O Ιουλιανός ο Παραβάτης και ο ναός του Σολομώντα

1
Ιουλιανός (Φλάβιος Κλαύδιος Ιουλιανός, Λατ. Flavius Claudius Julianus), γνωστός ως Ιουλιανός ο Παραβάτης ή Ιουλιανός ο Αποστάτης, αλλά και Μέγας Ιουλιανός, ήταν Ρωμαίος αυτοκράτορας κατά την πρωτοβυζαντινή περίοδο. Συμβασίλευσε, ως Καίσαρας, με τον Κωνστάντιο Β' από το 355 ως το 360 και μόνος του, ως Αύγουστος, από το 361 ως το 363.

Σκοπός ομως αυτου του άρθρου δεν είναι να πάρει θέση για το αν ήταν παραβατης ή όχι,αλλα να φωτίσει ένα γεγονος της ζωής του Ιουλιανου και συγκεκριμενα την προσπαθεια του να αναγειρει στην Ιερουσαλημ ,το ναο του Σολομωντα ,οπου θα συμμετείχε εκεί στην λατρεία μαζι με τους Ιουδαίους!!!!

Μόνο που δεν εμεινε εκει ,αλλα μειωσε την βαρια φορολογια που είχε επιβληθει στους Ιουδαίους,κατέργησε τους αντιΙουδαικούς νόμους.

Σχετική αναφορα

Julian's attitude toward the Jews was generally defined by the needs of his polemic against the Christians. Just before Julian embarked on his Persian campaign he promised to abolish the anti-Jewish laws and to rebuild the Temple where he would join the Jews in worship (Letter to the Community of the Jews, no. 51, 396–8).



Ο προφανής λόγος αυτης της πραξης του ηταν μονο και μονο για να εναντιωθει στους Χριστιανους,αλλα ετσι συμμάχησε με έναν λαο που θεωρει τον Ελληνισμο ως εχθρό του.
Παρακάτω παραθέτω αναφορες στο γεγονος αυτό από διαφορες πηγες, Ελληνικες, Ρωμαικες, Εβραικες :

«Το σχέδιό του να ξαναχτίσει τον Ιουδαϊκό ναό της Ιερουσαλήμ (Σολομώντα) είχε σκοπό να περιγελάσει τους χριστιανούς παρά να εξευμενίσει τους Ιουδαίους που για μακρύ διάστημα είχαν συνηθίσει να λατρεύουν στην Συναγωγή και που θα έβρισκαν την αναγέννηση των αιματηρών θυσιών εξαιρετικά συνταρακτικές. Το σχέδιο εξέπεσε όταν αναφέρθηκε (όπως και σε παλαιότερη και αργότερη περίπτωση) ότι «σφαίρες φωτιάς» αναπήδησαν από τα θεμέλια και τρόμαξαν τους εργάτες.» (Πηγή: Btitannica Deluce 2002, «Ιουλιανός», Stewart Henry Perowne (Ανατολιστής ιστορικός και λέκτορας. Συγγραφέας της ζωής και της εποχής του Ηρώδη του μεγάλου, το τέλος του Ρωμαϊκού κόσμου, το πολιτικό υπόστρωμα της Καινής Διαθήκης και άλλα)


Εντυπωσιακή, μάλιστα, είναι η μαρτυρία του καλύτερου και πιο αμερόληπτου ΕΘΝΙΚΟΥ ιστορικού και φίλου του Ιουλιανού, του Αμμιανού Μαρκελλίνου.


«Ο Ιουλιανός» λέει ο Αμμιανός «σκέφτηκε ότι θα μπορούσε να χτίσει με ένα υπέρογκο ποσό τον υπερήφανο ναό και ανάθεσε αυτή την αποστολή στον Αλύπιο της Αντιοχείας. Ο Αλύπιος τέθηκε με ορμή στο έργο αυτό και υποβοηθήθηκε από τον κυβερνήτη της επαρχίας. Φοβερές σφαίρες φωτιάς, έβγαιναν μέσα από την γη και κοντά στα θεμέλια του ναού και συνέχισαν τις επιθέσεις τους, μέχρι που οι εργάτες, ζεματισμένοι συνεχώς, δεν μπορούσαν να πλησιάσουν. Τότε παράτησαν αυτή την προσπάθεια» (Πηγή: Newman's Ecclesiastical Miracles, σελ. 357)


To προηγούμενο απόσπασμα στα Αγγλικά

"Though Alypius (JM: The man in charge of the operation under Julian) pushed the work forward energetically and though he was assisted by the governor of the province, frightful balls of fire kept bursting forth near the foundations of the temple and made it impossible for the workmen to approach the place, and some were even burned to death. And since the elements persistently drove them back, Julian gave up the attempt"

A further effort at rebuilding the Temple took place in 363 CE when Julian the Apostate ordered the restoration of the Jewish sanctuary in Jerusalem as a gesture of protest against Christianity, but this project failed. The pagan historian Ammianus Marcellinus, a contemporary witness, reported that balls of fire erupted from the foundations, burning the workmen. (The Roman History of Ammianus Marcellinus, Book 23 Chap. 1 Line 3)

Από wiki
Caer está permitido, levantarse es obligatorio....."Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς"
Xαμένη μάχη,είναι αυτή που φοβήθηκες να δώσεις
Πριν γράψεις σκέψου! Πριν κατακρίνεις περίμενε! Πριν προσευχηθείς συγχώρα! Πριν παραιτηθείς προσπάθησε!
Καλό είναι το να υπάρχεις …μα το να ζεις εν Χριστώ είναι άλλο πράγμα !

Re: O Ιουλιανός ο Παραβάτης και ο ναός του Σολομώντα

2
Από την χρονογραφία του Θεοφανη


τῶν θεμελίων κατορύξαντος, διὰ τὸν ἐκχοϊσμὸν ἄνεμος βιαιότατος
ἐπιπνεύσας σὺν λαίλαπι τὴν παρεσκευασμένην ἄσβεστον ἐξηφάνισε
μοδίων μυριάδων κʹ οὖσαν·

ἐπιμενόντων δὲ τῶν Ἰουδαίων τῇ ἐγχειρήσει
τοῦ ἔργου, πῦρ ἐξελθὸν τούτους κατέφλεξεν, καὶ οὕτως ἐπαύσαντο τῆς
τόλμης. ἀνατροπὴν δὲ Ἰουλιανὸς ὁ δυσσεβὴς ἔγραψε τῶν θείων
εὐαγγελίων, ἣν ὁ μέγας Κύριλλος Ἀλεξανδρείας ἐν ἐξαιρέτῳ πραγματείᾳ
λαμπρῶς ἐπανέτρεψεν.


ἐπὶ τούτοις ὤφθη ὁ
θεῖος σταυρὸς ἐν τῷ οὐρανῷ φωτοειδὴς κυκλούμενος ὑπὸ στεφάνου
φωτὸς ἀπὸ τοῦ Γολγοθᾶ ἕως τοῦ ἁγίου ὄρους τῶν ἐλαιῶν, λαμπρότερος
μᾶλλον ἢ ἐπὶ Κωνσταντίου·

αὐτομάτως τε τοῖς ἁπλώμασι τῶν
θυσιαστηρίων καὶ βίβλοις καὶ ἄλλοις ἐσθήμασι τῶν ἐκκλησιῶν καὶ ἐν
ἱματίοις οὐ μόνον Χριστιανῶν, ἀλλὰ καὶ Ἰουδαίων, ἐπεπόλαζε τὸ σημεῖον
τοῦ σταυροῦ, οὐ μόνον ἐν Ἱεροσολύμοις, ἀλλὰ καὶ ἐν Ἀντιοχείᾳ καὶ
ἄλλαις πόλεσιν·εὑρίσκοντο τὰ ἱμάτια αὐτῶν πεπληρωμένα σταυρῶν· ἔν τισι δὲ καὶ
ἐμελάνιζον. Ἰουλιανὸς πολλοὺς ἐν διαφόροις τόποις ἀπέστειλεν εἴς τε
μαντείας καὶ χρηστήρια, ὅπως ἂν δόξῃ μετ' ἐπιτροπῆς τῶν δαιμόνων ἐπὶ
Πέρσας πόλεμον ἐγχειρεῖν.



Απο Εβραική πηγή


The most important incident in his career that is associated with Jewish history is his proposal to rebuild the Temple in Jerusalem. This novel suggestion was propounded by him in a letter addressed to the "Community of the Jews," at the beginning of the year 363. In this epistle Julian alludes to his abolition of the heavy taxes which had been imposed upon the Jews and to his desire to treat them amicably.
The emperor, the other pagans, and all the Jews, regarded every other undertaking as secondary in importance to this. Although the pagans were not well-disposed towards the Jews, yet they assisted them in this enterprise, because they reckoned upon its ultimate success, and hoped by this means to falsify the prophecies of Christ. [Since Jesus in the New Testament had prophesied the destruction of the Temple, its rebuilding would make of him a false prophet.] Besides this motive, the Jews themselves [relying on the sympathy of Julian] were impelled by the consideration that the time had arrived for rebuilding their Temple.

When they had removed the ruins of the former building, they dug up the ground and cleared away its foundation; it is said that on the following day when they were about to lay the first foundation, a great earthquake occurred, and by the violent agitation of the earth, stones were thrown up from the depths, by which those of the Jews who were engaged in the work were wounded, as likewise those who were merely looking on. The houses and public porticos, near the site of the Temple, in which they had diverted themselves, were suddenly thrown down; many were caught thereby, some perished immediately, others were found half dead and mutilated of hands or legs, others were injured in other parts of the body.

When God caused the earthquake to cease, the workmen who survived again returned to their task, partly because such was the edict of the emperor, and partly because they were themselves interested in the undertaking. Men often, in endeavoring to gratify their own passions, seek what is injurious to them, reject what would be truly advantageous, and are deluded by the idea that nothing is really useful except what is agreeable to them. When once led astray by this error, they are no longer able to act in a manner conducive to their own interests, or to take warning by the calamities which are visited upon them.
Caer está permitido, levantarse es obligatorio....."Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς"
Xαμένη μάχη,είναι αυτή που φοβήθηκες να δώσεις
Πριν γράψεις σκέψου! Πριν κατακρίνεις περίμενε! Πριν προσευχηθείς συγχώρα! Πριν παραιτηθείς προσπάθησε!
Καλό είναι το να υπάρχεις …μα το να ζεις εν Χριστώ είναι άλλο πράγμα !

Re: O Ιουλιανός ο Παραβάτης και ο 2ος ναός του Σολομώντα

3
dominique έγραψε:Ιουλιανός (Φλάβιος Κλαύδιος Ιουλιανός, Λατ. Flavius Claudius Julianus), γνωστός ως Ιουλιανός ο Παραβάτης ή Ιουλιανός ο Αποστάτης, αλλά και Μέγας Ιουλιανός, ήταν Ρωμαίος αυτοκράτορας κατά την πρωτοβυζαντινή περίοδο. Συμβασίλευσε, ως Καίσαρας, με τον Κωνστάντιο Β' από το 355 ως το 360 και μόνος του, ως Αύγουστος, από το 361 ως το 363.

Σκοπός ομως αυτου του άρθρου δεν είναι να πάρει θέση για το αν ήταν παραβατης ή όχι,αλλα να φωτίσει ένα γεγονος της ζωής του Ιουλιανου και συγκεκριμενα την προσπαθεια του να αναγειρει στην Ιερουσαλημ ,το ναο του Σολομωντα ,οπου θα συμμετείχε εκεί στην λατρεία μαζι με τους Ιουδαίους!!!!

Μόνο που δεν εμεινε εκει ,αλλα μειωσε την βαρια φορολογια που είχε επιβληθει στους Ιουδαίους,κατέργησε τους αντιΙουδαικούς νόμους.

Σχετική αναφορα

Julian's attitude toward the Jews was generally defined by the needs of his polemic against the Christians. Just before Julian embarked on his Persian campaign he promised to abolish the anti-Jewish laws and to rebuild the Temple where he would join the Jews in worship (Letter to the Community of the Jews, no. 51, 396–8).



Ο προφανής λόγος αυτης της πραξης του ηταν μονο και μονο για να εναντιωθει στους Χριστιανους,αλλα ετσι συμμάχησε με έναν λαο που θεωρει τον Ελληνισμο ως εχθρό του.
Παρακάτω παραθέτω αναφορες στο γεγονος αυτό από διαφορες πηγες, Ελληνικες, Ρωμαικες, Εβραικες :

«Το σχέδιό του να ξαναχτίσει τον Ιουδαϊκό ναό της Ιερουσαλήμ (Σολομώντα) είχε σκοπό να περιγελάσει τους χριστιανούς παρά να εξευμενίσει τους Ιουδαίους που για μακρύ διάστημα είχαν συνηθίσει να λατρεύουν στην Συναγωγή και που θα έβρισκαν την αναγέννηση των αιματηρών θυσιών εξαιρετικά συνταρακτικές. Το σχέδιο εξέπεσε όταν αναφέρθηκε (όπως και σε παλαιότερη και αργότερη περίπτωση) ότι «σφαίρες φωτιάς» αναπήδησαν από τα θεμέλια και τρόμαξαν τους εργάτες.» (Πηγή: Btitannica Deluce 2002, «Ιουλιανός», Stewart Henry Perowne (Ανατολιστής ιστορικός και λέκτορας. Συγγραφέας της ζωής και της εποχής του Ηρώδη του μεγάλου, το τέλος του Ρωμαϊκού κόσμου, το πολιτικό υπόστρωμα της Καινής Διαθήκης και άλλα)


Εντυπωσιακή, μάλιστα, είναι η μαρτυρία του καλύτερου και πιο αμερόληπτου ΕΘΝΙΚΟΥ ιστορικού και φίλου του Ιουλιανού, του Αμμιανού Μαρκελλίνου.


«Ο Ιουλιανός» λέει ο Αμμιανός «σκέφτηκε ότι θα μπορούσε να χτίσει με ένα υπέρογκο ποσό τον υπερήφανο ναό και ανάθεσε αυτή την αποστολή στον Αλύπιο της Αντιοχείας. Ο Αλύπιος τέθηκε με ορμή στο έργο αυτό και υποβοηθήθηκε από τον κυβερνήτη της επαρχίας. Φοβερές σφαίρες φωτιάς, έβγαιναν μέσα από την γη και κοντά στα θεμέλια του ναού και συνέχισαν τις επιθέσεις τους, μέχρι που οι εργάτες, ζεματισμένοι συνεχώς, δεν μπορούσαν να πλησιάσουν. Τότε παράτησαν αυτή την προσπάθεια» (Πηγή: Newman's Ecclesiastical Miracles, σελ. 357)


To προηγούμενο απόσπασμα στα Αγγλικά

"Though Alypius (JM: The man in charge of the operation under Julian) pushed the work forward energetically and though he was assisted by the governor of the province, frightful balls of fire kept bursting forth near the foundations of the temple and made it impossible for the workmen to approach the place, and some were even burned to death. And since the elements persistently drove them back, Julian gave up the attempt"

A further effort at rebuilding the Temple took place in 363 CE when Julian the Apostate ordered the restoration of the Jewish sanctuary in Jerusalem as a gesture of protest against Christianity, but this project failed. The pagan historian Ammianus Marcellinus, a contemporary witness, reported that balls of fire erupted from the foundations, burning the workmen. (The Roman History of Ammianus Marcellinus, Book 23 Chap. 1 Line 3)

Από wiki
Να λοιπόν που έχουμε αναφορές για σφαιρικά αντικείμενα στην υπηρεσία του θεού
Δεν είμαστε όσα πιστεύουμε, αλλά όσα πράττουμε.

Re: O Ιουλιανός ο Παραβάτης και ο 2ος ναός του Σολομώντα

4
Δεν είναι πρωτότυπο, παρομοιες αναφορες υπάρχουν και για τα Σοδομα και Γομμορα,άλλωστε ο καθένας τα περιγραφει οπως τα αντιλαμβάνεται.
Caer está permitido, levantarse es obligatorio....."Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς"
Xαμένη μάχη,είναι αυτή που φοβήθηκες να δώσεις
Πριν γράψεις σκέψου! Πριν κατακρίνεις περίμενε! Πριν προσευχηθείς συγχώρα! Πριν παραιτηθείς προσπάθησε!
Καλό είναι το να υπάρχεις …μα το να ζεις εν Χριστώ είναι άλλο πράγμα !

Re: O Ιουλιανός ο Παραβάτης και ο 2ος ναός του Σολομώντα

5
Το άνοιγμα του Ιουλιανού προς τους Ιουδαίους






© Ιωάννης Κ. Τσέντος





ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4ο.


Ο Ιουλιανός και ο Χριστιανισμός. Από την περιφρόνηση και τον ύπουλο διωγμό στην ανοικτή βία





Αναζητώντας όλο και νέους τρόπους να πλήξει τον χριστιανισμό, ο Ιουλιανός αποφάσισε να κάνει ένα άνοιγμα προς τους παραδοσιακούς εχθρούς του χριστιανισμού, τους Ιουδαίους. Προχωρώντας μάλιστα πολύ πέρα από το απλό άνοιγμα, συνήψε μαζί τους μία ανίερη συμμαχία, την οποία γνωρίζουμε από πολλές πηγές, χριστιανικές και εθνικές,
[Σχετικά με την παράδοξη συμμαχία του Ιουλιανού με τους Εβραίους βλ. Σωκράτους Σχολαστικού, Εκκλησιαστική ιστορία, ed. W. Bright, Γ' 20.1 κ.ε.· Σωζομενού, Εκκλησιαστική ιστορία, ed. J. Bidez καί G. C. Hansen, E' 22, 1.1 κ.ε.· Θεοδωρήτου Κύρρου, Εκκλησιαστική ιστορία, ed. L. Parmentier και F. Scheidweiler, 198.15 κ.ε.· Φιλοστοργίου, Εκκλησιαστική ιστορία, ed. F. Winkelmann post J. Bidez, Z' 9· Ιωάννου Χρυσοστόμου, Κατά Ιουδαίων, Λόγος E', ed. J.-P. Migne, PG 48, 901.18 κ.ε.· Ιωάννου Χρυσοστόμου, Λόγος εις τον μακάριον Βαβύλαν και κατά Ελλήνων, ed. Μ. Schatkin, 119.9 κ.ε.· Ιωάννου Νικίου, Χρονικόν, ed. R. Η. Charles, LXXIX. 1-2· Μαρτύριον Αγίου Αρτεμίου, νη΄, PG 96,1305.19 κ.ε.· Ammiani Marcellini, Rerum gestarum libri qui supersunt, ed. John C. Rolfe, XXIII, 1, 2-3.]


και η οποία βεβαίως ελάχιστα μνημονεύεται από τους κατά καιρούς υμνητές του Ιουλιανού. Η συμμαχία αυτή του Ιουλιανού με τους Ιουδαίους ήταν από κάθε άποψη παράδοξη: Ο μεν αυτοκράτορας εμφανιζόταν ως ελληνολάτρης, ενώ οι Ιουδαίοι εθεωρούντο άσπονδοι εχθροί του ελληνισμού αυτό όμως ήταν λεπτομέρεια για τον Ιουλιανό, πρωταρχική επιδίωξη του οποίου δεν ήταν βεβαίως να προασπίσει τον ελληνισμό, αλλά να πλήξει με κάθε τρόπο και με κάθε μέσο τον χριστιανισμό. [Edward Gibbon, The history of the decline and fall of the Roman empire, vol. II, σελ. 453.]


Όπως σχολιάζει ο Gibbon, οι Ιουδαίοι άξιζαν τη φιλία του αυτοκράτορα, χάρη στο απύθμενο μίσος τους για τον χριστιανισμό. Έτσι, ο δήθεν «ελληνολάτρης» Ιουλιανός προσπάθησε να προσεταιρισθεί τους Ιουδαίους, επιδιώκοντας να συγκροτήσει μαζί τους κοινό μέτωπο ενάντια στον χριστιανισμό, του οποίου αυτοί ήσαν φανατικοί πολέμιοι.


Το πρώτο άνοιγμα του Ιουλιανού προς τους Ιουδαίους έγινε υπό το πρόσχημα της ανεξιθρησκείας. Την ίδια στιγμή που τα διατάγματά του κατέφεραν συντονισμένα κτυπήματα κατά της χριστιανικής Εκκλησίας, ο Παραβάτης αυτοκράτορας ενεθάρρυνε τους Εβραίους να ασκούν την πατρογονική τους θρησκεία. Κάλεσε μάλιστα κοντά του μία αντιπροσωπεία επιφανών Ιουδαίων και τους ρώτησε γιατί δεν προσέφεραν θυσίες στον θεό τους, τη στιγμή που αυτό προβλεπόταν ρητώς στον μωσαϊκό νόμο και στην παράδοσή τους. Και όταν οι Ιουδαίοι του απάντησαν ότι δεν μπορούσαν να προσφέρουν θυσίες στον Θεό παρά μόνο μέσα στον ερειπωμένο πια ναό του Σολομώντος, ο Ιουλιανός έσπευσε να αναλάβει με δημόσια δαπάνη[Σωκράτους Σχολαστικού, Εκκλησιαστική ιστορία, ed. W. Bright, Γ' 20. 16-17: «του δε βασιλέως εκ δημοσίων την δαπάνην παρασχεθήναι κελεύσαντος»· Σωζομενού, Εκκλησιαστική ιστορία, ed. J. Bidez και G. C. Hansen, Ε' 22, 4.5-5.1: «χρήματα δους κοινά εκέλευσεν εγείρειν τον νεών και τοις προγόνοις επίσης θρησκεύειν»· Ιωάννου Χρυσοστόμου, Λόγος εις τον μακάριον Βαβύλαν και κατά Ελλήνων, ed. M. Schatkin, 119.17-18: «τούτο ποιείν κελεύει χρήματα από των ταμείων λαβόντας των βασιλικών»· Ιωάννου Χρυσοστόμου, Κατά Ιουδαίων, Λόγος Ε', ed. J.-P. Migne, PG 48, 901.18: «ο δε και χρήματα ανήλωσε»· Μαρτύρων Αγίου Αρτεμίου, ξη΄, PG 96, 1316.36-39: «εσπούδαζε μάλιστα τον ναόν οικοδομείν, προστάξας εκ των δημοσίων πραγμάτων τε και χρημάτων ποιείσθαι πάσαν την της οικοδομής έξοδον»· Φιλοστοργίου, Εκκλησιαστική ιστορία, ed. F. Winkelmann post J. Bidez, Ζ΄ 9.5-7: «Ο μεν γαρ τους πανταχή συναγείρας Ιουδαίους και οίκοθεν χρήματα και δύναμιν άλλην παρασχών, ανακαινίζειν επέτρεπεν το ιερόν»· Ammiani Marcellini, Rerum gestarum libri qui supersunt, ed. John C. Rolfe, XXIII, 1, 2: "Et licet accidentium varietatem sollicita mente praecipiens, multiplicatos expeditionis apparatus flagranti studio perurgeret, diligentiam tamen ubique dividens, imperiique sui memoriam, magnitudine operum gestiens propagare, ambitiosum quondam apud Hierosolymam templum, quod post multa et intemeciva certamina, obsinente Vespasiano, posteaque Tito, aegre est expugnatum, instaurare sumptibus cogitabat immodocis, negotiumque maturandum Alupio dederat Antiochensi qui olim Britannias curaverat pro praefectis".] το έργο της ανοικοδομήσεως τον ναού, μολονότι κατά ρητή δήλωση του εθνικού ιστορικού Αμμιανού το κόστος ήταν τεράστιο. [Ammiani Marcellini, ό.π.]


Ενώ ετοίμαζε την εκστρατεία του κατά των Περσών, έγραψε στους Ιουδαίους: «Θα ανεγείρω με κάθε προθυμία τον ναό του υψίστου Θεού». [ Ιουλιανού, Επιστολή ΡΛΔ'. Ιουδαίοις, ed. J. Bidez: «Ανεγείρω γαρ μετά πάσης προθυμίας τον ναόν του Υψίστου Θεού».] Και για να καταστήσει σαφές ότι εννοούσε απόλυτα αυτό που έλεγε, εκταμίευσε αμέσως τα απαιτούμενα χρήματα και τα έθεσε στη διάθεση των Ιουδαίων, και έστειλε επί τόπου στα Ιεροσόλυμα τον προσωπικό του φίλο και συνεργάτη Αλύπιο, για να συντονίζει και να επιβλέπει προσωπικά την πορεία των έργων. Οι Ιουδαίοι, από την πλευρά τους, ρίχθηκαν με όλες τους τις δυνάμεις στο έργο της ανοικοδομήσεως του ναού.


Η Πολύμνια Αθανασιάδη - Fowden κάνει λόγο για μία «γενναιόδωρη χειρονομία» του Ιουλιανού, που υπήρξε συν τοις άλλοις προϊόν πολιτικού υπολογισμού, καθώς ο Ιουλιανός θα έκρινε ασφαλώς σημαντική τη συμμαχία των Ιουδαίων εν όψει της σχεδιαζόμενης εκστρατείας του κατά των Περσών. [ Polymnia Athanassiadi-Fowden, Julian and Hellenism. An intellectual biography, σελ. 164.] Ο ισχυρισμός αυτός, που επιχειρεί να συνδέσει την πρωτοβουλία για ανοικοδόμηση του ναού του Σολομώντος με έναν επιδέξιο διπλωματικό ελιγμό εν όψει του επικείμενου πολέμου, θα μπορούσε ενδεχομένως να έχει κάποια βάση, αν δεν παρατηρούσαμε ότι κατά τ' άλλα ο Ιουλιανός προχώρησε στην εκστρατεία κατά των Περσών εντελώς απερίσκεπτα και χωρίς την παραμικρή διπλωματική προετοιμασία, συμπεριφερόμενος υβριστικά ακόμη και εναντίον πολύτιμων συμμάχων όπως ήσαν οι Αρμένιοι. [Σωζομενού, Εκκλησιαστική ιστορία, ed. J. Bidez και G. C. Hansen, Ϛ΄ 1, 2.3-3.8.] Δεν είναι λοιπόν εύκολο να δούμε τη συμμαχία του Ιουλιανού με τους Ιουδαίους ως μέρος ενός σοφού διπλωματικού σχεδίου, το οποίο φανερά ο Ιουλιανός όχι μόνο δεν είχε, αλλά και περιφρονούσε πλήρως.


Μερικοί χριστιανοί συγγραφείς διατυπώνουν την υπόθεση ότι ο Ιουλιανός, ανοικοδομώντας τον ναό του Σολομώντος και πείθοντας τους Ιουδαίους να προσφέρουν εκεί θυσίες στον Θεό τους, φιλοδοξούσε να τους σύρει σιγά-σιγά στην ειδωλολατρία. [Ιωάννου Χρυσοστόμου, Κατά Ιουδαίων, Λόγος Ε', ed. J.-P. Migne, PG 48, 901.22-23: «προσδοκών εκείθεν επί την των ειδώλων θεραπείαν ήξειν ραδίως»· Σωζομενού, Εκκλησιαστική ιστορία, ed. J. Bidez και G. C. Hansen, E' 22, 3.1-2: «Ίσως δε και προς Ελληνισμόν και θυσίας ετοιμότερον αυτούς επάγεσθαι ώετο».]


Χωρίς να αποκλείεται να υπήρχε πράγματι και αυτή η φιλοδοξία στο βάθος της σκέψης του Ιουλιανού, το βέβαιον είναι ότι ο Παραβάτης αυτοκράτορας μπορούσε να αποβλέπει και σε άλλα, πολύ πιο άμεσα και χειροπιαστά οφέλη: Πρώτ' απ’ όλα, η ανοικοδόμηση του ναού του Σολομώντος θα έδιδε στους Ιουδαίους μία απτή απόδειξη της αυτοκρατορικής εύνοιας, η οποία ήταν εξ αρχής σίγουρο ότι θα αποθράσυνε τους Εβραίους και θα τους έδιδε την κάλυψη που ζητούσαν, για να αφήσουν να ξεσπάσει το μίσος τους κατά των χριστιανών σε εκδηλώσεις βίας. Όπως θα δούμε παρακάτω, ο Ιουλιανός επεδίωκε φανερά και ενεθάρρυνε ανοικτά τέτοιες εκδηλώσεις βίας εις βάρος των χριστιανών, καθώς έκρινε ότι αυτές εξυπηρετούσαν τα σχέδιά του για αποχριστιανοποίηση της αυτοκρατορίας. Κάτι τέτοιο φαίνεται ότι επεδίωκε και με την ανίερη συμμαχία του με τους Ιουδαίους. Και πράγματι, όπως μας πληροφορεί ο Σωκράτης ο Σχολαστικός, οι Ιουδαίοι δεν διέψευσαν τους υπολογισμούς του χριστομάχου αυτοκράτορα, και αναθάρρησαν σε τέτοιο βαθμό από την απροκάλυπτη αυτοκρατορική εύνοια, ώστε άρχισαν να απειλούν ανοικτά τους χριστιανούς ότι θα τους έκαναν όσα είχαν πάθει οι ίδιοι παλαιότερα από τους Ρωμαίους. [Σωκράτους Σχολαστικού, Εκκλησιαστική ιστορία, ed. W. Bright, Γ' 20.13-16: «φοβερούς δε τοις Χριστιανοίς επεδείκνυσαν εαυτούς, ηλαζονεύοντό τε κατ’ αυτών, επαπειλούντες τοσαύτα ποιήσειν, όσα αυτοί παρά Ρωμαίων πάλαι πεπόνθασι».]


Αλλά υπάρχει και μία ακόμη εξήγηση για τη σπουδή του Ιουλιανού να ανοικοδομήσει τον ναό του Σολομώντος. Όπως εξηγούν όλοι σχεδόν οι χριστιανοί συγγραφείς που περιγράφουν τα γεγονότα, ο Ιουλιανός βρήκε στην ανοικοδόμηση του ναού μία πρώτης τάξεως ευκαιρία να διαψεύσει τον Χριστό, ο οποίος είχε προφητεύσει ότι δεν θα έμενε «λίθος επί λίθου» στον ναό του Σολομώντος. [Ματθαίος, κδ΄ 2· Μάρκος, ιγ΄ 2· Λουκάς κα΄ 6. Για τις μαρτυρίες των χριστιανών συγγραφέων βλ.: Σωζομενού, Εκκλησιαστική ιστορία, ed. J. Bidez και G. C. Hansen, Ε΄ 22,6.3-5: «υπολαβόντες δύνασθαι κατορθούν το εγχείρημα και ψευδείς απελέγξαι του Χριστού τας προρρήσεις»· Θεοδωρήτου Κύρρου, Εκκλησιαστική ιστορία, ed. L. Parmentier και F. Scheidweiler, 198.20-199.1: «παραυτίκα προσέταξεν ο θεομισής ανεγείραι τον καταλυθέντα νεών, την δεσποτικήν υπολαμβάνων ο μάταιος πρόρρησιν διελέγχειν»· Φιλοστοργίου, Εκκλησιαστική ιστορία, ed. F. Winkelmann post J. Bidez, Ζ΄ 9.1-5: «Ότι τους του σωτήρος χρησμούς, οι την Ιερουσαλήμ ανατετράφθαι λέγουσιν ώστε μηδέ λίθον επί λίθω μείναι, τούτους ο αποστάτης εις ψεύδος ελέγχειν διανοηθείς, ου μόνον ουδέν ήνυσεν ων εσπούδασεν, αλλά το εν τοις χρησμοίς, ει και άκων, εβεβαίωσεν αμετάπτωτον»· Ιωάννου Χρυσοστόμου, Κατά Ιουδαίων, Λόγος Ε΄, ed. J.-P. Migne, PG 48, 901.7-9: «ομού τε ελπίζων ο μεμηνώς και ανόητος του Χριστού περιγράφειν την απόφασιν, την ουκ εώσαν αναστήναι τον ναόν εκείνον»· Μαρτύριον Αγίου Αρτεμίου, ξη΄, PG 96,1316.35-37: «Θέλων ουν ο παράνομος τας του Χριστού φωνάς ψευδείς αποδείξαι, εσπούδαζε μάλιστα τον ναόν οικοδομείν».]
Αυτή η παράμετρος, ακόμη και αν δεν υπήρχε καμία άλλη, θα αρκούσε να εξηγήσει την τόση σπουδή του Ιουλιανού να ανοικοδομήσει τον ναό· διότι βέβαια, αν ο ναός ανοικοδομείτο και η πρόρρηση του Χριστού διαψευδόταν, ο Ιουλιανός θα πετύχαινε μία περιφανή νίκη κατά του χριστιανισμού.


Το εκπληκτικό είναι ότι τελικά ο Ιουλιανός το μόνο που πέτυχε ήταν να αποδείξει το εντελώς αντίθετο από αυτό που επεδίωκε πάση δυνάμει να αποδείξει. Διότι τελικά το έργο της ανοικοδομήσεως του ναού δεν κατέστη δυνατόν να προχωρήσει, εξαιτίας κάποιων εκπληκτικών φυσικών καταστροφών, οι οποίες δημιούργησαν και στους πλέον δύσπιστους την πεποίθηση ότι ο Θεός δεν επιθυμούσε να προχωρήσει το έργο: Δεν είχαν καλά καλά προλάβει να ανοιχθούν τα θεμέλια, όταν μία μεγάλη νεροποντή τα σκέπασε κάτω από τόνους λάσπης· όταν κατόπιν οι εργασίες επαναλήφθηκαν, βίαιοι άνεμοι σκόρπισαν πολλά από τα οικοδομικά υλικά που είχαν συγκεντρωθεί· όταν οι εργασίες επαναλήφθηκαν εκ νέου και ήλθε η ώρα να μπουν τα πρώτα θεμέλια, η γη τραντάχτηκε από ισχυρότατο σεισμό και ξέρασε από τα σπλάγχνα της τις πέτρες, σωριάζοντας σε ερείπια και όλα τα παρακείμενα οικοδομήματα και προκαλώντας τον θάνατο πολλών από τους εργάτες, τους επόπτες του έργου και τους συγκεντρωμένους Ιουδαίους- και όταν λίγο μετά από αυτή την καταστροφή έγινε μία ακόμη προσπάθεια να προχωρήσει το έργο της ανεγέρσεως του ναού, φλόγες ξεπήδησαν ξαφνικά μέσα από τα θεμέλια και φόνευσαν τους εργάτες- λέγεται μάλιστα ότι μετά από αυτό οι Ιουδαίοι που ήσαν συγκεντρωμένοι εκεί γύρω είδαν το σημείο τον σταυρού να έχει σημαδέψει ανεξίτηλα τα ενδύματά τους. Όπως είναι φυσικό, οι εργασίες για την ανέγερση του ναού ανεστάλησαν.


Οι χριστιανοί συγγραφείς περιγράφουν με λεπτομέρειες αυτά τα θαυμαστά γεγονότα, βλέποντας σε αυτά μία παρέμβαση του Θεού που ματαίωνε τα σχέδια του Παραβάτη αυτοκράτορα, και επιπλέον μία θεϊκή επίρρωση της προρρήσεως του Χριστού. [Σωκράτους Σχολαστικού, Εκκλησιαστική ιστορία, ed. W. Bright, Γ' 20. 19-44· Σωζομενού, Εκκλησιαστική ιστορία, ed. J. Bidez και G. C. Hansen, E' 22, 7.1-14. 4· Θεοδωρήτου Κύρρου, Εκκλησιαστική ιστορία, ed. L. Parmentier και F. Scheidweiler, 199.10-200.6· Φιλοστοργίου, Εκκλησιαστική ιστορία, ed. F. Winkelmann post J. Bidez, Ζ' 9, Z' 9a· Ιωάννου Χρυσοστόμου, Κατά Ιουδαίων, Λόγος Ε', ed. J.-P. Migne, PG 48, 901. 26-47· Ιωάννου Χρυσοστόμου, Λόγος εις τον μακάριον Βαβύλαν και κατά Ελλήνων, ed. Μ. Schatkin, 119. 22-27· Ιωάννου Νικίου, Χρονικόν, ed. R. Η. Charles, LXXIX.2· Μαρτύριον Αγίου Αρτεμίου, ξη', PG 96, 1316.39-1317.4.]


Βεβαίως, εξυπακούεται ότι θα μπορούσε κανείς να δώσει μία εντελώς φυσική εξήγηση σε αυτά τα γεγονότα, κάνοντας λόγο για πλημμύρα, σεισμό κ.τ.ο… , αλλά, ακόμη κι έτσι, όλη αυτή η «συνωμοσία» των στοιχείων της φύσεως ενάντια στα σχέδια του αυτοκράτορα έκαναν πολλούς να πιστεύουν ότι πίσω από τα γεγονότα της Ιερουσαλήμ κρυβόταν κάτι το υπερφυσικό. Και για να μη νομισθεί ότι αυτά τα γεγονότα ουδέποτε έγιναν, αλλά πρόκειται για μία προσπάθεια «πλαστογραφίας της ιστορίας» από τους χριστιανούς συγγραφείς, πρέπει να σημειωθεί ότι τα θαυμαστά αυτά γεγονότα πιστοποιούνται και από τον εθνικό ιστορικό και θαυμαστή του Ιουλιανού Αμμιανό, ο οποίος γράφει αναφερόμενος σε αυτά.


«Αλλά, μολονότι ο Αλύπιος προώθησε το έργο με ζήλο, συνεπικουρούμενος από τον κυβερνήτη της επαρχίας, τρομακτικές μπάλες φωτιάς έβγαιναν συνέχεια από τη γη κοντά στα θεμέλια του ναού, και έκαναν το μέρος απρόσιτο στους εργάτες, πολλοί από τους οποίους κάηκαν ζωντανοί και καθώς με αυτόν τον τρόπο τα στοιχεία της φύσεως τους πολεμούσαν επίμονα, το έργο ανεστάλη». [Ammiani Marcellini, Rerum gestarum libri qui supersunt, ed. John C. Rolfe, XXIII, 1,3: "Cum itaque rei idem fortiter instaret Alypius, iuvaretque provinciae rector, metuendi globi flammarum prope fundamenta crebris assultibus erumpentes, fecere locum exustis aliquotiens operantibus inaccessum, hocque modo elemento destinatius repellente, cessavit inceptum".]


Πολύ καιρό μετά τα θαυμαστά αυτά γεγονότα, όταν πλέον τα σχέδια του Ιουλιανού για αποκατάσταση του αρχαίου θρησκεύματος είχαν ματαιωθεί οριστικά, οι χριστιανοί έστρεφαν τη μνήμη τους στα γεγονότα αυτά των Ιεροσολύμων, και τα ερείπια μαρτυρούσαν το θαύμα, όπως διαβάζουμε και σε ένα λόγο του Ιωάννου του Χρυσοστόμου:


«Ακόμη και σήμερα, αν έλθεις στα Ιεροσόλυμα, θα δεις γυμνά τα θεμέλια- και αν ρωτήσεις να μάθεις την αιτία, δεν θα ακούσεις καμία άλλη από αυτήν. Και μάρτυρες γι’ αυτό είμαστε όλοι εμείς- διότι αυτά τα γεγονότα συνέβησαν στην εποχή μας, όχι πριν από πολύ χρόνο». [Ιωάννου Χρυσοστόμου, Κατά Ιουδαίων, Λόγος Ε', ed. J.-Ρ. Migne, PG 48, 901.43-47: «Και νυν εάν έλθης εις Ιεροσόλυμα, γυμνά όψει τα θεμέλια· και την αιτίαν ζήτησης, ουδεμίαν αλλ' ή ταύτην ακούσεις. Και τούτου μάρτυρες ημείς πάντες· εφ’ ημών γαρ, ου προ πολλού ταύτα γέγονε χρόνου».]


Ο Ιουλιανός δεν παραδειγματίσθηκε από αυτά τα γεγονότα. Και ενώ θα μπορούσε να είχε καταλάβει από τα θαυμαστά γεγονότα που είχαν ματαιώσει τα σχέδιά του ενάντια σε τι πολεμούσε, αυτός «ουκ εβουλήθη συνιέναι», όπως παλαιότερα και ο παράνομος Ιούδας. Αντιθέτως, όπως γράφει χαρακτηριστικά ο Θεοδώρητος, η καρδιά του σκλήρυνε περισσότερο, όπως παλαιά η καρδιά του Φαραώ. [Θεοδωρήτου Κύρρου, Εκκλησιαστική Ιστορία, ed. L. Parmentier και F. Scheidweiler, 200.5-6: «Ταύτα ήκουσε μεν Ιουλιανός, παρά πάντων γαρ ήδετο, τω δε Φαραώ παραπλησίως την καρδίαν εσκλήρυνεν». Πρβ. Έξόδ., δ' 21,ζ' 3, ζ' 22, η' 15, θ' 12, θ' 35, ι' 1, ι' 20, ι' 27, ια' 10, ιγ' 15, ιδ' 4, ιδ' 8, ιδ' 17.]


ΟΟΔΕ
Caer está permitido, levantarse es obligatorio....."Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς"
Xαμένη μάχη,είναι αυτή που φοβήθηκες να δώσεις
Πριν γράψεις σκέψου! Πριν κατακρίνεις περίμενε! Πριν προσευχηθείς συγχώρα! Πριν παραιτηθείς προσπάθησε!
Καλό είναι το να υπάρχεις …μα το να ζεις εν Χριστώ είναι άλλο πράγμα !

Re: O Ιουλιανός ο Παραβάτης και ο 2ος ναός του Σολομώντα

7
Εχεις δίκιο,δεν ειναι ο 2ος,αλλά δεν ξέρω και αν ειναι και ο 3ος,οπως το πάρει κανείς :D

O 1ος ναός ξέρουμε σίγουρα κατασκευάστηκε απο τον Σολομώντα και καταστράφηκε απο τους Βαβυλωνίους.

Ο 2ος ναός κατασκευάστηκε απο τον Ζοροβάβελ το 538 π.Χ. και μερικοί λένε οτι καταστράφηκε το 70 μ.Χ. απο τον Τίτο,ενω άλλοι λένε οτι καταστράφηκε το 63 π.Χ. απο τον Πομπήιο.
Το 63 π.Χ. ο Πομπήιος μετά την κατάληψη της Συρίας πολιόρκησε την Ιερουσαλήμ, την οποία και κατέλαβε σχεδόν αναίμακτα, καθώς μεγάλο μέρος του πληθυσμού δεν έφερε αντίσταση. Οι οπαδοί όμως του βασιλιά Αριστόβουλου Β΄ θέλησαν να αντισταθούν, και οχυρώθηκαν μέσα στον Ναό ο οποίος πολιορκήθηκε από τους Ρωμαίους. Η πολιορκία κράτησε τρείς μήνες, με τον Πομπήιο να κυριεύει και να καταστρέφει τον Ναό, φονεύοντας στην μάχη 12.000 Ιουδαίους.
Ετσι ο 3ος ναός(;) ξεκίνησε να ανακατασκευάζεται το 19π.Χ. επι Ηρώδη και ήταν αυτός που καταστράφηκε απο τον Τιτό.

Βέβαια οι πληροφορίες είναι συγκεχυμένες δεδομένου οτι η μοναδική πηγή ειναι ο Ιώσηπος,Εβραίος συγγραφέας,γιατί λένε οτι ο Πομπήιος δεν τον κατέστρεψε αλλά τον βεβήλωσε και οτι ο Ηρώδης απλά τον ανακατασκεύασε.
Caer está permitido, levantarse es obligatorio....."Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς"
Xαμένη μάχη,είναι αυτή που φοβήθηκες να δώσεις
Πριν γράψεις σκέψου! Πριν κατακρίνεις περίμενε! Πριν προσευχηθείς συγχώρα! Πριν παραιτηθείς προσπάθησε!
Καλό είναι το να υπάρχεις …μα το να ζεις εν Χριστώ είναι άλλο πράγμα !

Re: O Ιουλιανός ο Παραβάτης και ο ναός του Σολομώντα

8
Ο ναός του Σολομώντα ξαναχτίζεται στη Βραζιλία

http://www.tovima.gr/world/article/?aid=344787

ΣΑΟ ΠΑΟΛΟ Σε μία από τις μεγαλύτερες και πιο αμφιλεγόμενες πεντηκοστιανές εκκλησίες της Βραζιλίας δόθηκε άδεια να χτίσει ένα «αντίγραφο του ναού του Σολομώντα», κόστους 155 εκατ. ευρώ, στην οικονομική πρωτεύουσα της χώρας, το Σάο Πάολο. Ο ναός, ύψους 55 μέτρων, ίσος δηλαδή με ένα κτίριο 18 ορόφων, θα κυριαρχεί στο κέντρο της πόλης και θα έχει δύο φορές το ύψος του αγάλματος του Χριστού Λυτρωτή του Ρίο.

Το φαραωνικό έργο, σχεδιασμένο από τον βραζιλιανό αρχιτέκτονα Ροτζέριο Σίλβα ντε Αραούτζο, περιλαμβάνει χώρους στάθμευσης χωρητικότητας 1.000

αυτοκινήτων, τηλεοπτικά και ραδιοφωνικά στούντιο και αίθουσες διδασκαλίας για 1.300 μαθητές.

Στο εσωτερικό του θα μπορούν να εκκλησιάζονται 10.000 πιστοί! Αξίζει να σημειωθεί ότι οι αρχαιολόγοι δεν γνωρίζουν το πώς ακριβώς ήταν ο ναός του Σολομώντα. Παρ΄ όλα αυτά, οι επίδοξοι κατασκευαστές του έργου επιμένουν ότι «το αρχιτεκτονικό πρότυπο είναι η Παλαιά Διαθήκη».

Η «εκκλησία-γίγας», δημιουργία της βραζιλιανικής Παγκόσμιας Εκκλησίας του Βασιλείου του Θεού, αναμένεται να ολοκληρωθεί σε τέσσερα χρόνια, εκτός απροόπτου. «Θα χτίσουμε τον ναό ακολουθώντας τα ίδια σχέδια με αυτά του Σολομώντα» τόνισε ο ηγέτης και ιδρυτής της εκκλησίας, επίσκοπος Εντίρ Μαξέντο, επισημαίνοντας ότι «για την κατασκευή του αυθεντικού ναού χρησιμοποιήθηκαν τόνοι χρυσού. Εμείς δεν θα χτίσουμε έναν χρυσό ναόαλλά πάντως θα ξοδέψουμε πάρα πολλά χρήματα».

Η Παγκόσμια Εκκλησία του Βασιλείου του Θεού, η οποία ιδρύθηκε το 1977 στη Βραζιλία, υποστηρίζεται από περίπου 8 εκατομμύρια πιστούς σε 180 χώρες, έχει ένα τηλεοπτικό κανάλι και διανέμει δωρεάν την εφημερίδα «Folha Univarsal», η οποία λέγεται ότι τυπώνει 2,5 εκατ. φύλλα κάθε εβδομάδα. Η Εκκλησία υποστηρίζει ότι η ιστοσελίδα του επικεφαλής της δέχεται μηνιαίως 4 εκατ. επισκέψεις.

Ωστόσο πολλοί τη θεωρούν μια καλοστημένη επιχείρηση που εκμεταλλεύεται τους πιστούς. Το 2009 ο εισαγγελέας του Σάο Πάολο κατηγόρησε 10 ανώτατα μέλη της εν λόγω εκκλησίας, μαζί και τον επίσκοπο Μαξέντο, για προσωπική εκμετάλλευση δισεκατομμυρίων δολαρίων από δωρεές με σκοπό την αγορά ακινήτων, ιδίως μεγάλων εκτάσεων γης, καθώς και πολυτελών αυτοκινήτων. Ο κ. Μαξέντο αρνήθηκε τις κατηγορίες, χωρίς όμως να καταφέρει να εξηγήσει, μεταξύ άλλων, πώς διαθέτει ένα πολυτελέστατο ιδιωτικό αεροπλάνο αξίας 45 εκατ. δολαρίων.
1.Σοφία πάντων κάλλιστον, η δε αμάθεια πάντων κάκιστον
2. ζητεῖτε τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν
Απάντηση

Επιστροφή στο “Γενικά θέματα περί θρησκείας”

cron