Χριστός Ανέστη!!!
Vassilis_1 έγραψε:
Αγαπητέ LAPTONAS, για πιο λόγο να κάνω προσαρμογές; Αφού η Διδασκαλία του Χριστού, έχει υψίστου βαθμού αξίας παραγγέλματα, χωρίς ΚΑΝΕΝΑ ψεγάδι!!! Οπότε αυτά ακολουθώ, μιας και ανήκω στο Χριστό!!!
LAPTONAS έγραψε:
Εσύ μπορεί να ανήκεις στο Χριστό αλλά το θέμα ανήκει στην ενότητα "αρχαία Ελλάδα" όπου ενδιαφέρει εκείνους που θέλουν να ερευνήσουν τι έλεγαν οι αρχαίοι
Vassilis_1 έγραψε:
Δικαίωμα του καθενός είναι αγαπητέ, να ερευνήσει τι έλεγαν οι αρχαίοι, ούτε εμποδίζω κανένα, και δικαίωμά μου είναι, όταν βλέπω αυτά που έλεγαν οι αρχαίοι, όπως αυτό: “Θεούς σέβου (Να σέβεσαι τους θεούς)”, να τα σχολιάζω.
LAPTONAS έγραψε:
Βρε Βασίλη μας δουλεύεις; Εσύ δεν εμποδίζεις με τα σχόλια σου; δεν είπες πριν:
προτείνω σαν Ορθόδοξοι Χριστιανοί που είμαστε, να μη προβάλουμε τα Δελφικά παραγγέματα.
Πράγματι έδωσα αυτή τη συμβουλή. Άλλο πράγμα όμως η συμβουλή, και άλλο πράγμα ο εξαναγκασμός. Αφού εσύ, έτσι και έτσι, τα πρόβαλες, ο καθένας ήταν ελεύθερος να τα διαβάζει.
LAPTONAS έγραψε:
Εσύ δεν είπες σε άλλο θέμα ότι έχεις λάβει την "θεία αποστολή" να ταχθείς ενάντια στις "δύο και τρεις πυγολαμπίδες" (τους αρχαρχαίους Έλληνες φιλοσόφους) τους οποίους πολεμάς μετά μανίας ;
Για δείξε μου, που έχω γράψει, ότι έχω λάβει την "θεία αποστολή";
Βεβαίως τις πλάνες της αρχαιοελληνικής φιλοσοφίας τις πολεμάω, αφού αυτές τις πλάνες τις έχει πολεμήσει η Ορθόδοξη Εκκλησία δια των αναθεματισμών της Ζ’ Οικουμενικής Συνόδου.
Και φυσικά οι πλάνες της αρχαιοελληνικής φιλοσοφίας, δεν ήταν οι "δύο και τρεις πυγολαμπίδες", αλλά ο όγκος ιλύος = ο βούρκος.
Οι πέντε πυγολαμπίδες που έλεγαν οι θύραθεν, αυτές, παρομοιάζονται με τις αλήθειες που έλεγαν οι θύραθεν:
Όλα αυτά τα έχει ξεδιαλύνει υπέροχα το κείμενο του Αρχιμανδρίτου Επιφάνιου Θεοδωρόπουλου.
Μεταφορά από το βιβλίο του “Άρθρα – Μελέται Επιστολαί. Τόμος Α'.”
Eις τους θύραθεν ευρίσκονται ψήγματα τινα χρυσού, λάμψεις τινές φωτός, μόρια τινα αληθείας• τίς ο αμφισβητών; Αλλ’ από του σημείου τούτου μέχρι των «Ελληνοχριστιανικών συνθέσεων» υπάρχει απόστασις όχι απλώς μεγάλη, αλλ’ αυτόχρημα αβυσσαλέα. Και αν παρίδωμεν τον όγκον της ιλύος, το ψηλαφητόν σκότος, το μέγεθος της πλάνης και του ψεύδους, εν οις εκυλίσθη η ανθρώπινη σοφία, και μείνωμεν μόνον εις τα ολίγα ψήγματα του χρυσού, τας αμυδράς λάμψεις του φωτός και τα ελάχιστα μόρια της αληθείας, και πάλιν ουδείς λόγος περί «συνθέσεων» χωρεί. Αληθώς! Τίς η χρεία να τεθώσι παρά τον ήλιον πέντε εξ λύχνοι ή πυγολαμπίδες;