Re: Επίθεση στο Ιράν και τη Βόρεια Κορέα πριν το τέλος της χρονιάς - 100 μαχητικά θα χρειαστεί να εμπλέξει το Ισραήλ

487
phpBB [video]


phpBB [video]


phpBB [video]

Re: Επίθεση στο Ιράν και τη Βόρεια Κορέα πριν το τέλος της χρονιάς - 100 μαχητικά θα χρειαστεί να εμπλέξει το Ισραήλ

488
phpBB [video]


phpBB [video]


phpBB [video]

Re: Επίθεση στο Ιράν και τη Βόρεια Κορέα πριν το τέλος της χρονιάς - 100 μαχητικά θα χρειαστεί να εμπλέξει το Ισραήλ

489
phpBB [video]


phpBB [video]


phpBB [video]

Re: Επίθεση στο Ιράν και τη Βόρεια Κορέα πριν το τέλος της χρονιάς - 100 μαχητικά θα χρειαστεί να εμπλέξει το Ισραήλ

490
phpBB [video]


phpBB [video]


phpBB [video]

Re: Επίθεση στο Ιράν και τη Βόρεια Κορέα πριν το τέλος της χρονιάς - 100 μαχητικά θα χρειαστεί να εμπλέξει το Ισραήλ

491
phpBB [video]


phpBB [video]


phpBB [video]

Re: Επίθεση στο Ιράν και τη Βόρεια Κορέα πριν το τέλος της χρονιάς - 100 μαχητικά θα χρειαστεί να εμπλέξει το Ισραήλ

492
phpBB [video]


phpBB [video]


phpBB [video]

Re: Επίθεση στο Ιράν και τη Βόρεια Κορέα πριν το τέλος της χρονιάς - 100 μαχητικά θα χρειαστεί να εμπλέξει το Ισραήλ

493
phpBB [video]


phpBB [video]


phpBB [video]

Re: Επίθεση στο Ιράν και τη Βόρεια Κορέα πριν το τέλος της χρονιάς - 100 μαχητικά θα χρειαστεί να εμπλέξει το Ισραήλ

494
Πάτησε τη "σκανδάλη" η Β. Κορέα;

Του François Godement

Η Βόρεια Κορέα πραγματοποίησε την τρίτη πυρηνική δοκιμή από το 2006, και ο κόσμος το αντιλαμβάνεται ως μία ακόμη «πρόκληση». Μπορεί εύλογα να υποτεθεί ότι εάν αυτή η διεθνής κατακραυγή ενταθεί, οι ηγέτες της Πιονκγιάνγκ θα χαμογελάσουν, καθώς θα έχουν πετύχει αυτό που ήλπιζαν. Έχουν ταρακουνήσει τη διεθνή πολιτική κοινότητα και έχουν κάνει τον κόσμο να αντιληφθεί ότι η Λαϊκή Δημοκρατία της Βόρειας Κορέας είναι παρούσα, και είναι ένας παράγοντας που θα πρέπει να λαμβάνουν υπόψη.

Για τους ηγέτες της Βόρειας Κορέας, το timing είναι μια μορφή πολιτικής τέχνης. Οι προκλήσεις συχνά συμβαίνουν όταν κάτι που αποσπά την προσοχή είναι πιθανό να εκτρέψει οποιαδήποτε κίνηση από τους στόχους αυτής της πρόκλησης, ή απλώς ως ένα συμβολικό μήνυμα. Ένα κλασικό παράδειγμα παραμένει η κατάληψη του αμερικανικού κατασκοπευτικού πλοίου Pueblo ανοικτά των ακτών της Βόρειας Κορέας, το οποίο έλαβε χώρα τον Ιανουάριο του 1968 στο αποκορύφωμα του πολέμου στο Βιετνάμ. Αλλά θα μπορούσε κανείς να σκεφτεί και τον βομβαρδισμό του νησιού Yeonpyeong το Νοέμβριο του 2010, όταν η Κίνα βίωνε μια περίοδο γεγονότων και εθνικιστικών κινητοποιήσεων εναντίον της Ιαπωνίας, πολύ έντονη. Η μικρή Βόρεια Κορέα, η «γαρίδα μέσα στις φάλαινες», υπολόγιζε ότι θα μπορούσε να κινηθεί στο παρασκήνιο της μεγάλης Κίνας και να της καταφέρει ένα χτύπημα από πίσω. Ούτε η Νότια Κορέα ούτε οι ΗΠΑ αντέδρασαν καθώς και οι δύο είχαν αφοσιωθεί στην ευρύτερη κατάσταση στην Ανατολική Θάλασσα της Κίνας.

Η Βόρεια Κορέα έχει επίσης ταλέντο στο να διαλέγει συμβολικές περιστάσεις. Η εκτόξευση (ως επί το πλείστον κακότεχνη) ενός στόλου μικρής-μεσαίας κατηγορίας βαλλιστικών πυραύλων ακριβώς τη στιγμή των εορτασμών της 4ης Ιουλίου το 2006, και ξανά το 2009, δεν άφησε σχεδόν καμία αμφιβολία για την ικανότητά της να στείλει ένα μήνυμα. Και οι δύο αυτές στρατηγικές μπορούν να παρατηρηθούν επί του παρόντος. Η επιτυχημένη τρίτη προσπάθεια της Βόρειας Κορέας να εκτοξεύσει έναν δορυφόρο, συνέβη τον περασμένο Δεκέμβριο, λίγες μόνο ημέρες πριν από τις προεδρικές εκλογές στη Νότια Κορέα, επιδεικνύοντας την ευελιξία της στο μέσο Νοτιοκορεάτη ψηφοφόρο. Η νέα της πυρηνική δοκιμή διεξήχθη λίγο πριν από την πρώτη ομιλία του Αμερικανού προέδρου Obama μετά από την επανεκλογή του. Όχι συμπτωματικά, οι εντάσεις μεταξύ της Κίνας και της Κορέας στην Ανατολική Θάλασσα της Κίνας αυξάνονται.

Η Πιονκγιάνγκ έχει επίσης τελειοποιήσει την τέχνη του να περνάει τα όρια χωρίς όμως να περνάει την «κόκκινη γραμμή» που είναι μπροστά της. Κατά την άποψη αυτή, ακόμη και οι αποτυχίες γίνονται επιτυχίες. Η συνολική αποτυχία της πρώτης πυρηνικής δοκιμής της Πιονκγιάνγκ και η ματαίωση εκτόξευσης πυραύλων, πείθει τους άλλους να μην κάνουν τίποτα ή σχεδόν τίποτα. Στην πραγματικότητα, εξυπηρετούν ένα σημαντικό σκοπό: ο κόσμος μαθαίνει να ζει με τις ενέργειες της Βόρειας Κορέας. Αυτή τη φορά ωστόσο, είναι το μέγεθος και η φύση της δοκιμής που παραμένουν ασαφή. Ελαφρώς μεγαλύτερη από την προηγούμενη δοκιμή, και πάλι παραμένει πολύ περιορισμένη για μια βόμβα πλουτωνίου- και αυτό θα μπορούσε να σημαίνει άλλη μια αποτυχία (εν μέρει). Αλλά η Πιονκγιάνγκ μπορεί να υπερηφανεύεται ότι έχει πετύχει να σχεδιάσει κάτι πιο μικρό, π.χ. ένα όπλο που να λειτουργεί, στοιχείο που αν αποδειχθεί ότι είναι αλήθεια, τότε η δοκιμή είναι πολύ πιθανό να έχει ανοίξει ένα νέο δρόμο, αυτόν του εμπλουτισμένου ουρανίου. Αυτό θα ήταν ένα ποιοτικό άλμα, τόσο προς την κατεύθυνση ενός όπλου όσο και προς την ενδεχόμενη διάδοσή του: οι μόνες δύο πραγματικές «κόκκινες γραμμές» που παραμένουν.

Κανένα από τα παραπάνω δεν θα πρέπει να μας αποτρέψει από το να παρατηρήσουμε την πιθανότητα μιας μεταρρύθμισης στην Πιονκγιάνγκ: υπήρξαν αλλαγές στην κορυφή της στρατιωτικής κάστας και του τομέα πληροφοριών, και αλλαγές στον οικονομικό σχεδιασμό και την προπαγάνδα. Ο Kim Jong-un έχει απευθύνει ακόμη και άμεση έκκληση προς τις Ηνωμένες Πολιτείες. Το γεγονός ότι η Βόρεια Κορέα ενημέρωσε τόσο τις ΗΠΑ όσο και την Κίνα πριν από τη δοκιμή (αλλά όχι τη Σεούλ….) είναι εξαιρετικά σημαντικό. Το καθεστώς αψηφά αλλά επίσης προσεγγίζει τις δύο μεγάλες «φάλαινες» της περιοχής.

Η αποτυχία της Κίνας και των Ηνωμένων Πολιτειών

Ας σταματήσουμε την υποκρισία για την πρόκληση και την αγανάκτηση, και ας εξετάσουμε τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά. Η διπλή ενέργεια της Κίνας –κρατά υπό έλεγχο τη Βόρεια Κορέα ενώ προωθεί τα δικά της πιόνια στην Ανατολική και Νότια Θάλασσα της Κίνας- δεν μπορεί να ευδοκιμήσει. Πέτυχε μόνο με τη Σεούλ, όπου η ελπίδα να κινητοποιηθεί η Κίνα και να περιορίσει τη Βόρεια Κορέα έχει ενθαρρύνει τον πρόεδρο Lee Myung-bak να προχωρήσει στην απροσδόκητη στροφή εναντίον της Ιαπωνίας και στην εμφάνιση προκλητικού εθνικισμού. Η πρόσφατη εκστρατεία της Νότιας Κορέας εναντίον της Ιαπωνίας είναι ένα κόκκαλο προς το Πεκίνο για τη δική του προπαγάνδα. Αλλά γιατί θα πρέπει η Πιονκγιάνκ να δεχθεί να πληρώσει το τίμημα; Όπως οι Βορειοκορεάτες έχουν περιστασιακά υπενθυμίσει στους Κινέζους, το δικό τους πυρηνικό πρόγραμμα έχει γεννηθεί από τους ίδιους υπολογισμούς που ώθησαν το πυρηνικό πρόγραμμα της Κίνας στα μέσα της δεκαετίας του ’50. Η Βόρεια Κορέα δεν έχει καμία πρόθεση να αφήσει το Πεκίνο να επιβάλει τις δικές του στρατηγικές ανάγκες. Επομένως η Κίνα δεν μπορεί να έχει και την πίττα ολόκληρη και το σκύλο χορτάτο. Να έχει προκλητική συμπεριφορά η ίδια και να καλεί σε αυτοσυγκράτηση ένα κράτος που δεν είναι ακριβώς πελάτης της.

Η Ουάσιγκτον έχει λάβει επίσης μια ζοφερή ανταμοιβή. Τα τελευταία χρόνια βοήθησε διπλωματικά τις σχέσεις Ταϊβάν και Κίνας. Οι ΗΠΑ απέχει από το να εμπλακεί άμεσα στην κινεζό-ιαπωνική διαμάχη για τα νησιά που επέστρεψε κάποτε στην Ιαπωνία. Έχει στείλει επανειλημμένως το μήνυμα ότι βασική προτεραιότητα είναι η αποφυγή διαμαχών. Εάν η Κίνα δοκιμάσει ανοιχτά τα όρια της αμερικανό-ιαπωνικής συμμαχίας, γιατί θα πρέπει να πιστεύει η Πιονκγιάνγκ ότι βρίσκεται σε κίνδυνο στρατιωτικής δράσης από τις ΗΠΑ;

Υπάρχει εδώ κάποια πολιτική δίοδος που δεν έχει εξεταστεί: αυτή ενός πλήρους ανοίγματος στην Πιονκγιάνκ, που θα μπορούσε να προκαλέσει μια μεταστροφή του καθεστώτος όπως στη Βιρμανία. Η Βόρεια Κορέα υπαινίσσεται αυτή την πιθανότητα, αλλά το τίμημα είναι πιθανώς πολύ υψηλό ενώ οι ανταμοιβές σχετικά χαμηλές. Δεν υπάρχουν πολλοί σημαντικοί φυσικοί πόροι στη Βόρεια Κορέα, και τα κίνητρα για επιχειρήσεις είναι πολύ περιορισμένα. Η Νότια Κορέα, ο εχθρός της Πιονκγιάνγκ σε μια κατ’ ουσία ατελείωτη εμφύλια διαμάχη, δεν μπορεί να πετύχει ένα άνοιγμα καθώς η Βόρεια Κορέα φοβάται τις συνέπειες από μια ενδεχόμενη αναθέρμανση. Και το ενδεχόμενο μιας πιθανής διπλωματικής παρουσίας των ΗΠΑ στην Πιονκγιάνγκ, γιατί για αυτό μιλάμε, θα μπορούσε να οδηγήσει σε μια αύξηση της κινεζικής στήριξης προς το καθεστώς, καθώς οι Κινέζοι δεν θέλουν να χάσουν αυτό το χρήσιμο καθεστώς.

Ρωσία: Ένας παραμελημένος παράγοντας;

Η πιο βιώσιμη εναλλακτική λύση δεν είναι η επιστροφή στις εξαμερείς συνομιλίες τις οποίες προωθεί ακούραστα το Πεκίνο. Οι συνομιλίες δεν έχουν πραγματοποιηθεί εδώ και τέσσερα χρόνια, και ακόμη και τότε ήταν ως επί το πλείστον «παντομίμα». Δεν βρίσκεται στο Πεκίνο το κλειδί για το πρόβλημα, αλλά η κλειδαριά. Η Κίνα θέλει ταυτοχρόνως να ελέγχει τη Βόρεια Κορέα, να πετύχει στη συμμόρφωσή της με τις βασικές διεθνείς απαιτήσεις και να διατηρήσει το καθεστώς. Τρεις στόχοι που δεν μπορεί να επιτευχθούν ταυτοχρόνως.

Αντί αυτού, οι ΗΠΑ, η Νότια Κορέα και ίσως και η Ευρώπη, θα πρέπει να κοιτάξουν τον άλλο μεγάλο παράγοντα στην περιοχή, τη Ρωσία. Κάποτε ήταν ο μεγάλος υποστηρικτής της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κορέας. Έχουν κοινά σύνορα, και θα απολάμβαναν τεράστια οικονομικά οφέλη από νέες επίγειες συνδέσεις με τη Νότια Κορέα για την εξέλιξη του σιδηροδρόμου και ίσως και έναν αγωγό αερίου. Παραμένει παράγοντας του Συμβουλίου Ασφαλείας, κάτι που θα μπορούσε να περιορίσει τις ανησυχίες της Πιονκγιάνγκ ότι οι ΗΠΑ αναπόφευκτα, θα παίξουν κάποια ημέρα το κλειδί για την αλλαγή του καθεστώτος. Και η Ρωσία δεν μπορεί να είναι απόλυτα ικανοποιημένη με την προοπτική μιας αδιαμφισβήτητης κινεζικής επιρροής στην Άπω Ανατολή. Από τον 17ο αιώνα, επιδίωξε μια ισορροπία στην επιρροή.

Η μόνη άλλη επιλογή είναι μια μαζική επιστροφή από τις ΗΠΑ σε μια καταναγκαστική διπλωματία που θα υποστηρίζεται από μια αξιόπιστη απειλή βίας. Αυτό θα ήταν μια εντελώς νέα διάσταση για τον αμερικανικό άξονα, μία που θα δεσμεύει τις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους σε μια μακροχρόνια αντιπαράθεση με την Κίνα. Και η Κίνα, δεν μπορεί να αποδεχθεί τη στρατιωτική «εξημέρωση» του γείτονά της.

Σε γενικές γραμμές, η πρώτη επιλογή φαίνεται πολύ προτιμότερη. Ένα άνευ προηγουμένου άνοιγμα στη Βόρεια Κορέα μπορεί να επιτευχθεί με την παροχή κινήτρων στην Πιονκγιάνγκ, στρατολογώντας τη Ρωσία ως έναν εναλλακτικό εταίρο της Κίνας και τελικώς με το να πειστεί η Πιονκγιάνγκ ότι η ασφάλεια και η επιβίωσή της εξαρτώνται από την αλλαγή και τη μεταρρύθμιση.

Αλλά εάν δεν κάνουμε τίποτα, η περιφερειακή τάξη θα πληγεί σημαντικά. Ο αναθεωρητισμός της Κίνας στη θάλασσα, υποδηλώνει ήδη ότι αυτό μπορεί να συμβεί. Έχοντας τα δικά τους –οικονομικά- προβλήματα, οι ΗΠΑ και Ευρώπη θα ήθελαν να αποφύγουν αυτή τη σημαντική αύξηση της έντασης στη Βορειοανατολική Ασία και χρειάζονται μια συνεργασία με την πλούσια σε μετρητά Κίνα. Εάν κλείσουν ένα μάτι (στην περίπτωση των ΗΠΑ) ή και δεύτερο (Ευρώπη), θα βρεθούν αντιμέτωποι με μια κατάσταση εκτός ελέγχου.


Πηγή:www.capital.gr

Re: Επίθεση στο Ιράν και τη Βόρεια Κορέα πριν το τέλος της χρονιάς - 100 μαχητικά θα χρειαστεί να εμπλέξει το Ισραήλ

495
phpBB [video]


phpBB [video]


phpBB [video]
Απάντηση

Επιστροφή στο “Παγκοσμιοποίηση και γεωπολιτική”

cron