Σουνίτες και Σιίτες- Έχει και το ισλάμ το σχίσμα του και μάλιστα ποτισμένο με μίσος και αίμα

Το Ισλάμ είναι μία από της τρεις μονοθεϊστικές θρησκείες του κόσμου. Μετά τον Εβραϊσμό και το Χριστιανισμό είναι η τελευταία χρονικά που εμφανίσθηκε στο προσκήνιο. Ιδρυτής της είναι ο Μωάμεθ, ο οποίος κατάφερε να ενώσει τις αραβικές ειδωλολατρικές φυλές της Αφρικής και της Μέσης Ανατολής, κάτω από μια θρησκεία και να ανακηρυχτεί Προφήτης της. Κατάφερε να ενώσει εκατομμύρια ανθρώπους κάτω από συγκεκριμένους κανόνες διαβίωσης, πίστης και τρόπου έκφρασης. Η λέξη Ισλάμ προέρχεται από το Αραβικό Aslama που σημαίνει πίστη, υποταγή, παράδοση στο Θεό.
Με τον θάνατο του το 632 μ.χ ξεκίνησαν οι έριδες της διαδοχής. Ο λόγος ήταν ένας, όσο πεζό και αν ακούγεται. Ο Μωάμεθ είχε καταφέρει να “χτίσει” μια τεράστια “αυτοκρατορία” πιστών, που ήταν πρόθυμοι να τον ακολουθήσουν σε οτιδήποτε τους ζητούσε. Τους έδωσε ελπίδα, τους άλλαξε τον τρόπο ζωής. Όποιος κατάφερνε να ελέγξει όλους αυτούς τους πιστούς θα έλεγχε, όλη τη Μέση Ανατολή, την Αφρική και γιατί όχι και τα Βαλκάνια και την Ευρώπη. Μην ξεχνάμε ότι βρισκόμαστε στο 632 με το Δυτική Ρωμαϊκή αυτοκρατορία ουσιαστικά ανύπαρκτη και το Ορθόδοξο Βυζάντιο να κατέχει μια τεράστια έκταση που με δυσκολία ήλεγχε...
Την Διαδοχή του Μωάμεθ έριζαν 2 μεγάλες φατρίες. Οι ηγέτες των φατριών αυτών όσο ζούσε ο Μωάμεθ, ήταν συναγωνιστές του, φίλοι και συγγενείς του. Μετά τον θάνατο του όμως...Από τη μία ήταν οι Ορθόδοξοι Μουσουλμάνοι, ή Σουνίτες, και από την άλλη οι Σιίτες. Οι δυο αυτές φατρίες ενεπλάκησαν για εκατοντάδες χρόνια σε ένα ανηλεή αιματηρό πόλεμο (που συχνά συνεχίζεται και στις μέρες μας) για το ποιος θα πάρει το χρίσμα του Χαλίφη, δηλαδή του Ηγεμόνα όλων των Μουσουλμάνων (από την Αραβική λέξη Khalifa που σημαίνει ο διάδοχος).
Οι Σουνίτες θεωρούν ότι το χρίσμα πρέπει να το λάβει εκείνος που ακολουθεί ορθά, την ομολογία πίστης στο Ιερό Βιβλίο, το Κοράνι, εκείνος που ακολουθεί την Σούνα τον κανόνα δηλαδή του Μωάμεθ.
Οι Σιίτες από την άλλη, είναι οι οπαδοί του Αλί. Η λέξη Σιιά σημαίνει την “διαδοχή” και θεωρούν ότι ο Αλί, έπρεπε μετά τον θάνατο του Μωάμεθ να αναλάβει το “τιμόνι” όλων των Μουσουλμάνων, αφού ο Αλί ήταν εξάδελφος και γαμπρός του, άρα κατάγεται από την οικογένεια του. ( Αλί είχε παντρευτεί την κόρη του Μωάμεθ την Φατιμά).
Ο Αλί και ο γιος του ο Χουσείν, στην κούρσα της διαδοχής δολοφονήθηκαν από τον Σουνίτη Μουαουίγια (Μωαβία). Ο μύθος λέει ότι άφησαν το πτώμα του άταφο (τεράστια προσβολή) και αργότερα εισέβαλαν στην οικεία του και έψαχναν να βρουν το Ζουλφικάρ, το μυθικό σπαθί που ο ίδιος ο Μωάμεθ είχε δώσει στον Αλί.
(Το Ζουλφικάρ, σύμφωνα με τον μύθο, ήταν το μαγικό σπαθί με τις δύο αιχμές, που ο ίδιος ο Αλλάχ έστειλε στον Μωάμεθ για να κατατροπώνει τους εχθρούς του. Ο μύθος πάντα λέει ότι το σπαθί έπεσε από τον ουρανό μπροστά στον Μωάμεθ ένα βράδυ που διέσχιζε την έρημο. Ο προφήτης κατέβηκε από την καμήλα του και πήγε να πιάσει την πυρακτωμένη πέτρα που μέσα της βρισκόταν το σπαθί. Δεν μπορούσε να την αγγίξει και έβαλε την καμήλα του να ουρήσει πάνω της να την παγώσει. Μετά έσπασε την μεγάλη πέτρα, τον βράχο αυτόν και πήρε το Ζουλφικάρ. Με μια κίνηση μπορούσε να τυφλώσει τους εχθρούς, με μια κίνηση να τους εξολοθρεύσει... Το σπαθί αυτό μεταβίβασε στον Αλί και από τότε είναι και το σύμβολο του.) Οι μάχες ανάμεσα στους Σουνίτες και τους Σιίτες, για την διαδοχή,ήταν απίστευτης έντασης και αγριότητας. Το αίμα έρεε ποτάμι στους άνυδρους τόπους και στις ερήμους της μέσης Ανατολής. Τελικά οι Σουνίτες επικράτησαν. Από τότε οι ηττημένοι Σιίτες υπέστησαν διωγμούς και εκκαθαρίσεις που τρομάζουν.

Πρώτος Χαλίφης ανακηρύχθηκε ο Αμπού Μπάκρ.

Στην Οθωμανική αυτοκρατορία και στην μετέπειτα Τουρκία, το δόγμα που επικρατεί είναι αυτό των Σουνιτών. Οι Αλεβήτες (οπαδοί του Αλί, κλάδος των Σιιτών) που ζούσαν και ζουν στην Τουρκία έχουν υποστεί μεγάλους διωγμούς και δολοφονίες, ενώ σε πολλές περιπτώσεις ζούσαν χειρότερα και από τους Χριστιανούς χωρίς δικαιώματα και χωρίς προοπτικές εξέλιξης. Με πράσινο χρώμα είναι οι χώρες των Σουνιτών και με κόκκινο οι χώρες που κυριαρχούν οι Σιίτες

Οι διαφορές ανάμεσα σε Σουνίτες και Σιίτες και τα πάθη και οι εντάσεις που υπάρχουν θυμίζουν έντονα τις εντάσεις μεταξύ Ορθοδόξων και Καθολικών Χριστιανών, κυρίως κατά το παρελθόν. (Σχίσμα εκκλησιών, 4η Σταυροφορία, ενωτικοί και ανθενωτικοί, κ.α)
Οι διωγμοί των Αλεβητών και των Σιιτών γενικότερα, θυμίζουν έντονα τους διωγμούς και τις μεθόδους που επέβαλλε η Καθολική εκκλησία δια της Ιεράς Εξέτασης, στον κόσμο)
Είναι γεγονός ότι ακόμη και στις μέρες μας Σιίτες και Σουνίτες, αν και ανήκουν στην ίδια θρησκεία, “ακροβατούν” ανάμεσα στη λεπτή γραμμή του μίσους και τις απέχθειας μεταξύ τους.


Πηγή:http://www.onalert.gr/default.php?pname ... rt_id=4131

ΟΙ ΜΥΣΤΙΚΕΣ ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ ΤΟΥ ΤΟΥΡΚΙΚΟΥ ΙΣΛΑΜ.

Για πολύ καιρό οι ειδικοί αλλά και το κοινό στην Ελλάδα αναρωτιόνταν για τους πιθανούς κινδύνους που θα είχε για μας η άνοδος στην εξουσία στην Τουρκία-στη θέση των στρατοκρατών επιγόνων του Κεμάλ, υπό το καθεστώς των οποίων συνέβησαν τα γεγονότα της Κύπρου και της Κωνσταντινούπολης- κάποιου τουρκικού ισλαμικού κινήματος ; Το θέμα αυτό δεν ετίθετο μάλιστα μόνο στην Ελλάδα. Και το ίδιο το τουρκικό στρατιωτικό κατεστημένο, επί χρόνια χρησιμοποιούσε στις συνομιλίες του με τη Δύση και ειδικότερα με τις ΗΠΑ, τον φόβο του ισλαμικού φανταμενταλισμού. Υπάρχει όμως πραγματικός κίνδυνος να επικρατήσει στην Τουρκία ο ισλαμικός φανατισμός ; Το ερώτημα αυτό μετά την αυτοδύναμη άνοδο του κόμματος του Ερντογάν στην εξουσία είναι σήμερα όσο ποτέ επίκαιρο

Εμείς οι Έλληνες, που επηρεαζόμαστε ίσως περισσότερο από κάθε άλλη χώρα από τα συμβαίνοντα στην Τουρκία, έχουμε λόγο -σήμερα ιδίως- να μελετήσουμε την επιρροή αλλά και την ακριβή μορφή του ισλαμισμού στην Τουρκία. Γιατί γνωρίζοντας το τουρκικό ισλάμ, μπορούμε να κατανοήσουμε καλύτερα τόσο το πολιτικό και κοινωνικό της σύστημα, όσο και τις πρόσφατες πολιτικές εξελίξεις στη γειτονική χώρα και να συνδιαλλαγούμε συνεπώς αποτελεσματικότερα με τους γείτονές μας. Για να συνειδητοποιηθεί η θέση του ισλαμισμού στην Τουρκία θα πρέπει να ξεκινήσουμε όχι από την ιστορία του ισλάμ, αλλά από την ιστορία του τουρκικού κράτους. Και αυτό γιατί ειδικά στην Τουρκία, η συνειδητοποίηση του ρόλου του τουρκικού κράτους, είναι εξ ίσου σημαντική, για την κατανόηση του τουρκικού ισλάμ, με την μελέτη του ίδιου του ισλάμ.

Η ισχύς, η σημασία και αποδοχή του κράτους στην Τουρκία δεν μπορεί να συνειδητοποιηθεί εύκολα από εμάς τους Έλληνες. Στην Ελλάδα υπήρχε ένα έθνος και οικοδομείται τα τελευταία 170 χρόνια ένα κράτος. Στην Τουρκία υπήρχε ένα ισχυρό (αυταρχικό κατά κανόνα) κράτος και οικοδομείται τα τελευταία 100 περίπου χρόνια ένα έθνος. Το τουρκικό κράτος ήταν γνωστό στους υπηκόους του την εποχή της οθωμανικής αυτοκρατορίας ως «το μεγάλο κράτος». Η τεράστια ισχύς του κράτους στις σχέσεις του με τους υπηκόους του, μπορεί να γίνει κατανοητή αν ληφθεί υπόψη ότι οι οθωμανοί σουλτάνοι διατήρησαν την πλήρη ιδιοκτησία της γης που καταλάμβαναν, την οποία τους πρώτους αιώνες της ιστορίας του οθωμανικού κράτους παραχωρούσαν σε μουσουλμάνους (κυρίως) υπηκόους τους, με αντάλλαγμα στρατιωτικές υπηρεσίες, χωρίς όμως δικαίωμα κληρονομίας.

Το οθωμανικό κράτος ήταν μουσουλμανικό και η προνομιακή θέση των μουσουλμάνων προφανής. Εντούτοις παρέμεινε σχεδόν μέχρι το τέλος πολυεθνικό. Επί αιώνες επίσης η ικανότητα του μουσουλμάνου έπαιζε πολύ μεγαλύτερο ρόλο από την εθνικότητα ή την καταγωγή του. Την εποχή της ακμής του άλλωστε μεγάλο μέρος της ηγέτιδος τάξης του είχε προέλευση το παιδομάζωμα. Η ίδια η λέξη «τούρκος» μέχρι και τα τέλη του 19ου αιώνα σήμαινε «άξεστος – χωρικός» και δεν χρησιμοποιείτο ως αυτοπροσδιορισμός από τους μουσουλμάνους υπηκόους της οθωμανικής αυτοκρατορίας.

Το τουρκικό κράτος ήταν μουσουλμανικό δεν υπήρξε όμως ποτέ ισλαμικό με τον τρόπο που είναι για παράδειγμα σήμερα η Σαουδική Αραβία. Το οθωμανικό δίκαιο ακολούθησε βασικά τις παραδόσεις των λαών της αυτοκρατορίας και λιγότερο τα προστάγματα του «οικτίρμονος και ελεήμονος Θεού» του Κορανίου. Είναι χαρακτηριστικό ότι στην οθωμανική αυτοκρατορία δεν εφαρμόστηκε ποτέ η προβλεπόμενη από το Κοράνιο τιμωρία της κλοπής (κόψιμο του χεριού). Είναι επίσης χαρακτηριστικό ότι αν και οι οθωμανοί σουλτάνοι κατείχαν το ανώτατο πολιτικοθρησκευτικό αξίωμα (χαλίφης) στον σουνιτικό ισλαμικό κόσμο, ποτέ Οθωμανός σουλτάνος δεν επισκέφθηκε τη Μέκκα, αν και η επίσκεψη στη Μέκκα είναι από τις πέντε βασικές υποχρεώσεις των μουσουλμάνων. Οι πρώτοι ανώτατοι πολιτικοί ηγέτες του τουρκικού κράτους που έγιναν «χατζήδες» ήταν ο Κενάν Εβρέν και ο Τουργκούτ Οζάλ.

Από πολύ νωρίς στην ιστορία του τουρκικού κράτους, καθώς η παγκόσμια δύναμη που ήταν η οθωμανική αυτοκρατορία άρχισε σταδιακά να μετατρέπεται σε μεγάλο ασθενή, ξεκίνησε ο προβληματισμός για την αδυναμία της να εκσυγχρονιστεί και για την αρνητική επιροή του ισλαμικού συντηρητισμού.

Η κεμαλική επανάσταση συγκρούστηκε με την ισλαμική πλευρά της Τουρκίας με τον πιο ακραίο τρόπο. Μέσα σε ελάχιστα χρόνια οι Τούρκοι έζησαν την κατάργηση της αραβικής γραφής και την εισαγωγή της λατινικής, την αντικατάσταση της ισλαμικής Παρασκευής από την Κυριακή, την κατάργηση των παραδοσιακών μέσων κάλυψης της κεφαλής (φέσι, τουρμπάνι κ.λπ.), το κλείσιμο των τεκέδων των ισλαμικών ταγμάτων, κ.λπ. Ο Κεμάλ αντιμετώπισε το ισλάμ ως ασθένεια και χρησιμοποίησε ακόμα και τη θανατική ποινή για να περιορίσει την επιρροή του στην τουρκική κοινωνία.

Μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, αφότου η Τουρκία εισήλθε στην εποχή των εκλογών και των πολιτικών κομμάτων η στάση του τουρκικού κράτους απέναντι στον ισλαμισμό άρχισε να χαλαρώνει για λόγους ψηφοθηρικούς. Στη δεκαετία του ΄80 ανάλογη χαλάρωση εφαρμόστηκε και από την πλευρά των στρατιωτικών με στόχο την αξιοποίηση του τουρκοϊσλαμικού εθνικισμού για την αντιμετώπιση του κουμουνιστικού κινδύνου και της κουρδικής ένοπλης εξέγερσης.

Η πολιτική αυτή χαλάρωση που διευκόλυνε την λεγόμενη «ισλαμική αφύπνιση» και οδήγησε στην ανάληψη της πρωθυπουργίας από τον Ερμπακάν, τον πρώτο ισλαμιστή πρωθυπουργό, κατέληξε τελικά στο «μεταμοντέρνο» στρατιωτικό πραξικόπημα, με το οποίο οι ισλαμιστές απομακρύνθηκαν από τη συμμαχική κυβέρνηση χωρίς ούτε ένας στρατιώτης να βγεί από τους στρατώνες του.

Στην Ελλάδα ονομάζουμε ισλαμικά κόμματα το κόμμα του Ερμπακάν και το λιγότερο συντηρητικό διάδοχο κόμμα του Ερντογάν. Στην πραγματικότητα όμως – με δεδομένο ότι η συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων του τουρκικού κράτους είναι μουσουλμάνοι- όλα τα τουρκικά κόμματα συνδέονται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο με κάποια όψη του ισλάμ. Αυτό που κάνει τα πράγματα πολύπλοκα είναι ότι το ισλάμ, ειδικά στην Τουρκία, είναι πολυπλόκαμο και πολυσύνθετο. Πολύ περισσότερο από τα ίδια τα τουρκικά κόμματα.

Υπάρχει κατ’ αρχήν το κρατικό ισλάμ. Οι διορισμένοι από το κράτος ιερουργοί, που λειτουργούν ως δημόσιοι υπάλληλοι. Το ορθόδοξο σουνιτικό ισλάμ της Διεύθυνσης Θρησκευτικών Υποθέσεων με πάνω από 80 χιλιάδες υπαλλήλους. Τόσο απόλυτα εξαρτημένο από το κράτος που οι ιμάμηδες παραλαμβάνουν υποδείγματα κυρηγμάτων από την αρμόδια διεύθυνση!

Παρών στην Τουρκία είναι και ο ιστορικός θρησκευτικός διχασμός του Ισλάμ, καθώς ένα αξιόλογο τμήμα του πληθυσμού αποτελείται από Σιίτες. Κανείς δεν γνωρίζει πόσο μεγάλο είναι το τμήμα αυτό αφού ποτέ δεν έχει πραγματοποιηθεί θρησκευτική απογραφή στη σύγχρονη Τουρκία. Οι αναφερόμενες εκτιμήσεις ξεκινούν από το 10% και φτάνουν στο 30% του πληθυσμού. Το βέβαιον είναι ότι η μεγάλη πλειοψηφία των Σιιτών στην Τουρκία ανήκουν στην αίρεση των Αλεβήδων. Οι Αλεβήδες, λόγω των ιστορικών διώξεών τους από τη σουνιτική πλειοψηφία (ορισμένοι σουνίτες δεν τους θεωρούν καν μουσουλμάνους), είναι εξαιρετικά κλειστοί σε ότι αφορά τις θρησκευτικές τους δραστηριότητες. Ιδεολογικά δίνουν μεγάλη έμφαση στην αντίσταση του ανθρώπου απέναντι στους πειρασμούς της ακόρεστης συσσώρευσης πλούτου. Πολλοί από αυτούς είναι Κουρδικής ή Αραβικής καταγωγής, αν και ένα μεγάλο ποσοστό τους αποτελείται από Τούρκους.

Εκτός από τους Αλεβήδες στην Τουρκία υπάρχουν επίσης ορθόδοξοι Σιίτες (οι λεγόμενοι Σιίτες των 12 Ιμάμηδων), καθώς και το μυστικιστικό τάγμα των Μπεκτασήδων, το οποίο θυμίζει σε πολλά σημεία στην οργάνωσή του τον δυτικό τεκτονισμό και υπήρξε στο παρελθόν το τάγμα στο οποίο ανήκαν οι περισσότεροι γενίτσαροι.

Σουφικά μυστικιστικά τάγματα (Σούφ ονομάζεται το απλό μάλινο ύφασμα το οποίο φόραγαν οι μουσουλμάνοι ασκητές για να δείξουν την απόρριψη του υλιστικού κόσμου. Οι ασκητές αυτοί συγκέντρωναν οπαδούς που μετά το θάνατό τους δημιουργούσαν ολόκληρα τάγματα (τα σουφικά τάγματα), που ακολουθούσαν την –μυστικιστική κατά κανόνα διδασκαλία τους.) με ακόμα μεγαλύτερη επιρροή είναι τα σουνιτικά τάγματα και ιδίως τα τάγματα που ξεπήδησαν από τους Νακσημπεντί. Οι Νακσημπεντί είναι ένα από τα παλαιότερα ισλαμικά τάγματα και η ιστορία τους ξεκινά από το 14ο αιώνα. Τάγμα ισχυρό και κατά τη διάρκεια της οθωμανικής αυτοκρατορίας, συνέδεσε το όνομά του με ένοπλες αντικεμαλικές εξεγέρσεις στη διάρκεια του μεσοπολέμου. Από το τάγμα αυτό ξεπηδούν πολλά και ισχυρά παρακλάδια. Υπάρχουν κατ’ αρχήν οι Καλιντί (Χαλιντί), ο ηγέτης των οποίων στον 20ο αιώνα, ο Μεχμέτ Ζαχίντ Κοτκού, ο οποίος πέθανε το 1980, άσκησε μεγάλη επιρροή σε πολιτικές προσωπικότητες όπως ο Νετσμετίν Ερμπακάν και ο Τουργκούτ Οζάλ. Ο Κοτκού ενθαρρύνοντας μια τακτική εισοδισμού των ισλαμιστών στο τουρκικό κράτος επηρέασε σημαντικά την πορεία του πολιτικού ισλάμ στο δεύτερο μισό του 20ου αιώνα.

Το άλλο ιδιαίτερα ισχυρό τάγμα με προέλευση τους Νακσημπεντί και εμπνευστή ένα σχετικά σύγχρονο θρησκευτικό ηγέτη είναι το τάγμα των Νουρτζού, του οποίου ο εμπνευστής Σαίτ Νουρσί, ο οποίος πέθανε το 1960, θεωρείται από τους οπαδούς του ως σύγχρονος άγιος. Οι Νουρτζού αν και είχαν πολλαπλές αντιπαραθέσεις με την κεντρική εξουσία (πάνω από 800 δικαστικές συγκρούσεις), επηρέασαν και αυτοί σημαντικά την πολιτική ζωή υποστηρίζοντας κυρίως τα κόμματα των Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ και Νεσμεντίν Ερμπακάν. Το τάγμα, αν και αντιμετωπίζει με επιφύλαξη τη Δύση, δέχεται ορισμένες κεμαλικές αρχές (π.χ. χωρισμός θρησκείας και κράτους) και τη δυνατότητα συμβιβασμού του θείου κοσμικού νομικού συστήματος με το εγκόσμιο. Από τα γραπτά του Νουρσί το ακόλουθο απόσπασμα δείχνει το μυστικιστικό και έντονα ποιητικό στοιχείο που συγκινεί τις μάζες και εξηγεί τη διαχρονική δημοτικότητα των σουφικών ταγμάτων:

«παρατήρησα ότι οι μαρτυρίες και οι αποδείξεις της αλήθειας του πνεύματος είναι τρεις:

Μερικές είναι σαν το νερό, μπορείς να τις δεις και να τις αισθανθείς αλλά όχι και να τις πιάσεις. Στο σημείο αυτό είναι απαραίτητο να παραιτηθούμε από τη λογική σκέψη και να βυθιστούμε στην αλήθεια...
Το δεύτερο μέρος είναι σαν την ψιλή βροχή. Μπορείς να την αισθανθείς αλλά δεν μπορείς να την δείς ή να την κρατήσεις. Στρέψτε στην ανοιξιάτικη αύρα το πρόσωπό σας, το στόμα σας, την ψυχή σας...
Το τρίτο μέρος είναι σαν το φως. Μπορείς να το δεις αλλά δεν μπορείς να το αισθανθείς ή να το κρατήσεις. Γι αυτό στρέψτε τον εαυτό σας προς αυτό με τους οφθαλμούς της ψυχής σας...»

Σημερινός ηγέτης μιας μεγάλης ομάδας Νουρτζού είναι ο Φετουλάχ Γκιουλέν, μετριοπαθής αλλά με τεράστια επιρροή καθώς η ομάδα του διαθέτει ένα μεγάλο διεθνές δίκτυο σχολείων, ιδρυμάτων κ.λπ, και έχει μεγάλη επιρροή σε πόλεις όπως η Κωνσταντινούπολη και η Σμύρνη.

Ένα άλλο τάγμα με προέλευση τους Νακσημπεντί είναι οι φανατικά αντιδυτικοί Σουλεϊμαντζί, που είναι έντονα συντηρητικοί και εχθροί κάθε νεωτερισμού. Τάγμα, η ισλαμική ριζοσπαστική ιδεολογία του οποίου δεν είναι απολύτως γνωστή, αφού αποφεύγουν συστηματικά τη διάδοσή της δια του τύπου.

Η συνοπτική αυτή παράθεση (υπάρχουν δεκάδες ακόμα αιρέσεις, τάγματα κ.λπ., στα οποία δεν έχουμε αναφερθεί), αρκεί για να κατανοήσει κανείς πόσο δύσκολο είναι να συγκεντρωθεί με βάση το Ισλάμ μια ομοιογενής ριζοσπαστική πολιτική ισλαμική πλειοψηφία στην Τουρκία. Όχι μόνο γιατί οι κρατικές δομές (στρατός και γραφειοκρατία), παραμένουν πάντα ιδιαίτερα ισχυρές και αφοσιωμένες, στην κεμαλική παράδοση, αλλά προπαντός γιατί το ισλάμ στη γειτονική χώρα έχει τόσες πολλές και τόσο διαφορετικές μορφές που καμία δεν μπορεί μόνη της να κυριαρχήσει με όρους θρησκευτικούς στην πολιτική ζωή. Πόσο μάλλον αν το το ζητούμενο είναι ένα θρησκευτικό κράτος, που έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την κεμαλική παράδοση που αν και ηττήθηκε στις εκλογές αυτές εξακολουθεί να επηρεάζει καθοριστικά μεγάλο μέρος της ελίτ και σημαντικό τμήμα του τουρκικού λαού (αν και βρέθηκαν τα περισσότερα εκτός Βουλής λόγω πολυδιάσπασης, τα κόμματα της κεμαλικής παράδοσης είχαν και στις εκλογές αυτές την λαϊκή πλειοψηφία).

Άλλωστε η μεγάλη πλειοψηφία των ισλαμιστών, με πρώτο τον Ερντογάν, δεν υιοθετεί επί της ουσίας το αίτημα για ένα θρησκευτικό κράτος και υπερασπίζεται τη σημασία του σεβασμού της θρησκευτικής έκφρασης (π.χ. το δικαίωμα των φοιτητριών να καλύπτουν την κεφαλή τους στο χώρο των πανεπιστημίων), με μια κατ’ εξοχήν δυτικού τύπου επιχειρηματολογία που στηρίζεται στον πολιτικό φιλελευθερισμό.

Η νίκη του Ερντογάν έχει ασφαλώς πολλές πτυχές (οικονομική κρίση, εκτεταμένη διαφθορά, ακραία λειτουργία του τουρκικού εκλογικού νόμου κ.λπ.). Προφανώς μια πτυχή της νίκης συνδέεται και με την επιρροή του Ισλάμ στην τουρκική πολιτική ζωή. Πτυχή που θα πρέπει να την αντιμετωπίσουμε όμως περισσότερο ως έκφραση αντίδρασης στα πεπραγμένα της Κεμαλικής Τουρκίας και ως μέσον αναζήτησης εθνικής και ατομικής ταυτότητας και πολύ λιγότερο ως προσπάθεια επιβολής κάποιας ριζοσπαστικής μορφής θρησκευτικού καθεστώτος στην τουρκική κοινωνία. Ο υποτιθέμενος αυτός «κίνδυνος», που χρησιμοποιήθηκε ως δικαιολογία για την μαζική επί πολλές δεκαετίες παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των Τούρκων πολιτών, εύχεται κανείς να απομυθοποιηθεί επιτέλους οριστικά με την άνοδο του κόμματος Ερντογάν στην εξουσία. Και θα είναι ιστορική ειρωνία αν τελικά το ισλαμικό αυτό κόμμα θέσει τέλος στις αντιδημοκρατικές αυτές πρακτικές που – εν ονόματι ενός καταναγκαστικού «ευρωπαϊκού εκσυγχρονισμού» - αποτελούν, μαζί με το κυπριακό, το κυριότερο εμπόδιο στην πορεία της Τουρκίας προς την Ευρώπη.

Πηγές

Το άρθρο αυτό είναι στηρίχθηκε σε πληροφορίες, στοιχεία και απόψεις που έχουν δημοσιευθεί:

1) Στο βιβλίο του κ. Ηρακλή Μήλλα «Εικόνες Ελλήνων και Τούρκων» και σε άρθρα του ιδίου για το Ισλάμ και την Τουρκία. Οι ιδέες και οι απόψεις του Ηρακλή Μήλλα έχουν εδώ και αρκετά χρόνια επηρεάσει καθοριστικά τον συγγραφέα στα θέματα που αφορούν τη σύγχρονη Τουρκία.
2) Στο βιβλίο του καθηγητή κ. Ιωάννη Θ. Μάζη «Μυστικά ισλαμικά Τάγματα και πολιτικο-οικονομικό Ισλάμ στη σύγχρονη Τουρκία».
3) Σε πληροφορίες για τη θρησκευτική ζωή στην Τουρκία που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα του αμερικανικού κογκρέσου.




Το παραπάνω άρθρο είναι του Θόδωρου Σκυλακάκη, επικοινωνιολόγου και δημοτικού συμβούλου Αθήνας,και έχει συνταχθεί το 2002.


Πηγή:http://www.apodimos.com/arthra/MYSTIKES ... /index.htm

Σούφι: Τα μυστικιστικά τάγματα του Ισλάμ


"... Ο άνθρωπος του Θεού γίνεται με την Αλήθεια σοφός.
Ο άνθρωπος του Θεού δεν μαθαίνει από τα βιβλία.
Ο άνθρωπος του Θεού είναι πέρα από απιστία και πίστη.
Για τον άνθρωπο του Θεού, το ορθό και το λάθος είναι ίδιο..."

ΤΑ λόγια αυτά του μεγάλου «σούφι» δασκάλου Τζελαλουντίν Ρουμί περιέχουν κάποιες από τις βασικές αρχές του σουφισμού. Ο σουφισμός, με μια απλοϊκή προσέγγιση, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί μια κίνηση θρησκευτικού μοναχισμού στον χώρο του Ισλάμ. Στην πραγματικότητα όμως αποτελεί ένα ιδεολογικό και φιλοσοφικό κίνημα βαθύτατα επηρεασμένο από τη χριστιανική θρησκεία, την ινδική φιλοσοφία, τον Βουδισμό και άλλα πολιτιστικά και ιδεολογικά ρεύματα.

Ο σουφισμός είναι η εσωτερική φιλοσοφία του Ισλάμ. Μέσα από τη σουφική παράδοση εκφράσθηκε ο ισλαμικός μυστικισμός. Οι ίδιοι οι σούφι δάσκαλοι αποκαλούν τον σουφισμό με ένα συνοπτικό όρο ως «αντίληψη της θείας πραγματικότητας», ενώ οι ίδιοι αυτοαποκαλούνται Ελ αλ-Χακ «οπαδοί του πραγματικού».

Από τα πρώτα χρόνια επικράτησης της ισλαμικής θρησκείας και παρά το γεγονός ότι ο ίδιος ο Μωάμεθ τάχθηκε εναντίον του μοναχικού βίου, παρατηρείται μια στροφή πολλών μουσουλμάνων προς την ασκητική ζωή, σαφώς επηρεασμένων από τους αντίστοιχους χριστιανούς ασκητές. Οι πρώτοι μουσουλμάνοι ασκητές εμφανίσθηκαν στις αρχές του 8ου αιώνα μ.Χ. στη Συρία, στη Μεσοποταμία και στην Περσία.
Οι διδασκαλίες του Κορανίου περί Μέλλουσας Κρίσης και Κόλασης, στις φλόγες της οποίας θα βασανισθούν αυτοί που δεν υπακούουν στις εντολές του Θεού, παρακινούν τους πρώτους σούφι να εγκαταλείψουν τα εγκόσμια. Στην αρχή ζουν μεμονωμένοι, ενώ αργότερα συνδέονται, δημιουργώντας τις πρώτες κοινότητες.

Το χαρακτηριστικό της αρχικής αυτής περιόδου είναι ότι το ασκητικό στοιχείο υπερτερεί έναντι του μυστικιστικού. Πρέπει να σημειωθεί ότι το πνεύμα του ασκητισμού, επηρεασμένο από τη χριστιανική ηθική, ήλθε σε πλήρη αντίθεση με το ενεργητικό και ευδαιμονικό πνεύμα του Ισλάμ. Η νέα θρησκεία, όπως τη δίδαξε ο Μωάμεθ, καταδίκαζε την αυστηρότητα της μοναχικής ζωής και καλούσε τον λαό σε ιερό πόλεμο εναντίον των απίστων. Ο ίδιος ο προφήτης με τη ζωή του αποτελεί ένα παράδειγμα κοσμικότητας, καθώς έκανε γάμους και απέκτησε παιδιά. Σταδιακά όμως και μετά από εξωγενείς επιρροές, επέρχεται μια ουσιαστική μετεξέλιξη στο κίνημα των σούφι.

Στη Συρία, και γενικότερα στις ανατολικές επαρχίες της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, η διάδοση της ισλαμικής θρησκείας ήταν πιο εύκολη για τους εκεί πληθυσμούς. Την ίδια εποχή, πλήθος αιρέσεων είχε εμφανισθεί και είχε βρει υποστηρικτές στους χριστιανικούς πληθυσμούς των περιοχών αυτών, με κυριότερη την αίρεση του Αρείου, ο οποίος αρνήθηκε τη θεία υπόσταση του Ιησού Χριστού. Ο Άρειος γεννήθηκε στη Λιβύη, ήταν σημιτικής καταγωγής και γνώστης της ελληνικής φιλοσοφίας.

Πολλοί μελετητές θεωρούν τον Άρειο πρόδρομο του Μωάμεθ και πιστεύουν ότι ο αρειανισμός προλείανε το έδαφος για τη διάδοση του Ισλάμ. Είναι αξιοσημείωτο ότι στην αρχή της διάδοσής του, πολλοί χριστιανοί, ακόμη και μεγάλοι δάσκαλοι όπως ο Ιωάννης ο Δαμασκηνός, θεωρούσαν το Ισλάμ ως μια ακόμη αίρεση.

Η εμφάνιση του σουφισμού

Το Ισλάμ βέβαια βρήκε την πλήρη αποδοχή και έκφρασή του στους Άραβες, έτσι ώστε να ταυτιστεί με την πολιτιστική και εθνική τους συνείδηση. Κατ’ αυτόν τον τρόπο εξέφρασε τη σημιτική αντίληψη περί «περιούσιου λαού», κάτι αντίστοιχο με τους Εβραίους και την ιουδαϊκή θρησκεία. Η εξάπλωση του Ισλάμ σε άλλους λαούς, ινδοευρωπαϊκής καταγωγής, όπως ήταν οι Πέρσες, καθώς και η επαφή με την ελληνική, αλλά και την ινδική φιλοσοφία, επηρέασαν βαθύτατα τη νέα θρησκεία. Πλήθος θρησκευτικές και φιλοσοφικές σχολές δημιουργούνται, εμφανίζονται αιρέσεις και θεολογικά ρεύματα.

Μέσα σ’ αυτό το πεδίο κάνει την εμφάνισή του και εξελίσσεται ο σουφισμός.

Οι σούφι δεν παύουν να θεωρούν τον ασκητισμό υψίστη αρετή, όπως και τη φτώχεια και τη σωματική ταλαιπωρία απαραίτητα στοιχεία της καθημερινότητάς τους. Είναι χαρακτηριστικό ότι αυτοαποκαλούνται δερβίσηδες (ντερβίς=ζητιάνος) και φακίρηδες (φακίρ=φτωχός). Ταυτόχρονα όμως θεωρούν τον ασκητισμό ως το πρώτο στάδιο ενός μακρινού ταξιδιού, ως μια προκαταρκτική εκπαίδευση για μια ανώτερη πνευματική ζωή. Η ουσία της μετεξέλιξης αυτής εντοπίζεται χαρακτηριστικά στις ακόλουθες φράσεις των μυστικιστών εκείνης της περιόδου.
«Η αγάπη δεν είναι κάτι που μπορεί να το μάθουν οι άνθρωποι. Είναι ένα από τα δώρα του Θεού και προβάλλει από τη χάρη του. Κανένας δεν μπορεί να αποσπασθεί από τις επιθυμίες αυτού του κόσμου, εκτός από εκείνον, στου οποίου την καρδιά υπάρχει ένα φως, που τον κρατάει συνεχώς απασχολημένο με τον άλλο κόσμο...».

Η ονομασία σούφι καθιερώθηκε από την αρχή, για να προσδιορίσει μια συγκεκριμένη μερίδα ανθρώπων. Πολλοί από τους υποστηρικτές της σουφικής παράδοσης, αδιαφορώντας για την ετυμολογία της λέξης, ισχυρίζονται ότι σημαίνει «αυτός που έχει καθαρή καρδιά». Αρκετοί μελετητές, κυρίως Δυτικοί, την ταυτίζουν με την ελληνική λέξη σοφός, κυρίως με την έννοια του θεόσοφου.

Ωστόσο, η επικρατέστερη άποψη, όπως τη διατύπωσε ο ερευνητής Νέλντεκε πριν από δύο δεκαετίες, είναι ότι η ονομασία σούφι σημαίνει μάλλινος και αποδιδόταν στους μουσουλμάνους ασκητές, οι οποίοι μιμούμενοι τους Χριστιανούς ερημίτες, ντύνονταν με ένα χονδρό μάλλινο ράσο, ως σημάδι μετάνοιας και άρνησης της κοσμικής ματαιοδοξίας.

Όπως προαναφέραμε, ο σουφισμός ήταν μια σύνθετη πολιτισμική κίνηση, που με αφορμή μια νέα θρησκεία βρήκε τρόπο έκφρασης, μετουσιώνοντας στοιχεία από τον Γνωστικισμό και τον Νεοπλατωνισμό, τον Χριστιανισμό, τον Βουδισμό, την ινδική και την αρχαία ελληνική φιλοσοφία γενικότερα.

Ευαγγελικά κείμενα

Στις βιογραφίες των πρώτων σούφι δασκάλων συναντούμε πολλά ευαγγελικά κείμενα και απόκρυφες παραβολές? καθώς και χριστιανούς αναχωρητές (ραχίμπ), που εμφανίζονται συχνά να δίνουν οδηγίες και συμβουλές στους περιπλανώμενους μουσουλμάνους ασκητές. Οι όρκοι σιωπής, οι λιτανείες και άλλες ασκητικές τεχνικές είναι σαφώς επηρεασμένες από τους χριστιανούς ασκητές. Η επιρροή του χριστιανισμού ήταν διπλή, τόσο ως προς τον ασκητισμό, όσο και προς τον μυστικισμό.

Σημαντική ήταν και η επιρροή από την ελληνική φιλοσοφία και ιδιαιτέρως από τον Γνωστικισμό και τον Νεοπλατωνισμό. Είναι χαρακτηριστικό ότι στη φιλοσοφία του Ισλάμ, κυρίαρχη μορφή είναι ο Αριστοτέλης. Ωστόσο, οι Άραβες γνώρισαν τον Αριστοτέλη μέσα από το έργο των Νεοπλατωνικών σχολιαστών Πορφυρίου και Πρόκλου. Οι νεοπλατωνικές θεωρίες ήταν ευπρόσιτες στους μουσουλμάνους κατοίκους της Δυτικής Ασίας και της Αιγύπτου. Ένας από αυτούς που έπαιξαν σημαντικό ρόλο στη διάδοσή τους ήταν και ο Ντουλ-Νουν ο Αιγύπτιος, που περιγράφεται ως φιλόσοφος και αλχημιστής, μελετητής κατ’ επέκτασιν της ελληνιστικής σκέψης.

Ο σουφισμός ήλθε σε άμεση επαφή με τον χριστιανικό Γνωστικισμό². Ενδιαφέρουσα είναι ως προς το σημείο αυτό η θεωρία των 70 χιλιάδων πέπλων, που χωρίζουν, όπως υποστηρίζουν οι σούφι, τον Θεό από τον κόσμο της ύλης και των αισθήσεων.

Κάθε ψυχή, σύμφωνα με τη θεωρία αυτή, πριν από τη γέννησή της, περνάει μέσα από 70 χιλιάδες πέπλα. Τα μισά από τα πέπλα αυτά είναι πέπλα φωτός, ενώ τα υπόλοιπα είναι πέπλα σκότους. Περνώντας σε καθένα από τα πέπλα φωτός, η ψυχή χάνει και μια θεία ιδιότητα, ενώ σε καθένα από τα σκοτεινά πέπλα αποκτά και μια γήινη ιδιότητα. Έτσι το παιδί γεννιέται κλαίγοντας, γιατί η ψυχή νιώθει τον χωρισμό της από τον Θεό. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, σκοπός του σουφισμού, του δρόμου του δερβίση, είναι να αποκαλύψει τα 70 χιλιάδες πέπλα που τον χωρίζουν από τον Θεό.

Η διάδοση του ισλαμισμού στην ινδική χερσόνησο έφερε σ’ επαφή τον πολιτισμό του Ισλάμ με τον Βουδισμό και τον Ινδουισμό. Στη Βακτριανή, όπου υπήρχε πλήθος βουδιστικών ναών, έζησαν και δίδαξαν πολλοί σούφι δάσκαλοι. Ο σούφι ασκητής Ιμπραήμ Ιμπν Αντάμ παρουσιάζεται σε ένα μουσουλμανικό θρύλο ως πρίγκιπας της Μπαλχ (πόλης της αρχαίας Βακτριανής), που εγκατέλειψε τον θρόνο του και έγινε περιπλανώμενος δερβίσης. Πρόκειται δηλαδή για μια επανάληψη της ιστορίας του Βούδα. Οι σούφι έμαθαν να χρησιμοποιούν κομπολόγια από τους βουδιστές μοναχούς. Γενικότερα, ο σουφισμός επηρεάστηκε από τον Βουδισμό, όσον αφορά στην ηθική αυτοκαλλιέργεια και τον ασκητικό διαλογισμό.

Οι σούφι κατάφεραν να μη χαρακτηριστούν αιρετικοί, χάρη κυρίως στις προσπάθειες του μεγάλου μουσουλμάνου θεολόγου Ελ Γκαζαλί (1058-1111), γνωστούς στην Ευρώπη και ως Αλγκαζέλ, ο οποίος έγινε η μεγαλύτερη δογματική αυθεντία του Ισλάμ. Παρ’ όλα αυτά, σε πολλές περιοχές αναγκάζονταν να υιοθετήσουν ένα μυστικό κώδικα επικοινωνίας, προκειμένου να προστατευθούν από διάφορα πογκρόμ, που εξαπολύονταν εναντίον τους.

Ο σουφισμός από πολλούς μελετητές στην Ευρώπη, λόγω και αυτής της μυστικότητας που τον διακρίνει, θεωρείται ένα είδος αρχαίου πνευματικού τεκτονισμού. Λέγεται μάλιστα ότι στην Αγγλία, ο τεκτονισμός ξεκίνησε σαν μια αδελφότητα των σούφι, ενώ στη Σκωτία εισήχθη τον δέκατο τέταρτο αιώνα από τους Ναΐτες Ιππότες.



Οι ιδέες και οι θέσεις του σουφισμού σε πολλές περιπτώσεις εκφράζονται μέσα από λαϊκά παραμύθια και αφηγήσεις, προκειμένου να διαδοθούν. Πολλές από τις ιστορίες αυτές επικεντρώνονται γύρω από τον Νασρεντίν Χότζα. Ανάλογες κωμικές ιστορίες απαντώνται και στους μύθους του Αισώπου, τον οποίο οι σούφι θεωρούν έναν από τους προπάτορές τους.

http://www.istoria.gr






*Αν και θεωρείται συνήθως σαν μουσουλμανική αίρεση, οι Σούφι αισθάνονται οικεία μέσα σε όλες τις θρησκείες: ακριβώς όπως οι “Ελεύθεροι και Αποδεδεγμένοι Τέκτονες” θέτουν ενώπιόν τους μέσα στη στοά τους όποιο ιερό βιβλίο -Βίβλο, Κοράνιο ή Τοράχ – γίνεται αποδεχτό από την κοσμική εξουσία.

Και ένα ακόμα στοιχείο που τους συνδέει με τους Τέκτονες ,έιναι οι βαθμοί μύησης.

Ουσιαστικά διακρίνονται τέσσερις βαθμοί μύησης ή τέσσερα στάδια:
Ο πρώτος είναι ο προκαταρκτικός και σε αυτόν ο μυούμενος καλείται να τηρήσει τις διάφορες και γνωστές σε όλους τελετές του μουσουλμανισμού, ώστε να μην κινδυνεύει να παρεξηγηθεί από τους αδαείς και τους αμόρφωτους που δεν κατανοούν τη βαθύτερη σημασία τους.

Στο δεύτερο βαθμό εισέρχεται «εντός του φράκτου του σουφισμού», στο πλαίσιο του οποίου υποκαθιστά τις παραπάνω εκδηλώσεις με μια πνευματική λατρεία.

Ο τρίτος βαθμός είναι αυτός της σοφίας, ενώ εκείνος που φτάνει σε αυτόν υποτίθεται ότι απέκτησε υπερφυσική γνώση και έγινε ίσος με τους αγγέλους.

Ο τέταρτος και τελευταίος βαθμός καλείται αλήθεια, αφού ο άνθρωπος που μυήθηκε σε αυτόν την έχει ήδη κατακτήσει και έχει έτσι ενωθεί ολοκληρωτικά με το Θεό. Σε όλους τους βαθμούς υπάρχουν μυστήρια και μυστικά που ουδέποτε αποκαλύπτονται στους βέβηλους.

Τι είναι ο Σαλαφισμός;

Τα πρόσφατα γεγονότα στη Γάζα και στη Συρία έφεραν στην επικαιρότητα μια μέχρι τώρα άγνωστη σέχτα του Ισλάμ, τον Σαλαφισμό, που εκ πρώτης όψεως δείχνει επικίνδυνα εξτρεμιστική.

Σε τι πιστεύουν όμως οι Σαλαφιστές; Μήπως θα πρέπει να ανησυχούμε;

Ο Σαλαφισμός είναι μια φονταμενταλιστική τάση που υποστηρίζει την επιστροφή στις αρχικές αξίες του Ισλάμ.

Η λέξη Σαλαφιστής προέρχεται από την αραβική φράση ‘as-salaf as-saliheen’, που αναφέρεται στις τρεις πρώτες γενιές Μουσουλμάνων, των γνωστών και ως «ευσεβών».

Η 100ετής σουνίτικη σχολή σκέψης του Σαλαφισμού θέλει τους πιστούς να ζουν σύμφωνα με τις διδαχές του προφήτη Μωάμεθ. Ξεχωρίζουν από τις χαρακτηριστικές λευκές ρόμπες τους, τις γενειάδες, και τα τουρμπάνια. Κοινωνικά, θεωρούνται άκρως συντηρητικοί.

Αν και πιστεύουν σε μια ενοποιημένη αραβική πολιτεία, και στον νόμο της Σαρία, δεν είναι πάντα πολιτικά ριζοσπαστικοί, επειδή θεωρούν την εμπλοκή στη πολιτική ως αντίθετη στις βασικές αρχές του Ισλάμ.

Από κει και πέρα, ο Σαλαφισμός εμπεριέχει μια μεγάλη γκάμα από μουσουλμανικά πιστεύω, από τη μη βίαιη θρησκευτική αφοσίωση, έως τον τζιχαντισμό.

Τις τελευταίες εβδομάδες, οι Σαλαφιστές πρωταγωνιστούν στα ΜΜΕ, εξαιτίας της εμπλοκής τους στη πολιτική. Συνήθως αντιτίθενται στα καθεστώτα των χωρών όπου ζουν, για διαφορετικούς όμως λόγους από τους δημοκρατικούς διαδηλωτές, και άρχισαν μάλιστα να χρησιμοποιούν την αραβική άνοιξη προς όφελός τους.

Στην Αίγυπτο είναι ιδιαίτερα δραστήριοι, μετά την ανατροπή του Μουμπάρακ. Πρόσφατα μια ομάδα τους ανέλαβε την ευθύνη για τη βίαιη απαγωγή και δολοφονία του Ιταλού ακτιβιστή Βιτόριο Αριγκόνι στη Γάζα, ισχυριζόμενοι ότι «διέδιδε τη διαφθορά».

Ο Σύριος πρόεδρος Bashar al-Assad κατηγόρησε τους Σαλαφιστές για την κλιμακούμενη αναστάτωση στη χώρα του, λέγοντας πως έχουν σκοπό να φέρουν τον τρόμο στη Συρία. Οι ειδικοί δεν πιστεύουν πως ο al-Assad έχει δίκιο, αλλά μάλλον χρησιμοποιεί την απειλή ως δικαιολογία για να προχωρήσει σε περαιτέρω καταστολή των διαδηλώσεων, στη διάρκεια των οποίων έχουν ήδη χάσει τη ζωή τους πάνω από 200 άνθρωποι.

Ο Σαλαφισμός είναι σχετικά διαδεδομένος παγκοσμίως, καθώς πολλοί τον θεωρούν ως μια πιο γνήσια μορφή του Ισλάμ, απογυμνωμένη από πολιτισμικές και εθνικές διασυνδέσεις. Αυτό, σε συνδυασμό με τη παραδοσιακά δεδηλωμένη απεμπλοκή του από τη πολιτική, τον καθιστά ως ιδιαίτερα δημοφιλή ανάμεσα σε πολλούς Μουσουλμάνους.

Ο Σαλαφισμός κυριαρχεί μεταξύ των Σουνιτών στην Αραβική Χερσόνησο, όπου οι περισσότεροι κάτοικοι είναι Wahabis, μια ακροδεξιά δηλαδή ερμηνεία του Σαλαφισμού. Στην Αγγλία, ο Σαλαφισμός είναι ιδιαίτερα ελκυστικός στους Μουσουλμάνους φοιτητές των πανεπιστημίων.

Οι τζιχαντιστές Σαλαφιστές είναι διαφορετικοί από τους κανονικούς, και οπαδούς της μη βίας Σαλαφιστές. Ως συνήθως όμως, οι σκληροπυρηνικοί είναι αυτοί που κερδίζουν τη δημοσιότητα, και τελευταία δυστυχώς βλέπουμε αρκετή βία εκ μέρους τους.

Στην Αίγυπτο, έκαψαν πρόσφατα κάποια τζαμιά των Σούφι, δολοφόνησαν έναν Χριστιανό πωλητή οινοπνευματωδών, και έκοψαν το αυτί ενός Κόπτη Χριστιανού. Βέβαια, σε ένα πληθυσμό 82 εκατομμυρίων, τα συμβάντα αυτά, από μια μειοψηφία 5-6 εκατομμυρίων, θα πρέπει να θεωρούνται ως μεμονωμένα.

Ένα πρόσφατο ντοκιμαντέρ για τους εξτρεμιστές Μουσουλμάνους στη Βρετανία (Muslim Resistance), εστίασε σε μια ομάδα Σαλαφιστών στο Λούτον. Όπως ισχυρίζεται ο παραγωγός, οι περισσότεροι Σαλαφιστές προσπαθούν εδώ και 20 χρόνια να πείσουν τους Μουσουλμάνους να μη παρασύρονται από τις εξτρεμιστικές ομάδες.

S.A. από το The First Post



Πηγή:http://www.inews.gr/87/ti-einai-o-salafismos.htm

Νιγηρία : Το προφίλ της οργάνωσης Μπόκο Χαράμ, που εξοντώνει τους Χριστιανούς

Η αίρεση Μπόκο Χαράμ, που αναλαμβάνει ευθύνη στη Νιγηρία για πολλές αιματηρές επιθέσεις με στόχους Χριστιανούς και χριστιανικούς ναούς, από τα περυσινά Χριστούγεννα και μετά, επιδιώκει να ιδρύσει στην πολυπληθέστερη αφρικανική χώρα ένα κράτος ισλαμικό. Σε αυτό, θα εφαρμόζεται μόνον η Σαρία.
Ανήμερα τα Χριστούγεννα, η Μπόκο Χαράμ έκανε μια επίθεση με στόχο χριστιανικό ναό πλησίον της Αμπούζα και μιάν δεύτερη στην κεντρική Νιγηρία στο Γιός, την ώρα που ένας καμικάζι έπεφτε στο Νταματούρου (ΒΑ Νιγηρία) με το παγιδευμένο με εκρηκτικά όχημά του πάνω σε μια στρατιωτική αυτοκινητοπομπή:49 νεκροί ήταν ο τελικός απολογισμός για τα Χριστούγεννα... Όμως, τις αμέσως προηγούμενες ημέρες σε διάφορες άλλες ένοπλες επιθέσεις της Μπόκο Χαράμ, άλλοι 12 άνθρωποι είχαν χάσει --σε όλη τη Νιγηρία-- τη ζωή τους.
Από χθες Παρασκευή, η Μπόκο Χαράμ εξαπολύει και νέες επιθέσεις με στόχους τη χριστιανική κοινότητα στη Βόρεια, Βορειο-ανατολική Νιγηρία (αυτή προσφέρεται για εύκολη διαφυγή ή στο Τσαντ, ή στο Νίγηρα ή, τέλος, στο Καμερούν), με απολογισμό περίπου 25 νεκρούς.
Η Μπόκο Χαράμ καθιστά σαφές ότι σε αυτές τις περιοχές της Νιγηρίας, με πληθυσμό 160 εκατομμυρίων, δεν πρόκειται να ανεχθεί, πια, την παρουσία των Χριστιανών.
Στη διάλεκτο Χαούσα Μπόκο Χαράμ σημαίνει : "Είναι αμάρτημα η δυτική παιδεία".
Υπάρχουν διασυνδέσεις με τους ταλιμπάν στο Αφγανιστάν, την Αλ Κάιντα για το Μαγρέμπ (AQMI), τους Σεμπάμπ στη Σομαλία. Στη Σομαλία εκπαιδεύεται προσωπικό της Μπόκο Χαράμ που αποδύεται, εν συνεχεία, στη Τζιχάντ, τον Ιερό Πόλεμο.
Ως το 2009 το Μαϊντουγκούρι, η πρωτεύουσα του κρατιδίου Μπόρνο (ΒΑ Νιγηρία) ήταν το προπύργιο της Μπόκο Χαράμ.
Καθηγητές πανεπιστημίων και μέλη της ανώτερης μεσαίας τάξης που όμως είχαν απαρνηθεί αυτήν την καταγωγή ήταν ανάμεσα στα πολυπληθή μέλη της.
Το θέρος του '09, έγιναν επιχειρήσεις των νιγηριανών δυνάμεων ασφάλειας στην περιοχή αυτήν. Ανάμεσα στους περίπου 800 νεκρούς, σκοτώθηκε και ο τότε ηγέτης, ο Μοχάμεντ Γιουσούφ.
Φανερά, η Μπόκο Χαράμ, που εναντιώνεται απόλυτα στο αλκοόλ, επαναδραστηριοποιήθηκε από τα μέσα του '10. Τότε, η επίθεση της στο αρχηγείο του ΟΗΕ, στην Αμπούζα, προκάλεσε άλλους 24 θανάτους.


Πηγή:http://www.agelioforos.gr/default.asp?p ... tid=124897

O πιο επικίνδυνος ισλαμιστής της γης πάτησε πόδι και στην Αθήνα! ■ Ο «σκοτεινός» Φετουλάχ, που θέλει να κάνει την Τουρκία σαν το Ιράν, προχώρησε τώρα στην ελεύθερη κυκλοφορία προπαγανδιστικών βιβλίων

Στη Ρωσία οι αρχές έκλει­σαν όλα του τα σχολεία διότι ασκούσαν τουρκική εθνικιστι­κή προπαγάνδα, στη Λευκορωσία το ίδιο, στην Ολλανδία η λειτουργία των πρότυπων ιδιωτικών σχολείων του τε­λεί υπό έρευνα των αρχών ασφαλείας, στις ΗΠΑ το θέμα άρχισε ήδη να διερευνάται από το FBI, ενώ στο... Ουζμπεκιστάν (εκτός από το κλείσιμο των σχολείων του, τη σύλληψη δεκάδων Τούρκων διδασκάλων και μουσουλ­μάνων επιχειρηματιών του κινήματος Γκιουλέν, που τα υποστήριζαν), η παρουσία του απαγορεύτηκε αυστη­ρά ως απειλή για τη δημόσια τάξη και ασφάλεια.

Στην ίδια του τη χώρα έκθεση της τουρκικής μυστικής υπηρεσίας ΜΙΤ, που έγινε στο πλαίσιο των ερευνών για το περίφημο σκάνδαλο Σουσουρλούκ και την οποία αποκάλυψε η «Μιλιέτ» στις 19 Οκτωβρίου 2010, αναφέ­ρει για τον Γκιουλέν τα εξής: «Πρό­κειται για μυστικό συνεταίρο της Τσιλέρ στο ξέπλυμα βρόμικου χρήματος», (σ.σ.: της πρώην πρωθυπουρ­γού της Τουρκίας που -όπως αποκαλύφθηκε- χρηματοδότησε από τα μυστικά κονδύλια τον εμπρησμό των ελληνικών δασών), «ενώ τα μέλη του κινήματος Γκιουλέν αποτελούν τον πιο σημαντικό μη κυβερνητικό μηχανισμό που διατηρεί η CIA στην περιοχή.

Η επιδίωξη

Οι ανωτέρω πληροφορίες είναι δυνατόν να επιβεβαιωθούν εάν ελεγχθούν τα οικονομικά του Γκιουλέν του κινήματος του από επιθεωρητές του υπουργείου Οικονομικών και αν γίνουν συντονισμένες έρευνες από τα υπουργεία Εσωτερικών και Εξωτερικών σχετικά με τη δράση του Γκιουλέν και της οργανώσεως του». Στην ίδια έκθεση φέρονται ιδιαίτερα αποκαλυπτικά στοιχεία για την απώτερη και κεκαλυμμένη επιδίωξη του Γκιουλέν να εγκαθιδρύσει στην Τουρκία ένα ισλαμικό καθεστώς στο πρότυπο Ιράν.

Ο λόγος, όπως έγινε ήδη αντιληπτό, για τον περίφημο ιμάμη Φετουλάχ Γκιουλέν, τον Τούρκο ισλαμιστή ηγέτη, ο οποίος εμφανίζεται ως εκπρόσωπος του τουρκικής εκδόσεως δήθεν μετριοπαθούς Ισλάμ, υποστηρικτής του θρησκευτικού διαλόγου, της ανοχής και του μη ασυμβίβαστου μεταξύ επιστήμης και θρησκείας. Είναι αυτός τον οποίο ο δρ Paul Williams σε άρθρο του στο «Canada Free Press» (21 Μαρτίου 2011) χαρακτήρισε ως «τον πλέον επικίνδυνο ισλαμιστή του πλανήτη», λόγω της ιδιαίτερα απατηλής στρατηγικής του να εξαπλώσει το κίνημα και τις ιδέες του σε ολόκληρο τον κόσμο, υπό το κάλυμμα της παροχής σύγχρονης εκπαιδεύσεως μέσω των πρότυπων σχολείων που δημιουργεί σε ολόκληρο τον κόσμο.

Σύμφωνα με τον δρα Williams, ο Γκιουλέν διατηρεί περισσότερα από 1.000 σχολεία σε 130 χώρες, με περί­που 140 στις ΗΠΑ. Κατά τον ίδιο, οι τελευταίες διαρροές εγγράφων από το WikiLeaks δείχνουν την αυξανό­μενη ανησυχία των Αμερικανών αξι­ωματούχων για τις προσπάθειες του Γκιουλέν να δημιουργήσει έναν Νέο Ισλαμικό Κόσμο και για «την πλύση εγκεφάλου» των μαθητών που φοι­τούν στα σχολεία του στις ΗΠΑ και σε ολόκληρο τον κόσμο. Σε τηλε­γράφημα του Αμερικανού πρέσβη στην Άγκυρα Τζέιμς Τζέφρι το 2009, που αναφέρεται στην πλύση εγκεφά­λου των μαθητών στα σχολεία του, ο Γκιουλέν περιγράφεται ως ένα «πολι­τικό φαινόμενο» στην Τουρκία, παρά το γεγονός ότι διαμένει μόνιμα στίς ΗΠΑ.

Θεωρητικώς, ή μάλλον επιφανειακώς, τα ιδιωτικά σχολεία και φροντι­στήρια του Γκιουλέν (όλα με ελκυ­στικά ονόματα του τύπου Magnolia Science Academy, Horizon Science Academy, Noble Academy, Dove Science Academy, Beehive κ.λπ.) υπο­βοηθούν τους Τούρκους -και όχι μό­νο- μαθητές στα μαθήματά τους, προ­ωθούν τον διαθρησκευτικό διάλογο και την ανοχή, αλλά στην πραγματι­κότητα όλα δίνουν έμφαση στην καλ­λιέργεια της ισλαμοτουρκικής κουλτούρας και στη διαμόρφωση φιλο­τουρκικών ελίτ στις χώρες όπου λει­τουργούν.

Ο Αμερικανός πρέσβης αναφέρει στο τηλεγράφημά του ότι ο Γκιουλέν έχει πλέον τον έλεγχο της τουρκικής κυβερνήσεως και υπαγορεύει την τουρκική πολιτική, η οποία παρουσιάζει μία αύξουσα αντιισραηλινή και αντιαμερικανική τάση, ότι οι ηγέτες του ΑΚΡ(συμπεριλαμβανομένων του Ερντογάν και του προέδρου Γκίουλ), φαίνεται ότι λειτουργούν σαν μαριονέτες του, ενώ σημειώνεται επίσης ότι η οργάνωση του Γκιουλέν, μέσω δω­ρεών και εισφορών των οπαδών του, έχει συγκεντρώσει πάνω από 25 δισ. δολάρια.

Στην Ελλάδα η «θρησκευτική ει­σβολή» των Τούρκων ξεκίνησε από τη Θράκη, όπου τα σχολεία του Γκιου­λέν λειτουργούν υπό το κάλυμμα των φροντιστηρίων (ξένων γλωσσών) «Ελίτ» στην Κομοτηνή (Φιλιππουπόλεως 2) και με παραρτήματα στην Ξάνθη και στον οικισμό Λυκείου του Νομού Ροδόπης.

Οι ιδιοκτήτες των φροντιστηρίων είναι επίσης ιδιοκτήτες του βιβλιοπω­λείου ΟΡΑΜΑ στην Κομοτηνή (Λεωφόρος Ηρώων 5), το οποίο πωλεί χαρ­τικά και τουρκικά βιβλία, με ισλαμικό κυρίως περιεχόμενο. Παρά την ύπαρ­ξη των εν λόγω «επίσημων» φροντι­στηρίων, πηγές Ελλήνων εκπαιδευ­τικών στη Θράκη αναφέρουν ότι η δι­άδοση της διδασκαλίας του Γκιουλέν γίνεται και σε ιδιωτικά διαμερίσματα (ένα στην Κομοτηνή και ένα στην κοι­νότητα Κιμμερίων της Ξάνθης), ενώ ένα άλλο τέτοιο «παρασχολείο» (για κορίτσια αυτό) λειτουργεί και στην οδό Στενημάχου 23 στην Ξάνθη.

Η ανοχή των τριών

Η περίεργη ανοχή των τουρκικών αυτών δραστηριοτήτων τα τελευταία χρόνια (επί υπουργίας Γιώργου Πα­πανδρέου, Ντόρας Μπακογιάννη και Δημήτρη Δρούτσα στο Εξωτερικών), ιδιαίτερα δε την τελευταία διετία (ο νέος ΥΠΕΞ κ. Στ. Δήμας για την ώρα εξαιρείται), είχε ως αποτέλεσμα τη... μετάσταση των κρυφών σχολείων του Γκιουλέν και στην Αθήνα, όπου λειτουργούν υπό μορφή «γιάφκας» δύο παρόμοια, ένα στα Πατήσια και ένα στην περιοχή Αμπελοκήπων. Ενεργό συμμετοχή στη δημιουργία των νέων αυτών πυρήνων του Γκιου­λέν στην Αθήνα έχει ο εκ Θράκης καταγόμενος ανταποκριτής γνωστής τουρκικής εφημερίδας και πρακτο­ρείου ειδήσεων, τα οποία ανήκουν και τα δύο στον Γκιουλέν.

Ο στόχος

Και επειδή η ανοχή της ελληνικής πλευράς ανοίγει, όπως πάντα, την όρεξη της τουρκικής, η προαναφερ­θείσα «θρησκευτική εισβολή» των Τούρκων πέρασε σε νέα φάση. Συγκεκριμένως, την περασμένη εβδομάδα εμφανίστηκαν στα ελληνικά βιβλι­οπωλεία τα πρώτα βιβλία («Παράθυ­ρα στην Πίστη») με τα διδάγματα και τις θέσεις του Γκιουλέν, με προφανή σκοπό την εξοικείωση του ελληνικού κοινού με τη «θεωρία του» και με απώ­τερο στόχο τον προσηλυτισμό του.

Πρόκειται για 10 βιβλία μικρού μεγέθους, απλά και ιδιαίτερα καλο­γραμμένα, την επιμέλεια των οποί­ων, σύμφωνα με πληροφορίες Ελ­λήνων πανεπιστημιακών, φέρεται να έκανε γνωστός Έλληνας καθηγητής, που -όπως προκύπτει από συνέντευ­ξη που του πήρε ο ανταποκριτής της «Ζαμάν» (του Γκιουλέν) Χασάν Χα­τζή και δημοσιεύτηκε στο (επίσης ελεγχόμενο από τον Γκιουλέν) πε­ριοδικό «Aksiyon», τρέφει ιδιαίτερο σεβασμό και εκτίμηση για τον Τούρ­κο ιμάμη (τρομάρα του).

Να σημειωθεί εδώ ότι τα τελευταία λίγα χρόνια έχουν ασπασθεί το Ισλάμ άνω των 600 Ελλήνων, με τους περισσότερους απ' αυτούς στην Αθήνα και τούτο, κυριολεκτικά, κάτω από τη μύ­τη της Εκκλησίας της Ελλάδας.

Πάρε κόσμε: Μια δεκάδα μόνο 14,40 ευρώ.

Τα βιβλιαράκια που τυπώθηκαν στη Σμύρνη (η τιμή και των 10 είναι 14,40 ευρώ) περιέχουν πλήθος επιλεγμένων (και εύπεπτων για τη δυτική κουλτούρα) αποσπασμάτων από το Κοράνι και άλλα υποτιθέμενα «μαργαριτάρια της σοφίας» του Γκιουλέν και, κατά την εκτίμηση μας, αποτελούν προπαγανδιστικό υλικό υψηλοτάτου επιπέδου. Αυτό που είναι αξιοσημείωτο είναι ότι ενώ για όλα αυτά υπάρχουν πλήθος αναφορές από αρμόδιες ελληνικές υπηρεσίες πληροφοριών και ασφαλείας προς το ΥΠΕΞ (φυσικά, πλήρη γνώση έχει και το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη), κανείς δεν φαίνεται να ασχολείται με αυτή την προφανή και οργανωμένη τουρκική θρησκευτική διείσδυση. Η τελευταία, μαζί με την πολιτιστική διείσδυση (τουρκικές τηλεοπτικές σειρές, εκατοντάδες «καλλιτεχνικές» εκδηλώσεις στη Θράκη κ.α) και την οικονομική (εξαγορές επιχειρήσεων σε ζωτικές περιοχές), θεωρούνται, ακόμη και από πρωτοετείς φοιτητές διεθνών σχέσεων ή στρατηγικών σπουδών, σοβαρές απειλές εθνικής ασφάλειας. Για την τουλάχιστον άσχετη ελληνική πολιτική ηγεσία δεν τρέχει τίποτε…

ΜΑΝΟΣ ΗΛΙΑΔΗΣ
(ΕΦ.ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ-30/1/2012)



Πηγή:http://forapartida-forapartida.blogspot ... .html#more

«Δεν υπάρχει ήπιο Ισλάμ»-ΜΟΝΟ ΗΠΙΟΙ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ Λιάνα Μυστακίδου
Με κριτικό μάτι βλέπει τώρα την «Αραβική Άνοιξη» και ο σημαντικότερος σύγχρονος ποιητής του αραβικού κόσμου, που κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για ενδεχόμενη επιβολή θρησκευτικής – ισλαμιστικής δικτατορίας στις «απελευθερωμένες» χώρες!Ο Ali Hamid Said Esber, γνωστός ως «Άδωνις», είναι ο πιο διάσημος ποιητής του αραβικού κόσμου. Γεννήθηκε στη Συρία το 1930. Παρά την προχωρημένη ηλικία του συνεχίζει την λογοτεχνική του δραστηριότητα εκδίδοντας διάφορα περιοδικά.

Ο Άδωνις υπήρξε ένθερμος υποστηρικτής της «αραβικής άνοιξης». Έγραψε ενθουσιώδη ποιήματα για τις εξεγέρσεις στην Τυνησία και την Αίγυπτο.

Τον περασμένο Ιούνιο δημοσίευσε στην εφημερίδα Es Sefir του Λιβάνου μια ανοιχτή επιστολή προς τον Πρόεδρο Άσαντ, με την οποία ζητούσε αλλαγή του καθεστώτος «ασφαλείας που στηρίζεται στη βία» και προέβλεπε πως αν δεν προχωρήσουν προς τον εκδημοκρατισμό η χώρα θα μετατραπεί σε Κόλαση.

Ένα χρόνο μετά ο ποιητής φαίνεται απογοητευμένος από τον απολογισμό της αραβικής άνοιξης. Σε συνέντευξη του στην εφημερίδα Guardian (27 Ιανουαρίου) αναφέρει:

«Οι νέοι που δημιούργησαν την άνοιξη δεν μιμούνται για πρώτη φορά τη Δύση. Αυτοί που γεύονται τους καρπούς της άνοιξης είναι οι Ισλαμιστές, οι έμποροι και οι Αμερικάνοι. Φυσικά υπάρχουν δυνατότητες, αλλά δεν μπορούμε να κάνουμε θετικό απολογισμό. Κοιτάξτε τι συνέβη στην Τυνησία. Σήμερα η διακυβέρνηση είναι πιο οπισθοδρομική από αυτήν του Μπουργκίμπα. Την εποχή του Χαμπίμπ Μπουργκίμπα η Τυνησία ήταν κοσμική χώρα, τώρα διοικείται από Ισλαμιστές».

Σε πρόσφατη συνέντευξή του στο αυστριακό περιοδικό Profil υποστηρίζει επίσης ότι η αραβική άνοιξη είναι μια ιστορική οπισθοδρόμηση.

Μπορεί, όπως λέει, η στρατιωτική δικτατορία να ελέγχει τη σκέψη, η θρησκευτική δικτατορία, όμως, ελέγχει εκτός από τη σκέψη, το σώμα, τη γλώσσα ακόμα και την καθημερινή ζωή. Είναι μια ολοκληρωτική δικτατορία.

Τονίζει, επίσης, ότι κανένας λαός δεν μπορεί να αγωνιστεί για την ελευθερία του ζητώντας βοήθεια από τους ξένους.

Ο Άδωνις αναφερόμενος σε αυτά που συμβαίνουν στη Συρία είναι κατηγορηματικός:
«Δεν υπάρχει γενικευμένη εξέγερση στη Συρία. Ο ξεσηκωμός περιορίζεται στη Χάμα, Χούμους, στα σύνορα της Τουρκίας. Απόλυτη ηρεμία επικρατεί στη Δαμασκό, τη Λαττάκεια και το Χαλέπι. Όσο για τον ανεξάρτητο στρατό της Συρίας είναι μια σκέτη προπαγάνδα. Αν πράγματι ανώτεροι αξιωματικοί είχαν εγκαταλείψει το καθεστώς, αυτό θα είχε ήδη καταρρεύσει».

Καταλήγοντας ο ποιητής επισημαίνει: «Ο Μωχαμάντ Αλί Πασά ξεκίνησε τον εκσυγχρονισμό της Αιγύπτου πριν από διακόσια χρόνια. Τώρα οι Μουσουλμάνοι Αδελφοί κλείνουν ξανά τις πόρτες. Είναι φασίστες, γνωστοί φασίστες. Δεν υπάρχει ήπιο Ισλάμ. Υπάρχουν ήπιοι Μουσουλμάνοι. Εάν η Δύση χρειάζεται ένα ήπιο Ισλάμ ας ξεκινήσει πρώτα από τη Σαουδική Αραβία. Είμαι κάθετα αντίθετος με την πολιτική που ασκούν οι ΗΠΑ και η Δύση στον αραβικό κόσμο. Καλύτερα να χαθώ παρά να έρθω πρόσωπο με πρόσωπο με τη θρησκευτική δικτατορία».

Σοφά λόγια ενός διανοούμενου που μας δίνουν μια εικόνα του τι ακριβώς συμβαίνει σήμερα στην γειτονιά μας.Η ώρα της παγκόσμιας διακυβέρνησης την οποία διατυμπανίζει ο Κίσινγκερ φαίνεται ότι πλησιάζει.
http://www.elzoni.gr




Πηγή:http://www.anixneuseis.gr/?p=29829

Ποιο είναι το μέλλον για την Αράβισσα γυναίκα ενώπιον της ισλαμικής ανόδου; Μετά την αραβική άνοιξη,
οι γυναίκες φοβούνται το χειμώνα…

«Οι γυναίκες αντιμετωπίζουν αυξημένο κίνδυνο κατάσχεσης μιας επανάστασης που ήταν επίσης δικιά τους ...»

Στη πρώτη γραμμή κατά τη διάρκεια των περυσινών εξεγέρσεων στον αραβικό κόσμο, οι γυναίκες φοβούνται σήμερα για τα δικαιώματά τους με την άνοδο των ισλαμιστών, οι οποίοι κέρδισαν τις εκλογές στην Τυνησία και την Αίγυπτο και σε πλήρη εξέλιξη στη Λιβύη.

Στην Τυνησία, το ισλαμικό κόμμα Ennahda πρότεινε να συμπεριληφθεί ο κώδικας του προσωπικού καθεστώτος, ο οποίος παρέχει στις Τυνήσιες απαράμιλλα δικαιώματα στον αραβικό κόσμο και απαγορεύει μεταξύ άλλων την πολυγαμία -σε έναν θεμελιώδη νόμο, προκειμένου να περιπλέκει οποιαδήποτε αλλαγή. Αλλά οι πρόσφατες συζητήσεις στη Συντακτική Συνέλευση για την ενδεχόμενη εισαγωγή της σαρίας (ισλαμικός νόμος) στο Σύνταγμα ανησυχούν τις φεμινιστικές οργανώσεις και τα φιλελεύθερα κόμματα, που φοβούνται μια οπισθοδρόμηση των δικαιωμάτων των γυναικών.


LBCI-VIOLENCE AGAINST DOMESTIC WORKERS (Λίβανος)

Στην Αίγυπτο, η εκπροσώπηση των γυναικών στη Λαϊκή Συνέλευση μειώθηκε από το 12% σε 2%, και η ποσόστωση των 64 εδρών που είχε συσταθεί από το έκπτωτο καθεστώς ακυρώθηκε.

Εξ ου και η προειδοποίηση, σε μία έκθεση, από τη Διεθνή Ομοσπονδία για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα (FIDH).
«Οι γυναίκες αντιμετωπίζουν αυξημένους κινδύνους κατάσχεσης μιας επανάστασης που ήταν επίσης δική τους», δήλωσε η FIDH. «Βρίσκονται σήμερα αντιμέτωπες με απόπειρες αποκλεισμού τους από τη δημόσια ζωή από τους ορισμένους φορείς της μετάβασης, με διακρίσεις και βία από εξτρεμιστικές ομάδες ή δυνάμεις ασφαλείας, το συχνότερο με ατιμωρησία», προσθέτει.

Δασκάλες απειλήθηκαν στην Τυνησία επειδή δεν φορούσαν το πέπλο. Στην Αίγυπτο, διαδηλώτριες υποβλήθηκαν σε «τεστ παρθενίας» από στρατιωτικούς, μια πρακτική που στοχεύει να «ταπεινώσουν τις γυναίκες», σύμφωνα με τη Διεθνή Αμνηστία.

«Όταν θρησκευτικές ομάδες αναλαμβάνουν την εξουσία, οι πρώτες που θα επηρεαστούν θα είναι οι γυναίκες. Τα προβλήματά τους και τα δικαιώματά τους θα είναι το πρώτο πράγμα που θα αποθηκευτεί» από τα κοινοβούλια που κυριαρχούνται από τους ισλαμιστές, δήλωσε η Κουβεϊτιανή ακτιβίστρια των ανθρωπίνων δικαιωμάτων Ebtehal Al-Khatib.


Πώς να δέρνετε τη γυναίκα σας

«Οι νόμοι της σαρίας είναι ευπρόσδεκτοι. Οι άλλοι όχι», δήλωσε στο Γαλλικό Πρακτορείο ο Μαχμούντ Ghozlan, ένας εκπρόσωπος της αιγυπτιακής Μουσουλμανικής Αδελφότητας. Για την ισλαμικής αδελφότητα, οι γυναίκες μπορεί να είναι υπουργοί ή βουλευτές, αλλά όχι Πρόεδροι της Δημοκρατίας .

Στη Λιβύη, όπου οι ισλαμιστές είναι μια ανερχόμενη δύναμη στη μετα-Καντάφι εποχή, ο ηγέτης του Εθνικού Μεταβατικού Συμβούλιου Μουσταφά Abdeljalil ανακοίνωσε ότι η Σαρία θα είναι η κύρια πηγή της νομοθεσίας. Ως εκ τούτου, «οποιοσδήποτε νόμος που παραβιάζει τη Σαρία θα είναι άκυρος και ανύπαρχτος», είπε, αναφερόμενος στο νόμο για το διαζύγιο και το γάμο.

«Υπάρχει κάποιος φόβος των ισλαμικών κομμάτων», αναγνωρίζει ο Ahlam αλ-Χατζ, του νέου κεντρώου Εθνικού Κόμματος της Λιβύης.
Ένα πρώτο σχέδιο του λιβυκού εκλογικού νόμου προέβλεπε ποσόστωση 10% γυναικών των εδρών της Συντακτικής Συνέλευσης που θα εκλεγεί τον Ιούνιο, αλλά εγκαταλήφθηκε.

Στην Αίγυπτο, αυτά τα δικαιώματα υποφέρουν επίσης επειδή συνδέονται με το παλαιό καθεστώς.
«Το παλαιό καθεστώς είχε ιδιοποιηθεί το θέμα, ιδιαίτερα με το Εθνικό Συμβούλιο της Γυναίκας, που συνδεόταν με την (πρώην Πρώτη Κυρία) Σουζάνα Μουμπάρακ. Αποτέλεσμα, το Συμβούλιο δέχεται επίθεση, καταδικάστηκε, ενώ οι Αιγύπτιες φεμινίστριες αγωνίζονται για δεκαετίες για τα δικαιώματα των γυναικών», δήλωσε στο Γαλλικό Πρακτορείο η ακαδημαϊκή και ακτιβίστρια Amina ElBendary.
Η Κα ElBendary εκφράζει φόβους ότι θα αναθεωρηθεί ο νόμος για το προσωπικό καθεστώς, που επιτρέπει στην γυναίκα να επιτύχει την έκδοση διαζυγίου αν παραιτείται από τα οικονομικά δικαιώματα της (η "khol'a"),.

Σ αυτό το πλαίσιο, η FIDH κάλεσε τις αραβικές χώρες «να περιλαμβάνουν στο Σύνταγμα τους την αρχή της ισότητας μεταξύ ανδρών και γυναικών και την απαγόρευση κάθε μορφής διάκρισης κατά των γυναικών». Αλλά αυτός ο αγώνας πρέπει να αντιμετωπίσει ένα τεράστιο εμπόδιο: η νοοτροπία των ίδιων πολλών γυναικών της περιοχής, για τις οποίες τα πολλά δικαιώματα στις γυναίκες παραβιάζουν τις θρησκευτικές αρχές και τα κοινωνικά πρότυπα.

«Κάθε ποσόστωση για τις γυναίκες δεν πρέπει να υπερβαίνει το 20%. Η εργασία δεν μπορεί να παρέμβει στην αποστολή των γυναικών που είναι πρώτα και κύρια να αναθρέψουν τα παιδιά και να φροντίζουν το σπίτι», δήλωσε πρόσφατα στο Γαλλικό Πρακτορείο στην Τρίπολη της Λιβύης μια Λίβυα που συμμετείχε σε ημερίδα για τα δικαιώματα των γυναικών.



Πηγή:http://infognomonpolitics.blogspot.com/ ... 10FBnkxD91

Ο Μ. ΜΟΥΦΤΗΣ ΚΑΛΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΣΤΡΑΦΟΥΝ ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΣΤΗ ΣΑΟΥΔΙΚΗ ΑΡΑΒΙΑ

Να καταστραφούν οι εκκλησίες ζητά ο Μεγάλος Μουφτής στην Σαουδική Αραβία και το αποτέλεσμα ήταν να δημιουργηθεί μεγάθέμα στα διεθνή δίκτυα έγιναν οι δηλώσεις εναντίον της εκκλησίας από υψηλόβαθμα στελέχη του Ισλάμ.
Στην Σαουδική Αραβία ο μέγας μουφτής της καλεί σε καταστροφή όλων των εκκλησιών στην περιοχή. Σύμφωνα με αραβικές πηγές ειδήσεων, την περασμένη Δευτέρα, ο Σεΐχης Αμπντούλ Αζίζ Μπιν Αμπντουλάχ, ο Μεγάλος Μουφτής της Σαουδικής Αραβίας, δήλωσε ότι "είναι αναγκαίο να καταστραφούν όλες οι εκκλησίες της περιοχής. Ο Μεγάλος Μουφτής έκανε αυτό το σχόλιο απαντώντας σε ερώτηση που τέθηκε από μια αντιπροσωπεία από το Κουβέιτ.
Ένα μέλος του κοινοβουλίου του Κουβέιτ μάλιστα έκανε πρόσφατα έκκληση να «απομακρυνθούν» οι εκκλησίες (αργότερα έκανε «διευκρινίσεις», λέγοντας ότι απλώς είπε ότι δεν θα πρέπει να χτιστούν εκκλησίες στο Κουβέιτ ), και η αντιπροσωπεία εξέφρασε την επιθυμία να επιβεβαιώσει τη θέση της Σαρία για εκκλησίες. Κατά συνέπεια, ο Μεγάλος Μουφτής, "τόνισε ότι το Κουβέιτ είναι μέρος της Αραβικής Χερσονήσου, και ως εκ τούτου είναι ανάγκη να καταστραφούν όλες οι εκκλησίες σε αυτό."
Όπως και πολλοί μεγάλοι μουφτήδες πριν από αυτόν, ο Σείχης στήριξε την δήλωσή του στην περίφημη παράδοση , χαντίθ, όπου ο προφήτης του Ισλάμ δήλωσε στο νεκροκρέβατό του ότι «δεν πρέπει να υπάρχουν δύο θρησκείες στην [αραβική] Χερσόνησο».
Ο Σεΐχης Αμπντούλ Αζίζ Μπιν Αμπντουλάχ δεν είναι απλά κάποιος τυχαίος μουσουλμάνος που μισεί στις εκκλησίες. Πρόκειται για τον Μεγάλο Μουφτή της χώρας που έφερε το Ισλάμ στον κόσμο. Επιπλέον, αυτός είναι ο Πρόεδρος του Ανωτάτου Συμβουλίου του Ulema [οι λόγιοι του Ισλάμ] και Πρόεδρος της Μόνιμης Επιτροπής για την Επιστημονική Έρευνα και την Έκδοση Φετφάδων. Όταν πρόκειται να μιλήσει για το Ισλάμ, τα λόγια του έχουν ιδιαίτερο βάρος .
Λαμβάνοντας υπόψη την υστερία που διακατέχει τη Δύση, όταν μη έγκυρα άτομα προσβάλλουν το Ισλάμ, για παράδειγμα, εκείνος ο περιθωριακός, άγνωστος πάστορας - φανταστείτε τι θα συνέβαινε αν ένας Χριστιανός ομόλογος του Μεγάλου Μουφτή, δηλαδή ο Πάπας, έβγαινε να δηλώσει ότι όλα τα μουσουλμανικά τεμένη στην Ιταλία πρέπει να καταστραφούν ! Φανταστείτε την ασταμάτητη Δυτική φρενίτιδα των μέσων ενημέρωσης αλλά και «ευαίσθητων» πολιτικών, που θα ξεσήκωναν όλο το κόσμο ουρλιάζοντας για «μισαλλοδοξία» και «φανατισμό», θα απαιτούσαν εκείνος που θα το έλεγε να ζητήσει συγγνώμη αν όχι να παραιτηθεί.
Ωστόσο, ο Μεγάλος Μουφτής - η υψηλότερη ισλαμική αρχή της «φίλης μας και συμμάχου μας» Σαουδικής Αραβίας – δεν έχει κανένα πρόβλημα να προτρέπει τους μουσουλμάνους να καταστρέψουν τις χριστιανικές εκκλησίες, όχι ότι χρειάζεται και κάποια επιπλέον υποκίνηση για αυτό (ούτε ένας μήνας δεν περνάει, χωρίς να καταστρέφονται και να βομβαρδίζονται εκκλησίες σε όλο τον ισλαμικό κόσμο).
Επίσης, εξετάστε τη σημασία της λογικής του Μεγάλου Μουφτή για την καταστροφή των εκκλησιών: απλά βασίζεται σε ένα χαντίθ. Αλλά όταν οι μη-Μουσουλμάνοι κριτικάρουν την χαντίθ (ισλαμική παράδοση) ότι αυτή ή κάποιες άλλες υποκινούν τη βία και τη μισαλλοδοξία έναντι των "απίστων", κατηγορούνται ότι είναι "ισλαμοφοβικοί" επειδή εκ προθέσεως συκοφαντούν και διαστρεβλώνουν το Ισλάμ, βάζοντας εμπόδια στο "διάλογο" με τους μουσουλμάνους και ούτω καθεξής.
Του Raymond Ibrahim (The Algemeiner) / ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή
σχετικό άρθρο θα δείτε και στο Russia Today
και στο arabianbusiness.com


Πηγή:http://agioritikovima.gr/2011-07-14-22- ... atatrafoun