Υπάρχει η Μετενσάρκωση;

πηγή:http://www.ierosolymitissa.org



Μία ευρύτατα διαδεδομένη θρησκευτική διδασκαλία, τόσο στο παρελθόν όσο και σήμερα, είναι η διδασκαλία τής μετενσάρκωσης. Σύμφωνα με αυτή τη διδασκαλία, όταν κάποιος πεθαίνει, η ψυχή του μεταβαίνει σε ένα άλλο σώμα, με μία νέα προσωπικότητα, όπου ζει μία καινούργια ζωή.

Υπάρχουν πολλές εκδοχές αυτής τής διδασκαλίας, μεταξύ τών διαφόρων θρησκειών. Κυρίως είναι γνωστή η εκδοχή τού Βουδισμού, που πιστεύει ότι ο τελικός σκοπός τής ψυχής, είναι να ξεφύγει απ' αυτό τον ατέρμονα κύκλο τών συνεχών ενσαρκώσεων, και να καταλήξει στη Νιρβάνα, δηλαδή στην κατάσταση τής ανυπαρξίας!

Άλλοι πιστεύουν ότι η μετανσάρκωση συμβαίνει μόνο από από άνθρωπο σε άνθρωπο, άλλοι ότι συμβαίνει μόνο μεταξύ νοημόνων όντων, (ανθρώπων - αγγέλων - θεών), και άλλοι ότι συμβαίνει και σε ζώα, ακόμα και σε φυτά ή ορυκτά!

Στη Δύση, η διδασκαλία τής μετενσάρκωσης συναντάται κυρίως στα ποικίλα ρεύματα τής ΄΄Νέας Εποχής΄΄. Εδώ, εμφανίζεται συνήθως σε μία πιο ΄΄Δυτικοποιημένη΄΄ εκδοχή: Ότι δηλαδή ο σκοπός τής μετενσάρκωσης είναι η πρόοδος, και η αναγέννηση σε μία ανώτερη μορφή ζωής, και όχι η εξαφάνιση.

Οι παραπάνω διδασκαλίες, είναι όχι απλώς ξένες, αλλά και εντελώς ασυμβίβαστες με τη Χριστιανική διδασκαλία. Η διδασκαλία τής μετενσάρκωσης, αν και συναντάται σε ποικίλες μορφές, συνήθως διδάσκει ότι η προσωπικότητα είναι κάτι που μεταβάλεται από ενσάρκωση σε ενσάρκωση, ακόμα και αποροφάται από μία απρόσωπη θεότητα, και εξαφανίζεται σαν τη σταγόνα στον ωκεανό.

Κάτι τέτοιο όμως, είναι αντίθετο με τη Χριστιανική πίστη, όπου και ο Θεός, αλλά και ο κάθε άνθρωπος, έχει τη δική του προσωπικότητα, η οποία διατηρείται για πάντα, και ο καθένας συνεχίζει να αναγνωρίζει τον εαυτό του ως το συγκεκριμένο πρόσωπο.

Στο Χριστιανισμό, η διδασκαλία τής ανάστασης, διδάσκει ότι το πρόσωπο που πέθανε θα λάβει πάλι σώμα, θα ξαναζήσει με τα συγκεκριμένα προσωπικά χαρακτηριστικά που είχε πριν πεθανει, αναγνωρίζοντας τον εαυτό του.

Η αναγκαιότητα τής θεωρίας τής Μετενσάρκωσης

Ας δούμε όμως περιληπτικά μερικά από τα προβλήματα που παρουσιάζει η διδασκαλία τής μετενσάρκωσης. Και ας ξεκινήσουμε από την αναγκαιότητα ανάπτυξης μιας τέτοιας θεωρίας, που δεν είναι άλλη από την προσπάθεια εξήγησης τού κακού, και την ικανοποίηση τού ανθρώπου για δικαιοσύνη.

Κάθε άνθρωπος στέκεται εκστατικός μπροστά στην αδικία τού κόσμου μας. Η ανθρώπινη δυστυχία συμπορεύεται με τη δυστυχία τής υπόλοιπης κτίσης, και ο καθένας μας έχει δακρύσει μπροστά σε εικόνες δυστυχίας και αδικίες. Γιατί λοιπόν όλα αυτά; Ποιο το βαθύτερο νόημά τους; Επειδή, αν υπάρχει μόνο η ζωή που βλέπουμε και ζούμε, τότε όλα είναι άδικα και μάταια. Ποιος θα αποζημιώσει τον κάθε άνθρωπο που πεθαίνει αδικημένος; Ποιος θα ανταποδώσει την αδικία αυτού που αν και αδίκησε ζει και πεθαίνει ευτυχισμένος;

Τέτοια ερωτήματα, φαίνεται να παίρνουν μια ρηχή απάντηση, με τη διδασκαλία τής μετενσάρκωσης, για ανθρώπους που ποτέ δεν άκουσαν τη Χριστιανική διδασκαλία για την ύπαρξη τού κακού.

Κατ' αυτούς, όταν ο αδικημένος πεθαίνει, η επόμενη μετενσάρκωσή του, διέπεται από το νόμο τού Κάρμα, που ορίζει ότι σε μία επόμενη μετενσάρκωση, ο αδικημένος θα ανταμοιφθεί, ενώ αυτός που αδίκησε θα λάβει πίσω την αδικία που έκανε. Ο αδικημένος, θα είναι ένα ανώτερο πλάσμα ή ένας ευτυχής άνθρωπος, ενώ αυτός που τον αδίκησε θα είναι ένας ζητιάνος, ή ένα κακό αιμοδιψές ζώο. Έτσι, ικανοποιείται το αίσθημα δικαιοσύνης τού ανθρώπου, και η δυστυχία δεν φαντάζει τόσο τρομερή.

Είναι όμως λογικά όλα αυτά; Ας το ερευνήσουμε λίγο βαθύτερα.

Μερικά από τα προβλήματα τής μετενσάρκωσης

Σύμφωνα με αυτή τη διδασκαλία, αν κάποιος αδικείται, αυτό είναι το κάρμα του, επειδή σε κάποια προηγούμενη ζωή, ήταν ένας κακός άνθρωπος!

Μα τότε, δεν υπάρχει αδικία, και καλώς αδικείται! Πληρώνει αυτό που τού άξιζε, και ο ανθρώπινος πόνος, δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται με λύπη, ούτε να γίνονται προσπάθειες για τη βοήθεια τού ανθρώπου αυτού! Ο ζητιάνος και ο άρρωστος, δεν πρέπει να ελεείται, αλλά αντιθέτως να κατηγορείται ως υπεύθυνος για την κατάντια του, επειδή σε προηγούμενη ζωή ήταν κακός! Ο καθένας, θα πρέπει να δέχεται τη μοίρα του, αδιαμαρτύρητα, χωρίς προσπάθειες βελτίωσης τής ζωής του, επειδή τού αξίζει να πληρώνει τις αδικίες μιας άλλης ζωής που όμως δεν τη θυμάται(!)

Και εδώ, υπάρχει άλλη μία ασυνέπεια τής διδασκαλίας τής μετενσάρκωσης. Εφ' όσον κάποιος δεν θυμάται την προηγούμενη ζωή του, γιατί να τιμωρείται; Ποιος ο λόγος; Είναι σαν να δέρνεις το παιδί σου, και να μη ξέρει το λόγο! Να τού λες μόνο ότι είναι κακό παιδί, και να μην ξέρει σε τι έφταιξε!

Η τιμωρία έχει νόημα μόνο στα πλαίσια τής αναμόρφωσης, και όχι για την απλή ανταπόδωση! Αν το Κάρμα απλά ανταποδίδει, τότε δεν είναι ένας δίκαιος, αλλά ένας εκδικητικός νόμος. Η ανταπόδωση τού Κάρμα, θα είχε νόημα, μόνο στην περίπτωση που ο καθένας θα θυμόταν τις προηγούμενες ζωές του, και θα ήξερε γιατί τιμωρείται, ώστε να μη το επαναλάβει.

Μα κι έτσι ακόμα, ο άνθρωπος θα είναι προσεκτικός, ώστε να εξελιχθεί σε ανώτερες μετενσαρκώσεις, ώσπου να αποκτήσει η ψυχή του εμπειρίες, και να γίνει ένα με τη θεότητα! Ίσως πει κάποιος.

Παραμένουν όμως πολλά αναπάντητα ερωτήματα, όπως: Εντάξει ο άνθρωπος. Όταν όμως ένας κακός μετενσαρκώνεται σε ένα κακό ζώο, τότε πώς θα ανεβεί σε ανώτερες μετενσαρκώσεις; Το κακό ζώο, δεν θα μετενσαρκωθεί με τη σειρά του σε κάτι χειρότερο;

Και ας πούμε ότι πράγματι όλα τα όντα, είναι τμήματα τού παντογνώστη Θεού, (όπως λέει η ανατολική φιλοσοφία). Αν λοιπόν αυτό το ον είναι παντογνώστης, τότε γιατί χρειαζόταν να μοιραστεί σε τόσα κομμάτια ώστε να αποκτήσουν εμπειρίες, και να τις επιστρέψουν σ' αυτόν; Εφ' όσον τα ξέρει όλα, τι χρειάζεται τις εμπειρίες;

Αν τα όντα δεν παραμένουν ξεχωριστά πρόσωπα, αλλά χάνουν τις προσωπικότητές τους, τελικά σε τι εξυπηρετεί όλη αυτή η ταλαιπωρία τόσων ενσαρκώσεων, για να επιστρέψουν στο τίποτα τής Νιρβάνα;

Και αν το απόλυτο ΄Ενα από το οποίο υποτίθεται ότι προήλθαν όλα τα όντα, είναι όντως ο ύψιστος βαθμός εξέλιξης, τότε από πού προήλθαν τα κακά όντα; Θα έπρεπε να προέλθουν από κάτι κακό! Κάτι με τόσο υψηλό βαθμό εξέλιξης, δεν είναι δυνατόν να κακοποιεί!

Και τα μικρόβια και τα σκουλήκια, από πού προήλθαν; Γιατί δεν είναι δυνατόν να πεις ότι ένα σκουλήκι έχει καλή ή κακή ψυχή! Από πού μετενσαρκώθηκαν αυτά; Και βάσει ποιών καλών πράξεων θα προοδεύσουν;

Τέλος, εφ' όσον το Κάρμα είναι αυτό που οδηγεί κάποιον στο να μετενσαρκωθεί σε κάτι καλό ή κακό, τότε το ίδιο το Κάρμα είναι ο πραγματικός φταίχτης της αδικίας στον κόσμο! Τότε το Κάρμα φταίει για τα όσα παθαίνει κάποιος, και όχι αυτός που τον αδίκησε, μια και τόσο ο αδικούμενος όσο και ο αδικών, είναι απλώς ηθοποιοί μιας προκαθορισμένης παράστασης, βάσει κάποιων ΄΄ηθικών΄΄ νόμων!

Έτσι το Κάρμα ανάγεται στον ύψιστο ρυθμιστή τού σύμπαντος, ανώτερο ακόμα και από το απόλυτο Ένα, το οποίο είναι υποχρεωμένο να συντίθεται ή να αποσυντίθεται σε άλλα όντα, βάσει τού νόμου τού Κάρμα.

Μα τότε, αν το Κάρμα είναι η ύψιστη δύναμη και αιτία στο σύμπαν, τότε αυτό είναι ο Δημιουργός, και πρέπει να είναι κατ' ανάκην νοήμων και δίκαιος, και όχι μια τυφλή δύναμη, ο άδικος φταίχτης όλων τών δεινών!

Τότε, το απόλυτο Ένα δεν είναι ούτε παντογνώστης, ούτε η πρώτη αιτία, και υπόκειται σε περιορισμούς ή μεταβολές λόγω τού νόμου τού Κάρμα, και δεν μπορεί να είναι έξω από το χώρο και το χρόνο, και συνεπώς δεν είναι άκτιστο, όπως υποτίθεται ότι είναι.

Εναλακτικές ερμηνείες τών αναδρομών

Μα αν όλα αυτά είναι λάθος, πώς μπορούν να εξηγηθούν οι ΄΄αναδρομές΄΄ σε άλλες ζωές που γίνονται με τη βοήθεια τού υπνωτισμού;

Πράγματι, πολλοί πιστεύουν στη μετενσάρκωση, όχι για τη φιλοσοφική της αρτιότητα, αλλά επειδή παρακολούθησαν μια τέτοια αναδρομή, ή επειδή έμαθαν για κάποιον που ΄΄θυμήθηκε΄΄ γεγονότα από τη ζωή κάποιου άλλου, χωρίς ποτέ να τα έχει ζήσει, ή να τον έχει γνωρίσει. Όταν όμως υπάρχει εναλακτική απάντηση για τη λειτουργία ενός φαινομένου, είναι λάθος να αποδεχόμαστε μια θεωρία όπως τής μετενσάρκωσης, που περιέχει τόσες αντιφάσεις.

Ας δούμε τρεις τέτοιες εναλακτικές εξηγήσεις.

Η πρώτη, είναι ότι υπάρχει κάποιος ψυχικός δεσμός μεταξύ τών ανθρώπων, μια και ανήκουν στην ίδια φύση. Έτσι, κάτω από κάποιες καταστάσεις όπως ο υπνωτισμός, μπορεί ένας άνθρωπος να αντλεί μνήμες από τη ζωή κάποιου άλλου, και να τις θυμάται ως δικές του, χωρίς αυτό να σημαίνει κατ' ανάγκην ότι είχε ζήσει ο ίδιος αυτά τα γεγονότα σε μια άλλη ζωή.

Η δεύτερη, είναι ότι στο σύμπαν μας υπάρχουν κι άλλες διαστάσεις, οι οποίες δεν γίνονται αντιληπτές. Έτσι, πάλι κάτω από κάποιες καταστάσεις, μπορεί ένας να έχει τη δυνατότητα να δει συμβάντα και γεγονότα άλλων σημείων του χώρου και τού χρόνου, πράγμα που εκλαμβάνεται ότι τα γεγονότα τα έζησε ο ίδιος.

Η τρίτη τέλος, (και η πιθανότερη για τον γράφοντα), είναι ότι πνευματικά όντα που έχουν συμφέρον να διαδοθεί η διδασκαλία τής μετενσάρκωσης, υποβάλουν στον υπνωτιζόμενο εντυπώσεις από πράγματα που συνέβησαν σε κάποιον άλλον, σε άλλες εποχές, για να πείσουν τους βλέποντες ότι η μετενσάρκωση υπάρχει. Τουλάχιστον, κάποιοι από εμάς που παρακολουθήσαμε τέτοιου είδους αναδρομές, αυτή την εντύπωση σχηματίσαμε, από τα όσα έλεγε ο υπνωτιζόμενος για ΄΄κάποιον΄΄ που ερχόταν σ' αυτόν.

Αλλά για όσους θέλουν να πιστεύουν από εμπειρίες, θυμίζουμε τις αμέτρητες εμπειρίες Χριστιανών, όταν είχαν επαφή με πεθαμένα πρόσωπα που αναγνώριζαν τον εαυτό τους, ή ακόμα και με τον ίδιο τον ζώντα Ιησού Χριστό, και που τους διαβεβαίωσαν για την πραγματικότητα τής ανάστασης, και για το λάθος τής μετενσάρκωσης.

Το πρόβλημα τού κακού

Μετά από την περίληψη τών προβλημάτων αυτής τής εσφαλμένης θεωρίας, ας δούμε με λίγα λόγια τη Χριστιανική άποψη για το πρόβλημα τού κακού, και πώς αυτό λύνεται χωρίς προβλήματα στα πλαίσια τού Χριστιανισμού.

Το κακό, είναι αιτία τών δικών μας επιλογών, ως ελευθέρων πλασμάτων. Φυσικά, δεν τελειώνουν όλα σε αυτή την άδικη ζωή. Οι σημερινές αδικίες θα δικαιωθούν, όταν στην ανάσταση ο καθένας θα λάβει κατά τη δικαιοκρισία τού Θεού το σώμα που τού αξίζει, σύμφωνα με το πώς έζησε στη ζωή του. Και θα είναι ο καθένας ξεχωριστό πρόσωπο, και θα θυμάται καλά τι έχει κάνει.

Τότε στην ανάσταση, το κάθε πρόσωπο, θα συνεχίσει να υπάρχει ως πρόσωπο, σε μία κοινωνία αγάπης μεταξύ προσώπων, σε ενότητα με τον προσωπικό παντοδύναμο Θεό τού σύμπαντος, κι όχι ως απρόσωπη σταγόνα σε κάποια απρόσωπη Νιρβάνα.

Συνιστούμε το εξαίρετο βιβλίο τού π. Αντωνίου Αλεβιζόπουλου: ΄΄Μετενσάρκωση ή Ανάσταση; και το πρόβλημα τού κακού΄΄, από το οποίο αντλήσαμε στοιχεία γι' αυτό το άρθρο. http://orthodox-world.pblogs.gr/tags/me ... si-gr.html

Η Θεωρία του Κάρμα και της μετενσάρκωσης και οι συνέπειές τους

Του μοναχού Αρσένιου Βλιαγκόφτη

Δρ Θεολογίας-Πτ.Φιλοσοφίας

Απο το βιβλίο ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΑΙΡΕΣΕΙΣ-Μιά πραγματική απειλή (σελ.125-136)

Εκδόσεις ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ

Η Θεωρία του Κάρμα και της μετενσαρκώσεως αποτελεί βασικό κεφάλαιο πίστεως της συγχρονης παραθρησκείας.Η πίστη εχει απκτήσει κυρίως απο την δεκαετία του 60' και εντεύθεν πολλούς οπαδούς τόσο μεταξύ των Ευρωπαίων όσο και μεταξύ των Ελλήνων.Η σχετική προπαγάνδισή της δουλεύει πολύ καλά όπως φαίνεται.

Έτσι,σύμφωνα με έρευνα που έγινε στις αρχές της δεκαετίας του 90΄,20% περίπου των Ελλήνων πιστεύουν στην μετενσάρκωση.Το ίδιο ποσοστό καιλίγο μεγαλύτερο απαντάται και στον χώρο της Ευρώπης και των Η.Π.Α.Ας σημειωθεί οτι στις αρχές του προηγούμενου αιώνος ,σύμφωνα με στοιχεία της Θεοσοφικής Εταιρείας,μόνο το 1% των Ευρωπαίων πίστευε στην μετενσάρκωση.Πρόκειται λοιπόν για ένα σοβαρό πρόβλημα,διότι η προσχώρηση σε αυτήν την πίστη συνεπάγεται ουσιαστική έξοδο απο τον χώρο της Εκκλησίας.

Με την διάδοση αυτής της θεωρίας συμβαδίζει και το πλήθος των σχετικών προσφορών στον χώρο της σύγχρονης <<υπεραγοράς θρησκείας>> (1) ,στον χώρο δηλαδή της σύγχρονης παραθρησκείας.Ετσι διαβάζουμε <<αν μπορείτε να διαλογίζεστε 15 λεπτά την ημέρα,μπορείτε να τακτοποιήσετε 10.000 ζωές>> (2) .Η πίστη στην μετενσάρκωση λένε δίνει εξηγήσεις σ'όλα τα θέματα και προβλήματα.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα απο την αρχή:

Η μετενσάρκωση (3) δηλαδή η πίστη οτι μετά τον θάνατο του σώματος η ψυχή μπαίνει σε ένα άλλο σώμα ανθρώπου ή ζώου,είναι μιά πολύ παλιά διδασκαλία που μέσω των μαντείων διαδόθηκε σ' ολόκληρο τον κόσμο,ξεκινώντας απο την αρχαία Βαβυλώνα,Αίγυπτο,Ελλάδα και Ρώμη.Ορφικοί,Πυθαγόρας και Πυθαγόρειοι,Πλάτων και Πλατωνικοί,Πλωτίνος,Νεοπλατωνικοί και Γνωστικοί πίστευαν σ' αυτή τη θεωρία.

Δεν επρόκειτο στην πραγματικότητα για μιά ανθρώπινη σύλληψη,αλλά για μιά διδασκαλία που οι υποκρυπτόμενοι πίσω απο τους ψευδεπίγραφους αρχαίους Θεούς δαίμονες (πάντες οι θεοι των εθνών δαιμόνια,διαβάζουμε στο ψαλτήρι) διέδωσαν μέσω των μαντείων και των αρχαίων ειδωλολατρικών μυστηρίων σε όλο τον κόσμο.

Απο την σύγχρονη <<υπεραγορά θρησκεία>> προσφέρεται κυρίως η ασιατική(ινδουιστική και βουδδιστική)και η δυτική(θεοσοφικής προελεύσεως) εκδοχή της μετενσαρκώσεως.

Ας δούμε λοιπόν την ασιατική εκδοχή.

Αυτή προσφέρεται κυρίως μέσω του γκουρουισμού (4) .Η κίνηση του γκουρουισμού ως ρεύμα δεν είναι κάτι το ενιαίο.Πέρα όμως απο τις επι μέρους διαφορές,δύο σημεία της γκουρουιστικής διδασκαλίας είναι κοινά και πολύ βασικά.Τα σχετικά με το κάρμα και τη μετενσάρκωση.

Τί πιστεύουν.

Κατα την διδαχή της μετενσαρκώσεως,ένα όν,μετά τον βιολογικό του θάνατο επανέρχεται και πάλι στη ζωή με ένα νέο σώμα είτε ανθρώπου είτε ζώου.Ετσι η ψυχή υπόκειται σε έναν ατελείωτο κύκλο γεννήσεων και θανάτων,που επαναλαμβάνονται ως συνεχής βασανισμός(Samsara).Απο αυτόν τον βασανισμό υπόσχεται να ελευθερώσει τον άνθρωπο ο γκουρού.

Στο σημείο αυτό θα πρέπει να κάνουμε μιά αναφορά στην αντίληψη που έχουν περι Θεού,ανθρώπου και κόσμου οι ομάδες που υιοθετούν τις θεωρίες του κάρμα και των μετενσαρκώσεων (5) .

Η δύναμη που κρατάει τον άνθρωπο αιχμάλωτο στη Samsara,είναι ο νόμος του κάρμα.Η λέξη κάρμα,προέρχεται απο την σανσκριτική ρίζα ΚΡΙ,που σημαίνει ενεργώ,πράττω.Σημαίνει κυρίως την ενέργεια.Σύμφωνα με αυτή τη διδαχή κάθε καλή πράξη και κάθε κακή έχει επακόλουθα που ενεργούν και πέρα απο αυτή τη ζωή.Κάρμα είναι<<το σύνολο των ενυπαρχουσών εντυπώσεων του υποσυνειδήτου,που αναγκάζουν τον άνθρωπο να δρά.>> (6) Όλες οι συσσωρεύσεις του κάρμα απο προηγούμενες ζωές είναι εκείνες που προσδιορίζουντη ζωή ενος ανθρώπου στη γή.Την ζωή ακριβώς αυτή πρέπει να ζήσει,προκειμένου να εκπληρώσει το κάρμα του.

Ο Σουάμι Αμπεντανάντα,μαθητής του Ραμακρίσνα και εντεταλμένος της κινήσεως του Ραμακρίσνα στις Η.Π.Α. αναφέρει:<<Κάθε ενέργεια έχει αναγκαστικά την αντίδρασή της ή το αποτέλεσμά της,έτσι αυτό αποτελεί επίσης κάρμα...η λέξη κάρμα περικλείει και τα δύο:την αιτία και το αποτέλεσμα.Σε αυτή την οικουμενική έννοια,κίνηση,ελξη,προσκόλληση στις μάζες,άμυνα...βάδισμα,θέληση,ελπίδα και κάθε ενέργεια του σώματος,του μυαλού και των αισθήσεων,είναι κάρμα.Δημιουργούν αποτελέσματα,που κατευθύνονται απο τον ασυγκράτητο νόμο της αιτίας.Κάτω απο το δρόμο αυτού του νόμου του κάρμα,που διαπερνά τα πάντα,δεν υπάρχει περίπτωση ευτυχίας η δυστυχίας>> (7).

Το Σατυανάντασραμ (είναι η οργάνωση του Ινδού γκουρού Σατυανάντα που δραστηροποιείται και στην Ελλάδα) αναφέρει χαρακτηριστικά: <<Μπορώ να απομακρύνω τον πόνο μου για ένα διάστημα,αλλά άν δεν τον δεχτώ σε αυτή την ζωή,θα πρέπει να πάρω ένα άλλο σώμα,για να βιώσω αυτό τον πόνο.Όλοι σε αυτόν τον κόσμο οφείλουν να υποφέρουν εξαιτίας του Κάρμα που συσσωρεύθηκε σε προηγούμενες γεννήσεις>> (8).

Τα ανθρώπινα προβλήματα και τα βάσανα οφείλονται ακριβώς σε αυτό τον νόμο του κάρμα,που αναγκάζει τον άνθρωπο να ξαναέρχεται στη ζωή με΄νέα ενσάρκωση και να νομίζει πως τα φαινόμενα αποτελούν πραγματικότητα και όχι πλάνη.<<Υπάρχει ο πόνος,η δυαδικότητα,η επαναγέννηση,το κάρμα.Δηλαδή με λίγα λόγια υπάρχουν τα ανθρώπινα προβλήματα και τα βάσανα>> (9).

Κάρμα σημαίνει δράση.Και η δράση είναι αναπόφευκτη.Γιαυτό και δεν μπορεί ο άνθρωπος να αποφύγει την συσσώρευση απο κάρμα.<<Όσο υπάρχει αναπνοή στο σώμα,η δράση ή Κάρμα υπερισχύει.Και παρατηρούμε τα αποτελέσματα αυτου του Κάρμα στον εαυτό μας,και τελικά στην κοινωνία γύρω μας...Επομένως,πρέπει να έχουμε επίγνωση ότι,όσο ζούμε κάνουμε Κάρμα.Και με αυτή την έννοια το πεπρωμένο μας είναι ήδη αποφασισμένο>> (10).Αυτά υποστηρίζει η κίνηση του γκουρού Σατυανάντα.

Η ίδια διδαχή προβάλλεται και απο τον γκουρού Σάτυα Σάι Μπάμπα,είτε άμμεσα,είτε και μέσω των μαθητών του στη χώρα μας.Κατα τον Ρόμπερτ Νάτζεμυ που αναγνωρίζει τον γκουρού αυτόν ως <<πνευματικό οδηγό>> (11) ,τα πάντα στη ζωή του ανθρώπου προκαθορίζονται απο τις καρμικές σχέσεις του. <<Έτσι η ψυχή διαλέγει το φύλο,τους γονείς,τις δυνάμεις και τις αδυναμίες του σώματος και του νού.Διαλέγει επίσης τα σημαντικά γεγονότα που θα βιώσει,καθώς και τις σημαντικές στενές σχέσεις και την πραγματική διάρκεια της ζωής του σώματος.Σύμφωνα με τον νόμο του κάρμαόλα αυτά καθορίζονται κυρίως πρίν απο την γέννηση...Παρόλο που τα κυριότερα γεγονότα είναι προκαθορισμένα απο τις προηγούμενες πράξεις μας,η ελευθερία μας βρίσκεται μέσα στην ικανότητα μας να αντιδράσουμε τώρα με ένα διαφορετικό τρόπο>> (12).

Απο το νόμο του κάρμα δέν ξεφεύγει κανείς.Σύμφωνα με τον αποκρυφιστή Έντγκαρ Κέυση (στην Ελλάδα εκπροσωπείται απο τον Γ.Βουλούκο) που εδώ εκφράζει την γενικότερα την αποκρυφιστική άποψη πάνω στο θέμα αυτό:O Iησούς Χριστός <<ήρθε στη Γή για την συμπλήρωση της δικής του εξέλιξης,υπερνίκησε την σάρκα και τον πειρασμό>> (13).

<<Έτσι απομάκρυνε αυτό που συχνά αποκαλείται κάρμα,αυτό που πρέπει να αντιμετωπιστεί απο όλους>> (14).

Όπως διαβάζουμε πάλι σε κείμενο του Σατυανάντα, <<Το "έσχατο ιδανικό" της γιόγκα το πραγματώνει ο "Μπραχμανίστα Γκουρού"που είναι εδραιωμένος στην "υπέρτατη συνειδητότητα","απελευθερωμένος,ενώ ζεί ακόμη"."Δέν ενδιαφέρεται και δεν έχει επίγνωση για ζητήματα που αφορούν το σώμα...έχει συγχωνευθεί με το Μπράχμαν το υπέρτατο...ζεί σε απόλυτη σιωπή,εξωτερική και εσωτερική...Συχνά δεν έχει επίγνωση της παρουσίας των μαθητών που τον περιτριγυρίζουν.Κατα καιρούς μπορεί να προφέρει λέξειςπου είναι ασυνάρτητες...Τελικά αυτοί οι Τζιβανμούκτες μπορεί να χάσουν εντελώς την επίγνωση του σώματος και να πάψουν να τρώνε παρόλο που τους προσφέρουν τροφές...Μετά απο αυτό,δεν μπορούν να ζήσουν για περισσότερο απο δέκα ή δώδεκα μέρες και σύντομα εγκαταλείπουν τη θνητή αυτή μορφή...Ο Μπραχμανίστα Γκουρού είναι το αποκορύφωμα όλων των βαθμίδων της πνευματικής εξέλιξης>> (15) .Μέχρι να φτάσει όμως κανείς εκεί,θα πρέπει να περάσει απο στάδια,που περιγράφονται στα ασιατικά θρησκευτικά βιβλία με πολλές λεπτομέρειες.

Έτσι στο ινδουιστικό <<Βιβλίο του Νόμου του Μανού>> διαβάζουμε: <<O δολοφόνος ενός βραχμάνου μετενσαρκώνεται στο σώμα ενός σκύλου,ενός σκαντζόχοιρου,ενός γαιδουριού,ενός ταύρου,μιάς καμήλας,μιάς κατσίκας,ενός βοδιού,ενός άγριου ζώου,ενός πουλιού....σύμφωνα με τις περιστάσεις του εγκλήματος.Εκείνος που κλέβει μεταξωτά υφάσματα ξαναγεννιέται ως πέρδικα.Αν τα κλοπιμαία είναι λινά,ως βάτραχος.Αν είναι βαμβακερά ως ερωδιός.Αν είναι απο δέρμα αγελάδας ως κροκόδειλος.Αν κλέψει ακριβά αρώματα ξαναγεννιέται ως ποντικός.Αν κλέψει ρίγανη,ως γαλοπούλαΑν κλέψει ρύζι βρασμένο η άβραστο ως σκαντζόχοιρος πάλι.Αν κλέψει ένα σκεύος του σπιτιού ως κηφήνας ενω αν κλέψει πορφυρά ενδύματα,ως κόκκινη πέρδικα...κ.λ.π>> (16)

Οι συνέπειες της θεωρίας του Κάρμα

Εάν λοιπόν όλα καθορίζονται με βάση το κάρμα τότε όλα και τα μεγαλύτερα ακόμα εγκλήματα,μπορούν να δικαιολογηθούν,αφου δεν υπάρχει ουσιαστικά διάκριση καλού και κακού.Κάτι καλό δηλαδή που γίνεται με προσκόλληση δεν είναι καλό γιατι παράγει κάρμα,ενω κατι κακό που δεν γίνεται με προσκόλληση,δεν παράγει κάρμα,άρα αξιολογείται θετικά,επειδή τάχα φέρνει τον άνθρωπο πιο κοντά στον σκοπό του που είναι η απαλλαγή απο τον βασανιστικό κύκλο των επαναγεννήσεων,(Samsara).Ετσι επέρχεται ανατροπή της περι δικαίου και ηθικής αντιλήψεως που έχουμε όχι μόνο εμείς οι Ορθόδοξοι,αλλα και ο δυτικός γενικότερα άνθρωπος.Μιά αντίληψη θεμελιωμένη στην περι θεού,ανθρώπου και κόσμου διδασκαλία του Χριστιανισμού.

Η προτροπή του Αποστόλου Παύλου << χαίρειν μετα χαιρόντων κα κλαίειν μετα κλαιόντων>>(17) ,αξιολογείται απο τους οπαδούς της μετενσάρκωσης αρνητικά διοτι σημαίνει λένε προσκόλληση.

Ο Γερμανός ερευνητής των αιρέσεων Friedrich-Wilchelm Haack σε ομιλία του στην Αθήνα το 1989 ανέφερε:<<καθώς πήγαινα με ένα γκουρού σε ένα δρόμο του Ριζικές (Ινδία),στεκόταν στη γωνία ένας ζητιάνος και ο Γερμανός του έδωσε ένα νόμισμα.Τότε ο γκουρού γέλασε και είπε:Αχ σείς οι Χριστιανοί!Πιάσαμε συζήτηση και εξήγησε:Αυτός ο ίδιος φταίει που βρίσκεται εκεί>>.Σύμφωνα με τους γκουρουιστές,<<όποιος υπακούειστο νόμο του κάρμα,είναι πιό ηθικός,παρα ένας που ακολουθεί τις 10 εντολές>>.

Ετσι αν βοηθήσει κανείςτον πάσχοντα συνάνθρωπο με ΨΥΧΙΚΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ στο πρόβλημά του,συσσωρεύει κάρμα.Άρα η φαινομενικά καλή του πράξη,στην πραγματικότητα είναι κακή,με την έννοια οτι δεν τον βοηθά να βγεί απο τον κύκλο της Samsara.Ούτε όμως και ο βοηθούμενος βοηθείται πραγματικά.Θα βοηθηθεί αν τον αφήσουμε στην κατάσταση του για να εκπληρώσει το κάρμα του.Γιατί αν δεν το εκπληρώσει σε αυτή τη ζωή,θα ξαναγεννηθεί για να το εκπληρώσει σε μιά επόμενη.

Απο την άλλη πλευρά μιά ληστεία η ένας φόνοςπου θα γίνει ΧΩΡΙΣ ΠΡΟΣΚΟΛΛΗΣΗ,δηλαδή σαν να παίζει κανείς τον ρόλο του στην σκηνή όπως στο θέατρο,αξιολογείται θετικά! διότιδεν συσσωρεύει κάρμα,αρα αυτός που ενεργεί έτσι πλησιάζει τον σκοπό του που είναι η έξοδος απο τον κύκλο των επαναγεννήσεων.Ούτε και μπορεί ναζητηθεί ευθύνη αποκανένα για οτιδήποτε.Αυτός που κάνει ένα φόνο η μιά ληστεία,τον κάνει εκπληρώνοντας το κάρμα του.Το θύμα δε,και αυτό εκπληρώνει το κάρμα του.Μάλιστα χωρίς τον θύτη δεν θα μπορούσε να το εκπληρώσει,αρα χρωστά και χάρη!

Ο Γέρων Παίσιος ο Αγιορείτης δίδει ένα ωραίο παράδειγμα για να περιγράψει την ριζικώς διαφορετική στάση ζωής ενός ανθρώπου που έχει διαποτισθεί απο την Ορθόδοξη προσευχή και ενός άλλου που έχει διαποτισθεί απο τον ανατολίτικο διαλογισμό.Λέει: <<Ας υποθέσουμε ότι ένας Ινδουιστής βρίσκεται σε μια ακροθαλασσιά και κάνει αυτοσυγκέντρωση.Αν εκείνη την ώρα κινδυνεύει κάποιος στην θάλασσα και ζητάει βοήθεια,αυτός θα μείνει τελείως αδιάφορος ,δεν θα κουνηθεί απο την θέση του,για να μην στερηθεί την ηδονή που νιώθει.Ενώ,άν βρισκόταν εκεί ένας Ορθόδοξος μοναχός και έλεγε την ευχή,θα άφηνε το κομποσχοίνι και θα έπεφτε στην θάλασσα για να τον σώσει>> (18).

Σε επιβεβαίωση των ανωτέρω γράφει ο Σατυανάντασραμ: <<Δεν υπάρχει ανάγκη να καταπιέζεται το κάρμα,τη φιλία τις φιλοδοξίες,ούτε ακομη τον θυμό,την απληστία ή το πάθος.Πρέπει απλώς να ζείτε μια πολύ ανοιχτή ζωή.Δεν νομίζω πως ο άνθρωπος κάνει λάθος,πως πήρε κακό δρόμο η οτι έχει γίνει κακός.Νομίζω,πως η τωρινή του κατάσταση έχει δημιουργηθεί για να μπορέσει να εξελιχθεί>> (19).

Αυτά βέβαια τινάζουν στον αέρα και την ηθική συμπεριφορά και τη δικαιοσύνη και την κοινωνική πρόνοια και τους θεσμούς οπως τα γνωρίζουμε όλα αυτά στις δυτικές κοινωνίες.Με βάση την διδαχή αυτή,ολόκληρη η ζωή μας στη γή αξιολογείται αρνητικά και οι όποιες καταστάσεις πρέπει να γίνουν δεκτές με τρόπο εντελώς παθητικό.Ετσι ο άνθρωπος αποκοιμίζεται,παραλύει σε αυτόν κάθε αντίσταση ηθική στην αδικία και στην καταπίεση.Εξασθενίζει κάθε συναίσθηση κοινωνικής ευθύνης.Γιατί συμφωνα με τον νόμο του κάρμα,όσοι αδικούνται ή υποφέρουν,φταίνε οι ίδιοι για την κατάστασή τους,οχι αυτοί που τους αδικούν!!!



ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ

1.Ο όρος χρησιμοποιήθηκε στην Ελλάδα κυρίως απο τον μακαριστό π.Αντώνιο Αλεβιζόπουλο.

2.Παραψυχολογία τ.1(1980).Εγχειρίδιο Κέυση-Βουλούκου Νο 2, σσ.51-52.

3.Αυτός είναι ο σωστός όρος και όχι μετεμψύχωση.

4.Απο την λέξη γκουρού,που σημαίνει κυριολεκτικά <<αυτός που διώχνει το σκοτάδι>>.

5.Παραπέμπουμε τον αναγνώστη στη σ.231 του βιβλίου αυτού.

6.Περιοδ.Γιόγκα,τ.1(1980),σ.31.

7.Αbhedananda,Doctrine of Karma,σ.17-18.

8.Περιοδ.Γιόγκα τ.25(1982),σ.33.

9.Περιοδ.Γιόγκα τ.1 (1980),σ.7.

10.Περιοδ.Γιόγκα τ.11(1981),σ.3.

11.Ρ.Νάτζεμυ,Ο μυστικός κύκλος της ζωής,Αθήνα 1985,σ.195

12.Ρ.Νάτζεμυ,Οικουμενική φιλοσοφία,Αθήνα 1991,σ.146.

13.Κέυση,Εγχειρίδιο Νο 2,σ.204.

14.Άνν Ρήντ,Έντγκαρ Κέυση,Για τον Ιησού και την Εκκλησία,εκδ.Βουλούκου,Αθήνα 1982,σ.138.

15.Σατυανάντα,Φώς στη σχέση γκουρού-μαθητή,σσ.45-47.

16.Jorge Luis Borges,Tι είναι ο Βουδδισμός,σ.55.

17.Ρωμ.12,15.

18.Γέροντος Παισίου Αγιορείτου,Λόγοι Γ,Πνευματικός Αγώνας,έκδ.Ιερού Ησυχαστηρίου <<Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος>>Σουρωτή Θεσσαλονίκης 2001,σ.235.

19.Περιοδ.Γιόγκα τ.4 (1980)σ.15. http://orthodox-world.pblogs.gr/tags/me ... si-gr.html