Σχετικά με τα γραφόμενα του Ενώχ-Ιαειρου!
Δημοσιεύτηκε: 25 Απρ 2013, 15:33
Εδώ παραθέτω κάποια άρθρα τα οποία δεν υπάρχουν στο φόρουμ και ίσως πουθενά στο διαδίκτυο,εκτός 1-2 που τα διέδωσα εγώ ο ίδιος.
Μας τα έστελνε ο Ενώχ μέσω email,πριν κάνει την εμφανισή του στο διαδίκτυο.
Θεός Ἀεὶ Παρών.
Τὸ πρὸ τῆς ἀρχῆς Ἄλφα, τὸ μετὰ τὸ τέλος Ὠμέγα.
Μεγάλη ἡ Δόξα καὶ ἡ Δύναμις καὶ ἡ Ἰσχύς τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Ἰησοῦς Χριστός ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ ὁ Μονογενής, ὁ Θεός ὁ Ἐνανθρωπήσας, ὁ ἀμνὸς τοῦ Θεοῦ ὁ αἴρων τὴν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου, ὁ ὑπὲρ σωτηρίας Ἀνθρώπου σταυρωθείς.
Οὐδὲ γὰρ ὁ πατὴρ κρίνει οὐδένα, ἀλλὰ τὴν κρίσιν πᾶσαν δέδωκε τῷ υἱῷ (Ἰω. 5:22)
Διὸ καὶ καλῶ Ἑβραίους τοὺς μὴ τὸν Σατανᾶν ὑπηρετούντας, ὡς καὶ πάντας ἀλλοπίστους ἀγαθούς, ἐν Χριστῷ βαπτισθῆναι τάχιστα κατὰ τὰ ὁρισθέντα ἐν τοῖς προηγουμένοις.
Ὁ πιστεύων εἰς τὸν υἱὸν ἔχει ζωὴν αἰώνιον· ὁ δὲ ἀπειθῶν τῷ υἱῷ οὐκ ὄψεται ζωήν, ἀλλ' ἡ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ μένει ἐπ' αὐτόν (Ἰω. 3:36)
Λόγος Θεοῦ διὰ πνεύματος Παναγίου Ἰωάννου, τοῦ Ἀποστόλου καὶ Εὐαγγελιστοῦ καὶ Προφήτου καὶ Θεολόγου, τοῦ μαθητοῦ ὃν ἠγάπα ὁ Ἰησοῦς καὶ ὅν Αὐτὸς ἤθελε μένειν ἕως ἔρχεται.
Ἐγώ Ενώχ, ἄνθρωπος δικαῖος, ὁ γραμματεύς τοῦ Θεοῦ, ὁ ὤν ἐν τῷ Ἄλφᾳ καὶ ἄλφων ἐν τῷ Ὠμέγᾳ, ὁ τιμωρός τῆς Ἀληθείας, ὁ φέρων τὸν Λόγον Ἐν Ὧ Χριστός καὶ τὴν Ἄτην Κυρίου.
Καὶ ἐλθὼν ἐκεῖνος ἐλέγξει τὸν κόσμον περὶ ἁμαρτίας καὶ περὶ δικαιοσύνης καὶ περὶ κρίσεως. (Ἰω. 16:8)
Ὡς ἄνθρωπος σφάλλων, τὸν Θεόν ἱκετεύω ἐν τῇ ἐμῇ ἀποστολῇ ἵνα μὲ ἐκσφαλματῇ καὶ μοὶ δεικνύῃ τὴν ὁδόν τὴν ἀγαθήν, ὅτι ἐγώ ἦλθον ἵνα λέγω ὅσα ἀκούω.
Εὐλογημένον τὸ μέγα γένος τῶν Ἑλλήνων, ὅτι τοῦτο ἐν Χριστῷ ἀνίκατον καὶ αἰώνιον, ὡς ἐπὶ αἰώνας φέρον κώδικα Θεοῦ, γλῶτταν Ἑλληνικήν. Ὅτι ἡ ἐπερχομένη Κρίσις, οὐχί μόνον Ψευδὴς οἰκονομική ἐστίν, ἀλλὰ καὶ Ἀληθής ἀξιῶν καὶ πνεύματος καὶ πολιτισμῶν καὶ ὕλης καὶ ζώων καὶ ἀνθρώπων καὶ πνευμάτων καὶ ἅπαντος πλανήτου. Ὅτι νῦν ἐστίν ἡ ὥρα τῆς Κρίσεως τῆς τοῦ Θεοῦ Δημιουργίας καὶ μόνοι Ἕλληνες ἐν τῇ γλώττῃ αὐτῶν λέγουσι τοῦτο. Οἱ δὲ βάρβαροι ἀνέκαθεν βάρβαροι ἦσαν καὶ ὡς βάρβαροι κριθήσονται, ἀπ’ ἄρτι δ’ ἐξ αὐτῶν οἱ τοὺς Ἕλληνας βλάψαντες ἤ βλάπτοντες, βεβλαμμένοι γενήσονται.
Αὕτη δέ ἐστιν ἡ ΚΡΙΣΙΣ, ὅτι τὸ φῶς ἐλήλυθεν εἰς τὸν κόσμον καὶ ἠγάπησαν οἱ ἄνθρωποι μᾶλλον τὸ σκότος ἢ τὸ φῶς, ἦν γὰρ πονηρὰ αὐτῶν τὰ ἔργα. (Ἰω. 3:19)
Ὦ Ἕλληνες, τῷ Παμμεγίστῳ Τριαδικῷ Θεῷ ὁμοῦ προσευχηθῆτε, ὅπως ἡ Κρίσις, ἥν Σατανᾶς καὶ οἱ πανίβλακες ἀκόλουθοί του προκαλοῦσι, Κρίσιν αὐτῶν ἐπ’ αὐτοῖς καὶ κατ’ αὐτῶν προκαλέσῃ. Ὅτι ἐκ τῶν ἀκολούθων τοῦ Σκότους, ὁ μὲν θανών ἐς τὴν λίμνην τοῦ πυρός καὶ τοῦ θείου ῥιφθήσεται, ὁ δὲ βιῶν καὶ προκαλῶν τὴν Κρίσιν ἐς Κρίσιν προκαλεῖται καὶ βιώσεται, ὁ ψευδόμενος ψευσθήσεται, ὁ κλέπτων κλεφθήσεται, ὁ βλάπτων βλαφθήσεται, ὁ βιάζων βιασθήσεται, ὁ φονεύων φονευθήσεται.
Ὁ ἀθετῶν ἐμὲ καὶ μὴ λαμβάνων τὰ ῥήματά μου, ἔχει τὸν κρίνοντα αὐτόν· ὁ λόγος ὃν ἐλάλησα, ἐκεῖνος κρινεῖ αὐτὸν ἐν τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ. (Ἰω. 12:48)
Μεγίστη δὲ ἡ εὐθύνη τῶν προκαθημένων τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, ὅτι ὁ Λόγος Ἰησοῦ ὑπ’ αὐτῶν ἐπὶ σκοπῷ ἀμελεῖται, στρεβλοῦται καὶ παραποιεῖται, αἱ δ’ ἐξ αὐτοῦ πράξεις ἄφυσοι, ἄνομοι καὶ ἀπάνθρωποι, διὸ καὶ ποιναί ἐκ Θεοῦ ἀντιστοίχως βεβληκυῖαι.
Εἶπεν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· Εἰ τυφλοὶ ἦτε, οὐκ ἂν εἴχετε ἁμαρτίαν· νῦν δὲ λέγετε ὅτι βλέπομεν· ἡ οὖν ἁμαρτία ὑμῶν μένει. (Ἰω. 9:41)
«Χάσαμε τὸν δρόμο, τὶς ἀξίες, τὶς ἀρχές μας. Πρέπει νὰ ἀλλάξουμε τὸν ἑαυτὸ μας ἐσωτερικά, τὴ ζωή καὶ τὴ συμπεριφορά μας. Δὲν μποροῦμε νὰ παραγγείλουμε ἀπὸ τὸ Διεθνές Νομισματικό Ταμεῖο ἀξίες καὶ ἀρχές. Αὐτές ἀποκτῶνται μόνο μὲ ἀγῶνα. Ὅπως εἶπαν οἱ Πατέρες μας πρέπει νὰ δώσῃς αἷμα γιὰ νὰ πάρῃς πνεῦμα. Ὅλα τ’ ἄλλα εἶναι μπαλώματα γιατί οἱ δυσκολίες θὰ περάσουν προσωρινά, ἀλλά τὰ προβλήματα θὰ ξανάρθουν» (Ἱερώνυμος 19.11.2011).
Ἔστω δὲ ὁ λόγος ὑμῶν ναί ναί, οὔ οὔ· τὸ δὲ περισσόν τούτων ἐκ τοῦ πονηροῦ ἐστίν. (Ματθ. 5:37)
Ἱερώνυμε, γενικολογῶν καὶ καταγγέλλων ἐν γένει καὶ ἀσαφῶς, οὐδὲν προάγεις, παρὰ μόνα τὰ ἔργα τοῦ Ψευδοαρχηγοῦ. Πῶς νὰ ἀλλάξωμεν «τὸν ἑαυτὸ μας ἐσωτερικά», ποῖος θὰ μᾶς ὁδηγήσῃ, πρὸς ποῖαν κατεύθυνσιν, ἔχεις ἀλλάξει σύ τὸν ἑαυτόν σου; Πῶς θὰ ἀλλάξωσι τὴν ζωήν καὶ τὴν συμπεριφορά των οἱ πιστοί; Διὰ μαγείας καὶ πρὸς τί; Ἔχεις ἀλλάξει σύ τὴν ἰδικήν σου; Τὶ εἴδους ἀγῶνα προτείνεις καὶ ποῖον περιμένεις νὰ δώσῃ τὸ αἷμὰ του πρῶτος, ἄν σύ οὔ; Καὶ τελευταῖὸν τι, ὅ ἐξέπληξε πάντας: Πῶς δύνασαι νὰ παραχωρῇς συνεντεύξεις ὡριαίας, οὔ δὲ μιάν (1!) φοράν νὰ ἀναφέρῃς τὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ; Ἐξ οὗ φῆς; Τίνος ἐκπρόσωπος εἶ; Ποῖος ὁ Θεός σου;
Ὅτι πᾶς ὁ ὑψῶν ἑαυτὸν ταπεινωθήσεται καὶ ὁ ταπεινῶν ἑαυτὸν ὑψωθήσεται. (Λουκ. 14:11)
Διὰ λόγου χάριτος Ἁγίου Σάββα παράτασιν λαμβάνεις μικράν κοὐδέν πλέον, ὀφείλεις δὲ ἐντὸς αὐτῆς ὅπως κατὰ τοῦ ἀντιχρίστου Σατανᾶ καὶ τῆς ὑπ’ αὐτοῦ διατεταγμένης καὶ συντετονισμένης ἐξαθλιώσεως καὶ ἀπαξιώσεως τοῦ ἀνθρώπου κινηθῇς ἐλλόγως τε καὶ ἐμπράκτως καὶ μετὰ πάσης καρδίας. Εἰ δὲ μή, ὡς σοὶ προεῖπον, ὡς Ὀλιγώνυμος ἀπογραφήσει. Ὅτι νῦν Σατανᾶς ἐστίν ὁ Καῖσαρ τοῦ κόσμου τούτου καὶ νῦν ἐστίν ἡ ὥρα τῆς Κρίσεως ἀλλὰ σύ ὡς ἐνύπνως παρομιλεῖς καὶ ἐπίκουρος τῶν ἔργων τοῦ Σατανᾶ γίγνεσαι.
Βαρθολομαῖε τῷ βήματι ἰσορρόπει, Βενέδικτε ἐπὶ σέ ὡς κλέπτης ἔρχεται.
«Οἱ κληρικοὶ θὰ γίνουν οἱ χειρότεροι καὶ οἱ ἀσεβέστεροι τῶν ὅλων» (Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός)
Νῦν δὲ δίδωμι τοῖς Ἕλλησιν ἀλήθειαν δωρεάν, ἵνα τὸ ἔργον τοῦ Θεοῦ προωθήσωσιν, ἐξηγῶν κατὰ πρῶτον προφητείας τινάς τοῦ Ἁγίου Ἐθνομάρτυρος Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ, Ἐθνάρχου ἀληθοῦς.
Προφητεῖαι ἐκ Θεοῦ δι’ Ἁγίων δεδομέναι, τινὲς μέν πολλάκις ἐπισυμβαίνουσι καὶ ἐπὶ πολλά ἑρμηνεύονται, ὀλιγώτεραι δὲ ἅπαξ, ὅτε αὐστηρῶς ἤ ἐκ τοῦ συγκειμένου οὕτως ὁρίζεται. Τοῦτο γίγνεται κυρίως ἕνεκα τῆς διαρκοῦς καὶ ἀκαμάτου προσπαθείας τοῦ ἀντιχρίστου ὅπως τὸν Δημιουργόν διαψεύσῃ, καὶ τῆς ἐκ τούτου ἐπαγομένης καὶ ἀναγκαίας ἐκ Θεοῦ διαψεύσεως.
«Θὰ ἔλθῃ πρῶτα ἕνα κράτος Ψευτορωμαίϊκο, μὴ τὸ πιστέψετε· θὰ φύγη πίσω. Τὸ πραγματικὸ Ῥωμαίϊκο θὰ ἔλθῃ ἀργότερα καὶ καλότυχος ὅποιος ζήση σὲ ἐκεῖνο τὸ βασίλειο» (Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός)
Ὅτι νῦν διάγομεν τὸ Ψευδεπιγράφως Ἑλληνικὸν Κράτος, ὅτι Ἕλληνες οὔ διοικοῦσι τοῦτο κατὰ τὴν βούλησιν καὶ τὰ συμφέροντὰ των, ἀλλὰ κατὰ τὴν βούλησιν καὶ τὰ συμφέροντα τῶν Φίλων καὶ Συμμάχων. Οὗτοι δὲ ἐκ συμφέροντος φιλότουρκοι ἦσαν ἐξ ἀρχῆς διὸ καὶ φιλότουρκοι δεικνύονται καὶ οἱ κυβερνῆται τῶν Ἑλλήνων. Ὅτι οὗτοι διωρισμένοι καὶ ἐλεγχόμενοι ὑπάλληλοι τῶν φίλων καὶ συμμάχων εἰσί, χατζηαβάτηδες καὶ γιουσουφάκια, καὶ ὡς τοιοῦτοι ἐπιδιώκουσι τὴν μετάλλαξιν τῶν Ἑλλήνων εἰς ῥαγιάδας καὶ τὴν ἀλλοτρίωσιν καὶ ἀφομοίωσιν τοῦ Πατρώου γένους ὑπὸ τῶν βαρβάρων, ἐκπολιτισθέντων Δυτικῶν ἤ ἀπολιτίστων Τούρκων. Οὗτοι ἀπὸ κοινοῦ πυρετωδῶς καὶ ἐν ἀγαστῇ συνεργασίᾳ τὸν ἀφανισμόν τῆς Ἑλληνικῆς Παιδείας καὶ τοῦ Ἑλληνικοῦ Πολιτισμοῦ καὶ τῆς Ἑλληνικῆς Ἱστορίας καὶ τῆς Ἑλληνικῆς Θεοσεβείας καὶ τῆς Ἑλληνικῆς Αὐτοσυνειδησίας ἀπεργάζονται ἀδιαλλείπτως, κατὰ τὸ θέλημα τοῦ πατρός των, ὅς τὴν ζωϊκὴν φύσιν πρεσβεύει καὶ ἐνισχύει, τὴν δὲ ἀπαξίαν τοῦ ἀνθρώπου διακαῶς ἐξεργάζεται.
«Ἡ Ἐκκλησία μας εἶναι εἰς τὴν Ἑλληνικήν καὶ ἄν δὲν σπουδάσῃς τὰ Ἑλληνικά, δὲν ἠμπορεῖς νὰ καταλάβῃς ἐκεῖνα ποὺ ὁμολογεῖ ἡ Ἐκκλησία μας» (Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός).
Τοῦτο ἀκριβῶς κἀγώ λέγω ὑμῖν, ὅτι ἡ Ἑλληνική γλῶττα ἐκ Θεοῦ δεδομένη, γλῶσσα συμβόλων καὶ κωδίκων ἐστί, ὅτι πάντα τὰ γράμματα αὐτῆς Θεῖα σύμβολα ἐστί, ὅτι σύμβολα καὶ κώδικες ἐκ τῶν ὧν οὔκ ἄνευ διὰ τὴν νόησιν καὶ τὴν γνῶσιν τῆς ἀληθείας, ἀναδευτῆρες δ’ Ἰχῶρος εἰς τὸν αἰῶνα.
Διὸ καὶ βάρβαροι καὶ λοιποί μὴ Ἕλληνες οὔ δύνανται νοῆσαι πλοῦτον Σοφίας καὶ Ἀγάπης Ἰησοῦ εἰ μὴ μόνον διὰ τῆς ἐκμαθήσεως καὶ ἐμβαθύνσεως ἐν τῇ Ἑλληνικῇ· διὸ καὶ λέγω πᾶσι βαρβάροις μέν ἀλλ’ ἐν Χριστῷ εὐσεβεῖς, τὴν Ἑλληνικήν τάχιστα μανθάνειν.
«Ἐπειδὴ τὸ Γένος μας ἔπεσεν εἰς ἀμάθειαν, εἶπα: Ἄς χάσῃ ὁ Χριστός ἐμένα, ἕνα πρόβατον, καὶ ἄς κερδίσῃ τ’ ἄλλα» (Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός)
Κατὰ τὰς διαταγάς τοῦ πανηλιθίου σατανᾶ καὶ τῶν ἀκολούθων αὐτοῦ, τὸ Γένος τῶν Ἑλλήνων περιέπεσεν εἰς ἀμάθειαν, ἡ Ἑλληνικὴ Παιδείαγε μήτηρ Ἑλλήνων ἐστί, διὸ καὶ οἱ πανίβλακες ἀντίχριστοι κολαοῦζοι διώκουσι καὶ βιάζουσιν αὐτήν διαρκῶς.
«Θνῆσκε ὑπὲρ Πατρίδος» παρήγγελλον οἱ Ἕλληνες ἐν Δελφοῖς, καὶ οὕτω ἔπραξεν ὁ Ἅγιος, καὶ οὕτω δέον ἅπαντες Ἕλληνες ἐπὶ τῆς ὑφηλίου πάσης σκέπτεσθαι. Ὅτι Πατρίς ἐστί τὸ Πατρῶον Γένος, τὸ Γένος ὅ Θεός Πατήρ ἐποίησε, καὶ Πατρίς ἐστίν ἡ Πατρῷα Γῆ, ἡ Γῆ εἰς ἥν ὁ Θεός τὸ Γένος ἔΘεσεν, ἐν κατακλεῖδι δὲ Πατρίς Ἀνθρώπου ἐστίν ὁ Πατήρ πάντων Θεός καὶ ἡ Μήτηρ Ἑλλήνων Παιδεία.
Ὅτι Θ ἐστίν ὁ Κῶδιξ ὁ δοθείς τοῖς Ἕλλησι καὶ τὴν ΘΕΣΙΝ σημαίνων.
Ὅτι ἐν ἀρχῇ τὸ Θ σταυρόν ἤ χί ἤ τελεία ἐμπεριεῖχε ὡς Σύμβολον Στοχάστρου
Στόχαστρον γάρ τοῦ Θεοῦ ἐστί, τοῦ τὰ πάντα Θέτοντος.
Ὅτι ὀφείλετε ἅπαντες ἀπ’ ἄρτι καὶ ταχύ τὴν Θέσιν ὑμῶν ἐπιλέξαι.
Ἕλληνες, ἐν τῷ Θήτᾳ τὸ δίλημμα Ἕν: ΘΕΟΣ ἤ ΘΑΝΑΤΟΣ.
Ἔτι μικρόν καὶ ὁ κόσμος με οὐκέτι θεωρεῖ, ὑμεῖς δὲ θεωρεῖτὲ με,
ὅτι ἐγώ ζῶ καὶ ὑμεῖς ζήσεσθε. (Ἰω. 14:19)
Ὡς δὲ Πατρίς οὔχ ὁρίζεται τὸ Ψευτορωμαίικο, ὅ νῦν ὀνομάζουσι Γκρής καὶ διοικεῖται ὑπὸ τῶν φίλων καὶ συμμάχων καὶ τῶν γιουσουφακίων των εἰς βάρος τῶν συμφερόντων τῶν Ἑλλήνων καὶ διὰ τὴν συνέχισιν τῆς ὑποδουλώσεως τῆς πρωτευούσης πόλεως αὐτῶν, τῆς Κωνσταντινουπόλεως.
«Θἄρθη καιρός ποὺ θὰ σᾶς πάρουν καὶ τὴ στάχτη ἀπ’ τὴ φωτιά, ἀλλὰ σεῖς νὰ μὴν ἀλλάξετε τὴν πίστη σας, ὅπως θὰ κάμνουν οἱ ἄλλοι» (Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός).
Διότι οἱ Ἕλληνες οἴδασιν ὅτι ἡ πίστις εἰς τὸν Θεόν ἐστί φυσικὴ προϋπόθεσις καὶ συνεπαγωγή τῆς λογικῆς οὐσίας, ὁ δὲ Ἰησοῦς ὁ ἀληθινὸς Χριστός τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁδὸς πρὸς τὴν ζωήν, ὡς καὶ οἱ συνέλληνες αὐτῶν Σαμαρεῖται ἔλεγον:
...αὐτοί γὰρ ἀκηκόαμεν, καὶ οἴδαμεν ὅτι οὗτὸς ἐστιν ἀληθῶς ὁ σωτήρ τοῦ κόσμου. (Ἰω. 4:42)
«Θὰ βάλουν φόρο στὶς κότες καὶ στὰ παράθυρα» (Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός)
Καὶ ὄντως νῦν διὰ τῶν προγραμμάτων ψευδοεπιδημιῶν, ὡς ἡ γρίππη τῶν πτηνῶν, καὶ διὰ τῶν προγραμμάτων ψευδοαναπτύξεως, ὡς ἡ «πράσινη ἀνάπτυξη», ἐλέγχουν καὶ φορολογοῦν τὴν δι’ ἰδίαν χρῆσιν παραγωγήν ὀρνιθίων, ὡς καὶ τὰς οἰκίας ἐκ τῶν παραθύρων διὰ τοῦ προσχήματος τῶν ἐνεργειακῶν μονώσεων.
«Θὰ σᾶς ἐπιβάλουν μεγάλο καὶ δυσβάστακτο φόρο, ἀλλὰ δὲν θὰ προφθάσουν» (Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός)
Δὲν θὰ προφθάσουν. Ὅτι Παμμέγιστος Δημιουργός ἀπεφάσισε καὶ ἐγώ ἐπαναγγέλω τὰς ἀποφάσεις Αὐτοῦ. Ὡς ἔφη ὁ Ἅγιος, δὲν θὰ προφθάσουν. Ἀμήν.
«Τὸ ποθούμενον θὰ ἔρθη ὅταν θαρθοῦν δυὸ πασχαλιές μαζί» (Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός)
Ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς, Ἐθνάρχης ἀληθής ἐν ἀντιθέσει πρὸς τοὺς ψευδοεθνάρχας τῶν ὁποίων τὴν εἰκόνα προβάλλει ὁ ἀντίχριστος διὰ νὰ τὴν λατρεύετε, ὡς ποθούμενον ἐθεώρει τὴν ἀπελευθέρωσιν τῶν Ἑλληνικῶν ἐδαφῶν ἐκ τῶν Τούρκων τυράννων, ὡς καὶ τὴν ἐπανελληνοποίησιν τῆς πρωτευούσης Κωνσταντινουπόλεως. Τοῦτο λεχθέν ἐν τῇ Ἠπείρῳ, οὕτω καὶ ἐγένετο, ὅτι ὄντως τῷ 1912 αἱ ἑορταὶ Εὐαγγελισμοῦ καὶ Πάσχα, τοῦ παλαιοῦ ἡμερολογίου ἰσχύοντος, συνέπεσαν καὶ ἡ ἐπαρχία τῆς Ν. Ἠπείρου ἀπηλευθερώθη ἐκ τῶν Τούρκων. Ἡ ἀπελευθέρωσις τῆς Πόλεως, ἥτις ἐν ἑτέραις προφητείαις τοῦ Ἁγίου ῥητῶς ὁρίζεται ὡς ποθούμενον, γενήσεται τοῦ νέου ἡμερολογίου ἰσχύοντος, καθ’ ὅ Πάσχα καὶ Εὐαγγελισμός συμπεσεῖν ἀδύνατον. Διὸ καὶ λέγω ὑμῖν ὅτι αἱ δύο Πασχαλιαί δύο Ἀναστάσεις ἔσονται, ἡ πρώτη τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἡ δ’ ἑτέρα ἐκ τοῦ Πατρός ἐκπορευομένη τοῦ Πατρώου Γένους διὰ χειρός γράφοντος.
Ἐν προηγουμένῃ ἀνέφερον τὸν ὁρισμόν τῶν «Φίλων καὶ Συμμάχων» τῆς Ἑλλάδος, νῦν δὲ ἀναφέρω ἐν τῇ καθομιλουμένῃ τρεῖς ὁρισμούς ἀφορῶντας τοὺς Ἕλληνας, 1. Πολιτικὰ Κόμματα, 2. Βουλή τῶν Ἑλλήνων, 3. Δικομματισμός.
Τὰ Πολιτικὰ Κόμματα εἶναι Ὁμαδικοί σχηματισμοί μὲ τὴν νομική μορφή Ὀργανισμοῦ, οἱ ὁποῖοι δημιουργοῦνται γιὰ τὴν ἐξυπηρέτηση Ὁμάδων Συμφερόντων, καὶ ἔχουν ὡς σκοπό τὴν προώθηση τῶν Συμφερόντων αὐτῶν μέσα ἀπὸ τὴν διακυβέρνηση τοῦ κράτους, ἀσχέτως ἐὰν αὐτὰ συμμετέχουν στὴν κυβέρνηση ἤ ἀντιπολιτεύονται αὐτήν.
Καλύπτουν τὴν ἐπιδίωξη ἱκανοποιήσεως τῶν συμφερόντων τους μέσα ἀπὸ συστήματα ἀξιῶν, τὰ ὁποῖα καλοῦνται «ἰδεολογίες», καὶ τὰ ὁποῖα ἀποτελοῦν προσχήματα τῆς πρακτικῆς τους, χωρίς τὰ ὁποῖα δὲν θὰ μποροῦσαν νὰ ἀπευθυνθοῦν στὶς μεγάλες λαϊκές μάζες. Πλανώντας τὶς μάζες ἀποκτοῦν ὀντότητα καὶ δύναμη, τὴν ὁποία ἐξαργυρώνουν στὴν πολιτική διαπραγμάτευση πρὸς ὄφελος τῶν συμφερόντων τῆς ὁμάδος ποὺ ὑπηρετοῦν.
Ὅλα τὰ πολιτικὰ κόμματα ἔχουν τὴν «ἰδεολογία» τους, ὅλα δηλαδή ἰσχυρίζονται ὅτι ἡ ὕπαρξή τους «πηγάζει ἀπὸ τὸν λαό καὶ ὑπηρετεῖ τὸν λαό» καὶ ὅλα, μὲ τὴν βοήθεια εἰδικῶν ψευδολόγων (ἐπικοινωνιολόγων καὶ δημοσιογράφων), προσπαθοῦν νὰ παρουσιάζουν στὸν λαό ἕνα «ὅραμα», ἕνα δέλεαρ-δόλωμα, τὸ ὁποῖο παρουσιάζει τὸ ἄσπρο-μαῦρο, τὰ συμφέροντα τῆς ὁμάδος τους ὡς συμφέροντα τῶν πάντων ἤ τῶν πολλῶν, καὶ ἀποτελεῖ τὸν βασικό ἄξονα πλάνης τοῦ λαοῦ.
Εἶναι ἀστεῖο ἐὰν προσέξῃ κάποιος τὴν ἀπόπειρα τῶν δεξιῶν ἤ ἀκροδεξιῶν κομμάτων νὰ πείσουν ὅτι ὑπηρετοῦν τὰ συμφέροντα τοῦ λαοῦ, τὴν στιγμή ποὺ ὅλο τὸ ἐνδιαφέρον τους καὶ ἡ πεμπτουσία τῆς ὑπάρξεώς τους ἀποβλέπουν στὴν αὔξηση τῶν κερδῶν τῶν ὀλίγων πλουσίων ποὺ μοιραῖα συνεπάγεται τὴν μείωση τοῦ εἰσοδήματος τῶν πολλῶν πτωχοτέρων. Διακηρύσσουν «φιλελευθερισμό», «δημοκρατία», «ἰσότητα», «ἐλευθερία» καὶ ἄλλα εὔηχα καὶ ψευδεπίγραφα, πείθοντας κάποια σύνολα μικρότερων ζώων στὴ ζούγκλα ὅτι πρέπει νὰ εἶναι χαρούμενα ποὺ τὰ μεγάλα σαρκοβόρα εἶναι ἐλεύθερα νὰ τοὺς κατασπαράσσουν.
Καὶ περιβλεψάμενος ὁ Ἰησοῦς λέγει τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ· Πῶς δυσκόλως οἱ τὰ χρήματα ἔχοντες εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ εἰσελεύσονται! (Μαρκ. 10:23)
Ὁμοίως ἀστεῖο φαίνεται τώρα τὸ γεγονός ὅτι κόμματα ψευδῶς ὀνομαζόμενα «σοσιαλδημοκρατικά» «ἀριστερά», ἤ «σοσιαλιστικά», σὲ πλήρη συνεργασία μὲ τὰ γνωστά ἀνέκαθεν δεξιά καὶ ἀκροδεξιά, πλειοδοτοῦν αὐτῶν σὲ μέτρα καὶ ἐνέργειες πτωχεύσεως καὶ ἐξαθλιώσεως τῶν λαῶν.
Τὰ πολιτικὰ κόμματα ποὺ συμμετέχουν στὸ Κοινοβούλιο, βαρύνονται μὲ τὴν εὐθύνη προέγκρισης τῶν ὑποψηφίων βουλευτῶν, οἱ ὁποῖοι πρίν ἀκόμη συμπεριληφθοῦν στὰ ψηφοδέλτια θὰ πρέπει νὰ ἔχουν κριθεῖ κατάλληλοι.
Ἡ Βουλή τῶν Ἑλλήνων εἶναι Θεσμός καὶ Σῶμα Ψευδεπίγραφον, θέλον νὰ δηλώσῃ ὅτι δῆθεν ἀναφέρεται στὴ θέληση-βούληση τῶν Ἑλλήνων. Στὴν πραγματικότητα τὸ Σῶμα αὐτό εἶναι Βουλή τῶν Φίλων καὶ Συμμάχων καὶ σκοπός ὕπαρξής του εἶναι ἡ παραπλάνηση τῶν Ἑλλήνων πρῶτον γιὰ τὴν προσαρμογή τῆς ἑλληνικῆς νομοθεσίας στὶς ἐπιθυμίες (ντιρεκτίβες) τῶν φίλων καὶ συμμάχων, καὶ, δεύτερον, ὅτι δῆθεν ἀποφασίζουν οἱ ἴδιοι γιὰ τὴν πορεία τοῦ κράτους τους. Ἐπὶ παραδείγματι, κατὰ τὴν τελευταία τριακονταετία, μὲ νόμους καὶ διατάγματα προωθήθηκαν πιστά οἱ ντιρεκτίβες τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης γιὰ τὴν πλήρη ἀποβιομηχάνιση καὶ τὴν διάλυση τῆς γεωργικῆς παραγωγῆς τῆς Ἑλλάδος, καὶ τώρα κατηγοροῦν τοὺς Ἕλληνες ὅτι δὲν παράγουν τίποτα. Ἀναισχύντως πρὶν τρεῖς μῆνες ἔκλεισαν τὸ μοναδικὸ Ἑλληνικὸ ἐργοστάσιο σακχάρεως, παρὰ τὴ ραγδαία ἄνοδο τῆς τιμῆς της διεθνῶς(!), οὕτως ὥστε νὰ ἐκβιάζουν ὅτι «ἄν δὲν πάρουμε τὴν χιοστὴ δόση, δὲν θὰ μποροῦμε νὰ εἰσάγουμε ζάχαρη».
Ὁ ἔλεγχος τῆς Βουλῆς γίνεται κυρίως μέσα ἀπὸ τὸν ἐκλογικό νόμο, ὁ ὁποῖος ὁρίζει τὰ ἐλάχιστα ποσοστά εἰσόδου ἀποκλείοντας τὰ μικρά κόμματα καὶ τοὺς ἀνεξάρτητους ὑποψήφιους, οἱ ὁποῖοι δύσκολα θὰ μποροῦσαν νὰ ἐλεγχθοῦν ἀπὸ τοὺς φίλους καὶ συμμάχους. Ἔτσι, ἡ λειτουργία τῆς Βουλῆς δὲν περιέχει ἐκπλήξεις γιὰ κανέναν, ἀφοῦ ἡ ἐπιλογή καὶ ὁ ἔλεγχος τῶν βουλευτῶν γίνεται μέσα ἀπὸ τὰ κοινοβουλευτικὰ κόμματα.
Ἡ ἔγκριση καταλληλότητος τῶν βουλευτῶν ἐμπίπτει στὶς ἁρμοδιότητες τῶν κοινοβουλευτικῶν κομμάτων, τὰ δὲ κριτήρια καταλληλότητος αὐτῶν ἀφοροῦν τὴν δυνατότητά των νὰ «ἑλίσσονται» (=ψεύδονται), τὴν στήριξὴ των (διὰ τῆς χρηματοδοτήσεως βεβαίως) ἀπὸ κάποιον ἐπιχειρηματία ἤ ἐπιχειρηματικὸ κύκλο, ἀλλὰ πρωτίστως τὴν ὑπακοή των στὴν ἡγεσία τοῦ κόμματος καὶ τὴν πειθαρχία των στὴν «κομματικὴ γραμμή». Γιὰ τοὺς λόγους αὐτούς ἐπιλέγονται κατὰ κανόνα ὄχι σοβαροί ἀλλὰ σοβαροφανεῖς ἄνθρωποι, ἀνέντιμοι καὶ ἀδίστακτοι, οἱ ὁποῖοι εἴτε δὲν γνωρίζουν ἄλλη δουλειά νὰ κάνουν, εἴτε βαρύνονται μὲ συγκεκριμμένα ποινικὰ παραπτώματα, ὕποπτες διασυνδέσεις ἤ πάθη-«κουσούρια», οὕτως ὥστε εὐκόλως νὰ ἐκβιάζονται καὶ -ἐπίσης εὐκόλως- νὰ παραμερίζονται καὶ νὰ διαγράφονται ἐὰν τολμήσουν νὰ ἀντιταχθοῦν στὶς ἀπαιτήσεις τῆς κομματικῆς ἡγεσίας.
Ὁ Δικομματισμός εἶναι πολιτικό σύστημα διακυβερνήσεως, τὸ ὁποῖο ἔχει καθιερωθεῖ νὰ θεωρεῖται ὡς τὸ πλέον ἐπιτυχημένο γιὰ τὴν διακυβέρνηση τῶν λαῶν τῶν συγχρόνων «Δημοκρατιῶν» μέσῳ τοῦ διχασμοῦ καὶ τῆς παραπλανήσεως. Ἔχει δοκιμασθεῖ ἀπὸ τὸν 18ο αἰώνα στὴν Ἀγγλία καὶ ἔχει χαρακτηρισθεῖ «αὐτόματος πιλότος» διακυβερνήσεως.
Συνίσταται στὴν ὕπαρξη δύο κομμάτων (ἤ δύο ὁμάδων κομμάτων) καὶ τὴν ἐναλλαγή αὐτῶν στὴν κυβέρνηση καὶ στὴν ἀντιπολίτευση, ὅπου τὸ μὲν στὴν κυβέρνηση ὑπηρετεῖ πιστά τὶς ἐντολές τῆς Μυστικῆς Ὑπηρεσίας - Στοᾶς -Ἐντολέων - Ἀφεντικῶν - Νταβατζήδων - Φίλων καὶ Συμμάχων, τὸ δὲ στὴν ἀντιπολίτευση διατυπώνει διαρκῶς φραστικὲς ἀντιρρήσεις καὶ λέγει αὐτὰ ποὺ θέλει νὰ ἀκούσῃ ὁ λαός, γιὰ νὰ κλέψῃ τὴν ψῆφο στὶς ἑπόμενες ἐκλογές, ὁπότε θὰ κάνῃ τὰ ἴδια μὲ τὸν προκάτοχο-συνεταῖρο του.
Κοινὸ χαρακτηριστικό σὲ ὅλες τὶς περιπτώσεις δικομματισμοῦ στὴν Ἑλλάδα, εἶναι ἡ πιστὴ ἐξυπηρέτηση τῶν συμφερόντων τῶν φίλων καὶ συμμάχων στὴν γεωγραφικὴ μας περιοχή, στὸ δὲ ἐσωτερικό οὐδεμία ὑποχρέωσις καλῆς διακυβερνήσεως ὑφίσταται, ἀντιθέτως στὶς πλεῖστες τῶν περιπτώσεων παρουσιάζουν ἀνταγωνισμό κακῶν διακυβερνήσεων ἐφαρμόζοντες πολιτικές ὁδηγίες χειροτερεύσεως τῶν Ἑλλήνων, ἡ δὲ ἀντιπαλότης περιστρέφεται περὶ τοῦ ποῖος ἦταν ὁ λιγότερο κακός.
Ἡ διατήρηση τοῦ δικομματισμοῦ ἀπαιτεῖ νὰ λαμβάνονται μέτρα πρὸς ἐνίσχυση τῶν δύο κομμάτων ἤ σχηματισμῶν, τὰ ὁποῖα μέτρα ἄλλοτε ἐκφράζονται μὲ τὴ συναίνεση καὶ ἄλλοτε μὲ τὴν πόλωση. Σὲ ὅλες τὶς περιπτώσεις ποὺ παρουσίασε ἐνισχυμένη δύναμη ἕνα ἐχθρικό πρὸς αὐτούς κόμμα, τὸ ΚΚΕ, ὁ δικομματισμός δημιούργησε ἀμέσως ἔντονη πόλωση μὲ, συναινετικά ἤ μή, διαμορφωμένες προφάσεις, ἡ ὁποία πάντοτε ἐνίσχυε τὸν δικομματισμό καὶ μείωνε τὴ δύναμη τοῦ «ἐχθροῦ».
Ἡ συναίνεση ἀπὸ τὴν ἄλλη, προτιμᾶται σὰν λύση ὅταν δὲν ὑπάρχει ὁρατὸς κίνδυνος ἀπὸ κάποιον τρίτο πόλο καὶ ταυτόχρονα οἱ κυβερνῆτες ἐπιθυμοῦν νὰ ἐφαρμόσουν γρήγορα τὰ προγράμματά τους, ὅπως συμβαίνει στὶς σημερινές συγκυρίες. Ἡ συναίνεση ἔχει τὴν ἔννοια τῆς ἐξασφάλισης τῆς ἀπαραίτητης κοινοβουλευτικῆς πλειοψηφίας καὶ παρουσιάζεται εἴτε μὲ τὴν ἐπίσημη σύμπραξη τῶν δύο μεγάλων κομμάτων, πράγμα σπανιώτερον, εἴτε μὲ ἀποστασίες μεμονωμένων βουλευτῶν καὶ δημιουργία νέων μικρότερων κομμάτων κλπ.
Τὸ κλειδί τῆς ἐπιτυχίας τοῦ δικομματισμοῦ στὴν Ἑλλάδα εἶναι ὅτι οἱ «ἔξυπνοι» Ἕλληνες δὲν μποροῦν νὰ ἀντιληφθοῦν ὅτι ἡ λεγόμενη ἀξιωματικὴ ἀντιπολίτευση εἶναι καὶ αὐτή μέρος τῆς ΙΔΙΑΣ κυβέρνησης.
Συγκεκριμένα, στὴ λεηλασία τοῦ πλούτου τῆς Ἑλλάδος ποὺ ἀναλογεῖ στὰ δύο κόμματα, ἔχει συμφωνηθεῖ τὸ μὲν κυβερνόν νὰ λαμβάνῃ τὸ 66%, τὸ δὲ ἀντιπολιτευόμενο τὸ 33%.
Ὁ κύκλος τοῦ δικομματισμοῦ λήγει κατὰ κανόνα βιαίως, ὅταν ὁ εἷς ἐκ τῶν δύο παύσῃ νὰ ἐλέγχεται ἀπὸ τοὺς φίλους καὶ συμμάχους καὶ ἀρνηθῇ ἐντολήν. Οὕτω συνέβη μὲ τὸν Κωνσταντῖνο Α΄ (ἄρνησις συμμετοχῆς στὸν Α΄ ΠΠ), οὕτω συνέβη μὲ τὸν Σοφούλη (σύμφωνο Σοφούλη-Σκλάβαινα), οὕτω συνέβη μὲ τὸν Παπανδρέου Α΄ (ἄρνησις ἀνακλήσεως τῆς Μεραρχίας ἀπὸ τὴν Κύπρο).
Ὁ ἔχων οὖς, ἄς τὸ τείνῃ:
Πολλάκις ὁ Πανηλίθιος σατανᾶς πειράζει προφητείας ἵνα στρεβλώσῃ νόημα καὶ οὐσίαν, ἀλλ’ ἐπίσης, κατὰ τὸ μέγεθος τῆς ἀπείρου ἠλιθιότητὸς του, ἀφήνει ἀνεγγίχτους τὰς... δυσνοήτους:
«Ἀπὸ τρία μπουγάζια στενά, Κρά, Κράψη καὶ Μουζίνα, θὰ περνοῦν πολλὰ στρατεύματα γιὰ τὴν Πόλι. Καλόν εἶναι τὰ γυναικόπαιδα νὰ βγοῦν στὰ βουνά. Θὰ σᾶς ρωτοῦν ἄν εἶναι μακρυά ἡ Πόλι· ἐσεῖς νὰ μὴ λέτε τὴν ἀλήθεια, διότι θὰ σᾶς κακοποιήσουν. Ὁ στρατὸς αὐτὸς δὲν θὰ φθάση στὴν Πόλι, στὴ μέση τοῦ δρόμου θὰ μάθη ὅτι ὁ πόλεμος ἐτελείωσε» (Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός)
Τὰ τρία μπουγάζια τὰ στενά, νῦν ὀνομάζονται τρεῖς δίαυλοι ἤ τρία κανάλια. Τὸ πρῶτον κανάλι Κρά λέγεται καὶ δηλοῖ τὸ δημοσιογραφικόν, τὸ ὁποῖον κράζει ὅλη μέρα, κάθε μέρα. Τὸ δεύτερον κανάλι Κράψη λέγεται καὶ δηλοῖ αὐτό ποὺ δίδει ἅψη στὸ κρά, ποὺ κάνει τὸ κράξιμο ἁπτὸ, ἀντιληπτό, προσληπτό στὶς μάζες, δηλαδή τὸ κανάλι τὸ ἐπικοινωνιακό, τὸ περιλαμβάνον τὰς διαφημιστικάς, ἐπικοινωνιακάς καὶ δημοσκοπικὰς ἑταιρείας. Τὸ τρίτο κανάλι λέγεται Μουζίνα, ὡς χαρακτηριζόμενον ἀπὸ τὸ μοῦσι καὶ τὴ λιμουζίνα, ἤτοι ἀπὸ τὰ ψέμματα καὶ τὴν πολυτέλειαν, εἶναι δηλαδή οἱ ἐπιχειρηματίαι καὶ οἱ πολιτικοί δοῦλοι αὐτῶν. Πάντες τοῦτοι, ῥαγιάδες τοῦ σατανᾶ, ἔχοντες ἀναγάγει τὸ Ψεῦδος εἰς ἐπιστήμην καὶ τὴν ἐξαπάτησιν τοῦ Ἀνθρώπου εἰς σκοπόν τῆς «ζωῆς» των –καὶ ἰδοὺ λέγω αὐτοῖς ὅτι ἐφεξῆς ἀληθῆ ζωήν οὔχ ἕξουσιν, ἀλλὰ νευρώσεων βίωσιν ἐν ἀπολύτῳ δυστυχίᾳ- ἀποσκοποῦσιν εἰς τὴν διαρκῆ βλάβην ὑμῶν. Θὰ περνοῦν πολλά στρατεύματα γιὰ τὴν Πόλι, ἤγουν στρατειαί δημοσιογράφων, ἐπικοινωνιολόγων καὶ πολιτικῶν-ἐπιχειρηματιῶν θὰ ἐνεργοῦν ὅλοι συντονισμένοι πρὸς τὴν Πόλι, πρὸς τὸ ὑφ’ ὑμῶν ποθούμενον, προφανῶς οὐχὶ διὰ τὸ καλόν σας, οὐχὶ διὰ νὰ τὴν ἀπελευθερώσουν, ἀλλὰ διὰ νὰ διαφυλάσσουν τὸ ποθούμενον μακράν ὑμῶν. Καλόν εἶναι τὰ γυναικόπαιδα νὰ βγοῦν στὰ βουνά, σημαίνει ὅτι ὅλοι ὅσοι ἀντιλαμβάνεσθε ὅτι αἱ στρατειαί αὐταί τῶν δημοσιογράφων, τῶν ἐπικοινωνιολόγων καὶ τῶν πολιτικῶν ἔχουν ὡς σκοπό νὰ σᾶς ἐξαπατοῦν καὶ νὰ σᾶς κρατοῦν μακρὰν τοῦ ποθουμένου, ὀφείλετε νὰ λέγετε στὰ «γυναικόπαιδα», δηλαδή σὲ ὅσους δὲν ἀσχολοῦνται ἤ δὲν γνωρίζουν ἤ δὲν ἀντιλαμβάνονται ἤ δὲν μάχονται, νὰ βγοῦν στὰ βουνά, δηλαδή νὰ μὴ πιστεύουν τὰ ψέμματα ποὺ διακηρύσσουν τὰ στρατεύματα αὐτά, νὰ μὴ ἀκοῦν τὶς ψεύτικες εἰδήσεις καὶ τὰ ψεύτικα γεγονότα ἀπὸ τὴν τηλεόραση, νὰ μὴ δίνουν καμμία πίστη στοὺς παντὸς εἴδους ὑπηρέτες τοῦ ἀντιχρίστου, νὰ ἀγνοοῦν τὶς κατασκευασμένες δημοσκοπήσεις, νὰ κλείνουν τὰ αὐτιά τους στὶς ἐκτιμήσεις τῶν ψευτοειδικῶν καὶ τῶν ψευδοεπιστημόνων καὶ στὶς ὑποσχέσεις τῶν ψευδοπροφητῶν περὶ σωτηρίας τῆς χώρας, διὸτι αὗται εἰς ἀπώλειαν ἄγουσι. Ἐσεῖς νὰ μὴ λέτε τὴν ἀλήθεια, διότι θὰ σᾶς κακοποιήσουν, πάντοτε σᾶς κακοποιοῦν, ἀλλὰ κάθε φορά ποὺ τοὺς λέτε τὴ σκέψη σας ἐπεξεργάζονται νέα σχέδια γιὰ τὴν ἐξαπάτησή σας. Διὸ καὶ ὑμεῖς ὀφείλετε περιφρουρεῖν τὰς σκέψεις καὶ τὰς ἐπιθυμίας ὑμῶν καὶ μὴ ὁμολογεῖν ταύτας εἰς τὰ στρατεύματα τοῦ ἀντιχρίστου. Αἱ «σφυγμομετρήσεις τῆς κοινῆς γνώμης» ἀποτελοῦν βασικόν ἐργαλεῖον τοῦ ἐχθροῦ σας διὰ νὰ σᾶς πλανᾷ καὶ νὰ συνεχίζῃ τὴν κακοποίησίν σας, διὸτι ὁ πονηρός, βασιζόμενος σὲ αὐτές, ἑτοιμάζει ἕνα νέο πρόβλημα γιὰ κάθε λύση ποὺ ἐσεῖς θὰ ἐπιδιώξετε. Μὴ λέτε τὴν ἀλήθειαν ὅταν ἐρωτᾶσθε ὑπὸ δημοσιογράφου ἤ ἐπικοινωνιολόγου ἤ πολιτικοῦ, ποίου τὸ μέρος παίρνετε σὲ μία διαμάχη, ποῖον συμπαθεῖτε ἤ ἀντιπαθεῖτε, τὶ πρέπει νὰ γίνῃ «γιὰ νὰ βγοῦμε ἀπὸ τὴν κρίση», ποῖον προτίθεσθε νὰ ψηφίσετε, διατὶ πιστεύετε ὅτι πρέπει νὰ γίνῃ τὸ ἄλφα ἤ τὸ βῆτα. Μὴ λέτε τὴν ἀλήθεια σ’ αὐτούς οὔτε μετὰ τὴν τέλεσιν γεγονότων, ὅπως τὶ ἐψηφίσατε, ἄν εἶχαν δίκαιο ἤ ἄδικο οἱ διαμαρτυρόμενοι στὰ ἐπεισόδια, ἄν ἔπραξε καλῶς ἡ ἀστυνομία ποὺ ἐχρησιμοποίησε ληγμένα χημικά, ἄν πρέπει ἤ δὲν πρέπει νὰ ἀποκτήσουν οἱ Ἕλληνες ἐπιτέλους φορολογικὴν συνείδησιν καὶ νὰ πληρώνουν κανονικῶς τοὺς φόρους πρὸς τοὺς ἅρπαγες καὶ ἀσυνείδητους πολιτικούς. Μὴ λέτε τὴν ἀλήθειαν σ’ αὐτούς τοὺς συστρατευμένους δούλους τοῦ ἀντιχρίστου ποὺ πασχίζουν μετὰ περισσείας θέρμης καὶ φροντίδος διὰ τὴν ὑμετέραν ὑποδούλωσιν, τὴν διαιώνισιν τοῦ Ψευτορωμαίϊκου κράτους καὶ τὴν μὴ ἔλευσιν τοῦ πραγματικοῦ Ῥωμαίϊκου. Λέγετε πρὸς αὐτούς εἴτε ψέμματα, εἴτε ὅτι δὲν ἔχετε ἀποφασίσει, εἴτε ὅτι δὲν γνωρίζετε. Ἐγώ δὲ λέγω ὑμῖν ὅτι Μακάριος ὁ πλανῶν τοὺς ῥυπαρούς, Μακάριος ὁ ψευδόμενος τοῖς ἐκπροσώποις τοῦ Ψεύδους. Ὁ στρατὸς αὐτὸς δὲν θὰ φθάση στὴν Πόλι, στὴ μέση τοῦ δρόμου θὰ μάθη ὅτι ὁ πόλεμος ἐτελείωσε, τοῦτο ἔφη ὁ Ἅγιος, τοῦτο κἀγώ ἰσχύω, Ἀμήν.
Ὁ μὴ ὤν μετ’ ἐμοῦ κατ’ ἐμοῦ ἐστί, καὶ ὁ μὴ συνάγων μετ’ ἐμοῦ σκορπίζει. (Ματθ. 12:30)
Δικαῖαι οὖν αἱ ἀποφάσεις Κυρίου:
Ἐπὶ τῶν στρατευμάτων τῶν τριῶν τούτων καναλιῶν, ἑλληνικά ἤ ξένα, τὰ ὁποῖα κακοποιοῦν ὅσους Ἕλληνας διὰ τὸ ποθούμενον προσεύχονται, ἤτοι ἐπὶ τῶν δημοσιογράφων, ἐπικοινωνιοπλάνων παντός εἴδους, καὶ τῶν πολιτικῶν καὶ ἐπιχειρηματιῶν, οἵτινες τὰ ψεύδη τοῦ πατρός των ἐνισχύουσι καὶ ἀναπαράγουσι, καὶ τὴν ἀτμόσφαιραν τῆς Ἑλλάδος μολύνουσι, καὶ τοὺς Ἕλληνας ὑπονομεύουσι καὶ βλάπτουσι καὶ συκοφαντοῦσιν, ὁρίζεται νόσος καινή, ὀνομαζομένη «Πινοκίωσις», ὅτι ὡς κατὰ Πινόκιο ποινάς ἐπιφέρει. Κατὰ τὰ συμπτώματα αὐτῆς τὰ χαρακτηριστικά τοῦ προσώπου ἀλλοιώνονται, τὰ σμικρά σμικρύνονται ἐπὶ ἐξαφανίσει, τὰ μεγάλα μεγενθύνονται, εἰς τρόπον ὥστε ὁ χαρακτήρ καὶ τὸ ἔργον καὶ τὰ ψεύδη καὶ ἡ ῥυπαρότης τούτων ἐπὶ τῶν προσώπων των προδήλως ἀποτυπῶνται, ὁμοιοῦντες οὗτοι εἴτε πρὸς ἑρπετά, εἴτε πρὸς ὄρνεα, εἴτε πρὸς ἁρπακτικὰ ζῷα ἀναλόγως τοῦ ψεύδους, τοῦ ἐγκλήματος καὶ τῆς προκαλουμένης ὑπ’ αὐτῶν ζημίας. Αἰσθητική ἀποκατάστασις τῶν συμπτωμάτων διὰ χειρουργικῆς ἐπεμβάσεως ἐπιφέρει κακοφορμισμόν καὶ βλάβην ἀνήκεστον. Ὁμοίως βασικὸν σύμπτωμα τῆς νόσου αὐτῆς ἐστίν ἡ πρόκλησις τῶν βαρυτέρων παρενεργειῶν πάντων τῶν προσλαμβανομένων ὑπὸ τοῦ ἀσθενοῦς φαρμάκων.
Ἐμβλέψας αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς λέγει· Παρὰ ἀνθρώποις ἀδύνατον, ἀλλ’ οὔ παρὰ Θεῷ· πάντα γὰρ δυνατά ἐστι παρὰ τῷ Θεῷ. (Μαρκ. 10:27)
Ἐπὶ πάντων τῶν πιθηκοειδῶν ἀκολούθων τοῦ μελανοῦ Κακασχήμου, προσδίδω «Πλάκαν», ἐμφύλιον πόλεμον μεταξὺ αὐτῶν κηρύττω, καλῶ δὲ πάντας ἐν Χριστῷ Ἕλληνας ἀπολαύειν καὶ παρίστασθαι δαυλίζοντες παρὰ τὴν «Πλάκαν» ταύτην, οὐδενός τὸ μέρος λαμβάνοντες καὶ μὴ μετέχοντες εἰς τὰς διαμάχας τούτων, ὁμοῦ δὲ προσεύχεσθαι διὰ τὴν Σωτηρίαν τοῦ Γένους καὶ τοῦ Ἀνθρώπου.
Οὐδέν οὕτως ποιεῖ μωρούς, ὡς ἡ πονηρία. (Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος)
Ἅπαντες οἱ ἕνα Πανηλίθιον κατηραμένον ἀκολουθοῦντες, οἱ ἀνάξιοι νοήμονος ἐγκεφάλου ἐτοῦτοι, ἐφεξῆς ἀληθῆ ζωήν οὔχ ἕξουσιν, ἀλλὰ νευρώσεων βίωσιν ἐν ἀπολύτῳ δυστυχίᾳ.
Μόνη ὁδός σωτηρίας ἡ ἀληθής καὶ μεγαλόφωνος μετάνοια, ἐν πίστει Ἰησοῦ.
«Θὰ σωθῆτε ἄν σταθῆτε πίσω ἀπὸ τὴν Πόρτα ἤ πίσω ἀπὸ τὴν Πλάκα» (Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός)
Ὅτι ἡ «Πλάκα» ἐστίν ἡ ἐμὴ πρόσκλησις διὰ τὴν γελοιοποίησιν τῶν σκωληκοειδῶν ἀποκυημάτων τοῦ ἀνηλίου πνεύματος καὶ τοῦ ἀναξίου ἀλλὰ ἀξιοπραδήτου ἀρχηγοῦ των, τὴν δὲ ἀσπίδα τοῦ Θεοῦ παρέχω παντὶ συμμετέχοντι:
Ἰδοὺ δίδωμι ὑμῖν τὴν ἐξουσίαν τοῦ πατεῖν ἐπάνω ὄφεων καὶ σκορπίων καὶ ἐπὶ πᾶσαν τὴν δύναμιν τοῦ ἐχθροῦ, καὶ οὐδέν ὑμᾶς οὔ μὴ ἀδικήσῃ. (Λουκ. 10:19)
Μακάριος ὁ συμμετέχων στὴν Πλάκα κατὰ τοῦ Ἀρχηγοῦ τῶν ἠλιθίων, μακάριος ὁ κρίνων τοὺς «ἄρχοντες» τοῦ κόσμου τούτου.
Ἡ δ’ ἐν τῇ προφητείᾳ ὑπὸ τοῦ Ἁγίου κατονομαζομένη «Πόρτα» προφανής ἐστί τοῖς νουνέχουσι:
Ἐγώ εἰμι ἡ θύρα· δι’ ἐμοῦ ἐάν τις εἰσέλθῃ, σωθήσεται, καὶ εἰσελεύσεται καὶ ἐξελεύσεται, καὶ νομήν εὑρήσει. (Ἰω. 10:9)
Μακάριος ὁ ἀναγινώσκων καὶ μεταδίδων τοὺς λόγους τούτους, ὅτι Αἰσχρόν ἐστί σιγᾶν, τῆς Ἑλλάδος πάσης ἀδικουμένης (Δημοσθένης).
Ὅτι ἡ Ἑλλάς ἐστίν ἡ ἐμπροσθοφυλακή τῆς Οἰκουμένης καὶ Ἕλληνες νῦν οἱ ἐκπρόσωποι τοῦ Ἀνθρώπου.
Πρὸς Δόξαν Πίστεως Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ τοῦ Μονογενοῦς, ὅτι πανάξιον τὸ Ἀρνίον τὸ ἐσφαγμένον ἀπὸ καταβολῆς κόσμου, λαβεῖν τὴν δύναμιν καὶ τὴν ἰσχύν καὶ τὴν τιμήν καὶ τὴν σοφίαν καὶ τὴν εὐλογίαν καὶ τὴν δόξαν καὶ τὴν εὐχαριστίαν.
Ἐγὼ φῶς εἰς τὸν κόσμον ἐλήλυθα, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς ἐμὲ ἐν τῇ σκοτίᾳ μὴ μείνῃ. (Ἰω. 12:46)
Διὰ τοῦ Χριστοῦ τὴν Ἐπανάστασιν καὶ τῶν Ἑλλήνων τὴν Ἀνάστασιν!
Ὅτι ὁμιλῶ εἴτε ἐγώ ὡς ἰχθύς, εἴτε πρὸς κωφούς, Κύριε σῶσὸν με.
Δι’ εὐχῶν τῶν Ἁγίων Πατέρων ἡμῶν, Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, κατὰ τὴν μεγάλην Σου διὰ κώδικος Ἰωάννου ὑπόσχεσιν, ἐλέησον καὶ σῶσον τὸν Λαὸν Σου.
Ἀμήν.
ΕνΩΧ 7 /23.12.2011
.............................................................................
Θεός Ἀεὶ Παρών.
Τὸ πρὸ τῆς ἀρχῆς Ἄλφα, τὸ μετὰ τὸ τέλος Ὠμέγα.
Εἰς Δόξαν Πίστεως Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ Υἱοῦ τοῦ Ἀνθρώπου τοῦ Θεοῦ· ὅτι Σοῦ, Τρισήλιε, ἐστίν ὁ Πλοῦτος, ἡ Δύναμις, ἡ Βασιλεία καὶ ἡ Δόξα εἰς τοὺς αἰώνας.
Ἰησοῦς Χριστός ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ ὁ Μονογενής, ὁ Θεός ὁ Ἐνανθρωπήσας, ὁ ἀμνὸς τοῦ Θεοῦ ὁ αἴρων τὴν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου, ὁ ὑπὲρ Ἀνθρώπου σταυρωθείς.
Ἐγώ Ενώχ, ἄνθρωπος δικαῖος, ὁ γραμματεύς τοῦ Θεοῦ, ὁ ὤν ἐν τῷ Ἄλφᾳ καὶ ἄλφων ἐν τῷ Ὠμέγᾳ, ὁ τιμωρός τῆς Δημιουργίας, ὁ καλούμενος ἐκ τῶν παρευρισκομένων ἵνα φέρω Λόγον Ἐν Ὧ Χριστός καὶ Ἄτην Κυρίου.
Ἐὰν ἀγαπᾶτέ με, τὰς ἐντολάς τὰς ἐμάς τηρήσατε, καὶ ἐγὼ ἐρωτήσω τὸν πατέρα καὶ ἄλλον παράκλητον δώσει ὑμῖν, ἵνα μένῃ μεθ' ὑμῶν εἰς τὸν αἰῶνα (Ἰω. 14:15-16)
Πανάγιος Ἰωάννης Λόγον Ἀποκαλύψεως Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ ἡμῶν μοὶ ἐνενόησεν ἵνα τοῦτον ἐν τῇ κοινωνίᾳ τῶν ἀνθρώπων ἐπαναφέρω ὡς Μέγαν Προφητικόν, πλήρως ζῶντα, ἰσχυρόν, Ἑλληνικόν καὶ Θεϊκόν εἶναι.
Λέγω ὑμῖν ὅτι Ἑλληνικὴ γλῶσσα ἐκ Θεοῦ ἐδόθη τοῖς ἀνθρώποις ἵνα Αὐτόν δοξάζωσι καὶ τὴν Σοφίαν Αὐτοῦ γνωρίσωσι· καινὴ διαθήκη Θεοῦ, Λόγος Ἰησοῦ Χριστοῦ, κῶδιξ Θεοῦ καὶ κῶδιξ Ἑλληνικός· διὸ καὶ λέγω ὑμῖν πᾶσιν:
Ὁ ἔχων οὖς ἄς τὸ τείνῃ: Οὐδεὶς δύναται νοῆσαι Πλοῦτον, Δύναμιν καὶ Ἰσχύν Παμμεγίστου Θεοῦ, εἰ μὴ μόνον διὰ τοῦ κώδικος Αὐτοῦ, ἤγουν κώδικος Ἀγάπης Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ κώδικος Σοφίας ἑλληνικῆς γλώσσης.
Διὸτι γλῶσσα Ἑλληνική ἐκ Θεοῦ κῶδιξ ἐδόθη τοῖς Ἕλλησιν, αἱ δ’ ἐκ τῶν ὑστὲρων μεταβολαί ἐξ ἀμαθεὶας ἀνθρώπων ἤ ἐκ τοῦ Πονηροῦ ἐνεργηθεῖσαι ἀποτέλεσμα καὶ σκοπόν εἶχον τήν ἀπομάκρυνσιν τοῦ γένους τῶν Ἑλλήνων ἐκ τοῦ Θεϊκοῦ κώδικος.
Ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ Λόγος, καὶ ὁ Λόγος ἦν πρὸς τὸν Θεόν, καὶ Θεὸς ἦν ὁ Λόγος. Οὗτος ἦν ἐν ἀρχῇ πρὸς τὸν Θεόν. (Ἰω. 1:1-2)
Λέγω δ’ ὑμῖν ὅτι γλῶσσα Ἑλληνική ἐμπεριέχει ὁρισμούς καὶ διασαφήσεις ἐκ Θεοῦ δοθείσας διὸ καὶ Ἀντίχριστος καὶ ἀκόλουθοι αὐτοῦ ἐπιθυμοῦσιν αὐτήν ἀφανίσαι, ἐπεὶ οὗτοι ἀνθρώπους ἐν τῇ σκοτίᾳ βούλονται κρατεῖν.
Ὁ ἔχων οὖς ἄς τὸ τείνῃ: Ὁ μὴ ἀκούων τὸν Ἰησοῦν, μηδὲ υἱός τοῦ Ἀνθρώπου ἀξιωθήσεται κοὐδὲ τὸν Πατέρα ὀφθήσεται.
Ὁ ἔχων τὰς ἐντολάς μου καὶ τηρῶν αὐτὰς, ἐκεῖνός ἐστιν ὁ ἀγαπῶν με· ὁ δὲ ἀγαπῶν με ἀγαπηθήσεται ὑπὸ τοῦ πατρός μου, καὶ ἐγὼ ἀγαπήσω αὐτὸν καὶ ἐμφανίσω αὐτῷ ἐμαυτόν. (Ἰω. 14:21)
Ἀνοίξατε ἅπαντες τὰ Λεξικά τὰ Ἑλληνικά, ὡς τὸ Μέγα Ἐτυμολογικόν Λεξικόν Ἑλληνικῆς γλώσσης τοῦ ἑνδεκάτου αἰῶνος, «ἀγνώστου» συγγραφέως, καὶ μελετήσατε τὰς λέξεις· ἐν αὐταῖς γάρ ὁ ὁρισμός ἤ ἡ αἰτία ἤ ὁ σκοπός ἐμφανῶς ἐμπερικλείεται:
Λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· Ἐγώ εἰμι ἡ ὁδὸς καὶ ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωή (Ἰω. 14:6)
Ὁδός παρὰ τὸ ἕω, τὸ πέμπω, ἑδός καὶ ὁδός, ἤγουν σημαίνει τὴν δεσμευμένην πέμψιν, τὴν πέμψιν δηλαδή τὴν ὁποίαν ὁ Θεός ἐν δέσμαις προσφέρει πρὸς τὸν Ἄνθρωπον, ἤγουν τὸ Ἅγιον Πνεῦμα.
Ἀλήθεια ἐστί τὸ ἀλησμόνητον, τὸ ἀξέχαστον, τὸ μή δυνάμενον ἐν λήθῃ περιπίπτειν. Οἱ βάρβαροι οὔ γνωρίζουσι τοῦτο, καὶ ὁ πατήρ αὐτῶν οὔκ ὁμολογεῖ, διὸ καὶ ἀντιχρίστως διαρκῶς προσπαθοῦσι τὴν λήθην τῶν πραγματικῶν ἀξιῶν ἐπιβαλεῖν· ὅτι αἱ πραγματικαὶ ἀξίαι αἱ πνευματικαί εἰσί ἀλλ’ οὗτοι ἠλιθίως δοκοῦσιν ὅτι δύνανται νικῆσαι τὴν ἀλήθειαν τοῦ πνεύματος καὶ, βεβαίως, ἡ Ὑψηλοτάτη Ἀλήθεια, ἡ πρωταρχικὴ σταθερά τῆς Ἀληθείας, ἐστίν ὁ Πατήρ Θεός.
Ζωή ἐστίν ὁ Θάνατος τοῦ Θανάτου, ὁ δὲ Σταυρωθείς καὶ Ἀναστὰς Χριστός Θανάτῳ Θάνατον Πατήσας Ζωήν δίδει εἰς τὸν Ἄνθρωπον, ὅτι Ζωή ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ Ἰησοῦς Χριστός.
Τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας, ὃ ὁ κόσμος οὐ δύναται λαβεῖν, ὅτι οὐ θεωρεῖ αὐτὸ οὐδὲ γινώσκει αὐτὸ· ὑμεῖς δὲ γινώσκετε αὐτό, ὅτι παρ' ὑμῖν μένει καὶ ἐν ὑμῖν ἔσται. (Ἰω. 14:17)
Κίνδυνος ἐκ τοῦ κινεῖν εἰς ὀδύνην, ὅτι οὗτος ἐστίν ἡ κατάστασις καθ’ ἥν ὁ ἄνθρωπος κινεῖται πρὸς, πλησιάζει, τὴν ὀδύνην.
Πονηρός ἐκ τοῦ εἰς Πόνον Αἴρει, ἤτοι Πονηρός ἐστίν ὁ Σατανᾶς καὶ αἴρει, σύρει, εἰς Πόνον τοὺς ἀκολουθούντας τε αὐτόν καὶ τοὺς πλανουμένους ὑπ’ αὐτοῦ.
Ἀγαθός ἐστί ὁ Ἄγαν Θεῖος, ὁ πολύ Θεϊκός, ὁ Ἐγγύς τῷ Θεῷ, ὁ εὑρισκόμενος πολύ κοντά εἰς τὸν Θεόν, ὁ ἀκόλουθος τοῦ Θεοῦ· ἔχει δὲ τὴν ἔννοιαν τοῦ ἀνθρώπου μὲ καλὴν ψυχήν, ὁ ὁποῖος ἀγαπᾷ τὸν Θεόν καὶ τὴν Δημιουργίαν Αὐτοῦ. Ἀντίχριστος καὶ ἀκόλουθοι αὐτοῦ συκοφαντοῦσι τοὺς ἀκολούθους τοῦ Θεοῦ διὸ καὶ ἐνήργησαν οὕτως ὥστε ἡ λέξις «ἀγαθός» ἀλλάξῃ ἔννοιαν ἐπὶ τὰ χείρω καὶ χρησιμοποιεῖται ἀντὶ τῆς λέξεως «χαζός»· ὅτι πανίβλακες οὗτοί εἰσι καὶ συμπλεγματικῶς οὕτω πράττουσι. Ἡ ἐτυμολογία τῆς λέξεως δὲν ἀφήνει περιθώρια παρερμηνειῶν ὡς πρὸς τὸ τί εἶναι καλόν καὶ τί κακόν, ἐρώτημα τὸ ὁποῖον οἱ ἀκόλουθοι τοῦ ἀντιχρίστου διαρκῶς προβάλλουν διὰ νὰ δημιουργοῦν σύγχυσιν· ἡ σύγχυσις αὕτη δὲν δύναται νὰ δημιουργηθῇ εἰς ὅν γνωρίζει τὴν Ἑλληνικὴν ἐτυμολογίαν: «καλόν» ἐστί ὅ,τι εἶναι κοντά εἰς τὸν Θεόν καὶ σύμφωνον μὲ τὴν Θέλησιν Αὐτοῦ, κακόν ὅ,τι ἀντιτίθεται καὶ ἀπομακρύνεται Αὐτοῦ.
Ἀγαπᾶν ἐτυμολογεῖται ἐκ τοῦ Ἄγειν τὸ Πᾶν καὶ ἀκριβῶς σημαίνει ὅτι ἡ Ἀγάπη Ὁδηγεῖ τὰ Πάντα· ὅτι Ἀγάπη ὁ Θεός, ὁ ὁδηγός τῶν πάντων. Οἱ ἀκόλουθοι τοῦ ἀντιχρίστου δὲν θέλουν νὰ ἀκούγεται ἡ δύναμις τῆς Ἀγάπης καὶ προβάλλουν ἀντ’ αὐτῆς τὴν δύναμιν τοῦ χρήματος. Οἱ γνωρίζοντες τὴν Ἑλληνικὴν ἐτυμολογίαν εὐκόλως ἀντιλαμβάνονται ὅτι οἱ βάρβαροι χρησιμοποιοῦν ἀντὶ τῆς λέξεως «ἀγάπη» εἴτε τὴν λέξιν love ἀπὸ τὴν Ἑλληνικὴν λέξιν «λαύω» (ἀπο-λαύω, ἀπόλαυσις), εἴτε τὴν λέξιν amo ἀπὸ τὴν Ἑλληνικὴν λέξιν «ἀμῶ», γνωστήν ἐννοιολογικῶς ὡς «θερίζω», ἥτις ἀρχικῶς ἐσήμαινεν «ἑλκύω καὶ ἑλκύομαι», νεοελληνιστί «τραβῶ καὶ τραβιέμαι».
Ὅτι τὰ Λατινικά Ἑλληνικά ἐστί καὶ «Λα-τῖνοι» «τεχνῖται πέτρας» σημαίνει, οἱ οἰκοδομήσαντες τὴν Ῥώμην ἐξ Εὐβοίας καταγώμενοι. Ὅτι ἡ λέξις «Ῥώμη» εἰς οὐδεμίαν γλῶσσαν ἔχει νόημα παρὰ μόνον εἰς τὴν Ἑλληνικήν, οὐδὲ εἰς τὴν Λατινικήν, οὐδὲ εἰς τὴν Ἰταλικήν.
Ἑλλάς ἀπὸ τὴν ῥίζαν φωτός Ἑλ- (Ἑέλιος ὁ Ἥλιος) καὶ λάας-λάς ὁ λίθος, ἡ πέτρα, Ἑλλάς λοιπόν ἡ Ἡλιόπετρα, ἡ Ἡλιοχώρα. Ποῖος ὁ σαφέστερος ὁρισμός τῆς χώρας αὐτῆς;
Ἕως τὸ φῶς ἔχετε, πιστεύετε εἰς τὸ φῶς ἵνα υἱοὶ φωτὸς γένησθε. (Ἰω. 12:36)
Ἔτυμον δὲ σημαίνει τὴν Ἀλήθειαν.
Ἐγώ οὖν λέγω ὑμῖν ὅτι ἡ Ἀλήθεια ἐν τῷ Λόγῳ ἐστίν τὸ Ἔτυμον τοῦ Λόγου, ἤγουν ἡ Ἀλήθεια τοῦ Λόγου ἐστίν ἡ Ἐτυμολογία τῆς Γλώσσης τῶν Ἑλλήνων, καὶ, Ἕλληνες, ἰδού ἡ ὥρα ἤγγικεν ἵνα ἀπελευθερωθῆτε.
Καὶ γνώσεσθε τὴν ἀλήθειαν καὶ ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς. (Ἰω. 8:32)
Διὰ τὸν λόγον λοιπόν τῶν Θείων Μηνυμάτων, ἀλλὰ καὶ τῆς ὑψηλῆς παιδείας ἥν προσφέρει ἀφ’ ἑαυτῆς ἡ Ἑλληνικὴ γλῶσσα καὶ ἡ ἐτυμολογία αὐτῆς, ὁ ἀντίχριστος καὶ οἱ ἀκόλουθοι αὐτοῦ ἐπιδιώκουσι τὴν ἐξαφάνισιν αὐτῆς· οὗτοι ἐπιθυμοῦσι στρέψαι τὸν ἄνθρωπον εἰς μηχανήν καὶ πίθηκον, ἑπομένως τὸ ὑπ’ ἀριθμόν Ἕν μέλημά των ἐστίν ἡ καταστροφή τῆς παιδείας καὶ ἡ προσφορά εἰς τὸν ἄνθρωπον μόνον ἐπαγγελματικῆς καταρτίσεως, ἵνα οὗτος παράγῃ συμφώνως πρὸς τὰς ἐντολάς καὶ μὴ δύνηται κρῖναι.
Ἡ παιδεία κυρίως δίδεται εἴτε μέσῳ τῶν σχολείων, ὁρατὴ δὲ ἡ διαρκής ὑποβάθμισις τῶν Ἑλληνικῶν σχολείων ἀπὸ ὅλους τοὺς Ἐθνοσωτήρας, προδότας γένους Ἑλλήνων ὁριζομένους ὑπὸ τῶν «φίλων καὶ συμμάχων», εἴτε μέσῳ τῆς τέχνης (θέατρον, τηλεόρασις, ἀρχιτεκτονική, μουσική, ζωγραφική, γλυπτική κλπ) καὶ ἄλλων κοινωνικῶν δραστηριοτήτων («μόδα» εἰς τὴν ἔνδυσιν καὶ τὴν γαστριμαργίαν, καταναλωτικαί συνήθειαι κλπ). Ἀπὸ ὅλους αὐτούς τοὺς διαύλους παιδείας ἀνεξαιρέτως, προφανής καθίσταται ἡ διαρκής προσπάθεια τοῦ ἀντιχρίστου Σατανᾶ νὰ προάγῃ τὰς κατωτέρας ὑλικάς ἀξίας καὶ νὰ ὑποβαθμίζῃ τὰς πνευματικάς, ὁμοίως δὲ νὰ καταστρέφῃ πᾶν ἀνώτερον ἀνθρώπινον ἔργον καὶ ἐπίτευγμα, οὕτως ὥστε νὰ ἐπιτύχῃ τὸν τελικόν του στόχον, ἤτοι νὰ μειώνῃ διαρκῶς τὴν ἀξίαν τῆς Δημιουργίας καὶ νὰ τρέψῃ τελικῶς τὸν ἄνθρωπον εἰς Ῥομποτοπίθηκον.
Βαρυσήμαντος καὶ μέγας ὁ ῥόλος ἀλλὰ καὶ Εὐλογημένον καὶ Μακάριον τὸ ἔθνος τῶν Ἑλλήνων, ὅτι τοῦτο ἐν Χριστῷ ἀνίκατον.
Ὅτι Πατήρ Ἑλλήνων Θεός καὶ Μήτηρ Ἑλλήνων Παιδεία ἐστί. Διὸ καὶ Πατρῷον τὸ Γένος ἐκλήθη, ὅτι ἐξ Ἐνεργείας καὶ ἐς Ὑπηρεσίαν Πατρός ἐδημιουργήθη.
Ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ γνώσεσθε ὑμεῖς ὅτι ἐγὼ ἐν τῷ πατρί μου καὶ ὑμεῖς ἐν ἐμοὶ κἀγὼ ἐν ὑμῖν. (Ἰω. 14:20)
Λαοί βαρβάρων μὴ ἔχοντες Θεῖον κώδικα Σοφίας καὶ Ἀγάπης οὔ δύνανται καὶ οὔκ ἠδύναντο νοῆσαι πολλά, διὸ καὶ ἀνέκαθεν ἀντέγραφον καὶ ἐμιμοῦντο καὶ παρεποίουν καὶ ἐζήλευον καὶ ἔκλεπτον καὶ ἔβλαπτον Ἕλληνας.
Πλειστάκις ὁ Ἑλληνισμός ἔχει δολίως κτυπηθεῖ ἀπὸ πολλούς, νῦν δ’ ἐστίν ἡ ὥρα τῆς κρίσεως.
Περὶ δὲ κρίσεως, ὅτι ὁ ἄρχων τοῦ κόσμου τούτου κέκριται. (Ἰω. 16:11)
Οἱ Ἰουδαῖοι οἱ σταυρώσαντες τὸν Κύριον καὶ ἐν Στοαῖς τὸν Μαμωνὰν προσκυνοῦντες, ἀπὸ τὸν τέταρτον μ.Χ. αἰῶνα πρῶτοι ἐδηλητηρίασαν τὴν διδασκαλίαν τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, καθιστῶντες αὐτήν ὑποχρεωτικὴν(!) θρησκείαν καὶ ἀντιχρίστως φονεύοντες διαφωνούντας, συκοφαντοῦντες τὴν γραφήν τῶν Ἑλλήνων καὶ ὁρίζοντες τὴν ἰδικήν των ὡς θείαν γραφήν, συκοφαντοῦντες καὶ νῦν εἰσέτι τοὺς Ἕλληνας ὡς εἰδωλολάτρας ὁποτεδήποτε ἄν οὗτοι ἔλεγον περὶ τοῦ Θεοῦ Πατρός, ἐπισταμένως δὲ διέβρωσαν τὴν ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ, ἐλέῳ αὐτοκρατόρων, τοποθετοῦντες ἐξ αὐτῶν τῶν ἰδίων ἀπίστους καὶ ἀβαπτίστους ὡς ἐπισκόπους τοῦ Χριστοῦ.
Κατὰ τοὺς τελευταίους δὲ ἕξ αἰώνας οἱ Ἕλληνες διαρκῶς καταδυναστεύονται καὶ ἐξαπατῶνται ἐκ λαῶν οἵτινες καλοῦνται «Φίλοι καὶ Σύμμαχοι». Ὁρίζω τούτους (ΕνΩΧ, Ἱστορία Νεωτέρας Ἑλλάδος, μέρος 2, ὁρολογία) ἐν τῇ καθομιλουμένῃ, ὡς ἐξῆς:
«Φίλοι καὶ Σύμμαχοι» αὐτοαποκαλοῦνται ὅταν ἀπευθύνονται στὴν Ἑλλάδα οἱ ἑταῖροι τοῦ Βορειοατλαντινοῦ συμφώνου (ΝΑΤΟ) καὶ κυρίως οἱ Ἄγγλοι, Γάλλοι, Γερμανοί καὶ Ἀμερικανοί, μέσῳ δὲ αὐτῶν καὶ οἱ Τοῦρκοι. Ὁμοίως ἔτσι τοὺς ἀποκαλοῦν καὶ οἱ ἐν Ἑλλάδι τοποθετημένοι ὑπάλληλοί τους.
Οἱ Τοῦρκοι ἐκυρίευσαν τὴν Ἑλλάδα καὶ εἶχαν σκλάβους τοὺς Ἕλληνες γιὰ τουλάχιστον τέσσερεις αἰῶνες, περίοδος ποὺ εἶναι ἡ χειρότερη ἀπὸ ὅλες στὴν πολυχιλιετῆ ἱστορία τῶν Ἑλλήνων, βαρύνονται δὲ μὲ γενοκτονίες Ἑλλήνων καὶ ἄλλων λαῶν, μὲ βιασμούς καὶ δολοφονίες, μὲ καταλήστευση καὶ καταδυνάστευση· σὲ ὅ,τι ἀφορᾷ τὴν δημιουργικότητα καὶ τὴν πνευματικότητα, ἦσαν τὸ ἀκριβές ἀντίθετο τῶν Ἑλλήνων καὶ, ἐπειδὴ δὲν μποροῦσαν νὰ κατανοήσουν τὰ ἔργα τῆς διανόησης καὶ τοῦ πολιτισμοῦ, ἐφήρμοσαν πολιτικές καταστροφῆς καὶ σκοταδισμοῦ.
Θὰ μποροῦσαν νὰ διεκδικήσουν τὰ πρωτεῖα βαρβαρότητας ἀνάμεσα στοὺς βαρβαρικοὺς λαούς, ἐὰν δὲν εἶχαν ἔλθει σὲ ἐπαφή μὲ τοὺς Ἕλληνες καὶ δὲν εἶχαν ἐξισλαμήσει ἀρκετοὺς ἀπὸ αὐτούς, οἱ ὁποῖοι ἔχουν συντελέσει τὰ μάλα οὕτως ὥστε σήμερα οἱ Τοῦρκοι νὰ μὴ συγκαταλέγονται ἀνάμεσα στοὺς πρωτογόνους λαούς, τοὐλάχιστον τὸ μέρος αὐτῶν ποὺ ζεῖ στὸ δυτικὸ μέρος τῆς κατεχομένης Ἰωνίας, δηλαδὴ πρὸς τὴν Ἑλλάδα.
Οἱ Γάλλοι ἀρχικῶς μέχρι τὴν ἐποχή τοῦ Ναπολέοντος κατεῖχαν τὰ πρωτεῖα στὶς θάλασσες τῆς περιοχῆς· μὲ τὴν πολιτική τους καὶ μὲ τὸν στόλο τους βοήθησαν τὸν Σουλτάνο ὁποτεδήποτε ἀντιμετώπισε αὐτός πρόβλημα ἀπὸ τοὺς ὑπόδουλους Ἕλληνες· σὲ ἀντάλλαγμα αὐτός τοὺς ἐπέτρεπε νὰ παίρνουν διάφορα ξένα καὶ ἄχρηστα σὲ αὐτόν πράγματα, ὅπως ἡ Νίκη τῆς Σαμοθράκης καὶ ἡ Ἀφροδίτη τῆς Μήλου. Μετὰ τὴν ἧττα τους στὸ Βατερλώ, συνέχισαν νὰ μιαίνουν τὴν Ἑλλάδα μὲ τὴν παρουσία τους ὡς κολαοῦζοι τῶν Ἄγγλων. Μετὰ τὴν πτώση τοῦ Ναπολέοντος οἱ (ἄνεργοι) Γάλλοι ἀξιωματικοί προσελήφθησαν ἀπὸ τὸν Σουλτάνο, ὠργάνωσαν τὸν στρατό τοῦ Ἰμπραήμ καὶ τὸν ὡδήγησαν τῷ 1826 σὲ συντριπτικὴ νίκη ἐπὶ τῶν Ἐπαναστατῶν Ἑλλήνων, εἶχαν δὲ τὴν ἰδέα νὰ μαυρίσουν τὴν Ἑλληνικὴ φυλή, γι’ αὐτό καὶ διέταξαν ἐκτεταμμένους βιασμούς τῶν Ἑλληνίδων ἀπὸ τοὺς Αἰγυπτίους καὶ Αἰθίοπες στρατιῶτες στὴν Πελοπόννησο.
Οἱ Ἄγγλοι ἀνέλαβαν τὴν ἰδιοκτησία τῆς περιοχῆς λίγο πρὶν τὴν Ἑλληνικὴν Ἐπανάσταση καὶ βοήθησαν τοὺς Τούρκους ὅσο μποροῦσαν, πχ ἐφοδιάζοντας αὐτούς στὸ Αἴγιο καὶ στὴν Ἀμφιλοχία στὶς πολιορκίες ἀπὸ τοὺς Ἕλληνες ἐπαναστάτες. Δὲν μποροῦσαν νὰ τοὺς βοηθήσουν περισσότερο ἤ ἐμφανέστερα ἐπειδὴ δὲν ἤθελαν νὰ ἔλθουν σὲ ἀπ’ εὐθείας ρήξη μὲ τὴν Ρωσσία, δεδομένης τῆς ἐπανειλημμένης ἐκδηλώσεως ἐπιθυμίας τῆς Ρωσσίας γιὰ δημιουργία ἐλευθέρου Ἑλληνικοῦ κράτους. Διαπραγματεύθηκαν μὲ τοὺς Ρώσσους καὶ κέρδισαν τὴν Διοίκηση τοῦ νέου κράτους, τὴν ὁποία ἤσκησαν γιὰ 120 ἔτη καὶ παρέδοσαν στοὺς Ἀμερικανούς τῷ 1947. Κατὰ τὴ διάρκεια τῆς διοικήσεώς τους, μεταξύ τῶν ἄλλων, ἐπεχείρησαν νὰ δημιουργήσουν ἀπόσχιση κράτους τῆς Ὕδρας, χρηματοδότησαν τὴ δολοφονία τοῦ πρώτου Ἕλληνα κυβερνήτη, διώριζαν καὶ ἀπέλυον μονάρχες καὶ κυβερνήσεις μὲ μοναδικὸ κριτήριο τὴν καλή ὑπηρεσία αὐτῶν στὰ ἀγγλικὰ (φιλοτουρκικὰ) συμφέροντα, ἔκαναν ἐμπορικὸ ἀποκλεισμό τοῦ Πειραιᾶ ἀρκετές φορές - μία ὅταν ὁ Ὄθων καὶ ἡ Ἀμαλία ἐθεώρησαν τοὺς ἑαυτοὺς τους ὡς Ἕλληνες Βαυαρικῆς καταγωγῆς, ἔθεσαν θέμα ἑλληνικότητος τῆς Ἐλαφοννήσου, ἀντέδρασαν λυσσαλέα στὴν ἀπελευθέρωση τῆς Κρήτης καὶ στὴν ἐν συνεχείᾳ ἕνωσή της μὲ τὴν Ἑλλάδα, διενήργησαν μὲ τὸν Βενιζέλο ἀπόσχιση ἀπὸ τὸ Ἑλληνικὸ κράτος τοῦ κράτους τῆς Θεσσαλονίκης, ὑποχρέωσαν τὴν Ἑλλάδα νὰ στείλῃ ἐκστρατευτικὰ σώματα κατὰ τοῦ Κόκκινου Στρατοῦ μὲ τίμημα τὴν Μικρασιατικὴ καταστροφή, ὑποχρέωσαν τὴν Ἑλλάδα νὰ μετάσχῃ τῶν δύο Παγκοσμίων Πολέμων μὲ βαρύτατες ἀπώλειες καὶ, τέλος, εἰσέβαλαν μὲ στρατό στὸν Πειραιᾶ, ἐστρατολόγησαν τοὺς δοσιλόγους συνεργάτες τῶν Ναζί καὶ ὀργάνωσαν καὶ ἄρχισαν τὸν Ἑλληνικὸ Ἐμφύλιο Πόλεμο.
Μετὰ τὴν παράδοση τῆς Ἑλληνικῆς Διοικήσεως στοὺς Ἀμερικανούς τῷ 1947, συνέχισαν νὰ μιαίνουν τὴν Ἑλλάδα μὲ τὴν παρουσία τους ὡς κολαοῦζοι τῶν Ἀμερικανῶν, ἐνῷ ἐκ παραλλήλου ἀντέδρασαν λυσσαλέα στὴν ἕνωση τῆς Κύπρου μὲ τὴν Ἑλλάδα καὶ ἀντιμετώπισαν τὸν ἐθνικοαπελευθερωτικό ἀγώνα τῶν Κυπρίων ὡς τρομοκρατικὴ ἐξέγερση ἀπαγχονίζοντας πολλούς Ἑλληνοκυπρίους ἀγωνιστές ὡς τρομοκράτες.
Οἱ Γερμανοί ἦλθαν στὴν Ἑλλάδα τῷ 1941, ἀπηγόρευσαν στοὺς Ἕλληνες νὰ ἔχουν τρόφιμα καὶ μέσα σὲ τρία ἔτη μαζί μὲ τοὺς συμμάχους τους Βουλγάρους στὴ Μακεδονία, ἀπὸ τὴν πεῖνα, ἀπὸ τὶς πολεμικὲς ἐνέργειες, ἀπὸ τὰ μπλόκα καὶ τὶς ἐκτελέσεις, προκάλεσαν τὸν θάνατο 750.000 Ἑλλήνων. Μὲ τὴν κάλυψη τῶν Ἀμερικανῶν, δέν ἔχουν ἀποδώσει πολεμικές ἀποζημιώσεις στὴν Ἑλλάδα, δὲν ἔδωσαν ἀποζημιώσεις γιὰ τὰ πλαστά μάρκα ποὺ ἐχρησιμοποίησαν γιὰ τὶς συναλλαγές τους στὴ χώρα, οὔτε ἐξώφλησαν τὶς δανειακές τους ὑποχρεώσεις, μὲ συνέπεια τώρα νὰ χρωστοῦν στὴν Ἑλλάδα περὶ τὸ ἕνα τρισεκατομμύριο εὐρώ σὲ τρέχουσες τιμές. Τώρα λέγουν ὅτι δὲν ἀναγνωρίζουν τὶς ὀφειλές τους πρὸς τὴν Ἑλλάδα, ἀντιθέτως ἰσχυρίζονται μὲ ναζιστικὸ θράσος ὅτι ἡ Ἑλλάς ὀφείλει πρὸς αὐτούς ἐπιδιώκοντες (ξανά) τὴν ὑποδούλωσιν τῶν Ἑλλήνων.
Οἱ Ἀμερικανοί πῆραν τὴν Διοίκηση τῆς Ἑλλάδος τῷ 1947 ἀπὸ τοὺς Ἄγγλους καὶ συνέχισαν ἐν πολλοῖς τὴν Ἀγγλικὴ πολιτική, τελείωσαν τὸν Ἐμφύλιο Πόλεμο ποὺ εἶχαν ἀρχίσει οἱ Ἄγγλοι καὶ συνέχισαν μὲ λειτουργία στρατοπέδων συγκέντρωσης, συλλήψεις, ἐξορίσεις, βασανισμούς, ἐκτελέσεις καὶ δολοφονίες Ἑλλήνων, διετήρησαν δὲ τὸ ἐμφυλιοπολεμικὸ κλῖμα μὲχρι τὸ 1981. Ἐγκατέστησαν στὴν Ἑλλάδα στρατιωτικές βάσεις καὶ φόρτωναν στὸν Ἑλληνικό Στρατό ὅλον τὸν ἄχρηστο, ξεπερασμένο καὶ ἐπικίνδυνο ἐξοπλισμό ἀπὸ τὸν Ἀμερικανικό Στρατό, μὲ κορωνίδα τὸ Α/Τ Λέων, ποὺ εἶχε ὑποστεῖ τὸ πείραμα τῆς Φιλαδέλφειας. Ὅταν τὰ συμφέροντά τους δὲν ἐξυπηρετοῦντο ὅπως ἤθελαν, ἐπέβαλαν στρατιωτικὴ δικτατορία ἀπὸ τὸ 1967 ἕως τὸ 1974, ἡ ὁποία ἐπαναλειτούργησε τὰ στρατόπεδα συγκέντρωσης. Γενικῶς ἐνθαρρύνουν τὴν Τουρκικὴ ἀλαζονεία καὶ ἐπιθετικότητα πρὸς τὴν Ἑλλάδα, μὲ ἀποκορύφωμα τὴν Τουρκικὴ εἰσβολή στὴν Κύπρο τῷ 1974, ἀλλὰ καὶ τὴν ἀλαζονεία οἱουδήποτε τυχάρπαστου διακειμένου ἐχθρικῶς πρὸς τὴν Ἑλλάδα, ὅπως τοὺς ἀνιστόρητους βουλγαρόφωνους σλάβους ποὺ ἀναιδῶς ἰσχυρίζονται ὅτι εἶναι Μακεδόνες (δίχως βεβαίως νὰ γνωρίζουν τί σημαίνουν αἱ λέξεις «Μακεδών» ἤ «Ἀλέξανδρος») κλπ. Ἀπὸ τὸ 1974 ἕως σήμερα ἐφαρμόζουν κατὰ προτεραιότητα καὶ μὲ μεγάλη ἔνταση τὸ σχέδιο μετάλλαξης τῶν Ἑλλήνων (κτυπώντας θρησκεία-γλῶσσα-ἱστορία-παιδεία) μὲ βασικούς ἄξονες τὴν πολιτικὴ διαφθορά, τὴν ἀπολύτως ἐλεγχόμενη, ὀργανωμένη καὶ χρηματοδοτούμενη ἀπὸ τὴ μυστικὴ τους ὑπηρεσία (καὶ ὄχι ἀνεξέλεγκτη, ὅπως ψευδῶς χαρακτηρίζουν) λαθρομετανάστευση, τὴν φθορά τοῦ πληθυσμοῦ μέσῳ ἀνάπτυξης τοῦ τουρισμοῦ καὶ τὴν ἀνεξέλεγκτη δανειοδότηση γιὰ καταναλωτικούς σκοπούς, μὲ παράλληλο ἀφανισμό τῆς ἐγχώριας παραγωγῆς.
Ἐν κατακλεῖδι, ὁ ἀντίχριστος δράκων ἀλλάζων μορφὰς, ἐπιτίθεται διαρκῶς κατὰ τῆς Ἑλλάδος καὶ τοῦ Ἀνθρώπου, ψευδόμενος, μασκαρευόμενος τὸν «Φίλον καὶ Σύμμαχον», συκοφαντῶν, ληστεύων, διαπράττων ἐμπρησμούς, διχάζων, βιάζων, διώκων, φυλακίζων, φονεύων, λοιδορῶν τὸν Θεόν καὶ καταστρέφων τὸν Πλανήτην.
Οὔχ ὑπάρχει λαός ὅς ἔχει προσφέρει τόσα πολλά τῇ ἀνθρωπότητι, ὡς οἱ Ἕλληνες, καὶ ἔχει ὑποφέρει τόσα πολλά ὑπὸ λαῶν οἵτινες μηδέν προσέφερον. (Νίτσε)
Τὸ Συμβούλιο Διεθνῶν Σχέσεων τῶν ΗΠΑ (Δαβίδ Ροκφέλερ - Χένρυ Κίσσινγκερ) ἐσχηματοποίησε καὶ κωδικοποίησε τὴν ἐξ ἀρχῆς καὶ μέχρι σήμερα πολιτική τῶν «φίλων καὶ συμμάχων» ἔναντι τοῦ Ἑλληνισμοῦ: διὰ στόματος τοῦ διευθυντοῦ του ἀνακοινώθηκε σὲ συνδιάσκεψη Τουρκοαμερικανῶν ἐπιχειρηματιῶν τὸν Σεπτέμβριο τοῦ 1974 στὴν Οὐάσιγκτον ὅτι «οἱ Ἕλληνες εἶναι λαός δυσκυβέρνητος καὶ γιὰ νὰ μὴ δημιουργοῦν προβλήματα στὴν ἐφαρμογή τῆς ἐξωτερικῆς μας πολιτικῆς στὴν περιοχή, πρέπει νὰ κτυπηθοῦν οἱ ρίζες τους, δηλαδὴ οἱ παραδόσεις, ἡ γλῶσσα, ἡ ἱστορία καὶ ἡ θρησκεία τους».
Οὕτως ἐν Ἑλλάδι ἐφηρμόσθη μὲ αὐξανόμενους ῥυθμούς καὶ μὲ βασικόν μοχλόν τὸ πολιτικό σύστημα τοῦ Δικομματισμοῦ καὶ τοὺς τοποθετημένους πολιτικούς ἀρχηγούς, πρόγραμμα καταστροφῆς τῆς Ἑλληνικῆς παιδείας μὲ πρόσχημα τὸν ἐκσυγχρονισμό της, πρόγραμμα διώξεως τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης μὲ πρόσχημα τὴν ἁπλούστευσή της, πρόγραμμα παραποιήσεως τῆς Ἑλληνικῆς ἱστορίας μὲ πρόσχημα τὴν καλλιέργεια φιλικῶν αἰσθημάτων (πρὸς τοὺς ἐχθρούς τοῦ Ἑλληνισμοῦ), πρόγραμμα κατασυκοφαντήσεως τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μὲ ἀφορμή κάποιους ἀντιχρίστους ποὺ εἶχαν παρεισφρήσει ἐντός της, πρόγραμμα ἐξαφανίσεως τῶν Ἑλληνικῶν παραδόσεων κυρίως μέσῳ τῆς ἀναπτύξεως τοῦ μαζικοῦ τουρισμοῦ καὶ πρόγραμμα ὑποσκάψεως τῆς ἐθνικῆς ἀνεξαρτησίας μέσῳ δανειοδοτήσεων καὶ καταχρεώσεως τῆς χώρας.
Τώρα τέλος, ἐπειδή θεωροῦν ὅτι ἦλθε ἡ ὥρα τοῦ τελικοῦ κτυπήματος, ὠργάνωσαν καὶ τὴν μεγάλη εἰσβολή ἀλλοχρώμων καὶ ἀλλοθρήσκων λαθρομεταναστῶν στὴν Ἑλλάδα, ποὺ διευθύνεται καὶ χρηματοδοτεῖται ἀπὸ τὴν μυστικὴ τους ὑπηρεσία καὶ ἐπέχει θέσιν στρατιωτικῆς εἰσβολῆς δεδομένου ὅτι κατὰ συντριπτικὴν πλειοψηφίαν εἶναι νεαρᾶς ἡλικίας στρατολογήσιμοι καὶ ἄρρενες. Τοὺς χρηματοδοτοῦν γιὰ νὰ ἔλθουν στὴν Ἑλλάδα μέσα ἀπὸ διοικούμενα ἀπὸ αὐτούς δίκτυα δουλεμπόρων, καὶ τοὺς ὑπόσχονται ἐργασία καὶ καλύτερη ζωή στὴν Εὐρώπη. Ὅταν ἔρχονται στὴν Ἑλλάδα τούς φυλακίζουν ἐδῶ κλείνοντας ὅλες τὶς ἐξόδους, δὲν τοὺς δίδουν οὔτε καλύτερη ζωή οὔτε ἐργασία, καὶ τοὺς ὑποχρεώνουν νὰ γίνουν ἐγκληματίες εἰς βάρος τῶν Ἑλλήνων.
Ἡ τοποθέτησις διεφθαρμένων ἀτόμων στὶς καίριες θέσεις Διοικήσεως τῆς Πολιτείας, τῶν Ἱδρυμάτων καὶ τῶν Ὀργανισμῶν, ἡ δολιοφθορά οἱασδήποτε προσπαθείας ἤ φορέως ποὺ θὰ εἶχαν θετικόν ὑπὲρ τῆς Ἑλλάδος ἀποτέλεσμα, ἡ κατασπατάλησις τῶν πόρων σὲ ἀνούσια καὶ ἐλαττωματικὰ ἔργα καὶ σὲ μίζες, ἡ διαρκής προσπάθεια νὰ πεισθοῦν οἱ Ἕλληνες ὅτι εἶναι ἀνίκανοι (πχ ἀνίκανη ἀστυνομία, ἀνίκανο πυροσβεστικόν σῶμα, ἀνίκανοι δημόσιοι ὑπάλληλοι, ἀνίκανοι δικαστές, ἀνίκανοι καθηγητές κλπ), ἡ χειραγώγηση καὶ καθοδήγηση τῶν ἀντιδραστικῶν ὁμάδων καὶ τῆς νεολαίας μέσα ἀπὸ τὴν μυστικὴ ὑπηρεσία (πχ μπαχαλάκηδες), περίεργες ἀνιστόρητες θεωρίες ἀπὸ ψευτοσοβαρούς ἐπιστήμονες (κατὰ κανόνα καλοβολεμένους ψευτοαριστερούς) περὶ δῆθεν μὴ συνέχειας τῆς φυλῆς, περὶ τοῦ «σφαγέως» Μεγάλου Ἀλεξάνδρου, περὶ ὁμοφυλοφιλίας τῶν Ἀρχαίων Ἑλλήνων ἀλλὰ καὶ τῶν Ἡρώων τῆς Ἐπαναστάσεως τοῦ 1821, περὶ τῆς μεγάλης σημαντικότητος τῆς Ὀθωμανικῆς αὐτοκρατορίας, περὶ μὴ καταδυναστεύσεως τῶν Ἑλλήνων ἀπὸ τοὺς Τούρκους καὶ περὶ μὴ διώξεως τῆς Ἑλληνικῆς Παιδείας ἀπὸ τὴν Τουρκοκρατίαν, περὶ «συνωστισμοῦ» τῶν Ἑλλήνων στὸ λιμάνι τῆς Σμύρνης καὶ περὶ χιλιάδων ἄλλων θεμάτων τῆς Ἑλληνικῆς Ἱστορίας, εἶναι μερικές ἀπὸ τὶς φανερές πτυχές τῆς θλιβερῆς Ἑλληνικῆς καθημερινότητος κατὰ τὰ τελευταῖα ἔτη.
Ὅλα τὰ μέτρα αὐτά, τὰ ὁποῖα λαμβάνονται κατὰ τῆς Ἑλλάδος, ἔχουν ὡς ἀποτέλεσμα νὰ ἔχῃ μειωθεῖ δραματικῶς τὸ ἐπίπεδον παιδείας καὶ ἡ δυνατότης συνεννοήσεως τῶν Ἑλλήνων. Ἀδυνατοῦν οἱ Ἕλληνες νὰ συνειδητοποιήσουν τὸ μέγεθος τοῦ μίσους, τὸ ὁποῖο τρέφουν γι’ αὐτούς οἱ «φίλοι καὶ σύμμαχοι», καὶ νὰ ἀποφασίσουν περὶ τοῦ τί δέον γενέσθαι. Ἡ ἀρχαία Ἑλληνικὴ Γραμματεία καὶ ἡ ἀρχαία Ἑλληνικὴ φιλοσοφία εἶναι πλέον ἄγνωστες στὴν Ἑλληνικὴ Νεολαία. Ἐπὶ παραδείγματι, τὰ τέσσερα βασικὰ ῥητά τὰ ἀναγεγραμμένα εἰς τὴν εἴσοδον τῶν Δελφῶν: «Ἕπου Θεῷ», «Μηδὲν ἄγαν», «Γνῶθι σαὐτόν», «Ἐγγύα, παρά δ’ Ἄτα», εἴτε δὲν εἶναι κατανοητό τὸ νόημά τους ἀπὸ τοὺς Ἕλληνες καὶ τὴν Ἑλληνικὴ Νεολαία, εἴτε δὲν τὰ ἔχουν κἄν ἀκούσει. Ἡ κατασυκοφάντησις τῆς Ἐκκλησίας καὶ τοῦ Θεοῦ ἔχει καταστήσει «μόδα» τὴν ἀθεΐα, αὐτὴν δηλαδή ποὺ ὅλοι ἀνεξαιρέτως οἱ ἀρχαῖοι Ἕλληνες θεωροῦσαν ἰσοδύναμη τῆς ἄνοιας.
Ἡ ἔλλειψη σωστῆς Ἑλληνικῆς Παιδείας ἐπὶ γενεές, παρουσιάζει τώρα τὴν σοβαρωτάτη συνέπεια οἱ γονεῖς νὰ μὴ γνωρίζουν τί πρέπει νὰ ποῦν καὶ νὰ κάνουν, νὰ μὴ δίνουν κατεύθυνση στὰ παιδιά τους καὶ νὰ τὰ ἀφήνουν στὸ ἔλεος τῶν διαθέσεων τῶν κυβερνητῶν, τῶν ὑπαλλήλων τῶν «φίλων καὶ συμμάχων», οἱ ὁποῖοι βεβαίως, σταθεροί στὶς ἀνέκαθεν προθέσεις τους καὶ πιστοί στὸ ἀφεντικό τους, προσπαθοῦν νὰ δημιουργήσουν ἐκ τοῦ Ἀνθρώπου, τὸν Ῥομποτοπίθηκο.
Ὅσοι ἀπὸ τοὺς Ἕλληνες θὰ εἶχαν τὴν δύναμη ἤ ἔχουν τὴν διάθεση νὰ ἀντιδράσουν, ὅπως γιὰ παράδειγμα τὰ Πτωχότερα Στρώματα καὶ ἡ Νεολαία, ὁδηγοῦνται σὲ ἀποπροσανατολισμό. Οἱ γονεῖς στὰ πτωχότερα στρώματα τρέχουν ὅλη μέρα νὰ προλάβουν τὰ ἔξοδα καὶ τὶς ὑποχρεώσεις τους καὶ ἔτσι κατὰ κανόνα δὲν προλαβαίνουν νὰ δείξουν στὰ παιδιά τους οὔτε τὸ πόσο τὰ ἀγαποῦν. Ἡ Νεολαία τῶν πτωχοτέρων κοινωνικῶν καὶ εἰσοδηματικῶν στρωμάτων, ἡ ὁποία θὰ μποροῦσε νὰ ἀποτελέσῃ τὴν αἰχμή τοῦ δόρατος τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους στὸν πόλεμο ἐναντίον τοῦ Ἀντιχρίστου Μαμωνᾶ καὶ τῆς Βαρβαροκρατίας, ἐάν δὲν περιπέσῃ σὲ ἀχρηστία μέσῳ ναρκωτικῶν ἤ ἄλλων οὐσιῶν ἤ συνηθειῶν ἤ ἀσθενειῶν, ὁδηγεῖται σὲ ἔνταξη σὲ συνδέσμους ὁπαδῶν ποδοσφαιρικῶν ὁμάδων, ὅπου ἐκπαιδεύονται νὰ ἐνεργοῦν ὡς ἰδιωτικός στρατός πρὸς προώθηση συγκεκριμένων ἰδιωτικῶν συμφερόντων, ἤ σὲ πολιτικές νεολαῖες, ὅπου οἱ κατευθύνσεις δίδονται (ἐπιβάλλονται-καπελώνονται) ἀπὸ τὰ πολιτικὰ κόμματα, τὰ ὁποῖα εἶναι καλά στημένοι καὶ ἐνδεδυμένοι ἀπατηλῶς μὲ ἰδεολογίες «γιὰ κάθε γοῦστο», γραφειοκρατικοί μοχλοί τοῦ Συστήματος.
«Κοινός γίνου» ἔλεγον οἱ Ἕλληνες ἐν Δελφοῖς καὶ ἐννοοῦσαν νὰ ἀσχολεῖσαι συνεχῶς μὲ τὰ κοινὰ καὶ νὰ ὑπηρετεῖς τὸ δημόσιο συμφέρον. Τοὺς μὴ ἀσχολουμένους μὲ τὰ κοινά οἱ Ἕλληνες ὠνόμαζον «ἰδιῶτες» καὶ ἦτο τόση ἡ ἐκδηλουμένη ἀπαξίωσις πρὸς αὐτούς, ὥστε οἱ βάρβαροι ἐνόμισαν ὅτι ἡ λέξις «ἰδιώτης» ἐσήμαινεν «ἠλίθιος» καὶ μὲ αὐτὴν τὴν ἔννοια τὴν ἐχρησιμοποίησαν (idiot). Παρὰ τοῦτο, ἡ εἰσαγόμενη καὶ ξένη πρὸς τὴν Ἑλληνικὴ παράδοση τάσις τοῦ «ἀπολιτικοῦ», δηλαδή τοῦ Ἰδιώτου, λαμβάνει τεχνηέντως μεγάλες διαστάσεις, πείθοντας πολλούς ὅτι δὲν ἀξίζει νὰ ἀσχολοῦνται μὲ τὴν πολιτική εἴτε ἐπειδή δὲν μποροῦν νὰ ἀλλάξουν τίποτα, εἴτε ἐπειδή οἱ πολιτικοί εἶναι διεφθαρμένοι κλπ. Μὲ αὐτήν τὴν ἀπογοήτευση καὶ τὸν φόβον περὶ τὴν πολιτικήν, ποὺ συστηματικῶς καλλιεργοῦν τοποθετώντας ὅλο καὶ πιό διεφθαρμένους (κραγμένους) πολιτικούς, ἐξαπατοῦν τὴν μεγάλη πλειοψηφία τῶν ἀντιθέτων νὰ ἀπέχουν ἀπὸ τὶς πολιτικές ἐξελίξεις καὶ νὰ μὴ συμμετέχουν στὶς ἐκλογές, οὕτως ὥστε τελικῶς ἐπιτυγχάνουν νὰ ἐκλέγουν τοὺς ἐπιλεγμένους διεφθαρμένους ὑπαλλήλους τους μὲ μικρὸ ποσοστό συμμετοχῆς τοῦ λαοῦ, πχ στὶς ΗΠΑ μὲ τὸ 25-30% ἐνῷ ποσοστό 50-75% εἶναι ἀντίθετοι καὶ, ἄν ἐψήφιζαν, οἱ ἀντίχριστοι δὲν θὰ μποροῦσαν νὰ τὸ παίζουν δημοκράτες.
Οἱ εὐφυέστεροι (δηλαδὴ οἱ μὴ ἀφελῶς παπαγαλίζοντες τὴν γκαιμπελικῆς ἐμπνεύσεως, ῥυθμοῦ καὶ ποιότητος προπαγάνδα ποὺ προσφέρει ἡ τηλεόρασις), οἱ τιμιώτεροι (μὴ συμβιβαζόμενοι μὲ τὴν σαπίλα καὶ τὴν διαφθορά ποὺ συστηματικῶς ἐκτρέφουν στὴν Ἑλλάδα οἱ φίλοι καὶ σύμμαχοι) καὶ οἱ πλέον δραστήριοι νέοι (εἰς τὴν Ἑλληνικήν, Νέος σημαίνει ὁρμητικός), ὄντως δηλαδή ὁ ἀνθός τῆς Ἑλληνικῆς Νεολαίας, ὅσοι ἐξ αὐτῶν γλυτώσουν ἀπὸ τὰ ναρκωτικά καὶ τὶς λοιπὲς παγίδες, ἀρνοῦνται νὰ ἐνταχθοῦν σὲ ἰδιωτικούς στρατούς ἤ σὲ πολιτικὰ κόμματα καὶ κατευθύνονται συνήθως πρὸς χώρους ἀντιδράσεως γενικῶς κατὰ τοῦ Πολιτικοῦ Συστήματος.
Οἱ χῶροι ἀντιδράσεως αὐτοί, κατὰ συνθήκην ὀνομαζόμενοι «ἀναρχικοί» ἤ «τρομοκρατικοί», κατὰ κανόνα χρησιμοποιοῦν τὴν βία ὡς μέσον ἐκφράσεως τῆς ἀντιθέτου ἀπόψεως καὶ αὐτή εἶναι ἡ μεγάλη παγίδα γι’ αὐτούς. Διότι ἡ βία ἱκανοποιεῖ τὴν ἐκτόνωση τοῦ νέου, τοῦ παραμελημένου, τοῦ στερημένου, τοῦ ἀδικημένου ἀνθρώπου, δίδει στιγμές κάποιας στρεβλῶς ἐννοουμένης ἐπιβεβαίωσης, δὲν λύνει ὅμως κανένα πρόβλημα, ἀντιθέτως, μεγαλώνει τὰ προβλήματα. Ἐπίσης γιὰ ὅσους νομίζουν ὅτι μὲ τὴ βία μποροῦν νὰ ἐπιφέρουν πραγματικὴ ζημία στὸ Σύστημα ἤ ὅτι μὲ τὴν βία μποροῦν νὰ κάνουν τὴν διαφορά ἤ νὰ διορθώσουν τὰ πράγματα, ἄς ξέρουν ὅτι τὸ Σύστημα αὐτό ποὺ τοὺς καταπιέζει στηρίζεται κατ’ ἀρχήν καὶ κατὰ βάσιν στὴν βία καὶ εἶναι πολύ καλύτερα ἐξωπλισμένο ἀπὸ αὐτούς. Δὲν μπορεῖς νὰ νικήσῃς, οὔτε κἄν νὰ βλάψῃς, μὲ τὴν βία ἕνα Σύστημα ἀρτίως ἐξωπλισμένο μὲ ὅπλα γνωστά (χημικά, πυροβόλα, ἑλικόπτερα κλπ) καὶ ἄγνωστα (ῥαδιενεργείας, μικροκυμάτων κἄ) καὶ ἐπαγγελματικῶς ὠργανωμένο, ὅταν εἶσαι ἐρασιτέχνης μὲ καδρόνια, πέτρες καὶ στρακαστροῦκες. Αὐτά ποὺ καταφέρνεις εἶναι πρῶτον νὰ δίνεις ἀφορμή στὸ κράτος νὰ χρησιμοποιεῖ τὸ δυνατώτερο ὅπλο του, τὸ «ἀτού» του, δηλαδή τὴ βία, καὶ δεύτερον νὰ γίνεσαι γελοῖος στὰ μάτια τοῦ ἐχθροῦ σου, νὰ τὸν γαργαλᾶς καὶ νὰ σκάῃ στὰ γέλια, καὶ βέβαια, ἐχθρός σου δὲν εἶναι τὸ καημένο τὸ παιδί ποὺ ντύθηκε ἀστυνομικός γιὰ νὰ προστατεύῃ τοὺς ἀνθρώπους ἀπὸ τὸ κακό (γιατί αὐτός εἶναι ἐπισήμως ὁ κανονικός ῥόλος τοῦ ἀστυνομικοῦ) ἀλλὰ αὐτός ποὺ τὸν ἐκπαιδεύει, τὸν ὀργανώνει καὶ τὸν στέλνει νὰ γίνεται ἄνανδρος σφαγέας καὶ σάκκος τοῦ μπόξ ταυτόχρονα. Αὐτός λοιπόν, ἐγώ σοῦ λέγω ὅτι εἶναι ὁ Σατανᾶς καὶ οἱ ἀκόλουθοί του, ἐσύ λέγε τον ὅπως θές, αὐτός εἶναι ὁ ἐχθρός· ὄχι μόνον ὁ δικός σου ἐχθρός, ἀλλὰ ὁ ἐχθρός τῆς Ἑλλάδος, ὁ ἐχθρός ὅλου τοῦ κόσμου, ὁ ἐχθρός τοῦ Ἀνθρώπου, ὁ ἐχθρός τοῦ Πλανήτη, ὁ ἐχθρός τοῦ Θεοῦ.
Αὐτοὺς λοιπόν τοὺς χώρους τοὺς ἐλέγχει πλήρως ὁ Σατανᾶς, ἄλλωστε ἡ βία καὶ ἡ ἀποπλάνηση τῆς Νεολαίας εἶναι οἱ πρῶτες του ἱκανότητες καὶ προτεραιότητες. Χρησιμοποιεῖ τοὺς ὠργισμένους νέους σὰν πιόνια καὶ τοὺς στέλνει νὰ κτυποῦν ὁ,τιδήποτε τὸν ἐνοχλεῖ. Τὰ τελευταῖα τέσσερα χρόνια δίδουν τὸ παράδειγμα ποὺ μπορεῖ νὰ πείσῃ καὶ τὸν πλέον δύσπιστο: Μέχρι τὸ 2009, ἐπειδὴ ὁ Σατανᾶς ἐνωχλεῖτο ἀπὸ τὴν συνεργασία μὲ τοὺς Ῥώσσους, οἱ ἀναρχικές ὀργανώσεις καὶ οἱ τρομοκρατικές ἐνέργειες εὑρίσκοντο στὴν ἡμερήσια διάταξη· μετὰ τὴν ἐκλογή τοῦ κλώνου του, δὲν κινεῖται φύλλο ἀπὸ τρομοκρατικές ἐνέργειες, ἐνῷ ἀναρχικὲς ὀργανώσεις ἐμφανίζονται μόνον γιὰ νὰ διαλύσουν κάποια συγκέντρωση ἀδικημένων ἤ γιὰ νὰ ἐπιτεθοῦν σὲ ἀπεργούς καὶ ἀνέργους ἤ γιὰ νὰ φονεύσουν ἀθώους ἐργαζομένους. Συμφώνως πρὸς διαρεύσασαν ἔκθεσιν τῆς Ῥωσσικῆς μυστικῆς ὑπηρεσίας τοῦ Ἰουνίου 2008, «αἱ ἀναρχικαὶ καὶ τρομοκρατικαὶ ὀργανώσεις τῆς Ἑλλάδος εἶναι πλήρως ἐλεγχόμεναι καὶ διευθυνόμεναι ἀπὸ τὶς δυτικὲς μυστικὲς ὑπηρεσίες».
Κουκουλοφόρος ἴσον Μπαχαλάκιας, ἴσον Τρομοκράτης, ἴσον Ἀναρχικός ἤ Ἀρχηγός Θύρας Ὁπαδῶν Ποδοσφαίρου, ἴσον Ἀσφαλίτης τῆς μυστικῆς ὑπηρεσίας. Ὅλοι αὐτοί οἱ Ἀσφαλῖτες πλαισιώνονται πάντοτε ἀπὸ ὅσους οἱ ἴδιοι ἀποκαλοῦν «χρήσιμους ἠλίθιους», δηλαδὴ ἀπὸ ἀνώριμα, ἀπερίσκεπτα καὶ φανατισμένα «παιδάκια»-ἰδεολόγους ἤ τοξικομανεῖς τοὺς ὁποίους προμηθεύουν μὲ τὴ δόση τους.
Οἱ χῶροι τῆς Νεολαίας στὴν μεγάλη τους πλειονότητα δὲν ἐπικοινωνοῦν μὲ τὴν Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλάδος καὶ τοῦτο ὀφείλεται δυστυχῶς εἰς τὴν νοοτροπίαν καὶ πρακτικήν τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία ἐπιδεικνύει προκατάληψιν καὶ ἔντονον φοβίαν ἀπέναντι στὴν ῥοπήν πρὸς ἀμφισβήτησιν καὶ τὴν ὁρμητικότητα τῆς νεολαίας. Ἐπαναλέγω τῇ Ἐκκλησίᾳ ὅτι ἑλληνιστί Ὁρμή καὶ Νεότης συνώνυμα ἐστίν· ἡ ἀνυπαρξία ὁρμῆς ἐν τῇ νεότητι οὔκ ἐστιν ἔνδειξις ὑγείας, μὴ ὁρμητικοί γὰρ ἐκ τῶν νέων οἱ ἐν νόσῳ ἤ μαλακίᾳ ὄντες· ὀφείλουσιν οὖν ἅπαντες οἱ ὀρθόδοξοι ἱερεῖς ἐφαρμόζοντες τὴν ἑκάστοτε δέουσαν μέθοδον, ὅπως ἕλκωσι τὴν Ἑλληνικὴν Νεολαίαν καὶ ὁδηγῶσι ταύτην ἐν τῇ ὁδῷ καὶ τῇ Ἀληθείᾳ καὶ τῇ ζωῇ, βεβαίως διὰ τοῦ παραδείγματος πρωτίστως καὶ τῆς συζητήσεως ἐν πλήρῃ ἀγάπῃ καὶ πλήρῃ ἐπιεικείᾳ· ὅτι οὔκ εὐθύνονται οἱ νέοι τῆς Ἑλλάδος διὰ τὴν πλάνην καὶ τὴν ἔλλειψιν Θείας ἀγωγῆς, Ἑλληνικῆς παιδείας καὶ κριτικῆς ἀντιλήψεως, ἀλλ’ ὁ «ἄρχων» τοῦ κόσμου τούτου, ὁ Πονηρός καλούμενος ἀλλὰ Πανηλίθιος ὤν, ὡς νομίζων, ὁ Βλαμμένος, ὅτι τὸν Θεόν οὗτος μέλλει νικῆσαι.
Ὁ μακαριστός ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν, ἀγαπητός τῶν νέων τῆς Ἑλλάδος, ὅσιος ἡμῶν καὶ ἀγαπητός μάρτυς τοῦ Θεοῦ Χριστόδουλος, προσεπάθησε νὰ ὁδηγήσῃ τὴν Ἐκκλησίαν πρὸς τοὺς νέους καὶ τοὺς νέους πρὸς τὴν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ, συμβολικῶς λέγων αὐτοῖς «Ἐλᾶτε καὶ μὲ τὸ σκουλαρίκι σας», ἐγώ δὲ λέγω ὅτι καὶ νῦν καὶ ἀεί ὀφείλει ἡ Ἐκκλησία συνεχῶς καὶ ἀδιαλείπτως πράττειν τοιουτοτρόπως. Ὅτι οἱ νέοι ἡ ἐλπίς, οἱ νέοι καὶ τὸ μέλλον, ὁ δὲ μὴ φροντίζων τοὺς νέους, καταστρέφει τὸ ἰδικὸν του μέλλον.
Ἀπευθύνομαι εἰδικά στοὺς Νέους τῆς Πατρίδας μας καὶ τοὺς λέγω: Παιδιά μου, χρυσά τῆς Ἑλλάδος παιδιά. Εἶσθε τὸ καμάρι τοῦ Γένους, δαφνοστεφανωμένη ἀπαντοχή μας. Ὅμως σᾶς πονέσαμε πολύ μὲ τὴν ὑποκρισία μας καὶ σᾶς εὐτελίσαμε μέσα σας τὴν ἔννοια τοῦ χρέους. Σᾶς χρεώνουμε τὶς παρεκτροπές σας, ἐνῷ εἴμαστε οἱ ἠθικοὶ αὐτουργοί των. Σᾶς στερήσαμε τὴν ἀγάπη, σᾶς ἀφήσαμε ἕρμαιους στὰ κύματα τοῦ κατακλυσμοῦ τῆς Βαβυλώνας. Σᾶς ἀναγκάσαμε νὰ ζῆτε σ' ἕνα κόσμο ἀπάνθρωπο, ἀνηλεῆ και ἀνοικτίρμονα... Σεῖς, μὲ τὴν ὀξύνοιά σας καταλάβατε τὴν ἀσυνέπειά μας. Καὶ μᾶς ἐγκαταλείψατε. Δὲν μᾶς ἐμπιστεύεστε πιά, δὲν θέλετε νὰ ζήσετε στὸν κόσμο ποὺ ἐμεῖς σᾶς ἑτοιμάσαμε. Καὶ στραφήκατε στὴν αναζήτηση τῆς χίμαιρας μέσ' ἀπ’ τα ναρκωτικά, στὴν ἐπιβεβαίωσή σας μέσ’ ἀπό τὴ βία. Παιδιά μου, σήμερα αὐτός ποὺ σᾶς ὁμιλεῖ, παίρνει πάνω του τὴν εὐθύνη γιὰ τὶς ἀπέναντί σας ἁμαρτίες ὅλης τῆς γενηᾶς του, καὶ σᾶς ζητᾷ συγγνώμη. Θέλει ὅμως ταυτόχρονα νὰ σᾶς πεῖ πὼς καμιά ἁμαρτία δικὴ μας καὶ καμιά ἀστοχία δικὴ σας δὲν μπορεῖ νὰ σᾶς κλείσει τὸ δρόμο πρὸς τὴν καταξίωση... Ὑπάρχει ἕνας χῶρος ποὺ δὲν θὰ σᾶς προδώσει ποτέ. Εἶναι ὁ χῶρος τῆς Ἐκκλησίας. Ἐλᾶτε σ’ αὐτόν, ἐλᾶτε στὴν πίστη, ἐλᾶτε στὸ Χριστό. Θὰ βρεῖτε ὅ,τι ἔχετε χρόνια τώρα στερηθεῖ. Καὶ μαζί τὴν ἀληθινὴ ἐλευθερία, τὴν ἀληθινὴ δικαιοσύνη, τὴν ἀληθινὴ ἀλήθεια. Ὁ Ἀναστάς Χριστός, παιδιά μου, νὰ εἶναι μαζί σας. (†Χριστόδουλος, 9-5-1998)
Δικαῖαι οὖν αἱ ἀποφάσεις Κυρίου καὶ Μεγάλη ἡ Δόξα καὶ ἡ Ἰσχύς τῆς Ἁγίας Τριάδος:
Ἱερώνυμε, ἠσθένησας; Θυμίζω σοι: Γενοῦ Ἱερώνυμος καὶ κατὰ Ἀντιχρίστου ἀγωνίσου μετὰ πάσης καρδίας ἤ ἀπ’ ἄρτι παραιτήσου, εἰ δὲ μή, ἐντὸς τετραμήνου ἀπογραφήσει ὡς Ὀλιγώνυμος. (ΕνΩΧ 2/5.8.2011)
Βαρθολομαῖε, ἡ λυχνία τῆς Ἐκκλησίας ὑπ’ εὐθύνῃ σου κινδυνεύει, Ἰησοῦς ὑπὸ σοῦ πικραίνεται καὶ Θεῖαι Δυνάμεις κατὰ σέ ἐλεύθουσι.
Βενέδικτε, ἐπὶ σέ ὡς κλέπτης ἔρχεται.
Περὶ ἁμαρτίας μέν, ὅτι οὐ πιστεύουσιν εἰς ἐμέ (Ἰω. 16:9)
Οἱ Γάλλοι ἐμελάνθησαν δικαίως καὶ ἐπὶ δικαιότερον συντόμως καὶ παντοιοτρόπως ἑκόντες-ἄκοντες ἔτι πλέον ἐπιμελανθήσονται.
Βούλγαροι καὶ Ἀλβανοί, εἰς ἐλευθέρους καὶ δούλους μερισθήσονται.
Τῶν Ἄγγλων ἡ χώρα σήπεται πᾶσα καὶ τὴν ἀνατολικὴν Ἀτλαντίδα ἀκολουθήσει, πλὴν ἐλαχίστου μέρους εἰδικοῦ ἐνδιαφέροντος.
Τῶν Γερμανῶν ἡ χώρα ἐν παγετῶνι διατηρηθήσεται καὶ, ἄν μὴ καταβάλωσι ἐντὸς ἐννεαμήνου τὰ χρέη των πρὸς τὴν Ἑλλάδα, ἡ οἰκονομία αὐτῶν τὴν φυσικὴν κατάστασιν τοῦ ὑπουργοῦ της ἕξει.
Τῶν Τούρκων ἡ ὀρδή εἰς τὰ τρία μερισθήσεται, τὸ μὲν ἐπιστρέψει εἰς τὰ σπήλαια πέραν τῶν Κόκκινων Μήλων, τὸ δὲ ἀναβαπτισθήσεται Ἕλληνες καὶ Χριστιανοί, τὸ τρίτον δὲ ὥρισται ὅπως διὰ τοῦ αἵματος ποτίσῃ καὶ διὰ τῆς σαρκός λιπάνῃ τὴν γαίαν τὴν ἄνυδρον καὶ ἄγονον.
Τῶν Ἀμερικανῶν τὸ συνονθύλευμα ἀποίκων καθ’ ἡμέραν καὶ νύκτα διερωτηθήσεται τί κακόν ἐποίει τῷ Θεῷ, ἐγώ δὲ θυμίζω αὐτοῖς τὸ αἷμα τῶν σφαγιασθέντων ὑπ’ αὐτῶν λαῶν, τῶν αὐτοχθόνων Ἀμερικῆς καὶ τῶν ἀπανταχοῦ τῆς γῆς.
Πρὸς τοὺς «Ἕλληνας» καὶ μή, τοὺς εἰς ἀπώλειαν τοὺς Νέους τῆς Ἑλλάδος ὁδηγοῦντας, λέγω ὅτι οὗτοι ὄψονται τὰ τέκνα των πρῶτα ἀπολέσθαι.
Πρὸς τοὺς «Ἕλληνας» καὶ μή, τοὺς φέροντας καὶ φυλακίζοντας μὲ διαφόρους προφάσεις τοὺς λαθρομετανάστας ἐν Ἑλλάδι, καὶ ἐν ὅσῳ οὔ δρῶσι πρὸς ἀπελευθέρωσιν αὐτῶν, λέγω ὅτι μεγάλας προσωπικὰς ἀπωλείας, ζημίαν καὶ ἀνιάτους πληγάς κτήσονται ἐξ αὐτῶν.
Πρὸς πάντας τοὺς πανίβλακες ἀκολούθους τοῦ ἀντιχρίστου ἐπὶ τῆς ὑφηλίου, λέγω ὅτι ἀπ’ ἄρτι ἕκαστον «ἐχθές» αὐτῶν καὶ τῶν οἰκογενειῶν των μέλλει εἶναι βέλτιον τοῦ «σήμερον».
Οἱοσδήποτε σκέπτεται, λέγει ἤ πράττει τι ἐναντίον τῶν Ἑλλήνων, συντομώτατα τὸ πολλαπλάσιον τούτου λήψεται.
Περὶ δικαιοσύνης δέ, ὅτι πρὸς τὸν πατέρα μου ὑπάγω καὶ οὐκέτι θεωρεῖτέ με (Ἰω. 16:10)
Εἰς Δόξαν τοῦ Παμμεγίστου Θεοῦ Πατρός καὶ τοῦ Μονογενοῦς Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Δι’ εὐχῶν τῶν Ἁγίων Πατέρων ἡμῶν, Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ὁ Θεός, ἐλέησον καὶ σῶσον τὸν λαόν Σου.
Ἀμήν.
ΕνΩΧ 6 /4.11.2011
Μας τα έστελνε ο Ενώχ μέσω email,πριν κάνει την εμφανισή του στο διαδίκτυο.
Θεός Ἀεὶ Παρών.
Τὸ πρὸ τῆς ἀρχῆς Ἄλφα, τὸ μετὰ τὸ τέλος Ὠμέγα.
Μεγάλη ἡ Δόξα καὶ ἡ Δύναμις καὶ ἡ Ἰσχύς τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Ἰησοῦς Χριστός ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ ὁ Μονογενής, ὁ Θεός ὁ Ἐνανθρωπήσας, ὁ ἀμνὸς τοῦ Θεοῦ ὁ αἴρων τὴν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου, ὁ ὑπὲρ σωτηρίας Ἀνθρώπου σταυρωθείς.
Οὐδὲ γὰρ ὁ πατὴρ κρίνει οὐδένα, ἀλλὰ τὴν κρίσιν πᾶσαν δέδωκε τῷ υἱῷ (Ἰω. 5:22)
Διὸ καὶ καλῶ Ἑβραίους τοὺς μὴ τὸν Σατανᾶν ὑπηρετούντας, ὡς καὶ πάντας ἀλλοπίστους ἀγαθούς, ἐν Χριστῷ βαπτισθῆναι τάχιστα κατὰ τὰ ὁρισθέντα ἐν τοῖς προηγουμένοις.
Ὁ πιστεύων εἰς τὸν υἱὸν ἔχει ζωὴν αἰώνιον· ὁ δὲ ἀπειθῶν τῷ υἱῷ οὐκ ὄψεται ζωήν, ἀλλ' ἡ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ μένει ἐπ' αὐτόν (Ἰω. 3:36)
Λόγος Θεοῦ διὰ πνεύματος Παναγίου Ἰωάννου, τοῦ Ἀποστόλου καὶ Εὐαγγελιστοῦ καὶ Προφήτου καὶ Θεολόγου, τοῦ μαθητοῦ ὃν ἠγάπα ὁ Ἰησοῦς καὶ ὅν Αὐτὸς ἤθελε μένειν ἕως ἔρχεται.
Ἐγώ Ενώχ, ἄνθρωπος δικαῖος, ὁ γραμματεύς τοῦ Θεοῦ, ὁ ὤν ἐν τῷ Ἄλφᾳ καὶ ἄλφων ἐν τῷ Ὠμέγᾳ, ὁ τιμωρός τῆς Ἀληθείας, ὁ φέρων τὸν Λόγον Ἐν Ὧ Χριστός καὶ τὴν Ἄτην Κυρίου.
Καὶ ἐλθὼν ἐκεῖνος ἐλέγξει τὸν κόσμον περὶ ἁμαρτίας καὶ περὶ δικαιοσύνης καὶ περὶ κρίσεως. (Ἰω. 16:8)
Ὡς ἄνθρωπος σφάλλων, τὸν Θεόν ἱκετεύω ἐν τῇ ἐμῇ ἀποστολῇ ἵνα μὲ ἐκσφαλματῇ καὶ μοὶ δεικνύῃ τὴν ὁδόν τὴν ἀγαθήν, ὅτι ἐγώ ἦλθον ἵνα λέγω ὅσα ἀκούω.
Εὐλογημένον τὸ μέγα γένος τῶν Ἑλλήνων, ὅτι τοῦτο ἐν Χριστῷ ἀνίκατον καὶ αἰώνιον, ὡς ἐπὶ αἰώνας φέρον κώδικα Θεοῦ, γλῶτταν Ἑλληνικήν. Ὅτι ἡ ἐπερχομένη Κρίσις, οὐχί μόνον Ψευδὴς οἰκονομική ἐστίν, ἀλλὰ καὶ Ἀληθής ἀξιῶν καὶ πνεύματος καὶ πολιτισμῶν καὶ ὕλης καὶ ζώων καὶ ἀνθρώπων καὶ πνευμάτων καὶ ἅπαντος πλανήτου. Ὅτι νῦν ἐστίν ἡ ὥρα τῆς Κρίσεως τῆς τοῦ Θεοῦ Δημιουργίας καὶ μόνοι Ἕλληνες ἐν τῇ γλώττῃ αὐτῶν λέγουσι τοῦτο. Οἱ δὲ βάρβαροι ἀνέκαθεν βάρβαροι ἦσαν καὶ ὡς βάρβαροι κριθήσονται, ἀπ’ ἄρτι δ’ ἐξ αὐτῶν οἱ τοὺς Ἕλληνας βλάψαντες ἤ βλάπτοντες, βεβλαμμένοι γενήσονται.
Αὕτη δέ ἐστιν ἡ ΚΡΙΣΙΣ, ὅτι τὸ φῶς ἐλήλυθεν εἰς τὸν κόσμον καὶ ἠγάπησαν οἱ ἄνθρωποι μᾶλλον τὸ σκότος ἢ τὸ φῶς, ἦν γὰρ πονηρὰ αὐτῶν τὰ ἔργα. (Ἰω. 3:19)
Ὦ Ἕλληνες, τῷ Παμμεγίστῳ Τριαδικῷ Θεῷ ὁμοῦ προσευχηθῆτε, ὅπως ἡ Κρίσις, ἥν Σατανᾶς καὶ οἱ πανίβλακες ἀκόλουθοί του προκαλοῦσι, Κρίσιν αὐτῶν ἐπ’ αὐτοῖς καὶ κατ’ αὐτῶν προκαλέσῃ. Ὅτι ἐκ τῶν ἀκολούθων τοῦ Σκότους, ὁ μὲν θανών ἐς τὴν λίμνην τοῦ πυρός καὶ τοῦ θείου ῥιφθήσεται, ὁ δὲ βιῶν καὶ προκαλῶν τὴν Κρίσιν ἐς Κρίσιν προκαλεῖται καὶ βιώσεται, ὁ ψευδόμενος ψευσθήσεται, ὁ κλέπτων κλεφθήσεται, ὁ βλάπτων βλαφθήσεται, ὁ βιάζων βιασθήσεται, ὁ φονεύων φονευθήσεται.
Ὁ ἀθετῶν ἐμὲ καὶ μὴ λαμβάνων τὰ ῥήματά μου, ἔχει τὸν κρίνοντα αὐτόν· ὁ λόγος ὃν ἐλάλησα, ἐκεῖνος κρινεῖ αὐτὸν ἐν τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ. (Ἰω. 12:48)
Μεγίστη δὲ ἡ εὐθύνη τῶν προκαθημένων τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, ὅτι ὁ Λόγος Ἰησοῦ ὑπ’ αὐτῶν ἐπὶ σκοπῷ ἀμελεῖται, στρεβλοῦται καὶ παραποιεῖται, αἱ δ’ ἐξ αὐτοῦ πράξεις ἄφυσοι, ἄνομοι καὶ ἀπάνθρωποι, διὸ καὶ ποιναί ἐκ Θεοῦ ἀντιστοίχως βεβληκυῖαι.
Εἶπεν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· Εἰ τυφλοὶ ἦτε, οὐκ ἂν εἴχετε ἁμαρτίαν· νῦν δὲ λέγετε ὅτι βλέπομεν· ἡ οὖν ἁμαρτία ὑμῶν μένει. (Ἰω. 9:41)
«Χάσαμε τὸν δρόμο, τὶς ἀξίες, τὶς ἀρχές μας. Πρέπει νὰ ἀλλάξουμε τὸν ἑαυτὸ μας ἐσωτερικά, τὴ ζωή καὶ τὴ συμπεριφορά μας. Δὲν μποροῦμε νὰ παραγγείλουμε ἀπὸ τὸ Διεθνές Νομισματικό Ταμεῖο ἀξίες καὶ ἀρχές. Αὐτές ἀποκτῶνται μόνο μὲ ἀγῶνα. Ὅπως εἶπαν οἱ Πατέρες μας πρέπει νὰ δώσῃς αἷμα γιὰ νὰ πάρῃς πνεῦμα. Ὅλα τ’ ἄλλα εἶναι μπαλώματα γιατί οἱ δυσκολίες θὰ περάσουν προσωρινά, ἀλλά τὰ προβλήματα θὰ ξανάρθουν» (Ἱερώνυμος 19.11.2011).
Ἔστω δὲ ὁ λόγος ὑμῶν ναί ναί, οὔ οὔ· τὸ δὲ περισσόν τούτων ἐκ τοῦ πονηροῦ ἐστίν. (Ματθ. 5:37)
Ἱερώνυμε, γενικολογῶν καὶ καταγγέλλων ἐν γένει καὶ ἀσαφῶς, οὐδὲν προάγεις, παρὰ μόνα τὰ ἔργα τοῦ Ψευδοαρχηγοῦ. Πῶς νὰ ἀλλάξωμεν «τὸν ἑαυτὸ μας ἐσωτερικά», ποῖος θὰ μᾶς ὁδηγήσῃ, πρὸς ποῖαν κατεύθυνσιν, ἔχεις ἀλλάξει σύ τὸν ἑαυτόν σου; Πῶς θὰ ἀλλάξωσι τὴν ζωήν καὶ τὴν συμπεριφορά των οἱ πιστοί; Διὰ μαγείας καὶ πρὸς τί; Ἔχεις ἀλλάξει σύ τὴν ἰδικήν σου; Τὶ εἴδους ἀγῶνα προτείνεις καὶ ποῖον περιμένεις νὰ δώσῃ τὸ αἷμὰ του πρῶτος, ἄν σύ οὔ; Καὶ τελευταῖὸν τι, ὅ ἐξέπληξε πάντας: Πῶς δύνασαι νὰ παραχωρῇς συνεντεύξεις ὡριαίας, οὔ δὲ μιάν (1!) φοράν νὰ ἀναφέρῃς τὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ; Ἐξ οὗ φῆς; Τίνος ἐκπρόσωπος εἶ; Ποῖος ὁ Θεός σου;
Ὅτι πᾶς ὁ ὑψῶν ἑαυτὸν ταπεινωθήσεται καὶ ὁ ταπεινῶν ἑαυτὸν ὑψωθήσεται. (Λουκ. 14:11)
Διὰ λόγου χάριτος Ἁγίου Σάββα παράτασιν λαμβάνεις μικράν κοὐδέν πλέον, ὀφείλεις δὲ ἐντὸς αὐτῆς ὅπως κατὰ τοῦ ἀντιχρίστου Σατανᾶ καὶ τῆς ὑπ’ αὐτοῦ διατεταγμένης καὶ συντετονισμένης ἐξαθλιώσεως καὶ ἀπαξιώσεως τοῦ ἀνθρώπου κινηθῇς ἐλλόγως τε καὶ ἐμπράκτως καὶ μετὰ πάσης καρδίας. Εἰ δὲ μή, ὡς σοὶ προεῖπον, ὡς Ὀλιγώνυμος ἀπογραφήσει. Ὅτι νῦν Σατανᾶς ἐστίν ὁ Καῖσαρ τοῦ κόσμου τούτου καὶ νῦν ἐστίν ἡ ὥρα τῆς Κρίσεως ἀλλὰ σύ ὡς ἐνύπνως παρομιλεῖς καὶ ἐπίκουρος τῶν ἔργων τοῦ Σατανᾶ γίγνεσαι.
Βαρθολομαῖε τῷ βήματι ἰσορρόπει, Βενέδικτε ἐπὶ σέ ὡς κλέπτης ἔρχεται.
«Οἱ κληρικοὶ θὰ γίνουν οἱ χειρότεροι καὶ οἱ ἀσεβέστεροι τῶν ὅλων» (Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός)
Νῦν δὲ δίδωμι τοῖς Ἕλλησιν ἀλήθειαν δωρεάν, ἵνα τὸ ἔργον τοῦ Θεοῦ προωθήσωσιν, ἐξηγῶν κατὰ πρῶτον προφητείας τινάς τοῦ Ἁγίου Ἐθνομάρτυρος Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ, Ἐθνάρχου ἀληθοῦς.
Προφητεῖαι ἐκ Θεοῦ δι’ Ἁγίων δεδομέναι, τινὲς μέν πολλάκις ἐπισυμβαίνουσι καὶ ἐπὶ πολλά ἑρμηνεύονται, ὀλιγώτεραι δὲ ἅπαξ, ὅτε αὐστηρῶς ἤ ἐκ τοῦ συγκειμένου οὕτως ὁρίζεται. Τοῦτο γίγνεται κυρίως ἕνεκα τῆς διαρκοῦς καὶ ἀκαμάτου προσπαθείας τοῦ ἀντιχρίστου ὅπως τὸν Δημιουργόν διαψεύσῃ, καὶ τῆς ἐκ τούτου ἐπαγομένης καὶ ἀναγκαίας ἐκ Θεοῦ διαψεύσεως.
«Θὰ ἔλθῃ πρῶτα ἕνα κράτος Ψευτορωμαίϊκο, μὴ τὸ πιστέψετε· θὰ φύγη πίσω. Τὸ πραγματικὸ Ῥωμαίϊκο θὰ ἔλθῃ ἀργότερα καὶ καλότυχος ὅποιος ζήση σὲ ἐκεῖνο τὸ βασίλειο» (Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός)
Ὅτι νῦν διάγομεν τὸ Ψευδεπιγράφως Ἑλληνικὸν Κράτος, ὅτι Ἕλληνες οὔ διοικοῦσι τοῦτο κατὰ τὴν βούλησιν καὶ τὰ συμφέροντὰ των, ἀλλὰ κατὰ τὴν βούλησιν καὶ τὰ συμφέροντα τῶν Φίλων καὶ Συμμάχων. Οὗτοι δὲ ἐκ συμφέροντος φιλότουρκοι ἦσαν ἐξ ἀρχῆς διὸ καὶ φιλότουρκοι δεικνύονται καὶ οἱ κυβερνῆται τῶν Ἑλλήνων. Ὅτι οὗτοι διωρισμένοι καὶ ἐλεγχόμενοι ὑπάλληλοι τῶν φίλων καὶ συμμάχων εἰσί, χατζηαβάτηδες καὶ γιουσουφάκια, καὶ ὡς τοιοῦτοι ἐπιδιώκουσι τὴν μετάλλαξιν τῶν Ἑλλήνων εἰς ῥαγιάδας καὶ τὴν ἀλλοτρίωσιν καὶ ἀφομοίωσιν τοῦ Πατρώου γένους ὑπὸ τῶν βαρβάρων, ἐκπολιτισθέντων Δυτικῶν ἤ ἀπολιτίστων Τούρκων. Οὗτοι ἀπὸ κοινοῦ πυρετωδῶς καὶ ἐν ἀγαστῇ συνεργασίᾳ τὸν ἀφανισμόν τῆς Ἑλληνικῆς Παιδείας καὶ τοῦ Ἑλληνικοῦ Πολιτισμοῦ καὶ τῆς Ἑλληνικῆς Ἱστορίας καὶ τῆς Ἑλληνικῆς Θεοσεβείας καὶ τῆς Ἑλληνικῆς Αὐτοσυνειδησίας ἀπεργάζονται ἀδιαλλείπτως, κατὰ τὸ θέλημα τοῦ πατρός των, ὅς τὴν ζωϊκὴν φύσιν πρεσβεύει καὶ ἐνισχύει, τὴν δὲ ἀπαξίαν τοῦ ἀνθρώπου διακαῶς ἐξεργάζεται.
«Ἡ Ἐκκλησία μας εἶναι εἰς τὴν Ἑλληνικήν καὶ ἄν δὲν σπουδάσῃς τὰ Ἑλληνικά, δὲν ἠμπορεῖς νὰ καταλάβῃς ἐκεῖνα ποὺ ὁμολογεῖ ἡ Ἐκκλησία μας» (Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός).
Τοῦτο ἀκριβῶς κἀγώ λέγω ὑμῖν, ὅτι ἡ Ἑλληνική γλῶττα ἐκ Θεοῦ δεδομένη, γλῶσσα συμβόλων καὶ κωδίκων ἐστί, ὅτι πάντα τὰ γράμματα αὐτῆς Θεῖα σύμβολα ἐστί, ὅτι σύμβολα καὶ κώδικες ἐκ τῶν ὧν οὔκ ἄνευ διὰ τὴν νόησιν καὶ τὴν γνῶσιν τῆς ἀληθείας, ἀναδευτῆρες δ’ Ἰχῶρος εἰς τὸν αἰῶνα.
Διὸ καὶ βάρβαροι καὶ λοιποί μὴ Ἕλληνες οὔ δύνανται νοῆσαι πλοῦτον Σοφίας καὶ Ἀγάπης Ἰησοῦ εἰ μὴ μόνον διὰ τῆς ἐκμαθήσεως καὶ ἐμβαθύνσεως ἐν τῇ Ἑλληνικῇ· διὸ καὶ λέγω πᾶσι βαρβάροις μέν ἀλλ’ ἐν Χριστῷ εὐσεβεῖς, τὴν Ἑλληνικήν τάχιστα μανθάνειν.
«Ἐπειδὴ τὸ Γένος μας ἔπεσεν εἰς ἀμάθειαν, εἶπα: Ἄς χάσῃ ὁ Χριστός ἐμένα, ἕνα πρόβατον, καὶ ἄς κερδίσῃ τ’ ἄλλα» (Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός)
Κατὰ τὰς διαταγάς τοῦ πανηλιθίου σατανᾶ καὶ τῶν ἀκολούθων αὐτοῦ, τὸ Γένος τῶν Ἑλλήνων περιέπεσεν εἰς ἀμάθειαν, ἡ Ἑλληνικὴ Παιδείαγε μήτηρ Ἑλλήνων ἐστί, διὸ καὶ οἱ πανίβλακες ἀντίχριστοι κολαοῦζοι διώκουσι καὶ βιάζουσιν αὐτήν διαρκῶς.
«Θνῆσκε ὑπὲρ Πατρίδος» παρήγγελλον οἱ Ἕλληνες ἐν Δελφοῖς, καὶ οὕτω ἔπραξεν ὁ Ἅγιος, καὶ οὕτω δέον ἅπαντες Ἕλληνες ἐπὶ τῆς ὑφηλίου πάσης σκέπτεσθαι. Ὅτι Πατρίς ἐστί τὸ Πατρῶον Γένος, τὸ Γένος ὅ Θεός Πατήρ ἐποίησε, καὶ Πατρίς ἐστίν ἡ Πατρῷα Γῆ, ἡ Γῆ εἰς ἥν ὁ Θεός τὸ Γένος ἔΘεσεν, ἐν κατακλεῖδι δὲ Πατρίς Ἀνθρώπου ἐστίν ὁ Πατήρ πάντων Θεός καὶ ἡ Μήτηρ Ἑλλήνων Παιδεία.
Ὅτι Θ ἐστίν ὁ Κῶδιξ ὁ δοθείς τοῖς Ἕλλησι καὶ τὴν ΘΕΣΙΝ σημαίνων.
Ὅτι ἐν ἀρχῇ τὸ Θ σταυρόν ἤ χί ἤ τελεία ἐμπεριεῖχε ὡς Σύμβολον Στοχάστρου
Στόχαστρον γάρ τοῦ Θεοῦ ἐστί, τοῦ τὰ πάντα Θέτοντος.
Ὅτι ὀφείλετε ἅπαντες ἀπ’ ἄρτι καὶ ταχύ τὴν Θέσιν ὑμῶν ἐπιλέξαι.
Ἕλληνες, ἐν τῷ Θήτᾳ τὸ δίλημμα Ἕν: ΘΕΟΣ ἤ ΘΑΝΑΤΟΣ.
Ἔτι μικρόν καὶ ὁ κόσμος με οὐκέτι θεωρεῖ, ὑμεῖς δὲ θεωρεῖτὲ με,
ὅτι ἐγώ ζῶ καὶ ὑμεῖς ζήσεσθε. (Ἰω. 14:19)
Ὡς δὲ Πατρίς οὔχ ὁρίζεται τὸ Ψευτορωμαίικο, ὅ νῦν ὀνομάζουσι Γκρής καὶ διοικεῖται ὑπὸ τῶν φίλων καὶ συμμάχων καὶ τῶν γιουσουφακίων των εἰς βάρος τῶν συμφερόντων τῶν Ἑλλήνων καὶ διὰ τὴν συνέχισιν τῆς ὑποδουλώσεως τῆς πρωτευούσης πόλεως αὐτῶν, τῆς Κωνσταντινουπόλεως.
«Θἄρθη καιρός ποὺ θὰ σᾶς πάρουν καὶ τὴ στάχτη ἀπ’ τὴ φωτιά, ἀλλὰ σεῖς νὰ μὴν ἀλλάξετε τὴν πίστη σας, ὅπως θὰ κάμνουν οἱ ἄλλοι» (Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός).
Διότι οἱ Ἕλληνες οἴδασιν ὅτι ἡ πίστις εἰς τὸν Θεόν ἐστί φυσικὴ προϋπόθεσις καὶ συνεπαγωγή τῆς λογικῆς οὐσίας, ὁ δὲ Ἰησοῦς ὁ ἀληθινὸς Χριστός τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁδὸς πρὸς τὴν ζωήν, ὡς καὶ οἱ συνέλληνες αὐτῶν Σαμαρεῖται ἔλεγον:
...αὐτοί γὰρ ἀκηκόαμεν, καὶ οἴδαμεν ὅτι οὗτὸς ἐστιν ἀληθῶς ὁ σωτήρ τοῦ κόσμου. (Ἰω. 4:42)
«Θὰ βάλουν φόρο στὶς κότες καὶ στὰ παράθυρα» (Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός)
Καὶ ὄντως νῦν διὰ τῶν προγραμμάτων ψευδοεπιδημιῶν, ὡς ἡ γρίππη τῶν πτηνῶν, καὶ διὰ τῶν προγραμμάτων ψευδοαναπτύξεως, ὡς ἡ «πράσινη ἀνάπτυξη», ἐλέγχουν καὶ φορολογοῦν τὴν δι’ ἰδίαν χρῆσιν παραγωγήν ὀρνιθίων, ὡς καὶ τὰς οἰκίας ἐκ τῶν παραθύρων διὰ τοῦ προσχήματος τῶν ἐνεργειακῶν μονώσεων.
«Θὰ σᾶς ἐπιβάλουν μεγάλο καὶ δυσβάστακτο φόρο, ἀλλὰ δὲν θὰ προφθάσουν» (Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός)
Δὲν θὰ προφθάσουν. Ὅτι Παμμέγιστος Δημιουργός ἀπεφάσισε καὶ ἐγώ ἐπαναγγέλω τὰς ἀποφάσεις Αὐτοῦ. Ὡς ἔφη ὁ Ἅγιος, δὲν θὰ προφθάσουν. Ἀμήν.
«Τὸ ποθούμενον θὰ ἔρθη ὅταν θαρθοῦν δυὸ πασχαλιές μαζί» (Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός)
Ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς, Ἐθνάρχης ἀληθής ἐν ἀντιθέσει πρὸς τοὺς ψευδοεθνάρχας τῶν ὁποίων τὴν εἰκόνα προβάλλει ὁ ἀντίχριστος διὰ νὰ τὴν λατρεύετε, ὡς ποθούμενον ἐθεώρει τὴν ἀπελευθέρωσιν τῶν Ἑλληνικῶν ἐδαφῶν ἐκ τῶν Τούρκων τυράννων, ὡς καὶ τὴν ἐπανελληνοποίησιν τῆς πρωτευούσης Κωνσταντινουπόλεως. Τοῦτο λεχθέν ἐν τῇ Ἠπείρῳ, οὕτω καὶ ἐγένετο, ὅτι ὄντως τῷ 1912 αἱ ἑορταὶ Εὐαγγελισμοῦ καὶ Πάσχα, τοῦ παλαιοῦ ἡμερολογίου ἰσχύοντος, συνέπεσαν καὶ ἡ ἐπαρχία τῆς Ν. Ἠπείρου ἀπηλευθερώθη ἐκ τῶν Τούρκων. Ἡ ἀπελευθέρωσις τῆς Πόλεως, ἥτις ἐν ἑτέραις προφητείαις τοῦ Ἁγίου ῥητῶς ὁρίζεται ὡς ποθούμενον, γενήσεται τοῦ νέου ἡμερολογίου ἰσχύοντος, καθ’ ὅ Πάσχα καὶ Εὐαγγελισμός συμπεσεῖν ἀδύνατον. Διὸ καὶ λέγω ὑμῖν ὅτι αἱ δύο Πασχαλιαί δύο Ἀναστάσεις ἔσονται, ἡ πρώτη τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἡ δ’ ἑτέρα ἐκ τοῦ Πατρός ἐκπορευομένη τοῦ Πατρώου Γένους διὰ χειρός γράφοντος.
Ἐν προηγουμένῃ ἀνέφερον τὸν ὁρισμόν τῶν «Φίλων καὶ Συμμάχων» τῆς Ἑλλάδος, νῦν δὲ ἀναφέρω ἐν τῇ καθομιλουμένῃ τρεῖς ὁρισμούς ἀφορῶντας τοὺς Ἕλληνας, 1. Πολιτικὰ Κόμματα, 2. Βουλή τῶν Ἑλλήνων, 3. Δικομματισμός.
Τὰ Πολιτικὰ Κόμματα εἶναι Ὁμαδικοί σχηματισμοί μὲ τὴν νομική μορφή Ὀργανισμοῦ, οἱ ὁποῖοι δημιουργοῦνται γιὰ τὴν ἐξυπηρέτηση Ὁμάδων Συμφερόντων, καὶ ἔχουν ὡς σκοπό τὴν προώθηση τῶν Συμφερόντων αὐτῶν μέσα ἀπὸ τὴν διακυβέρνηση τοῦ κράτους, ἀσχέτως ἐὰν αὐτὰ συμμετέχουν στὴν κυβέρνηση ἤ ἀντιπολιτεύονται αὐτήν.
Καλύπτουν τὴν ἐπιδίωξη ἱκανοποιήσεως τῶν συμφερόντων τους μέσα ἀπὸ συστήματα ἀξιῶν, τὰ ὁποῖα καλοῦνται «ἰδεολογίες», καὶ τὰ ὁποῖα ἀποτελοῦν προσχήματα τῆς πρακτικῆς τους, χωρίς τὰ ὁποῖα δὲν θὰ μποροῦσαν νὰ ἀπευθυνθοῦν στὶς μεγάλες λαϊκές μάζες. Πλανώντας τὶς μάζες ἀποκτοῦν ὀντότητα καὶ δύναμη, τὴν ὁποία ἐξαργυρώνουν στὴν πολιτική διαπραγμάτευση πρὸς ὄφελος τῶν συμφερόντων τῆς ὁμάδος ποὺ ὑπηρετοῦν.
Ὅλα τὰ πολιτικὰ κόμματα ἔχουν τὴν «ἰδεολογία» τους, ὅλα δηλαδή ἰσχυρίζονται ὅτι ἡ ὕπαρξή τους «πηγάζει ἀπὸ τὸν λαό καὶ ὑπηρετεῖ τὸν λαό» καὶ ὅλα, μὲ τὴν βοήθεια εἰδικῶν ψευδολόγων (ἐπικοινωνιολόγων καὶ δημοσιογράφων), προσπαθοῦν νὰ παρουσιάζουν στὸν λαό ἕνα «ὅραμα», ἕνα δέλεαρ-δόλωμα, τὸ ὁποῖο παρουσιάζει τὸ ἄσπρο-μαῦρο, τὰ συμφέροντα τῆς ὁμάδος τους ὡς συμφέροντα τῶν πάντων ἤ τῶν πολλῶν, καὶ ἀποτελεῖ τὸν βασικό ἄξονα πλάνης τοῦ λαοῦ.
Εἶναι ἀστεῖο ἐὰν προσέξῃ κάποιος τὴν ἀπόπειρα τῶν δεξιῶν ἤ ἀκροδεξιῶν κομμάτων νὰ πείσουν ὅτι ὑπηρετοῦν τὰ συμφέροντα τοῦ λαοῦ, τὴν στιγμή ποὺ ὅλο τὸ ἐνδιαφέρον τους καὶ ἡ πεμπτουσία τῆς ὑπάρξεώς τους ἀποβλέπουν στὴν αὔξηση τῶν κερδῶν τῶν ὀλίγων πλουσίων ποὺ μοιραῖα συνεπάγεται τὴν μείωση τοῦ εἰσοδήματος τῶν πολλῶν πτωχοτέρων. Διακηρύσσουν «φιλελευθερισμό», «δημοκρατία», «ἰσότητα», «ἐλευθερία» καὶ ἄλλα εὔηχα καὶ ψευδεπίγραφα, πείθοντας κάποια σύνολα μικρότερων ζώων στὴ ζούγκλα ὅτι πρέπει νὰ εἶναι χαρούμενα ποὺ τὰ μεγάλα σαρκοβόρα εἶναι ἐλεύθερα νὰ τοὺς κατασπαράσσουν.
Καὶ περιβλεψάμενος ὁ Ἰησοῦς λέγει τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ· Πῶς δυσκόλως οἱ τὰ χρήματα ἔχοντες εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ εἰσελεύσονται! (Μαρκ. 10:23)
Ὁμοίως ἀστεῖο φαίνεται τώρα τὸ γεγονός ὅτι κόμματα ψευδῶς ὀνομαζόμενα «σοσιαλδημοκρατικά» «ἀριστερά», ἤ «σοσιαλιστικά», σὲ πλήρη συνεργασία μὲ τὰ γνωστά ἀνέκαθεν δεξιά καὶ ἀκροδεξιά, πλειοδοτοῦν αὐτῶν σὲ μέτρα καὶ ἐνέργειες πτωχεύσεως καὶ ἐξαθλιώσεως τῶν λαῶν.
Τὰ πολιτικὰ κόμματα ποὺ συμμετέχουν στὸ Κοινοβούλιο, βαρύνονται μὲ τὴν εὐθύνη προέγκρισης τῶν ὑποψηφίων βουλευτῶν, οἱ ὁποῖοι πρίν ἀκόμη συμπεριληφθοῦν στὰ ψηφοδέλτια θὰ πρέπει νὰ ἔχουν κριθεῖ κατάλληλοι.
Ἡ Βουλή τῶν Ἑλλήνων εἶναι Θεσμός καὶ Σῶμα Ψευδεπίγραφον, θέλον νὰ δηλώσῃ ὅτι δῆθεν ἀναφέρεται στὴ θέληση-βούληση τῶν Ἑλλήνων. Στὴν πραγματικότητα τὸ Σῶμα αὐτό εἶναι Βουλή τῶν Φίλων καὶ Συμμάχων καὶ σκοπός ὕπαρξής του εἶναι ἡ παραπλάνηση τῶν Ἑλλήνων πρῶτον γιὰ τὴν προσαρμογή τῆς ἑλληνικῆς νομοθεσίας στὶς ἐπιθυμίες (ντιρεκτίβες) τῶν φίλων καὶ συμμάχων, καὶ, δεύτερον, ὅτι δῆθεν ἀποφασίζουν οἱ ἴδιοι γιὰ τὴν πορεία τοῦ κράτους τους. Ἐπὶ παραδείγματι, κατὰ τὴν τελευταία τριακονταετία, μὲ νόμους καὶ διατάγματα προωθήθηκαν πιστά οἱ ντιρεκτίβες τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης γιὰ τὴν πλήρη ἀποβιομηχάνιση καὶ τὴν διάλυση τῆς γεωργικῆς παραγωγῆς τῆς Ἑλλάδος, καὶ τώρα κατηγοροῦν τοὺς Ἕλληνες ὅτι δὲν παράγουν τίποτα. Ἀναισχύντως πρὶν τρεῖς μῆνες ἔκλεισαν τὸ μοναδικὸ Ἑλληνικὸ ἐργοστάσιο σακχάρεως, παρὰ τὴ ραγδαία ἄνοδο τῆς τιμῆς της διεθνῶς(!), οὕτως ὥστε νὰ ἐκβιάζουν ὅτι «ἄν δὲν πάρουμε τὴν χιοστὴ δόση, δὲν θὰ μποροῦμε νὰ εἰσάγουμε ζάχαρη».
Ὁ ἔλεγχος τῆς Βουλῆς γίνεται κυρίως μέσα ἀπὸ τὸν ἐκλογικό νόμο, ὁ ὁποῖος ὁρίζει τὰ ἐλάχιστα ποσοστά εἰσόδου ἀποκλείοντας τὰ μικρά κόμματα καὶ τοὺς ἀνεξάρτητους ὑποψήφιους, οἱ ὁποῖοι δύσκολα θὰ μποροῦσαν νὰ ἐλεγχθοῦν ἀπὸ τοὺς φίλους καὶ συμμάχους. Ἔτσι, ἡ λειτουργία τῆς Βουλῆς δὲν περιέχει ἐκπλήξεις γιὰ κανέναν, ἀφοῦ ἡ ἐπιλογή καὶ ὁ ἔλεγχος τῶν βουλευτῶν γίνεται μέσα ἀπὸ τὰ κοινοβουλευτικὰ κόμματα.
Ἡ ἔγκριση καταλληλότητος τῶν βουλευτῶν ἐμπίπτει στὶς ἁρμοδιότητες τῶν κοινοβουλευτικῶν κομμάτων, τὰ δὲ κριτήρια καταλληλότητος αὐτῶν ἀφοροῦν τὴν δυνατότητά των νὰ «ἑλίσσονται» (=ψεύδονται), τὴν στήριξὴ των (διὰ τῆς χρηματοδοτήσεως βεβαίως) ἀπὸ κάποιον ἐπιχειρηματία ἤ ἐπιχειρηματικὸ κύκλο, ἀλλὰ πρωτίστως τὴν ὑπακοή των στὴν ἡγεσία τοῦ κόμματος καὶ τὴν πειθαρχία των στὴν «κομματικὴ γραμμή». Γιὰ τοὺς λόγους αὐτούς ἐπιλέγονται κατὰ κανόνα ὄχι σοβαροί ἀλλὰ σοβαροφανεῖς ἄνθρωποι, ἀνέντιμοι καὶ ἀδίστακτοι, οἱ ὁποῖοι εἴτε δὲν γνωρίζουν ἄλλη δουλειά νὰ κάνουν, εἴτε βαρύνονται μὲ συγκεκριμμένα ποινικὰ παραπτώματα, ὕποπτες διασυνδέσεις ἤ πάθη-«κουσούρια», οὕτως ὥστε εὐκόλως νὰ ἐκβιάζονται καὶ -ἐπίσης εὐκόλως- νὰ παραμερίζονται καὶ νὰ διαγράφονται ἐὰν τολμήσουν νὰ ἀντιταχθοῦν στὶς ἀπαιτήσεις τῆς κομματικῆς ἡγεσίας.
Ὁ Δικομματισμός εἶναι πολιτικό σύστημα διακυβερνήσεως, τὸ ὁποῖο ἔχει καθιερωθεῖ νὰ θεωρεῖται ὡς τὸ πλέον ἐπιτυχημένο γιὰ τὴν διακυβέρνηση τῶν λαῶν τῶν συγχρόνων «Δημοκρατιῶν» μέσῳ τοῦ διχασμοῦ καὶ τῆς παραπλανήσεως. Ἔχει δοκιμασθεῖ ἀπὸ τὸν 18ο αἰώνα στὴν Ἀγγλία καὶ ἔχει χαρακτηρισθεῖ «αὐτόματος πιλότος» διακυβερνήσεως.
Συνίσταται στὴν ὕπαρξη δύο κομμάτων (ἤ δύο ὁμάδων κομμάτων) καὶ τὴν ἐναλλαγή αὐτῶν στὴν κυβέρνηση καὶ στὴν ἀντιπολίτευση, ὅπου τὸ μὲν στὴν κυβέρνηση ὑπηρετεῖ πιστά τὶς ἐντολές τῆς Μυστικῆς Ὑπηρεσίας - Στοᾶς -Ἐντολέων - Ἀφεντικῶν - Νταβατζήδων - Φίλων καὶ Συμμάχων, τὸ δὲ στὴν ἀντιπολίτευση διατυπώνει διαρκῶς φραστικὲς ἀντιρρήσεις καὶ λέγει αὐτὰ ποὺ θέλει νὰ ἀκούσῃ ὁ λαός, γιὰ νὰ κλέψῃ τὴν ψῆφο στὶς ἑπόμενες ἐκλογές, ὁπότε θὰ κάνῃ τὰ ἴδια μὲ τὸν προκάτοχο-συνεταῖρο του.
Κοινὸ χαρακτηριστικό σὲ ὅλες τὶς περιπτώσεις δικομματισμοῦ στὴν Ἑλλάδα, εἶναι ἡ πιστὴ ἐξυπηρέτηση τῶν συμφερόντων τῶν φίλων καὶ συμμάχων στὴν γεωγραφικὴ μας περιοχή, στὸ δὲ ἐσωτερικό οὐδεμία ὑποχρέωσις καλῆς διακυβερνήσεως ὑφίσταται, ἀντιθέτως στὶς πλεῖστες τῶν περιπτώσεων παρουσιάζουν ἀνταγωνισμό κακῶν διακυβερνήσεων ἐφαρμόζοντες πολιτικές ὁδηγίες χειροτερεύσεως τῶν Ἑλλήνων, ἡ δὲ ἀντιπαλότης περιστρέφεται περὶ τοῦ ποῖος ἦταν ὁ λιγότερο κακός.
Ἡ διατήρηση τοῦ δικομματισμοῦ ἀπαιτεῖ νὰ λαμβάνονται μέτρα πρὸς ἐνίσχυση τῶν δύο κομμάτων ἤ σχηματισμῶν, τὰ ὁποῖα μέτρα ἄλλοτε ἐκφράζονται μὲ τὴ συναίνεση καὶ ἄλλοτε μὲ τὴν πόλωση. Σὲ ὅλες τὶς περιπτώσεις ποὺ παρουσίασε ἐνισχυμένη δύναμη ἕνα ἐχθρικό πρὸς αὐτούς κόμμα, τὸ ΚΚΕ, ὁ δικομματισμός δημιούργησε ἀμέσως ἔντονη πόλωση μὲ, συναινετικά ἤ μή, διαμορφωμένες προφάσεις, ἡ ὁποία πάντοτε ἐνίσχυε τὸν δικομματισμό καὶ μείωνε τὴ δύναμη τοῦ «ἐχθροῦ».
Ἡ συναίνεση ἀπὸ τὴν ἄλλη, προτιμᾶται σὰν λύση ὅταν δὲν ὑπάρχει ὁρατὸς κίνδυνος ἀπὸ κάποιον τρίτο πόλο καὶ ταυτόχρονα οἱ κυβερνῆτες ἐπιθυμοῦν νὰ ἐφαρμόσουν γρήγορα τὰ προγράμματά τους, ὅπως συμβαίνει στὶς σημερινές συγκυρίες. Ἡ συναίνεση ἔχει τὴν ἔννοια τῆς ἐξασφάλισης τῆς ἀπαραίτητης κοινοβουλευτικῆς πλειοψηφίας καὶ παρουσιάζεται εἴτε μὲ τὴν ἐπίσημη σύμπραξη τῶν δύο μεγάλων κομμάτων, πράγμα σπανιώτερον, εἴτε μὲ ἀποστασίες μεμονωμένων βουλευτῶν καὶ δημιουργία νέων μικρότερων κομμάτων κλπ.
Τὸ κλειδί τῆς ἐπιτυχίας τοῦ δικομματισμοῦ στὴν Ἑλλάδα εἶναι ὅτι οἱ «ἔξυπνοι» Ἕλληνες δὲν μποροῦν νὰ ἀντιληφθοῦν ὅτι ἡ λεγόμενη ἀξιωματικὴ ἀντιπολίτευση εἶναι καὶ αὐτή μέρος τῆς ΙΔΙΑΣ κυβέρνησης.
Συγκεκριμένα, στὴ λεηλασία τοῦ πλούτου τῆς Ἑλλάδος ποὺ ἀναλογεῖ στὰ δύο κόμματα, ἔχει συμφωνηθεῖ τὸ μὲν κυβερνόν νὰ λαμβάνῃ τὸ 66%, τὸ δὲ ἀντιπολιτευόμενο τὸ 33%.
Ὁ κύκλος τοῦ δικομματισμοῦ λήγει κατὰ κανόνα βιαίως, ὅταν ὁ εἷς ἐκ τῶν δύο παύσῃ νὰ ἐλέγχεται ἀπὸ τοὺς φίλους καὶ συμμάχους καὶ ἀρνηθῇ ἐντολήν. Οὕτω συνέβη μὲ τὸν Κωνσταντῖνο Α΄ (ἄρνησις συμμετοχῆς στὸν Α΄ ΠΠ), οὕτω συνέβη μὲ τὸν Σοφούλη (σύμφωνο Σοφούλη-Σκλάβαινα), οὕτω συνέβη μὲ τὸν Παπανδρέου Α΄ (ἄρνησις ἀνακλήσεως τῆς Μεραρχίας ἀπὸ τὴν Κύπρο).
Ὁ ἔχων οὖς, ἄς τὸ τείνῃ:
Πολλάκις ὁ Πανηλίθιος σατανᾶς πειράζει προφητείας ἵνα στρεβλώσῃ νόημα καὶ οὐσίαν, ἀλλ’ ἐπίσης, κατὰ τὸ μέγεθος τῆς ἀπείρου ἠλιθιότητὸς του, ἀφήνει ἀνεγγίχτους τὰς... δυσνοήτους:
«Ἀπὸ τρία μπουγάζια στενά, Κρά, Κράψη καὶ Μουζίνα, θὰ περνοῦν πολλὰ στρατεύματα γιὰ τὴν Πόλι. Καλόν εἶναι τὰ γυναικόπαιδα νὰ βγοῦν στὰ βουνά. Θὰ σᾶς ρωτοῦν ἄν εἶναι μακρυά ἡ Πόλι· ἐσεῖς νὰ μὴ λέτε τὴν ἀλήθεια, διότι θὰ σᾶς κακοποιήσουν. Ὁ στρατὸς αὐτὸς δὲν θὰ φθάση στὴν Πόλι, στὴ μέση τοῦ δρόμου θὰ μάθη ὅτι ὁ πόλεμος ἐτελείωσε» (Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός)
Τὰ τρία μπουγάζια τὰ στενά, νῦν ὀνομάζονται τρεῖς δίαυλοι ἤ τρία κανάλια. Τὸ πρῶτον κανάλι Κρά λέγεται καὶ δηλοῖ τὸ δημοσιογραφικόν, τὸ ὁποῖον κράζει ὅλη μέρα, κάθε μέρα. Τὸ δεύτερον κανάλι Κράψη λέγεται καὶ δηλοῖ αὐτό ποὺ δίδει ἅψη στὸ κρά, ποὺ κάνει τὸ κράξιμο ἁπτὸ, ἀντιληπτό, προσληπτό στὶς μάζες, δηλαδή τὸ κανάλι τὸ ἐπικοινωνιακό, τὸ περιλαμβάνον τὰς διαφημιστικάς, ἐπικοινωνιακάς καὶ δημοσκοπικὰς ἑταιρείας. Τὸ τρίτο κανάλι λέγεται Μουζίνα, ὡς χαρακτηριζόμενον ἀπὸ τὸ μοῦσι καὶ τὴ λιμουζίνα, ἤτοι ἀπὸ τὰ ψέμματα καὶ τὴν πολυτέλειαν, εἶναι δηλαδή οἱ ἐπιχειρηματίαι καὶ οἱ πολιτικοί δοῦλοι αὐτῶν. Πάντες τοῦτοι, ῥαγιάδες τοῦ σατανᾶ, ἔχοντες ἀναγάγει τὸ Ψεῦδος εἰς ἐπιστήμην καὶ τὴν ἐξαπάτησιν τοῦ Ἀνθρώπου εἰς σκοπόν τῆς «ζωῆς» των –καὶ ἰδοὺ λέγω αὐτοῖς ὅτι ἐφεξῆς ἀληθῆ ζωήν οὔχ ἕξουσιν, ἀλλὰ νευρώσεων βίωσιν ἐν ἀπολύτῳ δυστυχίᾳ- ἀποσκοποῦσιν εἰς τὴν διαρκῆ βλάβην ὑμῶν. Θὰ περνοῦν πολλά στρατεύματα γιὰ τὴν Πόλι, ἤγουν στρατειαί δημοσιογράφων, ἐπικοινωνιολόγων καὶ πολιτικῶν-ἐπιχειρηματιῶν θὰ ἐνεργοῦν ὅλοι συντονισμένοι πρὸς τὴν Πόλι, πρὸς τὸ ὑφ’ ὑμῶν ποθούμενον, προφανῶς οὐχὶ διὰ τὸ καλόν σας, οὐχὶ διὰ νὰ τὴν ἀπελευθερώσουν, ἀλλὰ διὰ νὰ διαφυλάσσουν τὸ ποθούμενον μακράν ὑμῶν. Καλόν εἶναι τὰ γυναικόπαιδα νὰ βγοῦν στὰ βουνά, σημαίνει ὅτι ὅλοι ὅσοι ἀντιλαμβάνεσθε ὅτι αἱ στρατειαί αὐταί τῶν δημοσιογράφων, τῶν ἐπικοινωνιολόγων καὶ τῶν πολιτικῶν ἔχουν ὡς σκοπό νὰ σᾶς ἐξαπατοῦν καὶ νὰ σᾶς κρατοῦν μακρὰν τοῦ ποθουμένου, ὀφείλετε νὰ λέγετε στὰ «γυναικόπαιδα», δηλαδή σὲ ὅσους δὲν ἀσχολοῦνται ἤ δὲν γνωρίζουν ἤ δὲν ἀντιλαμβάνονται ἤ δὲν μάχονται, νὰ βγοῦν στὰ βουνά, δηλαδή νὰ μὴ πιστεύουν τὰ ψέμματα ποὺ διακηρύσσουν τὰ στρατεύματα αὐτά, νὰ μὴ ἀκοῦν τὶς ψεύτικες εἰδήσεις καὶ τὰ ψεύτικα γεγονότα ἀπὸ τὴν τηλεόραση, νὰ μὴ δίνουν καμμία πίστη στοὺς παντὸς εἴδους ὑπηρέτες τοῦ ἀντιχρίστου, νὰ ἀγνοοῦν τὶς κατασκευασμένες δημοσκοπήσεις, νὰ κλείνουν τὰ αὐτιά τους στὶς ἐκτιμήσεις τῶν ψευτοειδικῶν καὶ τῶν ψευδοεπιστημόνων καὶ στὶς ὑποσχέσεις τῶν ψευδοπροφητῶν περὶ σωτηρίας τῆς χώρας, διὸτι αὗται εἰς ἀπώλειαν ἄγουσι. Ἐσεῖς νὰ μὴ λέτε τὴν ἀλήθεια, διότι θὰ σᾶς κακοποιήσουν, πάντοτε σᾶς κακοποιοῦν, ἀλλὰ κάθε φορά ποὺ τοὺς λέτε τὴ σκέψη σας ἐπεξεργάζονται νέα σχέδια γιὰ τὴν ἐξαπάτησή σας. Διὸ καὶ ὑμεῖς ὀφείλετε περιφρουρεῖν τὰς σκέψεις καὶ τὰς ἐπιθυμίας ὑμῶν καὶ μὴ ὁμολογεῖν ταύτας εἰς τὰ στρατεύματα τοῦ ἀντιχρίστου. Αἱ «σφυγμομετρήσεις τῆς κοινῆς γνώμης» ἀποτελοῦν βασικόν ἐργαλεῖον τοῦ ἐχθροῦ σας διὰ νὰ σᾶς πλανᾷ καὶ νὰ συνεχίζῃ τὴν κακοποίησίν σας, διὸτι ὁ πονηρός, βασιζόμενος σὲ αὐτές, ἑτοιμάζει ἕνα νέο πρόβλημα γιὰ κάθε λύση ποὺ ἐσεῖς θὰ ἐπιδιώξετε. Μὴ λέτε τὴν ἀλήθειαν ὅταν ἐρωτᾶσθε ὑπὸ δημοσιογράφου ἤ ἐπικοινωνιολόγου ἤ πολιτικοῦ, ποίου τὸ μέρος παίρνετε σὲ μία διαμάχη, ποῖον συμπαθεῖτε ἤ ἀντιπαθεῖτε, τὶ πρέπει νὰ γίνῃ «γιὰ νὰ βγοῦμε ἀπὸ τὴν κρίση», ποῖον προτίθεσθε νὰ ψηφίσετε, διατὶ πιστεύετε ὅτι πρέπει νὰ γίνῃ τὸ ἄλφα ἤ τὸ βῆτα. Μὴ λέτε τὴν ἀλήθεια σ’ αὐτούς οὔτε μετὰ τὴν τέλεσιν γεγονότων, ὅπως τὶ ἐψηφίσατε, ἄν εἶχαν δίκαιο ἤ ἄδικο οἱ διαμαρτυρόμενοι στὰ ἐπεισόδια, ἄν ἔπραξε καλῶς ἡ ἀστυνομία ποὺ ἐχρησιμοποίησε ληγμένα χημικά, ἄν πρέπει ἤ δὲν πρέπει νὰ ἀποκτήσουν οἱ Ἕλληνες ἐπιτέλους φορολογικὴν συνείδησιν καὶ νὰ πληρώνουν κανονικῶς τοὺς φόρους πρὸς τοὺς ἅρπαγες καὶ ἀσυνείδητους πολιτικούς. Μὴ λέτε τὴν ἀλήθειαν σ’ αὐτούς τοὺς συστρατευμένους δούλους τοῦ ἀντιχρίστου ποὺ πασχίζουν μετὰ περισσείας θέρμης καὶ φροντίδος διὰ τὴν ὑμετέραν ὑποδούλωσιν, τὴν διαιώνισιν τοῦ Ψευτορωμαίϊκου κράτους καὶ τὴν μὴ ἔλευσιν τοῦ πραγματικοῦ Ῥωμαίϊκου. Λέγετε πρὸς αὐτούς εἴτε ψέμματα, εἴτε ὅτι δὲν ἔχετε ἀποφασίσει, εἴτε ὅτι δὲν γνωρίζετε. Ἐγώ δὲ λέγω ὑμῖν ὅτι Μακάριος ὁ πλανῶν τοὺς ῥυπαρούς, Μακάριος ὁ ψευδόμενος τοῖς ἐκπροσώποις τοῦ Ψεύδους. Ὁ στρατὸς αὐτὸς δὲν θὰ φθάση στὴν Πόλι, στὴ μέση τοῦ δρόμου θὰ μάθη ὅτι ὁ πόλεμος ἐτελείωσε, τοῦτο ἔφη ὁ Ἅγιος, τοῦτο κἀγώ ἰσχύω, Ἀμήν.
Ὁ μὴ ὤν μετ’ ἐμοῦ κατ’ ἐμοῦ ἐστί, καὶ ὁ μὴ συνάγων μετ’ ἐμοῦ σκορπίζει. (Ματθ. 12:30)
Δικαῖαι οὖν αἱ ἀποφάσεις Κυρίου:
Ἐπὶ τῶν στρατευμάτων τῶν τριῶν τούτων καναλιῶν, ἑλληνικά ἤ ξένα, τὰ ὁποῖα κακοποιοῦν ὅσους Ἕλληνας διὰ τὸ ποθούμενον προσεύχονται, ἤτοι ἐπὶ τῶν δημοσιογράφων, ἐπικοινωνιοπλάνων παντός εἴδους, καὶ τῶν πολιτικῶν καὶ ἐπιχειρηματιῶν, οἵτινες τὰ ψεύδη τοῦ πατρός των ἐνισχύουσι καὶ ἀναπαράγουσι, καὶ τὴν ἀτμόσφαιραν τῆς Ἑλλάδος μολύνουσι, καὶ τοὺς Ἕλληνας ὑπονομεύουσι καὶ βλάπτουσι καὶ συκοφαντοῦσιν, ὁρίζεται νόσος καινή, ὀνομαζομένη «Πινοκίωσις», ὅτι ὡς κατὰ Πινόκιο ποινάς ἐπιφέρει. Κατὰ τὰ συμπτώματα αὐτῆς τὰ χαρακτηριστικά τοῦ προσώπου ἀλλοιώνονται, τὰ σμικρά σμικρύνονται ἐπὶ ἐξαφανίσει, τὰ μεγάλα μεγενθύνονται, εἰς τρόπον ὥστε ὁ χαρακτήρ καὶ τὸ ἔργον καὶ τὰ ψεύδη καὶ ἡ ῥυπαρότης τούτων ἐπὶ τῶν προσώπων των προδήλως ἀποτυπῶνται, ὁμοιοῦντες οὗτοι εἴτε πρὸς ἑρπετά, εἴτε πρὸς ὄρνεα, εἴτε πρὸς ἁρπακτικὰ ζῷα ἀναλόγως τοῦ ψεύδους, τοῦ ἐγκλήματος καὶ τῆς προκαλουμένης ὑπ’ αὐτῶν ζημίας. Αἰσθητική ἀποκατάστασις τῶν συμπτωμάτων διὰ χειρουργικῆς ἐπεμβάσεως ἐπιφέρει κακοφορμισμόν καὶ βλάβην ἀνήκεστον. Ὁμοίως βασικὸν σύμπτωμα τῆς νόσου αὐτῆς ἐστίν ἡ πρόκλησις τῶν βαρυτέρων παρενεργειῶν πάντων τῶν προσλαμβανομένων ὑπὸ τοῦ ἀσθενοῦς φαρμάκων.
Ἐμβλέψας αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς λέγει· Παρὰ ἀνθρώποις ἀδύνατον, ἀλλ’ οὔ παρὰ Θεῷ· πάντα γὰρ δυνατά ἐστι παρὰ τῷ Θεῷ. (Μαρκ. 10:27)
Ἐπὶ πάντων τῶν πιθηκοειδῶν ἀκολούθων τοῦ μελανοῦ Κακασχήμου, προσδίδω «Πλάκαν», ἐμφύλιον πόλεμον μεταξὺ αὐτῶν κηρύττω, καλῶ δὲ πάντας ἐν Χριστῷ Ἕλληνας ἀπολαύειν καὶ παρίστασθαι δαυλίζοντες παρὰ τὴν «Πλάκαν» ταύτην, οὐδενός τὸ μέρος λαμβάνοντες καὶ μὴ μετέχοντες εἰς τὰς διαμάχας τούτων, ὁμοῦ δὲ προσεύχεσθαι διὰ τὴν Σωτηρίαν τοῦ Γένους καὶ τοῦ Ἀνθρώπου.
Οὐδέν οὕτως ποιεῖ μωρούς, ὡς ἡ πονηρία. (Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος)
Ἅπαντες οἱ ἕνα Πανηλίθιον κατηραμένον ἀκολουθοῦντες, οἱ ἀνάξιοι νοήμονος ἐγκεφάλου ἐτοῦτοι, ἐφεξῆς ἀληθῆ ζωήν οὔχ ἕξουσιν, ἀλλὰ νευρώσεων βίωσιν ἐν ἀπολύτῳ δυστυχίᾳ.
Μόνη ὁδός σωτηρίας ἡ ἀληθής καὶ μεγαλόφωνος μετάνοια, ἐν πίστει Ἰησοῦ.
«Θὰ σωθῆτε ἄν σταθῆτε πίσω ἀπὸ τὴν Πόρτα ἤ πίσω ἀπὸ τὴν Πλάκα» (Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός)
Ὅτι ἡ «Πλάκα» ἐστίν ἡ ἐμὴ πρόσκλησις διὰ τὴν γελοιοποίησιν τῶν σκωληκοειδῶν ἀποκυημάτων τοῦ ἀνηλίου πνεύματος καὶ τοῦ ἀναξίου ἀλλὰ ἀξιοπραδήτου ἀρχηγοῦ των, τὴν δὲ ἀσπίδα τοῦ Θεοῦ παρέχω παντὶ συμμετέχοντι:
Ἰδοὺ δίδωμι ὑμῖν τὴν ἐξουσίαν τοῦ πατεῖν ἐπάνω ὄφεων καὶ σκορπίων καὶ ἐπὶ πᾶσαν τὴν δύναμιν τοῦ ἐχθροῦ, καὶ οὐδέν ὑμᾶς οὔ μὴ ἀδικήσῃ. (Λουκ. 10:19)
Μακάριος ὁ συμμετέχων στὴν Πλάκα κατὰ τοῦ Ἀρχηγοῦ τῶν ἠλιθίων, μακάριος ὁ κρίνων τοὺς «ἄρχοντες» τοῦ κόσμου τούτου.
Ἡ δ’ ἐν τῇ προφητείᾳ ὑπὸ τοῦ Ἁγίου κατονομαζομένη «Πόρτα» προφανής ἐστί τοῖς νουνέχουσι:
Ἐγώ εἰμι ἡ θύρα· δι’ ἐμοῦ ἐάν τις εἰσέλθῃ, σωθήσεται, καὶ εἰσελεύσεται καὶ ἐξελεύσεται, καὶ νομήν εὑρήσει. (Ἰω. 10:9)
Μακάριος ὁ ἀναγινώσκων καὶ μεταδίδων τοὺς λόγους τούτους, ὅτι Αἰσχρόν ἐστί σιγᾶν, τῆς Ἑλλάδος πάσης ἀδικουμένης (Δημοσθένης).
Ὅτι ἡ Ἑλλάς ἐστίν ἡ ἐμπροσθοφυλακή τῆς Οἰκουμένης καὶ Ἕλληνες νῦν οἱ ἐκπρόσωποι τοῦ Ἀνθρώπου.
Πρὸς Δόξαν Πίστεως Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ τοῦ Μονογενοῦς, ὅτι πανάξιον τὸ Ἀρνίον τὸ ἐσφαγμένον ἀπὸ καταβολῆς κόσμου, λαβεῖν τὴν δύναμιν καὶ τὴν ἰσχύν καὶ τὴν τιμήν καὶ τὴν σοφίαν καὶ τὴν εὐλογίαν καὶ τὴν δόξαν καὶ τὴν εὐχαριστίαν.
Ἐγὼ φῶς εἰς τὸν κόσμον ἐλήλυθα, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς ἐμὲ ἐν τῇ σκοτίᾳ μὴ μείνῃ. (Ἰω. 12:46)
Διὰ τοῦ Χριστοῦ τὴν Ἐπανάστασιν καὶ τῶν Ἑλλήνων τὴν Ἀνάστασιν!
Ὅτι ὁμιλῶ εἴτε ἐγώ ὡς ἰχθύς, εἴτε πρὸς κωφούς, Κύριε σῶσὸν με.
Δι’ εὐχῶν τῶν Ἁγίων Πατέρων ἡμῶν, Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, κατὰ τὴν μεγάλην Σου διὰ κώδικος Ἰωάννου ὑπόσχεσιν, ἐλέησον καὶ σῶσον τὸν Λαὸν Σου.
Ἀμήν.
ΕνΩΧ 7 /23.12.2011
.............................................................................
Θεός Ἀεὶ Παρών.
Τὸ πρὸ τῆς ἀρχῆς Ἄλφα, τὸ μετὰ τὸ τέλος Ὠμέγα.
Εἰς Δόξαν Πίστεως Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ Υἱοῦ τοῦ Ἀνθρώπου τοῦ Θεοῦ· ὅτι Σοῦ, Τρισήλιε, ἐστίν ὁ Πλοῦτος, ἡ Δύναμις, ἡ Βασιλεία καὶ ἡ Δόξα εἰς τοὺς αἰώνας.
Ἰησοῦς Χριστός ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ ὁ Μονογενής, ὁ Θεός ὁ Ἐνανθρωπήσας, ὁ ἀμνὸς τοῦ Θεοῦ ὁ αἴρων τὴν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου, ὁ ὑπὲρ Ἀνθρώπου σταυρωθείς.
Ἐγώ Ενώχ, ἄνθρωπος δικαῖος, ὁ γραμματεύς τοῦ Θεοῦ, ὁ ὤν ἐν τῷ Ἄλφᾳ καὶ ἄλφων ἐν τῷ Ὠμέγᾳ, ὁ τιμωρός τῆς Δημιουργίας, ὁ καλούμενος ἐκ τῶν παρευρισκομένων ἵνα φέρω Λόγον Ἐν Ὧ Χριστός καὶ Ἄτην Κυρίου.
Ἐὰν ἀγαπᾶτέ με, τὰς ἐντολάς τὰς ἐμάς τηρήσατε, καὶ ἐγὼ ἐρωτήσω τὸν πατέρα καὶ ἄλλον παράκλητον δώσει ὑμῖν, ἵνα μένῃ μεθ' ὑμῶν εἰς τὸν αἰῶνα (Ἰω. 14:15-16)
Πανάγιος Ἰωάννης Λόγον Ἀποκαλύψεως Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ ἡμῶν μοὶ ἐνενόησεν ἵνα τοῦτον ἐν τῇ κοινωνίᾳ τῶν ἀνθρώπων ἐπαναφέρω ὡς Μέγαν Προφητικόν, πλήρως ζῶντα, ἰσχυρόν, Ἑλληνικόν καὶ Θεϊκόν εἶναι.
Λέγω ὑμῖν ὅτι Ἑλληνικὴ γλῶσσα ἐκ Θεοῦ ἐδόθη τοῖς ἀνθρώποις ἵνα Αὐτόν δοξάζωσι καὶ τὴν Σοφίαν Αὐτοῦ γνωρίσωσι· καινὴ διαθήκη Θεοῦ, Λόγος Ἰησοῦ Χριστοῦ, κῶδιξ Θεοῦ καὶ κῶδιξ Ἑλληνικός· διὸ καὶ λέγω ὑμῖν πᾶσιν:
Ὁ ἔχων οὖς ἄς τὸ τείνῃ: Οὐδεὶς δύναται νοῆσαι Πλοῦτον, Δύναμιν καὶ Ἰσχύν Παμμεγίστου Θεοῦ, εἰ μὴ μόνον διὰ τοῦ κώδικος Αὐτοῦ, ἤγουν κώδικος Ἀγάπης Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ κώδικος Σοφίας ἑλληνικῆς γλώσσης.
Διὸτι γλῶσσα Ἑλληνική ἐκ Θεοῦ κῶδιξ ἐδόθη τοῖς Ἕλλησιν, αἱ δ’ ἐκ τῶν ὑστὲρων μεταβολαί ἐξ ἀμαθεὶας ἀνθρώπων ἤ ἐκ τοῦ Πονηροῦ ἐνεργηθεῖσαι ἀποτέλεσμα καὶ σκοπόν εἶχον τήν ἀπομάκρυνσιν τοῦ γένους τῶν Ἑλλήνων ἐκ τοῦ Θεϊκοῦ κώδικος.
Ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ Λόγος, καὶ ὁ Λόγος ἦν πρὸς τὸν Θεόν, καὶ Θεὸς ἦν ὁ Λόγος. Οὗτος ἦν ἐν ἀρχῇ πρὸς τὸν Θεόν. (Ἰω. 1:1-2)
Λέγω δ’ ὑμῖν ὅτι γλῶσσα Ἑλληνική ἐμπεριέχει ὁρισμούς καὶ διασαφήσεις ἐκ Θεοῦ δοθείσας διὸ καὶ Ἀντίχριστος καὶ ἀκόλουθοι αὐτοῦ ἐπιθυμοῦσιν αὐτήν ἀφανίσαι, ἐπεὶ οὗτοι ἀνθρώπους ἐν τῇ σκοτίᾳ βούλονται κρατεῖν.
Ὁ ἔχων οὖς ἄς τὸ τείνῃ: Ὁ μὴ ἀκούων τὸν Ἰησοῦν, μηδὲ υἱός τοῦ Ἀνθρώπου ἀξιωθήσεται κοὐδὲ τὸν Πατέρα ὀφθήσεται.
Ὁ ἔχων τὰς ἐντολάς μου καὶ τηρῶν αὐτὰς, ἐκεῖνός ἐστιν ὁ ἀγαπῶν με· ὁ δὲ ἀγαπῶν με ἀγαπηθήσεται ὑπὸ τοῦ πατρός μου, καὶ ἐγὼ ἀγαπήσω αὐτὸν καὶ ἐμφανίσω αὐτῷ ἐμαυτόν. (Ἰω. 14:21)
Ἀνοίξατε ἅπαντες τὰ Λεξικά τὰ Ἑλληνικά, ὡς τὸ Μέγα Ἐτυμολογικόν Λεξικόν Ἑλληνικῆς γλώσσης τοῦ ἑνδεκάτου αἰῶνος, «ἀγνώστου» συγγραφέως, καὶ μελετήσατε τὰς λέξεις· ἐν αὐταῖς γάρ ὁ ὁρισμός ἤ ἡ αἰτία ἤ ὁ σκοπός ἐμφανῶς ἐμπερικλείεται:
Λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· Ἐγώ εἰμι ἡ ὁδὸς καὶ ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωή (Ἰω. 14:6)
Ὁδός παρὰ τὸ ἕω, τὸ πέμπω, ἑδός καὶ ὁδός, ἤγουν σημαίνει τὴν δεσμευμένην πέμψιν, τὴν πέμψιν δηλαδή τὴν ὁποίαν ὁ Θεός ἐν δέσμαις προσφέρει πρὸς τὸν Ἄνθρωπον, ἤγουν τὸ Ἅγιον Πνεῦμα.
Ἀλήθεια ἐστί τὸ ἀλησμόνητον, τὸ ἀξέχαστον, τὸ μή δυνάμενον ἐν λήθῃ περιπίπτειν. Οἱ βάρβαροι οὔ γνωρίζουσι τοῦτο, καὶ ὁ πατήρ αὐτῶν οὔκ ὁμολογεῖ, διὸ καὶ ἀντιχρίστως διαρκῶς προσπαθοῦσι τὴν λήθην τῶν πραγματικῶν ἀξιῶν ἐπιβαλεῖν· ὅτι αἱ πραγματικαὶ ἀξίαι αἱ πνευματικαί εἰσί ἀλλ’ οὗτοι ἠλιθίως δοκοῦσιν ὅτι δύνανται νικῆσαι τὴν ἀλήθειαν τοῦ πνεύματος καὶ, βεβαίως, ἡ Ὑψηλοτάτη Ἀλήθεια, ἡ πρωταρχικὴ σταθερά τῆς Ἀληθείας, ἐστίν ὁ Πατήρ Θεός.
Ζωή ἐστίν ὁ Θάνατος τοῦ Θανάτου, ὁ δὲ Σταυρωθείς καὶ Ἀναστὰς Χριστός Θανάτῳ Θάνατον Πατήσας Ζωήν δίδει εἰς τὸν Ἄνθρωπον, ὅτι Ζωή ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ Ἰησοῦς Χριστός.
Τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας, ὃ ὁ κόσμος οὐ δύναται λαβεῖν, ὅτι οὐ θεωρεῖ αὐτὸ οὐδὲ γινώσκει αὐτὸ· ὑμεῖς δὲ γινώσκετε αὐτό, ὅτι παρ' ὑμῖν μένει καὶ ἐν ὑμῖν ἔσται. (Ἰω. 14:17)
Κίνδυνος ἐκ τοῦ κινεῖν εἰς ὀδύνην, ὅτι οὗτος ἐστίν ἡ κατάστασις καθ’ ἥν ὁ ἄνθρωπος κινεῖται πρὸς, πλησιάζει, τὴν ὀδύνην.
Πονηρός ἐκ τοῦ εἰς Πόνον Αἴρει, ἤτοι Πονηρός ἐστίν ὁ Σατανᾶς καὶ αἴρει, σύρει, εἰς Πόνον τοὺς ἀκολουθούντας τε αὐτόν καὶ τοὺς πλανουμένους ὑπ’ αὐτοῦ.
Ἀγαθός ἐστί ὁ Ἄγαν Θεῖος, ὁ πολύ Θεϊκός, ὁ Ἐγγύς τῷ Θεῷ, ὁ εὑρισκόμενος πολύ κοντά εἰς τὸν Θεόν, ὁ ἀκόλουθος τοῦ Θεοῦ· ἔχει δὲ τὴν ἔννοιαν τοῦ ἀνθρώπου μὲ καλὴν ψυχήν, ὁ ὁποῖος ἀγαπᾷ τὸν Θεόν καὶ τὴν Δημιουργίαν Αὐτοῦ. Ἀντίχριστος καὶ ἀκόλουθοι αὐτοῦ συκοφαντοῦσι τοὺς ἀκολούθους τοῦ Θεοῦ διὸ καὶ ἐνήργησαν οὕτως ὥστε ἡ λέξις «ἀγαθός» ἀλλάξῃ ἔννοιαν ἐπὶ τὰ χείρω καὶ χρησιμοποιεῖται ἀντὶ τῆς λέξεως «χαζός»· ὅτι πανίβλακες οὗτοί εἰσι καὶ συμπλεγματικῶς οὕτω πράττουσι. Ἡ ἐτυμολογία τῆς λέξεως δὲν ἀφήνει περιθώρια παρερμηνειῶν ὡς πρὸς τὸ τί εἶναι καλόν καὶ τί κακόν, ἐρώτημα τὸ ὁποῖον οἱ ἀκόλουθοι τοῦ ἀντιχρίστου διαρκῶς προβάλλουν διὰ νὰ δημιουργοῦν σύγχυσιν· ἡ σύγχυσις αὕτη δὲν δύναται νὰ δημιουργηθῇ εἰς ὅν γνωρίζει τὴν Ἑλληνικὴν ἐτυμολογίαν: «καλόν» ἐστί ὅ,τι εἶναι κοντά εἰς τὸν Θεόν καὶ σύμφωνον μὲ τὴν Θέλησιν Αὐτοῦ, κακόν ὅ,τι ἀντιτίθεται καὶ ἀπομακρύνεται Αὐτοῦ.
Ἀγαπᾶν ἐτυμολογεῖται ἐκ τοῦ Ἄγειν τὸ Πᾶν καὶ ἀκριβῶς σημαίνει ὅτι ἡ Ἀγάπη Ὁδηγεῖ τὰ Πάντα· ὅτι Ἀγάπη ὁ Θεός, ὁ ὁδηγός τῶν πάντων. Οἱ ἀκόλουθοι τοῦ ἀντιχρίστου δὲν θέλουν νὰ ἀκούγεται ἡ δύναμις τῆς Ἀγάπης καὶ προβάλλουν ἀντ’ αὐτῆς τὴν δύναμιν τοῦ χρήματος. Οἱ γνωρίζοντες τὴν Ἑλληνικὴν ἐτυμολογίαν εὐκόλως ἀντιλαμβάνονται ὅτι οἱ βάρβαροι χρησιμοποιοῦν ἀντὶ τῆς λέξεως «ἀγάπη» εἴτε τὴν λέξιν love ἀπὸ τὴν Ἑλληνικὴν λέξιν «λαύω» (ἀπο-λαύω, ἀπόλαυσις), εἴτε τὴν λέξιν amo ἀπὸ τὴν Ἑλληνικὴν λέξιν «ἀμῶ», γνωστήν ἐννοιολογικῶς ὡς «θερίζω», ἥτις ἀρχικῶς ἐσήμαινεν «ἑλκύω καὶ ἑλκύομαι», νεοελληνιστί «τραβῶ καὶ τραβιέμαι».
Ὅτι τὰ Λατινικά Ἑλληνικά ἐστί καὶ «Λα-τῖνοι» «τεχνῖται πέτρας» σημαίνει, οἱ οἰκοδομήσαντες τὴν Ῥώμην ἐξ Εὐβοίας καταγώμενοι. Ὅτι ἡ λέξις «Ῥώμη» εἰς οὐδεμίαν γλῶσσαν ἔχει νόημα παρὰ μόνον εἰς τὴν Ἑλληνικήν, οὐδὲ εἰς τὴν Λατινικήν, οὐδὲ εἰς τὴν Ἰταλικήν.
Ἑλλάς ἀπὸ τὴν ῥίζαν φωτός Ἑλ- (Ἑέλιος ὁ Ἥλιος) καὶ λάας-λάς ὁ λίθος, ἡ πέτρα, Ἑλλάς λοιπόν ἡ Ἡλιόπετρα, ἡ Ἡλιοχώρα. Ποῖος ὁ σαφέστερος ὁρισμός τῆς χώρας αὐτῆς;
Ἕως τὸ φῶς ἔχετε, πιστεύετε εἰς τὸ φῶς ἵνα υἱοὶ φωτὸς γένησθε. (Ἰω. 12:36)
Ἔτυμον δὲ σημαίνει τὴν Ἀλήθειαν.
Ἐγώ οὖν λέγω ὑμῖν ὅτι ἡ Ἀλήθεια ἐν τῷ Λόγῳ ἐστίν τὸ Ἔτυμον τοῦ Λόγου, ἤγουν ἡ Ἀλήθεια τοῦ Λόγου ἐστίν ἡ Ἐτυμολογία τῆς Γλώσσης τῶν Ἑλλήνων, καὶ, Ἕλληνες, ἰδού ἡ ὥρα ἤγγικεν ἵνα ἀπελευθερωθῆτε.
Καὶ γνώσεσθε τὴν ἀλήθειαν καὶ ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς. (Ἰω. 8:32)
Διὰ τὸν λόγον λοιπόν τῶν Θείων Μηνυμάτων, ἀλλὰ καὶ τῆς ὑψηλῆς παιδείας ἥν προσφέρει ἀφ’ ἑαυτῆς ἡ Ἑλληνικὴ γλῶσσα καὶ ἡ ἐτυμολογία αὐτῆς, ὁ ἀντίχριστος καὶ οἱ ἀκόλουθοι αὐτοῦ ἐπιδιώκουσι τὴν ἐξαφάνισιν αὐτῆς· οὗτοι ἐπιθυμοῦσι στρέψαι τὸν ἄνθρωπον εἰς μηχανήν καὶ πίθηκον, ἑπομένως τὸ ὑπ’ ἀριθμόν Ἕν μέλημά των ἐστίν ἡ καταστροφή τῆς παιδείας καὶ ἡ προσφορά εἰς τὸν ἄνθρωπον μόνον ἐπαγγελματικῆς καταρτίσεως, ἵνα οὗτος παράγῃ συμφώνως πρὸς τὰς ἐντολάς καὶ μὴ δύνηται κρῖναι.
Ἡ παιδεία κυρίως δίδεται εἴτε μέσῳ τῶν σχολείων, ὁρατὴ δὲ ἡ διαρκής ὑποβάθμισις τῶν Ἑλληνικῶν σχολείων ἀπὸ ὅλους τοὺς Ἐθνοσωτήρας, προδότας γένους Ἑλλήνων ὁριζομένους ὑπὸ τῶν «φίλων καὶ συμμάχων», εἴτε μέσῳ τῆς τέχνης (θέατρον, τηλεόρασις, ἀρχιτεκτονική, μουσική, ζωγραφική, γλυπτική κλπ) καὶ ἄλλων κοινωνικῶν δραστηριοτήτων («μόδα» εἰς τὴν ἔνδυσιν καὶ τὴν γαστριμαργίαν, καταναλωτικαί συνήθειαι κλπ). Ἀπὸ ὅλους αὐτούς τοὺς διαύλους παιδείας ἀνεξαιρέτως, προφανής καθίσταται ἡ διαρκής προσπάθεια τοῦ ἀντιχρίστου Σατανᾶ νὰ προάγῃ τὰς κατωτέρας ὑλικάς ἀξίας καὶ νὰ ὑποβαθμίζῃ τὰς πνευματικάς, ὁμοίως δὲ νὰ καταστρέφῃ πᾶν ἀνώτερον ἀνθρώπινον ἔργον καὶ ἐπίτευγμα, οὕτως ὥστε νὰ ἐπιτύχῃ τὸν τελικόν του στόχον, ἤτοι νὰ μειώνῃ διαρκῶς τὴν ἀξίαν τῆς Δημιουργίας καὶ νὰ τρέψῃ τελικῶς τὸν ἄνθρωπον εἰς Ῥομποτοπίθηκον.
Βαρυσήμαντος καὶ μέγας ὁ ῥόλος ἀλλὰ καὶ Εὐλογημένον καὶ Μακάριον τὸ ἔθνος τῶν Ἑλλήνων, ὅτι τοῦτο ἐν Χριστῷ ἀνίκατον.
Ὅτι Πατήρ Ἑλλήνων Θεός καὶ Μήτηρ Ἑλλήνων Παιδεία ἐστί. Διὸ καὶ Πατρῷον τὸ Γένος ἐκλήθη, ὅτι ἐξ Ἐνεργείας καὶ ἐς Ὑπηρεσίαν Πατρός ἐδημιουργήθη.
Ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ γνώσεσθε ὑμεῖς ὅτι ἐγὼ ἐν τῷ πατρί μου καὶ ὑμεῖς ἐν ἐμοὶ κἀγὼ ἐν ὑμῖν. (Ἰω. 14:20)
Λαοί βαρβάρων μὴ ἔχοντες Θεῖον κώδικα Σοφίας καὶ Ἀγάπης οὔ δύνανται καὶ οὔκ ἠδύναντο νοῆσαι πολλά, διὸ καὶ ἀνέκαθεν ἀντέγραφον καὶ ἐμιμοῦντο καὶ παρεποίουν καὶ ἐζήλευον καὶ ἔκλεπτον καὶ ἔβλαπτον Ἕλληνας.
Πλειστάκις ὁ Ἑλληνισμός ἔχει δολίως κτυπηθεῖ ἀπὸ πολλούς, νῦν δ’ ἐστίν ἡ ὥρα τῆς κρίσεως.
Περὶ δὲ κρίσεως, ὅτι ὁ ἄρχων τοῦ κόσμου τούτου κέκριται. (Ἰω. 16:11)
Οἱ Ἰουδαῖοι οἱ σταυρώσαντες τὸν Κύριον καὶ ἐν Στοαῖς τὸν Μαμωνὰν προσκυνοῦντες, ἀπὸ τὸν τέταρτον μ.Χ. αἰῶνα πρῶτοι ἐδηλητηρίασαν τὴν διδασκαλίαν τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, καθιστῶντες αὐτήν ὑποχρεωτικὴν(!) θρησκείαν καὶ ἀντιχρίστως φονεύοντες διαφωνούντας, συκοφαντοῦντες τὴν γραφήν τῶν Ἑλλήνων καὶ ὁρίζοντες τὴν ἰδικήν των ὡς θείαν γραφήν, συκοφαντοῦντες καὶ νῦν εἰσέτι τοὺς Ἕλληνας ὡς εἰδωλολάτρας ὁποτεδήποτε ἄν οὗτοι ἔλεγον περὶ τοῦ Θεοῦ Πατρός, ἐπισταμένως δὲ διέβρωσαν τὴν ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ, ἐλέῳ αὐτοκρατόρων, τοποθετοῦντες ἐξ αὐτῶν τῶν ἰδίων ἀπίστους καὶ ἀβαπτίστους ὡς ἐπισκόπους τοῦ Χριστοῦ.
Κατὰ τοὺς τελευταίους δὲ ἕξ αἰώνας οἱ Ἕλληνες διαρκῶς καταδυναστεύονται καὶ ἐξαπατῶνται ἐκ λαῶν οἵτινες καλοῦνται «Φίλοι καὶ Σύμμαχοι». Ὁρίζω τούτους (ΕνΩΧ, Ἱστορία Νεωτέρας Ἑλλάδος, μέρος 2, ὁρολογία) ἐν τῇ καθομιλουμένῃ, ὡς ἐξῆς:
«Φίλοι καὶ Σύμμαχοι» αὐτοαποκαλοῦνται ὅταν ἀπευθύνονται στὴν Ἑλλάδα οἱ ἑταῖροι τοῦ Βορειοατλαντινοῦ συμφώνου (ΝΑΤΟ) καὶ κυρίως οἱ Ἄγγλοι, Γάλλοι, Γερμανοί καὶ Ἀμερικανοί, μέσῳ δὲ αὐτῶν καὶ οἱ Τοῦρκοι. Ὁμοίως ἔτσι τοὺς ἀποκαλοῦν καὶ οἱ ἐν Ἑλλάδι τοποθετημένοι ὑπάλληλοί τους.
Οἱ Τοῦρκοι ἐκυρίευσαν τὴν Ἑλλάδα καὶ εἶχαν σκλάβους τοὺς Ἕλληνες γιὰ τουλάχιστον τέσσερεις αἰῶνες, περίοδος ποὺ εἶναι ἡ χειρότερη ἀπὸ ὅλες στὴν πολυχιλιετῆ ἱστορία τῶν Ἑλλήνων, βαρύνονται δὲ μὲ γενοκτονίες Ἑλλήνων καὶ ἄλλων λαῶν, μὲ βιασμούς καὶ δολοφονίες, μὲ καταλήστευση καὶ καταδυνάστευση· σὲ ὅ,τι ἀφορᾷ τὴν δημιουργικότητα καὶ τὴν πνευματικότητα, ἦσαν τὸ ἀκριβές ἀντίθετο τῶν Ἑλλήνων καὶ, ἐπειδὴ δὲν μποροῦσαν νὰ κατανοήσουν τὰ ἔργα τῆς διανόησης καὶ τοῦ πολιτισμοῦ, ἐφήρμοσαν πολιτικές καταστροφῆς καὶ σκοταδισμοῦ.
Θὰ μποροῦσαν νὰ διεκδικήσουν τὰ πρωτεῖα βαρβαρότητας ἀνάμεσα στοὺς βαρβαρικοὺς λαούς, ἐὰν δὲν εἶχαν ἔλθει σὲ ἐπαφή μὲ τοὺς Ἕλληνες καὶ δὲν εἶχαν ἐξισλαμήσει ἀρκετοὺς ἀπὸ αὐτούς, οἱ ὁποῖοι ἔχουν συντελέσει τὰ μάλα οὕτως ὥστε σήμερα οἱ Τοῦρκοι νὰ μὴ συγκαταλέγονται ἀνάμεσα στοὺς πρωτογόνους λαούς, τοὐλάχιστον τὸ μέρος αὐτῶν ποὺ ζεῖ στὸ δυτικὸ μέρος τῆς κατεχομένης Ἰωνίας, δηλαδὴ πρὸς τὴν Ἑλλάδα.
Οἱ Γάλλοι ἀρχικῶς μέχρι τὴν ἐποχή τοῦ Ναπολέοντος κατεῖχαν τὰ πρωτεῖα στὶς θάλασσες τῆς περιοχῆς· μὲ τὴν πολιτική τους καὶ μὲ τὸν στόλο τους βοήθησαν τὸν Σουλτάνο ὁποτεδήποτε ἀντιμετώπισε αὐτός πρόβλημα ἀπὸ τοὺς ὑπόδουλους Ἕλληνες· σὲ ἀντάλλαγμα αὐτός τοὺς ἐπέτρεπε νὰ παίρνουν διάφορα ξένα καὶ ἄχρηστα σὲ αὐτόν πράγματα, ὅπως ἡ Νίκη τῆς Σαμοθράκης καὶ ἡ Ἀφροδίτη τῆς Μήλου. Μετὰ τὴν ἧττα τους στὸ Βατερλώ, συνέχισαν νὰ μιαίνουν τὴν Ἑλλάδα μὲ τὴν παρουσία τους ὡς κολαοῦζοι τῶν Ἄγγλων. Μετὰ τὴν πτώση τοῦ Ναπολέοντος οἱ (ἄνεργοι) Γάλλοι ἀξιωματικοί προσελήφθησαν ἀπὸ τὸν Σουλτάνο, ὠργάνωσαν τὸν στρατό τοῦ Ἰμπραήμ καὶ τὸν ὡδήγησαν τῷ 1826 σὲ συντριπτικὴ νίκη ἐπὶ τῶν Ἐπαναστατῶν Ἑλλήνων, εἶχαν δὲ τὴν ἰδέα νὰ μαυρίσουν τὴν Ἑλληνικὴ φυλή, γι’ αὐτό καὶ διέταξαν ἐκτεταμμένους βιασμούς τῶν Ἑλληνίδων ἀπὸ τοὺς Αἰγυπτίους καὶ Αἰθίοπες στρατιῶτες στὴν Πελοπόννησο.
Οἱ Ἄγγλοι ἀνέλαβαν τὴν ἰδιοκτησία τῆς περιοχῆς λίγο πρὶν τὴν Ἑλληνικὴν Ἐπανάσταση καὶ βοήθησαν τοὺς Τούρκους ὅσο μποροῦσαν, πχ ἐφοδιάζοντας αὐτούς στὸ Αἴγιο καὶ στὴν Ἀμφιλοχία στὶς πολιορκίες ἀπὸ τοὺς Ἕλληνες ἐπαναστάτες. Δὲν μποροῦσαν νὰ τοὺς βοηθήσουν περισσότερο ἤ ἐμφανέστερα ἐπειδὴ δὲν ἤθελαν νὰ ἔλθουν σὲ ἀπ’ εὐθείας ρήξη μὲ τὴν Ρωσσία, δεδομένης τῆς ἐπανειλημμένης ἐκδηλώσεως ἐπιθυμίας τῆς Ρωσσίας γιὰ δημιουργία ἐλευθέρου Ἑλληνικοῦ κράτους. Διαπραγματεύθηκαν μὲ τοὺς Ρώσσους καὶ κέρδισαν τὴν Διοίκηση τοῦ νέου κράτους, τὴν ὁποία ἤσκησαν γιὰ 120 ἔτη καὶ παρέδοσαν στοὺς Ἀμερικανούς τῷ 1947. Κατὰ τὴ διάρκεια τῆς διοικήσεώς τους, μεταξύ τῶν ἄλλων, ἐπεχείρησαν νὰ δημιουργήσουν ἀπόσχιση κράτους τῆς Ὕδρας, χρηματοδότησαν τὴ δολοφονία τοῦ πρώτου Ἕλληνα κυβερνήτη, διώριζαν καὶ ἀπέλυον μονάρχες καὶ κυβερνήσεις μὲ μοναδικὸ κριτήριο τὴν καλή ὑπηρεσία αὐτῶν στὰ ἀγγλικὰ (φιλοτουρκικὰ) συμφέροντα, ἔκαναν ἐμπορικὸ ἀποκλεισμό τοῦ Πειραιᾶ ἀρκετές φορές - μία ὅταν ὁ Ὄθων καὶ ἡ Ἀμαλία ἐθεώρησαν τοὺς ἑαυτοὺς τους ὡς Ἕλληνες Βαυαρικῆς καταγωγῆς, ἔθεσαν θέμα ἑλληνικότητος τῆς Ἐλαφοννήσου, ἀντέδρασαν λυσσαλέα στὴν ἀπελευθέρωση τῆς Κρήτης καὶ στὴν ἐν συνεχείᾳ ἕνωσή της μὲ τὴν Ἑλλάδα, διενήργησαν μὲ τὸν Βενιζέλο ἀπόσχιση ἀπὸ τὸ Ἑλληνικὸ κράτος τοῦ κράτους τῆς Θεσσαλονίκης, ὑποχρέωσαν τὴν Ἑλλάδα νὰ στείλῃ ἐκστρατευτικὰ σώματα κατὰ τοῦ Κόκκινου Στρατοῦ μὲ τίμημα τὴν Μικρασιατικὴ καταστροφή, ὑποχρέωσαν τὴν Ἑλλάδα νὰ μετάσχῃ τῶν δύο Παγκοσμίων Πολέμων μὲ βαρύτατες ἀπώλειες καὶ, τέλος, εἰσέβαλαν μὲ στρατό στὸν Πειραιᾶ, ἐστρατολόγησαν τοὺς δοσιλόγους συνεργάτες τῶν Ναζί καὶ ὀργάνωσαν καὶ ἄρχισαν τὸν Ἑλληνικὸ Ἐμφύλιο Πόλεμο.
Μετὰ τὴν παράδοση τῆς Ἑλληνικῆς Διοικήσεως στοὺς Ἀμερικανούς τῷ 1947, συνέχισαν νὰ μιαίνουν τὴν Ἑλλάδα μὲ τὴν παρουσία τους ὡς κολαοῦζοι τῶν Ἀμερικανῶν, ἐνῷ ἐκ παραλλήλου ἀντέδρασαν λυσσαλέα στὴν ἕνωση τῆς Κύπρου μὲ τὴν Ἑλλάδα καὶ ἀντιμετώπισαν τὸν ἐθνικοαπελευθερωτικό ἀγώνα τῶν Κυπρίων ὡς τρομοκρατικὴ ἐξέγερση ἀπαγχονίζοντας πολλούς Ἑλληνοκυπρίους ἀγωνιστές ὡς τρομοκράτες.
Οἱ Γερμανοί ἦλθαν στὴν Ἑλλάδα τῷ 1941, ἀπηγόρευσαν στοὺς Ἕλληνες νὰ ἔχουν τρόφιμα καὶ μέσα σὲ τρία ἔτη μαζί μὲ τοὺς συμμάχους τους Βουλγάρους στὴ Μακεδονία, ἀπὸ τὴν πεῖνα, ἀπὸ τὶς πολεμικὲς ἐνέργειες, ἀπὸ τὰ μπλόκα καὶ τὶς ἐκτελέσεις, προκάλεσαν τὸν θάνατο 750.000 Ἑλλήνων. Μὲ τὴν κάλυψη τῶν Ἀμερικανῶν, δέν ἔχουν ἀποδώσει πολεμικές ἀποζημιώσεις στὴν Ἑλλάδα, δὲν ἔδωσαν ἀποζημιώσεις γιὰ τὰ πλαστά μάρκα ποὺ ἐχρησιμοποίησαν γιὰ τὶς συναλλαγές τους στὴ χώρα, οὔτε ἐξώφλησαν τὶς δανειακές τους ὑποχρεώσεις, μὲ συνέπεια τώρα νὰ χρωστοῦν στὴν Ἑλλάδα περὶ τὸ ἕνα τρισεκατομμύριο εὐρώ σὲ τρέχουσες τιμές. Τώρα λέγουν ὅτι δὲν ἀναγνωρίζουν τὶς ὀφειλές τους πρὸς τὴν Ἑλλάδα, ἀντιθέτως ἰσχυρίζονται μὲ ναζιστικὸ θράσος ὅτι ἡ Ἑλλάς ὀφείλει πρὸς αὐτούς ἐπιδιώκοντες (ξανά) τὴν ὑποδούλωσιν τῶν Ἑλλήνων.
Οἱ Ἀμερικανοί πῆραν τὴν Διοίκηση τῆς Ἑλλάδος τῷ 1947 ἀπὸ τοὺς Ἄγγλους καὶ συνέχισαν ἐν πολλοῖς τὴν Ἀγγλικὴ πολιτική, τελείωσαν τὸν Ἐμφύλιο Πόλεμο ποὺ εἶχαν ἀρχίσει οἱ Ἄγγλοι καὶ συνέχισαν μὲ λειτουργία στρατοπέδων συγκέντρωσης, συλλήψεις, ἐξορίσεις, βασανισμούς, ἐκτελέσεις καὶ δολοφονίες Ἑλλήνων, διετήρησαν δὲ τὸ ἐμφυλιοπολεμικὸ κλῖμα μὲχρι τὸ 1981. Ἐγκατέστησαν στὴν Ἑλλάδα στρατιωτικές βάσεις καὶ φόρτωναν στὸν Ἑλληνικό Στρατό ὅλον τὸν ἄχρηστο, ξεπερασμένο καὶ ἐπικίνδυνο ἐξοπλισμό ἀπὸ τὸν Ἀμερικανικό Στρατό, μὲ κορωνίδα τὸ Α/Τ Λέων, ποὺ εἶχε ὑποστεῖ τὸ πείραμα τῆς Φιλαδέλφειας. Ὅταν τὰ συμφέροντά τους δὲν ἐξυπηρετοῦντο ὅπως ἤθελαν, ἐπέβαλαν στρατιωτικὴ δικτατορία ἀπὸ τὸ 1967 ἕως τὸ 1974, ἡ ὁποία ἐπαναλειτούργησε τὰ στρατόπεδα συγκέντρωσης. Γενικῶς ἐνθαρρύνουν τὴν Τουρκικὴ ἀλαζονεία καὶ ἐπιθετικότητα πρὸς τὴν Ἑλλάδα, μὲ ἀποκορύφωμα τὴν Τουρκικὴ εἰσβολή στὴν Κύπρο τῷ 1974, ἀλλὰ καὶ τὴν ἀλαζονεία οἱουδήποτε τυχάρπαστου διακειμένου ἐχθρικῶς πρὸς τὴν Ἑλλάδα, ὅπως τοὺς ἀνιστόρητους βουλγαρόφωνους σλάβους ποὺ ἀναιδῶς ἰσχυρίζονται ὅτι εἶναι Μακεδόνες (δίχως βεβαίως νὰ γνωρίζουν τί σημαίνουν αἱ λέξεις «Μακεδών» ἤ «Ἀλέξανδρος») κλπ. Ἀπὸ τὸ 1974 ἕως σήμερα ἐφαρμόζουν κατὰ προτεραιότητα καὶ μὲ μεγάλη ἔνταση τὸ σχέδιο μετάλλαξης τῶν Ἑλλήνων (κτυπώντας θρησκεία-γλῶσσα-ἱστορία-παιδεία) μὲ βασικούς ἄξονες τὴν πολιτικὴ διαφθορά, τὴν ἀπολύτως ἐλεγχόμενη, ὀργανωμένη καὶ χρηματοδοτούμενη ἀπὸ τὴ μυστικὴ τους ὑπηρεσία (καὶ ὄχι ἀνεξέλεγκτη, ὅπως ψευδῶς χαρακτηρίζουν) λαθρομετανάστευση, τὴν φθορά τοῦ πληθυσμοῦ μέσῳ ἀνάπτυξης τοῦ τουρισμοῦ καὶ τὴν ἀνεξέλεγκτη δανειοδότηση γιὰ καταναλωτικούς σκοπούς, μὲ παράλληλο ἀφανισμό τῆς ἐγχώριας παραγωγῆς.
Ἐν κατακλεῖδι, ὁ ἀντίχριστος δράκων ἀλλάζων μορφὰς, ἐπιτίθεται διαρκῶς κατὰ τῆς Ἑλλάδος καὶ τοῦ Ἀνθρώπου, ψευδόμενος, μασκαρευόμενος τὸν «Φίλον καὶ Σύμμαχον», συκοφαντῶν, ληστεύων, διαπράττων ἐμπρησμούς, διχάζων, βιάζων, διώκων, φυλακίζων, φονεύων, λοιδορῶν τὸν Θεόν καὶ καταστρέφων τὸν Πλανήτην.
Οὔχ ὑπάρχει λαός ὅς ἔχει προσφέρει τόσα πολλά τῇ ἀνθρωπότητι, ὡς οἱ Ἕλληνες, καὶ ἔχει ὑποφέρει τόσα πολλά ὑπὸ λαῶν οἵτινες μηδέν προσέφερον. (Νίτσε)
Τὸ Συμβούλιο Διεθνῶν Σχέσεων τῶν ΗΠΑ (Δαβίδ Ροκφέλερ - Χένρυ Κίσσινγκερ) ἐσχηματοποίησε καὶ κωδικοποίησε τὴν ἐξ ἀρχῆς καὶ μέχρι σήμερα πολιτική τῶν «φίλων καὶ συμμάχων» ἔναντι τοῦ Ἑλληνισμοῦ: διὰ στόματος τοῦ διευθυντοῦ του ἀνακοινώθηκε σὲ συνδιάσκεψη Τουρκοαμερικανῶν ἐπιχειρηματιῶν τὸν Σεπτέμβριο τοῦ 1974 στὴν Οὐάσιγκτον ὅτι «οἱ Ἕλληνες εἶναι λαός δυσκυβέρνητος καὶ γιὰ νὰ μὴ δημιουργοῦν προβλήματα στὴν ἐφαρμογή τῆς ἐξωτερικῆς μας πολιτικῆς στὴν περιοχή, πρέπει νὰ κτυπηθοῦν οἱ ρίζες τους, δηλαδὴ οἱ παραδόσεις, ἡ γλῶσσα, ἡ ἱστορία καὶ ἡ θρησκεία τους».
Οὕτως ἐν Ἑλλάδι ἐφηρμόσθη μὲ αὐξανόμενους ῥυθμούς καὶ μὲ βασικόν μοχλόν τὸ πολιτικό σύστημα τοῦ Δικομματισμοῦ καὶ τοὺς τοποθετημένους πολιτικούς ἀρχηγούς, πρόγραμμα καταστροφῆς τῆς Ἑλληνικῆς παιδείας μὲ πρόσχημα τὸν ἐκσυγχρονισμό της, πρόγραμμα διώξεως τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης μὲ πρόσχημα τὴν ἁπλούστευσή της, πρόγραμμα παραποιήσεως τῆς Ἑλληνικῆς ἱστορίας μὲ πρόσχημα τὴν καλλιέργεια φιλικῶν αἰσθημάτων (πρὸς τοὺς ἐχθρούς τοῦ Ἑλληνισμοῦ), πρόγραμμα κατασυκοφαντήσεως τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μὲ ἀφορμή κάποιους ἀντιχρίστους ποὺ εἶχαν παρεισφρήσει ἐντός της, πρόγραμμα ἐξαφανίσεως τῶν Ἑλληνικῶν παραδόσεων κυρίως μέσῳ τῆς ἀναπτύξεως τοῦ μαζικοῦ τουρισμοῦ καὶ πρόγραμμα ὑποσκάψεως τῆς ἐθνικῆς ἀνεξαρτησίας μέσῳ δανειοδοτήσεων καὶ καταχρεώσεως τῆς χώρας.
Τώρα τέλος, ἐπειδή θεωροῦν ὅτι ἦλθε ἡ ὥρα τοῦ τελικοῦ κτυπήματος, ὠργάνωσαν καὶ τὴν μεγάλη εἰσβολή ἀλλοχρώμων καὶ ἀλλοθρήσκων λαθρομεταναστῶν στὴν Ἑλλάδα, ποὺ διευθύνεται καὶ χρηματοδοτεῖται ἀπὸ τὴν μυστικὴ τους ὑπηρεσία καὶ ἐπέχει θέσιν στρατιωτικῆς εἰσβολῆς δεδομένου ὅτι κατὰ συντριπτικὴν πλειοψηφίαν εἶναι νεαρᾶς ἡλικίας στρατολογήσιμοι καὶ ἄρρενες. Τοὺς χρηματοδοτοῦν γιὰ νὰ ἔλθουν στὴν Ἑλλάδα μέσα ἀπὸ διοικούμενα ἀπὸ αὐτούς δίκτυα δουλεμπόρων, καὶ τοὺς ὑπόσχονται ἐργασία καὶ καλύτερη ζωή στὴν Εὐρώπη. Ὅταν ἔρχονται στὴν Ἑλλάδα τούς φυλακίζουν ἐδῶ κλείνοντας ὅλες τὶς ἐξόδους, δὲν τοὺς δίδουν οὔτε καλύτερη ζωή οὔτε ἐργασία, καὶ τοὺς ὑποχρεώνουν νὰ γίνουν ἐγκληματίες εἰς βάρος τῶν Ἑλλήνων.
Ἡ τοποθέτησις διεφθαρμένων ἀτόμων στὶς καίριες θέσεις Διοικήσεως τῆς Πολιτείας, τῶν Ἱδρυμάτων καὶ τῶν Ὀργανισμῶν, ἡ δολιοφθορά οἱασδήποτε προσπαθείας ἤ φορέως ποὺ θὰ εἶχαν θετικόν ὑπὲρ τῆς Ἑλλάδος ἀποτέλεσμα, ἡ κατασπατάλησις τῶν πόρων σὲ ἀνούσια καὶ ἐλαττωματικὰ ἔργα καὶ σὲ μίζες, ἡ διαρκής προσπάθεια νὰ πεισθοῦν οἱ Ἕλληνες ὅτι εἶναι ἀνίκανοι (πχ ἀνίκανη ἀστυνομία, ἀνίκανο πυροσβεστικόν σῶμα, ἀνίκανοι δημόσιοι ὑπάλληλοι, ἀνίκανοι δικαστές, ἀνίκανοι καθηγητές κλπ), ἡ χειραγώγηση καὶ καθοδήγηση τῶν ἀντιδραστικῶν ὁμάδων καὶ τῆς νεολαίας μέσα ἀπὸ τὴν μυστικὴ ὑπηρεσία (πχ μπαχαλάκηδες), περίεργες ἀνιστόρητες θεωρίες ἀπὸ ψευτοσοβαρούς ἐπιστήμονες (κατὰ κανόνα καλοβολεμένους ψευτοαριστερούς) περὶ δῆθεν μὴ συνέχειας τῆς φυλῆς, περὶ τοῦ «σφαγέως» Μεγάλου Ἀλεξάνδρου, περὶ ὁμοφυλοφιλίας τῶν Ἀρχαίων Ἑλλήνων ἀλλὰ καὶ τῶν Ἡρώων τῆς Ἐπαναστάσεως τοῦ 1821, περὶ τῆς μεγάλης σημαντικότητος τῆς Ὀθωμανικῆς αὐτοκρατορίας, περὶ μὴ καταδυναστεύσεως τῶν Ἑλλήνων ἀπὸ τοὺς Τούρκους καὶ περὶ μὴ διώξεως τῆς Ἑλληνικῆς Παιδείας ἀπὸ τὴν Τουρκοκρατίαν, περὶ «συνωστισμοῦ» τῶν Ἑλλήνων στὸ λιμάνι τῆς Σμύρνης καὶ περὶ χιλιάδων ἄλλων θεμάτων τῆς Ἑλληνικῆς Ἱστορίας, εἶναι μερικές ἀπὸ τὶς φανερές πτυχές τῆς θλιβερῆς Ἑλληνικῆς καθημερινότητος κατὰ τὰ τελευταῖα ἔτη.
Ὅλα τὰ μέτρα αὐτά, τὰ ὁποῖα λαμβάνονται κατὰ τῆς Ἑλλάδος, ἔχουν ὡς ἀποτέλεσμα νὰ ἔχῃ μειωθεῖ δραματικῶς τὸ ἐπίπεδον παιδείας καὶ ἡ δυνατότης συνεννοήσεως τῶν Ἑλλήνων. Ἀδυνατοῦν οἱ Ἕλληνες νὰ συνειδητοποιήσουν τὸ μέγεθος τοῦ μίσους, τὸ ὁποῖο τρέφουν γι’ αὐτούς οἱ «φίλοι καὶ σύμμαχοι», καὶ νὰ ἀποφασίσουν περὶ τοῦ τί δέον γενέσθαι. Ἡ ἀρχαία Ἑλληνικὴ Γραμματεία καὶ ἡ ἀρχαία Ἑλληνικὴ φιλοσοφία εἶναι πλέον ἄγνωστες στὴν Ἑλληνικὴ Νεολαία. Ἐπὶ παραδείγματι, τὰ τέσσερα βασικὰ ῥητά τὰ ἀναγεγραμμένα εἰς τὴν εἴσοδον τῶν Δελφῶν: «Ἕπου Θεῷ», «Μηδὲν ἄγαν», «Γνῶθι σαὐτόν», «Ἐγγύα, παρά δ’ Ἄτα», εἴτε δὲν εἶναι κατανοητό τὸ νόημά τους ἀπὸ τοὺς Ἕλληνες καὶ τὴν Ἑλληνικὴ Νεολαία, εἴτε δὲν τὰ ἔχουν κἄν ἀκούσει. Ἡ κατασυκοφάντησις τῆς Ἐκκλησίας καὶ τοῦ Θεοῦ ἔχει καταστήσει «μόδα» τὴν ἀθεΐα, αὐτὴν δηλαδή ποὺ ὅλοι ἀνεξαιρέτως οἱ ἀρχαῖοι Ἕλληνες θεωροῦσαν ἰσοδύναμη τῆς ἄνοιας.
Ἡ ἔλλειψη σωστῆς Ἑλληνικῆς Παιδείας ἐπὶ γενεές, παρουσιάζει τώρα τὴν σοβαρωτάτη συνέπεια οἱ γονεῖς νὰ μὴ γνωρίζουν τί πρέπει νὰ ποῦν καὶ νὰ κάνουν, νὰ μὴ δίνουν κατεύθυνση στὰ παιδιά τους καὶ νὰ τὰ ἀφήνουν στὸ ἔλεος τῶν διαθέσεων τῶν κυβερνητῶν, τῶν ὑπαλλήλων τῶν «φίλων καὶ συμμάχων», οἱ ὁποῖοι βεβαίως, σταθεροί στὶς ἀνέκαθεν προθέσεις τους καὶ πιστοί στὸ ἀφεντικό τους, προσπαθοῦν νὰ δημιουργήσουν ἐκ τοῦ Ἀνθρώπου, τὸν Ῥομποτοπίθηκο.
Ὅσοι ἀπὸ τοὺς Ἕλληνες θὰ εἶχαν τὴν δύναμη ἤ ἔχουν τὴν διάθεση νὰ ἀντιδράσουν, ὅπως γιὰ παράδειγμα τὰ Πτωχότερα Στρώματα καὶ ἡ Νεολαία, ὁδηγοῦνται σὲ ἀποπροσανατολισμό. Οἱ γονεῖς στὰ πτωχότερα στρώματα τρέχουν ὅλη μέρα νὰ προλάβουν τὰ ἔξοδα καὶ τὶς ὑποχρεώσεις τους καὶ ἔτσι κατὰ κανόνα δὲν προλαβαίνουν νὰ δείξουν στὰ παιδιά τους οὔτε τὸ πόσο τὰ ἀγαποῦν. Ἡ Νεολαία τῶν πτωχοτέρων κοινωνικῶν καὶ εἰσοδηματικῶν στρωμάτων, ἡ ὁποία θὰ μποροῦσε νὰ ἀποτελέσῃ τὴν αἰχμή τοῦ δόρατος τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους στὸν πόλεμο ἐναντίον τοῦ Ἀντιχρίστου Μαμωνᾶ καὶ τῆς Βαρβαροκρατίας, ἐάν δὲν περιπέσῃ σὲ ἀχρηστία μέσῳ ναρκωτικῶν ἤ ἄλλων οὐσιῶν ἤ συνηθειῶν ἤ ἀσθενειῶν, ὁδηγεῖται σὲ ἔνταξη σὲ συνδέσμους ὁπαδῶν ποδοσφαιρικῶν ὁμάδων, ὅπου ἐκπαιδεύονται νὰ ἐνεργοῦν ὡς ἰδιωτικός στρατός πρὸς προώθηση συγκεκριμένων ἰδιωτικῶν συμφερόντων, ἤ σὲ πολιτικές νεολαῖες, ὅπου οἱ κατευθύνσεις δίδονται (ἐπιβάλλονται-καπελώνονται) ἀπὸ τὰ πολιτικὰ κόμματα, τὰ ὁποῖα εἶναι καλά στημένοι καὶ ἐνδεδυμένοι ἀπατηλῶς μὲ ἰδεολογίες «γιὰ κάθε γοῦστο», γραφειοκρατικοί μοχλοί τοῦ Συστήματος.
«Κοινός γίνου» ἔλεγον οἱ Ἕλληνες ἐν Δελφοῖς καὶ ἐννοοῦσαν νὰ ἀσχολεῖσαι συνεχῶς μὲ τὰ κοινὰ καὶ νὰ ὑπηρετεῖς τὸ δημόσιο συμφέρον. Τοὺς μὴ ἀσχολουμένους μὲ τὰ κοινά οἱ Ἕλληνες ὠνόμαζον «ἰδιῶτες» καὶ ἦτο τόση ἡ ἐκδηλουμένη ἀπαξίωσις πρὸς αὐτούς, ὥστε οἱ βάρβαροι ἐνόμισαν ὅτι ἡ λέξις «ἰδιώτης» ἐσήμαινεν «ἠλίθιος» καὶ μὲ αὐτὴν τὴν ἔννοια τὴν ἐχρησιμοποίησαν (idiot). Παρὰ τοῦτο, ἡ εἰσαγόμενη καὶ ξένη πρὸς τὴν Ἑλληνικὴ παράδοση τάσις τοῦ «ἀπολιτικοῦ», δηλαδή τοῦ Ἰδιώτου, λαμβάνει τεχνηέντως μεγάλες διαστάσεις, πείθοντας πολλούς ὅτι δὲν ἀξίζει νὰ ἀσχολοῦνται μὲ τὴν πολιτική εἴτε ἐπειδή δὲν μποροῦν νὰ ἀλλάξουν τίποτα, εἴτε ἐπειδή οἱ πολιτικοί εἶναι διεφθαρμένοι κλπ. Μὲ αὐτήν τὴν ἀπογοήτευση καὶ τὸν φόβον περὶ τὴν πολιτικήν, ποὺ συστηματικῶς καλλιεργοῦν τοποθετώντας ὅλο καὶ πιό διεφθαρμένους (κραγμένους) πολιτικούς, ἐξαπατοῦν τὴν μεγάλη πλειοψηφία τῶν ἀντιθέτων νὰ ἀπέχουν ἀπὸ τὶς πολιτικές ἐξελίξεις καὶ νὰ μὴ συμμετέχουν στὶς ἐκλογές, οὕτως ὥστε τελικῶς ἐπιτυγχάνουν νὰ ἐκλέγουν τοὺς ἐπιλεγμένους διεφθαρμένους ὑπαλλήλους τους μὲ μικρὸ ποσοστό συμμετοχῆς τοῦ λαοῦ, πχ στὶς ΗΠΑ μὲ τὸ 25-30% ἐνῷ ποσοστό 50-75% εἶναι ἀντίθετοι καὶ, ἄν ἐψήφιζαν, οἱ ἀντίχριστοι δὲν θὰ μποροῦσαν νὰ τὸ παίζουν δημοκράτες.
Οἱ εὐφυέστεροι (δηλαδὴ οἱ μὴ ἀφελῶς παπαγαλίζοντες τὴν γκαιμπελικῆς ἐμπνεύσεως, ῥυθμοῦ καὶ ποιότητος προπαγάνδα ποὺ προσφέρει ἡ τηλεόρασις), οἱ τιμιώτεροι (μὴ συμβιβαζόμενοι μὲ τὴν σαπίλα καὶ τὴν διαφθορά ποὺ συστηματικῶς ἐκτρέφουν στὴν Ἑλλάδα οἱ φίλοι καὶ σύμμαχοι) καὶ οἱ πλέον δραστήριοι νέοι (εἰς τὴν Ἑλληνικήν, Νέος σημαίνει ὁρμητικός), ὄντως δηλαδή ὁ ἀνθός τῆς Ἑλληνικῆς Νεολαίας, ὅσοι ἐξ αὐτῶν γλυτώσουν ἀπὸ τὰ ναρκωτικά καὶ τὶς λοιπὲς παγίδες, ἀρνοῦνται νὰ ἐνταχθοῦν σὲ ἰδιωτικούς στρατούς ἤ σὲ πολιτικὰ κόμματα καὶ κατευθύνονται συνήθως πρὸς χώρους ἀντιδράσεως γενικῶς κατὰ τοῦ Πολιτικοῦ Συστήματος.
Οἱ χῶροι ἀντιδράσεως αὐτοί, κατὰ συνθήκην ὀνομαζόμενοι «ἀναρχικοί» ἤ «τρομοκρατικοί», κατὰ κανόνα χρησιμοποιοῦν τὴν βία ὡς μέσον ἐκφράσεως τῆς ἀντιθέτου ἀπόψεως καὶ αὐτή εἶναι ἡ μεγάλη παγίδα γι’ αὐτούς. Διότι ἡ βία ἱκανοποιεῖ τὴν ἐκτόνωση τοῦ νέου, τοῦ παραμελημένου, τοῦ στερημένου, τοῦ ἀδικημένου ἀνθρώπου, δίδει στιγμές κάποιας στρεβλῶς ἐννοουμένης ἐπιβεβαίωσης, δὲν λύνει ὅμως κανένα πρόβλημα, ἀντιθέτως, μεγαλώνει τὰ προβλήματα. Ἐπίσης γιὰ ὅσους νομίζουν ὅτι μὲ τὴ βία μποροῦν νὰ ἐπιφέρουν πραγματικὴ ζημία στὸ Σύστημα ἤ ὅτι μὲ τὴν βία μποροῦν νὰ κάνουν τὴν διαφορά ἤ νὰ διορθώσουν τὰ πράγματα, ἄς ξέρουν ὅτι τὸ Σύστημα αὐτό ποὺ τοὺς καταπιέζει στηρίζεται κατ’ ἀρχήν καὶ κατὰ βάσιν στὴν βία καὶ εἶναι πολύ καλύτερα ἐξωπλισμένο ἀπὸ αὐτούς. Δὲν μπορεῖς νὰ νικήσῃς, οὔτε κἄν νὰ βλάψῃς, μὲ τὴν βία ἕνα Σύστημα ἀρτίως ἐξωπλισμένο μὲ ὅπλα γνωστά (χημικά, πυροβόλα, ἑλικόπτερα κλπ) καὶ ἄγνωστα (ῥαδιενεργείας, μικροκυμάτων κἄ) καὶ ἐπαγγελματικῶς ὠργανωμένο, ὅταν εἶσαι ἐρασιτέχνης μὲ καδρόνια, πέτρες καὶ στρακαστροῦκες. Αὐτά ποὺ καταφέρνεις εἶναι πρῶτον νὰ δίνεις ἀφορμή στὸ κράτος νὰ χρησιμοποιεῖ τὸ δυνατώτερο ὅπλο του, τὸ «ἀτού» του, δηλαδή τὴ βία, καὶ δεύτερον νὰ γίνεσαι γελοῖος στὰ μάτια τοῦ ἐχθροῦ σου, νὰ τὸν γαργαλᾶς καὶ νὰ σκάῃ στὰ γέλια, καὶ βέβαια, ἐχθρός σου δὲν εἶναι τὸ καημένο τὸ παιδί ποὺ ντύθηκε ἀστυνομικός γιὰ νὰ προστατεύῃ τοὺς ἀνθρώπους ἀπὸ τὸ κακό (γιατί αὐτός εἶναι ἐπισήμως ὁ κανονικός ῥόλος τοῦ ἀστυνομικοῦ) ἀλλὰ αὐτός ποὺ τὸν ἐκπαιδεύει, τὸν ὀργανώνει καὶ τὸν στέλνει νὰ γίνεται ἄνανδρος σφαγέας καὶ σάκκος τοῦ μπόξ ταυτόχρονα. Αὐτός λοιπόν, ἐγώ σοῦ λέγω ὅτι εἶναι ὁ Σατανᾶς καὶ οἱ ἀκόλουθοί του, ἐσύ λέγε τον ὅπως θές, αὐτός εἶναι ὁ ἐχθρός· ὄχι μόνον ὁ δικός σου ἐχθρός, ἀλλὰ ὁ ἐχθρός τῆς Ἑλλάδος, ὁ ἐχθρός ὅλου τοῦ κόσμου, ὁ ἐχθρός τοῦ Ἀνθρώπου, ὁ ἐχθρός τοῦ Πλανήτη, ὁ ἐχθρός τοῦ Θεοῦ.
Αὐτοὺς λοιπόν τοὺς χώρους τοὺς ἐλέγχει πλήρως ὁ Σατανᾶς, ἄλλωστε ἡ βία καὶ ἡ ἀποπλάνηση τῆς Νεολαίας εἶναι οἱ πρῶτες του ἱκανότητες καὶ προτεραιότητες. Χρησιμοποιεῖ τοὺς ὠργισμένους νέους σὰν πιόνια καὶ τοὺς στέλνει νὰ κτυποῦν ὁ,τιδήποτε τὸν ἐνοχλεῖ. Τὰ τελευταῖα τέσσερα χρόνια δίδουν τὸ παράδειγμα ποὺ μπορεῖ νὰ πείσῃ καὶ τὸν πλέον δύσπιστο: Μέχρι τὸ 2009, ἐπειδὴ ὁ Σατανᾶς ἐνωχλεῖτο ἀπὸ τὴν συνεργασία μὲ τοὺς Ῥώσσους, οἱ ἀναρχικές ὀργανώσεις καὶ οἱ τρομοκρατικές ἐνέργειες εὑρίσκοντο στὴν ἡμερήσια διάταξη· μετὰ τὴν ἐκλογή τοῦ κλώνου του, δὲν κινεῖται φύλλο ἀπὸ τρομοκρατικές ἐνέργειες, ἐνῷ ἀναρχικὲς ὀργανώσεις ἐμφανίζονται μόνον γιὰ νὰ διαλύσουν κάποια συγκέντρωση ἀδικημένων ἤ γιὰ νὰ ἐπιτεθοῦν σὲ ἀπεργούς καὶ ἀνέργους ἤ γιὰ νὰ φονεύσουν ἀθώους ἐργαζομένους. Συμφώνως πρὸς διαρεύσασαν ἔκθεσιν τῆς Ῥωσσικῆς μυστικῆς ὑπηρεσίας τοῦ Ἰουνίου 2008, «αἱ ἀναρχικαὶ καὶ τρομοκρατικαὶ ὀργανώσεις τῆς Ἑλλάδος εἶναι πλήρως ἐλεγχόμεναι καὶ διευθυνόμεναι ἀπὸ τὶς δυτικὲς μυστικὲς ὑπηρεσίες».
Κουκουλοφόρος ἴσον Μπαχαλάκιας, ἴσον Τρομοκράτης, ἴσον Ἀναρχικός ἤ Ἀρχηγός Θύρας Ὁπαδῶν Ποδοσφαίρου, ἴσον Ἀσφαλίτης τῆς μυστικῆς ὑπηρεσίας. Ὅλοι αὐτοί οἱ Ἀσφαλῖτες πλαισιώνονται πάντοτε ἀπὸ ὅσους οἱ ἴδιοι ἀποκαλοῦν «χρήσιμους ἠλίθιους», δηλαδὴ ἀπὸ ἀνώριμα, ἀπερίσκεπτα καὶ φανατισμένα «παιδάκια»-ἰδεολόγους ἤ τοξικομανεῖς τοὺς ὁποίους προμηθεύουν μὲ τὴ δόση τους.
Οἱ χῶροι τῆς Νεολαίας στὴν μεγάλη τους πλειονότητα δὲν ἐπικοινωνοῦν μὲ τὴν Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλάδος καὶ τοῦτο ὀφείλεται δυστυχῶς εἰς τὴν νοοτροπίαν καὶ πρακτικήν τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία ἐπιδεικνύει προκατάληψιν καὶ ἔντονον φοβίαν ἀπέναντι στὴν ῥοπήν πρὸς ἀμφισβήτησιν καὶ τὴν ὁρμητικότητα τῆς νεολαίας. Ἐπαναλέγω τῇ Ἐκκλησίᾳ ὅτι ἑλληνιστί Ὁρμή καὶ Νεότης συνώνυμα ἐστίν· ἡ ἀνυπαρξία ὁρμῆς ἐν τῇ νεότητι οὔκ ἐστιν ἔνδειξις ὑγείας, μὴ ὁρμητικοί γὰρ ἐκ τῶν νέων οἱ ἐν νόσῳ ἤ μαλακίᾳ ὄντες· ὀφείλουσιν οὖν ἅπαντες οἱ ὀρθόδοξοι ἱερεῖς ἐφαρμόζοντες τὴν ἑκάστοτε δέουσαν μέθοδον, ὅπως ἕλκωσι τὴν Ἑλληνικὴν Νεολαίαν καὶ ὁδηγῶσι ταύτην ἐν τῇ ὁδῷ καὶ τῇ Ἀληθείᾳ καὶ τῇ ζωῇ, βεβαίως διὰ τοῦ παραδείγματος πρωτίστως καὶ τῆς συζητήσεως ἐν πλήρῃ ἀγάπῃ καὶ πλήρῃ ἐπιεικείᾳ· ὅτι οὔκ εὐθύνονται οἱ νέοι τῆς Ἑλλάδος διὰ τὴν πλάνην καὶ τὴν ἔλλειψιν Θείας ἀγωγῆς, Ἑλληνικῆς παιδείας καὶ κριτικῆς ἀντιλήψεως, ἀλλ’ ὁ «ἄρχων» τοῦ κόσμου τούτου, ὁ Πονηρός καλούμενος ἀλλὰ Πανηλίθιος ὤν, ὡς νομίζων, ὁ Βλαμμένος, ὅτι τὸν Θεόν οὗτος μέλλει νικῆσαι.
Ὁ μακαριστός ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν, ἀγαπητός τῶν νέων τῆς Ἑλλάδος, ὅσιος ἡμῶν καὶ ἀγαπητός μάρτυς τοῦ Θεοῦ Χριστόδουλος, προσεπάθησε νὰ ὁδηγήσῃ τὴν Ἐκκλησίαν πρὸς τοὺς νέους καὶ τοὺς νέους πρὸς τὴν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ, συμβολικῶς λέγων αὐτοῖς «Ἐλᾶτε καὶ μὲ τὸ σκουλαρίκι σας», ἐγώ δὲ λέγω ὅτι καὶ νῦν καὶ ἀεί ὀφείλει ἡ Ἐκκλησία συνεχῶς καὶ ἀδιαλείπτως πράττειν τοιουτοτρόπως. Ὅτι οἱ νέοι ἡ ἐλπίς, οἱ νέοι καὶ τὸ μέλλον, ὁ δὲ μὴ φροντίζων τοὺς νέους, καταστρέφει τὸ ἰδικὸν του μέλλον.
Ἀπευθύνομαι εἰδικά στοὺς Νέους τῆς Πατρίδας μας καὶ τοὺς λέγω: Παιδιά μου, χρυσά τῆς Ἑλλάδος παιδιά. Εἶσθε τὸ καμάρι τοῦ Γένους, δαφνοστεφανωμένη ἀπαντοχή μας. Ὅμως σᾶς πονέσαμε πολύ μὲ τὴν ὑποκρισία μας καὶ σᾶς εὐτελίσαμε μέσα σας τὴν ἔννοια τοῦ χρέους. Σᾶς χρεώνουμε τὶς παρεκτροπές σας, ἐνῷ εἴμαστε οἱ ἠθικοὶ αὐτουργοί των. Σᾶς στερήσαμε τὴν ἀγάπη, σᾶς ἀφήσαμε ἕρμαιους στὰ κύματα τοῦ κατακλυσμοῦ τῆς Βαβυλώνας. Σᾶς ἀναγκάσαμε νὰ ζῆτε σ' ἕνα κόσμο ἀπάνθρωπο, ἀνηλεῆ και ἀνοικτίρμονα... Σεῖς, μὲ τὴν ὀξύνοιά σας καταλάβατε τὴν ἀσυνέπειά μας. Καὶ μᾶς ἐγκαταλείψατε. Δὲν μᾶς ἐμπιστεύεστε πιά, δὲν θέλετε νὰ ζήσετε στὸν κόσμο ποὺ ἐμεῖς σᾶς ἑτοιμάσαμε. Καὶ στραφήκατε στὴν αναζήτηση τῆς χίμαιρας μέσ' ἀπ’ τα ναρκωτικά, στὴν ἐπιβεβαίωσή σας μέσ’ ἀπό τὴ βία. Παιδιά μου, σήμερα αὐτός ποὺ σᾶς ὁμιλεῖ, παίρνει πάνω του τὴν εὐθύνη γιὰ τὶς ἀπέναντί σας ἁμαρτίες ὅλης τῆς γενηᾶς του, καὶ σᾶς ζητᾷ συγγνώμη. Θέλει ὅμως ταυτόχρονα νὰ σᾶς πεῖ πὼς καμιά ἁμαρτία δικὴ μας καὶ καμιά ἀστοχία δικὴ σας δὲν μπορεῖ νὰ σᾶς κλείσει τὸ δρόμο πρὸς τὴν καταξίωση... Ὑπάρχει ἕνας χῶρος ποὺ δὲν θὰ σᾶς προδώσει ποτέ. Εἶναι ὁ χῶρος τῆς Ἐκκλησίας. Ἐλᾶτε σ’ αὐτόν, ἐλᾶτε στὴν πίστη, ἐλᾶτε στὸ Χριστό. Θὰ βρεῖτε ὅ,τι ἔχετε χρόνια τώρα στερηθεῖ. Καὶ μαζί τὴν ἀληθινὴ ἐλευθερία, τὴν ἀληθινὴ δικαιοσύνη, τὴν ἀληθινὴ ἀλήθεια. Ὁ Ἀναστάς Χριστός, παιδιά μου, νὰ εἶναι μαζί σας. (†Χριστόδουλος, 9-5-1998)
Δικαῖαι οὖν αἱ ἀποφάσεις Κυρίου καὶ Μεγάλη ἡ Δόξα καὶ ἡ Ἰσχύς τῆς Ἁγίας Τριάδος:
Ἱερώνυμε, ἠσθένησας; Θυμίζω σοι: Γενοῦ Ἱερώνυμος καὶ κατὰ Ἀντιχρίστου ἀγωνίσου μετὰ πάσης καρδίας ἤ ἀπ’ ἄρτι παραιτήσου, εἰ δὲ μή, ἐντὸς τετραμήνου ἀπογραφήσει ὡς Ὀλιγώνυμος. (ΕνΩΧ 2/5.8.2011)
Βαρθολομαῖε, ἡ λυχνία τῆς Ἐκκλησίας ὑπ’ εὐθύνῃ σου κινδυνεύει, Ἰησοῦς ὑπὸ σοῦ πικραίνεται καὶ Θεῖαι Δυνάμεις κατὰ σέ ἐλεύθουσι.
Βενέδικτε, ἐπὶ σέ ὡς κλέπτης ἔρχεται.
Περὶ ἁμαρτίας μέν, ὅτι οὐ πιστεύουσιν εἰς ἐμέ (Ἰω. 16:9)
Οἱ Γάλλοι ἐμελάνθησαν δικαίως καὶ ἐπὶ δικαιότερον συντόμως καὶ παντοιοτρόπως ἑκόντες-ἄκοντες ἔτι πλέον ἐπιμελανθήσονται.
Βούλγαροι καὶ Ἀλβανοί, εἰς ἐλευθέρους καὶ δούλους μερισθήσονται.
Τῶν Ἄγγλων ἡ χώρα σήπεται πᾶσα καὶ τὴν ἀνατολικὴν Ἀτλαντίδα ἀκολουθήσει, πλὴν ἐλαχίστου μέρους εἰδικοῦ ἐνδιαφέροντος.
Τῶν Γερμανῶν ἡ χώρα ἐν παγετῶνι διατηρηθήσεται καὶ, ἄν μὴ καταβάλωσι ἐντὸς ἐννεαμήνου τὰ χρέη των πρὸς τὴν Ἑλλάδα, ἡ οἰκονομία αὐτῶν τὴν φυσικὴν κατάστασιν τοῦ ὑπουργοῦ της ἕξει.
Τῶν Τούρκων ἡ ὀρδή εἰς τὰ τρία μερισθήσεται, τὸ μὲν ἐπιστρέψει εἰς τὰ σπήλαια πέραν τῶν Κόκκινων Μήλων, τὸ δὲ ἀναβαπτισθήσεται Ἕλληνες καὶ Χριστιανοί, τὸ τρίτον δὲ ὥρισται ὅπως διὰ τοῦ αἵματος ποτίσῃ καὶ διὰ τῆς σαρκός λιπάνῃ τὴν γαίαν τὴν ἄνυδρον καὶ ἄγονον.
Τῶν Ἀμερικανῶν τὸ συνονθύλευμα ἀποίκων καθ’ ἡμέραν καὶ νύκτα διερωτηθήσεται τί κακόν ἐποίει τῷ Θεῷ, ἐγώ δὲ θυμίζω αὐτοῖς τὸ αἷμα τῶν σφαγιασθέντων ὑπ’ αὐτῶν λαῶν, τῶν αὐτοχθόνων Ἀμερικῆς καὶ τῶν ἀπανταχοῦ τῆς γῆς.
Πρὸς τοὺς «Ἕλληνας» καὶ μή, τοὺς εἰς ἀπώλειαν τοὺς Νέους τῆς Ἑλλάδος ὁδηγοῦντας, λέγω ὅτι οὗτοι ὄψονται τὰ τέκνα των πρῶτα ἀπολέσθαι.
Πρὸς τοὺς «Ἕλληνας» καὶ μή, τοὺς φέροντας καὶ φυλακίζοντας μὲ διαφόρους προφάσεις τοὺς λαθρομετανάστας ἐν Ἑλλάδι, καὶ ἐν ὅσῳ οὔ δρῶσι πρὸς ἀπελευθέρωσιν αὐτῶν, λέγω ὅτι μεγάλας προσωπικὰς ἀπωλείας, ζημίαν καὶ ἀνιάτους πληγάς κτήσονται ἐξ αὐτῶν.
Πρὸς πάντας τοὺς πανίβλακες ἀκολούθους τοῦ ἀντιχρίστου ἐπὶ τῆς ὑφηλίου, λέγω ὅτι ἀπ’ ἄρτι ἕκαστον «ἐχθές» αὐτῶν καὶ τῶν οἰκογενειῶν των μέλλει εἶναι βέλτιον τοῦ «σήμερον».
Οἱοσδήποτε σκέπτεται, λέγει ἤ πράττει τι ἐναντίον τῶν Ἑλλήνων, συντομώτατα τὸ πολλαπλάσιον τούτου λήψεται.
Περὶ δικαιοσύνης δέ, ὅτι πρὸς τὸν πατέρα μου ὑπάγω καὶ οὐκέτι θεωρεῖτέ με (Ἰω. 16:10)
Εἰς Δόξαν τοῦ Παμμεγίστου Θεοῦ Πατρός καὶ τοῦ Μονογενοῦς Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Δι’ εὐχῶν τῶν Ἁγίων Πατέρων ἡμῶν, Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ὁ Θεός, ἐλέησον καὶ σῶσον τὸν λαόν Σου.
Ἀμήν.
ΕνΩΧ 6 /4.11.2011