Σχεδιάζουν και στρατιωτική βία για την υποταγή των PIIGS;

1
ΩΣ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΑ ΣΤΗΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΑΛΩΣΗΣ
Καταγγέλλονται σχέδια ένοπλης βίας για την καθυπόταξη του ευρωπαϊκού Νότου!

του Μιχαήλ Στυλιανού


Eπαναλαμβανόμενες δηλώσεις γερμανών υψηλών αξιωματούχων που χαρακτηρίζουν τις χώρες της νότιας Ευρώπης «αποτυχημένα/διαλυμένα κράτη» (FAILED STATES) και «διεφθαρμένα κράτη» (CORRUPT STATES), ενώ στην Ελλάδα αγνοούνται από αμάθεια ή αποσιωπούνται από εθελοδουλία, στην ίδια τη Γερμανία επισημαίνονται (από την ηλεκτρονική εφημερίδα «German Foreign Policy») ως απόδειξη συζήτησης σχεδίων ακόμη και ένοπλης επέμβασης για την καθυπόταξη των λαών του ευρωπαϊκού Νότου.

Η ηλεκτρονική εφημερίδα «German Foreign Policy», που συντάσσεται από δημοσιογράφους και πανεπιστημιακούς της Αριστεράς και αυτοχαρακτηρίζεται «παρατηρητήριο παρακολούθησης των διαχρονικών ιμπεριαλιστικών/αποικιοκρατικών στόχων της εξωτερικής πολιτικής της Γερμανίας», έχει κατ' επανάληψη αφιερώσει άρθρα της στην πολιτική του Βερολίνου απέναντι στα PIIGS.

Το πιο πρόσφατο άρθρο της, στις 23 Μαΐου, στο οποίο αναφέρεται σε τρία υπό εξέταση «σενάρια» με χρήση ένοπλης βίας κατά των λαών του Νότου, απέκτησε ιδιαίτερη βαρύτητα (και αξία προσοχής από τις πατριωτικές δυνάμεις άμυνας και ασφάλειας) υπό το φως των δηλώσεων που έκανε δυο μέρες αργότερα -έπειτα από επίσκεψη-αστραπή στην Ελλάδα- ο Juergen Fitschen, συνδιευθύνων σύμβουλος της Deutsche Bank.

Ο γερμανός τραπεζίτης ήρθε στην Αθήνα ινκόγκνιτο προ ημερών και είχε συναντήσεις με εκπροσώπους των τραπεζών, του ΣΕΒ και του εφοπλιστικού κεφαλαίου.

Στις δηλώσεις του -που διατυμπανίσθηκαν από το πρακτορείο Μπλούμπεργκ, αλλά αποσιωπήθηκαν στην Ελλάδα- είπε τα εξής επί λέξει:

«Η Ελλάδα και οι χώρες της νότιας Ευρώπης είναι αποτυχημένα κράτη δίχως ηγέτες ικανούς να αντιληφθούν το διεθνές περιβάλλον.

Είναι οι μοναδικές χώρες για την οποία αισθάνομαι ότι μπορώ να πω πως απέτυχαν ως κράτη. Είναι μια Πολιτεία τόσο διεφθαρμένη όσο και οι πολιτικοί της και ξεκάθαρα θα πρέπει άλλοι άνθρωποι να τη βοηθήσουν».

Αυτή είναι η πιο πρόσφατη από ταυτόσημες δηλώσεις σχεδιαστών της γερμανικής πολιτικο-οικονομικής στρατηγικής. Νωρίτερα, στις 6 Μαΐου, την ίδια φρασεολογία χρησιμοποίησε ο διευθυντής του Ινστιτούτου Παγκόσμιας Οικονομίας του Αμβούργου Tomas Straubhaar. Μίλησε και αυτός περί «αποτυχημένου κράτους», που «έχει ανάγκη από εξωτερική (γερμανική, αποσαφήνισε) συμβουλευτική και πρακτική υποστήριξη για τη δημιουργία λειτουργικών κρατικών δομών». Ειδησεογραφικά τηλεγραφήματα διέγνωσαν στην εισήγηση αυτού του εγκεφάλου το σχέδιο γερμανικών προτεκτοράτων στη νότια Ευρώπη και το κόμμα της Αριστεράς Die Linke ζήτησε να διακοπεί η χρηματοδότηση του ινστιτούτου που διευθύνει.

Για την αξιολόγηση της σημασίας και της στόχευσης αυτών των φράσεων-συνθημάτων οι πολίτες του Νότου πρέπει να ανατρέξουν στο ιστορικό φορτίο του όρου «κράτος-παρίας», με τον οποίο είχε εύστοχα μεταφρασθεί ο χαρακτηρισμός «Failed State», που οι Αμερικανοί επινόησαν στη δεκαετία του '90 ως ηθικολογικό προκάλυμμα κάποιων εκστρατειών τους. Καταιγιστική χρήση του όρου από διεθνή ΜΜΕ στιγμάτιζε το κράτος-στόχο ως κράτος διαλυμένο, χρεοκοπημένο ή κακοποιό, βιαστή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, επικίνδυνο για τους αλλοδαπούς, τους γείτονές του ή την ασφάλεια των ΗΠΑ. Προετοιμαζόταν έτσι η κοινή γνώμη για να δεχθεί με κατανόηση ή αδιαφορία μια στρατιωτική επέμβαση «σωφρονισμού» και «ανασυγκρότησης» (διάβαζε αποικιοποίησης) του «κράτους-παρία». Η συνταγή χρησιμοποιήθηκε από τον Παναμά ως τη Γιουγκοσλαβία.

Τον αφανισμό της Γιουγκοσλαβίας σχεδίασαν από τη δεκαετία του '70 και περίμεναν τον θάνατο του Τίτο οι Γερμανοί, καταγγέλλει ο στρατηγός Gallois, μια ιστορική και εξέχουσα στρατιωτική φυσιογνωμία της Γαλλίας, στη συγκλονιστική μαγνητοφωνημένη κατωτέρω συνέντευξή του.

Αναφέρει ότι κίνητρα του Βερολίνου ήταν η εκδίκηση κατά της Σερβίας για τη δυναμική αντίστασή της στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο αλλά και η γερμανική παραδοσιακή ιμπεριαλιστική επιδίωξη καθόδου στις Δαλματικές ακτές και στη Μεσόγειο. Οι Αμερικανοί, απρόθυμοι στην αρχή, ενεπλάκησαν στη βρώμικη επιχείρηση, για να μην αφήσουν τα Βαλκάνια στους Γερμανούς.

Είναι τώρα προφανώς η σειρά της Ελλάδας να στιγματισθεί με αυτήν τη ρετσινιά για την περαιτέρω προώθηση παλαιών γερμανικών σχεδίων. Ας σημειωθεί σχετικά ότι η Ναόμι Κλάιν, η διάσημη συγγραφέας του αποκαλυπτικού «Το Δόγμα του Σοκ», σε πρόσφατη συνέντευξή της ανέφερε ότι οι σύγχρονες επιχειρήσεις άλωσης και λεηλασίας κρατών δεν γίνονται πάντοτε διά των όπλων, αλλά με τη σχεδιασμένη υπερχρέωσή τους. Η κατάλυση της δημοκρατίας και της εθνικής κυριαρχίας είναι, πάντως, ο τελικός στόχος σε κάθε περίπτωση.

Αυτή είναι η ανάγνωση των προθέσεων του γερμανικού βαθέος κράτους και από τη γερμανική ηλεκτρονική εφημερίδα «German Foreign Policy», η οποία αναφέρει στο άρθρο της ότι οι γερμανικές «ελίτ» εξετάζουν διάφορα σενάρια που αφορούν και τη χρήση βίας ώστε να εξασφαλίσουν τον έλεγχο των νοτιοευρωπαϊκών μεγαλουπόλεων.

Παραπέμποντας σε δώδεκα αποκαλυπτικές δηλώσεις και δημοσιεύματα, το όργανο αυτό της γερμανικής Αριστεράς αναφέρεται σε τρία σενάρια που φέρεται να εξετάζει το γερμανικό βαθύ κράτος: την επιβολή καθεστώτος προτεκτοράτου, την εγκαθίδρυση δικτατορίας «για την αποτροπή δικτατορίας» και τη στρατιωτική επέμβαση/εισβολή.

- Το σενάριο επιβολής προτεκτοράτου στοιχειοθετείται από την περιβόητη δήλωση του διευθυντή του Ινστιτούτου του Μονάχου, τις αλλεπάλληλες δηλώσεις και τα δημοσιεύματα περί «βαρελιού δίχως πάτο», «διαλυμένου κράτους» και «διεφθαρμένης Πολιτείας» αλλά και την αποκαλυπτική συμπεριφορά της γερμανικής ηγεσίας με τις τηλεφωνικές υποδείξεις της Μέρκελ στου Μαξίμου, την τελεσιγραφική αποστολή του Σουλτς στην Αθήνα και τις συνεχείς απειλητικές υλακές του Σόιμπλε και άλλων εκπροσώπων του τευτονικού ηγεμονισμού.

Αποκαλυπτικά της θεώρησης των PIIGS ως γερμανικών προτεκτοράτων είναι και τα αποδιδόμενα στη Μέρκελ από το «Σπίγκελ» «σχέδια ανάπτυξης».

Προβλέπουν ευρεία εφαρμογή των «ειδικών επενδυτικών ζωνών» που είχαν συζητήσει πέρυσι ο υφυπουργός Στέφεν Καπφέρερ με τους Βενιζέλο και Χρυσοχοΐδη σε περιοχές της χώρας που θα αποσπώνται από το νομικό καθεστώς της επικράτειας (και από τους ευρωπαϊκούς κανόνες ανταγωνισμού) σε ό,τι αφορά τη φορολογία, τα τελωνεία, το εργατικό δίκαιο, την πολεοδομία, τη διοίκηση κ.λπ., για να προσελκύσουν ξένους (Γερμανούς) επενδυτές.

Και την ταχύρρυθμη εφαρμογή της διαδικασίας της Τρόιχαντ για τις «ιδιωτικοποιήσεις». Η Τρόιχαντ ήταν η εταιρεία που συστάθηκε για την πραγματοποίηση των «ιδιωτικοποιήσεων» στην Ανατολική Γερμανία και κέρδισε τη φήμη του κορυφαίου μεταπολεμικού σκανδάλου στην Ευρώπη, αφού, με τη διαδικασία του ληστρικού ξεπουλήματος, μετέβαλε τη δέκατη βιομηχανική δύναμη του πλανήτη στη ζώνη πληβείων της Γερμανίας.

- Το σενάριο στρατιωτικής δικτατορίας προπαγανδίζουν οι «οικολόγοι» πρωταγωνιστές της καταστροφής της Σερβίας, Γιόσκα Φίσερ και Κον Μπεντίτ (ο «φιλέλληνας»).

Ο τελευταίος δήλωσε «αν αφήσετε έτσι τους πολίτες της νότιας Ευρώπης, διακινδυνεύετε ένα στρατιωτικό πραξικόπημα. Είναι αδύνατο να αποφευχθεί μια εξωτερική παρέμβαση». Γερμανοί σχολιαστές επανέρχονται κάθε τόσο στην πιθανότητα δικτατορίας και ένας σημείωνε πως η πολιτική λιτότητας της Μέρκελ «μπορεί να επιβληθεί με τη δύναμη των όπλων στους δρόμους των πόλεων».

- Το σενάριο εξωτερικής στρατιωτικής επέμβασης στη νότια Ευρώπη με το πρόσχημα «Δύναμης Προστασίας ενός Διαλυμένου Κράτους» προβλήθηκε και από τη «Φρανκφούρτερ Αλγκεμάινε Τσάιτουγκ». Η εγκυρότερη γερμανική εφημερίδα έθετε το θέμα αποστολής στρατευμάτων στις χώρες αυτές, «αφού ως αποτυχημένα κράτη («Fail States» και εδώ) εάν χρεοκοπήσουν δεν θα μπορούν να φυλάξουν τα σύνορά τους από λαθρομετανάστες και στο εσωτερικό τους μπορεί να συνταράσσονται από εξεγέρσεις».

Για μια στρατιωτική επέμβαση στον ευρωπαϊκό Νότο υπάρχει ήδη εν αναμονή στη Βιτσέντσα της Ιταλίας μια ευρωενωσιακή παραστρατιωτική δύναμη 6.000 άρτια εξοπλισμένων και εκπαιδευμένων μισθοφόρων του ΝΑΤΟ σε στυλ βατραχανθρώπων, βελτιωμένο αντίγραφο της Blackwater, περιβόητης για τη δράση της στο Ιράκ.

Συγκροτήθηκε πριν από λίγα χρόνια με πάσα μυστικότητα με τη Συνθήκη του Βέλσεν, την οποία συνυπέγραψαν Γαλλία, Γερμανία, Ισπανία, Πορτογαλία, Ολλανδία, Πολωνία και Τσεχία. Ονομάσθηκε «EuroGendFor» (Ευρωστρατοχωροφυλακή), έχει ως έμβλημα βάζο με λουλούδια διάτρητο από ξίφος και είναι ταυτόχρονα αστυνομία, στρατός και μυστική υπηρεσία.

Προορίζεται για την αντιμετώπιση «εσωτερικών κρίσεων», λαϊκών εξεγέρσεων και διαδηλώσεων. Πράκτορές της πρέπει να βρίσκονται ήδη στη χώρα μας, αφού γαλλικές και γερμανικές αντισυστημικές ιστοσελίδες που αποκαλύπτουν την ύπαρξή της την παρουσιάζουν έτοιμη να επέμβει στην Ελλάδα και σε άλλα κράτη-μέλη της ΕΕ που αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα (http://uhubardo.wordpress.com/2012/03/1 ... iechenland du 16/3/12) και http://www.comite-valmy.org )

Κατά το άρθρο 4 της Συνθήκης, η δύναμη αυτή «επεμβαίνει κατόπιν προσκλήσεως ή ύστερα από απόφαση της ΕΕ για την προστασία προσώπων και αγαθών και για τη διατήρηση της τάξεως σε περίπτωση δημοσίων ταραχών». Σε συνεργασία ή χωρίς τη συνεργασία των ιθαγενών δυνάμεων ασφαλείας.

Οφείλει να σέβεται τους κανόνες του δικαίου της χώρας, αλλά τα κτίρια και το έδαφος που καταλαμβάνει περιέρχονται σε καθεστώς ετεροδικίας και καθίστανται περιοχή απαγορευμένη ακόμη και για τις αρχές του οικείου κράτους».

Την επιχείρηση της Ευρωστρατοχωροφυλακής θα συνδράμουν επίλεκτες ομάδες κρούσης ένοπλων παραστρατιωτικών οργανώσεων από την Τουρκία, την Αλβανία, τη Ρουμανία και το Ισραήλ υπό την πλήρη κάλυψη του ΝΑΤΟ και των μυστικών υπηρεσιών των χωρών-μελών της συμμαχίας.


Αυτή είναι σήμερα η «Ενωμένη Ευρώπη», η Ευρώπη του Δ' Ράϊχ, απέναντι στην οποία καλούμαστε να σταθούμε άξιοι της Ιστορίας μας και υπόδειγμα για τους λαούς.

http://www.paron.gr

Re: Σχεδιάζουν και στρατιωτική βία για την υποταγή των PIIGS;

2
El Pais: Στρατιωτική επέμβαση της Νέας Τάξης στον Ευρωπαϊκό Νότο;
Εικόνα
Η El Pais φιλοξενεί άρθρο γνώμης του πολιτικού επιστήμονα Ignacio Sotelo με τίτλο «Το γερμανικό στοίχημα και το ελληνικό δίλημμα» στο οποίο ο ισπανός αναλυτής εκτιμά ότι υπάρχει κίνδυνος στρατιωτικής επέμβασης στην νότια Ευρώπη.

Ο συγγραφέας αναφέρεται στο δεύτερο πακέτο διάσωσης της χώρας μας και στη διαδικασία ανταλλαγής των ομολόγων που κατέχουν οι ιδιώτες επενδυτές ύψους 107 δις ευρώ με νέα στο μισό της αξίας τους. Θεωρεί λογική την επιτυχία του εγχειρήματος καθώς οι δανειστές θα προτιμήσουν να πάρουν τα μισά από το να χάσουν όλα τα χρήματά τους σε περίπτωση που ο ευρωπαϊκός Νότος πτωχεύσει.

Ουσιαστικά υποστηρίζει ότι το μεγαλύτερο μέρος του νέου δανείου των 130 δις ευρώ θα καταλήξει στις ξένες τράπεζες, κυρίως γαλλογερμανικές, και μόνο ένα μικρό ποσό θα δοθεί για την επανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών.

Για τους γαλλικούς και γερμανικούς χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς οι οποίοι κατείχαν και το μεγαλύτερο μέρος των ελληνικών ομολόγων, το ζήτημα δεν ήταν αν ο Νότος θα μπορούσε να πληρώσει το χρέος του, κάτι που ήξεραν πως δε μπορούσε να κάνει, αλλά πως θα μειώσουν τις απώλειές τους.

Στη συνέχεια, αφού οι γαλλογερμανικές τράπεζες έχουν απελευθερωθεί από το βάρος τον ελληνικών ομολόγων, η Γερμανία συμφωνεί να ενισχύσει τα ευρωπαϊκά ταμεία διάσωσης, ώστε να μπορέσουν να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα χωρών που είναι στο χείλος της αβύσσου, όπως η Ισπανία.

Το ερώτημα που τίθεται τελικά για την νότια Ευρώπη, είναι, σύμφωνα με τον αρθρογράφο, πότε και υπό ποιες συνθήκες θα εγκαταλείψει ο Νότος το ευρώ.

Καθώς δεν υπάρχουν μηχανισμοί εξόδου μιας χώρας από την ευρωζώνη, οι πολίτες του Νότου θα πρέπει να διαλέξουν αν θέλουν να συνεχίσουν να υφίστανται δεκαετίες περικοπών ώστε να πληρώσουν ένα χρέος που είναι αδύνατον να πληρωθεί, ή αν θέλουν να κηρύξουν πτώχευση, βγαίνοντας από το ευρώ, αλλά παραμένοντας στην ΕΕ. Αυτή η δεύτερη επιλογή θα σημαίνει την άμεση κατάρρευση των θεσμών και της οικονομίας όπως και μια συντριπτική πτώση του ΑΕΠ.

Αυτό το δίλημμα κατά τον Sotelo έχει διαιρέσει τις κοινωνίες των χωρών του Ευρωπαϊκού Νότου: από την μία οι ανώτερες τάξεις, έχοντας μεταφέρει τα χρήματά τους στο εξωτερικό, προτιμούν να μείνουν στο ευρώ επειδή θεωρούν ότι αυτό είναι το καλύτερο για τα συμφέροντά τους, ενώ από την άλλη, οι κατώτερες τάξεις, και μια αριστερά όλο και πιο ριζοσπαστική, ζητούν να χρησιμοποιηθεί η κατάρρευση ως ευκαιρία για να χτιστούν νέα κράτη με ισχυρές βάσεις.

Το πρόβλημα είναι, για τον συγγραφέα ότι μπορεί η χώρα να βρεθεί σε μια κατάσταση που η δημοκρατία θα κινείται στα όρια της κοινωνικής επανάστασης. Αυτή η ριζοσπαστική πορεία δεν είναι επιθυμητή ούτε από την ανώτερη τάξη των κρατών της Νότιας Ευρώπης, και πιθανώς ούτε από τους άλλους Ευρωπαίους εταίρους, και ίσως οδηγήσει σε κάποιου είδους στρατιωτική παρέμβαση.

http://tvxs.gr/
Απάντηση

Επιστροφή στο “Η εναντίον της Ελλάδος επιβουλή”