Re: Μελχισεδέκ και Έλληνες

10
LAPTONAS έγραψε:το σημείο που έπρεπε να εστιάσεις όμως φίλε Μ__ είνι αυτό που λέει στο τέλος :

δηλαδή στο :

Και Έλληνες εδώ δεν εννοεί τους ειδωλολάτρες, αλλά τους ευσεβείς[/b], οι οποίοι ζούσαν με τον έμφυτο νόμο, οι οποίοι, χωρίς τις ιουδαϊκές νομοθετικές διατάξεις, εφάρμοζαν όλα όσα απέβλεπαν στην ευσέβεια, όπως ήταν ο Μελχισεδέκ, ο Ιώβ, ο Κορνήλιος».

Βλέπουμε εδώ, ότι ο Μελχισεδέκ ήταν ένας Έλληνας που ζούσε με τον έμφυτο νόμο και όχι με τις ιουδαϊκές διατάξεις, όπως και ο Ιώβ και ο Κορνήλιος.

Φίλε μου πουθενά δεν αναφέρεται στην Αγία Γραφή ο Μελχισεδέκ να είναι Έλληνας και ο Παύλος δεν λέει τίποτα παραπάνω.

Επιστολή Προς Εβραίους κεφ. 7
1 Οὗτος γὰρ ὁ Μελχισεδέκ, βασιλεὺς Σαλήμ, ἱερεὺς τοῦ Θεοῦ τοῦ ὑψίστου, ὁ συναντήσας ᾿Αβραὰμ ὑποστρέφοντι ἀπὸ τῆς κοπῆς τῶν βασιλέων καὶ εὐλογήσας αὐτόν,
2 ᾧ καὶ δεκάτην ἀπὸ πάντων ἐμέρισεν ᾿Αβραάμ, πρῶτον μὲν ἑρμηνευόμενος βασιλεὺς δικαιοσύνης, ἔπειτα δὲ καὶ βασιλεὺς Σαλήμ, ὅ ἐστι βασιλεὺς εἰρήνης,
3 ἀπάτωρ, ἀμήτωρ, ἀγενεαλόγητος, μήτε ἀρχὴν ἡμερῶν μήτε ζωῆς τέλος ἔχων, ἀφωμοιωμένος δὲ τῷ υἱῷ τοῦ Θεοῦ, μένει ἱερεὺς εἰς τὸ διηνεκές.
4 Θεωρεῖτε δὲ πηλίκος οὗτος, ᾧ καὶ δεκάτην ᾿Αβραὰμ ἔδωκεν ἐκ τῶν ἀκροθινίων ὁ πατριάρχης.
5 καὶ οἱ μὲν ἐκ τῶν υἱῶν Λευῒ τὴν ἱερατείαν λαμβάνοντες ἐντολὴν ἔχουσιν ἀποδεκατοῦν τὸν λαὸν κατὰ τὸν νόμον, τοῦτ' ἔστι τοὺς ἀδελφοὺς αὐτῶν, καίπερ ἐξεληλυθότας ἐκ τῆς ὀσφύος ᾿Αβραάμ·
6 ὁ δὲ μὴ γενεαλογούμενος ἐξ αὐτῶν δεδεκάτωκε τὸν ᾿Αβραάμ, καὶ τὸν ἔχοντα τὰς ἐπαγγελίας εὐλόγηκε.
7 χωρὶς δὲ πάσης ἀντιλογίας τὸ ἔλαττον ὑπὸ τοῦ κρείττονος εὐλογεῖται.
8 καὶ ὧδε μὲν δεκάτας ἀποθνήσκοντες ἄνθρωποι λαμβάνουσιν, ἐκεῖ δὲ μαρτυρούμενος ὅτι ζῇ.
9 καὶ ὡς ἔπος εἰπεῖν, διὰ ᾿Αβραὰμ καὶ Λευῒ ὁ δεκάτας λαμβάνων δεδεκάτωται·
10 ἔτι γὰρ ἐν τῇ ὀσφύϊ τοῦ πατρὸς ἦν ὅτε συνήντησεν αὐτῷ ὁ Μελχισεδέκ.
11 Εἰ μὲν οὖν τελείωσις διὰ τῆς Λευϊτικῆς ἱερωσύνης ἦν· ὁ λαὸς γὰρ ἐπ' αὐτῇ νενομοθέτητο· τίς ἔτι χρεία κατὰ τὴν τάξιν Μελχισεδὲκ ἕτερον ἀνίστασθαι ἱερέα καὶ οὐ κατὰ τὴν τάξιν ᾿Ααρὼν λέγεσθαι;
12 μετατιθεμένης γὰρ τῆς ἱερωσύνης ἐξ ἀνάγκης καὶ νόμου μετάθεσις γίνεται.
13 ἐφ' ὃν γὰρ λέγεται ταῦτα, φυλῆς ἑτέρας μετέσχηκεν, ἀφ' ἧς οὐδεὶς προσέσχηκε τῷ θυσιαστηρίῳ.

1 Γιατί αυτός ο Μελχισεδέκ ήταν βασιλιάς της Σαλήμ, ιερέας του Θεού του ύψιστου, που συνάντησε τον Αβραάμ, όταν επέστρεφε από τη σφαγή των βασιλιάδων, και τον ευλόγησε,
2 στον οποίο ο Αβραάμ μοίρασε και το δέκατο από όλα. Αφενός το όνομά του πρώτα ερμηνεύεται “βασιλιάς δικαιοσύνης”, αφετέρου έπειτα και βασιλιάς Σαλήμ, που σημαίνει “βασιλιάς ειρήνης”.
3 Χωρίς πατέρα, χωρίς μητέρα, χωρίς γενεαλογία, που δεν έχει μήτε αρχή ημερών μήτε τέλος ζωής, αλλά αφομοιωμένος με τον Υιό του Θεού μένει ιερέας συνεχώς.
4 Στοχαστείτε, λοιπόν, πόσο μεγάλος είναι αυτός στον οποίο ο πατριάρχης Αβραάμ έδωσε και το δέκατο από τα λάφυρα.
5 Και αφενός όσοι από τους γιους του Λευί λαβαίνουν την ιερατεία έχουν εντολή να παίρνουν τα δέκατα από το λαό κατά το νόμο, τουτέστι από τους αδελφούς τους, αν και έχουν εξέλθει από την οσφύ του Αβραάμ.
6 Αφετέρου εκείνος, μολονότι δεν προέρχεται η γενεαλογία του από αυτούς, έχει λάβει το δέκατο από τον Αβραάμ και ευλόγησε εκείνον που είχε τις υποσχέσεις του Θεού.
7 Χωρίς, λοιπόν, καμιά αντιλογία το μικρότερο ευλογείται από το μεγαλύτερο.
8 Και αφενός εδώ δέκατα λαβαίνουν άνθρωποι που πεθαίνουν, αφετέρου εκεί τα λαβαίνει εκείνος που μαρτυρείται ότι ζει.
9 Και, για να πω έτσι, μέσω του Αβραάμ και ο Λευί που λαβαίνει δέκατα έχει δώσει δέκατα.
10 Γιατί ήταν ακόμα μέσα στην οσφύ του πατέρα του, όταν τον συνάντησε ο Μελχισεδέκ.
11 Αν λοιπόν, πράγματι, υπήρχε τελειοποίηση μέσω της λευιτικής ιεροσύνης – γιατί με βάση αυτή δόθηκε ο νόμος στο λαό – ποια ανάγκη ακόμα υπήρχε να εγερθεί άλλος ιερέας κατά την τάξη Μελχισεδέκ και όχι να λέγεται κατά την τάξη Ααρών;
12 Γιατί όταν μεταβάλλεται η ιεροσύνη, κατ’ ανάγκη γίνεται και μεταβολή του νόμου.
13 Επειδή αυτός για τον οποίο λέγονται αυτά έχει μετάσχει σε άλλη φυλή, από την οποία κανείς δεν έχει υπηρετήσει στο θυσιαστήριο.

Και μάλιστα παρακάτω μας λέει ότι ο Ιησούς είναι ο 2ος Μελχισεδέκ.

14 πρόδηλον γὰρ ὅτι ἐξ ᾿Ιούδα ἀνατέταλκεν ὁ Κύριος ἡμῶν, εἰς ἣν φυλὴν οὐδὲν περὶ ἱερωσύνης Μωϋσῆς ἐλάλησε.
15 Καὶ περισσότερον ἔτι κατάδηλόν ἐστιν, εἰ κατὰ τὴν ὁμοιότητα Μελχισεδὲκ ἀνίσταται ἱερεὺς ἕτερος,
16 ὃς οὐ κατὰ νόμον ἐντολῆς σαρκικῆς γέγονεν, ἀλλὰ κατὰ δύναμιν ζωῆς ἀκαταλύτου·
17 μαρτυρεῖ γὰρ ὅτι σὺ ἱερεὺς εἰς τὸν αἰῶνα κατὰ τὴν τάξιν Μελχισεδέκ.
18 ἀθέτησις μὲν γὰρ γίνεται προαγούσης ἐντολῆς διὰ τὸ αὐτῆς ἀσθενὲς καὶ ἀνωφελές·
19 οὐδὲν γὰρ ἐτελείωσεν ὁ νόμος, ἐπεισαγωγὴ δὲ κρείττονος ἐλπίδος, δι' ἧς ἐγγίζομεν τῷ Θεῷ.
20 καὶ καθ' ὅσον οὐ χωρὶς ὁρκωμοσίας· οἱ μὲν γὰρ χωρὶς ὁρκωμοσίας εἰσὶν ἱερεῖς γεγονότες,
21 ὁ δὲ μετὰ ὁρκωμοσίας διὰ τοῦ λέγοντος πρὸς αὐτόν· ὤμοσε Κύριος, καὶ οὐ μεταμεληθήσεται· σὺ ἱερεὺς εἰς τὸν αἰῶνα κατὰ τὴν τάξιν Μελχισεδέκ· 22 κατὰ τοσοῦτον κρείττονος διαθήκης γέγονεν ἔγγυος ᾿Ιησοῦς.
23 Καὶ οἱ μὲν πλείονές εἰσι γεγονότες ἱερεῖς διὰ τὸ θανάτῳ κωλύεσθαι παραμένειν·
24 ὁ δὲ διὰ τὸ μένειν αὐτὸν εἰς τὸν αἰῶνα ἀπαράβατον ἔχει τὴν ἱερωσύνην·
25 ὅθεν καὶ σῴζειν εἰς τὸ παντελὲς δύναται τοὺς προσερχομένους δι' αὐτοῦ τῷ Θεῷ, πάντοτε ζῶν εἰς τὸ ἐντυγχάνειν ὑπὲρ αὐτῶν.
26 Τοιοῦτος γὰρ ἡμῖν ἔπρεπεν ἀρχιερεύς, ὅσιος, ἄκακος, ἀμίαντος, κεχωρισμένος ἀπὸ τῶν ἁμαρτωλῶν καὶ ὑψηλότερος τῶν οὐρανῶν γενόμενος,
27 ὃς οὐκ ἔχει καθ' ἡμέραν ἀνάγκην, ὥσπερ οἱ ἀρχιερεῖς, πρότερον ὑπὲρ τῶν ἰδίων ἁμαρτιῶν θυσίας ἀναφέρειν, ἔπειτα τῶν τοῦ λαοῦ· τοῦτο γὰρ ἐποίησεν ἐφάπαξ ἑαυτὸν ἀνενέγκας.
28 ὁ νόμος γὰρ ἀνθρώπους καθίστησιν ἀρχιερεῖς ἔχοντας ἀσθένειαν, ὁ λόγος δὲ τῆς ὁρκωμοσίας τῆς μετὰ τὸν νόμον υἱὸν εἰς τὸν αἰῶνα τετελειωμένον.

14 Γιατί είναι φανερό ότι από τη φυλή του Ιούδα έχει ανατείλει ο Κύριός μας. Γι’ αυτήν τη φυλή, για ιερείς ο Μωυσής δε μίλησε τίποτα.
15 Και περισσότερο ακόμα είναι καταφανές ότι κατά την ομοιότητα του Μελχισεδέκ εγείρεται άλλος ιερέας,
16 που έχει γίνει ιερέας όχι κατά το νόμο σάρκινης εντολής, αλλά κατά τη δύναμη ακατάλυτης ζωής.
17 Γιατί μαρτυρείται: Εσύ είσαι ιερέας στον αιώνα κατά την τάξη Μελχισεδέκ.
18 Γιατί αφενός παραμερίζεται η προηγούμενη εντολή, εξαιτίας του ασθενικού και ανώφελου χαρακτήρα της
19 – επειδή τίποτα δεν τελειοποίησε ο νόμος – αφετέρου έχουμε μια πρόσθετη εισαγωγή καλύτερης ελπίδας διαμέσου της οποίας πλησιάζουμε το Θεό.
20 Και επιπλέον η ιεροσύνη του Ιησού δεν έγινε χωρίς ορκωμοσία. Γιατί αυτοί οι Λευίτες έχουν γίνει ιερείς χωρίς ορκωμοσία.
21 Εκείνος όμως έγινε με ορκωμοσία μέσω Εκείνου που έλεγε προς αυτόν: Ορκίστηκε ο Κύριος και δε θα μεταμεληθεί: «Εσύ είσαι ιερέας στον αιώνα».
22 Κατά τόσο πολύ και καλύτερης διαθήκης έχει γίνει εγγυητής ο Ιησούς.
23 Και αυτοί έχουν γίνει ιερείς πολλοί, επειδή εμποδίζονται από το θάνατο να παραμένουν.
24 Εκείνος, επειδή μένει στον αιώνα, έχει αμεταβίβαστη την ιεροσύνη.
25 Συνεπώς, δύναται και να σώζει ολοτελώς εκείνους που προσέρχονται μέσω αυτού στο Θεό, πάντοτε ζώντας, για να μεσιτεύει υπέρ αυτών.
26 Γιατί, πράγματι, τέτοιος αρχιερέας μας έπρεπε, όσιος, άκακος, αμόλυντος, χωρισμένος από τους αμαρτωλούς και υψωμένος πάνω από τους ουρανούς.
27 Ο οποίος δεν έχει ανάγκη κάθε ημέρα, όπως ακριβώς οι αρχιερείς, να προσφέρει θυσίες, πρώτα για τις δικές του αμαρτίες και έπειτα για τις αμαρτίες του λαού. γιατί αυτό το έκανε μια φορά για πάντα, όταν πρόσφερε τον εαυτό του.
28 Επειδή ο νόμος καθιστά ανθρώπους αρχιερείς που έχουν αδυναμία, ο λόγος όμως της ορκωμοσίας που έγινε μετά το νόμο, καθιστά τον Υιό που έχει καθιερωθεί αρχιερέας στον αιώνα.
Να μη φανερώνεις στους πολλούς και αδαείς την γνώμη σου για τον Θεό. Να μην αποκαλύπτεται η γνώση και τα μυστικά στους αμόρφωτους και στους αδαείς, διότι δεν μπορούν να τα κατανοήσουν και θα τα διαστρεβλώσουν.\nΠυθαγόρας

Re: Μελχισεδέκ και Έλληνες

11
Συμφωνώ με αυτό που λες, αυτά δεν τα λέει ο Παύλος, ούτε η Αγία Γραφή, τα εξηγεί ο άγιος Ισίδωρος ο Πηλουσιώτης στην επιστολή ξα’ Προς Αμμώνιο. ο οποίος είχε την συγκεκριμένη απορία. -> «Ρώτησες, γιατί ο Παύλος είπε “Δόξα δέ καί τιμή καί εἰρήνη παντί τῷ ἐργαζομένῳ τό ἀγαθόν, Ἰουδαίῳ τε πρῶτον καί Ἕλληνι» (Ρωμ. 2.10) και δεν ανέφερε πουθενά τον Χριστιανό.

Του λέει λοιπόν ο άγιος Ισίδωρος ο Πηλουσιώτης :

Γνώρισε λοιπόν, ότι ο Παύλος μιλούσε για τους πριν από την ένσαρκη έλευση του Χριστού. Γιατί δεν ζούσε τότε ακόμα στα χρόνια της χάριτος. Και Έλληνες εδώ δεν εννοεί τους ειδωλολάτρες, αλλά τους ευσεβείς, οι οποίοι ζούσαν με τον έμφυτο νόμο, οι οποίοι, χωρίς τις ιουδαϊκές νομοθετικές διατάξεις, εφάρμοζαν όλα όσα απέβλεπαν στην ευσέβεια, όπως ήταν ο Μελχισεδέκ, ο Ιώβ, ο Κορνήλιος». (Επιστολές βιβλίον δ’, επιστολή ξα’, Ισιδώρου Πηλουσιώτου Άπαντα, εκδόσεις Γρηγόριος ο Παλαμάς, Θεσσαλονίκη 2000, τόμος 4 σσ. 109-11, μετάφραση Π. Παπαευαγγέλου).

ο Μελχισεδέκ ο Ιώβ, και ο Κορνήλιος λοιπόν ζούσαν όπως οι Έλληνες με τον έμφυτο νόμο, χωρίς τις ιουδαϊκές νομοθετικές διατάξεις, εφάρμοζαν όλα όσα απέβλεπαν στην ευσέβεια.
1.Σοφία πάντων κάλλιστον, η δε αμάθεια πάντων κάκιστον
2. ζητεῖτε τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν

Re: Μελχισεδέκ και Έλληνες

12
LAPTONAS έγραψε:Συμφωνώ με αυτό που λες, αυτά δεν τα λέει ο Παύλος, ούτε η Αγία Γραφή, τα εξηγεί ο άγιος Ισίδωρος ο Πηλουσιώτης στην επιστολή ξα’ Προς Αμμώνιο. ο οποίος είχε την συγκεκριμένη απορία. -> «Ρώτησες, γιατί ο Παύλος είπε “Δόξα δέ καί τιμή καί εἰρήνη παντί τῷ ἐργαζομένῳ τό ἀγαθόν, Ἰουδαίῳ τε πρῶτον καί Ἕλληνι» (Ρωμ. 2.10) και δεν ανέφερε πουθενά τον Χριστιανό.

Του λέει λοιπόν ο άγιος Ισίδωρος ο Πηλουσιώτης :

Γνώρισε λοιπόν, ότι ο Παύλος μιλούσε για τους πριν από την ένσαρκη έλευση του Χριστού. Γιατί δεν ζούσε τότε ακόμα στα χρόνια της χάριτος. Και Έλληνες εδώ δεν εννοεί τους ειδωλολάτρες, αλλά τους ευσεβείς, οι οποίοι ζούσαν με τον έμφυτο νόμο, οι οποίοι, χωρίς τις ιουδαϊκές νομοθετικές διατάξεις, εφάρμοζαν όλα όσα απέβλεπαν στην ευσέβεια, όπως ήταν ο Μελχισεδέκ, ο Ιώβ, ο Κορνήλιος». (Επιστολές βιβλίον δ’, επιστολή ξα’, Ισιδώρου Πηλουσιώτου Άπαντα, εκδόσεις Γρηγόριος ο Παλαμάς, Θεσσαλονίκη 2000, τόμος 4 σσ. 109-11, μετάφραση Π. Παπαευαγγέλου).

ο Μελχισεδέκ ο Ιώβ, και ο Κορνήλιος λοιπόν ζούσαν όπως οι Έλληνες με τον έμφυτο νόμο, χωρίς τις ιουδαϊκές νομοθετικές διατάξεις, εφάρμοζαν όλα όσα απέβλεπαν στην ευσέβεια.
Τέλος πάντων,αν και διαφωνώ ως προ την Ελληνική καταγωγή κατά την γνώμη μου ο Μελχισεδέκ δεν ήταν άνθρωπος αλλά μια ενσάρκωση ενός θεϊκού όντος.

3 ἀπάτωρ, ἀμήτωρ, ἀγενεαλόγητος, μήτε ἀρχὴν ἡμερῶν μήτε ζωῆς τέλος ἔχων, ἀφωμοιωμένος δὲ τῷ υἱῷ τοῦ Θεοῦ, μένει ἱερεὺς εἰς τὸ διηνεκές.
3 Χωρίς πατέρα, χωρίς μητέρα, χωρίς γενεαλογία, που δεν έχει μήτε αρχή ημερών μήτε τέλος ζωής, αλλά αφομοιωμένος με τον Υιό του Θεού μένει ιερέας συνεχώς.
Να μη φανερώνεις στους πολλούς και αδαείς την γνώμη σου για τον Θεό. Να μην αποκαλύπτεται η γνώση και τα μυστικά στους αμόρφωτους και στους αδαείς, διότι δεν μπορούν να τα κατανοήσουν και θα τα διαστρεβλώσουν.\nΠυθαγόρας

Re: Μελχισεδέκ και Έλληνες

13
Μακεδνός έγραψε:
LAPTONAS έγραψε:Συμφωνώ με αυτό που λες, αυτά δεν τα λέει ο Παύλος, ούτε η Αγία Γραφή, τα εξηγεί ο άγιος Ισίδωρος ο Πηλουσιώτης στην επιστολή ξα’ Προς Αμμώνιο. ο οποίος είχε την συγκεκριμένη απορία. -> «Ρώτησες, γιατί ο Παύλος είπε “Δόξα δέ καί τιμή καί εἰρήνη παντί τῷ ἐργαζομένῳ τό ἀγαθόν, Ἰουδαίῳ τε πρῶτον καί Ἕλληνι» (Ρωμ. 2.10) και δεν ανέφερε πουθενά τον Χριστιανό.

Του λέει λοιπόν ο άγιος Ισίδωρος ο Πηλουσιώτης :

Γνώρισε λοιπόν, ότι ο Παύλος μιλούσε για τους πριν από την ένσαρκη έλευση του Χριστού. Γιατί δεν ζούσε τότε ακόμα στα χρόνια της χάριτος. Και Έλληνες εδώ δεν εννοεί τους ειδωλολάτρες, αλλά τους ευσεβείς, οι οποίοι ζούσαν με τον έμφυτο νόμο, οι οποίοι, χωρίς τις ιουδαϊκές νομοθετικές διατάξεις, εφάρμοζαν όλα όσα απέβλεπαν στην ευσέβεια, όπως ήταν ο Μελχισεδέκ, ο Ιώβ, ο Κορνήλιος». (Επιστολές βιβλίον δ’, επιστολή ξα’, Ισιδώρου Πηλουσιώτου Άπαντα, εκδόσεις Γρηγόριος ο Παλαμάς, Θεσσαλονίκη 2000, τόμος 4 σσ. 109-11, μετάφραση Π. Παπαευαγγέλου).

ο Μελχισεδέκ ο Ιώβ, και ο Κορνήλιος λοιπόν ζούσαν όπως οι Έλληνες με τον έμφυτο νόμο, χωρίς τις ιουδαϊκές νομοθετικές διατάξεις, εφάρμοζαν όλα όσα απέβλεπαν στην ευσέβεια.
Τέλος πάντων,αν και διαφωνώ ως προ την Ελληνική καταγωγή κατά την γνώμη μου ο Μελχισεδέκ δεν ήταν άνθρωπος αλλά μια ενσάρκωση ενός θεϊκού όντος.

3 ἀπάτωρ, ἀμήτωρ, ἀγενεαλόγητος, μήτε ἀρχὴν ἡμερῶν μήτε ζωῆς τέλος ἔχων, ἀφωμοιωμένος δὲ τῷ υἱῷ τοῦ Θεοῦ, μένει ἱερεὺς εἰς τὸ διηνεκές.
3 Χωρίς πατέρα, χωρίς μητέρα, χωρίς γενεαλογία, που δεν έχει μήτε αρχή ημερών μήτε τέλος ζωής, αλλά αφομοιωμένος με τον Υιό του Θεού μένει ιερέας συνεχώς.
Το όνομα "Μελχισεδέκ" παρουσιάζεται επίσης και ως ιερατικός τίτλος.
και νομίζω ότι είναι το επικρατέστερο.

Psa 110:4 The LORD hath sworn, and will not repent, Thou art a priest for ever after the order of Melchizedek.
Psa 110:4 ὤμοσεν κύριος καὶ οὐ μεταμεληθήσεται σὺ εἶ ἱερεὺς εἰς τὸν αἰῶνα κατὰ τὴν τάξιν Μελχισεδεκ

συνεπώς δεν πρέπει να το βλέπουμε σαν όνομα, αλλά σαν τίτλο (π.χ. αρχιερέας).

Γιαυτό και θεωρείται ότι συμβολίζει το Χριστό, ο οποίος είναι "μελιχσεδέκ" όπως ο μελχισεδέκ που συνάντησε ο Αμβραμ:

Λέει ο Παύλος στο προς εβραίους 7:
Η ιερωσύνη κατά την τάξη Μελχισεδέκ δόθηκε με όρκο του Θεού.Οι Λευίτες γίνανε ιερείς σύμφωνα με την εντολή του Μωυσέως, χωρίς να υπάρχει όρκος του Θεού. Ο Χριστός όμως έγινε ιερεύς κατά την θέληση του Θεού Πατέρα, ο οποίος είπε προς αυτόν· «Ώμοσε Κύριος και ου μεταμεληθήσεται· συ ιερεύς εις τον αιώνα κατά την τάξιν Μελχισεδέκ». Γι’ αυτό ο Ιησούς έγινε εγγυητής ανώτερης διαθήκης.

Είναι σημαντικό σημείο γιατί ο Παύλος εξηγεί εδώ στους Εβραίους τους λόγους για τους οποίος καταργείται η Π.Δ. (παλιά εντολή-συμφωνία) και εισέρχεται η Κ.Δ. (νέα συμφωνία).

Ας το δούμε από το πρωτότυπο

http://users.otenet.gr/~gmcr/bible/EB.htm#07
1 Οὗτος γὰρ ὁ Μελχισεδέκ, βασιλεὺς Σαλήμ, ἱερεὺς τοῦ Θεοῦ τοῦ ὑψίστου, ὁ συναντήσας Ἀβραὰμ ὑποστρέφοντι ἀπὸ τῆς κοπῆς τῶν βασιλέων καὶ εὐλογήσας αὐτόν, 2 ᾧ καὶ δεκάτην ἀπὸ πάντων ἐμέρισεν Ἀβραάμ, πρῶτον μὲν ἑρμηνευόμενος βασιλεὺς δικαιοσύνης, ἔπειτα δὲ καὶ βασιλεὺς Σαλήμ, ὅ ἐστι βασιλεὺς εἰρήνης, 3 ἀπάτωρ, ἀμήτωρ, ἀγενεαλόγητος, μήτε ἀρχὴν ἡμερῶν μήτε ζωῆς τέλος ἔχων, ἀφωμοιωμένος δὲ τῷ υἱῷ τοῦ Θεοῦ, μένει ἱερεὺς εἰς τὸ διηνεκές.

-> τίτλος αιώνιας ιεροσύνης

4 Θεωρεῖτε δὲ πηλίκος οὗτος, ᾧ καὶ δεκάτην Ἀβραὰμ ἔδωκεν ἐκ τῶν ἀκροθινίων ὁ πατριάρχης. 5 καὶ οἱ μὲν ἐκ τῶν υἱῶν Λευῒ τὴν ἱερατείαν λαμβάνοντες ἐντολὴν ἔχουσιν ἀποδεκατοῦν τὸν λαὸν κατὰ τὸν νόμον, τοῦτ' ἔστι τοὺς ἀδελφοὺς αὐτῶν, καίπερ ἐξεληλυθότας ἐκ τῆς ὀσφύος Ἀβραάμ· 6 ὁ δὲ μὴ γενεαλογούμενος ἐξ αὐτῶν δεδεκάτωκε τὸν Ἀβραάμ, καὶ τὸν ἔχοντα τὰς ἐπαγγελίας εὐλόγηκε. 7 χωρὶς δὲ πάσης ἀντιλογίας τὸ ἔλαττον ὑπὸ τοῦ κρείττονος εὐλογεῖται. 8 καὶ ὧδε μὲν δεκάτας ἀποθνήσκοντες ἄνθρωποι λαμβάνουσιν, ἐκεῖ δὲ μαρτυρούμενος ὅτι ζῇ. 9 καὶ ὡς ἔπος εἰπεῖν, διὰ Ἀβραὰμ καὶ Λευῒ ὁ δεκάτας λαμβάνων δεδεκάτωται· 10 ἔτι γὰρ ἐν τῇ ὀσφύϊ τοῦ πατρὸς ἦν ὅτε συνήντησεν αὐτῷ Μελχισεδέκ. 11 Εἰ μὲν οὖν τελείωσις διὰ τῆς Λευϊτικῆς ἱερωσύνης ἦν· ὁ λαὸς γὰρ ἐπ' αὐτῇ νενομοθέτητο· τίς ἔτι χρεία κατὰ τὴν τάξιν Μελχισεδὲκ ἕτερον ἀνίστασθαι ἱερέα καὶ οὐ κατὰ τὴν τάξιν Ἀαρὼν λέγεσθαι; 12

->τίτλος ανώτερος της ιεροσύνης Άαρων

μετατιθεμένης γὰρ τῆς ἱερωσύνης ἐξ ἀνάγκης καὶ νόμου μετάθεσις γίνεται. 13 ἐφ' ὃν γὰρ λέγεται ταῦτα, φυλῆς ἑτέρας μετέσχηκεν, ἀφ' ἧς οὐδεὶς προσέσχηκε τῷ θυσιαστηρίῳ. 14 πρόδηλον γὰρ ὅτι ἐξ Ἰούδα ἀνατέταλκεν ὁ Κύριος ἡμῶν, εἰς ἣν φυλὴν οὐδὲν περὶ ἱερωσύνης Μωϋσῆς ἐλάλησε. 15 Καὶ περισσότερον ἔτι κατάδηλόν ἐστιν, εἰ κατὰ τὴν ὁμοιότητα Μελχισεδὲκ ἀνίσταται ἱερεὺς ἕτερος, 16 ὃς οὐ κατὰ νόμον ἐντολῆς σαρκικῆς γέγονεν, ἀλλὰ κατὰ δύναμιν ζωῆς ἀκαταλύτου· 17 μαρτυρεῖ γὰρ ὅτι σὺ ἱερεὺς εἰς τὸν αἰῶνα κατὰ τὴν τάξιν Μελχισεδέκ. 18 ἀθέτησις μὲν γὰρ γίνεται προαγούσης ἐντολῆς διὰ τὸ αὐτῆς ἀσθενὲς καὶ ἀνωφελές· 19 οὐδὲν γὰρ ἐτελείωσεν ὁ νόμος, ἐπεισαγωγὴ δὲ κρείττονος ἐλπίδος, δι' ἧς ἐγγίζομεν τῷ Θεῷ.

-> ο Χριστός ως μελχισεδέχ εισάγει την νέα ελπίδα (Κ.Δ.)

20 καὶ καθ' ὅσον οὐ χωρὶς ὁρκωμοσίας· - οἱ μὲν γὰρ χωρὶς ὁρκωμοσίας εἰσὶν ἱερεῖς γεγονότες, 21 ὁ δὲ μετὰ ὁρκωμοσίας διὰ τοῦ λέγοντος πρὸς αὐτόν· ὤμοσε Κύριος, καὶ οὐ μεταμεληθήσεται· σὺ ἱερεὺς εἰς τὸν αἰῶνα κατὰ τὴν τάξιν Μελχισεδέκ· - 22 κατὰ τοσοῦτον κρείττονος διαθήκης γέγονεν ἔγγυος Ἰησοῦς.

-> εγγυητής νέας διαθήκης (καινής)

23 Καὶ οἱ μὲν πλείονές εἰσι γεγονότες ἱερεῖς διὰ τὸ θανάτῳ κωλύεσθαι παραμένειν· 24 ὁ δὲ διὰ τὸ μένειν αὐτὸν εἰς τὸν αἰῶνα ἀπαράβατον ἔχει τὴν ἱερωσύνην· 25 ὅθεν καὶ σῴζειν εἰς τὸ παντελὲς δύναται τοὺς προσερχομένους δι' αὐτοῦ τῷ Θεῷ, πάντοτε ζῶν εἰς τὸ ἐντυγχάνειν ὑπὲρ αὐτῶν. 26 Τοιοῦτος γὰρ ἡμῖν ἔπρεπεν ἀρχιερεύς, ὅσιος, ἄκακος, ἀμίαντος, κεχωρισμένος ἀπὸ τῶν ἁμαρτωλῶν καὶ ὑψηλότερος τῶν οὐρανῶν γενόμενος, 27 ὃς οὐκ ἔχει καθ' ἡμέραν ἀνάγκην, ὥσπερ οἱ ἀρχιερεῖς, πρότερον ὑπὲρ τῶν ἰδίων ἁμαρτιῶν θυσίας ἀναφέρειν, ἔπειτα τῶν τοῦ λαοῦ· τοῦτο γὰρ ἐποίησεν ἐφάπαξ ἑαυτὸν ἀνενέγκας. 28 ὁ νόμος γὰρ ἀνθρώπους καθίστησιν ἀρχιερεῖς ἔχοντας ἀσθένειαν, ὁ λόγος δὲ τῆς ὁρκωμοσίας τῆς μετὰ τὸν νόμον υἱὸν εἰς τὸν αἰῶνα τετελειωμένον.

-> αρχιερέας όχι από τους ανθρώπους αλλά ανώτερος (υιός εις τον αιώνα)

αρχιερέας της νέας διαθήκης και της εκκλησίας.
1.Σοφία πάντων κάλλιστον, η δε αμάθεια πάντων κάκιστον
2. ζητεῖτε τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν

Re: Μελχισεδέκ και Έλληνες

14
LAPTONAS έγραψε: Το όνομα "Μελχισεδέκ" παρουσιάζεται επίσης και ως ιερατικός τίτλος.
και νομίζω ότι είναι το επικρατέστερο.

Psa 110:4 The LORD hath sworn, and will not repent, Thou art a priest for ever after the order of Melchizedek.
Psa 110:4 ὤμοσεν κύριος καὶ οὐ μεταμεληθήσεται σὺ εἶ ἱερεὺς εἰς τὸν αἰῶνα κατὰ τὴν τάξιν Μελχισεδεκ

συνεπώς δεν πρέπει να το βλέπουμε σαν όνομα, αλλά σαν τίτλο (π.χ. αρχιερέας).

Γιαυτό και θεωρείται ότι συμβολίζει το Χριστό, ο οποίος είναι "μελιχσεδέκ" όπως ο μελχισεδέκ που συνάντησε ο Αμβραμ:

Λέει ο Παύλος στο προς εβραίους 7:
Η ιερωσύνη κατά την τάξη Μελχισεδέκ δόθηκε με όρκο του Θεού.Οι Λευίτες γίνανε ιερείς σύμφωνα με την εντολή του Μωυσέως, χωρίς να υπάρχει όρκος του Θεού. Ο Χριστός όμως έγινε ιερεύς κατά την θέληση του Θεού Πατέρα, ο οποίος είπε προς αυτόν· «Ώμοσε Κύριος και ου μεταμεληθήσεται· συ ιερεύς εις τον αιώνα κατά την τάξιν Μελχισεδέκ». Γι’ αυτό ο Ιησούς έγινε εγγυητής ανώτερης διαθήκης.
Εδώ θα συμφωνήσω μαζί σου ότι πρόκειται περισσότερο για ιερατικό τίτλο,το πιο πιθανό.
Να μη φανερώνεις στους πολλούς και αδαείς την γνώμη σου για τον Θεό. Να μην αποκαλύπτεται η γνώση και τα μυστικά στους αμόρφωτους και στους αδαείς, διότι δεν μπορούν να τα κατανοήσουν και θα τα διαστρεβλώσουν.\nΠυθαγόρας

Re: Μελχισεδέκ και Έλληνες

15
Τίτλος όμως όχι ανθρώπινος, δηλαδή δοσμένος από το κόσμο, αλλά δοσμένος από τον ίδιο τον Θεό.

Ο απ Παύλος γράφει: «Ούτω και ο Χριστός δεν εδόξασεν εαυτόν διά να γείνη αρχιερεύς, αλλ’ ο λαλήσας προς αυτόν· Υιός μου είσαι συ, εγώ σήμερον σε εγέννησα· καθώς και αλλαχού λέγει· Συ είσαι ιερεύς εις τον αιώνα κατά την τάξιν Μελχισεδέκ» (Εβραίους, 5:5-6).

Εβραίους, 5:1-6
1 Πᾶς γὰρ ἀρχιερεὺς ἐξ ἀνθρώπων λαμβανόμενος ὑπὲρ ἀνθρώπων καθίσταται τὰ πρὸς τὸν Θεόν, ἵνα προσφέρῃ δῶρά τε καὶ θυσίας ὑπὲρ ἁμαρτιῶν, 2 μετριοπαθεῖν δυνάμενος τοῖς ἀγνοοῦσι καὶ πλανωμένοις, ἐπεὶ καὶ αὐτὸς περίκειται ἀσθένειαν· 3 καὶ διὰ ταύτην ὀφείλει, καθὼς περὶ τοῦ λαοῦ, οὕτω καὶ περὶ ἑαυτοῦ προσφέρειν ὑπὲρ ἁμαρτιῶν. 4 καὶ οὐχ ἑαυτῷ τις λαμβάνει τὴν τιμήν, ἀλλὰ καλούμενος ὑπὸ τοῦ Θεοῦ, καθάπερ καὶ Ἀαρών. 5 οὕτω καὶ ὁ Χριστὸς οὐχ ἑαυτὸν ἐδόξασε γενηθῆναι ἀρχιερέα, ἀλλ' ὁ λαλήσας πρὸς αὐτόν· υἱός μου εἶ σύ, ἐγὼ σήμερον γεγέννηκά σε· 6 καθὼς καὶ ἐν ἑτέρῳ λέγει· σὺ ἱερεὺς εἰς τὸν αἰῶνα κατὰ τὴν τάξιν Μελχισεδέκ.

Όπως λέει και η εκκλησιαστική πηγή που έδωσα :

1. Ο Μελχισεδέκ είναι ο Χριστός;
Απάντηση: Κατά την Αγία Γραφή, ο Μελχισεδέκ είναι τύπος του Χριστού, και η ιεροσύνη του είναι προτύπωση της ιεροσύνης του Χριστού. Ο τύπος δείχνει την ουσία, χωρίς να ταυτίζεται όμως μαζί της. Παραπάνω είδαμε σαφέστατα χωρία του απ Παύλου που μιλούν “για άλλο ιερέα κατά την τάξη του Μελχισεδέκ”.

Συνεπώς όσο αναφορά την καταγωγή του (αν είναι ελληνικής ή όχι, υποστηρίζουν κυρίως ο Σακκέτος και η wiki.) κι εγώ αρχικά διαβάζοντας αυτά νόμιζα ότι έτσι είναι, αλλά ας προσπαθήσουμε λίγο να ερευνήσουμε τις γραφές και τις πηγές και να δούμε αν πράγματι έτσι είναι.

Λέει ας πούμε η wiki : Ο Μελχισεδέκ, ήταν υιός του Μελχί και εγγονός του Σίδου (του πρώτου Έλληνα Βασιλέα της Χαναάν). - αλλά αυτό από που το εξάγει ;
1.Σοφία πάντων κάλλιστον, η δε αμάθεια πάντων κάκιστον
2. ζητεῖτε τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν

Re: Μελχισεδέκ και Έλληνες

16
Στην επιστολή που γράφει ο άγιος Θεόφιλος Καισαρείας προς τον Αυτόλυκο βλέπουμε ότι ο Μελχισεδέκ παρουσιάζεται ως βασιλιάς της Σαλήμ, ο οποίος έγινε πρώτος από όλους τους ιερείς του Θεού. Δεν παρουσιάζεται σαν ιερατικός τίτλος.
Κατὰ δὲ τὸν αὐτὸν καιρὸν ἐγένετο βασιλεὺς δίκαιος ὀνόματι Μελχισεδὲκ ἐν πόλει Σαλήμ , τῇ νῦν καλουμένῃ Ἱεροσόλυμα · οὗτος ἱερεὺς ἐγένετο πρῶτος πάντων ἱερέων τοῦ θεοῦ τοῦ ὑψίστου .
http://khazarzar.skeptik.net/pgm/PG_Mig ... olycum.pdf
1.Σοφία πάντων κάλλιστον, η δε αμάθεια πάντων κάκιστον
2. ζητεῖτε τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν

Re: Μελχισεδέκ και Έλληνες

17
Τοποθετώ την μετάφραση του κειμένου του Θεόφιλου Αντιοχείας  
Εκείνο το καιρό ήταν ένας δίκαιος βασιλιάς που λεγόταν Μελχισεδέκ, στο πόλη της Σαλήμ, που τώρα είναι η Ιερουσαλήμ. Αυτός ήταν ο πρώτος ιερέας όλων των ιερέων(2) του Υψίστου Θεού. και από αυτόν η παραπάνω ονομαζόμενη πόλη Ιεροσόλυμα ονομαζόταν Ιερουσαλήμ.(3) Και από την εποχή του βρέθηκαν ιερείς σε όλη τη γη. Και Μετά από αυτόν βασίλευσε ο Αβιμέλεχ στη Γεράρ. και μετά από αυτόν άλλος Αβιμέλεχ. Τότε βασίλεψε ο Έφρων, ο επώνυμος Χετταίος. Τέτοια είναι τα ονόματα των βασιλιάδων που ήταν παλιότερα. Και οι υπόλοιποι βασιλιάδες των Ασσυρίων, σε ένα διάστημα πολλών χρόνων, έχουν περάσει στη σιωπή χωρίς καταγραφή, όλοι οι συγγραφείς αφηγούνται τα γεγονότα των τελευταίων ημερών μας. Εκεί Αυτοί ήταν οι βασιλιάδες της Ασσυρίας: ο Τιγλάθ-Πιλεσέρ, και μετά από αυτόν ο Σαλμανεσέρ, μετά ο Σενναχερίμ. και Αδραμμελέχ ο Ο Αιθίοπας, ο οποίος βασίλεψε επίσης στην Αίγυπτο, ήταν ο τριάρχης του· αν και αυτά τα πράγματα, σε σύγκριση με τα βιβλία μας, είναι αρκετά πρόσφατος
 
Όπως βλέπουμε παραπάνω στο κείμενο ο Μελχισεδέκ ήταν ένας δίκαιος βασιλιάς, ταυτόχρονα ιερέας, του Υψίστου Θεού, στην πόλη των Ιεροσόλυμων 

Σύμφωνα με την Ελληνική κοσμοθεωρία, η περιγραφή αυτή ενός Βασιλιά που είναι και ταυτόχρονα Ιερέας, ταιριάζει στον Μίνωα. Αντίστοιχα, στον Σαρπηδόνα. Ο Σαρπηδόνας -κατά τον Ηρόδοτο- ήταν Βασιλιάς των Σόλυμων της Ασίας. 
«Όταν τα παιδιά της Ευρώπης, ο Σαρπηδόνας και ο Μίνωας μάλωσαν για τη βασιλεία και επικράτησε ο Μίνωας, ο Σαρπηδόνας έφυγε μαζί με τους συντρόφους του. Οι εξόριστοι έφθασαν στην Μιλυάδα της Ασίας, όπου σήμερα κατοικούν οι Λύκιοι. Τότε λεγόταν Μιλυάδα και οι Μιλύες λέγονταν Σόλυμοι. Βασιλιάς ήταν ο Σαρπηδόνας...» (Ηρόδοτος, Κλειώ, Βιβλίο Α΄, 173).
 
Βλέπουμε λοιπόν, ότι: 
ο Σαρπηδόνας περιγράφεται ως Βασιλιάς των Σόλυμων της Ασίας - Από τον Ηρόδοτο
ο Μελχισεδέκ περιγράφεται ως Βασιλιάς των Σόλυμων της Χαναάν - Από τον Θεόφιλο Αντιοχείας 
1.Σοφία πάντων κάλλιστον, η δε αμάθεια πάντων κάκιστον
2. ζητεῖτε τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν

Re: Μελχισεδέκ και Έλληνες

18
Εφόσον Σέδεκ (Tze•dek) σημαίνει Δίας  στα Εβραϊκά τότε Μελχισεδέκ ήταν αρχιερέας του Διός και μεταφράζεται ως "Βασιλιάς μου είναι ο Ζευς". Εννοείται εδώ ο Ζεύς ως Ουράνιος Βασιλιάς και όχι επίγειος καθώς επίγειος είναι ο ίδιος ο Μελχισεδέκ ως βασιλιάς της Σαλήμ της Χαναάν. Όπως ακριβώς δηλαδή ο αρχιερέας και επίγειος βασιλιάς της Κρήτης Μίνωας. Όπως είδαμε και στο αντίστοιχο νήμα ο Μελχισεδέκ ήταν βασιλιάς στα Σόλυμα-Ιεροσόλυμα

Συνεπώς, έτσι εξηγείται και το "Και Έλληνες εδώ δεν εννοεί τους ειδωλολάτρες, αλλά τους ευσεβείς[/b], οι οποίοι ζούσαν με τον έμφυτο νόμο, οι οποίοι, χωρίς τις ιουδαϊκές νομοθετικές διατάξεις, εφάρμοζαν όλα όσα απέβλεπαν στην ευσέβεια, όπως ήταν ο Μελχισεδέκ, ο Ιώβ, ο Κορνήλιος». Ο Μελχισεδέκ, όπως και ο Ιώβ και ο Κορνήλιος ζούσαν με τον έμφυτο νόμο, όπως οι Έλληνες. Απολύτως λογικό, έαν ο Μελχισεδέκ ήταν αρχιερέας του Δία και επίγειος βασιλιάς της Σαλήμ.

Έτσι εξηγείται και το "ουχί κατά την τάξιν Ααρών, γνωστού βίου, καταγωγής, θανάτου και διαδοχής. (Ψαλμ.ρι', ή ρθ΄ρθ',4.Έβρ.ζ',11). "  αφού δεν ήταν της ιερατικής τάξης του Άαρον με γνωστό βίο, θάνατο κτλ. αλλά  "άνευ μεν προκατόχου και διαδόχου, αείποτε δε βασιλεύοντος".

Ίσως γνωρίζοντας αυτό ο απόστολος Παύλος για αυτό  "επανειλημμένως ονομάζει τον Κύριον ως τον μοναδικόν αρχιερέα και λυτρωτήν τον προεικονισθέντα υπό του Μελχισεδέκ (Εβρ. ζ΄1-28)». Διότι έκανε αποστολικό έργο στην Ελλάδα και απευθυνόταν σε ελληνικό κοινό. Για αυτό και λέει : “Δόξα δέ καί τιμή καί εἰρήνη παντί τῷ ἐργαζομένῳ τό ἀγαθόν, Ἰουδαίῳ τε πρῶτον καί Ἕλληνι» (Ρωμ. 2.10) 
 
1.Σοφία πάντων κάλλιστον, η δε αμάθεια πάντων κάκιστον
2. ζητεῖτε τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν
Απάντηση

Επιστροφή στο “Eλληνισμός-Χριστιανισμός”

cron