Τον τελευταίο καιρό οι αιρετικοί χιλιαστές και οι πολυποίκιλες παραφυάδες των επίσης αιρετικών Προτεσταντών (Πεντηκοστιανοί, Ευαγγελικοί, τα εναπομείναντα σταγονίδια της ΧΟΕ, ΑΘΑΖΩ, κ. α.) ομιλούν συχνά για τον επικείμενο Αρμαγεδδώνα και την Αρπαγή της Εκκλησίας. Το λένε μάλιστα με καύχηση, ότι «εμείς ετοιμαζόμαστε για τον Αρμαγεδδώνα» και «όπου νάναι θα γίνει η Αρπαγή της Εκκλησίας», θα πάρει δηλαδή ο Χριστός για εφτά χρόνια τους δικούς Του, εννοείται αυτούς τους ίδιους, τους αιρετικούς, και θα τους βγάλει εκτός γης, προκειμένου να μη περάσουν τη Μεγάλη Θλίψη και την τελική αναμέτρηση του μεγάλου πολέμου του Αρμαγεδδώνα, όπου θα συντρίψει ο Θεός με τα στρατεύματά Του το κράτος του Σατανά και τους οπαδούς του.
Μάλιστα ομιλούν περί πραγματικού πολέμου, σε συγκεκριμένο τόπο και χρόνο, με συγκεκριμένο τρόπο και συγκεκριμένο ορατό διά γυμνού οφθαλμού αποτέλεσμα.
Για να δούμε όμως, αν έτσι έχουν τα πράγματα σύμφωνα με την Αγία Γραφή. Πρωτίστως για να δούμε τι σημαίνει Αρμαγεδδών;
Η λέξη αυτή συναντιέται στην Αποκάλυψη, κεφ. ιστ΄ στίχους 14-16.
Η λέξη Αρμαγεδδών είναι εβραϊκή και είναι σύνθετη και σημαίνει «Όρος της Μαγεδδώ». Ορεινή περιοχή ή βουνό γύρω από τη Μαγεδδώ.
Η Μαγεδδώ ήταν σημαντική πόλη του Ισραήλ, στο άκρο της περίφημης κοιλάδας Εσδραλών («κλασσικόν πεδίον αιματηρών μαχών εν τη Βίβλω»), και βρισκόταν 90 χιλιόμετρα βόρεια της Ιερουσαλήμ. Αναφέρεται στην Παλαιά Διαθήκη ως συγκεκριμένος και ειδικότερος τόπος ιδιαίτερα φονικών μαχών. Αυτό συνέβαινε, γιατί βρισκόταν στο πιο κρίσιμο ορεινό πέρασμα του αρχαίου Ισραήλ, στους πρόποδες του όρους Καρμήλου. Άρα λοιπόν Αρμαγεδδών είναι το Όρος της Μαγεδδώ, δηλ. το Καρμήλιο Όρος, όπου εκεί ο Προφήτης Ηλίας έσφαξε τους ιερείς της αισχύνης.
Σ΄αυτή λοιπόν την περιοχή έγιναν στο παρελθόν πολλά «ξεκαθαρίσματα» λογαριασμών, όπως λέμε σήμερα, και οι αξιολύπητοι αιρετικοί, απομονώνοντας ακριβώς αυτό το γεγονός και αυτό το χωρίο, εφαρμόζουν μια παράξενη και μη βιβλική θεωρία, απαράδεκτη δηλαδή για την Αγία Γραφή, ότι εκεί θα γίνει το τελικό «ξεκαθάρισμα» από τις φωτεινές δυνάμεις του Θεού κατά των ασεβών και των δαιμόνων. Ισχυρίζονται ότι θα γίνει κανονικός πόλεμος με συμβατικά όπλα προεξάρχοντος του Θεού, μαζί με τον Χριστό, τον Ίδιο.
Γύρω λοιπόν από αυτή τη θεωρία οι αιρετικοί έχουν κάνει πλήθος από λάθη. Ως συνήθως, δεν υποτάσσουν τη διάνοιά τους στην Αγία Γραφή, αλλά διαχειρίζονται τη Βίβλο με τέτοιο αποσπασματικό και μεμονωμένο τρόπο, ώστε υποτάσσουν τελικά την αλήθεια του Κυρίου στην άποψή τους, προκειμένου να υπηρετήσουν την πλάνη τους. Παίρνουν και κάνουν σημαία το επί μέρους σε βάρος του συνόλου, άσχετα με την υπόλοιπη Αγία Γραφή και σε βάρος της συνολικής αληθείας, την οποία βεβαίως δεν συνυπολογίζουν και δεν συνεκτιμούν.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Α] Τι πόλεμος είναι αυτός ο Αρμαγεδδών;
Είναι πραγματικός πόλεμος; Σαν τη Μάχη του Μαραθώνα και του Βατερλώ; Με σπαθιά και πυροβόλα όπλα; Ίσως με πυρηνικά; Κάνει τέτοιους πολέμους ο Χριστός; Ο Ίδιος λέγει στον Πέτρο να βάλει το μαχαίρι στη θήκη του (Ιωάν. ιη΄11) και διαβεβαιώνει ότι μπορεί να κατεβάσει ανά πάσα στιγμή δώδεκα λεγεώνες αγγέλων (Ματθ. κστ΄ 53) και να εξολοθρεύσει τους εχθρούς Του. Θα έφτανε ασφαλώς κι ένας άγγελος Εξολοθρευτής, να κάνει όλη τη δουλειά, όπως έγινε με τη σφαγή των πρωτοτόκων των Αιγυπτίων στη δέκατη πληγή εναντίον του Φαραώ. Πάλι ο Χριστός μας λέγει ότι η βασιλεία Του είναι πνευματικής φύσης, η δε Αγία Γραφή μας διαβεβαιώνει ότι ο Χριστός θα συντρίψει – εξαφανίσει τον αντίχριστο με ένα φύσημα του στόματός Του (Β΄ Θεσ. β΄8). Δεν χρειάζεται δηλαδή στρατούς και παρατάξεις.
Από την άλλη μεριά ο απόστολος των εθνών Παύλος μας πληροφορεί ότι πάλη των χριστιανών στον κόσμο δεν είναι «προς αίμα και σάρκα, αλλά προς τα πνευματικά της πονηρίας εν τοις επουρανίοις, προς τους κοσμοκράτορας του σκότους του αιώνος τούτου» (Εφεςσ. στ΄12), η δε πανοπλία μας αποτελείται από τα όπλα του φωτός, τα δεξιά της επιθέσεως και τα αριστερά της αμύνης, με κορυφαίο την δίστομη «μάχαιρα του πνεύματος, «ό εστί ρήμα Θεού» (Εφεσ. στ΄ 11, 13)
Συνεπώς καταλαβαίνουμε ότι η Αγία Γραφή μπορεί να χρησιμοποιεί πολεμική φρασεολογία, αλλά ο Αρμαγεδδών, δεν είναι πόλεμος κατά κυριολεξία, αλλά με πνευματική έννοια.
Β] Αυτό φαίνεται και από άλλα σημεία και επισημάνσεις.
1) Ο τόπος του τελικού πολέμου, γιατί ο Αρμαγεδδών είναι ο τελικός πόλεμος. Το τελικό ξεκαθάρισμα. Που εστιάζεται λοιπόν ο τόπος του πολέμου;
Ο καθοριστικός αυτό πόλεμος γίνεται σύμφωνα με την Ιερή Αποκάλυψη, αλλά και μερικούς των προφητών που αναφέρονται στο θέμα σχετικά, σε διαφορετικά μέρη. (Πολύ κατατοπιστικό είναι το βιβλίο Αντιχιλιαστικό Εγχειρίδιο, του Νικολάου Σωτηροπούλου, σελ. 295 κ. εξ.) Άλλοτε γίνεται στο Όρος Μαγεδδώ, άλλοτε στην κοιλάδα Ιωσαφάτ, άλλοτε έξω από την Ιερουσαλήμ, άλλοτε στην Βαβυλώνα κι άλλοτε στον Ουρανό. Ας μας πούνε τώρα οι αιρετικοί που θέλουν κατά τη γνώμη τους να γίνει ο μέγας πόλεμος που θα μας βγάλει από τη Μεγάλη Θλίψη.
Συνηθίζει η Αγία Γραφή να παραθέτει κοντά στα μελλοντικά και αναμενόμενα και ιστορικά γεγονότα. Μαζί με τα προφητευόμενα και μελλούμενα συμπλέκει και τα γεγενημένα, δηλαδή αυτά που έγιναν. Για παράδειγμα, ο Ίδιος ο Κύριος συνδυάζει την καταστροφή της Ιερουσαλήμ με το καταστροφικό τέλος του κόσμου κατά τη Δευτέρα Παρουσία Του (Ματθ. κδ΄). Επίσης ομιλεί για τη γέενα του πυρός, σε συγκεκριμένο τόπο, έξω από τα Ιεροσόλυμα, όπου έκαιγαν τα σκουπίδια και η φωτιά δεν έσβηνε σχεδόν ποτέ, επίσης, για την κρίση και το συνέδριο, κι όλα αυτά τα συνδυάζει με τις τιμωρίες της Κολάσεως (Ματθ. ε΄ 22 & Λουκ. ιβ΄ 5).
Ακριβώς αυτό επιχειρεί ενίοτε ο λόγος του Θεού συγκαταβαίνοντας στο γένος των ανθρώπων, ώστε να καταλάβουμε από κάτι που ξέρουμε, κάτι χειροπιαστό, και να αναχθούμε σε κάτι ασφαλώς και ασυγκρίτως μεγαλυτέρων πνευματικών διαστάσεων. Θέλει δηλαδή να μας διευκολύνει να κάνουμε μια υπέρβαση. Πατώντας στο χώρο και χρόνο που ξέρουμε και τηρουμένων των αναλογιών να ξεπεράσουμε την τοπικότητα και τη χρονικότητα και να πάρουμε μια ιδέα για το τι πρόκειται να γίνει σε πνευματική πλέον διάσταση. Για να μπούμε όμως στο πνεύμα αυτό χρειαζόμαστε απαραίτητα ΄Αγιο Πνεύμα και τέτοιο πνεύμα δεν υπάρχει τους αιρετικούς. Μάλλον το αντίθετο υπάρχει και πλεονάζει. Οι αιρετικοί βλέπουν κατά γράμμα, ερμηνεύουν κατά το δοκούν, χάνονται μέσα στα δυσνόητα, επιλέγουν ερμηνείες από το πουθενά, χρησιμοποιούν τα εγκόσμια φαινόμενα ως υπερκόσμια. Αν διαβάσουμε το τι λένε για τον Αρμαγεδδώνα δεν διαφέρουν ούτε από ομώνυμη την ταινία του 1998, ούτε από την ομώνυμη σειρά που παιζόταν στις ΗΠΑ το 2003. Αν αρχίσουμε και βάζουμε μέσα στο λόγο του Θεού και στην Παγκόσμια κρίση, τους συσχετισμούς δυνάμεων, την πολεμική βιομηχανία, τη Μέση Ανατολή και τα Πετρέλαια, δεν θα βγάλουμε ποτέ άκρη.
2) Ο τρόπος του πολέμου του Αρμαγεδδώνα.
Το αναφέραμε και παραπάνω. Δεν θα είναι με όπλα και κανόνια. Δε θα είναι με άρματα μάχης και αεροπλάνα. Είναι περίεργο πως πλανώνται τόσον οικτρά οι αιρετικοί! Τι τα θέλει αυτά ο Θεός; Ισχυρίζονται λοιπόν ότι οι ασεβείς και οι δαίμονες θα αντιμάχονται τον Θεό και τους αγγέλους, τους οποίους όμως δεν θα βλέπουν. Πως λοιπόν θα τους σημαδεύουν; Πως θα σκοπεύουν και θα τους πετυχαίνουν; Έχει γίνει ποτέ τέτοιος πόλεμος επί γης; Έχει σκοτώσει κάποιος σε κάποιον πόλεμο κάποιο αόρατο πνεύμα; Μη «τρελαθούμε» τελείως! Αυτά είναι αστεία πράγματα.
3) Ο χρόνος του πολέμου του Αρμαγεδδώνα.
Οι αιρετικοί, κυρίως οι χιλιαστές, στο σημείο αυτό του Αρμαγεδδώνα, μπερδεύουν και μπερδεύονται πολύ. Στα βιβλία τους μιλάνε για τον Αρμαγεδδώνα, όπου θα σκοτωθούν οι μη χιλιαστές, οι ασεβείς, και μετά θα επικρατήσει επί της γης η χιλιετής βασιλεία, με πραγματική εβραϊκή κυβέρνηση, σε έναν επίγειο παράδεισο, από όπου θα απουσιάζει παντελώς ο διάβολος, μια και θα έχει δεθεί για χίλια χρόνια. Μετά πάλι θα χαλάσουν τα πράγματα τα ηθικοπνευματικά και θα κατέβει ο Χριστός ώστε οι 144.000 να ζήσουν στον ουρανό πνευματικότερα και σε ανώτερο επίπεδο και οι υπόλοιποι κάτω στη γη χθαμαλότερα και υποδεέστερα, πάντως με ευτυχία. Πάρα πολύ ωραία! Είναι αυτό που λένε και στα παραμύθια οι γιαγιάδες τις μεγάλες νύχτες του χειμώνα στα εγγόνια τους: «και ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα». Τοποθετούν δηλαδή τον Αρμαγεδδώνα πριν από τη Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου. Οι Προτεστάντες (πάσης φύσεως και αποχρώσεως) από την άλλη μεριά τοποθετούν τον Αρμαγεδδώνα κι αυτοί πριν από την τελική Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου, αλλά στην ουσία μιλάνε για τρεις Παρουσίες. Μία, την πρώτη, που γεννήθηκε ο Χριστός στη Βηθλεέμ. Μία δεύτερη που θα αρπάξει την Εκκλησία των καλών ανθρώπων, των πιστών, για εφτά χρόνια στον ουρανό, για να μη περάσουν τις δυσκολίες της Μεγάλης Θλίψεως επί της εποχής του Αντιχρίστου και μια Τρίτη που θα γίνει και η Μεγάλη Μάχη του Αρμαγεδδώνος και η τελική κρίση. Είναι μια πολύ βολική και εύκολη θεωρία. Όμως η Αποκάλυψη, και η Αγία Γραφή γενικότερα, ομιλούν για τους μεγάλους μάρτυρες των διωγμών εκείνων των ημερών, ότι η Δευτέρα Παρουσία θα γίνει μετά την θλίψη των ημερών εκείνων όπου οι πραγματικά πιστοί θα δείξουν υπομονή (Αποκ. ιδ΄ 12), ο δε Κύριος στην αρχιερατική Του προσευχή παρακαλεί το Θεό Πατέρα να μη «σηκώσει από τη γη τους χριστιανούς, αλλά να τους φυλάξει πάνω στη γη από τον διάβολο και την αμαρτία του κόσμου» (Ιωάν. ιζ΄ 15).4)Η Αγία Γραφή διδάσκει σαφώς, ότι η παρουσία του Κυρίου που αναμένουμε είναι μόνο ΜΙΑ:
· «Ώσπερ γαρ η αστραπή εξέρχεται από ανατολών και φαίνεται έως δυσμών, ούτως έσται και η παρουσία του υιού του ανθρώπου» (Ματθ. κδ 27, κείμενο).
· « Ώσπερ δε αι ημέραι του Νώε, ούτως έσται και η παρουσία του υιού του ανθρώπου» (Ματθ. κδ 37).
· «Τις γαρ ημών ελπίς ή χαρά ή στέφανος καυχήσεως ή ουχί και υμείς έμπροσθεν του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού εν τη αυτού παρουσία;» (Α΄Θεσσαλ. β 19).
· «Τούτο γαρ υμίν λέγομεν εν λόγω Κυρίου, ότι ημείς οι ζώντες οι περιλειπόμενοι εις την παρουσίαν του Κυρίου ου μη φθάσωμεν τους κοιμηθέντας» (Α΄Θεσσαλ. δ 15).
Όλα αυτά τα εδάφια κάνουν λόγο για ΜΙΑ και ΜΟΝΑΔΙΚΗ παρουσία του Χριστού. Σε αυτή την ΜΙΑ παρουσία του Κυρίου, την Δευτέρα Παρουσία είναι που θα γίνει η αρπαγή της Εκκλησίας: «Έτσι κι ο Χριστός, αφού θυσιάστηκε μια φορά για να σηκώσει πάνω του τις αμαρτίες όλων μας, θα εμφανιστεί για δεύτερη φορά, όχι για να αντιμετωπίσει την αμαρτία, αλλά για να σώσει αυτούς που τον προσμένουν» (Εβραίους 9:28). Ο Χριστός θα πάρει μαζί Του την Εκκλησία κατά την Δεύτερη Έλευσή Του, κι όχι νωρίτερα όπως διδάσκει η ‘θεωρία της αρπαγής’.
5)Για να μη κολυμπάμε λοιπόν στο πέλαγος των αιρετικών ανοησιών, ας αναφέρουμε τη λέξη – κλειδί, την οποία αναφέρει η ίδια η Ιερά Αποκάλυψη στο συγκεκριμένο για τον Αρμαγεδδώνα χωρίο. Ομιλεί για την «ημέρα εκείνη τη μεγάλη του Παντοκράτορος Θεού» (Αποκ. ιστ΄ 14). Ποια είναι εκείνη η μεγάλη ημέρα του Κυρίου; Ποια ημέρα ονομάζεται έτσι μέσα στην Βίβλο; Ασφαλώς η ημέρα της Β΄ Παρουσίας του Κυρίου. Το λέγει καθαρά κι ο Απόστολος Παύλος στη Β΄ προς Θεσσαλονικείς επιστολή του (α΄ 6-10) ότι «θα ανταποδώσει τη θλίψη που δοκίμασαν οι δικοί Του και θα τους προσφέρει άνεση πνευματική,… όταν θα έλθει ενδοξαζόμενος τη ημέρα εκείνη».
Μάλιστα εμείς οι Ορθόδοξοι χριστιανοί με οδηγό τους αγίους Πατέρες της Εκκλησίας και τους μεγάλους υμνογράφους και οικουμενικούς διδασκάλους μας, ξέρουμε ποια είναι η μεγάλη εκείνη ημέρα και φοβερά…. «Ω ποία ώρα τότε και ημέρα φοβερά! Όταν καθίσει ο Κριτής επί θρόνου φοβερού…» ψάλλουμε την Κυριακή της Κρίσεως (Στιχηρό των Αίνων της Κυριακής των Απόκρεω). Είναι η ημέρα της Δευτέρας Παρουσίας του Κυρίου.
Συμπερασματικά λοιπόν λέγουμε: «Ο Αρμαγεδδών δεν είναι πραγματικός πόλεμος, όπως νομίζουν οι Χιλιαστές και οι Προτεστάντες, αλλά είναι μία εικόνα, ή μάλλον διαφορετικές, πολλές, που παριστάνουν ζωηρά μπροστά στα μάτια μας ένα μόνο πράγμα, την τελική συντριβή του κακού κατά την ημέρα της Δευτέρας Παρουσίας του Κυρίου και τον θρίαμβο του αγαθού» (Νικ. Σωτηροπούλου, Αντιχιλιαστικόν Εγχειρίδειον, σελ. 299)
http://antiairetikos.blogspot.com/
Aκούστε τις σχετικές ομιλίες του π.Ἀθανασίου Μυτιληναίου.
- Ὁ πόλεμος τοῦ Ἀρμαγεδῶνος.Ἡ ἑβδόμη φιάλη. Ὁ μέγας σεισμός.
{ympr}http://arnion.gr/mp3/omilies/p_athanasios/apokalych/apokalych_066.mp3{/ympr}
Συμπλήρωσις τῆς πολεμικῆς εἰκόνος τοῦ Χριστοῦ – Κριτοῦ. Δευτέρα ἀναφορά τῆς μάχης τοῦ Ἀρμαγεδῶνος. Τό μέγα δεῖπνον τῶν ὀρνέων
{ympr}http://arnion.gr/mp3/omilies/p_athanasios/apokalych/apokalych_077.mp3{/ympr}
Ἡ σύλληψις τοῦ Ἀντιχρίστου καί τοῦ Ψευδοπροφήτου καί καταδίκη αὐτῶν. Τά κατάλοιπα τῆς μάχης τοῦ Ἀρμαγεδῶνος. Ἡ κάθειρξις τοῦ Σατανᾶ εἰς τήν ἄβυσσον ἐπί χίλια ἔτη καί ἡ ἔννοια τῶν χιλίων ἐτῶν.
{ympr}http://arnion.gr/mp3/omilies/p_athanasios/apokalych/apokalych_078.mp3{/ympr}
Περίληψις προηγουμένου θέματος. Οἱ Ἅγιοι, ζῶντες καί κεκοιμημένοι ἤδη συμβασιλεύουν μετά τοῦ Χριστοῦ καί κρίνουν τόν κόσμον ἕως ὅτου τελεσθοῦν τά «χίλια» ἔτη.
{ympr}http://arnion.gr/mp3/omilies/p_athanasios/apokalych/apokalych_079.mp3{/ympr}>
Ἡ πρώτη ἀνάστασις, ὁ δεύτερος θάνατος. Τά χίλια ἔτη. Ἡ πλάνη τῶν ἐθνῶν
{ympr}http://arnion.gr/mp3/omilies/p_athanasios/apokalych/apokalych_080.mp3{/ympr}