Σε άρθρο των FINANCIAL TIMES του 1978 (Βιομηχανική Επιθεώρηση, Απρίλιος 1978, σελ. 257), αναφέρεται: «Όταν η Ελλάς γίνει το δέκατο μέλος της ΕΟΚ, ο εκτεταμένος Ορυκτός της πλούτος θα προμηθεύσει την Κοινή Αγορά με μία μεγάλη ποικιλία πρώτων υλών, που θα συμβάλλουν στην εξασφάλιση ουσιαστικής αυτάρκειας της Κοινότητας ως προς πολλά προϊόντα».
Η Ελλάδα έχει ουράνιο, νικέλιο, χρυσό, αργυρό, χρώμιο, βωξίτες, λευκόλιθο, μαγγάνιο, μικτά θειούχα και άλλα βιομηχανικά ορυκτά.
Το 1978 η Κυβέρνηση Καραμανλή στην επιδίωξη της να αξιοποιήσει τον ορυκτό πλούτο της χώρας ζήτησε τη βοήθεια του Ακαδημαϊκού – Καθηγητή του Πολυτεχνείου (μεταλλειολόγου) Λουκά Μούσουλου, ο οποίος πρότεινε την ίδρυση συγκροτήματος μεταλλουργικής κατεργασίας συμπυκνωμάτων μολύβδου και ψευδαργύρου και εξάγονται ακατέργαστα. Η Κυβέρνηση δέχθηκε την πρόταση και αποφάσισε την ίδρυση συγκροτήματος Μολύβδου και Ψευδαργύρου.
Εάν θεμελιωνόταν η αναγγελθείσα το 1983 ως οριστική απόφαση του κατωτέρω συγκροτήματος στην Αμφίπολη, με ετήσια παραγωγή 3 τόνων χρυσού, 150 τόνων ασήμι και της ετήσιας παραγωγής εκατοντάδων τόνων των κατωτέρω αναφερόμενων άλλων προϊόντων, τελείως διαφορετική θα ήταν η οικονομική κατάσταση της Ελλάδας και οι σημερινές δυσχέρειες δεν θα υπήρχαν.
Η ΕΤΒΑ που ανέλαβε την υλοποίηση του ανωτέρω έργου, ανέθεσε σε δύο οίκους –έναν αγγλικό και έναν γερμανικό- τη σύνταξη προμελέτης σκοπιμότητας. Το φθινόπωρο του 1979 υποβάλλονται οι προμελέτες των δύο Οίκων και η Κυβέρνηση αναθέτει την αξιολόγησή τους σε ειδική Επιτροπή. Τα συμπεράσματα της αξιολόγησης ήταν θετικά και η Κυβέρνηση έλαβε την απόφαση να προχωρήσει στην ίδρυση συγκροτήματος για παραγωγή 60.000 τόνων ψευδαργύρου και 30.000 τόνων μολύβδου ετησίως.
Η Κυβέρνηση ανέθεσε την υλοποίηση του έργου στην ΕΤΒΑ, η οποία δημιούργησε ειδικό φορέα, την εταιρεία «ΜΕΤΑΛΛΟΥΡΓΙΚΑΙ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑΙ ΑΙΓΑΙΟΥ» (ΜΕΤΒΑ) και προσκάλεσε τον Καθηγητή Λ. Μούσουλο να αναλάβει την ευθύνη πραγματώσεως του επενδυτικού αυτού σχεδίου. Ο Καθηγητής Μούσουλος δέχεται υπό την προϋπόθεση ότι θα ενσωματωθεί και η κατεργασία συμπυκνωμάτων ψευδαργύρου και μολύβδου κατά τον εμπλουτισμό μικτών θειούχων μεταλλευμάτων των Μεταλλείων Κασσάνδρας Χαλκιδικής.
Το 1980 διαμορφώθηκε το προς κατασκευή Μεταλλουργικό Συγκρότημα Αμφιπόλεως. Υποβλήθηκαν προκαταρκτικές προσφορές από 10 σοβαρούς Οίκους από διάφορες χώρες. Για τον ασφαλή έλεγχο των παραπάνω μεθόδων αποφασίσθηκε η διεξαγωγή δοκιμών σε εγκατάσταση PILOT. Η ΜΕΤΒΑ προώθησε την επίλυση σωρεία δευτερευόντων προβλημάτων, όπως επιλογή χώρου, εδαφοτεχνική μελέτη χώρου, δημιουργία Βιομηχανικής Περιοχής, ένταξη στους νόμους επενδύσεων, χρηματοδοτικό σχήμα κλπ. Στις 18 Απριλίου 1981 κατά τα εγκαίνια της λειτουργίας της Μονάδας Αμιάντου, κατ’ εντολή του Πρωθυπουργού Γεωργίου Ράλλη παρόντος στα εγκαίνια, ανήγγειλα, ως Υπουργός Μακεδονίας – Θράκης, την προσεχή θεμελίωση του έργου ύψους επενδύσεως 350 εκατομμυρίων δολαρίων. Όταν περί το τέλος του πρώτου εξαμήνου του 1981, το σχέδιο έφθασε στο στάδιο της παραγγελίας του εξοπλισμού, ο Πρωθυπουργός έκρινε ότι κάθε τέτοια ενέργεια θα έπρεπε να ανασταλεί εν όψει των εκλογών.
Τις εκλογές κέρδισε το ΠΑΣΟΚ. Την 9η Νοεμβρίου 1982 ο τότε Υπουργός Εθνικής Οικονομίας, Γεράσιμος Αρσένης ανήγγειλε, ότι η Μεταλλουργική Μονάδα του Στρυμώνα θα αρχίσει να κατασκευάζεται στα μέσα του 1983. Στις 4 Μαρτίου 1983 ο Διοικητής της ΕΤΒΑ Κουμπής ανήγγειλε την οριστική απόφαση της ΜΕΤΒΑ για την ίδρυση της Μονάδας Επεξεργασίας Μικτών Θειούχων με ύψος επενδύσεως 30 δισ. δρχ. Συμμετοχή ΜΕΤΒΑ 80% και Ιδρύματος ΜΠΟΔΟΣΑΚΗ 20%. Αρχές Ιουνίου 1983 περατώθηκε η σύνταξη των προδιαγραφών (3 τόμοι, σελ. 580), βάσει των οποίων θα προκηρύσσετο Διεθνής Διαγωνισμός κατασκευής του έργου.
Το σχέδιο προέβλεπε:
1. Μονάδα Μολύβδου ετησίας δυναμ. 40.000 τόνων
2. Μονάδα ψευδαργύρου ετησίας δυναμ. 40.000 τόνων
3. Μονάδα φρύξης πυριτών και εξαγωγής αρσενικού ετησίας δυναμ. 160.000 τόνων
4. Μονάδα θειϊκού οξέος ετησίας δυναμ. 360.000 τόνων
5. Μονάδα φωσφορικού οξέως ετησίας δυναμ. 90.000 τόνων
6. Μονάδα ΑLF3 ετησίας δυναμ. 3.500 τόνων
7. Μονάδα καθαρισμού φρυγμάτων σιδηροπυρίτου
8. Μονάδα εξαγωγής χρυσού και αργυρού από τα τα φρύγματα συδηροπυρίτου ετησίας δυναμ. 120.000 τόνων
9. Μονάδα καθαρισμού πολυτίμων μετάλλων ετησίας δυναμ. χρυσού 3 τόνων αργυρού 150 τόνων
Έκτοτε δεν δόθηκε συνέχεια, ούτε αναφέρθηκε ο λόγος της εγκατάλειψης αυτής της Μονάδας. Προκρίθηκε η Μονάδα Χαλκιδικής για την παραγωγή μόνο Χρυσού.
Το 2008 στην Εφημερίδα «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» ο ανταποκριτής από τις Βρυξέλλες ανέφερε ότι η Commission εξετάζει την επένδυση της Χαλκιδικής και ότι το μεταλλείο επωλήθη με αδιαφανείς όρους.
Το 1981 επισκέφθηκαν τη Θεσσαλονίκη 75 Γάλλοι δημοσιογράφοι επαρχιακών Γαλλικών εφημερίδων. Τους κατατόπισα πάνω στο χάρτη του Υπουργείου Βορείου Ελλάδας για την Πολιτιστική Ιστορία της Μακεδονίας – Θράκης, καθώς και για τις πλουτοπαραγωγικές πηγές, με ιδιαίτερη έμφαση στον Ορυκτό πλούτο τόσο της Βορείου Ελλάδος, όσο και ολόκληρης της Ελλάδας. Μετά από μικρό χρονικό διάστημα επισημάνθηκε σε Ελληνική εφημερίδα, πως οι Γαλλικές εφημερίδες είχαν γράψει ότι: «Η Ελλάδα θα γίνει η Μεταλλουργία της Ευρώπης!».
Είναι γεγονός ότι – με εξαίρεση τα Πετρέλαια της Μεγάλης Βρετανίας και του γαιάνθρακα – η χώρα μας είναι η πλουσιότερη χώρα της ΕΟΚ σε μεταλλεύματα οικονομικώς εκμεταλλεύσιμα. Ορισμένα δε από αυτά είναι και στρατηγικής σημασίας (ουράνιο, νικέλιο, βωξίτης, χρώμιο).
Ο Ακαδημαϊκός Λουκάς Μούσουλος ως Πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών την 18η Μαϊου 1982 με θέμα «Δυνατότητες και προοπτικές παραγωγικών επενδύσεων στις περιοχές του ορυκτού μας πλούτου» δήλωσε στην ομιλία του ότι μπορούν να αναληφθούν επενδυτικές προσπάθειες για 18 μεταλλεύματα.
«Πολλές περιοχές του Ελληνικού χώρου παρουσιάζουν αναμφισβήτητο μεταλλευτικό ενδιαφέρον. Σ’ όλες σχεδόν τις περιοχές αυτές είναι ήδη γνωστά βεβαιωμένα πιθανά ή δυνατά αποθέματα. Υπάρχουν μάλιστα περιπτώσεις που τα αποθέματα αυτά είναι σημαντικά. Η χώρα μας εγκλείει στα εδάφη της αξιόλογο μεταλλευτικό πλούτο, ο οποίος επιτρέπει την ίδρυση μεταλλουργικής ή άλλης βιομηχανικής κατεργασίας.».
Παραχθέντα μεταλλεύματα και βιομηχανικά ορυκτά σε τόνους το 1979
Λιγνίτες 23.615.831
Σιδηρομεταλλεύματα 2.194
Μεταλλεύματα Νικελίου 1.85.568
Χρωμίτες 86.843
Βωξίτες 2.812.427
Λευκόλιθοι 1.218.953
Μεταλλεύματα Μαγγανίου 77.360
Μικτά θειούχα 723.278
Βαρυτίνη 109.344
Καολίνη 32.803
Μπενζονίτης 491.765
Πυριτικό οξύ 27.433
Περλίτης 279.660
Θηραϊκή γη 1.337.797
Κίσσηρις 578.524
Στεατίτης 5.112
Φθορίτης 520
Μάρμαρα σε Μ 2230.000
Σμύρις 9.400
Γύψος 64.299
Σιδηροπυρίτης κοινός το 1970 208.287
Σιδυροπυρίτης χαλκούχος 50.000
Στην έκδοση των Μεταλλευτικών Επιχειρήσεων (Ορυκτός Πλούτος, σελ. 622) περιέχεται ανακοίνωση του τότε Υπουργού Αναπληρωτή Συντονισμού Ιωάν. Μπούτου, για τις διαπιστώσεις που έκανε Ομάδα εμπειρογνωμόνων του Τεχνολογικού Ινστιτούτου Μασαχουσέτης (Μ.Ι.Τ.), υπό την ηγεσία του Καθηγητή Γεωλογίας, P. HURLEY, ως προς την μεταλλευτική και μεταλλουργική δραστηριότητα στην Ελλάδα. Οι επιστήμονες της Ομάδας αυτής εξέφρασαν την κατάπληξη τους για το υψηλό τεχνολογικό επίπεδο των Ελληνικών μεταλλευτικών επιχειρήσεων, τον άρτιο εξοπλισμό των Μονάδων και την επιχειρηματικότητα των φορέων τους.
Ο αείμνηστος τότε Πρόεδρος της Κυβερνήσεως Κωνσταντίνος Καραμανλής όταν ήρθε στο Υπουργείο Βιομηχανίας και του έκανα εισήγηση για τον ορυκτό πλούτο μου είπε: «Έχεις στην διάθεσή σου 3 εκατομμύρια δραχμές για έρευνες». Μετά από έναν μήνα περίπου και σε νέα ανακοίνωσή μου, επί των θεμάτων του ορυκτού πλούτου, μου τηλεφώνησε στο Υπουργείο και μου είπε χαρακτηριστικά: «Τα 3 εκατομμύρια για έρευνες γίνονται και μέχρι 100 εκατομμύρια. Θέλω να “τσουγκρανισθεί” (Μακεδονική έκφραση) όλη η Ελλάδα για να μάθουμε τι έχουμε!».
Το 1979-1980 οι μεταλλευτικές επιχειρήσεις αντιμετώπισαν δυσχέρειες. Με το διακηρυχθέν δόγμα των κοινωνικοποιήσεων μεταλλευτικές επιχειρήσεις κρατικοποιήθηκαν Το Μεταλλείο Λαρύμνης που παράγει ΝΙΚΕΛΙΟ (που δεν έχουν οι χώρες της Ε.Ε. παρά μόνο η Φιλανδία), που στις 18 Νοεμβρίου 1958 βουλευτής της ΕΔΑ στη Βουλή χαρακτήρισε «Το Μεταλλείο Λαρύμνης» από τα λίγα μεγάλα έργα πολύτιμου μετάλλου στον κόσμο», κοινωνικοποιήθηκε και σήμερα πωλείται.
Το εργοστάσιο πυρότουβλων του Σκαλιστήρη (για λευκόλιθο) κρατικοποιήθηκε και αντιμετωπίζει δυσχέρειες. Τα πυρότουβλα που παράγει, μου είπε άγγλος εισαγωγέας, είναι τα καλύτερα της Ευρώπης.
Το Συγκρότημα της Αμφιπόλεως θα χρησιμοποιούσε πρώτη ύλη (μικτά θειούχα) από τη Χαλκιδική, Θάσο και Θράκη. Το ΙΓΜΕ ανακάλυψε μεικτά θειούχα στο Παγγαίο, στο Κιλκίς και στη Λακωνία. Συνεπώς θα ήταν δυνατή η ανέγερση και δεύτερου συγκροτήματος εκτός από αυτό της Αμφιπόλεως και ανάλογα προϊόντα θα μπορούσε να αποκτήσει η Ελλάδα.
Ο ορυκτός πλούτος της Ελλάδας, το δεύτερο ατού της Ελλάδος στην Ε.Ε., κατά τον Γκάστον Τορν, αποτελεί πραγματικό γεγονός. Ουράνιο έχουμε στη Λεκάνη Σερρών, στο Παρανέστι, στην Κερκίνη – Βαθύ στο Κιλκίς και στο Όρος Σύμβολο προς Καβάλα Η βαθμιαία εξάντληση των γνωστών στον κόσμο αποθεμάτων Ουρανίου και η βελτίωση των μεθόδων εμπλουτισμού με τις αλματικές εξελίξεις στην τεχνολογία αντιδραστήρων δημιουργούν εκ πρώτης όψεως ευνοϊκές προοπτικές για το Ουράνιο του Ελληνικού χώρου.
Oυράνιο
Κατά την επίσκεψη που έγινε το 1975 στο χωριό Μαραμένα των Σερρών, όπου έγινε σχετική έρευνα από τεχνικούς του ΟΗΕ και της Ελληνικής Επιτροπής Ατομική Ενέργειας, ο τότε Πρόεδρος της Κυβερνήσεως Κ. Καραμανλής συνοδευόμενος από εμένα ως Υπουργό Μακεδονίας-Θράκης, ρώτησε τον επικεφαλή Καναδό τεχνικό ποια ήταν η γνώμη του για το Ουράνιο της περιοχής των Σερρών.
Ο Καναδός απάντησε ότι: «Εάν αυτό βρισκόταν στον Καναδά, θα είχε πολλά λεφτά!».
Ο Πρωθυπουργός Γ. Ράλλης επισκέφθηκε στις 10 Σεπτεμβρίου 1981 στην περιοχή Μαραμένα Σερρών. Ο Πρόεδρος της Ελληνικής Επιτροπής Ατομικής Ενέργειας Ντόκος, ενημέρωσε τον Πρωθυπουργό για τις έρευνες, που πραγματοποιήθηκαν από την Ε.Ε.Α.Ε. (Ελληνική Επιτροπή Ατομικής Ενέργειας) σε συνεργασία με την ΔΕΗ και του ανέφερε ότι βεβαιωμένα αποθέματα ήταν 2.000 τόνοι με πιθανότητα αυξήσεως σε 4.000 τόνους. «Τα αποθέματα αυτά – ανέφερε ο Ντόκος – είναι αρκετά να τροφοδοτήσουν έναν πυρηνοηλεκτρικό σταθμό 1.000 Μεγαβάτ (δηλ. το 10 – 15% της τότε εγκατεστημένης ισχύος της ΔΕΗ για 30 χρόνια)».
Το 1984 με τις έρευνες, που πραγματοποίησε το κέντρο «ΔΗΜΟΚΡΙΤΟΣ», τα βέβαια αποθέματα έφθασαν τους 6.000 Μεταλλεύματος Ουρανίου.
Χρυσός.
Μετά την υπογραφή από τον Πρεσβευτή της Ρουμανίας και από εμένα Συμβάσεως γεωτρήσεων στη Θεσσαλία για πετρέλαιο και φυσικό αέριο, στο δείπνο που παρέθεσε ο Ρουμάνος Πρεσβευτής στην κατοικία του, ο Γενικός Διευθυντής του Υπουργείου Βιομηχανίας της Ρουμανίας, γνωστός Γεωλόγος, Καθηγητής Γκριγκόρας, με πήρε ιδιαιτέρως και μου είπε: «Ο Φίλιππος και ο Μέγας Αλέξανδρος είχαν στη διάθεσή τους, ως γνωστόν, πολύ Χρυσό, τον οποίον παρήγαγαν στα Χρυσωρυχεία της Μακεδονίας και φυσικά δεν μετέφεραν πετρώματα από το εξωτερικό για την παραγωγή του. Έχετε χρυσό, ψάξτε να τον βρείτε». Όταν το δήλωσα στη Βουλή, ορισμένοι γέλασαν. Μόνο ο Πρωθυπουργός, που ήξερε ότι στην αρχαιότητα υπήρχε χρυσός, στις ομιλίες του ανέφερε και τον χρυσό.
Η ύπαρξη Χρυσού στο Γαλλικό Ποταμό είναι δεδομένη από την Αρχαιότητα. Ένας (1) τόνος και 300 κιλά Χρυσού υπάρχει στην Τράπεζα της Ελλάδος που παρήγαγε στον Γαλλικό Ποταμό η Εταιρεία «Χρυσωρυχεία Βορείου Ελλάδος Α.Ε.» κατά τα έτη 1958 – 1960. Ως γνωστόν, η εταιρεία «Χρυσωρυχεία Βορείου Ελλάδος Α.Ε.» δυνάμει Συμβάσεώς της με το Ελληνικό Δημόσιο το 1937 υπέγραψε Σύμβαση διάρκειας 100 ετών για την έρευνα και εκμετάλλευση του Χρυσού στη Μακεδονία. Η εταιρεία «Χρυσωρυχεία Βορείου Ελλάδος Α.Ε.» χρειάστηκε να ενεργήσει έρευνες επί 20 έτη και διέθεσε σημαντικές δαπάνες για την παραγωγή του πρώτου Ελληνικού χρυσού στους νεώτερους χρόνους.
Η κατακόρυφη τότε πτώση της τιμής του χρυσού και η υποχρέωση της Εταιρείας να παραδίδει το χρυσό στην Τράπεζα της Ελλάδος στην διεθνή τιμή, την ανάγκασε να αναστείλει τις εργασίες. Η εταιρεία είπε στην Τράπεζα της Ελλάδος να τοποθετήσει έναν υπάλληλο της και να του καταβάλλει για το χρυσό μόνο το κόστος της παραγωγής. Η Τράπεζα δεν εδέχθη και σταμάτησε την παραγωγή. Εάν δεν είχε σταματήσει θα είχαμε περισσότερους τόνους χρυσό. Δυστυχώς, η Τράπεζα, που είχε χρηματοδοτήσει την εταιρεία, πούλησε αργότερα το μηχάνημα πλύσεως της άμμου για την απόληψη του Χρυσού και δεν επαναλήφθηκε η εκμετάλλευση του Γαλλικού Ποταμού.
Στην εφημερίδα ΑΚΡΟΠΟΛΗ την 18/1/1933 αναγράφεται πως ο Καθηγητής Αρβανιτόπουλος υποστήριξε σε δηλώσεις του ότι ορθώς τότε ο Διευθυντής της Εθνικής Τράπεζας Κυριακόπουλος πρότεινε να επιτραπεί στους χωρικούς να συλλέγουν «χρυσό στην άμμο» στο Στρυμόνα και στους άλλους ποταμούς της Μακεδονίας. Ανέφερε επίσης ότι οι αρχαίοι έβγαζαν χρυσό σε όλη την κοίτη του ποταμού. Στον ποταμό έβαζαν δέρματα ζώων που συνεκρατείτο ο χρυσός (το «Χρυσόμαλλο Δέρας»).
Ο Γενικός Διευθυντής του ΙΓΜΕ ανέφερε (Εφημερίδα «Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ», 23.12.1988) ότι στις Σκουριές της Χαλκιδικής υπάρχει σημαντικό κοίτασμα χρυσού. Το ΙΓΜΕ (Εφημερίδα «ΤΟ ΒΗΜΑ», 31.8.1985) ανέφερε ότι 8000 κιλά προσχωματικού χρυσού εντόπισε στη Θράκη
• Άγιος Μανδήλιος 1.850 κιλά
• Μακροπόταμος 2.300 κιλά
• Χείμαρρος 2.350 κιλά
• Φιλιούρης 1.500 κιλά
Γερμανοί ειδικοί έκαναν επί δύο συνεχή καλοκαίρια έρευνα στο Παγγαίο, και σημείωσαν σε χάρτες, που δημοσίευαν και σε ειδικό βιβλίο, 15 περιοχές εκμεταλλεύσιμων μεταλλευμάτων.
Την μελέτη των Γερμανών ανέφερα το 1981 στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κων. Καραμανλή και εκείνος κάλεσε σε ειδική σύσκεψη τον τότε Υπουργό Βιομηχανίας Σ. Μάνο, τον πρώην Υπουργό Βιομηχανίας Κ. Κονοφάγο και εμένα. Κατά την σύσκεψη, ο ειδικός Μεταλλειολόγος και διεθνώς γνωστός από το μεγάλο έργο του στο Λαύριο Καθηγητής Κων. Κονοφάγος είπε στον Πρόεδρο, ότι όλες αυτές οι εκτιμήσεις είναι ορθές και πρέπει να αρχίσει η γεωλογική έρευνα.
Επειδή οι περιοχές των παλαιών εκμεταλλεύσεων ανήκαν στην αρχαιολογική υπηρεσία, αποφασίσθηκε με την εποπτεία του Κ. Κονοφάγου και με την συνεργασία του Ι.Γ.Μ.Ε. της Αρχαιολογικής Εταιρείας και του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης να αρχίσει έρευνα για Χρυσό και Άργυρο στο Παγγαίο. Γραφειοκρατικές διατυπώσεις δεν επέτρεψαν μέχρι των εκλογών του 1981 να αρχίσει η έρευνα.
Κατά πληροφορίες, σε όλες τις χώρες που υπήρχαν παλαιά χρυσωρυχεία, γίνονται νέες έρευνες και επαναλειτουργούν με επιτυχία. Εκτός από τις γνωστές μορφές εμφανίσεως του χρυσού, όπως αναφέρεται στα σχετικά επιστημονικά κείμενα υπάρχει και ο «επιθερμικός χρυσός» (ο αόρατος χρυσός), ο οποίος αποκτάται με ειδική επεξεργασία.
Το 1976 ιδρύθηκε η ΕΛΕΒΜΕ για τον σκοπό της εκμετάλλευσης του ορυκτού πλούτου.
Εκτός του χρυσού από τα μικτά θειούχα, έχουμε: α) Προσχωματικό χρυσό. Το ΙΓΜΕ ανακοίνωσε ότι εντόπισε στη Θράκη 8.000 κιλά προσχωματικού Χρυσού (Άγιος Μανδήλιος: 1.850 κιλά, Μακροπόταμος: 2.300 κιλά, Χείμαρρος: 2.350 κιλά, Φιλιούρης: 1.500 κιλά). Προσχωματικό χρυσό έχουν και οι ποταμοί της Μακεδονίας. Ένας (1) τόνος και 300 κιλά Χρυσού υπάρχει στην Τράπεζα της Ελλάδος που παρήγαγε στον Γαλλικό Ποταμό η Εταιρεία «Χρυσωρυχεία Βορείου Ελλάδος Α.Ε.» κατά τα έτη 1958 – 1960. Παλιότερα στο Σρυμώνα ποταμό παγιδεύτηκαν σε δέρματα ψήγματα χρυσού.
β) Αόρατο ή επιθερμικό χρυσό. Επιστημονικά κείμενα ανακάλυψαν τα τελευταία έτη αυτή τη μορφή χρυσού. Την 19η Νοεμβρίου 1988 δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» η πληροφορία με τίτλο: «Το χρυσάφι του Παγγαίου δε στέρεψε». Το ΙΓΜΕ εντόπισε χρυσοφόρες ζώνες στο Παγγαίο και στην περιοχή Παλαιάς Καβάλας. Η δε Σπηλαιολογική Εταιρεία Καβάλας ανακάλυψε αρχαία μεταλλεία και στοές με σκαλοπάτια και υπόγειους πέτρινους τοίχους. Η εμπορική ναυτιλία ως γνωστόν είναι η μεγαλύτερη στον κόσμο και οφείλεται στο επιχειρηματικό δαιμόνιο των Ελλήνων εφοπλιστών, οι οποίοι στον διεθνή ανταγωνισμό είναι οι πρώτοι στον κόσμο με μόνο συμπαραστάτη το Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας. Κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο η Εμπορική Ναυτιλία μόνο με τη συμπαράσταση του Υπουργείου Ναυτιλίας, ως το τέταρτο όπλο των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων (Επιστολή Πλοιάρχου Εμπορικού Ναυτικού κ. Φρίξου Δήμου, Εφημερίδα «Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ», 28.10.2010) με απώλεια 2.500 Αξιωματικών και Ναυτών και καταστροφή 120 πλοίων και 551 πετρελαιοκίνητων ιστιοφόρων, μετέφερε εφόδια σε όλες τις θάλασσες.
Η κατάργηση του Υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας από παράγοντες της Ναυτιλίας και τρίτους θεωρήθηκε ως υποβάθμιση της εμπορικής ναυτιλίας. Η Ελλάδα με την εμπορική ναυτιλία και τον ορυκτό πλούτο έπρεπε να είναι μεταξύ των πλουσίων χωρών της Ε.Ε. Δυστυχώς με την υποβάθμιση της εμπορικής ναυτιλίας και την άγνοια του ορυκτού πλούτου απειλείται με πτώχευση.
Τρίτο ατού κατά τον Γκάστον Τορν είναι το επιχειρηματικό δαιμόνιο των Ελλήνων που προϋποθέτει ελεύθερη δραστηριότητα της ιδιωτικής πρωτοβουλίας. Η εμπορική ναυτιλία σε παγκόσμιο ανταγωνισμό επιβεβαιώνει την θέση του Γκάστον Τορν. Αντίθετα, στην Ελλάδα με τη διακήρυξη των κοινωνικοποιήσεων άμεση ή έμμεση κρατικοποίηση επιχειρήσεις ανέστειλαν τις εργασίες τους ή μετέφεραν τις δραστηριότητες τους σε άλλες χώρες. Τα ανωτέρω να γίνουν γνωστά και στην Τρόικα, η οποία επίσης ενδιαφέρεται για έσοδα της Ελλάδας. Ίσως υποδείξει τρόπους περαιτέρω αξιοποιήσεως – προς όφελος της ελληνικής οικονομίας – της εμπορικής ναυτιλίας και του ορυκτού πλούτου.
Νίκος Μάρτης Πρώην υπουργός
Πηγές
http://k-typos.gr/ktipos/detail.php?ID=15462
http://www.giannena-e.gr/sygxrona_themata/Anaptixi_Syghroni/Plousia_Metalleymata_Elladas.aspx