Αυτό που είπα αρχικά είναι οτι:
Αναφέρομαι στις περιπτώσεις που αυτο αρχίζει και γίνεται εμμονή,όταν παύεις να ασχολήσε με τον Χριστο και ενδιαφέρεσαι περισσότερο για τον αντιχριστο.Και οι περιπτώσεις αυτές δεν είναι λίγες!Το χειρότερο απ'όλα είναι οτι ασχολούμαστε περισσότερο με τον αντίχριστο παρά με τον ίδιο τον Χριστό.
Ενδιαφερόμαστε περισσότερο να ανακαλύψουμε ποιος είναι/θα είναι ο αντι παρα να γνωρίσουμε τον Χριστό
Οι ερωτήσεις που ακολούθησαν(ίσως με καποια δόση υπερβολής)είχαν ως σκοπο να δείξουν οτι αν κάποιος πορεύεται κατα το θέλημα του Κυρίου δεν έχει να φοβηθεί τιποτα.Χρησημοποίησα το ακραίο-απίθανο παράδειγμα,να μην γνωρίζει καποιος περι αντι για να δείξω ότι ακόμα και τότε ο Χρίστος θα τον βοηθήσει,δεν θα τον αφήσει να χαθεί.Το παράδειγμα αυτό δεν αποσκοπεί στο να αποτρέψω τον πιστο να ασχοληθεί με την εσχατολογία αλλα να μετριάσω τους φόβους που οδηγούν σε παράλογη μανία.
Ακριβώς αυτό είχα κι εγώ κατα νου.και αυτο που θα κανει ο Θεος σε εναν ανθρωπο ο οποιος αγαπα τον Θεο και δεν γνωριζει την πλανη, ειναι να του στειλει ανθρωπους να του εξηγησουν περι χαραγματος ωστε εχει την γνωση πλεον να προφυλαχτει απο την παγιδα του διαβολου.
Δεν διαφωνώ.ο ανθρωπος ομως, σε αυτην την εποχη, δεν θα μπορουσε τιποτε πιο φρονημο να πραξει, απο το να μελετησει εις βαθος την εσχατολογια της Ορθοδοξου Εκκλησιας.
Τώρα για το θέμα της πίστης μάλλον βλέπουμε τα πράγματα διαφορετικά.
Εγώ τα βλέπω καθαρά συναισθηματικά.Εσυ τα βλέπεις με τη λογική.
Πάντως οι γιαγιάδες μου και οι παππούδες μου, που ουτε δημοτικό δεν είχαν τελιώσει, ήταν πιο κοντά στον Θεό απ'ότι εγώ που γνωρίζω και 5-6 πράγματα περι θρησκείας.
Μένω ωστόσο σε αυτό:
καθώς δεν μου αρέσει να είμαι απόλυτη και γιατί η αλήθεια είναι συνήθως κάπου στην "μέση".για να ειναι ο ανθρωπος ολοκληρωμενος χριστιανος ψυχη και νους δοσμενος στον Χριστο. οχι μονο μια καρδιακη πιστη. αλλα συνειδητη πιστη. πιστη μετα γνωσεως. πιστη μετα αντιληψεως. ολοκληρωμενη, ατρανταχτη πιστη.