Ένας ενιαίος τεράστιος ωκεανός κάλυπτε κάποτε το μεγαλύτερο μέρος από το βόρειο ημισφαίριο του Άρη ή περίπου το ένα τρίτο της συνολικής επιφάνειας του πλανήτη. Ο γιγάντιος ωκεανός γέμιζε με νερό από ποτάμια, τα οποία με τη σειρά τους τροφοδοτούνταν από βροχές, σύμφωνα με μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα, που έρχεται να επιβεβαιώσει το υγρό παρελθόν του «κόκκινου πλανήτη».
Οι ερευνητές, υπό τον καθηγητή γεωγραφίας Γουέι Λούο του πανεπιστημίου του Βόρειου Ιλινόις των ΗΠΑ, δημιούργησαν ένα νέο χάρτη του πλανήτη, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό γεωφυσικής “Journal of Geophysical Research” της Αμερικανικής Γεωφυσικής Ένωσης.
Μέχρι τώρα ο μοναδικός παγκόσμιος χάρτης του Άρη με τις κοιλάδες του είχε σχηματιστεί με το χέρι με βάση δορυφορικές φωτογραφίες της δεκαετίας του΄90.
Ο νέος πιο αναλυτικός και αποκαλυπτικός χάρτης, που βασίστηκε σε αλγόριθμους υπολογιστών για την αξιοποίηση και αξιολόγηση των νέων δεδομένων, δείχνει ένα εκτεταμένο δίκτυο κοιλάδων με ποταμούς, το οποίο είναι υπερδιπλάσιο σε μήκος από αυτό που είχαν σχεδιάσει μέχρι τώρα οι επιστήμονες και περίπου εξίσου πυκνό με αυτό της Γης σε ορισμένες περιοχές.
Οι κοιλάδες αυτές είναι συγκεντρωμένες σε μια ζώνη που κυκλώνει τον Ισημερινό του Άρη. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι οι κοιλάδες αυτές διατρέχονταν από ποτάμια, τα οποία κάποτε έρρεαν από τα νότια υψίπεδα του πλανήτη προς τις χαμηλότερες περιοχές στο βόρειο ημισφαίριο, δημιουργώντας έτσι και συνεχώς ανατροφοδοτώντας ένα τεράστιο ωκεανό στο Βορρά.
Σύμφωνα με τη νέα επιστημονική εκτίμηση, πριν δισεκατομμύρια χρόνια, ο «κόκκινος πλανήτης», έχοντας ένα μόνο μεγάλο ωκεανό, θα είχε σε μεγάλο βαθμό στην υπόλοιπη επιφάνειά του ένα ξηρό ηπειρωτικό κλίμα, ανάλογο με αυτό που έχουν οι ξηρές περιοχές της Γης. Βροχές θα έπεφταν σε τακτικά χρονικά διαστήματα, φουσκώνοντας τα ποτάμια και ξεχειλίζοντας τη λεκάνη του ωκεανού.
Μια τέτοια υγρή και πιο θερμή περίοδος στην πρώιμη ιστορία του Άρη θα είχε αυξήσει σημαντικά τις πιθανότητες ανάπτυξης ζωής.
Η πρώτη ανακάλυψη των «καναλιών» του Άρη έγινε το 1971 από το διαστημόπλοιο «Μάρινερ 9» και από τότε οι επιστήμονες διαφωνούν κατά πόσο δημιουργήθηκαν από τη διάβρωση επιφανειακού νερού (πράγμα που θα σήμαινε ότι κάποτε το κλίμα ήταν θερμό και υγρό και έπεφταν βροχές) ή από άλλου είδους διάβρωση που υποσκάπτει το έδαφος όταν το κλίμα είναι ψυχρό και ξηρό.
Ο νέος χάρτης ενισχύει την πρώτη άποψη περί βροχών και ωκεανού, μιας ανάλογης δηλαδή γεωφυσικής διαδικασίας που έχει λειτουργήσει και στη Γη.
enet.gr
