Η «Κατ' οίκον Εκκλησία»

1
Τι σημαίνει ο Παύλειος όρος «κατ΄οίκον Εκκλησία»;
Εικόνα
υπό κ. Δημ. Κάτσουρα, Θεολόγου στην Romfea.gr
●Ἦταν ὀρθή ἡ χρήση του στήν τελευταία ἐπίκαιρη Ἀπόφαση τῆς Διαρκοῦς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἐλλάδος;Ἀκοῦμε τελευταίως, κατά κόρον, τόν ὅρο "κατ' οἶκον Ἐκκλησία", ὁ ὁποῖος χρησιμοποιήθηκε ὅσον ἀφορᾶ στήν κατ' οἶκον προσευχή στήν ὁποία αὐτή τήν περίοδο, λόγῳ τῆς πανδημίας τοῦ Κορωνοϊοῦ, καλεῖται ὁ πιστός νά καταφύγει ἀφοῦ ὁ ἐκκλησιασμός του στούς Ἱερούς Ναούς ἀπαγορεύθηκε, ὅπως καί ἡ τέλεση τῆς Θείας Λατρείας καί συνεπαγωγικῶς ἡ συμμετοχή του σέ αὐτήν.Ἡ κατά τά ἀνωτέρω χρήση του ἀπό τόν ἁπλό λαό, ὁ ὁποῖος δέν εἶναι ἀνεξήγητο νά στερεῖται ἰδιαιτέρων θεολογικῶν γνώσεων, γίνεται αὐθορμήτως καί ἀνεπιγνώστως, προφανῶς λόγῳ τῆς ἁπλῆς καί ἐπιφανειακῆς προσλήψεώς του, ἀφοῦ ὡς ἔκφραση συνδυάζει τόν "οἶκο" μέ τήν "Ἐκκλησία", ἡ ὁποία ὡς ὅρος παραπέμπει, σέ πρώτη ἀνάγνωση, στήν κοινή προσευχή.

Ὡστόσο ἡ χρήση του σέ ἐπίσημα Συνοδικά κείμενα καί Ἀποφάσεις ἀδιακρίτως καί παρομοίως πρός τά ἀνωτέρω, δέν περιποιεῖ τιμή σέ ὅσους τό ἐπέλεξαν καί ἐνέκριναν σχετικῶς, διότι συνιστᾶ ἕναν ἰδιότυπο θεολογικό "λαϊκισμό" ὅταν μάλιστα ἐπιλέγεται καί ὑπογράφεται στό πλαίσιο τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ὑπό δεκατριῶν, ἄν μή τί ἄλλο πτυχιοῦχων Θεολογίας (ἀφοῦ τόσα εἶναι τά μέλη τῆς Διαρκοῦς, σύν τόν ἐπίσης Θεολόγο Ἀρχιγραμματέα αὐτῆς).Καί τοῦτο διότι ὁ ὄρος ἤ ἡ ἔκφραση αὐτή, ἀπό θεολογικῆς ἀπόψεως, δέν ἔχει σχέση, οὔτε συνδέεται ἱστορικῶς καί ἐκκλησιολογικῶς μέ τήν εὐλογημένη κοινή προσευχή τῶν μελῶν μιᾶς χριστιανικῆς οἰκογενείας (σαρκική-βιολογική σχέση ἀνθρώπων, ἱερή μέν, πλήν ὄχι ἐκκλησιαστική), ἀλλά μέ τήν κατά τήν Ἀποστολική περίοδο τῆς ζωῆς τῆς Ἐκκλησίας σύναξη τῆς ἐκκλησιαστικῆς κοινότητος ὡς εὐχαριστιακοῦ Σώματος σέ οἰκίες πιστῶν.Δηλαδή, "κατ' οἶκον Ἐκκλησία" ἀπό ἱστορικῆς, Θεολογικῆς καί ἐκκλησιολογικῆς ἀπόψεως σημαίνει τήν τέλεση τοῦ Μυστηρίου τῆς Θείας Εὐχαριστίας σέ κάποιον οἶκο πιστοῦ, ὅπου συνάγεται ἡ μικρή συνήθως κοινότητα μιᾶς τοπικῆς Ἐκκλησίας, π.χ. τῆς Κορίνθου ἐπί ἐποχῆς Ἀποστόλου Παύλου, ὡς Σῶμα Χριστοῦ, συνερχομένη ἐπί τό αὐτό ὡς Εὐχαριστιακή Σύναξη.Νά θεωρήσουμε ὅτι αὐτό τό ἀγνοοῦσαν οἱ δεκατέσσερεις Ἱεράρχες τῆς Διαρκοῦς;Κάτι τέτοιο θά ἦταν ἀπογοητευτικό, γιά τή θεολογική τους συγκρότηση.

Νά ἐκτιμήσουμε ὅτι κατέφυγαν σ' αὐτό χάριν σκοπιμότητος, δηλαδή πρός καθησύχαση τῶν πιστῶν καί παρηγορία αὐτῶν μετερχόμενοι ἕναν θεολογικό λαϊκισμό;Κάτι τέτοιο, ὅμως, θά ἦταν ἀκόμη χειρότερο καί ἀπαράδεκτο γιά ἕνα Συνοδικό θεσμικό ὄργανο τῆς ποιμαίνουσας Ἐκκλησίας.Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος εἶναι στήν Α΄ πρός Κορινθίους Ἐπιστολή του ὅπου χρησιμοποιεῖ αὐτόν τόν ὅρο κατακλείοντας αὐτήν καί λέγων: «Ἀσπάζονται ὑμᾶς αἱ ἐκκλησίαι τῆς Ἀσίας. ἀσπάζονται ὑμᾶς ἐν Κυρίῳ πολλά Ἀκύλας καί Πρίσκιλλα σύν τῆ κατ' οἶκον αὐτῶν ἐκκλησία.» (Α΄ Κορ., ιστ΄,19).Τοῦ ὁποίου χωρίου ἡ ὀρθή ἑρμηνευτική ἀπόδοση στή νεοελληνική εἶναι: "Σᾶς στέλνουν ἀδελφικούς χαιρετισμούς αἱ Ἐκκλησίαι τῆς Ἀσίας. Σᾶς χαιρετοῦν πολύ ἐν Κυρίῳ ὁ Ἀκύλας καί ἡ Πρίσκιλλα μαζί μέ τούς πιστούς, οἱ ὁποῖοι συναθροίζονται εἰς τό σπίτι των".Ἐπίσης, στήν πρός Κολασσαεῖς Ἐπιστολή του, ὁ Ἀπόστολος χρησιμοποιεῖ αὐτόν τόν ὅρο, λέγων: «ἀσπάσασθε τούς ἐν Λαοδικείᾳ ἀδελφούς καί Νυμφᾶν καί τήν κατ' οἶκον αὐτοῦ ἐκκλησίαν·» (Κολασ. δ΄, 15), ὅπου σαφῶς ἐπίσης ὑποδηλώνεται ὅτι ἡ σύναξη τῆς Ἐκκλησίας ἐπραγματοποιεῖτο σέ οἶκο (οἰκία, σπίτι) καί ἐν προκειμένῳ τόν οἶκο ἑνός πιστοῦ πού εἶχε τό ὄνομα Νυμφᾶς.Κατά τήν Ἀποστολική περίοδο προσευχή μποροῦσε νά γίνει σέ διάφορους τόπους, κήρυγμα στίς Συναγωγές, ἐκδηλώσεις σέ Ἰουδαϊκά κτίρια, ἀλλά ποτέ σέ αὐτά τά μέρη δέν γινόταν ἡ Εὐχαριστία, ἡ ὁποία φανέρωνε τήν Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ! Ἡ Ἐκκλησία, λοιπόν, ταυτιζόταν μέ τήν Εὐχαριστιακή Σύναξη τῶν πιστῶν, ἡ ὁποία ἐτελεῖτο στίς οἰκίες τῶν πιστῶν (κάποιες πού προσφέρονταν καί διετίθεντο γι' αὐτό τό σκοπό). Γι' αὐτό σύμφωνα μέ τόν Ἀπόστολο Παῦλο ἡ Εὐχαριστιακή Σύναξη, ἡ "κατ' οἶκον ἐκκλησία" καί ἡ «ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ», ὡς ὅροι καί ἔννοιες, ταυτίζονται.Γιά τούς συγχρόνους Ποιμένες, οἱ ὁποῖοι ἔδειξαν ὅτι στά δύσκολα μᾶλλον διολισθαίνουν (σκοπιμότητος ἕνεκα;) σέ εὐσεβιστικές προσεγγίσεις (ὅπως εἶναι ἡ ταύτιση τοῦ Παύλειου ὅρου "κατ' οἶκον ἐκκλησία" μέ τή χριστιανική οἰκογένεια, προσέγγιση συνήθης στίς θεολογικές ἑρμηνεῖες τῶν κειμένων τοῦ Ἀποστόλου Παύλου ἀπό δυτικούς θεολόγους), δέν φαίνεται νά εἶναι τόσο σαφές καί ἀδιαπραγμάτευτο ὅτι ἡ καταφρόνηση τῆς εὐχαριστιακῆς συνάξεως, ἀποτελεῖ καταφρόνηση αὐτῆς τῆς ἴδιας τῆς «ἐκκλησίας τοῦ Θεοῦ»! Ἴσως γι' αὐτό ἐπεχείρησαν, θεωρητικῶς τουλάχιστον, νά τήν "ὑποκαταστήσουν".

Τέλος, παράδοξο εἶναι τό γεγονός τῆς στάσεως τοῦ μόνου ἁρμοδίου καί ἐγκεκριμένου Συνοδικῶς διά νά ὁμιλεῖ, κατ' αὐτή τήν δύσκολη ἀλλά καί πονηρή περίοδο, Μητροπολίτου Ναυπάκτου κ. Ἱεροθέου, ὁ ὁποῖος, ἀναλαβών προθύμως τό ρόλο τοῦ "ἀπολογητοῦ" τῶν σχετικῶν καί ἐπικαίρων Συνοδικῶν Ἀποφάσεων, δέν ἐντόπισε τό ἐν λόγῳ θεολογικό ἀτόπημα.Πολλῶ δέ μᾶλλον, ὅταν πρόκειται γιά καταγεγραμμένη ἐπισήμανση τοῦ ὑπ' αὐτοῦ συχνάκις ἐπικαλουμένου καί ὄντως σπουδαίου συγχρόνου Δογματολόγου Ἰωάννου Ρωμανίδη.
Πηγή : https://www.romfea.gr/katigories/10-apo ... n-ekklisia
1.Σοφία πάντων κάλλιστον, η δε αμάθεια πάντων κάκιστον
2. ζητεῖτε τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν

Re: Η «Κατ' οίκον Εκκλησία»

2
ΜΙΑ ΞΕΧΑΣΜΕΝΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ - Η «ΚΑΤ’ ΟΙΚΟΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ» Από την πρώτη και αρχέγονη Χριστιανική Εκκλησία, ως συμμετοχή των Πιστών στη θεία Λατρεία, με οποιαδήποτε μορφή, ζωογονούσε και θέρμαινε την πίστη τους. Γνωστές είναι οι συνάξεις των Πιστών στα υπερώα των κατοικιών, όπου ετελείτο και το μέγα Μυστήριο της θείας Ευχαριστίας, κατά το πρότυπο του Μυστικού Δείπνου. Εκεί, με την κοινή Προσευχή, την ανάγνωση των προφητειών και τη διδασκαλία από τον προεστό, γινόταν φανερή η ενότητα και ο συμπνευματισμός τούτων. Κυριαρχούσε σε απόλυτη μορφή και η αγάπη μεταξύ όλων, με την αίσθηση της παρουσίας του Κυρίου Ιησού Χριστού. Κατάληξη εκείνου του τρόπου της κοινής Λατρείας ήταν η θεία Μετάληψη όλων. Μετά το θρίαμβο της Πίστεως, εμφανίστηκαν και οι πρώτοι ευκτήριοι οίκοι που ονομάστηκαν ιεροί Ναοί, όπου με την τέλεση όλων των λατρευτικών πράξεων επιτυγχάνεται η ενοριακή ενότητα των Χριστιανών.
Εκτός από αυτή την Εκκλησία, υπάρχει και δεύτερη μορφή Εκκλησίας, που ευλογήθηκε από τον Ίδιο τον Κύριο Ιησού Χριστό. Είναι η λεγομένη «Κατ’ οίκον Εκκλησία». Καθιερώνεται και εγκαινιάζεται κατά την ώρα της τέλεσης του Μυστηρίου του Γάμου και τη σύσταση της Οικογένειας. Όλη η τελετή του Γάμου γίνεται «εις Χριστόν και εις την Εκκλησίαν». Απόλυτη είναι η παραγγελία του Χριστού. «ού γάρ εισί δύο ή τρεις συνηγμένοι εις το εμόν όνομα, εκεί ειμί εν μέσω αυτών», (Ματθ.ιη΄20). Όπου βρίσκεται ο Χριστός, εκεί και Εκκλησία, με προσευχόμενη όλη την Οικογένεια. Αυτή η Οικογένεια – Εκκλησία, έχει και όλα τα αισθητά στοιχεία της Λατρείας όπως και στους ιερούς Ναούς, που τα επικαλείται και τα τιμά αναλόγως. Είναι οι εικόνες του Χριστού και της Παναγίας, ως και των εφεστίων Αγίων και Οσίων, ως πρεσβευτές μας πλησίον του Θεού.Την «Κατ’ οίκον Εκκλησίαν», τίμησαν και όλοι οι ιεροί Απόστολοι και Πατέρες της Εκκλησίας και δίδαξαν την αξία της. Ενδεικτικώς: Ο Απόστολος Παύλος στέλνει τον ασπασμό του στους Πιστούς της κάθε Εκκλησίας, αλλά μνημονεύει «και την κατ’ οίκον αυτών εκκλησίαν». Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος μας προτρέπει: «Εκκλησίαν ποίησόν σου την οικίαν». Η ευλογημένη οικογένεια, ως «Κατ’ οίκον Εκκλησία», λειτουργεί σαν τόπος πνευματικής θεραπείας των παθών. Γίνεται τόπος ευλογημένος.Πώς να κατανοηθεί όμως από τον σύγχρονο άνθρωπο το μέγεθος της αξίας αυτής της «Κατ’ οίκον Εκκλησίας», μετά από τα όσα έχουν νομοθετηθεί, από Χριστιανικό Κράτος μάλιστα, την Ελλάδα, όταν αποβάλουν το Χριστό απ’ το Γάμο; Νομοθετήσαμε ακόμα και την φοβερή σοδομική αμαρτία.

Πολλές σύγχρονες οικογένειες παραπαίουν διότι απέβαλαν το Χριστό και την Εκκλησία από την ευλογία μιας «κατ’ οίκον Εκκλησίας». Δικαιολογημένα τότε ο Ίδιος ο Θεός παραπονιέται προς όλους μας, ότι ο λαός, «ταις χείλεσι με τιμά, η δε καρδία αυτών πόρρω απέχει απ’ εμού· μάτην δε σέβονταί με, διδάσκοντες εντάλματα ανθρώπων», Ματθ. ιε΄8-9. Ακόμα, πολλές χριστιανικές οικογένειες αγνοούν και την ύπαρξη της «Κατ’ οίκον Εκκλησίας». Ζει η εποχή μας μια ξεχασμένη Εκκλησία. Αυτήν που θωρακίζει την όλη οικογενειακή προκοπή μας και καταξιώνει ολόκληρη τη γενιά του καθενός μας.Παρά ταύτα, δόθηκε αιτία για ζωντάνεμα της «Κατ’ οίκον Εκκλησίας».  Φαίνεται ότι κάποιο άλλο ισχυρό ξυπνητήρι, ως άγνωστος μικρόβιος Ιός, αιφνιδίασε και κατατάραξε την πλάση. Εμφανίστηκε ως ολετήρας ανθρώπων, χωρίς ισχυρό αντίδοτο προς στιγμήν. Επισημάνθηκε η ανθρώπινη αδυναμία και αναζητήθηκαν ξεχασμένα στηρίγματα. Ακούμε επί τέλους από ηγέτες και Λαό να λέγεται ως προσδόκιμη δέηση, «Με τη βοήθεια του Θεού, να ξεπεράσουμε τον κίνδυνο». Ήρθε ακόμα, η Θεόσταλτη Ιατρική Επιστήμη και παλεύει με ιεραποστολική προσπάθεια των Γιατρών να πολεμήσει την αόρατη παρουσία του μικρόβιου Ιού.

Τα αποτελέσματα προοιωνίζονται θετικά και ελπιδοφόρα, με διαφαινόμενη κάποια αναγέννηση των Λαών.Παράλληλα, μέσα από το συμμάζεμα στα σπίτια μας για προφύλαξη από κινδύνους, αναδεικνύονται προοπτικές, σκέψεις και αποφάσεις. Πρώτη σκέψη και απόφαση είναι η ανασύσταση της «Κατ’ οίκον Εκκλησίας». Είναι η ώρα που την επιβάλει. Σαν δεύτερη χρεωστική υποχρέωση, απέναντι στην επιδημία που εμφανίστηκε, να θυμηθούμε τα όσα έχουν νομοθετηθεί προφητικά, όταν νομοδοτούσε ο Θεός μιλώντας για το Γιατρό και το έργο του, (Σοφία Σειράχ λη΄1-15). Θα είναι μια χρεωστική ευγνώμων υποχρέωση προς τον αγωνιζόμενο Γιατρό.Να γνωρίζουμε ότι, ο Θεός «Αυτός έδωκεν ανθρώποις επιστήμην ενδοξάσασθαι εν τοις θαυμασίοις αυτού» στίχ.6. Δηλαδή: Ο Ίδιος ο Θεός έδωσε στους ανθρώπους την Ιατρική Επιστήμη, ώστε να δοξάζεται με τα θαυμαστά έργα Του. Παράλληλα, να ακούσουμε ως ξυπνητήρι, ότι: «Τέκνον, εν αρρωστήματί σου μη παράβλεπε, αλλ’ εύξαι Κυρίω, και αυτός ιάσεταί σε» στίχ.9. Δηλαδή: Παιδί μου, όταν αρρωστήσεις μην αδιαφορήσεις για το Γιατρό και τα Φάρμακα. Συγχρόνως παρακάλεσε και τον Κύριο. Αυτός θα σε θεραπεύσει. Επιμένει όμως ο λόγος του Θεού να μάθουμε ότι: «Ιατρώ δος τόπον, και γάρ αυτόν έκτισε Κύριος, και μη αποαστήτω σου, και γάρ αυτού χρεία» στίχ.12. Δηλαδή: Να προσφύγεις στον Ιατρό, διότι ο Θεός τον δημιούργησε και τον ανέδειξε. Μην τον απομακρύνεις από κοντά σου διότι έχεις την ανάγκη του. Τούτο δε, καθόσον, «Έστι καιρός ότε και εν χερσίν αυτών ευοδία» στίχ13.

Δηλαδή: Πολλές φορές η θεραπεία της ασθένειας και η κατευόδωση της υγείας είναι στα χέρια των Γιατρών.Η λειτουργία της «Κατ’ οίκον Εκκλησίας» στις ευλογημένες και δημιουργημένες απ’ το Θεό Οικογένειες, είναι η ώρα να αναλάβουν δράση. Κατευθύνουν τις σκέψεις τους, τις προσευχές τους και τις προσδοκίες τους, προς τον Παντοδύναμο Θεό μας και προς τους εντεταλμένους και ορισμένους από Εκείνον, αλλά και ιεραποστολικά εργαζομένους Ιατρούς, μαζί με τους ηρωικώς συνδράμοντες στο έργο τους Νοσηλευτές, Βοηθούς και άλλους.Ο Θεός της Αγάπης στον άνθρωπο θα δώσει τη θεραπεία.


Ιερά Πόλις Μεσολογγίου 12 Μαρτίου 2020
Νικόλαος Σπ. ΒούλγαρηςΚαθηγητής Θεολογίας
Πηγή : https://www.aixmi-news.gr/synergasies/a ... n-ekklisia
1.Σοφία πάντων κάλλιστον, η δε αμάθεια πάντων κάκιστον
2. ζητεῖτε τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν

Re: Η «Κατ' οίκον Εκκλησία»

3
Η κατ’ οίκον εκκλησία
Όσα συμβαίνουν και λέγονται τον τελευταίο καιρό σχετικά με την τέλεση των εκκλησιαστικών ακολουθιών και τη λεγόμενη «δημόσια» λατρεία του Θεού, μας δίνουν την αφορμή να στραφούμε στα πρώτα χριστιανικά χρόνια και να δούμε τι συνέβαινε τότε, όταν δηλαδή οι πρώτοι χριστιανοί δεν είχαν τόπους λατρείας για να τελέσουν τη Θεία Ευχαριστία.Αν, λοιπόν, ερευνήσει κάποιος την Καινή Διαθήκη, θα συναντήσει  στις επιστολές του Αποστόλου Παύλου (Ρωμ. 16,5. Α΄ Κορ. 16,19. Κολ. 4,15. Φιλήμ. στ. 2)  την έκφραση «κατ’  οίκον εκκλησία», που σημαίνει την εκκλησία (δηλαδή τους πιστούς) που συναθροίζεται στο σπίτι (βέβαια, η λ. οίκος είχε τη σημασία και της οικογένειας) Τη συνάθροιση αυτή των πρώτων χριστιανών σε ιδιωτικούς χώρους τη συναντούμε και στο βιβλίο των  Πράξεων των Αποστόλων (12,12 και 20,7-12).Αναφέρονται μάλιστα και τα ονόματα των ιδιοκτητών των σπιτιών:  στα Ιεροσόλυμα η συνάθροιση γινόταν στο σπίτι της Μαρίας, μητέρας του Ιωάννου Μάρκου, στην Κόρινθο στο σπίτι του Γαΐου (Ρωμ. 16,23), στην Έφεσο η «κατ’  οίκον εκκλησία» βρισκόταν στο σπίτι του Ακύλα και της Πρίσκιλλας, στις Κολοσσές στο σπίτι του Νυμφά.Αυτές οι «κατ’  οίκον» εκκλησίες  βαθμηδόν αυξήθηκαν και κατά την περίοδο των διωγμών κυριολεκτικά έσωσαν τον χριστιανισμό. Αργότερα, μετά τον Μέγα Κωνσταντίνο, όταν η Εκκλησία άρχισε να οργανώνεται συστηματικότερα και οι χριστιανοί ήταν ελεύθεροι να λατρεύουν το Θεό, οι «κατ’ οίκον»  εκκλησίες διαλύθηκαν για δυο λόγους: α)επειδή εμπόδιζαν την περαιτέρω ανάπτυξη της οργάνωσης της Εκκλησίας και β) επειδή έγιναν κέντρα αιρετικών διδασκαλιών.Τι ήταν αυτές οι «κατ’  οίκον» εκκλησίες; Πρώτα- πρώτα πρέπει να πούμε ότι με τον όρο «εκκλησία» οι χριστιανοί αποκαλούσαν όχι τον τόπο συνάθροισης αλλά την ίδια τη σύναξη των πιστών, που γινόταν  με σκοπό τη λατρεία του Θεού. Επειδή δεν υπήρχαν ναοί, η σύναξη αυτή γινόταν σε σπίτια που διέθεταν οι παλαιότεροι και πιο ένθερμοι πιστοί.Αυτά τα σπίτια υπήρξαν, θα λέγαμε, οι πρώτοι χριστιανικοί ναοί. Για τις συνάξεις αυτές έχουμε την εξής πληροφορία από το βιβλίο των Πράξεων των Αποστόλων:  Στην Τρωάδα βρέθηκε ο Παύλος κατά την τρίτη αποστολική περιοδεία του. Ήταν Κυριακή και οι μαθητές συγκεντρώθηκαν στο υπερώο κάποιου σπιτιού για την τέλεση της  Θείας Ευχαριστίας υπό το φως πολλών λαμπάδων.Ο Παύλος μίλησε στους συγκεντρωμένους, γιατί θα έφευγε την άλλη μέρα, παρατείνοντας το λόγο του ως τα μεσάνυχτα. Κατόπιν τέλεσε τη θεία Ευχαριστία και ανεχώρησε (Πράξ. 20, 7-12).  Επομένως, στις «κατ’  οίκον» εκκλησίες οι πρώτοι χριστιανοί συναθροίζονταν για κοινή προσευχή, για να ακούσουν το κήρυγμα και για τη Θεία Ευχαριστία. Έτσι, ένα κοινό σπίτι μεταβαλλόταν σε τόπο λατρείας του Θεού.Γιατί, όμως, όλη αυτή η αναφορά στα πρωτοχριστιανικά χρόνια; Συνέδεσα εξαρχής το θέμα των «κατ’ οίκον»  εκκλησιών με το ανακύψαν πρόβλημα της αναστολής των λατρευτικών συνάξεων λόγω της πανδημίας του κορονοϊού. Ασφαλώς, η εξέλιξη αυτή ανατρέπει όλη τη λειτουργία της Εκκλησίας, όσον αφορά τη δημόσια λατρεία του Θεού.Θα πρέπει  εδώ να πούμε ότι η δημόσια λατρεία, η λατρεία δηλαδή που γίνεται στους ναούς, έχει τεράστια σημασία για την  Εκκλησία, επειδή δεν πρόκειται για κάποια ιδιωτική ή κοσμική συγκέντρωση αλλά για «εκκλησία», δηλαδή για σύναξη πιστών γύρω από την  Αγία Τράπεζα της Θείας Ευχαριστίας. Αυτή είναι η συνείδηση της Εκκλησίας για τον εαυτό της. Κάθε φορά που οι πιστοί συνάζονται στο ναό, πραγματώνουν και αποκαλύπτουν ότι είναι αδελφοί, ότι είναι μέλη του σώματος του Χριστού, ότι είναι «εκκλησία» και όχι απλώς ιδιώτες, άτομα.Βασική διδασκαλία της Εκκλησίας είναι ότι ο άνθρωπος είναι πρόσωπο, δηλαδή ύπαρξη στραμμένη προς τον άλλο άνθρωπο, ο οποίος είναι ο πλησίον και αδελφός του. Στην Εκκλησία τα πρόσωπα αδελφοποιούνται, ενώνονται, γίνονται ένα στο όνομα του Χριστού, μεταλαμβάνοντας το σώμα και το αίμα Του. Επομένως, η αντίδραση της Εκκλησίας είναι, κατά κάποιο τρόπο, ανακλαστική, επειδή ακόμη και το προσωρινό κλείσιμο των ναών είναι πλήγμα στην ίδια την αυτοσυνειδησία της.Ωστόσο, όπως δείξαμε, υπάρχει και η «κατ’  οίκον εκκλησία», δηλαδή η δυνατότητα προσευχής στο σπίτι. Το άναμμα του καντηλιού, το λιβάνισμα και η προσευχή ήταν σε παλαιότερες εποχές αυτονόητα σε κάθε σπίτι. Έτσι πορεύονταν οι γιαγιάδες και οι παππούδες μας, οι μανάδες και οι πατεράδες μας.Είναι ένα σημαντικό κομμάτι της θρησκευτικής μας παράδοσης, που κράτησε ζωντανή την πίστη των ορθοδόξων σε δύσκολους καιρούς και που ευτυχώς συνεχίζεται από πολλούς ευσεβείς χριστιανούς και σήμερα. Με το καντήλι, το λιβάνισμα και την προσκύνηση των εικόνων οι πιστοί συμμετέχουν όχι απλώς διανοητικά αλλά με όλη τους την ύπαρξη, σωματικά δηλαδή και ψυχικά, στο γεγονός της λατρείας του Θεού.Αυτή την παράδοση καλούμαστε να μην την ξεχάσουμε, γιατί η πίστη στο Θεό και η επίκληση της βοήθειας της Παναγίας και των αγίων δίνει ελπίδα, στερεώνει τον άνθρωπο στις δύσκολες στιγμές, τον κάνει αισιόδοξο, δεν τον αφήνει έρμαιο στα δίχτυα της απόγνωσης. Η Εκκλησία, λοιπόν, δεν αφήνει τα παιδιά της δίχως στήριγμα, αφού τα προτρέπει να μεταβάλουν το σπίτι τους σε εκκλησία και από εκεί να λατρέψουν το Θεό με υπομονή και καρτερία, μέχρι να περάσει η μπόρα.Από το εικονοστάσι του σπιτιού τους να αναπέμψουν με πνεύμα ταπεινό δοξολογία, ευχαριστία και παράκληση προς το Θεό, ζητώντας Του να λυτρώσει τα πλάσματά του από τη σκληρή δοκιμασία της πανδημίας.  Ο Χριστός, όταν μίλησε για την προσευχή, προέτρεψε τους ανθρώπους να κλειστούν στο «ταμιείο» τους, δηλαδή στο πιο εσωτερικό μέρος του σπιτιού τους, και εκεί, σε κλίμα αυτοσυγκέντρωσης και ησυχίας, να προσευχηθούν. Ιδού, λοιπόν, η ευκαιρία της κατ’ οίκον προσευχής.«Πνεῦμα ὁ Θεός καί τούς προσκυνοῦντας Αὐτόν ἐν πνεύματι καἰ αληθείᾳ δεῖ προσκυνεῖν», είπε ο Χριστός στη Σαμαρείτιδα, όταν εκείνη τον ρώτησε πού πρέπει να λατρεύεται ο Θεός (Ιωάν. 4,24). Η προσευχή πρέπει να γίνεται με τη δύναμη του Πνεύματος και να είναι αληθινή, δηλαδή να βγαίνει από καθαρή καρδιά και να ζητά τα καλά, τα ωφέλιμα και όσα είναι για το αληθινό συμφέρον της ψυχής. Αυτή την  προσευχή εισακούει ο Θεός, σε όποιον τόπο κι αν γίνεται. Ο οίκος μας, το σπίτι μας είναι τούτη την ώρα ο καλύτερος τόπος για την προσευχή και τη λατρεία του Θεού. Κι όταν περάσει το κακό, οι ναοί μας θα είναι και πάλι ανοιχτοί, για να λατρέψουμε και πάλι όλοι μαζί το Θεό και να γιορτάσουμε την ελευθερία μας από τα δεσμά που επέβαλε πάνω μας η πανδημία. Τώρα ζούμε την ώρα του σταυρού, αλλά η Ανάσταση δεν θα αργήσει.  Και μην ξεχνάμε: στη δοκιμασία φαίνεται η δύναμη της ψυχής. Από αυτή την άποψη αν δούμε τα πράγματα, ίσως κερδίσουμε και κάτι σημαντικό για τη ζωή μας μετά την πανδημία.

Πηγή : https://www.patris.gr/2020/04/07/i-kat-oikon-ekklisia/
1.Σοφία πάντων κάλλιστον, η δε αμάθεια πάντων κάκιστον
2. ζητεῖτε τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν

Re: Η «Κατ' οίκον Εκκλησία»

4
Στον καιρό της πανδημίας , αρκετά άλλαξαν, αλλοιώθηκαν, πήραν άλλη ερμηνεία.
Αλλά αν μια πανδημία προκάλεσε αυτά, πόσο μάλλον κάτι χειροτερο.
Απο την άλλη η πανδημία προφανώς ήταν η αιτιολογία για να βγουν αυτά που υπήρχαν ήδη μέσα.
Caer está permitido, levantarse es obligatorio....."Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς"
Xαμένη μάχη,είναι αυτή που φοβήθηκες να δώσεις
Πριν γράψεις σκέψου! Πριν κατακρίνεις περίμενε! Πριν προσευχηθείς συγχώρα! Πριν παραιτηθείς προσπάθησε!
Καλό είναι το να υπάρχεις …μα το να ζεις εν Χριστώ είναι άλλο πράγμα !

Re: Η «Κατ' οίκον Εκκλησία»

5
Πολυ λιγοι αντιστεκονται ακομα στη σιχαμενη νεα ταξη πραγματων αγαπητη δομινικη...σωστα ειπεσ οτι η ψευτο-πανδημια ηταν μια αριστη αφορμη να ξεσκεπαστουν πολλα και να πεσουν οι ... μασκεσ τησ υποκρισιασ. χαρακτηριστικο ηταν οτι ακουστηκαν πολλα βεγγαλικα στην ψευτο-ανασταση το πασχα στις 9 η ωρα τη δευτερη μερα το σαββατο (καταφορη καταπατηση του συμβολου της πιστεωσ απο τουσ αποστατεσ μισθωτουσ ψευτο-παπαδεσ ψηφοφορουσ του κουλη) ενω με την πραγματικη ανασταση μετα τις 12:00 την κυριακη ακουστηκαν λιγα βεγγαλικα απο τουσ λιγουσ ακομα αντιστεκομενουσ...βεβαια και παλιοτερα ο κοσμος καθωταν μεχρι αργα στην αναστασιμη ακολουθια ενω τωρα φευγουν ολοι γρηγορα για να φανε την μαγειριτσα, ασε που τωρα τρωνε την μαγειριτσα και πριν την ανασταση, οτι να ναι, απο το κακο στο χειροτερο, αστα να πανε, τουλαχιστον ομως με την ψευτο-πανδημια επεσαν οι μασκεσ των αθεοφοβων μισθωτων ψευτο-παπαδων που οδηγουν το ποιμνιο στην αιωνια κολαση και στην προσκυνηση του αντιχριστου !!! αρα αποτειχισμοσ +  πιστη + δυναμισ !!!

Re: Η «Κατ' οίκον Εκκλησία»

7
Οικογένεια: Η κατ’ οίκον Εκκλησία
31 Μαΐου 2017
Εικόνα
Μητροπολίτη Λεμεσού Αθανάσιου

Η Χριστιανική ζωή στην οικογένεια είναι ζωή της εικόνας της τρισυποστάτου θεότητος. Η οικογένεια ως κοινωνία προσώπων εικονίζει την εν πλήρη αγάπη ενότητα της Αγίας Τριάδος, όπου τα τρία πρόσωπα διατηρούν τις υποστάσεις τους χωρίς να διαλύονται στην ένωσή τους, αλλά ζούν ως μία αδιαίρετος φύση των τριών προσώπων. Ο κλασικός όρος “μονάς εν τριάδι και τριάς εν μονάδι” εκφράζει τη λεπτότητα και ακρίβεια της τριαδικής θεϊκής σχέσεως και ταυτόχρονα το αρχέτυπο κάθε πραγματικής οικογένειας. Εφόσον το ήθος διαμορφώνεται από το δόγμα άρα η ορθόδοξη σχέση του ανθρώπου μέσα στην οικογένεια είναι η διάσωση αλλά και η ολοκλήρωση του προσώπου του μέσα στην ένωση της αγαπητικής οικογενειακής ενότητας, όπου τα πολλά μέλη αποτελούν ένα σώμα αδιάσπαστο και αδιαίρετο.Είναι κοινή θέση των Αγίων Πατέρων της Εκκλησίας μας ότι η διαίρεση και ο διχασμός οφείλονται στην προσωπική διάσπαση του κάθε ανθρώπου και στη διαστροφή της κατ’εικόνας Θεού δημιουργίας του και φυσικής ωραιότητάς του, με αποτέλεσμα τον ατομισμό και την απομόνωση με όλα τα θλιβερά επόμενά του. Σαν επακόλουθα της πτώσης έρχονται τα πάθη που αποτελούν την αρρώστια της φύσεώς μας, τον μόνιμο και ύπουλο εχθρό της σωτηρίας μας. Γι’ αυτό και καθένας όπου κι αν βρίσκεται, έχει μπροστά του αυτό το σκληρό τείχος των παθών, που πρέπει να υπερβεί, για να μπορέσει να κοινωνήσει εν αγάπη με τον ζώντα αληθινό Θεό και δημιουργό του και με τους ανθρώπους ως εικόνες Θεού και αδελφούς του. Περισσότερο μέσα στην οικογένειά του, όπου η σχέση πρέπει να είναι τόσο στενή σαν ένα συμπαγές σώμα, που υποβαστάζει όλα τα βάρη σαν ένας άνθρωπος. Οι Άγιοί μας μέσα από την πείρα τους και την εν Θεώ σοφία τους κυρίως όμως από τον πανάρετο βίο του Κυρίου μας διαιρούν τα πάθη σε τρία γενικά.Μ’ αυτά τα πάθη σαν όπλα πείραζε ο σατανάς τον Κύριό μας, όταν νήστευε στην έρημο. Γι’ αυτό θεωρούνται τα κυριότερα. Γιατί αν αυτά δεν συμπλήρωναν τον κύκλο της διαβολικής πανουργίας, δεν θα αφοπλίζετο κατά κράτος, καθολικά ο διάβολος. Αυτά είναι η κενοδοξία, η φιλαυτία και η φιληδονία. Σκοπός των παθών αυτών είναι η διάλυση των πάντων, αφού ξεκινά από μας και καταλήγει στους γύρω μας, στην οικογένειά μας και καταλήγει στην απομάκρυνσή μας από τον Θεό και Σωτήρα μας. Η κενοδοξία-εγωισμός είναι η πηγή και ρίζα όλης της μεταπτωτικής διαστροφής και αμαρτίας. Η κενοδοξία τυφλώνει τον νου και εκδιώκει τον φωτισμό του Θεού, με αποτέλεσμα να ρίχνει τον άνθρωπο σε φοβερά λάθη, γιατί λειτουργεί μέσα μας σαν θανατηφόρα μέθη, που σπρώχνει στο βάραθρο της αποτυχίας.Μέσα στον κύκλο της οικογένειας όπου οι σωματικές και πνευματικές ηλικίες είναι ποικίλες και διέρχονται διάφορες αλλοιώσεις, η πραότητα είναι η συνδετική ύλη που συγκροτεί και συνέχει τα μέλη της οικογένειας και τα οδηγεί στην τελείωση και ωριμότητα. Το επόμενο πάθος που γεννιέται από το προηγούμενο είναι η φιλαυτία. Η άλογη φιλία του εαυτού μας, η λατρεία του εγώ που θέλει να περιστρέφει τα πάντα γύρω από τη δική μας αρέσκεια και προτίμηση. Η φιλαυτία είναι ο άκρατος ατομισμός σε όλη την έκτασή του, που διαλύει κάθε θεσμό λόγω της αδυναμίας ν’ αρνηθεί κανείς τον εαυτό του. Η φιλαυτία γεννά την ανταρσία και ιδιορρυθμία, γεγονός που οδηγεί πολλές φορές στη διάλυση οικογενειών. Όταν μέτρο πάντων των κινήσεων και αισθημάτων μας είναι το άτομό μας, η φιλαρέσκεια και η ανάπαυσή μας, τότε καταλαβαίνω πολύ καλά τον λόγο των πολλών διαζυγίων με μόνες προφάσεις: “αυτός δε με εκφράζει, δε μου αρέσει, δε με καταλαβαίνει άρα δεν ταιριάζουμε”.Ένας σύγχρονος Όσιος αγιορείτης μοναχός είπε: “όταν μάθουμε να υπερβαίνουμε τον εγωισμό μας, γινόμαστε αληθινά μέλη της οικογένειάς μας και όταν γίνουμε αληθινά μέλη της οικογένειάς μας με την υπέρβαση του εγωισμού μας, τότε θα γίνουμε πραγματικά μέλη της οικογένειας ολόκληρης της ανθρωπότητας του Αδάμ και τότε θα μπορούμε να προσευχόμαστε στον Θεό υπέρ όλου του κόσμου. Αυτό όμως δεν είναι άλλο παρά η ενοίκηση του Αγίου Πνεύματος στην καρδιά μας. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι πίσω από τους τρεις μεγίστους ιεράρχες της Εκκλησίας μας, υπάρχουν Άγιες μητέρες, Άγιοι πατέρες και Άγιες οικογένειες. Αν θέλουμε να διορθωθεί ο κόσμος, ας διορθώσουμε πρώτα τον εαυτό μας και τις οικογένειες μας.Απόσπασμα
Πηγή: Διμηνιαία έκδοσις, Ιεράς Μητροπόλεως Λεμεσού, «Παράκληση»

Αλιεύθηκε από : https://elamcy.com/oikogeneia-i-kat-oikon-ekklisia/
1.Σοφία πάντων κάλλιστον, η δε αμάθεια πάντων κάκιστον
2. ζητεῖτε τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν
Απάντηση

Επιστροφή στο “Ιστορικά θέματα για την Εκκλησία”