...Συνέχεια από τα προηγούμενα Post μου (τα οποία έκανα Edit για να τα εκφράσω σωστά - είχα τεχνικά προβλήματα με το Smartphone μου και δεν μπορούσα να παραθέσω όσα ήθελα - Ξαναδιαβάστε τα όσα έγραψα στα προηγούμενα Post μου).
Θα ξεκινήσω με μια ΣΥΝΤΟΜΗ αναφορά σε αυτό εδώ που είπες
LAPTONAS έγραψε:
Επίσης για να μην κάνω το σφάλμα και υπερασπιστώ άθελα μου εγώ ή κανένας άλλος τους αιρετικούς και μας βαρύνει το ανά-θέμα , πες μου περί αυτού που ρωτάω, διότι έτσι μου φαίνεται εμένα...
Εσύ το είπες για να εκφράσεις την ανάγκη σου να ρωτήσεις και να μάθεις - και καλά έκανες, εγώ όμως θα πάρω αφορμή και θα σου πω το εξής (επί τοις ευκαιρίας) --->
Οι
"άρσεις αναθεμάτων" (που από την φύση τους είναι αιώνιες) και οι
"αναγνωρίσεις μυστηρίων" των αιρετικών που έκανε το Νέο Ημερολόγιο και οι κοινωνούντες αυτούς τα ΔΕΧΤΗΚΑΝ σαν να μην συμβαίνει τίποτα *(και αυτό φαίνεται από το ότι έχουν κοινωνία μαζί τους), τι σου λέει η λογική σου οτι είναι?
Μήπως οι Λατίνοι αποποιήθηκαν τις κακοδοξίες τους και έγιναν Ορθόδοξοι?
Όχι βέβαια...!!!
Δεν είναι
αποφυγή αναθεματισμού των αιρετικών αυτό??
Σε ποιανού το κεφάλι νομίζεις οτι πέφτουν τόσο καιρό τα αναθέματα των πατέρων της Ζ Οικουμενικής που αναθεματίζει όσους ΔΕΝ αναθεματίζουν κανονικά τους αιρετικούς??
Στον φούφουτο?
Πρέπει να διαβάσεις πολλά διότι αντιλαμβάνομαι οτι πολύ απλά και εσύ (όπως και πολύς κόσμος...) δεν ξέρεις τι παίχτηκε...!!!
Τα όσα παίχτηκαν είναι σοβαρότατα. Τόσο σοβαρά και σημαντικά όσο η ζωή και ο Θάνατος (ή καλύτερα όσο ο Παράδεισος από την Κόλαση).
Θέλεις ΠΟΛΥ ΧΡΟΝΟ να αφιερώσεις σε διάβασμα και έρευνα για να μάθεις τι παίχτηκε. Τα έχουμε αναλύσει "αλλού" όμως αυτά...!!!
Πάμε παρακάτω...!!!
Εσύ Laptona ψάχνεις να βρεις για τον "Φωτισμό".
Το σωστό είναι απλως να αναζητάς την ΣΩΤΗΡΙΑ ΣΟΥ (και όλα τα άλλα θα προστεθούν).
Άκου όμως και τα εξής (ελπίζω να τα εκφράσω σωστά και να μην κάνω τυχόν λάθη. Αν τυχόν κάνω λάθη, συγχωρέστε με).
Ας ξεκινήσω με την απλή γνώση/μόρφωση κλπ...
Αντιλαμβάνεσαι οτι για να μπορέσει ένας άνθρωπος να κατανοήσει πχ. τα τριπλά ολοκληρώματα στα μαθηματικά, θα πρέπει πρώτα να μάθει τα "κλασσικά μαθηματικά" (Πρόσθεση, αφαίρεση, πολλαπλασιασμός, κλπ).
Ο άνθρωπος που έχει εμπειρία και γνώσεις - που έχει "μυηθεί" κατά κάποιον τρόπο στα μαθηματικά, μπορεί να "διακρίνει" κάποια πράγματα, καλύτερα από άλλους και έχει καλύτερη "αναλυτική ικανότητα". Μπορεί να φτάσει πιθανώς πιο "Βαθιά" σε κάποια πράγματα (διότι έχει την γνώση).
Πχ. ξέρει πότε να χρησιμοποιήσει τα τάδε μαθηματικά για να βρεί λύση σε κάτι σύνθετο κλπ., ή κάνει γρήγορους υπολογισμούς (αν έχει ανεπτυγμένη την μαθηματική του νοημοσύνη) και με το μυαλό του...!!!
Το ίδιο και σε φιλολογικό επίπεδο...
Με την μόρφωση πχ. σε φιλολογικό επίπεδο μπορεί να αντιληφθεί την δύναμη των λέξεων και να χρησιμοποιήσει την γλώσσα σωστά, να συγγράψει ένα σύγγραμα που να δημιουργεί έντονα συναισθήματα και εικόνες στο μυαλό του αναγνώστη, αλλα και στην καθημερινότητά του να μπορεί να εκφράζεται καλύτερα, πιο περιεκτικά κλπ.
Στο μυαλό του πχ. μαθηματικού και του φιλολόγου όμως, συμβαίνει και κάτι ακόμα...
Ολόκληρη η σκέψη του, έχει αναπτυχθεί και μέσω της επι πολλά χρόνια εξάσκησης, έχουν καλύτερο επίπεδο σκέψης.
Οδηγούνται πιο εύκολα σε σωστά συμπεράσματα διαμέσου της γνώσεως και της λογικής τους κλπ...!!!
Διαβάζω ένα μικρό απόσπασμα από Φιλοκαλία:
3. Η εγκράτεια, η ανεξικακία, η σωφροσύνη, η εγκαρτέρηση, η υπομονή και οι παρόμοιες μέγιστες και ενάρετες δυνάμεις μας δόθηκαν από το Θεό και είναι αντίθετες και αντιστέκονται και μας βοηθούν στις αντίστοιχες προς αυτές κακίες.
Αν γυμνάζομε αυτές τις δυνάμεις και τις έχομε πάντοτε πρόχειρες, τότε νομίζομε ότι δεν μας συμβαίνει πια τίποτε δύσκολο ή θλιβερό ή αβάσταχτο. γιατί σκεφτόμαστε ότι όλα είναι ανθρώπινα και τα νικούν οι αρετές που έχομε. Αυτά δεν τα έχουν υπόψη τους οι ανόητοι άνθρωποι. Ούτε σκέφτονται ότι τα πάντα γίνονται σωστά και όπως πρέπει για το συμφέρον μας, για να λάμψουν οι αρετές μας και να στεφανωθούμε από το Θεό.
Πάμε τώρα να δούμε και ένα παράδειγμα από "Αλκοολικούς"...!!!
Έστω οτι ερευνάμε δυο Αλκοολικούς ανθρώπους.
Οι άνθρωποι αυτοί είναι ΕΞΑΡΤΗΜΕΝΟΙ από το Αλκοόλ.
ΔΕΝ είναι "Ελευθεροι". (διότι τους "κουμαντάρει" το αλκοόλ).
Μπορείς να επηρεάσεις αυτούς τους ανθρώπους ή να τους κουμαντάρεις διαμέσω του αλκοόλ (και να διαπράξεις κακό).
Οι άνθρωποι αυτοί είναι "σκοτισμένοι" και "προσηλωμένοι στα υλικά αγαθά". (και πιο συγκεκριμένα στο παράδειγμά μας, στο ΑΛΚΟΟΛ).
Ξυπνάνε το πρωί και θέλουν αλκοόλ για να ξυπνήσουν...(αντί για καφέ πίνουν αλκοόλ...)
Μόλις τα επίπεδα του αλκοόλ "πέσουν" από το κορμί τους, τότε πρέπει να πιούν για να τα επαναφέρουν στο σωστό, διότι νιώθουν "στέρηση"...!!!!
Αυτοί οι άνθρωποι λοιπόν είναι ΣΚΛΑΒΟΙ του αλκοόλ λοιπόν..!!!
Το αλκοόλ τους κάνει κουμάντο αυτούς...!!!
(το ίδιο και στους ναρκομανείς).
Όταν ένας άνθρωπος είναι μεθυσμένος, είναι "εκτός ελέγχου". Μπορεί να είναι βίαιος, μπορεί να είναι καταθλιπτικός κλπ....μπορεί να οδηγηθεί σε βιασμούς, σε φόνους, σε κλεψιές, σε κακοποιήσεις ή σε αυτοκτονίες και ατυχήματα...κλπ...
Αντιλαμβανόμαστε λοιπόν οτι η "μέθη" του αλκοόλ και ο σκοτισμός του Νου από την μέθη ή τα ναρκωτικά, έχει κάποιο παραλληλισμό με τον "Ζοφερό ύπνο της Αμαρτίας".
Διότι ο νους και η ψυχή του ανθρώπου ΣΚΟΤΙΖΟΝΤΑΙ από την αμαρτία όπως σκοτίζεται ο μεθυσμένος από το αλκοόλ και δεν ξέρουν τι τους γίνεται.
(μπορεί η αμαρτία να είναι πχ. η Πορνεία, η Απληστία, η Μέθη, κλπ...!!! Όχι απαραίτητα μόνο η μέθη)
Επίσης ο Θεός ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ να πάει στην βρωμιά.
Συνεπώς πρέπει να "Νήψουμε" τις ψυχές μας (να τις καθαρίσουμε δηλαδή) και μετά με την προσευχή και με την ΒΙΩΣΗ όλων όσων λέει η Ορθοδοξία, πρέπει να σηκώσουμε και εμείς τον δικό μας σταυρό και να πολεμήσουμε τα πάθη μας ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ και να εξομολογούμαστε έτσι ώστε να καθαρίσει η ΨΥΧΗ ΜΑΣ (να μας συγχωρέσει ο Θεός δηλαδή) και όχι μόνο να Ησυχάσει η συνείδησή μας.
Πχ. πάμε σε ένα φίλο και του λέμε το κακό που του κάναμε.
Αν αυτός μας συγχωρέσει, αμέσως μας φεύγει ένα βάρος μέσα μας (Ησυχάζει η συνείδησή μας).
Πρέπει όμως να το εξομολογηθούμε σε Ιερέα για να καθαρίσει και η ψυχή μας (να μας συγχωρέσει και ο Θεός διαμέσου του Μυστηρίου της Εξομολογήσεως).
Και τότε όσο πιο "καθαροί" θα διατηρούμαστε (γενικώς θα προσέχουμε και θα εξομολογούμαστε συχνά) και με όλα όσα λέει η Ορθοδοξία, τόσο πιο πολύ θα μας φωτίζει και ο Θεός με το Άγιο Πνεύμα...!!!
(κάπως έτσι φαντάσου του)
Διαβάζω από "Φιλοκαλία" πάλι:
8. Οι ψυχικά ακαλλιέργητοι και αμαθείς θεωρούν γελοίο πράγμα τους λόγους και δεν θέλουν να τους ακούν επειδή ελέγχεται η κατάστασή τους και θέλουν να είναι όλοι όμοιοι με αυτούς.
Επίσης και εκείνοι που είναι παραδομένοι σε σαρκικά αμαρτήματα φροντίζουν να είναι όλοι οι άλλοι χειρότεροί τους, νομίζοντας οι δυστυχείς ότι επειδή θα είναι πολλοί οι αμαρτάνοντες, θα εξασφαλιστούν οι ίδιοι από την κατηγορία.
Η χαλαρή ψυχή χάνεται και σκοτίζεται εξαιτίας της κακίας, γιατί έχει μέσα της ασωτεία, υπερηφάνεια, απληστία, θυμό, αυθάδεια, μανία, φόνο, στενοχώρια, φθόνο, πλεονεξία, αρπαγή, πόνο, ψεύδος, ηδονή, ραθυμία, λύπη, δειλία, ασθένεια, μίσος, φιλοκατηγορία, αδυναμία, πλάνη, άγνοια, απάτη, λησμοσύνη του Θεού.
Με τέτοιες κακίες και παρόμοιες τιμωρείται η άθλια ψυχή που χωρίζεται από το Θεό.
44. Όταν σου τύχει κανείς που φιλονεικεί και πολεμά την αλήθεια και το προφανές, πάψε την φιλονεικία και άφησέ τον, γιατί έχει απολιθωθεί η διάνοιά του. Όπως και το καλύτερο κρασί το διαφθείρει το βλαβερότατο νερό, έτσι και οι κακές συναναστροφές διαφθείρουν τους ενάρετους κατά τη ζωή και το φρόνημα.
52. Η καθαρή ψυχή, επειδή είναι αγαθή, φωτίζεται με μεγάλη λάμψη από το Θεό. Και τότε ο νους νοεί το αγαθό και γεννά λόγια θεάρεστα.
Όταν όμως η ψυχή γεμίσει από τη βρωμερή λάσπη της κακίας, τότε επειδή ο Θεός την αποστρέφεται ή μάλλον επειδή η ψυχή χωρίζεται μόνη της από το Θεό, πονηροί δαίμονες μπαίνουν στην διάνοια του ανθρώπου και παρακινούν την ψυχή σε βδελυρές πράξεις:
μοιχείες, φόνους, αρπαγές, ιεροσυλίες και όλα τα παρόμοια δαιμονικά έργα.
53. Εκείνοι που γνωρίζουν το Θεό, γεμίζουν από κάθε καλή έννοια και επειδή επιθυμούν τα ουράνια, καταφρονούν τα βιοτικά.
Αυτοί οι άνθρωποι ούτε αρέσουν στους πολλούς, ούτε και αυτοί αρέσκονται με τους πολλούς.
Και γι' αυτό όχι μόνο τους μισούν αλλά και τους περιγελούν οι πιο πολλοί ανόητοι.
Υπομένουν όσα τους φέρνει η φτώχεια επειδή γνωρίζουν ότι εκείνα που οι πολλοί θεωρούν κακά, σ' αυτούς είναι καλά. Γιατί εκείνος που στοχάζεται τα επουράνια, πιστεύει στον Θεό γνωρίζοντας ότι όλα είναι έργα της θελήσεώς Του.
Εκείνος όμως που δε τα στοχάζεται, δεν πιστεύει ποτέ ότι ο κόσμος είναι έργο του Θεού και ότι δημιουργήθηκε για τη σωτηρία του ανθρώπου.
54. Εκείνοι που είναι γεμάτοι από κακία και μεθούν από την άγνοια, δεν γνωρίζουν το Θεό. η ψυχή τους είναι ζαλισμένη και δεν έχουν ξεκάθαρο μυαλό.
Το Θεό μπορεί να τον εννοήσει κανείς. Και ναι μεν δεν είναι ορατός, είναι όμως φανερότατος μέσα στα ορατά, όπως ακριβώς η ψυχή μέσα στο σώμα μας.
Και αν σώμα χωρίς ψυχή είναι αδύνατο να υπάρξει, έτσι και όλα τα όντα και βλεπόμενα είναι αδύνατο να υπάρχουν χωρίς το Δημιουργό Θεό.
56. Ελεύθερος είναι όποιος δεν σκλαβώνεται στις ηδονές αλλά κυριαρχεί με φρόνηση και εγκράτεια πάνω στο σώμα του και αρκείται με μεγάλη ευχαριστία σε ό,τι του δίνει ο Θεός, έστω και αν είναι πολύ λίγα. Γιατί όταν βρεθούν σύμφωνοι ο νους που αγαπά το Θεό και η ψυχή, τότε ειρηνεύει όλο το σώμα, ακόμη και χωρίς να το θέλει. Όταν η ψυχή θέλει, τότε κάθε αμαρτωλή σωματική κίνηση σβήνεται.
68. Εκείνοι που δεν βλέπουν το συμφέρον τους αν και γνωρίζουν το αγαθό, έχουν τυφλή την ψυχή τους και έχει πωρωθεί η διακριτική δύναμή τους. Αυτούς δεν πρέπει να τους προσέχουμε, για να μην πέσομε κι εμείς στα πάθη τους από απρονοησία μας, σαν τυφλοί.
73. Εκείνοι που αγωνίζονται στους ολυμπιακούς αγώνες δεν παίρνουν το στεφάνι όταν νικήσουν τον πρώτο ή τον δεύτερο ή τον τρίτο, αλλά όταν νικήσουν όλους τους συναγωνιζομένους. Έτσι και
όποιος θέλει να στεφανωθεί από το Θεό, πρέπει να γυμνάζει τη ψυχή του στη σωφροσύνη. όχι μόνο σε ότι έχει σχέση με το σώμα, αλλά και στα σχετικά με τα κέρδη και τις αρπαγές και το φθόνο και τις τροφές και τη ματαιοδοξία και τις κατηγορίες και τους θανάτους και όλα τα παρόμοια.
79. Ο λογικός άνθρωπος πολεμείται δια μέσου των αισθήσεων από τα ψυχικά πάθη. Πέντε είναι οι αισθήσεις του σώματος: όραση, όσφρηση, ακοή, γεύση, αφή. Υποκύπτοντας μέσω των αισθήσεων αυτών στα τέσσερα πάθη αιχμαλωτίζεται η άθλια ψυχή. Κι είναι αυτά τα τέσσερα πάθη της ψυχής: κενοδοξία, χαρά, θυμός, δειλία. Όταν λοιπόν ο άνθρωπος με τη φρόνηση και την επανειλημμένη σκέψη σαν καλός στρατηγός γίνει κύριος των παθών και τα νικήσει, δεν πολεμείται πλέον από αυτά, αλλά έχει ειρήνη στην ψυχή του και στεφανώνεται από το Θεό ως νικητής.
80. Από εκείνους που διανυκτερεύουν στα πανδοχεία, μερικοί βρίσκουν κρεβάτια. άλλοι δεν έχουν κρεβάτι. κοιμούνται στο πάτωμα και εντούτοις ροχαλίζουν όπως κι εκείνοι που κοιμούνται σε κρεβάτι. Κι όταν περάσει η νύχτα, πρωί- πρωί αφήνουν το κρεβάτι τους και το πανδοχείο και φεύγουν όλοι μαζί, έχοντας μόνο τα πράγματά τους. Κατά τον ίδιο τρόπο και όλοι όσοι γεννιούνται σ' αυτόν τον κόσμο, και οι φτωχοί και οι πλούσιοι και επίσημοι, βγαίνουν από την ζωή σαν από πανδοχείο, χωρίς να παίρνουν μαζί τους τίποτε από τις απολαύσεις του βίου και από τα πλούτη τους, παρά μόνον τα έργα τους, καλά ή κακά, όσα έκαναν στη ζωή τους.
84. Να αποφεύγεις να μιλάς για την αρετή και την ευσέβεια στους πολλούς.
Δεν το λέω αυτό από φθόνο, αλλά γιατί κατά την γνώμη μου θα φανείς γελοίος στους ανόητους.
Το όμοιο χαίρεται με το όμοιό του.
Οι λόγοι για την αρετή και την ευσέβεια έχουν λίγους ακροατές και ίσως εντελώς μετρημένους.
Καλύτερα να μην μιλάς, παρεκτός μόνο εκείνα που θέλει ο Θεός για την σωτηρία του ανθρώπου.
και τέλος μερικά ακόμη μικρά αποσπάσματα από την "Φιλοκαλία των Ιερών Νηπτικών"...
[....]
Η δεύτερη πραγματεία του «Περί διακρίσεως», είναι επίσης μια θαυμάσια έκθεση της σημασίας του χαρίσματος της διακρίσεως.
Με αναφορές σε γεγονότα, σε γνώμες των αγίων Πατέρων και σε σχετικά χωρία των αγίων Γραφών, ο άγιος Κασσιανός θεμελιώνει την αναγκαιότητα της διακρίσεως για όλες τις εργασίες της πνευματικής ζωής.
Πρόκειται για μια χαρισματική λειτουργία της ψυχής, χωρίς την οποία όχι μόνον οι αρετές δεν είναι αρετές, αν δεν γίνονται με διάκριση, αλλά και όλες οι πνευματικές εργασίες πέφτουν στο κενό ή υπηρετούν τον εχθρό.
Η διάκριση είναι βέβαια χάρισμα, ως φωτισμός της ψυχής, που διακρίνει τις πλέον λεπτές πλευρές των πνευματικών προβλημάτων.
Αλλά αν δεν υπάρχει το χάρισμα, μπορεί η σύνεση να προφυλάξει τον αγωνιζόμενο, σύνεση που συνίσταται στη μετριοπάθεια και την άγρυπνη ανάκριση των διαλογισμών ή τη δυσπιστία στους οικείους λογισμούς, που οδηγεί στην ερώτηση των εμπείρων.
Είναι η διδασκαλία περί μεσότητας, κατά την οποία εκκλίνει κανείς από τις υπερβολές και τις ελλείψεις.
Γι' αυτό και ο θεολόγος Γρηγόριος έλεγε: «Ορθοδοξείν εστι το αεί σχοινοβατείν».
Πάντως εκείνο που σώζει πάντοτε, είναι η ταπείνωση.
Αν κανείς παραβάλει το έργο αυτό με τα εκλεκτά πατερικά κείμενα, αναμφιβόλως θα το τοποθετήσει μεταξύ των πρώτων, για τις λεπτές συλλήψεις του νου του συγγραφέα και την θαυμάσια διατύπωση. Θα μπορούσε δε να λεχθεί ότι τα 202 κεφάλαια έχουν σαν άξονες τη νήψη και τη μονολόγιστη ευχή, που οδηγούν στην καθαρότητα της καρδιάς, στο θειο φωτισμό και στη μυστική ένωση με το Χριστό.
86. Αν ο άνθρωπος δεν κάνει το θέλημα και το νόμο του Κυρίου μέσα από την καρδιά του, ούτε εξωτερικώς μπορεί να το κάνει εύκολα. Και θα πει προς το Θεό εκείνος που δεν έχει νήψη και είναι αδιάφορος: «Δεν θέλω να ξέρω τους δρόμους Σου»(56), οπωσδήποτε από έλλειψη θείου φωτισμού. Εκείνος που μετέχει στο θείο φωτισμό, δε μένει χωρίς εσωτερική πληροφορία, αλλά θα γίνει στερεός και αμετακίνητος σχετικά με τα θεία.
Ο Φωτισμός λοιπόν, είναι ΠΟΛΥ ΔΥΣΚΟΛΟ να περιγραφεί με λόγια...και μπορεί να οδηγήσει η προσπάθειά του για "ερμήνευση" σε λάθη και κακοτοπιές (ο διάολος έχει πολλά ποδάρια, χεχε).
Για να μη σε αφήσω όμως με την απορία, θα προσπαθήσω (έστω και αν κάνω λάθος - ας με συγχωρέσετε αν κάνω τυχόν λάθη) να σου δώσω λίγο το Feeling για να καταλάβεις.
Ο Θείος Φωτισμός είναι κάτι που ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΤΑΙ (όπως και το Ευαγγέλιο έχει
ΚΡΥΜΜΕΝΑ ΝΟΗΜΑΤΑ) από τον Θεό για τους ανθρώπους που ΔΕΝ είναι για όλους - όπως και ο παράδεισος δεν ειναι για όλους (πχ. δεν είναι για όσους είναι προσηλωμένοι στα υλικά αγαθά ή σε όσους είναι αδιάφοροι για τον Θεό, κλπ).
Ο Φωτισμός είναι κάποιου είδους "Εσωτερική Πληροφόριση" κάποιου είδους αόρατη γνώση, ένα "ένστικτο"...μια είδους "διάκριση" (και φυσικά όσο πιο καθαρός είναι κάποιος, τόσο πιο πολύ φωτίζεται. Εμείς οι Λαϊκοί ας πούμε είμαστε λιγότερο "Φωτισμένοι" από τους Μοναχούς ή τους ασκητές και πάει λέγοντας)
Μην την ψάχνεις λοιπόν να "κατακτήσεις" τον Φωτισμό μόνος σου. ΔΕΝ είναι ο ΦΩΤΙΣΜΟΣ ο Σκοπός σου.
Σκοπός σου θα έπρεπε να είναι η Σωτηρία σου. :-)
Ο Φωτισμός ΔΙΝΕΤΑΙ από τον Θεό.
Μέσω του Θείου Φωτισμού οι άνθρωποι (όντας φωτισμένοι) παίρνουν τις σωστές αποφάσεις που είναι ωφέλιμες για την Σωτηρία τους.
Έχουν κάποιου είδους "εσωτερικής πληροφόρισης" που δεν περιγράφεται με λόγια.
Πιο συνετό για σένα (κατά την γνώμη μου) είναι να κάνεις το εξής.
Επειδή ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΟΛΑ προέχει η ΠΡΟΣΕΥΧΗ, πάρε και προσευχήσου στον Θεό (εφόσον σε ενδιαφέρει η Σωτηρία σου) και παρακάλεσέ τον με ταπείνωση και δάκρυα να σε σώσει και εσένα - να μην σε αφήσει να απωλεσθείς...!!!
Εφόσον το ζητάς με ειλικρίνια και με ταπείνωση, ο Θεός ΔΕΝ θα σε αφήσει. Θα σε ΟΔΗΓΗΣΕΙ την ΚΑΤΑΛΛΗΛΗ ΣΤΙΓΜΗ και με τον ΚΑΤΑΛΛΗΛΟ ΤΡΟΠΟ σε όλα όσα θα συντελέσουν θεττικά για να σωθείς και εσύ.
ΑΝ δεν ξεκινήσεις με την Προσευχή στον Θεό, δεν κάνεις τίποτα, ο,τι και να διαβάσεις, όσο και να "ψαχτείς", διότι "από μόνοι μας δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα"...!!!
(ιδίως στην εποχή μας που είναι η εποχή του αντιχρίστου και που όλα έχουν γίνει ένα "χάος". Μην βασίζεσαι σε δικές σου δυνάμεις διότι θα οδηγηθείς σε πλάνη και θα απωλεσθείς. Το θέλημα του Θεού είναι να σωθούμε όλοι. Εμείς όμως τι κάνουμε? Κάνουμε υπακοή στο θέλημά του και σε όλα όσα μας έχει δείξει οτι θέλει να κάνουμε και τον τρόπο που θέλει να τον λατρεύουμε κλπ μέσω των Αγίων του, των Προφητών του και της Ορθοδοξίας?....ή μήπως κάνουμε του κεφαλιού μας σαν άλλοι εγωιστές και λέμε "δεν πειράζει" ο Θεός είναι "καλός" (ναι είναι καλός αλλά είναι και ΔΙΚΑΙΟΣ και αλοίμονό μας)....???).