Oυρανού κρίσις

1
Θαῦμα φρικτόν καί ἐξαίσιον τοῦ θαυματουργοῦ Σπυρίδωνος, δι’ οὗ τάς βουλάς τῶν παρανόμων παπιστῶν, ἐματαίωσε, μη συγχωρήσας αὐτοῖς, να ἐγείρουν Ἀλτάριον, ἤτοι θυσιαστήριον, μέσα εἰς τον ἐν τῇ Κερκύρᾳ ἅγιόν του Ναόν, συντεθέν, μετά και ἱερᾶς και ἐπινικείου ἀκολουθίας, εἰς αὐτό, παρά ζηλωτοῦ τινος ἀδελφοῦ.
Εικόνα
Για να εννοηθεί πλήρως ή εικονιζόμενη ιχνογραφία, προϋποθέτει την ανάγνωση του βιβλίου «Ουρανού ΚΡΙΣΗΣ» πού κυκλοφορεί. Ωστόσο και ή θέα του σχεδιαγράμματος επεξηγημένη πως, εισάγει στο θέμα και πληροφορεί για το πάθημα Παπικών στην Κέρκυρα.

Με συντομία αναφέρουμε ότι το βλεπόμενο θέαμα είναι μια συμπύκνωση της τότε οχυρωμένης πόλεως Κερκύρας με το τότε κάστρο - φρούριο αριστερά. Έτσι ήταν το 1718 ως έδρα της βενετσιάνικης Αρχής, αφού το νησί εξουσίαζαν οί Βενετοί. Δεσπόζει στην κορυφή ή σημαία - σύμβολο της Βενετίας με το λιοντάρι.

Γιατί όμως ό συγγραφέας του βιβλίου «Ουρανού ΚΡΙΣΗΣ» Άγιος Αθανάσιος ό Πάριος έγραψε το βιβλίο με αυτό τον τίτλο και γιατί ως συνοδευτικό του έθεσε το σχεδιάγραμμα αυτό;

Το νησί της Κερκύρας δεν το είχαν κυριεύσει οί Τούρκοι. Το 1716 εμφανίστηκε απειλητικός ό οθωμανικός στόλος και πάτησε στο νησί. Στις αρχές Αυγούστου ό Τούρκος πασάς ζήτησε την παράδοση της πόλεως. Οι εντός Βενετοί και Κερκυραίοι ορθόδοξοι πάλεψαν προς υπεράσπιση. Ανθρωπίνως – στρατιωτικώς οί εντός ευρίσκονταν σε δεινή θέση. Παράλληλα δακρύβρεκτοι Ικέτευαν τον Άγιο Σπυρίδωνα για χάρη και έλεος Θεού. Ενώ είχαν προηγηθεί επιθέσεις και αντεπιθέσεις, ξαφνικά, αυγουστιάτικα ξέσπασε θύελλα με κεραυνούς ισχυρούς άνεμους και κατακλυσμιαία βροχή, οπότε έπαθαν καταστροφή και τα πλοία των Τούρκων πού βρέθηκαν ανοικτά στο πέλαγος. Την επομένη οί εντός έκπληκτοι έβλεπαν ότι οί Τούρκοι έφευγαν δρομέως, ενώ άφηναν πίσω τους νεκρούς, καράβια κατεστραμμένα, σκηνές, εφόδια ως και βαρεία πυροβόλα της εποχής. Ό λαός απέδωσε την ευμενή εξέλιξη σε σωτήρια επέμβαση του Αγ. Σπυρίδωνος. Τούτο απόλυτα δέχτηκαν και

οί παπικοί Βενετοί. Ιστορικό το γεγονός.

Μετά την θαυμαστή διάσωση από τους Τούρκους, όπου θεσπίστηκε μία ακόμη εορτή στην Κέρκυρα Στις 11 Αυγούστου, ό βενετός ηγεμόνας Ανδρέας Πιζάνης, θέλοντας να ευχαριστήσει τον Άγιο, συμβουλεύτηκε το θεολόγο του τι να κάνει για να είναι αρεστό στην αγιότητα του. Εκείνος του
πρότεινε να στήσει μέσα στο Ναό του Αγίου αλτάριο, δηλ. τράπεζα, παραπλεύρως της υπαρχούσης, για να γίνεται και λατινική λειτουργία. Άρεσε στον Ηγεμόνα ή συμβουλή και πρόσταξε να ετοιμαστεί το ανάλογο υλικό. Του φάνηκε εύλογο πηγαίνοντας στο Ναό να φωνάξει τους Ιερείς και να τους αναφέρει την πρόθεση του, αφού ό Ναός με το ιερό Σκήνωμα του Αγίου εντός, ανήκει στους Ορθοδόξους. Στο άκουσμα, οί Ιερείς είπαν ότι αυτό είναι πράξη - καινοτομία επιζήμια. Ό Ηγεμόνας «εν θυμώ» τους είπε ότι θα τελειώσει την απόφαση του. Τη νύκτα εκείνη βλέπει «κατ' όναρ ό Ηγεμών, άνθρωπο με σχήμα μοναχού λέγοντας, τι με ενοχλείς και ταράττεις τους Ιερείς;». Φώναξε το θεολόγο και του διηγήθηκε το ενύπνιο. Εκείνος του είπε ότι ονείρατα οί χριστιανοί δεν πιστεύουμε, και ότι τούτο είναι πειρασμός δαίμονος για να εμποδίσει το θεάρεστο έργο σου. Πείστηκε ό Ηγεμών στους λόγους του. Την ερχόμενη νύκτα βλέπει «πάλιν ό Ηγεμών τον ίδιον μοναχό απειλούντα και λέγοντα: Ήξερε ότι αν πειράξεις τον οίκον μου, θέλεις μετανοήσεις, ότε ουδέν όφελος. Απαράλλακτος διηγήθηκε εις τον θεολόγο, ως και την δειλία της καρδίας του, ώστε δεν θέλει να εκτέλεση το έργον». Πάλι όμως ό θεολόγος τον τόνωσε να προχωρήσει. Κοινός νους λέει ότι, ενώ εκείνον πού ήθελε να ευχαριστήσει αρνήτω την ενέργεια του, ό θεολόγος επέμενε, και τελικά και ό Ηγεμών κακώς πείστηκε. Πηγαίνοντας πάλι στο Ναό να πει στους δικούς του το πώς πρακτικά να στηθεί ή Τράπεζα, οί Ιερείς τον παρεκάλεσαν να μην προχωρήσει, μήπως δεν φανεί αρεστό στον άγιο. Και τούτο χωρίς να γνωρίζουν εκείνη τη στιγμή τις εμφανίσεις του Αγίου. Ό δε άκουσας αυτούς με θυμό είπε, ότι «αν δεν ησυχάσωσι, θέλει τους στείλει σιδηροδέσμιους εις την Βενετία. να τους ρίψουν εις τα καμαρωτά (φυλακή), ώστε να μην ιδούν πλέον τον ήλιον».

Και ενώ την επομένη θα εστήνετο ή τράπεζα, περί «το μεσονύκτιο γίνονται αστραπαί και βρονταί και κεραυνοί. Τότε ό φύλαξ (σκοπός), βλέπει ένα μοναχό με ένα δαυλό αναμμένο εις την χείρα πλησιάζοντα εις αυτόν. Ό φύλαξ τον ερωτά ποίος είσαι συ; και πού υπάγεις; και σήκωσε το όπλον - τουφέκι δια να τον αποκτείνει. Τότε ό μοναχός άπεκρίθη• εγώ είμαι ό Σπυρίδων. Και άμα τούτο ειπών, ήρπασεν αυτόν και τον απεσφενδόνισεν έξω εις την Σπιανάδα της πόλεως (πλατεία). Εκεί ευρέθη όρθιος, καθώς ήτον με το όπλον του. Και παρευθύς ήναψεν ή αποθήκη και ή ταύτης έξαψις πάσας ανέτρεψε τάς οικοδομάς οπού ήτον εκεί μέσα εις το τότε Παλάτιον του Ήγεμόνος. και πάντα τα περί αυτό• και ό μεν Ηγεμών ευρέθη νεκρός, ό δε θεολόγος έξω εις το Τειχόκαστρον νεκρός...».

Ωσάν ξημέρωσε, ό λατινεπίσκοπος με δικούς του απεμάκρυναν τα υλικά πού είχαν έξω στο Ναό. Στη συνέχεια έγινε γνωστό ότι λίγο πριν την συμφορά, κάποιος της πόλεως πού ερρέμβαζε με θέα το Ναό, είδε να εξέρχονται από το καμπαναριό του Ναού του Αγίου λάμψεις φωτός πού κατευθύνθηκαν - όπως φάνηκε - στην πυριτιδαποθήκη, οπότε, «όλα φωτιά γένηκαν».

Τον φρουρό - στρατιώτη πού έγινε λόγος, ό Άγιος σκόπιμα τον διαφύλαξε. Πράγματι, «ημέρας γενομένης, όλος ενθουσιών εβόα φωνή μεγάλη και εκήρυττε λέγοντας, ό άγιος Σπυρίδων έκαμε αυτά τα φοβερά, και καταλεπτώς εδιηγείτο ολην την ύπόθεσιν. Οι Λατίνοι μην υποφέροντες την ομολογία του, εις την Ιταλία απέπεμψαν αυτόν».

Το τιμωρητικό γεγονός το αναφέρει και ό Κερκυραίος Διδάσκαλος του Γένους Ευγένιος Βούλγαρις, όπως καταλεπτώς αναφέρεται στο βιβλίο.

Ό λόγιος και συγγραφέας Άγιος Αθανάσιος ό Πάριος (εορτάζεται 24 Ιουνίου), ό όποιος ευρέθηκε στην Κέρκυρα περί το 1760. κατέγραψε το γεγονός. Προκειμένου να το παραστήσει πιο έντονα στο βιβλίο πού εξέδωσε αργότερα, πρόσθεσε και την ιχνογραφία και έθεσε και νούμερα - ονόματα προκειμένου να διευκολύνει το πώς έγινε το θλιβερό γεγονός και με τους γεωγραφικούς χώρους.

Νο 1,το καμπαναριό του Ναού άπ' όπου εξήλθαν οι φλόγες.
Νο 2, ό Αγ. Σπυρίδων με αναμμένο δαυλό και ό στρατιώτης πού προβάλει το όπλο.
Νο 3. ό στρατιώτης πού απεσφενδονίστηκε στην πλατεία, μερικές εκατοντάδες μέτρα μακριά.
Νο 4,το παλάτι του Βένετου κυβερνή του.
Νο 5, νεκρός έξω ό θεολόγος.
Νο 6, ή ξύλινη γέφυρα πού ένωνε πόλη και φρούριο - κάστρο. Ό πολύς χώρος βρέχεται από θάλασσα.

Τελικά ό Αγ. Σπυρίδον, αφού οι προτροπές του δεν έγιναν δεκτές, δυναμικά απέτρεψε το στήσιμο της τράπεζας. Το ανθρώπινο εγωιστικό θέλω του Ανδρέα Πιζάνη δεν έγινε. Υπερίσχυσε ή δύναμη του Θεού τόσο δυναμικά, όσο ποτέ μέσω αγίου. Και τούτο διότι κτυπήθηκε ή παπική αίρεση.

Τόνισε ό Αθανάσιος μεταξύ άλλων: «...Μεγάλα και εξαίσια πράγματα έγιναν, και τούτο είναι βέβαιον. Εκείνο δε όπου υπερβαίνει όλα τα άλλα, και στεφανώνει τα θαύματα του Σπυρίδωνος και δεν πρέπει να ονομάζεται απλώς θαύμα, αλλά θαύμα θαυμάτων, ή ορθότερα, ΚΡΙΣΗΣ του Ουρανού, είναι ή παραδοξοτάτη καταστροφή των Λατίνων με την οποίαν τους απεδίωξε από τον θείων του Ναόν, όταν μελέτησαν, και εγγύς ήλθον να τον μολύνουν με το αλτάριο των». Εκεί οδήγησαν με την υπερήφανη στάση τους μετά το θαύμα διασώσεως από τους Τούρκους, στο συμβάν δυστυχίας και ολέθρου των, και άφησε διαπαντός δείγμα ή θεία επέμβαση, ότι οι Λατίνοι και παπικοί ως προς το πιστεύω τους είναι απόβλητοι αιρετικοί, και όχι Εκκλησία Χριστού. τι έχουν να πουν στη θέση αυτή του Ουρανού οι Λατινόφρονες, και οι όποιοι προσκείμενοι στον Πάπα - Παπισμό;

Άρχιμ. Νεκτάριος Ζιόμπολας
http://www.pigizois.net/




Το βιβλίο μπορείται να το διαβάσετε εδω
Caer está permitido, levantarse es obligatorio....."Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς"
Xαμένη μάχη,είναι αυτή που φοβήθηκες να δώσεις
Πριν γράψεις σκέψου! Πριν κατακρίνεις περίμενε! Πριν προσευχηθείς συγχώρα! Πριν παραιτηθείς προσπάθησε!
Καλό είναι το να υπάρχεις …μα το να ζεις εν Χριστώ είναι άλλο πράγμα !

Re: Oυρανού κρίσις

2
Απόσπασμα απο το βιβλίο αφιερωμένο στους Οικουμενιστές.

Τα παρακάτω τα γράφει ο άγιος Αθανάσιος ο Πάριος.



Ὅτι ἡ θαυματουργία αὕτη τοῦ θείου Σπυρίδωνος εἶναι κατὰ ἀλήθειαν, ἀδέκαστος Κρίσις του Οὐρανοῦ,
μεταξὺ τῶν δύo Ἐκκλησιῶν, Ἀνατολικῆς καὶ Δυτικῆς.


Ὅτι μὲν ἡ καταστροφὴ τῆς ἀκροπόλεως ἔργοvἐστάθη τῆς δεξιᾶς τοῦ Σπυρίδωνος, ἀπεδείχθη ἤδη ἐν τῷ προλαβόντι κεφαλαίῳ μὲ ὅλην τὴν δυνατὴν ἐξέτασιν . Καὶ μὲ ὅλους τοὺς τρόπους ἐγνωρίσθηκαὶ ὡμολογήθη διὰ τοιοῦτον, ἀκόμα καὶ ἀπὸ τοὺς
ἰδίους ἐχθρούς .

Ἀλ­λὰ διὰ ποί­αν αἰ­τί­αν ἔ­γι­νε, καὶ εἴ­ρη­ται πολ­λά­κις καὶ πά­λιν τὸ λέ­γο­μεν· ὅ­τι, διὰ νὰ μὴ κτί­σῃ ὁ ἀ­λα­ζὼν Ἡ­γε­μών, μέ­σα εἰς τὸν θεῖ­ον του Να­ὸν τὸ Ἀλ­τά­ρι ὅ­που ἐ­με­λέ­τη­σεν . Ἔτσι εἶπε καὶ τὴν πρώτην νύκτα, ἔτσι εἶπε καὶ τὴν δευτέραν, ὅταν κατ’ ὄναρ ἐφάνη εἰς αὐτόν, συμβουλεύωντάς τον, ἢ νὰ εἰπῶ καλλίτερα προστάζωντάς τον, νὰ λείψῃ ἀπὸ τὸν σκοπὸν ὁποῦ ἔβαλε· ἤτοι νὰ μὴ βάλῃ εἰς πρᾶξιν τὴν παράνομον ἀπόφασίν του, τοῦτ’ ἔστι νὰ μὴ θελήσῃ νὰ κτίσῃ μέσα εἰς τὸν Ναόν του, ἐκεῖ εἰς τὸ ἅγιόν του πλευρόν, τὸ ἀ­θέ­μι­τον καὶ θε­ο­μί­ση­τον Ἀλ­τά­ρι του, διότι θέλει τὸ μετανοήση, ὅτε οὐδὲν ὄφελος . Ἄ­φρων Ἡ­γε­μών, ἀ­σύ­νε­τε Ἀν­δρέ­α Πι­ζά­νη, τι σὲ ὠ­φέ­λη­σεν ἡ κα­τὰ τῆς ἀ­ψευ­δοῦς ὀ­πτα­σί­ας με­γα­λο­ψυ­χί­α; Διατὶ τόση θρασύτης ἐναντίον τῶν θερμῶς σε παρακαλούν­ των, διὰ νὰ μὴ κάμῃς μίαν καινοτομίαν, μέχρι τότε ἀνήκουστον; Διατὶ ἀπειλαὶ καὶ φοβερισμοί, ἐναντίον τῶν καλῶν ἱερέων τοῦ θείου Ἱεράρχου, ὁποῦ σὲ ἱκέτευον μὲ ὅλην τὴν ταπείνωσιν;

Ἄμ­πο­τες καὶ νὰ μὴν ἤ­θε­λες κα­τα­πει­σθῇς εἰς τοὺς ἀ­νο­ή­τους λή­ρους τοῦ ἀ­θε­ω­τά­του κα­πνο­λό­γου σου . Διότι, ἀγκαλὰ καὶ κατὰ ἄλλον τρόπον ὁμολογουμένως ἤσουν anima persa, ψυχὴ ἀπωλεσμένη, ὅμως κἂν δὲν ἤθελες στερηθεῖς τόσον παράκαιρα τὸ φῶς τῆς παρούσης ζωῆς . καὶ λοιπὸν ἡ ἀπόφασις τοῦ ἁγίου ἔλαβε τέλος . Ὁ Ἡγεμὼν καὶ οἱ περὶ αὐτὸν ἀπωλέσθησαν . Ἡ τοῦ Ἀλταρίου βουλὴ ἔμεινεν ἀτελείωτος .

Τώ­ρα φαί­νε­ταί μοι, πῶς δὲν εἶ­ναι πολ­λὴ δυ­σκο­λί­α νὰ στο­χα­σθῇ κα­θ’­ ἕ­νας ὅ­τι ὁ Να­ὸς τοῦ Ἁ­γί­ου Σπυ­ρί­δω­νος ἐ­πα­ρά­στη­νε καὶ πα­ρα­στή­νει ὅ­λον ἕ­να, τὴν Ἀ­να­το­λι­κὴν Ἐκ­κλησί­αν μὲ ὅ­λα της τὰ φρο­νή­μα­τα. Καὶ πά­λιν, ὅ­τι μὲ τὸ Ἀλ­τά­ρι ἐ­κεῖ­νο, ἐ­πα­ρα­στή­νε­το ἡ Δυ­τι­κὴ Ἐκ­κλη­σί­α
μὲ ὅ­λα τὰ ἐ­δι­κά της φρο­νή­μα­τα, καὶ μὲ τὸν Πά­παν της .
Βεβαιότατα οὕτως ἔχει, καὶ ἀλλέως δὲν δύναται νὰ εἶναι ἡ τούτων κατάστασις . Τὸ ­Ἀλ­τά­ριον­ εἰ­σά­γει­ καὶ ­Πά­παν,­καὶ ­ψευ­δο­σύ­νο­δον ­Φλω­ρεν­τι­νήν,­ἤ­γουν­ καὶ­ προ­σθή­κην­ τοῦ­ ἁ­γί­ου­ Συμ­βό­λου,­ καὶ­ ἀ­ζυ­μο­ θυ­σί­αν,­καὶ­ με­του­σί­ω­σιν ­ἄ­νευ ­ἐν­τεύ­ξε­ως, καὶ ὅλας τὰς ἑξῆς καινοτομίας . [/b] Ὁ­ Σπυ­ρί­δων­ ὀρ­γί­ζε­ται,­ καὶ­ ὀρ­γι­ζό­με­νος­ ἀ­πο­βάλ­λει­ τὸ­ ἡ­γού­με­νον,­ ἤ­γουν­ τὸ­ Ἀλ­τά­ρι.­ Ἄ­ρα­ σὺν­ αὐ­τῷ­ καὶ­ δι’­ αὐ­τοῦ­ ἀ­πέ­βα­λε­ καὶ­ Πά­παν­ καὶ­ Φλω­ρεν­τί­αν,­ καὶ­ ὅ­λα­ τὰ­ λοι­πά,­ ἤ­γουν­ ὅ­λον­ τὸν­ κα­κὸν­ ὁρ­μα­θὸν­ τῶν­ πα­πι­κῶν­ και­νο­το­μι­ῶν . Καὶ λοιπόν, χριστιανοὶ ὀρθόδοξοι, χριστιανοὶ τῆς Ἀνατολικῆς Ἐκκλησίας τέκνα γνησιώτατα, τὸ­ θαῦ­μα­ τοῦ­το,­ δὲν­ εἶ­ναι­ ἁ­πλῶς­ ἕ­να­ θαῦ­μα, ἤγουν δὲν εἶναι ἕνα ἀπὸ ἐκεῖνα τὰ θαύματα, ὁποῦ δείχνουσι τὴν δύναμιν τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ, ἀγκαλὰ καὶ νὰ κάνῃ καὶ τοῦτο τὸν ἴδιον, ἀλ­λὰ ­κα­τὰ­ ἀ­λή­θειαν ­εἶ­ναι­ μί­α­ ἀ­δέ­κα­στος­ τοῦ ­Οὐ­ρα­νοῦ ­Κρί­σις.­Κρί­σις ­μὲ ­τὴν­ ὁ­ποί­αν­ ὁ­ Οὐ­ρα­νὸς­ ἄ­νω­θεν­ ἔ­δει­ξε­ σή­με­ρον,­ ποί­α­ ἀ­πὸ ­τὰς­ δύ­ω ­Ἐκ­κλη­σί­ας ­βα­στᾷ ­τὴν ­θεί­αν ­ἀ­λή­θειαν,­ ἤ­γουν ­ποί­α ­ἀ­πὸ ­τὰς ­δύ­ω­ κρα­τεῖ ­ἀ­πα­ρα­σά­λευ­τα­τὰ­ θε­ο­πα­ρά­δο­τα­ καὶ­ ἀ­πο­στο­λι­κὰ­ δόγ­μα­τα,­ καὶ­ τὰς­ ἀ­πο­στο­λι­κὰς­ καὶ­ πα­τρι­κὰς­ πα­ρα­δό­σεις,­ καὶ­ ποί­α­ ἠ­θέ­τη­σε­ καὶ­ ἀ­νέ­τρε­ψεν­ αὐ­τὰ­ ὅ­λα,­καὶ ­μὲ ­τὰς­κα­κάς­ της ­και­νο­το­μί­ας,­ἔ­γι­νεν ­ἀ­φορ­μή,­ἡ­ μί­α ­Ἐκ­κλη­σί­α ­νὰ­ σχι­σθῇ­ εἰς­ δύ­ω­ ἐ­ναν­τί­ας­ καὶ­ πο­λε­μί­ας­ ἀ­να­με­τα­ξύ­ των . Καὶ τούτην τὴν ψυχοφθόρον καὶ κακίστην διαίρεσιν τῶν δύω Ἐκκλησιῶν, δηλαδὴ τῆς Ἀνατολικῆς καὶ Δυτικῆς, σχεδὸν δὲν εἶναι τινὰς ὁποῦ νὰ μὴν τὴν ἠξεύρῃ . Οἱ πλέον ἀμαθεῖς χριστιανοί μας, ἂν καὶ δὲν ἠξεύρουν διαφορὰς ῥητῶς τὴν δεῖνα καὶ τὴν δεῖνα, ἠξεύρουσιν ὅμως καὶ διὰ βέβαιον τὸ ἔχουσι, πῶς οἱ φράγγοι δὲν πιστεύουσι, καθὼς πιστεύομεν ἡμεῖς .
Καὶ πάλιν ἐκ τοῦ ἐναντίου οἱ φράγγοι, καὶ γραμμα­τισμένοι καὶ ἀγράμματοι, σχισματικοὺς ὀνομάζουσιν ἡμᾶς τοὺς ἀνατολικούς . Λοι­πὸν­ ἔ­κρι­νε­ σή­με­ρον­ ὁ­ Οὐ­ρα­νὸς­ἀ­πὸ­ τὰ­ ὑ­ψη­λά,­ποῖ­οι­ εἶ­ναι­ κα­τὰ ­ἀ­λή­θειαν­ καὶ­ σχι­σμα­τι­κοὶ ­καὶ ­κα­κό­δο­ξοι­ αἱ­ρε­τι­κοί,­καὶ ­ἄ­ξιοι­ τοῦ ­αἰ­ω­νί­ου ­πυ­ρός . ᾙ φιλονεικίαις, ὁποῦ εἶχαν λάβει τὴν πρώτην τους ἀρχήν, ἀκόμα ἀπὸ τὰς ἡμέρας τοῦ ἁγιωτάτου Φωτίου, καὶ εἰς διάστημα χιλιετήσιον, καὶ ἔτι περισσότερον, πάντοτε ἐγίνοντο μὲ τὴν ἄκραν θερμότητα, καὶ ἀπὸ τὰ δύω μέρη, ὄχι μόνον διὰ ζώσης φωνῆς, ἀλλὰ καὶ διὰ συχνῶν συγγραμμάτων, ᾑ φιλονεικίαις ὅλες λέγω, σήμερον ἔλαβον τέλος .

Σή­με­ρον­ ὁ ­Οὐ­ρα­νὸς ­ἄ­νω­θεν,­διὰ­ τῆς­ δε­ξιᾶς­ τοῦ ­ἄ­νω­θεν­ καὶ­ ἐξ­ ἀρ­χῆς­ με­γά­λου­ προ­στά­του­ τῆς­ ὀρ­θο­δο­ξί­ας­ θεί­ου­ Σπυ­ρί­δω­νος,­ ὁ­λο­φά­νε­ρα­ καὶ­ κα­θα­ρώ­τα­τα­ ἀ­πε­φά­σι­σε,­πῶς ­ἡ ­Ἀ­να­το­λι­κὴ ­Ἐκ­κλη­σί­α,­εἶ­ναι­ ὀρ­θό­δο­ξος,­ εὐ­σε­βε­στά­τη,­ ἀ­πο­στο­λι­κή,­ καὶ­ ἁ­γί­α.­ Ἡ­ δὲ­ Δυ­τι­κὴ­ ἐκ­ τοῦ ­ἐ­ναν­τί­ου ­εἶ­ναι­κα­κό­δο­ξος,­αἱ­ρε­τι­κή,­ δυσ­σε­βε­στά­τη,­πα­πι­στι­κή,­καὶ­ πο­νη­ρή . Ἐπειδή, ἂν δὲν ἦτο τοιαύτη, διατὶ ὁ Σπυρίδων διώχνει ἔξω ἀπὸ τὴν ἐκκλησίαν του τὸ Ἀλτάριόν της, ὄχι μὲ κανένα ἄλλον μετριώτερον τρόπον, ἀλλὰ μὲ τὸν πλέον φοβερώτερον, μὲ ἕνα τρόπον, μὲ τὸν ὁποῖον ἐφανέρωσε, πόσον μῖσος, πόσην ἀναστροφήν, καὶ ὀργὴν ἔχει εἰς
ἐκείνην τὴν ἐκκλησίαν τῶν πονηρευομένων, δίδωντας εἰς ὄλεθρον καὶ ἀφανισμόν, ὡς δυσσεβεῖς καὶ ἀλαζόνας, ὅλους ἐκείνους ὁποῦ μὲ αὐθάδειαν ἐφέροντο εἰς τὴν αὑτοῦ Ἁγιότητα;


Ἂν ­δὲν ­ἦ­το ­τοια­ύτη,­δια­τὶ­ τὸν­ συμ­βου­λεύ­σαν­τα­ καὶ­ ἐγ­καρ­δι­ώ­σαν­τα­ τὸν­ Ἡ­γεμό­να­ κα­πνο­λό­γον,­ὄ­χι ­μό­νον ­ἐ­θα­νά­τω­σε,­ἀλ­λὰ ­καὶ­ μέ­σα ­εἰς­ τὸν­συγ­χα­με­ρώ­τα­τον­ βόρ­βο­ρον,­ἔ­κα­με­νὰ­ εὑ­ρε­θῇ,­κα­θὼ ς­ἔ­λα­χε,­κυ­λι­ό­με­νος­ ἀ­τι­μό­τα­τα
Ἔπαυσαν, ἔπαυσαν λέγω ᾑ ἄπειραις λογομαχίαις καὶ λογοτριβαῖς• ὅτι ναὶ σήμερον κατὰ ἀλήθειαν ὁ οὐρανὸς ἐβεβαίωσε, καὶ ἀναντίῤῥητα ἔδειξεν, ὡς ἀληθέστατα, ὡς γραφικώτατα, ὅλα ἐκεῖνα ὁποῦ πρῶτος ὁ ἱε­ρὸς­Φώ­τιος­ἔγραψε κατὰ Λατίνων . Σήμερον ὁ Οὐρανὸς μὲ τὴν ἀδέκαστον κρίσιν του, ἐπῄνεσε, καὶ ἀπεφάσισεν, ὅτι καλῶς, καὶ ὀρθῶς, καὶ κανονικῶς ἔπραξεν ἔπειτα ὁ ἱ­ε­ρὸς­ Σέρ­γιος, ὁποῦ ἐξήλειψεν ἀπὸ τὰ δίπτυχα τοῦ Πάπα τὸ μνημόσυνον .

Σή­με­ρον­ ὁ­ Οὐ­ρα­νὸς­ ἄ­νω­θεν,­ ἐ­πε­κύ­ρω­σε­ καὶ­ ἐ­πε­σφρά­γι­σε,­ τοὺς­ λο­γι­κοὺς ­ἀ­γῶ­νας­ καὶ­ τὰ ­πα­λαί­σμα­τα,­καὶ­ ὅ­λην­ ἐ­κεί­νην­ τὴν ­ἡ­ρω­ϊ­κω­τά­την ­καὶ­ξε­νή­κου­στον­ ἔν­στασιν,­ τοῦ­ ἱ­ε­ροῦ­ Μάρ­κου­ τῆς­ Ἐ­φέ­σου,­ καὶ­ ἐκ­ τοῦ­ ἐ­ναν­τί­ου,­ ἀ­νέ­τρε­ψεν,­ ἐ­κα­τήρ­γη­σε,­ καὶ­ ἐ­μα­ταί­ω­σε,­ τὰ­ κα­τὰ­ τῆς­ εὐ­αγ­γε­λι­κῆς­ ἀ­λη­θεί­ας,­ τῆς­ Φλω­ρεν­τίας­ σα­προ­μη­χα­νή­μα­τα . Μὲ ἕνα λόγον, σήμερον ἐκ δεύτερου ὁ Θεὸς τῶν θαυμασίων, διεχώρισεν ἀνὰ μέσον τοῦ φωτός, καὶ ἀνὰ μέσον τοῦ σκότους· ἀ­νὰ­ μέ­σον­ τοῦ­ φω­τὸς­ τῆς­ Ἀ­να­το­λι­κῆς­ Ἐκ­κλη­σί­ας,­ καὶ­ ἀ­νὰ­ μέ­σον­ τοῦ­ σκό­τους­ τῆς­ Δυ­τι­κῆς­ ὀ­χλα­γω­γί­ας· ἀνὰ μέσον δηλαδὴ τῆς φωτεινοτάτης ἀληθείας τῶν οὐρανίων δογμάτων, τὰ ὁποῖα, καθὼς παρέλαβε, οὕτω φυλάττει ἡ Ἀνατολικὴ Ἐκκλησία, καὶ ἀνὰ μέσον τοῦ σκοτεινοτάτου ψεύδους τῶν σατανικῶν φρονημάτων, τὰ ὁποῖα ἐφεῦρε καὶ κρατεῖ ἡ Δυτικὴ Ἐκκλησία . Χριστιανοὶ ὀρθόδοξοι, ὅσοι κατοικεῖτε εἰς τὸν τετραπέρατον Κόσμον, ἀκούσατε, μάθετε, ὅτι μεθ’ ἡμῶν τῶν ταπεινῶν ἡ νίκη· ὅτι συνετρίβη τὸ κέρας τῶν δυναστῶν . Ἔπεσεν ἡ ὕβρις τῶν ὑπερηφάνων καὶ ἀγερώχων . Οὗτοι ἐν ἅρμασι καὶ οὗτοι ἐν ἵπποις, ἡμεῖς δὲ ἐν ὀνόματι Κυρίου . Εἶτα τί; Αὐτοὶ συνεποδίσθησαν,καὶ ἔπεσον, ἡμεῖς δὲ ἀνέστημεν· καὶ ἀνωρθώθημεν .
Καὶ κατὰ ἀλήθειαν, σή­με­ρον­ εἶ­δον ­ἐν­ τῇ ­Κερ­κύ­ρᾳ­ οἱ ­Ὀρ­θό­δο­ξοι,­ὡς ­ὁ ­πά­λαι­ Ἰσ­ρα­ήλ,­ὑ­πο­βρυ­χί­ους ­καὶ­ κα­τα­χα­ω­μέ­νους­ τοὺς­ ἐ­χθροὺς­ τοῦ ­Θε­οῦ­ καὶ ­ἐ­δι­κούς­ των . Λοιπόν, ἂς λάβωμεν καὶ ἡμεῖς σήμερον τὴν ᾠδὴν τοῦ Μωϋσέως εἰς τὸ στόμα μας, καὶ ἂς βοήσωμεν καὶ ἡμεῖς χαρμονικῶς καὶ πανηγυρικῶς, ᾄδοντες καὶ λέγοντες «ᾌσωμεν τῷ Κυρίῳ, ἐνδόξως γὰρ δεδόξασται . Ἡ δεξιά σου χεὶρ Κύριε, δεδόξασται ἐν ἰσχύϊ· ἡ δεξιά σου χεὶρ Κύριε, ἔθραυσεν ἐχθρούς, καὶ τῷ πλήθει τῆς δόξης σου, συνέτριψας τοὺς ὑπεναντίους . Ἀπέστειλας τὴν ὀργήν σου, κατέφαγεν αὐτοὺς ὡσεὶ
καλάμην . Ἐξέτεινας τὴν δεξιάν σου, κατέπιεν αὐτοὺς ἡ γῆ• θαυμαστὸς εἶ Κύριε, ἐνδόξως ποιῶν τέρατα . Τίς ὅμοιός σοι ἐν θεοῖς Κύριε; τίς ὅμοιός σοι ἐν ἰσχύϊ»; Ἐγὼ δὲ καὶ μὲ τὸν μεγαλοφωνότατον προφήτην εὐκαίρως φωνάζω σήμερον πρὸς τὴν σύμπασαν Ἐκκλησίαν τῶν ὀρθοδόξων . Φω­τί­ζου,­ φω­τί­ζου­ ἡ­ νέ­α­ Ἱ­ε­ρου­σα­λήμ,­ ἡ­ ἐ­κλε­κτὴ­ νύμ­φη­ τοῦ­ Χρι­στοῦ,­ ἡ ­Ἀ­να­το­λι­κὴ ­Ἐκ­κλη­σί­α·­ἡ­ γὰρ ­δό­ξα ­Κυ­ρί­ου ­ἐ­πὶ­ σὲ­ ἀ­νέ­τει­λεν.­ Εὐ­φραί­νου­ καὶ­ κα­τα­τέρ­που,­ ὅ­τι­ ἀ­φεῖ­λε­ Κύ­ριος­τὰ­ἀ­δι­κή­μα­τά­σου­καὶ­τὸ­πα­ρὰ­τῶν­ἐ­χθρῶν­ σου­μα­κρο­χρό­νιον­ὄ­νει­δος .
Ἔθνη Λατίνων, ἀγέρωχα καὶ πεισματικά, ἔθνη ὑπερήφανα καὶ ὑβριστικά, ἔθνη τῆς παπικῆς λατρείας θεραπευταί, ἐσεῖς ὁποῦ ὑπερκαυχᾶσθε εἰς τὰς βασιλείας καὶ δυναστείας τῆς γῆς, καὶ μὲ ἀνυπόφερτον καταφρόνησιν ὀνειδίζετε ἡμῖν τὴν δουλείαν, ἐσεῖς ὁποῦ καὶ εἰς τὸν πλοῦτον τῆς ἔξω σοφίας ἐπαίρεσθε τόσον πολλά, Λα­τῖ­νοι,­ἐ­χθροὶ­
ἄ­σπον­δοι ­τῆς­ Ἀ­να­το­λι­κῆς­ Ἐκ­κλη­σί­ας,­ γνῶ­τε,­ καὶ­ ἡτ­τᾶ­σθε.­ Γνω­ρί­σα­τε­ σή­με­ρον­ καὶ ­κα­τα­λά­βε­τε,­ὅ­τ ι­με­θ’­ἡ­μῶν ­ὁ ­Θε­ός,­με­θ’­ ἡ­μῶν ­ἡ ­ἀ­λή­θεια­ ὁ­ Χρι­στός,­με­θ’­ἡ­μῶν ­τὸ ­Πνεῦ­μα­ τῆς­ ἀ­λη­θεί­ας·­με­θ’­ἡ­μῶν,­λέ­γω,­τῶν­ τα­πει­νῶν,­τῶν­ ἐ­ξου­θε­νη­μέ­νων,­τῶν ­ἀ­εί­ πο­τ ε­μυ­ρι­ο­τρό­πως­ ἀ­πὸ­ ἐ­σᾶς­ πο­λε­μου­μέν­ων­ καὶ­ ἐ­πι­βου­λευ­ο­μέ­νων .

Γνῶτε τοῦτο σήμερον καὶ σατανικῶς σας, γνῶτε, καὶ ταπεινωθῆτε ὑπὸ τὴν κραταιὰν χεῖρα τοῦ Θεοῦ· ἐδῶ δὲν εἶναι πλέον λόγια, ὁποῦ νὰ κομπάζετε, πῶς δύνασθε νὰ ἀποκρίνεσθε εἰς τὸ ἕνα ἑκατόν, καθὼς τὸ ἐκαυχηθήκατε εἰς τὴν ψευδοσύνοδον τῆς Φλωρεντίας· δὲν εἶναι πλεκτάναις σοφιστικαῖς· δὲν εἶναι συλλογισμοὶ Ἀριστοτελικοί . Εἶναι ἔργα θείας χειρός· εἶναι ἔργα ὁποῦ καμμία σοφιστικὴ τέχνη, δὲν δύναται νὰ διαστρέψῃ . Καὶ λοιπόν, τί μέλλετε; τί διανοεῖσθε; τί στέκεσθε ἀκόμα εἰς ἐκεῖνα τὰ θεομισῆ φρονήματα, διὰ τὰ ὁποῖα φανερὰ καὶ ἀναντιῤῥήτως ὁ Σπυρίδων, μακρὰν σᾶς ἀπεδίωξεν ἀπὸ τὸν ἅγιον Ναόν του, ταὐτὸν εἰπεῖν, μακρὰν ἀπὸ τὴν Καθολικὴν Ἐκκλησίαν, μακρὰν ἀπὸ τὸν Χριστόν, μακρὰν ἀπὸ τὸ Πανάγιόν του Πνεῦμα; Ἐπιστρέψατε, ἐπιστρέψατε υἱοὶ τῶν ἀνθρώπων· ἐπιστρέψατε εἰς τὴν θεοπαράδοτον θρησκείαν . Μὴ αἰσχυνθῆτε νὰ ὁμολογήσετε ὀψέποτε τὴν σατανικήν σας πλάνην, καὶ νὰ δεχθῆτε τὸ ὀρθόδοξον δόγμα τῆς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἐκπορεύσεως . Ἐκβάλετε τὴν μιαρωτάτην προσθήκην ἀπὸ τὸ ἅγιον Σύμβολον τῆς Πίστεως . Ἀποῤῥίψατε τὰ ἰουδαϊκὰ ἄζυμα ἀπὸ τὴν ἀναίμακτον θυσίαν . Καταδεχθῆτε νὰ βαπτίζεσθε εἰς τρεῖς καταδύσεις, διὰ νὰ μὴ μένητε ἀβάπτιστοι μὲ μόνον τὸ ῥάντισμα . Μὴ θέλετε νὰ ἀρκῆσθε εἰς μόνα τὰ Κυριακὰ λόγια, εἰς τὴν μετουσίωσιν τῶν Μυστηρίων, διὰ νὰ μὴ γίνεσθε ἀρτολάτραι, χωρὶς τὴν ἐπίκλησιν τοῦ Θείου Πνεύματος . Μὴν ἀποστερῆτε ἀδικώτατα καὶ ἀπανθρωπότατα τοὺς λαϊκοὺς χριστιανούς, ἀπὸ τὸ Ποτήριον τῆς Ζωῆς, ἀντινομοθετοῦντες τῷ δεσπότῃ Χριστῷ . Ἀποσιωπήσατε τὸν μῦθον τοῦ καθαρτηρίου πυρός· μὴ καταλογίζητε εἰς τὴν Μητέρα τοῦ Θεοῦ, ἐκεῖνο ὁποῦ δὲν τῆς προξενεῖ ἔπαινον καὶ εἰς τὴν Γραφὴν εἶναι ἐναντιώτατον, ἤγουν τὸ ἀπὸ συλλήψεως ἀμέτοχον τοῦ προγονικοῦ μιάσματος .


Ἂς­ τα­πει­νω­θῇ­ καὶ­ ὁ­ ἰ­σό­θε­ος­ Πά­πας,­ καὶ­ ἂς­ ὁ­μο­λο­γή­ σῃ­ εὐ­γνω­μό­νως,­ πῶς­ εἶ­ναι­ Ἐ­πί­σκο­πος­ τῆς­ Ρώ­μης,­ ἀλ­λ’­ὄ­χι ­πο­τὲ­ καὶ­ τῆς ­κα­θό­λου ­Ἐκ­κλη­σί­ας ­Κε­φα­λή.­ Τῶν­ Οἰ­κου­με­νι­κῶν­ Συ­νό­δων,­ ὄ­χι­ κρι­τὴς­ καὶ­ ὑ­πέρ,­ ἀλ­λὰ ­καὶ ­ὑ­πεύ­θυ­νος ­κα ὶ­ὑ­πο­κεί­με­νος.­Τού­την ­καὶ­
καλ­λί­στην ­καὶ­ θε­α­ρε­στο­τά­την­ με­τά­νοι­αν ­νὰ ­κά­με­τε,­ σᾶς­ κρά­ζει­ καὶ­ σᾶς­ πα­ρα­κι­νεῖ,­ τοῦ­το­ τὸ­ ὑ­περ­φυ­ὲς­ καὶ­ ἐ­ξαί­σιον­ ἔρ­γον­ τοῦ­ Ἱ­ε­ράρ­χου­ Σπυ­ρί­δω­νος . Τοῦτο ἀποφασίζει ψεύστας καὶ ἀπατεῶνας, ὅλους ἐκείνους ὁποῦ δοξάζετε ὡς ἁγίους καὶ ὑπεραγίους, μὲ τὸ νὰ ἔγραψαν πικρότατα ἐναντίον τῆς Ἀνατολικῆς Ἐκκλησίας, ἢ νὰ εἰπῶ καλλίτερα ἐναντίον τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ὅ,τι λογῆς . Μάλιστα ἀνάμεσα εἰς ὅλους τοὺς ἄλλους, οἱ πλέον πικρότεροι ἐστάθησαν, ὁ­ συ­κο­φάν­της­ Βο­να­βεν­τού­ρας,­ καὶ­ ὁ­ σο­φι­στὴς­ Θω­μᾶς . Ἀπὸ τοὺς ὁποίους ἐσεῖς ψευδονομάζετε τὸν ἕνα Σεραφικόν, καὶ τὸν ἄλλον Ἀγγελικόν . Λοιπὸν σήμερον θέλετε τοὺς γνωρίσει, πῶς εἶναι μάλιστα σα­τα­νι­κοί,­ δι­α­βο­λι­κοί,­ ψεῦ­σται­ καὶ­ ἀ­πα­τε­ῶ­νες,­ ἐ­χθροὶ­τῆς­ἀ­λη­θεί­ας,­προ­στά­ται­τοῦ­ψεύ­δους,­καὶ­ ἀ­πὸ­ ὅ­λας­ τὰς­ ἁ­γί­ας­ καὶ­ Οἰ­κου­με­νι­κὰς­ Συ­νό­δους­ ἀ­να­θε­μα­τι­σμέ­νοι,­καὶ­ὕ­λη­τοῦ­αἰ­ω­νί­ου­πυ­ρός . Καὶ ἀληθινά, χριστιανοί, δὲν ἦτον ἀκόλουθον τοῦτο νὰ γίνῃ; Ἤγουν δὲν ἔπρεπε νὰ αἰσθανθοῦν οἱ Λατῖνοι, δὲν ἔπρεπε νὰ ἐξυπνήσουν; Δὲν ἔπρεπε νὰ συλλάβουν ἕνα φόβον σωτήριον, βλέποντες καὶ ἀκούοντες τὴν πραγματικὴν τούτην ἀ­πό­φα­σιν­ τοῦ­ Οὐ­ρα­νοῦ, στοχαζόμενοι, πῶς καθὼς τώρα εὑρίσκονται, εἶναι ἀπόβλητοι, ἀποδεδοκιμασμένοι, καὶ ἀλλότριοι τοῦ Θεοῦ, καὶ τῶν ἁγίων; Ναὶ βεβαιότατα, κατὰ πᾶσαν
ἀνάγκην οὕτως ἔπρεπε νὰ κάμουν .

Μὰ ἀλλοίμονον· αὐτοὶ μάλιστα ἐφάνηκαν ἀναίσθητοι εἰς τὴν Οὐράνιον ἐκείνην βροντήν . Αὐτοὶ ἠθέλησαν καλλίτερα νὰ μιμηθοῦν τὴν σκληρότητα τοῦ θεηλάτου Φαραῶ• ἠθέλησαν προτιμότερον νὰ φανοῦν ὀπαδοὶ τῶν ἀπειθῶν καὶ σκληροτραχήλων Γραμματέων καὶ Φαρισσαίων, οἱ ὁποῖοι βλέποντες τὰ ἀναντίῤῥητα θαύματα τοῦ Ἰησοῦ, ὄχι μόνον δὲν ἐπίστευον εἰς αὐτόν, ἀλλὰ καὶ μὲ κάθε τρόπον ἐσπούδαζον νὰ τὰ συκοφαντήσουν ὡς πλάσματα . Καὶ ἀφίνω νὰ λέγω τοὺς μακράν, ὁποῦ ἢ δὲν ἤκουσαν ὁλότελα ἕνα τοιοῦτον τεράστιον, ἢ τὸ ἤκουσαν, ἀλλ’ ὄχι καὶ μὲ ὅλα ἐκεῖνα τὰ περιστατικά, τὰ ὁποῖα καὶ φοβερὸν τὸ παραστήνουσι, καὶ ἄξιον διὰ νὰ κάμῃ τοιαύτην ἐνέργειαν . Λέγω δὲ ἐκείνους
ὁποῦ εὑρέθησαν μέσα εἰς ἐκείνους τοὺς ἀνεικάστους φόβους, ὁποῦ καὶ μὲ τοὺς ὀφθαλμούς των εἶδον τὰ
φρικτὰ ἐκεῖνα καὶ ἐξαίσια πράγματα, καὶ μὲ τὰ ὦτά τους ἤκουον τοῦ καλοῦ στρατιώτου τὸ κήρυγμα, καὶ αὐτοὶ οἱ ἴδιοι ἐμετάθεσαν τὴν ὕλην, διὰ νὰ μὴ πάθωσι καὶ αὐτοὶ τὰ ὅμοια, ἢ καὶ χείρονα . Διὰ τοὺς τοιούτους κυρίως λέγω, καὶ τούτους ταλανίζω, ὁποῦ ἠθέλησαν προτιμότερον νὰ τὸ περάσουν διὰ ἕνα ψιλὸν συμβεβηκός, παρὰ νὰ στοχασθοῦν, πῶς ἦτον, καθὼς καὶ τῇ ἀληθείᾳ ἦ­τον,­μί­α­ ἀ­κα­τα­φρό­νη­-
τος­ ἀ­πό­φα­σις­ τοῦ­ Οὐ­ρα­νοῦ.­

Ὅ­τι­ οἱ­ Λα­τῖ­νοι­ εἶ­ναι­
ἀ­πό­βλη­τοι .
Τούτους, τούτους ἐγὼ κλαίω, τούτους ταλανίζω . Τούτους καὶ ὁ προφήτης Ἠσαΐας σημειώνει ὡς πάντῃ ἀναισθήτους, λέγων· «ἔδωκεν αὐτοῖς ὀφθαλμοὺς τοῦ μὴ βλέπειν, καὶ ὦτα τοῦ μὴ ἀκούειν, ὄπως μὴ ἴδωσι τοῖς ὀφθαλμοῖς αὐτῶν, καὶ τοῖς ὠσὶν αὐτῶν ἀκούσωσι, καὶ συνῶσι, καὶ ἐπιστραφῶσι, καὶ ἰάσωμαι αὐτούς»· ἰδοὺ μὲ ποίους ὡμοίασαν οἱ ἀκόλουθοι τῆς Δυτικῆς Ἐκκλησίας, καὶ μὲ ποίους εἶναι ὅμοιοι .


Ὄχι τάχα, πῶς ὁ μόνος φιλάνθρωπος Κύριος, ὁ πάντας ἀνθρώπους θέλων σωθῆναι, δὲν θέλει τῶν τοιούτων τὴν σωτηρίαν, ἀλλὰ θέλει νὰ φανερώσῃ μὲ αὐτά, πῶς ἔπηξαν εἰς τὸ κακόν, πῶς ἐπωρώθη ἡ ἀσύνετος αὐτῶν καρδία, πῶς ἡ ἐπάρατος αὐτῶν οἴησις
καὶ δοκοφροσύνη, ἀποδιώκει κάθε ἀγαθὸν λογισμόν· δὲν δίδει καμμίαν εἴσοδον εἰς τὴν χάριν τοῦ Θεοῦ . Καὶ διὰ τοῦτο οὔτε νὰ αἰσθανθῶσι δύνανται, οὔτε νὰ ἐπιστρέψωσιν εἰς τὴν ἀλήθειαν, καὶ νὰ εὕρωσι σωτηρίαν αἰώνιον . Λοι­πόν,­ τί­ ἀ­κο­λου­θεῖ;­ Τοῦ­το­ βε­βαι­ό­τα­τα ­ἀ­κο­λου­θεῖ·­ὅ­τι ­ὕ­στε­ρα­ ἀ­πὸ ­τὴν ­κρί­σιν­ τοῦ­ Οὐ­ρα­νοῦ,­οὔ­τε ­φι­λο­νει­κί­αις ­ἔ­χου­σι­ πλέ­ον ­τό­πον,­ οὔ­τε­ ἀμ­φι­βο­λί­α­ καμ­μί­α­ ἠμ­πο­ρεῖ­ νὰ­ μέ­νῃ­ πλέ­ον­ πε­ρὶ­ τῶν­ Λα­τί­νων.­ Ὁ­μο­λο­γου­μέ­νως,­ ἀ­ναμ­φι­βό­λως,­ ἀ­ναν­τιῤ­ῥή­τως­ οἱ­ Λα­τῖ­νοι­ εἶ­ναι­ ἀ­δό­κι­μοι,­ ἀ­πό­βλη­ οι,­ἐ­χθροὶ ­καὶ­ ἀλ­λό­τριοι­ τοῦ ­Θε­οῦ ­καὶ ­τῶν ­ἁ­γί­ων­ αὐ­τοῦ.­Τὴν­ ἐ­λάτ­το­να­ τοῦ ­συλ­λο­γι­σμοῦ­ ἀ­πο­δει­κνύ­ει­ ὁ­ Δαυ­λὸς ­ὁ ­ἀ­ναμ­μέ­νος­ τοῦ Σπυ­ρί­δω­νος .
Απάντηση

Επιστροφή στο “Παπισμός”

cron