των Richard Alan Miller και Iona Miller
Οι λεπτές ηλεκτρομαγνητικές αλληλεπιδράσεις μεταξύ των βιολογικών συστημάτων της Γης και της ιονόσφαιρας απειλούνται από το HAARP, ένα όπλο μαζικής καταστροφής, μέρος του σχεδίου «Joint Vision 2020» του στρατού των ΗΠΑ.
Ο συντονισμός Schumann (SR) ενδέχεται να αποτελεί υπόστρωμα για εξω-αισθητική αντίληψη (ESP) τύπου ραντάρ. Μη ειδικές συχνότητες απορροφώνται και επανεκπέμπονται σε μοναδικά πρότυπα συμβολής από όλα τα αντικείμενα που συναντούν. Η συχνότητα και το πρότυπο αυτών των "κυμάτων εντοπισμού" μπορούν να ρυθμιστούν με συνειδητή πρόθεση ώστε να αποδίδουν συγκεκριμένες πληροφορίες (πρότυπα συμβολής).
Όταν τα αποκωδικοποιεί ο εγκέφαλος, επιστρέφουν σχεδόν αμέσως πίσω στο συντονισμό Schumann και στη συνέχεια ο εγκέφαλος τα μεταφράζει σε συνειδητά δεδομένα. Επίσης, η βιο-πληροφορία μπορεί να αποτυπωθεί εξ αποστάσεως και εκ προθέσεως σε ένα στόχο μέσω μιας πρωτόγονης αισθητικής διασύνδεσης τύπου ραντάρ με ένα φέρον κύμα SR. Όλοι αυτοί και άλλοι μηχανισμοί βασίζονται στην παραμονή των συχνοτήτων SR εντός του μέσου εύρους τους.
Ο ηλεκτρολόγος μηχανικός Ben Lonetree διεξάγει εκτεταμένη παρακολούθηση των συχνοτήτων SR, τις οποίες ονομάζει "Φωνή του πλανήτη", και των ηλεκτρομαγνητικών πεδίων της Γης στη Sedona της Αριζόνα. Ο Lonetree έχει μεγάλη εμπειρία σε τεχνολογία μαγνητικού συντονισμού (MRI) και εγκεφαλικών κυμάτων. Η ειδικότητά του είναι οι μετρήσεις εξαιρετικά χαμηλών συχνοτήτων (ELF και ULF) χαμηλού εύρους.
Pυθμός και Xάος στην Iονόσφαιρα
Ο ρυθμός της ζωής εξελίχθηκε ακολουθώντας τις εποχές. Ζούμε σε μια περίπλοκη μήτρα ταλαντούμενων πεδίων. Πολλές φορές το δευτερόλεπτο, παλμοί κάνουν το γύρο του κόσμου ανάμεσα στην επιφάνεια του πλανήτη και στην ιονόσφαιρα, στέλνοντας συντονιστικά κύματα σε όλους τους οργανισμούς. Αυτά τα σήματα μας συνδέουν με το παγκόσμιο ηλεκτροστατικό πεδίο. Ο συντονισμός Schumann (SR) φέρει το όνομα εκείνου που τον ανακάλυψε και αποτελεί τον παλμό που ενορχηστρώνει τη ζωή στον πλανήτη μας. Αυτό το στάσιμο κύμα επαναφορτίζεται διαρκώς από τους κεραυνούς.
Όλοι χορεύουμε στο σκοπό αυτού του κοσμικού τύμπανου - είναι ο σφυγμός του πλανήτη μας, ο ρυθμός της υγείας και της ευεξίας. Μια ζημιά στον πλανητικό βηματοδότη θα μπορούσε να καταστρέψει τη ζωή πάνω στη γη. Στο όνομα της προόδου και της άμυνας, ο βηματοδότης αυτός απειλείται, ενώ τεράστια ποσά δημόσιου χρήματος ξοδεύονται στην εκμετάλλευση της ατμόσφαιρας. Ακόμη περισσότερα χρήματα διατίθενται για την εφαρμογή του αμυντικού συστήματος του "Πολέμου των Άστρων" μέχρι το 2020 και για το πρόγραμμα ενεργειακής ακτίνας HAARP (Ερευνητικό Πρόγραμμα Υψηλής συχνότητας Ενεργού Σέλατος) που εφαρμόζεται στην Gakona της Αλάσκα.
Αυτός ο περιβαλλοντικός ρυθμός - το θεμελιώδες σύστημα που καθοδηγεί τη ζωή στο γαλάζιο πλανήτη μας - τίθεται σε κίνδυνο από ανθρώπινους χειρισμούς της ιονόσφαιρας, όπως το HAARP. Ορισμένοι φυσικοί έφτασαν στο σημείο να ορίσουν την ανώτερη ατμόσφαιρα ως ουσιαστικά "ζωντανή", λέγοντας ότι μεταδίδει ένα είδος συνειδητότητας σε όλα τα ζωντανά πλάσματα.
Η Πρωτοβουλία Στρατηγικής Άμυνας (SDI) παρέδωσε την τεχνολογία για την περιβαλλοντική αυτή τροποποίηση στα χέρια των στρατιωτικών. Είναι σαφές ότι μέρος των χρημάτων που διατίθενται στο σχέδιο του Πολέμου των Άστρων του Μπους θα χρησιμοποιηθεί για λέιζερ με βάση στο διάστημα... Αυτό που ανησυχεί τους Ρώσους... είναι τα σχέδια των ΗΠΑ για επιστημονικά πειράματα μεγάλης κλίμακας με το HAARP στην Αλάσκα. Ενενήντα Ρώσοι βουλευτές υπέγραψαν μια προσφυγή κατά του HAARP, με την κατηγορία ότι τα πειράματα θα δημιουργούσαν όπλα ικανά να σπάσουν τις γραμμές τηλεπικοινωνιών και τον εξοπλισμό διαστημοπλοίων και πυραύλων, να προκαλέσουν σοβαρά ατυχήματα σε ηλεκτρικά δίκτυα και σε αγωγούς πετρελαίου και αερίου, και θα είχαν αρνητικές επιπτώσεις στην ψυχική υγεία τεράστιων πληθυσμών (Fitrakis, 2002).
Η ιονόσφαιρα μας προφυλάσσει από τη βλαβερή ακτινοβολία του Ήλιου και του βαθέως διαστήματος. Αυτό το απομονωτικό στρώμα γεμίζει τρύπες από ραδιοκύματα υψηλής συχνότητας, και μπορεί να καταστρέψει το εύθραυστο κουκούλι της ανθρώπινης και της πλανητικής εξέλιξης.
O επηρεασμός του κλίματος της Γης
Πολλές σύμπλοκες δυνάμεις ήδη πλήττουν τη Γη, ιδιαίτερα το παγκόσμιο κλίμα. Σε μεγάλη κλίμακα, υφίσταται η απειλή γαλακτικής εποχής παγετώνων από τα σουπερνόβα, οι κοσμικές ακτίνες των οποίων όταν φτάνουν στην ατμόσφαιρά μας δημιουργούν νέφη και την κρυώνουν. Επίσης, το ηλιακό μας σύστημα περνά από την πυκνότερη περιοχή του Γαλαξία, σε έναν κύκλο περίπου 30 εκατομμυρίων ετών.
Αυτό το πυκνό μοριακό νέφος και οι κυμαινόμενες γαλακτικές παλιρροϊκές δυνάμεις μπορούν να αποσταθεροποιήσουν τους κομήτες του νέφους Oort και να τους εξακοντίσουν προς τους πλανήτες και τον Ήλιο. Αυτή η βροχή μικρών κομητών επηρεάζει τον παλμό και την κίνηση των παγετώνων στην πορεία των χιλιετιών και εμπλέκεται σε μαζικές εξαφανίσεις ειδών. Επηρεάζει (με τις βροχές) την αντλία θερμότητας των ωκεανών που δρα ως παγκόσμιος ωκεάνιος μεταφορέας.
Η αντλία αυτή μετακινεί το θερμό νερό στα βόρεια κλίματα, όπως οι ανατολικές ακτές των ΗΠΑ και η Ευρώπη, και τις καθιστά κατοικήσιμες ενώ παράλληλα δροσίζει τους τροπικούς. Η κατάρρευσή της θα σήμαινε ότι το θερμό, αλμυρό Ρεύμα του Κόλπου δεν θα ανέβαινε πλέον στα βόρεια, ευνοώντας την έλευση μιας νέας εποχής Παγετώνων.
Κινητήρια δύναμη της εξέλιξης δεν είναι η φυσική επιλογή αλλά το κλίμα και ο παγετός. Οι παγετώνες έχουν σημειώσει 30 παλμούς τα τελευταία 2,5 εκατομμύρια χρόνια αφ' ότου σχηματίστηκε ο ισθμός του Παναμά, εμποδίζοντας την κυκλοφορία νερού μεταξύ Ειρηνικού και Ατλαντικού ωκεανού. Το θερμό νερό μετακινήθηκε βόρεια, όπου άρχισε να πέφτει με μορφή χιονιού και σχημάτισε τους παγετώνες. Οι παγετώνες κυμαίνονται ανάλογα με τις ταλαντώσεις της Γης.
Η ξηρασία που προκάλεσαν αυτοί οι κύκλοι των παγετώνων ανάγκασαν τα τροπικά δάση της Αφρικής να υποχωρήσουν δημιουργώντας τις σαβάννες, οι πρόγονοί μας εγκατέλειψαν τα δάση και προέκυψε ο σύγχρονος άνθρωπος, που επιβιώνει χάρη στην ευφυΐα του. Μόλις 1.000 γενιές έχουν περάσει από την εποχή των Παγετώνων στην Ευρώπη, όπου ο ανθρώπινος πληθυσμός ήταν εξαιρετικά χαμηλός εξαιτίας τις κλιματικής πίεσης.
Οι έρευνες δείχνουν πως το κλίμα της Γης έχει ευαίσθητα όρια, που αν ξεπεραστούν οδηγούν το σύστημα από μία σταθερή κατάσταση λειτουργίας σε μία άλλη. Τα ωκεάνια συστήματα ελέγχουν τον καιρό στην ξηρά, όπως έδειξε το Ελ Νίνιο, κι όπως φαίνεται από τα βαθιά θαλάσσια ιζήματα, τα στρώματα των παγετώνων και τα απολιθώματα. Όλα αυτά δείχνουν ότι ο μεταφορέας είχε σταματήσει να λειτουργεί στο παρελθόν. Λέγεται και Αχίλλειος πτέρνα του κλιματικού μας συστήματος. Η αντλία εξασθενεί, σύμφωνα με τους ερευνητές, και μπορεί να φτάσει σε μια απότομη δραματική μεταβολή. Μια εργασία στο Nature του 2002 έδειξε ότι τα βαθιά ρεύματα έχουν ψυχράνει έως και 20% - αυτό δεν είναι καθόλου καλό. Η τήξη και η θραύση των παγετώνων μπορεί να επιταχύνει τη διαδικασία.
Τα στοιχεία των απολιθωμάτων δείχνουν ότι μπορεί η κατάρρευση να συμβεί μέσα σε μια δεκαετία και να κρατήσει αιώνες. Αυτό το νέο πρότυπο ραγδαίας κλιματικής αλλαγής είναι πλέον ευρέως αποδεκτό. Κάτι τέτοιο μπορεί να δημιουργήσει κορυφές της τάξης των 10°C σε μια δεκαετία, που θα τις ακολουθήσουν σταθερά επίπεδα για μια εικοσαετία, και στη συνέχεια δραματική πτώση 20°C σε περίπου δύο δεκαετίες.
Τα τελευταία 8.000 με 10.000 χρόνια, αυτές οι διακυμάνσεις υπήρξαν ηπιότερες, αλλά η αστάθεια του ήλιου, η κλίση του άξονα και οι τρέχουσες εξασθενήσεις μπορεί να επιταχύνουν την επιστροφή τους. Το ίδιο και η ανθρώπινη παρέμβαση στον καιρό μέσω της τεχνολογίας ενεργειακών ακτινών και όπλων.
Μια αύξηση της θερμοκρασίας μόλις 3-4 °C μπορεί να οδηγήσει σε αύξηση του επιπέδου της θάλασσας κατά 20 μέτρα σε μία δεκαετία. Περαιτέρω θέρμανση και τήξη των πάγων δημιουργεί έναν κύκλο όπου οι θερμοκρασίες μπορεί να σημειώσουν κορυφές 8-10°C σε 30 χρόνια. Έπειτα τα ωκεάνια ρεύματα θα αλλάξουν και θα αναδυθούν νέα πρότυπα ζέστης/κρύου. Νέες ρηχές θάλασσες θα μειώσουν τον όγκο της ξηράς (οι αρόσιμες πεδιάδες θα πλημμυρίσουν, μειώνοντας την επιφάνεια των καλλιεργειών). Περίπου 30-40% της ξηράς θα χαθεί και η ανθρωπότητα θα εκτοπιστεί από τις πλημμυροπαθείς κοιλάδες σε όλον τον κόσμο. Το εμπόριο και η βιομηχανία θα πληγούν από τις πλημμύρες. Το 2003, η Υπηρεσία Προστασίας Περιβάλλοντος των ΗΠΑ προέβλεψε άνοδο 3-9 °F τα επόμενα 10 χρόνια. Οι τροπικοί ωκεανοί έχουν ζεσταθεί κατά 1,8-2,6 °F και οι παγετώνες λιώνουν σε πολλές περιοχές του κόσμου.
Η έρευνα έδειξε επίσης ότι ο ίδιος ο Ήλιος διανύει κύκλο θέρμανσης και μπορεί να αποτελεί σημαντικό παράγοντα της ανόδου θερμοκρασίας του πλανήτη μας (1 °F το χρόνο από το 1880). Περιορισμένα αποτελέσματα έδειξαν ότι ο Ήλιος παρήγαγε 0.05% περισσότερη ακτινοβολία ανά δεκαετία από το 1970 και μετά. Η αύξηση της θερμότητας που εκπέμπει ο Ήλιος σημαίνει ισχυρότερους ηλιακούς ανέμους που σαρώνουν την ανώτερη ατμόσφαιρα της Γης και την ιονίζουν, γεμίζοντάς την φορτισμένα σωματίδια.
Η μισή περίπου από την άνοδο θερμοκρασίας του τελευταίου αιώνα μπορεί να αποδοθεί στον Ήλιο. Όσο θερμότερος είναι, τόσο περισσότερες κοσμικές ακτίνες εκτρέπει. Σε μερικές δεκαετίες, οδηγεί σε δραματικές διακυμάνσεις του κλίματος - όπως συνέβη κατά το ιστορικό παρελθόν με την Μικρή Εποχή Παγετώνων μεταξύ 13ου και 17ου αιώνα.
Η εκπομπή του Ήλιου κυμαίνεται βάσει ενός κύκλου 11 ετών, που σημείωσε δύο κορυφές το 2000 και το 2002. Το ηλιακό ελάχιστο απέχει περίπου τρία χρόνια (η διάρκεια του ελάχιστου δεν είναι πάντα ίση με εκείνη του μέγιστου). Αυτές οι μεταβολές στον ηλιακό κύκλο προκαλούν βραχυπρόθεσμες μεταβολές στη Γη. Στο ηλιακό μέγιστο, αναφέρθηκε αύξηση της νεφοκάλυψης πάνω από τις ΗΠΑ της τάξης του 2%. Κατά το ηλιακό μέγιστο η θερμοκρασία της αραιής ανώτερης ατμόσφαιρας διπλασιάζεται. Διαστέλλεται και εκτείνεται περισσότερο προς το διάστημα, πέρα από την τροχιά του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού. Μπορεί μέχρι και να μειώσει την ταχύτητα του σταθμού με την αντίσταση που προβάλλει, και να χρειαστούν συχνές ωθήσεις των πυραύλων για να διατηρηθεί η ταχύτητά του.
Πρόσφατα οι μετρήσεις ηλιακής δραστηριότητας έξω από την ατμόσφαιρα της Γης έγιναν ευκολότερες και ακριβέστερες. Μετριέται η συνολική ηλιακή ενέργεια σε όλα τα μήκη κύματος, και το αποτέλεσμα λέγεται Συνολική Ηλιακή Ακτινοβολία (TSI). Το κατά πόσον οι τρέχουσες ενδείξεις αύξησης είναι μια μακροπρόθεσμη τάση ή μια σύντομη παρέκκλιση είναι υπό συζήτηση.
Σε πρόσφατη μελέτη, αναλύθηκαν δεδομένα από έξι δορυφόρους που τέθηκαν σε τροχιά γύρω από τη Γη σε διάφορες στιγμές τα τελευταία 24 χρόνια. Ο Richard Wilson, ερευνητής του Πανεπιστημίου Colombia και μέλος της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών και του Ιδρύματος Διαστημικών Σπουδών Goddard, αλίευσε λάθη σε ένα πακέτο δεδομένων που είχε εμποδίσει τις προηγούμενες μελέτες να ανακαλύψουν την τάση αυτή.
Η νέα μελέτη δείχνει πως η TSI έχει αυξηθεί περίπου 0,1% σε 24 χρόνια. Αυτό δεν αρκεί για να προκαλέσει αισθητές κλιματικές μεταβολές, λέει ο Wilson και οι συνεργάτες του, εκτός αν ο ρυθμός μεταβολής διατηρηθεί για εκατό και πλέον χρόνια. Σε χρονικές κλίμακες της τάξης μερικών ημερών, η TSI μπορεί να κυμανθεί έως και 0,2% εξ αιτίας του πλήθους και του μεγέθους των ηλιακών κηλίδων. (Britt, 2003).
H απειλή του HAARP
1''...δεν είναι η πάλη ημών εναντίον εις αίμα και σάρκα, αλλ' εναντίον εις τας αρχάς, εναντίον εις τας εξουσίας, εναντίον εις τους κοσμοκράτορας του σκότους του αιώνος τούτου, εναντίον εις τα πνεύματα της πονηρίας εν τοις επουρανίοις''\n [/align]