ελέγχων διαθεσιμότητας τους.
Σε άρθρο του 2003 με τίτλο «Η Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών ζητά παγκόσμιο νόμισμα", ο Joan Veon έγραφε:
"Η BIS είναι ο τόπος όπου συγκεντρώνεται το σύνολο των ανά τον κόσμο κεντρικών τραπεζών
* για να αναλύσουν την παγκόσμια οικονομία και
* να καθορίσουν ποια πορεία δράσης θα αναλάβουν, ώστε να βάλουν ακόμη περισσότερα χρήματα στις τσέπες τους -δεδομένου ότι ελέγχει όλη την ποσότητα του χρήματος που βρίσκεται σε κυκλοφορία- και
* πόσους τόκους πρόκειται να χρεώσουν στις κυβερνήσεις και τις τράπεζες για το δανεισμό από αυτές. . . .
Όταν καταλάβουμε ότι η BIS τεντώνει τις χορδές του παγκόσμιου νομισματικού συστήματος, τότε θα καταλάβουμε ότι έχει τη δυνατότητα να δημιουργήσει μία οικονομική άνθιση ή ύφεση σε μια χώρα. Εάν αυτή η χώρα δεν έχει κάνει αυτό που θέλουν οι δανειστές των χρημάτων, τότε το μόνο που έχουν να κάνουν είναι να πουλήσουν το νόμισμα της χώρας. "5
Οδεύουμε προς ένα παγκόσμιο νόμισμα
1''...δεν είναι η πάλη ημών εναντίον εις αίμα και σάρκα, αλλ' εναντίον εις τας αρχάς, εναντίον εις τας εξουσίας, εναντίον εις τους κοσμοκράτορας του σκότους του αιώνος τούτου, εναντίον εις τα πνεύματα της πονηρίας εν τοις επουρανίοις''\n [/align]