ΕΣΧΑΤΟΛΟΓΙΑ

1
Όταν κατανοήσουμε ότι το πρώτο (1ο) θηρίο, το επτακέφαλο και δεκακέρατο, εκ της θαλάσσης, του 13ου κεφαλαίου της Αποκαλύψεως του Ιωάννη, είναι μία βασιλεία, μία αυτοκρατορία ή αλλιώς μία κοσμική εξουσία και ΟΧΙ ένα πρόσωπο, ένας άνθρωπος ή αλλιώς ο εσχατολογικός βασιλιάς Αντίχριστος, που έχει μάλιστα και Υπασπιστή (δηλαδή το νομιζόμενο δεύτερο θηρίο, τον Ψευδοπροφήτη), τότε θα λυθεί η μεγάλη πλάνη τόσων αιώνων, περί του προσώπου του Αντιχρίστου.
Εικόνα
Εικόνα
Για να πλανήσει ο Διάβολος τόσα χρόνια, τόσον πολύ κόσμο, που προσπάθησε να ερμηνεύσει την Αποκάλυψη και συγκεκριμένα το 13ο κεφάλαιο, έστησε μια άλλη μεγαλύτερη πλάνη, επί του βιβλίου του προφήτου Δανιήλ. Συγκεκριμένα ο Διάβολος είπε στους ανθρώπους να ταυτίσουν τις τέσσερεις βασιλείες (χρυσός-άργυρος-χαλκός-σίδηρος) της οράσεως του Ναβουχοδονόσορος, με τα τέσσερα θηρία (λέαινα-αρκούδα-πάρδαλι-άγνωστο δεκακέρατο) της οράσεως του Δανιήλ.
Εικόνα
Σκοτισμένοι από τις πονηρές μεθοδεύσεις του Διαβόλου, οι μη έχοντες Πνεύμα Θεού και επιφανειακά διαβάζοντας τα λόγια της Γραφής άνθρωποι, έκαναν το εξής παιδαριώδες σφάλμα:

1. Δεν υπολόγισαν ότι ή όραση του Ναβουχοδονόσορα συνέβη στην αρχή της Βαβυλωνιακής αυτοκρατορίας, επί του πρώτου βασιλέα αυτής, περί το 604 π.Χ., όταν ο Δανιήλ ήταν ακόμα παιδί 13 περίπου ετών.

2. Δεν υπολόγισαν ότι η όραση του ίδιου του Δανιήλ συνέβη στο τέλος περίπου της Βαβυλωνιακής αυτοκρατορίας, επί Βαλτάσαρ του τελευταίου βασιλέα αυτής, περί του 552-554 π.Χ., όταν ο Δανιήλ ήταν προχωρημένης ηλικίας.

3. Δεν υπολόγισαν ότι η εξήγηση που του δόθηκε περί των τεσσάρων θηρίων έλεγε μεν «ταῦτα τὰ θηρία τὰ μεγάλα τὰ τέσσαρα, τέσσαρες βασιλεῖαι ἀναστήσονται ἐπὶ τῆς γῆς», αλλά το ρήμα «ἀναστήσονται» βρίσκονταν σε χρόνο ΜΕΛΛΟΝΤΑ.


Εφόσον λοιπόν οι ερμηνευτές της Αγίας Γραφής δε συνεκτίμησαν τα τρία ανωτέρω αδιαμφισβήτητα σημεία, εύκολα πιάστηκαν στην παγίδα του Διαβόλου.

Διότι όποιος συνεκτιμά σωστά αυτά τα τρία σημεία, οδηγείται στη σκέψη ότι:

εφόσον

ο προχωρημένης ηλικίας προφήτης Δανιήλ είδε την όραση των τεσσάρων θηρίων, επί του τελευταίου βασιλέα των Βαβυλωνίων, λίγα έτη πριν (περίπου 13 έως 15) την πτώση της αυτοκρατορίας στα χέρια των Μηδο-Περσών,

τότε

η εξήγηση που του δόθηκε περί των τεσσάρων θηρίων, η οποία βρίσκεται σε χρόνο ΜΕΛΛΟΝΤΑ και ΔΕΝ είχε συμβεί ήδη εκείνη την εποχή της σχετικής οράσεως,

αφορά

ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ και ΜΟΝΟΝ την ΠΕΡΣΙΚΗ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ η οποία συμβολίζεται με τη λέαινα.

Αυτή ήταν η πρώτη παγίδα του Διαβόλου στην οποία πέσανε ουκ ολίγοι.







Όσοι καλοπροαίρετοι πείστηκαν από τα προηγούμενα αδιαμφισβήτητα τεκμήρια θα βρούνε νόημα σε κάθε λέξη της Αγίας Γραφής. Διότι αυτή αναφέρει ΜΟΝΟ για την χάλκινη βασιλεία (Μέγας Αλέξανδρος – Ελληνιστικοί χρόνοι) «καὶ βασιλεία τρίτη, ἥτις ἐστὶν ὁ χαλκός, ἣ κυριεύσει πάσης τῆς γῆς.» (Δαν.2: 39). Δηλαδή οι Έλληνες θα κυρίευαν όλη τη γη.

Ποια γη όμως την Περσική ή όλη την υφήλιο ?

Αν εννοούσε ότι οι Έλληνες θα καταλάμβαναν μόνον την Περσική βασιλεία, γιατί δεν το είπε για καμίαν άλλη βασιλεία και ιδιαιτέρως για την Περσική (αργυρή βασιλεία) που κατέλαβε παραπάνω εδάφη από την Ελληνιστική βασιλεία (χάλκινη βασιλεία) ?

Άρα υπονοεί εδώ η Γραφή τα έσχατα όπου οι Έλληνες θα καταλάβουν όλη την υφήλιο.

Επίσης οι καλοπροαίρετοι θα βρεθούν σε πνευματική έκσταση όταν αντιληφθούν στην όραση του Δανιήλ, τι ειπώθηκε στην Αρκούδα (Μέγας Αλέξανδρος – Ελληνιστικοί χρόνοι), η οποία είχε ήδη στο στόμα της τα τρία ανθρώπινα παϊδια (3 νικηφόρες μάχες του Μεγ. Αλεξάνδρου στον Γρανικό, στην Ισσό και στα Γαυγάμηλα). Ενώ η αρκούδα ήταν χορτάτη από Περσικό φαγητό ακούγεται μια φωνή που της έλεγε: «ἀνάστηθι, φάγε σάρκας πολλάς». Δηλαδή η αρκούδα θα ξανασηκωθεί οσονούπω στα έσχατα να φάει τις σάρκες πολλών λαών.

Αυτό όμως που ελέχθη στο 2ο θηρίο (αρκούδα=Έλληνες) μοιάζει πολύ μ’ αυτό που αναφέρεται στο 4ο θηρίο: «τὸ θηρίον τὸ τέταρτον, βασιλεία τετάρτη ἔσται ἐν τῇ γῇ, ἥτις ὑπερέξει πάσας τὰς βασιλείας καὶ καταφάγεται πᾶσαν τὴν γῆν καὶ συμπατήσει αὐτὴν καὶ κατακόψει.»

Δεν είναι όμως μόνον αυτό το εκπληκτικό, αλλά είναι και το γεγονός ότι το 4ο εσχατολογικό θηρίο έχει τα όπλα αυτού «ὀδόντες αὐτοῦ σιδηροῖ καὶ ὄνυχες αὐτοῦ χαλκοῖ», από την σιδηρά βασιλεία (Ρωμαική εποχή) την οποία θα διαδεχθεί στην εξουσία και από την χάλκινη βασιλεία (Ελληνιστική εποχή), την οποία θα αναβιώσει.

Και δεν είναι μόνον αυτό το εκπληκτικό, αλλά και το γεγονός ότι στη Ρωμαϊκή εποχή (πάρδαλη) «ἐξουσία ἐδόθη» (Δαν. 7:6), ενώ στην έσχατη βασιλία (7η κεφαλή) ο Διάβολος «ἔδωκεν ἐξουσίαν μεγάλην» (Αποκ.13:2).

Ποια πνευματική ηδονή γεύεται ο καθένας που εντρυφά στα ενδότερα της Αγίας Γραφής.!!!

Εξουσία εδόθηκε στην εποχή μας, αλλά εξουσία μεγάλη στην οσονούπω επερχόμενη 7η κεφαλή.!!! Κι αυτό γιατί όλες οι δυνάμεις του κόσμου σήμερα θα συντριβούν στον επερχόμενο πυρηνικό Γ’ παγκόσμιο πόλεμο και η 7η κεφαλή θα επιβιώσει για να αρπάξει όλη την τεχνολογία και οπλισμό των «ξανθών», δηλαδή της Ρωμαϊκής σημερινής εποχής, γι αυτό άλλωστε και τα δόντια του 4ου θηρίου είναι σιδηρά. Γιατί όμως τα νύχια του θηρίου είναι χάλκινα?

Η συνέχεια όμως θα σας αφήσει άλαλους.
Αλλά ας συνεχίσουμε στην 2η πλάνη του Διαβόλου.

Για να κάνουμε μια εισαγωγή θα πούμε ότι ο προφήτης Δανιήλ 5,5 αιώνες πριν την πρώτη παρουσία του Ιησού στη γη, μας περιέγραψε όλο το μέλλον μετά από αυτόν.
Μας περιέγραψε την Περσική εποχή (λέαινα) την αρχή της οποίας έζησε και ο ίδιος.
Μας περιέγραψε την Ελληνιστική εποχή (αρκούδα).
Μας περιέγραψε την Ρωμαϊκή εποχή (πάρδαλη).
Μας περιέγραψε όμως και την τρομερή έσχατη εποχή η οποία θα έχει ως αποκορύφωμα την έλευση του Αντιχρίστου (11ου κέρατος που ξεπετάγεται μέσα από τα 10 κέρατα, τα οποία βρίσκονται σε μία κεφαλή την τελευταία «καὶ περὶ τῶν κεράτων αὐτοῦ τῶν δέκα τῶν ἐν τῇ κεφαλῇ αὐτοῦ» Δαν. 7:20).

Αλλά για να προσέξουμε ότι ο Δανιήλ, ενώ μας αναφέρει περί του 4ου θηρίου ότι έχει δέκα κέρατα, δεν μας αναφέρει ότι έχει επτά κεφαλές.
Είναι τελείως όμως φυσικό διότι ήδη έχει αναφέρει τα τρία προηγούμενα θηρία. Δηλαδή ο Δανιήλ στο παρελθόν βλέπει το έσχατο θηρίο που έχει μία δρώσα κεφαλή (διότι οι άλλες κεφαλές ανήκουν στο παρελθόν και δεν δρουν). Βλέπει δηλαδή ξεκάθαρα αυτή την 7η κεφαλή του επτακέφαλου θηρίου, εκ της θαλάσσης, του 13ου κεφαλαίου της Αποκαλύψεως, η οποία φέρει 10 κέρατα (πράγμα που αναφέρεται και στον Δανιήλ και στην Αποκάλυψη).

Ο Ιωάννης όμως της Αποκαλύψεως έρχεται και μας εξιστορεί όλο το παρελθόν της ειδωλολατρίας, που δια μέσω αυτής ο Διάβολος ήταν κοσμοκράτορας παλαιά και που θα αναβιώσει πάλι στα έσχατα για να κυβερνήσει (προσωρινά ευτυχώς) όλη τη γη. Κι αυτό θα γίνει κατά παραχώρηση Θεού, διότι Αυτός έχει το σχέδιό του.

Την 7η τελευταία κεφαλή του επτακέφαλου θηρίου βλέπει λοιπόν ο Δανιήλ. Το θηρίο αυτό βγαίνοντας από την θάλασσα (κόσμο), όπως και τα άλλα τρία (λέαινα-αρκούδα-πάρδαλι) είναι αδιαμφισβήτητα μια βασιλεία – αυτοκρατορία – εποχή όπως και οι προηγούμενες τρεις (Περσική – Ελληνιστική - Ρωμαική). Και φυσικά ΔΕΝ είναι ένα πρόσωπο – βασιλιάς.

Ένα πρόσωπο – βασιλιάς θα γίνει όμως στα έσχατα των εσχάτων, με την παρέλευση της 7ης κεφαλής (βασιλείας) και την παρέλευση των 10 κεράτων (ειδωλολατρικών βασιλειών). Αυτός ο βασιλείας θα είναι ο Αντίχριστος (το 11ο κέρας). Γι αυτό το 17ο κεφάλαιο της Αποκάλυψης αναφέρει «καὶ τὸ θηρίον ὃ ἦν καὶ οὐκ ἔστι, καὶ αὐτὸς ὄγδοός ἐστι, καὶ ἐκ τῶν ἑπτά ἐστι, καὶ εἰς ἀπώλειαν ὑπάγει.» (Αποκ. 17:11). Ο Αντίχριστος δηλαδή ως 8ος (έσχατος) βασιλέας ταυτίζεται με όλο το αντίχριστο παρελθόν του, που εμφανίστηκε με την μορφή των κάτωθι (εν δυνάμει και εν τέλει) αντίχριστων αυτοκρατοριών – βασιλειών – εποχών.

1η είναι η Αιγυπτιακή (1ο κεφάλι του επτακέφαλου θηρίου).
2η είναι η Ασσυριακή (2ο κεφάλι του επτακέφαλου θηρίου).
3η είναι η Βαβυλωνιακή (3ο κεφάλι του επτακέφαλου θηρίου).
4η είναι η Περσική (4ο κεφάλι του επτακέφαλου θηρίου ή λέαινα).
5η είναι η Ελληνιστική (5ο κεφάλι του επτακέφαλου θηρίου ή αρκούδα).

Οι ανωτέρω υπήρξαν πριν το 95 μ.Χ. που γράφτηκε η Αποκάλυψη.

6η είναι η Ρωμαική (6ο κεφάλι του επτακέφαλου θηρίου ή πάρδαλη) που αιμοραγεί από το τραύμα που τις κατάφερε ο Ιησούς με την ρομφαία του Πνεύματος.
Εικόνα
Αυτή η 6η υπήρχε το 95 μ.Χ. που γράφτηκε η Αποκάλυψη.

7η είναι ΑΓΝΩΣΤΗ - ΓΝΩΣΤΗ (7ο κεφάλι του επτακέφαλου θηρίου ή τρομερό 4ο θηρίο του Δανιήλ).
Εικόνα
Μόλις όμως (μετά τον πυρηνικό πόλεμο) άρξει με εξουσία μεγάλη όπως είπαμε η 7η κεφαλή (ή 4ο θηρίο του Δανιήλ) τότε θα είναι αργά για πολλούς κακοπροαίρετους που εμμένουν στην ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΗ ερμηνεία τους. Γιατί τότε θα σκοτιστεί ο ήλιος από τον καπνό του φρέατος. Εδώ πολλοί έχουν απωλεστεί σήμερα, φανταστείτε τι θα γίνει τότε.!!!

Και θα συνεχίσουμε σε λίγο με πιο συνταρακτικές αποκαλύψεις.

Re: ΕΣΧΑΤΟΛΟΓΙΑ

2
Καταρχήν LEVIATHANSTITS καλώς όρισες στην παρέα μας!

Πολύ ωραία αυτα που γράφεις και συμφωνώ περίπου σε όλα!

Πολλά απο τα παραπάνω τα έχω γράψει παλαιότερα σε διάφορα θεματα-ποστ,αλλά οι περισσότεροι τα έβλεπαν αλλόκοτα και δεν μπορούσαν να τα αποδεκτούν....προφανώς!
Δεν το συνέχιζα παραπέρα διότι δεν με άφησαν περιθώρια και περαιτέρω προεκτάσεις.

Θα περιμένουμε να γράψεις και τα υπόλοιπα διότι έχει πολύ ζουμί η υπόθεση και σίγουρα κάποιοι θα χάσουν την γη κάτω απο τα πόδια τους μόλις ολοκληρώσεις αυτα που θέλεις να γράψεις.

Οι περισσότεροι πάντος δεν θα τα δεχτούν και να είσαι έτοιμος για διάφορες επικρίσεις.

Ομως όπως και να έχει η αλήθεια δεν μπορεί να μείνει κρυφή.

Καλή συνέχεια λοιπόν.... :0603
«Γνώσεσθε την αλήθειαν και η αλήθεια ελευθερώσει υμάς»

Re: ΕΣΧΑΤΟΛΟΓΙΑ

3
ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΘΗΡΙΟ ΤΟΥ ΔΑΝΙΗΛ

Αρχίζοντας την τεκμηρίωση μας εκ του πρώτου θηρίου του Δανιήλ, παραθέτουμε το αρχαίο κείμενο:

« 4 τὸ πρῶτον ὡσεὶ λέαινα, καὶ πτερὰ αὐτῇ ὡσεὶ ἀετοῦ· ἐθεώρουν ἕως οὗ ἐξετίλη τὰ πτερὰ αὐτῆς, καὶ ἐξῄρθη ἀπὸ τῆς γῆς καὶ ἐπὶ ποδῶν ἀνθρώπου ἐστάθη, καὶ καρδία ἀνθρώπου ἐδόθη αὐτῇ.»

μετά της συντόμου ερμηνείας του Ν. Π. Βασιλειάδη του τόμου Κ’ της Π. Διαθήκης, εκδόσεως «ΣΩΤΗΡ»:

«4 Το πρώτο θηρίον ωμοίαζε με λέαιναν, είχε δε πτερά, που έμοιαζαν με τα πτερά του αετού˙ παρατηρούσα με προσοχήν, μέχρις ότου τα πτερά της εμάδησαν και έπεσαν, εσηκώθη δε ορθία εις το έδαφος και εστάθη εις τα δύο πόδια της ως άνθρωπος· και εδώθη εις αυτήν καρδιά ανθρώπου.»

Ο Δανιήλ επί του τελευταίου βασιλιά των Βαβυλωνίων προλέγει την Περσική μοναρχία και την παρομοιάζει με λέαινα με πτερά αετού.

Στο μετέπειτα Περσικό βασίλειο κυριαρχεί ως έμβλημα το λιοντάρι και ιδιαίτερα οι πτερωτοί λέοντες. Ακολούθως παρατίθενται ορισμένα αρχαιολογικά μνημεία:
Εικόνα


Το λιοντάρι ως «βασιλιάς των ζώων» είναι πολύ περήφανο ζώο.

Οι Πέρσες μονάρχες και ιδιαίτερα ο Δαρείος ο Μέγας και ο γιός του Ξέρξης διακρίνονταν από μεγάλη υπερηφάνεια. Ιδιαίτερα ο Ξέρξης όταν προσπαθούσε να περάσει με τον στρατό του τον Ελλήσποντο, οι γέφυρες κατέρρευσαν ύστερα από τρικυμία και έτσι ο Ξέρξης ως υπερήφανος που ήταν, αποκεφάλισε τους μηχανικούς του και διέταξε να μαστιγώσουν τη θάλασσα γιατί δεν υπάκουσε στις διαταγές του, ενώ της πέταξε και αλυσίδες για να την δέσουν.

Της λέαινας μάδησαν τα φτερά αετού που είχε και πέσανε.

Στη μάχη του Μαραθώνα, στην ναυμαχία της Σαλαμίνας, στη μάχη των Πλαταιών και στην ναυμαχία της Μυκάλης κυριολεκτικά «πέσανε τα φτερά» των Περσών μετά τις ήττες που υπέστησαν από τους Έλληνες.

Η λέαινα μόλις της πέσανε τα φτερά, σηκώθηκε όρθια στα δυο της πόδια ως άνθρωπος, και της δόθηκε καρδιά ανθρώπου.

Στις ανωτέρω μάχες οπωσδήποτε απωλέστηκε η περσική λιονταρίσια υπερηφάνεια και έτσι οι Πέρσες αρχίσανε να σκέφτονται ως άνθρωποι και όχι ως ζώα (λέαινες).

Τα λιοντάρια χαρακτηρίζονται από τη μεγάλη εκρηκτικότητάς τους και επιθετικότητά τους, ιδιαίτερα κατά το κυνήγι. Οι λέαινες συνήθως, κάνουν το μεγαλύτερο μέρος του κυνηγιού εξ’ αιτίας της υπερηφάνειας τους, επειδή είναι μικρότερες, γρηγορότερες, και πιο ευκίνητες από τα αρσενικά. Επιτίθενται σε όλα τα ζώα και είναι ιδιαίτερα φονικές όταν πεινούν. Με τα ισχυρά πόδια, με ένα ισχυρό σαγόνι, και τα μακριά κυνοειδή δόντια, το λιοντάρι μπορεί να ρίξει και να σκοτώσει ένα μεγάλο θήραμα. Εύκολα μπορεί να επιβληθεί ως «βασιλιάς των ζώων».
Οι άνθρωποι είχαν επιλέξει την λέαινα ως έμβλημα πολεμικών θεών, πολεμιστών, μεγαλοπρέπειας και δύναμης.
Ο βρυχηθμός του λιονταριού στην ησυχία της νύχτας ακούγεται έως 8 km μακριά.

Οι Πέρσες μονάρχες κράτησαν μια επιθετική πολιτική έναντι των γύρω λαών.
Ο Δαρείος διακατεχόταν από το πολεμικό δόγμα της αστραπιαίας επίθεσης. Ήθελε το στράτευμα να κινείται ταχύτατα, να πειθαρχεί στις εντολές του στρατηγού, να δρα κάτω από αυστηρό έλεγχο και να μην δείχνει έλεος. Όταν ανέβηκε στο περσικό θρόνο κατέπνιξε πολλές επαναστάσεις στις περιοχές της Αιγύπτου, στο Ελάμ, στη Μηδία, στη Παρθία, στη Βαβυλώνα και στη Μοργιανή. Εισέβαλε με ισχυρό στρατό στη χώρα των Ορθοκορυβάντιων Σκυθών από τα ανατολικά της Κασπίας. Εισέβαλε στα ανατολικά προς την κοιλάδα του Ινδού ποταμού, υποτάζοντας τις εκεί περιοχές. Τέλος επιτέθηκε και κατά της Ελλάδας.
Ο Ξέρξης διακρίνονταν για την σκληρότητά του. Ένα χρόνο μετά την ανάρρησή του στο θρόνο, ο Ξέρξης κατέλαβε την Αίγυπτο που είχε επαναστατήσει και λεηλάτησε τα ιερά που βρισκόντουσαν στο Δέλτα του Νείλου. Ακολούθως υπόταξε την Βαβυλώνα, που είχε επίσης επαναστατήσει, ενώ δεν σεβάστηκε το ιερό του προστάτη θεού της πόλης, του Μαρδούκ. Έκλεψε το χρυσό άγαλμα του θεού των Βαβυλωνίων και σκότωσε τους ιερείς του ναού του. Μετά την ήττα του στην Ελλάδα αγανακτισμένος και στα όρια της παράνοιας δολοφόνησε όλους τους επίδοξους διαδόχους, ανάμεσα στους οποίους ήταν και αρκετοί στενοί συγγενείς του.



Από τα ανωτέρω ειρημένα μπορούμε να πούμε με σιγουριά ότι η συγκεκριμένη όραση ήταν άκρως συμβολική για την επακολουθήσασα Περσική μοναρχία.

Εκείνη όμως που καταπλήσσει είναι η επόμενη όραση του δευτέρου θηρίου.

Re: ΕΣΧΑΤΟΛΟΓΙΑ

4
ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΘΗΡΙΟ ΤΟΥ ΔΑΝΙΗΛ

Συνεχίζοντας την τεκμηρίωση μας με το δεύτερο θηρίο του Δανιήλ, παραθέτουμε το αρχαίο κείμενο:

«5 καὶ ἰδοὺ θηρίον δεύτερον ὅμοιον ἄρκῳ, καὶ εἰς μέρος ἓν ἐστάθη, καὶ τρεῖς πλευραὶ ἐν τῷ στόματι αὐτῆς ἀναμέσον τῶν ὀδόντων αὐτῆς, καὶ οὕτως ἔλεγον αὐτῇ· ἀνάστηθι, φάγε σάρκας πολλάς.»

μετά της συντόμου ερμηνείας του Ν. Π. Βασιλειάδη του τόμου Κ’ της Π. Διαθήκης, εκδόσεως «ΣΩΤΗΡ»:

«Και ιδού! Εφάνη εμπρός μου δεύτερον θηρίον, που ωμοίαζε με αρκούδα, η οποία εστάθει ορθία με το σώμα της να γέρνη προς το ένα μέρος˙ μέσα δε εις το στόμα της, μεταξύ των δοντιών της, είχε τρείς πλευρές (παΐδια) με κρέας˙ ακούστηκε δε μια φωνή, η οποία της έλεγε: “Σήκω, φάγε σάρκες πολλές”!»

Η αρκούδα είναι ζώο που δεν έχει φυσικούς εχθρούς και δεν είναι εκ φύσεως επιθετικό ζώο. Όταν την ενοχλήσεις στη φωλιά της και απειληθούν τα παιδιά της, τότε γίνεται ιδιαίτερα επιθετική.

Η εκστρατεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου κατά της Περσικής αυτοκρατορίας, εκδηλώθηκε μετά την Περσική επιθετικότητα κατά της Ελλάδας και τους Περσικούς πολέμους.

Η αρκούδα στέκεται όρθια και γέρνει προς το ένα μέρος.

Ο Μέγας Αλέξανδρος με το στρατό του κατευθύνθηκαν κυρίως προς την Ανατολή.

Η αρκούδα έχει τεράστια μυϊκή δύναμη, δυνατά μεγάλα σαγόνια, με μεγάλα δόντια, και άκρα με μακριά νύχια. Παλεύουν όρθιες με τα πόδια, τα νύχια και τα δόντια, τρομάζοντας με το μέγεθός της κάθε υποψήφιο εχθρό.

Ο στρατός του μεγάλου Αλεξάνδρου ήταν πολύ αξιόμαχος και κυριολεκτικά αήττητος. Η Μακεδονική φάλαγγα ήταν συμπαγής τεραστίας ισχύος, εξ’ αιτίας και της σάρισας (ξύλινο δόρυ 6,5 μέτρων).
Εικόνα
Η αρκούδα είναι ζώο με εξαιρετική ευφυΐα, πολύ καλή μνήμη, ικανότητα προγραμματισμού, σύνεση και εξυπνάδα.

Ο Μέγας Αλέξανδρος με το στρατό του και γενικά οι Έλληνες φημίζονται για όλα τα ανωτέρω χαρακτηριστικά της αρκούδας.

Η αρκούδα κρατούσε με τα δόντια της τρία πλευρά (παΐδια).

Ο Μέγας Αλέξανδρος χρειάστηκε να δώσει τρεις (3) μάχες (στο Γρανικό, στην Ισσό και στα Γαυγάμηλα) για να συντρίψει την Περσική αυτοκρατορία.

Η αρκούδα ξυπνώντας την άνοιξη, έχοντας χάσει το 30% του βάρους της, από τον πεντάμηνο χειμέριο λήθαργο, αναζητεί πεινασμένη τροφή. Οι τροφές όμως του δάσους εκείνη την εποχή είναι λιγοστές.

Η πρώτη νικηφόρα μάχη του Μεγάλου Αλεξάνδρου κατά των Περσών δόθηκε στο Γρανικό ποταμό την άνοιξη 22 Μαΐου του 334 π.Χ. Οι Περσικές απώλειες σε σχέση με τις άλλες δύο μάχες (στην Ισσό και στα Γαυγάμηλα) ήταν σχετικά λιγοστές αφού ανήλθαν σε 4.000 έως 12.000 νεκρούς (ανάλογα με τον ιστορικό).

Η αρκούδα το φθινόπωρο αφιερώνει περισσότερο χρόνο στην αναζήτηση και κατανάλωση τροφής˙ είναι η περίοδος της «υπερφαγίας» για τους λόγους, αφ’ ενός της αφθονίας κατ’ εκείνη την περίοδο των καρπών του δάσους και αφ’ ετέρου της ανάγκης δημιουργίας αποθέματος λίπους, για την επερχόμενη περίοδο χειμερίου λειθάργου, κατά τον οποίο δεν θα τρέφεται.

Οι δεύτερη και τρίτη νικηφόρες μάχες του Μεγάλου Αλεξάνδρου κατά των Περσών δόθηκαν στην Ισσό το φθινόπωρο 12 Νοεμβρίου του 333 π.Χ. και στα Γαυγάμηλα πάλι το φθινόπωρο 1 Οκτωβρίου του 331 π.Χ.
Οι περσικές απώλειες ήταν κατά πολύ μεγαλύτερες της πρώτης μάχης στο Γρανικό και ανήλθαν σε 30.000 έως 100.000 νεκρούς στην Ισσό και σε 90.000 έως 300.000 νεκρούς στα Γαυγάμηλα (ανάλογα με τον ιστορικό).


Από την ανωτέρω τεκμηρίωση της απόψεώς μας, περί του δευτέρου θηρίου της οράσεως του Δανιήλ, μπορούμε να πούμε με σιγουριά ότι η συγκεκριμένη όραση ήταν άκρως συμβολική της εκδηλωθείσας εκστρατείας του Μεγάλου Αλεξάνδρου κατά της Περσικής αυτοκρατορίας και της μετέπειτα εγκαθιδρύσεως του Ελληνιστικού βασιλείου της ανατολής.

Καταπλήσσει επίσης η συμβολικότατα της οράσεως του τρίτου θηρίου του Δανιήλ, η οποία ακολουθεί.

Re: ΕΣΧΑΤΟΛΟΓΙΑ

5
ΤΟ ΤΡΙΤΟ ΘΗΡΙΟ ΤΟΥ ΔΑΝΙΗΛ

Συνεχίζοντας την τεκμηρίωση μας με το τρίτο θηρίο του Δανιήλ, παραθέτουμε το αρχαίο κείμενο:

«6 ὀπίσω τούτου ἐθεώρουν καὶ ἰδοὺ θηρίον ἕτερον ὡσεὶ πάρδαλις, καὶ αὐτῇ πτερὰ τέσσαρα πετεινοῦ ὑπεράνω αὐτῆς, καὶ τέσσαρες κεφαλαὶ τῷ θηρίῳ, καὶ ἐξουσία ἐδόθη αὐτῇ.»

μετά της συντόμου ερμηνείας του Ν. Π. Βασιλειάδη του τόμου Κ’ της Π. Διαθήκης, εκδόσεως «ΣΩΤΗΡ»:

«Έπειτα από αυτό παρατηρούσα με προσοχήν και έξαφνα, ιδού! Άλλο θηρίον παρουσιάσθη, το οποίο έμοιαζε με πάρδαλιν (το σαρκοβόρο αιλουροειδές θηλαστικόν θηρίον)˙ και εις τα πλευρά της ράχεώς της υπήρχαν τέσσερα πτερά πτηνού. Το θηρίον αυτό είχε τέσσερεις κεφαλές, εδόθιν δε εις την πάρδαλιν αυτήν μεγάλη εξουσία!».

Σ’ αυτό το σημείο να διατυπώσουμε την ένστασή μας σχετικά με το σημείο εκείνο της ανωτέρω ερμηνείας που λέγει: «εδόθιν δε εις την πάρδαλιν αυτήν μεγάλη εξουσία!». Η γνώμη μας είναι ότι η έκφραση «μεγάλη» δεν θα έπρεπε να υπάρχει αφ’ ενός διότι το αρχαίο κείμενο λέγει «καὶ ἐξουσία ἐδόθη αὐτῇ» και αφ’ ετέρου διότι «εξουσίαν μεγάλην» θα δοθεί εις το επτακέφαλον και δεκακέρατον θηρίον του αναβαίνοντος εκ της θαλάσσης, εις το δέκατον τρίτον (13ο) κεφάλαιο της Αποκαλύψεως του Ιωάννη, το οποίο θα ποιήσει πόλεμον μετά των αγίων του Θεού και θα νικήσει και διώξει αυτούς. Αυτό το θηρίο ταυτίζεται, όπως αργότερα θα αποδείξουμε, με το τέταρτο θηρίο της οράσεως του Δανιήλ.

Επανερχόμενοι εις το θέμα μας και απεικονίζοντας κατωτέρω την συγκεκριμένη όραση, εξετάζοντας αφ’ ενός τα λεγόμενα της Γραφής και αφ’ ετέρου την πάρδαλη ως ζώο, συγκρίνοντάς τα με την ιστορία της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, παρατηρούμε ότι:

Η πάρδαλη έχει τέσσερα φτερά πτηνού στη ράχη της.

Η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία επεκτάθηκε στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα.
Επίσης στην εποχή μας την οποία θεωρούν πολλοί ως προέκταση της Ρωμαϊκής εποχής (διότι το Βυζάντιο ήταν ανατολική Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, εξού και το προσωνύμιο μας Ρωμιοί, αλλά και η Ε.Ε. σήμερα στο Ρωμαϊκό ιδεώδες και δίκαιο στηρίζεται ), ο άνθρωπος έφτιαξε μηχανές για να πετάει (αεροπλάνο, ελικόπτερα, πύραυλος κλπ.)


Η πάρδαλη έχει τέσσερα κεφάλια.

Το 284 μ.Χ. ανέρχεται στο θρόνο της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, ένας στρατιωτικός από την Ιλλυρία, ο Διοκλητιανός, και αντιλαμβάνεται ότι η αυτοκρατορία είναι πολύ μεγάλη για να διοικείται από έναν άνθρωπο. Για να λύσει αυτό το πρόβλημα εγκαινιάζει το σύστημα των τετραρχιών. Η αυτοκρατορία χωρίζεται σε τέσσερα τμήματα:
1. Μικρά Ασία, Συρία, Αίγυπτος, Θράκη, που διοικεί ένας αύγουστος
2. Βαλκάνια, που διοικεί ένας καίσαρ
3. Ιταλία, Ιλλυρία και Αφρική που διοικεί ένας αύγουστος
4. Γαλλία, Ισπανία και Βρετανία που διοικεί ένας καίσαρας


Στην πάρδαλη δόθηκε εξουσία.

ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΕ ΔΥΝΑΜΗ: Η δύναμη της Ρώμης μετριόταν με την ισχύ των λεγεώνων της. Ο Οκταβιανός αναδιοργάνωσε τον ημι-επαγγελματικό ρωμαϊκό στρατό σε μια μόνιμη δύναμη 28 λεγεώνων, όταν δε έγινε αυτοκράτορας (Αύγουστος) οι λεγεώνες κατέκτησαν τη Βόρεια Ισπανία, όλη την Ευρώπη νότια του Δούναβη και τα γερμανικά εδάφη δυτικά του ποταμού Έλβα. Κατωτέρω γίνεται εκτενέστερη ανάλυση.
ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΕ ΧΡΟΝΟ: Μέχρι σήμερα η ρωμαϊκή εποχή διαρκεί 2200 έτη περίπου.


Η πάρδαλη είναι από τα ταχύτερα ζώα, αφού τρέχει με 100 χιλιόμετρα την ώρα.

Η εποχή μας την οποία θεωρούν πολλοί ως προέκταση της Ρωμαϊκής εποχής, είναι εποχή μεγάλων ταχυτήτων. (αυτοκίνητο, αεροπλάνο, κλπ.)



Ο ΡΩΜΑΪΚΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ


Στη διάρκεια της παγκόσμιας ιστορίας ελάχιστα κράτη άφησαν τόσο έντονα το αποτύπωμά τους όσο η ΡΩΜΑΙΚΗ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ. Μέσα από μια μακραίωνη διαδικασία η οποία διήρκεσε σχεδόν μια χιλιετία (750π.χ.-476μ.χ.) η ΡΩΜΗ μια ασήμαντη κωμόπολη στην πεδιάδα του ΛΑΤΙΟΥ μετατράπηκε σε κοσμοκράτειρα της Ευρώπης και της λεκάνης της Μεσογείου.

Ο ΡΩΜΑΙΚΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ ήταν η φονικότερη μηχανή που υπήρχε στον αρχαίο κόσμο. Οι νεοσύλλεκτοι στρατιώτες, έπειτα από μία περίοδο σκληρής εκπαίδευσης σε σχολές που ενσωμάτωναν μαθήματα μονομάχων, στέλνονταν σε μια από τις λεγεώνες που αποτελούσαν τη ραχοκοκαλιά του ρωμαϊκού στρατού.

Ο τυπικός λεγεωνάριος ήταν πολύ καλά οπλισμένος για την εποχή του. Τα όπλα μεγάλου βεληνεκούς που διέθετε ήταν τα δύο pila, βαριά δόρατα, μήκους 1,8 μέτρων με μεταλλική αιχμή (αρκετά σκληρή, ώστε να μπορεί να διαπεράσει θωράκιση) και στέλεχος μαλακό, ώστε να κάμπτεται αμέσως μετά την πρόσκρουση στο στόχο για να μη μπορεί να χρησιμοποιηθεί από τον εχθρό.

Οι ρωμαίοι στρατιώτες πλησίαζαν τους αντιπάλους τους, ρίχνοντας πρώτα το pilum από απόσταση 15 μέτρων και ακολουθούσε η μάχη σώμα με σώμα. Εκεί ο λεγεωνάριος βασιζόταν στο φοβερό κοντό αμφίστομο ισπανικό σπαθί, το gladius, που από τους σύγχρονους ιστορικούς αποκαλείται συχνά ως "η κρεατομηχανή της αρχαιότητας", για τις εκπληκτικές δυνατότητές του στον ακρωτηριασμό ανθρωπίνων μελών.

Το σώμα του προστατευόταν από τον αρθρωτό θώρακα, που αποτελούσε χαρακτηριστικό στοιχείο του ατομικού εξοπλισμού του λεγεωνάριου κατά τον 1ο αιώνα μ.Χ. Αυτός αποτελείτο από 40 χαλύβδινα φύλλα, που ενώνονταν μεταξύ τους με ορειχάλκινους συνδέσμους, πόρπες και λουριά.

Το βάρος του θώρακα κυμαινόταν, ανάλογα με το πάχος του μετάλλου, από 5,5 έως 10 κιλά. Στο χέρι έφεραν την κόκκινη ορθογώνια κυρτή ασπίδα με το ορειχάλκινο μεσομφάλιο. Και το κεφάλι προστατευόταν από σιδερένιο κράνος με χαμηλές παραγναθίδες.

Κάθε άντρας στις πορείες που διένυε, μετέφερε ένα φόρτο βάρους 22 έως 27 κιλά, που περιελάμβανε (εκτός από τον οπλισμό) προμήθειες λίγων ημερών, σκεύη μαγειρικής, έναν πέλεκυ και σκαπανικά εργαλεία. Φορώντας ένα ζευγάρι από ανθεκτικά δερμάτινα σανδάλια (caligae) με καρφωμένες σόλες πάχους άνω του ενός εκατοστού, μπορούσε να πραγματοποιήσει με σχετική άνεση επίπονες πορείες, που έφταναν τα 37 χιλιόμετρα την ημέρα. Το σούρουπο έβρισκε τον λεγεωνάριο ν΄αφιερώνει 3 ή 4 ώρες στην κατασκευή ενός φρουρίου και στη συλλογή εφοδίων. Χωρίς αυτές τις ικανότητες κανένας άντρας δεν θα μπορούσε ν΄ανταπεξέλθει μέσα στο ρωμαϊκό στρατό.

Εκτός από το ισχυρό βαρύ πεζικό τους, οι Ρωμαίοι βασίζονταν για την επικράτησή τους στο πεδίο της μάχης και στο εξαίρετο πυροβολικό τους. Σε αντίθεση με τις βαριές πολιορκητικές μηχανές και τους καταπέλτες, χρησιμοποιούσαν τους σκορπιούς (μεγάλα τόξα), που εκτόξευαν βέλη με μεγάλη ταχύτητα και ακρίβεια σε αποστάσεις έως και 500 μέτρα. Το όπλο αυτό έλαβε το όνομά του από το θανατηφόρο κεντρί που έπληττε αιφνιδιαστικά τον εχθρό διαπερνώντας συχνά τη θωράκισή του.

Τέλος δεν πρέπει να ξεχνάμε και την μεγάλη προσφορά του πολυμήχανου σώματος του ΜΗΧΑΝΙΚΟΥ του Ρωμαϊκού στρατού.

Εδώ τελειώνει η τεκμηρίωση της απόψεως μας, επί των τριών πρώτων θηρίων του Δανιήλ και το ποιά τελικά βασίλεια (κοσμοκρατορίες) αυτά συμβολίζουν.

Re: ΕΣΧΑΤΟΛΟΓΙΑ

6
ΟΙ ΔΥΟ ΧΡΟΝΙΚΕΣ ΘΕΩΡΙΕΣ ΤΟΥ 3ου ΘΗΡΙΟΥ ΤΟΥ ΔΑΝΙΗΛ

ΧΡΟΝΙΚΗ ΣΥΝΥΠΑΡΞΗ ΤΩΝ ΘΗΡΙΩΝ ΤΟΥ ΔΑΝΙΗΛ


Είναι απαραίτητο να αναφέρουμε ότι ορισμένοι των ερμηνευτών, θεωρούν την εποχή μας ως προέκταση της Ρωμαϊκής εποχής, δικαιολογώντας την άποψη αυτή λέγοντας ότι:

α. το Βυζάντιο που ακολούθησε ήταν η ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία,

β. τα δυτικά ευρωπαϊκά κράτη που προκύψανε κατά τον Μεσαίωνα (5ος – 15ος αιώνας) ήταν απότοκα της αρχαίας ρωμαϊκής αυτοκρατορίας,

γ. τα σημερινά κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης στα Ρωμαϊκά ιδεώδη, αρχές και νόμους στηρίζονται.

Σύμφωνα λοιπόν με το ανωτέρω σκεπτικό η Ρωμαϊκή εποχή συνεχίζεται έως τις μέρες μας, υπό άλλο εξελιγμένο προσωπείο.

Οι ίδιοι ερμηνευτές θεωρούν επίσης ότι οι πόδες με τα δάκτυλα της οράσεως του αγάλματος του Ναβουχοδονόσορος, οι οποίοι είναι εν μέρει από σίδερο και εν μέρει από όστρακο, συμβολίζουν τους χρόνους του Χριστιανικού σχίσματος μεταξύ των Ορθοδόξων και Ρωμαιοκαθολικών, την μετέπειτα εποχή του σχίσματος των Διαμαρτυρομένων από τον Ρωμαιοκαθολικισμό και τέλος την Γαλλική Επανάσταση μετά την οποία εγκαθιδρύθηκε σχεδόν σ’ όλα τα έθνη το πολίτευμα της όποιας Δημοκρατίας, αποτέλεσμα του οποίου ήταν η διαίρεση, διχογνωμία και μη συνοχή μεταξύ των ανθρώπων, όπως ακριβώς συμβαίνει με τα διαφορετικά και ασύνδετα υλικά των ποδιών του αγάλματος.

Κατ’ άλλους ερμηνευτές η ρωμαϊκή εποχή τελείωσε και όπως ισχυρίζονται μεσολαβούν μεταξύ του 3ου και 4ου θηρίου, «οι καιροί των εθνών και η απιστία του Ισραήλ (η οποία θα λήξει μετά το Γ΄ παγκόσμιο πυρηνικό πόλεμο)», τους οποίους ήδη διανύουμε.

Κατωτέρω απεικονίζονται οι επικρατούσες δύο θεωρίες:
Εικόνα
Όπως και να έχει πάντως το πράγμα, είτε η Ρωμαϊκή εποχή σταμάτησε οριστικά το 324 μ.Χ. με την εμφάνιση της Χριστιανικής βασιλείας (Βυζάντιο), είτε συνεχίζεται μέχρι των ημερών μας, δύο είναι τα σίγουρα συμπέρασμα ότι:

α. το τέταρτο θηρίο του Δανιήλ δεν έχει πάρει την εξουσία ακόμα (ασχέτως εάν υπάρχει ήδη ή όχι) και

β. η σημερινή εποχή που είναι απότοκος ή συνέχεια της Ρωμαϊκής εποχής είναι παρακμάζουσα και με την ιστορική βεβαιότητα θα λέγαμε ότι οσονούπω βαίνει προς το τέλος της.

Σύμφωνα λοιπόν με τις ανωτέρω δύο θεωρίες, αφ’ ενός περί συνέχισης της Ρωμαϊκής εποχής έως των ημερών μας και αφ’ ετέρου περί παρείσφρησης μεταξύ του 3ου και 4ου θηρίου, του «καιρού των εθνών», διαπιστώνουμε ότι τα θηρία διαδέχονται το ένα το άλλο, σε ένα χωροχρονικό συνεχές και σε μια εξελισσόμενη διαδικασία.

Απεικονίζεται κατωτέρω το ανωτέρω συμπέρασμα:
Εικόνα
Παρατηρούμε όμως ότι τα θηρία αλληλοκαλύπτονται σε κάποιο χρονικό διάστημα. Και αυτό είναι φυσικό διότι επί παραδείγματι, εν όσο υπήρχαν τα Ελληνικά βασίλεια της Ανατολής κατά τους Ελληνιστικούς χρόνους, οι Ρωμαίοι εδραιώνονταν ως λαός, μαχόμενοι με τον Πύρρο της Ηπείρου (280 π.Χ.), μαχόμενοι στον Α΄ Καρχηδονιακό πόλεμο (264 – 241 π.Χ.), μαχόμενοι με τον Φίλλιπο Ε΄ στις Κυνός Κεφαλές (197 π.Χ.) κ.ο.κ.

Διερωτώμεθα λοιπόν μήπως το θηρίο το τέταρτο υπάρχει ήδη και αναμένει να πάρει απλώς την μεγάλη εξουσία.

Re: ΕΣΧΑΤΟΛΟΓΙΑ

7
ΣΥΝΔΕΣΗ 7ΟΥ ΚΕΦ. ΔΑΝΙΗΛ ΚΑΙ 13ΟΥ ΚΕΦ. ΑΠΟΚΑΛΥΨΗΣ

Αυτό που έκανε ιδιαιτέρα εντύπωση στο 7ο κεφάλαιο του Δανιήλ, ήταν ότι το θηρίο είχε δέκα κέρατα, τα οποία όπως του εξηγεί ο άγγελος είναι δέκα βασιλείς. Από αυτά τα δέκα κέρατα βγαίνει άλλον κέρας μικρόν, ξεριζώνοντας τρία από τα δέκα κέρατα. Αυτό το μικρόν κέρας έχει αφ’ ενός οφθαλμούς ως οφθαλμούς ανθρώπου και «ἡ ὅρασις αὐτοῦ μείζων τῶν λοιπῶν» (κεράτων) και αφ’ ετέρου στόμα «λαλοῦν μεγάλα».

Αλλά το σπουδαιότερο είναι ότι «τὸ κέρας ἐκεῖνο ἐποίει πόλεμον μετὰ τῶν ἁγίων καὶ ἴσχυσε πρὸς αὐτούς», όπως επίσης «λόγους πρὸς τὸν Ὕψιστον λαλήσει καὶ τοὺς ἁγίους Ὑψίστου παλαιώσει καὶ ὑπονοήσει τοῦ ἀλλοιῶσαι καιροὺς καὶ νόμον».

Ανησυχητικά όλα αυτά για μας τους χριστιανούς και μας καλούν σε εγρήγορση.

Αυτά όμως τα δέκα κέρατα αναφέρονται ξανά στην Αγία Γραφή και μας παραπέμπουν στο θηρίο εκ της θαλάσσης, του 13ου κεφαλαίου της Αποκαλύψεως του Ιωάννη.

Ας παρακολουθήσουμε τι λέει αυτό:

Κεφάλαιο Ιγ΄
ΑΠΟΚΑΛΥΨΙΣ ΙΩΑΝΝΟΥ

1 Καὶ ἐστάθην ἐπὶ τὴν ἄμμον τῆς θαλάσσης· καὶ εἶδον ἐκ τῆς θαλάσσης θηρίον ἀναβαῖνον, ἔχον κέρατα δέκα καὶ κεφαλὰς ἑπτά, καὶ ἐπὶ τῶν κεράτων αὐτοῦ δέκα διαδήματα, καὶ ἐπὶ τὰς κεφαλὰς αὐτοῦ ὀνόματα βλασφημίας. 2 καὶ τὸ θηρίον ὃ εἶδον ἦν ὅμοιον παρδάλει, καὶ οἱ πόδες αὐτοῦ ὡς ἄρκου, καὶ τὸ στόμα αὐτοῦ ὡς στόμα λέοντος. καὶ ἔδωκεν αὐτῷ ὁ δράκων τὴν δύναμιν αὐτοῦ καὶ τὸν θρόνον αὐτοῦ καὶ ἐξουσίαν μεγάλην· 3 καὶ μίαν ἐκ τῶν κεφαλῶν αὐτοῦ ὡς ἐσφαγμένην εἰς θάνατον. καὶ ἡ πληγὴ τοῦ θανάτου αὐτοῦ ἐθεραπεύθη, καὶ ἐθαύμασεν ὅλη ἡ γῆ ὀπίσω τοῦ θηρίου. 4 καὶ προσεκύνησαν τῷ δράκοντι τῷ δεδωκότι τὴν ἐξουσίαν τῷ θηρίῳ, καὶ προσεκύνησαν τῷ θηρίῳ λέγοντες· Τίς ὅμοιος τῷ θηρίῳ; τίς δύναται πολεμῆσαι μετ' αὐτοῦ; 5 καὶ ἐδόθη αὐτῷ στόμα λαλοῦν μεγάλα καὶ βλασφημίαν· καὶ ἐδόθη αὐτῷ ἐξουσία πόλεμον ποιῆσαι μῆνας τεσσαράκοντα δύο. 6 καὶ ἤνοιξε τὸ στόμα αὐτοῦ εἰς βλασφημίαν πρὸς τὸν Θεόν, βλασφημῆσαι τὸ ὄνομα αὐτοῦ καὶ τὴν σκηνὴν αὐτοῦ, τοὺς ἐν τῷ οὐρανῷ σκηνοῦντας. 7 καὶ ἐδόθη αὐτῷ πόλεμον ποιῆσαι μετὰ τῶν ἁγίων καὶ νικῆσαι αὐτούς, καὶ ἐδόθη αὐτῷ ἐξουσία ἐπὶ πᾶσαν φυλὴν καὶ λαὸν καὶ γλῶσσαν καὶ ἔθνος. 8 καὶ προσκυνήσουσιν αὐτὸν πάντες οἱ κατοικοῦντες ἐπὶ τῆς γῆς, ὧν οὐ γέγραπται τὸ ὄνομα ἐν τῷ βιβλίῳ τῆς ζωῆς τοῦ ἀρνίου τοῦ ἐσφαγμένου ἀπὸ καταβολῆς κόσμου. 9 Εἴ τις ἔχει οὖς, ἀκουσάτω. 10 εἴ τις εἰς αἰχμαλωσίαν ἀπάγει, εἰς αἰχμαλωσίαν ὑπάγει· εἴ τις ἐν μαχαίρᾳ ἀποκτέννει, δεῖ αὐτὸν ἐν μαχαίρᾳ ἀποκτανθῆναι. Ὧδέ ἐστιν ἡ ὑπομονὴ καὶ ἡ πίστις τῶν ἁγίων.
11 Καὶ εἶδον ἄλλο θηρίον ἀναβαῖνον ἐκ τῆς γῆς, καὶ εἶχε κέρατα δύο ὅμοια ἀρνίῳ, καὶ ἐλάλει ὡς δράκων. 12 καὶ τὴν ἐξουσίαν τοῦ πρώτου θηρίου πᾶσαν ποιεῖ ἐνώπιον αὐτοῦ. καὶ ποιεῖ τὴν γῆν καὶ τοὺς ἐν αὐτῇ κατοικοῦντας ἵνα προσκυνήσωσι τὸ θηρίον τὸ πρῶτον, οὗ ἐθεραπεύθη ἡ πληγὴ τοῦ θανάτου αὐτοῦ. 13 καὶ ποιεῖ σημεῖα μεγάλα, καὶ πῦρ ἵνα ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καταβαίνῃ εἰς τὴν γῆν ἐνώπιον τῶν ἀνθρώπων. 14 καὶ πλανᾷ τοὺς κατοικοῦντας ἐπὶ τῆς γῆς διὰ τὰ σημεῖα ἃ ἐδόθη αὐτῷ ποιῆσαι ἐνώπιον τοῦ θηρίου, λέγων τοῖς κατοικοῦσιν ἐπὶ τῆς γῆς ποιῆσαι εἰκόνα τῷ θηρίῳ, ὃς εἶχε τὴν πληγὴν τῆς μαχαίρας καὶ ἔζησε. 15 καὶ ἐδόθη αὐτῷ πνεῦμα δοῦναι τῇ εἰκόνι τοῦ θηρίου, ἵνα καὶ λαλήσῃ ἡ εἰκὼν τοῦ θηρίου καὶ ποιήσῃ, ὅσοι ἐὰν μὴ προσκυνήσωσι τῇ εἰκόνι τοῦ θηρίου, ἵνα ἀποκτανθῶσι. 16 καὶ ποιεῖ πάντας τοὺς μικροὺς καὶ τοὺς μεγάλους, καὶ τοὺς πλουσίους καὶ τοὺς πτωχούς, καὶ τοὺς ἐλευθέρους καὶ τοὺς δούλους, ἵνα δώσουσιν αὐτοῖς χάραγμα ἐπὶ τῆς χειρὸς αὐτῶν τῆς δεξιᾶς ἢ ἐπὶ τῶν μετώπων αὐτῶν, 17 καὶ ἵνα μή τις δύνηται ἀγοράσαι ἢ πωλῆσαι εἰ μὴ ὁ ἔχων τὸ χάραγμα, τὸ ὄνομα τοῦ θηρίου ἢ τὸν ἀριθμὸν τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ. 18 Ὧδε ἡ σοφία ἐστίν· ὁ ἔχων νοῦν ψηφισάτω τὸν ἀριθμὸν τοῦ θηρίου· ἀριθμὸς γὰρ ἀνθρώπου ἐστί· καὶ ὁ ἀριθμὸς αὐτοῦ χξς'.

Πολλοί των ερμηνευτών υποστηρίζουν ότι το πρώτο θηρίο το επτακέφαλο και δεκακέρατο εκ της θαλάσσης, θα είναι ο Αντίχριστος και ότι θα έχει και κάποιον «υπασπιστή» ή ψευδοπροφήτη, τον οποίον ταυτίζουν με το δεύτερο θηρίο το δικέρατο εκ της γης. Σ’ αυτό το συμπέρασμα οδηγούνται και από τα κάτωθι, μεταξύ άλλων, σημεία της Αποκαλύψεως:

α. «Καὶ εἶδον ἐκ τοῦ στόματος τοῦ δράκοντος καὶ ἐκ τοῦ στόματος τοῦ θηρίου καὶ ἐκ τοῦ στόματος τοῦ ψευδοπροφήτου πνεύματα τρία ἀκάθαρτα, ὡς οἱ βάτραχοι·» (Αποκ. 16:13)

β. «καὶ ἐπιάσθη τὸ θηρίον καὶ ὁ μετ' αὐτοῦ ψευδοπροφήτης ὁ ποιήσας τὰ σημεῖα ἐνώπιον αὐτοῦ, ἐν οἷς ἐπλάνησε τοὺς λαβόντας τὸ χάραγμα τοῦ θηρίου καὶ τοὺς προσκυνοῦντας τῇ εἰκόνι αὐτοῦ· ζῶντες ἐβλήθησαν οἱ δύο εἰς τὴν λίμνην τοῦ πυρὸς τὴν καιομένην ἐν θείῳ.» (Αποκ. 19:20)

γ. «καὶ ὁ διάβολος ὁ πλανῶν αὐτοὺς ἐβλήθη εἰς τὴν λίμνην τοῦ πυρὸς καὶ τοῦ θείου, ὅπου καὶ τὸ θηρίον καὶ ὁ ψευδοπροφήτης, καὶ βασανισθήσονται ἡμέρας καὶ νυκτὸς εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων.» (Αποκ. 20:10)

Εμείς δεν συμμεριζόμαστε αυτήν την ερμηνεία και επιφυλασσόμαστε να αποδείξουμε τούτο αρχίζοντας από το παρόν κεφάλαιο και ολοκληρώνοντας προς το τέλος του όλου πονήματός μας.

Αλλά ας επανέλθουμε εις το πρώτο θηρίο το επτακέφαλο και δεκακέρατο εκ της θαλάσσης. Είναι ποτέ δυνατό να είναι αυτό ο αναμενόμενος Αντίχριστος, όταν συγκεκριμένα αναφέρεται ότι «τὸ θηρίον ὃ εἶδον ἦν ὅμοιον παρδάλει, καὶ οἱ πόδες αὐτοῦ ὡς ἄρκου, καὶ τὸ στόμα αὐτοῦ ὡς στόμα λέοντος»;

Δηλαδή ως κατωτέρω:
Εικόνα
Γνώμη μας είναι ότι ο Ιωάννης της Αποκαλύψεως μας παραπέμπει στο 7ο κεφάλαιο του Δανιήλ και μας λέει ότι το θηρίο εκ της θαλάσσης, θα έχει σώμα ταχύ και πολιπολιτισμικό όπως το 3ο θηρίο (πάρδαλη - Ρωμαϊκή αυτοκρατορία), θα έχει στόμα υπερήφανο όπως το 1ο θηρίο (λιοντάρι – Περσική αυτοκρατορία) και πόδια με νύχια μακριά, δυνατά και φονικά όπως το 2ο θηρίο (αρκούδα – Μ. Αλέξανδρος και Ελληνιστικοί χρόνοι. Δηλαδή με λίγα λόγια το θηρίο εκ της θαλάσσης του 13ου κεφαλαίου της Αποκάλυψης, θα συγκεντρώνει τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά της εποχής των τριών πρώτων θηρίων (βασιλειών) της οράσεως του 7ου κεφαλαίου του Δανιήλ. Και αυτό είναι βέβαιο, διότι όπως είπαμε ανωτέρω τα θηρία διαδέχονται το ένα το άλλο μέσα σε ένα χωροχρονικό συνεχές, σε μια εξελισσόμενη ιστορική διαδικασία. Η γνώση, η τεχνολογία και οτιδήποτε άλλο που θα κατέχει το 4ο θηρίο (βασιλεία) του Δανιήλ, θα είναι αποκύημα του παρελθόντος καιρού.
Εικόνα
Το επτακέφαλο λοιπόν θηρίο εκ της θαλάσσης του 13ου κεφαλαίου της Αποκάλυψης, θα έχει τα χαρακτηριστικά της εποχής των τριών πρώτων θηρίων (βασιλειών) της οράσεως του 7ου κεφαλαίου του Δανιήλ.

Άρα από εδώ και πέρα όταν μιλάμε για το άγνωστο θηρίο του Δανιήλ, θα εννοούμε το γνωστό θηρίο του 13ου κεφαλαίου της Αποκαλύψεως.
Εικόνα
Τώρα λοιπόν μπορούμε να καταλάβουμε ότι ο Δανιήλ γιατί λέει «καὶ ἰδοὺ θηρίον τέταρτον φοβερὸν καὶ ἔκθαμβον καὶ ἰσχυρὸν περισσῶς, καὶ οἱ ὀδόντες αὐτοῦ σιδηροῖ μεγάλοι, ἐσθίον καὶ λεπτῦνον καὶ τὰ ἐπίλοιπα τοῖς ποσὶν αὐτοῦ συνεπάτει, καὶ αὐτὸ διάφορον περισσῶς παρὰ πάντα τὰ θηρία τὰ ἔμπροσθεν αὐτοῦ, καὶ κέρατα δέκα αὐτῷ. 8 προσενόουν τοῖς κέρασιν αὐτοῦ, καὶ ἰδοὺ κέρας ἕτερον μικρὸν ἀνέβη ἐν μέσῳ αὐτῶν, καὶ τρία κέρατα τῶν ἔμπροσθεν αὐτοῦ ἐξερριζώθη ἀπὸ προσώπου αὐτοῦ, καὶ ἰδοὺ ὀφθαλμοὶ ὡσεὶ ὀφθαλμοὶ ἀνθρώπου ἐν τῷ κέρατι τούτῳ καὶ στόμα λαλοῦν μεγάλα.» (Δαν.7:7-8).

Εδώ ο Δανιήλ μας περιγράφει ένα διαφορετικό και πιο φοβερό θηρίο από τα άλλα τρία προηγούμενα. Η Αποκάλυψη του Ιωάννη όμως μας πληροφορεί για ότι δεν μας πληροφόρησε ο Δανιήλ. Όπως είπαμε και ανωτέρω, εκ των χαρακτηριστικών του θηρίου μας δίνει η Αποκάλυψη να καταλάβουμε ότι αυτό, ως τελευταίο που είναι, έχει κληρονομήσει χαρακτηριστικά των τριών πρώτων θηρίων.

Αλλά ο Δανιήλ μας δίνει και μια άλλη πληροφορία περί του 4ου θηρίου: «οἱ ὀδόντες αὐτοῦ σιδηροῖ καὶ ὄνυχες αὐτοῦ χαλκοῖ. ἐσθίον καὶ λεπτῦνον καὶ τὰ ἐπίλοιπα τοῖς ποσὶν αὐτοῦ συνεπάτει» (Δαν.7:19). Εδώ ο Δανιήλ μας συνδέει το θηρίο και συγκεκριμένα τα όπλα αυτού (δόντια και νύχια), με το άγαλμα του Ναβουχοδονόσορος που αναφέρεται στο 2ο κεφάλαιο του βιβλίου του. Ουσιαστικά μας λέει ότι τα πολεμικά μέσα του εσχάτου 4ου θηρίου θα είναι αποκύημα της Ελληνιστικής και Ρωμαϊκής εποχής, διότι αυτές οι εποχές συμβολίζονται με χαλκό και σίδηρο αντίστοιχα.

Re: ΕΣΧΑΤΟΛΟΓΙΑ

8
ΣΥΝΔΕΣΗ 7ΟΥ ΚΕΦ. ΔΑΝΙΗΛ ΚΑΙ 17ΟΥ ΚΕΦ. ΑΠΟΚΑΛΥΨΗΣ

ΔΑΝΙΗΛ - ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ζ

1 ΕΝ ἔτει πρώτῳ Βαλτάσαρ βασιλέως Χαλδαίων Δανιὴλ ἐνύπνιον εἶδε, καὶ αἱ ὁράσεις τῆς κεφαλῆς αὐτοῦ ἐπὶ τῆς κοίτης αὐτοῦ, καὶ τὸ ἐνύπνιον αὐτοῦ ἔγραψεν· 2 ἐγὼ Δανιὴλ ἐθεώρουν ἐν ὁράματί μου τῆς νυκτὸς καὶ ἰδοὺ οἱ τέσσαρες ἄνεμοι τοῦ οὐρανοῦ προσέβαλον εἰς τὴν θάλασσαν τὴν μεγάλην. 3 καὶ τέσσαρα θηρία μεγάλα ἀνέβαινον ἐκ τῆς θαλάσσης διαφέροντα ἀλλήλων. 4 τὸ πρῶτον ὡσεὶ λέαινα, καὶ πτερὰ αὐτῇ ὡσεὶ ἀετοῦ· ἐθεώρουν ἕως οὗ ἐξετίλη τὰ πτερὰ αὐτῆς, καὶ ἐξῄρθη ἀπὸ τῆς γῆς καὶ ἐπὶ ποδῶν ἀνθρώπου ἐστάθη, καὶ καρδία ἀνθρώπου ἐδόθη αὐτῇ. 5 καὶ ἰδοὺ θηρίον δεύτερον ὅμοιον ἄρκῳ, καὶ εἰς μέρος ἓν ἐστάθη, καὶ τρεῖς πλευραὶ ἐν τῷ στόματι αὐτῆς ἀναμέσον τῶν ὀδόντων αὐτῆς, καὶ οὕτως ἔλεγον αὐτῇ· ἀνάστηθι, φάγε σάρκας πολλάς. 6 ὀπίσω τούτου ἐθεώρουν καὶ ἰδοὺ θηρίον ἕτερον ὡσεὶ πάρδαλις, καὶ αὐτῇ πτερὰ τέσσαρα πετεινοῦ ὑπεράνω αὐτῆς, καὶ τέσσαρες κεφαλαὶ τῷ θηρίῳ, καὶ ἐξουσία ἐδόθη αὐτῇ. 7 ὀπίσω τούτου ἐθεώρουν καὶ ἰδοὺ θηρίον τέταρτον φοβερὸν καὶ ἔκθαμβον καὶ ἰσχυρὸν περισσῶς, καὶ οἱ ὀδόντες αὐτοῦ σιδηροῖ μεγάλοι, ἐσθίον καὶ λεπτῦνον καὶ τὰ ἐπίλοιπα τοῖς ποσὶν αὐτοῦ συνεπάτει, καὶ αὐτὸ διάφορον περισσῶς παρὰ πάντα τὰ θηρία τὰ ἔμπροσθεν αὐτοῦ, καὶ κέρατα δέκα αὐτῷ. 8 προσενόουν τοῖς κέρασιν αὐτοῦ, καὶ ἰδοὺ κέρας ἕτερον μικρὸν ἀνέβη ἐν μέσῳ αὐτῶν, καὶ τρία κέρατα τῶν ἔμπροσθεν αὐτοῦ ἐξερριζώθη ἀπὸ προσώπου αὐτοῦ, καὶ ἰδοὺ ὀφθαλμοὶ ὡσεὶ ὀφθαλμοὶ ἀνθρώπου ἐν τῷ κέρατι τούτῳ καὶ στόμα λαλοῦν μεγάλα. 9 ἐθεώρουν ἕως ὅτου οἱ θρόνοι ἐτέθησαν, καὶ παλαιὸς ἡμερῶν ἐκάθητο, καὶ τὸ ἔνδυμα αὐτοῦ λευκὸν ὡσεὶ χιών, καὶ ἡ θρὶξ τῆς κεφαλῆς αὐτοῦ ὡσεὶ ἔριον καθαρόν, ὁ θρόνος αὐτοῦ φλὸξ πυρός, οἱ τροχοὶ αὐτοῦ πῦρ φλέγον·
10 ποταμὸς πυρὸς εἷλκεν ἔμπροσθεν αὐτοῦ· χίλιαι χιλιάδες ἐλειτούργουν αὐτῷ, καὶ μύριαι μυριάδες παρειστήκεισαν αὐτῷ· κριτήριον ἐκάθισε, καὶ βίβλοι ἠνεῴχθησαν. 11 ἐθεώρουν τότε ἀπὸ φωνῆς τῶν λόγων τῶν μεγάλων, ὧν τὸ κέρας ἐκεῖνο ἐλάλει, ἕως οὗ ἀνῃρέθη τὸ θηρίον καὶ ἀπώλετο, καὶ τὸ σῶμα αὐτοῦ ἐδόθη εἰς καῦσιν πυρός. 12 καὶ τῶν λοιπῶν θηρίων μετεστάθη ἡ ἀρχή, καὶ μακρότης ζωῆς ἐδόθη αὐτοῖς ἕως καιροῦ καὶ καιροῦ. 13 ἐθεώρουν ἐν ὁράματι τῆς νυκτὸς καὶ ἰδοὺ μετὰ τῶν νεφελῶν τοῦ οὐρανοῦ ὡς υἱὸς ἀνθρώπου ἐρχόμενος ἦν καὶ ἕως τοῦ παλαιοῦ τῶν ἡμερῶν ἔφθασε καὶ ἐνώπιον αὐτοῦ προσηνέχθη. 14 καὶ αὐτῷ ἐδόθη ἡ ἀρχὴ καὶ ἡ τιμὴ καὶ ἡ βασιλεία, καὶ πάντες οἱ λαοί, φυλαί, γλῶσσαι αὐτῷ δουλεύσουσιν· ἡ ἐξουσία αὐτοῦ ἐξουσία αἰώνιος, ἥτις οὐ παρελεύσεται, καὶ ἡ βασιλεία αὐτοῦ οὐ διαφθαρήσεται. ~ 15 Ἔφριξε τὸ πνεῦμά μου ἐν τῇ ἕξει μου, ἐγὼ Δανιήλ, καὶ αἱ ὁράσεις τῆς κεφαλῆς μου ἐτάρασσόν με. 16 καὶ προσῆλθον ἑνὶ τῶν ἑστηκότων καὶ τὴν ἀκρίβειαν ἐζήτουν παρ' αὐτοῦ μαθεῖν περὶ πάντων τούτων, καὶ εἶπέ μοι τὴν ἀκρίβειαν καὶ τὴν σύγκρισιν τῶν λόγων ἐγνώρισέ μοι· 17 ταῦτα τὰ θηρία τὰ μεγάλα τὰ τέσσαρα, τέσσαρες βασιλεῖαι ἀναστήσονται ἐπὶ τῆς γῆς, 18 αἳ ἀρθήσονται· καὶ παραλήψονται τὴν βασιλείαν ἅγιοι Ὑψίστου καὶ καθέξουσιν αὐτὴν ἕως αἰῶνος τῶν αἰώνων. 19 καὶ ἐζήτουν ἀκριβῶς περὶ τοῦ θηρίου τοῦ τετάρτου, ὅτι ἦν διαφέρον παρὰ πᾶν θηρίον, φοβερὸν περισσῶς, οἱ ὀδόντες αὐτοῦ σιδηροῖ καὶ ὄνυχες αὐτοῦ χαλκοῖ. ἐσθίον καὶ λεπτῦνον καὶ τὰ ἐπίλοιπα τοῖς ποσὶν αὐτοῦ συνεπάτει·
20 καὶ περὶ τῶν κεράτων αὐτοῦ τῶν δέκα τῶν ἐν τῇ κεφαλῇ αὐτοῦ καὶ τοῦ ἑτέρου τοῦ ἀναβάντος καὶ ἐκτινάξαντος τῶν προτέρων τρία, κέρας ἐκεῖνο, ᾧ οἱ ὀφθαλμοὶ καὶ στόμα λαλοῦν μεγάλα καὶ ἡ ὅρασις αὐτοῦ μείζων τῶν λοιπῶν. 21 ἐθεώρουν καὶ τὸ κέρας ἐκεῖνο ἐποίει πόλεμον μετὰ τῶν ἁγίων καὶ ἴσχυσε πρὸς αὐτούς, 22 ἕως οὗ ἦλθεν ὁ παλαιὸς ἡμερῶν καὶ τὸ κρίμα ἔδωκεν ἁγίοις Ὑψίστου, καὶ ὁ καιρὸς ἔφθασε καὶ τὴν βασιλείαν κατέσχον οἱ ἅγιοι. 23 καὶ εἶπε· τὸ θηρίον τὸ τέταρτον, βασιλεία τετάρτη ἔσται ἐν τῇ γῇ, ἥτις ὑπερέξει πάσας τὰς βασιλείας καὶ καταφάγεται πᾶσαν τὴν γῆν καὶ συμπατήσει αὐτὴν καὶ κατακόψει. 24 καὶ τὰ δέκα κέρατα αὐτοῦ, δέκα βασιλεῖς ἀναστήσονται, καὶ ὀπίσω αὐτῶν ἀναστήσεται ἕτερος, ὃς ὑπεροίσει κακοῖς πάντας τοὺς ἔμπροσθεν, καὶ τρεῖς βασιλεῖς ταπεινώσει· 25 καὶ λόγους πρὸς τὸν Ὕψιστον λαλήσει καὶ τοὺς ἁγίους Ὑψίστου παλαιώσει καὶ ὑπονοήσει τοῦ ἀλλοιῶσαι καιροὺς καὶ νόμον. καὶ δοθήσεται ἐν χειρὶ αὐτοῦ ἕως καιροῦ καὶ καιρῶν καὶ ἥμισυ καιροῦ. 26 καὶ τὸ κριτήριον καθίσει καὶ τὴν ἀρχὴν μεταστήσουσι τοῦ ἀφανίσαι καὶ τοῦ ἀπολέσαι ἕως τέλους. 27 καὶ ἡ βασιλεία καὶ ἡ ἐξουσία καὶ ἡ μεγαλωσύνη τῶν βασιλέων τῶν ὑποκάτω παντὸς τοῦ οὐρανοῦ ἐδόθη ἁγίοις Ὑψίστου, καὶ ἡ βασιλεία αὐτοῦ βασιλεία αἰώνιος, καὶ πᾶσαι αἱ ἀρχαὶ αὐτῷ δουλεύσουσι καὶ ὑπακούσονται. 28 ἕως ὧδε τὸ πέρας τοῦ λόγου. ἐγὼ Δανιήλ, οἱ διαλογισμοί μου ἐπὶ πολὺ συνετάρασσόν με, καὶ ἡ μορφή μου ἠλλοιώθη ἐπ' ἐμοί, καὶ τὸ ρῆμα ἐν τῇ καρδίᾳ μου διετήρησα.

Από τα ανωτέρω παρατηρούμε ότι το μεγαλύτερο μέρος του συγκεκριμένου κεφαλαίου αναφέρεται στο τέταρτο θηρίο. Τόση είναι η σπουδαιότητα που δίνει σ’ αυτό, ο προφήτης Δανιήλ. Και πώς άλλωστε να μην του δώσει τόση σημασία, αφού αυτό το θηρίο το τέταρτο «βασιλεία τετάρτη ἔσται ἐν τῇ γῇ, ἥτις ὑπερέξει πάσας τὰς βασιλείας καὶ καταφάγεται πᾶσαν τὴν γῆν καὶ συμπατήσει αὐτὴν καὶ κατακόψει» όπως επίσης είναι «διαφέρον παρὰ πᾶν θηρίον, φοβερὸν περισσῶς, οἱ ὀδόντες αὐτοῦ σιδηροῖ καὶ ὄνυχες αὐτοῦ χαλκοῖ. ἐσθίον καὶ λεπτῦνον καὶ τὰ ἐπίλοιπα τοῖς ποσὶν αὐτοῦ συνεπάτει»

Εδώ παρατηρούμε ότι το τέταρτο θηρίο αφ’ ενός ότι είναι φοβερό και διαφέρει από κάθε άλλο θηρίο και αφ’ ετέρου ότι έχει δόντια σιδερένια και νύχια χάλκινα. Τα υλικά όμως αυτά μας θυμίζουν το άγαλμα του ονείρου του Ναβουχοδονόσορος και συγκεκριμένα τα σιδερένια δόντια μας παραπέμπουν στη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία (που συμβολίζονταν από τις σιδηρές κνήμες και πόδια με τα δάκτυλα) και οι χάλκινοι όνυχες στον Μέγα Αλέξανδρο και τους μετέπειτα από αυτόν Ελληνιστικούς χρόνους (που συμβολίζονταν από την χάλκινη κοιλία και μηρούς). Μπορούμε λοιπόν να συμπεράνουμε ότι εφ’ όσον τα δόντια και τα νύχια είναι πολεμικά μέσα ενός θηρίου, τότε και αυτά τα πολεμικά μέσα της τέταρτης βασιλείας θα είναι αποκύημα και εξέλιξη των δύο προηγουμένων βασιλειών, δηλαδή της δεύτερης και της τρίτης ή αλλιώς των Ελληνιστικών και Ρωμαϊκών χρόνων. Μπορούμε επίσης να σκεφτούμε ότι τα έθνη που συμμετείχαν και επηρεάστηκαν περισσότερο σ’ αυτούς τους χρόνους, ήταν αυτά που βρίσκονταν γύρω από τη Μεσόγειο θάλασσα.

Σ’ αυτό το σημείο όμως θα πρέπει να μεταφερθούμε στο 17ο κεφάλαιο της Αποκάλυψης του Ιωάννη.

ΑΠΟΚΑΛΥΨΙΣ ΙΩΑΝΝΟΥ - Κεφάλαιο Ιζ΄

1 Καὶ ἦλθεν εἷς ἐκ τῶν ἑπτὰ ἀγγέλων τῶν ἐχόντων τὰς ἑπτὰ φιάλας, καὶ ἐλάλησε μετ' ἐμοῦ λέγων· Δεῦρο, δείξω σοι τὸ κρίμα τῆς πόρνης τῆς μεγάλης τῆς καθημένης ἐπὶ ὑδάτων πολλῶν, 2 μεθ' ἧς ἐπόρνευσαν οἱ βασιλεῖς τῆς γῆς, καὶ ἐμεθύσθησαν οἱ κατοικοῦντες τὴν γῆν ἐκ τοῦ οἴνου τῆς πορνείας. 3 καὶ ἀπήνεγκέ με εἰς ἔρημον ἐν πνεύματι. καὶ εἶδον γυναῖκα καθημένην ἐπὶ τὸ θηρίον τὸ κόκκινον, γέμον ὀνόματα βλασφημίας, ἔχον κεφαλὰς ἑπτὰ καὶ κέρατα δέκα. 4 καὶ ἡ γυνὴ ἦν περιβεβλημένη πορφυροῦν καὶ κόκκινον καὶ κεχρυσωμένη χρυσίῳ καὶ λίθῳ τιμίῳ καὶ μαργαρίταις, ἔχουσα ποτήριον χρυσοῦν ἐν τῇ χειρὶ αὐτῆς, γέμον βδελυγμάτων, καὶ τὰ ἀκάθαρτα τῆς πορνείας τῆς γῆς, 5 καὶ ἐπὶ τὸ μέτωπον αὐτῆς ὄνομα γεγραμμένον, μυστήριον· Βαβυλὼν ἡ μεγάλη, ἡ μήτηρ τῶν πορνῶν καὶ τῶν βδελυγμάτων τῆς γῆς. 6 καὶ εἶδον τὴν γυναῖκα μεθύουσαν ἐκ τοῦ αἵματος τῶν ἁγίων καὶ ἐκ τοῦ αἵματος τῶν μαρτύρων Ἰησοῦ. καὶ ἐθαύμασα ἰδὼν αὐτὴν θαῦμα μέγα. 7 Καὶ εἶπέ μοι ὁ ἄγγελος· Διατί ἐθαύμασας; ἐγὼ ἐρῶ σοι τὸ μυστήριον τῆς γυναικὸς καὶ τοῦ θηρίου τοῦ βαστάζοντος αὐτήν, τοῦ ἔχοντος τὰς ἑπτὰ κεφαλὰς καὶ τὰ δέκα κέρατα. 8 Τὸ θηρίον ὃ εἶδες, ἦν καὶ οὐκ ἔστι, καὶ μέλλει ἀναβαίνειν ἐκ τῆς ἀβύσσου καὶ εἰς ἀπώλειαν ὑπάγειν· καὶ θαυμάσονται οἱ κατοικοῦντες ἐπὶ τῆς γῆς, ὧν οὐ γέγραπται τὸ ὄνομα ἐπὶ τὸ βιβλίον τῆς ζωῆς ἀπὸ καταβολῆς κόσμου, βλεπόντων τὸ θηρίον ὅτι ἦν, καὶ οὐκ ἔστι καὶ παρέσται. 9 Ὧδε ὁ νοῦς ὁ ἔχων σοφίαν. αἱ ἑπτὰ κεφαλαὶ ὄρη ἑπτὰ εἰσίν, ὅπου ἡ γυνὴ κάθηται ἐπ' αὐτῶν, 10 καὶ βασιλεῖς ἑπτά εἰσιν· οἱ πέντε ἔπεσαν, ὁ εἷς ἐστιν, ὁ ἄλλος οὔπω ἦλθε, καὶ ὅταν ἔλθῃ, ὀλίγον αὐτὸν δεῖ μεῖναι. 11 καὶ τὸ θηρίον ὃ ἦν καὶ οὐκ ἔστι, καὶ αὐτὸς ὄγδοός ἐστι, καὶ ἐκ τῶν ἑπτά ἐστι, καὶ εἰς ἀπώλειαν ὑπάγει. 12 καὶ τὰ δέκα κέρατα ἃ εἶδες δέκα βασιλεῖς εἰσιν, οἵτινες βασιλείαν οὔπω ἔλαβον, ἀλλ' ἐξουσίαν ὡς βασιλεῖς μίαν ὥραν λαμβάνουσι μετὰ τοῦ θηρίου. 13 οὗτοι μίαν γνώμην ἔχουσι, καὶ τὴν δύναμιν καὶ ἐξουσίαν αὐτῶν τῷ θηρίῳ διδόασιν. 14 οὗτοι μετὰ τοῦ ἀρνίου πολεμήσουσι, καὶ τὸ ἀρνίον νικήσει αὐτούς, ὅτι κύριος κυρίων ἐστὶ καὶ βασιλεὺς βασιλέων, καὶ οἱ μετ' αὐτοῦ κλητοὶ καὶ ἐκλεκτοὶ καὶ πιστοί. 15 Καὶ λέγει μοι· Τὰ ὕδατα ἃ εἶδες, οὗ ἡ πόρνη κάθηται, λαοὶ καὶ ὄχλοι εἰσὶ καὶ ἔθνη καὶ γλῶσσαι. 16 καὶ τὰ δέκα κέρατα ἃ εἶδες καὶ τὸ θηρίον, οὗτοι μισήσουσι τὴν πόρνην, καὶ ἠρημωμένην ποιήσουσιν αὐτὴν καὶ γυμνήν, καὶ τὰς σάρκας αὐτῆς φάγονται, καὶ αὐτὴν κατακαύσουσιν ἐν πυρί. 17 ὁ γὰρ Θεὸς ἔδωκεν εἰς τὰς καρδίας αὐτῶν ποιῆσαι τὴν γνώμην αὐτοῦ, καὶ ποιῆσαι μίαν γνώμην καὶ δοῦναι τὴν βασιλείαν αὐτῶν τῷ θηρίῳ, ἄχρι τελεσθῶσιν οἱ λόγοι τοῦ Θεοῦ. 18 καὶ ἡ γυνὴ ἣν εἶδες ἔστιν ἡ πόλις ἡ μεγάλη ἡ ἔχουσα βασιλείαν ἐπὶ τῶν βασιλέων τῆς γῆς.

Εδώ παρατηρούμε ότι μας αναφέρει κάποιο κόκκινο θηρίο επτακέφαλο και δεκακέρατο, διευκρινίζοντάς μας ο άγγελος ότι τα επτά κεφάλια του θηρίου «βασιλεῖς ἑπτά εἰσιν· οἱ πέντε ἔπεσαν, ὁ εἷς ἐστιν, ὁ ἄλλος οὔπω ἦλθε». Κατά τη γνώμη μας ο άγγελος εννοεί ότι υπήρξαν πέντε βασιλείες ή αυτοκρατορίες ή εποχές (όχι βέβαια πάνω σ’όλη τη γη, αλλά κοντά στο Ισραήλ, έτσι ώστε να επηρεάζουν την Ιστορία του), πριν τη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, η οποία είναι η έκτη και άρα υπάρχει το 95 μ.Χ. που γράφονταν η Αποκάλυψη και θα έρθει μία ακόμα, η εβδόμη.

Αυτές οι πέντε βασιλείες ή αυτοκρατορίες οι οποίες πέσανε έως το 95 μ.Χ. ήταν:

α. Η Αιγυπτιακή,
β. Η Ασσυριακή,
γ. Η Βαβυλωνιακή,
δ. Η Περσική και
ε. Η Ελληνιστική
Εικόνα
Οι ανωτέρω έξη βασιλείες επηρέασαν έως το 95 μ.Χ. το λαό του Θεού. Άρα ψάχνουμε να βρούμε ποια θα είναι η έβδομη βασιλεία.

Αν συνδέσουμε τώρα αυτό το κεφάλαιο της Αποκάλυψης, με εκείνο το 7ο κεφάλαιο του Δανιήλ, που μιλά για τα τέσσερα θηρία που θα εμφανιστούν μετά την Βαβυλωνιακή βασιλεία, συμπεραίνουμε ότι αυτά τα δύο κεφάλαια σχετίζονται μεταξύ τους και μας δίνουν να καταλάβουμε ότι η Βαβυλωνιακή βασιλεία, κατά το τέλος της οποίας ο Δανιήλ είδε την όραση των τεσσάρων θηρίων που έμελε να παρουσιαστούν, είναι ο 3ος βασιλέας (ο οποίος έχει πέσει) από τους συνολικούς επτά που φέρει το κόκκινο θηρίο του 17ου κεφαλαίου της Αποκάλυψης.
Εικόνα
Άρα το 4ο θηρίο της οράσεως του 7ου κεφαλαίου του Δανιήλ, είναι η 7η βασιλεία (κεφάλι) του θηρίου του 17ου κεφαλαίου της Αποκάλυψης, η οποία αναμένεται να πάρει μεγάλη εξουσία. Τα πολεμικά μέσα της θα είναι αποκύημα, κληρονομικότητα, διαδοχή και εξέλιξη της Ελληνιστικής και Ρωμαϊκής έως τις μέρες μας, εποχής.

Re: ΕΣΧΑΤΟΛΟΓΙΑ

9
ΣΥΝΔΕΣΗ 13ου ΚΕΦ. ΚΑΙ 17ου ΚΕΦ. ΑΠΟΚΑΛΥΨΗΣ

ΑΠΟΚΑΛΥΨΙΣ ΙΩΑΝΝΟΥ
- Κεφάλαιο Ιζ΄

1 Καὶ ἦλθεν εἷς ἐκ τῶν ἑπτὰ ἀγγέλων τῶν ἐχόντων τὰς ἑπτὰ φιάλας, καὶ ἐλάλησε μετ' ἐμοῦ λέγων· Δεῦρο, δείξω σοι τὸ κρίμα τῆς πόρνης τῆς μεγάλης τῆς καθημένης ἐπὶ ὑδάτων πολλῶν, 2 μεθ' ἧς ἐπόρνευσαν οἱ βασιλεῖς τῆς γῆς, καὶ ἐμεθύσθησαν οἱ κατοικοῦντες τὴν γῆν ἐκ τοῦ οἴνου τῆς πορνείας. 3 καὶ ἀπήνεγκέ με εἰς ἔρημον ἐν πνεύματι. καὶ εἶδον γυναῖκα καθημένην ἐπὶ τὸ θηρίον τὸ κόκκινον, γέμον ὀνόματα βλασφημίας, ἔχον κεφαλὰς ἑπτὰ καὶ κέρατα δέκα. 4 καὶ ἡ γυνὴ ἦν περιβεβλημένη πορφυροῦν καὶ κόκκινον καὶ κεχρυσωμένη χρυσίῳ καὶ λίθῳ τιμίῳ καὶ μαργαρίταις, ἔχουσα ποτήριον χρυσοῦν ἐν τῇ χειρὶ αὐτῆς, γέμον βδελυγμάτων, καὶ τὰ ἀκάθαρτα τῆς πορνείας τῆς γῆς, 5 καὶ ἐπὶ τὸ μέτωπον αὐτῆς ὄνομα γεγραμμένον, μυστήριον· Βαβυλὼν ἡ μεγάλη, ἡ μήτηρ τῶν πορνῶν καὶ τῶν βδελυγμάτων τῆς γῆς. 6 καὶ εἶδον τὴν γυναῖκα μεθύουσαν ἐκ τοῦ αἵματος τῶν ἁγίων καὶ ἐκ τοῦ αἵματος τῶν μαρτύρων Ἰησοῦ. καὶ ἐθαύμασα ἰδὼν αὐτὴν θαῦμα μέγα. 7 Καὶ εἶπέ μοι ὁ ἄγγελος· Διατί ἐθαύμασας; ἐγὼ ἐρῶ σοι τὸ μυστήριον τῆς γυναικὸς καὶ τοῦ θηρίου τοῦ βαστάζοντος αὐτήν, τοῦ ἔχοντος τὰς ἑπτὰ κεφαλὰς καὶ τὰ δέκα κέρατα. 8 Τὸ θηρίον ὃ εἶδες, ἦν καὶ οὐκ ἔστι, καὶ μέλλει ἀναβαίνειν ἐκ τῆς ἀβύσσου καὶ εἰς ἀπώλειαν ὑπάγειν· καὶ θαυμάσονται οἱ κατοικοῦντες ἐπὶ τῆς γῆς, ὧν οὐ γέγραπται τὸ ὄνομα ἐπὶ τὸ βιβλίον τῆς ζωῆς ἀπὸ καταβολῆς κόσμου, βλεπόντων τὸ θηρίον ὅτι ἦν, καὶ οὐκ ἔστι καὶ παρέσται. 9 Ὧδε ὁ νοῦς ὁ ἔχων σοφίαν. αἱ ἑπτὰ κεφαλαὶ ὄρη ἑπτὰ εἰσίν, ὅπου ἡ γυνὴ κάθηται ἐπ' αὐτῶν, 10 καὶ βασιλεῖς ἑπτά εἰσιν· οἱ πέντε ἔπεσαν, ὁ εἷς ἐστιν, ὁ ἄλλος οὔπω ἦλθε, καὶ ὅταν ἔλθῃ, ὀλίγον αὐτὸν δεῖ μεῖναι. 11 καὶ τὸ θηρίον ὃ ἦν καὶ οὐκ ἔστι, καὶ αὐτὸς ὄγδοός ἐστι, καὶ ἐκ τῶν ἑπτά ἐστι, καὶ εἰς ἀπώλειαν ὑπάγει. 12 καὶ τὰ δέκα κέρατα ἃ εἶδες δέκα βασιλεῖς εἰσιν, οἵτινες βασιλείαν οὔπω ἔλαβον, ἀλλ' ἐξουσίαν ὡς βασιλεῖς μίαν ὥραν λαμβάνουσι μετὰ τοῦ θηρίου. 13 οὗτοι μίαν γνώμην ἔχουσι, καὶ τὴν δύναμιν καὶ ἐξουσίαν αὐτῶν τῷ θηρίῳ διδόασιν. 14 οὗτοι μετὰ τοῦ ἀρνίου πολεμήσουσι, καὶ τὸ ἀρνίον νικήσει αὐτούς, ὅτι κύριος κυρίων ἐστὶ καὶ βασιλεὺς βασιλέων, καὶ οἱ μετ' αὐτοῦ κλητοὶ καὶ ἐκλεκτοὶ καὶ πιστοί. 15 Καὶ λέγει μοι· Τὰ ὕδατα ἃ εἶδες, οὗ ἡ πόρνη κάθηται, λαοὶ καὶ ὄχλοι εἰσὶ καὶ ἔθνη καὶ γλῶσσαι. 16 καὶ τὰ δέκα κέρατα ἃ εἶδες καὶ τὸ θηρίον, οὗτοι μισήσουσι τὴν πόρνην, καὶ ἠρημωμένην ποιήσουσιν αὐτὴν καὶ γυμνήν, καὶ τὰς σάρκας αὐτῆς φάγονται, καὶ αὐτὴν κατακαύσουσιν ἐν πυρί. 17 ὁ γὰρ Θεὸς ἔδωκεν εἰς τὰς καρδίας αὐτῶν ποιῆσαι τὴν γνώμην αὐτοῦ, καὶ ποιῆσαι μίαν γνώμην καὶ δοῦναι τὴν βασιλείαν αὐτῶν τῷ θηρίῳ, ἄχρι τελεσθῶσιν οἱ λόγοι τοῦ Θεοῦ. 18 καὶ ἡ γυνὴ ἣν εἶδες ἔστιν ἡ πόλις ἡ μεγάλη ἡ ἔχουσα βασιλείαν ἐπὶ τῶν βασιλέων τῆς γῆς.

Τι παρατηρούμε εδώ; Το θηρίο αυτό είναι μεν επτακέφαλο και δεκακέρατο αλλά είναι κόκκινο και όχι παρδαλό (όπως η πάρδαλη), όπως το θηρίο του 13ου κεφαλαίου της Αποκάλυψης. Είναι λοιπόν ως κατωτέρω:
Εικόνα
Το θηρίο λοιπόν αυτό είναι κόκκινο διότι ο Ιωάννης «εἶδον τὴν γυναῖκα», η οποία ήταν «καθημένην ἐπὶ τὸ θηρίον τὸ κόκκινον» και «μεθύουσαν ἐκ τοῦ αἵματος τῶν ἁγίων καὶ ἐκ τοῦ αἵματος τῶν μαρτύρων Ἰησοῦ». Αυτή η γυναίκα είναι, καθώς λέγει ο άγγελος στον Ιωάννη, η «πόρνη ἡ μεγάλη ἡ καθημένη ἐπὶ ὑδάτων πολλῶν, μεθ' ἧς ἐπόρνευσαν οἱ βασιλεῖς τῆς γῆς, καὶ ἐμεθύσθησαν οἱ κατοικοῦντες τὴν γῆν ἐκ τοῦ οἴνου τῆς πορνείας» και επίσης είναι «περιβεβλημένη πορφυροῦν καὶ κόκκινον καὶ κεχρυσωμένη χρυσίῳ καὶ λίθῳ τιμίῳ καὶ μαργαρίταις, ἔχουσα ποτήριον χρυσοῦν ἐν τῇ χειρὶ αὐτῆς, γέμον βδελυγμάτων, καὶ τὰ ἀκάθαρτα τῆς πορνείας τῆς γῆς, καὶ ἐπὶ τὸ μέτωπον αὐτῆς ὄνομα γεγραμμένον, μυστήριον· Βαβυλὼν ἡ μεγάλη, ἡ μήτηρ τῶν πορνῶν καὶ τῶν βδελυγμάτων τῆς γῆς». Αλλά παρακάτω ο άγγελος αναφέρει ότι «αἱ ἑπτὰ κεφαλαὶ» του θηρίου «ὄρη ἑπτὰ εἰσίν, ὅπου ἡ γυνὴ κάθηται ἐπ' αὐτῶν». Τελειώνοντας ο άγγελος λέει στον Ιωάννη: «ἡ γυνὴ ἣν εἶδες ἔστιν ἡ πόλις ἡ μεγάλη ἡ ἔχουσα βασιλείαν ἐπὶ τῶν βασιλέων τῆς γῆς».

Αυτό που εξάγεται από όλη την ανωτέρω περιγραφή είναι ότι η γυναίκα επί του θηρίου, συμβολίζει την πρωτεύουσα πόλη της μέλλουσας να έρθει 4ης βασιλείας (θηρίου) της οράσεως του Δανιήλ, και είναι η εσχάτη πόρνη Βαβυλών η μεγάλη, η οποία βρίσκεται επί επτά ορέων ή κατά την γνώμη μας λόφων (επτάλοφος).

Η γνώμη μας είναι ότι το θηρίο το επτακέφαλο και δεκακέρατο εκ της θαλάσσης, του 13ου κεφαλαίου είναι το ίδιο με το κόκκινο θηρίο το επτακέφαλο και δεκακέρατο του 17ου κεφαλαίου, με τη διαφορά ότι, από το χρώμα της πάρδαλης που είχε, γίνεται μετά κόκκινο, εξαιτίας του μεγάλου διωγμού που εξαπολύει κατά των χριστιανών.

Την άποψή μας αυτή περί ομοιότητας και ταύτισης των θηρίων του 13ου και 17ου κεφαλαίου της Αποκάλυψης, τεκμηριώνει και το γεγονός ότι αυτή γράφτηκε κατά τη διάρκεια του 3ου θηρίου του Δανιήλ (95 μ.Χ. – Ρωμαϊκή αυτοκρατορία) και αναφέρεται ΜΟΝΟ στο επόμενο και μοναδικό, 4ο θηρίο του Δανιήλ.

Συνεπώς μπορούμε τώρα να σχηματίσουμε την κάτωθι εικόνα:
Εικόνα
Αντικαταστήσαμε δηλαδή το άγνωστο 4ο θηρίο του Δανιήλ, με το γνωστό πλέον θηρίο του 13ου κεφαλαίου της Αποκαλύψεως, όπως κατωτέρω:
Εικόνα
Αλλά παρατηρούμε να αναφέρεται στο 17ο κεφάλαιο το εξής: «9 Ὧδε ὁ νοῦς ὁ ἔχων σοφίαν. αἱ ἑπτὰ κεφαλαὶ ὄρη ἑπτὰ εἰσίν, ὅπου ἡ γυνὴ κάθηται ἐπ' αὐτῶν, 10 καὶ βασιλεῖς ἑπτά εἰσιν· οἱ πέντε ἔπεσαν, ὁ εἷς ἐστιν, ὁ ἄλλος οὔπω ἦλθε, καὶ ὅταν ἔλθῃ, ὀλίγον αὐτὸν δεῖ μεῖναι. 11 καὶ τὸ θηρίον ὃ ἦν καὶ οὐκ ἔστι, καὶ αὐτὸς ὄγδοός ἐστι, καὶ ἐκ τῶν ἑπτά ἐστι, καὶ εἰς ἀπώλειαν ὑπάγει.»(Αποκ.17:9-11). Εδώ μας δηλώνεται ότι το θηρίο το οποίο «ἦν καὶ οὐκ ἔστι, καὶ μέλλει ἀναβαίνειν ἐκ τῆς ἀβύσσου» (Αποκ.17:8) θα παρουσιαστεί ως 8ος βασιλιάς, μετά την βασιλεία των επτά προηγουμένων. Επίσης μας δηλώνεται ότι ο 7ος βασιλιάς δεν έχει ακόμα έρθει, τουλάχιστον έως το 95 μ.Χ. Κι αυτό γιατί τότε που γράφονταν η Αποκάλυψη εβασίλευε ο 6ος βασιλιάς.

Άρα μετά την βασιλεία του 7ου βασιλέως που αναμένεται οσονούπω και η οποία ολίγο πρέπει να διαρκέσει (ὀλίγον αὐτὸν δεῖ μεῖναι) θα έχουμε την επικράτηση του 8ου και εσχάτου βασιλέως που δεν είναι κανείς άλλος, παρά ο αναμενόμενος Αντίχριστος, ο οποίος «ἐκ τῶν ἑπτά ἐστι», δηλαδή θα είναι αποκύημα των σωρευμένων αμαρτιών των επτά προηγουμένων βασιλέων.
Απάντηση

Επιστροφή στο “"Ο Καιρός γάρ εγγύς"”

cron