25 ΜΑΡΤΙΟΥ 1821-2012

1
25 ΜΑΡΤΙΟΥ 1821-2012
Εικόνα
Σάββατο, 24 Μάρτιος 2012 13:50
191 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΞΕΣΗΚΩΜΟ ΤΟΥ ΓΕΝΟΥΣ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΒΑΡΒΑΡΟΥ ΤΟΥΡΚΟΥ ΚΑΤΑΚΤΗΤΗ


25η Μαρτίου : Διπλή Γιορτή !!

Γιορτάζουμε τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου και την έναρξη του Αγώνα των προγόνων μας για την απόκτηση της Ελευθερίας!

«Χαίρε Κεχαριτωμένη , ο Κύριος μετά Σου» είπε ο Άγγελος Κυρίου στην Παρθένο Μαρία και το μήνυμα της ελεύσεως του Σωτήρος στην Γη άλλαξε τον κόσμο.

«Ελευθερία ή Θάνατος», ορκίσθηκαν οι Αρματωλοί και κλέφτες στην Αγία Λαύρα στις 25 Μαρτίου 1821 και ο Παλαιών Πατρών Γερμανός ευλόγησε τ’ άρματά τους.

Η Ι.Μονή της Αγίας Λάυρας που ιδρύθηκε το 961 μ.Χ από τον Μοναχό Ευγένιο, συνδέθηκε με το ένδοξο γεγονός της έναρξης του Αγώνα του Έθνους το 1821 , προς αποτίναξη του ξένου ζυγού και κατάκτηση του αγαθού της Ελευθερίας.

Η 25η Μαρτίου καθιερώθηκε από το 1838 ως «Εθνική Επέτειος».

Κάθε χρόνο τέτοια μέρα γιορτάζουν οι Πανέλληνες. Εκφωνούνται πανηγυρικοί στα σχολεία, στις Δημόσιες Υπηρεσίες , στο Στρατό ,στις Εκκλησιές ,σχετικά με το βαθύτερο νόημα της Εθνικής Παλιγγενεσίας.

Εξιστορούνται οι μάχες στην Τριπολιτσά ,στο Μεσολόγγι ,στη Γραβιά ,στα Δερβενάκια ,στο Φάληρο και στ’άλλα αγιασμένα με ελληνικό αίμα μέρη της Πατρίδας μας.

Μνημονεύονται με υπερηφάνεια οι αυτοθυσίες στο Ζάλογγο , στο Σούλι, και στην Αραπίτσα της Νάουσας και τιμούνται οι ηρωικές μορφές του Γέρου του Μοριά, του Παπαφλέσσα, του Παλαιών Πατρών Γερμανού, του Διάκου, του Καραϊσκάκη, του Κανάρη, του Μιαούλη, της Μπουμπουλίνας, της Θρακιώτισσας Δόμνας Βιζβίζη, του Μακεδόνα Εμμανουήλ Παππά και χιλιάδων άλλων γνωστών αγωνιστών της Πατρίδος.

Ανάβουν οι Έλληνες κερί και στους μαχητάς του Αγώνα και αναφωνούν «αιωνία σας η μνήμη» άγνωστοι στρατιώτες της Πατρίδος και της Πίστης.

Ο Εθνικός μας Ποιητής Διονύσιος Σολωμός (1789-1857) είναι κατηγορηματικός στις 158 δραματικές στροφές του έργου «Ύμνος είς την Ελευθερία» που έγραψε το 1823.

Γνώριζε την ιστορία της Πατρίδος του , έβλεπε μπροστά του μια Ελλάδα που αποκτούσε την Ελευθερία της , μα και πίσω του μια Ελλάδα σκλαβωμένη. Ύμνησε την ενότητα της ψυχής των Ελλήνων που έφερνε Νίκες και καυτηρίασε την διχόνοια , η οποία μόνο δυστυχία και δουλεία έφερνε.

«Και η διχόνοια που κρατάει

ένα σκήπτρο η δολερή

καθενός χαμογελάει

πάρτο λέγοντας κι’ εσύ».

25 Μαρτίου 1821 – 25 Μαρτίου 2011!! 190 χρόνια από τον ξεσηκωμό του Γένους κατά του Δυνάστη .Ενός ξεσηκωμού που ήταν αποτέλεσμα προσπάθειας των ρασοφόρων του «Κρυφού Σχολειού» , των λόγιων που συγκίνησαν την Ευρώπη (του Αδαμάντιου Κοραή ,του Ρήγα Φεραίου, του Άνθιμου Γαζή) ,των Φιλικών που έδωσαν όρκο στην Οδησσό το 1814 «να αγωνισθούν για την αντίσταση του Γένους» (του Σκουφά , του Ξάνθου , του Τσακάλωφ , του Αναγνωστόπουλου), των Φιλελλήνων που θυσίασαν περιουσία και ζωές για την Ελευθερία των Ελλήνων και τέλος των αγωνιστών του Ιερού Λόχου που πολέμησαν στο Δραγατσάνι , των Θρακιωτών , των Μακεδόνων ,των Ηπειρωτών ,των Θεσσαλών , των Ρουμελιωτών , των Μοραϊτών , των Κρητικών , των Κυπρίων και των μπουρλοτιέρηδων από τα νησιά μας.

Τιμή και δόξα σ’ όλους αυτούς που αγωνίσθηκαν λίγοι εναντίον πολλών , χωρίς περίσσια «βόλια» , απέναντι στις Στρατιές του Δράμαλη και του Κιουταχή , τιμή σε αυτούς που μ’ ένα δαυλό τίναξαν στον αέρα τις σκοτεινές νύχτες , τις Ναυαρχίδες του Μπραίμη . Τιμή σ’ αυτούς που πολέμησαν από το Μάρτη του 1821 μέχρι τον Σεπτέμβρη του 1828 , στην τελευταία μάχη της Πέτρας με νικητή τον αδερφό του Αλέξανδρου Υψηλάντη τον Δημήτριο.

Εκφράζουμε την ευγνομοσύνη μας στους γνωστούς και άγνωστους ήρωες του

’21 που θυσίασαν την ζωή τους για να ζούμε σήμερα εμείς ελεύθεροι και να απολαμβάνουμε τα αγαθά της Δημοκρατίας.

Επιτέλους, στις 22 Ιανουαρίου του 1830 , υπογράφτηκε το πρωτόκολλο του Λονδίνου και επίσημα η Ελλάδα απέκτησε την Ανεξαρτησία της.

Πολλοί ποιητές μας ύμνησαν τους ηρωισμούς των προγόνων μας στο Δραγατσάνι , στην Τριπολιτσά , στα Δερβενάκια , στο Μεσολόγγι , στα Ψαρά και στ’ άλλα αγιασμένα χώματα της Πατρίδας μας.

Γράφει ο ποιητής Αριστοτέλης Βαλαωρίτης

« Αναστηλώνεται ο Μωρηάς…Η Ρούμελη μουγκρίζει…

Ιδρώνουν αίμα τα βουνά…το δάκρυ πλημμυρίζει……

Στου Γερμανού το μέτωπο κρυφά γλυκοχαράζει

Του Γένους το ξημέρωμα…Πάσα ματιά του σφάζει….»

«Στων Ψαρών την ολόμαυρη ράχη

περπατώντας η δόξα μονάχη

μελετά τα λαμπρά παλικάρια

και στην κόμη στεφάνι φορεί

γινωμένο από λίγα χορτάρια

που είχαν μείνει στην έρημη γή»

Έγραψε ο Διονύσιος Σολωμός για την καταστροφή των Ψαρών.

«Ας μη βρέξη ποτέ

το σύννεφον, και ο άνεμος

σκληρός ας μη σκορπήση

το χώμα το μακάριον

που σας σκεπάζει»

Τόνισε ο Ανδρέας Κάλβος στο ποίημά του για τον Ιερό Λόχο.

Κι ο Κωστής Παλαμάς μας αφήνει μια παρακαταθήκη με το ποίημα του :

«Αυτό τον λόγον θα σας ‘πω

δεν έχω άλλον κανένα :

Μεθύστε με τα’ αθάνατο

κρασί του εικοσιένα!!»

Πρέπει να μάθουν οι νέοι μας για την ιστορική Προκήρυξη του Αλέξανδρου Υψηλάντη «Μάχου Υπέρ Πίστεως και Πατρίδος» , πρέπει να μελετήσουν τα απομνημονεύματα του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη και του Στρατηγού Μακρυγιάννη, πρέπει να διαβάσουν τα ποιήματα του Ρήγα του Βελεστινλή για να καταλάβουν το μεγαλείο της ψυχής των Ελλήνων άλλων εποχών!!!

Αντγος ε.α.

Νικόλαος Φωτιάδης

Αντιδήμαρχος Ξάνθης
Το λακωνίζειν εστί φιλοσοφείνΠλάτων

Re: 25 ΜΑΡΤΙΟΥ 1821-2012

2
Τὸ πνεῦμα τῆς 25ης Μαρτίου 1821

Σήμερα γιορτάζουμε διπλὴ γιορτή. Τὸν Εὐαγγελισμὸ τῆς Θεοτόκου καὶ τὸν Εὐαγγελισμὸ τῆς Ἑλλάδας. Ἐκεῖ στὴ γῆ τῆς Ἰουδαίας, τὴ χώρα τῶν θεόπνευστων προφητῶν, ὁ Ἀρχάγγελος Γαβριήλ, σὰν σήμερα προσφέρει τὸν κρίνο στὴ σεμνὴ Παρθένο καὶ εὐαγγελίζεται τὴ Γέννηση τοῦ Σωτήρα τῆς ἀνθρωπότητας.

Ἐδῶ στὴν Ἑλλάδα, στὴ γῆ τῆς σοφίας, τῶν ἡρώων καὶ τῶν ἡμίθεων, στὴν ἁγιοφρούρητη Μονὴ τῆς Ἁγίας Λαύρας ἕνας ἐμπνευσμένος Ἱεράρχης, ὁ Παλαιῶν Πατρῶν Γερμανός, ὑψώνει τὸ Λάβαρο, τῆς Λευτεριᾶς πέπλο, καὶ εὐαγγελίζεται μὲ τὰ προφητικὰ λόγια του, ξέχειλα ἀπὸ πατριωτικὸ παλμὸ καὶ τρεμάμενα ἀπὸ ἱερὴ συγκίνηση, τὴ λύτρωση τοῦ Ἑλληνισμοῦ ἀπὸ τὴ μυσαρὴ τυραννία.

Ἡ τρισένδοξη ἑλληνικὴ φυλή, ἡ γεννήτρα κάθε ὑψηλοῦ καὶ ὡραίου ποὺ φώτισε καὶ ἐκπολίτισε τὸν κόσμο μὲ τὰ ὡραιότερα προϊόντα τοῦ πνεύματος καὶ τῆς τέχνης, καθάριος ἑλληνικὸς πακτωλός, ὑπέκυψε πρὶν ἀπὸ πέντε αἰῶνες στὸν ἀγριότερο καὶ αἱμοσταγέστερο κατακτητή, ὅμοιο τοῦ ὁποίου δὲ γνώρισε ὡς τώρα ὁ κόσμος.

Ἡ βασιλίδα τῶν πόλεων, ὁ φωτεινὸς φάρος ὁλόκληρης χιλιετηρίδας γίνεται ἡ ἕδρα τῶν ἀλαζόνων σαρικοφόρων τοῦ Ἰσλάμ. Ὁ Ναὸς τῆς Ἁγίας Σοφίας, τῆς Σοφίας τοῦ Θεοῦ, ἀπὸ θαῦμα καὶ καύχημα τῆς Ὀρθοδοξίας, γνωρίζει τὸν ἐμπαιγμὸ καὶ σκιάζεται ἀπὸ τοὺς μιναρέδες τῶν κηρυγμάτων τοῦ Ἀλλάχ. Τί τραγικὴ εἰρωνεία καὶ τί θλιβερὸ κατάντημα! Βουβὸς μάρτυρας τοῦ σαρδόνιου γέλωτα τῶν νυχτοκοράκων τοῦ Μωάμεθ καὶ τῶν ἀπαίσιων κρωγμῶν τῶν μελλοθάνατων κύκνων τὴ θλιβερὴ ὥρα τοῦ χαλασμοῦ καὶ τῆς ἀφάνειας.

Χειρότερη λύση ἑνὸς ἐθνικοῦ δράματος δὲ μποροῦσε νὰ ἐπιφυλάξει ἡ μοίρα σ᾿ ἕναν τόπο κι ἕνα λαὸ ποὺ τόσους θριάμβους πέτυχε καὶ τόσο κάλλος σκόρπισε. Ἡ ἐλευθερία φυγαδεύεται σὰν φυγόδικος ἐπικηρυγμένος κακοῦργος καὶ τὸ ζοφερὸ σκοτάδι πνίγει τὴν ἀνάσα τῶν σκλάβων μὲ τὴ σφιχτὴ θηλιὰ τῆς πικρῆς σκλαβιᾶς.

Οἱ πανανθρώπινες ἀξίες, γιὰ τὶς ὁποῖες τόσο ἀγωνίστηκαν οἱ Ἕλληνες καὶ τόσο αἷμα πρόσφεραν σὰν σκληρὸ τίμημά τους, καταρρακώνονται ἀπὸ τὸ μολυσμένο χνῶτο τοῦ κατακτητῆ.

Ῥαγιᾶς εἶναι ὁ Ἕλληνας. Ὃν εὐτελές, ποὺ δὲν δικαιοῦται νὰ ἐξουσιάζει τίποτε στὴ ζωὴ αὐτή. Μήτε οἰκογένεια, μήτε τιμή, μήτε ἀξιοπρέπεια. Δὲν ὁρίζει γυναίκα, σπίτι, παιδιὰ καὶ περιουσία. Δουλεύει σκληρὰ κι ὁλόμοχθα γιὰ νὰ γεμίζει τὸ ἀμπάρι τοῦ ἀφέντη καὶ φέρνει παιδιὰ στὸν κόσμο γιὰ νὰ γίνουν γενίτσαροι, ποὺ θὰ τοῦ πάρουν τὴν ἴδια τὴν ψυχή του.

Κάθε ἀνθρώπινη ἀξία ποδοπατεῖται βάναυσα. Οἱ ἄνθρωποι τοῦ πνεύματος καὶ οἱ δημιουργοὶ πνευματικῶν ἔργων ξεριζώνονται ἢ ἀποκεφαλίζονται σὰν μάρτυρες τῆς Πίστης καὶ τῆς Πατρίδας.

Ἡ ἔνδοξη γῆ σφαδάζει κάτω ἀπὸ τὸ πέλμα τοῦ σκληρότερου τῆς ἱστορίας δεσποτισμοῦ. Ποτάμια τὰ δάκρυα κι ὠκεανοὶ τὰ αἵματα. Ἀλλ᾿ ὁ Ἕλληνας δὲ χάνει τὴν ἐθνικὴ πυξίδα του. Δὲν ἀποπροσανατολίζεται. Δὲ χάνει τὴ γενιά του σὲ πεῖσμα τοῦ χώρου καὶ τοῦ πανδαμάτορα χρόνου. Ἀκλόνητος κυματοθραύστης στὴ θύελλα καὶ στὸ βοριά, θεριεύει στὰ βάθη τῆς ψυχῆς του ἡ ἀκλόνητη πίστη στοὺς θρύλους καὶ στὶς παραδόσεις, στὰ παλιὰ τρόπαια τῆς φυλῆς. Αὐτὴ ζωντανεύει τὰ ὄνειρά του, περισαρκώνει τοὺς ὁραματισμοὺς καὶ τρέφει τοὺς καημούς του.

Πίστη καὶ Πατρίδα, Χριστὸς καὶ ἐλευθερία. Γι᾿ αὐτὰ τὰ δυὸ πολεμᾶ· κι ἂν δὲν τὰ κερδίσει, τί ὠφελεῖ νὰ ζήσει;

Ψηλὰ βουνὰ κι ἀπάτητα καὶ πάντα χιονισμένα. Βουνὰ ψηλά, ἀξετίμητα, τῶν σταυραετῶν λημέρια. Βουνὰ ποὺ γιγάντωσαν τὰ μαρμαρωμένα στήθια τους καὶ δέχτηκαν στὴ στοργικὴ ἀγκαλιά τους τοὺς ἀπαράμιλλους ἐραστὲς τῆς ἐλευθερίας καὶ τραγούδησαν περήφανα τὸ λακωνικὸ καὶ ρηξικέλευθο ὅρκο:

«Ἐλευθερία ἢ θάνατος»

Πόσο χαρμόσυνα, πόσο γλυκὰ καὶ ρυθμικὰ ἀντηχεῖ στὶς καρδιὲς τῶν ἀγωνιστῶν τοῦ Μεγάλου μας Ἀγώνα ὁ ὅρκος αὐτός! Τοὺς συγκλονίζει σύγκορμα καὶ ἀναγαλλιάζει τὶς ψυχές τους! Πόση συνέπεια κι ἀμετακίνητη ἀπόφαση στὴν ἐκτέλεση τοῦ καθήκοντος! Τὸ μεγάλο χρέος ἀγγίζει τὰ ὅρια τοῦ θαύματος. Οἱ μεγάλοι πρωταγωνιστές, γνωστοὶ καὶ ἄγνωστοι, στολίζουν μὲ τὸ μάλαμα τῆς θυσίας τους τὸ χρυσοποίκιλτο τῆς Ἱστορίας περιδέραιο.

Κάθε κλαρὶ καὶ φλάμπουρο, κάθε πηγὴ λημέρι. Ἀνοίγουν οἱ τάφοι τῶν παλιῶν ἡρώων καὶ βγαίνει ἀπ᾿ τὰ κόκαλά τους ἡ Ἐλευθερία. Τὸ χῶμα πίνει λαίμαργο τῆς λευτεριᾶς τὸ τίμημα. Κι εἶναι λίγο καὶ ἀκριβό, βάλσαμο καὶ φυλαχτὸ μιᾶς περιούσιας, πλὴν τρισάθλιας φυλῆς, στοὺς μαύρους χρόνους τοῦ δουλικοῦ βραχνᾶ.

Φωτιὰ καὶ στάχτη, καπνὸς καὶ σίδερο ρημάζουν τὴ μαρτυρικὴ καὶ ἱερὴ γῆ τῶν μεγάλων ἰδεῶν, τῶν μεγάλων ἄθλων στὴν εἰρήνη καὶ στὸν πόλεμο. Ἀπὸ φλόγες ἡ Ἑλλάδα ζωσμένη πορεύεται στὸ δρόμο τοῦ μεγάλου χρέους, γιατί ἡ ζωὴ τὴν ἔταξε νὰ φυλάει Θερμοπύλες. Μεγάλος λαός, μεγάλος ἀγώνας, μεγάλοι ἡγέτες, μεγάλοι ἥρωες. Ὅλοι χλευάζουν τὴ συντριπτικὴ ὑπεροχὴ τῶν ὅπλων τοῦ στραγγαλιστῆ παντὸς ἰδανικοῦ καὶ τοῦ καταλύτη κάθε ὡραίου καὶ ὑψηλοῦ. Βαρβαρικὸς ὁδοστρωτήρας, ποὺ μπροστὰ στὸν ἀνομολόγητο σκοπό του ἰσοπεδώνει ἀδίστακτα κι ἀνερυθρίαστα, ἀναίσθητα κι ἀχαρακτήριστα καὶ τὴν πιὸ δίκαιη φωνὴ διαμαρτυρίας. Συμβιβασμὸς κανένας δὲ χωράει: «Καλύτερα μιᾶς ὥρας ἐλεύθερη ζωή, παρὰ σαράντα χρόνια σκλαβιὰ καὶ φυλακή», ἀντηχοῦν οἱ λαγκαδιὲς καὶ τὰ φαράγγια, γιὰ νὰ σκορπίζουν στὶς σκλαβωμένες ψυχὲς γλυκύτατη ἀνατριχίλα καὶ ρίγος ἐθνικῆς ἀνάτασης. Ἐπιτέλους, ἔφτασε ἡ μεγάλη στιγμὴ γιὰ νὰ ἐξοφληθοῦν παλαιοὶ λογαριασμοὶ καὶ νὰ ὑπογραφοῦν μὲ αἷμα τὰ συμβόλαια καὶ τὰ πρωτόκολλα τῆς τιμῆς.

Ὁ Τύραννος μαίνεται, σφάζει, ἀπαγχονίζει, καίει, φυλακίζει, ἀτιμάζει, βρυχιέται καὶ μουγκρίζει. Ὀργὴ σὰν ἀστραπὴ ξεσπάει στὰ ἀνυπεράσπιστα πλήθη ποὺ σπαράζουν στὰ βδελυρὰ νύχια τῶν αἱμοβόρων τυράννων, ποὺ δὲν ἔχουν τίποτε νὰ ζηλέψουν ἀπὸ τὸ βασίλειο τῆς ζούγκλας.

Ἑφτὰ χρόνια ἡ Ἑλλάδα γίνεται τὸ θέατρο τῆς μεγάλης ἐποποιΐας, τοῦ αἵματος καὶ τῆς φρίκης. Καὶ δίπλα στοὺς μεγάλους μας ἀγωνιστές, ξεχωρίζουν μεγάλες εὐρωπαϊκὲς μορφές, λάτρισσες τοῦ πανάρχαιου Ἑλληνικοῦ μεγαλείου, ποὺ ὁλοκληρώνουν τὸ πρὸς τὴν Ἑλλάδα ὀφειλόμενο χρέος μὲ τὴν προσφορὰ τῆς ἴδιας τῆς ζωῆς τους. Εἶναι οἱ μεγάλοι φίλοι μας, ἀκραιφνεῖς ἀγωνιστὲς καὶ ὑποστηρικτὲς τῶν πανανθρώπινων δικαίων καὶ τῶν ἀπαράγραπτων δικαιωμάτων τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς. Χάρισαν στὴν Ἑλλάδα τὰ χρόνια, τὴν περιουσία καὶ τὸ τέλος τῆς ζωῆς τους. Τί ἄλλο μποροῦσαν νὰ τῆς προσφέρουν; Ἕνας μονάχα ἦταν ὁ πόθος τους: Ἢ νὰ πεθάνουν στὸν ἁγιασμένο αὐτὸν τόπο, ὅπως οἱ ἴδιοι διακήρυτταν, ἢ νὰ δοῦν τὴν ἐλευθερία ἀναθάλλουσα καὶ πάλι στὴ γῆ τῶν πατέρων της. Εἶναι οἱ μεγάλοι εὐεργέτες μας στὴν κρίσιμη ἐκείνη στιγμὴ τῆς τιτανομαχίας τοῦ ἔθνους μας, οἱ γνήσιοι, οἱ ἄδολοι Φιλέλληνες, ποὺ διαπνέονταν ἀπὸ ἄκρατο καὶ ἀνυπολόγιστο φιλελληνισμό. Τοὺς σεβόμαστε, τοὺς ἀναγνωρίζουμε καὶ πάντα θὰ τοὺς εὐγνωμονοῦμε.

Τὸ ᾿21 εἶναι γιὰ μᾶς ἀνεκτίμητο ἐθνικὸ κεφάλαιο. Εἶναι ἡ ἴδια ἡ προσωποποίηση τῆς Δόξας. Εἶναι ἀνάσταση. Μαρτυρεῖ τὴν ἀκατάλυτη δύναμη τῆς φυλῆς μας, τὴ ζωτικότητα καὶ τὸ σφρίγος της. Εἶναι ἡ ἴδια ἡ ζωή μας. Ὅ,τι εἴμαστε σήμερα σὰν κράτος, σὰν ἔθνος, σὰν λαός, τὸ χρωστᾶμε στὸ ἀνεπανάληπτο ᾿21 μας. Αὐτὸ ποὺ ἔγινε τότε, μόνο σὰν θαῦμα μπορεῖ νὰ ἐξηγηθεῖ. Ἂν γιὰ τὴν πραγματοποίηση ἑνὸς θαύματος χρειάζεται δύναμη ὑπερφυσική, αὐτὴ σίγουρα θὰ τὴ δροῦμε μέσα στὴν ψυχὴ τοῦ λαοῦ ποὺ ἀγωνίστηκε τὸ ᾿21. Τὸ ᾿21 σήκωσε τὴν ταφόπετρα κι ἀνάστησε ἕνα λαὸ ὁδηγώντας τον ἀπ᾿ τὴν ἀφάνεια στὴν πρωτοπορία, ἀπὸ τὸν τάφο στὴ ζωή, ἀπὸ τὴν αὐταπάτη καὶ τὴν ὀνειροπόληση στὸ φῶς τῆς πραγματικότητας. Ἀπὸ τὴν ἀνυπαρξία στὴν πρωτοπορία τῶν ἐλεύθερων λαῶν. Αὐτὸ θεμελίωσε τὸ μέλλον τοῦ ἔθνους μας καὶ γέννησε τὸ συναίσθημα τῆς ἀσφάλειας καὶ τῆς ὕπαρξης.

Γι᾿ αὐτὸ ἂς στραφεῖ τὴν ἱερὴ τούτη στιγμὴ εὐλαβικὰ ὁ νοῦς μας στοὺς ἀθάνατους ἐκείνους προμάχους τῆς ἐθνικῆς μας ἀποκατάστασης.

Σήμερα ποὺ γιορτάζουμε μὲ βαθιὰ ἱκανοποίηση καὶ ἱστορικὴ ἀναπόληση τὴν ἱερή τους μνήμη, ἂς τοὺς ὑποσχεθοῦμε πὼς θ᾿ ἀποτελοῦν γιὰ μᾶς ἀρχὴ καὶ κανόνα ζωῆς καὶ θὰ διαποτίζουν μὲ τὸ φρόνημά τους τοὺς μεγάλους ἐθνικούς μας ὁραματισμούς. Εἶναι τοῦτο χρέος ἱερό, ἐθνικὴ ἐπιταγή, μέγιστο καθῆκον. Ὁ ἀγώνας τους θὰ εἶναι γιὰ μᾶς ὅρκος τιμῆς κι ἀνδραγαθίας καὶ ἡ μεγάλη τους κληρονομιὰ θὰ διατηρεῖται ἀπὸ μᾶς σὰν κόρη ὀφθαλμοῦ, γιατὶ: «πατρός τε καὶ μητρὸς καὶ τῶν ἄλλων προγόνων ἁπάντων, τιμιώτερον καὶ ἁγιώτερον ἐστὶν ἡ πατρίς».

Ζήτω ἡ 25η Μαρτίου 1821,
Ζήτω ἡ ἀθάνατη Ἑλλάδα!
Το λακωνίζειν εστί φιλοσοφείνΠλάτων

Re: 25 ΜΑΡΤΙΟΥ 1821-2012

3
Εικόνα
''...δεν είναι η πάλη ημών εναντίον εις αίμα και σάρκα, αλλ' εναντίον εις τας αρχάς, εναντίον εις τας εξουσίας, εναντίον εις τους κοσμοκράτορας του σκότους του αιώνος τούτου, εναντίον εις τα πνεύματα της πονηρίας εν τοις επουρανίοις''\n[/align]

Re: 25 ΜΑΡΤΙΟΥ 1821-2012

4
Εικόνα
Εικόνα
ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ 1821
"Όταν αποφασήσαμε να κάμομε την Επανάσταση, δεν εσυλογισθήκαμε, ούτε πόσοι είμεθα, ούτε πως δεν έχομε άρματα, ούτε ότι οι Τούρκοι εβαστούσαν τα κάστρα και τας πόλεις, ούτε κανένας φρόνιμος μας είπε: «που πάτε εδώ να πολεμήσετε με σιταροκάραβα βατσέλα», αλλά , ως μία βροχή, έπεσε σε όλους μας η επιθυμία της ελευθερίας μας, και όλοι, και οι κληρικοί, και οι προεστοί, και οι καπεταναίοι, και οι πεπαιδευμένοι, και οι έμποροι, μικροί και μεγάλοι, όλοι εσυμφωνήσαμε εις αυτό το σκοπό και εκάμαμε την Επανάσταση."

(Θεόδωρος Κολοκοτρώνης)
Νήφε και μέμνησα απιστήν\n(Να παραμένεις νηφάλιος\nκαι να θυμάσαι να δυσπιστείς)…\nκαι ιδίως απέναντι σε όσους σε θέλουν\nεφησυχασμνο\nΕπίμαχος φιλόσοφος από την Κω
Απάντηση

Επιστροφή στο “Σαν σήμερα”

cron