Re: Φιλοκαλία vs Νέα Εποχή
Δημοσιεύτηκε: 17 Φεβ 2014, 10:33
Η ευτυχία του ανθρώπου
Άγιος Αντώνιος έγραψε:Λόγος 5. Όσον μετριότερα ζει κανείς, τόσο ευτυχέστερος είναι (ευδαίμων), γιατί δεν φροντίζει για πολλά, για δούλους, γεωργούς και ν' αποκτήσει ζώα. Διότι όταν προσηλωνόμαστε σ' αυτά και περιπέσομε αργότερα στις δυσχέρειες που τα επακολουθούν, κατηγορούμε το Θεό (ως αίτιον).
Από την αυθαίρετη αυτή επιθυμία μας (τον πλούτο), ποτίζεται ο θάνατος και έτσι πλανημένοι μένομε στο σκοτάδι της αμαρτωλής ζωής, χωρίς να μπορούμε να αναγνωρίσουμε τους εαυτούς μας.
Άγιος Αντώνιος έγραψε: Λόγος 23.(Ακόμη και) αυτοί που ασκητεύουν λίγο και όχι τέλεια και από κινδύνους απαλλάσσονται και δεν έχουν ανάγκη από φύλακες. Νικώντας δε την επιθυμία στο κάθε τι βρίσκουν το δρόμο προς τον Θεό εύκολα κι ευτυχισμένα.
Άγιος Αντώνιος έγραψε:Λόγος 60. Δεν είναι αμαρτήματα όσα γίνονται κατά φύσιν, αλλά τα πονηρά, που φωλιάζουν στην προαίρεση. Το να τρώγει κανείς, δεν είναι αμαρτία, αλλά το να τρώγει χωρίς ευχαρίστηση, χωρίς σεμνότητα και χωρίς εγκράτεια. (Διότι το φαγητό) έχει σκοπό να κρατήσει το σώμα στη ζωή, αλλά χωρίς καμία πονηρή επινόηση. Ούτε το να βλέπει κανείς αγνά είναι αμαρτία, αλλά το να βλέπει φθονερά και υπερήφανα και αχόρταγα (με πονηρό βλέμμα). Επίσης (αμαρτία είναι) το να μην ακούει κανείς ειρηνικά, αλλά με οργή. (Αμαρτία είναι) και το να μη χαλιναγωγεί κανείς τη γλώσσα του προς ευχαριστία και προσευχή, αλλά (να την αφήνει αχαλίνωτη) στο να κατηγορεί. Προσέτι (είναι αμαρτία) και το να μη εργάζονται τα χέρια με σκοπό την ελεημοσύνη, αλλά σε φόνους και αρπαγές. Έτσι, κάθε μέρος του σώματος αμαρτάνει, όταν, παρά το θέλημα του Θεού, εργάζεται αυτοπροαίρετα τα πονηρά έργα, αντί των αγαθών.
Ο Άγιος Αντώνιος μας λέει σχετικά σχετικά με την ευτυχία ότι αυτή βρίσκεται εκεί που υπάρχει το μέτρο, όχι η υπερβολή, ούτε οι πολλές ευθύνες τις οποίες ακολουθούν άλλες αμαρτίες. Διότι όταν προσηλωνόμαστε σ' αυτά και περιπέσομε αργότερα στις δυσχέρειες που τα επακολουθούν, κατηγορούμε το Θεό [5]. Με την νίκη κάθε επιθυμίας, όταν ασκητεύουμε έστω και ελαφρά, μας ανοίγεται ο δρόμος προς το Θεό εύκολα και ευτυχισμένα [23]. Οι συνήθειες που δίνουν ευχαρίστηση δεν είναι αμαρτήματα, όταν γίνονται κατά φύσιν, αλλά είναι πονηρές όταν φωλιάζουν στην προαίρεση. Δηλαδή να τρώει κανείς δεν είναι αμαρτία, αλλά το να τρώει χωρίς ευχαρίστηση είναι αμαρτία ή όταν τρώει με ασχήμια ή με υπερβολή, τότε αυτά είναι αμαρτίες [60]. Μας τονίζει ότι ο άνθρωπος αφού δοκιμάσει τη δίψα και τη λύπη, τότε αισθάνεται την ηδονή και τη χαρά και ξεδιψάει με ευχαρίστηση. Κατά το ίδιο λοιπόν τρόπο για να απολαύσουμε τα αιώνια αγαθά πρέπει να μοχθήσουμε και να καταφρονήσουμε τα ολιγοχρόνια [104].Άγιος Αντώνιος έγραψε:104. Μόνον όταν δοκιμάζουμε λύπη, τότε αισθανόμεθα τις ηδονές και τη χαρά. Όπως, αν δεν διψάσει κανείς, δεν νοιώθει ευχαρίστηση όταν πίνει, ούτε τρώγει με ευχαρίστηση αν δεν πεινάσει, ούτε κοιμάται ευχάριστα αν δεν νυστάξει πολύ, ούτε νοιώθει τη χαρά, αν πρωτύτερα δεν λυπηθεί. Έτσι, ούτε τα αιώνια αγαθά θα απολαύσομε, αν δεν καταφρονήσουμε τα ολιγοχρόνια.