dominique έγραψε:δεχόμαστε λοιπόν ότι το φως που προέρχεται από τον Ήλιο είναι άλλο (είναι κτιστό φως), και άλλο είναι το "Πρωτόγονο" φως που δημιουργείται τη πρώτη μέρα της Δημιουργίας όπως λέει ο Μέγας Βασίλειος. Άλλωστε και η γη αρχικά ήταν αόρατη και ακατασκεύαστη.
Ποιο είναι όμως εκείνο το πρωτόγονο φως που έχει φωστήρα το Θεό; Θα μπορούσαμε να υποθέσουμε ότι το "Πρωτόγονο Φως" είναι ο Λόγος;
Δεν νομίζω να εννοεί το νοητό φως,όπως το εννοεί π.χ. στους χαιρετισμούς με το
«Χαῖρε, ἀκτὶς νοητοῦ Ἡλίου»
ή στην Αποκάλυψη με το
ΚΑΙ Η ΠΟΛΙΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΧΡΕΙΑΝ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ ΟΥΔΕ ΤΗΣ ΣΕΛΗΝΗΣ ΔΙΑ ΝΑ ΦΕΓΓΩΣΙΝ ΕΝ ΑΥΤΗ ΔΙΟΤΙ Η ΔΟΞΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΕΦΩΤΙΣΕΝ ΑΥΤΗΝ ΚΑΙ Ο ΛΥΧΝΟΣ ΑΥΤΗΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΡΝΙΟΝ
Γιατί λέει Γενηθήτω φως,άρα δεν υπήρχε πριν,άρα δεν μπορεί να είναι το νοητό φως.
Και μετά λέει Καὶ εἶδεν ὁ Θεὸς τὸ φῶς ὅτι καλόν,άρα πάλι δεν μπορεί να είναι το νοητό φως.
Άλλωστε το νοητό φως δεν ειναι μόνο ο Λόγος,αλλά ολόκληρη η Αγία Τριάδα.
Το πρωτόγονο φως,είναι το φως που δημιουργήθηκε πρώτο και όπως λεει ο άγιος ,δημιουργήθηκε η ουσία του φωτός.
Όσο αναφορά την ουσία,τι να εννοεί ο Μέγας Βασίλειος λέγοντας ουσία ; Διότι η ουσία σαν έννοια δέχεται πολλές ερμηνείες.
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%CF% ... E%AF%CE%B1
όπως θα παρατηρήσεις παρακάτω, άλλη έννοια έδιδε ο Πλάτων, άλλη ο Αριστοτέλης, άλλη οι Πατέρες πριν τον 3 αιώνα π.Χ. και άλλη μετά ...
Όσον αφορά την Ουσία του Θεού:
"Ουσία... είναι... αυτό το ΕΙΝΑΙ τού Θεού". (Βασίλειος Καισσαρείας).
Ο Άγιος Αθανάσιος έγραψε, ότι η ουσία, όταν αναφέρεται στο Θεό, σημαίνει: "Αυτός είναι ο Ων". (Γιαχβέ).
Κατά το Γρηγόριο το θεολόγο: "Ο Ων και ο Θεός είναι τής Ουσίας ονόματα".
Η λέξη "Ουσία", λέγεται στη θεολογία και: "Φύση" τού Θεού. Όταν λοιπόν μιλάμε για το όνομα: "Γιαχβέ", για το "Είναι", ή για τον "Όντα", ή για την "Ουσία", ή για τη "Φύση" τού Θεού, μιλάμε για το ίδιο πράγμα.
Για τους Έλληνες Πατέρες - γιατί όταν πάμε στους Δυτικούς, έχουμε άλλη κατάσταση - το «τι του Θεού», η ουσία του Θεού δεν μπορεί να συλληφθεί, να καταληφθεί δια του νου. «Άπειρον το Θείον και ακατάληπτον και έν μόνο αυτού καταληπτού η απειρία και η ακαταληψία αυτού» (Ιωάννη του Δαμασκηνού). Δεν μπορούμε να καταλάβουμε δια του νου. Διότι η κατάληψη προϋποθέτει ακριβώς την ενέργεια του νου.
Μια δεύτερη αρχή που εισάγουν οι Καππαδόκες Πατέρες και την τονίζει πρώτος ο Μ. Βασίλειος, είναι ότι δεν υπάρχει ουσία, δεν υπάρχει το τι χωρίς το όπως ή το πώς, την υπόσταση. Ουσία ανυπόστατος δεν υπάρχει, δεν είναι νοητή όπως λέγει ο Μ. Βασίλειος. Γυμνή ουσία δεν υπάρχει. Αυτό είναι πολύ σημαντικό διότι στην οντολογία το «όπως εστί» παίρνει πρωταρχική θέση μαζί με το «τι εστί» μαζί με την ουσία.
Η Ελληνική Φιλοσοφία έδινε πάντα προτεραιότητα στο «τι εστί» στην ουσία. Οι Καππαδόκες Πατέρες χρησιμοποιούν αυτήν την –θα έλεγε κανείς αριστοτελική- γιατί πράγματι εκεί ο Αριστοτέλης είναι πιο χρήσιμος στους Πατέρες από τον Πλάτωνα. Χρησιμοποιώντας την Αριστοτελική, την διάκριση μεταξύ πρώτης ουσίας και δευτέρας ουσίας. Με την πρώτη ουσία δηλώνει ο Αριστοτέλης το ειδικό, το συγκεκριμένο και δευτέρα ουσία δηλώνει το γενικό. Π.χ. πρώτη ουσία είναι οι Γιώργος, ο Κώστας, ο Γιάννης, οι συγκεκριμένοι άνθρωποι. Η δευτέρα ουσία είναι το γενικό, η ανθρωπότητα, η ανθρώπινη φύση, η ανθρώπινη ουσία, η οποία υπάρχει και στον Κώστα και στο Γιώργο και στο Γιάννη. Η θεία ουσία δεν προηγείται των υποστάσεων, των προσώπων, γιατί δεν μπορεί να υπάρξει γυμνή ουσία.
Είναι αδύνατον να γίνει λόγος και στην ανθρώπινη ουσία π.χ. στους ανθρώπους, για μια ανθρωπότητα γενική, χωρίς να γίνει λόγος συγχρόνως για τους επιμέρους συγκεκριμένους ανθρώπους. Και στον Θεό τον ίδιο, δεν μπορεί να γίνει λόγος για την ουσία του Θεού, χωρίς να γίνει λόγος συγχρόνως λόγος για τον τρόπο υπάρξεως, για το «όπως» ή για τα πρόσωπα ή για τις υποστάσεις. Έτσι η θεία ουσία δεν προηγείται λογικά των υποστάσεων. Διότι απλούστατα δεν μπορεί να υπάρξει γυμνή, ανυπόστατο
Αν ουσία είναι το ΕΙΝΑΙ , τότε ουσία του φωτός είναι το Είναι του φωτός, δηλαδή δημιούργησε το Φως αυτό καθεαυτό, χωρίς να έχει δημιουργήσει τον Φωστήρα (ή λυχνάρι) που είναι ο ήλιος.
Σχετικά όμως με την πρωτόγονη ημέρα υπάρχουν στοιχεία και στην ΕΚΛΟΓΗ ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΙΑΣ ΣΥΝΤΑΓΕΙΣΑ ΥΠΟ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ
http://khazarzar.skeptik.net/pgm/PG_Mig ... raphic.pdf
Ἐν ἀρχῇ ἐποίησεν ὁ θεὸς τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν. ἀρχὴ πάσης χρονικῆς κινήσεως τῆς ὑπὸ χρόνον ὁρατῆς κτίσεώς ἐστιν. ἐν ᾗ ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ παρὰ θεοῦ πατρὸς διὰ υἱοῦ μονογενοῦς καὶ πνεύματος ἁγίου, τῆς ἁγίας καὶ ζωαρχικῆς ὁμοουσίου τριάδος, ἐκ μὴ ὄντων εἰς τὸ εἶναι δι' ἄμετρον ἀγοθότητα παρήχθη.
ἡ ἁγία πρωτόκτιστος ἡμέρα τοῦ πρώτου μηνὸς Νισὰν λεγομένου παρ' Ἑβραίοις καὶ ταῖς θεοπνεύστοις γραφαῖς, εἰκάδι πέμπτῃ τοῦ παρὰ Ῥωμαίοις Μαρτίου μηνὸς οὖσα, τοῦ δὲ παρ' Αἰγυπτίοις ἑβδόμου μηνὸς κθʹ. τοῦτο πᾶσιν ὁμολογούμενόν ἐστι τοῖς ἁγίοις ἡμῶν πατράσι καὶ διδασκάλοις καὶ τῇ ἁγίᾳ καθολικῇ καὶ ἀποστολικῇ ἐκκλησίᾳ. ἐν ταύτῃ καὶ Γαβριὴλ τὸν ἀσπασμὸν καὶ τὸ χαῖρε τῇ ἁγίᾳ παρθένῳ τῆς θείας συλλήψεως προεφθέγξατο. ἐν ταύτῃ καὶ ὁ μονογενὴς υἱὸς τοῦ πα τρὸς μετὰ τὴν ἐξ αὐτῆς ἄρρητον σάρκωσιν πᾶσαν πληρώσας οἰκονομίαν ἐκ νεκρῶν ἀνέστη, ἀρχὴν λαβόντος κατὰ τὴν αὐτὴν ἁγίαν τῆς ζωηφόρου ἀναστάσεως ἡμέραν τοῦ εφλδʹ ἔτους ἀπὸ κτίσεως κόσμου. περὶ οὗ μοι πᾶσα σπουδὴ γέγονε τόδε τὸ χρονικὸν συντάξαι κανονικῶς τε καὶ ἐξηγητι κῶς, ὅπερ τοῖς πολλοῖς τῶν ἱστορικῶν οὐ συμπεφώνηται, ὅτι τε τῷ εφʹ ἔτει τοῦ κόσμου ὁ κύριος ἡμῶν καὶ θεὸς ἐσαρκώθη ἐκ τῆς ἁγίας παρθένου καὶ ὅτι τῷ εφλδʹ ἔτει ἀρχομένῳ, ὡς προείρηται, τῇ πρώτῃ τοῦ Νισὰν παρ' Ἑβραίοις μηνός, κεʹ τοῦ παρὰ Ῥωμαίοις Μαρτίου, παρὰ δὲ Αἰγυπτίοις Φαμενὼθ ζʹ μηνὶ κθʹ ἀνέστη ἐκ νεκρῶν πατήσας τὸν θάνατον. πρόδηλον δὲ ὅτι καὶ πρῶτον κυριακὸν πάσχα τοῖς καταξιωθεῖσι τῆς θείας χάριτος κατὰ ταύτην ἤρξατο τὴν ἁγίαν πρωτόκτιστον ἡμέραν. εὐλόγως 2 ἄρα καὶ ἐν αὐτῇ τῆς ὁρωμένης ἤρξατο δημιουργίας ἡ ἁγία καὶ παντουργὸς τριάς, ὡς προτυπούσης τὴν ἁγίαν ἀναστάσιμον ἡμέραν· οὗ χάριν καὶ πρώτην τοῦ πρώτου μηνὸς Νισὰν φυσικῶς αὐτὴν καὶ θεοδιδάκτως ὁ θεόπτης Μωϋσῆς παραλαβὼν ἐξ αὐτῆς ἤρξατο τῆς συγγραφῆς λέγων «Ἐν ἀρχῇ ἐποίησεν ὁ θεὸς τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν.» πρόδηλον γὰρ ὅτι παντὸς μηνιαίου καὶ ἐνιαυσιαίου χρόνου ἡμέρα τις προκατάρχει, καὶ ὅτι
ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ καὶ τὸ φῶς καὶ τὸ σκότος τὸ πνεῦμά τε καὶ ἡ ἄβυσσος καὶ αὐτὸ τὸ πρωτόκτιστον νυχθήμερον ὅπερ ἀρχὴ τῆς χρονικῆς κινήσεως πέφυκεν, ὥσπερ ἥτις μονὰς τῶν μετ' αὐτὴν ἀριθμῶν, οὐδεὶς ἀντιφράσοι τῶν εὖ φρονούντων, οὐδ' ὅτι ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ καὶ τῶν ὁρωμένων ἡ σύμπηξις πρὸ τῆς πρώτης ἡμέρας, ἀλλὰ πάντως σὺν αὐτῇ καὶ κατ' αὐτὴν παρῆκται καὶ τὴν ἀρχὴν εἴληφε. εἰ γὰρ μὴ τοῦτο δῶμεν, ἔσται μὲν ἄλλη τις ἀρχὴ οὐρανοῦ καὶ γῆς κατὰ τὸν χρόνον πρεσβυτέρα καὶ ἄλλη νεωτέρα, καθ' ἣν ἡ πρωτόκτιστος ἡμέρα τοῦ εἶναι ἤρξατο, ὅπερ ἐναντιοῦται ταῖς θεοπνεύστοις φωναῖς καὶ τῇ φυσικῇ τῶν πραγμάτων ἀκολουθίᾳ. τίνι γὰρ ὁ πρὸ τῆς πρωτοκτίστου ἡμέρας χρόνος κατεμετρεῖτο μήπω τῆς ἡλιακῆς φορᾶς καὶ σεληνικῆς γενομένης μηδὲ τῆς ὁρατῆς κτίσεως, δι' ἣν καὶ ἡ τῶν νυχθημερινῶν διαστημάτων κίνησις ὑπὸ θεοῦ σοφῶς ὥρισται; τοῖς γὰρ ἀι δίοις ἤγουν ταῖς ἀύλοις οὐσίαις αἰών τις ἀνεπισκότιστος συμπαρεκτείνεται, ὥσπερ ἡμῖν τοῖς ἐν γενέσει καὶ φθορᾷ ὁ χρόνος ἡλίου φορᾷ καταμετρεῖται, ὥς πού φησιν ὁ μέγας ἐν θεολογίᾳ Γρηγόριος. ἀναγκαίως οὖν ἐκ πάντων δείκνυται χρονικὴ ἀρχή, καθ' ἣν ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ γεγόνασιν, ἡ ἁγία αὕτη πρωτόκτιστος ἡμέρα, ἣν ὡς θεμέλιον ἀρραγῆ καὶ βάσιν ἄσειστον πηξάμενος τῆσδε τῆς συγγραφῆς, λιπαρῶ τὸν ἐν αὐτῇ καὶ κατ' αὐτὴν οὐ μόνον τὴν αἰ σθητὴν κτίσιν
dominique έγραψε:
Ίσως μια πιο επιστημονική άποψη περι του φωτός να είναι
Τά άτομα είναι μικρογραφίες του ηλιακού συστήματος αφού στο κέντρο τους υπάρχει ο πυρήνας, ενώ γύρω από αυτόν περιφέρονται αλλά και περιστρέφονται τά αρνητικά φορτισμένα ηλεκτρόνια, σε καθορισμένες τροχιές πού καθορίζουν και την ενέργειά τους.. Ο πυρήνας αποτελείται από θετικά φορτισμένα σωματίδια, τά πρωτόνια, και από ουδέτερα, τά ουδετερόνια ή νετρόνια. Όταν για κάποιο λόγο, π.χ. επίδραση φωτός (φωτονίων) ή κρούση με άλλο σωματίδιο, ένα ηλεκτρόνιο εγκαταλείπει την τροχιά του και μεταβαίνει σε άλλη τροχιά υψηλότερης ενεργειακής στάθμης, όπως λέμε, προσλαμβάνοντας ενέργεια, τότε το άτομο διεγείρεται. Στην κατάσταση αυτή το άτομο δεν παραμένει επί πολύ, αλλά επανέρχεται στην προηγούμενη σταθερή κατάσταση (αποδιέγερση) ενώ το ηλεκτρόνιο επιστρέφει στην τροχιά του δίνοντας την ενέργεια πού προσέλαβε προηγουμένως. Η απόδοση της ενέργειας αυτής γίνεται με την μορφή ενός φωτονίου. Τά φωτόνια αυτά πού δραπετεύουν κατά κάποιο τρόπο από τά άτομα, συνιστούν αυτό πού αντιλαμβανόμαστε ως φώς.
Αν το δούμε επιστημονικά και ως "Πρωτόγονο Φως" θεωρήσουμε ότι μιλάει για κτιστό φως που προέκυψε από μία εργογόνο αντίδραση τότε γιατί να μη δεχτούμε ότι μιλάει για το φως που προέκυψε από την εκροή ενέργειας κατά τη γέννηση του σύμπαντος , όπως περιγράφει η θεωρία του big bang:
Α) Η Θεωρία της Μεγάλης Έκρηξης: Η θεωρία αυτή είναι η κυρίαρχη στην παρούσα ιστορική περίοδο. Σύμφωνα με τα όσα υποστηρίζει, πριν από περίπου13- 15 δισεκατομμύρια έτη το σύμπαν δεν υπήρχε. Για την ακρίβεια όλη η ύλη και η ενέργεια του ήταν συμπυκνωμένες σε ένα απειροελάχιστο «σημείο» ασύλληπτης πυκνότητας και θερμοκρασίας. Εκεί οι συνθήκες ήταν τόσο ακραίες που δεν ίσχυε κανένας γνωστός νόμος της φύσης. Αυτό το «σημείο» εξερράγη και έτσι δημιουργήθηκε ο χώρος και ο χρόνος, ενώ η τεράστια απελευθερωμένη ενέργεια άρχισε να μορφοποιείται σε αυτό που σήμερα είναι γνωστό ως σύμπαν και περιέχει γαλαξίες, αστέρες, διαστρική και διαγαλαξική σκόνη και αέρια, ηλιακά συστήματα, πλανήτες, κομήτες και αστεροειδείς, μαύρες τρύπες και άλλα περίεργα ουράνια σώματα για τα οποία οι γνώσεις μας είναι λιγοστές.
Το τι ακριβώς υπήρχε πριν τη Μεγάλη Έκρηξη είναι αδύνατον να συλληφθεί από τον ανθρώπινο νου, καθώς τόσο ο χώρος και ο χρόνος δεν υφίσταντο. Το να αναρωτιόμαστε τι υπήρχε πριν από τη Μεγάλη Έκρηξη είναι σαν να αναρωτιόμαστε τι υπάρχει βόρεια του Βόρειου Πόλου. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να δημιουργούμε διάφορα πειραματικά επιστημονικά μοντέλα που προσεγγίζουν τις πρώτες στιγμές της δημιουργίας του σύμπαντος. Και να ελπίζουμε ότι θα φτάσουμε αρκετά κοντά στην «πηγή» της Δημιουργίας ώστε να συλλάβουμε μια φευγαλέα αίσθηση της παρουσία της.
Η ονομασία Μεγάλη Έκρηξη (Big Bang) χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά από τον αστρονόμο Φρεντ Χόυλ σε μια ραδιοφωνική εκπομπή του BBC. Ωστόσο, ο Χόυλ χρησιμοποίησε τότε ειρωνικά τον όρο καθώς δεν συμφωνούσε με αυτή τη θεωρία που είχε πρωτοδιατυπωθεί το 1927 από τον Λεμέτρ. Μια ενδιαφέρουσα διαπίστωση των επιστημόνων είναι ότι ο Λεμέτρ ουσιαστικά παρουσίασε με μαθηματικό τρόπο και με φυσική τεκμηρίωση τον πανάρχαιο ινδουιστικό μύθο της δημιουργίας.
Σήμερα υπάρχουν ισχυρές ενδείξεις που συνηγορούν υπέρ της θεωρίας της Μεγάλης Έκρηξης και οι δύο βασικότερες είναι η παρατηρούμενη απομάκρυνση των γαλαξιών (που είναι αποτέλεσμα της διαστολής του σύμπαντος η οποία συνεχίζεται έως και σήμερα), καθώς και η κοσμική ακτινοβολία υποβάθρου (που αποτελεί την πανταχού παρούσα εναπομένουσα ακτινοβολία της Μεγάλης Έκρηξης). Ωστόσο, υπάρχουν και αρκετά σημεία που η θεωρία αυτή αποτυγχάνει να τα ερμηνεύσει.
http://www.e-zine.gr/modules.php?name=N ... le&sid=206
Με τη διαφορά βέβαια, ότι εμείς αποδίδουμε το big bang στον Δημιουργό του κόσμου, και όχι στη πιθανότητα να έγινε από μόνο του.
