Ο Θεός ως "πυρ" και "φως"
Η Χριστιανική θέση για τον Παράδεισο και την Κόλαση Ο Θεός ως "πυρ" και "φως"

Η Χριστιανική θέση για τον Παράδεισο και την Κόλαση

Κάποιοι στη Δύση, πιστεύουν σε έναν θεό σαδιστή, που βασανίζει τους ανθρώπους αιώνια σε μια κόλαση. Οι Χριστιανοί όμως στην Ανατολή, πάντοτε γνώριζαν τη σημασία τών αναφορών τής Αγίας Γραφής για την κόλαση και για τον Παράδεισο. Ποτέ δεν πίστεψαν σε έναν σαδιστή Θεό. Και πράγματι, οι άγιοι Πατέρες, μας λένε ότι ο Θεός είναι και Παράδεισος και Κόλαση, ανάλογα με τη δικαιοσύνη τού καθενός. Γιατί ο Θεός τους αγαπάει όλους, και όλους θα τους αγκαλιάσει. Όμως δεν θα τον βιώσουν όλοι ως φως. Κάποιοι δεν θα αντέχουν την αγάπη και θα κολάζονται, γιατί έμαθαν μόνο να μισούν.

Όταν μιλάμε για τον Θεό ως φως και φωτιά ταυτόχρονα, συχνά μας ρωτάνε όσοι ανήκουν σε Προτεσταντικές θρησκείες: "Πού το βρήκατε αυτό στην Αγία Γραφή;" Και ενώ βλέπουν ότι πράγματι, ο Θεός δεν είναι δυνατόν να βασανίζει τους ανθρώπους αιώνια, από την άλλη ζητούν Αγιογραφικά εδάφια για να πεισθούν.

Εμείς βέβαια ως Χριστιανοί, δεν θεωρούμε απαραίτητο αυτά που πιστεύουμε να βρίσκονται κατ' ανάγκην στην Αγία Γραφή. Όμως για χάρη τους, θα τους το δείξουμε, και από την ίδια την Αγία Γραφή. Έτσι, όχι μόνο θα μπορούν να εγκαταλείψουν άφοβα τη Δυτική βλάσφημη άποψη ενός σαδιστή θεού, αλλά θα δουν ότι αυτά που λέει η Ορθόδοξη Εκκλησία τού Κυρίου, είναι πάντοτε αλήθεια.

Ας αρχίσουμε από τον Ησαϊα.

Ησαϊας 33/λγ΄ 11-16: «…Οι αμαρτωλοί εν Σιών θέλουσι τρομάξει. Τρόμος θέλει καταλάβει τους υποκριτάς, … Τις μεταξύ ημών θέλει κατοικήσει μετά του κατατρώγοντος πυρός; Τις μεταξύ ημών θέλει κατοικήσει μετά των αιωνίων καύσεων;… Ο περιπατών εν δικαιοσύνη… ούτος θέλει κατοικήσει εν τοις υψηλοίς»

Προσέξτε ποιος θα κατοικήσει στις αιώνιες καύσεις!!! Όχι μόνο οι άδικοι, αλλά και οι δίκαιοι! Βλέπετε ότι είναι ο ίδιος τόπος; Και τον τόπο που οι αμαρτωλοί τον φοβούνται, οι δίκαιοι τον θεωρούν «υψηλή κατοικία», τιμητική.

Και τι είναι το "κατατρώγων πυρ"; Θα μας πει

Εβραίους 12/ιβ΄ 29: "και γαρ ο Θεός ημών πυρ καταναλίσκον"Ο ίδιος Θεός όμως που είναι "πυρ", για άλλους είναι "φως". Πάλι ο Ησαϊας γράφει γι' αυτό:Ησαϊας 60/ξ΄ 17-20: «Αντί χαλκού θέλω φέρει χρυσίον, και αντί σιδήρου θέλω φέρει αργύριον. Και αντί ξύλου χαλκόν, και αντί λίθων σίδηρον. Και θέλω καταστήσει τους αρχηγούς σου ειρήνην, και τους επιστάτας σου δικαιοσύνην... δεν θέλει είσθαι πλέον εν σοι ο ήλιος φως τής ημέρας, ουδέ η σελήνη δια τής λάμψεως αυτής θέλει σε φωτίζει. Αλλ' ο Κύριος θέλει είσθαι εις σε Φως αιώνιον, και ο Θεός σου η δόξα σου... διότι ο Κύριος θέλει είσθαι το αιώνιόν σου φως". Και η λεξη: "δόξα", σημαίνει λαμπρότης. Όπως φαίνεται στο εδάφιο Α΄ Κορινθίους 15/ιε΄ 41: "Άλλη δόξα ηλίου και άλλη δόξα σελήνης και άλλη δόξα αστέρων. Αστήρ γαρ αστέρος διαφέρει εν δόξη". Στο εδάφιο όμως τού Ησαϊα που αναφέραμε, γράφει κάτι για υλικά. Παρατηρούμε ότι ο Θεός λέει ότι θα αντικαταστήσει τα κατώτερα και άσημα υλικά, με άλλα, πολυτιμότερα, λαμπρότερα και πιο πυρίμαχα. Τι εννοεί; Ας το δούμε αυτό πιο καθαρά από τον απόστολο Παύλο.

Α΄ Κορινθίους 3/γ΄ 12-15: "Ει δε τις εποικοδομεί επί τον θεμέλιον τούτον, χρυσόν, άργυρον, λίθους τιμίους, ξύλα, χόρτον, καλάμη, εκάστου το έργον φανερόν γενήσεται η γαρ ημέρα δηλώσει ότι εν πυρί αποκαλύπτεται και εκάστου το έργον όποιον εστίν το πυρ δοκιμάσει. Ει τινος το έργον μένει, ό εποικοδόμησεν, μισθόν λήψεται. Ει τινός το έργον κατακαήσεται, ζημιωθήσεται. Αυτός δε σωθήσεται, ούτως δε, ως δια πυρός".

Είναι σημαντικό ότι παρομοιάζονται εδώ τα έργα τού καθενός με διάφορα υλικά. Τα καλά έργα, παρομοιάζονται με πυρίμαχα και πολύτιμα υλικά, που δεν καίγονται. Αντιθέτως, τα κακά έργα, παρομοιάζονται με καύσιμα υλικά. Τότε λοιπόν, το πυρ τής Χάριτος τού Θεού, θα κάψει τα έργα εκείνα που δεν άξιζαν, και αυτός που τα έπραξε, θα ζημιωθεί, γιατί δεν θα έχει να επιδείξει τίποτα που να αξίζει. Είναι όμως σημαντικό, ότι είτε καλά, είτε κακά έργα, όλοι, καλοί και κακοί, θα περάσουν από το ίδιο αυτό δοκιμαστικό Πυρ.

Στο Ζαχαρίας 13/ιγ΄ 9, αναφέρει ότι με τη φωτιά καθαρίζει το πολύτιμο μέταλλο. Εδώ η φωτιά δεν κατακαίει, αλλά καθαρίζει και φωτίζει. Γιατί το μέταλλο όταν το πυρώνεις, γίνεται κι αυτό φως, και λάμπει όπως η φωτιά. Το ξύλο όμως μαυρίζει και κατακαίεται: "Και θέλω περάσει το τρίτον δια πυρός. Και θέλω καθαρίσει αυτούς, ως καθαρίζεται το αργύριον, και θέλω δοκιμάσει αυτούς, ως δοκιμάζεται το χρυσίον..."

Ομοίως και στο παρακάτω εδάφιο, φανερώνεται ότι δίκαιοι και άδικοι, θα περάσουν μέσα από την ίδια φλόγα, αλλά ενώ οι άπιστοι θα νιώσουν τη φωτιά, οι δίκαιοι από το ίδιο αυτό πυρ τού "προσώπου τού Κυρίου, και από τη λαμπρότητά Του" (γιατί "δόξα" σημαίνει "λάμπρότητα"), θα νιώσουν άνεση:

Β΄ Θεσσαλονικείς 1/α΄ 7-9: "και υμίν τοις θλιβομένοις άνεσιν μεθ’ ημών, εν τη αποκαλύψει του Κυρίου Ιησού απ’ ουρανού, μετ’ αγγέλων δυνάμεως αυτού εν πυρί φλογός, δίδοντος εκδίκησιν τοις μη ειδόσιν Θεόν και τοις μη υπακούουσιν τω ευαγγελίω του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, οίτινες δίκην τίσουσιν όλεθρον αιώνιον, από προσώπου του Κυρίου και από της δόξης τής ισχύος αυτού".

Στην Αποκάλυψη, διαβάζουμε για τον Ποταμό τής Χάριτος τού Θεού που εκπορεύεται από τον θρόνο τού Θεού, και αποτελεί αναψυχή ύδατος ζωής για τους δικαίους:

Αποκάλυψις 22/κβ΄ 1,2: "και έδειξέν μοι ποταμόν καθαρόν ύδατος ζωής, λαμπρόν ως κρύσταλλον εκπορευόμενον εκ τού θρόνου τού Θεού και τού Αρνίου. Εν μέσω της πλατείας αυτής και του ποταμού, εντεύθεν και εντεύθεν, ξύλον ζωής ποιούν καρπούς δώδεκα, κατά μήνα έκαστον αποδιδούς τον καρπόν αυτού, και τα φύλλα τού ξύλου εις θεραπείαν τών εθνών".

Όμως αυτός ο ίδιος ποταμός, από τον Δανιήλ περιγράφεται ως "φωτιά":

Δανιήλ 7/ζ΄ 10: «Ποταμός πυρός εξήρχετο και διεχέετο απ’ έμπροσθεν αυτού...»

Πράγματι, εδώ περιγράφεται η διαφορά αντίληψης τής Χάριτος τού Θεού, από τους δικαίους στην πρώτη περιγραφή, και από τους αδίκους στη δεύτερη.

Γιατί κατά τον Ψαλμωδό, το πυρ τού Κυρίου, καταδιαιρείται από τον Κύριο, σε καυστική και φωτιστική ενέργεια, ανάλογα με τα έργα τού δοκιμαζομένου:

Ψαλμός 28/κη΄ 9: «Φωνή Κυρίου διακόπτοντος φλόγα πυρός» (Κατά το Ο΄ ).

Ψαλμός 29/κθ΄ 7: «Η φωνή του Κυρίου καταδιαιρεί τας φλόγας του πυρός» (Κατά το Μασσοριτικό).

Στο χέρι μας λοιπόν είναι, το αν θα βιώσουμε την ημέρα εκείνη την Χάρη τού Θεού ως "πυρ" ή ως "φως". Η επιλογή είναι δική μας.

http://www.oodegr.com/oode/swthria/xaris1.htm

dominique έγραψε:

Βλέπεις και η Ιουδαϊκή Μυθολογία , που δανειζόμαστε στην Ορθοδοξία, μιλάει για κόλαση. Υπάρχει κόλαση (ως τόπος όπου πηγαίνουν οι ψυχές) ή όχι; και αν είναι που βρίσκεται ; Διότι στην Ορθοδοξία από όσο ξέρω πιστεύουμε σε αυτό.

Οχι,δεν υπάρχει,τουλάχιστον οπως το αντιλαμβανόμαστε εμεις.Αν και ξεφευγουμε θα το θέσω το θέμα επιδερμικά,μιας και εκανες ωραάι ερώτηση και μέσω των ερωτήσεων οδηγούμαστε στο να βρουμε και πράγματα που δεν ξέραμε.

Άλλο ο Άδης ,άλλο η κόλαση(για το τι ειναι κόλαση δες εδω http://www.filoumenos.com/forum/viewtop ... F%83%CE%B7)

Παραθέτω απο ΟΟΔΕ.Για αναλυτικότερα δες εδω:
http://www.oodegr.com/oode/dogma/psyxika/adis2.htm#3.
http://www.oodegr.com/oode/dogma/psyxika/adis3.htm#2.

Καταρχήν, η έννοια του Άδου και φυσικά και η αντίστοιχη εβραϊκή σιεόλ, παρόλο που πάντοτε δήλωνε και δηλώνει τον κόσμο των νεκρών, τον χώρο όπου βρίσκονται οι ψυχές των πεθαμένων ανθρώπων, ωστόσο αντιμετωπίζεται με έναν ελαφρώς διαφορετικό τρόπο από την Καινή Διαθήκη από ό,τι στην Παλαιά. Ο λόγος είναι απλός. Υπήρξε ένα συγκλονιστικό ιστορικό γεγονός, που άλλαξε τον χαρακτήρα και το περιεχόμενο του άδη. Αυτό το συγκλονιστικό γεγονός είναι η κάθοδος του ίδιου του Ιησού Χριστού σε αυτόν.

....

Ας δούμε, λοιπόν, πώς περιγράφεται και πώς χαρακτηρίζεται ο Άδης από τους θεοπνεύστους συγγραφείς της Π.Δ. καταρχήν. Όπως πολλές φορές μέχρι τώρα έχουμε αναφέρει, ο Άδης παρουσιάζεται σαν το σκοτεινό βασίλειο των νεκρών. Ας δούμε με ποια λόγια τον περιγράφει ο Ιώβ στο ομώνυμο βιβλίο:

«20 ή ουκ ολίγος εστίν ο χρόνος τού βίου μου; έασόν με αναπαύσασθαι μικρόν 21 πρό τού με πορευθήναι όθεν ουκ αναστρέψω, εις γήν σκοτεινήν και γνοφεράν, 22 εις γήν σκότους αιωνίου, ού ουκ έστι φέγγος, ουδέ οράν ζωήν βροτών». Ιώβ ι’ 20-22.

Ο Άδης, λοιπόν, εδώ χαρακτηρίζεται ως γη σκότους, ως γη γνοφερά. Μάλιστα ο ίδιος την τοποθετεί με ποιητική γλώσσα κάτω από τον ωκεανό, για να δηλώσει ότι είναι παντελώς πέρα από τις δυνατότητες των ζώντων να τη φθάσουν, ότι είναι δηλαδή σε άλλον χώρο, σε άλλη διάσταση, όπως θα λέγαμε εμείς σήμερα. Έτσι λέει για τον τόπο της κατοικίας των νεκρών, τον Άδη:



«Οι νεκροί τρέμουσι υποκάτωθεν των υδάτων και οι συγκατοικούντες μετ’ αυτών» (μετάφραση)

«5 μη γίγαντες μαιωθήσονται υποκάτωθεν ύδατος και των γειτόνων αυτού» (πρωτότυπο) Ιώβ κστ’ 5



Είναι αξιοσημείωτο να παρατηρήσουμε ότι οι νεκροί που βρίσκονται κατά την ποιητική περιγραφή του Ιώβ κάτω από τα ύδατα, δηλαδή τον ωκεανό, έχουν συναίσθηση της καταστάσεως τους και μάλιστα τρέμουν, όπως χαρακτηριστικά λέγει τον Θεό. Δεν είναι ανύπαρκτοι και εκμηδενισθέντες, αλλά έχουν συνειδητή προσωπικότητα.



Άλλοι πάλι συγγραφείς τοποθετούν τον Άδη κάτω από τη γη, επειδή εκεί θάπτονταν οι νεκροί. Έτσι διαβάζουμε στους Αριθμούς ιστ’ 30:

«30 αλλ' ή εν φάσματι δείξει Κύριος, και ανοίξασα η γη το στόμα αυτής καταπίεται αυτούς και τους οίκους αυτών και τας σκηνάς αυτών και πάντα, όσα εστίν αυτοίς, και καταβήσονται ζώντες εις άδου»



Ο Απόστολος Παύλος χαρακτηρίζει τον Άδη ως «τα κατώτερα μέρη της γης» (Εφες. δ’ 9). Επίσης ο Ιωνάς τοποθετεί τον Άδη στα έσχατα των ορέων(Ιων. β’ 7). Όλες αυτές οι διαφορετικές τοποθεσίες δεν εκλαμβάνονται κατά κυριολεξία, αλλά σαν σκοπό έχουν να δηλώσουν, ότι ο τόπος όπου ευρίσκονται οι ψυχές των νεκρών είναι εντελώς απρόσιτος στους ζώντες επί της γης.

Οι δαίμονες ειναι πνευματα σωστά;
Επομένως γιατι να βρίσκονται μόνο τα έγκατα,προφανώς θα βρίσκονται και εκει και στην γη και στον αέρα.
Στην Καινή Διαθήκη, ο Σατανάς αποκαλείται «άρχων της εξουσίας του αέρος» (Εφεσίους 2,2)

Τα επιμέρους πνεύματα, βρίσκονται παντού , και στους ανθρώπους ακόμα αλλά αυτό δεν αντιφάσκει καθόλου με αυτό που είπα, ότι υπάρχει ένας τόπος από όπου έρχονται. Γιατί και αυτά που έρχονται από εκεί συνήθως δεν έρχονται μόνα τους... αλλά μετά από επικλήσεις , όπως για παράδειγμα αυτές που φαίνεται να κάνουν οι "επιστήμονες" του sirios (δες το άλλο θέμα)
Όσο αναφορά όμως τη κόλαση ...λες πως δεν υπάρχει τέτοιος τόπος :

dominique έγραψε: Οχι,δεν υπάρχει,τουλάχιστον οπως το αντιλαμβανόμαστε εμεις.

Αφού λοιπόν λες πως δεν είναι τόπος, πες μου τι είναι ; Πως το αντιλαμβάνεσαι ; Γιατί όπως βλέπεις με το να λέμε απλά ότι είναι "ποιητικό ύφος" η Π.Δ. αυτό δε σημαίνει ότι είναι. Αφού καταργούμε τον ένα ορισμό (ως κυριολεκτικό τόπο).. πρέπει να δώσουμε ένα νέο, σαφή ορισμό. Πες μου λοιπόν με 2 λόγια τι μπορεί να είναι ο Άδης αν δεν είναι τόπος;

omg έγραψε:

dominique έγραψε:

Βλέπεις και η Ιουδαϊκή Μυθολογία , που δανειζόμαστε στην Ορθοδοξία, μιλάει για κόλαση. Υπάρχει κόλαση (ως τόπος όπου πηγαίνουν οι ψυχές) ή όχι; και αν είναι που βρίσκεται ; Διότι στην Ορθοδοξία από όσο ξέρω πιστεύουμε σε αυτό.

Οχι,δεν υπάρχει,τουλάχιστον οπως το αντιλαμβανόμαστε εμεις.Αν και ξεφευγουμε θα το θέσω το θέμα επιδερμικά,μιας και εκανες ωραάι ερώτηση και μέσω των ερωτήσεων οδηγούμαστε στο να βρουμε και πράγματα που δεν ξέραμε.

Άλλο ο Άδης ,άλλο η κόλαση(για το τι ειναι κόλαση δες εδω http://www.filoumenos.com/forum/viewtop ... F%83%CE%B7)

Παραθέτω απο ΟΟΔΕ.Για αναλυτικότερα δες εδω:
http://www.oodegr.com/oode/dogma/psyxika/adis2.htm#3.
http://www.oodegr.com/oode/dogma/psyxika/adis3.htm#2.

Καταρχήν, η έννοια του Άδου και φυσικά και η αντίστοιχη εβραϊκή σιεόλ, παρόλο που πάντοτε δήλωνε και δηλώνει τον κόσμο των νεκρών, τον χώρο όπου βρίσκονται οι ψυχές των πεθαμένων ανθρώπων, ωστόσο αντιμετωπίζεται με έναν ελαφρώς διαφορετικό τρόπο από την Καινή Διαθήκη από ό,τι στην Παλαιά. Ο λόγος είναι απλός. Υπήρξε ένα συγκλονιστικό ιστορικό γεγονός, που άλλαξε τον χαρακτήρα και το περιεχόμενο του άδη. Αυτό το συγκλονιστικό γεγονός είναι η κάθοδος του ίδιου του Ιησού Χριστού σε αυτόν.

....

Ας δούμε, λοιπόν, πώς περιγράφεται και πώς χαρακτηρίζεται ο Άδης από τους θεοπνεύστους συγγραφείς της Π.Δ. καταρχήν. Όπως πολλές φορές μέχρι τώρα έχουμε αναφέρει, ο Άδης παρουσιάζεται σαν το σκοτεινό βασίλειο των νεκρών. Ας δούμε με ποια λόγια τον περιγράφει ο Ιώβ στο ομώνυμο βιβλίο:

«20 ή ουκ ολίγος εστίν ο χρόνος τού βίου μου; έασόν με αναπαύσασθαι μικρόν 21 πρό τού με πορευθήναι όθεν ουκ αναστρέψω, εις γήν σκοτεινήν και γνοφεράν, 22 εις γήν σκότους αιωνίου, ού ουκ έστι φέγγος, ουδέ οράν ζωήν βροτών». Ιώβ ι’ 20-22.

Ο Άδης, λοιπόν, εδώ χαρακτηρίζεται ως γη σκότους, ως γη γνοφερά. Μάλιστα ο ίδιος την τοποθετεί με ποιητική γλώσσα κάτω από τον ωκεανό, για να δηλώσει ότι είναι παντελώς πέρα από τις δυνατότητες των ζώντων να τη φθάσουν, ότι είναι δηλαδή σε άλλον χώρο, σε άλλη διάσταση, όπως θα λέγαμε εμείς σήμερα. Έτσι λέει για τον τόπο της κατοικίας των νεκρών, τον Άδη:



«Οι νεκροί τρέμουσι υποκάτωθεν των υδάτων και οι συγκατοικούντες μετ’ αυτών» (μετάφραση)

«5 μη γίγαντες μαιωθήσονται υποκάτωθεν ύδατος και των γειτόνων αυτού» (πρωτότυπο) Ιώβ κστ’ 5



Είναι αξιοσημείωτο να παρατηρήσουμε ότι οι νεκροί που βρίσκονται κατά την ποιητική περιγραφή του Ιώβ κάτω από τα ύδατα, δηλαδή τον ωκεανό, έχουν συναίσθηση της καταστάσεως τους και μάλιστα τρέμουν, όπως χαρακτηριστικά λέγει τον Θεό. Δεν είναι ανύπαρκτοι και εκμηδενισθέντες, αλλά έχουν συνειδητή προσωπικότητα.



Άλλοι πάλι συγγραφείς τοποθετούν τον Άδη κάτω από τη γη, επειδή εκεί θάπτονταν οι νεκροί. Έτσι διαβάζουμε στους Αριθμούς ιστ’ 30:

«30 αλλ' ή εν φάσματι δείξει Κύριος, και ανοίξασα η γη το στόμα αυτής καταπίεται αυτούς και τους οίκους αυτών και τας σκηνάς αυτών και πάντα, όσα εστίν αυτοίς, και καταβήσονται ζώντες εις άδου»



Ο Απόστολος Παύλος χαρακτηρίζει τον Άδη ως «τα κατώτερα μέρη της γης» (Εφες. δ’ 9). Επίσης ο Ιωνάς τοποθετεί τον Άδη στα έσχατα των ορέων(Ιων. β’ 7). Όλες αυτές οι διαφορετικές τοποθεσίες δεν εκλαμβάνονται κατά κυριολεξία, αλλά σαν σκοπό έχουν να δηλώσουν, ότι ο τόπος όπου ευρίσκονται οι ψυχές των νεκρών είναι εντελώς απρόσιτος στους ζώντες επί της γης.

Οι δαίμονες ειναι πνευματα σωστά;
Επομένως γιατι να βρίσκονται μόνο τα έγκατα,προφανώς θα βρίσκονται και εκει και στην γη και στον αέρα.
Στην Καινή Διαθήκη, ο Σατανάς αποκαλείται «άρχων της εξουσίας του αέρος» (Εφεσίους 2,2)

Νάτην πάλι η "Νεοημερολογίτικη Νεο-Πατερική Διδασκαλία"...!!!
Σιγά-σιγά θα σας πούνε και αυτά που λένε οι παπικοί για "καθαρτήριο πυρ", κλπ..!!! Lol

«Δεύτε οι ευλογημένοι του Πατρός μου κληρονομήσατε την ητοιμασμένην βασιλείαν από καταβολής κόσμου», και οι αμαρτωλοί θ’ ακούσουν την φρικτήν μου απόφασιν «Πορεύεσθε οι κατηραμένοι εις το πυρ το αιώνιον το ητοιμασμένον τω διαβόλω και τοις αγγέλοις αυτού. Πορεύεσθε εις το πυρ το αιώνιον, εις το σκότος το εξώτερον, εις την γέενναν του πυρός ομού με τον πατέρα σας τον διάβολον. Δι’ αυτόν εδουλεύατε, δι’ αυτόν εκοπιάζατε εις την ζωήν σας και αυτόν απολαύσετε.»

Αποκ. 14, 10-11, αναφέρεται ότι εκείνος που θα προσκυνήσει το θηρίο «βασανισθήσεται εν πυρί και θείω ενώπιον των αγίων αγγέλων και ενώπιον του αρνίου. και ο καπνός του βασανισμού αυτών εις αιώνας αιώνων αναβαίνει, και ουκ έχουσιν ανάπαυσιν ημέρας και νυκτός οι προσκυνούντες το θηρίον και την εικόνα αυτού, και ει τις λαμβάνει το χάραγμα του ονόματος αυτού».

Αποκ. 20, 9-14: «και ανέβησαν επί το πλάτος της γης, και εκύκλευσαν την παρεμβολήν των αγίων και την πόλιν την ηγαπημένην· και κατέβη πυρ εκ του ουρανού από του Θεού και κατέφαγεν αυτούς· και ο διάβολος ο πλανών αυτούς εβλήθη εις την λίμνην του πυρός και του θείου, όπου και το θηρίον και ο ψευδοπροφήτης, και βασανισθήσονται ημέρας και νυκτός εις τους αιώνας των αιώνων. Και είδον θρόνον μέγαν λευκόν και τον καθήμενον επ’ αυτω, ου από προσώπου έφυγεν η γη και ο ουρανός, και τόπος ουχ ευρέθη αυτοίς. και είδον τους νεκρούς, τους μεγάλους και τους μικρούς, εστώτας ενώπιον του θρόνου, και βιβλία ηνοίχθησαν· και άλλο βιβλίον ηνοίχθη, ό εστι της ζωής· και εκρίθησαν οι νεκροί εκ των γεγραμμένων εν τοις βιβλίοις κατά τα έργα αυτών. και έδωκεν η θάλασσα τους νεκρούς τους εν αυτη, και ο θάνατος και ο άδης έδωκαν τους νεκρούς τους εν αυτοίς, και εκρίθησαν έκαστος κατά τα έργα αυτών. και ο θάνατος και ο άδης εβλήθησαν εις την λίμνην του πυρός· ούτος ο θάνατος ο δεύτερός εστιν. και ει τις ουχ ευρέθη εν τη βίβλω της ζωής γεγραμμένος».


"ΤΟΠΟΣ" είναι, και όχι "Κατάσταση"...!!!
Και ο "ακοίμητος σκώληξ", τι θα είναι? Κατάσταση?
Ο,τι νάναι...!!!


(και τώρα συνεχίστε, απλά μια παρέμβαση έκανα, απλοϊκή μεν αλλά σημαντική...!!!)

Επειδή Omg μαλλον είδες το ΟΟΔΕ και κατευθείαν είδες νεοημερολογίτικη -νεοπατερική διδασκαλία σε παραπέμπω εδω

Η Κόλαση, είναι για τον Δαμασκηνό, η αστοχία και η αποτυχία του ανθρώπου να ξεπεράσει την κακή του αλλοίωση και να νικήσει το μηδέν, το μη όν. Εάν ο Παράδεισος είναι η μετοχή, η τρυφή των θείων αγαθών, η Κόλαση είναι η αμεθεξία τους. Ο κολασμένος έχει παγιωμένη την ύπαρξη του στην στασιμότητα, στο κακό. Έχει σκληρυνθεί από την αμετανοησία. Φλέγεται από την επιθυμία του που δεν μπορεί να ικανοποιήσει, αφού δεν υπάρχει το αντικείμενο της.39 Η Κόλαση είναι φωτιά που βασανίζει χωρίς τέλος, με υλικό την άστοχη επιθυμία, την κακία.40 Εδώ φαίνεται και η ευθύνη του ανθρώπου, αφού αίτιος της κολάσεως, δεν είναι ο Θεός, αλλά η προαίρεση του ανθρώπου, η προσωπική του ευθύνη.41 Ο καθένας μας, ανάλογα με τον τρόπο που δέχεται ή απορρίπτει τον Ζωοδότη, είναι δεκτικός της χάρης του Θεού. Εκείνος δεν κολάζει κανένα.42 Ο Θεός θα παρέχει διαρκώς την παρουσία Του σε όλα τα δημιουργήματα, ακόμη και στον Διάβολο. Η αγαθότητά Του θα είναι διαρκής, ανεξάρτητα της δεκτικότητας ή μη των όντων. Η παρουσία Του θα καταργήσει κάθε κτιστή ηδονή. Αυτό, για όσους τον αρνούνται, θα είναι οδύνη, διότι θα κολάζονται από την απουσία των μάταιων πραγμάτων που στην εδώ ζωή είχαν θεοποιήσει. Χωρίς ο Θεός να είναι αίτιος, οι άνθρωποι θα γίνουν εφευρέτες της κόλασης, του θανάτου, διότι από την φύση τους ως δημιουργικές ενέργειες του Θεού, τρέφονται και συντηρούνται στην ύπαρξη από Εκείνον. Τελικά όμως επέλεξαν την συνθετότητα και όχι την φυσική απλότητα. Με αυτόν τον τρόπο εισχώρησε μέσα τους ο θάνατος.

To βάζω και αυθεντικό που σου αρέσει

ὅτι ἡ κόλασις ἐκείνη οὐδὲν ἕτερόν ἐστιν
εἰ μὴ πῦρ ἐπιθυμίας τῆς κακίας καὶ ἁμαρτίας καὶ πῦρ ἀστοχίας τῆς ἐπιθυμίας. Οὐ γὰρ
ἐπιθυμοῦσι θεοῦ οἱ ἐν τῇ κακίᾳ τὸ ἄτρεπτον ἐσχηκότες, ἀλλὰ τῆς κακίας, ἐκεῖ δὲ
ἐνέργεια κακίας καὶ ἁμαρτίας οὐκ ἔσται. Οὐδὲ γὰρ ἐσθίομεν οὐδὲ πίνομεν οὐδὲ
13
ἐνδυόμεθα οὐδὲ γαμοῦμεν οὐδὲ πλουτοῦμεν οὐδὲ φθόνος ἰσχύει οὐδέ τι τῶν τῆς
ἁμαρτίας εἰδῶν. Ἐπιθυμοῦντες οὖν καὶ μὴ ἔχοντες τὰ τῆς ἐπιθυμίας πυρὸς δίκην ὑπὸ
τῆς ἐπιθυμίας καταφλέγονται. Οἱ δὲ τοῦ ἀγαθοῦ, τουτέστι μόνου τοῦ θεοῦ,
ἐπιθυμοῦντες, τοῦ ὄντος καὶ ἀεὶ ὄντος, καὶ τυγχάνοντες εὐφραίνονται κατὰ τὴν
ἀναλογίαν τῆς ἐπιθυμίας αὐτῶν, καθ' ἣν τυγχάνουσι τοῦ ἐπιθυμουμένου.


Κεφ.71

Ὁ θεὸς καὶ τῷ διαβόλῳ ἀεὶ παρέχει τὰ ἀγαθά, ἀλλ' ἐκεῖνος οὐ θέλει λαβεῖν.
Καὶ ἐν τῷ μέλλοντι αἰῶνι πᾶσι δίδωσιν ὁ θεὸς τὰ ἀγαθά· πηγὴ γάρ ἐστι τῶν ἀγαθῶν
πᾶσι βρύουσα τὴν ἀγαθότητα, ἕκαστος δέ, καθὼς ἑαυτὸν κατεσκεύασε δεκτικόν, μετέχει22
τοῦ ἀγαθοῦ. Ἐνταῦθα μὲν οὖν περὶ ἄλλα τὴν ὄρεξιν ἔχοντες καὶ ἐπιτυγχάνοντες κἂν
ποσῶς ἡδώμεθα, ἐκεῖσε δέ, ὅταν «ὁ θεὸς εἴη τὰ πάντα ἐν πᾶσι», μὴ βρώσεως οὔσης, μὴ
πόσεως μηδέ τινος σαρκικῆς ἡδονῆς μηδέ τινος ἀδικίας οἱ μηδὲ τὰς συνήθεις ἡδονὰς
ἔχοντες μηδὲ τῶν ἐκ θεοῦ δεκτικοὶ ὄντες ὀδυνῶνται ἀνηκέστως, οὐ τοῦ θεοῦ κόλασιν
ποιήσαντος, ἀλλὰ ἡμῶν ἑαυτοῖς τὴν κόλασιν εὐτρεπισάντων, ἐπεὶ οὐδὲ θάνατον ὁ θεὸς
ἐποίησε, ἀλλ' ἡμεῖς ἑαυτοῖς τοῦτον ἐπεσπασάμεθα.

Αφού λοιπόν λες πως δεν είναι τόπος, πες μου τι είναι ; Πως το αντιλαμβάνεσαι ; Γιατί όπως βλέπεις με το να λέμε απλά ότι είναι "ποιητικό ύφος" η Π.Δ. αυτό δε σημαίνει ότι είναι. Αφού καταργούμε τον ένα ορισμό (ως κυριολεκτικό τόπο).. πρέπει να δώσουμε ένα νέο, σαφή ορισμό. Πες μου λοιπόν με 2 λόγια τι μπορεί να είναι ο Άδης αν δεν είναι τόπος;

http://www.filoumenos.com/forum/viewtop ... 76&t=11268

Laptona,νομίζω απάντησα,εγω δεν εχω βρει κάπου απο τους Πατέρες,να λένε οτι πρόκειται περι τόπου,αλλά περι καταστάσεως και παρέθεσα πηγές(υπάρχουν 10αδες άλλες),αμα κάνω λάθος στις πηγές,γιατι δεν τα λέω εγω αυτά ,αλλά οι Πατέρες περιμένω πηγές που να αποδεικνύουν το αντίθετο.

Υ.Γ. Όπως είπε ο Spartan ,Το θεμα παλι θα διαχωριστεί.

Εδώ λοιπόν θέτουμε 2 διαφορετικές θέσεις. Η μία λέει ότι είναι τόπος. Η άλλη θέση λέει πως είναι πνευματική κατάσταση. Εγώ προσωπικά αναγνωρίζω την πιθανότητα να είναι και τα δύο. Δηλαδή και πνευματική κατάσταση (ως πρόγευση σε αυτό το κόσμο) http://www.filoumenos.com/forum/viewtop ... 78&t=15112 αλλά και τοποθεσία (μεταθανάτιο) . Διότι όπως η βασιλεία του θεού είναι πνευματική κατάσταση (πρόγευση) σε αυτό το κόσμο αλλά δηλώνει και τόπο μετά την επίγεια ζωή και τελικώς μετά τη Δευτέρα παρουσία ... έτσι και η κόλαση είναι μία πνευματική κατάσταση (πρόγευση) σε αυτό το κόσμο αλλά δηλώνει και τόπο μετά την επίγεια ζωή και τελικώς μετά τη Δευτέρα παρουσία .

Αυτό σημαίνει πως πράγματι είναι τόπος, αλλά δεν είναι απαραίτητα ένας τόπος στο εσωτερικό τη γης (κάτω κόσμος) ... αλλά πάλι για αυτό δεν ήμαστε σίγουροι. Όταν ο Χριστός κατέβηκε στον Άδη , κατέβηκε κυριολεκτικά ; ή ως "πνευματική κατάσταση"; Αν κατέβηκε λοιπόν κυριολεκτικά τότε που ακριβώς πήγε;

LAPTONAS έγραψε:Εδώ λοιπόν θέτουμε 2 διαφορετικές θέσεις. Η μία λέει ότι είναι τόπος. Η άλλη θέση λέει πως είναι πνευματική κατάσταση. Εγώ προσωπικά αναγνωρίζω την πιθανότητα να είναι και τα δύο. Δηλαδή και πνευματική κατάσταση (ως πρόγευση σε αυτό το κόσμο) http://www.filoumenos.com/forum/viewtop ... 78&t=15112 αλλά και τοποθεσία (μεταθανάτιο) . Διότι όπως η βασιλεία του θεού είναι πνευματική κατάσταση (πρόγευση) σε αυτό το κόσμο αλλά δηλώνει και τόπο μετά την επίγεια ζωή και τελικώς μετά τη Δευτέρα παρουσία ... έτσι και η κόλαση είναι μία πνευματική κατάσταση (πρόγευση) σε αυτό το κόσμο αλλά δηλώνει και τόπο μετά την επίγεια ζωή και τελικώς μετά τη Δευτέρα παρουσία .

Αυτό σημαίνει πως πράγματι είναι τόπος, αλλά δεν είναι απαραίτητα ένας τόπος στο εσωτερικό τη γης (κάτω κόσμος) ... αλλά πάλι για αυτό δεν ήμαστε σίγουροι. Όταν ο Χριστός κατέβηκε στον Άδη , κατέβηκε κυριολεκτικά ; ή ως "πνευματική κατάσταση"; Αν κατέβηκε λοιπόν κυριολεκτικά τότε που ακριβώς πήγε;

Δεν το είχα σκεφτεί ποτέ έτσι, μου άνοιξες μια καινούρια οπτική.

Όμως ως προς την κάθοδο του Χριστού στον Άδη, πως είναι δυνατόν να κατέβηκε κυριολεκτικά (με το σώμα Του) σε κάποιον "τόπο", εφόσον το σώμα Του βρισκόταν μέσα στον τάφο;

Εάν ήθελε ο Χριστός να σκεφτούμε και αυτή την περίπτωση, τότε γιατί μόνο την 3η ημέρα βρέθηκε η πέτρα που έκλεινε την είσοδο του τάφου μετακινημένη; Για ποιο λόγο να γίνει αυτό; Δε θα έπρεπε να ανοίξει η πόρτα από την αρχή, ή να μην ανοίξει καθόλου; Να λείπει δηλαδή απλά το σώμα Του με κλειστή όμως την πόρτα;
[Σίγουρα αν ήθελε θα έβρισκε μετά ένα τρόπο ο Κύριος να προτρέψει το φανερό ("δημόσιο", σε κοινή θέα) άνοιγμα του τάφου Του από ώστε να διαπιστωθεί ότι έλειπε το σώμα Του.]

Δε θα άφηνε να εννοηθεί ότι στη διάρκεια των 3 ημερών είχε "πάει κάπου" μαζί με το σώμα Του;

Αντί αυτού, βλέπουμε ότι την 3η ημέρα (που αναστήθηκε) άνοιξε (άγνωστο πως, απλά βρέθηκε ανοιχτός) ο τάφος. Μήνυμα ότι τότε βγήκε μαζί με το σώμα Του.

Λογικό;

Spartan έγραψε: Δεν το είχα σκεφτεί ποτέ έτσι, μου άνοιξες μια καινούρια οπτική.

Όμως ως προς την κάθοδο του Χριστού στον Άδη, πως είναι δυνατόν να κατέβηκε κυριολεκτικά (με το σώμα Του) σε κάποιον "τόπο", εφόσον το σώμα Του βρισκόταν μέσα στον τάφο;

Άρα λοιπόν "κατέβηκε" χωρίς το σώμα του.

Spartan έγραψε: Εάν ήθελε ο Χριστός να σκεφτούμε και αυτή την περίπτωση, τότε γιατί μόνο την 3η ημέρα βρέθηκε η πέτρα που έκλεινε την είσοδο του τάφου μετακινημένη; Για ποιο λόγο να γίνει αυτό; Δε θα έπρεπε να ανοίξει η πόρτα από την αρχή, ή να μην ανοίξει καθόλου; Να λείπει δηλαδή απλά το σώμα Του με κλειστή όμως την πόρτα;
[Σίγουρα αν ήθελε θα έβρισκε μετά ένα τρόπο ο Κύριος να προτρέψει το φανερό ("δημόσιο", σε κοινή θέα) άνοιγμα του τάφου Του από ώστε να διαπιστωθεί ότι έλειπε το σώμα Του.]

Δε θα άφηνε να εννοηθεί ότι στη διάρκεια των 3 ημερών είχε "πάει κάπου" μαζί με το σώμα Του;

Αντί αυτού, βλέπουμε ότι την 3η ημέρα (που αναστήθηκε) άνοιξε (άγνωστο πως, απλά βρέθηκε ανοιχτός) ο τάφος. Μήνυμα ότι τότε βγήκε μαζί με το σώμα Του.

Λογικό;

Μα όλοι νομίζω το ξέρουν αυτό :

Σταυρώθηκε -> Κατέβηκε στον Άδη -> Αναστήθηκε τη 3η μέρα -> Πήγε στους Ουρανούς

Το ερώτημα μου είναι : ο Άδης , τι είναι ; γιατί εκέι σύμφωνα με την παράδοση μας πήγε δηλαδή αφού ενταφιάστηκε ως ψυχή -> στη κόλαση (Άδη)

Θα εισάγω στη συζήτηση ένα αμφιλεγόμενο Ευαγγέλιο του Βαρθολομαίου:

εκεί οι απόστολοι, μέσω του Βαρθολομαίου (που παρουσιάζεται ως ο πιο θαρραλέος απ’ αυτούς), ζητούν από την Παναγία να μεσιτεύσει στον αναστημένο Χριστό για να τους παράσχει τις τρομερές αποκαλύψεις Του. Αυτό συμβαίνει σε διάφορα βουνά, με αποκορύφωμα τη θέα της αβύσσου κάτω απ’ τη γη, που τυλίχτηκε σαν ένας πάπυρος, και τον εκτενή διάλογο του Βαρθολομαίου με το Βελίαλ (το διάβολο), που «εμφανίστηκε απ’ την άβυσσο μαζί με 660 αγγέλους δεμένους με πυρωμένες αλυσίδες».[/color] Το πιο ενδιαφέρον στοιχείο του ευαγγελίου είναι ο εντυπωσιακός εγκωμιασμός της Θεοτόκου, που χαρακτηρίζεται κιβωτός του Υψίστου, ακηλίδωτη, σκεύος εκλεκτό, μήτρα μεγαλύτερη από όλη τη δημιουργία κ.τ.λ. Οι χαρακτηρισμοί αυτοί είναι σύμφωνοι με το ορθόδοξο πνεύμα και απηχούν την τιμή που αποδόθηκε στην Παναγία ήδη από την αρχή του χριστιανισμού.

πηγές:
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF% ... E%BF%CF%82
http://eiskapernaoum.blogspot.com/2009/ ... st_23.html

Αν λοιπόν είναι ορθό το Ευαγγέλιο αυτό τότε η "κόλαση" είναι πράγματι τοποθεσία μέσα στη γη ..... (είναι και πνευματική κατάσταση) .... και εκεί είναι δεμένοι οι έκπτωτοι άγγελοι.

ας δούμε τι λέει σχετικά με τη κοίλη - κούφια γη - κόλαση - Άδη ο Απ.Πέτρος στη Β'επιστολή 2:4-10
(μετάφραση)

Ο Θεός ούτε τους αγγέλους δεν λυπήθηκε όταν αμάρτησαν αλλά τους έριξε στα τάρταρα όπου φυλάγονται δέσμιοι μέχρι την τελική κρίση. ......... ... . . . .

.......... Άρα λοιπόν ο Κύριος ξέρει να σώζει τους ευσεβείς από τις δοκιμασίες τους , ενώ τους άδικους τους κρατάει σε τιμωρία ως την ημέρα της τελικής κρίσεως και προπάντων κρατάει εκείνους που ακολουθούν τις βρωμερε΄ς σαρκικές επιθυμίες και περιφρονούν την εξουσία του Θεού.

Βλέπουμε λοιπόν ότι α) οι άγγελοι (έκπτωτοι) είναι στα τάρταρα β)μέχρι τη τελική κρίση. Γιαυτό έχει σημασία να προσδιορίσουμε τελικά , αν είναι τόπος.

Αν λοιπόν είναι ορθό το Ευαγγέλιο αυτό τότε η "κόλαση" είναι πράγματι τοποθεσία μέσα στη γη ..... (είναι και πνευματική κατάσταση) .... και εκεί είναι δεμένοι οι έκπτωτοι άγγελοι.

Βλέπουμε λοιπόν ότι α) οι άγγελοι (έκπτωτοι) είναι στα τάρταρα β)μέχρι τη τελική κρίση.

Kαι αυτοί που μας παιδεύουν χιλιάδες χρόνια ποιοι είναι?

Οι κλώνοι τους

emman έγραψε:

Αν λοιπόν είναι ορθό το Ευαγγέλιο αυτό τότε η "κόλαση" είναι πράγματι τοποθεσία μέσα στη γη ..... (είναι και πνευματική κατάσταση) .... και εκεί είναι δεμένοι οι έκπτωτοι άγγελοι.

Βλέπουμε λοιπόν ότι α) οι άγγελοι (έκπτωτοι) είναι στα τάρταρα β)μέχρι τη τελική κρίση.

Kαι αυτοί που μας παιδεύουν χιλιάδες χρόνια ποιοι είναι?

Οι κλώνοι τους

Γιατί ποιος είπε ήμαστε προστατευμένοι από αυτούς; Μη ξεχνάς ότι οι διάφοροι "μάγοι" καλούν αυτά ... όπως γινόταν από την εποχή του Χριστού (Συμεών μάγος) και μόνο όποιος είναι κοντά στο Χριστό έχει προστασία.

Εμμάν εσύ τελικά τι πιστεύεις είναι η κόλαση τόπος ή κάτι άλλο; ή μήπως είναι αυτό που είπα παραπάνω :

"Πνευματική κατάσταση" της ψυχής που μετά θάνατο πηγαίνει σε τόπο μέχρι την Δευτέρα Παρουσία;

Τι είναι όμως αυτός ο παράδεισος; Πού βρίσκεται; Είναι κάποιος τόπος; Είναι «επάνω»;

Οπως και για όλα τα θέματα που αφορούν τη μετά θάνατον ζωή, δεν θα πρέπει να διατυπώνουμε τέτοια ερωτήματα από απλή περιέργεια, αλλά αποκλειστικά με σκοπό να κατανοήσουμε πληρέστερα τη σχετική διδασκαλία την οποία η Εκκλησία μας έχει κληροδοτήσει και να αποφύγουμε τη σύγχυση που μπορούν να προκαλέσουν ακόμα και στους Ορθόδοξους Χριστιανούς οι σύγχρονες ιδέες και μερικές ψυχικές εμπειρίες..............


Ο παράδεισος, επομένως, είναι σίγουρα τόπος, και είναι σίγουρα επάνω από οποιοδήποτε σημείο της γής, όπως και η κόλαση είναι σίγουρα κάτω, στα έγκατα της γής, όμως οι άνθρωποι δεν είναι σε θέση να δούν αυτούς τους τόπους μέχρι να ανοιχθούν οι πνευματικοί τους οφθαλμοί, όπως είδαμε προηγουμένως στα αναφερόμενα για τον εναέριο κόσμο. Επιπλέον, αυτοί οι τόποι δε βρίσκονται μέσα στις «συντεταγμένες» του δικού μας χωρο-χρονικού συστήματος: ένα αεροπλάνο δεν μπορεί να περάσει «αόρατα» μέσα από τον παράδεισο, ούτε ένας γήινος δορυφόρος μέσα από τον τρίτο ουρανό, ούτε ασφαλώς μπορεί κανείς σκάβοντας με τρυπάνι βαθιά στη γή να φτάσει έως τις ψυχές που βρίσκονται στην κόλαση αναμένοντας την Τελική Κρίση. Δεν είναι εκεί, αλλά σε ένα διαφορετικό είδος χώρου που ξεκινά ακριβώς από δώ αλλά «εκτίνεται» προς μία διαφορετική κατεύθυνση.

Πέραν της γενικής γνώσης ότι ο παράδεισος και η κόλαση είναι όντως «τόποι», αλλά όχι τόποι του κόσμου αυτού, στο δικό μας χωρο-χρονικό σύστημα, δε χρειάζεται να επιζητούμε από περιέργεια να γνωρίζουμε κάτι περισσότερο. Αυτοί οι «τόποι» είναι τόσο διαφορετικοί από τις κοσμικές αντιλήψεις μας περί «τόπου»,ώστε σίγουρα θα βρεθούμε σε απελπιστική σύγχυση εάν επιχειρήσουμε να τους τοποθετήσουμε «γεωγραφικά» στο χώρο...........
(Η ΨΥΧΗ ΜΕΤΑ ΘΑΝΑΤΟΝ Π.Σεραφείμ Ρόουζ)