Ενα φτερούγισμα του Μιχαήλ ή το εν Χώναις θαύμα

Και κοίτα βρε αδελφέ πόσο απλά είναι τα πράγματα:

Είπαμε με τον άντρα μου και φίλους το απόγευμα -συν Θεώ- να ανηφορίσουμε στο μοναστήρι των Ταξιαρχών Πηλίου για τον πανηγυρικό εσπερινό, σε ανάμνηση του εν Χώναις θαύματος.
Και ενώ κάτι άσχετο ψάχνω στον υπολογιστή, πέφτω πάνω στο θαύμα του Αρχιστρατήγου που δημοσίευσα ήδη.
Δώρο το θεωρώ του Αρχαγγέλου για την δυνάμωση της ολίγιστης πίστης μου αλλά και για το που λίγο φοβήθηκα αυτή του την -με χώμα και αίμα- εικόνα, που είδα στο Μανταμάδου, όταν είχα πάει Μυτιλήνη. 
Ας με συγχωρέσει ο Μέγας Στρατηγός των Αγγέλων και ας μας σκεπάζει όλους -ιδιαίτερα στην εποχής της μεγάλης και ομαδικής απιστίας που ζούμε-.
Το εν Χώναις θαύμα λοιπόν, είναι τόσο απλό όσο και το να ανασαίνεις. Γιατί έτσι είναι όλα τα θαύματα που γίνονται θαυμαστά μόνο επειδή η δική μας ισχνή πίστη δεν τους επιτρέπει να έχουν παρουσία ειμή μόνο με θεία παρέμβαση.

Για τον Ταξιάρχη ήταν (υποθέτω) ένα φτερούγισμα ανάμεσα στον θρόνο του Θεού και τον κόσμο των ανθρώπων. Και αν δεν βλασφημώ στο άχρονο του ουρανού, τολμώ να το φανταστώ και σε ένα απόγευμα σαν το σημερινό….
Σε κάποιο μέρος της Φρυγίας ήταν, όπου κάποτε η γη είχε αναβλύσει αγιασμένο νερό με τη δύναμη του Αρχαγγέλου Μιχαήλ και το αγίασμα γιάτρευε κάθε αρρώστια.
Ένας χριστιανός, λοιπόν, επειδή γιατρεύτηκε η κόρη του, έκτισε ωραιότατο ναό στο όνομα του Αρχιστράτηγου, επάνω στο άγιασμα.
Μετά 90 χρόνια, ήλθε στο ναό κάποιος ευλαβής νέος, ονόματι Άρχιππος.
 Έμεινε υπηρέτης στο ναό και ζούσε ζωή ασκητική. Όταν είδαν αυτό το πράγμα οι ειδωλολάτρες, έπιασαν τον Άρχιππο και τον χτύπησαν δυνατά. Έπειτα, όρμησαν να καταστρέψουν το ναό και το άγιασμα.
 Αλλά ώ της μεγάλης δυνάμεως του Αρχαγγέλου! 
Άλλων απ’ αυτούς τα χέρια έμειναν παράλυτα και άλλους σταμάτησε φράγμα φωτιάς και έτσι γύρισαν όλοι άπρακτοι. 
Όμως το πείσμα και ο θυμός τους ώθησε να κάνουν εκτροπή του κοντινού ποταμού, για να παρασύρει το ναό και να πνίξουν τον Άρχιππο. 
Αλλά και πάλι θαύμα! Ο ποταμός γύρισε προς τα πίσω! 
Τότε σκέφθηκαν να ενώσουν και άλλους δύο ποταμούς. Όμως ο Αρχάγγελος Μιχαήλ παρουσιάστηκε στον Άρχιππο και, αφού τον έβγαλε έξω από το ναό, έκανε το σημείο του σταυρού και οι ποταμοί στάθηκαν σαν τείχος. Πρόσταξε, έπειτα, να χωνευθούν και πράγματι, κατά παράδοξο τρόπο, έως σήμερα στο μέρος εκείνο τα νερά των ποταμών χωνεύονται. 
Και γι’ αυτό το μέρος ονομάστηκε Χώναι.

Η δεύτερη μεγάλη πανήγυρις την οποία τελούμε προς τιμήν του Αρχιστράτηγου Μιχαήλ, στις 6 Σεπτεμβρίου, αναφέρεται σε ένα μεγάλο θαύμα του Ταξιάρχου στις Χωναίς της Φρυγίας.

 

Το ιστορικό του θαύματος έχει ως εξής:

 

Την περίοδο που ο Άγιος Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος, πέρασε από την Ιεράπολη της Φρυγίας για να φωτίσει και να οδηγήσει τους ανθρώπους που ζούσαν στο σκοτάδι της ειδωλολατρίας, προφήτευσε ότι πρόκειται να αναβλύσει κοντά στον τόπο εκείνο αγίασμα, τιμώμενο στον Αρχάγγελο Μιχαήλ, από τον οποίο πρόκειται να επιτελεσθούν πλήθος θαυματουργικών ιάσεων.

 

Πράγματι στις Κολλασαίς της Φρυγίας ανάβλυσε το θαυματουργό αγίασμα του Ταξιάρχου Μιχαήλ, και όποιος προσέρχονταν σε αυτό με πίστη, λάμβανε την ίαση της ασθενείας του.

Κάποιος πλούσιος ειδωλολάτρης, που η κόρη του ήταν κωφάλαλη, είδε ένα όνειρο που τον καλούσε να φέρει το παιδί του στο αγίασμα του Ταξιάρχου και εκεί θα εθεραπεύετο. Όταν ξύπνησε πήρε την κόρη του και πήγε στο αγίασμα και όταν της έδωσε να πιεί αμέσως θεραπεύτηκε. Μπροστά στην τόσο μεγάλη ευεργεσία του Θεού, ασπάστηκε τον Χριστιανισμό και βαπτίσθηκε μαζί με ολόκληρη την οικογένεια του. Από ευγνωμοσύνη για την θαυματουργική θεραπεία έκτισε περικαλλή Ναό προς τιμήν του Αρχαγγέλου Μιχαήλ.

 

Αφού πέρασαν περίπου ενενήντα χρόνια από το θαύμα αυτό κάποιο παιδί από της Ιεράπολη, του οποίου το όνομα ήταν Άρχιππος, ήρθε και εγκαταστάθηκε στο Ναό αυτό ως νεωκόρος, αφιερωμένος στον Θεό. Ήταν άνθρωπος με θερμή πίστη και πολύ ασκητική ζωή. Αγωνιζόταν καθημερινά να υποτάξει τα πάθη και να εισέλθει στη Βασιλεία των Ουρανών.

Οι ειδωλολάτρες της περιοχής εκείνης κινούμενοι από φθόνο, καθώς έβλεπαν το πλήθος των ανθρώπων που προσέτρεχαν εκεί ζητώντας τη Χάρη του Θεού και τις μεσιτείες του Αρχαγγέλου, αποφάσισαν το εξής:

Από την περιοχή εκείνη περνούσαν δύο ποταμοί, ο Κούφος και ο Λυκόστρατος. Άρχισαν λοιπόν να σκάβουν για να ενώσουν τα δύο ποτάμια και να τα στρέψουν επάνω στο αγίασμα και το Ναό, ώστε να παρασύρουν τα πάντα στο πέρασμα τους.

Ο Άρχιππος, βλέποντας τις ενέργειες των ειδωλολατρών άρχισε να προσεύχεται στον Κύριο και στον Άγιο Ταξιάρχη για τη σωτηρία του αγιάσματος. Όταν τα νερά άρχισαν να κατεβαίνουν ακριβώς μπροστά από το Ναό, χτύπησε με το ακόντιο που κρατούσε στα χέρια του το έδαφος και δημιούργησε ένα άνοιγμα μέσα στο οποίο έπεφτε το νερό των ποταμών και έβγαινε από την απέναντι πλευρά του Ι. Ναού.

 

Με τον θαυματουργικό αυτό τρόπο ο Μέγας Αρχιστράτηγος έσωσε το Ναό από βέβαιη καταστροφή.

 

Επειδή το άνοιγμα που δημιουργήθηκε από το χτύπημα του Ταξιάρχου έμοιαζε με χωνί,και το νερό χωνεύτηκε στο σημείο αυτό, η περιοχή μετονομάστηκε από Κολλασαίς σε Χώναις της Φρυγίας, προς πιστοποίηση και αιώνια ανάμνηση του θαύματος, και η Αγία μας Εκκλησία καθιέρωσε να εορτάζουμε την ανάμνηση του θαύματος προς Δόξαν Θεού και εις τιμήν και μνήμην του Παμμεγίστου Μιχαήλ και προς ωφέλεια των ευσεβών και Ορθοδόξων Χριστιανών, ώστε να ενισχύονται στον πνευματικό τους αγώνα κατά των παγίδων του διαβόλου.

 

 

Πηγή: Ιερός Ναός Αγίου Αρχάγγελου, Ταξιάρχης Χαλκιδικής

Αναδημοσίευση από: Ορθόδοξος Κόσμος