Δεν έχουν περάσει παρά λίγα εικοσιτετράωρα απο την “βόμβα” που έσκασε στο ΕΠΑΜ με τις αποκαλύψεις για το μέχρι προχθές “πρωτοπαλλήκαρό” τους με το ψευδώνυμο “Ιφικράτης” Αμυράς (βλ.εδώ ) και ήλθε η άλλη αποκάλυψη για τη νεοσύστατη “Εθνική Εταιρεία” (12/2/2012).
Πρίν απο λίγες ημέρες στην αίθουσα διαλέξεων του πολεμικού μουσείου αυτή η “Εθνική Εταιρεία” διακήρυξε και επισήμως την ίδρυσή της .Ένας εκ των ομιλητών ήταν και η γνωστή δασκάλα κ. Χαρά Νικοπούλου η οποία στο “μάθημά” της (έτσι ονόμασε την ομιλία της ζητώντας απο τους παριστάμενους “μαθητές” να μην χειροκροτούν) κατά την αγαπημένη συνήθεια των συνειδητών ή ασυνείδητων υπηρετών της “Νέας Εποχής” , ακολούθησε την γνωστή συνταγή της “μίξης των αμίκτων”.Μάθαμε λοιπόν ότι “από αιώνες μακρυνούς και απο χρόνους θείους απο αρχαίους φιλοσόφους και ρήτορους (ρήτορες θα εννοούσε) ορίσθηκαν στο έθνος μας οι αρετές του ανθρώπου… που υμνήθηκαν απο ιερείς του Δία και ιερείς του Χριστού μας και όρισαν γενεές ανθρώπων να πρεύονται εν οδώ αγίων πάντα προς το θείον”.
Εδώ βλέπουμε μια πιο πονηρή προπαγάνδα , αφού εν αντιθέσει με την “εκκλησία των Ελλήνων” του Ιφικράτη δεν εξοντώνουν τους “αιρετικούς Ναζωραίους” αλλά προσπαθούν να τους “παντρέψουν” με τους νεοειδωλολάτρες της αρχαιολαγνείας και τους εραστές του “Απολλώνιου φωτός”.Η πατριώτισα λοιπόν κ. Νικοπούλου αφού έκανε μία φευγαλέα αναφορά στον Χριστό συνέχισε την νεο-παγανιστική της ρητορεία λέγοντας : “η αρετή των αρετών είναι να είσαι Έλληνας να είσαι το φως πάνω στη γη που πήρε ο Προμηθέας….Είμαι Έλληνας θα πεί πως έχω μέσα μου την πιο μεγάλη θεία αρετή , έχω το φως του θείου λόγου, και ορίζω μόνο με αρχές ελληνικές τα αρχέγονα πατήματά μου.Για χάρη αυτής της αρετής που Ελλάνιο φως ονόμασαν οι αρχαίοι ο Προνηθέας σταυρώθηκε και έγινε θυσία για να γενεί ο άνδρας Έλληνας και νάχει φως μεσ΄την ψυχή του για να γεννήσει η μάννα τα παιδιά που θα γεννού εωσφόροι της ελπίδος….”
Δεν θα συνεχίσουμε με το “εωσφορίζον” νεο-παγανιστικό πατριωτικό παραλήρημα της κ. Νικοπούλου , αυτό μπορείτε να το θαυμάσετε στο παρακάτω video .Θα ξαναπούμε όμως αυτό που εδώ και πολλά χρόνια έχουμε κουραστεί να επαναλαμβάνουμε, ότι δηλαδή πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί διότι οι πραγματικοί εχθροί της Ελλάδας δεν είναι μόνο απέναντί μας αλλά και πίσω μας και μάλιστα μεταμφιεσμένοι με χλαμύδες, φουστανέλες ή ακόμα ψευτόρασα παριστάνοντας δήθεν τους χριστιανούς.
Να γιατί όταν μιλάμε σε εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα αναφερόμαστε στον Μακρυγιάννη , τον Παπουλάκο και όλυς τους άλλους Μάρτυρες και αγωνιστές του έθνους μας.Αν θέλουμε να ξεδιψάσουμε θα πιούμε καθαρό νερό απο αυτές τις πηγές και όχι απο τα λασπόνερα που μάζεψαν στους πρόχειρα ανοιγμένους νερόλακκους οι λαϊκατζήδες της δημοκρατίας και του πατριωτισμού και οι άλλοι κρυφοφασίστες ελλαδέμποροι.
Χαρά Νικοπούλου “Εθνική Εταιρία” 11-03-2012
Εθνική Εταιρεία
Το όνομα Εθνική Εταιρεία έφερε ελληνική μυστική οργάνωση, κυρίως από στρατιωτικούς, που συστάθηκε στην Αθήνα τον Μάιο του 1894, (κατ΄ άλλους από 15 χαμηλόβαθμους αξιωματικούς στις 12 Νοεμβρίου του 1894), με την πρώτη τότε απλή επωνυμία “Εταιρεία”. Στις 4 Σεπτεμβρίου του 1895 τροποποιήθηκε το καταστατικό της και μετονομάσθηκε σε «Εθνική Εταιρεία». Απευθυνόμενη προς τους Έλληνες «εν ονόματι του Θεού και της Πατρίδος» φερόμενος κύριος σκοπός της, όπως καταγράφεται στο καταστατικό του 1895, ήταν «η αναζωπύρωση του εθνικού φρονήματος, η επαγρύπνηση επί των συμφερόντων των δούλων Ελλήνων» και η «προπαρασκευή της απελευθέρωσης αυτών δια πάσης θυσίας»[1]. Βαθμιαία όμως μέσα σε μία ατμόσφαιρα αγωνίας και εκνευρισμού, παρά το φλογερό και άδολο πατριωτισμό των μελών της, μεταβλήθηκε σε «κράτος εν κράτει»[2]. Kάτω από έντονο συναισθηματικό φόρτο, εξερχόμενη των ορίων της λογικής και της πραγματικότητας, έπαιξε τελικά ιδιαίτερα αρνητικό ρόλο κατά τα γεγονότα λίγο πριν τον Ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897.
Πίνακας περιεχομένων
[Απόκρυψη]
Οργάνωση [Επεξεργασία]
Η Εθνική Εταιρεία οργανώθηκε κατά το σύστημα της Φιλικής Εταιρείας σε συνδυασμό με το αυστηρό απόρρητο τυπικό των Τεκτόνων[3]. Συστήθηκε την άνοιξη του 1894, αποτελούμενη αρχικά από 14 μέλη και αποκλείοντας από αυτή αξιωματικούς με βαθμό ανώτερο του υπολοχαγού. Η αρχή αποδοχής μόνο χαμηλόβαθμων αξιωματικών παραβιάστηκε πολύ γρήγορα. Τα πρώτα στελέχη της προέρχονταν από παλαιότερη οργάνωση που έφερε το όνομα «Εθνική Άμυνα» που είχε δράσει στη Κρήτη και τη Θεσσαλία την οποία και είχε διαλύσει ο Χ. Τρικούπης το 1882[4]. Ιδρυτές[5] της Εθνικής Εταιρείας, όπως αποδείχθηκε αργότερα, ήταν οι στρατιωτικοί Χρ. Σολιώτης, Πέτρος Λυκούδης και Αλ. Σοφιανός οι οποίοι το 1894 και την συνέστησαν. Ακολούθησε μύηση και άλλων αξιωματικών αλλά και προσώπων που κατείχαν εξαιρετικές θέσεις στην τότε Αθηναϊκή κοινωνία όπως καθηγητές, δικαστικοί κ.λπ. Στην ομάδα πρωτοστάτησαν οι Λ. Φωτιάδης, Γ. Σουλιώτης, Κ. Πάλλης, και Παύλος Μελάς, ενώ οι πλέον ενεργοί πυρήνες της βρίσκονταν στο Άργος και το Ναύπλιο. Τμήμα της εταιρείας στο Ναύπλιο ίδρυσε ο Ιωάννης Μεταξάς. Μέχρι το Σεπτέμβριο του 1895, η Εθνική Εταιρεία διέθετε εξήντα μέλη και με νέο καταστατικό που συντάχθηκε το ίδιο έτος συγκροτήθηκε ενδεκαμελές συμβούλιο.
Μέσα σε δύο χρόνια η Ε.Ε. απέκτησε μεγάλη ισχύ με την μύηση της πλειονότητας των αξιωματικών τόσο του στρατού ξηράς όσο και του ναυτικού καθώς και πολλών πολιτευτών και μεγάλου μέρους δημοσιοϋπαλληλικού και δικαστικού ακόμα κλάδου. Κατάφερε να προσελκύσει σημαντικούς παράγοντες της δημόσιας ζωής, καθώς και διανοούμενους ή καλλιτέχνες της εποχής, όπως ο Ανδρέας Καρκαβίτσας, ο Γρηγόριος Ξενόπουλος, ο Νικόλαος Λύτρας, ο Κωστής Παλαμάς, ο Νικόλαος Πολίτηςκαι άλλοι[6]. Χάρη στο μυστηρίου που την περιέβαλλε και την “αόρατη δύναμη” της “υπέρτατης Αρχής” της, (όπως έλεγαν τότε), η εταιρεία επεκτάθηκε και εκτός των τότε συνόρων, στις ελληνικές παροικίες του εξωτερικού, εξασφαλίζοντας έτσι τεράστια οικονομικά μέσα αλλά και ασφαλώς εξίσου μεγάλη ηθική επιρροή. Την Άνοιξη του 1896 η Εθνική Εταιρεία αριθμούσε ήδη 56 παραρτήματα σε διάφορες ελληνικές πόλεις της τότε Ελλάδας, (που σημαίνει σχεδόν σε όλες), με 83 υποοργανώσεις στις ελληνικές κοινότητες του εξωτερικού[7], ενώ ο συνολικός αριθμός των μελών της υπολογίζονταν σε 3.185 ενεργά μέλη[8]. Με την υποστήριξη όμως και άλλων παρεμφερών πατριωτικών ομίλων καθώς και πολιτικών προσώπων ιδίως της αντιπολίτευσης, όπως π.χ. το προσωπικό κόμμα του Ράλλη, άσκησε εντονότατη πίεση και κριτική στη τότε κυβέρνηση του Δεληγιάννη. Έτσι η Εταιρεία αυτή μεταβλήθηκε σιγά – σιγά σε “κράτος εν κράτει” ενώ οι δραστηριότητές της επεκτάθηκαν εκτός της Κρήτης στη Μακεδονία και την Ήπειρο. Ενίσχυσε δε ηθικά και υλικά την Κρητική Επανάσταση του 1896 και πράγματι αντέταξε κατά της διείσδυσης της Βουλγαρικής Εξαρχίας στη Μακεδονία, (που ήταν τμήμα ακόμη της Οθωμανικής αυτοκρατορίας), πολλά αντιανταρτικά σώματα.
Το 1896 πρόεδρος της Εταιρείας ανέλαβε ο ιστορικός και καθηγητής Σπ. Λάμπρος, μη κοινοποιήσιμος στα μέλη που πίστευαν σε κάποια «υπέρτατη Αρχή». Η σφραγίδα της Εταιρείας, που φέρονταν στα διάφορα ψηφίσματα, προσκλητήρια κ.λπ. έφερε στο άνω ημικύκλιο τον 16άκτινο ισόκερο σταυρό με τη ρήση από κάτω «ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑ», στο δε κάτω ημικύκλιο έφερε χιαστί δύο ξίφη μεταξύ των γραμμάτων Ε Ε (κεφαλαία) και κάτω δε απ΄ αυτό, επί της περιφέρειας τις λέξεις «Η ΑΝΩΤΑΤΗ ΑΡΧΗ».
Η εταιρεία εξασφάλιζε έσοδα μέσα από τακτική εισφορά των μελών της, που είχε καθοριστεί στο ποσό των τριών δραχμών μηνιαίως. Άλλες έκτακτες εισφορές γίνονταν επίσης δεκτές, προερχόμενες κυρίως από μέλη του εξωτερικού, οι οποίες συγκέντρωναν τελικά ποσό σημαντικότερο εκείνου των τακτικών εισφορών. Σημαντικά ποσά αντλούνταν επίσης μέσα από φανερούς εράνους στο εξωτερικό. Πολύτιμη για την εταιρεία ήταν η εισφορά από την κοινότητα της Αιγύπτου και ειδικότερα από το παράρτημα της Αλεξάνδρειας[9].
http://klassikoperiptosi.blogspot.com/