Re: Φιλοκαλία vs Νέα Εποχή

10
Η ευτυχία του ανθρώπου
Άγιος Αντώνιος έγραψε:Λόγος 5. Όσον μετριότερα ζει κανείς, τόσο ευτυχέστερος είναι (ευδαίμων), γιατί δεν φροντίζει για πολλά, για δούλους, γεωργούς και ν' αποκτήσει ζώα. Διότι όταν προσηλωνόμαστε σ' αυτά και περιπέσομε αργότερα στις δυσχέρειες που τα επακολουθούν, κατηγορούμε το Θεό (ως αίτιον).
Από την αυθαίρετη αυτή επιθυμία μας (τον πλούτο), ποτίζεται ο θάνατος και έτσι πλανημένοι μένομε στο σκοτάδι της αμαρτωλής ζωής, χωρίς να μπορούμε να αναγνωρίσουμε τους εαυτούς μας.
Άγιος Αντώνιος έγραψε: Λόγος 23.(Ακόμη και) αυτοί που ασκητεύουν λίγο και όχι τέλεια και από κινδύνους απαλλάσσονται και δεν έχουν ανάγκη από φύλακες. Νικώντας δε την επιθυμία στο κάθε τι βρίσκουν το δρόμο προς τον Θεό εύκολα κι ευτυχισμένα.
Άγιος Αντώνιος έγραψε:Λόγος 60. Δεν είναι αμαρτήματα όσα γίνονται κατά φύσιν, αλλά τα πονηρά, που φωλιάζουν στην προαίρεση. Το να τρώγει κανείς, δεν είναι αμαρτία, αλλά το να τρώγει χωρίς ευχαρίστηση, χωρίς σεμνότητα και χωρίς εγκράτεια. (Διότι το φαγητό) έχει σκοπό να κρατήσει το σώμα στη ζωή, αλλά χωρίς καμία πονηρή επινόηση. Ούτε το να βλέπει κανείς αγνά είναι αμαρτία, αλλά το να βλέπει φθονερά και υπερήφανα και αχόρταγα (με πονηρό βλέμμα). Επίσης (αμαρτία είναι) το να μην ακούει κανείς ειρηνικά, αλλά με οργή. (Αμαρτία είναι) και το να μη χαλιναγωγεί κανείς τη γλώσσα του προς ευχαριστία και προσευχή, αλλά (να την αφήνει αχαλίνωτη) στο να κατηγορεί. Προσέτι (είναι αμαρτία) και το να μη εργάζονται τα χέρια με σκοπό την ελεημοσύνη, αλλά σε φόνους και αρπαγές. Έτσι, κάθε μέρος του σώματος αμαρτάνει, όταν, παρά το θέλημα του Θεού, εργάζεται αυτοπροαίρετα τα πονηρά έργα, αντί των αγαθών.
Άγιος Αντώνιος έγραψε:104. Μόνον όταν δοκιμάζουμε λύπη, τότε αισθανόμεθα τις ηδονές και τη χαρά. Όπως, αν δεν διψάσει κανείς, δεν νοιώθει ευχαρίστηση όταν πίνει, ούτε τρώγει με ευχαρίστηση αν δεν πεινάσει, ούτε κοιμάται ευχάριστα αν δεν νυστάξει πολύ, ούτε νοιώθει τη χαρά, αν πρωτύτερα δεν λυπηθεί. Έτσι, ούτε τα αιώνια αγαθά θα απολαύσομε, αν δεν καταφρονήσουμε τα ολιγοχρόνια.
Ο Άγιος Αντώνιος μας λέει σχετικά σχετικά με την ευτυχία ότι αυτή βρίσκεται εκεί που υπάρχει το μέτρο, όχι η υπερβολή, ούτε οι πολλές ευθύνες τις οποίες ακολουθούν άλλες αμαρτίες. Διότι όταν προσηλωνόμαστε σ' αυτά και περιπέσομε αργότερα στις δυσχέρειες που τα επακολουθούν, κατηγορούμε το Θεό [5]. Με την νίκη κάθε επιθυμίας, όταν ασκητεύουμε έστω και ελαφρά, μας ανοίγεται ο δρόμος προς το Θεό εύκολα και ευτυχισμένα [23]. Οι συνήθειες που δίνουν ευχαρίστηση δεν είναι αμαρτήματα, όταν γίνονται κατά φύσιν, αλλά είναι πονηρές όταν φωλιάζουν στην προαίρεση. Δηλαδή να τρώει κανείς δεν είναι αμαρτία, αλλά το να τρώει χωρίς ευχαρίστηση είναι αμαρτία ή όταν τρώει με ασχήμια ή με υπερβολή, τότε αυτά είναι αμαρτίες [60]. Μας τονίζει ότι ο άνθρωπος αφού δοκιμάσει τη δίψα και τη λύπη, τότε αισθάνεται την ηδονή και τη χαρά και ξεδιψάει με ευχαρίστηση. Κατά το ίδιο λοιπόν τρόπο για να απολαύσουμε τα αιώνια αγαθά πρέπει να μοχθήσουμε και να καταφρονήσουμε τα ολιγοχρόνια [104].
1.Σοφία πάντων κάλλιστον, η δε αμάθεια πάντων κάκιστον
2. ζητεῖτε τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν

Re: Φιλοκαλία vs Νέα Εποχή

11
Εξουσία, Τιμωρία και δικαιοσύνη
Άγιος Αντώνιος έγραψε:Λόγος 7. Πρέπει να μη λέμε ότι δεν είναι δυνατόν στον άνθρωπο να επιτύχει ενάρετο βίο, αλλά μόνον ότι δεν είναι εύκολο. Ούτε είναι εύκολο να το αντιληφθούν αυτό οι τυχόντες άνθρωποι. Συμμετέχουν σε ενάρετη ζωή όσοι είναι ευσεβείς και έχουν νουν θεοφιλή (που σκέπτονται όπως αρέσει στο Θεό). Γιατί ο κοινός νους, είναι κοσμικός (σκέπτεται κατά το θέλημα του ανθρώπου) και ευμετάβολος, που παρέχει νοήματα αγαθά και κακά, αφού επηρεάζεται από τα φυσικά πράγματα και ρέπει προς την ύλη.Ενώ ο θεοφιλής νους, τιμωρεί την κακία την οποία ενσωματώνονται αυτοπροαίρετα οι άνθρωποι από ραθυμία.
Άγιος Αντώνιος έγραψε:Λόγος 30. Οι αγαθοί και θεοφιλείς (αγαπημένοι από το Θεό) άνδρες, ελέγχουν περί του κακού κατά πρόσωπον παρόντος τους ανθρώπους. Εάν δεν είναι παρόντες, δεν τους κακολογούν. Αλλ' ούτε και σ' αυτούς που επιχειρούν να ειπούν κάτι (κακό κατά των απόντων) το επιτρέπουν
Άγιος Αντώνιος έγραψε: Λόγος 69. Δεν πρέπει να οργιζώμεθα με αυτούς που αμαρτάνουν, έστω κι αν όσα πράττουν είναι εγκλήματα άξια τιμωρίας. Αλλά οφείλομε τους φταίχτες, για λόγους δικαιοσύνης κυρίως, να τους κάνομε να μετανοήσουν και να τιμωρηθούν εάν πρέπει, είτε βάζοντας μονάχοι τους την τιμωρία είτε μέσω άλλων. Όμως να οργιζώμεθα ή να θυμώνουμε δεν είναι ανάγκη. Διότι η οργή οδηγεί σε πράξεις τιμωρίας από πάθος μόνον και όχι με (ορθή) κρίσιν και κατά το δίκαιο.Αλλά ούτε κι' αυτούς που ελεούν παρά το πρέπον πρέπει να τους παραδεχώμεθα.Γι` αυτό, τούτο το καλό και για το δίκαιον, πρέπει να τιμωρούνται οι πονηροί και όχι από το έμφυτο μέσα μας πάθος της οργής.
Άγιος Αντώνιος έγραψε:Λόγος 81. Όταν κατέχεις ανώτερη εξουσία (είσαι άρχοντας ή διοικητής), να μην απειλήσεις με θάνατο, ποτέ καθέναν τόσο πρόχειρα, ξέροντας ότι εκ φύσεως και συ υπόκεισαι στο θάνατο και ότι η ψυχή σαν τελευταίο χιτώνα ξεντύνεται το σώμα. Γνωρίζοντας αυτό καλά, εξάσκησε (την εξουσία με) πραότητα και κάνοντας καλό να ευχαριστείς δια παντός τον Θεό. Διότι εκείνος που δεν συμπονά (τους άλλους συνανθρώπους του) δεν έχει αρετή μέσα του.
Άγιος Αντώνιος έγραψε:Λόγος 103. Ο Πονηρός άνθρωπος αγαπά την πλεονεξία και καταφρονεί τη δικαιοσύνη, χωρίς ούτε να λογαριάζει το αβέβαιο, το άστατο και το ολιγοχρόνιο της ζωής του, ούτε να ενθυμείτε το αδωροδόκητο και αναπόφευκτο του θανάτου. Κι' αν καταντήσει αισχρός και ανόητος γέρος, είναι σαν το σάπιο ξύλο, τελείως άχρηστος για οτιδήποτε.
Άγιος Αντώνιος έγραψε:Λόγος 163. Εάν η συνείδησής σου σε ελέγχει για πράξεις πονηρές και τις παραδέχεσαι, τότε κόψε τες από την ψυχή σου, προσδοκώντας τις καλές πράξεις. Διότι ο Θεός είναι δίκαιος και φιλάνθρωπος.
Περίληψη
Μας λέει λοιπόν ο Μέγας Αντώνιος ότι ο θεοφιλής νους, τιμωρεί την κακία την οποία ενσωματώνονται αυτοπροαίρετα οι άνθρωποι από ραθυμία [7]. Οι αγαθοί και θεοφιλείς άνδρες, λοιπόν ελέγχουν περί του κακού κατά πρόσωπον παρόντος τους ανθρώπους, ποτέ δεν κακολογούν όταν είναι απόντες, ούτε επιτρέπουν σε άλλους να το κάνουν [30]. Όταν λοιπόν συμβαίνει μία ακόμα και εγκληματική αμαρτία , να μην οργιζόμαστε, διότι δεν είναι ανάγκη, εξάλλου η οργή οδηγεί σε εκδικητικές τιμωρίες και όχι με κρίση κατά το δίκαιο. Αντίστοιχα ούτε όσους ελεούν παρά το πρέπον πρέπει να τους παραδεχώμεθα γιατί κι αυτό είναι άδικο. Οφείλουμε τους φταίχτες, για λόγους δικαιοσύνης, να τους κάνομε να μετανοήσουν και να τιμωρηθούν αν πρέπει, διότι πρέπει να τιμωρούνται οι πονηροί [69]. Σε όσους κατέχουν εξουσία, ο Άγιος λέει να μην απειλήσουν με θάνατο ποτέ κανέναν πρόχειρα, γιατί έτσι ζημιώνουν την ψυχή τους. Εκ φύσεως όλοι υπόκεινται στο θάνατο και η ψυχή έχει σαν τελευταίο χιτώνα το σώμα γιαυτό είναι ορθότερο να εξασκήσει κανείς τη πραότητα και κάνοντας καλό (σε όσους εξουσιάζει) ώστε να ευχαριστεί δια παντός τον Θεό αφού εκείνος που δεν συμπονά δεν έχει αρετή μέσα του [81]. Αντιθέτως ο πονηρός άνθρωπος αγαπά την πλεονεξία και καταφρονεί τη δικαιοσύνη, χωρίς να λογαριάζει το αβέβαιο, το άστατο και το ολιγοχρόνιο της ζωής του ούτε το αδωροδόκητο και αναπόφευκτο του θανάτου γιαυτό και καταντάει αισχρός και ανόητος γέρος, σαν το σάπιο ξύλο, τελείως άχρηστος για οτιδήποτε.[103]. Για τον Άγιο τέλος, πρέπει εμείς να ήμαστε δίκαιοι με τον εαυτό μας, ακόμα και όταν μας ελέγχει η συνείδηση μας για πονηρές πράξεις, να τις παραδεχόμαστε και να τις αποκόπτουμε όπως ο Θεός ο οποίος είναι δίκαιος [163].
1.Σοφία πάντων κάλλιστον, η δε αμάθεια πάντων κάκιστον
2. ζητεῖτε τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν

Re: Φιλοκαλία vs Νέα Εποχή

12
LAPTONAS έγραψε:
Άγιος Αντώνιος έγραψε:1. Οι άνθρωποι λέγονται λογικοί καταχρηστικά. Δεν είναι λογικοί εκείνοι που έμαθαν τους λόγους και τα βιβλία των αρχαίων σοφών, αλλά όσοι έχουν λογική ψυχή και μπορούν να διακρίνουν ποιο είναι το καλό και ποιο είναι το κακό. και έτσι αποφεύγουν τα κακά και ψυχοβλαβή, μελετούν όμως σοβαρά τα καλά και ψυχωφελή και τα πράττουν με μεγάλη ευχαριστία προς το Θεό. Μόνο αυτοί πρέπει αληθινά να λέγονται λογικοί άνθρωποι.
αν ψάξει κανείς στο wiki η ερμηνεία στο λήμμα λογικός είναι η εξής :

λογικός, -ή, -ό
που αναφέρεται στο λόγο, τη λογική, την ικανότητα του νου να σκέφτεται και να καταλήγει σε συμπεράσματα http://el.wiktionary.org/wiki/%CE%BB%CE ... F%8C%CF%82

[Σχόλιο : Κατά τον άγιο Αντώνιο, οι άνθρωποι καταχρηστικά λέγονται λογικοί, διότι πολλοί άνθρωποι δεν μπορούν να κατανοήσουν τι είναι καλό και αντίστοιχα τι είναι κακό. Μπορούν βέβαια να σκεφτούν , μπορούν ακόμα και να καταλήξουν σε συμπεράσματα, αλλά μήπως αυτά ορίζουν πραγματικά τον άνθρωπο ως λογικό; Άλλωστε εκείνος που σκέφτεται (σκεπτόμενος) και καταλήγει σε ένα ψυχοβλαβές συμπέρασμα, δεν λέγεται λογικός αλλά παράλογος.... συνεπώς δεν αρκεί απλά να σκεφτόμαστε και να βγάζουμε συμπεράσματα αλλά πρέπει και να ήμαστε σε θέση να διακρίνουμε (και σε ορισμένες περιπτώσεις να εξάγουμε) το ψυχωφελές από το ψυχοβλαβές.

Ερώτημα προς σκέψη : Μήπως τελικά για αυτό η κοινωνία μας έχει γίνει τόσο παράλογη; Μήπως μας έκαναν και χάσαμε το μέτρο και τη διάκριση ανάμεσα στο ωφέλιμο και στο επιβλαβές ; Τι θα γίνει αν για μία στιγμή πάψουμε να ακολουθάμε τις βλαβερές συνήθειες και προτιμήσουμε τις ωφέλιμες;

«Νους μεν καθαρός, ορθά βλέπει τα πράγματα. Λόγος δε γεγυμνασμένος, υπ’ όψιν άγει τα οραθέντα».

Ο καθαρός νους,βλέπει σωστά τα πράγματα και ο λόγος, η λογική, είναι εκείνη που εκφράζει τα οραθέντα.

Μάξιμος ο Ομολογητής

Άρα βλέπουμε οτι για την ορθή λογική,συνδυάζοντας τους 2 πατέρες,οτι για να μπορεί κάποιος να διακρίνει ποιο είναι το καλό και ποιο είναι το κακό και έτσι να αποφεύγει τα κακά και ψυχοβλαβή,πρεπει να έχει καθαρό νου.

Επίσης,ο Θεόγνωστος λέει
http://paterikakeimena.blogspot.gr/2011 ... st_03.html

35. Λογικός δεν είναι όποιος έχει προφορικό λόγο· γιατί αυτό το έχει κάθε άνθρωπος· είναι εκείνος που με το λογικό ψάχνει και ερευνά να βρει το Θεό. Και θα βρει όχι τι είναι στην ουσία Του ο Ύπερούσιος —γιατί αυτό είναι αδύνατο σε όλα τα όντα— αλλά από τη σοφία στη δημιουργία των όντων, την πρόνοια, τη διοίκηση, τη συνοχή, την κυβέρνηση και τη συντήρηση, μέσα στα οποία ανευρίσκεται και κατά κάποιο τρόπο βλέπεται ο Αριστοτέχνης, όπως και ο οικοδόμος από τα έργα των χεριών του.
Caer está permitido, levantarse es obligatorio....."Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς"
Xαμένη μάχη,είναι αυτή που φοβήθηκες να δώσεις
Πριν γράψεις σκέψου! Πριν κατακρίνεις περίμενε! Πριν προσευχηθείς συγχώρα! Πριν παραιτηθείς προσπάθησε!
Καλό είναι το να υπάρχεις …μα το να ζεις εν Χριστώ είναι άλλο πράγμα !

Re: Φιλοκαλία vs Νέα Εποχή

13
Η παιδεία και τα γράμματα
Άγιος Αντώνιος έγραψε:Λόγος 8. Οι αγράμματοι και ακαλλιέργητοι άνθρωποι, θεωρούν τα λόγια γελοίο πράγμα και δεν θέλουν να τ' ακούνε, επειδή ελέγχεται η αγραμματοσύνη τους και θέλουν να είναι όλοι όμοιοί τους. Κατά τον ίδιο τρόπο και όσοι ζουν και συμπεριφέρονται ακόλαστα, φροντίζουν (να αποδείξουν) ότι όλοι είναι χειρότεροί τους, νομίζοντας πως από το πλήθος των κακών θα επιτύχουν το ακατηγόρητο για τους εαυτούς των.
Η άτονη (χαλαρή και νωθρή) ψυχή (τους) θολώνει από την κακία που περιλαμβάνει ασωτία, υπερηφάνεια, απληστία, οργή, προπέτεια, λύσσα, φόνο, οδυρμό, φθόνο, πλεονεξία, αρπαγή, πόνο, ψευδός, ηδονή, οκνηρία, λύπη, δειλία, αρρώστια, μίσος, κατηγορία, αδυναμία, πλάνη, άγνοια, απάτη, λήθη Θεού.Με τέτοια και παρόμοια (κακίες) τιμωρείται η άθλια ψυχή που χωρίζει τον εαυτό της από το Θεό.
Άγιος Αντώνιος έγραψε: Λόγος 11. Ανθρωποποιός πρέπει να λέγεται αυτός που μπορεί τους απαίδευτους να τους ημερώσει, για ν' αγαπήσουν τα έργα του λόγου και την παιδεία.Κατά τον ίδιο τρόπο κι' εκείνοι που αναμορφώνουν αυτούς που ζουν ακόλαστη ζωή και τους μεταστρέφουν στην ενάρετη και αρεστή στο Θεό διαγωγή, πρέπει να λέγονται ανθρωποποιεί, αφού αναπλάθουν τους ανθρώπους.Διότι πραότης και εγκράτεια, είναι η ευτυχία και αγαθή ελπίδα στις ψυχές των ανθρώπων.
Άγιος Αντώνιος έγραψε: Λόγος 33. Δεν πρέπει οι άστατοι και απαίδευτοι να αποδοκιμάζουν τους γραμματισμένους. Γραμματισμένος είναι ο άνθρωπος που αρέσει στο Θεό, εκείνος, που ως επί το πλείστον σιωπά ή συζητεί για ολίγα και αναγκαία και αρεστά εις τον Θεόν.
Άγιος Αντώνιος έγραψε: Λόγος 41. Οι απλοϊκότεροι άνθρωποι δεν πρέπει να απελπίζονται και να παραμελούν εντελώς τη θεοφιλή και ενάρετη πολιτεία και να την καταφρονούν, θεωρώντας την ακατόρθωτη και ακατάληπτη γι' αυτούς. Αλλά πρέπει να μελετούν κατά δύναμιν και να δείχνουν επιμέλεια για τον (ψυχικό) εαυτό τους. Διότι, έστω κι αν δεν μπορούν στο έπακρον, ανάλογα με την αρετή τους, ν' αποκτήσουν και τη σωτηρία, όμως, με την μελέτη και την επιθυμία (γι' αυτήν), ή θα γίνουν καλλίτεροι ή δεν θα γίνουν χειρότεροι, πράγμα που δεν είναι και μέτριο όφελος της ψυχής.
Άγιος Αντώνιος έγραψε: Λόγος 45.Αν καταβάλλομαι κάθε επιμέλεια και μηχανευόμαστε τα πάντα, για ν' αποφύγομε τη σωματική απονέκρωση, πόσο μάλλον οφείλαμε να σπουδάζομε, πως ν' αποφύγομε την ψυχική απονέκρωση' διότι σ' όποιον θέλει να σωθεί, δεν υπάρχει κανένα άλλο εμπόδιο, παρά μόνο η αμέλεια και η οκνηρία της ψυχής.
Περίληψη
Μας λέει λοιπόν ο Άγιος Αντώνιος ότι οι αγράμματοι και οι ακαλλιέργητοι άνθρωποι, θεωρούν τα λόγια γελοίο πράγμα και δεν θέλουν να τ' ακούνε, επειδή ελέγχεται η αγραμματοσύνη τους με αποτέλεσμα να θέλουν να είναι και όλοι όμοιοί τους. Η άτονη λοιπόν ψυχή (τους) θολώνει από την κακία που περιλαμβάνει μία σειρά από πάθη (π.χ. ασωτία, υπερηφάνεια, απληστία, οργή, προπέτεια, λύσσα, φόνο, οδυρμό, φθόνο, πλεονεξία, αρπαγή, πόνο, ψευδός, ηδονή, οκνηρία, λύπη, δειλία, αρρώστια, μίσος, κατηγορία, αδυναμία, πλάνη, άγνοια, απάτη, λήθη Θεού) [8]. Π Άγιος μας λέει ότι "ανθρωποποιός" πρέπει να λέγεται αυτός που μπορεί τους απαίδευτους να τους ημερώσει για να αγαπήσουν τα έργα του Θεού αλλά και την παιδεία. Κι εκείνοι που αναμορφώνουν τους ακόλαστους και τους οδηγούν στην ενάρετη στο Θεό διαγωγή, πρέπει να λέγονται "ανθρωποποιοί" [11]. Αντίστοιχα οι άστατοι και απαίδευτοι δεν πρέπει να αποδοκιμάζουν τους γραμματισμένους διότι ο γραμματισμένος άνθρωπος αρέσει στο Θεό, ειδικά εκείνος, που ως επί το πλείστον σιωπά ή συζητεί για ολίγα και αναγκαία και αρεστά εις τον Θεό 33]. Όμως και οι απλοί άνθρωποι δεν πρέπει να απελπίζονται και να παραμελούν εντελώς τη θεοφιλή και ενάρετη πολιτεία ή να την καταφρονούν θεωρώντας την ακατόρθωτη αλλά πρέπει να μελετούν κατά δύναμιν και να δείχνουν επιμέλεια για τον (ψυχικό) εαυτό τους διότι με την μελέτη και την επιθυμία (γι' αυτήν) θα γίνουν καλύτεροι ή έστω δεν θα γίνουν χειρότεροι [41]. Οφείλουμε λοιπόν να σπουδάζουμε, πως να αποφύγουμε την ψυχική απονέκρωση διότι η αμέλεια αυτή είναι εμπόδιο προς τη Σωτηρία μας [45].
1.Σοφία πάντων κάλλιστον, η δε αμάθεια πάντων κάκιστον
2. ζητεῖτε τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν

Re: Φιλοκαλία vs Νέα Εποχή

14
Η ενάρετη ζωή, οι αρετές και τα έργα μας
Άγιος Αντώνιος έγραψε: Λόγος 9. Αυτοί που λένε πως θέλουν να ζήσουν την ενάρετη και ευλαβή και ένδοξη ζωή, δεν πρέπει να κρίνονται από το πλαστό ήθος (εξωτερική συμπεριφορά), ούτε από την ψεύτικη πολιτεία, αλλά να κρίνονται από τα ίδια τα έργα τους, όπως οι τεχνίτες, ζωγράφοι και ανδριαντοπλάστες, διότι αυτά δείχνουν θετικά την ενάρετη και θεοφιλή πολιτεία τους και από το εάν αποστρέφονται σαν παγίδες όλες τις πονηρές ηδονές (πράγμα που δείχνει αρνητικά την ενάρετη πολιτεία τους).
Άγιος Αντώνιος έγραψε:Λόγος 15. Όπως κάθε τέχνη διαμορφώνει διακοσμητικά την ύλη που χρησιμοποιεί κι' επιδεικνύει έτσι την αρετή της, όπως π.χ. αυτός που επεξεργάζεται το ξύλο ή ο άλλος το χαλκό και άλλος το χρυσό και τον άργυρο, έτσι κι εμείς, όταν ακούμε για την καλή ζωή και την ενάρετη και αρεστή στο Θεό συμπεριφορά, οφείλουμε να φανερώνουμε ότι είμαστε στ' αλήθεια άνθρωποι, δηλαδή όντα λογικής ψυχής (στη διάθεση και στις αντιδράσεις μας) και όχι μονάχα ως προς τη διάπλαση του σώματος. Η αληθινά λογική και θεοφιλής ψυχή, γνωρίζει αμέσως ποια θέση να πάρει σ' όλα τα ζητήματα της ζωής. Και παρακαλεί τρυφερά για επιείκεια το Θεό και Τον ευχαριστεί ειλικρινά γιατί όλη της η ορμή και η διάνοια είναι προς το Θεό.
Άγιος Αντώνιος έγραψε: Λόγος 18. Θύμιζε πάντα στον εαυτό σου, τι είναι ανάγκη να δείχνεις αδιάκοπα ποιος είσαι, αλλά με τη χρηστή συμπεριφορά και κυρίως με τα έργα σου. Διότι έτσι και τους γιατρούς οι άρρωστοι, όχι από τα λόγια, άλλα από τα έργα τους βρίσκουν και τους αναγνωρίζουν για σωτήρες και ευεργέτες.
Άγιος Αντώνιος έγραψε:Λόγος 39. Οι φρόνιμοι άνθρωποι πρέπει να εξετάζουν καλά τη δύναμη και τον καταρτισμό της ψυχικής αρετής που υπάρχει μέσα τους και έτσι να προετοιμάζονται για ν' αντιστέκονται στα πάθη που απανταίνουν, ανάλογα με την (ηθική και πνευματική) δύναμη που υπάρχει στον εαυτό τους, δωρισμένη σ' αυτούς εκ φύσεως από τον Θεόν. Η δύναμις που αντιστέκεται προς μεν το κάλλος και προς κάθε επιθυμία ψυχοβλαβή είναι η εγκράτεια προς τους κόπους και τη φτώχεια, η καρτερία και προς την κοροϊδία και το θυμό, η ανεξικακία και τα παρόμοια.
Τι μας λέει ο Ιάκωβος σχετικά με τα έργα ;

(Ιακώβου επιστολή 2:14) Τί τὸ ὄφελος, ἀδελφοί μου, ἐὰν πίστιν λέγῃ τις ἔχειν, ἔργα δὲ μὴ ἔχῃ; μὴ δύναται ἡ πίστις σῶσαι αὐτόν; 15 ἐὰν δὲ ἀδελφὸς ἢ ἀδελφὴ γυμνοὶ ὑπάρχωσι καὶ λειπόμενοι ὦσι τῆς ἐφημέρου τροφῆς, 16 εἴπῃ δέ τις αὐτοῖς ἐξ ὑμῶν, ὑπάγετε ἐν εἰρήνῃ, θερμαίνεσθε καὶ χορτάζεσθε, μὴ δῶτε δὲ αὐτοῖς τὰ ἐπιτήδεια τοῦ σώματος, τί τὸ ὄφελος; 17 οὕτω καὶ ἡ πίστις, ἐὰν μὴ ἔργα ἔχῃ, νεκρά ἐστι καθ' ἑαυτήν. 18 ἀλλ' ἐρεῖ τις· σὺ πίστιν ἔχεις, κἀγὼ ἔργα ἔχω· δεῖξόν μοι τὴν πίστιν σου ἐκ τῶν ἔργων σου, κἀγὼ δείξω σοι ἐκ τῶν ἔργων μου τὴν πίστιν μου. 19 σὺ πιστεύεις ὅτι ὁ Θεὸς εἷς ἐστι· καλῶς ποιεῖς· καὶ τὰ δαιμόνια πιστεύουσι καὶ φρίσσουσι. 20 θέλεις δὲ γνῶναι, ὦ ἄνθρωπε κενέ, ὅτι ἡ πίστις χωρὶς τῶν ἔργων νεκρά ἐστιν; 21 Ἀβραὰμ ὁ πατὴρ ἡμῶν οὐκ ἐξ ἔργων ἐδικαιώθη, ἀνενέγκας Ἰσαὰκ τὸν υἱὸν αὐτοῦ ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον; 22 βλέπεις ὅτι ἡ πίστις συνήργει τοῖς ἔργοις αὐτοῦ, καὶ ἐκ τῶν ἔργων ἡ πίστις ἐτελειώθη, 23 καὶ ἐπληρώθη ἡ γραφὴ ἡ λέγουσα· ἐπίστευσε δὲ Ἀβραὰμ τῷ Θεῷ, καὶ ἐλογίσθη αὐτῷ εἰς δικαιοσύνην, καὶ φίλος Θεοῦ ἐκλήθη. 24 ὁρᾶτε τοίνυν ὅτι ἐξ ἔργων δικαιοῦται ἄνθρωπος καὶ οὐκ ἐκ πίστεως μόνον. 25 ὁμοίως δὲ καὶ Ραὰβ ἡ πόρνη οὐκ ἐξ ἔργων ἐδικαιώθη, ὑποδεξαμένη τοὺς ἀγγέλους καὶ ἑτέρᾳ ὁδῷ ἐκβαλοῦσα; 26 ὥσπερ γὰρ τὸ σῶμα χωρὶς πνεύματος νεκρόν ἐστιν, οὕτω καὶ ἡ πίστις χωρὶς τῶν ἔργων νεκρά ἐστι.

Όπως δηλαδή μας δίδαξε και ο Χριστός ο ίδιος με την έμπρακτη αγάπη Του.
Εικόνα
Τι νομίζετε ότι η τα έργα αγάπης δεν είναι όπλο ενάντια στην ΝΤΠ;
1.Σοφία πάντων κάλλιστον, η δε αμάθεια πάντων κάκιστον
2. ζητεῖτε τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν

Re: Φιλοκαλία vs Νέα Εποχή

15
Ο Θεοφιλής & θεάρεστος Βίος
Άγιος Αντώνιος έγραψε: Λόγος 7. Πρέπει να μη λέμε ότι δεν είναι δυνατόν στον άνθρωπο να επιτύχει ενάρετο βίο, αλλά μόνον ότι δεν είναι εύκολο. Ούτε είναι εύκολο να το αντιληφθούν αυτό οι τυχόντες άνθρωποι. Συμμετέχουν σε ενάρετη ζωή όσοι είναι ευσεβείς και έχουν νουν θεοφιλή (που σκέπτονται όπως αρέσει στο Θεό). Γιατί ο κοινός νους, είναι κοσμικός (σκέπτεται κατά το θέλημα του ανθρώπου) και ευμετάβολος, που παρέχει νοήματα αγαθά και κακά, αφού επηρεάζεται από τα φυσικά πράγματα και ρέπει προς την ύλη.Ενώ ο θεοφιλής νους, τιμωρεί την κακία την οποία ενσωματώνονται αυτοπροαίρετα οι άνθρωποι από ραθυμία.
Άγιος Αντώνιος έγραψε: Λόγος 25. Όσοι επιζητούν ενάρετη και θεοφιλή ζωή, πρέπει να έχουν απαλλαγή από την οίηση και από κάθε κούφιο: και ψεύτικη Ιδέα και να φροντίζουν επιμελώς για χρηστή διόρθωση της ζωής και της γνώμης τους. Διότι ο θεοφιλής και αμετάβλητος (ο σταθερός σ' αυτό) νους, είναι στοιχείων εξυψώσεως και δρόμος προς τον Θεό.
Άγιος Αντώνιος έγραψε: Λόγος 27. Η εξάσκησης του καλλίστου (ενάρετου) βίου και η επιμέλεια της ψυχής, δημιουργούν τους αγαθούς και αγαπητούς εις τον Θεόν ανθρώπους. Διότι εκείνος που ζητεί τον Θεό, τον βρίσκει, νικώντας την επιθυμία σ' όλα τα ζητήματα και μη ξεκολλώντας από την προσευχή. Μόνον αυτός δεν φοβάται τους δαίμονας (που απεχθάνονται τον ενάρετο βίο).
Άγιος Αντώνιος έγραψε: Λόγος 40. Να γίνει ξαφνικά κανείς αγαθός και σοφός είναι αδιανόητο, αλλά (είναι δυνατόν) με κουραστική μελέτη, συνεργασία και συναναστροφή και με την πείρα, τον καιρό και την άσκηση και την επιθυμία του αγαθού έργου. (Ο καρπός που αποδίδει) ο αγαθός και θεοφιλής άνθρωπος, που αληθινά γνωρίζει τον Θεόν, (είναι ότι) δεν σταματά να κάνη αφθόνως πάντα όσα αρέσουν στον Θεό. Σπάνια όμως ευρίσκονται τέτοιοι άνθρωποι.
Άγιος Αντώνιος έγραψε: Λόγος 38. Οι αληθινοί άνθρωποι ας επιδιώκουν να πολιτεύονται αξιαγάπητα στο Θεό και ενάρετα τόσον πολύ, ώστε να διαλάμπει ο ενάρετος βίος τους, μεταξύ των άλλων ανθρώπων, όπως ακριβώς (φροντίζουν να) μπαίνει μικρή (ταινία από) πορφύρα, επάνω στα άσπρα μέρη των ενδυμάτων για στολισμό, για να λάμπουν ξέχωρα και ν' αναγνωρίζονται, γιατί έτσι επιμελούνται ασφαλέστερα τις αρετές της ψυχής.
Άγιος Αντώνιος έγραψε: Λόγος 87. Ο αληθινός άνθρωπος επιδιώκει να είναι ευσεβής. Ευσεβής δε είναι εκείνος που δεν επιθυμεί τα ξένα (πράγματα). Ξένα προς τον άνθρωπο είναι όλα τα κτιστά. Όλα λοιπόν (αυτά) τα καταφρονεί, γιατί αυτός είναι εικόνα του Θεού. Εικόνα του Θεού γίνεται ο άνθρωπος, όταν πολιτεύεται ορθά και ευάρεστα στο Θεό. Άλλωστε κι' αυτό δεν είναι δυνατόν να γίνει, εάν δεν παρατήσει ο άνθρωπος τα βιοτικά. Εκείνος μάλιστα που έχει νουν θεοφιλή γνωρίζει ότι κάθε ψυχική ωφέλεια και κάθε ευλάβεια προέρχεται απ' αυτό (από την ψυχική ανάταση υπεράνω των βιοτικών). (Επίσης) ο θεοφιλής άνθρωπος, δεν κατηγορεί κανέναν άλλον για όσα αυτός αμαρτάνει κι' αυτό είναι σημάδι ψυχής που θέλει να σωθεί.
Άγιος Αντώνιος έγραψε: Λόγος 99. Ο Θεός που έκαμε τον άνθρωπο να εξουσιάζει ο ίδιος τις σκέψεις και αποφάσεις του (αυτεξούσιων), επειδή (ο Θεός) δεν φθονεί, αλλά είναι αγαθός (καλός), έδωκε στον άνθρωπο και τη δύναμη, αν θέλει, να γίνει αρεστός στο Θεό.Αρεστός δε γίνεται ο άνθρωπος στο Θεό, όταν δεν έχει μέσα του κακία. Και εάν οι άνθρωποι επαινούν τα καλά έργα και τις αρετές μιας ψυχής δικαίας και αγαπητής στο Θεό (θεοφιλούς) και κατηγορούν τα κακά και αισχρά έργα, πολύ περισσότερο ο Θεός (επαινεί και βραβεύει τα καλά και τιμωρεί τα κακά έργα), γιατί θέλει όλοι οι άνθρωποι να σωθούν.
Άγιος Αντώνιος έγραψε: Λόγος 110. Κανείς (άλλος) δεν βλέπει τον ουρανό, ούτε μπορεί να εννοήσει τα ουράνια πράγματα, παρά μόνον ο άνθρωπος που φροντίζει για ενάρετη ζωή και κατανοεί και δοξάζει τον ποιήσαντα αυτά για σωτηρία και ζωή του ανθρώπου. Διότι ένας τέτοιος και θεοφιλής άνθρωπος, γνωρίζει ασφαλώς ότι, χωρίς το Θεό, τίποτε δεν υπάρχει. Αλλά πανταχού και σ' όλα (τα ποιήματα) είναι Αυτός ο απεριόριστος Θεός.
Μας λέει λοιπόν ο Άγιος Αντώνιος ότι ο ενάρετος βίος δεν είναι εύκολος ούτε είναι εύκολο να το αντιληφθούν αυτό οι τυχόντες άνθρωποι. Γιαυτό το λόγο συμμετέχουν στην ενάρετη ζωή μόνο όσοι είναι ευσεβείς και έχουν νουν θεοφιλή (που σκέπτονται όπως αρέσει στο Θεό). Ο κοινός νους είναι κοσμικός και επηρεάζεται από τα φυσικά πράγματα και ρέπει προς την ύλη. [7]. Όσοι επιλέξουν όμως την ενάρετη και θεοφιλή ζωή απαλλάσσονται από κάθε ψεύτικη Ιδέα φροντίζοντας για χρηστή διόρθωση της ζωής και της γνώμης τους. Διότι ο θεοφιλής και αμετάβλητος (ο σταθερός σ' αυτό) νους, είναι στοιχείων εξυψώσεως και δρόμος προς τον Θεό [25]. Η εξάσκηση λοιπόν του ενάρετου βίου και η επιμέλεια της ψυχής δημιουργούν τους αγαπητούς προς τον Θεό ανθρώπους, κι εκείνος που ζητεί τον Θεό, Τον βρίσκει, νικώντας την επιθυμία σ' όλα τα ζητήματα και μη ξεκολλώντας από την προσευχή δίχως φόβο για τους δαίμονες [27]. Όσοι λοιπόν πολιτεύονται αξιαγάπητα στο Θεό και ενάρετα τότε λάμπουν ανάμεσα στους άλλλους ανθρώπους όπως η κόκκινη κορδέλα πάνω στο λευκό ένδυμα, και ξεχωρίζοντας επιμελούνται ασφαλέστερα τις αρετές τους [38]. Φυσικά δεν μπορεί κανείς να γίνει ενάρετος ξαφνικά, αλλά με κουραστική μελέτη και άσκηση του αγαθού έργου δίχως να σταματά να κάνει όσα αρέσουν στο Θεό -σπάνιοι όμως τέτοιοι άνθρωπο [40]. Όταν λοιπόν ο άνθρωπος πολιτεύεται ευάρεστα στο Θεό καταφρονεί τα κτιστά και γίνετε εικόνα του Θεού. Άλλωστε ο θεοφιλής νους γνωρίζει ότι κάθε ψυχική ωφέλεια και κάθε ευλάβεια προέρχεται από την ψυχική ανάταση υπεράνω των βιοτικών[87]. Έδωσε λοιπόν ο Θεός τη δύναμη στον άνθρωπο αν θέλει να είναι αρεστός, επιλέγοντας να μην έχει μέσα του κακία, αλλά επαινώντας τα καλά έργα και τις αρετές να πολιτεύεται δίκαια και αγαπητά στο Θεό [99]. Έτσι λοιπόν ο ενάρετος και θεοφιλής άνθρωπος μπορεί να εννοήσει και τα ουράνια διότι ενώνεται με το Θεό και ασφαλώς γνωρίζει ότι χωρίς το Θεό, τίποτε δεν υπάρχει [110].
1.Σοφία πάντων κάλλιστον, η δε αμάθεια πάντων κάκιστον
2. ζητεῖτε τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν

Re: Φιλοκαλία vs Νέα Εποχή

16
Η Θεογνωσία - ο δρόμος της αρετής
«Στενή είναι η πύλη, και τεθλιμμένη η οδός η φέρουσα εις την ζωήν.» (Ματθ. ζ΄14)
Άγιος Αντώνιος έγραψε: Λόγος 12. Πρέπει οι άνθρωποι στα ήθη και την πολιτεία τους, να συμπεριφέρονται αληθινά, όπως αξίζει. Διότι όταν κατορθωθεί αυτό, εύκολα κατανοούνται και τα περί Θεού. Διότι (τότε καταλαβαίναμε ότι) όποιος σέβεται το Θεό με όλη του την καρδιά και την πίστη, λαμβάνεται πρόνοια παρά του Θεού να κυριαρχεί του θυμού και της επιθυμίας. Διότι όλων των κακών αίτια (συνεπώς και της κακής συμπεριφοράς) είναι η επιθυμία και ο θυμός.
Άγιος Αντώνιος έγραψε: Λόγος 26. Ουδέν όφελος να μαθαίνει κανείς τους λόγους (και τις αιτίες των πραγμάτων), εάν απουσιάζει (από τη μάθηση αύτη) η ενάρετη και στο Θεό αρεστή πολιτεία της ψυχής. Αιτία πάντων των κακών είναι η πλάνη, η απάτη (της κούφιας γνώσεως) και η αγνωσία του Θεού.
Άγιος Αντώνιος έγραψε:Λόγος 29. Σ' εκείνον που δεν γνωρίζει να διακρίνει τι είναι το αγαθόν και ποιο είναι το κακό, δεν του επιτρέπεται να κρίνει τους αγαθούς και κακούς. Διότι ο άνθρωπος που γνωρίζει τον Θεόν, είναι αγαθός κι αν δεν είναι αγαθός, τίποτα δεν γνωρίζει, ούτε θα μάθη ποτέ τίποτα. Διότι το αγαθόν είναι τρόπος γνώσεως του Θεού.
Άγιος Αντώνιος έγραψε: Λόγος 53. Όσοι γνωρίζουν τον Θεόν γεμίζουν από αγαθές σκέψεις για όλα τα προβλήματα και επιθυμώντας τα ουράνια, καταφρονούν τα βιοτικά.Αυτοί, ούτε σε πολλούς αρέσουν, ούτε αυτοί αρέσκονται σε πολλούς. Γι' αυτό όχι μόνον μισούνται, αλλά και κατακοροιδεύονται από τους πολλούς ανόητους.
Ανέχονται όλα τα παθήματα της φτώχειας, επειδή γνωρίζουν, ότι όσα φαίνονται στους πολλούς κακά, είναι γι' αυτούς αγαθά. (Κι' αυτό) γιατί, όποιος αντιλαμβάνεται τα ουράνια, πιστεύει στο Θεό, επειδή γνωρίζει ότι όλα είναι δημιουργήματα της θελήσεώς Του.Εκείνος όμως που δεν νοιώθει (τα ουράνια ζητήματα), δεν πιστεύει ποτέ, ότι ο κόσμος είναι έργον του Θεού και ότι έγινε για τη σωτηρία του ανθρώπου. (Δεν αντιλαμβάνονται ότι η πνευματική αντιμετώπιση της φτώχειας, π.χ., αλλά και κάθε δυσχέρειας, συντελεί στην σωτηρία μας).
Άγιος Αντώνιος έγραψε: Λόγος 97. Μεγίστη αρρώστια της ψυχής και καταστροφή και χαμός, είναι να μη γνωρίζει κανείς τον Θεό, ο οποίος τα πάντα έφτιασε για τον άνθρωπο και του δώρισε το νου και το λογικό, με τα οποία πετώντας προς τα άνω, ενώνεται με το Θεό, καταλαβαίνοντας και δοξάζοντας τον Θεό.
Άγιος Αντώνιος έγραψε: Λόγος 102. Ο Θεός είναι αγαθός. Ο άνθρωπος είναι πονηρός. Τίποτε κακό στον ουρανό, τίποτε καλό στη γη. Ο λογικός άνθρωπος όμως διαλέγει το καλλίτερο και (έτσι) γνωρίζει τον Θεό των όλων και τον ευχαριστεί και τον υμνεί, και πριν πεθάνει περιφρονεί το σώμα και το εμποδίζει να πραγματοποίηση τις πονηρές αισθήσεις, γιατί γνωρίζει την καταστρεπτική τους ενέργεια, δηλαδή πώς θα χαθεί αιώνια.
Άγιος Αντώνιος έγραψε: Λόγος 119. Αναισθησία και μωρία της ψυχής είναι η αγνωσία του Θεού, διότι το κακό γεννάται από την αγνωσία, το δε αγαθόν προσγίνεται στους ανθρώπους από τη γνώση του Θεού και σώζει την ψυχή.
Εάν λοιπόν επιδιώκεις πρόθυμα να μην κάνης τα δικά σου θελήματα και διατηρείς ξάστερο το μυαλό σου και γνωρίζεις το Θεό, τότε έχεις το νου σου στις αρετές. Εάν επιδιώκεις να κάνης τα πονηρά θελήματά σου για ηδονή, μεθάς έτσι μέσα σε άγνοια του Θεού και χάνεσαι, όπως τα άλογα ζώα, χωρίς να θυμάσαι τα κακά που θα σου συμβούν μετά θάνατον.
Άγιος Αντώνιος έγραψε: Λόγος 151.Η ευσεβής ψυχή γνωρίζει το Θεό των όλων. Διότι η ευσέβεια δεν είναι τίποτε άλλο, παρά το να κάνομε το θέλημα του Θεού, πράγμα που είναι γνώσης του Θεού και συνίσταται στο να είναι ο άνθρωπος άφθονος (χωρίς φθόνο), φρόνιμος, πράος, χαριστικός κατά δύναμιν, κοινωνικός, αφιλόνεικος και ότι αρεστό στο θέλημα του Θεού.
Άγιος Αντώνιος έγραψε: Λόγος 164. Γνωρίζει τον Θεό και γνωρίζεται από τον Θεό ο άνθρωπος που επιδιώκει με κάθε τρόπο να είναι αχώριστος από το Θεό. Αχώριστος του Θεού γίνεται ο άνθρωπος που μένει αγαθός παρά πάντα (τα εμπόδια) και κυριαρχεί σ' όλες τις ηδονές, όχι επειδή του χορηγήθηκαν λιγοστές, αλλά από θέληση και εγκράτεια δική του.
Άγιος Αντώνιος έγραψε:Λόγος 165. Ευεργέτησε αυτόν που σε αδικεί και θάχης φίλο το Θεό. Σε κανένα μη διαβάλεις τον εχθρό σου. Εξάσκησε αγάπη, σωφροσύνη, υπομονή, εγκράτεια και τα όμοια. Γιατί αύτη (η εξάσκησης) είναι η γνώσης του Θεού και ακολούθησις του Θεού, μέσω ταπεινοφροσύνης και των ομοίων αρετών. Αυτά δεν είναι έργα των τυχόντων, αλλά ψυχής νοητικής (που εννοεί την πνευματική της φύση).Μας λέει εδώ ο Άγιος Αντώνιος ότι όσο αναφορά τα ήθη και τον τρόπο που πολιτεύονται , οι άνθρωποι πρέπει να έχουν αληθινή συμπεριφορά και όχι ψεύτικη ή υποκριτική. Όταν οι ανθρώπινες σχέσεις βασίζονται στην ειλικρίνεια τότε δημιουργούνε οι σωστές βάσεις της αληθούς συμπεριφοράς. Ο ειλικρινής εύκολα μπορεί να καταλάβει την υποκρισία διότι εκπαιδεύεται στην ειλικρίνεια και με τον ίδιο τρόπο μπορεί να καταλάβει και τα περί του Θεού.
Περίληψη
Προνόμιο της αληθινής συμπεριφοράς (πολιτείας) είναι η καλύτερη κατανόηση του Θεού [12]. Άλλωστε ουδέν όφελος υπάρχει να μαθαίνει κανείς τους λόγους εάν απουσιάζει η αρετή από την ψυχή. Η πλάνη , η απάτη και η αγνωσία του Θεού είναι η αιτία όλων των κακών [26]. Εκείνος λοιπόν που δεν έχει διάκριση ανάμεσα στο καλό και το κακό και επιλέγει να είναι αγαθός, γνωρίζει τον Θεό διότι το αγαθό είναι ο τρόπος γνώσεως του Θεού [29]. Όσοι λοιπόν γνωρίζουν το Θεό έχουν στη σκέψη τους το αγαθό και επιθυμούν τα Ουράνια ενώ καταφρονούν τα βιοτικά. Όποιος λοιπόν αντιλαμβάνεται τα ουράνια, πιστεύει στο Θεό, επειδή γνωρίζει ότι όλα είναι δημιουργήματα της θελήσεώς Του. [53]. Η αγνωσία του Θεού για τον Άγιο Αντώνιο είναι μεγίστη αρρώστια της ψυχής και χαμός, διότι δεν γνωρίζει το Δημιουργό του [97]. Επιλέγοντας λοιπόν ο αγαθός άνθρωπος το καλύτερο για την ψυχή του, δηλαδή τα ουράνια, γνωρίζει το Θεό και Τον δοξάζει [102] ενώ εκείνους που έχει αγνωσία αποκτάει μωρία και αναισθησία στην ψυχή του. Πρέπει λοιπόν να έχουμε ξάστερο το μυαλό και έχοντας το νου στις αρετές να γνωρίσουμε τον Θεό επιδιώκοντας το θέλημα Του, και όχι το δικό σου προσωπικό θέλημα το οποίο μπορεί να σε ωθεί στην ηδονή και στην άγνοια και στην απομάκρυνση [119]. Η ευσεβής λοιπόν ψυχή που κατέχει την αρετή της ευσέβειας (δηλαδή να κάνει το θέλημα Του) γνωρίζει το Θεό των όλων.Έτσι λοιπόν ο άνθρωπος γίνεται ενάρετος δηλαδή άφθονος (χωρίς φθόνο), φρόνιμος, πράος, χαριστικός κατά δύναμιν, κοινωνικός, αφιλόνεικος και ότι αρεστό στο θέλημα του Θεού. [151]. Όπως λοιπόν γνωρίζει τον Θεό, έτσι αντίστοιχα γνωρίζεται από τον Θεό εκείνος που επιδιώκει να είναι αχώριστος από Αυτόν, μένοντας αγαθός και κυριαρχώντας στις ηδονές από εγκράτεια και θέληση [164]. Για να έχεις λοιπόν φίλο τον Θεό πρέπει να ευεργετείς ακόμα και αυτό που σε αδικεί και να μη διαβάλεις τον εχθρό σου. Να εξασκείς τις αρετές : αγάπη, σωφροσύνη, υπομονή, εγκράτεια και τα όμοια γιατί η εξάσκηση των αρετών είναι γνώση του Θεού. Αυτά είναι τα έργα της νοητικής ψυχής [165].
1.Σοφία πάντων κάλλιστον, η δε αμάθεια πάντων κάκιστον
2. ζητεῖτε τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν

Re: Φιλοκαλία vs Νέα Εποχή

17
Η Αληθινή Ελευθερία
Άγιος Αντώνιος έγραψε:Λόγος 18. Ελεύθερους να νομίζεις όχι αυτούς που είχαν την τύχη να είναι ελεύθεροι, αλλά αυτούς που είναι στη ζωή και στους τρόπους ελεύθεροι (από τα πάθη). Δεν πρέπει δηλαδή να ονομάζονται αληθινά ελεύθεροι οι άρχοντες, όταν είναι πονηροί ή ακόλαστοι, γιατί είναι δούλοι των υλικών παθών. Ελευθερία και ευτυχία είναι (εσωτερικό ζήτημα) της ψυχής, (είναι) η γνήσια καθαρότης της ψυχής και η καταφρόνησης των πρόσκαιρων
Άγιος Αντώνιος έγραψε: Λόγος 21. Εξέταζε ότι σε άφορα και βγάζε δοκιμασμένες αποφάσεις (για τη στάση που θα τηρήσεις στο κάθε τι). Διότι οι άρχοντες και οι δεσπότες έχουν εξουσία μόνον του σώματος και όχι βέβαια της ψυχής. Να σου είναι μάλιστα αυτή η αρχή, πρόχειρη δια παντός. Συνεπώς, αν διατάσσουν φόνους ή τίποτε άτοπα ή άδικα και ψυχοβλαβή, δεν πρέπει να πειθαρχείτε σ' αυτούς, έστω κι αν βασανίζουν το σώμα. Διότι ο Θεός δημιούργησε την ψυχή ελεύθερη και αυτεξούσια, για (να αποφασίζει) όσα πράττει, τα καλά ή τα κακά.
Άγιος Αντώνιος έγραψε: Λόγος 56. Ελεύθερος είναι εκείνος που δεν είναι δούλος των ηδονών, αλλά κυριαρχεί στο σώμα, με τη φρόνηση και τη σωφροσύνη, και αρκείται, με πολλή ευχαριστία, σ` αυτά που του δίδονται από τον Θεό, έστω κι αν τύχη νάνε πάρα πολύ μέτρια.Διότι, εάν ο θεοφιλής νους και η ψυχή συμφωνήσουν, ειρηνεύει όλο το σώμα, έστω κι αν δεν θέλει• γιατί όταν η ψυχή το θέλει, κάθε σωματική ανταρσία σβήνεται.
Άγιος Αντώνιος έγραψε:Λόγος 57. Εκείνοι που δεν αγαπούν όσα έχουν για την ύπαρξή τους, αλλά επιθυμούν περισσότερα, σκλαβώνουν τον εαυτό τους στα πάθη, που ταράζουν την ψυχή, και της επιβάλλουν λογισμούς και φαντασίες, ότι αυτά που έχουν είναι κακά. Και όπως τα ρούχα, που ράβονται πλατειά, εμποδίζουν τους αγωνιστές στο τρέξιμο, έτσι και η όρεξη για την υπέρμετρη περιουσία δεν επιτρέπει στις ψυχές ούτε ν' αγωνίζονται, ούτε να σωθούν.
Άγιος Αντώνιος έγραψε:Λόγος 58.Φυλακή και τιμωρία στον καθέναν είναι το να μένη σε κάτι παρά τη θέλησή του και χωρίς τη συγκατάθεσή του. Να είσαι λοιπόν ευχαριστημένος με όσα έχεις, για να μην αυτοτιμωρηθείς, χωρίς να το αντιλαμβάνεσαι, ένεκα αχαριστίας. Ένας είναι ο δρόμος προς αυτό: η καταφρόνηση των βιοτικών.
Άγιος Αντώνιος έγραψε: Λόγος 67. Εάν το θέλεις γίνεσαι δούλος των παθών, εάν το θέλεις μένεις ελεύθερος και δεν θα υποκύψεις στα πάθη, διότι ο Θεός σε έπλασε αυτεξούσιο.Όποιος (με καλή χρήση του αυτεξουσίου) νικά τα πάθη της σαρκός, στεφανώνεται με την αφθαρσία.Εάν βέβαια δεν ήταν τα πάθη, δεν θα ήσαν και οι αρετές, ούτε και στέφανοι, που δωρίζονται από το Θεό στους ανθρώπους που είναι άξιοι (στεφάνου).
Περίληψη :
Οι πραγματικά ελεύθεροι άνθρωποι μας λέει ο Άγιος Αντώνιος είναι αυτοί που δεν είναι δούλοι των παθών[18], αυτοί που η ψυχή τους αυτεξούσια επιλέγει με δοκιμασμένες αποφάσεις ανάμεσα στο καλό και στο κακό [21]. Δούλος λοιπόν είναι εκείνος που έχει καταβληθεί από τα πάθη και τις ηδονές και δεν κυριαρχεί στο σώμα [56]. Πολλοί άνθρωποι δεν αγαπούν αυτά που έχουν και λανθασμένα σκλαβώνονται σε φαντασίες ότι αυτά που έχουν δεν είναι καλά, με αποτέλεσμα να μην αγωνίζονται ούτε να σωθούν [57]. Φυλακή για το καθένα όμως είναι και να μένει σε κάτι χωρίς της συγκατάθεση του γιαυτό να ήμαστε ευχαριστημένοι με όσα έχουμε με τη θέληση μας και να καταφρονούμε τα βιοτικά [58] διότι αν θέλουμε γινόμαστε δούλοι των παθών υποκύπτοντας σε αυτά ασχέτως αν έχουμε το αυτεξούσιο. Όποιος όμως νικά τα πάθη στεφανώνεται ελεύθερος την αφθαρσία. Τα πάθη λοιπόν είναι η αιτία που υπάρχουν και οι αρετές και δωρίζονται από το Θεό οι στέφανοι στους άξιους [67].
1.Σοφία πάντων κάλλιστον, η δε αμάθεια πάντων κάκιστον
2. ζητεῖτε τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν

Re: Λόγοι Αγίου Αντωνίου στην (Νέα) Εποχή μας

18
Άγιος Αντώνιος έγραψε: Λόγος 24. Οι λογικοί άνθρωποι δεν είναι αναγκαίο να δίνουν προσοχή στις πολλές συναναστροφές, αλλά στις ωφέλιμες, τις οποίες κατευθύνει το θέλημα του Θεού, διότι έτσι προχωρούν πάλιν οι άνθρωποι σε ζωή και σε φως αιώνιο.
Άγιος Αντώνιος έγραψε:Λόγος 31. Κατά τις συναναστροφές να αποφεύγεται κάθε τραχύς τρόπος, διότι τους λογικούς ανθρώπους ταιριάζει να τους στολίζει η ντροπή και η σωφροσύνη, περισσότερο από τας παρθένους. Άλλωστε ο θεοφιλής νους, είναι φως που φωτίζει λαμπρά την ψυχή από όλες τις μεριές, όπως ο ήλιος το σώμα.
Άγιος Αντώνιος έγραψε:Λόγος 44. Όταν βρεις κάποιον να φιλονικεί και να αντιμάχεται την αλήθεια και τα ολοφάνερα (πράγματα), πάψε τη φιλονικία και αποχώρησε, φύγε απ αυτόν, μιας και απολιθώθηκε το μυαλό του (δεν νοιώθει). Διότι όπως τα καλά κρασιά τα αχρηστεύει το χαλασμένο νερό, κατά τον ίδιο τρόπο και τους ενάρετους, στην πράξη και στη γνώμη, τους διαφθείρουν (τους καταστρέφουν) οι κακές συναναστροφές.
Άγιος Αντώνιος έγραψε:Λόγος 46. Θεωρούνται πως δεν είναι καλά, όσοι δυσκολεύονται να εννοήσουν τα συμφέροντα και τις σωστές κουβέντες. Όσοι πάλιν, μολονότι κατανοούν την αλήθεια, όμως χωρίς εντροπή (την αμφισβητούν και μάλιστα) φιλονικούν, αυτών έχει νεκρωθεί το λογικό, έχει αποθηριωθεί ο τρόπος τους (συμπεριφέρονται σαν θηρία) και δεν γνωρίζουν τον Θεό, ούτε έχει φωτιστή η ψυχή τους.
Άγιος Αντώνιος έγραψε:Λόγος 108. Όποιος λαλεί ακαταλόγιστα, δεν έχει νου. Διότι ενώ δεν καταλαβαίνει τίποτα, όμως ομιλεί. Αλλά συ εξέτασε (όχι τι θα πεις άλλα) τι σε συμφέρει να κάνης προς σωτηρία της ψυχής.
Άγιος Αντώνιος έγραψε: Λόγος 147. Όσοι φορούν ρούχα βουτηγμένα στη λάσπη, λερώνουν τα ρούχα αυτών που θ' ακουμπήσουν επάνω τους. Κατά τον ίδιο τρόπο και οι κακής προαιρέσεως, που ακολουθούν στραβό δρόμο στη ζωή, όταν συναναστρέφονται με τους απλοϊκώτερους και τους μιλούν λόγια άπρεπα, μολύνουν σαν βόρβορος με την ακοή την ψυχή τους.
Ωφέλιμες πνευματικά συναναστροφές μας προτείνει ο Άγιος Αντώνιος. Μας λέγει χαρακτηριστικά να έχουμε ευγενικές και όχι τραχιές συμπεριφορές. Στα θέματα πάλι της έντονης και επίμονης φιλονικίας μας προτείνει να αποφεύγουμε - όταν βλέπουμε ότι το μυαλό του φιλόνικου έχει απολιθωθεί. Μας λέει ρητά ο Μέγας Αντώνιος ότι όσοι είναι φιλόνικοι και παρασέρνουν και τους άλλους σε φιλονικίες είναι σαν του βουτηγμένους στη λάσπη που λερώνουν όποιον ακουμπήσουν.
1.Σοφία πάντων κάλλιστον, η δε αμάθεια πάντων κάκιστον
2. ζητεῖτε τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν
Απάντηση

Επιστροφή στο “Διδασκαλιες αγιων και αποστάγματα πατερικης σοφιας”