Τὸ πρὸ τῆς ἀρχῆς Ἄλφα, τὸ μετὰ τὸ τέλος Ὠμέγα.
Μεγάλη ἡ Δόξα καὶ ἡ Δύναμις καὶ ἡ Ἰσχύς τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὅτι Οὗτὸς ἐστι τὸ ἀρνίον τὸ ἐσφαγμένον ἀπὸ καταβολῆς κόσμου, ὁ Θεός ὁ ἐνσαρκωθείς, ἡ μόνη ἐλπίς καὶ ἡ μόνη ὁδός τῆς σωτηρίας τοῦ Ἀνθρώπου.
Eἶπεν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· Ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, πρὶν Ἀβραὰμ γενέσθαι ἐγὼ εἰμί. (Ἰω. 8:58)
Ἐγώ Ενώχ ὁ γραμματεύς τῆς Δικαιοσύνης καὶ τῆς Ἄτης Κυρίου, ὁ ἐν πολλοῖς ὀνόμασι ἀποσταλείς, ὁ ἐν πάσαις προφητείαις ἁγίων διαλεγόμενος, ὁ φέρων γνῶσιν δωρεάν καὶ τὴν Κρίσιν ἐν Λόγῳ Ἐν ᾯ Χριστός.
Καὶ ἐπέστρεψα, καὶ ᾖρα τοὺς ὀφθαλμούς μου καὶ εἶδον καὶ ἰδοὺ δρέπανον πετόμενον· καὶ εἶπε πρός με· τί σὺ βλέπεις; καὶ εἶπα ἐγώ· ὁρῶ δρέπανον πετόμενον μήκους πήχεων εἴκοσι καὶ πλάτους πήχεων δέκα· καὶ εἶπε πρός με· αὕτη ἡ ἀρὰ ἡ ἐκπορευομένη ἐπὶ πρόσωπον πάσης τῆς γῆς, διότι πᾶς ὁ κλέπτης ἐκ τούτου ἕως θανάτου ἐκδικηθήσεται, καὶ πᾶς ὁ ἐπίορκος ἐκ τούτου ἐκδικηθήσεται. (Ζαχαρίας 5:1-3)
Ἅγιος Πανάξιος ὁ προφήτης Ζαχαρίας εἰς τοὺς αἰώνας. Ὅτι Δικαιοσύνη ἐστί τὸ πρώτιστον ἐν ἀνθρώποις ἀγαθόν, οὗ οὐκ ἄνευ· ἄνευ ταύτης οὐδεμία κοινωνία αὐτῶν Θεοφιλής ἤ Εὐνομουμένη ἤ Δημοκρατική. Ὅτι οἱ τὴν Δικαιοσύνην καταπατῶντες τὸν Λόγον τοῦ Θεοῦ καταπατοῦσι, ἐπὶ τῆς εὐνομίας καὶ τῆς δημοκρατίας ἀσελγοῦσι, διὸ καὶ δικαίως ἐπὶ τῆς κεφαλῆς αὐτῶν πέλεκυν Θεοῦ δέξονται. Ὅτι οἱ ἄρχοντες οἱ ἀπατῶντες καὶ ληστεύοντες καὶ φονεύοντες πτωχούς καὶ πένητας δικαίως οὗτοι καὶ οἱ οἶκοι αὐτῶν τελευτήσονται ἐν σήψει ἄνωθεν καὶ ἐν μαχαίρᾳ ἐξ αὐτῶν τούτων. Ὅτι οἱ τοὺς Ἕλληνας καὶ τοὺς λοιποὺς εὐσεβεῖς αἰχμαλωτίσαντες καὶ ἀφανίσαντες ἐπὶ αἰώνας, αἰχμαλωτισθήσονται πρὸς ἀφανισμόν ἐπὶ πολλαπλασίῳ.
Εὐλογία Κυρίου ἐπὶ τοῦ βασιλέως τῶν Περσῶν καὶ τῶν Μήδων, ὅτι οὗτος πρῶτος ἐκ πάντων τῶν ἀρχόντων καὶ τῶν ἱερέων τῆς γῆς ὡμολόγησε τὸν Λόγον τοῦ Θεοῦ ἐν πίστει, ἐν εὐσεβείᾳ καὶ ἐν μέρει Λόγου Ἰησοῦ Χριστοῦ καίτοι πολλοί ἐν αὐτοῖς ἕτερον προφήτην θεωροῦσι καὶ λογίζουσιν ὡς ἀνώτερον, μὴ ἀναγνωρίζοντες τὴν Θείαν Φύσιν τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ.
0 ἔχων οὖς ἄς τὸ τείνῃ: Ὁ μὴ ἔχων τὸν Υἱόν, οὐδὲ τὸν Πατέρα ἔχει.
Τίς ἐστιν ὁ ψεύστης εἰ μὴ ὁ ἀρνούμενος ὅτι Ἰησοῦς οὐκ ἔστιν ὁ Χριστός; οὗτός ἐστιν ὁ ἀντίχριστος, ὁ ἀρνούμενος τὸν πατέρα καὶ τὸν υἱόν. Πᾶς ὁ ἀρνούμενος τὸν υἱόν οὐδὲ τὸν πατέρα ἔχει. (Ἰω. Ἐπιστ. Α΄ 2:22-23)
«Ὁ Παντοδύναμος Θεός μᾶς ἔχει ὑποσχεθεῖ ἕναν ἄνδρα εὐγενικό, ἕναν ἄνθρωπο ποὺ ἀγαπᾷ τοὺς ἀνθρώπους καὶ ἀγαπᾷ τὴν ἀπόλυτη δικαιοσύνη, ἕναν ἄνθρωπο ποὺ εἶναι τέλειο ἀνθρώπινο πλάσμα καὶ ὀνομάζεται Ἰμάμ Ἀλ-Μαχδί, ἕναν ἄνθρωπο ποὺ θὰ ἔλθῃ στὴν παρέα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ τοῦ δικαίου.» (Ἀχμαδινεζάδ 26-9-2012)
Στὴν παρέα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ; Καὶ τὶ ἀληθῶς δικαιοῦται ἀναμένειν τις ἐκ τῆς παρέας τοῦ Ἰησοῦ ἀρνούμενος Αὐτὸν; Ὁ προσμένων τὴν παρέαν τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ὅπως βοηθήσῃ αὐτόν, μὲ ποῖαν λογικήν προσκυνεῖ κάποιον ὁ ὁποῖος δὲν ἀναγνωρίζει τὸν Ἰησοῦν Χριστόν ὡς Υἱόν τοῦ Θεοῦ;
Καὶ εἶπαν: «ὁ Ἀλλάχ γέννησε ἕνα υἱόν, Δόξα σ’ Αὐτόν». Ὄχι!(Κοράνιον, 2-Σούρα ἐλ Μπάκαρα, 116).
Ἀπεκρίθη αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· Οὐκ ἔστι γεγραμμένον ἐν τῷ νόμῳ ὑμῶν, ἐγὼ εἶπα, θεοί ἐστε; εἰ ἐκείνους εἶπε θεοὺς, πρὸς οὓς ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ ἐγένετο, καὶ οὐ δύναται λυθῆναι ἡ γραφή, ὃν ὁ πατὴρ ἡγίασε καὶ ἀπέστειλεν εἰς τὸν κόσμον, ὑμεῖς λέγετε ὅτι βλασφημεῖς, ὅτι εἶπον, υἱὸς τοῦ Θεοῦ εἰμι; (Ἰω 10:34-36 )
«Τέλειο ἀνθρώπινο πλάσμα» ἀντίφασις καὶ σχῆμα ὀξύμωρον, τέλειος γὰρ μόνον ὁ Παμμέγιστος Δημιουργός καὶ οἱ Ἅγιοι Αὐτοῦ οἱ ἐν οὐρανῷ, οἱ δ’ ἐπὶ τῆς γῆς πάντες σφάλλουσιν, ἐγώ δὲ πρῶτος ὅλων ἔνοχος, διὸ καὶ Θεόν ἱκετεύω ὅπως μὲ συγχωρῇ διὰ τὰς ἐμὰς ἁμαρτίας καὶ μὲ ἐκσφαλματῇ ἐκ τῶν προφητειῶν τῶν ἐκ καρδίας, παιδείαν δ’ Αὐτοῦ μοὶ φοιτῇ νοητήν ὑπ’ ἀνθρώπων σαφῶς. Ὅτι αἱ καρδίαι ἀνθρώπων ἐπιθυμίας ἐν δικαίῳ ἐσφαλμένας καὶ ἀκαίρους φέρουσι καὶ αὗται πλειστάκις ἀδίκως ὁδηγοῦσιν αὐτούς, ὁμοίως δ’ ἔτι καὶ τοὺς ἐν ἀνθρώποις Ἁγίους.
Λέγω γὰρ ὑμῖν, μείζων ἐν γεννητοῖς γυναικῶν προφήτης Ἰωάννου τοῦ βαπτιστοῦ οὐδείς ἐστιν· ὁ δὲ μικρότερος ἐν τῇ βασιλείᾳ τοῦ Θεοῦ μείζων αὐτοῦ ἐστι. (Λουκ. 7:28)
Ἡ δ’ ἐμὴ καρδία ὑπερθέρμως πράττουσα πλειστάκις σφάλλει καὶ τοῦτο μέγα πρόβλημα διὰ τὴν κρίσιν ἐν δικαιοσύνῃ, ὅτι αὕτη δεῖ ἀποδίδεσθαι ἐν κρίσει καθαρᾷ καὶ ἐν πλήρει συνειδήσει τῶν συνθηκῶν τοῦ ἁμαρτήματος. Ὅτι ἁμαρτίαι τινές, οὐχὶ μόνον μικραί, ἔν τισι συνθήκαις συγχωροῦνται, ἐνῷ ἁμαρτίαι μικραί ἔν τισι συνθήκαις μεγάλαι λογίζονται. Πολλάκις δὲ καὶ εὐσεβεῖς ἐπιθυμίαι καρδίας εὐσεβοῦς εἰς σφάλματα ὁδηγοῦσιν ἀνθρώπους καὶ Ἁγίους.
Ὅπως πληρωθῇ τὸ ῥηθὲν διὰ Ἡσαΐου τοῦ προφήτου λέγοντος· Ἰδοὺ ὁ παῖς μου, ὃν ᾑρέτισα, ὁ ἀγαπητός μου, εἰς ὃν εὐδόκησεν ἡ ψυχή μου· θήσω τὸ Πνεῦμά μου ἐπ’ αὐτόν, καὶ κρίσιν τοῖς ἔθνεσιν ἀπαγγελεῖ· οὐκ ἐρίσει οὐδὲ κραυγάσει οὐδὲ ἀκούσει τις ἐν ταῖς πλατείαις τὴν φωνὴν αὐτοῦ· κάλαμον συντετριμμένον οὐ κατεάξει καὶ λίνον τυφόμενον οὐ σβέσει, ἕως ἂν ἐκβάλῃ εἰς νῖκος τὴν κρίσιν· καὶ τῷ ὀνόματι αὐτοῦ ἔθνη ἐλπιοῦσι. (Ματθ. 12: 17-21)
Ἅγιος Πανάξιος ὁ προφήτης Ἡσαΐας εἰς τοὺς αἰώνας. Ἅγιος ἄξιος ὁ Εὐαγγελιστὴς Ματθαῖος εἰς τοὺς αἰώνας, τόδε ἑρμηνεύσας ἐκ καρδίας, ὑπερθέρμου ὡς τῆς ἐμῆς. Ὅτι πρῶτον, ἡ φωνή τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ ἠκούσθη ἐν ταῖς πλατείαις, πολλάκις ἐρίζουσα καὶ κραυγάζουσα κατὰ τῶν ὑποκριτῶν καὶ ἀπατεώνων. Ὅτι δεύτερον, ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ ἦλθεν ἐπὶ τῆς Γῆς οὐχὶ ἵνα ἀπαγγείλῃ κρίσιν τοῖς ἔθνεσιν, ἀλλὰ ἵνα σώσῃ διδάσκων αὐτοῖς ἐν ταῖς διδαχαῖς τοῦ Πατρός.
Καὶ ἐάν τίς μου ἀκούσῃ τῶν ῥημάτων καὶ μὴ πιστεύσῃ, ἐγὼ οὐ κρίνω αὐτόν· οὐ γὰρ ἦλθον ἵνα κρίνω τὸν κόσμον, ἀλλ’ ἵνα σώσω τὸν κόσμον. (Ἰω. 12:47)
«Ὁ μεγαλειώδης ρόλος καὶ ἡ προσωπικότης τῆς γυναικός, ὡς ὄντος ἐξ οὐρανοῦ, μία ἀποκάλυψις θείας εἰκόνος καὶ ὀμορφιᾶς καὶ ὁ βασικός πυλώνας ὅλων τῶν κοινωνιῶν, ἔχει βλαφτεῖ καὶ διαστρεβλωθεῖ ἀπὸ τοὺς δυνατούς καὶ τοὺς πλούσιους». (Ἀχμαδινεζάδ 26-9-2012)
Ἀμήν. Ἀλλὰ ὄχι μόνον ἀπὸ τοὺς δυνατούς καὶ τοὺς πλούσιους. Ἡ αἰχμαλωσία καὶ ἡ καταδυνάστευσις τῆς γυναικός δὲν εἶναι θέλημα Θεοῦ, ἐπαναλαμβάνω «δὲν εἶναι θέλημα Θεοῦ», ἀλλὰ θέλημα ἀνθρώπου, ἄρρενος, καὶ δὴ ἀνδρός μειονεκτικοῦ. Ἡ ὑποδούλωσις τῆς γυναικός ὑπὸ τοῦ ἀνδρός κατάστασις ἀνίερος καὶ ἀπάνθρωπος ἐστίν, ἄγουσα εἰς μειονεκτικότητα τὴν κοινωνίαν καὶ πάντας τοὺς ἐν αὐτῇ συμμετέχοντας.
Πάντας ἐλευθέρους ἀφῆκε Θεός, οὐδένα δοῦλον ἡ φύσις πεποίηκε. (Ἀριστοτέλης, Ρητ. Τεχν Α13)
Ἡ αἰχμαλωσία καὶ ἡ καταδυνάστευσις τῆς γυναικός δὲν δημιουργεῖ συνθήκας ὑστερήσεως καὶ μὴ ἀναπτύξεως μόνον στὴν γυναῖκα, ἀλλὰ δημιουργεῖ τὰς ἰδίας συνθήκας καὶ στὸν ἄνδρα, διατηρώντας τον σὲ ψυχικὴ κατάσταση φοβικῶν συμπλεγμάτων, βαρβαρότητος καὶ βαναυσότητος, τὰ ὁποῖα συμπλέγματα προσπαθεῖ νὰ ἀντιπαλαίψῃ ἀσκώντας βία· ἡ δὲ σωματικὴ βία πρὸς τὴν γυναῖκα, ἀνανδρία ἐστί· καὶ μία κοινωνία ἐν Θεῷ ὀφείλει νὰ τιμωρῇ αὐστηρῶς τὴν ἀνανδρίαν αὐτήν.
Δὲν νοεῖται ὡς θεία θέλησις ἡ ἀπαγόρευσις πρὸς τὴν γυναῖκα νὰ ἀποκτᾷ παιδείαν, νὰ ἐργάζεται, νὰ συμπεριφέρεται, νὰ ἐνδύεται, νὰ κυκλοφορῇ καὶ νὰ συχνάζῃ, δὲν νοεῖται ὡς θεία θέλησις νὰ μὴ ἔχῃ ἡ γυνή ἀνθρώπινα-κοινωνικά-πολιτικά-θρησκευτικά δικαιώματα ἴσα ἤ ἀνάλογα τοῦ ἀνδρός. Ἀντιθέτως, ὁ ἀνήρ ἔχει ὑποχρέωσιν νὰ ὠθῇ ὅλους ὅσους ἀγαπᾷ, πρὸς τὴν βελτίωσιν τῆς Παιδείας των καὶ τὴν ἀνάπτυξιν τῆς ἐλευθέρας προσωπικότητὸς των. Μόνον μὲ τὸν τρόπον αὐτόν διακρίνεται ἡ ἀληθὴς καὶ ἀγνὴ ἀγάπη ἀπὸ τὴν δουλοκτησίαν καὶ τὴν ὑστεροβουλίαν.
Τὰ δικαιώματα τοῦ ἀνθρώπου ἐπιτρέπεται νὰ διαφέρουν μόνον ἀπὸ τὰ δικαιώματα τῶν ζώων, ἐνῷ ἡ ὑποδούλωσις τοῦ ἑνὸς ἀνθρώπου ἀπὸ τὸν ἄλλον λόγῳ πλούτου ἤ εὐφυΐας ἤ γνώσεων ἤ τεχνολογίας ἤ παιδείας ἤ φυλῆς ἤ χρώματος ἤ φύλλου, δὲν εἶναι εὐλογημένη ἀπὸ τὸν Παμμέγιστον Δημιουργόν.
Ὅταν ἐν μιᾷ κοινωνίᾳ ὁ ἀνήρ ἀρνεῖται δικαιώματα ἀπὸ τὴν γυναῖκα ἀσκώντας ψυχολογικήν, σωματικήν ἤ οἰκονομικήν βίαν, ἡ μὲν γυνή καταδυναστεύεται ὑπόδουλος, ὁ δὲ ἀνήρ μένει δοῦλος τῶν παθῶν καὶ τῶν φοβιῶν του, ἡ δὲ κοινωνία δὲν ἔχει καμμίαν ἐλπίδα νὰ ἀντιληφθῇ καὶ νὰ ὠφεληθῇ ἀπὸ τὴν Θείαν Σοφίαν, ἀφαιρώντας ἔτσι ἀπὸ τὸν ἑαυτὸν της σημαντικὸν μέρος τῶν δυνατοτήτων, αἱ ὁποῖαι τῆς ἔχουν παραχωρηθεῖ ἀπὸ τὸν Θεόν, νὰ ἀναπτυχθῇ καὶ νὰ εὐημερήσῃ ἐν ἀγάπῃ καὶ δικαιοσύνῃ.
Ἐγὼ φῶς εἰς τὸν κόσμον ἐλήλυθα, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς ἐμὲ ἐν τῇ σκοτίᾳ μὴ μείνῃ. (Ἰω. 12:46)
Ἀπὸ τὴν ἄλλην, αἱ κοινωνίαι τῶν νεοπολιτισμένων βαρβάρων, κοινωνίαι αἱ ὁποῖαι προωθοῦσι τὴν «ὑπερελευθερία» τῆς γυναικός (δηλαδὴ ψευδελευθερίαν, κεκαλυμμένην ἀνελευθερίαν) ἐξωθοῦσαι αὐτήν εἰς ἐλευθεριότητα καὶ ἐκπόρνευσιν, σαφῶς καὶ ἐνσυνειδήτως ὑπηρετοῦν τὰς ἐπιθυμίας τοῦ πανηλιθίου σατανᾶ, διότι ἡ ἐκπόρνευσις λειτουργεῖ εἰς βάρος τῆς πνευματικῆς ἀναπτύξεως τοῦ ἀνθρώπου καὶ ὑπέρ τῆς προσκολλήσεως καὶ ὑποδουλώσεως αὐτοῦ στὰ πάθη τῆς ζωώδους ὑποστἀσεως μέσῳ τῆς ὑπερμέτρου ἀσκήσεως τῶν ζωϊκῶν του λειτουργιῶν.
Ἡ ἐν Θεῷ κοινωνία τῶν ἀνθρώπων ὀφείλει νὰ προσφέρῃ στὴν γυναῖκα ἰσομέτρως μὲ τὸν ἄνδρα τὴν δυνατότητα παιδεύσεως καὶ ἀναπτύξεὼς της καθώς καὶ νὰ ἀντιμετωπίζῃ αὐτήν καὶ τὰ παραπτώματὰ της ἰσοδικαίως. Ὁ ἀνήρ ὑποχρεοῦται ἐν ἀγάπῃ νὰ ὑπερασπίζεται τῆς γυναικός καὶ νὰ συμπληρώνῃ τὰς ἐλλείψεις αὐτῆς, ὡς καὶ ἡ γυνή συμπληρώνει τὰς ἐλλείψεις αὐτοῦ καὶ προσφέρει αὐτῷ τὸ ὅλον.
Δὲν εἶναι δίκαιον νὰ φυλακίζονται αἱ γυναῖκες ἐντὸς τῆς οἰκίας δι’ οἱασδήποτε δικαιολογίας, ἐνῷ οἱ ἄνδρες νὰ χαζολογοῦν στὰ καφενεῖα καὶ στὶς πλατεῖες· δὲν εἶναι δίκαιον οἱ ἄνδρες νὰ ἔχουν τὰς κεφαλάς ἀσκεπεῖς καὶ αἱ γυναῖκες νὰ καταχωνύωνται· δὲν εἶναι δίκαιον οἱ ἄνδρες νὰ κατηγοροῦν τὶς γυναῖκες γιὰ τὶς δικὲς τους πορνικὲς σκέψεις καὶ διαθέσεις, οὔτε νὰ ἔχουν πολλὲς γυναῖκες ἐνῶ τὴν ἴδια στιγμή αἱ γυναῖκες νὰ θεωροῦνται μοιχαλίδες καὶ πόρνες ἄν σχετισθοῦν μὲ δεύτερον ἄνδρα. Ἡ μοιχεία καὶ ἡ πορνεία δὲν εἶναι ἀποκλειστικότης τῶν γυναικῶν, ὑπάρχει ἐξ ἴσου στὶς σκέψεις καὶ τὶς πρακτικές τῶν ἀνδρῶν. Ἡ μοιχεία καὶ ἡ πορνεία τόσον σοβαρωτέρα ἐστίν ὅσον αὐστηρότερον κρίνεται ὑπὸ τῆς κοινωνίας. Ἡ κρίσις τῆς κοινωνίας, ἵνα δικαῖα ἦ, ὀφείλει πρωτίστως εἶναι ἐν ἀγάπῃ πρὸς τὸν Ἄνθρωπον καὶ τὸν Θεόν. Μοιχεία καὶ πορνεία παράπτωμα ἠθικόν, διὸ καὶ οὐκ ἐμποίνιμος ὀφείλει εἶναι. Ἀλλ’ ἐὰν κατ’ ἀνάγκην καθίσταται ὑπὸ συνθηκῶν ἐμποίνιμος, αἱ ποιναί ὀφείλουσιν εἶναι ἀπολύτως αἱ αὐταί: Ἐὰν γυνή θεωρῆται μοιχαλίς ἐπὶ δευτέρῳ ἀνδρί, ὁμοίως δέον ἀνήρ θεωρεῖσθαι μοιχός ἐπὶ δευτέρᾳ γυναικί καὶ ἡ ποινή ἰδία. Ὁμοίως ἐὰν ἐλεύθερον τοῖς ἀνδράσι γαμεῖν πλείονας, δέον ἐλεύθερον εἶναι καὶ ταῖς γυναιξί γαμεῖσθαι τὸ ἰσάριθμον. Λιθοβολισμός τῶν γυναικῶν ἐν Ἀνατολίᾳ καὶ καῦσις τῶν γυναικῶν ἐν Ἑσπερίᾳ, οὐδεπώποτε παρ’ Ἕλλησι· εὐλογημένον τὸ ἔθνος τῶν Ἑλλήνων ὅτι τὴν γυναῖκα ἀνέκαθεν ἐσέβοντο.
Ὡς γάμος ἐν Θεῷ μόνον ἡ ἀμοιβαία μονογαμία νοεῖται, διὰ τὴν τήρησὶν του δὲ ἀπαιτεῖται ἡ σύμφωνος γνώμη ἀμφοτέρων· ἐὰν ὁ ἀνήρ ἤ ἡ γυνή τὸ θελήσῃ, ὁ γάμος ὀφείλει ἐν ἀγάπῃ νὰ λύεται· ἱερὸς σκοπός τοῦ γάμου ἡ τεκνοποίησις καὶ ἡ ὁμαλὴ ἀνάπτυξις τῶν παίδων ἕως τὴν ἐνηλικίωσιν· ἕκαστος ἄνθρωπος ἐν τῷ βίῳ αὐτοῦ δύναται τελέσαι τρεῖς γάμους τὸ πλεῖστον, πάντες ἐξ ἴσου εὐλογημένοι. Καὶ ἐπεὶ Ἔρως ἐγωϊστής καὶ φιλοκτήμων καὶ πλεονέκτης καὶ «ἀνίκατος μάχαν», πάντες ἄνθρωποι ὀφείλουσι ῥυθμίζειν ἐν ἀγάπῃ καὶ ἀνεκτικότητι καὶ σέβει ἀλλήλοις τὰ οἷα ἐξ αὐτοῦ ἀνακύπτοντα.
Ὅτι καταβέβηκα ἐκ τοῦ οὐρανοῦ οὐχ ἵνα ποιῶ τὸ θέλημα τὸ ἐμὸν, ἀλλὰ τὸ θέλημα τοῦ πέμψαντός με. (Ἰω. 6:38)
Ἰησοῦς Χριστός, ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ ὁ μονογενής, ὁ ἐκ τοῦ Πατρός γεννηθείς πρὸ πάντων τῶν αἰώνων. Φῶς ἐκ Φωτός, Θεός ἀληθινός ἐκ Θεοῦ ἀληθινοῦ, γεννηθείς, οὐ ποιηθείς, ἀδιαίρετος καὶ ὁμοούσιος τῷ Πατρί δι’ οὗ τὰ πάντα ἐγένετο. Σαρκωθείς ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καὶ Μαρίας τῆς Παρθένου καὶ ἐνανθρωπήσας. Παθών Μαρτύρια καὶ σταυρωθείς καὶ ταφείς. Καὶ ἀναστάς. Καὶ ἀνελθών εἰς τοὺς οὐρανούς καὶ καθεζόμενος ἐκ δεξιῶν τοῦ Πατρός. Καὶ ὁ Λόγος Αὐτοῦ πάλιν ἐρχόμενος μετὰ Δόξης κρῖναι ζῶντας καὶ νεκρούς, οὗ τῆς Βασιλείας οὐκ ἔσται τέλος.
Λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· Ἐγώ εἰμι ἡ ὁδὸς καὶ ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωή· οὐδεὶς ἔρχεται πρὸς τὸν πατέρα εἰ μὴ δι' ἐμοῦ. (Ἰω. 14:6)
Ὅτι ἄρχοντες καὶ πρωθιερεῖς παγκοσμίως ἐν στοαῖς τὸν ἀντίχριστον ὑπηρετοῦσι καὶ ἐνισχύουσι, ὁδηγοῦντες λαούς εἰς ἐξαθλίωσιν καὶ ἐξόντωσιν μέσῳ πολέμων, ἐπιδημιῶν καὶ οἰκονομικῶν κρίσεων, ἅς οὗτοι δημιουργοῦν καὶ κατευθύνουν. Πρωθιερεῖς ἐνδεδυμένοι Χριστιανοί καίτοι ὀφείλουσι τοὺς μὲν πτωχούς καὶ πένητας προστατεύειν, τοὺς δὲ ἄρχοντας κρίνειν καὶ πολεμᾶν διὰ τὸ ἀντίχριστον αὐτῶν ἔργον, περὶ ἄλλων τυρβάζουσι καὶ ἀπραξίαν καὶ διάλυσιν τῶν εὐσεβῶν κηρύττουσι διὰ τῆς σιωπῆς των καὶ τῆς ἐνασχολήσεως μὲ τὰ προσωπικὰ των συμφέροντα. Ἐκ πάντων τούτων ἐν ἀρχῇ ὀνοματίζω τὸν Μαλέδικτον Ῥώμης, τὸν Ὀλιγώνυμον Ἀθηνῶν καὶ τὸν Βαθρολαμαῖον Κωνσταντινουπόλεως. Ὅτι οἱ μὲν δύο πρῶτοι κέκρινται, ὁ δὲ τελευταῖος περιβεβλημένος τὰ λαμαί ἐπὶ βάθρων ὑπόπτων στηρίζεται καὶ διαρκῶς ἀκροβατεῖ ἀναμέσον Βαρθολομαίου καὶ Βοθρολυμαίου, ἡ δὲ τελικὴ ἀπόφασις ἐπ’ αὐτῷ μόνῳ ἔγκειται.
Ὁ ὤν ἐκ τοῦ Θεοῦ τὰ ῥήματα τοῦ Θεοῦ ἀκούει· διὰ τοῦτο ὑμεῖς οὐκ ἀκούετε, ὅτι ἐκ τοῦ Θεοῦ οὐκ ἐστέ. (Ἰω. 8:47)
«Χρησιμοποιώντας τὸ ἐγγενὲς δυναμικό ὅλων τῶν ἀξίων ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν ὅλων τῶν ἐθνῶν καὶ ἐπαναλαμβάνω, “τὸ ἐγγενὲς δυναμικό ὅλων τῶν ἀξίων ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν ὅλων τῶν ἐθνῶν”, θὰ ὁδηγήσῃ τὴν ἀνθρωπότητα στὴν ἐπίτευξη τῶν ἐνδόξων καὶ αἰωνίων ἰδανικῶν της.» (Ἀχμαδινεζάδ 26-9-2012)
Ἐγὼ Ἰάειρος ὁ βασιλεύς τῶν Ἑλλήνων ὁ ἐκ τοῦ Θεοῦ ἀνιστάμενος. Ὅτι τὸ ἔθνος τῶν Ἑλλήνων ἐπὶ τὴν τελικὴν μάχην καλεῖται, καὶ πᾶς εὐσεβής ὑποχρεοῦται εἰς συστράτευσιν· ὅτι ἡ ἐν ἀγάπῃ Δημιουργοῦ προσευχή τῶν εὐσεβῶν ἐστὶν ἡ ἀποτελεσματικωτέρα σπάθη Κυρίου· ὅτι πάντες εὐσεβεῖς ἐν πᾶσιν ἔθνεσιν ὀφείλουσιν ἀκολουθῆσαι Λόγον Θεοῦ καὶ κατὰ τοῦ σατανᾶ πολεμῆσαι ἐν τῇ σπάθῃ τῆς προσευχῆς πρὸς τὸν Κύριον.
Οὗτος ὁ λόγος Κυρίου πρὸς Ζοροβάβελ λέγων· οὐκ ἐν δυνάμει μεγάλῃ οὐδὲ ἐν ἰσχύϊ, ἀλλ᾿ ἢ ἐν πνεύματὶ μου, λέγει Κύριος παντοκράτωρ. (Ζαχαρίας 4:6)
Ὅτι πάντες εὐσεβεῖς ὀφείλουσι πολεμῆσαι διὰ τὴν ἀπελευθέρωσιν τῶν Ἑλλήνων ἐκ τῆς αἰχμαλωσίας τοῦ Ἀβαδδών· ὅτι αἰχμή τῆς σπάθης τῶν εὐσεβῶν ἐστίν οἱ Ἕλληνες.
Καὶ οὐχ ὑπὲρ τοῦ ἔθνους μόνον, ἀλλ' ἵνα καὶ τὰ τέκνα τοῦ Θεοῦ τὰ διεσκορπισμένα συναγάγῃ εἰς ἕν. (Ἰω. 11:52)
H γὰρ νίκη καὶ ἀπελευθέρωσις τῶν Ἑλλήνων μέλλει ἐπενεγκεῖν τὴν νίκην καὶ ἀπελευθέρωσιν πάντων τῶν εὐσεβῶν.
Νικήθηκαν οἱ Ἕλληνες· σὲ μιὰ γῆ πολύ κοντινή· ἀλλὰ αὐτοί μετὰ τὴν ἧττὰ τους, σύντομα θὰ ξανανικήσουν· σὲ λίγα χρόνια..... Θὰ εἶναι ἡ Ἡμέρα ποὺ οἱ Πιστοί θὰ χαίρονται. (Κοράνιον, Σούρα-30 Eλ-Ρούμ 21ο, 2-4).
Λέγω δὲ τοῖς Ἕλλησιν ὅτι ἐν τῷ ἀγῶνι κατὰ τοῦ Δράκοντος - μεγάλου Χαμένου, εὐπρόσδεκτοι πάντες οἱ εὐσεβεῖς οἱ μὴ γνωρίσαντες Ἰησοῦν Χριστόν.
Λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· Ὅτι ἑώρακάς με, πεπίστευκας· μακάριοι οἱ μὴ ἰδόντες καὶ πιστεύσαντες. (Ἰω. 20:29)
Καὶ οὐδεὶς Ἅγιος Ἀπόστολος Θεοῦ πρὸ τῆς Μεγάλης Κρίσεως, εἰς σφαγήν ἀνθρώπων πιστῶν ἤ ἀπίστων προτρέπει καὶ ἐπαναλαμβάνω, “οὐδεὶς Ἅγιος Ἀπόστολος Θεοῦ πρὸ τῆς Μεγάλης Κρίσεως, εἰς σφαγήν ἀνθρώπων πιστῶν ἤ ἀπίστων προτρέπει”. Καὶ ἡ σφαγή ἀνθρώπων πιστῶν ἐν Θεῷ ὑπὸ ἄλλων ἐν Θεῷ πιστῶν μεγίστη ἁμαρτία ἐπὶ τῷ προτρέποντι, ἡ δὲ χρῆσις τοῦ ψεύδους ἵνα οἱ πιστοί ἐγκληματίσωσι, ὁμοίως μεγίστη ἁμαρτία ἐπὶ τῷ ψευδομένῳ. Αἱ ἁμαρτίαι δὲ αὗται ἀσυγχώρητοι.
Καὶ ἔδειξὲ μοι Κύριος ᾿Ιησοῦν, τὸν ἱερέα τὸν μέγαν, ἑστῶτα πρὸ προσώπου ἀγγέλου Κυρίου, καὶ ὁ διάβολος εἱστήκει ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ τοῦ ἀντικεῖσθαι αὐτῷ. (Ζαχαρίας 3:1)
Ἐγὼ Ἰακώβ ἐκ τῆς ῥίζης Ἰεσσαί τοῖς Ἰουδαίοις πᾶσι, τοῖς εὐσεβέσι καὶ μή, τοῖς ἐν Ἰουδαίᾳ καὶ μή, τοῖς ἐν σατανιστικαῖς στοαῖς συχνάζουσι καὶ μή, τοῖς ἐν πολέμῳ καὶ μή, τοῖς τοκογλύφοις καὶ μή, τοῖς δικαίοις καὶ ἀδίκοις, θυμίζω Λόγον τοῦ Μεγάλου Ἀρχιερέως Ἰησοῦ:
Διατί τὴν λαλιὰν τὴν ἐμὴν οὐ γινώσκετε; ὅτι οὐ δύνασθε ἀκούειν τὸν λόγον τὸν ἐμόν. Ὑμεῖς ἐκ τοῦ πατρὸς τοῦ διαβόλου ἐστὲ, καὶ τὰς ἐπιθυμίας τοῦ πατρὸς ὑμῶν θέλετε ποιεῖν. Ἐκεῖνος ἀνθρωποκτόνος ἦν ἀπ' ἀρχῆς, καὶ ἐν τῇ ἀληθείᾳ οὐκ ἔστηκεν, ὅτι οὐκ ἔστιν ἀλήθεια ἐν αὐτῷ· ὅταν λαλῇ τὸ ψεῦδος ἐκ τῶν ἰδίων λαλεῖ, ὅτι ψεύστης ἐστὶ καὶ ὁ πατὴρ αὐτοῦ. Ἐγὼ δὲ ὅτι τὴν ἀλήθειαν λέγω, οὐ πιστεύετέ μοι. (Ἰω. 8:43-45)
Πάντες Ἰουδαῖοι ὀφείλουσιν εἰρήνην ἐπιζητεῖν καὶ, ἕκαστος εἰς τὸ μέτρον τῶν δυνάμεὼν του, ταύτην ἐπιβαλεῖν. Εἰρήνη οὐκ ἔσται δυνατή ἄνευ δικαιοσύνης, ἀλληλοσεβασμοῦ καὶ ἀποκηρύξεως τοῦ σατανᾶ. Οἱ δὲ τὸν πόλεμον ἐπιθυμοῦντες καὶ τὴν μάχαιραν προτιμῶντες, μάχαιραν ληφθήσονται.
Ἰδοὺ ἐπεγείρω ὑμῖν τοὺς Μήδους, οἳ ἀργύριον οὐ λογίζονται, οὐδὲ χρυσίου χρείαν ἔχουσι. Τοξεύματα νεανίσκων συντρίψουσι καὶ τὰ τέκνα ὑμῶν οὐ μὴ ἐλεήσωσιν, οὐδὲ ἐπὶ τοῖς τέκνοις σου φείσονται οἱ ὀφθαλμοὶ αὐτῶν. (Ἡσαΐας13:17-18)
Πάντες Ἰουδαῖοι ὀφείλουσιν ἀμέσως ἀπορρῖψαι τὴν λατρείαν τοῦ Χρυσοῦ Βοός καὶ συγχώρησιν Κυρίου τοῦ Θεοῦ των ἱκετεύσωσι, ἵνα σωθῶσιν ἐκ τοῦ θανάτου τοῦ δευτέρου.
Τί δέ με καλεῖτε, Κύριε Κύριε, καὶ οὐ ποιεῖτε ἃ λέγω; (Λουκ. 6:46)
Πᾶσι Ἰουδαίοις δέον ἐπιστρέψαι πᾶσαν αἰσχροκέρδειαν ἐντόκως πρὸς τοὺς ἠδικημένους, ὅτι κεφάλαιον αἱ περιουσίαι τῶν αἰσχροκερδῶν καὶ τόκος τὸ αἷμα αὐτῶν καὶ τῶν τέκνων των.
Οὐκέτι δὲ ἀποτιμᾶτε τὸν Οἶκον τοῦ Θεοῦ ὑμῶν, ὡς τοῦβλα, ἐν τούβλοις. Ἐν τούβλοις γάρ ὁ Πάντουβλος τὴν στήριξὶν σας θὰ ζητήσῃ καὶ ὑμεῖς, ὡς τοῦβλα, θὰ τὸν ἀκολουθήσετε;
Πνεῦμα ὁ Θεός, καὶ τοὺς προσκυνοῦντας αὐτὸν ἐν πνεύματι καὶ ἀληθείᾳ δεῖ προσκυνεῖν. (Ἰω. 4:24)
Εὐλογία Κυρίου ἐπὶ πάντων εὐσεβῶν τῶν ὑποδεχομένων τὸν Λόγον Ἐν ᾯ Χριστός, τὸν τοῦ Υἱοῦ ἐκ τοῦ Πατρός διὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἐπανερχόμενον. Εὐλογία καὶ Χάρις Θεοῦ, Ἀσπίς προστασίας αὐτῶν κατὰ παντός ἐναντίου καὶ ἐπιβουλευομένου. Ἐν ταῖς ἡμέραις Κυρίου, προσεύχεσθε τῷ Ἰησοῦ πάντες, τῷ υἱῷ τῆς Παρθένου Μαρίας, τῷ μοναδικῷ Υἱῷ τοῦ Θεοῦ, τῷ μοναδικῷ Χριστῷ, τῷ μοναδικῷ Μεσσίᾳ.
Ἐκεῖνος ἐμὲ δοξάσει, ὅτι ἐκ τοῦ ἐμοῦ λήψεται καὶ ἀναγγελεῖ ὑμῖν. Πάντα ὅσα ἔχει ὁ πατὴρ ἐμά ἐστι· διὰ τοῦτο εἶπον ὅτι ἐκ τοῦ ἐμοῦ λήψεται καὶ ἀναγγελεῖ ὑμῖν. (Ἰω. 16:14-15)
Ἄξιὸν ἐστι τὸ ἀρνίον τὸ ἐσφαγμένον ἀπὸ καταβολῆς κόσμου, λαβεῖν τὴν τιμὴν καὶ τὴν σοφίαν καὶ τὴν δύναμιν καὶ τὴν ἰσχὺν καὶ τὴν δόξαν καὶ τὴν εὐλογίαν καὶ τὴν εὐχαριστίαν.
Ἀμήν
ΕνΩΧ 12 / 22.10.2012
PDF in Hellenic: http://pdfcast.org/pdf/enawch12-in-hellenic
PDF in English: http://pdfcast.org/pdf/enawch12-in-englidh
