ΕΠΑΥΛΗ ΜΑΡΟΜΙΧΑΛΗ (ΣΤΟΙΧΕΙΩΜΕΝΟ ΠΕΙΡΑΙΑ-ΚΑΣΤΕΛΛΑ)

1
   
Εικόνα
  
Εικόνα
 
Εικόνα
 
Εικόνα
 
Εικόνα
 
Εικόνα
 
Εικόνα
 
Εικόνα
 
Εικόνα
 
Εικόνα
 
Εικόνα
 
Εικόνα
 
Εικόνα
 
Εικόνα
 
Εικόνα
 
Εικόνα
 
Εικόνα
 
Εικόνα
 
Εικόνα
ΤΟ ΣΤΟΙΧΕΙΩΜΕΝΟ ΣΠΙΤΙ ΣΤΗΝ ΚΑΣΤΕΛΑ=9.0ptΤΑ ΦΡΟΥΡΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥΑν μπορούσατε κάποιες από αυτές τις παγωμένες και σκοτεινές νύχτες του χειμώνα να καλπάσετε πάνω στην πλάτη ενός ανέμου και σκαρφαλώνατε στους αιθέρες, θα ηχούσε στα αυτιά σας, εκείνο το παράξενο γλωσσάρι της ξεχασμένης θεάς σελήνης. Θα βλέπατε τις μοίρες να διαβάζουν  τις πορείες των άστρων,  προσπαθώντας να κεντήσουν τις ζωές των ανθρώπων! Εκεί ανάμεσα στους ήχους που αγκαλιάζουν το πέπλο της νύχτας και το τραγούδι που παρασέρνει ο αέρας από τα παιδιά του δάσους και τους φύλακες της σκοτεινής πλάσης, θα αντικρίζατε στο μαύρο φόντο, κάποιες φωτεινές λίμνες που προσπαθούν να μιμηθούν το λαμπύρισμα των άστρων. Μη φανταστείτε πως αυτές οι λίμνες που σας περιγράφω, είναι κάτι το εξωπραγματικό, γιατί ουσιαστικά δεν αποτελούν τίποτα παραπάνω  από τα κάστρα που έχτισε η ανθρωπότητα, ώστε να προστατεύσει τον εαυτό της. Ίσως ήταν μία προσπάθεια εξορκισμού του φυσικού άγνωστου, αλλά και μία νοητική ασπίδα που προστατεύει την ανθρωπότητα από τους φόβους που γεννιούνται χάριν σε αυτό.  Οι άνθρωποι σηκώνοντας τα τείχη του κάστρου και κλειδώνοντας όλες τις πόρτες του, πίστεψαν πως άφησαν απέξω κάθε τρομακτική λάμια που λούζεται από το φως του τρόμου και κάθε στοιχειακή οντότητα που για χρόνια καπηλεύονταν τις νυχτερινές της σκέψεις. Έτσι πίστευαν, ότι θα διώξουν όλες εκείνες τις ανασφάλειες που τους γεννιόταν μέσα από τη μικρότητα που ένιωθαν απέναντι στον κόσμο τους και σκέφτηκαν ότι αν επέβαλαν στον εαυτό τους την ιδέα του πολιτισμένου είδους, θα κυριαρχούσαν επί τον κόσμο τους. Κάπως έτσι  βάπτισαν κάθε μεγάλο οχυρό, πολιτεία. Όμως, κάθε οχυρό έχει την μοίρα κάποτε να πέφτει, είτε μέσω κάποιας κερκόπορτας, είτε χάριν ενός δούρειου ίππου. Όπως έχουν δείξει τα πράγματα, η ιστορία θέλει να επαναλαμβάνεται και αυτό το λέω γιατί σύντομα ο άνθρωπος βασιλιάς, συνειδητοποίησε ότι μέσα στο κάστρο του, υπήρχε ένα θηρίο που μπορούσε να αποτελέσει το ρόλο κάθε νέου εφιάλτη που θα έδειχνε το δρόμο προς τις μυστικές κερκόπορτες  ή ακόμα χειρότερα, να αποτελέσει το ίδιο πόρτα προς το στοιχειακό βασίλειο. Μη φανταστείτε ότι σας μιλάω για κάποιους αλλοπρόσαλλους μπαμπούλες, γιατί το σίγουρο είναι ότι το κτήνος που σας περιγράφω, αποτελεί μέρος της δικής μας πραγματικότητας και δεν είναι άλλο από τον ίδιο τον άνθρωπο. Ναι ο άνθρωπος, είχε καταφέρει να διώξει πέρα των τειχών του κάστρου που ονομάζεται πολιτεία, όλα εκείνα τα φυσικά ή υπερβατικά θηρία αλλά ωστόσο, δεν είχε καταφέρει να νικήσει τα ένστικτα του και τις προσωπικές σκοτεινές του μορφές. Θα έλεγα πως τώρα, έπρεπε να βρεθεί μια γρήγορη λύση, ώστε να προστατευθεί η ανθρωπότητα από την ίδια  βδελυρή πλευρά της,  που έπαιρνε μορφή μέσα από το χέρι ενός λωποδύτη ή κάποιου φονιά. Η απάντηση στο πρόβλημα, ήταν σχετικά εύκολη και το κάθε μέλος της πολιτείας, δεν άργησε να δημιουργήσει τα προσωπικά οχυρά που γνωρίζουμε εμείς σήμερα ως ‘σπίτι μου’. Σε εκείνο το προσωπικό φρούριο, όλοι μας βιώνουμε την κάθε άγνωστη θλίψη και χαρά για τους υπόλοιπους του είδους μας. Άλλοτε μέσα σ’αυτό το μικρό αλλά σημαντικό για εμάς οχυρό, γεννιόμαστε,  μεγαλώνουμε και ίσως πεθαίνουμε. Όμως, υπάρχουν κάποιες φορές που το φρούριο εγκαταλείπεται από τους ενοίκους του και αντί των ανθρώπων, κατοικούν τα πλάσματα της άλλης πλευράς. Συνήθως αυτό γίνεται, όταν εντός του οίκου έχουν διαδραματιστεί θλιβερά γεγονότα ή όταν στο σημείο που ανυψώθηκε το οίκημα εδρεύουν κάποιες φυσικές δυνάμεις αλλά και μυστικά της γαίας, σαν και εκείνα που γνώριζαν οι αρχαίοι ιεροφάντες. Θα έλεγα, πως  τότε το φιλήσυχο σπίτι ορισμένων ανθρώπων, μετατρέπεται σε δούρειο ίππο του στοιχειακού βασιλείου, ή σε μια μαγική κερκόπορτα που μέσα από αυτή, προσπαθούν να ξεπηδήσουν όλοι οι φόβοι των ανθρώπων ώστε να καταλάβουν το συλλογικό κάστρο που ονομάζεται πολιτεία. Πραγματικά αναρωτιέμαι, πόσες αλήθειες που θα χαλούσαν τον ήρεμο ύπνο του κάθε ένα από εμάς, κρύβονται πίσω από γεγονότα που σήμερα κατατάσσονται στη λαϊκή λαογραφία και μιλούν για εμφανίσεις του υπερφυσικού. Ίσως ακόμα ποιο τρομακτικό είναι, αν σκεφτούμε ότι το κάθε προσωπικό κάστρο είναι χτισμένο μέσα στους κανόνες που διέπεται ο κόσμος. Ουσιαστικά, βγήκαμε από τις σπηλιές και εγκαταλείψαμε τα δάση, απλώς και μόνο για να κοροϊδέψουμε τον εαυτό μας και τους φόβους μας. Τόποι σαν το στοιχειωμένο σπίτι της Καστέλας, στέκουν εκεί, ώστε να μας θυμίζουν ότι ο άνθρωπος δεν έχει κατορθώσει να επιβληθεί στον κόσμο του και τη φύση, αλλά και τους κανόνες που διέπουν αυτήν.     Ο ΟΙΚΟΣ ΤΩΝ ΑΙΝΙΓΜΑΤΩΝΠάντα μου άρεσε να κυνηγώ μυστηριώδη ιστορίες και να επισκέπτομαι τους τόπους που αφορούσαν τις ιστορίες αυτές. Μέσα από αυτό το πάθος αν θέλετε, ο προσωπικός μου δρόμος, με έβγαλε εμπρός σε μία ακόμα παράξενη ιστορία κάπου στις αρχές του έτους 2000. Ο λόγος γίνεται, για τις αφηγήσεις που αφορούσαν ένα παλιό και ερειπωμένο οίκημα, που εδρεύει στην πλαζ βοτσαλάκια της Καστέλας. Όπως θα καταλάβετε κάπου παρακάτω, τόσο για μένα όσο και για κάποιους άλλους, ο χώρος αποτέλεσε μία είσοδο που οδηγούσε προς την παράξενη πλευρά του κόσμου μας. Οι πρώτες πληροφορίες για το σημείο, μου είχαν έρθει μέσω ενός σκληροπυρηνικού οικονομικού κύκλου που τύχαινε εκείνη την εποχή, να έχω κάποιες επαφές. Μέλος εκείνου του κύκλου ήταν και ο επιχειρηματίας Ι.Κ. Ο ίδιος, γνώριζε το ενδιαφέρον μου για τα παράξενα σπίτια και έτσι αποφάσισε να μου εκμυστηρευτεί, ένα περίεργο συμβάν που έτυχε σε κάποιο οικογενειακό του πρόσωπο. Το άτομο Χ, γνώριζε την πλαζ αλλά και την ερημιά που επικρατούσε στο τμήμα εκείνο της παραλίας που βρίσκεται το ερείπιο. Έτσι σκέφτηκε, να εκμεταλλευτεί το μέρος ώστε να απομονωθεί με τη συνοδό του. Όμως, καμιά φορά η θεά τύχη έχει αντίθετη γνώμη από τα δικά μας θέλω. Και αυτό το λέω, γιατί όταν το ζευγάρι βρέθηκε παραπλεύρως του σπιτιού, η κοπέλα παρουσίασε χωρίς αιτία, μία νευρικότητα ώσπου άρχισε να μιλάει μία ακαταλαβίστικη γλώσσα, που η προφορά της θύμιζε αραβική διάλεκτο. Ο συνοδός της τα έχασε και σχεδόν παγωμένος προσπαθούσε να καταλάβει τι συμβαίνει. Τότε η κοπέλα κατέρρευσε και όταν συνήλθε, δεν θυμόταν τίποτα από την όλη προηγούμενη συμπεριφορά της. Η λογική αντίδραση του συνοδού της, ήταν να απομακρυνθούν από το μέρος και να ψάξει κάποια απάντηση για το γεγονός. Η κοπέλα δήλωσε, ότι όταν πλησίασε το οίκημα, ένιωσε να γεννιέται μέσα της ένα ακαθόριστο συναίσθημα που όλο μεγάλωνε και την κυριαρχούσε. Παρόλο τα γεγονότα, το ζευγάρι έδειξε γενναιότητα και αποφάσισε να ξαναεπισκεφτεί το μέρος , ώστε να δώσει κάποιες απαντήσεις για το όλο συμβάν. Σήμερα, είμαι σχεδόν σίγουρος ότι η κίνηση αυτή, έγινε για να αποδείξουν και οι δύο στον εαυτό τους, ότι το όλο γεγονός ήταν τυχαίο και ότι τίποτα πραγματικά παράξενο δεν συνέβαινε. Όπως και να έχει, η κοπέλα έδειξε αρκετό θάρρος. Ποιο το αποτέλεσμα όμως αυτής της τολμηρής προσπάθειας? Η επανάληψη των γεγονότων κατά τον ίδιο τρόπο. Φυσικά, αυτό αποτέλεσε και το τέλος της αναζήτησης τους. Ποια ήταν η δική μου απάντηση για την όλη ιστορία? Απολύτως καμία. Βλέπετε, δεν έχω μάθει να δίνω γρήγορες και βιαστικές απαντήσεις, χωρίς πρώτα να έχω εμβαθύνει στο θέμα,  αν και στα βάθη του μυαλού μου το όλο πάζλ των γεγονότων ταίριαζε πάρα πολύ με εκείνες τις ιστορίες που μιλούν για την κατάληψη των ανθρώπων από στοιχειακά πνεύματα. Όπως και να έχει, το μόνο σίγουρο είναι ότι ο χώρος προκαλούσε στην κοπέλα την όλη συμπεριφορά της. Ακόμα πιο μυστηριώδες είναι, ότι ουδέποτε μετέπειτα δεν παρουσίασε ανάλογη συμπεριφορά. Βέβαια το γεγονός από μόνο του, δεν θα μπορούσε να χαρακτηρίσει τον τόπο παράξενο. Όμως τόσο εγώ όσο και οι συνεργάτες μου, δεν θα είχαμε να χάσουμε τίποτα αν ρίχναμε μια ματιά στο χώρο. Έτσι, δυο μέρες μετά, βρέθηκα στο σημείο μαζί με έναν γερόλυκο κυνηγό του αγνώστου, που είχε σχετική εμπειρία από ορισμένα γεγονότα που συνάντησε στο Τρίγωνο των Βερμούδων. Σε εκείνη την πρώτη μας επίσκεψη, βρεθήκαμε αντιμέτωποι με ένα αίνιγμα που συσχετίζεται με κάποιες σχεδόν άγνωστες λατρείες. Η εντύπωση, ξεκίνησε λόγω κάποιων σπασμένων πήλινων αγγείων που βρέθηκαν κατά εκατοντάδες γύρω από το σπίτι. Πραγματικά ίσως και να μην τους δίναμε σημασία εάν δεν παρατηρούσαμε ότι όλα είχαν μία κόκκινη επίστρωση και ένα ζωγραφισμένο λευκό σταυρό. Ακόμα πιο παράξενο, είναι ότι την επόμενη μέρα, κάθε κομμάτι από τα αγγεία είχε εξαφανιστεί .Φάνταζε στο μυαλό μας, σαν εκείνος που τα περιμάζεψε,  να ήθελε να μην γίνουν αντιληπτά. Η αρχική μας σκέψη, ήταν ότι μάλλον κάποιος προσπάθησε να καθαρίσει το χώρο. Όμως αυτό δεν ίσχυε, γιατί τα υπόλοιπα σκουπίδια έστεκαν στη θέση τους. Το γεγονός, μου κίνησε τις υποψίες ότι είχαμε να κάνουμε με κάτι που αποτελούσε μέρος μαγικών τελετών. Έτσι, άρχισα να ψάχνω στη λαογραφία και στα διάφορα τελετουργικά έθιμα που χρησιμοποιούσαν το σπάσιμο ενός αγγείου. Μία απάντηση, υπήρχε στις παραδόσεις της Κέρκυρας, όπου οι κάτοικοι σαν έθιμο, κομμάτιαζαν πήλινα κατά την ώρα της πρωινής ανάστασης. Στη δική μας όμως περίπτωση, έπρεπε να υπάρχει μια κόκκινη επίστρωση και ένας λευκός σταυρός. Κάπου παρακάτω, ψάχνοντας σε μύθους και παραδόσεις, βρήκα την απάντηση που γύρευα, αλλά με γέμισε περισσότερα ερωτήματα γιατί όπως όλα έδειχναν, τα παράξενα αγγεία χρησίμευαν σε μία ιεροτελεστία της λατρείας βουντού, που σκοπός της ήταν να προστατέψει την ψυχή ενός πεθαμένου με την επίκληση της θεότητας Ίβο. Ως τώρα λοιπόν, είχαμε βγάλει ως συμπέρασμα ότι ο χώρος χρησίμευε για μαγικές τελετές και μάλιστα από κάποιους που πρόσεχαν πάρα πολύ τα βήματα τους, αν κρίνουμε από το γεγονός  ότι είχαν μαζέψει αρκετά δεξιοτεχνικά, τα απομεινάρια των τελετών τους. Κάτι που με έβαλε σε σκέψεις, ήταν  η οντότητα ή το στοιχειακό που χρησιμοποιήθηκε στην όλη τελετή. Και αυτό το λέω, γιατί όπως θα καταλάβετε παρακάτω, τόσο η ιστορία του σπιτιού όσο και η μαγική τελετή, συνδέονται  με αρκετά παράξενο τρόπο. Ένα ακόμη ερώτημα που με βασάνιζε, είναι ο λόγος που επιλέχτηκε ο εξωτερικός χώρος του σπιτιού και όχι το ίδιο το ερείπιο. Γιατί εκείνοι που συμμετείχαν στην τελετή,  επέλεξαν το χώρο της παραλίας και όχι το οίκημα? Όπως ήδη καταλάβατε, είχαμε στα χέρια μας κάποια κομμάτια του πάζλ. Έτσι, θεώρησα ότι ήταν η ώρα να γνωστοποιήσω ένα μέρος των πραγμάτων που συνέβαινε, σε μερικούς από τους συνεργάτες μου. Με αυτή την τακτική κατόρθωσα, να έχω μία συνεχή εποπτεία του ερειπίου, έτσι ώστε αν δεν βρισκόμουν ο ίδιος εκεί, να υπήρχε κάποιος από τους συνεργάτες μου. Μέσα από αυτές τις αναγνωριστικές βόλτες που διήρκησαν μήνες ολόκληρους, προέκυψαν τρείς αξιόλογες καταστάσεις. Η πρώτη αναφορά έρχεται, από τον φίλο του είδους Σ.Γ, ο οποίος κάνοντας μία σχετική έρευνα στο εσωτερικό του οικήματος, βρέθηκε αντιμέτωπος με μια μυστηριώδες ατμόσφαιρα. Κατά τα λεγόμενα του ίδιου, το σπίτι φάνταζε σαν ένας ζωντανός οργανισμός που προσπαθούσε να απειλήσει το ξενικό στοιχείο. Τώρα που το σκέφτομαι, την ίδια αίσθηση και το ίδιο γεγονός, βίωσε και το συνεργείο ενός τηλεοπτικού σταθμού, όταν τους είχα υποδείξει το χώρο και τον είχαν επισκεφτεί ώστε να κάνουν κάποιες βραδινές λείψεις. Ωστόσο, παρόμοιες ατμόσφαιρες αναφέρονται και από πολλούς αποκρυφιστές, που τις παραπέμπουν σε ιδιότητες ψυχικών επιθέσεων και κάνουν λόγο για μαγνητικές δυνάμεις που προκαλούν φθορά στο ανθρώπινο σώμα. Ο αναγνώστης μπορεί να βρει  άπειρα ονόματα αυτών των ενεργειών όπως «πράνα», «ανίμα», ή και «οργόνη». Εδώ θα πρέπει να τονίσουμε, ότι η ενέργεια ενός στοιχειακού τόπου δεν είναι πάντα σταθερή και με την πάροδο του χρόνου μεταβάλλεται. Αυτό, μπορεί να κάνει ένα φαινόμενο να εμφανίζεται για ένα χρονικό διάστημα και έπειτα να χαθεί για πάντα. Η δεύτερη αναφορά, έρχεται από τον τότε συνεργάτη μου Λ.Ε  που αποφάσισε να επισκεφτεί το σπίτι,  έχοντας μαζί του κάποιον που υποστήριζε ότι ήταν ενδιάμεσος.  Καθώς λοιπόν είχαν περάσει την αυλή του ερειπίου, ο εν λόγο ενδιάμεσος κατέρρευσε και άρχισε να λέει ότι εδώ βρήκε το θάνατο μία κοπέλα. Η αντίδραση που ακολούθησε λόγο της κατάστασης του συνοδού του Λ.Ε, ήταν να απομακρυνθούν από το χώρο και να προσπαθήσει να βγάλει μια άκρη. Τότε ο ενδιάμεσος, αποκάλυψε ότι το σπίτι ήταν ιδιοκτησία μιας εύπορης οικογένειας και ότι μέσα σε αυτό, πέθανε από το χέρι ενός τούρκου μία κοπέλα. Κατά περίεργη σύμπτωση το οίκημα κάποτε, πράγματι αποτελούσε ιδιοκτησία της φατρίας των Μαυρομιχαλέων. Ο αναγνώστης εδώ, δεν θα πρέπει να αγνοήσει ότι η οικογένεια των Μαυρομιχαλέων, είχε συνδεθεί άμεσα με τους θρύλους και το στοιχειακό βασίλειο, που θέλει τον Γιωργάκη Μαυρομιχάλη, να βρίσκει στα βράχια της θάλασσας τη βουβή νεράιδα και να την παντρεύεται. Ένα ακόμα γεγονός που ήρθε να προστεθεί στην όλη ιστορία ,διαδραματίστηκε λίγους μήνες αργότερα, όταν αντίκρισα με τα ίδια μου τα μάτια στο εσωτερικό παράθυρο που βρίσκεται πάνω από την κύρια είσοδο του σπιτιού, τη φασματική μορφή μίας νεαρής κοπέλας που μετά από λίγα δευτερόλεπτα, εξαφανίστηκε μπρος στα μάτια μου. Ωστόσο, κάποιος μπορεί να υποθέσει πως επηρεασμένος από όλες τις αφηγήσεις, το υποσυνείδητο μου δημιούργησε την εικόνα που ήθελα να δω. Όμως, μάρτυρες αυτού του γεγονότος ήταν ένα μέλος της ομάδας μου, αλλά και ο Α.Κ όπου για κακή του τύχη είχε έρθει μαζί μας, ώστε να μας αποδείξει ότι τίποτα στην πραγματικότητα δεν συνέβαινε. Ωστόσο, φαίνεται πως άθελα μας είχαμε πατήσει κάποιο μηχανισμό σκανδάλης, που έθεσε σε λειτουργία ακόμα πιο παράξενα γεγονότα. Τι εννοώ με όλο το παραπάνω? Σύντομα αποκτήσαμε, μια απροσκάλεστη παρέα που μας ακολουθούσε κάθε φορά που προσεγγίζαμε τον χώρο του σπιτιού. Ο λόγος γίνεται για ένα άτομο το οποίο ποτέ δεν καταλάβαμε ως σήμερα, αν ήταν άντρας ή γυναίκα και που η ενδυμασία του δεν είχε να ζηλέψει σε τίποτα, τους άντρες με τα μαύρα. Περισσότερο παράξενο, ήταν ότι αδιαφορούσε εάν η παρουσία του θα γίνει αισθητή σε εμάς. Και αυτό το λέω, γιατί κάποιες φορές μας ακολουθούσε μέχρι και το εσωτερικό του σπιτιού. Όμως, όταν κάποια στιγμή αποφάσισα να τον φωτογραφήσω,  ώστε να μάθω ορισμένα σχετικά στοιχεία, αλλά κυρίως να διαπιστώσω πως θα αντιδρούσε απέναντι σε ένα τέτοιο γεγονός, απομακρύνθηκε ταχέως λες και μου διάβασε την σκέψη την ώρα που έβαλα το χέρι μου μέσα στο σακίδιο και ήμουν έτοιμος να τραβήξω έξω τη φωτογραφική μηχανή. Κάτι που δεν έχω αναφέρει ως τώρα δημόσια, είναι ότι οι συγκεκριμένες καταστάσεις,  ακολούθησαν και αργότερα. Οι παλιοί μου συνεργάτες, θα θυμούνται τις δύο κραυγαλέες περιπτώσεις που άντρες ντυμένοι στα μαύρα, παρακολουθούσαν τις συζητήσεις μας σχετικά με το σπίτι και τις όποιες έρευνες κάναμε εκείνη την εποχή. Τέλος, θα αναφέρω μία περίπτωση που μου ήρθε στα χέρια από δυο φίλους που αποφάσισαν να επισκεφτούν το σπίτι , απλώς κάνοντας μια βόλτα, χωρίς ποτέ να πιστεύουν στον χώρο του παράξενου.  Οι δυο φίλοι έκαναν βόλτα στην παραλία και όταν σήκωσαν το βλέμμα προς το σπίτι, είδαν τη διάφανη μορφή μιας μαυροφορεμένης γυναίκας. Το παράξενο είναι, ότι στο σημείο που μου υπόδειξαν την εμφάνιση της,  δεν μπορούσε να σταθεί άνθρωπος,  γιατί ο χώρος ήταν έτοιμος να καταρρεύσει. Ακόμα και εμείς όταν πήγαμε και προσπαθήσαμε να πατήσουμε στο σημείο, το ταβάνι άρχισε να υποχωρεί. Ξέρω, ότι όλα τα παραπάνω ίσως ακούγονται αρκετά λαογραφικά, ή ίσως και απίστευτα. Επιτρέψτε μου όμως, να συμφωνήσω με έναν μετρ του είδους, όπως ο Κ.Σ. Λούις που υποστηρίζει ότι ο κόσμος των νεκρών, είναι ο κόσμος των ηλεκτρομαγνητικών πεδίων. Ή τον φιλόσοφο Τέρεν Μακ Κέννα, που χαρακτηρίζει ότι τα παράξενα όντα είναι απλά μορφές που κινούνται στο υπερδιάστημα και που ο άνθρωπος τα αντιλαμβάνεται κάτω από κάποιες ψυχεδελικές διαδικασίες. Προσωπική μου άποψη, είναι ότι ο κάθε ένας μπορεί να συναντήσει το παράξενο γύρω του ή να βρεθεί σε πόρτες που οδηγούν αλλού, αρκεί να έχει το θάρρος να παραμείνει στο χώρο τη στιγμή που συμβαίνει το όποιο φαινόμενο, αλλά και τη νόηση να δεχτεί αυτό που βιώνει εκείνη τη στιγμή.       ΓΡΑΦΕΙ Ο ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΤΣΟΥΚΑΛΑΣΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΥΛΙΚΟ ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΤΣΟΥΚΑΛΑΣ       Το κείμενο δημοσιεύτηκε και στο περιοδικό mysτερy
https://enterstarcircle.blogspot.com/20 ... ost_4.html
 
Απάντηση

Επιστροφή στο “Tόποι δύναμης”