Η ανάσταση τού Χριστού να ξαναζωντανέψει την κοινωνία τών πρ

1
Η ανάσταση τού Χριστού να ξαναζωντανέψει την κοινωνία τών πρώτων Χριστιανών







Τού π. Γεωργίου Χάας


Πηγή: Περιοδικό "Ενοριακή Ευλογία" τ. 94, σελ. 138-139.











Όπως η πτώση των Πρωτοπλάστων επέφερε την πτώση όλης της κτίσεως, έτσι και η ανάσταση του Χριστού συνανασταίνει εν δυνάμει όλην την κτίση, αρχής γενομένης και πάλι από τον άνθρωπο.

Καλούμαστε να γίνουμε φωτεινές λαμπάδες, οι οποίες δεν κρύβονται «υπό τον μόδιον», αλλά φαίνονται «πάσι τοις εν τη οικία». «Δεύτε, λάβετε φως, εκ του θείου φωτός» μας καλεί η Εκκλησία τη νύχτα της αναστάσεως. Άρα ο Θεός δεν τσιγκουνεύεται, περιμένει να κάνουμε ένα βήμα εμπρός και να απλώσουμε το χέρι μας «δεύτε, λάβετε» και όλα τα υπόλοιπα τα φροντίζει Εκείνος. Με μια κίνηση μας κάνει μετόχους της Θείας Του ενεργείας «εκ του θείου φωτός», μας κάνει άλλους ανθρώπους. Μας κάνει φωτεινές λαμπάδες, Αγίους: «Άγιοι γίνεσθε».



Οι πρώτοι Χριστιανοί ζούσαν αυτή την κατάσταση, διαφύλαξαν το φως του Χριστού ως ζωντανή φλόγα στην καρδιά τους και έκτισαν την κοινωνία που περιγράφεται στις Πράξεις των Αποστόλων. Με αυτό τον τρόπο όχι μόνο επέζησαν αλλά μεγαλούργησαν, όχι μόνο διατήρησαν τη φλόγα της πίστεως αλλά την μετέτρεψαν σε τέτοια λάμψη ώστε συχνά και οι διώκτες τους φωτίστηκαν, δηλαδή έλαβαν μέσω αυτών φως εκ του Θείου φωτός.



Κάθε χρόνο ξαναγίνεται η ανάσταση, κάθε χρόνο αναβλύζει και πάλι το Θείο φως και καλούμεθα να το λάβουμε. Αλλά και κάθε χρόνο μας δίδεται εκ νέου η δυνατότητα να το διαφυλάξουμε και να γινόμαστε σαν τους πρώτους Χριστιανούς. Και τότε θα δούμε και θα βιώσουμε τι σημαίνει το να γίνουν οι έσχατοι, πρώτοι.



Ίσως αυτά μας φαίνονται ουτοπικά, ίσως μας φαντάζουν όνειρα ή το πολύ φωτεινές πινελιές σε ένα κατάμαυρο φόντο. Δεν πειράζει, διότι δεν μπορεί να λειτουργήσει αποτρεπτικά. Στο στρατό μας έκαναν επίδειξη πως σε μια έξοχή χωρίς ηλεκτρικούς λαμπτήρες φαίνεται την νύχτα ένα αναμμένο τσιγάρο σε απόσταση ενός χιλιομέτρου. Πόσο μάλλον διακρίνεται ένας φωτοφόρος άνθρωπος, μέτοχος του φωτός του αναστάντος Χριστού σε ένα σκοτεινό κοσμικό περιβάλλον.



Διαβάζοντας τις Πράξεις των Αποστόλων διαπιστώνουμε ότι και τότε η κατά Χριστόν ζωή ξεκίνησε από τοπικές κοινότητες και απλώθηκε σταδιακά. Γιατί να μην επαναληφθεί; Χρειάζεται επανευαγγελισμός, ο λόγος του Θεού πρέπει να φθάσει πάλι στα σπίτια όλων των ενοριτών, και πρέπει να φθάσει έμπρακτα, όπως τότε. Οι ανάγκες των ανθρώπων είναι πολλές και η μοναξιά και η απομόνωση τις πολλαπλασιάζουν. Πολλά πράγματα έχουν ανάγκη διορθώσεως και αλλαγής.



Ας ξεκινήσουμε από αυτό που μπορούμε, δηλαδή να δείξουμε ενδιαφέρον για τον διπλανό μας, για να κερδίσουμε εκ νέου την εμπιστοσύνη του. Αυτό που οι πολλοί θεωρούν εμπόδιο, πρέπει για μας να αποτελέσει μία ευκαιρία: Η πολυκατοικία. Όπως υπήρχε παλιά ο θυρωρός, πρέπει τώρα να υπάρχει κάποιος συνεργάτης της φιλανθρωπικής διακονίας της ενορίας, ο οποίος θα εντοπίζει τα προβλήματα, θα αντιμετωπίζει απλές ανάγκες (ψώνια, ετοιμασία φαρμάκων) και θα πληροφορεί το Ενοριακό Φιλόπτωχο του Ναού.



Μ' αυτό τον τρόπο διαπιστώνονται και οι πραγματικές ανάγκες, ξεπερνιέται το αίσθημα της ντροπής των αξιοπρεπών ενοριτών και αποκλείονται οι επαγγελματίες επαίτες, οι οποίοι απαιτούν με θράσος και αυθάδεια χρήματα, ενώ υβρίζουν και αρνούνται τον Χριστόν και έχουν μάθει να ζουν σαν παράσιτα. Αλλ’ όπως στην γεωργία υποχωρούν και εξαφανίζονται τα παράσιτα όσο καλλιεργείται και σκαλίζεται το χωράφι, έτσι συμβαίνει και στην ανθρώπινη κοινωνία. Με την πνευματική καλλιέργεια των ενοριτών, με την μεταφορά της εν Χριστώ αγάπης στα σπίτια πνίγονται τα παράσιτα και γίνεται ο χώρος της ενορίας αυτομάτως απαγορευμένη ζώνη.



Στην πνευματική καλλιέργεια και στη στενότερη σχέση των ενοριτών με το κέντρο της ενορίας, τον Ι. Ναό, θα μπορούσε να συνεισφέρει η μετάδοση των Ι. Ακολουθιών και των τακτικών ομιλιών κηρυγμάτων στα σπίτια όλων, οι οποίοι δι’ οποιονδήποτε λόγον εμποδίζονται να μεταβούν στον Ναό. Η φιλανθρωπία είναι συνέχεια και προέκταση της λειτουργικής ζωής και όχι άσχετο από εκείνην έργο, και ως τέτοια συνέχεια γίνεται ελαφριά για τους προσφέροντάς την, ευπρόσδεκτη από τους δέκτες, αλλά ασήκωτη για «τους ατάκτως περιπατούντας» εν ημίν.



Ο σπόρος μπορεί να καρποφορήσει και εντός της τσιμεντούπολης, αν σκαλισθούν και μαλακώσουν οι καρδιές μας, για να μπορέσει να πνεύσει η αύρα του Αγίου Πνεύματος και να λάμψη το φως του νοητού ηλίου ακόμα και στα πλέον αποπνικτικά και σκοτεινά υπόγεια.



Χριστός ανέστη τραβώντας τον Αδάμ από τον Άδη.



Ας του εκτείνουμε και εμείς τα χέρια μας, για να μας τραβήξει προτού φθάσουμε στον Άδη.


oodegr.com
«Γνώσεσθε την αλήθειαν και η αλήθεια ελευθερώσει υμάς»
Απάντηση

Επιστροφή στο “Γενικά θέματα”