Αλέξης Π. Μητρόπουλος
ΑΠΟ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ του Μνημονίου, αλλά και σχετικές δηλώσεις Γερμανών κυρίως αξιωματούχων και οικονομικών παραγόντων, είχαμε συμπεράνει ότι η έννοια της ανάπτυξης στην Ελλάδα λαμβάνει τη μορφή της ΕΟΖ (Ειδική Οικονομική Ζώνη).
ΜΕ ΑΡΘΡΟ ΜΑΣ στο περιοδικό «Επίκαιρα» (τ. 101/8-9-2011) αναλύσαμε σφαιρικά το οικονομικό αυτό φαινόμενο, εντοπίζοντας στην ανεργιογόνα και στρεβλή ανάπτυξη, αλλά κυρίως στην κατάργηση του Εργατικού Δικαίου που συνεπιφέρει. Προειδοποιήσαμε κόμματα, Συνδικάτα και επιστήμονες για τον πολύπλευρο κίνδυνο που περιέχει η ίδρυση ΕΟΖ με όρους δανειστών και Μνημονίου.
ΟΙ ΕΟΖ, ειδικές ή θεματικές, γενικές ή σύνθετες, αποτελούν μια διέξοδο για το κεντροευρωπαϊκό (και δευτερευόντως για το ελληνικό) κεφάλαιο, που εξασφαλίζει μια δραστηριότητα με την εκμετάλλευση, στον απόλυτο βαθμό, της εργασία και των συγκριτικών πλεονεκτημάτων ενός τόπου.
Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ και η εκτεταμένη ανεργία προετοιμάζουν το ψυχολογικό και κοινωνικό κλίμα, ώστε οι ΕΟΖ να θεωρηθούν μια ανεκτή δραστηριότητα, έστω και αν, στις παραγωγικές σχέσεις που καθιερώνουν, δεν υπάρχει ούτε Συλλογικό ούτε Ατομικό Εργατικό Δίκαιο.
Δεν είναι διόλου παράδοξο ότι και ελληνικοί κύκλοι του κεφαλαίου, που -προϊόντος του μνημονιακού χρόνου- γίνονται και πιο εξαρτημένοι από το ευρωπαϊκό βιομηχανικό (αλλά κυρίως χρηματοπιστωτικό) σύστημα, πρωτοστατούν στην προετοιμασία της κοινής γνώμης.
Η ΑΣΦΥΞΙΑ, άλλωστε, που δημιουργεί το νέο αυστηροποιημένο Σύμφωνο «Σταθερότητας» (που η Ελληνική Βουλή της συγκυβέρνησης Παπαδήμου ψήφισε εν μια νυκτί), ευνοεί μια τέτοια ζοφερή προοπτική. Απαγορεύοντας τις επενδύσεις από κονδύλια του προϋπολογισμού ή δανεισμό, αφήνει μόνο το ενδεχόμενο της ανάληψης «επενδυτικών» δραστηριοτήτων από το ξένο κεφάλαιο και τους εγχώριους συνεργάτες του, που -ούτως ή άλλως- οικειοποιούνται και τα χρήματα του ΕΣΠΑ που ανήκουν στη χώρα.
ΤΟ ΘΕΣΜΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ έτοιμο, αναμένει να υποστηρίξει τον ακραία αντιαναπτυξιακό και πρωτόγνωρα εκμεταλλευτικό αυτό θεσμό, που -τηρουμένων των ελληνικών αναλογιών- αναμένεται να υποβαθμίσει ακόμη περισσότερο το περιβάλλον και τον ιστορικό-αρχαιολογικό χαρακτήρα και πλούτο του τόπου.
ΤΟ ΑΡΘΡΟ 37 παρ. 5 του ν. 3907/2011 (ΦΕΚ Α 7/26-1-2011) επιτρέπει, σε περίπτωση που οι αρμόδιοι δεν μπορούν να εξασφαλίσουν στους μετανάστες στοιχειώδεις όρους προσωρινής στέγασης μέχρις ότου επαναπροωθηθούν στη χώρα τους, «…να απασχολούνται ως μισθωτοί σε τομείς απασχόλησης σε συγκεκριμένες περιοχές της Χώρας.». Δηλαδή, όσοι αλλοδαποί είναι προς απέλαση, θα οδηγούνται σε συγκεκριμένα εργοτάξια και περιοχές της χώρας.
ΤΟ ΑΡΘΡΟ 10 του ν. 4052/2012 (ΦΕΚ Α 41/13-2012) παρέχει τη δυνατότητα σε φυσικό ή νομικό πρόσωπο που έχει συστήσει ιδιωτικό γραφείο ευρέσεως εργασίας (ΙΓΕΕ) και έχει την έδρα του σε άλλο κράτος-μέλος της ΕΕ (Βουλγαρία-Ρουμανία κ.λπ.), να προσφέρει τις υπηρεσίες του προσωρινά και στη χώρα μας, είτε από την έδρα του, είτε αποκτώντας στην Ελλάδα «…υποδομή
ορισμένης μορφής ή είδους, η οποία είναι απαραίτητη για την άσκηση της
αρμοδιότητάς του»(!!)
ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ είναι προφανές. Σχετίζεται με τις ΕΟΖ που αρχίζουν να χαράσσονται στην πατρίδα μας με τη συνέργεια δυστυχώς και κάποιων τοπικών φορέων. Υπόσχονται «αξιοπρεπείς» θέσεις εργασίας και ένα απολύτως φιλικό για το κεφάλαιο περιβάλλον, με «προίκα» τη φορολογική ασυλία, τη χαμηλή ή ανύπαρκτη ασφάλιση, τη χαλάρωση των περιβαλλοντικών όρων… Ένα πεδίο χωρίς Συνδικάτα (area without union) και με φτωχούς εργαζόμενους (working poors).
ΟΙ ΠΑΡΑΠΑΝΩ βέβαια ρυθμίσεις περιλαμβάνουν ασφαλώς και τους Έλληνες. Συμπλήρωμα του θεσμικού πλαισίου αποτελούν και τα μέτρα που εντέλλεται με το γνωστό e-mail η Τρόικα, ώστε να συμπληρωθεί το βομβαρδισμένο τοπίο της εργασιακής απορρύθμισης.
ΈΤΣΙ, ο homo mnimonius δεν είναι μόνο ο φθηνός, ελαστικός και απροστάτευτος εργαζόμενος, αλλά ο εργαζόμενος-δούλος. Αυτό παραπέμπει στους εργαζόμενους του πρώιμου, πρωτόγονου και ακραίου εκμεταλλευτικού καπιταλισμού των μορφών της πρωτογενούς συσσώρευσης.
Η ΤΡΑΓΙΚΗ ειρωνεία είναι το σχέδιο αυτό προωθείται από ευρωπαίους του υποτιθέμενου ευρωπαϊκού κοινωνικού κεκτημένου και εγχώριους φορείς του βρυξελληνικού πνεύματος, που υποσχέθηκε «σύγκλιση», για να μας φέρει σε
πορεία διαρκούς απόκλισης και να μας μεταβάλει τελικά σε προτεκτοράτο των
κεντροευρωπαϊκών κεφαλαιακών συσπειρώσεων.-