Είναι καιρός να πουμε τα πράγματα με το όνομά τους; Είναι καιρός να αποκωδικοποιήσουμε το γονιδίωμα εκείνο όπου μας κατέστησε ευάλωτους ως έθνος;
Τα πράγματα απλά δεν τα λες, αλλά δεν είναι δα και ανώτερα μαθηματικά.
Κόμματα κατασκευασμένα για να εκτελέσουν εντολές επιδοτήθηκαν.
Κανάλια για να στηρίξουν κόμματα χρηματοδοτήθηκαν, σα να λέμε μοιράστηκε κατ’αρχήν η πίτα των επιχειρηματιών οπου έμελλε να γίνουν το κατεστημένο στον τόπο αυτό.
Έπειτα οι κυβερνήσεις δανείζονταν από τις αγορές, να προσλαμβάνουν στο δημόσιο τομέα, πάντοτε με δανεικά, εξωφρενικά υψηλό αριθμό δημοσίων υπαλλήλων.
Επιδοτήθηκε το ρουσφέτι στις σχέσεις του κράτους με τους πολίτες και εμπεδώθηκε πως με λίγα πεντοχίλιαρα κάθε παρανομία κρύβεται.
Αποκτήθηκαν τεράστιες περιουσίες από κρατικούς λειτουργούς και η νομιμότητα και η τιμωρία από την εφαρμογή των νόμων αμβλύνθηκε στα όρια της ασυδοσίας.
Εκεί στο ζενίθ της ηθικής παρακμής, οι άλλοτε αναίσθητες αγορές άρχισαν να ζητούν πίσω τα δανεικά.
Έτσι στήθηκε η κομπίνα του χρηματιστηρίου όπου δόθηκε η πρώτη δόση, έπειτα στους ολυμπιακούς αγώνες δόθηκε η δεύτερη, και τελικά εκτάκτως με την οικονομική κρίση του 2008 στην Αμερική επιταχύνθηκαν οι απαιτήσεις των ευαίσθητων πλέον αγορών και κτύπησαν κατάμουτρα το ευρώ και την ίδια την ευρωπαϊκή ένωση.
Αποδείχτηκε περίτρανα πως ούτε ευρωπαϊκή είμαστε ούτε και ένωση, αλλά γερμανομασωνοεβραϊκός λεόντειος συνεταιρισμός.
Αλήθεια εκείνοι οι δημόσιοι υπάλληλοι και νυν συνταξιούχοι που μπήκαν τότε, ζητούν κεκτημένα δικαιώματα; Αλήθεια εκείνοι οι υπάλληλοι και συνταξιούχοι της ΔΕΗ, της Ολυμπιακής, του ΟΤΕ του Τόμπρα με τα τετραχίλιαρα ευρώ το μήνα μισθό ή σύνταξη.
Η λίστα δεν έχει τελειωμό, ακόμη και εν μέσω κρίσης το άριστα εκπαιδευμένο στην απάτη σύμολο πολιτών πολιτικών και κρατικών λειτουργών, επιννόησε τις Μ.Κ.Ο.
Άραγε το σκάνδαλο με το συγγενολόι των πολιτικών της τριακονταετίας που παρέλασε από τη Βουλή ως υπαλληλικό προσωπικό, ακόμη και σήμερα ζητά δικαιοσύνη για τα δεκαχίλιαρα ευρώ το μήνα;
Όλοι εκείνοι που φοροδιέφυγαν με λάδωμα του προϊσταμένου της οικείας ΔΟΥ και δεν απέδιδαν φόρους, εισφορές ή έχτισαν χάρη στα στραβά μάτια του προϊσταμένου της πολεοδομίας, ζητούν τώρα δικαιοσύνη;
Τώρα αν έχουμε έστω και μια σταγόνα Ελληνικό αίμα στις φλέβες μας, έστω και ένα κόκο σινάπεως πίστη στο Θεό, πρέπει να δούμε την πραγματικότητα κατάματα και να οικοδομήσουμε την κοινωνία πάνω στις ηθικές αξίες της Ορθοδοξίας, με δικαιοσύνη, ισονομία και αξιοκρατία.
Άρθρα όπως αυτό του κ. Δημητράκη πρέπει να μας προβληματίσουν πολύ να πάρουμε αποφάσεις και να αναλάβουμε δράση.
Διαφθορά και διαπλοκή -το πλεόνασμα της ληστείας-
Επικοινωνιολογία ως επιστήμη δεν υπάρχει. Υπάρχουν όμως ως κλάδοι άλλων επιστημών, της πολιτικής επιστήμης, της κοινωνιολογίας ή των οικονομικών , ένα σύνολο μαθημάτων, αντικείμενο των οποίων είναι η δημοσιογραφία, δημόσιες και διανθρώπινες σχέσεις κ.λ.π. Πολλοί εντρυφούν εις τα μαθήματα αυτά, γράφουν και κάποιες εργασίες με αυτό το αντικείμενο, αποκτούν έστω και κάποια εξειδίκευση και αυτοτιτλοφορούνται κατόπιν όπως θέλουν. Δικαίωμά των. Έτσι μας προκύπτουν και οι επικοινωνιολόγοι. Οι υπηρεσίες που προσφέρουν δεν είναι πάντοτε ανεγνωρισμένου επιπέδου. Αντιθέτως, έχουν δημιουργήσει πολλές φορές παντού πολλά προβλήματα. Συνήθως ασχολούνται εις τα κόμματα, αλλά και από μεμονωμένους υποψήφιους βουλευτές, δια να διοργανώσουν τον προεκλογικό των αγώνα.
Βεβαίως έχει και η σημερινή Κυβέρνηση, αλλά και όλα τα Κόμματα, που ευθύνονται για την κατάντια της Πατρίδας μας, τους επικοινωνιολόγους τους. Αυτοί προφανώς ζούνε εις ένα άλλο πλανήτη ή έστω εις την Ελβετία ή την Σουηδία –εκεί δηλαδή που μόνον ελάχιστα ίχνη διαφθοράς υπάρχουν, αν υπάρχουν. Υποθέτομε, λοιπόν, ότι ειδοποιήθηκαν, μάλλον τηλεφωνικώς, από το κόμμα. Το περιεχόμενο του τηλεφωνήματος αυτού το φανταζόμαστε περίπου, ως εξής: Βοήθεια! Λέγει το κόμμα. Το υπ’ αριθμόν ένα θέμα συζητήσεων των ανθρώπων εις την Ελλάδα είναι η διαφθορά και η διαπλοκή. Δυστυχώς, υπάρχει πράγματι πρόβλημα, συνεχίζει το κόμμα. Οι δημόσιες υπηρεσίες «λαδώνονται» για να λειτουργήσουν, οι ιατροί «λαδώνονται» για να πιάσουν το ακουστικό, μη ρωτάτε τι γίνεται με τους χειρούργους! Αυτοί έχουν μία περίεργη αντίληψη περί της αριθμητικής. Γνωρίζουν να μετρούν μόνον εις χιλιάδες Ευρώ, βεβαίως. Κάμετε κάτι! Δεν μου λες, λέγει ο επικοινωνιολόγος, με τους πολιτικούς τι γίνεται; Τι λες τώρα! Ερωτήσεις θα μου κάνεις; Εντολή σου δίδω! Κάμε κάτι, κατά τις δημοσκοπήσεις το κόμμα βουλιάζει! Με συγχωρείς, απαντά ο επικοινωνιολόγος, αλλά συνάντησα τυχαίως ένα περαστικό Έλληνα. Μου είπε ότι είναι δάσκαλος εις την Ελλάδα και μου περιέγραψε πόσο άθλια είναι τα σχολεία και πως οι βίλες «τρώγουν» σιγά-σιγά την Πεντέλη. Είναι αλήθεια αυτά; Άφησέ τα αυτά σου είπα! Είναι υπερβολές! Έχομε τα καλύτερα σχολεία της Αφρικής και ίσως και των Βαλκανίων. Κάνε κάτι! Γρήγορα!
Έτσι εις τα γρήγορα ο επικοινωνιολόγος «έκαμε κάτι»: Ένα πλακάτ με φόντο τον Αρχηγό του Κόμματος ή τον Πρωθυπουργό και με χονδρά ευκρινή γράμματα με τις φράσεις «Το ήθος της δημοκρατικής παράταξης είναι αδιαπραγμάτευτο. Το «π.χ. Κόμμα……..» οφείλει να είναι η ψυχή των μη προνομιούχων!» Μάλιστα! Αυτό θέλουμε όλοι! Έξυπνος ο επικοινωνιολόγος. Και μορφωμένος. Ο Γκέμπελς, ο αρχιπροπαγανδιστής του Χίτλερ, έλεγε, ότι ένα πλακάτ πρέπει να διαβάζεται και από έναν αμόρφωτο το πολύ εντός ενός λεπτού και να το κατανοεί. Αυτό το έχουν μάθει όλοι οι επικοινωνιολόγοι. Την προϋπόθεση αυτήν την εκπληρώνει απολύτως τα πλακάτ που τοιχοκολλούνται ανέκαθεν σε όλη την Ελλάδα, ή οι διαφημίσεις εις τις Εφημερίδες και τα Κανάλια. Έλα όμως που ο επικοινωνιολόγος που το σχεδιάζει δεν ζει εις την Ελλάδα. και συνεπώς δεν ακούει τι λέγει ο μη προνομιούχος Έλληνας που εξερχόμενος από την Εφορία ή την Πολεοδομία ή το ΚΤΕΟ ή το Νοσοκομείο του ΕΣΥ, του ΕΟΠΥΥ ή από οιανδήποτε άλλη δημόσια υπηρεσία αντικρίζει το πλακάτ αυτό.
Είναι και από τους αντιπάλους του αποδεκτό, ότι ο Πρωθυπουργός κ. Σαμαράς ούτε χρηματίζεται, ούτε εις κυκλώματα διαπλοκής ανήκει. Είναι προς τιμήν του, ότι ελάχιστοι Έλληνες γνωρίζουν πόσα τέκνα έχει και με τι ασχολούνται. Ο κ. Σαμαράς δεν ανήκει μεταξύ εκείνων, που αγωνίζονται και εν πολλοίς επιτυγχάνουν να καταστήσουν την Βουλή των Ελλήνων φέουδο ολίγων οικογενειών. Είναι προς τιμήν του. Παρόμοιο παράδειγμα έδωσε μόνον ο Ελευθέριος Βενιζέλος. Εκ των δύο υιών του ο μεν Κυριάκος έπασχε από φυματίωση, τον δε Σοφοκλή έστειλε εις την εκστρατεία της Μικράς Ασίας.
Πάντοτε οι ηγέτες σφραγίζουν την εποχή των. Όμως αξίζει ο κ. Σαμαράς να παραμείνει εις την Ιστορία ως ο Πρωθυπουργός της εφαρμογής των Μνημονίων που υπέγραψε ο προκάτοχος του, αλλά και των Πλεονασμάτων που «πέτυχε» ο ίδιος; Φοβούμεθα όμως, ότι κινδυνεύει να παραμείνει εις την Ιστορία ως ο Πρωθυπουργός, κατά την εποχή του οποίου ο Ελληνικός Λαός υπέστη τα πάνδεινα εξαιτίας των τεραστίων λαθών των δεκαετιών της διεφθαρμένης και παρακμάζουσας Ελλάδος που κατασπάραξαν και τα τελευταία ίχνη ήθους του Δημοσίου.
Το ερώτημα το οποίο τίθεται από κάθε Έλληνα και κάθε Ελληνίδα είναι: έχει αλλάξει τίποτε από την εφαρμογή των Μνημονίων; Η φιλοσοφία των Μνημονίων και οι συντελεστές της ΤΡΟΙΚΑ, ως επιβλέποντες την εφαρμογή της, έχει ως κεντρικό πυρήνα μόνον τις διαθρωτικές αλλαγές εις την από την διαπλοκή και την διαφθορά τελείως διαλυμένη Δημόσια Διοίκηση και όλων των άλλων Θεσμικών Οργάνων της Ελληνικής Πολιτείας. Η οποία καταβρόχθιζε τους πόρους του Ελληνικού Λαού, αλλά διασπάθιζε και τα κοινοτικά κονδύλια και τα δάνεια των Τραπεζών, τα οποία με όλα τα προαναφερθέντα χρεοκόπησαν την Ελλάδα.
Τα Μνημόνια επιβάλλουν την αναγκαιότητα περικοπής, περιορισμού ή σε μερικές περιπτώσεις και την κατάργηση των δαπανών και λειτουργιών της Δημόσιας Διοίκησης και των Οργάνων της. Όμως σε καμία περίπτωση την κατάργηση π.χ. της Δημόσιας Υγείας και άλλων βασικών παροχών. Όλα αυτά τα γνωρίζει η ΤΡΟΙΚΑ, η οποία κάθε τόσο απαντά με προαπαιτούμενα, όταν βλέπει ότι η Κυβέρνηση και όλο το Πολιτικό Σύστημα Εξουσίας αντιστέκεται εις τον περιορισμό του σπάταλου Δημοσίου Τομέα, για τους σε όλους μας γνωστούς λόγους.
Είναι πλέον γνωστόν σε όλους, τους εκτός της Ελλάδος πολιτικούς και διαμορφωτές της παγκόσμιας πολιτικής, ότι το πολυδιαφημιζόμενο «Πλεόνασμα» της Ελληνικής Κυβέρνησης, το οποίο προκαλεί τον παγκόσμιο χλευασμό, προέρχεται από την καταλήστευση των δεινοπαθούντων κοινωνικών τάξεων, όπως π.χ. τον περιορισμό ή κατάργηση φαρμάκων, μάλιστα σε πολλές περιπτώσεις παντελή έλλειψη Ειδικοτήτων Ιατρών εις το Σύστημα Υγείας. Και ότι ως γνωστόν και πάλιν εις τους εκτός της Ελλάδος παρατηρητές, ένα μέρος της ληστείας αυτής επιστρέφεται σε εκείνες και γνωστές Συντεχνίες εις τις οποίες στηρίζεται το Πολιτικό Σύστημα Εξουσίας της Ελλάδος. Ο νοών, νοείτω!
Γεώργιος Εμ. Δημητράκης
Υποσημείωση: Ο αρθρογράφος σπούδασε Πολιτικές-Οικονομικές Επιστήμες και Κοινωνιολογία στη Βόννη και Ιστορία και Πολιτιστική κληρονομιά στην Αθήνα. Διετέλεσε επί 5 χρόνια υπάλληλος της Ομοσπονδιακής Βουλής της Γερμανίας.