Ο Θεολογικός προβληματισμός στην Ορθοδοξία

1
Υπάρχει προβληματισμός στην Ορθόδοξη Θεολογία ; Μπορεί κάποιος χριστιανός να έχει θεολογικούς προβληματισμούς ή είναι απαγορευμένο ; Μπορεί δηλαδή να διατυπώνει ερωτήματα ακόμα και αν αυτά είναι εσφαλμένα ; Πότε σταματάει να στοχάζεται ένας Χριστιανός ; Σε αυτό το θέμα θα απαντήσουμε ακριβώς αυτά τα ερωτήματα με βάση Ορθόδοξες πηγές. Ο καθένας είναι ασφαλώς ελεύθερος να εκφράσει τη γνώμη του.
Για αρχή ας δούμε τι είναι ο στοχασμός : [ορισμός : η διαδικασία με την οποία το ανθρώπινο μυαλό επεξεργάζεται κάτι]

Στοχασμός στην Ορθόδοξη Θεολογία : http://www.paterikiorthodoxia.com/2012/06/1273.html
__________________________________
Στην Ορθόδοξο θεολογία όμως υπάρχει και στοχασμός, όπως ακριβώς υπάρχει στοχασμός και στις θετικές επιστήμες. Στις θετικές επιστήμες ο κάθε ερευνητής, για να προχωρήση στην έρευνά του, προβάλλει συνεχώς υποθέσεις και δεν τολμάει να υιοθετήση τις υποθέσεις αυτές και να τις μεταβάλη σε αξιώματα, πριν ελεγχθή η ορθότητά τους από την εμπειρία, δηλαδή την εμπειρική γνώσι με βάση τις επιστημονικές μεθόδους. Στις θετικές επιστήμες δεν θα μπορούσε να υπάρξη πρόοδος, αν δεν υπήρχε ο στοχασμός επάνω στις κτηθείσες γνώσεις. Με βάσι αυτόν τον στοχασμό οι επιστήμονες δημιουργούν θεωρίες και προβάλλουν υποθέσεις, τις οποίες εν συνεχεία ελέγχουν με την παρατήρησι και το πείραμα αν είναι ορθές.

Ο στοχασμός όμως, που υπάρχει στην Ορθόδοξο Θεολογία, συνεχώς λιγοστεύει όσο κανείς προχωρεί στην θεογνωσία, διότι ο στοχασμός αυτός ελέγχεται και περιορίζεται συνεχώς υπό το φως της αποκαλύψεως της δόξης του Θεού. Οι στοχασμοί και οι υποθέσεις αντικαθίστανται από την γνώσι. Προχωρώντας κανείς από την κάθαρσι στον φωτισμό, ο στοχασμός μειώνεται. Πλήρης κατάργησις του στοχασμού συμβαίνει όταν ο άνθρωπος φθάση στην θέωσι όταν δηλαδή αντικρύση την ίδια την Αλήθεια, η οποία του αποκαλύπτεται και η οποία είναι ο ίδιος ο Θεός.
Η Παράδοσις της Εκκλησίας παραμένει αναλλοίωτη δια μέσου των αιώνων, όσον αφορά στην αποκάλυψι του Θεού στον άνθρωπο. Και τούτο, διότι η αποκάλυψις του Θεού στον άνθρωπο είναι η ίδια δια μέσου των αιώνων. Ήτο και είναι πάντα η ίδια, σε όλους τους θεούμενους από την εποχή του Αδάμ μέχρι τώρα. Όλοι οι θεούμενοι (Προφήτες, Απόστολοι, Άγιοι), δέχονται την
ίδια εμπειρία εν Αγίω Πνεύματι κατά την θέωσι, όταν δηλαδή τους αποκαλύπτεται ο Χριστός. Η μόνη διαφορά σε αυτήν την
εμπειρία είναι ότι στην Παλαιά Διαθήκη ο Χριστός αποκαλύπτεται άσαρκος, ως ο Μεγάλης Βουλής Άγγελος, ενώ στην Καινή Διαθήκη, όπου μεσολαβεί η Ενσάρκωσις του Λόγου στο πρόσωπο του Χριστού, ο Χριστός αποκαλύπτεται με την δεδοξασμένη Του ανθρωπίνη φύσι, κατά ανάλογο τρόπο με εκείνον που αποκαλύφθηκε στο όρος Θαβώρ στους τρεις Αποστόλους.
Αυτά σημαίνουν ότι στην Ορθόδοξη Θεολογία η γνώσις περί του Θεού απλώς επιβεβαιώνεται επανα-αποκαλυπτομένη στους θεουμένους της κάθε εποχής. Η γνώσις αυτή, η αποκάλυψις του Θεού στον άνθρωπο, είναι πάντα της αυτής φύσεως, έχει όμως διαβαθμίσεις, δηλαδή διαφορετικό βαθμό πληρότητος στον κάθε θεούμενο. Όταν ο Θεός αποκαλύπτεται σε έναν άνθρωπο, αποκαλύπτεται στο μέτρο που ο Θεός θέλει και που ο συγκεκριμένος άνθρωπος μπορεί να δεχθή, να χωρέση, την αποκάλυψι του Θεού. Ο μέγιστος βαθμός αποκαλύψεως του Θεού στον άνθρωπο είναι εκείνος της Πεντηκοστής. Τότε το Πνεύμα το Άγιον ωδήγησε τους Αποστόλους «εις πάσαν την αλήθειαν».
1.Σοφία πάντων κάλλιστον, η δε αμάθεια πάντων κάκιστον
2. ζητεῖτε τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν

!

2
Σαφως ο χριστιανος μπορει να εχει θεολογικους προβληματισμους. Και αυτο ειναι υγιες οταν ειναι στα ορθοδοξα πλαισια και λογικα μετρα. Για το λογο αυτο υπαρχει ο πνευματικος ο οποιος θα δει αν κανουμε καταχρηση των θεολογικων προβληματισμων, αν εχουμε τις θεολογικες προυποθεσεις για να ασχολουμαστε τακτικα με αυτο το θεμα,αν ειναι πανω απο τις δυναμεις μας, αν ειναι προς ωφελος της ψυχης μας , αν μας οδηγει σε κακοδοξιες και αιρεσεις , και πολλα αλλα.


Ομως ειναι αλλο πραγμα να εχουμε θεολογικους προβληματισμους και αλλο πραγμα το να δημοσιευουμε τους θεολογικους προβληματισμους, και αλλο να τους παραθετουμε ως πραγματικο γεγονος χωρις να λεμε εσω <<ο λογισμος μου μου λεει >>η <<νομιζω >>. Πολυ περισσοτερο οταν οι προβληματισμοι αυτοι περιεχουν αιρεσεις οι κακοδοξιες.

Ο Θεος επετρεψε στην εκκλησια να υπαρχει ο θεσμος του πνευματικου ωστε δι αυτου να μας καθοδηγει. Αν τον αγνοουμε ειμαστε καθολικα υπευθυνοι διοτι χωρις να το καταλαβαινουμε πολλες φορες πραττουμε πραγματα πανω απο τις δυναμεις μας. Τοτε βαζουμε τον ευατο μας πανω απο την εκκλησια.

Ο σοφος Σειραχ λεγει
Σοφ. Σειρ. 3,20 ὅτι μεγάλη ἡ δυναστεία τοῦ Κυρίου καὶ ὑπὸ τῶν ταπεινῶν δοξάζεται.
Σοφ. Σειρ. 3,20 Διότι μεγάλη είναι η εξουσία και η μεγαλοπρέπεια του Κυρίου, και δοξάζεται πάντοτε από τους ταπεινούς ανθρώπους.
Σοφ. Σειρ. 3,21 χαλεπώτερά σου μὴ ζήτει καὶ ἰσχυρότερά σου μὴ ἐξέταζε·
Σοφ. Σειρ. 3,21 Μη επιζητής δυσκατόρθωτα πράγματα, και ανώτερα από τας δυνάμεις σου μη τα εξετάζης καθόλου.
Σοφ. Σειρ. 3,22 ἃ προσετάγη σοι, ταῦτα διανοοῦ, οὐ γάρ ἐστί σοι χρεία τῶν κρυπτῶν.
Σοφ. Σειρ. 3,22 Εκείνα, δια τα οποία έχεις λάβει εντολήν και δύνασαι να τα εκτέλέσης, αυτά να σκέπτεσαι πάντοτε. Διότι δεν υπάρχει καμμία ανάγκη να ερευνάς τας κρυπτάς βουλάς του Θεού.
Σοφ. Σειρ. 3,23 ἐν τοῖς περισσοῖς τῶν ἔργων σου μὴ περιεργάζου· πλείονα γὰρ συνέσεως ἀνθρώπων ὑπεδείχθη σοι·
Σοφ. Σειρ. 3,23 Μη περιεργάζεσαι υπέρτερα έργα από εκείνα, που σου έχουν ανατεθή· διότι τα όσα έχεις διδαχθή και γνωρίζεις, υπερβαίνουν την διάνοιαν των ανθρώπων.
Σοφ. Σειρ. 3,24 πολλοὺς γὰρ ἐπλάνησεν ἡ ὑπόληψις αὐτῶν, καὶ ὑπόνοια πονηρὰ ὠλίσθησε διανοίας αὐτῶν.
Σοφ. Σειρ. 3,24 Πολλοί άνθρωποι έχουν παραπλανηθή από την έπαρσίν των και ένοχος διάθεσις παρέσυρε τας διανοίας των εις ολισθήματα.

Αν δημοσιοποιουμε επικινδυνες θεολογικες αποψεις τοτε δεν κανουμε κακο μονο στον ευατο μας αλλα και στους αλλους που θα βλαφτουν απο αυτες. Για αυτο και ο αποστολος Παυλος σε αντιστοιχη περιπτωση τονιζει :
Γαλ. 5,7 Ἐτρέχετε καλῶς· τίς ὑμᾶς ἐνέκοψε τῇ ἀληθείᾳ μὴ πείθεσθαι;

Γαλ. 5,8 ἡ πεισμονὴ οὐκ ἐκ τοῦ καλοῦντος ὑμᾶς.

Γαλ. 5,9 μικρὰ ζύμη ὅλον τὸ φύραμα ζυμοῖ.

Γαλ. 5,10 ἐγὼ πέποιθα εἰς ὑμᾶς ἐν Κυρίῳ ὅτι οὐδὲν ἄλλο φρονήσετε· ὁ δὲ ταράσσων ὑμᾶς βαστάσει τὸ κρῖμα, ὅστις ἂν ᾖ.

Για το λογο αυτο ο θεολογικος προβληματισμος οταν εχει μεγαλες διαστασεις πρεπει να εχει την ευλογια του πνευματικου στον οποιο οφειλουμε να πουμε ολες τις λεπτομερειες και τις τυχον παρεκλισεις μας.
Απάντηση

Επιστροφή στο “Γενικά θέματα περί θρησκείας”