Από την Δευτέρα μετά την Κυριακή των Αγίων Πάντων αρχίζει η νηστεία των Αγίων Αποστόλων, η νηστεία δηλαδή που είναι αφιερωμένη στους Αγίους Αποστόλους και η διάρκειά της ποικίλει αναλόγως με την ημερομηνία τελέσεως της εορτής τού Πάσχα από την οποία εξαρτάται η έναρξή της, δηλαδή η Κυριακή των Αγίων Πάντων.



Η νηστεία αυτή είναι αρχαιοπαράδοτος στην Εκκλησία μας. Πρώτος ο Μέγας Αθανάσιος αναφέρει νηστεία μιάς εβδομάδος μετά την Πεντηκοστή. «Τη γαρ εβδομάδι μετά την αγίαν πεντηκοστήν ο λαός νηστεύσας εξήλθε περί το κοιμητήριον εύξασθαι» (εγράφη περί το 357).

Αυτός μεν αναφέρει την νηστεία αυτή αμέσως μετά την Πεντηκοστή, αλλά το βιβλίο των Αποστολικών Διαταγών, το οποίο έχει γραφεί πενήντα περίπου έτη αργότερα και απηχεί αποστολοπαράδοτες εντολές και συνήθειες, την αναφέρουν μία εβδομάδα μετά την Πεντηκοστή, δηλαδή μετά την εορτή των Αγίων Πάντων. «Μετά ουν το εορτάσαι υμάς την πεντηκοστήν εορτάσατε μίαν εβδομάδα και μετ’ εκείνην νηστεύσατε μίαν, δίκαιον γαρ και ευφρανθήναι επί τη εκ Θεού δωρεά και νηστεύσαι μετά την άνεσιν». Όπως φαίνεται από το χωρίο των Αποστολικών Διαταγών, η περί ης ο λόγος νηστεία σχετιζόταν με την χαρμόσυνη περίοδο από το Πάσχα μέχρι την Πεντηκοστή, μετά την οποία έπρεπε να επέλθει κάποιας μορφής αντίδραση, ώστε να μετριασθεί η χαρμόσυνη διάθεση.

Επειδή οι απόστολοι είχαν αρχίσει το κήρυγμα μετά την Πεντηκοστή, οι μετ’ αυτήν ημέρες ήσαν αφιερωμένες σ’ αυτούς. Γι’ αυτό και στις συριακές πηγές η νηστεία αυτή ονομαζόταν των Αγίων Αποστόλων αν και δεν είχε ακόμη εισαχθεί από τη Δύση στην Ανατολή η εορτή των Αγίων Αποστόλων τής 29ης Ιουνίου. Κατ’ αυτήν περίπου την περίοδο εισάγεται και η αρχικώς ολιγοήμερη νηστεία των Χριστουγέννων. Και οι δύο, κατ’ αφομοίωση τής νηστείας τής Μεγάλης Τεσσαρακοστής, γίνονται τεσσαρακονθήμερες αργότερα περίπου τον 6ο αι. από τους μοναχούς τής Συρίας και της Παλαιστίνης.

Πρώτη γραπτή αναφορά γι’ αυτές τις δύο νέες τεσσαρακοστές κάνει λόγο ο Άγ. Αναστάσιος ο Σιναϊτης, ηγούμενος τής Μονής τού Σινά κατά τον 7ο αι., έπειτα ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Νικηφόρος καθώς και ο Όσ. Θεόδωρος ο Στουδίτης (αμφότεροι αρχές 9ου αι.).

Η νηστεία όμως των Αγ.Αποστόλων δεν διατηρήθηκε ως τεσσαρακονθήμερος αλλά περιορίσθηκε. Η εορτή των Αγίων Αποστόλων, όπως προελέχθη, δεν υπήρχε αρχικώς στην Ανατολή. Όταν όμως εισήχθη, η νηστεία εκείνη εξελήφθη ως προπαρασκευαστική τής εορτή των. Γι’ αυτό και από τότε διαρκεί τόσες ημέρες όσες μεσολαβούν μεταξύ της εορτής των Αγίων Πάντων και της εορτής των Αγίων Αποστόλων, των οποίων ημερών ο αριθμός, ως γνωστόν κατ’ έτος είναι διαφορετικός, ανάλογα με την ημερομηνία, κατά την οποία θα εορτασθεί το Πάσχα, δεν υπερβαίνει όμως τις 30 ημέρες (σύμφωνα με το νέο ημερολόγιο).

Η τροποποίηση αυτή έγινε μεταξύ 7ου και 9ου αι. και κατ’ αρχάς πιθανώς στην Κωνσταντινούπολη, η οποία τον 5ο αι. πρώτη δέχθηκε από τη Ρώμη την εορτή των Αγίων Αποστόλων τής 29ης Ιουνίου και της οποίας Εκκλησίας η σημασία ενισχύθηκε μετά την κατάκτηση των άλλων πατριαρχείων από τους Άραβες, ώστε το παράδειγμά της επέδρασε σε όλη την Ορθόδοξη Ανατολή. Ο Όσ.Θεόδωρος ο Στουδίτης αναφέρει ότι όπως κατά τη νηστεία τού Πάσχα έτσι και κατά την νηστεία των Χριστουγέννων, έτρωγαν μία φορά την ημέρα, την ενάτη ώρα (3μ.μ.) «διά την σμικρότητα των ημερών», ενώ κατά την νηστεία των Αποστόλων και τής Κοιμήσεως τής Θεοτόκου, έτρωγαν δύο φορές, την ενάτη και νωρίς το βράδυ.

Επιτρέπονταν περίπου οι τροφές, οι οποίες και σήμερα επιτρέπονται. Αν κατά την νηστεία των Αποστόλων και των Χριστουγέννων συνέπιπτε εορτή, κατά την οποία δεν αναγινώσκονταν οι Ώρες, επιτρεπόταν να φάγουν ψάρι, τυρί και αυγά. Κατ’ αυτές τις εορτάσιμες ημέρες το μεσημεριανό γεύμα λαμβανόταν περί την έκτη ώρα (12μ.), το δε βραδυνό κατά την ίδια με τις υπόλοιπες περιόδους ώρα.

Προϊόντος του χρόνου όμως οι νηστείες αυτές (Χριστουγέννων και Αγ.Αποστόλων) επιβλήθηκαν σε τέτοια έκταση και ένταση, ώστε ίσχυσαν όχι μόνον για τους μοναχούς αλλά και για τους κληρικούς και λαϊκούς. Όμως αυτό έγινε μετά το τέλος τού 12ου αι. και τούτο εξαιτίας των μοναστηριακών κτητορικών τυπικών. Υπήρχαν δηλαδή Τυπικά διαφόρων Μοναστηριών, τα οποία είχαν συνταχθεί από τους ιδρυτές τους και εκεί αυτοί όριζαν την έκταση αλλά και την ποιότητα των δύο αυτών νηστειών και τις οποίες όφειλαν να τηρούν οι μοναχοί τους. Από εκεί άρχισαν να εισέρχονται, κυρίως λόγω ευσεβείας, και ανάμεσα στις τάξεις των κληρικών και λαϊκών. Βαθμηδόν επικράτησαν για όλους και έκτοτε τηρούνται από τους χριστιανούς μας.

Αναφέρουν για την αξία και τη σημασία της νηστείας:
1) ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός:
« Πρέπει και ημείς, αδελφοί μου, οι ευσεβείς χριστιανοί, να νηστεύωμεν πάντοτε, μα περισσότερον την Τετράδη, διατί επουλήθηκε ο Κύριος και την Παρασκευή διατί εσταυρώθη. Ομοίως έχομε χρέος να νηστεύωμεν και τες άλλες Τεσσαρακοστές, καθώς εφώτισε το Άγιον Πνεύμα τους αγίους Πατέρας της Εκκλησίας μας και μας έγραψαν δια να νηστεύωμεν, να νεκρώνωμεν τα πάθη, να ταπεινώνωμεν τη σάρκα, το σώμα.»
2) ο Άγιος Βασίλειος :
« MΗΝ ΠΕΡΙΟΡΙΖΕΙΣ όμως το καλό της νηστείας μόνο στην αποχή από το φαγητό. Γιατί πραγματική νηστεία είναι μόνο να μην κάνεις τίποτε άδικο. “Να Λύνεις κάθε δεσμό αδικίας”. Συγχώρησε τον πλησίον σου για το κακό που σού έκανε και ξέχασε αυτά πού σού χρωστάει» .
«Η νηστεία σας να είναι καθαρή απο δικαστικές πράξεις και προστριβές.” Κρέας δέν τρως, αλλά κατασπαράζεις τον αδελφό σου. Νηστεύεις το κρασί, αλλα είσαι σπάταλος στις αδικίες. Περιμένεις να έρθει το βράδυ για να φάς αλλά ξοδεύεις ολη την ημέρα σου στα δικαστήρια. ” Αλοίμονο σε κείνους που δεν μεθάνε απο κρασί, αλλά απο τις αδικίες.»

Αρχίζει από την Δευτέρα μετά την Κυριακή των Αγίων Πάντων μέχρι και την 28η Ιουνίου.

Καταλύουμε ψάρι, ενώ απέχουμε από κρέας, γαλακτερά και αυγά. Ψάρι τρώμε, αν θέλουμε, όλες τις ημέρες, εκτός φυσικά της Τετάρτης και της Παρασκευής κατά τις οποίες έχουμε νηστεία. Το ίδιο ισχύει (δηλαδή νηστεύουμε αυστηρά) και για την παραμονή της εορτής, εκτός κι αν συμπέσει Σάββατο η Κυριακή. Ψάρι καταλύουμε και κατά την εορτή του Γενεσίου του Τιμίου Προδρόμου (24 Ιουνίου), οποιαδήποτε ημέρα κι αν πέσει. Αν η εορτή των Αγ. Αποστόλων Πέτρου και Παύλου (29 Ιουνίου) πέσει ημέρα Τετάρτη ή Παρασκευή, καταλύουμε μόνο ψάρι.

http://agiasofiapeiraios.blogspot.gr/20 ... _7838.html

Επειδή το θέμα της νηστείας είναι σοβαρό και αφορά όλους τους συνειδητούς χριστιανούς, παραθέτω όλες τις νηστείες της εκκλησίας μας αναλυτικά, ποιοί και πότε δεν πρέπει να νηστεύουν, και αν η νηστεία έχει σχέση και αποτελεί προετοιμασία για την θεια κοινωνία.

ΟΙ ΝΗΣΤΕΙΕΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΜΑΣ

1. Η Μεγάλη Τεσσαρακοστή:

Αρχίζει την Καθαρά Δευτέρα και τελειώνει την Κυριακή της Αναστάσεως. Είναι η πιο αυστηρή νηστεία όλου του χρόνου (λάδι καταλύουμε μόνο Σάββατο και Κυριακή). Γίνεται ως προετοιμασία για την συμμετοχή μας στα Σωτήρια Πάθη του Χριστού, του Κυρίου μας και στην χαρά της Αναστάσεως.

Κατά την Μεγάλη Τεσσαρακοστή γίνονται οι εξής καταλύσεις:

Όποια μέρα κι αν πέσει η εορτή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου καταλύουμε ψάρι, και των αγίων 40 Μαρτύρων τρώμε λάδι. Επίσης των Βαΐων καταλύεται ψάρι.

2. Η νηστεία των Χριστουγέννων:

Αρχίζει από της 15 Νοεμβρίου και τελειώνει στις 24 Δεκεμβρίου. Κατά την νηστεία αυτή τρώμε ψάρι (όλες τις ημέρες πλην Τετάρτης και Παρασκευής) από την αρχή της μέχρι και την 17η Δεκεμβρίου (αν δεν είναι Τετάρτη ή Παρασκευή). Ψάρι καταλύουμε επίσης και κατά την εορτή των Εισοδίων της Θεοτόκου, οποιαδήποτε ημέρα κι αν πέσει.

Από την 18η μέχρι και την 24η Δεκεμβρίου, παραμονή της εορτής, επιτρέπεται μόνο η κατάλυση οίνου και ελαίου εκτός, βέβαια, των ημερών Τετάρτης και Παρασκευής που θα παρεμβληθούν και κατά τις οποίες τηρούμε ανέλαιη νηστεία. Επίσης, με ξηροφαγία θα πρέπει να νηστεύουμε την πρώτη ημέρα της νηστείας, 15η Νοεμβρίου, καθώς και την παραμονή της εορτής, εκτός βέβαια κι αν πέσουν Σάββατο ή Κυριακή.

3. Νηστεία της Παναγίας:

Από την 1η Αυγούστου μέχρι και την 14η Αυγούστου νηστεύουμε προς τιμήν της εορτής της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, της μεγαλύτερης Θεομητορικής εορτής του ορθοδόξου εορτολογίου. Η νηστεία αυτή είναι αυστηρή. Νηστεύουμε από λάδι όλες τις ημέρες. Κατάλυση οίνου και ελαίου έχουμε μόνο τα Σάββατα και τις Κυριακές που παρεμβάλλονται.

Ψάρι καταλύουμε μόνο στην εορτή της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος μας (6 Αυγούστου).

Εάν η ημέρα της Κοιμήσεως της Θεοτόκου (15 Αυγούστου) συμπέσει ημέρα Τετάρτη ή Παρασκευή, τρώμε μόνο ψάρι και όχι κρέας.

4. Νηστεία των Αγίων Αποστόλων:

Αρχίζει από την Δευτέρα μετά την Κυριακή των Αγίων Πάντων μέχρι και την 28η Ιουνίου. Συνήθως η νηστεία αυτή είναι πολύ μικρή. Καταλύουμε ψάρι, ενώ απέχουμε από κρέας, γαλακτερά και αυγά. Ψάρι τρώμε, αν θέλουμε, όλες τις ημέρες, εκτός φυσικά της Τετάρτης και της Παρασκευής κατά τις οποίες
έχουμε νηστεία. Το ίδιο ισχύει ( δηλαδή νηστεύουμε αυστηρά ) και για την παραμονή της εορτής, εκτός κι αν συμπέσει Σάββατο η Κυριακή. Ψάρι καταλύουμε και κατά την εορτή του Γενεσίου του Τιμίου Προδρόμου (24 Ιουνίου), οποιαδήποτε ημέρα κι αν πέσει. Αν η εορτή των Αγ. Αποστόλων Πέτρου και Παύλου (29 Ιουνίου) πέσει ημέρα Τετάρτη ή Παρασκευή, καταλύουμε μόνο ψάρι.

Αυστηρή Νηστεία κάνουμε και στις εξής ημέρες:
1) 5 Ιανουαρίου (παραμονή Θεοφανείων, λόγω του ότι προηγείται σαν ημέρα, Δεσποτικής εορτής και όχι όπως εσφαλμένα υποστηρίζουν πολλοί λόγω του ότι θα πιούμε Μ. Αγιασμό).
2) 14 Σεπτεμβρίου (Ύψωση του Τιμίου Σταυρού), γιατί είναι κάτι το ανάλογο με την Μεγάλη Παρασκευή.

3) 29 Αυγούστου (αποτομή της Τίμιας Κεφαλής του Προδρόμου) σε ένδειξη πένθους για την άδικη θανάτωση του αγιοτέρου ανθρώπου της παγκόσμιας Ιστορίας.

(Ανώτερη από τον Πρόδρομο είναι μόνο η Παναγία).

Π ρ ο σ ο χ ή: Αν οι τρεις αυτές ημέρες τύχουν Σάββατο η Κυριακή, τρώμε λάδι. ΄Eνα Σάββατο νηστεύουμε το λάδι, το Μεγάλο Σάββατο. Και καμία Κυριακή, γιατί η Κυριακή είναι η εορτή χαρμόσυνη: εορτή της Ανάστασης του Χριστού.

Η αποκοπή πολλών χριστιανών από τις εκκλησιαστικές τους ρίζες, η εκκοσμίκευση του φρονήματος και του τρόπου ζωής και η ατομικιστική - ευσεβιστική (και γι' αυτό εγωιστική) προσέγγιση θεμάτων της πίστεως, αποτελούν σημαντικά εμπόδια στην ορθή κατανόηση του πνεύματος της Εκκλησίας και της σημασίας των διαφόρων θεσμών της. Άλλοτε οι άνθρωποι ζούσαν εν τη Εκκλησία, η Εκκλησία ενέπνεε και διαμόρφωνε τον τρόπο ζωής τους. Σήμερα οι πολλοί ζουν έξω από το πνεύμα αυτό. Εμπνέονται από άλλο πνεύμα, ξένο προς την Εκκλησία, και διαμορφώνουν τον τρόπο ζωής τους έξω από κάθε χριστιανική προοπτική. Όλα αυτά δημιουργούν μεγάλες δυσκολίες και για τη θέση της νηστείας στη χριστιανική μας ζωή σήμερα.

Η πνευματική ζωή δεν είναι επιφανειακή ή αισθησιακή, αλλά βαθύτερη και υπαρξιακή. Περνάει μέσα από την εμπειρία του θανάτου, για να προχωρήσει στην ανάσταση. Είναι ζωή που απαιτεί τη θυσία της σάρκας και των αισθήσεων, και καλλιεργείται με τη δύναμη και το φωτισμό του Αγίου Πνεύματος.

Η χριστιανική μας ζωή δεν νοείται χωρίς άσκηση. Στην ασκητική αυτή προσπάθεια ιδιαίτερα σημαντική θέση κατέχει η νηστεία.

Η νηστεία είναι εντολή του Θεού. Η πρώτη. Την έδωσε στον Αδάμ μέσα στον Παράδεισο. Το νόημα της νηστείας είναι: με το όπλο της νηστείας να συνηθίσουν οι άνθρωποι στην υπακοή στον Θεό και στην πάλη κατά του διαβόλου.

Ο Χριστός, τόνισε ακόμη περισσότερο την αξία της νηστείας με τα λόγια, «το γένος τούτο ουκ εκπορεύεται ει μη εν προσευχή και νηστεία». Η Εκκλησία, για να μη γίνονται υπερβολές, καθόρισε τι πρέπει να τρώμε την κάθε ημέρα και εποχή.

Έτσι έχουμε:

Ημέρες αυστηρής νηστείας, είναι η Τετάρτη και η Παρασκευή όλου του χρόνου και ιδιαίτερα των περιόδων νηστείας (σαρακοστών).

Νηστεία σημαίνει φαγητό χωρίς λάδι.
Την Παρασκευή νηστεύουμε, επειδή Παρασκευή σταυρώθηκε ο Κύριος. Σταυρώνουμε με την νηστεία μας τον κακό εαυτό μας, για να μας ελεήσει τους ανάξιους, όπως ελέησε τον εσταυρωμένο ευγνώμονα ληστή.

Την Τετάρτη, για να ενθυμούμεθα ότι ένας από τους μαθητές του ο Ιούδας, ο Ισκαριώτης Τον πρόδωσε ημέρα Τετάρτη.

Όταν οι ημέρες, που έχουμε χρέος να κάνουμε αυστηρή νηστεία, συμπέσουν με κάποια μεγάλη εορτή, γίνεται «κατάλυση», (δηλαδή χαλάρωση της νηστείας). Αν είναι εορτή αγίου, ΚΑΤΑΛΥΟΥΜΕ λάδι. Αν είναι εορτή της Παναγίας ή του Προδρόμου, ΚΑΤΑΛΥΟΥΜΕ ψάρι (πλήν της 29ης Αυγούστου ημέρα της αποτομής της Τίμιας Κεφαλής του Προδρόμου).

Οι ημέρες Δευτέρα, Τρίτη, Πέμπτη, Σάββατο και Κυριακή είναι ημέρες καταλύσιμες, δηλαδή καταλύουμε ότι θέλουμε, εκτός από τις περιόδους νηστειών.

Το Σάββατο και την Κυριακή δεν επιτρέπεται ποτέ να γίνει αυστηρή νηστεία, δηλαδή χωρίς λάδι. Όλο το χρόνο ένα μόνο Σάββατο νηστεύουμε το λάδι, το Μεγάλο Σάββατο, επειδή την ημέρα αυτή ο Χριστός είναι σωματικά στον Τάφο και η ψυχή Του έχει κατέβει στον Άδη να αναστήσει τον προπάτορα Αδάμ και όλους όσους θα πίστευαν στο κήρυγμα Του.

Περίοδοι Απολυτές:


Η Εκκλησία δεν καθόρισε μόνο περιόδους νηστείας. Καθόρισε και περιόδους «απολυτές», που τρώμε από όλες τις ημέρες και την Τετάρτη και την Παρασκευή. Τέτοιες περίοδοι είναι οι εξής:

1)Το Άγιο Δωδεκαήμερο.

Δηλαδή από 25 Δεκεμβρίου μέχρι και τις 6 Ιανουαρίου με εξαίρεση την παραμονή των Θεοφανείων (αναφερθήκαμε παραπάνω).

2) Η Διακαινήσιμος, δηλαδή η εβδομάδα του Πάσχα.

3) Η εβδομάδα μετά την Πεντηκοστή (μέχρι των αγίων Πάντων).

4) Οι τρεις εβδομάδες που προηγούνται της Μεγάλης Τεσσαρακοστής (Απόκριες). Κατά τις 3 αυτές εβδομάδες έχουμε μια ποικιλία διατάξεων, που είναι οι εξής:

-Την πρώτη εβδομάδα (του Τελώνου και Φαρισαίου) έχουμε κατάλυση εις πάντα.

-Την δεύτερη εβδομάδα (από του Ασώτου μέχρι των Απόκρεω) τρώμε απ' όλα, αλλά νηστεύουμε από την Τετάρτη και την Παρασκευή χωρίς λάδι.

-Την Τρίτη εβδομάδα, της Τυρινής, τρώμε από όλα τα άλλα εκτός από κρέας, όλες τις ημέρες, τρώμε και Τετάρτη και την Παρασκευή.


Καταλύσεις Κινητών Εορτών:

Κυριακή των Βαΐων:
Κατάλυση ιχθύος.

Τετάρτη της Μεσοπεντηκοστής:
Κατάλυση ιχθύος.

Τετάρτη της Αποδόσεως του Πάσχα:
Κατάλυση ιχθύος.

Εορτή της Μεταμορφώσεως:
Κατάλυση ιχθύος όποια μέρα και αν πέσει.

Εορτή της Υπαπαντής:
Kατάλυση ιχθύος εάν πέσει Τετάρτη ή Παρασκευή.
_______________________________________________________
Νηστίσιμες τροφές
Λαχανικά, όσπρια, πατάτες, ζυμαρικά, ξηροί καρποί, ελιές, φρούτα.
Επίσης, όταν νηστεύουμε και δεν τρώμε ούτε το λάδι, δεν πίνουμε ούτε κρασί ούτε και οινοπνευματώδη ποτά.
Μόνο τις ημέρες εκείνες που τρώμε τουλάχιστον το λάδι, επιτρέπονται το κρασί και τα οινοπνευματώδη.

Να σημειώσουμε εδώ, ότι όταν λέμε πως την ημέρα αυτή τρώμε το ψάρι, σημαίνει ότι δεν τρώμε κρέας, γαλακτερά, τυροκομικά και αυγά (τρώμε δηλαδή μόνο το ψάρι και το λάδι).

Στις δύο παραπάνω νηστείες μόνο λάδι - ψάρι ΣαβατοΚύριακα ( 1ος τρόπος αυστηρός),....ή λάδι – ψάρι πλήν Δευτέρας-Τετάρτης- Παρασκευής ( 2ος τρόπος ελαφρότερος).

Εφ’ όσον κατά την Μ. Τεσσαρακοστή η νηστεία έγινε κανονικά, τότε επιτρέπεται η Θεία Κοινωνία την εβδομάδα της Διακαινησίμου κάθε μέρα, ακόμη και μετά από γεύμα με κρέας και δείπνο με γαλακτερά την προηγουμένη της Θ. Κοινωνίας.

Εις ότι αφορά την Θ. Κοινωνία από των Χριστουγέννων μέχρι των Θεοφανείων, εφ’ όσον η νηστεία των Χριστουγέννων έγινε κανονκά, τότε επιτρέπεται η Θεία Κοινωνία κάθε μέρα με γαλακτερά μεσημέρι και βράδυ της προηγουμένης της Θ. Κοινωνίας.

Οι εορτάζοντες την ονομαστική τους εορτή ή του Αγίου της ενορίας τους, εφ’ όσον η ημέρα αυτή είναι νηστίσιμη, τότε προσφέρουν ψάρι χωρίς αυγά και τυρί και γλυκά μόνο με λάδι.

Για Θεία Κοινωνία το Σάββατο του Ασώτου κανονική κατάλυση όλη την εβδομάδα, με λάδι μόνο το μεσημέρι της Παρασκευής και νηστεία το βράδυ.

Για Θεία Κοινωνία την Κυριακή του Ασώτου πάλι κατάλυση όλη την εβδομάδα με λάδι μόνο το μεσημέρι του Σαββάτου και νηστεία το βράδυ.

Για Θεία Κοινωνία το Σάββατο της Τυρινής τρώμε κανονικά τα της λευκής νηστείας – τα πάντα εκτός κρέατος – και την Παρασκευή λάδι το μεσημέρι και το βράδυ νηστεία.

Για Θεία Κοινωνία την Κυριακή της Τυρινής την Παρασκευή κανονικά τα της λευκής Νηστείας και το Σάββατο λάδι το μεσημέρι και το βράδυ νηστεία.

Για Θεία Κοινωνία την Κυριακή του Θωμά την προηγουμένη το μεσημέρι τρώμε γαλακτερά και το βράδυ Νηστεία.

Για Θεία Κοινωνία την ημέρα της Αναλήψεως την προηγουμένη τρώμε ψάρι το μεσημέρι και το βράδυ Νηστεία.

Για Θεία Κοινωνία την επόμενη των Χριστουγέννων το μεσημέρι της προηγουμένης τρώμε κρέας και το βράδυ γαλακτερά.
_____________________________________________________________
Όλα τα παραπάνω μπορούν να αλλάξουν και μόνο όταν υπάρχουν λόγοι υγείας, τότε μπορούμε με την καθοδήγηση και ευλογία του πνευματικού μας να γίνει αλλαγή στην νηστεία μας, η και κατάργηση ακόμα, και να καταλύουμε ανάλογα με την ασθένεια κατά την οποία μας υπέδειξε ο ιατρός για την σίτιση μας κατά την περίοδο της αναρρώσεως.
Η νηστεία είναι για να χαλιναγωγήσουμε τα πάθει μας και όχι να φθείρουμε και να σκοτώσουμε το σώμα μας που είναι ναός του Αγίου Πνεύματος.
_____________________________________________________________

Χρειάζεται νηστεία πριν τη Θεία Κοινωνία; Θεία Κοινωνία χωρίς… νηστεία;

Μέσα στην Αγία Γραφή ακούγεται η πρόσκληση «υιέ μου δος μοι σην καρδίαν». Την καρδιά του ανθρώπου ζητά ο Θεός, για να ζει και να αναπνέει με το θέλημά Του. Μέσα ακόμη όμως και στον χώρο των λεγομένων πιστών δεν κυριαρχεί, δυστυχώς, το θέλημα του Θεού, αλλά το ίδιον θέλημα. Εδώ τα πράγματα γίνονται τραγικά, διότι ενώ γνωρίζουν το λόγο του Θεού, όμως τον διαμορφώνουν σύμφωνα με τα μέτρα τους.

Πνευματικοί «γέροντες» κόβουν και ράβουν όπως βολεύει στην άνεση και την ευκολία των τέκνων τους, μόνο και μόνο για να μη τους χάσουν και να ονομάζονται οι ίδιοι καλοί και άγιοι και όχι για να καθοδηγούν αυτούς που τους εμπιστεύτηκε ο Θεός προς την σωτηρία τους. Νομοθετούν δικές τους γνώμες και παραθέτουν παραδόσεις που έλαβαν χωρίς να ελέγξουν αν είναι η Παράδοση της Εκκλησίας, άσχετα αν είναι κάτι το παλαιικό. Κάθε παλαιικό δεν είναι και παράδοση του Ευαγγελίου. Το θέλημα του Θεού αντικαθίσταται με ένα «έτερον ευαγγέλιον» και γίνεται ένας σκοτεινός ανελεύθερος γεροντισμός με παραδόσεις ανίερες και εντάλματα ανθρώπων χάριν επιβολής εξουσίας πνευματικής και αιχμαλωσίας ψυχών.

Έτσι π.χ. για το θέμα της Θείας Κοινωνίας δεν επικρατεί το θέλημα του Θεού, αλλά η παράδοση των ανθρώπων. Φορτώνουν τους χριστιανούς με δυσβάστακτα βάρη και «παραδόσεις» και αυτό γίνεται έμμεσα η αιτία να απομακρύνονται από την Θεία Κοινωνία. Επιβάλλουν δηλαδή νηστείες του λαδιού και του αλάδωτου με έντονο τον καταναγκασμό και τον φόβο. Ορίζουν χρόνους και διαστήματα προσέλευσης στο Μυστήριο, αγνοώντας το λόγο του Χριστού και την Ιερά Παράδοση της Εκκλησίας περί συνεχούς Θείας Κοινωνίας. Απαιτούν την νηστεία ως απαραίτητο γεγονός πριν από την μετοχή τους στο Μυστήριο, πράγμα που δεν υπάρχει πουθενά γραμμένο ή παραδεδομένο. Όλα εστιάζονται στο τι θα φάγουν και τι θα πιουν και πότε και μέχρι ποια ώρα, και αφήνουν την κύρια καλλιέργεια της πνευματικής προετοιμασίας που συγκεκριμενοποιείται στην πρόσκληση: «μετά φόβου Θεού, πίστεως και αγάπης προσέλθετε». Πολλοί χριστιανοί λοιπόν απέχουν της Θείας Κοινωνίας, διότι δεν νήστεψαν παρ’ όλον που ο πόθος τους είναι ασυγκράτητος και η μετάνοια ενεργή και ζώσα…αντιθέτως πολλοί θρησκευόμενοι έρχονται και κοινωνούν επειδή νήστεψαν με ένα άγριο κυνηγητό αποχής του φαγητού, ικανοποιημένοι με το έργο τους αυτό, διότι ζει μέσα τους φαρισαϊκά ένας εσωτερικός αυτοηδονισμός του δήθεν αγίου και αξίου.

Για να προσέλθουμε λοιπόν στο Μέγα Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι, έχοντας βεβαίως πάρει και την ευλογία του πνευματικού μας πατέρα ο οποίος βλέποντας την μετάνοιά μας, αναγνωρίζοντας την διάθεσή μας να μεταμορφωθούμε σε καινούς ανθρώπους μας προτρέπει μετά φόβου πίστεως και αγάπης να προσέλθουμε στο Μέγα Μυστήριο.

Για να μην παρεξηγηθούμε λοιπόν, ο κάθε χριστιανός θα πρέπει να προετοιμάζεται ορθά για να λάβει τον ίδιο τον Κύριο μέσα του. Όμως όσον αναφορά την αποχή από τις τροφές (νηστεία), πουθενά η Εκκλησία δεν έχει βάλει κάποιον τέτοιον κανόνα, αλλά η Εκκλησία λέγει: ο Χριστιανός θα πρέπει να νηστεύει την Τετάρτη και την Παρασκευή, την Σαρακοστή Χριστουγέννων και Πάσχα, Δεκαπενταύγουστο κ.τ.λ. Η Εκκλησία λοιπόν έχει συγκεκριμένες ημέρες μέσα στο έτος και προτρέπει τους πιστούς να νηστέψουν.

ΠΟΥΘΕΝΑ η Εκκλησία δεν έχει πει ότι είναι κανόνας να νηστέψεις για να κοινωνήσεις. Νηστεύεις όλες τις καθορισμένες νηστείες της Εκκλησίας μας; Εάν ναι τότε δεν θα έπρεπε να σε απασχολεί άλλο αυτό το θέμα. Όμως εάν ο πνευματικός σου πατέρας κρίνει ότι για την δική σου καλύτερη προετοιμασία καλό θα ήταν να νηστέψεις π.χ. μία ημέρα, θα το κάνεις για την υπακοή στον πνευματικό σου και όχι διότι είναι κανόνας της Εκκλησίας μας.

Εάν δεν ίσχυε το παραπάνω τότε είναι παράλογο η Εκκλησία να θεσπίσει συγκεκριμένες νηστίσιμες ημέρες του έτους, αλλά θα έλεγε να νηστεύουμε 1,2,3 ημέρες πριν κοινωνήσουμε. Επίσης τα μικρά παιδάκια θα έπρεπε να νηστεύουν και αυτά, να κάνουν αλάδωτο!!! Νηστεία λοιπόν και Θεία Κοινωνία δεν συνδέονται άμεσα, ίσως έμμεσα υπό το πρίσμα του ασκητικού φρονήματος που θα πρέπει να έχουμε όλοι.
Το παράλογο είναι ότι πολλές φορές επιμένουμε τόσο πολύ στην προετοιμασία μας πριν την Θεία Μετάληψη και όταν πλέον κοινωνήσουμε χαλαρώνουμε. Δηλαδή από την μία μεριά όταν δεν έχουμε τον Χριστό μέσα μας, απέχουμε από τροφές, εγκρατευόμαστε κ.λ.π. (και καλά κάνουμε), όμως όταν έχουμε μέσα μας τον Χριστό όταν έχουμε κοινωνήσει το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου μας το ασκητικό αυτό φρόνημα εξαφανίζεται, λες και δεν χρειάζεται πλέον μιας και ο σκοπός επιτεύχθηκε, κοινωνήσαμε!

Όμως πως είναι δυνατόν ενώ δεν έχω τον Χριστό μέσα μου να ασκούμαι και όταν τον πάρω μέσα μου πλέον να γίνομαι απρόσεκτος όσον αναφορά πνευματικά θέματα; Όταν δηλαδή, πριν κοινωνήσω μου «απαγορευόταν» να κάνω κάποια πράγματα, τώρα που κοινώνησα, τώρα που έγινα και εγώ χριστός να μην μου απαγορεύονται;

Άρα διαπιστώνουμε ότι το σκεπτικό πολλών αν όχι όλων των χριστιανών είναι λάθος. Δεν σημαίνει ότι αφού κοινώνησα μπορώ χωρίς καμία αναστολή να κάνω το οτιδήποτε, αντιθέτως αφού έχω κοινωνήσει θα πρέπει ακόμα περισσότερο να είμαι προσεκτικός, σε πνευματική εγρήγορση ώστε όντως η Θεία Κοινωνία να ενεργήσει μέσα μου και να με μεταμορφώσει, να με βοηθήσει να ξεπεράσω αδυναμίες και να γίνει όντως το εφόδιο αυτό το οποίο θα με οδηγήσει στην Αιώνια Ζωή.

============================

Επειδή πράγματι πολλές φορές υπάρχει άγνοια για το τόσο σοβαρό θέμα της θειας κοινωνίας καλό είναι να βγουν φωτοαντίγραφα από όλα τα παραπάνω και να μοιράζονται στους χριστιανούς για σωστή προετοιμασία που πολλές φορές αρκετοί άνθρωποι από άγνοια και επιπολαιότητα κοινωνούν νομίζοντας ότι επειδή νήστεψαν κάποιες ημέρες θεωρούν άξιους τους εαυτούς τους καταφρονώντας το μέγα μυστήριο της μετανοίας και εξομολογήσεως καταδικάζοντας τους εαυτούς τους πολλές φορές σε ανίατες ασθένειες η και στον θάνατο ακόμα κατά τον Απ. Παύλο. Α’ Κορινθίους 26-30
26 ὁσάκις γὰρ ἂν ἐσθίητε τὸν ἄρτον τοῦτον καὶ τὸ ποτήριον τοῦτο πίνητε, τὸν θάνατον τοῦ Κυρίου καταγγέλλετε, ἄχρις οὗ ἂν ἔλθῃ. 27 ὥστε ὃς ἂν ἐσθίῃ τὸν ἄρτον τοῦτον ἢ πίνῃ τὸ ποτήριον τοῦ Κυρίου ἀναξίως, ἔνοχος ἔσται τοῦ σώματος καὶ αἵματος τοῦ Κυρίου. 28 δοκιμαζέτω δὲ ἄνθρωπος ἑαυτόν, καὶ οὕτως ἐκ τοῦ ἄρτου ἐσθιέτω καὶ ἐκ τοῦ ποτηρίου πινέτω· 29 ὁ γὰρ ἐσθίων καὶ πίνων ἀναξίως κρῖμα ἑαυτῷ ἐσθίει καὶ πίνει, μὴ διακρίνων τὸ σῶμα τοῦ Κυρίου. 30 διὰ τοῦτο ἐν ὑμῖν πολλοὶ ἀσθενεῖς καὶ ἄρρωστοι καὶ κοιμῶνται ἱκανοί….

Κανονικα ειναι αλαδωτο τις Τεταρτες και Παρασκευες ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ (και τις Δευτέρες για οσους μπορουν και θέλουν, προαιρετικά.)
Ψάρι επιτρέπεται ΜΟΝΟ το Σαββατοκυριακο, οχι τις καθημερινες.

Οστρακοειδη κ μαλακια κλπ επιτρέπονται ΜΟΝΟ οταν επιτρέπεται το λάδι και το κρασι (δηλαδη οχι τις Τετάρτες κ Παρασκευες που ειναι αλαδωτο)

To θέμα επεξεργάστηκε και καθαρίστηκεε.
Οι δημοσιεύσεις οι σχετικές με τα ημερολόγια μεταφέρθηκαν στο ήδη υπάρχων θέμα.

http://www.filoumenos.com/forum/viewtop ... 78&t=15122
Παρακαλώ εδω να μείνουμε στο θέμα της νηστείας για τα υπόλοιπα στο σχετικό θέμα.

omg,σχετικά με αυτά που ανέφερες για τον τρόπο της νηστείας που τα αναφέρει;
Γιατί εγω άλλα γνωρίζω.

Παραθέτω σχετικό απόσπασμα

Μαρία Σωτηροπούλου
Δρ. θεολογίας

Οι προ των εορτών νηστείες της Ορθοδόξου Χριστιανικής Εκκλησίας

Από ΘΕΟΛΟΓΙΑ, τόμος 76, τεύχος 1, Αθήναι 2005.

........



II) «Ἡ νηστεία δὲ γε τῶν ἀποστόλων διὰ τὴν τούτων τιμήν. Καὶ δικαίως• ὅτι πλείστων ἀγαθῶν δι' αὐτῶν ἠξιώμεθα• καὶ ὅτι νηστείας οὗτοι καὶ ὑπακοῆς ἄχρι θανάτου καὶ ἐγκρατείας ἐργάται ὤφθησαν ἡμῖν καὶ διδάσκαλοι. Kαὶ Λατῖνοι τοῦτο καὶ ἄκοντες μαρτυροῦσι, διὰ νηστείας ἐν ταῖς μνήμαις αὐτῶν τιμῶντες αὐτούς»(118).

Ἡ νηστεία τῶν ἁγίων Ἀποστόλων κάνει τὴν ἐμφάνισή της τὸν ΣΤ' αἰῶνα(119) καί, ὅπως ὅλες οἱ νηστεῖες, ἔτσι καὶ αὐτὴ ἡ νηστεία ἔχει ἕνα συγκεκριμένο λόγο, γιὰ τὸν ὁποῖο ἐθεσπίσθη: Γιὰ τοὺς ἀνθρώπους ἐκείνους, στοὺς ὁποίους ἀνατέθη ἀπὸ τὸν Χριστὸ τὸ μεγάλο ἔργο διαδόσεως τῆς διδασκαλίας Του, τὸ ὁποῖον καὶ ἐπραγμάτωσαν μὲ κόπους, θλίψεις καὶ μαρτύριον, ἀλλ' ἐπιπροσθέτως μὲ τὴν ἐφαρμογὴ τοῦ τριπτύχου τῶν ἀρετῶν: Νηστεία, ἐγκράτεια, ὑπακοή(120). Ὁ ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης, βεβαίως, δὲν τονίζει τόσον τὴν τιμὴν στὸ πρόσωπον τῶν Ἀποστόλων, ὅσον τὴν νηστείαν, τὴν ὁποία ἔκαναν, προτοῦ εἰσέλθουν στὸ ἀποστολικό τους κήρυγμα(121).

Πρὶν ἀρχίσουν, συνεπῶς, τὸ ἔργον τῆς κηρύξεως τοῦ Εὐαγγελίου οἱ Ἀπόστολοι, μετὰ τὴν Πεντηκοστήν, ἐνήστευσαν. Ὁ Εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς γράφει στὶς Πράξεις: «Λειτουργούντων δὲ αὐτῶν τῷ Κυρίῳ καὶ νηστευόντων εἶπε τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον ἀφορίσατε δή μοι τὸν Βαρνάβαν καὶ τον Σαῦλον εἰς τὸ ἔργον ὅ προσκέκλημαι αὐτούς. Τότε νηστεύσαντες καὶ προσευξάμενοι καὶ ἐπιθέντες αὐτοῖς τὰς χεῖρας ἀπέλυσαν» (Πράξ. 13, 2-3). Καὶ ὁ Μ. Ἀθανάσιος λέγει: «Τῇ ἑβδομάδι μετὰ τὴν ἁγίαν Πεντηκοστὴν ὁ λαὸς νηστεύσας ἐξῆλθε περὶ τὸ κοιμητήριον εὔξασθαι»(122).

Εἶναι, συνεπῶς, βέβαιον, ὅτι ἡ ἀναφορὰ τῆς νηστείας τῶν ἁγίων Ἀποστόλων γίνεται μὲ παράλληλη ἀναφορὰ στὴν ἑβδομάδα τῆς Πεντηκοστῆς, ἡ ὁποία δὲν νηστεύεται γιὰ νὰ φανῆ ὅτι, μετὰ τὴν εὐφροσύνη ποὺ ἔζησαν οἱ ἄνθρωποι κατὰ τὴν ἐπιδημία τοῦ ἁγίου Πνεύματος, ἤρχιζε καὶ πάλιν ἡ νηστήσιμος περίοδος, ὅπως τὴν ἔζησαν καὶ οἱ Ἀπόστολοι. Καὶ στὶς Ἀποστολικὲς Διαταγὲς παρατηρεῖται σαφῶς αὐτὴ ἡ νηστεία: «Μετὰ οὖν τὸ ἑορτάσαι ὑμᾶς τὴν Πεντηκοστήν, ἑορτάσατε μίαν ἑβδομάδα καὶ μετ' ἐκείνην νηστεύσατε μίαν• δίκαιον γὰρ καὶ εὐφρανθῆναι ἐπὶ τῇ ἐκ Θεοῦ δωρεᾷ καὶ νηστεῦσαι μετὰ τὴν ἄνεσιν»(123). Ἐπιπροσθέτως, αὐτὴ ἡ νηστεία, μαζὶ μὲ τὴν νηστεία τοῦ σαρανταημέρου τῶν Χριστουγέννων, ἀναφέρεται καὶ εἰς τὸν ΙΘ' κανόνα τοῦ ἁγίου Νικηφόρου τοῦ Ὅμολογητοῦ(124). Συνεπῶς, καὶ κατ' αὐτὴν τὴν νηστεία
ἡ Τετάρτη καὶ Παρασκευὴ δὲν ἐπιτρέπουν λάδι καὶ ψάρι(125). Ἐὰν δὲ ἡ κυριώνυμος ἡμέρα εἶναι Τετάρτη ἢ Παρασκευή, γίνεται κατάλυση ἰχθύος καὶ ἐλαίου(126).

Σημειωτέον, ὅπως μᾶς πληροφορεῖ ὁ Ἀναστάσιος Ἀντιοχείας, ὅτι ἡ λεγομένη νηστεία τῶν ἁγίων Ἀποστόλων ἐνηστεύετο μέχρι τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου. Ἔξεκόπη ὅμως «δι' οἰκονομίαν» ἀπὸ τοὺς ἁγίους Πατέρες γιὰ δύο λόγους: Πρῶτον, διότι «περιέπιπτε» σὲ ἐθνικὲς νηστεῖες Ἀρμενίων, Ἰακωβιτῶν κ.λπ. καὶ δεύτερον, «διὰ τὴν ὀλιγωρίαν καὶ τὸ ἀπρόθυμον τῶν ἀνθρώπων». Ἀποτέλεσμα ἦταν νὰ ὁρισθῆ νηστεία ἀπὸ τῆς Δευτέρας τῶν ἁγίων Πάντων μέχρι τῆς ἑορτῆς τῶν ἁγίων Ἀποστόλων• νὰ διακοπῆ, καὶ νὰ γίνη πάλιν νηστεία «ἀπ' ἀρχῆς Αὐγούστου..., ἄχρι τῆς κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου»(127).


118. Συμεὼν Θεσσαλονίκης, Ἀπόκρισις ΝΔ', PG 155, 901Α.

119. Βλασίου Φειδᾶ, Ἐκκλησιαστικὴ Ἱστορία, σελ. 952. Ἡ 29η Ἰουνίου εἶναι ἡ ἑορτὴ τῶν ἁγίων Ἀποστόλων Πέτρου καὶ Παύλου• δεδομένου ὅτι δὲν ἐμαρτύρησαν στὸ ἴδιο ἔτος (ὁ μὲν Πέτρος ἐμαρτύρησε κατὰ τὴν 20ην Ἰουλίου τοῦ ἔτους 64 μ.Χ., ὁ δὲ Παῦλος τὸ ἔτος 67), παραδίδεται ὅτὶ ἡ 29η εἶναι ἡμέρα τῆς μετακομιδῆς τῶν λειψάνων τῶν δύο Ἀποστόλων, ἡ ὁποία «μετά τινας δεκαετηρίδας... ἐθεωρήθη ἑορτὴ τοῦ μαρτυρίου αὐτῶν» (Ἀρχιμ. Βασιλείου Στεφανίδου, Ἐκκλησιαστικὴ Ἱστορία, Ἀθῆναι 1959, σελ. 316).

120. Συμεὼν Θεσσαλονίκης, Ἀπόκρισις Ν', PG 155,196ABC. Ἀποστόλους, καθὼς τινὲς λέγουσιν, ὄχι διὰ τὴν τοῦ ἁγίου Πνεύματος κάθοδον, ἀλλὰ προηγουμένως.

121. «Τὴν τῶν ἁγίων Ἀποστόλων καλουμένην, γινομένην ὄχι διὰ τοὺς ἁγίους μὲν καὶ κυρίως διὰ τὴν προλαβοῦσαν ἑπταήμερον ἄνεσιν(=ἡ μὴ νηστεία τῆς ἑβδομάδος τῆς Πεντηκοστῆς)..., ἑπομένως δὲ καὶ κατὰ λόγον συμβεβηκότα, διατὶ οἱ θεῖοι Ἀπόστολοι ἐνήστευσαν καὶ οὕτως ἐπέμποντο εἰς τὸ κήρυγμα» (Πηδάλιον, σελ. 93, σημ. 2).

122. Μ. Ἀθανασίου, Ἀπολογία περὶ φυγῆς αὐτοῦ, 6, PG 25, 652.

123. Ἀποστολικαὶ Διαταγαί, V, 20, 14, SC 329, σελ. 282.

124. Μὲ ἀφορμὴ τὴν ἀναφορὰ τοῦ ΙΘ' κανόνος τῆς ἐν Γάγγρᾳ Συνόδου, ὁ ὁποῖος ἀναθεματίζει ἐκείνους πού, χωρὶς νὰ εἶναι ἀσθενεῖς, καταλύουν μὲ διάφορες προφάσεις τὶς παραδεδομένες νηστεῖες, ὁ ἅγιος Νικόδημος συνιστᾷ νὰ φυλάσσουν οἱ ἱστοὶ ἐκτὸς τῆς νηστείας τῆς Μ. Τεσσαρακοστῆς (καί, βεβαίως, τῆς Τετάρτης καὶ τῆς Παρασκευῆς τῆς ἑβδομάδος) τὶς ἄλλες τρεῖς νηστεῖες: α) Τοῦ σαρανταημέρου τῶν Χριστουγέννων, β) τῶν ἁγίων Ἀποστόλων καὶ γ) τὴν τοῦ Αὐγούστου εἰς τιμὴν τῆς Θεοτόκου (Πηδάλιον, σελ. 93, σημ. 2).

125. Βλ. Θεοδώρου Στουδίτου, Διδασκαλία..., 6, PG 99, 1697Α.

126. Βλ. Θεοδώρου Στουδίτου, Διδασκαλία..., 6, PG 99, 1701Β.

127. Ἀναστασίου Ἀντιοχείας, Περὶ τῶν ἁγίων τριῶν Τεσσαρακοστῶν, PG 89, 1397BC.

omg έγραψε:Κανονικα ειναι αλαδωτο τις Τεταρτες και Παρασκευες ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ (και τις Δευτέρες για οσους μπορουν και θέλουν, προαιρετικά.)
Ψάρι επιτρέπεται ΜΟΝΟ το Σαββατοκυριακο, οχι τις καθημερινες.

Πολλές φορές αναρωτιέμαι, υπάρχει πράγματι κάτι που να μην το έχουν αλλάξει αλλοιώσει οι παλαιοημερολογίτες???????

Δυστυχώς αν κάνουμε την αυτοκριτική μας raimon, οι αλλαγές και οι αλλοιώσεις που υφιστάμεθα είναι αξιοσημείωτες και ωφείλονται κατα την γνώμη μου,στην έλλειψη κατήχησης και των κληρικών και του λαού μας.

Ειδικά στα μυστήρια της εκκλησίας ,υπάρχει μεγάλη άγνοια.
Πολλοί κληρικοί τα επισημαίνουν,αλλά φωνή βοώντος εν τη ερήμω.