Ας ερευνήσουμε τη Γένεσις

1
Σε αυτή την σειρά θεμάτων ας τοποθετούμε τους προβληματισμούς μας σχετικά με την ερμηνεία της ΓΕΝΕΣΙΣ στο πλαίσιο του "Ερευνάτε τας γραφάς". Καλό είναι να γίνετε προσπάθεια διασταύρωσης με άλλες πηγές χωρίς παρωπίδες, αλλά επίσης να τοποθετούνται και οι καθαρώς Ορθόδοξες ερμηνείες.
Εικόνα
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΡΩΤΟ
Διαβάζοντας την αρχή της Γένεσις διαπιστώνει κανείς ότι η κοινή γνώμη στη αρχαιότητα ήταν πως στην αρχή υπήρχε χάος και σκότος και τίποτα άλλο. Μάλιστα τόσο οι επιστήμονες όσο και οι αρχαίοι λένε τα ίδια πάνω σε αυτό το κομμάτι. Όσο αναφορά το σκότος και την άβυσσο και το φως ας δούμε τι λέει η Γενεσις στο 1:1-5

ΕΝ ἀρχῇ ἐποίησεν ὁ Θεὸς τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν. 2 ἡ δὲ γῆ ἦν ἀόρατος καὶ ἀκατασκεύαστος, καὶ σκότος ἐπάνω τῆς ἀβύσσου, καὶ πνεῦμα Θεοῦ ἐπεφέρετο ἐπάνω τοῦ ὕδατος. 3 καὶ εἶπεν ὁ Θεός· γενηθήτω φῶς· καὶ ἐγένετο φῶς. 4 καὶ εἶδεν ὁ Θεὸς τὸ φῶς, ὅτι καλόν· καὶ διεχώρισεν ὁ Θεὸς τὸ φῶς, ὅτι καλόν· καὶ διεχώρισεν ὁ Θεὸς ἀνὰ μέσον τοῦ φωτὸς καὶ ἀνὰ μέσον τοῦ σκότους. 5 καὶ ἐκάλεσεν ὁ Θεὸς τὸ φῶς ἡμέραν καὶ τὸ σκότος ἐκάλεσε νύκτα. καὶ ἐγένετο ἑσπέρα καὶ ἐγένετο πρωΐ, ἡμέρα μία.

Ας δούμε τι λέει και ο Αριστοφάνης στις Όρνιθες (414 π.Χ.)σε ένα σκηνικό όπου έχει το χορό να μιλάει για την εποχή, όταν η Γη, ο Αέρας και ο Ουρανός δεν υπήρχαν ακόμη και υπήρχε μόνο το Χάος, η Νύχτα και το μαύρο Έρεβος :

"Στην αρχή των πραγμάτων, η μελανόπτερη Νύχτα στην αγκαλιά τη μαύρη και βαριά του Ερέβους γέννησε το πρώτο αυγό αερογέννητο, και καθώς περνούσε ο καιρός, πετάχτηκε ο Έρως, λάμποντας με χρυσά φτερά, στροβιλιζόμενος σαν τον άνεμο, ο Έρωτας ο πολυπόθητος και ο Έρωτας με το Χάος το φτερωτό σμίγοντας στα Τάρταρα γέννησε τη γενιά μας και την έβγαλε στο φως το απαστράπτον."

Όπως βλέπουμε υπάρχει συμφωνία όσο αναφορά ότι στην αρχή υπήρχε σκότος αλλά ο Αισχύλος λέει μετά ότι η γενιά μας (οι άνθρωποι της Εποχής του Αισχύλου) γεννήθηκαν στα Τάρταρα κάτι που είναι εκ διαμέτρου αντίθετο με την Βιβλική θέση. Αυτό που λέει ο Αισχύλος βέβαια είναι καθαρός Ορφισμός, αλλά το συναντάμε και σε άλλους μύθους όπως αυτόν του Πλάτωνος "Πρωταγόρας". Ο Πρόκλος πάλι, που είναι μία από τις κυριότερες πηγές των ορφικών θεωρήσεων, λέει ότι η πρώτη εποχή ήταν η βασιλεία του Φάνητος, και οι άνθρωποι που ζούσαν τότε ήταν το Χρυσό Γένος, ενώ το επόμενο που εμφανίστηκε κατά τη βασιλεία του Δία ήταν το Τιτανικό.

Κάπως έτσι, όσο αναφορά το χάος, ξεκινάει την διήγηση του και ο Τίμαιος στο έργο του Πλάτωνα λέγοντας τα εξής :

"Διότι ο Θεός, θελήσας πάντα τα πράγματα να είναι αγαθά και ουδέν καθ' όσον ήτο δυνατόν να είναι άχρηστον, διά τούτο λαβών όσον ήτο ορατόν και δεν ησύχαζεν, αλλ' εκινείτο ακανονίστως και ατάκτως, το έφερεν εις τάξιν εκ της αταξίας.."
Έτσι λοιπόν περιγράφει την γέννηση του κόσμου από την αταξία στην Τάξη ο Πλάτωνας. Αυτή η προσέγγιση του ήταν σύμφωνα με την Πυθαγόρεια Κοσμοθεωρία.


Συνεχίζοντας την ανάγνωση από το 1:6 ως το 1:10 παρατηρούμε τον τρόπο με τον οποίο ο Δημιουργός έφτιαξε την γη και μπορούμε αν θέλουμε να συγκρίνουμε αυτή την περιγραφή με εκείνη που έδινε ο Πλάτωνας στο έργο "Τίμαιος" για να δούμε τις διαφορές. Στην Κοσμογονία της Γένεσις 1:6-8 λέει :

6 Καὶ εἶπεν ὁ Θεός· γενηθήτω στερέωμα ἐν μέσῳ τοῦ ὕδατος καὶ ἔστω διαχωρίζον ἀνὰ μέσον ὕδατος καὶ ὕδατος. καὶ ἐγένετο οὕτως. 7 καὶ ἐποίησεν ὁ Θεὸς τὸ στερέωμα, καὶ διεχώρισεν ὁ Θεὸς ἀνὰ μέσον τοῦ ὕδατος, ὃ ἦν ὑποκάτω τοῦ στερεώματος, καὶ ἀναμέσον τοῦ ὕδατος τοῦ ἐπάνω τοῦ στερεώματος. 8 καὶ ἐκάλεσεν ὁ Θεὸς τὸ στερέωμα οὐρανόν. καὶ εἶδεν ὁ Θεός, ὅτι καλόν, καὶ ἐγένετο ἑσπέρα καὶ ἐγένετο πρωΐ, ἡμέρα δευτέρα. 9 Καὶ εἶπεν ὁ Θεός· συναχθήτω τὸ ὕδωρ τὸ ὑποκάτω τοῦ οὐρανοῦ εἰς συναγωγὴν μίαν, καὶ ὀφθήτω ἡ ξηρά. καὶ ἐγένετο οὕτως. καὶ συνήχθη τὸ ὕδωρ τὸ ὑποκάτω τοῦ οὐρανοῦ εἰς τὰς συναγωγὰς αὐτῶν, καὶ ὤφθη ἡ ξηρά. 10 καὶ ἐκάλεσεν ὁ Θεὸς τὴν ξηρὰν γῆν καὶ τὰ συστήματα τῶν ὑδάτων ἐκάλεσε θαλάσσας. καὶ εἶδεν ὁ Θεός, ὅτι καλόν.

Παρατηρούμε ότι ο δημιουργός κατασκευάζει "στερέωμα" ανάμεσα στο ύδωρ. Το στερέωμα αυτό είναι ο ουρανός που διαχωρίζει το ένα μέρος (τη θάλασσα) και ένα άλλο μέρος (πάνω από τον ουρανό). Έπειτα σχηματίζει την ξηρά την οποία ονόμασε γη και τα ύδατα θάλασσα.

Ας δούμε τι λέει ο Πλάτωνας στο έργο του (Τίμαιος) περί Κοσμογονίας :
Παν ότι εγένετο πρέπει να είναι σωματοειδές και ορατόν και απτόν. Αλλ' ουδέν πράγμα χωρίς του πυρός δύναται να είναι ποτε ορατόν, ούτε απτόν χωρίς στερεότητος, στερεόν δε δεν δύναται να είναι άνευ της γης. Όθεν ο Θεός εκ πυρός και γης εποίει το σώμα του σύμπαντος, ότε ήρχισε να το συνιστά· αλλά δεν είναι δυνατόν μόνα να ενώνται καλώς δύο στοιχεία άνευ τρίτου τινός, διότι εν μέσω των δύο πρέπει να υπάρχη δεσμός, ήστις να συνδέη αυτά. Ο κάλλιστος δε των δεσμών είναι εκείνος, όστις και εαυτόν και τα συνδεόμενα πράγματα κάμνει εντελώς έν μόνον· τούτο δε κάλλιστα ποιεί φυσικώς η αναλογία Διότι, όταν εκ τριών αριθμών οιωνδήποτε, είτε όγκοι είτε δυνάμεις είναι ούτοι, ο μέσος είναι προς τον τελευταίον ακριβώς ό,τι είναι ο πρώτος προς τον μέσον, και πάλιν ο μέσος είναι προς τον πρώτον ό,τι είναι ο τελευταίος προς τον μέσον, τότε ο μέσος γινόμενος πρώτος και τελευταίος, ο δε τελευταίος και ο πρώτος γινόμενοι και οι δύο μέσοι, κατ' ανάγκην θα συμβή να είναι όλοι το αυτό, και αφού γίνωσι το αυτό μεταξύ των, όλα θα είναι είναι ένα μόνον πράγμα. Εάν λοιπόν το σώμα του παντός έμελλε να είναι μία επιφάνεια και να μη έχη κανέν βάθος, είς μέσος όρος θα ήρκει να συνδέση ομού εαυτόν και τα άλλα στοιχεία. Αλλά τώρα απεναντίας, έπρεπε να είναι στερεόν αυτό, τα δε στερεά ουδέποτε συνδέονται διά μιας, αλλά πάντοτε διά δύο μεσοτήτων. Διά τούτο ο Θεός εν μέσω του πυρός και της γης θέσας ύδωρ και αέρα, και διατάξας ταύτα μεταξύ των όσον ήτο δυνατόν κατά την αυτήν αναλογίαν, ούτως ώστε, όπως το πυρ είναι προς τον αέρα, ούτως ο αήρ να είναι προς το ύδωρ, και όπως ο αήρ είναι προς το ύδωρ, ούτω το ύδωρ να είναι προς την γην(, συνέδεσε και συνέστησε τον ορατόν και απτόν κόσμον.
Εδώ στον Πλάτωνα παρατηρούμε ότι ο Θεός ξεκινάει την Κοσμογονία με την δημιουργία όχι της γης, αλλά του σύμπαντος που ονομάζει κόσμο - συμπεριλαμβάνοντας όλους τους πλανήτες και τη γη. Η σύνδεση των σωματιδίων του ορατού κόσμου γίνεται λέει με αέρα, γη, νερό και φωτιά με σκοπό να δημιουργηθεί η ύλη (το στερεόν). Όλα αυτά θυμίζουν ίσως φυσικό-χημεία και όπου γη, αέρα, νερό, και φωτιά θυμάμαι άνθρακα C (γη), υδρογόνο (H), ύδωρ (H2O) και ενέργεια (Ηλεκτρόνια). Άρα όταν λέει "σωματοειδές και ορατόν και απτόν" εννοεί αυτό που λέμε σήμερα (2500 χρόνια μετά) ύλη και ενέργεια...


Στις επόμενες δύο μέρες παρατηρούμε πάλι κάτι το οποίο δεν μπορεί να συμβαδίσει με την γνώσεις που έχουμε σήμερα για τη δημιουργία του κόσμου. Αναφέρει εδώ ο Μωυσής ότι την Τρίτη μέρα της δημιουργίας ο Δημιουργός έφτιαξε το φυτικό βασίλειο και ότι την Tέταρτη μέρα έφτιαξε τον Ήλιο και τη Σελήνη.

11 καὶ εἶπεν ὁ Θεός· βλαστησάτω ἡ γῆ βοτάνην χόρτου σπεῖρον σπέρμα κατὰ γένος καὶ καθ᾿ ὁμοιότητα, καὶ ξύλον κάρπιμον ποιοῦν καρπόν, οὗ τὸ σπέρμα αὐτοῦ ἐν αὐτῷ κατὰ γένος ἐπὶ τῆς γῆς. καὶ ἐγένετο οὕτως. 12 καὶ ἐξήνεγκεν ἡ γῆ βοτάνην χόρτου σπεῖρον σπέρμα κατὰ γένος καὶ καθ᾿ ὁμοιότητα, καὶ ξύλον κάρπιμον ποιοῦν καρπόν, οὗ τὸ σπέρμα αὐτοῦ ἐν αὐτῷ κατὰ γένος ἐπὶ τῆς γῆς. 13 καὶ εἶδεν ὁ Θεός, ὅτι καλόν. καὶ ἐγένετο ἑσπέρα καὶ ἐγένετο πρωΐ, ἡμέρα τρίτη. 14 Καὶ εἶπεν ὁ Θεός· γενηθήτωσαν φωστῆρες ἐν τῷ στερεώματι τοῦ οὐρανοῦ εἰς φαῦσιν ἐπὶ τῆς γῆς, τοῦ διαχωρίζειν ἀνὰ μέσον τῆς ἡμέρας καὶ ἀνὰ μέσον τῆς νυκτός· καὶ ἔστωσαν εἰς σημεῖα καὶ εἰς καιροὺς καὶ εἰς ἡμέρας καὶ εἰς ἐνιαυτούς· 15 καὶ ἔστωσαν εἰς φαῦσιν ἐν τῷ στερεώματι τοῦ οὐρανοῦ, ὥστε φαίνειν ἐπὶ τῆς γῆς. καὶ ἐγένετο οὕτως. 16 καὶ ἐποίησεν ὁ Θεὸς τοὺς δύο φωστῆρας τοὺς μεγάλους, τὸν φωστῆρα τὸν μέγαν εἰς ἀρχὰς τῆς ἡμέρας καὶ τὸν φωστῆρα τὸν ἐλάσσω εἰς ἀρχὰς τῆς νυκτός, καὶ τοὺς ἀστέρας. 17 καὶ ἔθετο αὐτοὺς ὁ Θεὸς ἐν τῷ στερεώματι τοῦ οὐρανοῦ, ὥστε φαίνειν ἐπὶ τῆς γῆς 18 καὶ ἄρχειν τῆς ἡμέρας καὶ τῆς νυκτὸς καὶ διαχωρίζειν ἀνὰ μέσον τοῦ φωτὸς καὶ ἀνὰ μέσον τοῦ σκότους. καὶ εἶδεν ὁ Θεός, ὅτι καλόν. 19 καὶ ἐγένετο ἑσπέρα καὶ ἐγένετο πρωΐ, ἡμέρα τετάρτη.

Να θυμηθούμε ότι την πρώτη μέρα ο Δημιουργός έφτιαξε το Φως. Αν προσπαθήσουμε τα εξηγήσουμε αυτά που λέει η Γένεσις με λογική και με γνώσεις επιστημονικές είναι σίγουρο ότι δεν θα μπορέσουμε να δεχτούμε αυτά τα δύο γεγονότα. Θα συμφωνήσουμε βέβαια ότι ο διαχωρισμός όλων τον όντων έγινε κατά γένος. Μία άλλη εξήγηση που έλαβα είναι ότι ο Δημιουργός έφτιαξε την Πρώτη μέρα το "πνευματικό φως" ενώ τη Τέταρτη το ορατό φως (ηλιακή ακτινοβολία) αλλά μέχρι στιγμής δεν μπορώ να το στερεώσω σε Ορθόδοξη πηγή.

Στο επόμενο χωρίο θα μπορούσαμε να συμφωνήσουμε πλήρως ότι τα πράγματα έτσι έγιναν. Αυτό που μας δυσκολεύει λίγο είναι οι χρονολογίες με τις οποίες έγιναν όλα αυτά και αν αναφέρεται στα ίδια ερπετά και μεγάλα κήτη που αναφερόμαστε μέσω τις παλαιοντολογίας, δηλαδή σε δεινόσαυρους στην θάλασσα, στη γη και στον ουρανό.

20 Καὶ εἶπεν ὁ Θεός· ἐξαγαγέτω τὰ ὕδατα ἑρπετὰ ψυχῶν ζωσῶν καὶ πετεινὰ πετόμενα ἐπὶ τῆς γῆς κατὰ τὸ στερέωμα τοῦ οὐρανοῦ. καὶ ἐγένετο οὕτως. 21 καὶ ἐποίησεν ὁ Θεὸς τὰ κήτη τὰ μεγάλα καὶ πᾶσαν ψυχὴν ζῴων ἑρπετῶν, ἃ ἐξήγαγε τὰ ὕδατα κατὰ γένη αὐτῶν, καὶ πᾶν πετεινὸν πτερωτὸν κατὰ γένος. καὶ εἶδεν ὁ Θεός, ὅτι καλά. 22 καὶ εὐλόγησεν αὐτὰ ὁ Θεός, λέγων· αὐξάνεσθε καὶ πληθύνεσθε καὶ πληρώσατε τὰ ὕδατα ἐν ταῖς θαλάσσαις, καὶ τὰ πετεινὰ πληθυνέσθωσαν ἐπὶ τῆς γῆς. 23 καὶ ἐγένετο ἑσπέρα καὶ ἐγένετο πρωΐ, ἡμέρα πέμπτη. 24 Καὶ εἶπεν ὁ Θεός· ἐξαγαγέτω ἡ γῆ ψυχὴν ζῶσαν κατὰ γένος, τετράποδα καὶ ἑρπετὰ καὶ θηρία τῆς γῆς κατὰ γένος. καὶ ἐγένετο οὕτως. 25 καὶ ἐποίησεν ὁ Θεὸς τὰ θηρία τῆς γῆς κατὰ γένος, καὶ τὰ κτήνη κατὰ γένος αὐτῶν καὶ πάντα τὰ ἑρπετὰ τῆς γῆς κατὰ γένος αὐτῶν. καὶ εἶδεν ὁ Θεός, ὅτι καλά.

Παρατηρούμε επίσης ότι τα ζωντανά έχουν και αυτά ψυχή ζώσα όπως παραδέχεται τόσο η αρχαία ελληνική κοσμοθεωρία όσο και η επιστήμη - αν δεχτούμε ότι ως ζώσα ψυχή εννοούμε την έμβια ζωή που παρουσιάζουν όλα τα έμβια όντα. Το αναφέρω γιατί είχα ακούσει κάποτε από κάποιον ιερέα πως τα ζώα δεν έχουν ψυχή άρα ούτε ψυχικούς νόσους άρα ούτε ανάγκη να "σωθούν". Τώρα το αν όμως ο Μωυσής εννοούσε την εποχή των δεινοσαύρων παραμένει κάπως αβέβαιο, κήτη μεγάλα είναι και οι φάλαινες. Πάντως πριν λίγες μέρες διάβασα ότι σε ολόκληρη η γη έχουν βρεθεί αυγά δεινοσαύρων που χρονολογούνται αρκετά εκατομμύρια χρόνια (περίπου 300 με 70 εκ χρόνια) τα οποία είχαν πληθύνει σε ολόκληρη τη γη αλλά μετά κάτι έγινε στην γη και οι δεινόσαυροι εξαφανίστηκαν, το οποίο η επιστήμη ακόμα δεν μπορεί να εξηγήσει.

Κάτι ακόμα που κάνει μεγάλη εντύπωση είναι που στο Πατριαρχείο Ιεροσόλυμων αναφέρουν ότι ο κόσμος δημιουργήθηκε το 5508 π.Χ.
Εικόνα
Υποτίθεται ότι αυτή η ημερομηνία είναι από έτος δημιουργίας του Αδάμ; Δηλαδή μέτρησαν το γενεαλογικό δέντρο του Αδάμ και βρήκαν ότι φτάνει ως το 5508 π.Χ. άρα υπέθεσαν ότι τότε δημιουργήθηκε ο κόσμος ;

Αν δούμε λογικά το θέμα είναι αδύνατον να δημιουργήθηκε Αδάμ και κόσμος όλα την ίδια μέρα. Είναι βέβαιο από την ίδια την βίβλο ότι ο Άνθρωπος δημιουργήθηκε την πέμπτη μέρα. Είναι δε πολύ γνωστό ότι μία μέρα για το θεό είναι 1000 ανθρώπινα χρόνια ή μπορεί επίσης να σημαίνει πολύ μακρά περίοδος χρόνου. Εάν λοιπόν ισχύουν τα παραπάνω είναι αδύνατο ο κόσμος να είναι (5508 + 2013) 7521 χρόνων γιατί αν προσθέσουμε άλλα 5000 χρόνια (την πέμπτη μέρα δημιουργήθηκε ο άνθρωπος λέει στο Γένεσις 1:23) τότε βγαίνει 12521 χρόνια - τουλάχιστον.

Η πέμπτη μέρα της Δημιουργίας του κόσμου τελειώνει με την δημιουργία του ανθρώπου επί της γης κατ εικόνα και καθ ομοίωση ημετέραν. Το "ποιήσωμεν" είναι α΄ πρόσωπο και το "ημετέραν" αν δε κάνω λάθος σημαίνει "δική μας" αφού είναι α' πρόσωπο της αντωνυμίας: ἡμέτερος, ἡμετέρα, ἡμέτερον (δικός μας, δική μας, δικό μας) άρα αμέσως προκύπτει το ερώτημα για ποιος μιλάει; Αυτό το σημείο είναι άλλο ένα από τα ποιο αμφιλεγόμενα σημεία της Γένεσις. Η ορθόδοξη άποψη εδώ είναι ότι μιλάει για την Αγία Τριάδα. Οι αντίθετη άποψη μιλάει για πολυθεϊσμό αλλά θα απορριφθεί από την επιστήμη όπως και η ορθόδοξη. Η άποψη που μιλάει για πολυθεϊσμό βασίζεται στο σενάριο ότι ο Μωυσής αντέγραψε την Πεντάτευχο (άρα και τη Γένεσις) από τους Αιγύπτιους που ήταν πολυθεϊστές.

26 καὶ εἶπεν ὁ Θεός· ποιήσωμεν ἄνθρωπον κατ᾿ εἰκόνα ἡμετέραν καὶ καθ᾿ ὁμοίωσιν, καὶ ἀρχέτωσαν τῶν ἰχθύων τῆς θαλάσσης καὶ τῶν πετεινῶν τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῶν κτηνῶν καὶ πάσης τῆς γῆς καὶ πάντων τῶν ἑρπετῶν τῶν ἑρπόντων ἐπὶ γῆς γῆς. 27 καὶ ἐποίησεν ὁ Θεὸς τὸν ἄνθρωπον, κατ᾿ εἰκόνα Θεοῦ ἐποίησεν αὐτόν, ἄρσεν καὶ θῆλυ ἐποίησεν αὐτούς. 28 καὶ εὐλόγησεν αὐτοὺς ὁ Θεός, λέγων· αὐξάνεσθε καὶ πληθύνεσθε καὶ πληρώσατε τὴν γῆν καὶ κατακυριεύσατε αὐτῆς καὶ ἄρχετε τῶν ἰχθύων τῆς θαλάσσης καὶ τῶν πετεινῶν τοῦ οὐρανοῦ καὶ πάντων τῶν κτηνῶν καὶ πάσης τῆς γῆς καὶ πάντων τῶν ἑρπετῶν τῶν ἑρπόντων ἐπὶ τῆς γῆς. 29 καὶ εἶπεν ὁ Θεός· ἰδοὺ δέδωκα ὑμῖν πάντα χόρτον σπόριμον σπεῖρον σπέρμα, ὅ ἐστιν ἐπάνω πάσης τῆς γῆς, καὶ πᾶν ξύλον, ὃ ἔχει ἐν ἑαυτῷ καρπὸν σπέρματος σπορίμου, ὑμῖν ἔσται εἰς βρῶσιν· 30 καὶ πᾶσι τοῖς θηρίοις τῆς γῆς καὶ πᾶσι τοῖς πετεινοῖς τοῦ οὐρανοῦ καὶ παντὶ ἑρπετῷ ἕρποντι ἐπὶ τῆς γῆς, ὃ ἔχει ἐν ἑαυτῷ ψυχὴν ζωῆς, καὶ πάντα χόρτον χλωρὸν εἰς βρῶσιν. καὶ ἐγένετο οὕτως. 31 καὶ εἶδεν ὁ Θεὸς τὰ πάντα, ὅσα ἐποίησε, καὶ ἰδοὺ καλὰ λίαν. καὶ ἐγένετο ἑσπέρα καὶ ἐγένετο πρωΐ, ἡμέρα ἕκτη.

Το ίδιο πρόβλημα φαίνεται να αντιμετώπισαν και οι αρχαίοι φιλόσοφοι όταν κοιτούσαν τους δικούς τους μύθους. Στον "Τίμαιο" Πλάτωνος αναφέρει το εξής:

Αλλ' όλα ταύτα κατά πρώτον ο Θεός διέταξε, και έπειτα εκ τούτων εσύστησε το σύμπαν τούτο, ζώον ον, το οποίον περιλαμβάνει εν εαυτώ όλα τα ζώα, θνητά και αθάνατα. Και των μεν θείων πραγμάτων αυτός ούτος έγεινε δημιουργός, την γέννησιν δε των θνητών ανέθεσεν εις τα πλάσματα αυτού, ίνα τα δημιουργήσωσι. Και ούτοι μιμούμενοι αυτόν, λαβόντες παρ' αυτού την αθάνατον αρχήν της ψυχής, μετά τούτο ετόρνευσαν πέριξ αυτής έν σώμα θνητόν, και όλον τούτο το σώμα έδοσαν εις αυτήν ως όχημα· και έν άλλο είδος ψυχής έπλασαν προσέτι, το θνητόν, το οποίον έχει εντός αυτού φοβερά και αναπόφευκτα πάθη, πρώτον μεν την ηδονήν, το μέγιστον δέλεαρ του κακού, έπειτα τας λύπας, διά τας οποίας φεύγομεν ταγαθά, και προσέτι θάρρος και φόβον, άφρονας συμβούλους, και τον θυμόν, όστις δυσκόλως ακούει τας συμβουλάς, και την ελπίδα, ήτις ευκόλως παρασύρεται υπό του παραλόγου αισθήματος και του τα πάντα τολμώντος έρωτος. Αναμίξαντες δε ταύτα ομού διά της ανάγκης έπλασαν το θνητόν γένος.

Ως "πλάσματα" του Θεού να τονίσω εδώ προς αποφυγή παρεξηγήσεων ότι εννοεί τους ίδιους τους πλανήτες, γιατί σύμφωνα με την Πυθαγόρεια κοσμογονία ο δημιουργός έφτιαξε τους πλανήτες τους οποίους ο Τίμαιος ονομάζει "θεούς", όπως την γη και τους υπόλοιπους πλανήτες. Πράγματα αρκετά επαναστατικά για την εποχή του, ελπίζω όχι τόσο στην σημερινή εποχή.Αυτό επιβεβαιώνεται από το ακόλουθο απόσπασμα :

Την γην τέλος, την τροφόν ημών, συσπειρουμένην περί τον άξονα, όστις εκτείνεται δι' όλου του κόσμου, ο Θεός έκαμε φύλακα και αιτίαν της νυκτός και της ημέρας, πρώτην και πρεσβυτάτην των θεών, όσοι εγεννήθησαν εντός του ουρανού. Ως προς τους χορούς όμως αυτών, τας αμοιβαίας αυτών συνοδείας, τας προσεγγίσεις και απομακρύνσεις των κύκλων αυτών, ως και ποιοι των Θεών τούτων εις τας μεταξύ των συζυγίας πλησιάζουσα, και ποίοι έρχονται εις αντίθεσιν, μετά ποίους και εις ποίους χρόνους τινές αυτών ο είς κατόπιν του άλλου γίνονται αφανείς εις ημάς και πάλιν αναφαινόμενοι προξενούσι φόβους, και σημεία των μελλόντων να γίνωσι μετά ταύτα εις εκείνους, οίτινες δεν δύνανται να υπολογίζωσιν αυτά, το να γίνηται λόγος περί τούτων χωρίς να είναι προ των οφθαλμών μιμήματα αυτών θα ήτο μάταιος κόπος. Αλλά ταύτα είναι αρκετά εις ημάς και όσα είπομεν περί της φύσεως των ορατών και γενητών Θεών, ας έχωσι τέλος εδώ.

Συμπερασματικά θα πρέπει να πούμε ότι υπάρχουν αρκετά κοινά αλλά και διαφορές ως προς την γένεση ανάμεσα στα γραπτά του Πλάτωνα (ο οποίος τα δανείστηκε από το Πυθαγόρα που μαθήτευσε στην Αίγυπτο) και στου Μωυσή , ο οποίος επίσης μαθήτεψε στην Αίγυπτο. Κεντρική διαφορά είναι ότι ο Πλάτωνας μιλάει περισσότερο επιστημονικά, σαν να περιγράφει τη κοσμογονία με ορολογία φυσικής-χημείας.

ΚΕΦΆΛΑΙΟ ΔΕΎΤΕΡΟ

Θα ξεκινήσουμε σήμερα την ανάγνωση του δεύτερο κεφαλαίου της Γένεσις συμπεριλαμβάνοντας πηγές και από την Μεσοποτάμια μυθολογία. Η ανάπαυση του θεού αμέσως μετά την δημιουργία είναι κοινό στοιχείο και στις δύο διηγήσεις. Ας δούμε τι λέει η Γένεσις :

ΚΑΙ συνετελέσθησαν ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ καὶ πᾶς ὁ κόσμος αὐτῶν. 2 καὶ συνετέλεσεν ὁ Θεὸς ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῇ ἕκτῃ τὰ ἔργα αὐτοῦ, ἃ ἐποίησε, καὶ κατέπαυσε τῇ ἡμέρᾳ τῇ ἑβδόμῃ ἀπὸ πάντων τῶν ἔργων αὐτοῦ, ὧν ἐποίησε. 3 καὶ εὐλόγησεν ὁ Θεὸς τὴν ἡμέραν τὴν ἑβδόμην καὶ ἡγίασεν αὐτήν· ὅτι ἐν αὐτῇ κατέπαυσεν ἀπὸ πάντων τῶν ἔργων αὐτοῦ, ὧν ἤρξατο ὁ Θεὸς ποιῆσαι. 4 Αὕτη ἡ βίβλος γενέσεως οὐρανοῦ καὶ γῆς, ὅτε ἐγένετο· ᾗ ἡμέρᾳ ἐποίησε Κύριος ὁ Θεὸς τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν

Ας δούμε τώρα πως έγινε η πλάση του ανθρώπου σύμφωνα με το Ενούμα Έλις : (την αντίστοιχη Γένεσις) της Μεσοποταμίας. Εδώ μιλάει ο Θεός όλων των θεών των Ανουνάκι.

Θα δημιουργήσω τον Λουλλού—τον άνθρωπο. Στον οποίο θα αποτεθεί ο κόπος των θεών, ώστε να μπορέσουν να ξεκουραστούν. Θα αλλάξω με επιδεξιότητα την οργάνωση των θεών: Αν και τιμώνται ως μία [ομάδα], θα χωριστούν σε δύο.”

Παραπάνω βλέπουμε ότι ο βασιλιάς των Θεών στην Μεσοποταμία, δημιουργεί τους ανθρώπους ως υπηρέτες των Θεών, τους οποίους δεύτερους χωρίζει σε δύο παρατάξεις.

Ας επιστρέψουμε όμως στην Γένεσις για να δούμε την συνέχεια σύμφωνα με το Μωυσή. Το φυτικό βασίλειο ήταν μας λέει ολοκληρωμένο και παρείχε στον άνθρωπο όλη την άνεση ζωής χωρίς την ανάγκη να εργάζεται.

5 καὶ πᾶν χλωρὸν ἀγροῦ πρὸ τοῦ γενέσθαι ἐπὶ τῆς γῆς καὶ πάντα χόρτον ἀγροῦ πρὸ τοῦ ἀνατεῖλαι· οὐ γὰρ ἔβρεξεν ὁ Θεὸς ἐπὶ τὴν γῆν, καὶ ἄνθρωπος οὐκ ἦν ἐργάζεσθαι αὐτήν· 6 πηγὴ δὲ ἀνέβαινεν ἐκ τῆς γῆς καὶ ἐπότιζε πᾶν τὸ πρόσωπον τῆς γῆς. 7 καὶ ἔπλασεν ὁ Θεὸς τὸν ἄνθρωπον, χοῦν ἀπὸ τῆς γῆς, καὶ ἐνεφύσησεν εἰς τὸ πρόσωπον αὐτοῦ πνοὴν ζωῆς, καὶ ἐγένετο ὁ ἄνθρωπος εἰς ψυχὴν ζῶσαν.

Ο άνθρωπος πλάθεται με υλικά από τη γη. Πράγματι ο άνθρωπος αποτελείται από άνθρακα δηλαδή χώμα και νερό κυρίως. Δεν αναφέρει όμως πως ακριβώς πραγματοποιήθηκε αυτή η "πλάση". Αναφέρει επίσης εδώ ότι ολόκληρη η γη ποτιζόταν από μία πηγή που ανέβαινε από την γη και πότιζε ολόκληρη την επιφάνεια της (πρόσωπο). Ποια ήταν αυτή η πηγή ;

8 Καὶ ἐφύτευσεν ὁ Θεὸς παράδεισον ἐν ᾿Εδὲμ κατὰ ἀνατολὰς καὶ ἔθετο ἐκεῖ τὸν ἄνθρωπον, ὃν ἔπλασε. 9 καὶ ἐξανέτειλεν ὁ Θεὸς ἔτι ἐκ τῆς γῆς πᾶν ξύλον ὡραῖον εἰς ὅρασιν καὶ καλὸν εἰς βρῶσιν καὶ τὸ ξύλον τῆς ζωῆς ἐν μέσῳ τοῦ παραδείσου καὶ τὸ ξύλον τοῦ εἰδέναι γνωστὸν καλοῦ καὶ πονηροῦ.

Εδώ στη Γένεσις γίνετε μια προσπάθεια περιγραφής της Εδέμ και αναφορά σε κάποιο "ξύλο της ζωής εν μέσω παραδείσου". Ποιο είναι αυτό το ξύλο ? διότι από όσο ξέρουμε το "δέντρο της ζωής" είναι ένα πολύ μεγάλο τμήμα (concept) της Καμπαλιστικής (απόκρυφης Ιουδαικής" παράδοσης. Πάντως αναφέρει ότι όλο το ξύλο (δηλαδή τα φυτά) ήταν καλά για όραση και βρώση (ως τροφή) και δεν υπήρχε διαφορά ανάμεσα σε καλό και πονηρό αφού ήταν όλα καλά.

Σύμφωνα πάντως με το Πλάτωνος "Πρωταγόρα", σχετικά με την δημιουργία του ανθρώπου ο Θεός (ως Δίας) διατάζει τον Επιμηθέα με τον Προμηθέα να φτιάξουν τον άνθρωπο. Ας κάνουμε μία παύση να δούμε τον μύθο δημιουργίας ανθρώπου σύμφωνα με τον Πλάτωνα :

Όταν δε ήλθεν ο διωρισμένος καιρός διά να γείνουν και αυτά, οι θεοί τα εσχημάτισαν εις το εσωτερικόν της γης από χώμα και φωτιάν αναμίξαντες και από όσα ανακατεύονται με την φωτιάν και το χώμα. Όταν δ' επρόκειτο να τα φέρουν εις το φως, επρόσταξαν τον Προμηθέα και τον Επιμηθέα να τα στολίσουν και να μοιράσουν εις καθένα δυνάμεις όπως τους αρμόζει. Ο δε Επιμηθεύς παρακαλεί τον Προμηθέα να τον αφήση να μοιράση αυτός, αφ' ου δε εγώ μοιράσω, είπε, συ έπειτα να κάμης επιθεώρησιν· και τοιούτοτρόπως, αφ' ου τον εκατάφερεν, έκαμεν αυτός την μοιρασιά. Καθώς λοιπόν εμοίραζεν, εις άλλα μεν επροσκολλούσε δύναμιν χωρίς ταχύτητα, τα δε πλέον αδύνατα εστόλιζε με ταχύτητα· εις άλλα δε έδιδεν όπλα, εις εκείνα δε εις τα οποία έδιδε φύσιν χωρίς όπλα εφεύρισκε κάποιαν άλλην δύναμιν διά να σώζωνται. Διότι εκείνα μεν από αυτά, τα οποία ενέδυε με μικρότητα, τους εμοίραζε πτερά διά να φεύγουν ή κατοικίαν κάτω εις την γην διά να κρύπτωνται· εκείνα δε τα οποία ηύξανε διά της μεγαλότητος, τους έδιδεν ως μέσον σωτηρίας αυτήν την ιδίαν μεγαλότητα· και τα άλλα τοιουτοτρόπως εμοίραζεν, ώστε να υπάρχη μεταξύ των ισότης. Αυτούς δε τους τρόπους εφεύρισκεν, επειδή εφοβείτο μήπως κανέν από τα γένη αυτά καταστραφή.

Επιστρέφουμε όμως στην Γενεσις για να δούμε την δομή του παραδείσου. Αναφέρει εδώ ότι ο ποταμός που πότιζε όλη τον παράδεισο εκπορευόταν από την Εδέμ. Συνεπώς άλλη είναι η Εδέμ και άλλη τοποθεσία ο παράδεισος. Έπειτα αναφέρει τέσσερις αρχές (ποταμούς) , τον Φισών, τον Γεών, το Τίγρη και τον Ευφράτη. Γιατί όμως σήμερα δεν μπορούμε να βρούμε αυτή την τοποθεσία ;

10 ποταμὸς δὲ ἐκπορεύεται ἐξ ᾿Εδὲμ ποτίζειν τὸν παράδεισον· ἐκεῖθεν ἀφορίζεται εἰς τέσσαρας ἀρχάς. 11 ὄνομα τῷ ἑνὶ Φισῶν· οὗτος ὁ κυκλῶν πᾶσαν τὴν γῆν Εὐιλάτ, ἐκεῖ οὗ ἐστι τὸ χρυσίον· 12 τὸ δὲ χρυσίον τῆς γῆς ἐκείνης καλόν· καὶ ἐκεῖ ἐστιν ὁ ἄνθραξ καὶ ὁ λίθος ὁ πράσινος. 13 καὶ ὄνομα τῷ ποταμῷ τῷ δευτέρῳ Γεῶν· οὗτος ὁ κυκλῶν πᾶσαν τὴν γῆν Αἰθιοπίας. 14 καὶ ὁ ποταμὸς ὁ τρίτος Τίγρις· οὗτος ὁ προπορευόμενος κατέναντι ᾿Ασσυρίων. ὁ δὲ ποταμὸς ὁ τέταρτος Εὐφράτης.

Η ανάγνωση προχωράει με την τοποθεσία της Εδέμ στην Μεσοποταμία. Το ότι ο Μωυσής τοποθετεί την Εδέμ στην Μεσοποταμία οφείλεται μάλλον στο γεγονός ότι οι Αιγύπτιοι είχαν λάβει πολλά στοιχεία από τον Ασσύριο-βαβυλωνιακό πολιτισμό. Στην Wikipedia διαβάζει κανείς τα εξής :

"Το Βαβυλωνιακό κράτος δημιουργήθηκε στα μέσα της 3ης χιλιετίας. Οι Βαβυλώνιοι υπέταξαν τους Σουμέριους που ήταν κυρίαρχοι αυτής της περιοχής πριν από αυτούς. Οι Βαβυλώνιοι υιοθέτησαν τα στοιχεία του Σουμεριακού πολιτισμού αλλά πρόσθεσαν και δικά τους δημιουργώντας μια νέα πολιτιστική μορφή. Εκτός από το υψηλό επίπεδο πολιτισμού που είχαν αναπτύξει οι κάτοικοι της άλλος ένας παράγοντας που έπαιξε ρόλο στην ανάπτυξη της περιοχής ήταν τα εύφορα εδάφη και το εύκρατο κλίμα που επικρατούσε λόγω της παρουσίας των δύο ποταμών του Τίγρη και Ευφράτη στην περιοχή."

Προχωράμε όμως την ανάγνωση στο περίφημο σημείο με το δέντρο της γνώσης του καλού και του πονηρού.

15 Καὶ ἔλαβε Κύριος ὁ Θεὸς τὸν ἄνθρωπον, ὃν ἔπλασε, καὶ ἔθετο αὐτὸν ἐν τῷ παραδείσῳ τῆς τρυφῆς, ἐργάζεσθαι αὐτὸν καὶ φυλάσσειν. 16 καὶ ἐνετείλατο Κύριος ὁ Θεὸς τῷ ᾿Αδὰμ λέγων· ἀπὸ παντὸς ξύλου τοῦ ἐν τῷ παραδείσῳ βρώσει φαγῇ, 17 ἀπὸ δὲ τοῦ ξύλου τοῦ γινώσκειν καλὸν καὶ πονηρόν, οὐ φάγεσθε ἀπ᾿ αὐτοῦ· ᾗ δ᾿ ἂν ἡμέρᾳ φάγητε ἀπ᾿ αὐτοῦ, θανάτῳ ἀποθανεῖσθε.

Παρατηρούμε ότι η "ποινή" για αυτόν που θα φάει το δέντρο της γνώσης του καλού και πονηρού θα πεθάνει με θάνατο. Για ποιο λόγο όμως είναι κακό να μπορεί κάποιος να έχει γνώση ανάμεσα στο καλό και στο κακό (διάκριση); Στους λόγους του Αγίου Αντωνίου μάλιστα διαβάζουμε ότι η γνώση ανάμεσα στο καλό και στο κακό είναι αρχή για να μπορέσουμε να αποκτήσουμε Θεογνωσία. Είναι δυνατόν να αντιφάσκει η Ορθόδοξη διδασκαλία με αυτό το σημείο της Γένεσις ;

Παρακάτω βλέπουμε ότι όλη η εικόνα που έχουμε για τον παράδεισο ως τοποθεσία αφθονίας αγαθών προέρχεται από το δεύτερο κεφάλαιο της Γένεσις. Στο 2:18-20 η Εδέμ αποκτάει ζώα ως βοηθούς του Αδάμ:

18 Καὶ εἶπε Κύριος ὁ Θεός· οὐ καλὸν εἶναι τὸν ἄνθρωπον μόνον· ποιήσωμεν αὐτῷ βοηθὸν κατ᾿ αὐτόν. 19 καὶ ἔπλασεν ὁ Θεὸς ἔτι ἐκ τῆς γῆς πάντα τὰ θηρία τοῦ ἀγροῦ καὶ πάντα τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ καὶ ἤγαγεν αὐτὰ πρὸς τὸν ᾿Αδάμ, ἰδεῖν τί καλέσει αὐτά. καὶ πᾶν ὃ ἐὰν ἐκάλεσεν αὐτὸ ᾿Αδὰμ ψυχὴν ζῶσαν, τοῦτο ὄνομα αὐτῷ. 20 καὶ ἐκάλεσεν ᾿Αδὰμ ὀνόματα πᾶσι τοῖς κτήνεσι καὶ πᾶσι τοῖς πετεινοῖς τοῦ οὐρανοῦ καὶ πᾶσι τοῖς θηρίοις τοῦ ἀγροῦ· τῷ δὲ ᾿Αδὰμ οὐχ εὑρέθη βοηθὸς ὅμοιος αὐτῷ.

Τι είδους βοήθεια μπορεί όμως να πρόσφεραν οι δεινόσαυροι στον Αδάμ ;

Μετά την ανάγνωση του παραπάνω κειμένου έρχεται ίσως στο μυαλό ένα σημείο από τον Πολιτικό του Πλάτωνος. Ο Πλάτωνας αναφέρει μία εποχή όπου οι καρποί και η τροφή ήταν άφθονα ενώ τα ζώα και οι άνθρωποι ζούσαν ειρηνικά μεταξύ τους γυμνοί και αμέριμνοι. Ας δούμε τι λέει ο Πλάτωνας μέσα από την διήγηση ενός "ξένου" που συνομιλεί με Αθηναίους:

Ξένος: Καλά παρηκολούθησες τον λόγον. Αυτό όμως που ερώτησες ως προς την αυτόματον γένεσιν όλων των πραγμάτων εις τους ανθρώπους, διόλου δεν ανήκει εις το σημερινόν καθεστώς, αλλά και αυτό ήτο της προηγουμένης. Τότε δηλαδή όλην αυτήν την περιστροφήν την διηύθυνε επιμελώς ο θεός, καθώς τόρα, και εις έκαστον τόπον, καθώς τόρα, ήσαν διαμοιρασμένα τα μέρη του κόσμου εις διαφόρους θεούς ως κυβερνήτας. Και λοιπόν και τα ζώα τα εμοιράσθησαν κατά γένη και αγέλας ως θείοι βοσκοί οι θεοί, και έκαστος ήτο ανεξάρτητος εις όλα όσα διηύθυνε μόνος του, ώστε ούτε άγριον υπήρχε τίποτε, ούτε αλληλοφαγώματα, και ούτε πόλεμος ούτε διχόνοια όλως διόλου. Και ημπορούσε να αναφέρη κανείς χίλια άλλα, τα οποία συμβαδίζουν με αυτήν την διάταξιν των πραγμάτων. Οπωσδήποτε όμως ό,τι ελέχθη ως προς την αυτόματον γέννησιν των ανθρώπων έχει τον εξής λόγον. Τότε επετήρει την ποίμνην αυτών ο ίδιος ο θεός, καθώς κάμνουν τόρα οι άνθρωποι, οι οποίοι είναι γένος θεϊκώτερον των άλλων ζώων και ποιμαίνουν τα άλλα τα κατώτερα από αυτούς γένη. Εν όσω δε εποίμαινε εκείνας ο θεός δεν υπήρχαν ούτε πολιτείαι, ούτε ιδιοκτησίαι γυναικών και παίδων. Διότι όλα ανεγεννώντο από την γην χωρίς να ενθυμούντο τίποτε από τα προηγούμενα. Όλα όμως τα σημερινά δεν υπήρχαν, είχαν δε καρπούς αφθόνους και από τα δένδρα και από όλα τα δάση, τα οποία ήσαν άφθονα χωρίς να τα φυτεύουν οι γεωργοί και μόνα των εφύτρωναν από την γην. Εκαρπούντο δε όλα αυτά ενώ ήσαν γυμνοί και εκοιμώντο χωρίς στρώμα εις το ύπαιθρον ως επί το πλείστον. Διότι αι ώραι του έτους ήσαν μετριασμένας και δεν τους εστενοχωρούσαν, ως στρώματα δε είχαν τας αφθόνους πρασινάδας, αι οποίαι εφύτρωναν από την γην. Ιδού λοιπόν ποία ήτο η ζωή εις την εποχήν του Κρόνου, φίλε Σωκράτη. Την δε σημερινήν, η οποία, καθώς λέγουν, ήρχισε από την εποχήν του Διός, την γνωρίζεις και συ, διότι είσαι παρών. Να κρίνης όμως ποίος από αυτούς τους δύο βίους είναι ευτυχέστερος, άραγε θα ημπόρεσες και θα θελήσης;

Μου κάνει βέβαια εντύπωση που η εποχή εκείνη ορίζεται ως "εποχή του Κρόνου" ενώ η εποχή που ζούσαν ο Σωκράτης με τον Πλάτωνα ορίζεται ως "εποχή του Δία". Ο Πλάτωνας βέβαια σε καμία περίπτωση δεν τοποθετεί την Εδέμ στη Μεσοποταμία (τουλάχιστον όχι στον Πολιτικό).

Συνεχίζοντας έτσι την ανάγνωση της βίβλου διαβάζουμε το τέλος του δευτέρου κεφαλαίου που αναφέρει τη δημιουργία της γυναίκας. Είναι το περίφημο σημείο όπου ο Δημιουργός έλαβε ένα τμήμα από τα πλευρά του Αδάμ για να φτιάξει το ωραίο φύλο.

21 καὶ ἐπέβαλεν ὁ Θεὸς ἔκστασιν ἐπὶ τὸν ᾿Αδάμ, καὶ ὕπνωσε· καὶ ἔλαβε μίαν τῶν πλευρῶν αὐτοῦ καὶ ἀνεπλήρωσε σάρκα ἀντ᾿ αὐτῆς. 22 καὶ ᾠκοδόμησεν ὁ Θεὸς τὴν πλευράν, ἣν ἔλαβεν ἀπὸ τοῦ ᾿Αδάμ, εἰς γυναῖκα καὶ ἤγαγεν αὐτὴν πρὸς τὸν ᾿Αδάμ. 23 καὶ εἶπεν ᾿Αδάμ· τοῦτο νῦν ὀστοῦν ἐκ τῶν ὀστέων μου καὶ σὰρξ ἐκ τῆς σαρκός μου· αὕτη κληθήσεται γυνή, ὅτι ἐκ τοῦ ἀνδρὸς αὐτῆς ἐλήφθη αὕτη· 24 ἕνεκεν τούτου καταλείψει ἄνθρωπος τὸν πατέρα αὐτοῦ καὶ τὴν μητέρα καὶ προσκολληθήσεται πρὸς τὴν γυναῖκα αὐτοῦ, καὶ ἔσονται οἱ δύο εἰς σάρκα μίαν. 25 καὶ ἦσαν οἱ δύο γυμνοί, ὅ τε ᾿Αδὰμ καὶ ἡ γυνὴ αὐτοῦ, καὶ οὐκ ᾐσχύνοντο.


Παρατηρούμε τέλος ότι τότε δεν "ᾐσχύνοντο" ο Αδάμ και η Εύα. Μετά όμως το προπατορικό αμάρτημα "ᾐσχύνοντο". Δεδομένου ότι ο Χριστός με την έλευση του στη γη κατάργησε το προπατορικό αμάρτημα, τότε γιατί οι άνθρωποι συνεχίζουν ακόμα να "ᾐσχύνοντο" (ντρέπονται);

ΚΕΦΆΛΑΙΟ ΤΡΊΤΟ

Χαρακτηριστικό σημείο του τρίτου κεφαλαίου της Γένεσις είναι η εξαπάτηση του Αδάμ και της Εύας από το φίδι το οποίο οδήγησε στο γνωστό σε όλους "προπατορικό αμάρτημα". Το φίδι αναφέρεται εδώ ως το ποιο φρόνιμο από όλα τα ζώα της γης που έφτιαξε ο Θεός, το οποίο συμβουλεύει την Εύα σχετικά με το απαγορευμένο μήλο του καλού και του πονηρού.

Ο δὲ ὄφις ἦν φρονιμώτατος πάντων τῶν θηρίων τῶν ἐπὶ τῆς γῆς, ὧν ἐποίησε Κύριος ὁ Θεός. καὶ εἶπεν ὁ ὄφις τῇ γυναικί· τί ὅτι εἶπεν ὁ Θεός, οὐ μὴ φάγητε ἀπὸ παντὸς ξύλου τοῦ παραδείσου; 2 καὶ εἶπεν ἡ γυνὴ τῷ ὄφει· ἀπὸ καρποῦ τοῦ ξύλου τοῦ παραδείσου φαγούμεθα, 3 ἀπὸ δὲ τοῦ καρποῦ τοῦ ξύλου, ὅ ἐστιν ἐν μέσῳ τοῦ παραδείσου, εἶπεν ὁ Θεός, οὐ φάγεσθε ἀπ᾿ αὐτοῦ, οὐ δὲ μὴ ἅψησθε αὐτοῦ, ἵνα μὴ ἀποθάνητε. 4 καὶ εἶπεν ὁ ὄφις τῇ γυναικί· οὐ θανάτῳ ἀποθανεῖσθε· 5 ᾔδει γὰρ ὁ Θεός, ὅτι ᾗ ἂν ἡμέρᾳ φάγητε ἀπ᾿ αὐτοῦ, διανοιχθήσονται ὑμῶν οἱ ὀφθαλμοὶ καὶ ἔσεσθε ὡς θεοί, γινώσκοντες καλὸν καὶ πονηρόν.

Έχει τεθεί πολλές φορές υπό συζήτηση μετά την ανάγνωση του συγκεκριμένου σημείου ότι υπάρχει μία σχέση του συμβόλου του φιδιού με αυτό το σύμβολο που χρησιμοποιούσαν στην Αρχαιότητα οι Έλληνες. Για παράδειγμα η αρχαία ιέρεια της Κνωσού που κρατάει φίδια, η ράβδος του Ασκληπιού και τα φίδια του Ιπποκράτη κτλ. αφού όπως είναι πολύ γνωστό οι αρχαίοι θεωρούσαν το φίδι ως το ποιο φρόνιμο ζώο από όλα.
Εικόνα


Αυτό που κάνει εντύπωση σχετικά με το φίδι της γενέσεως είναι γιατί το φίδι - ως φρόνιμο που είναι - αποκαλύπτει στην Εύα ότι αν φάνε από το δέντρο που βρίσκεται στο κέντρο του παράδεισου θα γίνουν "ως θεοί", δεν ήξερε το φίδι ότι τους το είχε απαγορεύσει ο Θεός; κι αφού το ενημέρωσε η Εύα τότε γιατί δεν της είπε το φίδι να μην παρακούσει το Θεό; αν ήταν πράγματι τόσο φρόνιμο έπρεπε να την είχε ενημερώσει - εκτός αν το φρόνιμο φίδι αποφάσισε ξαφνικά να κάνει κακό στον εαυτό του και στον άνθρωπο - συνεπώς δεν ήταν φρόνιμο.

Το συγκεκριμένο σημείο φυσικά σημείο έχει άλλη εξήγηση, αλληγορική όπως θα δούμε. Ας πάμε στην συνέχεια :

6 καὶ εἶδεν ἡ γυνή, ὅτι καλὸν τὸ ξύλον εἰς βρῶσιν καὶ ὅτι ἀρεστὸν τοῖς ὀφθαλμοῖς ἰδεῖν καὶ ὡραῖόν ἐστι τοῦ κατανοῆσαι, καὶ λαβοῦσα ἀπὸ τοῦ καρποῦ αὐτοῦ ἔφαγε· καὶ ἔδωκε καὶ τῷ ἀνδρὶ αὐτῆς μετ᾿ αὐτῆς, καὶ ἔφαγον. 7 καὶ διηνοίχθησαν οἱ ὀφθαλμοὶ τῶν δύο, καὶ ἔγνωσαν ὅτι γυμνοὶ ἦσαν, καὶ ἔρραψαν φύλλα συκῆς καὶ ἐποίησαν ἑαυτοῖς περιζώματα.

Η Εύα όπως φαίνεται ενδίδει και τρώει το καρπό ενώ οδηγείτε και ο Αδάμ στο ίδιο λάθος. Αμέσως λοιπόν καταλαβαίνουν και οι δύο ότι είναι γυμνοί.
Να προσθέσω εδώ ότι στον αντίστοιχο μύθο του Πλάτωνος Πρωταγόρα όλα τα ζώα είχαν λάβει είτε παχιά τριχώματα είτε δέρματα για να προστατεύονται αλλά στους ανθρώπους δεν είχαν δοθεί αυτά και ήταν κυριολεκτικά γυμνοί λόγω της διανομής των χαρισμάτων που είχε κάνει ο Επιμηθέας.

Ας δούμε τι αναφέρει το βιβλίο Πλάτωνος "Πρωταγόρας":
Αφ' ου δε τους έδωκεν αρκετά μέσα [στα ζώα], διά να ξεφεύγουν την καταστροφήν τα μεν από τα δε, εφεύρισκε τρόπον, διά να προφυλάττωνται από τας εκ του Διός προερχομένας εποχάς του έτους, ενδύων αυτά με πυκνάς τρίχας και στερεά δέρματα, διά να προφυλαχθώσιν από το ψύχος και να δύνανται να προφυλαχθώσι και από την ζέστην· και διά να υπάρχουν αυτά τα ίδια εις καθέν ως στρώμα ιδικόν του και το οποίον φυτρώνει μόνον του, όταν πηγαίνουν να κοιμηθώσι· και υποκάτω από τα πόδια των εις άλλα μεν έβαλεν οπλάς, εις άλλα όνυχας και δέρματα στερεά και χωρίς αίμα. Έπειτα από τούτο επρομήθευεν εις αυτά τροφάς άλλην εις το έν και άλλην εις το άλλο, εις άλλα μεν χορτάρια από την γην, εις άλλα καρπούς δένδρων, εις άλλα ρίζας, εις μερικά δ' έδωκε να τρέφωνται τρώγοντα άλλα ζώα· εις άλλα έδωκε να γεννώσιν ολίγα, εις εκείνα δε, τα οποία αυτά καταστρέφουν, έδωκε να γεννώσι πολλά, διά να σώζηται με τούτον τον τρόπον το γένος των. Επειδή λοιπόν ο Επιμηθεύς δεν ήτο παρά πολύ φρόνιμος, χωρίς να το καταλάβη, εξώδευσεν όλας τας δυνάμεις· έμενε λοιπόν εις αυτόν ακόμη αστόλιστον το γένος των ανθρώπων, και δεν ήξευρε τι να το κάμη. Ενώ δ' ευρίσκετο εις αμηχανίαν, έρχεται ο Προμηθεύς, διά να επιθεωρήση την μοιρασιά, και βλέπει ότι τα μεν άλλα ζώα είχον εν τάξει όλα, ο δε άνθρωπος έμεινε γυμνός, χωρίς υποδήματα, χωρίς στρώμα και χωρίς όπλα·

Ο Προμηθέας εδώ της ελληνικής μυθολογίας βλέποντας την κατάντια του ανθρώπινου γένους και την αδυναμία του απέναντι στη φύση, αποφασίζει να του χαρίσει τη φωτιά. Έκλεψε λοιπόν την φωτιά και την έδωσε στους ανθρώπους με αποτέλεσμα οι άνθρωποι να αποκτήσουν δύναμη. Ο Προμηθέας έμαθε στους ανθρώπους να χειρίζονται τη φωτιά, να δημιουργούν εργαλεία και τους έμαθε τις Επιστήμες (που έκλεψε από την Αθηνά) και τα Γράμματα. Ο οργισμένος Δίας ως τιμωρία λοιπόν ζητά από τον Ήφαιστο να του φτιάξει μια Γυναίκα, την Πανδώρα που θα γεννήσει πολλά κακά όπως θα δούμε, ενώ τον Προμηθέα τον καταδίκασε δεμένο στον βράχο ,σύμφωνα με τον μύθο, να του τρώει το συκώτι το οποίο αναπλάθεται με αποτέλεσμα αυτή η διαδικασία να είναι αιώνια...
Βλέπουμε λοιπόν, με τι είδους τρόπο προσέγγιζαν οι αρχαίοι την πλάση του ανθρώπου, τη γύμνια του και την δημιουργία της γυναίκας.

Ας επιστρέψουμε όμως στην Γένεσις του Μωυσέως, στο 3:8-9 βλέπουμε ότι το πρώτο πράγμα που κατάλαβαν ο Αδάμ με την Εύα ήταν η γύμνια τους. Έραψαν λοιπόν φύλλα από συκιά και τα έβαλαν πάνω τους ως ρούχα. Στη συνέχεια λέει :

Καὶ ἤκουσαν τῆς φωνῆς Κυρίου τοῦ Θεοῦ περιπατοῦντος ἐν τῷ παραδείσῳ τὸ δειλινόν, καὶ ἐκρύβησαν ὅ τε ᾿Αδὰμ καὶ ἡ γυνὴ αὐτοῦ ἀπὸ προσώπου Κυρίου τοῦ Θεοῦ ἐν μέσῳ τοῦ ξύλου τοῦ παραδείσου. 9 καὶ ἐκάλεσε Κύριος ὁ Θεὸς τὸν ᾿Αδὰμ καὶ εἶπεν αὐτῷ· ᾿Αδάμ, ποῦ εἶ;

Βλέπουμε ότι ο Θεός ψάχνει τον Αδάμ, ο οποίος κρύβεται πλέον, διότι έχει διαπράξει το απαγορευμένο. Η συνείδηση του δεν είναι πλέον καθαρή. Η σχέση του με το Θεό έχει χαλάσει επειδή παράκουσε το Θεό. Από το θεό όμως δεν μπορεί κανείς να κρυφτεί και έρχεται η ώρα της κρίσης :

10 καὶ εἶπεν αὐτῷ· τῆς φωνῆς σου ἤκουσα περιπατοῦντος ἐν τῷ παραδείσῳ καὶ ἐφοβήθην, ὅτι γυμνός εἰμι, καὶ ἐκρύβην. 11 καὶ εἶπεν αὐτῷ ὁ Θεός· τίς ἀνήγγειλέ σοι ὅτι γυμνὸς εἶ, εἰ μὴ ἀπὸ τοῦ ξύλου, οὗ ἐνετειλάμην σοι τούτου μόνου μὴ φαγεῖν, ἀπ᾿ αὐτοῦ ἔφαγες;

Βλέπουμε λοιπόν ότι ο Θεός έχει "νευριάσει" με τον Αδάμ και τον ρωτάει γιατί έφαγε αφού δεν έπρεπε ; Ο Αδάμ ως κλασσικός άντρας :) τα ρίχνει στην Εύα.

12 καὶ εἶπεν ὁ ᾿Αδάμ· ἡ γυνή, ἣν ἔδωκας μετ᾿ ἐμοῦ, αὕτη μοι ἔδωκεν ἀπὸ τοῦ ξύλου, καὶ ἔφαγον.
Η Εύα τα ρίχνει στο φίδι.
13 καὶ εἶπε Κύριος ὁ Θεὸς τῇ γυναικί· τί τοῦτο ἐποίησας; καὶ εἶπεν ἡ γυνή· ὁ ὄφις ἠπάτησέ με, καὶ ἔφαγον.


Ο Θεός για να το θέσουμε απλά τα παίρνει και "καταριέται" το φίδι επειδή εξαπάτησε την Εύα. Να τονίσω εδώ ότι στην Ορθοδοξία το φίδι παρομοιάζεται με τον διάβολο ο οποίος ήθελε να ρίξει τον άνθρωπο από τον παράδεισο. Ο Διάβολος (ο δράκων, ό όφις ό μέγας ό αρχαίος, ό καλούμενος Διάβολος και ό Σατανάς) σύμφωνα με την Χριστιανική παράδοση είχε όμως εκπέσει ήδη. Ο Εωσφόρος πριν από την πτώση του ήταν ο σπουδαιότερος, ο πρώτος στην ιεραρχία των αγγέλων στον οποίο είχε δοθεί η φύλαξη της γης (Ιωάννης Δαμασκηνός), είχε μεγάλη δόξα, η σοφία του υπέστη φθορά και η υπερηφάνεια του μετατράπηκε σε αλαζονεία, με αποτέλεσμα να απαιτεί να είναι ίσος με το Θεό. Ο πανούργος και δόλιος και μοχθηρός, εχθρός και του Θεού και του ανθρώπου λοιπόν θέλησε να ρίξει τον άνθρωπο από το παράδεισο.

Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να προσθέσω ένα χωρίο από το βιβλίο του Ιεζεκιήλ όπου μαθαίνουμε περισσότερα πράγματα που θα μας βοηθήσουν να καταλάβουμε σχετικά με το θέμα. Εδώ στον Ιεζεκιήλ, ο Κύριος απευθύνεται στον άνθρωπο :

13 ἐν τῇ τρυφῇ τοῦ παραδείσου τοῦ Θεοῦ ἐγενήθης· πάντα λίθον χρηστὸν ἐνδέδεσαι, σάρδιον καὶ τοπάζιον καὶ σμάραγδον καὶ ἄνθρακα καὶ σάπφειρον καὶ ἴασπιν καὶ ἀργύριον καὶ χρυσίον καὶ λιγύριον καί ἀχάτην καὶ ἀμέθυστον καὶ χρυσόλιθον καὶ βηρύλλιον καὶ ὀνύχιον, καὶ χρυσίου ἐνέπλησας τοὺς θησαυρούς σου καὶ τὰς ἀποθήκας σου ἐν σοὶ 14 ἀφ' ἧς ἡμέρας ἐκτίσθης σύ. μετὰ τοῦ Χεροὺβ ἔθηκά σε ἐν ὄρει ἁγίῳ Θεοῦ, ἐγενήθης ἐν μέσῳ λίθων πυρίνων. 15 ἐγενήθης σὺ ἄμωμος ἐν ταῖς ἡμέραις σου, ἀφ' ἧς ἡμέρας σὺ ἐκτίσθης ἕως εὑρέθη τὰ ἀδικήματα ἐν σοί. 16 ἀπὸ πλήθους τῆς ἐμπορίας σου ἔπλησας τὰ ταμιεῖά σου ἀνομίας καὶ ἥμαρτες καὶ ἐτραυματίσθης ἀπὸ ὄρους τοῦ Θεοῦ, καὶ ἤγαγέ σε τὸ Χεροὺβ ἐκ μέσου λίθων πυρίνων. 17 ὑψώθη ἡ καρδία σου ἐπὶ τῷ κάλλει σου, διεφθάρη ἡ ἐπιστήμη σου μετὰ τοῦ κάλλους σου· διὰ πλῆθος ἁμαρτιῶν σου ἐπὶ τὴν γῆν ἔρριψά σε, ἐναντίον βασιλέων ἔδωκά σε παραδειγματισθῆναι. 18 διὰ τὸ πλῆθος τῶν ἁμαρτιῶν σου καὶ τῶν ἀδικιῶν τῆς ἐμπορίας σου ἐβεβήλωσα τά ἱερά σου, καὶ ἐξάξω πῦρ ἐκ μέσου σου, τοῦτο καταφάγεταί σε· καὶ δώσω σε εἰς σποδὸν ἐπὶ τῆς γῆς σου ἐναντίον πάντων τῶν ὁρώντων σε. 19 καὶ πάντες οἱ ἐπιστάμενοί σε ἐν τοῖς ἔθνεσι στυγνάσουσιν ἐπὶ σέ· ἀπώλεια ἐγένου καὶ οὐχ ὑπάρξεις ἔτι εἰς τὸν αἰῶνα.

Σε αυτό το σημείο θα ήθελα προσθέσω μια όμοια περίπτωση σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία όπου έχουμε ένα από τους μύθους του Ηρακλή στον οποίο ήταν να πάρει τα μήλα των εσπερίδων από ένα δέντρο που βρίσκετε στον ιερό κήπο του Δία. Το ιερό δέντρο λοιπόν σύμφωνα με την μυθολογία των Ελλήνων το φύλαγε ο Λάδωνας, ένας δράκοντας ή όφις που οι αρχαίοι αναπαραστούσαν ως φίδι τυλιγμένο πάνω στο ιερό δέντρο των Εσπερίδων.
Θα μπορούσε το φίδι στο οποίο γίνεται αναφορά στην Γένεσις να ήταν ο Λάδωνας της Ελληνικής μυθολογίας;

Επιστρέφουμε όμως στη Γένεσις να δούμε τι λέει λοιπόν ο Θεός στο φίδι :

14 καὶ εἶπε Κύριος ὁ Θεὸς τῷ ὄφει· ὅτι ἐποίησας τοῦτο, ἐπικατάρατος σὺ ἀπὸ πάντων τῶν κτηνῶν καὶ ἀπὸ πάντων τῶν θηρίων τῶν ἐπὶ τῆς γῆς· ἐπὶ τῷ στήθει σου καὶ τῇ κοιλίᾳ πορεύσῃ καὶ γῆν φαγῇ πάσας τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς σου.
Το διώχνει λοιπόν ο θεός ως "επικατάρατο" να κυλιέται και να τρώει γη για την υπόλοιπη ζωή του. Η παρακάτω παράγραφος είναι εντελώς αινιγματική :

15 καὶ ἔχθραν θήσω ἀνὰ μέσον σοῦ καὶ ἀνὰ μέσον τῆς γυναικὸς καὶ ἀνὰ μέσον τοῦ σπέρματός σου καὶ ἀνὰ μέσον τοῦ σπέρματος αὐτῆς· αὐτός σου τηρήσει κεφαλήν, καὶ σὺ τηρήσεις αὐτοῦ πτέρναν.

Παρακάτω βλέπουμε ότι στη γυναίκα έδωσε κατάρα τις λύπες της εγκυμοσύνης και την κυρίευση από του ανδρός. Βέβαια εδώ θα μπορούσε να πεταχτεί ένας βιολόγος ή ένας κτηνίατρος και να μας ρωτήσει γιατί ο θεός έδωσε τους πόνους της εγκυμοσύνης και στα καημένα τα ζώα που δεν είχαν φάει το μήλο, αλλά προφανώς εδώ τίθεται θέμα καλής προαίρεσης, δηλαδή δεν πρέπει κανείς να τα παίρνει κυριολεκτικά και κακόβουλα αυτά αλλά να προσπαθεί να κατανοήσει ακριβώς τι θέλουν να πουν τα κείμενα.

16 καὶ τῇ γυναικὶ εἶπε· πληθύνων πληθυνῶ τὰς λύπας σου καὶ τὸν στεναγμόν σου· ἐν λύπαις τέξῃ τέκνα, καὶ πρὸς τὸν ἄνδρα σου ἡ ἀποστροφή σου, καὶ αὐτός σου κυριεύσει.

Στον άντρα εν συντομία έδωσε τη λύπη της δύσκολης καλλιέργειας της γης ώστε με μόχθο να τρώει το ψωμί του μέχρι να πεθάνει και να επιστρέψει στη γη αφού είναι φτιαγμένος από γη.

17 τῷ δὲ ᾿Αδὰμ εἶπεν· ὅτι ἤκουσας τῆς φωνῆς τῆς γυναικός σου καὶ ἔφαγες ἀπὸ τοῦ ξύλου, οὗ ἐνετειλάμην σοι τούτου μόνου μὴ φαγεῖν, ἀπ᾿ αὐτοῦ ἔφαγες, ἐπικατάρατος ἡ γῆ ἐν τοῖς ἔργοις σου· ἐν λύπαις φαγῇ αὐτὴν πάσας τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς σου· 18 ἀκάνθας καὶ τριβόλους ἀνατελεῖ σοι, καὶ φαγῇ τὸν χόρτον τοῦ ἀγροῦ. 19 ἐν ἱδρῶτι τοῦ προσώπου σου φαγῇ τὸν ἄρτον σου, ἕως τοῦ ἀποστρέψαι σε εἰς γὴν γῆν, ἐξ ἧς ἐλήφθης, ὅτι γῆ εἶ καὶ εἰς γῆν ἀπελεύσῃ·

Ο Θεός λοιπόν καλεί την Εύα "Ζωή" και ντύνει αυτούς με δερμάτινους χιτώνες.

20 καὶ ἐκάλεσεν ᾿Αδὰμ τὸ ὄνομα τῆς γυναικὸς αὐτοῦ Ζωή, ὅτι αὕτη μήτηρ πάντων τῶν ζώντων. 21 Καὶ ἐποίησε Κύριος ὁ Θεὸς τῷ ᾿Αδὰμ καὶ τῇ γυναικὶ αὐτοῦ χιτῶνας δερματίνους καὶ ἐνέδυσεν αὐτούς.

Στο 3:22 υπάρχει το εξής ενδιαφέρον σημείο: ο Θεός λέει στον πληθυντικό " ἰδοὺ ᾿Αδὰμ γέγονεν ὡς εἷς ἐξ ἡμῶν" που σημαίνει: Δέστε, ο Αδάμ έγινε σαν ένας από εμάς.

Εμάς ; Τι εννοεί εδώ ;

Παρατηρούμε παρακάτω ότι γίνεται επίσης αναφορά για ένα άλλο δέντρο, αυτό της αιώνιας ζωής το οποίο επίσης υπάρχει στον παράδεισο και για να μην φάει από αυτό ο Αδάμ ο Κύριος τον αποβάλει από το παράδεισο να εργάζεται στην γη....

22 καὶ εἶπεν ὁ Θεός· ἰδοὺ ᾿Αδὰμ γέγονεν ὡς εἷς ἐξ ἡμῶν, τοῦ γινώσκειν καλὸν καὶ πονηρόν· καὶ νῦν μή ποτε ἐκτείνῃ τὴν χεῖρα αὐτοῦ καὶ λάβῃ ἀπὸ τοῦ ξύλου τῆς ζωῆς καὶ φάγῃ καὶ ζήσεται εἰς τὸν αἰῶνα. 23 καὶ ἐξαπέστειλεν αὐτὸν Κύριος ὁ Θεὸς ἐκ τοῦ παραδείσου τῆς τρυφῆς ἐργάζεσθαι τὴν γῆν, ἐξ ἧς ἐλήφθη. 24 καὶ ἐξέβαλε τὸν ᾿Αδὰμ καὶ κατῴκισεν αὐτὸν ἀπέναντι τοῦ παραδείσου τῆς τρυφῆς καὶ ἔταξε τὰ Χερουβὶμ καὶ τὴν φλογίνην ρομφαίαν τὴν στρεφομένην φυλάσσειν τὴν ὁδὸν τοῦ ξύλου τῆς ζωῆς.

Χαρακτηριστικό του τέλους αυτού του κεφαλαίου είναι η φλογερή ρομφαία που φυλάει την περιστρεφόμενη οδό του δέντρου της ζωής που χαρίζει αιώνια ζωή. Τι είναι αυτή η ρομφαία;

ΚΕΦΆΛΑΙΟ ΤΈΤΑΡΤΟ

προχωράμε λοιπόν στην ανάλυση του τέταρτου κεφαλαίου της Γένεσις για να δούμε την ιστορία του Καιν και Άβελ. Η ταχύτατη παρατήρηση είναι ότι ο Αδάμ "γνωρίζει" την Εύα και οι απόγονοι τους ήταν ένας βοσκός και ένας αγρότης. Μιλάει για 2 άτομα ή για 2 πληθυσμούς που ήταν χωρισμένοι ανάμεσα σε βοσκούς και γεωργούς;;; (τα αρχαιότερα επαγγέλματα των ανθρώπων).

1 ΑΔΑΜ δὲ ἔγνω Εὔαν τὴν γυναῖκα αὐτοῦ, καὶ συλλαβοῦσα ἔτεκε τὸν Κάϊν καὶ εἶπεν· ἐκτησάμην ἄνθρωπον διά τοῦ Θεοῦ. 2 καὶ προσέθηκε τεκεῖν τὸ ἀδελφὸν αὐτοῦ, τὸν ῎Αβελ. καὶ ἐγένετο ῎Αβελ ποιμὴν προβάτων, Κάϊν δὲ ἦν ἐργαζόμενος τὴν γῆν.

Για κάποιο λόγο όμως ο Θεός δεν δέχτηκε τους καρπούς της γης ως θυσία, αλλά δέχτηκε τα πρωτότοκα των προβάτων.

3 καὶ ἐγένετο μεθ᾿ ἡμέρας ἤνεγκε Κάϊν ἀπὸ τῶν καρπῶν τῆς γῆς θυσίαν τῷ Κυρίῳ, 4 καὶ ῎Αβελ ἤνεγκε καὶ αὐτὸς ἀπὸ τῶν πρωτοτόκων τῶν προβάτων αὐτοῦ καὶ ἀπὸ τῶν στεάτων αὐτῶν. καὶ ἐπεῖδεν ὁ Θεὸς ἐπί ῎Αβελ καὶ ἐπὶ τοῖς δώροις αὐτοῦ, 5 ἐπὶ δὲ Κάϊν καὶ ἐπὶ ταῖς θυσίαις αὐτοῦ οὐ προσέσχε.

Δεν είναι βέβαια καθόλου τυχαίο που όλες οι αρχαίες θρησκείες απαιτούσαν αιματηρές θυσίες. Ο Θεός σύμφωνα με την Γένεσις δεν δέχτηκε καρπούς της γης, με αποτέλεσμα να λυπηθεί ο Κάιν. σύμφωνα με την Ορθόδοξη θέση στην προς Εβραίους επιστολή ο Άβελ αναφέρεται στον κατάλογο των ηρώων της πίστεως, αναφέροντας ότι επειδή πρόσφερε καλύτερη θυσία από τον Κάϊν λόγω πίστης, θεωρήθηκε δίκαιος από το Θεό (Εβραίους 11,4). Θεός λοιπόν δεν δέχτηκε την θυσία του Κάιν επειδή ήταν άδικος στην ψυχή. Γιαυτό και ο Θεός λέει στον Κάιν "οὐκ ἐὰν ὀρθῶς προσενέγκῃς, ὀρθῶς δὲ μὴ διέλῃς" , δηλαδή εάν (αρχίσεις) να ενεργείς σωστά, δεν θα είσαι ευπρόσδεκτος ;

καὶ ἐλυπήθη Κάϊν λίαν, καὶ συνέπεσε τῷ προσώπῳ αὐτοῦ. 6 καὶ εἶπε Κύριος ὁ Θεὸς τῷ Κάϊν· ἵνα τί περίλυπος ἐγένου, καὶ ἵνα τί συνέπεσε τὸ πρόσωπόν σου; 7 οὐκ ἐὰν ὀρθῶς προσενέγκῃς, ὀρθῶς δὲ μὴ διέλῃς, ἥμαρτες; ἡσύχασον· πρὸς σὲ ἡ ἀποστροφὴ αὐτοῦ, καὶ σὺ ἄρξεις αὐτοῦ. 8 καὶ εἶπε Κάϊν πρὸς ῎Αβελ τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ· διέλθωμεν εἰς τὸ πεδίον. καὶ ἐγένετο ἐν τῷ εἶναι αὐτοὺς ἐν τῷ πεδίῳ, ἀνέστη Κάϊν ἐπὶ ῎Αβελ τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ καὶ ἀπέκτεινεν αὐτόν.

Παρατηρούμε ότι ο Θεός λέει στον Καιν ότι μπορεί να εξουσιάζει (άρξει αυτού) τον Άβελ επειδή ήταν πρωτότοκος.

Αν δούμε αυτή την αναφορά αλληγορικά μπορούμε να υποθέσουμε ότι μιλάει επίσης για το φυτικό βασίλειο, το οποίο είναι εξελικτικά "πρωτότοκο" του ζωικού και το εξουσιάζει αφού τα ζώα ζουν σε βάρος των φυτών. Ο Κάιν όμως αποφασίζει να σκοτώσει τον αδελφό του Άβελ στην πεδιάδα (στον αγρό). Πρόκειται εδώ για μία πολεμική σύρραξη ανάμεσα σε δύο άτομα ή δύο πληθυσμούς ; Το σίγουρο είναι πάντως ότι ο Άβελ δολοφονείται από τον Κάιν.

9 καὶ εἶπε Κύριος ὁ Θεὸς πρὸς Κάϊν· ποῦ ἔστιν ῎Αβελ ὁ ἀδελφός σου; καὶ εἶπεν· οὐ γινώσκω· μὴ φύλαξ τοῦ ἀδελφοῦ μου εἰμὶ ἐγώ; 10 καί εἶπε Κύριος· τί πεποίηκας; φωνὴ αἵματος τοῦ ἀδελφοῦ σου βοᾷ πρός με ἐκ τῆς γῆς. 11 καὶ νῦν ἐπικατάρατος σὺ ἀπὸ τῆς γῆς, ἣ ἔχανε τὸ στόμα αὐτῆς δέξασθαι τὸ αἷμα τοῦ ἀδελφοῦ σου ἐκ τῆς χειρός σου· 12 ὅτε ἐργᾷ τὴν γῆν, καὶ οὐ προσθήσει τὴν ἰσχὺν αὐτῆς δοῦναί σοι· στένων καὶ τρέμων ἔσῃ ἐπὶ τῆς γῆς.
O Κάιν σκοτώνει τον Άβελ και ο Θεός του ανακοινώνει ότι είναι επικατάρατος από της γης η οποία δεν θα του δίνει πλέον καρπό. Όχι μόνο αυτό αλλά του λέει ότι θα είναι περιφερόμενος και φυγάς.

Μία απλή σκέψη είναι ότι όλα αυτά διεξάγονται στην Μεσοποταμία και αναφέρονται σε ένα πόλεμο προδοσίας ανάμεσα σε δύο λαούς. Ο Κάιν σύμφωνα με τη Γένεσις κατανοεί ότι η αμαρτία είναι ασυγχώρητη και τον καταλαμβάνει φόβος ότι όπου και να πάει θα τον κυνηγήσουν. Ο Θεός όμως τον σημαδεύει και του λέει ότι όποιος τον κυνηγήσει θα τιμωρηθεί επταπλάσια. Ποιος όμως θα μπορούσε να τον κυνηγήσει ; ο Αδάμ με την Εύα θα κυνηγούσε τον γιο τους τον Κάιν ;

13 καὶ εἶπε Κάϊν πρὸς Κύριον τὸν Θεόν· μείζων ἡ αἰτία μου τοῦ ἀφεθῆναί με· 14 εἰ ἐκβάλλεις με σήμερον ἀπὸ προσώπου τῆς γῆς καὶ ἀπὸ τοῦ προσώπου σου κρυβήσομαι, καὶ ἔσομαι στένων καὶ τρέμων ἐπὶ τῆς γῆς, καὶ ἔσται πᾶς ὁ εὑρίσκων με, ἀποκτενεῖ με. 15 καὶ εἶπεν αὐτῷ Κύριος ὁ Θεός· οὐχ οὕτως, πᾶς ὁ ἀποκτείνας Κάϊν ἑπτὰ ἐκδικούμενα παραλύσει. καὶ ἔθετο Κύριος ὁ Θεὸς σημεῖον τῷ Κάϊν τοῦ μὴ ἀνελεῖν αὐτὸν πάντα τὸν εὑρίσκοντα αὐτόν.

Όπως είδαμε ο Καιν φεύγει και πηγαίνει να κατοικήσει στην γη Ναιδ (Νωδ) που είναι κατέναντι από την Εδέμ (το κατέναντι στην νέα ελληνική απόδοση το εμφανίζει ανατολικά). Παρατηρούμε ότι Δυτικά της Μεσοποταμίας είναι η γη Χαναάν (Ισραήλ) και ανατολικά το σημερινό Ιράν. Το Ιράν είναι μία ιδιαίτερα ξηρή και άγονη περιοχή συνεπώς αυτό ο Καιν είναι καταδικασμένος σε μία γη που θα του δίνει πολύ δύσκολα την αναγκαία τροφή του. Αντιθέτως η Μεσοποταμία ήταν μία ιδιαίτερα εύφορη περιοχή. Πιθανόν λοιπόν η αναφορά στον Καιν και στον Άβελ να συμβολίζει τίποτα περισσότερο από μία αρχαία εμφύλια διαμάχη.
Ας δούμε λοιπόν την συνέχεια, ο Καιν φεύγει και εκεί με την γυναίκα του τεκνοποιεί τον Ενώχ.

16 ἐξῆλθε δὲ Κάϊν ἀπὸ προσώπου τοῦ Θεοῦ καὶ ᾤκησεν ἐν γῇ Ναὶδ κατέναντι ᾿Εδέμ. 17 Καὶ ἔγνω Κάϊν τὴν γυναῖκα αὐτοῦ, καὶ συλλαβοῦσα ἔτεκε τὸν ᾿Ενώχ. καὶ ἦν οἰκοδομῶν πόλιν καὶ ἐπωνόμασε τὴν πόλιν ἐπὶ τῷ ὀνόματι τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ, ᾿Ενώχ.

Εδώ τώρα φαίνεται να έχει δημιουργηθεί ένα πρόβλημα διότι οι μεν επιστήμονες λένε ότι οι πρώτοι άνθρωποι γεννήθηκαν στην Αφρική, άρα ο Ενώχ ήταν Αφρικανός, οι δε αναλυτές όμως της βίβλου επιμένουν ότι η Εδέμ είναι η Μεσοποταμία, αφού εκεί υπάρχουν οι δύο από στους τέσσερις ποταμούς, ο Τίγρης και ο Ευφράτης, ενώ οι άλλοι δύο φαίνεται να είναι άγνωστοι. Μάλιστα θυμάμαι ότι ένα καιρό υποστήριζαν πολύ έντονα ότι ο Ενώχ ήταν Αιθίοπας.

Τελικά που γκατοίκησαν οι πρώτοι άνθρωποι ;

Προσωπικά νομίζω ότι αν έπρεπε να τοποθετήσουμε κάπου την κατοικία των πρώτων ανθρώπων, τότε θα έπρεπε να την τοποθετήσουμε στην Μεσοποταμία αφού από εκεί ξεπήδησε ο πολιτισμός των Ασσύριων (ιστορικά δηλαδή και αρχαιολογικά). Από την άλλη και η γενετική είναι μία πολύ αξιόπιστη επιστήμη η οποία μας δείχνει προς την Αφρική.

Περιττό να πούμε ότι με ένα γρήγορο ψάξιμο στο wikipedia βρίσκει κανείς ότι οι Ασσύριοι επικράτησαν πάνω στους Σουμέριους που ήταν αυτόχθονες και αφού τους ξεπάστρεψαν, πήραν από αυτούς όλη την μυθολογία τους (Ανουνάκι) και το πολιτισμό. Ίσως η ιστορία του Κάιν και του Άβελ λοιπόν να μην είναι τίποτα παραπάνω από την διαμάχη Ασσύριων - Σουμέριων. Η γενιά του Σηθ όμως παρέμεινε στην αρχική της τοποθεσία, συνεπώς η γενιά Καιν δεν θα μπορούσε να αντιπροσωπεύει μία φυλή που έμεινε στην Μεσοποταμία αλλά μία φυλή που ήταν σε συνεχή περιπλάνηση.

Σε αυτή την περίπτωση ποια φυλή έφυγε και ακολούθησε την νομαδική ζωή;

Πρέπει να πούμε εδώ ότι η περιοχή Νωδ στα Εβραικά είναι η "γη της περιπλάνησης" αλλά επίσης και η "γη του ύπνου" συνεπώς ο Κάιν μπορεί να εξορίστηκε σε κάποια νοητή γη του ύπνου η οποία μπορεί να σημαίνει κάτι άλλο. Ευτυχώς σώζεται το έπος του Γιλγαμές από το οποίο μαθαίνουμε ορισμένα πολύ ουσιώδη πράγματα στην συνέχεια.

Ας επιστρέψουμε όμως στην Γένεσις του Μωυσή να διαβάσουμε την συνέχεια, εδώ βλέπουμε ουσιαστικά την γενεαλογία του Καιν που φτάνει ως τους Αδά και Σελλά
18 ἐγεννήθη δὲ τῷ ᾿Ενὼχ Γαϊδάδ, καὶ Γαϊδὰδ ἐγέννησε τὸν Μαλελεήλ, καὶ Μαλελεὴλ ἐγέννησε τὸν Μαθουσάλα, καὶ Μαθουσάλα ἐγέννησε τὸν Λάμεχ. 19 καὶ ἔλαβεν ἑαυτῷ Λάμεχ δύο γυναῖκας, ὄνομα τῇ μιᾷ ᾿Αδά, καὶ ὄνομα τῇ δευτέρᾳ Σελλά. 20 καὶ ἔτεκεν ᾿Αδὰ τὸν ᾿Ιωβήλ· οὗτος ἦν πατὴρ οἰκούντων ἐν σκηναῖς κτηνοτρο‘φων. 21 καὶ ὄνομα τῷ ἀδελφῷ αὐτοῦ ᾿Ιουβάλ· οὗτος ἦν ὁ καταδείξας ψαλτήριον καὶ κιθάραν. 22 Σελλὰ δὲ καὶ αὐτὴ ἔτεκε τὸν Θόβελ, καὶ ἦν σφυροκόπος χαλκεὺς χαλκοῦ καὶ σιδήρου· ἀδελφὴ δὲ Θόβελ Νοεμά. 23 εἶπε δὲ Λάμεχ ταῖς ἑαυτοῦ γυναιξίν· ᾿Αδὰ καὶ Σελλά, ἀκούσατέ μου τῆς φωνῆς, γυναῖκες Λάμεχ, ἐνωτίσασθέ μου τοὺς λόγους, ὅτι ἄνδρα ἀπέκτεινα εἰς τραῦμα ἐμοὶ καὶ νεανίσκον εἰς μώλωπα ἐμοί· 24 ὅτι ἑπτάκις ἐκδεδίκηται ἐκ Κάϊν, ἐκ δὲ Λάμεχ ἑβδομηκοντάκις ἑπτά.

Η γενεαλογία τελειώνει με τον Λάμεχ να λέει ότι σκότωσε (κατά παράδειγμα των προγόνων του) και ότι αν επτά φορές είναι η εκδίκηση για τον Κάιν τότε εβδομήντα φορές εκδίκηση είναι για τον Λάμεχ - αυτό το χωρίο από πολλούς ερμηνεύεται ως έπαρση του Λάμεχ ο οποίος δεν βάζει μυαλό. Παρατηρούμε ότι ο Θοβέλ ήταν σφυροκόπος χαλκού και σιδήρου συνεπώς είχε προοδεύσει πολύ ως προς τις τεχνικές γνώσεις του.

Ποια περιοχή του κόσμου είχε προοδεύσει τόσο πολύ στην κατεργασία σιδήρου στην αρχαιότητα ;

Ωστόσο ο Αδάμ με την Εύα κάνουν ένα νέο παιδί, τον Σηθ, ο οποίος αποτελεί την "ανάσταση" του Κάιν. Ο Σηθ κάνει απόγονο τον Ενώς, και αυτός ήταν η ελπίδα ότι θα επικαλεστεί το όνομα του Κυρίου.

25 ῎Εγνω δὲ ᾿Αδὰμ Εὔαν τὴν γυναῖκα αὐτοῦ, καὶ συλλαβοῦσα ἔτεκεν υἱόν, καὶ ἐπωνόμασε τὸ ὄνομα αὐτοῦ Σήθ, λέγουσα· ἐξανέστησε γάρ μοι ὁ Θεὸς σπέρμα ἕτερον ἀντὶ ῎Αβελ, ὃν ἀπέκτεινε Κάϊν. 26 καὶ τῷ Σὴθ ἐγένετο υἱός, ἐπωνόμασε δὲ τὸ ὄνομα αὐτοῦ ᾿Ενώς· οὗτος ἤλπισεν ἐπικαλεῖσθα τὸ ὄνομα Κυρίου τοῦ Θεοῦ.

Κλείνοντας θα ήθελα να τονίσω ότι σύμφωνα με αυτό το κεφάλαιο υπάρχει μία μεγάλη εικόνα, που δείχνει την παράλληλη ανάπτυξη δύο διαφορετικών ανθρώπινων γνεών . Η μία είναι τεχνολογικά ανώτερη από την άλλη (Ο Κάιν από τον Σηθ), αλλά η γενιά του Σηθ είναι η ελπίδα του Κυρίου....

Εντοπίζονται αυτά τα ανθρώπινα φύλα στην αρχαία ανθρώπινη ιστορία ;

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΕΜΠΤΟ

2 ἄρσεν καὶ θῆλυ ἐποίησεν αὐτοὺς καὶ εὐλόγησεν αὐτούς· καὶ ἐπωνόμασε τὸ ὄνομα αὐτοῦ ᾿Αδάμ, ᾗ ἡμέρᾳ ἐποίησεν αὐτούς· 3 ἔζησε δὲ ᾿Αδὰμ τριάκοντα καὶ διακόσια ἔτη, καὶ ἐγέννησε κατὰ τὴν ἰδέαν αὐτοῦ καὶ κατὰ τὴν εἰκόνα αὐτοῦ καὶ ἐπωνόμασε τὸ ὄνομα αὐτοῦ Σήθ. 4 ἐγένοντο δὲ αἱ ἡμέραι τοῦ ᾿Αδάμ, ἃς ἔζησε μετά τὸ γεννῆσαι αὐτὸν τὸν Σήθ, ἔτη ἑπτακόσια, καὶ ἐγέννησεν υἱοὺς καὶ θυγατέρας. 5 καὶ ἐγένοντο πᾶσαι αἱ ἡμέραι ᾿Αδάμ, ἃς ἔζησε, τριάκοντα καὶ ἐννακόσια ἔτη, καὶ ἀπέθανεν.

Εδώ παρατηρούμε κάτι που έχει ιδιαίτερη σημασία. Ο Αδάμ ζει συνολικά εννιακόσια τριάντα χρόνια και μετά πεθαίνει. Στα τριακόσια τριάντα χρόνια του τεκνοποιεί τον Σηθ. Εδώ τίθεται τώρα το μεγάλο ερώτημα που έχει κάνει όλο το κόσμο άνω κάτω, πως εξηγούνται οι τόσες μεγάλες ηλικίες των προκατακλυσμιαίων ανθρώπων. Μία απάντηση μπορεί να είναι ότι η πληροφορία είναι σωστή (κυριολεκτική θέση), μία απάντηση μπορεί επίσης να είναι ότι αποτελεί κάποια κωδικοποιημένη περίπτωση (αλληγορική και μεταφορική θέση). Αν λάβουμε υπόψη ότι οι Αιγύπτιοι μετρούσαν τις εποχές ως χρόνια (4 εποχές = 4 χρόνια Αιγυπτιακά) τότε πιθανόν το 330 χρόνια να σημαίνει 82 περίπου χρόνια. Ας προχωρήσουμε να δούμε την συνέχεια της γενεαλογίας:

6 ῎Εζησε δὲ Σὴθ πέντε καὶ διακόσια ἔτη καὶ ἐγέννησε τὸν ᾿Ενώς. 7 καὶ ἔζησε Σὴθ μετὰ τὸ γεννῆσαι αὐτὸν τὸν ᾿Ενὼς ἑπτὰ ἔτη καὶ ἑπτακόσια καὶ ἐγέννησεν υἱοὺς καὶ θυγατέρας. 8 καὶ ἐγένοντο πᾶσαι αἱ ἡμέραι Σὴθ δώδεκα καὶ ἐννακόσια ἔτη, καὶ ἀπέθανε. 9 Καὶ ἔζησεν ᾿Ενὼς ἔτη ἑκατὸν ἐνενήκοντα καὶ ἐγέννησε τὸν Καϊνᾶν. 10 καὶ ἔζησεν ᾿Ενὼς μετὰ τὸ γεννῆσαι αὐτὸν τὸν Καϊνᾶν πεντεκαίδεκα ἔτη καὶ ἑπτακόσια καὶ ἐγέννησεν υἱοὺς καὶ θυγατέρας. 11 καὶ ἐγένοντο πᾶσαι αἱ ἡμέραι ᾿Ενὼς πέντε ἔτη καὶ ἐννακόσια, καὶ ἀπέθανε. 12 Καὶ ἔζησε Καϊνᾶν ἑβδομήκοντα καὶ ἑκατὸν ἔτη, καὶ ἐγέννησε τὸν Μαλελεήλ. 13 καὶ ἔζησε Καϊνᾶν μετὰ τὸ γεννῆσαι αὐτὸν τὸν Μαλελεὴλ τεσσαράκοντα καὶ ἑπτακόσια ἔτη καὶ ἐγέννησεν υἱοὺς καὶ θυγατέρας. 14 καὶ ἐγένοντο πᾶσαι αἱ ἡμέρα Καϊνᾶν δέκα ἔτη καὶ ἐννακόσια, καὶ ἀπέθανε. 15 Καὶ ἔζησε Μαλελεὴλ πέντε καὶ ἑξήκοντα καὶ ἑκατὸν ἔτη καὶ ἐγέννησε τὸν ᾿Ιάρεδ. 16 καὶ ἔζησε Μαλελεὴλ μετὰ τὸ γεννῆσαι αὐτὸν τὸν ᾿Ιάρεδ ἔτη τριάκοντα καὶ ἑπτακόσια καὶ ἐγέννησεν υἱοὺς καὶ θυγατέρας. 17 καὶ ἐγένοντο πᾶσαι αἱ ἡμέραι Μαλελεήλ, ἔτη πέντε καὶ ἐνενήκοντα καὶ ὀκτακόσια, καὶ ἀπέθανε. 18 Καὶ ἔζησεν ᾿Ιάρεδ δύο καὶ ἑξήκοντα ἔτη καὶ ἑκατὸν καὶ ἐγέννησε τὸν ᾿Ενώχ. 19 καὶ ἔζησεν ᾿Ιάρεδ μετὰ τὸ γεννῆσαι αὐτὸν τὸν ᾿Ενὼχ ὀκτακόσια ἔτη καὶ ἐγέννησεν υἱοὺς καὶ θυγατέρας. 20 καὶ ἐγένοντο πᾶσαι αἱ ἡμέραι ᾿Ιάρεδ δύο καὶ ἑξήκοντα καὶ ἐννακόσια ἔτη, καὶ ἀπέθανε. 21 Καὶ ἔζησεν ᾿Ενὼχ πέντε καὶ ἑξήκοντα καὶ ἑκατὸν ἔτη καὶ ἐγέννησε τὸν Μαθουσάλα. 22 εὐηρέστησε δὲ ᾿Ενὼχ τῷ Θεῷ μετὰ τὸ γεννῆσαι αὐτὸν τὸν Μαθουσάλα διακόσια ἔτη καὶ ἐγέννησεν υἱοὺς καὶ θυγατέρας. 23 καὶ ἐγένοντο πᾶσαι αἱ ἡμέραι ᾿Ενὼχ πέντε καὶ ἑξήκοντα καὶ τριακόσια ἔτη. 24 καὶ εὐηρέστησεν ᾿Ενὼχ τῷ Θεῷ καὶ οὐχ εὑρίσκετο, ὅτι μετέθηκεν αὐτὸν ὁ Θεός. 25 Καὶ ἔζησε Μαθουσάλα ἑπτὰ ἔτη καὶ ἑξήκοντα καὶ ἑκατὸν καὶ ἐγέννησε τὸν Λάμεχ. 26 καὶ ἔζησε Μαθουσάλα μετὰ τὸ γεννῆσαι αὐτὸν τὸν Λάμεχ δύο καὶ ὀκτακόσια ἔτη καὶ ἐγέννησεν υἱοὺς καὶ θυγατέρας. 27 καὶ ἐγένοντο πᾶσαι αἱ ἡμέραι Μαθουσάλα, ἃς ἔζησεν, ἐννέα καὶ ἑξήκοντα καὶ ἐννακόσια ἔτη, καὶ ἀπέθανε. 28 Καὶ ἔζησε Λάμεχ ὀκτὼ καὶ ὀγδοήκοντα καὶ ἑκατὸν ἔτη καὶ ἐγέννησεν υἱόν. 29 καὶ ἐπωνόμασε τὸ ὄνομα αὐτοῦ Νῶε λέγων· οὗτος διαναπαύσει ἡμᾶς ἀπό τῶν ἔργων ἡμῶν καὶ ἀπὸ τῶν λυπῶν τῶν χειρῶν ἡμῶν καὶ ἀπὸ τῆς γῆς, ἧς κατηράσατο Κύριος ὁ Θεός. 30 καὶ ἔζησε Λάμεχ μετὰ τὸ γεννῆσαι αὐτὸν τὸν Νῶε πεντακόσια καὶ ἑξήκοντα καὶ πέντε ἔτη καὶ ἐγέννησεν υἱοὺς καὶ θυγατέρας. 31 καὶ ἐγένοντο πᾶσαι αἱ ἡμέραι Λάμεχ ἑπτακόσια καὶ πεντήκοντα τρία ἔτη, καὶ ἀπέθανε. 32 Καὶ ἦν Νῶε ἐτῶν πεντακοσίων καὶ ἐγέννησε τρεῖς υἱούς, τὸν Σήμ, τὸν Χάμ, καὶ τὸν ᾿Ιάφεθ.

Παρατηρούμε λοιπόν ότι ολόκληρη η γενεαλογία των ανθρώπων ξεκινάει με τον Νώε και φτάνει στον Νώε και τους τρις γιούς του, τον Σημ, Χαμ, και Ιαφέθ.

Τι θα μπορούσαμε να πούμε για ολόκληρη την γενεαλογία που υπάρχει στην Γένεσις από Αδάμ ; θα μπορούσαμε αν υποθέσουμε ότι όλοι αυτοί οι "πρόγονοι του Νώε" ήταν πρόγονοι του ανθρωπίνου γένους σύμφωνα με την επιστήμη την παλαιοντολογίας ;
1.Σοφία πάντων κάλλιστον, η δε αμάθεια πάντων κάκιστον
2. ζητεῖτε τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν

Re: Ας ερευνήσουμε τη Γένεσις

2
Οταν θυμηθω θα πω που το διαβασα.Επειδη ηταν καταπληκτικη ερμηνεια,η οποια απαντα σε πολλα συγχρονα ερωτηματα θα την καταθεσω.
LAPTONAS έγραψε:ΕΝ ἀρχῇ ἐποίησεν ὁ Θεὸς τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν.
Εν αρχη=δεν υπηρχε πριν ουτε ο χρονος
ουρανον=δημιουργια χωρου
γην=δημιουργια υλης
Ερχεται σε πληρη αντιθεση απο τις αποψεις των αρχαιων,αλλα για φανταστειτε οτι ο χωροχρονος και η υλη ειναι αυτα που μας στενευουν,μας πνιγουν θα ελεγα και απο αυτα ισως απελευθερουμε

Re: Ας ερευνήσουμε τη Γένεσις

3
αιτωλος έγραψε:Οταν θυμηθω θα πω που το διαβασα.Επειδη ηταν καταπληκτικη ερμηνεια,η οποια απαντα σε πολλα συγχρονα ερωτηματα θα την καταθεσω.
LAPTONAS έγραψε:ΕΝ ἀρχῇ ἐποίησεν ὁ Θεὸς τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν.
Εν αρχη=δεν υπηρχε πριν ουτε ο χρονος
ουρανον=δημιουργια χωρου
γην=δημιουργια υλης
Ερχεται σε πληρη αντιθεση απο τις αποψεις των αρχαιων,αλλα για φανταστειτε οτι ο χωροχρονος και η υλη ειναι αυτα που μας στενευουν,μας πνιγουν θα ελεγα και απο αυτα ισως απελευθερουμε
μάλιστα ο Τίμαιος (στο Πλάτωνα) λέει ότι οι πλανήτες φτιάχτηκαν συν τοις άλλοις για να προσμετράμε το χρόνο (ο οποίος δεν υπήρχε ακόμα).
1.Σοφία πάντων κάλλιστον, η δε αμάθεια πάντων κάκιστον
2. ζητεῖτε τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν

Re: Ας ερευνήσουμε τη Γένεσις

4
LAPTONAS έγραψε:μάλιστα ο Τίμαιος (στο Πλάτωνα) λέει ότι οι πλανήτες φτιάχτηκαν συν τοις άλλοις για να προσμετράμε το χρόνο (ο οποίος δεν υπήρχε ακόμα).
Δεν ξερω,ισως εχεις δικιο,αλλα εσυ που εχεις το κειμενο αφηνει αυτην την αισθηση;Οτι δηλαδη δεν υπηρχε χρονος.Γιατι με τους πλανητες μετραμε τον χρονο,αλλα ο χρονος προηγειται των πλανητων.

Re: Ας ερευνήσουμε τη Γένεσις

5
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ι'. Ίνα ο κόσμος μετάσχη της αιωνιότητος του προτύπου του, ο Θεός εδημιούργησε τον χρόνον, όστις είναι εικών κινητή της ακινήτου αιωνιότητος· διότι, καίτοι ο χρόνος ουδέποτε είναι, όμως γίνεται πάντοτε και απαύστως.


Άμα δε ενόησεν ότι τούτο (το παν) εκινήθη και έγινε ζων- τανή εικών των αιωνίων Θεών (ιδεών)(80) ο Πατήρ, ο γεννήσας αυτό, το εθαύμασε και πλήρης χαράς εσκέφθη να το καταστήση ακόμη ομοιότερον με το παράδειγμα (πρότυπον). Επειδή δε αυτό Δ. | ήτο ζώον αιώνιον, ούτω και το σύμπαν τούτο επεχείρησε τοιούτο να το κάμη όσον ήτο δυνατόν. Αλλά το ζώον εκείνο ήτο φύσει αιώνιον τούτο δε (την αιωνιότητα) δεν ήτο δυνατόν παν- τελώς να προσάψη εις το λαβόν γέννησιν. Επινοεί λοιπόν να κάμη εικόνα της αιωνιότητος κινητήν, και τακτοποιών συνάμα τον ουρανόν κάμνει της αιωνιότητος, ήτις μένει πάντοτε εις την ενότητα (εις το έν), αιώνιον εικόνα, ήτις προχωρεί (κινείται) κατ' αριθμούς, και είναι εκείνο το οποίον έχομεν ονομάσει χρό- Ε. | νον(81). Διότι τας ημέρας και τας νύκτας και τους μήνας και τους ενιαυτούς, οίτινες δεν ήσαν πριν ή ο ουρανός γεννηθή, τότε ενώ ούτος ελάμβανεν ύπαρξιν, ο δημιουργός παρήγαγε και ταύτα. Και πάντα ταύτα είναι μέρη του χρόνου, και το ήτο και το θα είναι είναι είδη του χρόνου και γενητά, τα οποία λεληθότως μεταφέρομεν όχι ορθώς εις την αιώνιον ουσίαν. Διότι λέγομεν βέβαια ότι αύτη ήτο και είναι και θα είναι, αλλ' εις αυτήν αλη- 38. | θώς ειπείν αρμόζει μόνον το είναι, το δε ήτο και το θα είναι πρέπει να λέγωνται περί της γενέσεως, ήτις προβαίνει, εν χρόνω. Διότι τα δύο ταύτα είναι κινήσεις, ενώ εκείνο, όπερ είναι πάντοτε κατά τον αυτόν τρόπον ακινήτως, δεν δύναταί ποτε να γίνηται ούτε πρεσβύτερον ούτε νεώτερον, ούτε να έχη γίνη τώρα, ούτε να είναι εις το μέλλον, ούτε το παράπαν άλλο τι από όσα η γένεσις έδωκεν εις εκείνα, τα οποία κινούνται (και υποπίπτου- σιν) εις την αίσθησιν, αλλά ταύτα είναι μορφαί του χρόνου, όσ- τις μιμείται την αιωνιότητα και στρέφεται κατ' αριθμητικάς ανα- Β. | φοράς. Και ακόμη εκτός τούτων, όταν λέγωμεν ότι το γε- γονός είναι(82) γεγονός, και ότι το γινόμενον είναι γινόμενον, προσ- έτι δε ότι το γενησόμενον είναι γενησόμενον και το μη ον είναι μη ον, ουδέν λέγομεν ακριβώς. Περί τούτων όμως ίσως δεν είναι καιρός αρμόζων τώρα να ακριβολογήσωμεν(83).
- See more at: http://www.filoumenos.com/forum/viewtop ... o8ebF.dpuf
1.Σοφία πάντων κάλλιστον, η δε αμάθεια πάντων κάκιστον
2. ζητεῖτε τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν

Re: Ας ερευνήσουμε τη Γένεσις

7
grecko έγραψε:Νομίζω οτι καλό θα ήταν να διαβάσουμε πρώτιστα την Εξαήμερον του Μεγάλου Βασιλείου που τα αναλύει.

http://users.uoa.gr/~nektar/orthodoxy/p ... oc94440745
Μα εδώ είναι η ουσία, αφού ο Μέγας Βασίλειος γράφει κατά την εποχή του (330 - 379) , κατά την οποία δεν υπήρχαν οι ίδιοι προβληματισμοί που υπάρχουν σήμερα. Για παράδειγμα ο πρώτος μου προβληματισμός αναφέρεται παραπάνω :
Στις επόμενες δύο μέρες παρατηρούμε πάλι κάτι το οποίο δεν μπορεί να συμβαδίσει με την γνώσεις που έχουμε σήμερα για τη δημιουργία του κόσμου. Αναφέρει εδώ ο Μωυσής ότι την Τρίτη μέρα της δημιουργίας ο Δημιουργός έφτιαξε το φυτικό βασίλειο και ότι την Tέταρτη μέρα έφτιαξε τον Ήλιο και τη Σελήνη.
Δεν γίνετε να έγινε πρώτα το φως και μετά ο Ήλιος και η Σελήνη, αφού το φως έρχεται από τον ήλιο...

Λέει λοιπόν ο Μέγας Βασίλειος :

“Και ἐκάλεσεν “Θεὸς τὸ φῶς ἡμέραν, καὶ τὸ σκότος ἐκάλεσε νύκτα” και το αιτιολογεί ως εξής: “τώρα βέβαια μετά την δημιουργία του ηλίου, ημέρα είνε η ατμόσφαιρα η φωτισμένη από τον ήλιο που λάμπει εις το επάνω από την γην ημισφαίριον, νυξ δε είνε μια σκιά της γης που δημιουργείται όταν αποκρύπτεται ο ήλιος. Τότε όμως η ημέρα εγίνετο και η νυξ ήρχετο εις αντικατάστασίν της, όχι από την ηλιακήν κίνησιν, αλλά καθώς το πρωτόγονον εκείνο φως διεχύνετο και πάλιν συνεστέλλετο, συμφώνως προς το πρόγραμμα που ώρισεν ο Θεός” (38). “Καὶ ἐγένετο ἑσπέρα καὶ ἐγένετο πρωΐ, ἡμέρα μία”. Το “μία” ειπώθηκε αντί του πρώτη για να βάλει ένα σαφές περίγραμμα στο ημερονύκτιο για να θεωρείται ότι εικοσιτέσσερεις ώρες είναι μία μέρα. Ο εγκυρότερος λόγος για τον Βασίλειο όμως προέρχεται από τα απόκρυφα βιβλία ότι ο Θεός που κατασκεύασε την φύση του χρόνου, έβαλε μέτρα και μονάδες μετρήσεως, τα διαστήματα των ημερών και μετρώντας αυτόν με την βδομάδα, διατάσσει να ανακυκλούται συνεχώς η εβδομάς εις τον εαυτόν της. Αριθμώντας έτσι την κίνηση του χρόνου (42).
http://www.pare-dose.net/4091

... ποιο πρωτόγονο φως ; Δηλαδή η εξήγηση είναι ότι μιλάει για κάποιου άλλου είδους φωτός;; Τι φως ήταν αυτό που κατασκεύασε πρώτα ο Θεός... και από ποιες απόκρυφες πηγές εξήγησε αυτά ο Μέγας Βασίλειος ;
1.Σοφία πάντων κάλλιστον, η δε αμάθεια πάντων κάκιστον
2. ζητεῖτε τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν

Re: Ας ερευνήσουμε τη Γένεσις

8
Ναι αυτό που λες σχετικά με τον ήλιο,το χρησιμοποιούν πολλοί για να βγάλουν την Γένεση οτι ψεύδεται,γιατί εμείς σήμερα δεν μπορούμε να νοήσουμε φως χωρίς ήλιο,και όμως κατα περίεργο τρόπο,έχουμε ηλεκτρισμό!
Και ο Θεός δηλαδή δεν μπορεί να φτιάξει φως χωρις ήλιο,ενω εμείς μπορούμε;;;

Δες τι λέει στην OMIΛΙΑ στ´.
Περὶ γενέσεως φωστήρων.

Ἥλιος δὲ οὔπω ἦν καὶ σελήνη, ἵνα μήτε φωτὸς ἀρχηγὸν καὶ πατέρα τὸν ἥλιον ὀνομάσωσι· μήτε τῶν ἐκ τῆς γῆς φυομένων δημιουργόν, οἱ τὸν Θεὸν ἀγνοήσαντες ἡγήσωνται. Διὰ τοῦτο τετάρτη ἡμέρα· καὶ τότε εἶπεν ὁ Θεὸς, Γενηθήτωσαν φωστῆρες ἐν τῷ στερεώματι τοῦ οὐρανοῦ. Ὅταν τὸν εἰπόντα διδαχθῇς, εὐθὺς τῇ ἐννοίᾳ σύναπτε τὸν ἀκούσαντα. Εἶπεν ὁ Θεὸς, Γενηθήτωσαν φωστῆρες, καὶ ἐποίησεν ὁ Θεὸς τοὺς δύο φωστῆρας. Τίς εἶπε καὶ τίς ἐποίησεν; Οὐκ ἐννοεῖς ἐν τούτοις τὸ διπλοῦν τῶν προσώπων; Πανταχοῦ τῇ ἱστορίᾳ τὸ δόγμα τῆς θεολογίας μυστικῶς συμπαρέσπαρται. Καὶ ἡ χρεία πρόσκειται τῆς τῶν φωστήρων γενέσεως· Εἰς φαῦσιν, φησίν, ἐπὶ τῆς γῆς. Εἰ προειλήφει τοῦ φωτὸς ἡ γένεσις, πῶς νῦν ὁ ἥλιος πάλιν εἰς φαῦσιν λέγεται γεγονέναι; Πρῶτον μὲν οὖν τῆς λέξεως τὸ ἰδιότροπον μηδένα σοι κινείτω γέλωτα, εἴπερ μὴ ἑπόμεθα ταῖς παρ᾿ ὑμῖν ἐκλογαῖς τῶν ῥημάτων, μηδὲ τὸ τῆς θέσεως αὐτῶν εὔρυθμον ἐπιτηδεύομεν. Οὐ γὰρ τορευταὶ λέξεων παρ᾿ ἡμῖν· οὐδὲ τὸ εὔηχον τῶν φωνῶν, ἀλλὰ τὸ εὔσημον τῶν ὀνομάτων πανταχοῦ προτιμότερον. Σκόπει τοίνυν εἰ μὴ διὰ τῆς φαύσεως ἀρκούντως ἐνέφηνεν ὃ ἐβούλετο· ἀντὶ γὰρ τοῦ φωτισμοῦ τὴν φαῦσιν εἴρηκεν. Ἔστι δὲ οὐδὲν μαχόμενον τοῦτο τοῖς περὶ τοῦ φωτὸς εἰρημένοις. Τότε μὲν γὰρ αὐτὴ τοῦ φωτὸς ἡ φύσις παρήχθη· νῦν δὲ τὸ ἡλιακὸν τοῦτο σῶμα ὄχημα εἶναι τῷ πρωτογόνῳ ἐκείνῳ φωτὶ παρεσκεύασται. Ὡς γὰρ ἄλλο τὸ πῦρ, καὶ ἄλλο ὁ λύχνος· τὸ μὲν τὴν τοῦ φωτίζειν δύναμιν ἔχον, τὸ δὲ παραφαίνειν τοῖς δεομένοις πεποιημένον· οὕτω καὶ τῷ καθαρωτάτῳ ἐκείνῳ καὶ εἰλικρινεῖ καὶ ἀΰλῳ φωτὶ ὄχημα νῦν οἱ φωστῆρες κατεσκευάσθησαν. Ὡς γὰρ ὁ ἀπόστολος λέγει τινὰς φωστῆρας ἐν κόσμῳ, ἄλλο δέ ἐστι φῶς τοῦ κόσμου τὸ ἀληθινόν, οὗ κατὰ μέθεξιν οἱ ἅγιοι φωστῆρες ἐγίνοντο τῶν ψυχῶν, ἃς ἐπαίδευον, τοῦ σκότους αὐτὰς τῆς ἀγνοίας ῥυόμενοι· οὕτω καὶ νῦν τὸν ἥλιον τοῦτον τῷ φανοτάτῳ ἐκείνῳ ἐπισκευάσας φωτὶ ὁ τῶν ὅλων δημιουργὸς περὶ τὸν κόσμον ἀνῆψε.

Καὶ μηδενὶ ἄπιστον εἶναι δοκείτω τὸ εἰρημένον, ὅτι ἄλλο μέν τι τοῦ φωτὸς ἡ λαμπρότης, ἄλλο δέ τι τὸ ὑποκείμενον τῷ φωτὶ σῶμα. Πρῶτον μὲν οὖν ἐκ τοῦ τὰ σύνθετα πάντα οὕτω παρ᾿ ἡμῶν διαιρεῖσθαι, εἴς τε τὴν δεκτικὴν οὐσίαν, καὶ εἰς τὴν ἐπισυμβᾶσαν αὐτῇ ποιότητα. Ὡς οὖν ἕτερον μέν τι τῇ φύσει ἡ λευκότης, ἕτερον δέ τι τὸ λελευκασμένον σῶμα, οὕτω καὶ τὰ νῦν εἰρημένα, διάφορα ὄντα τῇ φύσει, ἥνωται τῇ δυνάμει τοῦ κτίσαντος. Καὶ μή μοι λέγε ἀδύνατα εἶναι ταῦτα ἀπ᾿ ἀλλήλων διαιρεῖσθαι. Οὐδὲ γὰρ ἐγὼ τὴν διαίρεσιν τοῦ φωτὸς ἀπὸ τοῦ ἡλιακοῦ σώματος ἐμοὶ καὶ σοὶ δυνατὴν εἶναί φημι, ἀλλ᾿ ὅτι ἃ ἡμῖν τῇ ἐπινοίᾳ ἐστὶ χωριστά, ταῦτα δύναται καὶ αὐτῇ τῇ ἐνεργείᾳ παρὰ τοῦ ποιητοῦ τῆς φύσεως αὐτῶν διαστῆναι.
Δηλαδη με λίγα λόγια.. ως απόδοση στα νεοελληνικά...ο Θεός έφτιαξε τον ήλιον και την σελήνην αργότερα για να μην ονομάσουν τον ήλιο αρχηγό και πατέρα του φωτός,ούτε να τον θεωρούν ως δημιουργο όσων ήταν στην γη.

Οτι πριν δημιουργήθηκε η φύσις του φωτός και την τέταρτη ημέρα εδημιουργήθηκε το ηλιακό σώμα,ως όχημα του πρωτόγονου εκείνου φωτός.

Όπως άλλο το πυρ και άλλο ο λυχνος ,το μεν πυρ εχει την δύναμιν να φωτίζει,ο λύχνος είναι κατασκευασμένος να μεταδίδει το φως σε όσους το έχουν ανάγκη.
Όπως άλλο είναι κατα την φύσιν η λευκότης,άλλο το λευκό σώμα,έτσι άλλο είναι το φως,άλλο η ήλιος,ενώ είναι διαφορετικά στην φύσι τους,έχουν ενωθή δια της δυνάμεως του Δημιουργού
Caer está permitido, levantarse es obligatorio....."Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς"
Xαμένη μάχη,είναι αυτή που φοβήθηκες να δώσεις
Πριν γράψεις σκέψου! Πριν κατακρίνεις περίμενε! Πριν προσευχηθείς συγχώρα! Πριν παραιτηθείς προσπάθησε!
Καλό είναι το να υπάρχεις …μα το να ζεις εν Χριστώ είναι άλλο πράγμα !

Re: Ας ερευνήσουμε τη Γένεσις

9
Τότε ο Θεός είναι ο Φωστήρας διαφορετικού Φωτός.

δεχόμαστε λοιπόν ότι το φως που προέρχεται από τον Ήλιο είναι άλλο (είναι κτιστό φως), και άλλο είναι το "Πρωτόγονο" φως που δημιουργείται τη πρώτη μέρα της Δημιουργίας όπως λέει ο Μέγας Βασίλειος. Άλλωστε και η γη αρχικά ήταν αόρατη και ακατασκεύαστη.

Ποιο είναι όμως εκείνο το πρωτόγονο φως που έχει φωστήρα το Θεό; Θα μπορούσαμε να υποθέσουμε ότι το "Πρωτόγονο Φως" είναι ο Λόγος;

Λέει ας πούμε ο Άγιος Βασίλειος:
Ὡς γὰρ ὁ ἀπόστολος λέγει τινὰς φωστῆρας ἐν κόσμῳ, ἄλλο δέ ἐστι φῶς τοῦ κόσμου τὸ ἀληθινόν, οὗ κατὰ μέθεξιν οἱ ἅγιοι φωστῆρες ἐγίνοντο τῶν ψυχῶν, ἃς ἐπαίδευον, τοῦ σκότους αὐτὰς τῆς ἀγνοίας ῥυόμενοι· οὕτω καὶ νῦν τὸν ἥλιον τοῦτον τῷ φανοτάτῳ ἐκείνῳ ἐπισκευάσας φωτὶ ὁ τῶν ὅλων δημιουργὸς περὶ τὸν κόσμον ἀνῆψε.

Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης λέει :
1 Ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ Λόγος, καὶ ὁ Λόγος ἦν πρὸς τὸν Θεόν, καὶ Θεὸς ἦν ὁ Λόγος. 2 Οὗτος ἦν ἐν ἀρχῇ πρὸς τὸν Θεόν. 3 πάντα δι' αὐτοῦ ἐγένετο, καὶ χωρὶς αὐτοῦ ἐγένετο οὐδὲ ἕν ὃ γέγονεν. 4 ἐν αὐτῷ ζωὴ ἦν, καὶ ἡ ζωὴ ἦν τὸ φῶς τῶν ἀνθρώπων. 5 καὶ τὸ φῶς ἐν τῇ σκοτίᾳ φαίνει, καὶ ἡ σκοτία αὐτὸ οὐ κατέλαβεν.

Ο Χριστός λέει :
Ἐγώ εἰμι τὸ φῶς τοῦ κόσμου· ὁ ἀκολουθῶν ἐμοὶ οὐ μὴ περιπατήσῃ ἐν τῇ σκοτίᾳ, ἀλλ' ἕξει τὸ φῶς τῆς ζωῆς.

Δηλαδή όπως ο Θεός είναι Φωστήρας του άκτιστου φωτός , έτσι και ο Ήλιος είναι ο Φωστήρας του κτιστού φωτός.
1.Σοφία πάντων κάλλιστον, η δε αμάθεια πάντων κάκιστον
2. ζητεῖτε τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν
Απάντηση

Επιστροφή στο “Ανάγνωση και ερμηνεία της Αγίας Γραφής”