Μια νέα πηγή ενέργειας
Κάποια στιγμή ο Σάουμπεργκερ πρόσεξε την παράξενη συμπεριφορά που είχαν οι πέστροφες μέσα στο νερό των πηγών. II μεγάλη πέστροφα μπορούσε να στέκεται στο ίδιο σημείο, τελείως ακίνητη για όση ώρα ήθελε, ακόμη και στο πιο δυνατό αντίθετο ρεύμα! Αν τρόμαζε, μπορούσε να εκσφενδονιστεί με απίστευτη ταχύτητα ενάντια στο ρεύμα, αντί να αφεθεί στο ρεύμα για να παρασυρθεί στην ροή του – που άλλωστε θα ήταν και το πιο φυσικό.
Ο Σάουμπεργκερ δεν μπόρεσε να βρει καμιά εξήγηση για το φαινόμενο, σε κανένα βιβλίο. Το μόνο που ήξερε ήταν ότι ένα βουνίσιο ρυάκι ήταν πιο ψυχρό κοντά στην πηγή του και γινόταν όλο και πιο θερμό μακριά της. θα μπορούσε αυτό να έχει κάποια σχέση με την πέστροφα που πήγαινε αντίθετα στο ρεύμα;
Έκανε πολλά πειράματα για να το διερευνήσει αυτό. Διάλεξε ένα ποταμάκι και κάποιο σημείο με πολύ ισχυρό ρεύμα, εκεί που εμφανιζόταν συχνά ακίνητη μιά μεγάλη πέστροφα. Έβαλε τους ανθρώπους του να ρίξουν εκατό λίτρα ζεστό νερό στο ποταμάκι, περίπου πεντακόσια μέτρα πιο πάνω από εκείνο το σημείο, όταν θα τους έδινε το σύνθημα. Αμέσως μόλις έπεσε το ζεστό νερό, πολύ πριν ακόμη προλάβει να φτάσει στο σημείο εκείνο, η πέστροφα άρχισε να ταράζεται, να δείχνει ανήσυχη και να μην μπορεί πια να μείνει ακίνητη στο σημείο της! Παρ’ όλες τις προσπάθειες της, μόλις το θερμότερο νερό έφτασε κοντά της η πέστροφα αφέθηκε να την παρασύρει το ρεύμα… Δεν επέστρεψε στο σημείο της παρά μονάχα πολύ αργότερα. Αυτό έπεισε τον Σάουμπεργκερ ότι η θεωρία του ήταν σωστή: η θερμοκρασία του νερού είχε σχέση με την συμπεριφορά της πέστροφας.
Μελέτησε επίσης την ικανότητα της να πηδά κόντρα σε ψηλούς καταρράκτες με ελάχιστη προσπάθεια. Σ’ αυτό το φαινόμενο αναγνώρισε στοιχεία που επιβεβαίωναν τους συλλογισμούς του, ότι η πέστροφα εκμεταλλευόταν μια άγνωστη μέχρι τώρα πηγή ενέργειας μέσα στο νερό. Ο ίδιος περιγράφει:
«Τότε, ξαφνικά, η ογκώδης πέστροφα εξαφανίστηκε αντίθετα στην ροή τον καταρράκτη, που έλαμπε στο φως του φεγγαριού. Την είδα να πλέει κάτω από μιά κωνική δίνη νερού, χορεύοντας με μια άγρια περιστροφική κίνηση. Έπειτα πετάχτηκε «έξω» από αυτήν την περιστροφή και την είδα να επιπλέει ακίνητη προς τα πάνω. Όταν έφτασε στο χείλος του καταρράκτη, με ένα απότομο τίναγμα της ουράς χάθηκε από τα μάτια μου, αντίθετα στο ρεύμα, όλο και πιο μακριά. Κανένας επιστήμονας δεν μπόρεσε να μου εξηγήσει αυτό το φαινόμενο…»
Ο Σάουμπεργκερ, έπειτα από αμέτρητες παρόμοιες παρατηρήσεις και έρευνες, διατύπωσε την θεωρία ότι η
φυσική ροή νερού, που επιτρέπει την φυσική κίνηση, δημιουργεί μια ενέργεια που ρέει στην αντίθετη κατεύθυνση από αυτήν του νερού. Αυτήν την ενέργεια ήταν που χρησιμοποιούσε η πέστροφα.
Σ’ έναν κατάλληλα διαμορφωμένο καταρράκτη, μπορεί κάποιος να δει την ροή αυτής της ενέργειας σαν ένα κανάλι από φως μέσα στην ροή του νερού! Η πέστροφα ψάχνει αυτήν την ενεργειακή ροή – όπως το ανεμοπλάνο το ρεύμα του αέρα – και αφήνει να την παρασύρει προς τα πάνω σαν μια ανάποδη ρουφήχτρα.
Στη μεγαλοφυή σκέψη του κίνησε το ενδιαφέρον ένα ακόμη απλό φαινόμενο: η ιδιόμορφη κίνηση του νερόφιδου, που μπορούσε να κινείται στο νερό χωρίς – να έχει πτερύγια, αλλά σχηματίζοντας μια σειρά από σπειροειδείς περιτυλίξεις.
Είχε σχεδόν μάθει τη γλώσσα της φύσης, που απλόχερα του αποκάλυπτε τα μυστικά της χωρίς να νιώθει βιασμένη… Σε μια καθαρή χειμωνιάτικη νύχτα εντυπωσιάστηκε από άλλο ένα παράξενο φαινόμενο. Παρατηρώντας μια λιμνούλα που είχε σχηματιστεί από ένα ορμητικό ρυάκι, διέκρινε στον πάτο της – που ήταν αρκετά μέτρα βαθιά – μερικές πέτρες μεγάλες όσο το κεφάλι ενός ανθρώπου, που κινούνταν εδώ κι εκεί, σαν να ήταν ηλεκτρικά φορτισμένες!
«Δεν μπορούσα να πιστέψω στα μάτια μου, όταν ξαφνικά είδα μιά μεγάλη πέτρα να κινείται κυκλικά, με τον ίδιο τρόπο που είχε κινηθεί η πέστροφα πριν πηδήξει στον καταρράκτη.
Η πέτρα είχε σχήμα αυγού. Την επόμενη στιγμή, η πάρα ήταν στην επιφάνεια του νερού και σύντομα γύρω της δημιουργήθηκε ένας κύκλος από πάγο! Εκείνη η μεγάλη, βαριά πέτρα, επέπλεε στο νερό, χορεύοντας στο φας τον φεγγαριού! Έπειτα και μια δεύτερη – και μια τρίτη, όλο και περισσότερες πέτρες έκαναν τις ίδιες κινήσεις και έβγαιναν στην επιφάνεια. Είχαν όλες τους περίπου το ίδιο σχήμα αυγού. Οι άλλες πέτρες με ανώμαλο ή γωνιώδες σχήμα, παρέμεναν ακίνητες στον πάτο. Μπροστά μου εκδηλωνόταν ένας μοναδικός τύπος κίνησης που μπορούσε να υπερνικήσει τη δύναμη της βαρύτητας…»
Ρώτησε τον εαυτό του: Τι είναι τελικά αυτό που λέμε «κίνηση»; Υπάρχουν άραγε διαφορετικοί τύποι κίνησης; Είναι δυνατόν να υπάρχει ένας τύπος κίνησης που είναι μέχρι σήμερα άγνωστος για την επιστήμη; Από αυτούς τους συλλογισμούς και τις παρατηρήσεις άρχισε να αναπτύσσεται μια θεωρία για τους διαφορετικούς τύπους κίνησης.
Την ίδια εποχή, ο πρίγκιπας Αδόλφος της Αυστρίας ήθελε να μεταφέρει ποσότητες ξυλείας από απομακρυσμένες περιοχές, όπου βρισκόντουσαν πολλά παρθένα δάση, αλλά το κόστος μεταφοράς τους θα ήταν πολύ μεγάλο. Έθεσε το πρόβλημα στους μηχανικούς του που δυσκολεύτηκαν πολύ, αλλά την κατάλληλη στιγμή εμφανισιακά ο Σάουμπεργκερ με τη λύση. Κατασκεύασε κανάλια, μέσα στα οποία θα διοχετευόταν κρύο νερό από τις πηγές και την νύχτα θα έπλεαν μαζί με το ρεύμα οι τεράστιοι κορμοί που έπρεπε να μεταφερθούν. Κρύο νερό, τη νύχτα, σε μια απίστευτη ξύλινη κατασκευή, μήκους πενήντα χιλιομέτρων! Τρελή συνταγή, όμως το θαύμα έγινε και ο Σάουμπεργκερ τα κατάφερε…
Ειδικοί από όλη την Ευρώπη ήρθαν για να μελετήσουν την κατασκευή. Ο Σάουμπεργκερ υποστήριζε ότι όταν το νερό είναι εκτεθειμένο στις ακτίνες του ήλιου κοιμάται, αλλά την νύχτα – και ειδικά στο φως του φεγγαριού – είναι φρέσκο και ζωντανό.
Ο πρίγκιπας του έδειξε την ευγνωμοσύνη του ονομάζοντας τον Γενικό Επόπτη όλων των δασών και των κυνηγετικών περιοχών της επικράτειας.
Ο Σάουμπεργκερ πάντοτε έλεγε ξανά και ξανά:
«Πρώτα πρέπει να κατανοήσουμε την Φύση και ύστερα απλά να την αντιγράψουμε»
Έλεγε ακόμη ότι η Φύση είναι ο μεγαλύτερος δάσκαλος μας. Ο σκοπός της τεχνολογίας δεν θα πρέπει να είναι να διορθώσει την Φύση, αλλά να την μιμηθεί…
Παρ’ όλα αυτά, οι επιστήμονες δεν πείστηκαν για τις θεωρίες του παράξενου «Μάγου του Νερού», όπως είχαν αρχίσει να αποκαλούν οι συνεργάτες του. Η θεωρία του Σάουμπεργκερ ότι ακόμη και η ελαχιστότατη διαφορά στην θερμοκρασία, είχε επίδραση στην συμπεριφορά του νερού, θεωρήθηκε γελοία. Αλλά για τον Σάουμπεργκερ ήταν γελοίο το ότι νερό είναι απλά υδρογόνο και οξυγόνο… αλλά ένας ζωντανός οργανισμός που απαιτούσε σεβασμό από την ανθρωπότητα – και στην αντίθετη περίπτωση οι συνέπειες θα ήταν μοιραίες.
Αλάνθαστος προφήτης
Ο ίδιος τρομοκρατούνταν μόλις παρατηρούσε τις καταστροφικές αλλαγές που συνέβαιναν στις πηγές και στο νερό των ποταμών και στη ζωή των ζώων και των φυτών, μόλις εξαφανιζόταν ένα δάσος από μια περιοχή. Παρατήρησε ότι το νερό έχανε τις ιδιότητες του όταν εκτρεπόταν με αφύσικο τρόπο από την φυσική του ροή, ή όταν τα φράγματα που χρησιμοποιούνταν για τέτοιους σκοπούς δεν ήταν ειδικά σχεδιασμένα από «φιλικά» προς το νερό υλικά, όπως το ξύλο και η πέτρα, αλλά φτιαγμένα από τσιμέντο λόγου χάρη.
Στην δεκαετία του 1930, ο Σάουμπεργκερ έγραψε μια διατριβή στην οποία εξηγούσε όλα όσα είχε ανακαλύψει για τους μυστηριώδεις νόμους που κυβερνούσαν την συμπεριφορά του νερού, καθώς και τις επιδράσεις που είχε πάνω της η αλλαγή της θερμοκρασίας και οι τύποι της κίνησης και ροής του. Το σύγγραμμα, που εκδόθηκε το 1931 στην Βιέννη, είχε τον τίτλο «Υδροτεχνολογία» (Die Wasserwirtschaft).
Σ’ αυτήν την μελέτη, ο Σάουμπεργκερ περιγράφει την βάση για την φυσική κυκλοφορία του νερού – και δείχνει με ποιόν τρόπο το φυσικό τοπίο και οποιαδήποτε αλλαγή της ροής του νερού, επηρεάζει άμεσα την ποιότητα και την «υγεία» του και επακόλουθα, την υγεία των ανθρώπων.
Περιγράφει επίσης τα χαρακτηριστικά της στροβιλοειδούς και της ελισσόμενης κίνησης του νερού – και ποιες σημαντικές επιδράσεις έχουν στον «μεταβολισμό» του. Επίσης, δείχνει με λεπτομέρειες πώς πρέπει να κατασκευάζονται τα φράγματα και οι υδρορροές με έναν θετικό και αρμονικό προς την φύση τρόπο.
Οι «Αρνητικές» και οι «Θετικές» αλλαγές στην θερμοκρασία, είναι πολύ σημαντικοί παράγοντες στις θεωρίες του Σάουμπεργκερ για το νερό. Οι «θετικές» επιτυγχάνονται όταν το νερό πλησιάζει τους +4°C. Σ’ αυτήν την θερμοκρασία, η «φυγόκεντρος κυκλωτική σπειροειδή κίνηση» του νερού, αυξάνεται. Το ίδιο, γίνεται υγιές-ζωντανό – και συνεχώς αναζωογονείται μέσα από το φαινόμενο που ονομάζει «γαλάκτωση».
Στις «Αρνητικές» θερμοκρασίες – πάνω από τους +4°C – υπάρχει μειωμένη ενέργεια και μειωμένη βιολογική ποιότητα. Αυτό οδηγεί στην αργή αποσύνθεση του νερού που χάνει την ζωογόνο δύναμη του, μια κατάσταση που ενθαρρύνει τα παθογόνα βακτήρια.
Στην πραγματικότητα, τα μυστήρια του νερού είναι παρόμοια με αυτά του αίματος στο ανθρωπινό σώμα. Το νερό είναι το αίμα της Γης…
Υδροτεχνολογία
Αν μελετήσουμε τα υδραγωγικά συστήματα των αρχαίων Ρωμαίων, θα παρατηρήσουμε ότι το πόσιμο νερό διοχετευόταν είτε από ξύλινους σωλήνες είτε κατά μήκος φυσικών καναλιών πήλινων ή από πέτρα. Αργότερα, καθώς οι πόλεις μεγάλωναν και οι ανάγκες για νερό αυξάνονταν, έγινε η ατυχής επιλογή να διοχετευτεί το πόσιμο νερό σε μεταλλικά κανάλια.
Άλλες αρχαίες υδροκατασκευές μεγάλου ενδιαφέροντος, ήταν τα υπόγεια αρδευτικά κανάλια που κατασκευάστηκαν στο Ανατολικό Τουρκεστάν. Ήταν λειτουργικά ακόμη και το 1700 και τα απομεινάρια τους μελετήθηκαν από τον γνωστό εξερευνητή Σβεν Χέντιν. Το νερό έτρεχε σε μεγάλο βάθος σ’ αυτά τα κανάλια και έρεε στο σκοτάδι μέχρι τις περιοχές που έπρεπε να αρδευτούν. Ο Σάουμπεργκερ σκέφτηκε ότι αυτή η μέθοδος μεταφοράς του νερού στο σκοτάδι και σε χαμηλές θερμοκρασίες, ήταν ο κύριος λόγος για την γονιμότητα του εδάφους που ποτίζονταν – το χαρακτηριστικό των οάσεων του Ανατολικού Τουρκεστάν. Αυτές και πολλές άλλες ιστορικές παρατηρήσεις, έδειχναν ότι οι άνθρωποι του παλιού καιρού κατείχαν άγνωστες για μας γνώσεις και είχαν μεγαλύτερη κατανόηση για τον αληθινό χαρακτήρα του νερού.
Ο Βίκτωρ Σάουμπεργκερ, κάποια στιγμή έφτασε στο σημείο να σκεφτεί την πιθανότητα παραγωγής καλού πόσιμου νερού με τεχνητό τρόπο. Χρησιμοποιώντας μια μηχανή που θα αντέγραφε τις μεθόδους της Φύσης στην αναδημιουργία και την αναζωογόνηση του νερού, θα ήταν δυνατόν να δημιουργήσει νερό πηγής – και μ’ αυτόν τον τρόπο να εφοδιάσει ανθρώπους που δεν θα μπορούσαν να πάρουν φυσικό νερό εξαιτίας της περιβαλλοντικής καταστροφής.
«Είναι απελπιστικά σημαντικό να ανακαλύψουμε από την αρχή τους τρόπους της Φύσης για να σωθούν οι άνθρωποι, τα ζώα και η γη από την παρακμή και για να μην πεθάνει ο πλανήτης από τη δίψα».
Αυτά ήταν τα λόγια του πολύ πριν παρουσιαστούν τα σημερινά προβλήματα.
Ο Σάουμπεργκερ άρχισε να προσπαθεί να αναπαράγει τα φυσικά στάδια από τα οποία περνούν τα στοιχεία του νερού των πηγών. Κατασκεύασε την πρώτη συσκευή διήθησης γύρω στα 1930. Ξεκίνησε με αποστειρωμένο νερό από τον Δούναβη, πρόσθεσε μικρές ποσότητες από συγκεκριμένα μέταλλα, ορυκτά και διοξείδιο του άνθρακα, αφήνοντας το μίγμα να ρέει σε πέτρινους σωλήνες με κυκλωτική σπειροειδή κίνηση στο σκοτάδι, ενώ άφηνε την θερμοκρασία του να πέφτει κάτω από το «υδροβιολογικό μηδέν» (+4°C). Έπειτα από μια μικρή περίοδο αποθήκευσης, ανέβαζε αργά την θερμοκρασία του νερού στους +8°C. Και τότε το νερό ήταν έτοιμο για : το πιεις. Η φήμη απλώθηκε παντού, όχι ο Σάουμπεργκερ μπορούσε να δημιουργήσει «ζωντανό νερό» και οι άνθρωποι ερχόντουσαν στο σπίτι του για να το δοκιμάσουν. Δείγματα στάλθηκαν από τους δύσπιστους στα εργαστήρια για ανάλυση, όπου αποδείχθηκε ότι το νερό του Σάουμπεργκερ δεν ξεχώριζε καθόλου από το φρέσκο νερό μιας πηγής, τουλάχιστον χημικά…
Τα σχέδια του Σάουμπεργκερ για υγιή πόσιμο νερό, περιελάμβαναν και ανασχεδιασμό των σωλήνων του νερού, φτιαγμένων από νέα υλικά. Ήταν τελείως αντίθετος με τους σιδερένιους και τους τσιμεντένιους σωλήνες, τους οποίους όχι μόνο έκρινε ιδιαίτερα επικίνδυνους, αλλά θεωρούσε ότι προκαλούσαν καρκίνο. Το λάθος υλικό του σωλήνα, προκαλούσε φθορά του από την συνεχή χρήση, αλλά και έδινε ζημιογόνες ιδιότητες στο ίδιο το νερό. Επιπλέον, τα τοιχώματα των σωλήνων του πόσιμου νερού πρέπει να είναι έτσι φτιαγμένα ώστε να «ενθαρρύνουν» την ροή του νερού όπως συμβαίνει και στην Φύση. Ταυτόχρονα έπρεπε να είναι και κακός αγωγός της θερμότητας, όπως το καλό και υγιές ξύλο. Το υγιές και σωστά χρησιμοποιημένο ξύλο, είναι τόσο γερό στον χρόνο όσο και το σίδερο. Επιπλέον, οι σωλήνες πρέπει να περνούν μέσα από μαλακό, αμμώδες έδαφος. Αν η υδρορροή διευθετηθεί με έναν φυσικά σωστό τρόπο – με την μορφή της διπλής περιστροφής – όπως ακριβώς συμβαίνει και στις ελεύθερες πηγές και ποτάμια, τότε το νερό που θα διοχετεύεται στα σπίτια των ανθρώπων θα είναι δροσερό, φρέσκο, γεμάτο ενέργεια – και θα περιέχει λιγοστά αέρια. Επίσης, τα προγονικά βακτήρια θα εξαφανίζονται μέσα σε τέτοιους σωλήνες. Μια μορφή αυτών των σωλήνων κατατέθηκαν το 1934 και ο Σάουμπεργκερ πήρε την πατέντα.
Οι προτάσεις του Δρ. Σάουμπεργκερ για την φυσική χρησιμοποίηση του νερού ήταν πολύ αμφιλεγόμενες στους επιστημονικούς κύκλους:
* Το νερό πρέπει να αφήνεται να ρέει και να ωριμάζει στο δικό του φυσικό περιβάλλον που – ανάμεσα σε άλλα πράγματα – προϋποθέτει φυσικά αναπτυγμένο δάσος, που περιέχει πολλών ειδών δέντρα. Κάθε εκτροπή του νερού με αφύσικο τρόπο και κάθε καταστροφή δάσους πρέπει να σταματήσουν, πριν να είναι πολύ αργά.
* Όλες οι υδρορροές, από τα μικρά ρυάκια μέχρι τους μεγάλους ποταμούς, πρέπει να έχουν όχθες με δέντρα και θάμνους για να τους παρέχουν φυσική σκιά.
* Οι υδροκατασκευές πρέπει να είναι αρμονικές με τις ανάγκες του νερού και δεν πρέπει να αλλάζουν τις φυσικές μορφές κίνησης του.
* Οι σωλήνες του νερού – και όλες οι άλλες μέθοδοι μεταφοράς νερού – πρέπει να είναι σχεδιασμένοι με τέτοιο τρόπο και από τέτοια υλικά, που να προωθούν την διατήρηση και την ανάπτυξη της ιδιαίτερης βιολογικής ποιότητας του νερού.
Πόσα χρόνια άραγε να απέχουμε από τότε που θα αναλάβουν τις… ΕΥΔΑΠ και τις ΔΕΗ του πλανήτη άνθρωποι με γνώση και φαντασία; (αντί των κοντόφθαλμων κομματικών στελεχών της Ελλάδας…). Πόσο αργεί η εποχή που η πρόληψη αλλά και η θεραπεία πολλών ασθενειών, θα επιτυγχάνεται με τη βελτίωση του δικτύου υδροδότησης; Τότε βέβαια, το νερό που θα τρέχει στις βρύσες δεν θα είναι H2Ο, αλλά το ίδιο το «αίμα της γης».
http://www.otyposnews.gr/archives/31848/3