Σε ένα Δημοτικό Σχολείο κάπου στην Αθήνα, την πρώτη μέρα της νέας σχολικής χρονιάς η δασκάλα παίρνει παρουσίες:
-Χακίμ Καζάλ Αλ Νταρουί;
-Παρών.
-Χασάν Ντομάν Ντα Σαρουί;
-Παρών.
-Γιόν Κιμ Λι Γκόνγκ;
-Παρών.
-Σουλειμάν Αλη Ζαουάχρι;
-Παρών.
-Χατζή Λαζά Ρουμίχ Αλής;
(Τίποτα…)
-Χατζή Λαζά Ρουμίχ Αλής; επαναλαμβάνει η δασκάλα..
(Πάλι τίποτα…)
Και εκεί που η δασκάλα ετοιμάζεται να σημειώσει απουσία, βλέπει ένα παιδάκι να σηκώνει δειλά, δειλά,το χέρι του από την τελευταία σειρά.
– Κυρία, μάλλον εγώ είμαι αυτός, αλλά το όνομά μου δεν διαβάζεται έτσι..
Χατζηλαζάρου Μιχάλη με λένε..