Οι ΑΧΡΗΣΤΟΙ της πανανθρώπινης ιστορίας.
Οι Βρετανοί Ρωμαίοι αυτούς απειλούν με καταστροφή. Τα λάθη τους αυτό το κύκλωμα απειλούν με "ξήλωμα". Ένα μεγαλοπρεπές "οικοδόμημα" τεραστίων συμφερόντων, το οποίο χτίστηκε μέσα στους αιώνες από τη Ρώμη και έλαβε την τελική του μορφή στην περίοδο του Καρλομάγνου, απειλείται σήμερα με άμεση κατάρρευση. Η σημερινή ανίκητη οικονομική κρίση, η οποία προήλθε από τον δικό τους εσφαλμένο σχεδιασμό, αυτούς τους "εκλεκτούς" απειλεί περισσότερο, παρά τους απλούς ανθρώπους.
Τους "μετακίνησαν" από το πανίσχυρο υλικό κεφάλαιο, είτε αυτό ήταν φέουδα είτε εργοστάσια, στο άυλο. Τους έβαλαν να ρευστοποιήσουν το υλικό κεφάλαιό τους για ν’ αναζητήσουν τα κέρδη των επενδύσεων. Τους έβαλαν στον χρηματοοικονομικό τομέα να τους "δουλεύουν" οι Εβραίοι τραπεζίτες και "επενδυτές". Τώρα είναι στον "αέρα" και καθημερινά αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο της ολοκληρωτικής καταστροφής. Τώρα έχουν επενδύσει τα πάντα στις αμερικανοεβραϊκές πολυεθνικές και περιμένουν να δουν την τύχη τους, η οποία μετά από αιώνες είναι πλέον αβέβαιη. Πέφτουν οι δείκτες της Νέας Υόρκης και γκρεμίζονται οι Ρωμαίοι στην Ευρώπη.
Όλα αυτά οφείλονται στον λάθος σχεδιασμό και άρα στους Βρετανούς. Οι Βρετανοί προφανώς δεν κατάλαβαν το πιο απλό δεδομένο. Δεν κατάλαβαν ότι τους επετράπη να ανεβούν στην κορυφή του συστήματος, επειδή αυτό βόλευε όλους αυτούς τους "γαλαζοαίματους" Ρωμαίους της Ευρώπης. Τους βόλευε η γεωγραφική τους θέση σε σχέση με την Νέα Γη, την οποία η Ρώμη αντιλαμβανόταν σαν "λεία" της. Έτυχε να βολεύουν τη Ρώμη οι Βρετανοί και αυτοί εμφανίστηκαν σαν αρχιδιαχειριστές. Αν έχαναν στη σύγκρουσή τους με τους Ισπανούς, οι Ισπανοί θα ήταν σήμερα οι αρχιδιαχειριστές του χριστιανικού συστήματος.
Τα συμφέροντα, δηλαδή, είναι πάντα τα ίδια και δεν έχουν σχέση με αυτόν που κατά καιρούς εμφανίζεται σαν κυρίαρχος. Κυρίαρχη πάντα είναι η Ρώμη και τα παιδιά της. Όλα τα παιδιά της. Οι "γαλαζοαίματοι" της Ευρώπης. Φυσικοί συγγενείς είναι όλοι μεταξύ τους. Από τη βασίλισσα της Αγγλίας μέχρι τους δικούς μας "Κοκούς" και "Κοκοβιούς", όλοι αυτοί είναι ένα "σόι". Ένα "σόι", το οποίο αναπαράγεται μέσα στους αιώνες ίδιο κι απαράλλαχτο μέσω της ενδογαμίας. Ένα εκφυλισμένο "σόι" αιμομικτών, προικοθήρων και άχρηστων παρασίτων. Ένα "σόι" που κυβερνά την Ευρώπη εδώ και αιώνες και την αντιλαμβάνεται σαν περιουσία της.
Αυτών των Ρωμαίων τα συμφέροντα υπηρετούσαν οι Ρωμαίοι της Βρετανίας. Ήταν τα "διορισμένα" Golden Boys σε μια τερατώδη αυτοκρατορική "εταιρεία". Αυτούς τους Ρωμαίους πλαισίωσαν και πάλι εξαιτίας "διορισμού" οι κοινοί Αγγλοσάξονες. Απλά, όλοι αυτοί έκαναν το λάθος να παρανοήσουν τα δεδομένα και να οδηγηθούν σε εσφαλμένες επιλογές. Νόμισαν ότι οι ίδιοι "έκτισαν" την αυτοκρατορία και ότι μπορούν σαν "μηχανικοί" να κάνουν επεμβάσεις. Ο Αγγλοσάξονας Τσόρτσιλ δεν ελέγχθηκε εγκαίρως από τους Ρωμαίους λόρδους και τους οδήγησε στο σφάλμα. Όλοι αυτοί δεν εκτίμησαν την τύχη τους να βρεθούν στην κορυφή του κόσμου και την εξέλαβαν σαν αποτέλεσμα των "ανώτερων" ικανοτήτων τους. Ανέβηκαν με το ελληνικό "ασανσέρ" στην κορυφή της ρωμαϊκής πυραμίδας και "ζαλίστηκαν".
Αυτή η "ζάλη" τους οδήγησε στις εσφαλμένες εκτιμήσεις και άρα στις λάθος ενέργειες. Δεν κατάλαβαν ότι η μόνη τους δουλειά ήταν να παραμείνουν σ’ εκείνη την κορυφή, γιατί αυτό συνέφερε τόσο τους ίδιους όσο και τη Ρώμη. Κατάφεραν εύκολα το πραγματικά δύσκολο, που ήταν η αναρρίχησή τους στην κορυφή και μπροστά τους είχαν μόνον το πραγματικά εύκολο, που ήταν η παραμονή τους σ’ αυτήν. Από τη στιγμή που ανέβηκαν, γνώριζαν τι ακριβώς έπρεπε να κάνουν και τι δεν έπρεπε να κάνουν. Δεν έπρεπε να κάνουν τίποτε απολύτως εκτός "γραμμής" και προπάντων δεν έπρεπε να σκέφτονται. Ό,τι απαιτούσε σκέψη, το είχαν σκεφτεί άλλοι και τους είχε παραδοθεί έτοιμο. Ό,τι απαιτούσε σκέψη, το είχαν σκεφτεί οι Έλληνες και αυτοί είχαν στη διάθεσή τους τούς καρπούς αυτής της σκέψης.
Κάθε φορά που θα υπήρχε πρόβλημα για το σύστημα, θα εφαρμόζονταν οι γνωστές απάνθρωπες και ανθρωποκτόνες πολιτικές από τους ισχυρούς της εξουσίας και άρα από τους ίδιους. Αυτοί, ως ισχυροί, θα "διευθετούσαν" όλα τα προβλήματα. Τα ίδια πάντα "στημένα" προβλήματα με τις ίδιες πάντα λύσεις, έτσι ώστε να μην αλλάζει ο σχεδιασμός που τους ευνοεί. Θα συμμετείχαν σε εθιμικού τύπου "εξετάσεις" και πάντα θα ήταν ανάμεσα στους "επιτυχόντες". Όλα "στημένα". Δικός τους ο "καθηγητής", τυφλός ο "επιτηρητής" και αυτοί οι επαγγελματίες "έξυπνοι" με το "λυσσάρι" στο χέρι. Σε τέτοιες "εξετάσεις" απέτυχαν οι Αγγλοσάξονες, γιατί ο Τσόρτσιλ είχε την αφελή άποψη να θέλει ν’ αποδείξει ότι δεν χρειάζεται τις έτοιμες λύσεις.
Πήδηξε ο Τσόρτσιλ από τη ρωμαϊκή "Πυραμίδα", θέλοντας να κερδίσει κι άλλο ύψος. Δεν του έφτανε να είναι στην κορυφή του Κόσμου. Δεν του έφτανε να εξουσιάζει έστω και έμμεσα το κορυφαίο ανθρώπινο σύστημα μέσα σε έναν ασφαλή σχεδιασμό, τον οποίο είχαν δρομολογήσει θεάνθρωποι αυτοκράτορες. Ήθελε να πιάσει και ο ίδιος "ύψη" αυτοκράτορα. Ήθελε να πιάσει "ύψη" Θεού. Ήθελε την άμεση εξουσία του κόσμου. Στη λογική του παρέσυρε το σύνολο των Αγγλοσαξόνων. Όλοι αυτοί δεν έβλεπαν τι γινόταν. Όταν μετά από λίγες δεκαετίες άρχισε να φαίνεται το σφάλμα τους και να χάνουν "ύψος" και πάλι δεν κατάλαβαν τα "σαΐνια" τι γινόταν. Τα αγγλοσαξονικά "σαΐνια" της άλλης πλευράς του ωκεανού.
Όταν υπάρχει άγνοια, είναι γνωστό ότι το σφάλμα φέρνει σφάλμα. Όταν οι Αγγλοσάξονες άρχισαν να "πέφτουν", δεν κατάλαβαν τι γίνεται και βέβαια δεν γνώριζαν πώς θα έπρεπε ν’ αντιδράσουν. Δεν κατάλαβαν το λάθος, ώστε να πιαστούν από μια "άκρη" του συστήματος και με τον παραδοσιακό αγγλοσαξονικό τρόπο —του "έρπειν"— να ξανασκαρφαλώσουν στην ασφαλή κορυφή. Τους παρέσυρε η παροιμιώδης αμερικανική αφέλεια και νόμισαν ότι, σαν αυτοκράτορες που εμφανίζονταν, μπορούσαν να λειτουργούν ως τέτοιοι. Επειδή παρέμεναν στον "αέρα", νόμιζαν ότι "πετούσαν" και δεν καταλάβαιναν ότι απλά έπεφταν από πολύ ψηλά. Νόμιζαν ότι θα μπορούσαν να επιστρέψουν στην ασφαλή "φωλιά" τους σαν "αετοί" και άρα πετώντας.
Το αδύναμο "πτηνό" αρνιόταν πεισματικά ν’ "αναρριχηθεί". Έβλεπε τα μικροσυμφέροντά του να απειλούνται και αγνοούσε τον κίνδυνο. Το υπέρβαρο και λαίμαργο "πτηνό" ανησυχούσε για τους "σπόρους" των κερδών που έχανε και δεν έβλεπε τον κίνδυνο για τη ζωή του. Τότε έγινε η τραγική "συνάντηση", στην οποία αναφερθήκαμε παραπάνω. Τι έκανε; Το χειρότερο δυνατό. Απευθύνθηκε στους καλύτερους "αεροναυπηγούς" της ιστορίας. Απευθύνθηκε στους Εβραίους, για να του δώσουν τη λύση ή το μέσον να "πετάξει". Απευθύνθηκε στους ψεύτες και τους κλέφτες.
Απευθύνθηκε στους ειδικούς των πάγκων και των παζαριών, για να του δώσουν λύσεις στα ζωτικότερα προβλήματα του συστήματος. Οι Εβραίοι, σαν "ειδικοί", τους έδωσαν το απαύγασμα της γνώσης τους. Τους έδωσαν ένα τεράστιο γυαλιστερό "αμόνι", για να τους σώσουν από την πτώση. …Αυτό είχαν για "πούλημα" …αυτό τους έδωσαν. …Τόσο μπορούσαν …τόσο έκαναν. Άσχετοι ήταν. Περισσότερο άσχετοι και από τους Αγγλοσάξονες.
Από το 1991 οι Αγγλοσάξονες "πετάνε" προς τα "κάτω", κρατώντας σφικτά το εβραϊκό "αμόνι". Έχουν επενδύσει το σύνολο της επιβίωσής τους στο μέσον εκείνο, που στην πραγματικότητα τούς απειλεί με γρήγορο θάνατο. Οι άχρηστοι των αχρήστων. Οι "κατώτεροι" των "κατωτέρων". Μέσα σε λιγότερο από είκοσι χρόνια το σύστημα εξασθένισε τόσο, όσο δεν είχε εξασθενίσει ποτέ άλλοτε. Σύστημα, το οποίο λειτουργούσε απροβλημάτιστα για χιλιάδες χρόνια, οι άσχετοι το έφεραν στο χείλος της καταστροφής. Πήραν ένα σύστημα, το οποίο ήταν στην κυριολεξία ένα απρόσβλητο λιθόκτιστο "κάστρο" και το μετέτρεψαν σε έναν χάρτινο "πάγκο" γύφτων, που κινδυνεύει με ένα απλό "αεράκι".
Η ειρωνεία είναι ότι αυτό το γνωρίζανε. Έπρεπε να το γνωρίζουνε. Ήταν υποχρεωμένοι να το γνωρίζουν, γιατί αυτή η γνώση προστάτευε όλη τη συμμορία των "γαλαζοαίματων". Έπρεπε να γνωρίζουν ότι θα ήταν τέλειοι στον ρόλο τους απλά αν δεν έκαναν τίποτε παραπάνω από αυτά που προβλεπόταν από τους ρωμαϊκούς "κανονισμούς". Αρκούσε απλά να εφάρμοζαν πιστά το ελληνικό "λυσσάρι" και να μην σκέφτονται. Αυτή ήταν η υποχρέωση του οποιουδήποτε ασκούσε την εξουσία μέσα στη χριστιανική αυτοκρατορία. Η υποχρέωση που είχαν οι "γαλαζοαίματοι" απέναντι στη Ρώμη και βέβαια στους εαυτούς τους. Η αυτοκρατορία έπρεπε να κυβερνάται πάντα με τον ίδιο τρόπο, είτε την κυβερνούσαν οι Γάλλοι είτε οι Γερμανοί. Υπήρχε μια πρακτική, που λειτουργούσε πάντα με τον ίδιο τρόπο, εφόσον αυτός ο οποίος τη δρομολογούσε σεβόταν τις προδιαγραφές της.
Η λογική αυτής της πετυχημένης μέσα στους αιώνες πρακτικής είναι απλή. Όποιος έχει την εξουσία μέσα στον χριστιανισμό, πρέπει να λειτουργεί με έναν συγκεκριμένο τρόπο, ο οποίος δεν είναι δική του επιλογή. Είναι επιλογή της Ρώμης, η οποία τον αναγνώρισε ως φορέα εξουσίας μέσα στην επικράτειά της. Η Ρώμη, ως ιδιοκτήτρια της χριστιανικής αυτοκρατορίας, για λόγους άμυνας έπρεπε να παραδώσει σε κάποιους άλλους τη διαχείριση του πολιτικού και στρατιωτικού σκέλους της εξουσίας της. Αυτό την συνέφερε να κάνει και αυτό έκανε. Κάποιος έπρεπε να σκοτώνει και να λεηλατεί και η Ρώμη δεν ήθελε να έχει αυτόν τον προκλητικό για την "αγιοσύνη" της ρόλο. Αυτή θα "ευλογούσε" τα κλεμμένα και θα "ξεπροβόδιζε" στον Άλλο Κόσμο τα θύματα του ιμπεριαλισμού της.
Μέσα σ' αυτά τα πλαίσια των συμφερόντων μπήκαν οι Αγγλοσάξονες στο "παιχνίδι" και όχι επειδή ήταν ικανοί ή έξυπνοι. Μπήκαν στο "παιχνίδι" δικαιωματικά, λόγω της ισχύος που τους προσέφερε η "ανακάλυψη" της Νέας Γης. Αν δυτικότερα της Βρετανίας δεν υπήρχε τίποτε, η Βρετανία θα παρέμενε αυτό το οποίο ήταν επί αιώνες. Μια ασήμαντη περιφερειακή επαρχία της Ρώμης. Εξαιτίας όμως της Νέας Γης, οι Αγγλοσάξονες έγιναν η κορυφαία χριστιανική δύναμη και δεν υπήρχε λόγος να τους αρνηθεί η Ρώμη αυτόν τον ρόλο. Είχαν τα προσόντα ν' αναλάβουν τον ρόλο αυτόν. Αν αυτά τα προσόντα τα είχαν οι Γερμανοί, οι Ισπανοί ή οι Γάλλοι, θα διεκδικούσαν —όπως και διεκδίκησαν— αυτόν τον ρόλο. Οι Αγγλοσάξονες ήταν αυτοί οι οποίοι λόγω ισχύος είχαν επιβληθεί στις μεταξύ τους συγκρούσεις για την πρωτοκαθεδρία και αυτοί πήραν τον ρόλο. Ήταν οι πιο "πετυχημένοι" στην "αδερφική" ενδοχριστιανική διαμάχη για την επικράτηση και το "δικαιούνταν" να μπουν επικεφαλείς των χριστιανών. Οι κορυφαίοι του χριστιανικού "είδους".
Ήταν "ευνουχισμένοι" απόλυτα, ήταν εκκωφαντικά δειλοί, παραδειγματικά ανηλεείς και προπάντων ήταν διαποτισμένοι μέχρι το "μεδούλι" για την πίστη προς την "ανωτερότητά" τους. Μισούσαν και βασάνιζαν τέλεια τους δικούς τους ανθρώπους και δεν είχαν το παραμικρό πρόβλημα να κάνουν τα ίδια και στους ξένους λαούς. Φέρονταν σαν "σκουπίδια" στους ομοεθνείς τους και τους άλλους ούτε καν που τους "έβλεπαν" ως ανθρώπους. Τα τέλεια "εργαλεία", για ν' ασκηθεί μια δοκιμασμένη ιμπεριαλιστική πολιτική. Ένας ανασφαλής Mr. Bean με τα "διάσημα" του αυτοκράτορα. Ένας ανίκανος, που, προκειμένου να διατηρήσει τα κεκτημένα του, θα ήταν σε θέση να κάνει το οποιοδήποτε έγκλημα. Ένας ανίκανος, που θα έκανε οτιδήποτε, προκειμένου να διατηρηθεί στη θέση, την οποία είχε καταλάβει καθαρά από τύχη.
Σ' αυτούς τους Αγγλοσάξονες η Ρώμη παρέδωσε τη "φωλιά" του ρωμαϊκού Αετού, απλά για να τη συντηρούν. Σ' αυτό το "κοράκι" του Λονδίνου η Ρώμη παρέδωσε τη "φωλιά" του Αετού της. Μέσα σ' αυτήν τη "φωλιά" οι Αγγλοσάξονες είχαν να εκτελέσουν κάποια απλά καθήκοντα και τίποτε παραπάνω. Στην πραγματικότητα έπρεπε απλά να κάθονται, για να μην παραμένει άδεια η θέση της διαχείρισης της πολιτικής και οικονομικής εξουσίας του αυτοκράτορα. Να κάθονται, έστω και σαν υπερτραφή αιμοβόρα "κοράκια", τα οποία δεν μπορούν και προπάντων δεν θα έπρεπε ποτέ και για κανέναν λόγο να αποπειραθούν να "πετάξουν". Η μόνη τους υποχρέωση ήταν απλά ν' αναπαράγονται και —λόγω θέσης και ισχύος— να ελέγχουν τους από "κάτω". Να ελέγχουν αυτούς, οι οποίοι ήθελαν να καταστρέψουν τη "φωλιά". Ως εκ τούτου έπρεπε να ευχαριστούν τον Θεό και την τύχη τους, που με την ξένη γι' αυτούς ελληνική γνώση κατόρθωσαν ν' "αναρριχηθούν" στη θέση εκείνη και να μην ξεφεύγουν από τις "εντολές" της.
Αυτό το άχρηστο "κοράκι", με το πρόσωπο του Τσόρτσιλ, επιχείρησε να "πετάξει". Όταν αυτό το βλακώδες και υπερτραφές "κοράκι" άρχισε να "πέφτει", μη μπορώντας να πετάξει στα ύψη όπου πετάνε οι "αετοί", έκανε το εξής μοναδικό. Συνεργάστηκε με τα "παράσιτα" των "πτηνών", που είναι οι Εβραίοι. Ένα "πτηνό" παρέδωσε την τύχη του σε παράσιτα, τα οποία "πετάνε" σε ύψη δυσθεώρητα για τις ικανότητές τους, επειδή απλά και μόνον προσκολλώνται σε κάποιο πτηνό και όχι επειδή έχουν την ανάλογη πτητική ικανότητα. "Παράσιτα", τα οποία απλά μπορούν και υπερίπτανται ακόμα και του ίδιου του αετού, όταν αυτός κουρνιάζει στη "φωλιά" του.
Αυτήν την ιδιότητά τους δεν αντιλήφθηκαν εγκαίρως οι Αγγλοσάξονες. Οι Εβραίοι είναι μεν "ιπτάμενοι", αλλά το ύψος στο οποίοι "ίπτανται" καθορίζεται από το ύψος στο οποίο μπορεί ν' ανέβει ο "φορέας" πάνω στον οποίο έχουν εγκατασταθεί. Δεν μπορούν δηλαδή μόνα τους ν' ανέβουν στην απόκρημνη κορυφή ενός βουνού. Μόνον όταν βρίσκονται πάνω σε αετό μπορούν να το επιτύχουν. Το "ύψος", δηλαδή, στο οποίο κάθε φορά "κινούνται", εξαρτάται καθαρά από τις δυνατότητες του "φορέα", τον οποίο έχουν επιλέξει. Θα ίπτανται σε απίστευτα ύψη, αν εγκατασταθούν πάνω σε αετούς, θα "σέρνονται" στο επίπεδο της γης, αν εγκατασταθούν πάνω σε πρόβατα και θα πιάνουν τα "βάθη" των βόθρων, αν εγκατασταθούν πάνω σε "ποντικούς". Το αγγλοσαξονικό "κοράκι" με αυτά τα "παράσιτα" συνεργάστηκε, για να κατακτήσει το σύνολο του κόσμου. Νόμισε ότι είναι "αετός" και εμπιστεύτηκε τα "παράσιτα", τα οποία τον διαβεβαίωναν για την ορθότητα της άποψής του.
Αυτά όλα ήταν λάθη, τα οποία έπρεπε ν' αποφύγουν, γιατί θεωρητικά έπρεπε να τα γνωρίζουν. Ακόμα και η δική τους παράδοση τα μεταφέρει ως γνώση. Η δική τους παράδοση δεν είναι αυτή που τους αναγκάζει να κόβουν τα φτερά των κορακιών του Πύργου του Λονδίνου; Η δική τους παράδοση δεν είναι αυτή που τους λέει ότι, αν ποτέ αυτά τα κοράκια πετάξουν και εγκαταλείψουν τον Πύργο, τότε η Βρετανία θα χάσει τη δύναμή της; Αυτά έπρεπε να τα γνωρίζουν και γι' αυτό έπρεπε να κόψουν τα "φτερά" του "κόρακα" Τσόρτσιλ, πριν αυτός επιχειρήσει το ολέθριο "άλμα". Το αυτοκτονικό —όπως αποδεικνύεται— άλμα προς το κενό. Από τη στιγμή που δεν απέτρεψαν αυτό το άλμα, δεν υπήρχε δρόμος γυρισμού. Το θέμα ήταν να μην φύγει η εξουσία του αγγλοσαξονισμού από το Λονδίνο. Να μην χάσει τη δύναμη των συμφερόντων του αίματος της κοινής καταγωγής. Από τη στιγμή που η "σκυτάλη" της πέρασε στα χέρια των Αμερικανών, ήταν θέμα χρόνου ο αγγλοσαξονισμός να πεθάνει. Αυτοκράτορες διαφόρων εθνικοτήτων με χαβανέζικα πουκάμισα και καουμπόικα καπέλα ελάχιστες πιθανότητες είχαν να επιβιώσουν.
Γι' αυτόν τον λόγο μιλάμε για έναν Ρουβίκωνα, τον οποίο δεν έπρεπε να διαβούν ποτέ, προκειμένου να μην απειληθεί η ασφάλεια της Ρώμης. Η ελληνική γνώση είχε εγκαίρως θέσει τους περιορισμούς σ' αυτούς που θα ασκούσαν την εξουσία της Ρώμης, όποιοι κι αν ήταν αυτοί. Ποτέ οι στρατηγοί της Ρώμης δεν έπρεπε να περάσουν τον "Ινδό" και μάλιστα υπό την καθοδήγηση πλανόδιων γύφτων, όπως είναι οι Εβραίοι. Τώρα μπορεί να καταλάβει ο αναγνώστης τον λόγο για τον οποίο κάναμε αναφορά στον μύθο του Ανταίου. Θα καταλάβει γιατί όλα αυτά συνδέονται μεταξύ τους.
Η ελληνική γνώση είναι τόσο ισχυρή και τεράστια, που μπορούσε να τους προστατεύσει από το λάθος, γιατί τους "προφήτευσε" πώς αυτό θα μπορούσε να γίνει. Γνώριζαν —ή τουλάχιστον θα έπρεπε, λόγω της θέσης τους, να γνωρίζουν— από τι κινδυνεύουν, ώστε να το αποφύγουν.
Εδώ μπορεί να καταλάβει ο αναγνώστης τη δύναμη που δίνει η ελληνική γνώση σ' αυτόν που την κατέχει. Μπορεί να καταλάβει το "βάθος" και το "εύρος" της. Μπορεί να υποπτευτεί τα ανεξήγητα της προέλευσής της. Μπορεί όμως —και αυτό είναι το σημαντικότερο για έναν εξουσιαστή— να καταλάβει και τον τρόπο λειτουργίας αυτής της πολύ ιδιόμορφης γνώσης.
Έπρεπε όλοι αυτοί, που την εκμεταλλεύονται, να γνωρίζουν πώς και πότε "προειδοποιεί" για κίνδυνο και ως εκ τούτου να σέβονται τους περιορισμούς της. Όταν σε περιορίζει με "Ινδούς", δεν έχεις κανέναν λόγο να τους παραβιάζεις. Ζημιά θα πάθεις και δεν υπάρχει ούτε η μαθηματική περίπτωση, κέρδους. Όταν σε "προειδοποιεί" για έναν κίνδυνο, πρέπει να γνωρίζεις πώς το κάνει, για να τον αποφύγεις. Όλα αυτά όμως, για να γίνουν κατανοητά, θα πρέπει να τα δούμε στην πρακτική τους εφαρμογή.
Οι Έλληνες δημιούργησαν τη γνώση τους πολύ πριν "ανακαλυφθεί" ο Νέος Κόσμος στη Δύση. Πολύ πριν ο γνωστός τότε αρχαίος κόσμος "περάσει" τα στενά του Γιβραλτάρ. Παρ' όλα αυτά όμως οι Έλληνες κατά έναν παράδοξο τρόπο είχαν γνώσεις για τον κόσμο πέρα του Γιβραλτάρ. Για τους Έλληνες, δηλαδή, από τα αρχαία χρόνια ο Ατλαντικός Ωκεανός δεν ήταν ένας κενός περιεχομένου ωκεανός, ο οποίος "χυνόταν" στην άβυσσο, όπως πίστευαν αιώνες μετά απ’ αυτούς οι χριστιανοί. Για τους Έλληνες μέσα σ' αυτόν τον ωκεανό υπήρχε ένα πανίσχυρο βασίλειο, άσχετα αν δεν το είχαν "δει" ποτέ οι ίδιοι. Ένα πανίσχυρο βασίλειο, για το οποίο όχι μόνον "γνώριζαν" ότι υπάρχει, αλλά "γνώριζαν" και πώς λειτουργεί.
Αυτή η ανεξήγητη γνώση βρισκόταν υπό την κατοχή τους. Γνώση, η οποία εμφανιζόταν "μεταμφιεσμένη" σε μύθο, αλλά είναι προφανές ότι ήταν προφητική και άρα αφορούσε το μέλλον και όχι το παρελθόν. Γιατί το λέμε αυτό; Γιατί, αν σκεφτεί κάποιος πονηρά, αντιλαμβάνεται άλλα πράγματα. Η γνώση, που είχαν στην κατοχή τους, έστω και σε μορφή μύθου, περιγράφει μια "επαφή", η οποία μέχρι τότε δεν είχε γίνει. Μια επαφή, η οποία μέχρι τότε δεν μπορούσε να γίνει. Περιγράφει την επαφή ενός μέλους του παλαιού κόσμου με αυτόν τον νέο κόσμο. Περιγράφει την επαφή του ήρωα Ηρακλή με τον βασιλιά εκείνου του κόσμου. Τον αδίστακτο και αρπακτικό βασιλιά Ανταίο. Τον βασιλιά της "Λιβύης", η οποία για τους Έλληνες αντιπροσώπευε τον απώτατο δυτικό κόσμο.
Έχοντας οι Αγγλοσάξονες το ελληνικό "λυσσάρι", έπρεπε να καταλάβουν τα δεδομένα. Η επαφή αυτή περιέγραφε κάποιες πολύ συγκεκριμένες λεπτομέρειες. Δεν ήταν επαφή "ποιητική αδεία", η οποία θα μπορούσε να είναι αποτέλεσμα αχαλίνωτης φαντασίας. Αν ήταν τέτοια, θα μπορούσαν οι αρχαίοι Έλληνες να "στείλουν" τον Ηρακλή να κάνει τον άθλο στο Φεγγάρι, πράγμα πολύ πιο εντυπωσιακό. Η επαφή εκείνη είχε μια πολύ συγκεκριμένη περιγραφή. Σ' αυτήν περιγραφόταν ένα πολύ συγκεκριμένο βασίλειο σε έναν πολύ συγκεκριμένο χώρο με έναν βασιλιά ο οποίος λειτουργούσε με έναν επίσης πολύ συγκεκριμένο τρόπο.
Από τη στιγμή λοιπόν που στην εποχή της αγγλοσαξονικής κυριαρχίας είχε ολοκληρωθεί η εξερεύνηση του Πλανήτη στο σύνολό του, οι Αγγλοσάξονες έπρεπε να κατανοήσουν τη θέση τους σ' αυτόν. Από τη στιγμή κατά την οποία οι ίδιοι βασιλεύουν στον δυτικό κόσμο μέχρι τα απώτατα σημεία του, ευνόητο είναι ότι βασιλεύουν στη μυθική "Λιβύη". Τη "Λιβύη", η οποία είναι πανίσχυρη όταν λειτουργεί με έναν πολύ συγκεκριμένο τρόπο, υπό την ηγεσία ενός επίσης πολύ συγκεκριμένου βασιλιά. Τη "Λιβύη", η οποία πάντα υπήρχε, αλλά εξαιτίας της δικής τους αποικιοκρατικής δράσης μπήκε στο "κάδρο" αυτού του κόσμου.
Ταυτόχρονα έπρεπε να καταλάβουν ότι η παντοκρατορία τους οφειλόταν σ' αυτά τα οποία περιγράψαμε στο κείμενο. Στην έξυπνη τακτική αυτού του οποίου βασιλεύει πάνω σ' αυτό το βασίλειο. Στην τακτική του τερατώδους και αιμοβόρου Ανταίου. Του Ανταίου, ο οποίος έμοιαζε στην τακτική του με τους Αγγλοσάξονες, εφόσον κι αυτός στηριζόταν στη δυνατότητα του να προκαλεί και να νικά τους αντιπάλους του με στόχο τη λεηλασία τους. Άρα; Άρα έπρεπε να καταλάβουν οι Αγγλοσάξονες ότι οι ίδιοι είναι πλέον ο μυθικός Ανταίος. Οι Ρωμαίοι της Βρετανίας είναι ο μυθικός "Ανταίος" και οι υπόλοιποι Αγγλοσάξονες είναι οι "Πυγμαίοι" που τον ακολουθούν. Τα "κατώτερα" αδέρφια του, τα οποία ο ίδιος έχει περιορίσει σ' αυτόν τον ρόλο, για να τον υπηρετούν.
Αν το συνειδητοποιούσαν αυτό, θα καταλάβαιναν όσα προειδοποιητικά "σήματα" τους έδινε η ελληνική γνώση. Θα γνώριζαν πότε και από ποιον θα μπορούσαν να κινδυνεύσουν. Θα γνώριζαν ότι ήταν πανίσχυροι, αλλά όχι αήττητοι. Θα γνώριζαν ότι έπρεπε να προσέχουν τους εχθρούς τους από τον παλαιό κόσμο και όχι από τον νέο. Θα γνώριζαν όμως και τα λάθη, που θα τους οδηγούσαν στην ήττα. Ποιο ήταν το μυστικό της δύναμης του Ανταίου; Ο απίθανος συνδυασμός της καταγωγής του. Ήταν "γιος" της Γης και του Ποσειδώνα. Διέθετε την ισχύ και τη σταθερότητα ενός κεφαλαιοκράτη της γης και τη γνώση ενός ευφυούς και προκλητικού εμπόρου. Είχε την ωμή ισχύ της βαρβαρικής Ρώμης και την ακαταμάχητη λάμψη της κοσμοπολίτικης Αθήνας. Είχε στη διάθεσή του ως όπλα ό,τι καλύτερο είχε λεηλατήσει από τους λαούς.
Αυτή ήταν η δύναμη της Βρετανίας. Ο τρομερός συνδυασμός κεφαλαίου και γνώσης. Εξαιτίας αυτής της δύναμης προκαλούσε όλον τον κόσμο και λεηλατούσε όλους τους λαούς. Άρπαξε —χωρίς καν πόλεμο— ένα κολοσσιαίο κομμάτι του Πλανήτη και ταυτόχρονα έλεγχε την ελληνική γνώση. Όποιον δεν μπορούσε να τον νικήσει και να τον λεηλατήσει με την στρατιωτική ισχύ της τερατώδους αυτοκρατορίας της, τον νικούσε με την επίσης τρομερή ισχύ της ελληνικής διπλωματικής γνώσης. Όλο όμως το μυστικό της επιβίωσή της ήταν η δύναμή της στο επίπεδο του υλικού κεφαλαίου.
Κατείχε μόνη της περισσότερο κεφάλαιο απ' όλα τα υπόλοιπα εθνικά "αδέρφια" της μαζί. Γιατί ήταν αυτό το μυστικό της ισχύος της; Γιατί, το να στηρίζεσαι στη γνώση δεν είναι ποτέ απόλυτα ασφαλές. Πάντα εγκυμονούν κίνδυνοι. Κίνδυνοι λαθών από πλευράς αυτού που τη χρησιμοποιεί αλλά και κίνδυνοι να βρεθεί απέναντί σου κάποιος ακόμα πιο πονηρός και προικισμένος. Η εύκολη καθημερινότητα της εξουσίας εξασφαλίζεται πάντα από τη σταθερότητα του κεφαλαίου. Του υλικού κεφαλαίου, που θρέφει τους ανθρώπους. Με αυτό το κεφάλαιο εκβιάζονται και απειλούνται οι λαοί. Με αυτό το κεφάλαιο εξασφαλίζεις πιστούς και πρόθυμους να θυσιαστούν για τα συμφέροντά σου δούλους.
Αυτήν την εύκολη καθημερινότητα τους την πρόσφερε το τεράστιο υλικό κεφάλαιό τους. Αυτό ήταν η δύναμή τους. Αήττητους όμως τους έκανε ο συνδυασμός αυτού του κεφαλαίου και της ελληνικής γνώσης. Ο συνδυασμός δύναμης και "ευφυΐας". Η δυνατότητά τους να προστατεύουν με τη γνώση τους το κεφάλαιό τους και άρα τη δύναμή τους. Από εκεί και πέρα πάντα θα έπρεπε να γνωρίζουν προς ποια κατεύθυνση να "βλέπουν", περιμένοντας τον κίνδυνο. Η "μοίρα" του Ανταίου ήταν "γραμμένη" από τότε που γεννήθηκε. Κινδύνευε από κάποιον άνθρωπο, ο οποίος θα ερχόταν από τον παλαιό κόσμο. Από κάποιον άνθρωπο, ο οποίος θα ερχόταν από τον ελληνικό κόσμο. Γι' αυτόν τον λόγο οι Αγγλοσάξονες ήταν πάντα υποχρεωμένοι να παρακολουθούν αυτόν τον κόσμο. Απλά να τον παρακολουθούν, εφόσον, αν σέβονταν τις προδιαγραφές ασφαλείας, δεν κινδύνευαν από κανέναν. Δεν κινδύνευαν από καμία γνώση, αν συντηρούσαν το μέγεθος του κεφαλαίου τους. Αν συντηρούσαν τη δύναμή τους. Μόνον εκεί δεν θα συγχωρούνταν κανένα λάθος. Μόνον η "καχεξία" τους απειλούσε.
Αν συντηρούσαν αυτό το κεφάλαιο, ακόμα και ένας πανίσχυρος "Ηρακλής" της γνώσης θα ήταν αδύνατον να τους νικήσει. Το υλικό τους κεφάλαιο, δηλαδή, τους έδινε τη δυνατότητα να "καπελώσουν" τους πάντες στον τομέα της γνώσης. Να καπελώσουν ακόμα και τους ίδιους τους Έλληνες. Σε μια τέτοια περίπτωση δεν κινδύνευαν ποτέ κι από κανέναν. Το υλικό κεφάλαιο ήταν ο "Ινδός" τους. Μόνον πίσω από αυτόν ήταν απόλυτα ασφαλείς. Αυτό το κεφάλαιο έκανε τον Ρωμαίο Ανταίο ένα τέρας και τους Πυγμαίους Αγγλοσάξονες, γίγαντες. Γίγαντες "λοχίες", οι οποίοι έσερναν εύκολα τους λαούς σε πολέμους και αλληλοσπαραγμούς.
Μόνον αν έχανε αυτό το κεφάλαιο ο "ιπτάμενος" Ανταίος, οι Πυγμαίοι, που τον ακολουθούν, γίνονται αυτόματα νάνοι. Ασήμαντοι νάνοι, που μεθοκοπούν άνεργοι στις παμπ του Μάντσεστερ και του Λίβερπουλ.
Στην απώλεια αυτού του κεφαλαίου αναζητούμε το λάθος, που τους οδήγησε στη σημερινή κατάντια. Ο Τσόρτσιλ έκανε το μοιραίο λάθος να βάλει τον Ανταίο να σηκωθεί στις μύτες των "ποδιών" του και αυτό τον εξασθένισε. Στη συνέχεια οι Αμερικανοί με τους Εβραίους όχι μόνο δεν αντιλήφθηκαν εγκαίρως το λάθος, αλλά επιβάρυναν ακόμα πιο πολύ την κατάσταση. βάζοντάς τον να "πετάξει". Αποποιήθηκαν το υλικό κεφάλαιο στο σύνολο των μορφών του και περιορίστηκαν στο "αέρινο", που είναι το άυλο. Επειδή δεν κατάλαβε ο Ανταίος τι ακριβώς τον εξασθενεί από το 1945 και μετά, παρανόησε και δεν πάτησε ξανά γερά στη γη, διορθώνοντας γρήγορα το σφάλμα του Τσόρτσιλ. Ακολουθώντας τις εβραϊκές συμβουλές, αποφάσισε το 1991 να "πηδήξει" και τώρα είναι αδύναμος. "Ξεκόλλησε" από τη Γη και άρα από τη "μητέρα" του και τώρα μπορεί κάποιος να τον αρπάξει και να τον συνθλίψει.
Οι Αμερικανοί με τον τρόπο αυτόν μεγιστοποίησαν το αρχικό σφάλμα του Τσόρτσιλ. Το λάθος του στρατηγού "Μίστερ Μπιν" το ολοκλήρωσε ο στρατηγός "Αλ Μπάντι". Όσο πιο ψηλά ανέβαινε ο Ανταίος, τόσο πιο πολύ εξασθενούσε. Όσο πιο ισχυρός φαινόταν, τόσο πιο αδύναμος ήταν. Στο τέλος έφτασε να ελέγχει όλο τον κόσμο, αλλά ήταν πλέον μια "φούσκα", η οποία μπορούσε να σκάσει την οποιαδήποτε στιγμή. Μια "φούσκα", η οποία έχει πλέον το πρόσωπο του αδύναμου και άσχετου Ομπάμα. Οι Αγγλοσάξονες είναι παγιδευμένοι στο λάθος. Υπέπεσαν σε μια αλυσίδα αδικαιολόγητων λαθών, η οποία στο τέλος έγινε βρόχος στο λαιμό τους.
Αρχικά, εξαιτίας της Βρετανίας, παράτησαν τα φέουδα, εγκαταλείποντας τις αποικίες και στη συνέχεια, εξαιτίας των ΗΠΑ, διέλυσαν τα εργοστάσιά τους, για να περιοριστούν στις πατέντες και τα πνευματικά δικαιώματα.
Μπέρδεψαν αυτά τα οποία δεν έπρεπε να μπερδεύονται. Μπέρδεψαν την έννοια του κέρδους με αυτήν του κεφαλαίου. Αναζητώντας το μεγαλύτερο κέρδος, παράτησαν το κεφάλαιο. Εκεί τους πήραν στο "λαιμό" τους οι Εβραίοι. Οι Εβραίοι είναι έμποροι και άρα αναζητούν αποκλειστικά το κέρδος, εφόσον κεφάλαιο δεν διαθέτουν. Γι' αυτόν τον λόγο είπαμε ότι η συναναστροφή των Αγγλοσαξόνων με τους Εβραίους ήταν καταστροφική.
Την πάτησαν, όπως την πατά ο αφελής και άμετρα φιλόδοξος κληρονόμος, όταν τον βρίσκει ένας αλήτης του δρόμου και του υπόσχεται μεγάλα κέρδη. Ένας τοκογλύφος, που τον βάζει να πουλήσει το φέουδό του και με τα χρήματα που θα εισπράξει του υπόσχεται τεράστια κέρδη με τη δική του τοκογλυφική γνώση. Ένας πονηρός, ο οποίος του υπόσχεται ότι θα βάλει τα "γυαλιά" στους προγόνους του, οι οποίοι ήταν δειλοί και άσχετοι.
Αυτό έπαθαν οι Αγγλοσάξονες. Ακολούθησαν τους Εβραίους και πέρασαν τον "Ινδό" του κεφαλαίου. Τότε έκαναν το μεγαλύτερο λάθος όλων των εποχών. Όχι μόνον πέρασαν το απαγορευμένο όριο, αλλά άφησαν τις "βάρκες" στη διαχείριση των Εβραίων, οι οποίοι, όπως ήταν φυσικό, τις διέλυσαν και τις πούλησαν. Όχι μόνον πέρασαν στην απαγορευμένη περιοχή, αλλά στέρησαν από τους εαυτούς τους και τη δυνατότητα να επιστρέψουν πίσω. Όχι μόνον αποβιομηχάνισαν τη Δύση, αλλά διέλυσαν και πούλησαν τις βιομηχανικές της υποδομές. Τώρα παρακαλάνε να υπάρχουν στο Διάστημα απειλητικοί εξωγήινοι, για να τους "σώσουν" με την παρουσία τους. Οι εξωγήινοι είναι η τελευταία τους ελπίδα, για να νομιμοποιήσουν εκ νέου την παγκόσμια παρουσία τους και να δώσουν αξία στα πυρηνικά τους όπλα. "Φωνάζουν" καθημερινά και με όλα τα τεχνολογικά μέσα, μήπως και τους "ακούσει" κανείς από το Διάστημα.
Δυστυχώς όμως γι' αυτούς δεν τους ακούει κανείς. Είμαστε μόνοι στο Διάστημα και αυτοί είναι ακόμα πιο μόνοι στον κόσμο μας.
Τώρα θα νικηθεί ο Ανταίος, γιατί ήταν βλάκας. "Αlea jacta est", όπως θα έλεγαν και οι Λόρδοι στη μητρική ρωμαϊκή τους γλώσσα. "Ο κύβος ερρίφθη" για τους Έλληνες, οι οποίοι απλά περίμεναν υπομονετικά το λάθος τους. Η ειρωνεία είναι ότι οι Αγγλοσάξονες, έστω και εν αγνοία τους, απέδειξαν αυτό το οποίο πάντα υποστήριζαν. Απέδειξαν ότι οι άνθρωποι και οι λαοί σε κάποια σημεία μπορεί να μην είναι ίδιοι μεταξύ τους. Μπορεί να μην απέδειξαν για τους εαυτούς τους ότι είναι οι "ανώτεροι" ανάμεσα στους λαούς, αλλά σίγουρα απέδειξαν ότι είναι οι πιο άχρηστοι. Το απέδειξαν με επιχειρήματα. Κανένας άλλος λαός στον κόσμο δεν ανέβηκε με ξένα μέσα τόσο "ψηλά" και δεν "έπεσε" τόσο γρήγορα από δικά του σφάλματα, όσο αυτοί. Μέσα σε πενήντα χρόνια κατέστρεψαν μια αυτοκρατορία, η οποία λειτουργούσε απροβλημάτιστα για περισσότερα από έξι χιλιάδες χρόνια. Τίποτε απολύτως να μην έκαναν, καλύτερα θα τα κατάφερναν. Να προσπαθούσαν να την καταστρέψουν, θα καθυστερούσαν παραπάνω.
Είναι θέμα χρόνου να τους τιμωρήσει η ανθρωπότητα με τον πιο σκληρό τρόπο. Χρησιμοποιώντας εναντίον τους το πιο ισχυρό "επιτίμιο" που διαθέτει και είναι αυτό της "λήθης". Την απόλυτη, καθολική και θανάσιμη "λήθη". Ακόμα και τη δαρβινική "ύβρη" τους θα την "ξεχάσει" η ανθρωπότητα. Γιατί; Γιατί ούτε αυτήν την "ύβρη" δεν την "έχτισαν", ώστε να τοποθετηθεί έστω και ανάμεσα στα "εκθέματα", τα οποία περιγράφουν τα μεγάλα "σφάλματα" της ανθρωπότητας. Δεν την "έχτισαν", γιατί απλούστατα δεν είχαν ποτέ πρόθεση να την υπερασπιστούν. Ήταν "ύβρης" στο "μιλητό", μπας και "τσιμπήσουν" από τους αγαθούς κάποιο κέρδος. Σαν τις βλαστήμιες που εκστομίζουν οι αλήτες του δρόμου, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι με αυτόν τον τρόπο διατυπώνουν μια δική τους ιδιόμορφη και τεκμηριωμένη θεολογική άποψη.
Οι Αγγλοσάξονες, μετά από δύο αιώνες πραγματικής κυριαρχίας στον Πλανήτη, κινδυνεύουν να ξεχαστούν από τους λαούς μέσα σε μια δεκαετία. Οι "συνομιλητές" του Θεού κινδυνεύουν να ξεχαστούν από τους "κατώτερους". Γιατί; Γιατί επέλεξαν να είναι διαχειριστές και τους διαχειριστές δεν τους θυμάται κανένας, όταν αυτοί "απολύονται" και χάνουν τη διαχείριση. Θυμάται κανένας ποιος ήταν ο προηγούμενος διευθυντής τής Πόρσε, του Φερδινάρδου Πόρσε; Ο αθάνατος είναι αυτός ο οποίος θυμάσαι πάντα εξαιτίας του έργου του και όχι το "αναλώσιμο", που απλά είναι απαραίτητο για την αθανασία του πρώτου. Αυτό κινδυνεύουν να πάθουν και οι Αγγλοσάξονες. Επέλεξαν να είναι οι πιο ακριβοπληρωμένοι και —λόγω θέσης— οι πιο διάσημοι διαχειριστές του χριστιανισμού. Εφήμερα διάσημοι για όσο διάστημα διατηρούν τη διαχείριση. Τι θα γίνει αν χάσουν τη διαχείριση; Ο χριστιανισμός θα μείνει αθάνατος στην ιστορία των ανθρώπων, ενώ θα "ξεχαστούν" οι αποτυχημένοι και δια της βίας "απολυμένοι" τελευταίοι διαχειριστές του.
Αν δηλαδή για τον οποιονδήποτε λόγο γίνει σήμερα καταμέτρηση των "προσφορών" των λαών στην ανθρώπινη πορεία, οι Αγγλοσάξονες δεν θα χωράνε σε καμία "λίστα". Όλων των λαών οι "προσφορές" θα καταγραφούν, δίνοντάς τους την αθανασία και δεν θα υπάρχει ίχνος των Αγγλοσαξόνων. Μια αθανασία, την οποία θα "εγγυώνται" στους λαούς τα δικά τους έργα και οι δημιουργίες τους. Ιάπωνες, Κινέζοι, Ινδοί, Βαβυλώνιοι, Ασσύριοι, Πέρσες, Αιγύπτιοι, Έλληνες, Ρωμαίοι, Οθωμανοί, Κέλτες, Βίκινγκς, Γάλλοι, Γερμανοί, Ρώσοι, Ισπανοί, Μάγια, Ίνκας, Ινδιάνοι, Αβοριγίνες, Πυγμαίοι και Μασάι θα δώσουν το "παρών". Δεν μπορεί κανένας να τους στερήσει την αθανασία. Θέλουν δεν θέλουν θα τους θυμούνται οι άνθρωποι, γιατί θα βλέπουν για πάντα τα έργα τους.
Κίνδυνος να αδικηθεί κάποιος λαός δεν υπάρχει, γιατί φρόντισαν οι Αγγλοσάξονες να μας "μετρήσουν" όλους με έναν σχεδόν επαγγελματικό τρόπο. Μόνον οι ίδιοι δεν θα μπουν σ' αυτήν την κατάταξη, γιατί απλά δεν είχαν τίποτε μετρήσιμο να μετρήσουν για τους εαυτούς τους. Τι έχει να μετρήσει πάνω του ο ευνούχος; Αυτοί θα παραμείνουν εσαεί απόντες.
Θα επιβεβαιώσουν αυτά τα οποία προφητεύουν οι θρησκείες για τους έσχατους καιρούς. Τους καιρούς κατά τους οποίους οι "πρώτοι" θα γίνουν "έσχατοι" και το αντίθετο. Αυτό περιμένουμε σήμερα. Το τέλος της ιστορίας. Περιμένουν όλοι οι άνθρωποι να επιβεβαιωθούν οι πίστεις τους και οι αγώνες τους. Περιμένουν την ανταμοιβή για τους κόπους τους.
Είναι βέβαιον ότι θα επιβεβαιωθούν όλες οι θρησκείες των "κατωτέρων", οι οποίες όμως δεν αφορούν τους "ανώτερους" δαρβινιστές απόγονους των αμοιβάδων. Οι γνώσεις των θρησκειών θα επιβεβαιωθούν στο σύνολό τους. Οι γνώσεις των λαών, οι οποίοι "εμπιστεύτηκαν" τον Θεό και λειτουργώντας κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν μ' Αυτόν, εργάστηκαν και δημιούργησαν. Των λαών, που εμπιστεύτηκαν την Αλήθεια Του για τη Δημιουργία και εργάστηκαν μέσα στα πλαίσια αυτής της λογικής. Θα επιβεβαιωθούν ακόμα και οι γνώσεις των εβραϊκών "παρασίτων", οι οποίοι (τα οποία) ποτέ δεν έγιναν δαρβινιστές, γιατί απλούστατα δεν το είχαν ανάγκη. Αυτοί(ά) πάντα θεωρούσαν για τους εαυτούς τους ότι είναι "ανώτεροι(α)", λόγω Θείου Χρίσματος. Των "παρασίτων", τα οποία γνωρίζουν εδώ και αιώνες ότι στους έσχατους καιρούς θα μεταφερθούν πάνω στα φτερά του Αετού. Απλά δεν γνωρίζουν ότι θα μεταφερθούν ως "παράσιτα" και τίποτε παραπάνω.
Οι δαρβινιστές σε τι ακριβώς θα μπορούσαν να περιμένουν να δικαιωθούν; Θα σηκωθούν επιτέλους τα σκουλήκια και θα μας αποκαλύψουν τα μυστικά τους σχέδια για την πρόοδο της ανθρωπότητας; Θα δικαιώσουν τους "απογόνους" τους; Θα τους "ενώσουν" με τους εξωγήινους αδερφούς τους; Το μόνο που μπορούν να περιμένουν οι δαρβινιστές Αγγλοσάξονες είναι μια μερική δικαίωση της δαρβινικής θεωρίας, η οποία όμως θα τους πληγώσει. Μπορεί να μην αποδείχθηκε ποτέ ότι οι ανάγκες για επιβίωση ή πρόοδο οδήγησαν την ανθρωπότητα στην εξέλιξη κάποιου "ανώτερου" ανθρώπινου είδους, αλλά για τους ίδιους στόχους κάποιοι επέλεξαν συνειδητά να λειτουργούν ως "κατώτεροι". Επέλεξαν να ζουν ως άνθρωποι και άρα ως Homo, οι οποίοι όμως δεν είναι Sapiens, εφόσον περιμένουν από τους Λόρδους να σκεφτούν και ν' αποφασίζουν για λογαριασμό τους. Ως άνθρωποι, που δεν έχουν το αυτόβουλο και αναγκαστικά υποτάσσονται σε κάθε μορφής εξουσία, η οποία κρίνουν ότι μπορεί να τους εξυπηρετήσει καλύτερα απ' ό,τι θα μπορούσαν να κάνουν οι ίδιοι για τους εαυτούς τους.
Είναι τραγικό και μόνον να το σκεφτεί κάποιος. Οι Αγγλοσάξονες συμμετείχαν στην ολοκλήρωση της πορείας του ανθρώπου εν αγνοία τους. Αυτοί, οι οποίοι προσπάθησαν να χρησιμοποιήσουν τους ανθρώπους, χρησιμοποιήθηκαν για υποθέσεις της ανθρωπότητας όσο κανένας άλλος. Αυτοί, οι οποίοι προσπάθησαν να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντά τους εις βάρος των υπολοίπων, βρέθηκαν να εξυπηρετούν εν αγνοία τους —και με έναν πολύ πιο απάνθρωπο τρόπο— συμφέροντα τρίτων. Εξυπηρέτησαν την ανθρωπότητα, χωρίς να γνωρίζουν τι κάνουν.
Όλα αυτά, εξαιτίας των επιλογών τους. Όλα αυτά, εξαιτίας της εσφαλμένης αντίληψής τους περί των ανθρώπων. Μιας αντίληψης, που νόμιζαν ότι τους βόλευε, ενώ στην ουσία τους συνέθλιβε. Με έναν βασανιστικό και σχεδόν απάνθρωπο τρόπο εκπαιδεύονταν να αισθάνονται "διαφορετικοί", αλλά η πραγματικότητα της ζωής, που ακολουθούσε αυτήν της εκπαίδευσης, δεν μπορούσε να τους επιβεβαιώσει την πεποίθησή τους. Έβγαιναν στην κοινωνία και δεν τους υπολόγιζε κανένας γι' αυτά τα οποία σκέφτονταν και έλεγαν. Ό,τι είχε αξία και ήταν άξιο θαυμασμού είχαν προλάβει να το σκεφτούν και να το πουν άλλοι. Ό,τι τους απόφερε κέρδος, ήταν δανεικό. Μπροστά τους έβρισκαν πάντα τους ίδιους να τους ταπεινώνουν και απέναντί τους έβρισκαν πάντα όλους τους υπόλοιπους να τους αμφισβητούν.
Μη μπορώντας να επιβεβαιώσουν την πνευματική τους "ανωτερότητα", αναγκαστικά πήγαν στα ταπεινά. Μη μπορώντας να ξεδιψάσουν την ψυχή τους στα πνευματικά, κατέφυγαν στα υλικά. Άφησαν τα θεϊκά της ανθρώπινης φύσης και περιορίστηκαν στα ζωικά. Αναζήτησαν και πέτυχαν να φτάσουν στα απώτατα όρια της ζωικής φύσης του ανθρώπου. Ανέβηκαν απάτητες βουνοκορφές. Κατέβηκαν σε απάτητα σπήλαια. Δίψασαν, μέχρι να βρουν το σημείο που πεθαίνει ο ανθρώπινος οργανισμός. Ήπιαν, μέχρι να βρουν το σημείο που επίσης πεθαίνει αυτός ο οργανισμός. Κάηκαν, πάγωσαν, πέταξαν, γκρεμίστηκαν, μέχρι του σημείου που δεν υπάρχει λογική εξήγηση.
Πηγαίνουν στα Πανεπιστήμια και έχοντας δεδομένη τη δανεική ελληνική γνώση, η οποία θα τους επιτρέψει να "προοδεύσουν", διεκδικούν την "αθανασία" της μοναδικότητας, πηδώντας από ταράτσες ή πίνοντας μπύρες μέχρι πνιγμού. Στα Feternities μόνον μπορεί να καταλάβει κάποιος πού είναι μοναδικός ο κάθε Αγγλοσάξονας. Εκεί ακόμα και ο αυνανισμός είναι ένα "άθλημα", που κάθε χρόνο περιμένει τον μελλοντικό "αθάνατο", ο οποίος θα ξεπεράσει τους προηγούμενους. Ούτε μπορεί να φανταστεί κάποιος πόσες ανθρώπινες απώλειες "μετράει" ο αγγλοσαξονισμός από τη συνειδητή παραβίαση των ανθρώπινων ορίων από τα μέλη του. Πιο πολλοί Αγγλοσάξονες πρέπει να σκοτώθηκαν, επιχειρώντας να ξεπεράσουν τα πάσης φύσεως όρια του ανθρώπινου οργανισμού, παρά σε πολέμους. Ακόμα και σήμερα το ίδιο κάνουν. Αν ψάχνει κάποιος να βρει ποιος είναι ο άνθρωπος, ο οποίος έχει επιβιώσει από την κατάχρηση "κραχ", στην Αγγλία πρέπει να πάει να τον βρει. Αγγλοσάξονας ήταν αυτός, που βρέθηκε νεκρός με ένα μήλο στο στόμα, στην προσπάθειά του να "μεγεθύνει" οριακά τον οργασμό του.
Γιατί τα κάνουν όλα αυτά; Γιατί ακρωτηριάστηκαν, προκειμένου να αισθάνονται ξεχωριστοί και μόνον σ' αυτούς τους τομείς μπορούσαν να ξεχωρίσουν. Στους τομείς στους οποίους δεν ενδιέφερε κανέναν φυσιολογικό άνθρωπο να διακριθεί. Μόνον η αυτοκτονική τους διάθεση τούς πρόσφερε τη δυνατότητα να νιώσουν "μοναδικοί". Να νιώσουν όπως τους "υποσχόταν" η εκπαίδευσή τους. Ήταν "ανάπηροι" και ήταν οι μόνοι από τους ανθρώπους που δεν δίσταζαν να φλερτάρουν τον θάνατο, ο οποίος θα έδινε κάποιο νόημα στην "αναπηρία" τους. Γι' αυτόν τον λόγο αναρωτήθηκαν ακόμα και για πράγματα, για τα οποία δεν έχει αναρωτηθεί ποτέ και κανένας ανθρώπινος πολιτισμός ή άνθρωπος. Για πράγματα, που δεν έχει νόημα να αναρωτηθεί ένας φυσιολογικός άνθρωπος. Για πράγματα, που απασχολούν μόνον τους δυνάμει αυτόχειρες. Μόνον Αγγλοσάξονας μπορούσε να σκεφτεί το περίφημο …"να ζει κανείς ή να μην ζει" και μόνον Αγγλοσάξονες μπορούσαν να το κατανοήσουν. Αν το να ζεις σημαίνει να βασανίζεσαι ισοβίως, τότε ο "ένδοξος" θάνατος μιας μοναδικής αλλά στιγμιαίας βλακείας φαίνεται μια λογική επιλογή.
Οι επιλογές τους ήταν θανάσιμες για τους ίδιους και βασανιστικές για όλους όσους είχαν την ατυχία να στέκονται ανάμεσα σ' αυτούς και τα συμφέροντά τους. Κανένα θύμα τους όμως δεν βασανίστηκε τόσο πολύ από αυτούς όσο οι ίδιοι από τους εαυτούς τους. Γιατί; Γιατί είχαν πάρει τον λάθος "δρόμο". Γιατί νόμιζαν ότι είναι "ανώτεροι" σε έναν κόσμο που φτιάχτηκε από τον Θεό με ίσους ανθρώπους. Στα καλύτερά τους νόμιζαν ότι, σαν μεγαλοπρεπείς θεοί, οδηγούσαν την ανθρωπότητα "μπροστά".
Νόμιζαν ότι την κινούσαν, επειδή την "έλκυαν" προς το μέρος τους σαν ανώτεροι θεοί, ενώ στην πραγματικότητα την "απωθούσαν" ως κατώτερα ανθρωποειδή. Νόμιζαν ότι την τραβούσαν, επειδή βρίσκονταν μπροστά της, ενώ αυτοί την έσπρωχναν, επειδή ήταν πίσω της. Πράγματι τη βοηθούσαν στην πορεία της, αλλά τη βοηθούσαν ως επιθετικοί σκύλοι, οι οποίοι απλά καταδιώκουν τους ανθρώπους και τους αναγκάζουν να τρέξουν προς πάσα κατεύθυνση και άρα και προς τη σωστή.
Ακόμα και σήμερα δείχνουν να μην κατανοούν τη θέση τους στον κόσμο. Παρόλο που δεν δημιούργησαν ποτέ τίποτε και δεν προσέφεραν σε κανέναν τίποτε, νομίζουν ότι τους "χρωστάει" η ανθρωπότητα, ενώ αυτοί είναι που χρωστάνε, εφόσον λεηλάτησαν και κακοποίησαν τους πάντες.
Νομίζουν ότι δικαιούνται ανταμοιβής για τη λαμπρή "ηγεσία" τους, ενώ το μόνο που δικαιούνται είναι η τιμωρία για την κλοπή τους. Θλιβεροί Αγαμέμνονες κοσμοκράτορες, οι οποίοι, μόλις πέτυχαν τον στόχο τους, βρήκαν τον πιο ταπεινωτικό και άδοξο θάνατο. Αγαμέμνονες, που στα πεδία, όπου οι υπόλοιποι αναζητούσαν τη δόξα, αυτοί αναζητούσαν τις πλούσιες λείες. Υβριστές των πάντων. Υβριστές των Ελλήνων και του Αχιλλέα. Υβριστές δυνάμεων, οι οποίες απλά τους ανέχτηκαν και δεν τους εξόντωσαν λόγω "ανωτέρων" διαταγών. Τώρα που τελειώνει η μεγάλη μάχη της ανθρωπότητας για την ανάπτυξή της και ο καθένας θα πρέπει να γυρίσει στην "εστία" του, θα βρουν τον "θάνατο" να τους περιμένει μέσα στο "σπίτι" τους. Θα βρουν τον θάνατο στην απόλυτη παρακμή τους. Στην απόλυτη οικονομική, κοινωνική, συλλογική, αλλά και ατομική τους παρακμή.
Απλά πράγματα. Οι Αγγλοσάξονες και ο αγγλοσαξονισμός σύντομα θα "σβήσουν" από τον "χάρτη" της ανθρώπινης ιστορίας. Δεν έχουν δημιουργήσει το παραμικρό άξιο λόγου έργο, ώστε να τους "θυμάται" κανείς. Μόνον δάκρυα έχουν προσφέρει στην ανθρωπότητα και αυτά κάποτε στεγνώνουν και δεν γίνονται μνημεία. Μόνον προσβολές έχουν προσφέρει στην ανθρωπότητα και ποτέ έργο. Ή μήπως να θεωρήσουμε σαν αθάνατο μνημείο του μέλλοντος το κλουβί που υπάρχει στον ζωολογικό κήπο της Βρετανίας, όπου "εκτίθενται" ζωντανοί άνθρωποι; Ή μήπως να θεωρήσουμε σαν αθάνατο μνημείο του μέλλοντος τις βρετανικές "πυραμίδες" από άδεια κουτιά μπύρας, που αφήνουν πίσω τους οι Αγγλοσάξονες μετά από κάθε "εκπολιτιστική" τους έξοδο από το νησί;
Ακόμα και τα πραγματικά μνημεία τους στη Βρετανία θα "προστεθούν" στην ελληνορωμαϊκή ή την κελτική κληρονομιά, εφόσον αυτοί κάποτε επέλεξαν να μην πάρουν το ρίσκο για το αμφίβολο κέρδος του "δημιουργού", παρά να πάρουν τα σίγουρα και μεγάλα κέρδη του απλού "εργολάβου" και "εκθέτη". Τα μνημεία τους θα καταγραφούν ως ελληνικού ρυθμού μνημεία, κατασκευασμένα από κάποιους άγνωστους Αγγλοσάξονες μεροκαματιάρηδες. Στην ουσία, ούτε ακόμα και η τεχνογνωσία, την οποία σήμερα "διαφημίζουν" σαν το εθνικό τους κεφάλαιο —και με την οποία τυραννούν τον κόσμο—, είναι δικό τους δημιούργημα. Αν το ψάξει λίγο κάποιος, θα δει ότι η βάση αυτής της τεχνογνωσίας είναι γερμανικής προέλευσης, την οποία την εμπλούτισαν με τον κόπο και την ευφυΐα τους οι "μετανάστες" της εκπαίδευσης. Τα μυαλά των "κατωτέρων", τα οποία τα αγόραζαν με τα χρήματά τους, για να πολλαπλασιάσουν το κεφάλαιό τους. Οι ίδιοι μόνον λογιστές και δικηγόρους έχουν "παράγει" και ως γνωστόν αυτοί μόνον τις κοπριές τους αφήνουν πίσω τους. Αυτές είναι οι επιστήμες των "ανωτέρων".
Για όλους αυτούς τους λόγους θα "φύγουν" από την ανθρώπινη ιστορία όπως φεύγουν οι κλέφτες, χωρίς ν’ αφήσουν κανένα "ίχνος". Όπως φεύγουν πάντα αυτοί οι οποίοι ζουν με κλεμμένα ή δανεικά. Θα φύγουν όπως έφευγαν —ταπεινωμένα και με ένα κουτάκι στα χέρια τους— τα άλλοτε υψηλόμισθα, διάσημα και "πετυχημένα" στελέχη της Lehman Bros, όταν αυτή χρεοκόπησε. Τα πάλαι ποτέ Golden Boys, που σήμερα, όταν δεν κάνουν ντελίβερι για να επιβιώσουν, μαλώνουν κάτω από τις γέφυρες για την απάνεμη γωνιά. Θα φύγουν, όπως φεύγει η πιτυρίδα από το σακάκι. Χωρίς καν έναν "λεκέ" …να τους θυμόμαστε, έστω και αρνητικά.
Re: GAME OVER (του Παναγιώτη Τραιανού)
10Η γνώμη είναι σαν την κ*λ*τρυπίδα...Όλοι έχουν από μία! Κι οι εξουσιαστές...αυτοί που διαμορφώνουν τις απόψεις της μάζας...έχουν προωθήσει την ιδέα ότι "κάθε άποψη είναι σεβαστή"...Κι έπεισαν τον κάθε ηλίθιο στον πλανήτη, να ταμπουρωθεί πεισματικά και με φανατισμό...πίσω από την υποβολιμιαία..."προσωπική" του άποψη !
αν και με κούρασε μέχρι να το διαβάσω..