Σε τέτοιες δύσκολες εποχές,που οι αξίες και τα ιδανικά θεωρούνται ξεπερασμένα,ίσως κάποιας μακρινής εποχής και που η αγάπη και η θυσία για την πατρίδα θεωρούνται κλισέ ή εκδήλωση ρατσιστικών πιστεύω ,αξίζει να θυμηθούμε και να τιμήσουμε την μνήμη ενός ανθρώπου που αγαπήθηκε στηρίχθηκε απο πολλούς,αλλά παράλληλα μισήθηκε και κυνηγήθηκε απο άλλους τόσους,με αποκορύφωμα να οδηγηθεί σε δίκη απο τους προσκυνημένους πολιτικούς της τότε εποχής και απο τους "φίλους" βαυαρούς αντιβασιλείς..
Βλέπετε ,έκανε το "λάθος",μαζί με αρκετούς άλλους να ξεσηκώσουν και να ελευθερώσουν έναν λαό,αν και ουσιαστική ελευθερία δεν υπήρξε ,αφού μετα την δολοφονία του Καποδίστρια,ανέλαβαν οι "φίλοι" μας ,να μας διοικούν και να μας δανείζουν για να ορθοποδήσουμε χρήματα που ποτέ δεν έφταναν στον ελληνικό λαό.
Η περικεφαλαία και το σελαχλίκι του Κολοκοτρώνη (Εθνικό Ιστορικό Μουσείο)
Δεν θέλω να αναφερθώ στην ζωή του,άλλωστε υπάρχουν πολλές σελίδες και ,όποιος θέλει μπορεί να ανατρέξει,απλά θα αναφέρω κάποια περιστατικά,για να δείτε το μεγαλείο της ψυχής που υπάρχει και μέσα στον καθένα.
Και για να προλάβω κάποιους,που θα προσπαθήσουν να περιγράψουν το ακριβώς αντίθετο,θέλω να υπενθυμίσω,οτι ήταν άνθρωπος και φυσικά έκανε λάθη ειδικά μέσα στην φούρια του πολέμου,κανείς δεν είπε οτι είναι αλάθητος,ωστόσο αυτό δεν αλλοιώνει το μεγαλείο και τον μοναδικό αγώνα του για την ελευθερία της πατρίδας.
Ο Γέρος σαν άκουσε το “καταδικάζονται εις θάνατον” μισοσταυροκοπήθηκε μ’ απορία και λέει:
-Κύριε ελέησον! Μνήσθητι μου, Κύριε, όταν έλθης εν τη βασιλεία σου…
Ύστερα βγάζει την ταμπακιέρα του, παίρνει μια πρέζα ταμπάκο κι αφού την ρούφηξε, πρόσφερε και σ’ όσους τον είχανε περιτριγυρίσει γυρεύοντας να τον παρηγορήσουν, που ανάμεσα σ’ αυτούς ήτανε κι οι συνήγοροι Βαλσαμάκης και Κλωνάρης.
-Αντίκρυσα, τους λέει, τόσες φορές το θάνατο και δεν τον φοβήθηκα. Ούτε και τώρα τον φοβάμαι.
Άλλοι αναστενάζουν, άλλοι βουρκώνουν, άλλοι κλαίνε μ’ αναφυλλητά. Μερικοί σκύβουν κι ευλαβικά φιλάνε το δοξασμένο γέρικο χέρι. Κάποιος απ’ αυτούς, με πνιγμένη φωνή, του λέει:
-Άδικα σε σκοτώνουν, στρατηγέ!
-Γι’ αυτό λυπάσαι; Καλύτερα που με σκοτώνουν άδικα, παρά δίκαια… του αποκρίνεται.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΦΩΤΙΑΔΗΣ “ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ
Η καταδικαστική απόφαση του δικαστηρίου,οπως βλέπετε λείπουν 2 υπογραφές ,του Πολυζωίδη και του Τερτσέτη,που αρνήθηκαν να καταδικάσουν τον Κολοκοτρώνη.
Ο Θ. Κολοκοτρώνης διηγείται τον παρακάτω διάλογο με το στρατηγό Χάμιλτον:
Μίαν φοράν, όταν επήραμεν το Ναύπλιον, ήλθε ο Άμιλτων να με ιδή. Μου είπε ότι: “Πρέπει οι Έλληνες να ζητήσουν συμβιβασμόν και η Αγγλία να μεσιτεύση”. Εγώ του αποκρίθηκα ότι: “Αυτό δεν γίνεται ποτέ, ελευθερία ή θάνατος. Εμείς, καπετάν Άμιλτων, ποτέ συμβιβασμόν δεν εκάμαμεν με τον Τούρκο. Άλλους έκοψε, άλλους εσκλάβωσε με το σπαθί και άλλοι, καθώς εμείς, εζούσαμεν ελεύθεροι από γενεά εις γενεά. Ο βασιλεύς μας εσκοτώθη, καμμία συνθήκη δεν έκαμε. Η φρουρά του είχε παντοτινόν πόλεμον με τους Τούρκους και δύο φρούρια ήταν πάντοτε ανυπότακτα”. Με είπε: “Ποία είναι η βασιλική φρουρά του, ποία είναι τα φρούρια;”. “Η φρουρά του βασιλέως μας είναι οι λεγόμενοι κλέφτες, τα φρούρια η Μάνη και το Σούλι και τα βουνά”. Έτσι δεν με ομίλησε πλέον.
ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ “ΔΙΗΓΗΣΙΣ ΣΥΜΒΑΝΤΩΝ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΦΥΛΗΣ”
«Όταν αποφασίσαμε να κάμομε την Επανάσταση,
δεν εσυλλογισθήκαμε, ούτε πόσοι είμεθα, ούτε πως δεν έχομε άρματα,
ούτε ότι οι Τούρκοι εβαστούσαν τα κάστρα και τας πόλεις,
ούτε κανένας φρόνιμος μας είπε: «που πάτε εδώ να πολεμήσετε με σιταροκάραβα βατσέλα», αλλά , ως μία βροχή, έπεσε σε όλους μας η επιθυμία
της ελευθερίας μας, και όλοι, και οι κληρικοί, και οι προεστοί,
και οι καπεταναίοι, και οι πεπαιδευμένοι, και οι έμποροι,
μικροί και μεγάλοι, όλοι εσυμφωνήσαμε εις αυτό το σκοπό
και εκάμαμε την Επανάσταση».
«O Ιμπραΐμης μου επαράγγειλε μια φορά διατί δεν στέκω να πολεμήσωμεν (κατά μέτωπον). Εγώ του αποκρίθηκα, ας πάρη πεντακόσιους, χίλιους, και παίρνω και εγώ άλλους τόσους, και τότε πολεμούμε, ή αν θέλη ας έλθη και να μονομαχήσωμεν οι δύο. Αυτός δεν με αποκρίθηκε εις κανένα. Και αν ήθελε το δεχθή το έκαμνα με όλην την καρδιάν, διότι έλεγα αν χανόμουν, ας πήγαινα, αν τον χαλούσα, εγλύτωνα το έθνος μου».
Ο Πρόεδρος της Αντιβασιλείας Άρμανσπεργ είπε στον Γερο-Κολοκοτρώνη:
-Έχετε, Στρατηγέ, πολλούς εχθρούς.
-Ναι, του απάντησε ο Κολοκοτρώνης. Είχα και έχω πολλούς. Αλλά δύο μόνο μου ήταν και είναι οι μεγαλύτεροι και πιο θανάσιμοι απ’ όλους τους εχθρούς μου.
-Και ποιοι είναι αυτοί; ρώτησε με θαυμασμό ο Άρμανσπεργ.
-Είναι, απάντησε ο Κολοκοτρώνης, ο ένας το όνομά μου και ο άλλος οι εκδουλεύσεις μου.
-Έχετε δίκιο Στρατηγέ, ομολόγησε ο Άρμανσπεργ.
“Αιών” 17/4/1853 – “Εβδομάς” 24/11/1848 συλλογή Γ. ΒΛΑΧΟΓΙΑΝΝΗ από το βιβλίο “ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗ – ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ – ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΑ ΚΑΤΟΡΘΩΜΑΤΑ” Εκδόσεις ΔΑΜΙΑΝΟΣ
Ο Γέρος πέθανε 73 χρονών,μετά το γλέντι για τον γάμο του μικρού του γιου.
Ο τάφος του Κολοκοτρώνη βρίσκεται στο
Α' νεκροταφείο Αθηνών,ωστόσο πρόκειται για κενοτάφιο.
Tα οστά του μεταφερθηκαν στην Τρίπολη το 1930 και τοποθετήθηκαν στην βάση του αγάλματος που ανεγέρθηκε προς τιμήν του στην πλατεία της πόλεως.
Ανακομιδή στη Τρίπολη των λειψάνων του Θ. Κολοκοτρώνη με το τραίνο, 10 Οκτ. 1930, σιδ. σταθμός Τρίπολης.(φωτογραφικό αρχείο Ζαχ. Ζαχαρόπουλου)
Το άγαλμα του Κολοκοτρώνη στην πλατεία Άρεως της Τρίπολης.
Τα οστά φυλάσσονται στη βάση του αγάλματος.
Η πομπή μεταφοράς των οστών ξεκινάει από την Αθήνα το 1930.
Η πινακίδα στο νέο οστεοφυλάκιο.