Καθημερινα ακουμε ενα πληθωρικο λογο περι μετανοιας ο οποιος αναπαραγεται απο το διαδικτυο.Ασφαλως τα κειμενα αυτα ειναι πολυ σωστα αλλα αυτο δεν σημαινει οτι ειναι ευκολη η εφαρμογη τους. Μαλιστα πολλοι με μεγαλη ευκολια και ακοπως τα αναπαραγουν με αντιγραφη επικολληση και παριστανουν και τους διδασκαλους της ηθικης και της ορθοδοξου πνευματικοτητας. Ομως αυτο δεν πρεπει να μας εντυπωσιαζει. Πολλοι απο αυτους που τα αναπαραγουν δεν μπορουν να τα ζησουν και αρκουνται στο να διδασκουν χωρις κοπο. Μαλιστα καποιοι απο αυτους που μιλουν για μετανοια, ταπεινωση, κτλ. βαρυνονται με αμαρτηματα ισλαμικης συμπεριφορας για τα οποια ουδεποτε μετανοησαν. Καποιοι απο αυτους ειχαν ενα τροπο που θυμιζε το << αλλαχου ακμπαρ>> που φωναζαν οι τζιχαντιστες πριν τις επιθεσεις. Και ενω τα εργα τους ειναι αντιδιαμετρικα αντιθετα με το ευαγγελιο και παραμενουν αμετανοητοι για αυτα, αρεσκονται στο να κανουν το διδασκαλο στους αλλους.
Ψαχνουν για πνευματικα κειμενα μηπως βρουν καποια δικαιωση. Ομως οι δρομοι αυτοι δεν οδηγουν πουθενα. Αλλο πραγμα ειναι η μετανοια.
Αυτο που πρεπει να θυμομαστε ειναι οτι η αρχη της μετανοιας ειναι η αυτογνωσια. Χωρις αυτογνωσια και εσωτερικη παρατηρηση των λογων και των πραξεων μας δεν υπαρχει μετανοια.Ειναι αναγκαιο και απαραιτητο λοιπον το καθρεπτισμα του ευατου μας και των πραξεων μας απεναντι στο ευαγγελιο. Απεναντι στον ιδιο το Χριστο τον οποιο λυπησαμε με τις πραξεις μας. Διοτι η μετανοια γινεται με αναφορα το προσωπο Του.

Δυστυχως ομως ο εγωισμος αλλα και αλλα ιδιοτελη κινητρα δεν επιτεπουν να βιωθει η μετανοια . Αναποφευκτα λοιπον για καποιους χριστιανους η μετανοια ειναι κατι που το προσαρμοζουν στα μετρα τους. Προσοχη λοιπον στα ασχημα παραδειγματα ηθικολογιας και ευσεβισμου τα οποια βλεπουμε καθημερινα και τα οποια δεν ανταποκρινονται στο ορθοδοξο βιωμα.