Πόσο νόμιμα ήταν τα περιοριστικά μέτρα κατά της Πανδημίας; Συγκέντρωση στοιχείων

1
Εισαγωγή
Γενικώς, το φαινόμενο των περιοριστικών μέτρων της πανδημίας μπορεί να αποτελεί σημείο συζήτησης για αρκετές επιστημονικές ειδικότητες, από υγειονομικούς, συνταγματολόγους, κοινωνιολόγους, ψυχολόγους κτλ. Σε αυτό το θέμα θα συγκεντρωθούν στοιχεία σχετικά με το κατά πόσο νόμιμα ήταν τα περιοριστικά μέτρα κατά της πανδημίας των ετών 2020-2022, και να δούμε τελικά κατά πόσο λειτούργησε το νομικό σύστημα όπως έπρεπε, ή τι λάθη έγιναν. και τι μάθαμε τελικά από όλη αυτή την ιστορία Για να επιτευχθεί αυτό θα πρέπει να μελετηθούν οι κύριες θέσεις των συνταγματολόγων που έλαβαν θέση την περίοδο της Πανδημίας. 

Μία πολύ ενδιαφέρουσα μελέτη είναι εκείνη της επιτροπής COVI Impact of COVID-19 measures on democracy and fundamental rights για όσους ενδιαφέρονται να μελετήσουν εις βάθος και επιστημονικά τις θέσεις της ΕΕ. 
1.Σοφία πάντων κάλλιστον, η δε αμάθεια πάντων κάκιστον
2. ζητεῖτε τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν

Re: Πόσο νόμιμα ήταν τα περιοριστικά μέτρα κατά της Πανδημίας; Συγκέντρωση στοιχείων

2


και σχετικό άρθρο από το Σύνταγμα watch:
Τα μέτρα που ανακοινώθηκαν χθες από την Κυβέρνηση, τα οποία απαγορεύουν τις άσκοπες μετακινήσεις, δεν είναι αντίθετα στο Σύνταγμά μας, συμπέρασμα που προκύπτει, αποκλειστικά, από την ερμηνεία του Συντάγματος. Τα μέτρα ουσιαστικά κανονικοποιούν σε επίπεδο επιτακτικού κανόνα δικαίου τις υπάρχουσες ήδη, βασιζόμενες στα πορίσματα και τις διαπιστώσεις της ιατρικής επιστήμης, σχετικές συστάσεις και αφήνουν εκτός απαγόρευσης σωρεία περιπτώσεων επιτρεπτής μετακίνησης.

Επειδή πολλή συζήτηση γίνεται για την αντισυνταγματικότητα ή μη των μέτρων που ανακοίνωσε η κυβέρνηση, ας δούμε αν η σχετική κριτική πράγματι ευσταθεί. Πριν απ΄ αυτό ας διευκρινισθεί ότι δεν πρόκειται για μέτρα που επιβάλλουν καθολική απαγόρευση των μετακινήσεων, αφού, όπως διαπιστώνεται από το ίδιο το περιεχόμενό τους, ουσιαστικά απαγορεύουν μόνο τις άσκοπες μετακινήσεις, κανονικοποιώντας σε επίπεδο επιτακτικού κανόνα δικαίου τις υπάρχουσες ήδη, βασιζόμενες στα πορίσματα και τις διαπιστώσεις της ιατρικής επιστήμης, σχετικές συστάσεις και αφήνοντας εκτός απαγόρευσης σωρεία περιπτώσεων επιτρεπτής μετακίνησης. Έχει σημασία, επίσης, να τονισθεί ότι τα μέτρα δεν προβλέπουν λήψη ειδικής προηγούμενης άδειας από την Αστυνομία ή από κάποια άλλη κάποια Αρχή, αλλά αρκεί η δήλωση του ίδιου του ενδιαφερόμενου ή, στις περιπτώσεις των εργαζομένων, του εργοδότη τους.
Τι ορίζει σχετικά με το θέμα το Σύνταγμα;
Στο άρθρο 5 («Ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας, προσωπική ελευθερία») κατοχυρώνεται κατ΄ αρχήν το θεμελιώδες δικαίωμα της ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητας και συμμετοχής στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή, «εφόσον δεν παραβιάζει δικαιώματα άλλων»(παρ. 1), στη συνέχεια η προστασία της ζωής, της τιμής και της ελευθερίας όσων βρίσκονται στην ελληνική επικράτεια, χωρίς διακρίσεις, εξαιρουμένων όμως των περιπτώσεων που προβλέπει ο νόμος (παρ. 2), καθώς και, μετά, το απαραβίαστο της προσωπικής ελευθερίας, οριζομένου ότι κανείς δεν καταδιώκεται ούτε συλλαμβάνεται ούτε φυλακίζεται «ούτε με οποιονδήποτε άλλο τρόπο περιορίζεται», εκτός όμως πάλι των περιπτώσεων που (“παρά μόνο όταν και όπως”) ορίζει ο νόμος (παρ. 3).
Η διάταξη που κυρίως ενδιαφέρει εν προκειμένω είναι της επόμενης παραγράφου (4) του άρθρου 5, η οποία απαγορεύει ατομικά διοικητικά μέτρα που περιορίζουν την ελεύθερη κίνηση ή εγκατάσταση στη χώρα, καθώς και την ελεύθερη έξοδο ή είσοδο σ΄ αυτήν, προβλέποντας ρητά ότι «τέτοιου περιεχομένου περιοριστικά μέτρα είναι δυνατόν να επιβληθούν μόνο ως παρεπόμενη ποινή με απόφαση ποινικού δικαστηρίου, σε εξαιρετικές περιπτώσεις ανάγκης και μόνο για την πρόληψη αξιόποινων πράξεων, όπως νόμος ορίζει.» 
Πλην όμως, ακόμη και αν θεωρήσουμε τα χθεσινά μέτρα ως ατομικά διοικητικά μέτρα (που μάλλον δεν είναι, άρα δεν εμπίπτουν ούτως ή άλλως στην απαγόρευση) και ξεχάσουμε και τη ρητή επιφύλαξη του Συντάγματος υπέρ του νόμου (όπως συμβαίνει εν προκειμένω), σε κάθε περίπτωση υπάρχει κάτω από το άρθρο 5 η ερμηνευτική δήλωση του Ψηφίσματος της 6ης Απριλίου 2001 της Ζ’ Αναθεωρητικής Βουλής των Ελλήνων, σύμφωνα με την οποία «Στην απαγόρευση της παραγράφου 4 δ ε ν περιλαμβάνεται η απαγόρευση της εξόδου με πράξη του εισαγγελέα, εξαιτίας ποινικής δίωξης, ούτε η λήψη  μέτρων που επιβάλλονται για την προστασία της δημόσιας υγείας ή της υγείας ασθενών, όπως νόμος ορίζει.»
Στην προκείμενη περίπτωση, είναι δεδομένο ότι πρόκειται ακριβώς για τέτοια μέτρα.  Συνεπώς, όπως επεσήμανε ήδη από χθες ο καθηγητής Ξ. Κοντιάδης, όχι μόνο δεν είναι αντίθετη η λήψη αυτών των μέτρων προς το Σύνταγμα, αλλά, αντίθετα, προβλέπεται ρητώς σ΄ αυτό. Και προβλέπεται στο πλαίσιο της συστηματικής ερμηνείας του και της ορθής συνολικά εφαρμογής του (γι αυτό και η συγκεκριμένη ερμηνευτική δήλωση), μια που η επόμενη μάλιστα παράγραφος του άρθρου 5 (η παρ. 5 δηλαδή) συμβαίνει να κατοχυρώνει το δικαίωμα του καθενός στην προστασία της υγείας του, δικαίωμα βεβαίως το οποίο επίσης οφείλει να σέβεται και να προστατεύει η Πολιτεία, σε συνδυασμό μάλιστα με την ρητή αντίστοιχη θετική υποχρέωσή της εκ του άρθρου 21 παρ. 3: «Το Kράτος μεριμνά για την υγεία των πολιτών και παίρνει ειδικά μέτρα για την προστασία της νεότητας, του γήρατος, της αναπηρίας και για την περίθαλψη των απόρων.»
Παρόλο που τα παραπάνω αρκούν, κατά τη γνώμη μου, για να καταδείξουν τη μη αντίθεση των συγκεκριμένων μέτρων προς το Σύνταγμα, έχει σημασία να σημειωθούν δύο ακόμη διατάξεις του, οι οποίες ενισχύουν έτι περαιτέρω την θέση αυτή.
Και οι δύο βρίσκονται στο άρθρο 25 («Αρχή του κοινωνικού κράτους δικαίου, προστασία θεμελιωδών δικαιωμάτων»). Η μεν πρώτη είναι η γενική ρήτρα της παραγράφου 3 του άρθρου 25, η οποία ορίζει ότι «H καταχρηστική άσκηση δικαιώματος δεν επιτρέπεται», θέτοντας όρια εν γένει στην άσκηση κάθε δικαιώματος (ιδίως όταν από αυτήν ενδέχεται να πληγούν όμοια ή άλλα δικαιώματα άλλων προσώπων), ενώ η δεύτερη είναι η ακριβώς επόμενη παράγραφος (4), η οποία ορίζει ότι «Tο Kράτος δικαιούται να αξιώνει από όλους τους πολίτες την εκπλήρωση του χρέους της κοινωνικής και εθνικής αλληλεγγύης.»
Είναι νομίζω προφανές ότι η επίκληση και των δύο προαναφερομένων διατάξεων δικαιολογείται εν προκειμένω, ενισχύοντας περαιτέρω τη συμβατότητα των συγκεκριμένων μέτρων με το συνταγματικό μας πλαίσιο και τον συνακόλουθο κοινωνικό και πολιτισμικό κώδικα αξιών που οριοθετεί.
Δικαιούτο η πολιτεία να λάβει τα συγκεκριμένα μέτρα;
Μήπως όμως, σύμφωνα με την επιχειρηματολογία ορισμένων, τα συγκεκριμένα μέτρα η Πολιτεία δεν δικαιούτο να τα λάβει, επειδή, ενδεχομένως, δεν έχει ικανοποιητικά εκπληρώσει η ίδια τις δικές της υποχρεώσεις εκ της συνταγματικής επιταγής της παρ. 3 του άρθρου 21 Σ, να μεριμνά δηλαδή για την υγεία των πολιτών; 
Η απάντηση είναι αρνητική, παρόλο που η σχετική επισήμανση είναι πολιτικά ενδιαφέρουσα ως προς τον τρόπο που οι ελληνικές κυβερνήσεις διαχρονικά αντιμετωπίζουν το εθνικό σύστημα υγείας. Νομικά όμως το σχετικό επιχείρημα δεν ευσταθεί. Διότι, νομικά, σε επίπεδο μάλιστα συνταγματικής τάξης, η προηγούμενη προσήκουσα εκπλήρωση εκ μέρους του Κράτους της υποχρέωσής του αυτής ουδόλως αποτελεί προϋπόθεση για την εφαρμογή της ερμηνευτικής δήλωσης της παρ. 4 του άρθρου 5, ήτοι δεν αποτελεί προϋπόθεση για τη λήψη τέτοιων μέτρων. 
Ούτε η ίδια η επιταγή, άλλωστε, της παρ. 3 του άρθρου 21 θέτει στο Κράτος ως προαπαιτούμενο, προκειμένου να επιβάλλει στους πολίτες μέτρα που κρίνει ως αναγκαία για την προστασία της υγείας των, να έχει εκείνο πρώτα εκπληρώσει τις αντίστοιχες υποχρεώσεις του, πχ έχοντας προσλάβει επαρκές ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, έχοντας πολλαπλασιάσει και εξοπλίσει τις κλίνες στις ΜΕΘ, έχοντας προμηθευτεί επαρκές φαρμακευτικό και υγειονομικό υλικό κλπ. 
Αλλοίμονο εξάλλου αν ίσχυε κάτι τέτοιο, διότι θα σήμαινε ότι σε μια στιγμή κρίσεως όπως η τωρινή, εν μέσω μιας επιδημίας που απειλεί με πολλές δεκάδες, εκατοντάδες ή και χιλιάδες νεκρούς, δεν θα επιτρεπόταν η λήψη κανενός άμεσου περιοριστικού μέτρου από το Κράτος, όσο επιβεβλημένο και κατεπείγον κι αν ήταν αυτό για την προστασία της δημόσιας υγείας, επειδή δεν θα είχαν γίνει όλα όσα θα έπρεπε, τα οποία βέβαια απαιτούν δεκαετίες ολόκληρες για να γίνουν…
Μπορεί να αμφισβητηθεί η συνταγματικότητα των μέτρων με επίκληση της αρχής της αναλογικότητας;
Ούτε, όμως, τέλος, μπορεί κατά τη γνώμη μου βάσιμα να αμφισβητηθεί η συνταγματικότητα των μέτρων με επίκληση της αρχής της αναλογικότητας, η οποία προβλέπεται στο άρθρο 25 Σ («….Oι κάθε είδους περιορισμοί που μπορούν κατά το Σύνταγμα να επιβληθούν στα δικαιώματα αυτά πρέπει να προβλέπονται είτε απευθείας από το Σύνταγμα είτε από το νόμο, εφόσον υπάρχει επιφύλαξη υπέρ αυτού και να σέβονται την αρχή της αναλογικότητας»). Ήτοι, όπως υποστηρίζεται από ορισμένους, βάσει της ενδεχόμενης δυνατότητας λήψης, αντί γι αυτά, κάποιου άλλου ηπιότερου μέτρου.
Η άποψη αυτή όμως δεν είναι ορθή κατ΄ αρχήν διότι, όπως προαναφέρθηκε, δεν πρόκειται για απόλυτη απαγόρευση των μετακινήσεων, αλλά, στην πραγματικότητα, μόνο των άσκοπων. Αλλά και, περαιτέρω, άλλο μέσο που να υπηρετεί τον ίδιο σκοπό που υπηρετούν τα συγκεκριμένα μέτρα (ο οποίος είναι ο κατά το δυνατόν περιορισμός της συνεύρεσης των πολιτών, προκειμένου να μειωθούν οι πιθανότητες μετάδοσης του ιού) πλέον δεν υπάρχει, τη στιγμή μάλιστα που έχουν προηγηθεί άλλα μέτρα για τον ίδιο σκοπό (διεύρυνση ωραρίου και ημερών λειτουργίας των super markets, υποχρεωτικό κλείσιμο εστιατορίων, μπαρ, καφέ, κέντρων διασκέδασης, αλλά και υπηρεσιών, απαγόρευση αθλητικών συναντήσεων κλπ), ενώ τα κρούσματα και τα θύματα συνεχίζουν, δυστυχώς, να πολλαπλασιάζονται και οι εκκλήσεις των ειδικών να γίνονται πιο έντονες.
Συμπέρασμα
Τα μέτρα που ανακοινώθηκαν χθες δεν είναι αντίθετα στο Σύνταγμά μας. Και το συμπέρασμα αυτό δεν αποτελεί καθόλου προϊόν κάποιας προσωπικής στάθμισης ή πολιτικής τοποθέτησης. Προκύπτει, αποκλειστικά, από την ερμηνεία του Συντάγματος. Πολιτικές επιλογές είναι προφανώς οι θέσεις που τα κόμματα έλαβαν σε σχέση με τα μέτρα αυτά -κι εδώ αξίζει νομίζω ιδιαίτερης αναφοράς η εξαιρετικά υπεύθυνη στάση που έλαβε το ΚΙΝΑΛ, δηλώνοντας δημόσια ότι στηρίζει «κάθε μέτρο που συμβάλλει στον περιορισμό της εξάπλωσης του ιού και στην προστασία της ανθρώπινης ζωής», στάση εναρμονισμένη τελικά και με τις αντιλήψεις που υπηρετούν οι προαναφερόμενες συνταγματικές διατάξεις.
Καλό είναι πάντοτε η διατύπωση των απόψεών μας να γίνεται σε συνέπεια με την ιδιότητα με την οποία τις εκφέρουμε, χωρίς να μπερδεύουμε, θελημένα ή αθέλητα, τα νομικά με τις πολιτικές προτιμήσεις μας. 
Όπως λοιπόν η νομική αλήθεια είναι ότι η πρόσφατη κυβερνητική απόφαση για αναστολή επί ένα μήνα των διαδικασιών ασύλου ήταν μία μη νόμιμη (και αχρείαστη μάλλον, κατά τη γνώμη μου) πράξη, έτσι και τώρα, η νομική αλήθεια είναι πως τα συγκεκριμένα μέτρα περιορισμού των μετακινήσεών μας είναι καθ΄ όλα νόμιμα και συνταγματικά (αλλά και απαραίτητα, επίσης κατά τη γνώμη μου).
Παναγιώτης Περάκης
Σύμβουλος Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών

https://www.syntagmawatch.gr/trending-i ... koronoiou/
 
1.Σοφία πάντων κάλλιστον, η δε αμάθεια πάντων κάκιστον
2. ζητεῖτε τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν

Re: Πόσο νόμιμα ήταν τα περιοριστικά μέτρα κατά της Πανδημίας; Συγκέντρωση στοιχείων

3
Υποχρεωτικός εμβολιασμός: Διχασμένοι οι συνταγματολόγοι – Η συνταγματικότητα του μέτρου και η αντίδραση για το πρόστιμο
Διάσταση απόψεων και μεταξύ των συνταγματολόγων έχει πυροδοτήσει η ανακοίνωση από τον Πρωθυπουργό, Κυριάκο Μητσοτάκη του μέτρου του υποχρεωτικού εμβολιασμού των πολιτών άνω των 60 ετών, η οποία θα συνοδεύεται και από επιβολή προστίμου ύψους 100 ευρώ για κάθε μήνα καθυστέρησης.
Σύμφωνα με ορισμένους καθηγητές Συνταγματικού Δικαίου, το μέτρο δικαιολογείται για λόγους προστασίας της δημόσιας υγείας, καθώς επιπροσθέτως αποτελεί την κλιμάκωση ήδη ληφθέντων μέτρων.
Ωστόσο άλλοι καθηγητές υποστηρίζουν ότι η επιβολή διοικητικού προστίμου ακροβατεί συνταγματικά δεδομένου ότι παραβιάζει βασικά άρθρα του Συντάγματος που ορίζουν το δικαίωμα ο καθένας να διαθέτει το σώμα του.
Ωστόσο αυτό, το οποίο και οι δύο πλευρές φαίνεται να βρίσκουν προβληματικό είναι η οριζόντια επιβολή ενός προστίμου χωρίς τον συνυπολογισμό άλλων κριτηρίων και μάλιστα επαναλαμβανόμενου, το οποίο μπορεί να πλήξει ακόμα και τη δυνατότητα διαβίωσης ολόκληρων νοικοκυριών.


Μαρία Λιλιοπούλου
Συντάκτρια
Υποχρεωτικός εμβολιασμός: Διχασμένοι οι συνταγματολόγοι – Η συνταγματικότητα του μέτρου και η αντίδραση για το πρόστιμο
επόμενο άρθρο
EUROKINISSI/ΒΑΣΙΛΗΣ ΡΕΜΠΑΠΗΣ
Διάσταση απόψεων και μεταξύ των συνταγματολόγων έχει πυροδοτήσει η ανακοίνωση από τον Πρωθυπουργό, Κυριάκο Μητσοτάκη του μέτρου του υποχρεωτικού εμβολιασμού των πολιτών άνω των 60 ετών, η οποία θα συνοδεύεται και από επιβολή προστίμου ύψους 100 ευρώ για κάθε μήνα καθυστέρησης.
 
Σύμφωνα με ορισμένους καθηγητές Συνταγματικού Δικαίου, το μέτρο δικαιολογείται για λόγους προστασίας της δημόσιας υγείας, καθώς επιπροσθέτως αποτελεί την κλιμάκωση ήδη ληφθέντων μέτρων.
Ωστόσο άλλοι καθηγητές υποστηρίζουν ότι η επιβολή διοικητικού προστίμου ακροβατεί συνταγματικά δεδομένου ότι παραβιάζει βασικά άρθρα του Συντάγματος που ορίζουν το δικαίωμα ο καθένας να διαθέτει το σώμα του.
Ωστόσο αυτό, το οποίο και οι δύο πλευρές φαίνεται να βρίσκουν προβληματικό είναι η οριζόντια επιβολή ενός προστίμου χωρίς τον συνυπολογισμό άλλων κριτηρίων και μάλιστα επαναλαμβανόμενου, το οποίο μπορεί να πλήξει ακόμα και τη δυνατότητα διαβίωσης ολόκληρων νοικοκυριών.
Τα επιχειρήματά τους αναλύουν μέσω των συνεντέυξεών τους στο «ethnos.gr» ο Κώστας Χρυσόγονος, καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου στο ΑΠΘ και ο Χαράλαμπος Τσιλιώτης, αναπληρωτής καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου

Κώστας Χρυσόγονος: Εξόχως προβληματικό από συνταγματική άποψη

Πως κρίνετε το νέο μέτρο που ανακοίνωσε η κυβέρνηση από συνταγματικής άποψης;


ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Κατά τη γνώμη είναι άκρως προβληματική από συνταγματική άποψη η επιβολή διοικητικού προστίμου σε ανεμβολίαστους πολίτες ηλικίας άνω των 60 ετών κυρίως διότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να διαθέτει το σώμα του σύμφωνα με τα άρθρα 2 παράγραφος 1 και 5 παράγραφος 1 του Συντάγματος.

Συνεπώς το κράτος μπορεί να μεριμνήσει για τη δημόσια υγεία, όπως έχει άλλωστε υποχρέωση σύμφωνα με το Σύνταγμα, εκεί όπου τίθεται ζήτημα επικινδυνότητας για μετάδοση στο γενικό πληθυσμό. Μπορεί επομένως να θέσει σε αναστολή καθηκόντων υπαλλήλους που αρνούνται να εμβολιαστούν και ως εκ της θέσεώς τους έρχονται σε επαφή με το ευρύ κοινό, μπορεί να επιβάλλει μέτρα περιορισμού της κίνησης των ανεμβολίαστων ούτως ώστε να μην υπάρχει ή να περιοριστεί ο κίνδυνος μετάδοσης του ιού, αλλά δεν μπορεί να επιβάλλει τον εμβολιασμό με απειλή ποινικών κυρώσεων και κατ΄επέκταση θα έλεγα ούτε και με την απειλή διοικητικού προστίμου διότι το διοικητικό αυτό πρόστιμο σε ορισμένες τουλάχιστον περιπτώσεις ισοδυναμεί από άποψη επιπτώσεων και βαρύτητας με ποινική κύρωση.

Δημιουργούνται λοιπόν και ζητήματα ισότητας;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Στην περίπτωση ενός χαμηλοσυνταξιούχου π.χ. τα 100 ευρώ μπορεί να συνεπάγονται στέρηση πόρων απαραίτητων για την επιβίωσή του. Πέραν αυτού τίθεται και θέμα ισότητας διότι για τον συνταξιούχο των 500 ευρώ τα 100 ευρώ είναι απολύτως απαραίτητα. Για κάποιον, ο οποίος είναι οικονομικά ενεργός και κερδίζει π.χ. 5.000 ευρώ το μήνα, τα 100 ευρώ είναι αμελητέο ποσό.

Θα επιλύονταν ορισμένα προβλήματα εάν εφαρμοζόταν αναλογικότητα στο ύψος του προστίμου;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Εάν υπήρχε αναλογικότητα στο ύψος του προστίμου, θα αντιμετωπίζονταν τα προβλήματα τα σχετικά με την αρχή της ισότητας αλλά και πάλι δε θα αντιμετωπίζονταν τα προβλήματα τα σχετικά με την αξία του ανθρώπου και την ελεύθερη ανάπτυξη προσωπικότητας από τις διατάξεις των άρθρων 2 και 5 από τις οποίες – επαναλαμβάνω - ότι απορρέει το δικαίωμα του καθενός να διαθέτει το σώμα του όπως θέλει και στο βαθμό βεβαίως που δεν θέτει σε κίνδυνο τη δημόσια υγεία. Π.χ. Ένας υπερήλικας, ο οποίος ζει αποτραβηγμένος στο σπίτι του - και είναι υπαρκτές αυτές οι περιπτώσεις - δε συνεπάγεται άνευ ετέρου κίνδυνο για τη δημόσια υγεία. Αρα η επιβολή σ΄αυτόν διοικητικού προστίμου επειδη αρνείται να εμβολιαστεί είτε για λόγους θρησκευτικών πεποιθήσεων, είτε για οποιουσδήποτε άλλους λόγους προσβάλλει ακριβως την προσωπική του ελευθερία και την αξιοπρέπειά του.

Πρόκειται συνεπώς για μέτρο αντισυνταγματικό;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Τελικώς αρμόδια να κρίνουν εάν είναι αντισυνταγματικό το μέτρο ή όχι είναι μόνον τα δικαστήρια. Και τα δικαστήρια θα καθυστερήσουν να εκδώσουν τέτοιες αποφάσεις. Αλλά η δική μου οπτική είναι πως είναι εξόχως προβληματικό από συνταγματική άποψη. Τώρα το κατά πόσον τελικά θα κριθεί αντισυνταγματικό ή όχι είναι κάτι που θα το πουν τα δικαστήρια μετά από καιρό.

Θεωρείτε ότι θα μπορούσε να προσφύγει κατά του μέτρου κάποιος ανεμβολίαστος άνω των 60 ετών;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Οπωσδήποτε θα έχει τη δυνατότητα προσφυγής αλλά με το χαοτικό σύστημα δικαστικού ελέγχου συνταγματικότητας των νόμων που έχουμε στην Ελλάδα εάν το μέτρο περιβληθεί με τη μορφή διάταξης νόμου που θα ψηφιστεί από τη Βουλή, δεν μπορεί να προσβληθεί ευθέως. Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να προσβληθούν εκτελεστέες ατομικές πράξεις επιβολής προστίμου σε συγκεκριμένα πρόσωπα από τα συγκεκριμένα αυτά πρόσωπα, πράγμα, το οποίο μπορεί να διαρκέσει μήνες ή και χρόνια.

Χαράλαμπος Τσιλιώτης: Το ύψος του επιβαλλόμενου προστίμου δεν μπορεί να είναι οριζόντιο

Συνταγματική υπό προυποθέσεις κρίνει την απόφαση για την υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού στους πολίτες άνω των 60 ετών ο αναπληρωτής καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου, Χαράλαμπος Τσιλιώτης.
Ο ίδιος εκτιμά ότι η αρχή της αναλογικότητας δε θίγεται ούτε με την επιβολή προσίμου σε όσους δεν πειθαρχήσουν. Υπογραμμίζει όμως ότι το ύψος του επιβαλλόμενου προστίμου δεν μπορεί να είναι οριζόντιο δεδομένου ότι στις περιπτώσεις χαμηλοσυνταξιούχων ενδέχεται να θίγει το απόλυτο δικαίωμα της ανθρώπινης αξίας και αξιοπρέπειας:
«Οταν η επιβολή του προστίμου θίγει το κατώτατο επίπεδο διαβίωσης του ανθρώπου, μπαίνουμε στο θέμα της ανθρώπινης αξίας και αξιοπρέπειας, η οποία δεν μπορεί να περιοριστεί. Είναι απόλυτη. Εκεί δεν μπορούν να γίνουν εκπτώσεις. Οταν διακινδυνεύεται το επίπεδο διαβίωσης ενός ανθρώπου από την επιβολή ενός προστίμου και μαλιστα όχι άπαξ αλλά κάθε μήνα, εκεί υπάρχει ζήτημα», εξηγεί σε συνέντευξή του στο «ethnos.gr».

https://www.ethnos.gr/greece/article/18 ... toprostimo
1.Σοφία πάντων κάλλιστον, η δε αμάθεια πάντων κάκιστον
2. ζητεῖτε τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν

Re: Πόσο νόμιμα ήταν τα περιοριστικά μέτρα κατά της Πανδημίας; Συγκέντρωση στοιχείων

4
Να σχολιάσω εδώ κάτι που μου τράβηξε την περιέργεια:
Δημιουργούνται λοιπόν και ζητήματα ισότητας;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Στην περίπτωση ενός χαμηλοσυνταξιούχου π.χ. τα 100 ευρώ μπορεί να συνεπάγονται στέρηση πόρων απαραίτητων για την επιβίωσή του. Πέραν αυτού τίθεται και θέμα ισότητας διότι για τον συνταξιούχο των 500 ευρώ τα 100 ευρώ είναι απολύτως απαραίτητα. Για κάποιον, ο οποίος είναι οικονομικά ενεργός και κερδίζει π.χ. 5.000 ευρώ το μήνα, τα 100 ευρώ είναι αμελητέο ποσό.

Θα επιλύονταν ορισμένα προβλήματα εάν εφαρμοζόταν αναλογικότητα στο ύψος του προστίμου;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Εάν υπήρχε αναλογικότητα στο ύψος του προστίμου, θα αντιμετωπίζονταν τα προβλήματα τα σχετικά με την αρχή της ισότητας αλλά και πάλι δε θα αντιμετωπίζονταν τα προβλήματα τα σχετικά με την αξία του ανθρώπου και την ελεύθερη ανάπτυξη προσωπικότητας από τις διατάξεις των άρθρων 2 και 5 από τις οποίες – επαναλαμβάνω - ότι απορρέει το δικαίωμα του καθενός να διαθέτει το σώμα του όπως θέλει και στο βαθμό βεβαίως που δεν θέτει σε κίνδυνο τη δημόσια υγεία. Π.χ. Ένας υπερήλικας, ο οποίος ζει αποτραβηγμένος στο σπίτι του - και είναι υπαρκτές αυτές οι περιπτώσεις - δε συνεπάγεται άνευ ετέρου κίνδυνο για τη δημόσια υγεία. Αρα η επιβολή σ΄αυτόν διοικητικού προστίμου επειδη αρνείται να εμβολιαστεί είτε για λόγους θρησκευτικών πεποιθήσεων, είτε για οποιουσδήποτε άλλους λόγους προσβάλλει ακριβως την προσωπική του ελευθερία και την αξιοπρέπειά του.
 
Αν δεν κάνω λάθος, εμβολιάστηκε μία γυναίκα στην Κίναρο, μοναδική κάτοικος του νησιού, και αναρωτιέμαι τι κίνδυνο στην δημόσια υγεία μπορεί να είχε αυτή η γυναίκα εφόσον ήταν μόνη της στο νησί, ενδέχεται να φορούσε και μάσκα, αν και μόνη της, αναρωτιέμαι, όταν θα τριγυρνούσε στην ακρογιαλιά της Κινάρου με φόβο μη κολλήσει καμιά περαστική ψαροβαρκα; Αυτό που θέλω να πω, είναι ότι αν η υπερήλικας ο οποία βρίσκεται σε ένα νησί και δεν θέλει να εμβολιαστεί (γιατί η Κυρία Ρηνιώ σύμφωνα με τους δημοσιογράφους ήθελε) γιατί είναι υποχρεωμένη ;;; εφόσον τελικά δεν αποτελεί κίνδυνο για την δημόσια υγεία ; διότι σε αυτή την περίπτωση δεν  προσβάλλεται η προσωπική της ελευθερία και η αξιοπρέπεια; Ας τοποθετήσω και το σχετικό άρθρο μίας και το ανέφερα:

__________
Κίναρος: Εμβολιάστηκε η κυρά Ρηνιώ, η μοναδική κάτοικος του νησιού
Εικόνα


Κίναρος: Την βαθιά επιθυμία της να εμβολιαστεί κατά του κορωνοϊού εξέφρασε πριν περίπου από μια εβδομάδα η κυρά Ρηνιώ, η μοναδική κάτοικος του νησιού. ην βαθιά επιθυμία της να εμβολιαστεί κατά του κορωνοϊού εξέφρασε πριν περίπου από μια εβδομάδα η κυρά Ρηνιώ, η μοναδική κάτοικος της Κινάρου. Η επιθυμία της έγινε πραγματικότητα χάρη στην κινητοποίηση του δημάρχου Αμοργού, Λευτέρη Καραΐσκου και της κινητής μονάδας εμβολιασμού που κατέφθασε με σκάφος στο Κινάρο ένα απομακρυσμένο νησί με ανέμους ισχύος 6 μποφόρ.

«Πήγαμε με το ταχυδρομείο, που πηγαίνει κάθε δεκαπέντε ημέρες στο νησί, με αρκετό καιρό, με τον γιατρό, τη νοσοκόμα και την εμβολιάσαμε. Όλα πήγαν καλά», δήλωσε ο κ. Καραΐσκος και πρόσθεσε πως «το μήνυμα που στέλνει η κυρά Ρηνιώ είναι ένα μήνυμα ζωής και υπευθυνότητας απέναντι και στον εαυτό μας και στην κοινωνία, κυρίως σε ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού και στους υγειονομικούς, που έχουν δώσει τα τελευταία δύο χρόνια τη μάχη για να ξεπεράσουμε την πανδημία, ότι μόνο με τον εμβολιασμό θα μπορέσουμε ακριβώς να αφήσουμε αυτή την ιστορία πίσω μας».
Μιλώντας για τη διαδικασία που χρειάστηκε για να γίνει ο εμβολιασμός της κυρίας Ρηνιώς τόνισε ότι το ταξίδι με βάρκα για την Κινάρο που βρίσκεται στον θαλάσσιο χώρο μεταξύ Κυκλάδων και Δωδεκανήσων, κράτησε 4,5 ώρες λόγω κακού καιρού, καθώς συνήθως διαρκεί μιάμιση ώρα η διαδρομή.

«Είχα μόνο έναν μικρό πόνο στο χέρι μου δύο μέρες»
Σε συνέντευξη της στην ΕΡΤ η κ. Ειρήνη Κατσοτούρχη, όπως είναι το όνομά της, αποκάλυψε ότι «όλα πήγαν καλά με το εμβόλιο», με μόνη παρενέργεια έναν μικρό πόνο που ένιωθε στο χέρι για δύο ημέρες.
Η κυρία Ειρήνη γεννήθηκε στην Αμοργό και μεγάλωσε στην Κίναρο. Όταν παντρεύτηκε έζησε με την οικογένειά της στην Κάλυμνο προτού μεταναστεύσει στην Αυστραλία. Όταν επέστρεψαν αποφάσισαν να εγκατασταθούν με τον άντρα της μόνιμα στην Κίναρο. Το 2013 ο σύζυγός της έφυγε από τη ζωή και έκτοτε η κυρία Ρηνιώ έγινε η μοναδική κάτοικος της βραχονησίδας.
https://www.pagenews.gr/2021/12/16/ella ... ou-nisiou/
1.Σοφία πάντων κάλλιστον, η δε αμάθεια πάντων κάκιστον
2. ζητεῖτε τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν

Re: Πόσο νόμιμα ήταν τα περιοριστικά μέτρα κατά της Πανδημίας; Συγκέντρωση στοιχείων

5
Πόσο συνταγματικά είναι τα κυβερνητικά μέτρα για την πανδημία – Ο Στέργιος Καλόγηρος “σχολιάζει την επικαιρότητα “








1.Σοφία πάντων κάλλιστον, η δε αμάθεια πάντων κάκιστον
2. ζητεῖτε τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν

Re: Πόσο νόμιμα ήταν τα περιοριστικά μέτρα κατά της Πανδημίας; Συγκέντρωση στοιχείων

6
Επιστημονικό άρθρο: 
Constitutionalism and COVID-19 in Greece: The Normality of Emergency

Μετάφραση:
25 Φεβρουαρίου 2021
Συνταγματισμός και COVID-19 στην Ελλάδα: Η κανονικότητα της έκτακτης ανάγκης
Στο πρώτο κύμα της πανδημίας (Μάρτιος-Ιούνιος 2020) η Ελλάδα έχει επαινεθεί ευρέως για τη λήψη όλων των απαραίτητων μέτρων για τον αποτελεσματικό περιορισμό της εξάπλωσης του ιού. Παρά τις εύλογες ανησυχίες, επιτεύχθηκε συναίνεση μεταξύ των μελετητών σχετικά με τη συνταγματικότητα των σκληρών περιορισμών στα δικαιώματα, μαζί με ευρεία κοινωνική αποδοχή, λόγω της προτεραιότητας του δημόσιου συμφέροντος της υγείας και του εξαιρετικού χαρακτήρα των μέτρων. Με μηχανισμό έκτακτης ανάγκης, το πλαίσιο του «νόμου κρίσης» παραμένει ζωντανό και δεσμευτικό, ενώ η χώρα πιθανότατα εισέρχεται, μετά τη δεύτερη και πιο θανατηφόρα αιχμή (Νοέμβριος-Ιανουάριος), στο τρίτο κύμα του Covid-19.

Η Ενίσχυση της Εκτελεστικής Εξουσίας και το Stress-Test για τα Δικαιώματα

Η πρώιμη ανοιξιάτικη απάντηση του Ελληνικού Κράτους στην πανδημία έφερε οριζόντιους και σε βάθος περιορισμούς στα θεμελιώδη δικαιώματα, με στόχο ιδίως την ελευθερία μετακίνησης και συνάθροισης, την οικονομική ελευθερία και την άσκηση της θρησκευτικής ελευθερίας. Η νομική τους βάση αναφέρεται κυρίως στη διάταξη του «νόμου αναγκαιότητας» του άρθρου 44 παρ. 1 του Ελληνικού Συντάγματος. Έτσι, μέτρα κοινωνικής αποστασιοποίησης και αυστηρό lockdown για σχεδόν δύο μήνες έχουν επιβληθεί με αρκετές Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου (25.02.2020, 11.03.2020, 14.03.2020, 20.03.2020, 30.03.2020, 30.02.2010. ).
Η εκτελεστική εξουσία καθιέρωσε μια άτυπη «κατάσταση έκτακτης ανάγκης», για να αντιμετωπίσει την ακραία κατάσταση, δεδομένου ότι η πρόβλεψη της «κατάστασης πολιορκίας» από το άρθρο 48 του Συντάγματος είναι ξεπερασμένη και ισχύει μόνο για ακραίες απειλές για την ελληνική δημοκρατία. και κυριαρχία. Περιττό να πούμε ότι αυτός ο «ταχύς» τρόπος νομοθετικής ρύθμισης είναι ένα ισχυρό εργαλείο στα χέρια της κυβέρνησης και η κατάχρησή του υπονομεύει την ποιότητα των δημοκρατικών διαδικασιών. Ωστόσο, όλες οι «πανδημικές» Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου βρήκαν το δρόμο τους στη Βουλή και εντάσσονται στην πρωτογενή νομοθεσία. Η λειτουργία της Βουλής των Ελλήνων δεν διαταράχθηκε σοβαρά, εκτός από εμφανείς περιορισμούς στη φυσική παρουσία των βουλευτών και του προσωπικού. Έγιναν εικονικές συναντήσεις και ψηφοφορίες και θέματα πανδημίας συζητήθηκαν δύο φορές στην Ολομέλεια μεταξύ των πολιτικών αρχηγών. Ωστόσο, η συντριπτική πλειονότητα των μέτρων έχει εφαρμοστεί με (κοινές) υπουργικές αποφάσεις και μετά από διαβούλευση με τους εμπειρογνώμονες. Οι κρίσεις συνήθως οδηγούν στην ενίσχυση της εκτελεστικής εξουσίας σε βάρος των άλλων δύο κλάδων. Ωστόσο, δεν μπορούν να εντοπιστούν διαρθρωτικές ή μόνιμες αλλαγές στο ρυθμιστικό ή στο δικαστικό σύστημα.

Από τον Μάρτιο του 2020 έως τώρα, τα πολιτικά δικαιώματα βρίσκονται υπό έντονη πίεση. Κατά τη διάρκεια του πρώτου (Μάρτιος-Μάιου) και του δεύτερου lockdown (Νοέμβριος-Ιανουάριος) η ελευθερία μετακίνησης ήταν η πρώτη που περιορίστηκε και παραμένει υπό όρους βάσει συστήματος εξουσιοδότησης SMS για έξι συγκεκριμένους λόγους. Επιπλέον, η κυβέρνηση θέσπισε σχεδόν άνευ όρων απαγόρευση κυκλοφορίας από τις 9 το βράδυ έως τις 5 το πρωί του Νοεμβρίου. Τα ταξίδια εσωτερικού στην πραγματικότητα επιτρέπονται μόνο για αποκλειστικούς λόγους και βασικά ταξίδια (για λόγους υγείας και επαγγελματικούς λόγους, οικογενειακή επανένωση ή επιστροφή σε μόνιμη κατοικία). Όλα τα μη βασικά καταστήματα έχουν κλείσει και μόνο τα σούπερ μάρκετ, τα φαρμακεία και οι επιχειρήσεις σε πακέτο τροφίμων παρέμειναν ανοιχτά. Κατά τη διάρκεια των εορτών των Χριστουγέννων και μέχρι τις 2 Ιανουαρίου, η κυβέρνηση ενθάρρυνε τη μέθοδο αγορών «click away» σε καταστήματα λιανικής και τη λειτουργία βιβλιοπωλείων, κομμωτηρίων, ινστιτούτων νυχιών και υπηρεσιών ελέγχου οχημάτων. Η χρήση μάσκας έγινε υποχρεωτική στο κοινό. Οι εκπαιδευτικές υπηρεσίες, συμπεριλαμβανομένων των δημοτικών σχολείων, των γυμνασίων και των πανεπιστημίων, παρέχονται μόνο μέσω της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης και των ψηφιακών εργαλείων.

Επιχειρήθηκε προληπτική χαλάρωση του δεύτερου lockdown μετά τις γιορτές. Τον Ιανουάριο, όλα τα καταστήματα λιανικής και τα εμπορικά κέντρα στη χώρα λειτούργησαν ξανά, μαζί με τα κομμωτήρια και τα ινστιτούτα αισθητικής και τις υπηρεσίες ελέγχου οχημάτων. Οι καταναλωτές μπορούσαν να ψωνίσουν μόνο στέλνοντας SMS ή έχοντας γραπτό πιστοποιητικό. Ο χρόνος για ψώνια έχει περιοριστεί σε δύο ώρες την ημέρα και επιτρέπονταν μόνο τέσσερις πελάτες ανά κατάστημα έως και 100 τετραγωνικών μέτρων. Καταστήματα και καταστήματα σε περιοχές που βρίσκονται σε επίπεδο «κόκκινου» κινδύνου Covid-19, λειτουργούν με τη μέθοδο «click away». Στις 11 Ιανουαρίου άνοιξαν ξανά τα δημοτικά σχολεία και οι παιδικοί σταθμοί. Ωστόσο, η αυξανόμενη ταχύτητα του Covid-19 πυροδότησε τον Φεβρουάριο ένα τρίτο lockdown (μέχρι την 1η Μαρτίου), με σημαντικούς περιορισμούς, ειδικά για τις «κόκκινες» περιοχές της χώρας (συμπεριλαμβανομένης της περιοχής της Αττικής στην οποία ο μισός ελληνικός πληθυσμός είναι συγκεντρωμένο). Η απαγόρευση κυκλοφορίας που ισχύει από τις 9 μ.μ. έως τις 5 π.μ. τις καθημερινές ξεκινά στις 6 μ.μ. τα Σαββατοκύριακα. Η πρωτοβάθμια και η δευτεροβάθμια εκπαίδευση μεταπήδησαν ξανά στην εξ αποστάσεως εκπαίδευση (μέσω τηλεδιάσκεψης). Σε ό,τι αφορά την άσκηση της θρησκευτικής ελευθερίας επιτρέπεται να παρευρίσκονται μόνο μέχρι εννέα (9) άτομα σε τελετές, όπως γάμους, βαπτίσεις, κηδείες, μνημόσυνα κ.λπ.

Συνολικά, η πολιτική του Ελληνικού Κράτους εμπίπτει στο πεδίο ενός περισσότερο ή λιγότερο συνεκτικού πραγματισμού, ενώ τα μέτρα για την πανδημία προσαρμόζονται συνεχώς και προσαρμόζονται στα ασταθή επιδημικά δεδομένα. Η νέα Εθνική Επιτροπή Προστασίας Δημόσιας Υγείας που σχετίζεται με τον Covid-19 είναι επιφορτισμένη με το σχεδιασμό μέτρων πρόληψης και προστασίας και τη διασφάλιση των συστάσεων του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας και των κατευθυντήριων γραμμών για την υγεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η Ελλάδα τήρησε σχεδόν συνηθισμένες διαδικασίες και κανόνες για μερικούς μήνες (Ιούλιος-Οκτώβριος) και στη συνέχεια επέστρεψε επειγόντως σε μια πιο ήπια από την πρώτη διαχείριση κρίσεων lockdown. Παρά την υψηλή συμμόρφωση των ανθρώπων με τις συνθήκες του Covid-19, τέθηκαν κρίσιμα και αμφιλεγόμενα ζητήματα στον τομέα των δικαιωμάτων, ιδιαίτερα όταν διακυβεύονταν η ελευθερία του συνέρχεσθαι και η θρησκεία. Οι οριακές περιορισμοί σε αυτά τα συνταγματικά δικαιώματα μεγάλης συμβολικής αξίας (τόσο για το δεξιό όσο και για το αριστερό κοινό) αμφισβήτησαν τη συνταγματική μας ομαλότητα και ταυτόχρονα την τυπική νομική μας αντίληψη.

Τα ακραία όρια της αρχής της αναλογικότητας
Η απόφαση της κυβέρνησης να απαγορεύσει όχι μόνο μια ετήσια πορεία διαμαρτυρίας (εορτασμός της Εξέγερσης του Πολυτεχνείου Αθηνών τη δεκαετία του '70), αλλά και οποιαδήποτε συγκέντρωση τεσσάρων ή περισσότερων ατόμων πανελλαδικά για το τετραήμερο, κατά την οποία εορτάζεται η επέτειος, αμφισβητήθηκε κατά μέτωπο. ως παράβαση του άρθρου 11 του Συντάγματος. Μια άλλη απαγόρευση θεσπίστηκε λίγες μέρες αργότερα (6 Δεκεμβρίου, μονοήμερη απαγόρευση για ισάριθμα άτομα) με αφορμή τον φόρο τιμής στον 15χρονο Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο, ο οποίος πυροβολήθηκε νεκρός από αστυνομικό το 2008. Αυτές οι προσωρινές «κουβέρτες» απαγορεύσεις επέκτειναν την ελευθερία του συνέρχεσθαι στα άκρα, αν και επιτρέπονται τακτικά οι δημόσιες συνελεύσεις, εάν τηρούν τα πρωτόκολλα κοινωνικής απόστασης και υγείας. Εκτός από τη νομική αιτιολόγηση όσον αφορά το συμφέρον της δημόσιας υγείας, η κυβέρνηση υποστήριξε ότι οι περιορισμοί όσον αφορά τις αναμνηστικές συνελεύσεις και τις διαμαρτυρίες δεν σχετίζονται άμεσα με τα μέτρα Covid-19 ή με την πολιτική ατζέντα. Η αντιπολίτευση υπογράμμισε τον δημοκρατικό συμβολισμό των προαναφερθέντων πορειών και την απάτη της συλλογικής ελευθερίας. Μια πολιτική διαμάχη έχει μεταμφιεστεί σε ένα επίμαχο συνταγματικό ζήτημα.

Από θετικιστικής σκοπιάς, ο προσωρινός χαρακτήρας και η λογική σύνδεση της απαγόρευσης με τον συνταγματικό στόχο της δημόσιας υγείας φαίνεται να επικυρώνουν ακραία τον περιορισμό, λαμβάνοντας επίσης υπόψη το πλαίσιο του αυστηρού lockdown και τη σοβαρότητα άλλων περιορισμών στα δικαιώματα, ιδίως στα οικονομική ελευθερία και θρησκευτική ελευθερία. Το Σύνταγμα (άρθρο 11) ορίζει ότι:

Οι Έλληνες θα έχουν το δικαίωμα να συναθροίζονται ειρηνικά και άοπλοι.
Η αστυνομία επιτρέπεται να παρίσταται μόνο σε υπαίθριες δημόσιες συνελεύσεις. Οι υπαίθριες συνελεύσεις μπορεί να απαγορεύονται με αιτιολογημένη απόφαση της αστυνομικής αρχής, γενικά εάν επίκειται σοβαρή απειλή για τη δημόσια ασφάλεια και σε συγκεκριμένο χώρο, εάν απειλείται σοβαρή διαταραχή της κοινωνικής και οικονομικής ζωής, όπως νόμος ορίζει.

Η δημόσια υγεία έχει ερμηνευτεί ως ουσιαστικό στοιχείο δημόσιας ασφάλειας και οι αστυνομικές αρχές επικαλέστηκαν την προηγούμενη διαβούλευση με την Εθνική Επιτροπή Προστασίας Δημόσιας Υγείας. Τα κόμματα της αντιπολίτευσης και λίγοι συνταγματολόγοι εντόπισαν πλάνες και αντιφάσεις στην αιτιολόγηση της απόφασης, υποστηρίζοντας ότι η (αδημοσίευτη) γνώμη της Επιτροπής κατέληξε σε μια γενική περιγραφή των δεδομένων και των αριθμών της πανδημίας και όχι σε συγκεκριμένη σύσταση για τους περιορισμούς στην ελευθερία του συνέρχεσθαι. Επιπλέον, υπερασπίστηκαν ότι η γενική απαγόρευση για τέσσερις ημέρες, χωρίς καμία απολύτως εξαίρεση, και ο αριθμός (3) των ατόμων που επιτρέπεται να διαμαρτυρηθούν, ξεπερνούν πολύ τα όρια του τεστ αναλογικότητας και παραβιάζουν τον πυρήνα του δικαιώματος. Με απλά λόγια, η σιωπηρή ή de facto προσωρινή παρέκκλιση ενός δικαιώματος δεν έχει καμία σχέση με τη (δίκαιη) εξισορρόπηση. Έντονες αντιρρήσεις εκφράστηκαν επίσης για την εβδομαδιαία απαγόρευση της κυβέρνησης (25 Ιανουαρίου-1 Φεβρουαρίου) στις δημόσιες διαδηλώσεις στις οποίες συμμετείχαν περισσότερα από 100 άτομα. Η αστυνομική απόφαση ανέφερε την πανδημία, αλλά αριστερά κόμματα και συνδικάτα κατήγγειλαν τα πολιτικά κίνητρα του μέτρου. Τελικά, η απαγόρευση αψηφήθηκε από φοιτητικές διαδηλώσεις σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη κατά των εκπαιδευτικών μεταρρυθμίσεων.

Οι θρησκευτικές συγκεντρώσεις έχουν περιοριστεί σε μεγάλο βαθμό από την πρώτη εβδομάδα του Νοεμβρίου. Οι εκκλησίες παρέμειναν κλειστές κατά τη διάρκεια του δεύτερου lockdown (με εξαίρεση την παραμονή των Χριστουγέννων και την Πρωτοχρονιά, υπό αυστηρούς όρους υγείας και κοινωνική απόσταση) για τους πιστούς και δεν επιτρέπονταν υπαίθριες δημόσιες τελετές. Μετά τις 11 Ιανουαρίου, επετράπη στους πιστούς να παρευρίσκονται στην εκκλησία για τις Κυριακάτικες λειτουργίες (σύμφωνα με τους κανόνες που ίσχυαν κατά τη διάρκεια των εορτών των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς). Εκτός από τις κηδείες, η άσκηση των θρησκευτικών πεποιθήσεων ήταν δυνατή στο κοινό μόνο ως ατομική και ιδιωτική πρακτική. Η άμεση αντίδραση της Ελληνικής Εκκλησίας κλιμακώθηκε γρήγορα σε μια μαζική πολιτική ανυπακοή στον εορτασμό των Θεοφανείων στις 6 Ιανουαρίου. Την ημέρα αυτή ακριβώς οι ελληνορθόδοξοι ναοί άνοιξαν για τους πιστούς, σε αντίθεση με την υπουργική απόφαση.

Σε κανονιστικό επίπεδο, τα προαναφερθέντα συνταγματικά δικαιώματα εξουδετερώθηκαν προσωρινά. Σύμφωνα με τα Δικαστήρια, αυτός ο ακραίος περιορισμός ή η προσωρινή αναστολή ενός δικαιώματος είναι πιθανό να καταστεί επιλέξιμη επιλογή στο πλαίσιο του κριτηρίου της αναλογικότητας και της αναγκαιότητας. Μια μεθοδολογική αλλαγή στην αντίληψή μας για τα δικαιώματα θα μπορούσε να είναι καθ' οδόν. Οι ελευθερίες τσιμπούν από τις αλλεπάλληλες παγκόσμιες κρίσεις (τρομοκρατία, οικονομική κρίση, πανδημία) και ο κανόνας του δημόσιου συμφέροντος επικρατεί στην κυρίαρχη νομική κουλτούρα. Η ευελιξία της αρχής της αναλογικότητας καταλήγει σε μια διπλή επιλογή, όπως τα δύο πρόσωπα του Janus. Αφενός, η αναλογικότητα ενισχύει την ανθεκτικότητα του Συντάγματος, την ικανότητά του να δέχεται και να απορροφά τις ακραίες πιέσεις και, αφετέρου, μπορεί, για αυτόν ακριβώς τον λόγο, να εξελιχθεί σε επίθεση κατά των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Τα όρια μεταξύ νομικού πραγματισμού και συνταγματικής επιδημίας στην εποχή του Covid-19 είναι εξαιρετικά ασαφή. Τελικά, εναπόκειται στα Δικαστήρια να δώσουν τον τόνο.

Η Επιφυλακτική Δικαστική Αναθεώρηση του Νόμου για την «Πανδημία».
Δεν υπάρχουν επαρκή στοιχεία για το συγκεκριμένο αποτέλεσμα της δικαστικής αναθεώρησης των μέτρων για την πανδημία, καθώς εκκρεμούν ακόμη πολλές νομικές ενέργειες. Ωστόσο, λίγες προδικαστικές αποφάσεις έγιναν πρωτοσέλιδα και απεικονίζουν ήδη τις τάσεις της νομολογίας. Το Ελληνικό Συμβούλιο της Επικρατείας διενεργεί τον έλεγχο του με μετριοπαθή και απρόθυμο τρόπο, αρνούμενο την αναστολή ή την ακύρωση των μέτρων. Στις προκαταρκτικές της αποφάσεις για τη γενική απαγόρευση συνελεύσεων (Επιτροπή Προσωρινών Μέτρων, Δεκ. 263/2020) και τους περιορισμούς της θρησκευτικής ελευθερίας (Επιτροπή Προσωρινών Μέτρων, Δεκ. 99/2020, 60/2020, 49/2020) συνεπαγόταν το δικαστικό σκεπτικό. κρίσιμες παραδοχές: πρώτα απ 'όλα, ο πληθωρισμός του συμφέροντος της δημόσιας υγείας που καλύπτει πρακτικά κάθε περιορισμό δικαιωμάτων. Δεύτερον, η εφαρμογή της αρχής της αναλογικότητας ισοδυναμεί με ένα (ομαλό) τεστ αναγκαιότητας, στο οποίο οι ασυνήθιστες συνθήκες της πανδημίας δικαιολογούν τη μεγάλη διακριτική ευχέρεια του κράτους. Η νομιμότητα των μέτρων που συζητήθηκαν εξαρτάται ουσιαστικά από τον προσωρινό και εξαιρετικό χαρακτήρα τους. Τέλος, το Δικαστήριο εξετάζει εάν η διοικητική απόφαση υπερβαίνει ή όχι τη νομική εξυγίανση, που συνήθως παράγεται από Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου κατά την έννοια του άρθρου 43 παρ. 2 του Συντάγματος.

Το Συμβούλιο της Επικρατείας απέρριψε το αίτημα για αναστολή της τετραήμερης γενικής απαγόρευσης της ελευθερίας του συνέρχεσθαι προωθώντας μια καινοτόμο μεθοδολογία: μια συγκριτική ή συμφραζόμενη προσέγγιση των δικαιωμάτων. Στα χνάρια του Γαλλικού Conseil d’ Etat, η απόφαση του Ελληνικού Δικαστηρίου λαμβάνει σοβαρά υπόψη τους περιορισμούς σε άλλα δικαιώματα και το γενικό καθεστώς του lockdown. Για παράδειγμα, θα ήταν λογικό λάθος να προβλεφθεί η μη συμβατότητα του περιορισμού της ελευθερίας του συνέρχεσθαι, όταν τα εμπορικά καταστήματα και τα σχολεία είναι κλειστά. Η επιχειρηματολογία του Δικαστηρίου διολισθαίνει σε μια απλή πραγματιστική θέση, προκειμένου να διατηρηθεί μια συμμετρία μεταξύ της άσκησης ή των απαγορεύσεων δικαιωμάτων. Τέλος, ο επιφυλακτικός δικαστικός έλεγχος της πανδημικής κρίσης-νόμος δεν είναι μόνο ζήτημα δικαστικής στρατηγικής ή συνταγματικής πεποίθησης αλλά και αρμοδιότητας και πολιτικής ευθύνης. Όπως συμβαίνει σε κρίσεις, ο δικαστής αναγνωρίζει την προτεραιότητα του νομοθέτη στον χειρισμό του επείγοντος και της τεχνικής εμπειρογνωμοσύνης της διοίκησης.

Η διαφάνεια και η αιτιολόγηση των πολιτικών αποφάσεων
Η νομιμότητα και η αποδοχή των μέτρων Covid-19 συνδέονται στενά με την αξιόπιστη ενημέρωση του κοινού και την αιτιολόγηση των πολιτικών αποφάσεων. Ο λόγος των τεχνοκρατών θα μεταδοθεί ξεκάθαρα, χωρίς αξιοσημείωτες καθυστερήσεις και παρανοήσεις. Η ελληνική κυβέρνηση έχει επικριθεί για την έλλειψη επαρκούς προθεσμίας ειδοποίησης για την εισαγωγή νέων περιορισμών. Δεν έχει δημοσιευθεί λεπτομερής αιτιολογία για τα μέτρα και δεν έχουν εισαχθεί διαδικασίες δημόσιας διαβούλευσης. Τα περισσότερα από τα μέτρα βρήκαν την εξήγησή τους σε δεδομένα και προβολές που παρείχε στο στέλεχος η συμβουλευτική υγειονομική επιτροπή. Ωστόσο, η πανδημία ήταν από πολλές απόψεις παρόμοια με το κολύμπι σε τραχιά νερά, καθώς η απρόβλεπτη εξέλιξη των περιορισμών της επιδημίας συχνά έπιανε τα κράτη ανυποψίαστα. Οι μακροπρόθεσμες προβολές και τα σχέδια έχουν αποδειχθεί μάταια. Η ελληνική δημοκρατία και το κράτος δικαίου δεν έχουν απειληθεί από την πανδημία, παρά τις συνεχιζόμενες ανησυχίες για τα συνταγματικά δικαιώματα, αλλά η αντιμετώπιση της κρίσης Covid-19 και στις μέρες μας η πολιτική εμβολιασμού αντικατοπτρίζει μια συνάντηση μεταξύ του κράτους και των πολιτών του και μια πρόκληση. για την εμπιστοσύνη μας στους πολιτικούς θεσμούς.

https://verfassungsblog.de/constitution ... emergency/
1.Σοφία πάντων κάλλιστον, η δε αμάθεια πάντων κάκιστον
2. ζητεῖτε τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν

Re: Πόσο νόμιμα ήταν τα περιοριστικά μέτρα κατά της Πανδημίας; Συγκέντρωση στοιχείων

7
Το συμπέρασμα που εξάγω είναι ότι τελικά η Συνταγματικότητα των μέτρων είχε αποκλειστικά να κάνει με την ορθότητα των επιδημιολογικών στοιχείων, όπου τον τελευταίο λόγο είχαν τα Δικαστήρια, ωστόσο τον πρώτο λόγο - και από εκεί ξεκινούσαν όλα - είχαν οι "ειδικοί επί της Δημόσιας Υγείας". Συνεπώς, ήταν αναμενόμενο οι κύριοι εκφραστές μιας διαμαρτυρίας απέναντι στα μέτρα της πανδημίας να είναι γιατροί - επιστήμονες της υγείας. Αλήθεια, πόσο δημοκρατικό ήταν το φίμωμα που παρατηρήθηκε όλων των ειδικών ιατρών και των αντίθετων φωνών; 
Σημείωση: Ανάλογες διαμαρτυρίες και δικαστήρια διεξάγονται αυτή τη στιγμή στην Αμερική σχετικά με το πόσο ορθό ήταν να φιμώνονται οι ειδικοί ιατροί οι οποίοι ήταν σκεπτικιστές απέναντι στο ζήτημα των μέτρων και στον εμβολιασμό. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι :



 
1.Σοφία πάντων κάλλιστον, η δε αμάθεια πάντων κάκιστον
2. ζητεῖτε τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν

Re: Πόσο νόμιμα ήταν τα περιοριστικά μέτρα κατά της Πανδημίας; Συγκέντρωση στοιχείων

8
Η νομιμότητα και η αποδοχή των μέτρων Covid-19 συνδέονται στενά με την αξιόπιστη ενημέρωση του κοινού και την αιτιολόγηση των πολιτικών αποφάσεων.
Και ποιος κρίνει οτι η ενημέρωση είναι αξιόπιστη;
 
Caer está permitido, levantarse es obligatorio....."Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς"
Xαμένη μάχη,είναι αυτή που φοβήθηκες να δώσεις
Πριν γράψεις σκέψου! Πριν κατακρίνεις περίμενε! Πριν προσευχηθείς συγχώρα! Πριν παραιτηθείς προσπάθησε!
Καλό είναι το να υπάρχεις …μα το να ζεις εν Χριστώ είναι άλλο πράγμα !

Re: Πόσο νόμιμα ήταν τα περιοριστικά μέτρα κατά της Πανδημίας; Συγκέντρωση στοιχείων

9
dominique έγραψε: 26 Φεβ 2023, 21:51
Η νομιμότητα και η αποδοχή των μέτρων Covid-19 συνδέονται στενά με την αξιόπιστη ενημέρωση του κοινού και την αιτιολόγηση των πολιτικών αποφάσεων.
Και ποιος κρίνει οτι η ενημέρωση είναι αξιόπιστη;

 
 
Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας κρίνει αν είναι ή όχι αξιόπιστη. 

Μια διεθνής συνθήκη για την πρόληψη και την ετοιμότητα έναντι των πανδημιών
Τελευταίες ειδήσεις
Όταν ξεσπάει μια πανδημία, είναι όλοι ευάλωτοι.
Η Παγκόσμια Συνέλευση Υγείας συμφωνεί να ξεκινήσει διαπραγματεύσεις για συμφωνία κατά των πανδημιών
Την 1η Δεκεμβρίου 2021 τα 194 μέλη του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ) κατέληξαν σε συναίνεση για την έναρξη της διαδικασίας σύνταξης και διαπραγμάτευσης σύμβασης, συμφωνίας ή άλλου διεθνούς νομικού μέσου στο πλαίσιο του καταστατικού του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας προκειμένου να ενισχυθεί η πρόληψη, η ετοιμότητα και η αντίδραση ενάντια σε πανδημίες.
Πρόκειται να συγκροτηθεί διακυβερνητικό όργανο διαπραγμάτευσης, το οποίο θα συνεδριάσει για πρώτη φορά την 1η Μαρτίου 2022 (προκειμένου να συμφωνηθούν οι μέθοδοι εργασίας και τα χρονοδιαγράμματα) και για δεύτερη φορά την 1η Αυγούστου 2022 (προκειμένου να συζητηθεί η πρόοδος επί του σχεδίου εργασίας). Στη συνέχεια, θα υποβάλει έκθεση προόδου στην 76η Παγκόσμια Συνέλευση Υγείας το 2023, με σκοπό την έγκριση του μέσου έως το 2024.

Γιατί χρειάζεται ένα διεθνές νομικό μέσο για την πανδημία;
Η πανδημία COVID-19 αποτελεί παγκόσμια πρόκληση. Η απειλή μελλοντικών πανδημιών δεν μπορεί να αντιμετωπισθεί μεμονωμένα από κυβερνήσεις ή οργανισμούς.
Μια σύμβαση, συμφωνία ή άλλο διεθνές νομικό μέσο είναι νομικά δεσμευτικά βάσει του διεθνούς δικαίου. Μια συμφωνία για την πρόληψη, την ετοιμότητα και την αντίδραση ενάντια σε πανδημίες που έχει εγκριθεί από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ) θα επιτρέψει στις χώρες σε όλο τον κόσμο να ενισχύσουν τις εθνικές, περιφερειακές και παγκόσμιες ικανότητες και την ανθεκτικότητα σε μελλοντικές πανδημίες.
Επίσης ένα τέτοιο νομικό μέσο:
  • θα διασφαλίσει μεγαλύτερη, συνεχή και μακροπρόθεσμη πολιτική δέσμευση σε επίπεδο παγκόσμιων ηγετών κρατών ή κυβερνήσεων
  • θα ορίσει σαφείς διαδικασίες και καθήκοντα
  • θα βελτιώσει τη μακροπρόθεσμη στήριξη από τον δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα σε όλα τα επίπεδα
  • θα προωθήσει την ενσωμάτωση των θεμάτων υγείας σε όλους τους σχετικούς τομείς πολιτικής
Πρέπει να δημιουργήσουμε ένα περιβάλλον στο οποίο όλοι οι επιστήμονες, οι εργαζόμενοι στον τομέα της υγείας και οι κυβερνήσεις θα μπορούν να συνενώνονται για έναν κοινό σκοπό: τη συνεργασία για την εξεύρεση νέων λύσεων προκειμένου να προστατευθεί ό,τι πολυτιμότερο έχουμε —η υγεία μας και η ζωή μας.
Charles Michel, Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, στην Παγκόσμια Διάσκεψη Υγείας, 25 Οκτωβρίου 2021

Ποιος είναι ο σκοπός μιας διεθνούς συμφωνίας για τις πανδημίες;

Η πρόταση για διεθνές νομικό μέσο σχετικά με την πρόληψη, την ετοιμότητα και την αντίδραση ενάντια σε πανδημίες διέπεται από ένα πνεύμα συλλογικής αλληλεγγύης, με βάση τις αρχές της δικαιοσύνης, της συμμετοχικότητας και της διαφάνειας.
Ούτε οι επιμέρους κυβερνήσεις ούτε η παγκόσμια κοινότητα μπορούν μεμονωμένα να αποτρέψουν πλήρως τις πανδημίες. Ωστόσο, η διεθνής κοινότητα οφείλει να είναι πολύ καλύτερα προετοιμασμένη και συντονισμένη για την αντιμετώπιση πιθανών μελλοντικών πανδημιών σε ολόκληρο τον κύκλο της ανίχνευσης, του συναγερμού και της απόκρισης.
Το νομικό μέσο θα καθορίζει τους στόχους και τις θεμελιώδεις αρχές για τη συγκρότηση της απαιτούμενης συλλογικής δράσης για την καταπολέμηση των πανδημιών.
Μια διεθνής σύμβαση, συμφωνία ή άλλο διεθνές νομικό μέσο για τις πανδημίες θα στηρίζει και θα εστιάζει στα εξής:
  • έγκαιρη ανίχνευση και πρόληψη των πανδημιών
  • ανθεκτικότητα σε μελλοντικές πανδημίες
  • απόκριση σε μελλοντικές πανδημίες, ιδίως με τη διασφάλιση καθολικής και ισότιμης πρόσβασης σε ιατρικές λύσεις, όπως εμβόλια, φάρμακα και διαγνωστικά μέσα
  • ισχυρότερο διεθνές πλαίσιο για την υγεία, με τον ΠΟΥ ως συντονιστική αρχή για θέματα παγκόσμιας υγείας
  • την προσέγγιση «Μία υγεία», η οποία διασυνδέει την υγεία των ανθρώπων, των ζώων και του πλανήτη μας
Πιο συγκεκριμένα, ένα τέτοιο νομικό μέσο μπορεί να ενισχύσει τη διεθνή συνεργασία σε διάφορους τομείς προτεραιότητας, όπως η επιτήρηση, οι συναγερμικές ειδοποιήσεις και η απόκριση, αλλά και την εμπιστοσύνη του κοινού στο διεθνές σύστημα υγείας.

Ολόκληρο εδώ : https://www.consilium.europa.eu/el/poli ... ic-treaty/
1.Σοφία πάντων κάλλιστον, η δε αμάθεια πάντων κάκιστον
2. ζητεῖτε τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν
Απάντηση

Επιστροφή στο “Yγεία”

cron